Στη μνήμη του θείου τους Βασίλη, ένα χρόνο μετά το θάνατο του, τα ανίψια του Θεώνη και Νίκος Ζέρβας πρόσφεραν το Φλεβάρη στην ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ 50 ευρώ.Η Παλαιστινιαική κοινότητα εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση με αφορμή μια προσπάθεια λασπολογίας ενάντις στον Παλαιστιναικό λαό που αναπράχθηκε από την Αδέσμευτο τύπο, το blog του Αμβρόσιου και αλλού
«Σχετικά με τα δημοσιεύματα ελληνικών εφημερίδων για το email που διακινείται στο Διαδίκτυο και αφορά τον ομαδικό γάμο στη Γάζα με δήθενανήλικα κοριτσάκια, σας δηλώνουμε ότι πρόκειται για μια νοσηρήαπόπειρα αμαύρωσης της εικόνας του παλαιστινιακού λαού, των εθίμων και των παραδόσεών του, με προφανείς στόχους από τους εμπνευστές της, καιεκφράζουμε τη λύπη μας για την αβασάνιστη διακίνηση του σχετικού email
χωρίς διερεύνηση της αλήθειας.
Διαψεύδουμε κατηγορηματικά το περιεχόμενο του συγκεκριμένου email και τις παραπλανητικές φωτογραφίες που το συνοδεύουν, και διευκρινίζουμε ότι όλα ανεξαιρέτως τα κοριτσάκια που εμφανίζονται στις φωτογραφίες δεν είναι οι νύφες στον ομαδικό γάμο, αλλά τα παρανυφάκια. Τα ντυμένα
παρανυφάκια είναι μια συνηθισμένη τοπική παράδοση σε πολλούς Ισλαμικούς γάμους, και συνήθως είναι οι μικρές αδελφές ή οι μικρές ανιψιές του γαμπρού ή της νύφης. Οι νύφες παραμένουν σε ξεχωριστό χώρο κατά τη διάρκεια της ομαδικής τελετής, και για τον λόγο αυτό δεν εμφανίζονται στις συγκεκριμένες φωτογραφίες.
Διευκρινίζουμε επίσης ότι οι ομαδικοί γάμοι δεν συνηθίζονται καθόλου στην Παλαιστίνη, και ο συγκεκριμένος ομαδικός γάμος διοργανώθηκε για να διευκολυνθούν οι νέοι και νέες της Γάζας από το οικονομικό βάρος του ξεχωριστού ατομικού γάμου, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που υποφέρει ο Παλαιστινιακός λαός στη Λωρίδα της Γάζας και που οφείλεται στον συνεχιζόμενο παράνομο κι απάνθρωπο Ισραηλινό
αποκλεισμό.
Τονίζουμε επίσης ότι η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή έχει υπογράψει όλες τις διεθνείς συνθήκες για την προστασία του παιδιού και της γυναίκας, με πιο πρόσφατη τη συνθήκη CEDAW που υπέγραψε ο Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς τον Μάρτιο του 2009.
Ο Παλαιστινιακός λαός είναι φορέας πολιτισμού χιλιάδων χρόνων και η Παλαιστίνη είναι η γενέτειρα των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. ΟιΠαλαιστίνιοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες για την ελευθερία της πατρίδας τους από την Ισραηλινή κατοχή και για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου δημοκρατικού κράτους, ώστε να επικρατήσει η ειρήνη στην περιοχή».
Δεν περνάει μέρα, μ’ αφορμή το κυβερνητικό νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό», που ο Χουντο-φασίστας μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος να μην μιλάει στα κηρύγματα και τις συνεντεύξεις του για το «μεταναστευτικό».
Έτσι στα τέλη του Γενάρη εξαπέλυσε μια σφοδρότατη, ακραίου ρατσιστικού και μισαλλόδοξου χαρακτήρα, επίθεση, ισχυριζόμενος πως αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο «θα μαυρίζει ο τόπος». «Αν εμείς, μια χώρα 11 εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών, εισάγουμε 2,5 εκατομμύρια μουσουλμάνους, για να υπηρετήσουμε τα σχέδια της Τουρκίας για τον μελλοντικό εκτουρκισμό της Ελλάδας, θα φτάσουμε κάποτε να έχουμε παράρτημα της Αλ Κάιντα στη χώρα μας. Αυτό θα γίνει και μακάρι να διαψευστώ. … δεν μπορείς να φέρνεις 700 χιλιάδες μουσουλμάνους στην χώρα και να τους κάνεις Έλληνες χωρίς να ρωτάς την εκκλησία. Θα γεμίσουμε την Αττική γύρω από τον Παρθενώνα, Κύριε ελέησον… Θα μου πείτε, δεν είναι αγάπη να κατατίθεται ένα νομοσχέδιο που θα τακτοποιήσει όλους τους μετανάστες, που είναι μέσα στην Ελλάδα μας; Όχι, δεν είναι διότι δεν γίνεται από αγάπη, γίνεται από την παρόρμηση της νοοτροπίας και της πεποιθήσεως ότι πρέπει όλοι οι λαοί να αναμειχθούμε και να γίνουμε χωρίς εθνικά διακριτικά και χωρίς την ιστορία που έχουμε… Κανένας δεν είναι νόμιμος, νόμιμοι μετανάστες είναι οι Έλληνες που πήγαν στη Γερμανία, οι Βούλγαροι που πήγαν στο Βέλγιο, οι Τούρκοι που πήγαν στη Γερμανία με ονομαστικές καταστάσεις, με ελέγχους και πιστοποιητικά υγείας και το ποινικό τους μητρώο. Αυτοί ήσαν νόμιμοι! Εγώ, που έζησα και τις πρώτες εισόδους των μεταναστών στον Έβρο, έχω να πω: όλοι είναι παράνομοι… Εμείς σαν Ελλάδα δεν χωράμε άλλους μετανάστες, πρέπει να το καταλάβετε, καταστράφηκε η παλαιότερη συνοικία των Αθηνών, ο Άγιος Παντελεήμων Αχαρνών. Φωνάζουν οι ξένοι: φύγετε να πάτε στα Βόρια Προάστια, εδώ θα μείνουμε εμείς στα σπίτια σας», ενώ αλλού, πέρα απ’ τις γνωστές αντιδραστικές εθνικιστικές αερολογίες περί «πατρίδας», «ιστορίας» και «γένους», μας προειδοποιεί ο ρατσιστής ιεράρχης ότι οι μετανάστες που «έχουν κατακλείσει» τα νησιά μας θα τα «διεκδικήσουν» κιόλας!!!
Ο δε «άγιος» Αμβρόσιος των Καλαβρύτων δηλώνει: «η συντριπτική πλειοψηφία είναι μουσουλμάνοι και κάθε μήνα μεταφέρουν στις Αλβανικές τράπεζες ζεστό ελληνικό χρήμα… υπονομεύουν, δηλαδή, και αποδυναμώνουν την ελληνική οικονομία».
Αλλά και ο Σεραφείμ Πειραιώς: «εάν ήρχοντο βουδιστές, κομφουκιαστές, ινδουιστές και οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική ομάδα, δεν θα είχα καμία αντίρρηση. Η μουσουλμανική παραδοχή η θρησκευτική έχει μια φονταμενταλιστική αντίληψη. Δεν ενσωματώνεται ποτέ. Φοβάμαι ότι θα έχουμε γκετοποιήσεις και τέτοια προβλήματα».
Ευτυχώς που υπήρξαν και κάποιες συνετές φωνές μητροπολιτών που τοποθετήθηκαν εντελώς διαφορικά, όπως ο Διδυμοτείχου Δαμασκηνός: «εφόσον υπάρχουν προϋποθέσεις, δεν θα πρέπει οι μετανάστες να περιθωριοποιούνται αλλά να εντάσσονται στις κοινωνίες όπου ζουν… το πανάρχαιο ψηφιδωτό του λαού μας και των παραδόσεων μας χωράει και μερικές ψηφίδες διαφορετικού χρώματος» και ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος: «πώς να ξεχωρίσω ένα παιδί μεταναστών που γεννήθηκε εδώ, όταν ο κάθε ένας που απολαμβάνει της ελληνικής παιδείας είναι Έλληνας; … ο Ελληνισμός ποτέ δεν σκέφτηκε με κριτήρια αρίας φυλής. Ο ελληνικός πολιτισμός έχει άλλα κριτήρια και άλλες αρχές, την ελευθερία του ανθρώπου και τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου». Και ακόμα διερωτώμενος δήλωσε: «πως έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε διακρίσεις, πως έχουμε το δικαίωμα να χαρακτηρίζουμε ανθρώπους;». «Όχι μόνο ο γνώστης, αλλά και αυτός που είναι μέτοχος της ελληνικής παιδείας είναι συμμέτοχος του ελληνικού πολιτισμού».
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, σε σχέση με την περίπτωση της διατήρησης του θρησκεύματος στις Ταυτότητες την εποχή του χουντο-Χριστόδουλου, τώρα αναγνώρισε τουλάχιστον, έστω δειλά και με μισόλογα, ότι το «μεταναστευτικό» είναι αρμοδιότητα του κράτους και όχι της εκκλησίας, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τήρησε «ουδέτερη» (;) στάση για το «μεταναστευτικό». Όμως κύκλοι της Αρχιεπισκοπής σημείωναν ότι «δεν μπορεί να λες ότι θα γεμίσει η χώρα μαυράκια ούτε να τάσσεσαι υπέρ της παροχής ιθαγένειας και υπηκοότητας σε όλους ανεξαιρέτως τους μετανάστες που καταφθάνουν καθημερινά στη χώρα μας»..
Τέλος αναδημοσιεύουμε και τα πρόσφατα συμπληρωματικά αντιδραστικά μαργαριτάρια του Μητροπολίτη Καλαβρύτων από το blog του:
«ΜΑΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΙΚΙΑ ΤΟΥΣ!
ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΣΘΕ!!!!!!!
Η Κυβέρνηση προχωρεί ακάθεκτη στη νομιμοποίηση των οικονομικών μεταναστών, οι οποίοι σαν τα κοπάδια των αποδημητικών πουλιών εισέρχονται ανεξέλεγκτα στη Χώρα μας! Στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι οπαδοί του Ισλάμ. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο εστιάζεται η αντίδρασή μας. Διότι οι Μουσουλμάνοι, μάλιστα δε οι εξ αυτών φανατικοί, έρχονται και εισέρχονται στη Χώρα μας, κουβαλώντας την προίκα τους! Κουβαλάνε δηλ. τα ήθη και τα έθιμα της θρησκείας των και της Χώρας προελεύσεώς των, με τα οποία και δια των οποίων κάποτε θα αλλοιώσουν τον χαρακτήρα της Ελλάδος. Θα αλλοιώσουν δηλ. τα ήθη και τα έθιμα της φυλής μας, θα αλλοιώσουν τις παραδόσεις μας και θα πλήξουν την Ορθοδοξία μας.
Λέγουν μερικοί, ότι ο Ελληνισμός έχει το χάρισμα να αφομοιώνει τους Λαούς και όχι να αφομοιώνεται από τούς κατακτητές του. Και είναι αλήθεια αυτό. Αλλά δεν μπορεί να ισχύσει κα σήμερα, σε μια εποχή όπου τώρα πλέον στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία όλα πια είναι χαλαρά, όλα είναι ρευστά! Η κατάργηση των συνόρων μεταξύ των Λαών, η καταθλιπτική επίδραση της τηλεοράσεως, η οποία εκμαυλίζει τους χαρακτήρες, η χαλάρωσις των ηθών, η απο-ιεροποίησις των θεσμών, όπως είναι η οικογένεια κλπ. συνιστούν και συνθέτουν το πνευματικά μολυσμένο κοινωνικό υπέδαφος, στο οποίο όλα τα σαπρόφυτα μπορούν να βρουν εύκολη τροφή και να αναπτυχθούν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Ας μη σπεύσουν μερικοί να μας κατηγορήσουν, ότι παίζουμε τον ρόλο της Κασσάνδρας, ότι δηλ. τα βλέπουμε όλα με ένα μάτι απαισιοδοξίας. Αν οι Έλληνες σήμερα ήσαν εδραίοι και αμετακίνητοι στις Αρχές τους, τίποτε δεν θα ήταν ικανό να με φοβίσει. Αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ! Σήμερα όλοι μας, ή σχεδόν όλοι μας, έχουμε αποκτήσει μια ρευστή συνείδηση. Πολύ εύκολα πουλάμε τη συνείδησή μας, την ψυχή μας, το σώμα μας, τις αρχές μας, τη γυναίκα μας, τον άνδρα μας, το παιδί μας, ακόμη και την θρησκευτική μας ιδιότητα, την πίστη μας αντί "πινακίου φακής", όπως έγινε με τον Ιακώβ. Ο Ιακώβ, κατά τη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης, εξαγόρασε τα πρωτοτόκια από τον μεγαλύτερο αδελφό του Ησαύ, ξεγελώντας τον τυφλό και γέρο πατέρα του Ισαάκ με ένα πιάτο φαγητό από κυνήγι!
Αν χρειάζεται να προσκομίσουμε παραδείγματα, τότε θα επικαλεσθούμε την περίπτωση αξιωματούχου της Κυβερνήσεως, ο οποίος ακούσθηκε να λέγει δημοσίως: "Τι Χριστός, τι Μωάμεθ! Το ίδιο είναι!".
Οι οικονομικοί μετανάστες λοιπόν έρχονται στη Χώρα μας κουβαλώντας την προίκα τους. Μια από τις συνήθειες τους είναι η παιδοφιλία, η οποία επενδύεται με το επίσημο ένδυμα του γάμου. Παρακάτω θα δείτε εικόνες από ένα ομαδικό γάμο, που έγινε στη Γάζα τον Αύγουστο του 2009. Προέρχονται από ένα Γάμο 450 ζευγαριών, όπου η πλειοψηφία των γαμπρών ήταν από 25 μέχρι 30 ετών, των δε νυφών ΚΑΤΩ των ΔΩΔΕΚΑ (12) ΕΤΩΝ!
Όσοι λοιπόν κόπτεσθε για την απονομή της ιθαγένειας χωρίς σοβαρές προϋποθέσεις στους οικονομικούς μετανάστες, να τους χαίρεσθε! Θα σας αλλάξουν τη ζωή!
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Σάββατο, 6 Μαρτίου 2010»
Είκοσι εννέα άτομα, μέλη της φασιστικής «Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας» αλλά και άλλα φασιστοειδή και ναζιστές, που πραγματοποιούσαν συγκέντρωση ενάντια στους μετανάστες ζητώντας την «άμεση απογκετοποίηση του Αγίου Παντελεήμονα», προσήχθησαν από την αστυνομία στις 24 Φλεβάρη 2010 για εξακρίβωση στοιχείων.
Ανάμεσα στους προσαχθέντες ήταν η Τομεάρχης ΒΔ της «Νέας Δημοκρατίας» και Νομαρχιακής Συμβούλου Αθηνών Χριστίνας Σιδέρη, ο Ηλίας Λέντζος, μέλος του ΠΓ της «Δημοκρατικής Αναγέννησης» του Παπαθεμελή, πρώην μέλος του ΛΑΟΣ αλλά και της «Κ»ΝΕ («Ο ίδιος προσωπικά εντάχθηκα στην ΚΝΕ από το 1993 έως το 2003, όταν παραιτήθηκα τον Απρίλιο του 2003 και εντάχθηκα στο ΛΑΟΣ», επιστολή στην Εποχή» 17/9/2006, σελ.2), ο Τάσος Χατζηπαράσχου από τους επικεφαλής της φασιστικής «Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας» και πρώην μέλους του ΔΗΚΚΙ αλλά και υποψήφιος με το «Κ»ΚΕ, ο Σάββας Χατζηπαρασκευάς, εκδότης της ναζιφασιστικής φυλλάδας «ΣΤΟΧΟΣ» και διάφορα άλλα φασιστοειδή.
Από τους 29 προσαχθέντες οι 28 αφέθηκαν ελεύθεροι λίγη ώρα αργότερα μετά την εξακρίβωση στοιχείων, ενώ κρατήθηκε μόνο ο εκδότης του «ΣΤΟΧΟΥ» γιατί εκκρεμούσε σε βάρος του καταδικαστική απόφαση συκοφαντική δυσφήμιση μέσω του Τύπου.
Τρεις βασικές παρατηρήσεις σχετικά με τα παραπάνω: πρώτο, η απουσία μετώπου πάλης κατά των εθνικισμού-ρατσισμού εκ μέρους της χρουστσοφικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ έχει μετατρέψει αυτό το αστικό, σοσιαλδημοκρατικού τύπου, κόμμα, σε δεξαμενή άντλησης δυνάμεων απ’ τα εθνικιστικά-ρατσιστικά μοναρχοφασιστικά και ναζι-φασιστικά κόμματα και οργανώσεις (ΝΔ, ΔΗΚΚΙ, «Δημοκρατική Αναγέννηση», ΛΑΟΣ, «Χρυσή Αυγή, κλπ.), δεύτερο, τα κόμματα και οργανώσεις «Κ»ΚΕ-ΝΔ-ΔΗΚΚΙ-«Δημοκρατική Αναγέννηση»-ΛΑΟΣ-«Χρυσή Αυγή», κλπ. αποτελούν μεταξύ τους συγκοινωνούντα δοχεία αντιδραστικών εθνικιστικών-ρατσιστικών απόψεων, τρίτο, μέλη και στελέχη της ΝΔ (π.χ. Χριστίνα Σιδέρη, κλπ.), του ΔΗΚΚΙ και της «Δημοκρατικής Αναγέννησης» πηγαίνουν χέρι-χέρι με τους ναζι-φασίστες των ΛΑΟΣ-«ΣΤΟΧΟΥ» όχι μόνο στη φασιστική «Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας» αλλά και στα φασιστικά δολοφονικά πογκρόμ εναντίον των μεταναστών εργαζομένων.
Μετά τις ομιλίες των τριών παρουσιαστών (αίθουσα ΕΣΗΕΑ, 10/3/2010), με συντονιστή τον πανεπιστημιακό Ηλία Νικολακόπουλο, και δυο παρεμβάσεις από το ακροατήριο, ακολούθησε η παρέμβαση του συντρόφου μας:
Δεν θ’ ασχοληθώ με το περιεχόμενο της παρουσίασης του συγγραφέα Μ.Σταφυλά, με το οποίο διαφωνώ ριζικά. Αντιπαρέρχομαι επίσης και το εμπαθές αντιζαχαριαδικό παραλήρημα λασπολογίας του δημοσιογράφου Α.Χρυσοστομίδη.
Θα ξεκινήσω από την παρατήρηση του πρώτου ομιλητή Φώτη Κουβέλη ότι το βιβλίο του Σταύρου Αβδούλου είναι ένα βιβλίο με «τεκμηριωμένες θέσεις», άποψη που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και δικαιολογείται μόνο αν ο Φ.Κουβέλης δεν πρόφτασε να διαβάσει το βιβλίο, και θα αναφερθώ μόνο, λόγω έλλειψης χρόνου, στην περίπτωση της κράτησης του Νίκου Ζαχαριάδη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου.
Ενώ αυτό το ζήτημα έχει οριστικά ξεκαθαριστεί – από την ιστορική έρευνα και τις μαρτυρίες κρατούμενων αντιφασιστών και κομμουνιστών των διαφόρων χωρών στο Νταχάου – ο Σταύρος Αβδούλος, παροιμιώδης επαγγελματίας λασπολόγος, επαναφέρει και αναμασά τα γνωστά ψεύδη και τις λασπολογίες των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών και της ντόπιας μοναρχοφασιστικής αντίδρασης, απ’ το ΄56 και ύστερα, με αποκορύφωμα φράσεις όπως: « ο Αρχηγός μας όταν γύρισε από το Νταχάου μετά από μια τετράχρονη κράτηση σ’ αυτό το άντρο των SS ήταν υγιέστατος και καλοθρεμμένος λες και επέστρεψε από την εξοχή. Κανένα σημάδι ταλαιπωρίας» (σελ.292)., «εύλογα δημιουργεί πολλές υποψίες για φιλικές σχέσεις του κρατουμένου με τους δεσμοφύλακές και για πολλά άλλα… αυτή η ανοχή τους γεννά πολλά ερωτηματικά» (σελ.290), κλπ., κλπ.
Ας σημειωθεί καταρχήν ότι στην περίπτωση του αθλήματος των άθλιων λασπολογιών ο Σταύρος Αβδούλος αναδεικνύεται «Ολυμπιονίκης». Όμως αλλού βρίσκεται το σπουδαιότερο: ότι αυτές οι λασπολογίες, όπως θα φανεί αμέσως παρακάτω, είναι εντελώς ατεκμηρίωτες, καθιστώντας το «πόνημά» του εξολοκλήρου ένα εντελώς αναξιόπιστο και εμπαθέστατο λιβελογράφημα – και το υπογραμμίζω αυτό – γιατί:
Πρώτο, ο προσεκτικός αναγνώστης ξεφυλλίζοντας τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου και συγκεκριμένα τις 327-329 όπου παρατίθεται βιβλιογραφία 2½ περίπου σελίδων διαπιστώνει εύκολα ότι ο Αβδούλος δεν παραθέτει σκόπιμα καθόλου βιβλιογραφία για την κράτηση του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, μα ούτε και τις υπάρχουσες μαρτυρίες, για να μπορεί έτσι να λασπολογεί εκ του ασφαλούς, εκμεταλλευόμενος την άγνοια των αναγνωστών. Προσφεύγει σε μια επαρχιώτικης κουτοπονηριάς επιλεκτική παράθεση βιβλιογραφίας, γιατί αν θα παρέθετε έστω και έναν τίτλο της σχετικής με το Νταχάου βιβλιογραφίας δεν θα μπορούσε να λασπολογήσει και να ψεύδεται ασυστόλως, επειδή αυτό θα διέψευδε τις συκοφαντικές του επινοήσεις και την αθλιότητα της λασπολογίας. Ας αναφερθούν όμως από εμάς ορισμένοι σχετικοί με το θέμα τίτλοι βιβλίων για πληροφόρηση των παρεβρισκόμενων: 1) Βαγγέλης Παπανίκος: «Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου, μαρτυρία μιας εποχής», εκδ. «φιλίστωρ», Αθήνα 1999 και δισέλιδη παρουσίαση στην Κυριακάτικη «Αυγή» 4 Ιουλίου 1999 σελ. 30-31 και «Αυγή» 12 Σεπτεμβρίου 1999, σελ.36, 2) Christoph U.Schminck-Gustavus: «ΝΤΑΧΑΟΥ, Έλληνες κρατούμενοι και ο Νίκος Ζαχαριάδης, Μαρτυρίες και τεκμηρίωση», εκδ. «φιλίστωρ», Αθήνα 2004 και Christoph U.Schminck-Gustavus: “von Jannina nach Dachau” 1995, 3) Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης: «Έλληνες κρατούμενοι στο Νταχάου, Μαρτυρία Δημήτρη Σωτηριάδη», εκδ. «φιλίστωρ», Αθήνα 2002.
Δεύτερο, η «Επιτροπή» που είχαν σκαρώσει το 1957 οι έλληνες χρουστσοφικοί της ηγεσίας των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη, κλπ. για να ερευνήσει τα «γεννοφάσκια» του Ζαχαριάδη έχει συγκεντρώσει αρκετές καταθέσεις αντιφασιστών και κομμουνιστών κρατουμένων στο Νταχάου από διάφορε χώρες (Σοβ. Ένωση, Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Γαλλία, κλπ.) μια απ’ τις οποίες είναι και εκείνη του γερμανού κομμουνιστή Oskar Hinkel, (καταγωγή από το Freiburg, δυο φορές κρατούμενου στο Νταχάου, ο οποίος μετά το τέλος του πολέμου έζησε και πέθανε στη DDR) που έφτασε στα χέρια μας απ’ τα Αρχεία του ΑΣΚΙ, στην οποία, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει για τον Ζαχαριάδη: «τον θεωρούσαμε αυθεντία. Ιδεολογικά και πολιτικά ήταν ο πιο ικανός. Έκανε μεγάλη προσπάθεια να ξεκαθαριστούν οι αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού… Τον γνώρισα προσωπικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον σεβόμουνα πολύ. Γι’ αυτό έδωσα και το όνομά του στο γυιό μου».
Η κατάθεση αυτή που έχει δοθεί στις 9 Μάη 1967 στο Ζήση Ζωγράφο και Ν.Κ. (ίσως είναι ο Νίκος Κέδρος) δείχνει το μεγάλο θάρρος του γερμανού κομμουνιστή Oskar Hinkel να πει την αλήθεια για την περίπτωση Ζαχαριάδη, καθόλου εύκολο για εκείνη την περίοδο, αφού ζούσε στην Ανατολική Γερμανία δηλ. βρίσκονταν στο στόμα των αδίστακτων χρουστσοφικών λύκων και σε μια μάλιστα περίοδο που οι φασιστική κλίκα των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ και οι έλληνες χρουστσοφικοί έκαναν το παν να ενοχοποιήσουν το Νίκο Ζαχαριάδη τον οποίο κρατούσαν θαμμένο στις παγερές στέπες του Σουργκούτ της Σιβηρίας.
Αυτός ήταν ο πραγματικός Ζαχαριάδης του Νταχάου που περιγράφει ο γερμανός κομμουνιστής Oskar Hinkel και όχι αυτός που ανεπιτυχώς προσπαθεί να κατασκευάσει ο εμπαθής και ασυγκράτητος αντιζαχαριαδικός λασπολόγος Αβδούλος με ψεύδη, συκοφαντίες και λάσπες στο άθλιο λιβελογράφημά του.
Το ερώτημα που υπάρχει για τον Αβδούλο και τους ομοϊδεάτες του, τα δυο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, ΣΥΝ-«Κ»ΚΕ, που έχουν αρπάξει τα κομματικά αρχεία, είναι: γιατί, αλήθεια, δεν δίνουν στη δημοσιότητα αυτές τις καταθέσεις των ξένων αντιφασιστών-κομμουνιστών και εξακολουθούν να κρατούν ακόμα και σήμερα το Νίκο Ζαχαριάδη σε πολιτική ομηρία, να τον κρατούν και πεθαμένο, και για ολόκληρες δεκαετίες, σε πολιτική ομηρία;
Τρίτο, ούτε στο «πόρισμα» της διαβόητης «Επιτροπής» αναφέρεται ο Αβδούλος, γιατί προφανώς γνωρίζει ότι δε βρέθηκε τίποτε σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, «πόρισμα» που δεν συντάχτηκε ποτέ «επίσημα», εκτός από κάποιες δειλές φρασούλες ότι δε βρέθηκε τίποτε.
Το βιβλίο του Σταύρου Αβδούλου προσεγγίζει όλα τα ιστορικά ζητήματα της δράσης του ΚΚΕ από αντιμαρξιστική και ιδεαλιστική σκοπιά: τη σκοπιά της διαβόητης «προσωπολατρίας» – η οποία πρώτο, είναι μια αντιμαρξιστική έννοια που δεν μπορεί απολύτως τίποτε να εξηγήσει, και δεύτερο, συνιστά ιδεαλιστική αντίληψη της ιστορίας – και επιπλέον το βιβλίο του χαρακτηρίζεται από μια ψυχολογίζουσα προσέγγιση («εμπάθεια», «εγωισμός», «ιδιοσυγκρασία», «εγωπάθεια», «μοχθηρία», «διανοητική διαταραχή», κλπ., κλπ.), που κι’ αυτή είναι αντιμαρξιστική και δεν ερμηνεύει τίποτε, ενώ ξεπέφτει σ’ ένα παιδαριώδες σοβαροφανές επίπεδο.
Τέλος, δυο λόγια, εν συντομία, για τη μεγάλη προσφορά του Νίκου Ζαχαριάδη στο ελληνικό αλλά και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που συνίσταται στα εξής:
1. Με την ανάληψη της ηγεσίας του ΚΚΕ απ’ το Νίκο Ζαχαριάδη, το κόμμα μετατράπηκε σε μαζικό επαναστατικό κόμμα, σε ένα μπολσεβίκικο κόμμα που επηρέασε αποφασιστικά και βαθιά την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση αλλά και την πολιτιστική ζωή της χώρας σ’ όλα τα επίπεδα (θετικά για την εργατική τάξη και το λαό μας, αρνητικά κατά τους οπορτουνιστές και την αντιδραστική αστική τάξη).
2. Με το ιστορικό γράμμα του ΄40 καθορίστηκε η επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ σε εκείνη την περίοδο που οδήγησε στην εποποιία της ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης, ανεξάρτητα απ’ την προδοσία της ηγεσίας Σιάντου. Ο Ζαχαριάδης υπήρξε ο αρχιτέκτονας αυτής της μεγάλης εποποιίας. Κι’ αυτού του ιστορικού γράμματος τη μεγάλη σημασία επιχειρεί αδίστακτα να υποβαθμίσει ο Αβδούλος όταν από αντιφασίστες και μαρξιστές ιστορικούς θεωρείται ως το πρώτο ιστορικό ντοκουμέντο που διαψεύδει τους ισχυρισμούς της ιμπεριαλιστικής αντίδρασης πως δήθεν τα κομμουνιστικά κόμματα άρχισαν τον αγώνα κατά του χιτλερικού φασισμού μετά την επίθεση της Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνη (22) του 1941.
3. Με την ίδρυση της ΕΔΑ, ούτε καν δυο χρόνια μετά τον τερματισμό του δεύτερου αντάρτικου, που ήταν πρωτοβουλία του ΚΚΕ και ευφυής πολιτική σύλληψη του Νίκου Ζαχαριάδη, δημιουργήθηκε ένα κόμμα που ανέπτυξε πολύ πλούσια και μεγάλης ιστορικής σημασίας αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική πάλη ενάντια στο βάρβαρο ντόπιο μοναρχοφασισμό και τον αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό ιμπεριαλισμό, σωτήριας για την εργατική τάξη, τον λαό και τον τόπο δράση σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής της χώρας.
4. Η τελευταία μεγάλη συμβολή του Νίκου Ζαχαριάδη στο ελληνικό μα και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα ήταν ότι πρώτος αυτός διείδε την αντεπαναστατική φύση του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού (1954-55) και πρώτος όρθωσε το ανάστημά του σ’ αυτό το προδοτικό αντεπαναστατικό ρεύμα που κατέστρεψε το σοσιαλισμό και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
***
Απαντώντας στα παραπάνω ο Σ. Αβδούλος, συγχυσμένος και ψευδόμενος, ισχυρίστηκε ότι δεν παρέθεσε βιβλιογραφία επειδή δεν ασχολήθηκε με το Νταχάου, συνέχισε όμως τη σχετική με το Νταχάου λασπολογία σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, υποχρεώνοντας τον σύντροφό μας να τον διακόψει και να του παρατηρήσει, ότι αυτός ο ισχυρισμός του διαψεύδεται και αυτή τη στιγμή με τη συνέχιση της λασπολογίας εκ μέρους του και το μόνο που πετυχαίνει είναι να αυτοδιασύρεται. Ακάθεκτος όμως ο Αβδούλος και εκνευρισμένος συνεχίζει το αντιζαχαριαδικό παραλήρημα της λασπολογίας του, οπότε αναγκάζει το σύντροφό μας να τον διακόψει για δεύτερη φορά και να του παρατηρήσει:καλά θα κάνετε να συνεχίσετε την αυτογελοιοποίησή σας ως το τέλος της εκδήλωσης.
Σε προηγούμενο δημοσίευμά μας αναφερθήκαμε την παρέμβαση της Κίνησή μας στην παρουσίαση του αντιζαχαριαδικού βιβλίου του Σταύρου Αβδούλου "Νίκος Ζαχαριάδης: Μύθος και πραγματικότητα".