Προκλητικότατο Ναζι-φασιστικό παραλήρημα στη Βουλή των θρασύδειλων Χιτλερικών αποβρασμάτων της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής»

Μετά την Ναζι-φασιστική πρόκληση στη Βουλή της «Χρυσής Αυγής» με τις δηλώσεις Μπαρμπαρούση που κάλεσε το στρατό να προχωρήσει σε φασιστικό στρατιωτικό πραξικόπημα και την εξαγγελθείσα δίωξή του ο ναζιστής βουλευτής άρχισε τα ανόητα κλαψουρίσματα – χαρακτηριστικό γνώρισμα και στάση όλων των θρασύδειλων Χιτλερικών αποβρασμάτων της «Χρυσής Αυγής» – ο Μιχαλολιάκος υποχρεώθηκε να δηλώσει ότι αποβάλλει το βουλευτή του από την κοινοβουλευτική του ομάδα, λέγοντας ότι αυτά που είπε στη Βουλή «είναι εκτός γραμμής».

Διαβάστε Περισσότερα »

Επιστολή αναγνώστη για τον Β' Τόμο του Δοκιμίου της Ιστορίας του ΚΚΕ

Διαβάζοντας τον Β' Τόμο

Διάβασα στον Β' Τόμο του Δοκιμίου της Ιστορίας του ΚΚΕ το εξής : «Η καθαίρεση του Ζαχαριάδη και η διαγραφή του ήταν πράξεις άδικες συνέπεια της επικράτησης του δεξιού οπορτουνισμού στο ΚΚΕ και το ΚΚΣΕ» (βλ.«Ρ»,της Κυριακής 28 Ιούλη 2013, σελ.11 και εξής). Συμφωνώ πλέρια με το πιο πάνω απόσπασμα. Θεωρώ ότι επρόκειτο να λήξει ο περιορισμός του Ζαχαριάδη, διότι είχε τερματιστεί η επικράτηση του δεξιού οπορτουνισμού στο ΚΚΣΕ και το ΚΚΕ. Ήταν όμως ο Ζαχαριάδης ένα αξεπέραστο εμπόδιο στα ρεβανσιστικά σχέδια των δυνάμεων του δεξιού οπορτουνισμού να ξαναεπικρατήσουν (και ταφτόχρονα ήταν σφοδρός πολέμιος του μαοϊσμού με την αντιδραστική θεωρία η οποία έβαζε στο ίδιο τσουβάλι την ΕΣΣΔ και τις ΕΠΑ).Και η μεταπολίτευση στην Ελλάδα ήταν πολύ κοντά.Γι' αυτό προσωπικά πιστέβω ότι δεν μπορεί απόλυτα ν' αποκλειστεί ότι κάπια κλιμάκια σοβιετικών κρατικών υπηρεσιών,διαβρωμένα απ' τις ρεβανσιστικές δυνάμεις του δεξιού οπορτουνισμού,τον δολοφόνησαν και είπαν ότι πέθανε από καρδιακή προσβoλή, και αργότερα ότι αφτοκτόνησε. Επίσης,δεν αποκλείω τα ίδια κλιμάκια να παραποίησαν,ολικά ή μερικά, κάπιες επιστολές του Νίκου Ζαχαριάδη.Τέλος να προσθέσω ότι το 2000,σε συνέντευξη της στη Θεσσαλονίκη η Ναταλία Τομιλίνα,διευθύντρια των Ρωσικών Κρατικών Αρχείων της πιο πρόσφατης Ιστορίας,είπε ότι τα κρατικά ρωσικά έγγραφα τα σχετικά με συνθήκες του θανάτου του Νίκου Ζαχαριάδη παραμένουν απόρρητα.

Συντροφικά,

Θωμάς Ακρωτηριανάκης

Διαβάστε Περισσότερα »

Georgij F. Alexandrow: Ο ΕΡΕΝΜΠΟΥΡΓΚ ΥΠΕΡΑΠΛΟΥΣΤΕΥΕΙ

Ο ΕΡΕΝΜΠΟΥΡΓΚ ΥΠΕΡΑΠΛΟΥΣΤΕΥΕΙ

Georgij F. Alexandrow

Δίνουμε στη συνέχεια το πλήρες κείμενο του Γκ. Αλεξαντρόφ το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας από τις στήλες της μοσχοβίτικης εφημερίδας «Πράβντα» στις 14 του Απρίλη και το οποίο έτυχε μεγάλης προσοχής. Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε τρεις μόλις εβδομάδες πριν από την άνευ όρων συνθηκολόγηση των χιτλερικών στρατευμάτων και επιβεβαιώθηκε με έμφαση από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο μεταξύ τόσο από την άποψη της εσωτερικής κατάστασης στη Γερμανία όσο και από την άποψη των τελευταίων απεγνωσμένων συνωμοσιών της χρεοκοπημένης χιτλερικής κλίκας για τη διάσπαση των ενωμένων εθνών.

Η Συντακτική Επιτροπή

Η Κράσναγια Σβεζντά δημοσίεψε στις 14 του Απρίλη 1945 ένα άρθρο του Ηλία Έρενμπουργκ με τον τίτλο «Αρκετά πια». Σ΄αυτό το άρθρο ο Έρενμπουργκ μιλάει για την παρούσα κατάσταση στη Γερμανία και για τους λόγους που ο γερμανικός στρατός συγκεντρώνεται στο σοβιετο- γερμανικό μέτωπο, ενώ ταυτόχρονα οι Γερμανοί αραιώνουν τις δυνάμεις τους στο δυτικό μέτωπο.

Ο κάθε προσεχτικός αναγνώστης του άρθρου του Έρενμπουργκ μπορεί να παρατηρήσει πως οι κυριότερες θέσεις του είναι κακοδιατυπωμένες και συνεπώς εξόφθαλμα λαθεμένες. Ο αναγνώστης δεν μπορεί να συμφωνήσει ούτε με την περιγραφή του για τη Γερμανία σαν μια «τεράστια συμμορία εγκληματιών», αλλά ούτε και με τη δήλωσή του για αραίωση των γερμανικών φασιστικών στρατευμάτων από το δυτικό μέτωπο και τη συγκέντρωση όλων των δυνάμεων του γερμανικού στρατού στο ανατολικό μέτωπο.

Ο Έρενμπουργκ διαβεβαιώνει τους αναγνώστες του, πως όλοι οι Γερμανοί είναι εξίσου το ίδιο, γι΄αυτό και πρέπει να λογοδοτήσουν εξίσου το ίδιο για τα εγκλήματα των ανθρώπων του Χίτλερ. Το άρθρο «Αρκετά πια» διατυπώνει τη θέση ότι υπάρχει «μια τεράστια συμμορία εγκληματιών, η οποία τώρα, επειδή ήρθε ο καιρός να λογοδοτήσει για τις πράξεις της, το έβαλε στα πόδια και φεύγει τρέχοντας». Το άρθρο αυτό διατυπώνει ακόμα τη θέση, ότι στη Γερμανία «όλοι πάνω στη βιασύνη τους τρέχοντας να φτάσουν στα ελβετικά σύνορα, πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο και τσαλαπατάει ο ένας τον άλλον».

Δεν είναι δύσκολο να καταδείξουμε ότι οι ισχυρισμοί αυτοί του Έρενμπουργκ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. «Σήμερα ο κάθε άνθρωπος είναι πεπεισμένος, και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, έφεραν στο φως αυτή την πραγματικότητα, ότι οι Γερμανοί κλαψουρίζουν διαφορετικά και συμπεριφέρονται με τρόπο διαφορετικό». Με ηλίθια ξεροκεφαλιά πολλοί υποστηρίζουν, με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, το φασισμό, το φασιστικό κόμμα, το φασιστικό κράτος και τη χιτλερική κλίκα. Άλλοι πάλι προτιμάνε να κρατούν αποστάσεις από τον ενεργό αγώνα υπέρ του χιτλερισμού, να ελίσσονται ή και να παραδίνονται. Κάμποσοι Γερμανοί στηρίζουν το φασισμό και το χιτλερικό καθεστώς, ενώ άλλοι έχουν απογοητευθεί από τον πόλεμο, έχουν χάσει κάθε ελπίδα για μια νίκη και μένουν αδιάφοροι απέναντι στα εξωφρενικά σχέδια του «Φύρερ».

Αυτά ισχύουν και για το γερμανικό στρατό, καθώς και για τον αστικό πληθυσμό. Το βιτριόλι έχει ήδη διεισδύσει βαθιά και τρώει το σώμα του γερμανικού φασιστικού στρατού. Δεν είναι τυχαίο ότι, ενώ πολλοί αξιωματικοί πολεμούν και υποστηρίζουν αυτό το κανιβαλικό καθεστώς, υπάρχουν άλλοι που βάζουν βόμβες στον Χίτλερ και στην κλίκα του ή προσπαθούν να πείσουν τους Γερμανούς να πετάξουν τα όπλα.

Αυτά που συμβαίνουν τώρα στο γερμανικό στρατό και στο γερμανικό πληθυσμό τα είχε εδώ και καιρό προβλέψει ο Στάλιν . Ήδη το Μάη του 1942 ο Στάλιν δήλωνε: «Ο πόλεμος έφερε στο γερμανικό λαό μεγάλη απογοήτευση, εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα, πείνα και εξαθλίωση. Δεν διαφαίνεται κανένα τέλος του πολέμου ενώ εξαντλούνται οι ανθρώπινες εφεδρείες, εξαντλείται το πετρέλαιο, εξαντλούνται οι πρώτες ύλες. Στο γερμανικό λαό ωριμάζει όλο και περισσότερο η επίγνωση ότι η ήττα της Γερμανίας είναι αναπόφευκτη. Για το γερμανικό λαό γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η μοναδική διέξοδος από την κατάσταση που δημιουργήθηκε, είναι η απελευθέρωση της Γερμανίας από την κλίκα Χίτλερ-Γκαίρινγκ». ( Βλέπε: Ο Στάλιν για το Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο της Σοβιετικής Ένωσης. Εκδόσεις Τα Νέα Βιβλία, Αθήνα 1946, σελ. 37 Σ. τ. μ.)

Οι μέρες της φασιστικής δηλητηρίασης στη Γερμανία φτάνουν πια στο τέλος τους. Όλο και λιγότεροι βλάκες αρχίζουν πια να υπάρχουν στη Γερμανία, οι οποίοι θα ήταν πρόθυμοι να δέχονται χωρίς αντίρρηση να θυσιάζουν τη ζωή τους για τον Χίτλερ και τους εγκληματικούς σκοπούς του. Οι γερμανικές εφημερίδες είναι αναγκασμένες κάθε μέρα να αναφέρουν γεγονότα που καταδείχνουν τη γοργή αποσύνθεση των γερμανικών φασιστικών στρατευμάτων στα μετόπισθεν. Πρόσφατα π.χ. η φασιστική εφημερίδα Front und Heimat (Μέτωπο και Πατρίδα) έγραφε πως ένας μεγάλος αριθμός «δεδηλωμένων εχθρών» εμφανίστηκε στη Γερμανία. Παρά το γεγονός ότι η Γκεστάπο απηύθυνε μια έκκληση προς όλους τους «αληθινούς Γερμανούς» να συντρίψουν τέτοιου είδους «δεδηλωμένους εχθρούς» αντιμετωπίζοντάς τους σαν να είναι ελεύθερο θήραμα, γεγονός που υποδηλώνει ότι όλο και πιο ανίσχυρος γίνεται ο πλατιά διακλαδωμένος μηχανισμός της Γκεστάπο.

Είναι λοιπόν φανερό ότι σήμερα δεν υπάρχει καμιά ενιαία Γερμανία και πως οι Γερμανοί δεν συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο.

Όπως γνωρίζουμε, οι χιτλερικοί στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν το τομάρι τους, πασχίζουν να διατηρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο στη ζωή το εγκληματικό τους καθεστώς και να δείξουν, παρά την αδήριτη πραγματικότητα, πως ολόκληρος ο γερμανικός λαός στέκεται ακλόνητα στο πλευρό τους. Ο στόχος αυτής της ευτελούς δημαγωγίας είναι ολότελα φανερός. Το φασιστικό κράτος στη Γερμανία έχει πια σήμερα εξαντλήσει κάθε αντικειμενική δυνατότητα για τη διατήρησή του μέσα στον παγκόσμιο πόλεμο που το ίδιο εξαπέλυσε. Οι οπαδοί του Χίτλερ γαντζώνονται απελπισμένα από κάθε μηδαμινή ευκαιρία για να επιμηκύνουν τη ζωή του αιμοβόρου και κανιβαλικού φασιστικού καθεστώτος.

Γι’ αυτό μας κοπανάνε ασταμάτητα, ότι οι εχθροί της Γερμανίας, δηλαδή τα συμμαχικά στρατεύματα των ενωμένων εθνών, είναι αποφασισμένα να αφανίσουν το γερμανικό λαό, γι’ αυτό και ολόκληρος ο γερμανικός λαός πρέπει να ξεσηκωθεί και ν’ αγωνιστεί μαζί τους για τη σωτηρία της Γερμανίας. Ο Γκαίμπελς ένας από τους ηγέτες της πειρατικής συμμορίας του Χίτλερ, έγραφε πρόσφατα: «Χρέος όλων των κατοίκων της Γερμανίας είναι, δίχως καμιά εξαίρεση, να συμμετάσχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σ’ αυτόν τον πόλεμο».

Πριν από τέσσερις μέρες το ραδιόφωνο μετέδωσε ένα άρθρο αυτού του ίδιου Γκαίμπελς, που είδε το φως της δημοσιότητας στην εφημερίδα Das Reich στο οποίο γράφει: «Θα πρέπει να ανταπεξέλθουμε (durchhalten) σ’ αυτή τη μάχη με πλήρη εθνική ενότητα, θα πρέπει να πυκνώσουμε τις γραμμές μας και να βλέπουμε μπροστά. Με καμιά θύελλα δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε το σκάφος. Αυτό είναι η επιταγή».

Το κεντρικό θέμα, από τον άγριο θόρυβο που δημιουργούν ο φασιστικός Τύπος και το φασιστικό ραδιόφωνο, είναι η έκκληση ότι στις κρίσιμες αυτές στιγμές η φασιστική Γερμανία να μείνει ενωμένη.

Προβάλλει τώρα το ερώτημα για ποιο λόγο οι χιτλεροφασίστες, στον έκτο κιόλας χρόνο του πολέμου, φωνασκούν τόσο άγρια για το ότι ο γερμανικός λαός μπροστά στον κίνδυνο που απειλεί το φασιστικό κράτος πρέπει να μείνει ενωμένος. Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Οι χιτλεροφασίστες πασχίζουν να συνδέσουν τις τύχες ολόκληρου του γερμανικού λαού με την τύχη του φασιστικού κράτους. Ελπίζουν έτσι να προσελκύσουν μερικές συμπληρωματικές δυνάμεις για τη συνέχιση του εγκληματικού τους πολέμου και να καθυστερήσουν με τον τρόπο αυτό το αναπόδραστο τέλος, δηλαδή να κερδίσουν χρόνο για στρατιωτικοπολιτικούς και διπλωματικούς ελιγμούς και να αναβάλλουν έτσι την ώρα όπου οι φιλελεύθεροι λαοί θα καθίσουν στο σκαμνί τους αιμοσταγείς ναζήδες εγκληματίες. 

Τα γεγονότα μας δείχνουν ωστόσο, ότι οι απεγνωσμένες εκκλήσεις του φασιστικού Τύπου λίγο ωφελούν. Το χιτλερικό κράτος μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο αδύναμο, οι γραμμές του ναζιστικού κόμματος αραιώνουν, γι’ αυτό φυσικά και δεν μπορεί καν να γίνεται λόγος για οποιαδήποτε ενότητα ανάμεσα στο σύνολο του πληθυσμού της Γερμανίας και της κυρίαρχης χιτλεροφασιστικής κλίκας. Είναι ολότελα σαφές ότι οι χιτλεροφασίστες δεν θα είχαν καμιά ανάγκη να κάνουν έκκληση για ενότητα στη Γερμανία και δεν θα ανησυχούσαν καθόλου γι’ αυτή την ενότητα αν το φασιστικό καθεστώς δεν έτριζε συθέμελα κι αν τόσο πολλοί άνθρωποι στη Γερμανία δεν επιθυμούσαν ολόψυχα να εγκαταλείψουν το σκάφος.

Έτσι έχουν τα πράγματα.

Γι’ αυτό και είναι σαφές για ποιο λόγο ο Έρενμπουργκ σφάλλει όταν γράφει στο άρθρο του, ότι δεν υπάρχει καμιά Γερμανία, αλλά μόνο μια «τεράστια συμμορία εγκληματιών». Αν το δεχόμασταν αυτό και λέγαμε ότι ο Έρενμπουργκ έχει δίκιο, τότε θα έπρεπε να συμφωνήσουμε μαζί του, πως ολόκληρος ο πληθυσμός της Γερμανίας θα έπρεπε να μοιραστεί την τύχη του Χίτλερ.

Περιττεύει να πούμε ότι σ’ αυτό το ζήτημα ο Έρενμπουργκ δεν εκφράζει τη σοβιετική κυβέρνηση. Ο Κόκκινος Στρατός, εκπληρώνοντας τη μεγάλη απελευθερωτική αποστολή του, πολεμάει για τη διάλυση του χιτλερικού στρατού, του χιτλερικού κράτους και της χιτλερικής κυβέρνησης, αλλά ποτέ δεν ήταν στην πρόθεσή του, ούτε και σήμερα μπορεί να είναι η εξόντωση του γερμανικού λαού. Αυτό θα ήταν ανισόρροπο και παράλογο.

Όταν οι χιτλεροφασίστες πλαστογραφούν τους σκοπούς του στρατού μας και του κράτους μας και, ουρλιάζοντας, λένε πως ο Κόκκινος Στρατός στοχεύει να εξοντώσει όλους τους Γερμανούς μέχρι και τον τελευταίο άντρα, αυτό το κατανοούμε. Η κυρίαρχη φασιστική κλίκα, εκμεταλλευόμενη αυτόν τον ψευδή ισχυρισμό πασχίζει να φανατίσει ολόκληρο το γερμανικό πληθυσμό στον αγώνα εναντίον των συμμαχικών στρατευμάτων και του Κόκκινου Στρατού για να επιμηκύνει τη διάρκεια της ζωής του εγκληματικού και διαφθαρμένου φασιστικού καθεστώτος. Όμως όταν οι γνήσιοι αντιφασίστες και δραστήριοι αγωνιστές ενάντια στη χιτλερική Γερμανία εκφράζουν τέτοιου είδους απόψεις αυτό είναι κάτι σπάνιο και ακατανόητο. Ποτέ ο σοβιετικός λαός δεν ταύτισε τον γερμανικό πληθυσμό με την εγκληματική φασιστική κλίκα που κυβερνάει ακόμα τη Γερμανία. Ο Στάλιν είχε πει: «θα ήταν γελοίο να ταυτίζει κανείς την κλίκα του Χίτλερ με τον γερμανικό λαό και το γερμανικό κράτος. Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι Χίτλερ έρχονται και παρέρχονται, ενώ ο γερμανικός λαός και το γερμανικό κράτος μένουν».

