Τον περασμένο Γενάρη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που «έφυγε» πολύ πρόωρα και για πάντα από κοντά μας ο αγαπημένος σύντροφός μας και μέλος της «Κίνησης για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» Γιάννης Λιάτος.
Ο Γιάννος Λιάτος γεννήθηκε στις 2.2.1946 στα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων, όπου πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια.
Σε νεαρή ηλικία υποχρεώθηκε υποχρεώθηκε να μεταναστεύσει στην Ελβετία όπου δούλεψε εργάτης σε εργοστάσιο και εκεί ήρθε σε επαφή με το επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό κομμουνιστικό κίνημα. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 επέστρεψε στην πατρίδα και εργάστηκε σε διάφορες αγροτικές δουλειές.
Υπήρξε από τα πρώτα νεώτερα μέλη της ΟΚΜΛΕ και από τα πιο δραστήρια και στη συνέχεια της «Κίνησης για Ενιαίο ΚΚΕ» και της «Κίνησης για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55».
Ανέπτυξε πλούσια δράση στην περιοχή του όχι μόνο σε επίπεδο Οργάνωσης αλλά και στον Αγροτικό Σύλλογο της περιοχής. Επίσης δραστηριοποιήθηκε και στην «Επιτροπή Στάλιν» για αρκετό χρονικό διάστημα και ως τη διάσπασή της από τον δεξιό οπορτουνιστή αντιζαχαριαδικό (υπερασπιστή των λασπολόγων του Ζαχαριάδη) και αντισταλινικό (με τη μορφή της «λαθολογίας») εκδότη του Περιοδικού «Στάλιν» και τη μετατροπή της σε δεκανίκι-παράρτημα των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών του Περισσού. *
Κατά τη διάρκεια της επαναστατικής του δράσης και στις συγκρούσεις με τους διάφορους οπορτουνιστές αντιζαχαριαδικούς και αντισταλινικούς με τη μορφή της «λαθολογίας» (εκδότης «ΜΕΤΑΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ», εκδότης περιοδικού «ΣΤΑΛΙΝ») στάθηκε πάντα αδιάλλακτα και με συνέπεια στον επαναστατικό δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού, στον επαναστατικό δρόμο των Στάλιν-Ζαχαριάδη.
Υπήρξε πάντα σταθερός ιδεολογικοπολιτικός αντίπαλος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, του ευρωκομμουνισμού, του τροτσκισμού και των διαφόρων άλλων οπορτουνιστικών αντισταλινικών ρευμάτων με οποιαδήποτε μάσκα κι αν εμφανίζονταν. Υπεράσπισε και προπαγάνδισε πάντα την επαναστατική κοσμοθεωρία των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν, τις επαναστατικές παραδόσεις του ΚΚΕ 1918-55 και εκείνες των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ.
Σαν επαναστάτης κομμουνιστής σταλινιστής-ζαχαριαδικός διακρίνονταν για τη συνέπεια και σταθερότητα από Αρχές, την ευγένεια, την πραότητα και τον καλό χαρακτήρα του, κερδίζοντας το σεβασμό και την εκτίμηση όχι μόνο των συναγωνιστών και συντρόφων του αλλά και των πολιτικών αντιπάλων. Μακριά από εγωισμούς και μικροαστική συμπεριφορά ήταν παράδειγμα σύνεσης και αγωνιστικής σεμνότητας.
Ο θάνατός του στερεί το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα από έναν αγνό και μαχητικό επαναστάτη με απεριόριστη αφοσίωση στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού, την «Κίνηση για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» από ένα διαλεχτό μέλος της και τους συντρόφους και συναγωνιστές του από έναν αγαπημένο σύντροφο που θα θυμούνται για πάντα για την ευγενική επαναστατική μορφή του.
* Ο δεξιός οπορτουνιστής αντιζαχαριαδικός και αντισταλινικός (με τη μορφή της «λαθολογίας») εκδότης του περιοδικού «ΣΤΑΛΙΝ» με την αποτυχία του να μετατρέψει την τότε «ΚΙΝΗΣΗ για ΕΝΙΑΙΟ ΚΚΕ» σε εκλογικό δεκανίκι της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας των Φλωράκη-Παπαρήγα με πρότασή του για εκλογική στήριξη του «Κ»ΚΕ στις εκλογές του Οχτώβρη του 1993, πρόταση που απορρίφθηκε από το Γραφείο, αποχώρησε από την «ΚΙΝΗΣΗ για ΕΝΙΑΙΟ ΚΚΕ» και στη συνέχεια προχώρησε στη διάσπαση της «Επιτροπής Στάλιν», την οποία έχει μετατρέψει από τότε σε παράρτημα της χρουστσοφικής ηγεσίας του Περισσού, στην οποία δεν ασκεί ποτέ κριτική με το διάτρητο πρόσχημα ότι δεν είναι πολιτική Οργάνωση αλλά «Επιτροπή».
Ο σύντροφος Θωμάς Αναστασίου, πρόεδρος τότε της «ΚΙΝΗΣΗΣ για ΕΝΙΑΙΟ ΚΚΕ» είχε πει, γι' αυτή του την προσπάθεια και στάση σε επόμενη συνεδρίαση, στα υπόλοιπα μέλη του Γραφείου: «αυτή την εντολή είχε απ' τους χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές του "Κ"ΚΕ και αφού δεν τα κατάφερε να την περάσει αποχώρησε».
