στο συμμαχητή, σύντροφο και φίλο μου στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ)
Ο σύντροφος Βασίλης Μάνθος Γιωτόπουλος ήταν μεγάλος λαϊκός αγωνιστής της περιοχής Σουλίου, πραγματικός κομμουνιστής πατριώτης, το διαμάντι του Σουλίου.
Γεννήθηκε στο χωριό Τσαγγάρι Σουλίου το 1911. Ήταν από τους πρώτους πατριώτες σουλιώτες που οργανώθηκαν στις γραμμές του επαναστατικού ΚΚΕ και στη συνέχεια στις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Σε όλη την περίοδο της ιταλικής-γερμανικής φασιστικής κατοχής υπήρξε στέλεχος και ακτιβιστής του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε πολεμικές μάχες ενάντια στους ιταλο-γερμανούς φασίστες και ντόπιους του τουρκοτσάμηδες και άλλους δοσίλογους συνεργάτες των ιταλο-γερμανών φασιστών, οι οποίοι έκαναν επιδρομές και σκότωναν, έκαιγαν και λεηλατούσαν τα χωριά της περιοχής Λάκκας Σουλίου και Φαναρίου.
Στην περίοδο εκείνη ο Βασίλης Γιωτόπουλος στάθηκε φλογερός καθοδηγητής για τη συσπείρωση του λαού της περιοχής Σουλίου ενάντια στους φασίστες ιταλούς και γερμανούς κατακτητές. Υπηρετούσε στο τμήμα του ΕΛΑΣ που απαρτιζόταν από τους λαμπρούς καπετανέους: 1) Καπετάν Νικόλα Κιάμο, καπετάνιος Τάγματος του ΕΛΑΣ και συγκροτάρχης ΕΛΑΣιτών της περιοχής Σουλίου και Φαναρίου. 2) Καπετάν Τσίλη Μάστορα και τους δυο γιους του, τον Κώστα και το Γιάννη, αξιωματικούς του ΕΛΑΣ. Επίσης και πολλούς άλλους αγωνιστές του ΕΛΑΣ. Ο σύντροφος Γιωτόπουλος ήταν στέλεχος και διαφωτιστής αυτού του τμήματος.
Μετά την αποχώρηση των ιταλο-γερμανών φασιστών από την Ελλάδα που έγινε από τα αλλεπάλληλα συντριπτικά χτυπήματα του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Ένωσης η Ελλάδα ελευθερώθηκε έχοντας το λαό στην εξουσία και υπερασπιστή το λαϊκό της στρατό του ΕΛΑΣ, ο οποίος έδωσε πολλές σκληρές μάχες και πολεμικές συγκρούσεις με τους κατακτητές φασίστες, συμβάλλοντας έτσι αποφασιστικά στην απελευθέρωση της πατρίδας μας Ελλάδας.
Βλέποντας τότε οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές την Ελλάδα να βαδίζει ολοταχώς στην εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή Δημοκρατία και Λαϊκή κυριαρχία, επενέβησαν με όλα τα πολεμικά μέσα να σκλαβώσουν τον ελεύθερο και περήφανο ελληνικό λαό και να διαλύσουν το Λαϊκό Στρατό του (ΕΛΑΣ).
Μετά από σκληρές, αιματηρές, φονικές μάχες με τον ΕΛΑΣ Αθήνας,επικράτησαν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές, έχοντας τη βοήθεια του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ προδότη Γιώργου Σιάντου, ο οποίος είχε κάνει τις προδοτικές συμφωνίες στο Λίβανο και Καζέρτα της Ιταλίας με τους άγγλους από πριν, και μετά την προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας, παίζοντας πάντα το παιχνίδι των άγγλων, έδωσε εντολή στον ΕΛΑΣ να παραδώσει τα τιμημένα όπλα. Ύστερα από τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ οι άγγλοι ιμπεριαλιστές φονιάδες του ελληνικού λαού άνετα εγκαθίδρυσαν φασιστική εξουσία που απαρτιζόταν από πρώην γκεσταπίτες συνεργάτες των ιταλο-γερμανών φασιστών και άλλους λακέδες συνεργάτες των άγγλων κατακτητών.
Η νέα φασιστική εξουσία έχοντας για βοηθούς τις φασιστικές παρακρατικές ομάδες που είχαν δημιουργηθεί με τη βοήθεια των άγγλων, άρχισε τις διώξεις, δολοφονίες σφαγές και βασανιστήρια σε βάρος των άοπλων ΕΛΑΣιτών και όλων των αντιφασιστών.
Πολλοί αξιωματικοί και μαχητές του ΕΛΑΣ έφυγαν για ένα χρονικό διάστημα στις Λαϊκές Δημοκρατίες, άλλοι πήραν τα βουνά σαν καταδιωκόμενοι, άλλοι παραδόθηκαν και πήγαν εξορία.
Στην κατάσταση αυτή μια από τις λαμπρές ομάδες του ΕΛΛΑΣ Σουλίου που απαρτίζονταν από τον καπετάν Νικόλα Κιάμο, καπετάνιο τάγματος του ΕΛΑΣ, καπετάν Τσίλη Μάστορα και τα δυο παιδιά του Κώστα και Γιάννη, αξιωματικών του ΕΛΑΣ, και το Βασίλη Μάνθο Γιωτόπουλο στέλεχος του ΚΚΕ και των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα μας Ελλάδα πηγαίνοντας για 1 ½ χρόνο στις Λαϊκές Δημοκρατίες.
Όμως με την δημιουργία των πρώτων ομάδων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) ξαναβγήκαν από τους πρώτους αντάρτες στο βουνό. Ο σύντροφος Γιωτόπουλος, στα 3 χρόνια 1946-1949, συμμετείχε στον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ σε πάρα πολλές μάχες τόσο στα Ζαγοροχώρια αλλά και σε μάχες που έδωσε η επίλεκτη 159 Ταξιαρχία (στο απόσπασμα Σουλίου).
Μετά την προδοσία του Ιούδα Τίτο, που άλλαξε το συσχετισμό δυνάμεων προς όφελος του μοναρχοφασισμού, ο κύριος όγκος των ενόπλων τμημάτων του ΔΣΕ υποχώρησε και πέρασε στη Σοβιετική Ένωση και στις τότε Λαϊκές Δημοκρατίες.
Με εντολή του μεγάλου Στάλιν, το μεγάλο μέρος των αγωνιστών τακτοποιήθηκε στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν που έσφυζε από ζωή. Ήταν από τις πλουσιότερες Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης στο χώρο της Κεντρικής Ασίας. Για τους έλληνες αγωνιστές του ΔΣΕ με εντολή του στρατηλάτη Στάλιν άνοιξαν οι πόρτες των καλύτερων εργοστασίων, πανεπιστημίων και πολυτεχνείων καθώς και των μεσαίων τεχνικών σχολών στη Σοβιετική Ένωση.
Στα χρόνια (φθινόπωρο) 1949 –(Μάρτη)1953 που ζούσε ο μεγάλος Στάλιν, η Σοβιετική Ένωση δούλευε σαν κυψέλη μελισσών. Παντού εργασία, μάθηση, δικαιοσύνη, καθόλου ανεργία, γιατί ήταν το κράτος των σοβιετικών εργατών, αλλά και η πατρίδα των εργατών όλου του κόσμου. Στην περίοδο αυτή ο σύντροφος Γιωτόπουλος θαύμαζε την εργατική εξουσία και δικαιοσύνη του εργατο-αγροτικού κράτους και ζούσε χαρούμενες μέρες μαζί με το σύνολο των αγωνιστών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.
Αξίζει επίσης να σημειώσω για το σύντροφο Γιωτόπουλο ότι ήταν από τους σπάνιους και καλούς οικογενειάρχες και όπως θυμάμαι, τότε η σύζυγός του Αθηνά με την μικρή κόρη της Βέρα και τον πατέρα της καπετάν Τσίλη Μάστορα ήταν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας. Έκανε ενέργειες να τους φέρει κοντά του, όμως ορισμένα κορυφαία στελέχη του κόμματος καθυστερούσαν την λύση του ζητήματος αυτού, οπότε, ο σ. Γιωτόπουλος, πιέζοντάς τους, τους είπε πως αν εσείς δεν έχετε οικογενειακή συνείδηση εγώ, όμως, έχω και απείλησε να του φέρουν τη γυναίκα και την κόρη του, λίαν συντόμως, αλλιώς θα έγραφε γράμμα στο Ζαχαριάδη στη Ρουμανία και στο Στάλιν στη Μόσχα οπότε φοβήθηκαν και έκαναν γρήγορα τις απαραίτητες ενέργειες και έτσι ήρθε η σύζυγος και κόρη του στη Σοβιετική Ένωση. Είναι γνωστό ότι όποιος σύντροφος αποτάθηκε με γράμμα στο Ζαχαριάδη ή στο Στάλιν δικαιώθηκε αμέσως.
Όμως μετά το Μάρτη του 1953, όταν οι μεταλλαγμένοι κομμουνιστές-λακέδες των αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών κατόρθωσαν να δολοφονήσουν το στρατηλάτη Στάλιν, τα πάντα άλλαξαν άρδην. Την εξουσία την πήρε ο αντεπαναστάτης τροτσκιστής και αρχιρεβιζιονιστής Χρουστσόφ και η προδοτική του ομάδα. Και αφού είδε ότι οι έλληνες κομμουνιστές και αγωνιστές του ΔΣΕ και του ΕΛΑΣ ήταν συσπειρωμένοι 90% γύρω από τον Γενικό Γραμματέα Νίκο Ζαχαριάδη και την ΚΕ του ΚΚΕ, συνέλαβε και εξόρισε το Νίκο Ζαχαριάδη και φυλάκισε τα βασικά στελέχη του ΔΣΕ και του επαναστατικού ΚΚΕ.
Αυτό ήταν ένα μεγάλο, θανατηφόρο χτύπημα στην καρδιά του επαναστατικού ΚΚΕ, που το οδήγησε στη διάλυση.
Στη θέση του επαναστατικού ΚΚΕ, μετά την 6η αντεπαναστατική-ρεβιζιονιστική Ολομέλεια, ο προδότης Χρουστσόφ δημιούργησε ένα ψευτοΚΚΕ, το αντεπαναστατικό «Κ»ΚΕ, που αποτελούνταν από το 10% των -αντιζαχαριαδικών- πολιτικών προσφύγων.
Το 85-90% των αγωνιστών μελών του επαναστατικού ΚΚΕ, έμεινε έξω από αυτό το ρεβιζιονιστικό «Κ»ΚΕ, διατηρώντας για πολύ καιρό τις Οργανώσεις του επαναστατικού ΚΚΕ σε κατάσταση παράνομη και ημιπαράνομη.
Τα γεγονότα αυτά γέμισαν πίκρα και θλίψη τους αγωνιστές του επαναστατικού ΚΚΕ μαζί και το σύντροφο Βασίλη Μ. Γιωτόπουλο, ο οποίος χαρακτήριζε το Χρουστσόφ με σειρά από παρατσούκλια: αλάδωτος, φαλάκρας, χοιροβοσκός και καλαμποκάς.
Ο σύντροφος Γιωτόπουλος είχε παντρευτεί την κόρη του καπετάν Τσίλη Μάστορα Αθηνά και απέκτησε 3 κόρες, οι οποίες σπούδασαν στη Σοβιετική Ένωση: Η Βέρα φαρμακοποιός και ιατροδικαστής, η Βάλια γιατρός και η Τούλα βοηθός γιατρού. Επαναπατρίστηκαν και εργάζονται και οι 3 στην Ελλάδα. Αυτό ήταν και το όνειρο του πατέρα τους. Όμως ο αγαπητός μας σύντροφος Γιωτόπουλος δεν πρόλαβε να έρθει στην πατρίδα μας Ελλάδα, πέθανε στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης, γεμάτος θλίψη και πίκρα.
Εμείς οι φίλοι και σύντροφοι, όπως και ο λαός της περιοχής Σουλίου, δεν τον ξεχνάμε γιατί θα παραμείνει αιώνια στο πάνθεον των ηρωικών αγωνιστών για το δίκιο, την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία του ελληνικού λαού, σε ένα ευτυχισμένο και πραγματικά λαϊκό σοσιαλιστικό σύστημα.