Οι αποφάσεις της Διάσκεψης της Κριμαίας συμπίπτουν απόλυτα με τη σοβιετική αυτή άποψη, εκεί λέγεται: «δεν είναι πρόθεσή μας να εξοντώσουμε τον πληθυσμό της Γερμανίας, ωστόσο μόνο όταν ξεριζωθεί ο ναζισμός και μιλιταρισμός υπάρχει ελπίδα για το γερμανικό λαό για μια αξιοπρεπή ζωή, μόνο τότε θα υπάρξει γι’ αυτόν μια θέση στην κοινότητα των λαών». 

Ύστερα απ’ όλα αυτά είναι σαφές πως η ζωή τέτοιων Γερμανών οι οποίοι αρχίζουν τον αγώνα ενάντια στον Χίτλερ ή συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια απέναντι στα συμμαχικά στρατεύματα, δεν απειλείται από κανέναν. Βέβαια εκείνοι οι οποίοι πολεμούν και θα εξακολουθούν να πολεμούν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και ενάντια στα στρατεύματα των συμμάχων μας για να διατηρήσουν στη ζωή το φασιστικό καθεστώς, δεν πρόκειται να τύχουν καμιάς επιείκειας. Ο Έρενμπουργκ στο άρθρο του «Αρκετά πια» περιγράφει με μια αληθοφάνεια και έναν εντυπωσιασμό τα εγκλήματα των Γερμανών στα άγια χώματά μας, αντλεί όμως δυστυχώς απ’ αυτά τα αδιάψευστα εγκλήματα λαθεμένα συμπεράσματα. Ο Έρενμπουργκ μας λέει ακόμα, ότι οι «αναίσχυντοι Γερμανοί παίρνουν μια στάση απέναντι στους Αμερικανούς λες και αποτελούν αυτοί μια ουδέτερη δύναμη» ενώ την πεισματική αντίσταση των Γερμανών στο σοβιετο-γερμανικό μέτωπο την εξηγεί από τον τρόμο τους εμπρός στην επερχόμενη εξόφληση λογαριασμών, εξαιτίας των εγκλημάτων που διέπραξαν και διαπράττουν στα σοβιετικά εδάφη.

Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί πως εκείνοι οι Γερμανοί που είναι ένοχοι για τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν επί σοβιετικού εδάφους τρέμουν τώρα όλο και περισσότερο την ημέρα της εξόφλησης των λογαριασμών, αφού η ημέρα αυτή σιμώνει όλο και πιο κοντά.

Το ίδιο λιγότερο μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι το γεγονός αυτό συμβάλλει στην επιμονή της αντίστασης εκ μέρους όλων εκείνων που νιώθουν ένοχοι για εγκλήματα εναντίον σοβιετικών πολιτών. Γνωρίζουμε ότι οι χιτλεροφασίστες σε καμιά άλλη χώρα δεν επιχείρησαν ένα τέτοιο μακελειό, ότι πουθενά αλλού δεν φανέρωσαν με τέτοιο τρόπο την κανίβαλη φύση τους, όσο στα κατεχόμενα εδάφη της ΕΣΣΔ. Ο λαός μας είναι πλημμυρισμένος από πικρία. Ίσως ο κόσμος να μην έχει δει ποτέ ένα τέτοιο μίσος σαν το μίσος που τρέφει ο λαός μας ενάντια στους φασίστες υποδουλωτές του.

Ωστόσο θα ήταν ανεπίτρεπτη εξαπλούστευση των πραγμάτων και αφέλεια αν ήθελε κανείς να εξηγήσει τον τωρινό ανισόμερο καταμερισμό των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων ανάμεσα στο δυτικό και ανατολικό μέτωπο απλώς και μόνον εξαιτίας του φόβου και του πανικού των ναζήδων εγκληματιών. Οι λόγοι για τους οποίους οι Γερμανοί αραίωσαν τις δυνάμεις τους από το δυτικό μέτωπο και τις συγκέντρωσαν στο σοβιετο-γερμανικό μέτωπο είναι βαθύτεροι απ’ ό,τι η αγωνία και μόνο των χιτλεροφασιστών.

