Το γεγονός πως η φασιστικοποίηση που καθημερινά εντείνεται ξεκινά από την ανάγκη των κεφαλαιοκρατών να αντιμετωπίσουν την αναμενόμενη αντίδραση της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα της «νέας εργατικής βάρδιας», δεν χρειάζεται πολλές αποδείξεις.(Οι θλιβεροί αναθεωρητές που στην αγραμματοσύνη τους και για να δικαιολογήσουν την πρόσφατη φιλοφασιστική τους στάση, θεωρούν αταξικό τον όρο «νεολαία», ας θυμηθούν λίγο τον ακριβή όρο του Λένιν).
Έχει όμως σημασία να καταδειχτεί πως το μέγεθος της βαθιάς κρίσης την οποία οι χρουστσωφικοί και λοιποί αναθεωρητές κατ’ αρχήν υποτιμούσαν, μετά μας έλεγαν πως δεν «έχει χτυπήσει ακόμη τη πόρτα της Ελλάδας» (ανεκδιήγητη Παπαρήγα μέσα Οχτώβρη αλλά και πρόσφατα), ύστερα περιόριζαν τις αναφορές τους μόνο στην «ακρίβεια» λέγοντας μάλιστα πως οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερική κερδοσκοπία, είναι σύμφωνα με τα πιο επίσημα στοιχεία των ιμπεριαλιστών της ΕΕ, σε επίπεδα που κάνουν ασφυχτική την καθημερινότητα και ζοφερό το μέλλον για το προλεταριάτο.
Καταγράφουμε αυτούσια την παρουσίαση των εκτιμήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία, όπως την παρουσιάζει το κατεξοχήν δημοσιογραφικό όργανο των κεφαλαιοκρατών, «Ναυτεμπορική» στις 20 Γενάρη:
«…Η έκθεση της Κομισιόν προβλέπει για την Ελλάδα ότι το έλλειμμα θα κινηθεί σαφώς πάνω από το απαγορευτικό όριο του 3% του ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί, η ανάπτυξη θα είναι σχεδόν μηδενική, η ανεργία θα αυξηθεί σημαντικά, ενώ προβλέπεται δραματική μείωση των επενδύσεων και της εσωτερικής κατανάλωσης.
Ειδικότερα, το 2008 το δημόσιο έλλειμμα αυξήθηκε στην Ελλάδα στο 3,4% του ΑΕΠ, ενώ με τα σημερινά δεδομένα, δηλαδή χωρίς πρόσθετα διορθωτικά μέτρα, το έλλειμμα θα αυξηθεί στο 3,7% φέτος και στο 4,2% του χρόνου. Επιδείνωση προβλέπεται και για το δημόσιο χρέος το οποίο από 94% του ΑΕΠ το 2008 θα αυξηθεί στο 98,4% το 2010.
Σημαντική υποχώρηση καταγράφεται και στην ανάπτυξη, όπου η αύξηση του ΑΕΠ από 2,9% το 2008 θα πέσει στο 0,2% φέτος και στο 0,7% το 2010. Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Νοέμβριο η Κομισιόν προέβλεπε ανάπτυξη στην Ελλάδα της τάξης του 2,5% για φέτος και 2,6% του χρόνου.
Αύξηση, ύστερα από πέντε χρόνια, θα καταγράψει και ο δείκτης της ανεργίας, η οποία από 8,3% του ενεργού πληθυσμού το 2008 θα ανέλθει στο 9,4% το 2010 και αυτό οφείλεται στην αρνητική εξέλιξη της απασχόλησης το 2009 (-0,1%) και στην οριακή αύξηση το 2010 (0,21%).
Η κρίση συρρικνώνει και την ιδιωτική κατανάλωση η οποία τα τελευταία χρόνια είχε κατέγραφε σημαντική αύξηση (μεταξύ 2,5 και 4% ετησίως), ενώ φέτος και του χρόνου θα περιοριστεί σε μια αύξηση της τάξης του 0,7%. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στις δυσμενέστερες πιστωτικές συνθήκες, δηλαδή στη δυσκολία δανεισμού από τις τράπεζες.
Συρρίκνωση καταγράφεται και στις επενδύσεις, οι οποίες από αυξήσεις άνω του 4,5% τα τελευταία χρόνια, θα κινηθούν φέτος αρνητικά (1,4%) και του χρόνου οριακά θετικά (0,5%).
Παρά την ύφεση και τη μείωση της εσωτερικής ζήτησης το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών θα συνεχίσει να κινείται σε επίπεδα της τάξης του 13% τους ΑΕΠ, προϊόν της έλλειψης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Το μόνο θετικό στοιχείο είναι ο αναμενόμενος σχετικά χαμηλός πληθωρισμός, ο οποίος από 4,2% το 2008 θα κυμανθεί στο 2,5% φέτος και στο 2,7% το 2010»
Οι ιμπεριαλιστές τεχνοκράτες παρουσιάζουν βέβαια τους δείχτες απομονωμένους, φλυαρούν μένοντας στα επιμέρους και κυρίως συσκοτίζουν τις «αιτίες» και οτιδήποτε καταδείχνει τα δομικά χαραχτηριστικά των οικονομικών φαινομένων.
Η αύξηση του ελλείμματος, μαζί με τη παραπέρα επιδείνωση του χρόνιου δημόσιου χρέους-μαμούθ , και όλα αυτά με παράλληλη πτώση της ανάπτυξης ακόμη και αυτής που χαραχτηρίζει τις εξαρτημένες χώρες ( παροχή υπηρεσιών ), δείχνουν απλά πως η κεφαλαιοκρατική Ελλάδα , εξαρτημένη και με μέσο επίπεδο ανάπτυξης όντας σε πορεία συνεχούς αποβιομηχάνισης, έρχεται αντιμέτωπη της κρίσης με όρους ‘’αδύνατου κρίκου’’ και με ορατό το φόβο η σημερινή φτώχεια ,( που οι χρουστσωφικοί αποφεύγουν και ν΄αναφέρουν ),να μετατραπεί σε πείνα.
Οι χώρες υπηρέτες των διεθνών μονοπωλίων, ακριβώς επειδή ο καπιταλιστικός καταμερισμός εργασίας της οδηγεί (όπως απέδειξαν ο Δημήτρης Μπάτσης και ο Νίκος Κιτσίκης από τη θέση των κομμουνιστών επιστημόνων στην υπηρεσία ενός μπολσεβίκικου κόμματος) σε «απαγόρευση» ανάπτυξης βαριάς βιομηχανίας και κύρια παραγωγής μέσων παραγωγής, μένουν σε «στρεβλή ανάπτυξη» που σε συνθήκες σχετικής ηρεμίας είναι για την εξυπηρέτηση των μονοπωλίων (μεταφορές, επικοινωνίες, εμπόριο, απλές κατασκευές, τουρισμός και βέβαια ανάπτυξη της τοκογλυφικής καταναλωτικής πίστης), «ανάπτυξη» που καταρρέει ακόμη πιο εύκολα σε συνθήκες κρίσης και παγκόσμιας ύφεσης.
Εδώ ας σημειώσουμε πως υπάρχει μια διαφορά στο επίπεδο ανάπτυξης των εξαρτημένων καπιταλιστικών χωρών, με βάση το σημείο απ΄ το οποίο «ξεκινούν», στη λογική του παγκόσμιου καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας.
Είναι λογικό η ανάπτυξη της Λετονίας ή της Ουγγαρίας να παρουσιάζουν υψηλούς ρυθμούς ακριβώς γιατί υποχρεώνονται να ξεκινήσουν από μηδενική σχεδόν βάση, την «υποδομή» καλύτερης εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστών. Πρέπει να φτιάξουν τηλεπικοινωνίες, δρόμους, λιμάνια, αποθηκευτικούς χώρους που θα κάνουν το ξεζούμισμά τους πιο αποτελεσματικό για το μέγιστο μονοπωλιακό κέρδος και έτσι παρουσιάζουν για μια σχετικά μακρά περίοδο, τη λεγόμενη «χάρτινη ανάπτυξη». Τόσο «χάρτινη», που χώρες με ρυθμούς ανάπτυξης του 8-9% πέφτουν εν μια νυχτί , στην καθαρά αποικιακή αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (βλέπε Ουγγαρία και άλλες),με την πείνα και τη φασιστική πολιτική καταστολής, που αυτό συνεπάγεται.
Έτσι η Ελλάδα, με τη δική της, πάνω του μέσου όρου της ΕΕ «ανάπτυξη», τη βλέπει να γκρεμίζεται στο 10% της περσινής, σε ένα μόνο χρόνο. Και είναι λογικό όταν χώρες βαριάς βιομηχανικής παραγωγής σε συνθήκες κρίσης θα παρουσιάσουν πτώση 40-50% ,η Ελλάδα («μικροιμπεριαλιστική» σύμφωνα με το θλιβερό σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ ), να βουλιάζει αναπτυξιακά κατά 93%.
Ας δούμε πάλι από τη «Ναυτεμπορική» την ακριβή αναφορά του κορακιού Αλμούνια για την Ελλάδα, πριν καταλήξει στη απειλή της «επιτήρησης» :
«…Η οικονομική δραστηριότητα συνέχισε να αναπτύσσεται πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης, με ρυθμούς κοντά στο 3% το 2008. Πάντως, η οικονομική δραστηριότητα επιβραδύνθηκε το 2008, ειδικότερα στο δεύτερο μισό του έτους, με κύρια αιτία την πτώση της εσωτερικής ζήτησης, ενώ οι εξαγωγές υπηρεσιών, ειδικότερα στον τομέα των μεταφορών, παρουσίασαν μεγάλη μείωση.
Η δραστηριότητα αναμένεται να επηρεαστεί ιδιαίτερα από τη διεθνή οικονομική κρίση και παρά τα θετικά πρόσημα, η οικονομική ανάπτυξη θα είναι βραδεία το 2009 και θα στηρίζεται απόλυτα στην εσωτερική ζήτηση. Σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας στις διεθνείς αγορές, η επιδείνωση των πιστωτικών όρων αναμένεται να μειώσει την ιδιωτική κατανάλωση, ενώ οι επενδύσεις θα περιοριστούν ακόμα περισσότερο.
Η επιδείνωση του οικονομικού περιβάλλοντος στην Ευρωζώνη και στη Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη, σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους της μονάδας εργασίας πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης, θα επηρεάσει τις εμπορικές εξαγωγές, οι οποίες αναμένεται να μειωθούν το 2009.
Επίσης, οι υπηρεσίες στον τομέα των μεταφορών και του τουρισμού είναι όλο και περισσότερο ευάλωτες στο αντίξοο διεθνές περιβάλλον και προβλέπεται ότι θα περιοριστούν, γεγονός που συνεπάγεται τη μηδενική συνεισφορά των καθαρών εξαγωγών στην αύξηση του ΑΕΠ. Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αναμένεται να παραμείνει ανώτερο του 12,50 % του ΑΕΠ σε όλη την εξεταζόμενη περίοδο».
Όσο για τη περίφημη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, που ως συνήθως καταγράφεται αρνητική και διαρκώς επιδεινώνεται, αυτός είναι ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός, όσο κι αν προσπαθούν να μας παραμυθιάζουν. Οι εργάτες υφίστανται άγρια ληστρική εκμετάλλευση, με μισθούς κατά 40% μικρότερους του μέσου όρου της ΕΕ.(Το αυξημένο κόστος «της μονάδας εργασίας» κατά τον Αλμούνια, δεν οφείλεται βέβαια στους μισθούς, αλλά στην υστέρηση της χρήσης προωθημένης τεχνολογίας, χαραχτηριστικό εξαρτημένης καπιταλιστικής χώρας). Τα καπιταλιστικά κέρδη ιδίως κάποιων κλάδων όπως οι Τράπεζες-τοκογλύφοι, φτάνουν σε επίπεδα ρεκόρ, ετήσιας αύξησης του 200%, αλλά οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές. Και αυτό είναι αλήθεια: το ποσοστό της εκμετάλλευσης, η απόλυτη υπεραξία, σε συνθήκες σαπισμένου ιμπεριαλισμού, δεν σε καθιστούν «ανταγωνιστικό». Όσο και να εξαθλιώσει μια εξαρτημένη αστική τάξη το προλεταριάτο της, δεν θα «αφεθεί» να κερδίσει αγορές και αυτονομία από τα μονοπώλια τα οποία υπηρετεί και από τα οποία είναι ελεγχόμενη πλέρια.
Τα αποτελέσματα της κρίσης στη χώρα, η εργατική τάξη τα βιώνει ήδη. Η ανεργία δεν «έρχεται», είναι εφιαλτικά ήδη παρούσα και χτυπάει εξοντωτικά, κύρια τους «προβοκάτορες» κατά την Παπαρήγα και το σινάφι της, δηλαδή τη «νέα εργατική βάρδια»
‘Όταν το ιμπεριαλιστικό «διευθυντήριο» μιλάει για ανεργία 9,4% αλλά κυρίως για αρνητική πορεία της απασχόλησης, με δεδομένο πως η απασχόληση στη χώρα δεν παρά κατά ένα 60% «ελεγχόμενη και μετρήσιμη» – βλέπε «μπλοκάκια», ανασφάλιστη εργασία, μη μέτρηση μεταναστών προλετάριων – αυτό σημαίνει πως η ζοφερή σημερινή κατάσταση φέρνει τον αυριανό εφιάλτη που ζει ήδη η Ισπανία, με πραγματική ανεργία κοντά στο 30%.
Τέλος αξίζει να αναφέρουμε πως αυτό που για τους αστούς τεχνοκράτες θεωρείται το μόνο θετικό της περιόδου, σε συνθήκες ύφεσης και παρατεταμένης κρίσης σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η κάποια μείωση του πληθωρισμού, δεν είναι παρά απότοκο της αναγνωρισμένης δραματικής πτώσης της κατανάλωσης, λόγω της συμπίεσης της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων στα κατώτερα δυνατά επίπεδα επιβίωσης. Δεν πρόκειται για έλεγχο του πληθωρισμού αλλά για ένδειξη πως το φάσμα του «αντιπληθωρισμού» είναι πια ορατό, όπως αναγνωρίζουν κορυφαίοι Αμερικανοί οικονομολόγοι. Και αντιπληθωρισμός σημαίνει το τελευταίο στάδιο της ύφεσης.( ας θυμηθούμε πως εμφανίστηκε στη προπολεμική Γερμανία, στη Χιλή του Πινοσέτ κλπ).
Η εργατική τάξη ασφυχτιά και το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ ξέρει καλά πως αυτά που θα ακολουθήσουν σαν αυθόρμητα κατ΄ αρχήν ξεσπάσματα – όπως ο μαχητικός νεολαιίστικος ξεσηκωμός του Δεκέμβρη- θα είναι και «εκτός των τοιχών» του αστικού πολιτικού παιχνιδιού και φοβάται πως θα ανατρέψουν αντεπαναστατικά «δεδομένα» που κυριαρχούν χρόνια.
Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η πιο απροκάλυπτη καταστολή, βαθαίνει η φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής, ποινικοποιείται η αντικαπιταλιστική στάση «προληπτικά».
Το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ με τη συμμαχία των ναζιφασιστών του ΛΑΟΣ και των αναίσχυντων προδοτών του «Κ»ΚΕ, έχοντας εξασφαλίσει την ανοχή των άλλων αστικών και αναθεωρητικών κομμάτων που οι αντιφάσεις και παλινωδίες τους τα καθιστούν αναποτελεσματικό αντίπαλο δέος, προχωρά στο δρόμο της άρσης ακόμη και στοιχειωδών αστικοδημοκρατικών καταχτήσεων.
Δεν είναι όμως μόνοι τους, η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της δεν θα κάτσουν σα σφαχτάρια. Οι επαναστάτες κομμουνιστές χωρίς αυταπάτες και μικρομεγαλισμούς αλλά με επίγνωση του επαναστατικού τους χρέους, θα είναι παρόντες.