Ο Γιάννος Λιάτος γεννήθηκε στις 2.2.1946 στα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων, όπου πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια.
Σε νεαρή ηλικία υποχρεώθηκε υποχρεώθηκε να μεταναστεύσει στην Ελβετία όπου δούλεψε εργάτης σε εργοστάσιο και εκεί ήρθε σε επαφή με το επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό κομμουνιστικό κίνημα. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 επέστρεψε στην πατρίδα και εργάστηκε σε διάφορες αγροτικές δουλειές.
Υπήρξε από τα πρώτα νεώτερα μέλη της ΟΚΜΛΕ και από τα πιο δραστήρια και στη συνέχεια της «Κίνησης για Ενιαίο ΚΚΕ» και της «Κίνησης για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55».
Ανέπτυξε πλούσια δράση στην περιοχή του όχι μόνο σε επίπεδο Οργάνωσης αλλά και στον Αγροτικό Σύλλογο της περιοχής. Επίσης δραστηριοποιήθηκε και στην «Επιτροπή Στάλιν» για αρκετό χρονικό διάστημα και ως τη διάσπασή της από τον δεξιό οπορτουνιστή αντιζαχαριαδικό (υπερασπιστή των λασπολόγων του Ζαχαριάδη) και αντισταλινικό (με τη μορφή της «λαθολογίας») εκδότη του Περιοδικού «Στάλιν» και τη μετατροπή της σε δεκανίκι-παράρτημα των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών του Περισσού. *
Κατά τη διάρκεια της επαναστατικής του δράσης και στις συγκρούσεις με τους διάφορους οπορτουνιστές αντιζαχαριαδικούς και αντισταλινικούς με τη μορφή της «λαθολογίας» (εκδότης «ΜΕΤΑΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ», εκδότης περιοδικού «ΣΤΑΛΙΝ») στάθηκε πάντα αδιάλλακτα και με συνέπεια στον επαναστατικό δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού, στον επαναστατικό δρόμο των Στάλιν-Ζαχαριάδη.
Υπήρξε πάντα σταθερός ιδεολογικοπολιτικός αντίπαλος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, του ευρωκομμουνισμού, του τροτσκισμού και των διαφόρων άλλων οπορτουνιστικών αντισταλινικών ρευμάτων με οποιαδήποτε μάσκα κι αν εμφανίζονταν. Υπεράσπισε και προπαγάνδισε πάντα την επαναστατική κοσμοθεωρία των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν, τις επαναστατικές παραδόσεις του ΚΚΕ 1918-55 και εκείνες των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ.
Σαν επαναστάτης κομμουνιστής σταλινιστής-ζαχαριαδικός διακρίνονταν για τη συνέπεια και σταθερότητα από Αρχές, την ευγένεια, την πραότητα και τον καλό χαρακτήρα του, κερδίζοντας το σεβασμό και την εκτίμηση όχι μόνο των συναγωνιστών και συντρόφων του αλλά και των πολιτικών αντιπάλων. Μακριά από εγωισμούς και μικροαστική συμπεριφορά ήταν παράδειγμα σύνεσης και αγωνιστικής σεμνότητας.
Ο θάνατός του στερεί το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα από έναν αγνό και μαχητικό επαναστάτη με απεριόριστη αφοσίωση στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού, την «Κίνηση για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» από ένα διαλεχτό μέλος της και τους συντρόφους και συναγωνιστές του από έναν αγαπημένο σύντροφο που θα θυμούνται για πάντα για την ευγενική επαναστατική μορφή του.
* Ο δεξιός οπορτουνιστής αντιζαχαριαδικός και αντισταλινικός (με τη μορφή της «λαθολογίας») εκδότης του περιοδικού «ΣΤΑΛΙΝ» με την αποτυχία του να μετατρέψει την τότε «ΚΙΝΗΣΗ για ΕΝΙΑΙΟ ΚΚΕ» σε εκλογικό δεκανίκι της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας των Φλωράκη-Παπαρήγα με πρότασή του για εκλογική στήριξη του «Κ»ΚΕ στις εκλογές του Οχτώβρη του 1993, πρόταση που απορρίφθηκε από το Γραφείο, αποχώρησε από την «ΚΙΝΗΣΗ για ΕΝΙΑΙΟ ΚΚΕ» και στη συνέχεια προχώρησε στη διάσπαση της «Επιτροπής Στάλιν», την οποία έχει μετατρέψει από τότε σε παράρτημα της χρουστσοφικής ηγεσίας του Περισσού, στην οποία δεν ασκεί ποτέ κριτική με το διάτρητο πρόσχημα ότι δεν είναι πολιτική Οργάνωση αλλά «Επιτροπή».
Ο σύντροφος Θωμάς Αναστασίου, πρόεδρος τότε της «ΚΙΝΗΣΗΣ για ΕΝΙΑΙΟ ΚΚΕ» είχε πει, γι' αυτή του την προσπάθεια και στάση σε επόμενη συνεδρίαση, στα υπόλοιπα μέλη του Γραφείου: «αυτή την εντολή είχε απ' τους χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές του "Κ"ΚΕ και αφού δεν τα κατάφερε να την περάσει αποχώρησε».
Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 110 15-31 Μάη 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου