Πολιτική δήλωση των Μαρξιστικών – Λενινιστικών Κομμάτων της Λατινικής Αμερικής (Ιούλιος 2015)

Ι

Η διεθνής οικονομική κρίση του 2007 έδωσε τη θέση της σε ανάκαμψη της οικονομίας των μεγάλων δυνάμεων, ιδιαίτερα των ΗΠΑ. Όμως, οι συνέπειές της είναι ακόμα αισθητές: η ανεργία εκατομμυρίων εργατών σ’ όλες τις χώρες· η μείωση των κονδυλίων για την παιδεία, για την υγειονομική περίθαλψη και την κοινωνική ασφάλιση, η μείωση των συντάξεων και η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης· οι επιθέσεις στα συνδικαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, η εργασιακή ευελιξία, ανάθεση εργασίας σε εξωτερικούς συνεργάτες· η αύξηση του δημοσίου χρέους της μεγάλης πλειοψηφίας των χωρών. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν ότι τα διεθνή μονοπώλια, το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι κυρίαρχες τάξεις όλων των χωρών έχουν ρίξει τα βάρη της κρίσης στους εργάτες και τους λαούς.

Η επιβράδυνση των οικονομιών της Κίνας, της Ινδίας, της Τουρκίας και των άλλων οικονομιών των αποκαλούμενων αναδυόμενων χωρών, η ύφεση διαφόρων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η τεράστια αύξηση του δημόσιου χρέους, η ανεξέλεγκτη εξέλιξη της κούρσας των στρατιωτικών εξοπλισμών, οι πολιτικές και στρατιωτικές συγκρούσεις που εξαπολύονται από τις ιμπεριαλιστικές χώρες οδηγούν στον ερχομό νέας οικονομικής κρίσης.    

Τα τελευταία γεγονότα στην Ελλάδα δείχνουν ξεκάθαρα την απληστία και την αδιαντροπιά των ιμπεριαλιστικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιβάλουν τώρα περιοριστικά μέτρα στην οικονομία και στα δικαιώματα των εργαζόμενων, νέα δάνεια για την εξόφληση παλιών. Έτσι, εξασφαλίζουν τα υπερκέρδη των τραπεζών και διακηρύσσουν, με αλαζονικό και αδιάντροπο τρόπο, την κυριαρχία του κεφαλαίου και την υποταγή των εξαρτημένων χωρών. Οι αγώνες της εργατικής τάξης, της νεολαίας και του λαού της Ελλάδας, παρά το μεγάλο μέγεθος και τη διάρκειάς τους, μέχρι τώρα δεν κατάφεραν να σταματήσουν την λεηλασία των ιμπεριαλιστών και ακόμα λιγότερο την ικανοποίηση των μεγάλων αναγκών και επιθυμιών τους λόγω της έλλειψης σωστής επαναστατικής καθοδήγησης. Η εκλογή κυβέρνησης που προβλήθηκε ως υπερασπιστής των συμφερόντων των εργατών και του λαού και της εθνικής κυριαρχίας, το δημοψήφισμα που διατράνωσε την μη υποταγή στα σχέδια της Τρόϊκας, δεν ήταν αρκετά για να πετύχουν επίλυση της κρίσης σε όφελος των μαζών. Αυτό δείχνει ακόμα μια φορά ότι ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων, παρά τις διαθέσεις και την αποφασιστικότητα των μαζών για αγώνα, δεν οδηγεί ούτε καν στο ξεπέρασμα της κρίσης, ότι μόνοι τους οι εργαζόμενοι είναι σε θέση να πετύχουν την απελευθέρωσή τους, ότι γι' αυτό είναι απαραίτητη η ύπαρξη και το δυνάμωμα του επαναστατικού κόμματος του προλεταριάτου.

ΙI

 Στην Λατινική Αμερική τελείωσαν τα χρόνια της γρήγορης οικονομικής ανάπτυξης που άρχισαν το 2003-2004· οι οικονομικοί πόροι οι προερχόμενοι από τις υψηλές τιμές των πρώτων υλών, του πετρελαίου και των ορυκτών που σημάδεψαν μια οικονομική ανάπτυξη σε όλες τις χώρες δεν ωφέλησαν τις εργαζόμενες μάζες ή την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση μιας διαδικασίας εκσυγχρονισμού του καπιταλισμού, για το δυνάμωμα της εξάρτησης, για την ενίσχυση της καπιταλιστικής κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες κυριάρχησε η διαφθορά που έγινε η γενική μορφή δημόσιας διοίκησης. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των οικονομικών πόρων κατασπαταλήθηκε.

Η τεράστια αύξηση του δημόσιου χρέους, η ανατίμηση του δολαρίου, η υποτίμηση του συναλλάγματος, η μείωση των τιμών του πετρελαίου και των άλλων φυσικών πόρων, των πρώτων υλών και των αγροτικών προϊόντων προκαλούν σημαντική υποχώρηση του ΑΕΠ και μείωση των κοινωνικών δαπανών. Στην Βραζιλία και την Αργεντινή η κρίση επέστρεψε και χτύπησε τις εργαζόμενες μάζες, προκαλώντας ανεργία, αύξηση του κόστους ζωής, εμποδίζοντας την νεολαία να βρει δουλειά.

Όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής απειλούνται από το ξέσπασμα οικονομικής κρίσης που θα χτυπήσει τις εργαζόμενες μάζες και τους λαούς αλλά που θα οδηγήσει σε νέα επίπεδα αντίστασης της εργατικής τάξης.

Η Λατινική Αμερική είναι το θέατρο έντονου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού· ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να διατηρήσουν την κυριαρχία και την ηγεμονία τους στην περιοχή, οι ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία αυξάνουν τα δάνεια και τις επενδύσεις τους· ιδρύουν εταιρίες και τράπεζες και υπογράφουν πολυμερείς συμφωνίες με διάφορες κυβερνήσεις. 

Σε σχέση με αυτό σημειώνουμε ότι οι μεγάλες Κινέζικες επενδύσεις και τα δάνεια προς την Κίνα αυξάνονται στην Βραζιλία, την Αργεντινή, την Βενεζουέλα, την Νικαράγουα, το Περού και τον Ισημερινό, όπως επίσης οι ενέργειες και τα μέτρα που προωθούνται από τον ΟΟΣΑ, τις Μπρικς και το NATO, τα οποία κάνουν πολύ πολύπλοκο το οικονομικό και πολιτικό σκηνικό στην περιοχή. 

ΙΙΙ

Στην Λατινική Αμερική αυτές τις μέρες, τα οικονομικά και πολιτικά γεγονότα παρουσιάζουν μια πολύπλοκη εικόνα πλατιού βαθέματος των κοινωνικών αντιθέσεων

Από το Ρίο Γκράντε ως την Παταγονία οι εργατική τάξη, οι ντόπιοι λαοί και η νεολαία δείχνουν την δυσαρέσκειά τους με διαμαρτυρίες και ενέργειες ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, με εναντίωση στον περιορισμό των κοινωνικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, στην ποινικοποίηση του κοινωνικού αγώνα και την καταστολή. Γίνονται μεγάλες διαδηλώσεις και απεργίες, σε όλες τις χώρες, που δείχνουν την αποφασιστικότητα των εργαζόμενων μαζών για την οργάνωση των αγώνων τους μέσω πλατιών ενωτικών διεργασιών και για τον προσανατολισμό τους στο δρόμο της απελευθέρωσης.

Στις ιμπεριαλιστικές χώρες, στις ΗΠΑ και τον Καναδά, διεξάγεται επίσης η ταξική πάλη· οι εργάτες, οι Αφρο – Αμερικάνοι και οι μετανάστες παλεύουν για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματά τους· είναι αντιμέτωποι με τις αντιλαϊκές και ξενοφοβικές πολιτικές της κυβέρνησης του Ομπάμα.

Η αντίδραση στην καπιταλιστική κρίση, στην αποτυχία και ανικανότητα που δείχνουν συνεχώς ο ιμπεριαλισμός και οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, συνεχίζουν να σημαδεύουν τις οξυμένες πολιτικές συγκρούσεις που συμβαίνουν σε αυτές τις χώρες σήμερα. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα από τις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, η εφαρμογή των υπαγορεύσεων του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και των ιδρυμάτων όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, όλα αυτά είναι αφόρητα για την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό γενικά και τους λαούς.

Η δυσαρέσκεια μεγαλώνει και εξαπλώνονται οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις, απορρίπτοντας το βαρύ φορτίο της αυξανόμενης ανεργίας, της ανάθεσης εργασίας σε τρίτους και της ανεπίσημης εργασίας, τους υψηλούς φόρους, το εξωτερικό χρέος, το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και τη συνεχή μείωση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων μαζών.

Από αυτή την άποψη η διόγκωση του κοινωνικού αγώνα που συμβαίνει σήμερα με διάφορες μορφές, με απεργίες, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις συνεχίζει να αναπτύσσεται ως απάντηση του βαθέματος της εξάρτησης των χωρών μας από τον ιμπεριαλισμό, στην κυριαρχία του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης, στην αύξηση της φτώχειας και της κοινωνικής ανισότητας, όπως επίσης και στην περικοπή των κοινωνικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθερίων.

IV 

Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι ανοιχτά δεξιές κυβερνήσεις, όπως εκείνες στο Μεξικό, στην Κολομβία και στο Περού, και οι αποκαλούμενες εναλλακτικές κυβερνήσεις ή κυβερνήσεις του “σοσιαλισμού του 21ου αιώνα” ενδιαφέρονται για την διατήρηση την ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, της εξουσίας των μονοπωλίων, όπως επίσης και για την υπεράσπιση των τωρινών αντιδημοκρατικών συστημάτων που προωθούν την εξάρτηση, την αύξηση των ανισοτήτων και τον περιορισμό των πολιτικών δικαιωμάτων των εργατών και του λαού. 

Η αποτυχία των αποκαλούμενων προοδευτικών ή εναλλακτικών κυβερνήσεων, που έγιναν σήμερα διαχειριστές της κρίσης, υποστηρικτές και εκπρόσωποι των καπιταλιστικών τομέων που είναι σε άνθιση και των διεθνών μονοπωλίων και των διάφορων ιμπεριαλιστικών χωρών, αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η απελευθέρωση των εργατών και η πραγματική ανεξαρτησία δεν μπορεί να έρθουν από κάποιο τμήμα των κυριάρχων τάξεων, δεν θα είναι το αποτέλεσμα “καινούργιων” θεωριών και προτάσεων που προβάλλονται από τους αποστάτες του σοσιαλισμού· αντίθετα δείχνει ότι η απελευθέρωση των εργατών και των λαών θα είναι το καθήκον των ίδιων των εργατών και των λαών και αναπότρεπτη ευθύνη των επαναστατικών μας κομμάτων του προλεταριάτου που συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον Μαρξισμό – Λενινισμό.  

V 

Σημαντικοί αγώνες διαδραματίζονται στις χώρες μας που απαιτούν από μας να εκφράσουμε και να δώσουμε την πιο αποφασιστική υποστήριξή μας.

Στο Μεξικό, σημαντικοί κοινωνικοί τομείς της πόλης και της υπαίθρου αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία για Γενική Πολιτική Απεργία και την σταθεροποίηση του Ενιαίου Μετώπου για την ανάπτυξη της πάλης της εργατικής τάξης και του λαού του Μεξικού ενάντια στην φιλοιμπεριαλιστική πολιτική του Enrique Peña Nieto και υπέρ της Μεταβατικής Επαναστατικής Κυβέρνησης που θα καταστήσει δυνατό το κάλεσμα για Συνταγματική Εθνική Συνέλευση και μαζί με αυτήν ένα Νέο Πολιτικό Σύνταγμα.

Στο Περού οι αγώνες που αναπτύσσονται ενάντια στην κυβέρνηση του  Ollanta Humala, που επιμένει στην ποινικοποίηση του λαϊκού αγώνα με την καταστολή και τον περιορισμό στο μέγιστο βαθμό των δικαιωμάτων οργάνωσης της εργατικής τάξης, των αγροτών και των σπουδαστών, φαίνονται στην άνοδο της μαζικής πάλης. Υποστηρίζουμε τους αγώνες ενάντια στους ιμπεριαλιστική λεηλασία, τις εκχωρήσεις ορυχείων και την υπερεκμετάλλευση των εργατών της πόλης και του χωριού, την οικοδόμηση του Ενιαίου Μετώπου που προτάθηκε από τους προλετάριους επαναστάτες ως απάντηση στο αχόρταγο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και της εθνικής κυριαρχίας, στην άνοδο του φασισμού και στην χειροτέρεψη των συνθηκών διαβίωσης του Περουβιανού λαού.    

Στην Ουρουγουάη,  υπάρχει μια σημαντική αναζωογόνηση του λαϊκού κινήματος ως απάντηση στα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται από την τρίτη κυβέρνηση του Πλατιού Μετώπου με επικεφαλής τον Tabare Vazquez. Η εφαρμογή της γραμμής μείωσης των πραγματικών μισθών, η άρνηση ικανοποίησης των αιτημάτων για το 6% του ΑΕΠ για την παιδεία, η πολιτική ατιμωρησίας εγκλημάτων ενάντια στην ανθρωπότητα που διαπράχτηκαν στη διάρκεια της φασιστικής διχτατορίας, να δημοσιοποιηθούν οι διαπραγματεύσεις για τη σύνδεση με το TISA (Trade In Services Agreement), η απειλή της κυριαρχίας επί των δημοσίων υπηρεσιών και οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και στην υγειονομική περίθαλψη που ευνοούν κυρίως τις ιδιωτικές εταιρείες είναι κάποιες από τις πολιτικές τις οποίες αντιμετωπίζει ο λαός στους δρόμους και που αξίζει την υποστήριξή μας.  

Στη Δομινικανή Δημοκρατία οι αριστερές και δημοκρατικές και προοδευτικές ομάδες, που βγήκαν μέσα από τον κοινωνικό αγώνα για συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα, ετοιμάζουν πολιτική καμπάνια με την οποία προσπαθούν να δυναμώσουν την ενότητα μέσα από ένα σχέδιο συμφωνίας που θα προωθηθεί σαν εναλλακτική πολιτική στην επανεκλογή της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του Danilo Medina.

Στον Ισημερινό η εναντίωση και οι διαμαρτυρίες ενάντια στον Κορέα δυναμώνουν, το λαϊκό κίνημα ενώνεται με το πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο και παίρνει ηγετικό ρόλο στην πάλη ενάντια στον αυταρχισμό και την αλαζονεία της κυβέρνησης Κορέα, την ίδια στιγμή που διαχωρίζεται από την αστική αντιπολίτευση που προσπαθεί να αναλάβει την εξουσία ως μετά – Κορέα εναλλακτική. Η ανάπτυξη της κοινωνικής πάλης γίνεται καθολική· στις επόμενες μέρες θα πάρει την μορφή μεγάλης εθνικής διαμαρτυρίας για την απόκρουση των αντιλαϊκών κυβερνητικών πολιτικών και για την εδραίωση του ανεξάρτητου δρόμου του λαού για τα δικαιώματά του και την κατάκτηση του νέου αύριο.

Επιθέσεις ενάντια στα εργατικά δικαιώματα γίνονται και στην Βραζιλία, λόγω της πολιτικής συμμαχιών με το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια. Η κυβέρνηση της Dilma Rousseff προωθεί μια γιγάντια δημοσιονομική προσαρμογή και τα αποτελέσματα της οποίας είναι ο περιορισμός των ιστορικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και η μείωση των επενδύσεων σε κοινωνικούς τομείς. Εκμεταλλευόμενη την μείωση της δημοτικότητας της κυβέρνησης, προσπαθεί να δυναμώσει μια αντιπολίτευση που εκπροσωπείται από την άκρα δεξιά και να παρουσιαστεί σαν κάτι καινούργιο, αλλά η αλήθεια είναι ότι αντιπροσωπεύει ένα ακόμα πιο επιθετικό σχέδιο εξάλειψης των εργατικών δικαιωμάτων από εκείνο που εφαρμόστηκε το 1990 στη χώρα· έχει εμπλακεί επίσης σε υποθέσεις διαφθοράς. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η συνεπής και επαναστατική αριστερά αναπτύσσεται και προσπαθεί να συμμαχήσει με άλλα λαϊκά τμήματα, με σκοπό τη συγκέντρωση δυνάμεων μέσω της δημιουργίας ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου που θα επιτρέψει τους εργάτες και τον λαό να αντιμετωπίσουν την μεγάλη αστική τάξη και τους μεγάλους γαιοκτήμονες και να πάρουν την πολιτική εξουσία στη χώρα. 

Απορρίπτουμε πέρα για πέρα την πολιτική επέμβασης του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε συνωμοσία με την ολιγαρχία της Βενεζουέλας και την Δεξιά για την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης Μαδούρο και την εκμετάλλευση της οικονομικής κρίσης σε όφελός τους για την επιστροφή στο παρελθόν. Η ιμπεριαλιστική ανάμειξη προκαλεί τις εδαφικές διενέξεις με την Γουιάνα και την Κολομβία για την περικύκλωση της Βενεζουέλας και την τοποθέτηση στην εξουσία της αντίδρασης.

Καλούμε τους επαναστάτες και δημοκράτες της Βενεζουέλας, της Κολομβίας και της Γουϊάνας να μην επιτρέψουν να χειραγωγηθούν, να ενώσουν τις δυνάμεις τους ενάντια στους εκμεταλλευτές κάθε χώρας, ακολουθώντας το δρόμο της ενότητας των λαών στην πάλη ενάντια στο κοινό εχθρό όλης της ανθρωπότητας.

Είναι καθαρό ότι υπάρχει τώρα ένα πλατύ και οξυμένο σκηνικό κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης, στο οποίο υποστηρίζουμε τις πρωτοβουλίες για λαϊκή ενότητα ως την βάση της προόδου της πάλης για το βάθεμα των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, την ήττα της αντίδρασης και του ρεφορμισμού με σκοπό το προχώρημα στο δρόμο της επανάστασης και του σοσιαλισμού ως μοναδική επιλογή για το ξεπέρασμα των δυσκολιών που δημιουργήθηκαν από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, την υπονόμευση της αστικής τάξης και τις σοσιαλδημοκρατικές απόψεις.

Στην Κολομβία υποστηρίζουμε την πάλη του λαού και των εργατών για ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη· απορρίπτουμε την ειρήνη που σημαίνει την εξάλειψη της αντίστασης, την  Pax Romana που προωθείται από την κυβέρνηση του Juan Manuel Santos και γενικά κάθε πολιτική που προσπαθεί να οδηγήσει σε συνθηκολόγηση το λαϊκό κίνημα. Ενωνόμαστε με την λαϊκή οργή που ζητά πραγματικό δημοκρατικό άνοιγμα και μαζί με αυτό δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κλείσουν την πόρτα στην ανάπτυξη του φασισμού, του νεοφιλελευθερισμού και την παράδοση της χώρας στους μεγάλους επενδύτες και τα ξένα μονοπώλια. Ενωνόμαστε με τις προτάσεις για εθνικό διάλογο χωρίς όρους και με πλέρια εγγύηση στον οποίο τα πολιτικό κόμματα, οι αντάρτικες οργανώσεις, οι κοινωνικές και κομμουνιστικές οργανώσεις και γενικά όλοι οι Κολομβιανοί μπορούν να συζητήσουν τις πραγματικές αιτίες, τις διαστάσεις και τις εναλλακτικές λύσεις στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική και ένοπλη σύγκρουση που για μερικές δεκαετίες βιώνει η χώρα. Υποστηρίζουμε τις προτάσεις για Συντακτική Εθνική Συνέλευση δημοκρατικού και λαϊκού χαρακτήρα, όπως επίσης και την πάλη που οι Κολομβιανοί εργάτες και ο λαός αναπτύσσουν γενικά με στόχο μια δημοκρατική και λαϊκή κυβέρνηση.

Η εργατική τάξη στις ΗΠΑ παλεύει για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής της και για συνδικαλιστικά δικαιώματα,  συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος οργάνωσης και απεργίας, σε αντίθεση με την ιδιωτικοποίηση των ταχυδρομείων, της παιδείας, της υγειονομικής περίθαλψης και τις μειώσεις των κοινωνικών δαπανών. Υπογραμμίζουμε τους αγώνες ενάντια στην βαρβαρότητα και την καταστολή που θίγει ιδιαιτέρα την Αφρο-Αμερικάνικη νεολαία και τον υπόλοιπο φτωχό λαό. Οι εργάτες και ο λαός των ΗΠΑ κάνουν σημαντικές κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις συνέπειές του.  

VI

Τα κόμματα και οι οργανώσεις μας, επαναβεβαιώνοντας την δέσμευσή τους στις επαναστατικές αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού,  διακηρύσσουν την πίστη τους στη συνέχιση του αγώνα για την οργάνωση και διεξαγωγή της επανάστασης, για την πραγματοποίηση της λαϊκής εξουσίας και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Συμμετέχουμε στους αγώνες που διεξάγονται στην ήπειρο· εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλες τις οργανώσεις που αγωνίζονται για αλλαγές, καλώντας τες να δυναμώσουν τους δεσμούς ενότητας με σκοπό την προώθηση της δημιουργίας ενός πλατιού μετώπου πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αντίδραση στις χώρες μας και διεθνώς.

Ζήτω η Πάλη της Εργατικής Τάξης και των Λαών!

Ζήτω, Ζήτω, Ζήτω!

Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα – Βραζιλία

Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας της Δομινικανής Δημοκρατίας

Μαρξιστικό – Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισημερινού

Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)

Περουβιανό Κομμουνιστικοί Κόμμα (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)

Κόμμα Κομμουνιστών ΗΠΑ 

28 Φλεβάρη Επαναστατική Οργάνωση Ουρουγουάης

Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βολιβίας

Κίτο, Ιούλιος 2015