ΚΟΜΕΠ, Ιανουάριος 1946, σελ. 42-43
ΛΕΝΙΝ: 22 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ
Του Ζ. Ζωγράφου
Οι Σοβιετικοί λαοί λεύτεροι κι' αδελφωμένοι θα τιμήσουν φέτος με βαθιά ευγνωμοσύνη και με ξεχωριστή περηφάνια τη μνήμη του μεγάλου Λένιν. Είκοσι δυο χρόνια ζουν, εργάζονται, παλεύουν και μεγαλουργούν χωρίς το Λένιν. Μα πάντα εμπνευσμένοι από τις αθάνατες ιδέες, τις οδηγίες και τις συμβουλές του αρχηγού της επανάστασης του Οκτώβρη, του θεμελιωτή του σοσιαλιστικού Κράτους, του οργανωτή του Μπολσεβίκικου Κόμματος. Κάθε χρόνος, που περνάει κάνει ακόμα πιο βαθιά την πίστη και την αφοσίωσή τους στην ασύγκριτη κληρονομιά του Λένιν: το λενινισμό.
Ύστερα από μια κοπιαστική μα πάντα δημιουργική, θριαμβευτική ανοδική πορεία στα χρόνια της ειρήνης, βάδισαν από νίκη σε νίκη στα χρόνια του πολέμου.
Ο στρατός του, ο θρυλικός κόκκινος στρατός, σύντριψε το γερμανικό φασισμό. Κάτι πιο πολύ: σύντριψε στρατιωτικά, ηθικά και πολιτικά το φασισμό σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Με τη νίκη του σοσιαλισμού η γιγάντια μορφή του Λένιν ακτινοβολεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τώρα που «όλοι αναγνωρίζουν ότι ο σοβιετικός λαός με τον αγώνα του έσωσε τον πολιτισμό της Ευρώπης από τους βάρβαρους φασίστες και πρόσφερε μια μεγάλη υπηρεσία στην Ιστορία της ανθρωπότητας».
Μαζί όμως με το σοβιετικό λαό, τη μνήμη του θα τιμήσουν και οι λαοί ολάκερης της γης. Γιατί ο Λένιν δεν ανήκει μόνο στους πολίτες της σοσιαλιστικής πατρίδας, ανήκει εις τους εργαζομένους όλων των χωρών, σε όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, που θέλουν να πάνε μπροστά, που θέλουν να λείψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που θέλουν πιο ωραία και ανθρώπινη ζωή.
Το προλεταριάτο βλέπει στο πρόσωπο του Λένιν τις πιο πολύτιμες αρετές του, την πίστη, τις ελπίδες τα ιδανικά του. Η μάζα, που δεν ξύπνησε ακόμα, αισθάνεται ότι είναι σάρκα από τη σάρκα της.
«Το μεγαλείο του Λένιν» λέει ο Στάλιν, «βρίσκεται, προ πάντων, στο ότι δημιουργώντας τη δημοκρατία των σοβιέτ έδειξε στις καταπιεζόμενες μάζες όλου του Κόσμου ότι δε χάθηκε κάθε ελπίδα σωτηρίας τους και ότι η βασιλεία της δουλείας μπορεί να εκβληθεί με τη δύναμη των ίδιων των εργαζομένων. Μ' αυτό το γεγονός φλόγισε στην καρδιά των εργατών και χωρικών την ελπίδα να γίνουν μια μέρα λέφτεροι. Έτσι εξηγιέται γιατί το όνομα του Λένιν έγινε από τα πιο αγαπημένα ονόματα για τους εργαζόμενους και τις εκμεταλλευόμενες μάζες».
Όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από τη μέρα του θανάτου του (21 Γενάρη 1924) τόσο πιο φωτεινό και τεράστιο προβάλλει το έργο του. Τόσο πιο πολύ επιβάλλεται και κυριαρχεί στη σύγχρονη περίοδο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Αληθινός δημιουργός, εξαιρετικός άνθρωπος, με ξεχωριστή πειστική δύναμη, ακατανίκητη επιχειρηματολογία, «απλός σαν την αλήθεια», οδηγητής ανώτερου τύπου «πραγματικός αετός» χωρίς φόβο έδωσε πνοή, ζωή, θέρμη, στις δυνάμεις της ανθρωπότητας στην πάλη τους για την πρόοδο, οδήγησε «τολμηρά το Κόμμα μπροστά μέσα από τους ανεξερεύνητους δρόμους του επαναστατικού ρωσσικού κινήματος».