Αποστόλης Μήτσης
ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ. Φύλ. 223 1-15 Μάρτη 2006
Γεννήθηκε στο χωριό Τσαγγάρι Σουλίου το 1911. Ήταν από τους πρώτους πατριώτες σουλιώτες που οργανώθηκαν στις γραμμές του επαναστατικού ΚΚΕ και στη συνέχεια στις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Σε όλη την περίοδο της ιταλικής-γερμανικής φασιστικής κατοχής υπήρξε στέλεχος και ακτιβιστής του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε πολεμικές μάχες ενάντια στους ιταλο-γερμανούς φασίστες και ντόπιους του τουρκοτσάμηδες και άλλους δοσίλογους συνεργάτες των ιταλο-γερμανών φασιστών, οι οποίοι έκαναν επιδρομές και σκότωναν, έκαιγαν και λεηλατούσαν τα χωριά της περιοχής Λάκκας Σουλίου και Φαναρίου.
Στην περίοδο εκείνη ο Βασίλης Γιωτόπουλος στάθηκε φλογερός καθοδηγητής για τη συσπείρωση του λαού της περιοχής Σουλίου ενάντια στους φασίστες ιταλούς και γερμανούς κατακτητές. Υπηρετούσε στο τμήμα του ΕΛΑΣ που απαρτιζόταν από τους λαμπρούς καπετανέους: 1) Καπετάν Νικόλα Κιάμο, καπετάνιος Τάγματος του ΕΛΑΣ και συγκροτάρχης ΕΛΑΣιτών της περιοχής Σουλίου και Φαναρίου. 2) Καπετάν Τσίλη Μάστορα και τους δυο γιους του, τον Κώστα και το Γιάννη, αξιωματικούς του ΕΛΑΣ. Επίσης και πολλούς άλλους αγωνιστές του ΕΛΑΣ. Ο σύντροφος Γιωτόπουλος ήταν στέλεχος και διαφωτιστής αυτού του τμήματος.
Μετά την αποχώρηση των ιταλο-γερμανών φασιστών από την Ελλάδα που έγινε από τα αλλεπάλληλα συντριπτικά χτυπήματα του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Ένωσης η Ελλάδα ελευθερώθηκε έχοντας το λαό στην εξουσία και υπερασπιστή το λαϊκό της στρατό του ΕΛΑΣ, ο οποίος έδωσε πολλές σκληρές μάχες και πολεμικές συγκρούσεις με τους κατακτητές φασίστες, συμβάλλοντας έτσι αποφασιστικά στην απελευθέρωση της πατρίδας μας Ελλάδας.
Βλέποντας τότε οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές την Ελλάδα να βαδίζει ολοταχώς στην εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή Δημοκρατία και Λαϊκή κυριαρχία, επενέβησαν με όλα τα πολεμικά μέσα να σκλαβώσουν τον ελεύθερο και περήφανο ελληνικό λαό και να διαλύσουν το Λαϊκό Στρατό του (ΕΛΑΣ).
Μετά από σκληρές, αιματηρές, φονικές μάχες με τον ΕΛΑΣ Αθήνας,επικράτησαν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές, έχοντας τη βοήθεια του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ προδότη Γιώργου Σιάντου, ο οποίος είχε κάνει τις προδοτικές συμφωνίες στο Λίβανο και Καζέρτα της Ιταλίας με τους άγγλους από πριν, και μετά την προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας, παίζοντας πάντα το παιχνίδι των άγγλων, έδωσε εντολή στον ΕΛΑΣ να παραδώσει τα τιμημένα όπλα. Ύστερα από τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ οι άγγλοι ιμπεριαλιστές φονιάδες του ελληνικού λαού άνετα εγκαθίδρυσαν φασιστική εξουσία που απαρτιζόταν από πρώην γκεσταπίτες συνεργάτες των ιταλο-γερμανών φασιστών και άλλους λακέδες συνεργάτες των άγγλων κατακτητών.
Η νέα φασιστική εξουσία έχοντας για βοηθούς τις φασιστικές παρακρατικές ομάδες που είχαν δημιουργηθεί με τη βοήθεια των άγγλων, άρχισε τις διώξεις, δολοφονίες σφαγές και βασανιστήρια σε βάρος των άοπλων ΕΛΑΣιτών και όλων των αντιφασιστών.
Πολλοί αξιωματικοί και μαχητές του ΕΛΑΣ έφυγαν για ένα χρονικό διάστημα στις Λαϊκές Δημοκρατίες, άλλοι πήραν τα βουνά σαν καταδιωκόμενοι, άλλοι παραδόθηκαν και πήγαν εξορία.
Στην κατάσταση αυτή μια από τις λαμπρές ομάδες του ΕΛΛΑΣ Σουλίου που απαρτίζονταν από τον καπετάν Νικόλα Κιάμο, καπετάνιο τάγματος του ΕΛΑΣ, καπετάν Τσίλη Μάστορα και τα δυο παιδιά του Κώστα και Γιάννη, αξιωματικών του ΕΛΑΣ, και το Βασίλη Μάνθο Γιωτόπουλο στέλεχος του ΚΚΕ και των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα μας Ελλάδα πηγαίνοντας για 1 ½ χρόνο στις Λαϊκές Δημοκρατίες.
Όμως με την δημιουργία των πρώτων ομάδων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) ξαναβγήκαν από τους πρώτους αντάρτες στο βουνό. Ο σύντροφος Γιωτόπουλος, στα 3 χρόνια 1946-1949, συμμετείχε στον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ σε πάρα πολλές μάχες τόσο στα Ζαγοροχώρια αλλά και σε μάχες που έδωσε η επίλεκτη 159 Ταξιαρχία (στο απόσπασμα Σουλίου).
Μετά την προδοσία του Ιούδα Τίτο, που άλλαξε το συσχετισμό δυνάμεων προς όφελος του μοναρχοφασισμού, ο κύριος όγκος των ενόπλων τμημάτων του ΔΣΕ υποχώρησε και πέρασε στη Σοβιετική Ένωση και στις τότε Λαϊκές Δημοκρατίες.
Με εντολή του μεγάλου Στάλιν, το μεγάλο μέρος των αγωνιστών τακτοποιήθηκε στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν που έσφυζε από ζωή. Ήταν από τις πλουσιότερες Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης στο χώρο της Κεντρικής Ασίας. Για τους έλληνες αγωνιστές του ΔΣΕ με εντολή του στρατηλάτη Στάλιν άνοιξαν οι πόρτες των καλύτερων εργοστασίων, πανεπιστημίων και πολυτεχνείων καθώς και των μεσαίων τεχνικών σχολών στη Σοβιετική Ένωση.
Στα χρόνια (φθινόπωρο) 1949 –(Μάρτη)1953 που ζούσε ο μεγάλος Στάλιν, η Σοβιετική Ένωση δούλευε σαν κυψέλη μελισσών. Παντού εργασία, μάθηση, δικαιοσύνη, καθόλου ανεργία, γιατί ήταν το κράτος των σοβιετικών εργατών, αλλά και η πατρίδα των εργατών όλου του κόσμου. Στην περίοδο αυτή ο σύντροφος Γιωτόπουλος θαύμαζε την εργατική εξουσία και δικαιοσύνη του εργατο-αγροτικού κράτους και ζούσε χαρούμενες μέρες μαζί με το σύνολο των αγωνιστών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.
Αξίζει επίσης να σημειώσω για το σύντροφο Γιωτόπουλο ότι ήταν από τους σπάνιους και καλούς οικογενειάρχες και όπως θυμάμαι, τότε η σύζυγός του Αθηνά με την μικρή κόρη της Βέρα και τον πατέρα της καπετάν Τσίλη Μάστορα ήταν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας. Έκανε ενέργειες να τους φέρει κοντά του, όμως ορισμένα κορυφαία στελέχη του κόμματος καθυστερούσαν την λύση του ζητήματος αυτού, οπότε, ο σ. Γιωτόπουλος, πιέζοντάς τους, τους είπε πως αν εσείς δεν έχετε οικογενειακή συνείδηση εγώ, όμως, έχω και απείλησε να του φέρουν τη γυναίκα και την κόρη του, λίαν συντόμως, αλλιώς θα έγραφε γράμμα στο Ζαχαριάδη στη Ρουμανία και στο Στάλιν στη Μόσχα οπότε φοβήθηκαν και έκαναν γρήγορα τις απαραίτητες ενέργειες και έτσι ήρθε η σύζυγος και κόρη του στη Σοβιετική Ένωση. Είναι γνωστό ότι όποιος σύντροφος αποτάθηκε με γράμμα στο Ζαχαριάδη ή στο Στάλιν δικαιώθηκε αμέσως.
Όμως μετά το Μάρτη του 1953, όταν οι μεταλλαγμένοι κομμουνιστές-λακέδες των αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών κατόρθωσαν να δολοφονήσουν το στρατηλάτη Στάλιν, τα πάντα άλλαξαν άρδην. Την εξουσία την πήρε ο αντεπαναστάτης τροτσκιστής και αρχιρεβιζιονιστής Χρουστσόφ και η προδοτική του ομάδα. Και αφού είδε ότι οι έλληνες κομμουνιστές και αγωνιστές του ΔΣΕ και του ΕΛΑΣ ήταν συσπειρωμένοι 90% γύρω από τον Γενικό Γραμματέα Νίκο Ζαχαριάδη και την ΚΕ του ΚΚΕ, συνέλαβε και εξόρισε το Νίκο Ζαχαριάδη και φυλάκισε τα βασικά στελέχη του ΔΣΕ και του επαναστατικού ΚΚΕ.
Αυτό ήταν ένα μεγάλο, θανατηφόρο χτύπημα στην καρδιά του επαναστατικού ΚΚΕ, που το οδήγησε στη διάλυση.
Στη θέση του επαναστατικού ΚΚΕ, μετά την 6η αντεπαναστατική-ρεβιζιονιστική Ολομέλεια, ο προδότης Χρουστσόφ δημιούργησε ένα ψευτοΚΚΕ, το αντεπαναστατικό «Κ»ΚΕ, που αποτελούνταν από το 10% των -αντιζαχαριαδικών- πολιτικών προσφύγων.
Το 85-90% των αγωνιστών μελών του επαναστατικού ΚΚΕ, έμεινε έξω από αυτό το ρεβιζιονιστικό «Κ»ΚΕ, διατηρώντας για πολύ καιρό τις Οργανώσεις του επαναστατικού ΚΚΕ σε κατάσταση παράνομη και ημιπαράνομη.
Τα γεγονότα αυτά γέμισαν πίκρα και θλίψη τους αγωνιστές του επαναστατικού ΚΚΕ μαζί και το σύντροφο Βασίλη Μ. Γιωτόπουλο, ο οποίος χαρακτήριζε το Χρουστσόφ με σειρά από παρατσούκλια: αλάδωτος, φαλάκρας, χοιροβοσκός και καλαμποκάς.
Ο σύντροφος Γιωτόπουλος είχε παντρευτεί την κόρη του καπετάν Τσίλη Μάστορα Αθηνά και απέκτησε 3 κόρες, οι οποίες σπούδασαν στη Σοβιετική Ένωση: Η Βέρα φαρμακοποιός και ιατροδικαστής, η Βάλια γιατρός και η Τούλα βοηθός γιατρού. Επαναπατρίστηκαν και εργάζονται και οι 3 στην Ελλάδα. Αυτό ήταν και το όνειρο του πατέρα τους. Όμως ο αγαπητός μας σύντροφος Γιωτόπουλος δεν πρόλαβε να έρθει στην πατρίδα μας Ελλάδα, πέθανε στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης, γεμάτος θλίψη και πίκρα.
Εμείς οι φίλοι και σύντροφοι, όπως και ο λαός της περιοχής Σουλίου, δεν τον ξεχνάμε γιατί θα παραμείνει αιώνια στο πάνθεον των ηρωικών αγωνιστών για το δίκιο, την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία του ελληνικού λαού, σε ένα ευτυχισμένο και πραγματικά λαϊκό σοσιαλιστικό σύστημα.
Αποστόλης Μήτσης
ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ. Φύλ. 223 1-15 Μάρτη 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου