Ι.Β ΣΤΑΛΙΝ: μεγαλοφυής αρχιτέκτονας και οικοδόμος της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας

Αναδημοσίευση από “ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ”, Αρ. Φύλ. 124 15-31 Δεκέμβρη 2001

  «Ο λήθαργος του μυαλού, γράφει ο κομμουνιστής επιστήμονας Ι.Ι. Τσανγκλί στο περιοδικό «Ο μαρξισμός και η σύγχρονη εποχή», (τ.1 (15) 2000, σελ. 178), συνεχίζει να παραλύει το μυαλό των λαών των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών. Για να αφυπνίσουμε τους λαούς, να τους επιστρέψουμε τις δυνάμεις και τη γενναιότητα για τον γεμάτο αυταπάρνηση αγώνα για το σοσιαλισμό είναι απαραίτητο να αποκαταστήσουμε την αλήθεια για τον αρχηγό της Ηρωικής εποχής Στάλιν».

Όμως, δεν πρωτοτύπησε για το λήθαργο του μυαλού, που παραλύει τους λαούς της ΕΣΣΔ και του κόσμου, γιατί ήδη στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ο Τάκης Σιαμάνης, πέθανε στην ΕΣΣΔ το 1978, αλύγιστος επαναστάτης, το προείπε για την παράλυση αυτή. Κομμουνιστής, μπολσεβίκος, σταλινιστής, ζαχαριαδικός. Μέλος του ηρωικού ΚΚΕ από το 1943, στρατολογημένος από τον ήρωα του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ Νίκο Παλιούρα, υποστράτηγο του ΔΣΕ, τιμημένο νεκρό. Πεθερός μου. Άγιος άνθρωπος, πιστός στο Κόμμα. Είπε για τον Χρουστσόφ: «Τουφέκισε την πίστη στον κομμουνισμό». Αυτό το παράθεσα στο βιβλίο μου «Ματωμένος Ήλιος», 1994. Επίσης: «Ανέβηκε στην καθοδηγητική πυραμίδα και τα μαγάρισε όλα». Καθώς: «Λες κ’ έκανε μια παραλυτική ένεση και παρέλυσε τους πάντες και τα πάντα (Δ.Π).

Τερματίστηκε η Ηρωική εποχή, συνεχίζει ο I. Τσανγκλί. Όμως η πορεία της ιστορίας είναι νομοτελειακή, μολονότι κινείται με ζικ-ζακ. Θα’ ρθει καινούργια άνοιξη της ανθρωπότητας και θα επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη του Στάλιν, ειπωμένη το 1937 στην πρέσβειρα της ΕΣΣΔ Α.Μ. Κολοντάι: «Όπως και να εξελιχθούν τα γεγονότα, είπε ο Στάλιν, όμως θα περάσει καιρός και τα βλέμματα των νέων γενιών θα στραφούν προς τα έργα της σοσιαλιστικής μας Πατρίδας. Χρόνο το χρόνο θα περνούν νέες γενιές. Αυτές θα σηκώσουν ξανά τη σημαία των πατεράδων τους και των παππούδων τους και θα τους τιμήσουν επάξια. Το μέλλον τους θα το οικοδομήσουν πάνω στο δικό μας παρελθόν». Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ.

Κι’ αυτό θα γίνει σιγουρότατα, αρκεί να ακολουθήσει η ανθρωπότητα πιστά, αταλάντευτα λενινιστική, σταλινική πολιτική. Μπολσεβίκικη πολιτική, «αψηφώντας κινδύνους και θυσίες» (Νίκος Ζαχαριάδης).

Ο Στάλιν εξασφάλισε 5 πολυτιμότατα αγαθά της ζωής στους Σοβιετικούς ανθρώπους: ΕΡΓΑΣΙΑ, ΚΑΤΟΙΚΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Για όλους. Αθάνατο κατόρθωμα στους αιώνες και χιλιετίες.

Επίσης ο ηρωικός Ρωσικός λαός και η Ρωσία, όλοι οι λαοί της ΕΣΣΔ θα είναι αιώνια ευγνώμονες στον Στάλιν, που τους γλίτωσε από τη χιτλεροφασιστική υποδούλωση και την εξαφάνισή τους ως έθνη. Συνάμα και όλη η ανθρωπότητα, που σώθηκε από τη χιλιόχρονη αιματηρή σκλαβιά του Γ’ φασιστικού Ράιχ με τα απέραντα δάση από κρεμάλες και φουγάρα από κρεματόρια. Καθώς και η πατρίδα μας Ελλάδα.

Με την ολόθυμη παντοδύναμη βοήθεια και υποστήριξη του Ρωσικού λαού, όλων των λαών της ΕΣΣΔ και του θρυλικού Κόκκινου Στρατού ο Στάλιν ως ανυπέρβλητος μεγάλος κυβερνήτης και στρατηλάτης της ΕΣΣΔ μπόρεσε να τσακίσει, να αποδεκατίσει, να διαλύσει και να συντρίψει ολοσχερώς πάνω από 600 σιδερόφρακτες πάνοπλες μεραρχίες του Χίτλερ και των υποτελών του στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου του Σοβιετικού λαού κατά του φασισμού (1941-1945).

Καμιά, μα καμιά άλλη χώρα τότε δεν ήταν ικανή να κάνει αυτό το αθάνατο, πανσωτήριο ιστορικό κατόρθωμα.

Φλογερός, ικανότατος και πανέξυπνος επαναστάτης. Λενινιστής

Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν (Τζουγκασβίλι) γεννήθηκε στις 21 Δεκέμβρη του 1879 στην πόλη Γκόρι της επαρχίας Τιφλίδας. Το 1888 μπήκε στο ενοριακό σχολείο του Γκόρι.

Στα δεκαπέντε του χρόνια μπαίνει στο μαρξιστικό επαναστατικό κίνημα. Μελετά και αφομοιώνει το «Κεφάλαιο» του Μαρξ, το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος». Επίσης πολλά έργα του Μαρξ, του Ένγκελς, του Λένιν. Προπαγανδιστής σε εργατικούς κύκλους . Δουλεύει στην παρανομία. Οργανώνει απεργίες. Οι εργάτες της Τιφλίδας δάσκαλοί του. Για την προπαγάνδα του μαρξισμού στην Ορθόδοξη θεολογική σχολή της Τιφλίδας ο Στάλιν αποβάλλεται από τη σχολή το 1899.

Το πρώτο, σπουδαιότατο θεμελιακό κατόρθωμά του ήταν ότι, όντας φλογερό, πανέξυπνο, γενναίο και ατρόμητο παλικάρι, οπλίστηκε γερά και για όλη τη ζωή του με την επαναστατική, επιστημονική μαρξιστικο-λενινιστική θεωρία. Και ρίχτηκε μέσα στην αδυσώπητη επαναστατική πάλη να εφαρμόσει στην πράξη αυτή τη θεωρία.

Ήδη σε ηλικία 20 χρόνων κατορθώνει και δημοσιεύει την πρώτη σοβαρή εργασία του «Το ΣΔΚΡ και τα άμεσα καθήκοντά του» (1901). Ακολουθεί το εξαιρετικά σπουδαίο άρθρο του «Απάντηση στο Σοσιαλδημοκράτη» (1905). Και μια σειρά αξιόλογα άρθρα του.

Στις Μπολσεβίκικες εφημερίδες της Τιφλίδας στα 1906-1907 δημοσιεύτηκε σε συνέχειες το φιλοσοφικό έργο του Στάλιν «Αναρχισμός ή σοσιαλισμός;». Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επαναστατική διαφώτιση των εργατών και στην πάλη των Μπολσεβίκων του Καυκάσου ενάντια στις αντιλενινιστικές θεωρίες.

Σε αυτή τη νεαρή ηλικία ο Στάλιν αναδείχνεται σε ταλαντούχο πολιτικοϊδεολογικό και θεωρητικό παράγοντα του Μπολσεβίκικου Κόμματος με αρχηγό το γίγαντα της Επανάστασης Β.Ι. Λένιν, που του στάθηκε στο πλάι σταθερά και αποφασιστικά με όλες τις δυνάμεις του. Την ατσαλένια ακατάβλητη θέλησή του και τη θαυμαστή ευφυΐα του. Με την ολόφωτη ακλόνητη πίστη και αφοσίωση.

Ο Στάλιν συναντιέται πρώτη φορά με τον Λένιν το 1905 σαν αντιπρόσωπος των Μπολσεβίκων της Υπερκαυκασίας στην Πανρωσική Μπολσεβίκικη Συνδιάσκεψη του Τάμμερφορς της Φιλλανδίας, που εκλέχτηκε στην πολιτική επιτροπή για τη σύνταξη της απόφασης της Συνδιάσκεψης. Δούλεψε μαζί με τον Λένιν σαν εξέχων κομματικός καθοδηγητής.

Το 1906 συμμετέχει στο 4° Συνέδριο του ΣΔΕΚΡ στη Στοκχόλμη, όπου υπερασπίστηκε τη Μπολσεβίκικη γραμμή του Λένιν.

Το 1907 ο Στάλιν παίρνει δραστήρια μέρος στο 5° Συνέδριο του ΣΔΕΚΡ στο Λονδίνο. Σ’ αυτό εδραιώθηκε η νίκη των Μπολσεβίκων κατά των Μενσεβίκων μικροαστών-οπορτουνιστών.

Οι τσαρικοί δολοφόνοι υποβάλλουν τον Στάλιν σε απηνείς διωγμούς: συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες. Από το 1902 ως το 1913 τον συνέλαβαν 7 φορές. 6 φορές κρατήθηκε στην εξορία στη Σιβηρία. 5 φορές δραπέτευσε.

Θεωρητικός. Μπολσεβίκος ηγέτης

Το Γενάρη του 1912 στην Πράγα η Συνδιάσκεψη του ΣΔΕΚΡ πέταξε τους Μενσεβίκους από το Κόμμα και θεμελιώθηκε το Μπολσεβίκικο λενινιστικό Κόμμα νέου τύπου.

Ο Στάλιν, που βρισκόταν στην εξορία στη Βολογκτά, εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ του ΣΔΕΚΡ.

Στις 29 Φλεβάρη του 1912 δραπετεύει από την εξορία. Με υπόδειξη του Λένιν και την πρωτοβουλία του Στάλιν ιδρύθηκε η Μπολσεβίκικη εφημερίδα «Πράβντα» («Αλήθεια») στις 22 Απρίλη (5 του Μάη) με το νέο ημερολόγιο.

Ο Στάλιν προετοίμασε το πρώτο φύλλο της, έγραψε και το κύριο άρθρο.

Η «Πράβντα» συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη του Μπολσεβικισμού.

Στα τέλη του 1912 αρχές του 1913 στην Βιέννη της Αυστρίας ο Στάλιν έγραψε το βαρυσήμαντο έργο του «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», που εκτιμήθηκε από τον Λένιν ως εξαίρετο. Ήταν η θεωρία και το πρόγραμμα του Μπολσεβικισμού πάνω στο εθνικό ζήτημα.

Στις 23 Φλεβάρη του 1913 ο Στάλιν συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην περιοχή Τουραχάνσκ της Σιβηρίας. Το 1914 οι τσαρικοί χωροφύλακες φοβούμενοι νέα απόδρασή του τον μετέφεραν στο συνοικισμό Κουρέικα, ακριβώς στην πολική ζώνη.

Εκεί κρατήθηκε το 1914, το 1915 και το 1916. Ήταν η πιο σκληρή και φοβερή εξορία στην πιο ξεχασμένη και παγερή γωνιά της Σιβηρίας, όπου το ψύχος ξεπερνά τους 50 βαθμούς υπό το μηδέν.

Με την αστική Επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 ο Στάλιν, αφού υπερνίκησε όλες τις κακουχίες και τα αφάνταστα δεινά, βρίσκεται πάλι στην Πετρούπολη. Ο Λένιν στο εξωτερικό, η Προσωρινή Κυβέρνηση του Κερένσκι κάνει το παν για να μη επιστρέφει ο Λένιν. Ο Στάλιν διευθυντής της «Πράβντα».

Συσπειρώνει το Κόμμα στον αγώνα για το πέρασμα από την αστικοδημοκρατική επανάσταση στη σοσιαλιστική. Με τα άρθρα του Στάλιν οι Μπολσεβίκοι καθοδηγούνται στη δουλειά και στην πάλη, δυναμώνοντας τα Σοβιέτ. Τάσσονται κατά του ιμπεριαλιστικού αρπακτικού πολέμου, κατά των Μενσεβίκων οπορτουνιστών.

Στις 3 Απρίλη του 1917 ο Λένιν στη Ρωσία. Ο Στάλιν τον υποδέχεται με χαρά με εργατική αντιπροσωπεία. Υποστήριξε αποφασιστικά τη γραμμή του Λένιν για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Το Μάη του 1917 ο Στάλιν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Μπολσεβίκικου Κόμματος. Καθοδηγεί την «Πράβντα» και την «Πράβντα του φαντάρου».

Σώζει την πολύτιμη ζωή του Λένιν

Τον Ιούλη του 1917 ο Λένιν περνά στην παρανομία. Ο Στάλιν έσωσε για το Κόμμα, το λαό, για όλη την ανθρωπότητα την πολυτιμότατη ζωή του Λένιν. Τάχθηκε αποφασιστικά να μη παρουσιαστεί ο Λένιν στο δικαστήριο των αντεπαναστατών. Απόκρουσε σθεναρά την πρόταση των προδοτών Κάμενεφ, Ρίκοφ και Τρότσκι να παρουσιαστεί ο Λένιν στο δικαστήριο της αντεπαναστατικής Κυβέρνησης του Κερένσκι.

Ως και οι αντεπαναστάτες και προδότες χρουστσοφικοί αναγκάστηκαν να γράψουν στην ογκώδη βιογραφία τους για τον Λένιν, 1970, όπου υμνολογούν το «ειρηνικό πέρασμα» στο σοσιαλισμό: «Ο Στάλιν ήταν αποφασιστικά ενάντια στην παρουσία του Λένιν στις Αρχές. «Οι ευέλπιδες δεν θα τον πάνε μέχρι τις φυλακές, θα τον σκοτώσουν στο δρόμο», είπε ο Στάλιν» (σελ. 415). Και δεν κατονόμασαν το δικαστήριο της αντεπανάστασης. Αποσιώπησαν την πρόταση των ομοϊδεατών τους προδοτών Κάμενεφ, Ρίκοφ και Τρότσκι, που θα οδηγούσε στο θάνατο τον Λένιν.

Ορίστε πως οι χρουστσοφικοί προδότες διαστρέβλωσαν και παραχάραξαν την επαναστατική θεωρία του Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν ότι μόνο με τη βίαιη επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού θα περάσει η εξουσία στα χέρια του προλεταριάτου και όλου του λαού. Επίσης με το τσάκισμα της μηχανής του αστικού κράτους. Αυτά τονίζει ιδιαίτερα ο Λένιν στα έργα του «Κράτος και επανάσταση» και «Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι», 1917, 1918.

Θαυμάστε τους άθλιους χρουστσοφικούς: «... ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν θεμελίωσε τη δυνατότητα (τον Απρίλη 1917, φρίξε, ήλιε του ουρανού (Δ.Π.) του ειρηνικού περάσματος της εξουσίας στα χέρια του προλεταριάτου» (στο ίδιο σελ. 388).

Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του Περισσού μέχρι τώρα ασπάζονται αυτή την οπορτουνιστική αντεπαναστατική θεωρία.

Τεράστια η συμβολή του στην Επανάσταση

Καθοριστικής σημασίας ο ρόλος του Στάλιν στον αγώνα για τη νίκη της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917 και στον Εμφύλιο 1918-1920.

Στις 24 Οχτώβρη (6 Νοέμβρη) ο Κερένσκι απαγόρεψε το κεντρικό όργανο του Κόμματος «Ραμπότσι Πουτ» (Εργατικός Δρόμος) και έστειλε θωρακισμένα να κυκλώσουν τη Σύνταξη και τα τυπογραφεία της εφημερίδας. Με εντολή του Στάλιν οι κόκκινοι φρουροί και οι επαναστάτες φαντάροι έδιωξαν τα θωρακισμένα και έβαλαν εκεί γερή φρουρά.

Στις 11η ώρα το πρωί βγαίνει ο «Ραμπότσι Πουτ» (Εργατικός Δρόμος) με κύριο άρθρο του Στάλιν «Τι μας χρειάζεται;», που καλούσε τις μάζες να ανατρέψουν την αντεπαναστατική προσωρινή κυβέρνηση του Κερένσκι.

Η Επανάσταση νίκησε. Ο Στάλιν μπήκε στη Σοβιετική κυβέρνηση ως Επίτροπος του λαού επί των εθνικών υποθέσεων.

Στον Εμφύλιο (1918-1920) ο Στάλιν ήταν το δεξί χέρι του Λένιν, καθώς στέλνονταν σ’ όλα τα μέτωπα, όπου η συμβολή του ήταν σημαντικότατη.

Στις 23 Απρίλη του 1922 η Ολομέλεια της ΚΕ του Κόμματος με πρόταση του Λένιν εξέλεξε τον Στάλιν ΓΓ της ΚΕ του Μπολσεβίκικου Κόμματος.

Άξιος διάδοχος του Λένιν

Ήταν ο καλύτερος, ο πιο πιστός μαθητής και συμπολεμιστής του Λένιν.

Μετά τον τραυματισμό του Λένιν από την απόπειρα εναντίον του το 1918, η βασική δουλειά της καθοδήγησης του Κόμματος έπεσε στους ώμους του Στάλιν.

Στις 21 Γενάρη του 1924 πέθανε ο Λένιν. Στις 26 του ίδιου μήνα στην πένθιμη Συνεδρίαση του 11ου Συνεδρίου των Σοβιέτ μίλησε ο Στάλιν, όπου εξονόματος του Κόμματος έδωσε το μεγάλο όρκο στον αθάνατο προλεταριακό στρατηλάτη Λένιν. Και αυτόν τον ιερό Μπολσεβίκικο όρκο τον τήρησε με ηρωική αυταπάρνηση ως το τέλος της ζωής του.

Αξιοθαύμαστη και καταπληκτική η πολιτική οξυδέρκεια και διορατικότητα του Στάλιν: «Εμείς μείναμε πίσω, τόνισε, από τις πρωτοπόρες χώρες κατά 50-100 χρόνια. Εμείς πρέπει να διανύσουμε αυτή την απόσταση μέσα σε 10 χρόνια. Ή θα το κάνουμε αυτό ή θα μας συντρίψουν».

Με την ολοπρόθυμη βοήθεια και γεμάτη αυταπάρνηση δουλειά και πάλη των γενναίων και ατρόμητων μελών του Μπολσεβίκικου Κόμματος, όλου του αδάμαστου ηρωικού σοβιετικού λαού ο μεγάλος Στάλιν το πραγματοποίησε αυτό μέσα σε δυόμισι και κάτι πεντάχρονα πλάνα της ΕΣΣΔ 1928-1941, δηλαδή την εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ, την κολεκτιβοποίηση, την πολιτιστική επανάσταση με πρωτοφανή επιτεύγματα σε όλους τους τομείς.

Με τα εξαιρετικά σημαντικά έργα του «Οι βάσεις του λενινισμού» (1924) και «Ζητήματα του λενινισμού» (1926) κατατρόπωσε την αντεπαναστατική αντιλενινιστική επίθεση των Τρότσκι, Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Μπουχάριν. Διατράνωσε το θρίαμβο της λενινιστικής ακατανίκητης θεωρίας.

Ετοίμασε τη χώρα για την απόκρουση και τη συντριβή της χιτλεροφασιστικής επίθεσης.

Μεγαλοφυής στρατηλάτης

Με τον εμπνευσμένο, πατριωτικό ιστορικό του λόγο από το Ραδιόφωνο στις 3 Ιούλη του 1941 ενέπνευσε και εμψύχωσε το Σοβιετικό λαό να τσακίσει τις χιτλερικές ορδές, που χίμηξαν στις 22 Ιούνη του 1941 να υποδουλώσουν τους λαούς της ΕΣΣΔ.

Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του γερμανοφασιστικού στρατού του Χίτλερ μετά το άκουσμα αυτού του λόγου είπε ότι η Γερμανία θα χάσει τον πόλεμο.

Συνάμα όλος ο ηρωικός σοβιετικός λαός μετά το λόγο του Στάλιν πίστεψε ότι σίγουρα θα βγει νικητής απ’ αυτόν το βάρβαρο φασιστικό πόλεμο, όσες θυσίες και αν χρειαστούν για την υπεράσπιση της Σοσιαλιστικής του Πατρίδας.

Στη μάχη της Μόσχας, Δεκέμβρης 1941-Απρίλης 1942, ο Στάλιν έριξε 5 ετοιμοπόλεμες, άριστα εφοδιασμένες και εκπαιδευμένες στρατιές του Κόκκινου Στρατού και σύντριψαν τα φασιστικά στρατεύματα κοντά στη Μόσχα. 38 γερμανικές μεραρχίες του Χίτλερ υπέστησαν τρομερή ήττα, πανωλεθρία. Ο εχθρός κυνηγήθηκε από τη Μόσχα κατά 100-250 χμ.

«Ο Στάλιν, λέει ο στρατάρχης Ζούκοφ, ήταν μέσα στη Μόσχα. Οργάνωσε τις δυνάμεις και τα μέσα για τη συντριβή του εχθρού. Πρέπει να του αποδώσουμε την δέουσα τιμή».

Ακολούθησε η νικηφόρα μάχη, Νοέμβρης 1942-Φλεβάρης 1943, του Στάλινγκραντ, που αποτέλεσε την καμπή στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οργανωτής και καθοδηγητής της ο Στάλιν. Ο γερμανικός στρατός έπαθε τρομερή καταστροφή, αφήνοντας άθαφτους νεκρούς του 170 χιλιάδες. Μετά η γιγαντομαχία του Σοβιετικού Στρατού στο θύλακα του Κουρσκ, Ιούλης-Αύγουστος 1943. Τέλος η μάχη του Βερολίνου, Απρίλης-Μάης 1945, όπου το φασιστικό θεριό συντρίφτηκε και παραδόθηκε.

Όλη η ανθρωπότητα παραληρεί από χαρά και ευτυχία, που πέτυχε την πολυπόθητη ειρήνη, χάρη βασικά και κύρια στον ηρωικό αγώνα του γενναίου Σοβιετικού λαού με αρχηγό το μεγάλο αθάνατο κυβερνήτη και στρατηλάτη Ι.Β. Στάλιν. Σ’ αυτόν τον ιερό πατριωτικό Πόλεμο θυσιάστηκαν πάνω από 20 εκατομμύρια γιοι και θυγατέρες του Σοβιετικού λαού. Το δε γενναίο Μπολσεβίκικο Κόμμα έχασε 3 εκατομμύρια ηρωικούς μπροστάρηδες Μπολσεβίκους του, που έπεσαν στα πεδία των μαχών.

Αθάνατος δάσκαλος του προλεταριάτου και όλων των εργαζομένων του κόσμου

Με πρωτοφανέρωτο ηρωικό κατόρθωμα ο Σοβιετικός λαός με τη γεμάτη αυταπάρνηση δουλειά και αγώνα, την επαναστατική έξαρση και ενθουσιασμό, με γενναίους μπροστάρηδες πάντα τους Μπολσεβίκους και με τη σοφή καθοδήγηση του Στάλιν ανόρθωσε πολύ γρήγορα τα ερείπια του πολέμου. Καταργήθηκε το Δελτίο ψωμιού. Πέτυχε το προπολεμικό επίπεδο.

Η ΕΣΣΔ θωράκισε την άμυνά της με το ατομικό όπλο και βάδισε μπροστά με ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης. Ξεδιπλώνεται ένα τεράστιο παγκόσμιο κίνημα για την υπεράσπιση και τη στερέωση της ειρήνης πάνω στον πλανήτη μας ενάντια στους ιμπεριαλιστές, υποδαυλιστές του πολέμου.

Ο Σοβιετικός λαός κάθε χρόνο, που περνούσε έβλεπε να βελτιώνεται διαρκώς η ζωή του με τη μείωση των τιμών στα αγαθά πρώτης ανάγκης, καθώς μειώνονταν το κόστος της παραγωγής των ειδών διατροφής και των εμπορευμάτων.

Ο φιλόσοφος Αλεξάντρ Ζινόβιεφ, παλιά αντισταλινικός, γράφει στο βιβλίο του «Τα πεπρωμένα της Ρωσίας», Μόσχα 1999, σελ. 291: «Η λατρεία του Στάλιν ήταν στοιχείο λαϊκής εξουσίας. Ο Στάλιν ήταν λαϊκός αρχηγός με την πιο αυστηρή έννοια της λέξης. Αρκετά πιο λαϊκός απ’ ότι ο Λένιν. Όλες οι λατρείες μετά τον Στάλιν ήταν καρικατουρίστικες ευθύς εξ’ αρχής»·

Στη Σοβιετική Ένωση στις αρχές της δεκαετίας του ’50 υπήρχε η μικρότερη εγκληματικότητα στον κόσμο. Ο Σοβιετικός λαός βάδιζε μπροστά αισιόδοξος και χαρούμενος.

Τεράστια η βοήθεια του Στάλιν στο παγκόσμιο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα.

Ξαφνικά στις 3 Μάρτη του 1953 ο Στάλιν δολοφονήθηκε απ’ τους εχθρούς του Σοβιετικού λαού με αρχιδολοφόνο το βδελυρό προδότη Μπέρια, που την Πρωτομαγιά του 1953 πάνω στο Μαυσωλείο του Λένιν-Στάλιν εκμυστηρεύτηκε στον Μολότοφ: «Εγώ τον ξέκανα και σας έσωσα όλους». Αυτό επιβεβαιώθηκε εκ νέου πρόσφατα από τη ρωσική τηλεόραση, που μάλιστα έδειξε και το στιγμιότυπο, όταν ο Μπέρια έλεγε τα παραπάνω λόγια στο Μολότοφ, που τα ανέφερε ο ίδιος στον Φέλιξ Τσούγιεφ.

Μεγάλη η συμφορά για το Σοβιετικό λαό και για όλη την ανθρωπότητα, που έκλαψαν τον Στάλιν με καυτά δάκρυα.

Σαν να μην έφτανε αυτό το κακό, συνέρχεται το 20ο προδοτικό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956 και με προεξάρχοντα τον πολιτικό αγύρτη Χρουστσόφ και την αντεπαναστατική κλίκα του δολοφονείται ξανά ο Στάλιν πολιτικά. Με την ποταπή βρόμικη συκοφαντία, την απάτη και το ψέμα. Και συγχρόνως δολοφονείται πολιτικά ο Λένιν, το ΚΚΣΕ, ο σοσιαλισμός, η ΕΣΣΔ και το παγκόσμιο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα.

Και το 1991 με τον Γκορμπατσόφ και τον Γιέλτσιν η ΕΣΣΔ τινάχτηκε στον αέρα.

Όμως εντελώς διαφορετικά διατείνεται η αποστάτισσα του επαναστατικού μαρξισμού Αλέκα Παπαρήγα για την κύρια αιτία της σφαγής του σοσιαλισμού. Είπε στις 14.11.2001 στη Φιλοσοφική Σχολή ότι δεν υπήρξε «συνωμοσία» και «προδοσία», που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ρωτάμε: Η εχθρική από το 20ο Συνέδριο, αντιμπολσεβίκικη ψευδόλογη κατασυκοφάντηση και κατασπίλωση του Στάλιν, άμεσου καταξιωμένου συνεργάτη και διάδοχου του Λένιν, που οικοδόμησε με επιτυχία το σοσιαλισμό και έσωσε την ανθρωπότητα από τη χιτλεροφασιστική τυραννία δεν ήταν συνωμοσία και προδοσία; Ποιόν συνέφερε; Το Σοβιετικό λαό ή τους εχθρούς του;

Και ακόμα. Η επίσημη κατάργηση από το 20° Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956 της δικτατορίας του προλεταριάτου στην ΕΣΣΔ, που πρέπει να υπάρχει, κατά τον Μαρξ, μέχρι την πλήρη νίκη του σοσιαλισμού και ως τον κομμουνισμό, αλλά και για την αυτοθωράκιση της ΕΣΣΔ να μην ανατρέπεται από την αντεπανάσταση, δεν ήταν συνωμοσία και προδοσία; Χίλιες φορές ήταν και παραήταν. Αν, όμως, οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ παραδέχονταν αυτή την προδοσία, τότε θα αποδείχνονταν και η δική τους προδοσία, που στήριξαν και στηρίζουν μέχρι τώρα τον προδοτικό χρουτσοφισμό, γιατί ποτέ δεν τον αποκήρυξαν σε Συνέδριό τους επίσημα. Εφαρμόζουν την πολιτική του με όλα τα μέσα.

Έθαψαν και τον Στάλιν με τον 4τομο βρόμικο γκεμπελίστικο λίβελο του Ντ. Βολκόγκονοφ, πράκτορα της C1A, «Θρίαμβος και τραγωδία». Και τώρα καπηλεύονται ασύστολα τον Στάλιν για δημαγωγικούς σκοπούς.

Τώρα έχουμε τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό με επικεφαλής τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, δολοφόνο και τρομοκράτη των λαών που τραβά να υποδουλώσει όλη την ανθρωπότητα με τους πολέμους και τις σφαγές του. Ο λαός μας και εμείς πρέπει να τον αντιμαχόμαστε γενναία, σταλινικά. Με όλες τις δυνάμεις μας να παλεύουμε επίσης ενάντια στην ξενόδουλη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη.

Να ριχτούμε στο θαρραλέο πολιτικό αγώνα για να αφυπνιστεί ο λαός μας από το λήθαργο του οπορτουνισμού του «Κ»ΚΕ. Να δημιουργηθούν πολύ σύντομα επαναστατικά, λενινιστικά, σταλινικά κομμουνιστικά κόμματα. Να μπουν ηρωικά και αποφασιστικά επικεφαλής της πάλης των λαών για να σωθεί η ανθρωπότητα από την ολοκληρωτική καταστροφή του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.

«Ο Λένιν (και ο Στάλιν) και τώρα είναι πιο ζωντανοί απ’ όλους τους ζωντανούς, γνώση μας, δύναμη και όπλο»

Βλαντιμίρ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

Ζήτω η κομμουνιστική επανάσταση!

Δημήτρης ΠΑΝΟΣ 28.11.2001