Ο Λένιν δεν άφησε μόνο σωστές οδηγίες και ρεαλιστικές συμβουλές, γεμάτες σταθερότητα και φρόνηση. Κληροδότησε στους λαούς επιβλητικό θεωρητικό έργο, παράδειγμα τέλειας στρατηγικής πολιτικής.
Ισάξιος του Μαρξ και του Ένγκελς συνέχισε το έργο τους υπερασπίζοντας το μαρξισμό από τις διαστρεβλώσεις. Πολέμησε αμείλιχτα τους αρχηγούς της ΙΙ Διεθνούς που παραποίησαν το μαρξισμό, που σκέπασαν το επαναστατικό του περιεχόμενο, που δεν κατάλαβαν τον επαναστατικό χαρακτήρα του 20ου αιώνα. «Ο μαρξισμός δεν μπορεί να είναι δογματικός, χωρίς να πάψει, να είναι μαρξισμός. Πρέπει να είναι ζωντανός και ζωντανός μαρξισμός είναι ο λενινισμός».
Ο Λένιν προώθησε τη μαρξιστική θεωρία, τη πλούτισε με την πλούσια πείρα από την ταξική πάλη του προλεταριάτου μέσα στις νέες συνθήκες. Στηριγμένος γερά στις βασικές θέσεις του «Κεφαλαίου» του Μαρξ έκανε μια βαθιά ανάλυση του ιμπεριαλισμού - τελευταίας φάσης του καπιταλισμού. -Ξεσκέπασε τις αγιάτρευτες πληγές και τις αδυναμίες του, τους όρους της αναπόφευκτης πτώσης του. Η παντοδυναμία των τραστ, η τραπεζιτική ολιγαρχία είναι η αιτία για τις βαθύτατες κρίσεις του ιμπεριαλιστικού σταδίου, που φέρνουν την ανεργία, την ξεχωριστή αθλιότητα δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και οδηγούν στους πιο αιματηρούς και πολύνεκρους πολέμους της ιστορίας. Για να ζήσει η ανθρωπότητα πρέπει να τσακιστούν τα τραστ.
Η θεωρία για τη διχτατορία του προλεταριάτου, - που αποτέλεσε σύγχρονα την πρώτη μορφή εξουσίας της εργαζόμενης πλειοψηφίας, σε αντιπαράθεση με τις πιο παλιές εξουσίες, που όλες, και οι πιο «δημοκρατικές» ήσαν εξουσίες της εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας για την εκμετάλλευση της εργαζόμενης πλειοψηφίας, - για τη δυνατότητα της νίκης του σοσιαλισμού σε ξεχωριστές, χωριστά παρμένες χώρες, για μια σοβιετική εξουσία, είναι πολύτιμες κατακτήσεις της μαρξιστικής σκέψης, που πραγματοποιήθηκαν από το Λένιν.
Θεμελίωσε τη δυνατότητα της ανοικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας στη χώρα της εξουσίας των εργατών - χωρικών, υποδείχνονταν τις συγκεκριμένες μορφές και τους δρόμους, που θ' ακολουθήσει. Ανάπτυξε τη μαρξιστική ιδέα για την ηγεμονία του προλεταριάτου, για το εθνικό και αποικιακό ζήτημα, δίνοντας «ένα αρμονικό σύστημα αντιλήψεων για την εθνικοοαποικιακή επανάσταση στην εποχή του ιμπεριαλισμού».
Ο Λένιν είναι ο ιδρυτής του παγκόσμιου επιτελείου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, του επαναστατικού αυτού σχολείου, που έπλασε φλογερούς υπερασπιστές των ελευθεριών και της ανθρώπινης προόδου, θαρραλέους και διορατικούς μαχητές για την ανεξαρτησία και το μεγαλείο της χώρας, που ανήκει ο καθένας. Προετοίμασε τους εργάτες για σκληρές, αναπόφευκτες μάχες, που, για να τις κερδίσουν, πρέπει να πετάξουν τα παλιωμένα και σκουριασμένα όπλα. Τούς έδωσε μια σίγουρη θεωρία για το κόμμα, το κόμμα της εργατικής τάξης, για τις προγραμματικές, πολιτικές, οργανωτικές του φάσεις, που ριζικά διαφέρουν από τα μολυσμένα από τον οπορτουνισμό κόμματα της ΙΙ Διεθνούς. Είναι το κόμμα «νέου Τύπου». Πειθαρχημένο, καθοδηγούμενο από πρωτοπόρα θεωρία, στενά δεμένο με τις μάζες. το Κόμμα αυτό, που με τόσο μόχτο ο ίδιος σφυρηλάτησε, ύστερ’ από πολύχρονη ανειρήνευτη πάλη, οδήγησε το ρούσικο λαό στην αθάνατη νίκη του Οχτώβρη του 1917.
***
Ο Λένιν όχι μόνο προπαρασκεύασε, οργάνωσε, και έκαμε την Επανάσταση. Μα και την έσωσε. Η τσαρική Ρωσία νικήθηκε γιατί ήταν βουτηγμένη σε μεσαιωνική στρατιωτική, οικονομική, πνευματική, πολιτική πισωδρόμηση. Ο Λένιν, με άξιο συνεργάτη και συνεχιστή του έργου του το Στάλιν, έδειξε το δρόμο, που έπρεπε ν’ ακολουθήσει ο σοβιετικός λαός και τα μέσα, που έπρεπε να χρησιμοποιήσει για να βάλει τέλος στη μεσαιωνική καθυστέρηση της χώρας, να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία του σοσιαλιστικού κράτους, να κάμει τη Ρωσία ασπίδα του πολιτισμού, που πάνω της συντρίφτηκεν η πιο τρομερή στρατιωτική μηχανή. Ο Λένιν προσανατόλισε το σοβιετικό λαό προς την επιτάχτηκε ανάγκη να δημιουργήσει, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δυνατή, συγχρονισμένη βιομηχανία. Χωρίς την ισχυρή βιομηχανία των σταλινικών πεντάχρονων θα ήταν αδύνατο για το σοβιετικό λαό, να κάμει και να κερδίσει έναν πόλεμο χωρίς προηγούμενο στην έκταση και ένταση των μαχών, το χαρακτήρα των εχθρικών στρατιών και την ποσότητα των πιο μοντέρνων υλικών, που χρησιμοποιήθηκαν. Η σοβιετική βιομηχανία στάθηκε η υλική και τεχνική βάση της νίκης του κόκκινου στρατού.
Ο Λένιν προσανατόλισε το σοβιετικό λαό στην ανάγκη να μεταμορφώσει ολοκληρωτικά τον πιο καθυστερημένο κλάδο της σοβιετικής εθνικής οικονομίας, τη γεωργία. Χωρίς το ριζικό αυτό μετασχηματισμό θα ήταν αδύνατο να ικανοποιηθούν οι τεράστιες υλικές απαιτήσεις του πολέμου. Τα Κολχόζ εξασφάλισαν μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες του πολέμου τον εφοδιασμό σε τρόφιμα του στρατού και της χωράς, τον εφοδιασμό σε πρώτες ύλες της βιομηχανίας. Τα Κολχόζ στάθηκαν το στέρεο στήριγμα του μετώπου και των επιτυχιών του κόκκινου στρατού.
Ο Λένιν προσανατόλισε το λαό στην ανάγκη να δημιουργήσει όλα τα στελέχη που θα χρειαζόταν η νέα, σοσιαλιστική οικονομία.
Μέσα σε λίγα χρόνια ξεφύτρωσαν στελέχη διανοούμενοι, μηχανικοί, τεχνικοί κλπ βγαλμένοι μέσα από τα σπλάχνα του λαού και αφοσιωμένοι στα συμφέροντα της σοβιετικής πατρίδας. Χωρίς τα στελέχη θα ήταν αδύνατο να γίνει ο πόλεμος αυτός, που χρησιμοποίησε σε τόσο μεγάλη έκταση τα άρματα μάχης, την αεροπορία κλπ. Η ύπαρξη των στελεχών αυτών επέτρεψε στο σοβιετικό λαό να λύσει, μέσα στις κρίσιμες πολεμικές συνθήκες, τα πιο δύσκολα προβλήματα: να προσαρμόσει ραγδαία τη βιομηχανία, στην εξοπλιστική παραγωγή, να αναπτύξει και να πλαισιώσει, σε μικρό διάστημα, στρατό εκατομμυρίων.
Ο Λένιν έβαλε τις βάσεις για την ακλόνητη συμμαχία της εργατικής τάξης, της αγροτιάς και των διανοουμένων, την ατράνταχτη φιλία των λαών της Σοβ. Ένωσης. Χωρίς την ενότητα και τη φίλια αυτή, τα εγκληματικά σχέδια των ναζιστών θα πετύχαιναν. Η αδελφική συνεργασία όμως των λαών εξασφάλισε τη γεμάτη αυταπάρνηση και ηρωισμό υποστήριξη του μετώπου από τα μετόπισθεν.
Ο Λένιν είχε πει: «Ποτέ δε θα νικήσουν ένα λαό, που οι εργάτες και οι αγρότες στη μεγάλη τους πλειοψηφία, γνώρισαν, κατάλαβαν και είδαν ότι υπερασπίζουν την εξουσία τους, τη σοβιετική εξουσία, την εξουσία των εργαζομένων». Ότι υπερασπίζουν την υπόθεση που η νίκη της θα εξασφαλίσει σ' αυτούς και τα παιδιά τους «τη δυνατότητα ν' απολαμβάνουν όλα τα πνευματικά αγαθά, όλους τους καρπούς της ανθρώπινης δουλείας». Χωρίς το σοβιετικό κράτος το απόρθητο αυτό φρούριο θα ήταν αδύνατη η αντίσταση στην λυσσασμένη έφοδο των φασιστικών ορδών. Το σοσιαλιστικό σύστημα προίκισε λαό και στρατό με απροσμέτρητη δύναμη. Τα γεγονότα απόδειξαν ότι η σοβιετική εξουσία είναι η πιο ισχυρή δύναμη, που υπάρχει στον κόσμο, γιατί είναι δεμένη με το λαό, γιατί βγαίνει από το λαό, γιατί ενεργεί αποκλειστικά για το συμφέρον του λαού.
* * *
Ο Λενινισμός έκαμε το σοβιετικό λαό υπόδειγμα, σύμβολο και ενθάρρυνση για τους άλλους λαούς να γίνουν δημιουργοί του δικού τους μεγαλείου.
Ο πατριωτισμός, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία του κατέπληξε την ανθρωπότητα. Μα ο λενινισμός επέτρεψε και σ’ όλα τα κομμουνιστικά κόμματα, σ' όλους τους κομμουνιστές, μέσα στη γενική σύγχυση, τον τρόμο και την καταστροφή, να βρουν το σωστό δρόμο, της ενότητας των εργαζομένων, των πατριωτών, το δρόμο της αμείλικτης πάλης των μαζών εναντίον του καταχτητή. Οι κομμουνιστές κυνηγήθηκαν, συκοφαντήθηκαν, φυλακίστηκαν, οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Αποδείχτηκαν όμως όχι μόνο οι πιο αφοσιωμένοι πατριώτες, μα και οι πιο διορατικοί, γιατί καθοδηγούνταν από την ακατανίκητη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, γιατί είχαν απεριόριστη δύναμη στη δημιουργική δύναμη των μαζών. Αυτή είναι η ουσία και το κύριο χαρακτηριστικό του λενινισμού. Ο Στάλιν χαρακτήρισε σαν αισχρή αρρώστια το φόβο μπροστά στις μάζες, την έλλειψη εμπιστοσύνης στις δημιουργικές τους δυνάμεις, έκφρασε τη βαθιά περιφρόνηση του Λένιν προς όλους όσοι έβλεπαν «αφ' υψηλού» το λαό. 'Ο Λένιν έλεγε: «Πρέπει να διδασκόμαστε από τις μάζες, να κατανοούμε τη δράση τους, να μελετούμε λεπτομερειακά την πραχτική πείρα της πάλης των μαζών».
Ο φόβος μπροστά στο λαό είναι και στα χρόνια της ειρήνης όμοια καταστροφικός όπως και στα χρονιά του πολέμου.
Στη Σοβιετική Ρωσία ο πόλεμος ήταν περισσότερο από παντού αλλού καταστροφικός. Κι όμως πέρασε μόνο σα μια ολέθρια παρένθεση. Από την πρώτη μέρα ένας πρωτοφανέρωτος οργασμός εκδηλώθηκεν από τη μια ως την άλλη άκρη. Όλοι οι σοβιετικοί πολίτες κλήθηκαν να ρίχτουν με μεγαλύτερη ορμή στην ανοικοδόμηση της σοσιαλιστικής πατρίδας. Σε καμιά άλλη χώρα δεν ακούστηκαν ύστερ’ από το πόλεμο λόγια σαν αυτά εδώ:
«Εμπρός στη δουλειά. Πρέπει να βρισκόμαστε στο ύψος των καταχτήσεων της σύγχρονης παγκόσμιας τεχνικής σε όλους τους κλάδους της βιομηχανίας και της εθνικής οικονομίας, και να εξασφαλίσουμε τους όρους για την προαγωγή της σοβιετικής επιστήμης και τεχνικής. Ο εχθρός εμπόδισε την ειρηνική και δημιουργική μας εργασία, αλλά εμείς ξεπερνάμε όλ’ αυτά και θα πετύχουμε ώστε η χωρά μας να ακμάσει. Θάχουμε και την ατομική ενέργεια και πολλά άλλα. Ας καταπιαστούμε, λοιπόν, με τη λύση αυτών των προβλημάτων με όλη μας την ανεξάντλητη μπολσεβίκικη ενέργεια, με όλη τη πανίσχυρη ενεργητικότητα των σοβιετικών ανθρώπων. Εμπρός στη δουλεία όπως μας διδάσκει ο σύντροφος Στάλιν» (Μόλοτωφ). Αυτή η εμπιστοσύνη και έκκληση στην πρωτοβουλία των μαζών επιτρέπει να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες, που αλλιώτικα θα φαίνονταν αξεπέραστες. Στην υπόλοιπη Ευρώπη η δημιουργική ορμή είναι ανάλογη με την εμπιστοσύνη που δείχνεται στις λαϊκές δυνάμεις. Όπου στηρίζονται τα καθεστώτα στις δυνάμεις, που αναπτύσσονται, κι όχι σ’ αυτές, που πεθαίνουν, όπου κυττάνε προς το μέλλον και όχι προς το παρελθόν, εκεί οι προϋποθέσεις για την ευημερία και την αναγέννηση είναι εξασφαλισμένες. Όταν ο θεμελιωτής του σοσιαλισμού απασχολούνταν, με την επεξεργασία ενός πλάνου ηλεκτροποίησης της Σοβ. Ένωσης έγραφε σ' ένα τεχνικό: «Πρώτο μας χρειάζεται ένα σχέδιο για ένα ορισμένο αριθμό ετών. Δεύτερο, μας χρειάζεται ένα πιο σύντομο σχέδιο. Τρίτο, κι αυτό είναι το σπουδαιότερο, μας χρειάζεται να ξεσηκώσουμε την άμιλλα και τη πρωτοβουλία των μαζών για να μπουν αμέσως στη δουλειά». Δεν είναι τάχα αυτές συμβουλές «φλογερής επικαιρότητας», μοναδικές να οδηγήσουν στη σωτηρία τη χώρα μας;
Να γιατί η δημιουργική μελέτη κι εφαρμογή του μαρξισμού - λενινισμού στη ζωή, δε σημαίνει «δουλική μανία ξενικής μίμησης» μα θετική συμβολή για τη σωτηρία της χώρας, ύψιστο πατριωτικό καθήκον. 'Ο λενινισμός δε σε κάνει ικανό μόνο να διακρίνεις ποιες είναι οι προοδευτικές δυνάμεις, και που βρίσκονται, άλλα και πώς να καθοδηγείς αυτές τις δυνάμεις και να τις προωθείς προς τα μπρος. Πώς να οδηγείς και το δικό σου το λαό μέσ’ από τους δικούς του δρόμους, στηρίζοντας τη δράση του στη δική του πείρα, στο νικηφόρο τέρμα.
* * *
«Ο Λένιν δεν πέθανε», έγραφε ένας εργάτης. Είναι αθάνατος μέσα στο μεγαλείο του θριάμβου των εκατομμυρίων ανθρώπων, που με τους αγώνες τους θα θυμίζουν πάντα στην ανθρωπότητα την ύπαρξή του για όλη την περίοδο, που ανοίγεται μπροστά μας».
Ποτισμένο από το πνεύμα του το Κόμμα μας μ’ επικεφαλής το σ. Ζαχαριάδη καθοδηγεί το λαό μας στους σκληρούς κοινωνικούς - πολιτικούς αγώνες, για τη λαϊκή δημοκρατία και το σοσιαλισμό, με σταθερότητα, τόλμη, και αποφασιστικότητα λενινιστική. Ποτισμένοι από το ίδιο πνεύμα οι αξέχαστοι μάρτυρες του Κόμματός μας, έδωσαν στην εθνικοαπελευθερωτική πάλη δείγματα αυτοθυσίας και ηρωισμού απαράμιλλα, και πέθαναν με τη βεβαιότητα ότι τα ιδανικά, που θέρμαιναν τα στήθη τους, θα θριαμβεύσουν.
Να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για το θρίαμβο αυτών των ιδανικών, να η πιο μεγάλη τιμή, που μπορούν να κάμουν οι έλληνες κομμουνιστές στη μνήμη του αθάνατου Λένιν.