Ο Λένιν, όταν ανέλυε την πολιτική των διαφόρων κρατών εν καιρώ πολέμου καθώς και τον τρόπο και τις αιτίες των μεταβολών αυτής της πολιτικής, είχε κάνει κάποτε μια σειρά πολύ αξιόλογες παρατηρήσεις. Είχε πει ότι «κάθε πόλεμος συνδέεται αδιάρρηκτα με το πολιτικό σύστημα από το οποίο έχει και την καταγωγή του». Έτσι είναι και σήμερα με το πολιτικό σύστημα της Γερμανίας του Χίτλερ, το οποίο προσδιορίζει και τη φύση αυτού του πολέμου που εξαπέλυσε αυτός και η συμμορία του, αλλά και με την όλη πολιτική του στη διάρκεια αυτού του πολέμου.

Η δωδεκάχρονη εμπειρία αναφορικά με την πολιτική των χιτλεροφασιστών μέσα και έξω από τη Γερμανία δείχνει ότι σε καιρούς πολέμου όπως και σε καιρούς ειρήνης η μηχανορραφία, η δημαγωγία και η χωρίς ενδοιασμούς πολιτική υπήρξαν πάντα το ουσιαστικό στοιχείο αυτής της πολιτικής του. Έτσι, π.χ., ο ίδιος ο Χίτλερ έγραψε για τις βάσεις της πολιτικής του: «Η πολιτική είναι ένα παιχνίδι όπου επιτρέπεται κάθε δόλος ανάλογα με την επιδεξιότητα του παίχτη». Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς στη συμμορία του Χίτλερ μια ορισμένη σταθερότητα, στη διάρκεια των δέκα και πλέον χρόνων οι λαοί όλων των χωρών υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες μιας συνεχούς προδοτικής πρακτικής, αλλά και συνεχών μηχανορραφιών της φασιστικής Γερμανίας.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις οι χιτλεροφασίστες σκάρωσαν τελευταία μια καινούργια μηχανορραφία. Ο αντιστράτηγος Κράππε, διοικητής του 10ου Σώματος Στρατού, δήλωνε ύστερα από τη σύλληψή του το Φλεβάρη 1945, ότι η γερμανική Διοίκηση είχε επεξεργαστεί ένα μεγάλο σχέδιο για τη μετατόπιση δυνάμεων στο σοβιετο- γερμανικό μέτωπο. Πράγματι η γερμανική Διοίκηση του Στρατού έριξε κατά τους τελευταίους δυόμισι μήνες 44 μεραρχίες από το δυτικό μέτωπο στο σοβιετο- γερμανικό μέτωπο, που τις απέσπασε από κεντρικές περιοχές της Γερμανίας, από τη Νορβηγία και τη βόρεια Ιταλία.

Με τη μετατόπιση τόσο ισχυρών δυνάμεων προς το σοβιετο- γερμανικό μέτωπο, η γερμανική διοίκηση του στρατού άφησε ακάλυπτο, δίχως ουσιαστική άμυνα, το δυτικό μέτωπο. Ποιο σκοπό επιδίωκε, αλήθεια, η γερμανική διοίκηση από έναν τέτοιου είδους καταμερισμό των δυνάμεων ανάμεσα στη δύση και ανατολή; Βρίσκεται μήπως ο σκοπός αυτός, κυρίως, στον τρόμο της γερμανικής διοίκησης, που προσπαθεί να ξεφύγει από τις ευθύνες της, ώστε να μη λογοδοτήσει για τα φοβερά εγκλήματα που διέπραξαν τα γερμανικά στρατεύματα στα σοβιετικά εδάφη; 

Δεν θα ήταν ορθότερο να πούμε πως στην παρούσα φάση του πολέμου οι χιτλεροφασίστες εφαρμόζουν μια από καιρό τώρα επινοημένη και σφυρηλατημένη μέθοδο πολιτικής μηχανορραφίας που ανταποκρίνεται στον όλο χαρακτήρα τους. Πασχίζουν με τις ενέργειές τους να σπείρουν δυσπιστία μεταξύ των ενωμένων εθνών, να προκαλέσουν διχόνοια ανάμεσα στους συμμάχους, ώστε να αποτρέψουν έτσι και το τελευταίο θανατηφόρο χτύπημα των συνασπισμένων συμμαχικών στρατιών – τουλάχιστον για κάμποσο καιρό ακόμα και να επιτύχουν με τη μέθοδο της στρατιωτικο-πολιτικής μηχανορραφίας αυτό που δεν κατόρθωσαν με τη δύναμη των όπλων.

Σε ότι αφορά τον τρόμο των χιτλεροφασιστών, εξαιτίας των παλιότερων και των σημερινών εγκλημάτων τους, αναμφίβολα ο τρόμος τους αυτός παίζει ένα ρόλο. Αλλά όπως ειπώθηκε ήδη και πιο πάνω ο φόβος και ο τρόμος τους δεν αποτελεί και τη μοναδική εξήγηση. Στον καθένα θα ‘πρεπε να’ναι ξεκάθαρο πως αν οι Γερμανοί μόνο από φόβο και τρόμο έχουν οδηγηθεί στη σημερινή εγκληματική τους πολιτική, τότε είναι πιθανόν πως δε θα πάσχιζαν τόσο επίμονα να συνεχίζουν να βουλιάζουν τορπιλίζοντας με τα υποβρύχιά τους τα αγγλικά και τα αμερικάνικα καράβια, ότι δεν θα βομβάρδιζαν με ιπτάμενους πυραύλους την Αγγλία, κάτι που έκαναν μόλις πολύ πρόσφατα και δεν θα συνέχιζαν να δολοφονούν αιχμαλώτους πολέμου, στρατιώτες και αξιωματικούς των συμμαχικών στρατευμάτων.

Απ’ όλα αυτά είναι λοιπόν φανερό, πως για το γεγονός ότι οι Γερμανοί έχουν αραιώσει τις δυνάμεις τους στο δυτικό μέτωπο και προβάλλουν πεισματική αντίσταση μόνο στην Ανατολή, για το γεγονός ακόμα ότι εμείς – για να μιλήσουμε με τα λόγια του Έρενμπουργκ – «δεν καταλάβαμε την Καινιξβέργη από τηλεφώνου και ούτε τη Βιέννη με τη φωτογραφία του φακού», θα πρέπει να δοθεί μια εξήγηση, η οποία θα πρέπει πάλι να ’ναι εντελώς διαφορετική απ’ αυτή που μας δίνει με το άρθρο του ο Έρενμπουργκ στον Κόκκινο Αστέρα (Κράζναγια Ζβεσντά). Κι αυτό γίνεται ακόμα πιο αναγκαίο αφού τα αυθαίρετα συμπεράσματα του Έρενμπουργκ θα μπορούσαν να περιπλέξουν την υπόθεση αυτή και οπωσδήποτε δεν συμβάλλουν στο ξεσκέπασμα της χιτλερικής πολιτικής της μηχανορραφίας των χιτλεροφασιστών που στοχεύει στη δημιουργία διχόνοιας ανάμεσα στους Συμμάχους.

Η μετάφραση στα γερμανικά, απ’ όπου έγινε και η μετάφραση στα ελληνικά, δεν έγινε με βάση το ρούσικο πρωτότυπο, αλλά από τα αγγλικά, έτσι όπως το γερμανικό κείμενο δημοσιεύτηκε στο αντιναζιστικό περιοδικό Freies Deutschland, έκτακτο τεύχος, 9 του Μάη 1945, που εκδίδονταν στο Μεξικό από Γερμανούς αντιφασίστες στη διάρκεια του πολέμου. (η μετάφραση του άρθρου έγινε πριν δεκαετίες από τον Αντιστασιακό φίλο Τίμο Παπακώστα).

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο αντιδραστικός ιταλός «ιστορικός» ιδεών Enzo Traverso

Ο αντιδραστικός ιταλός «ιστορικός» ιδεών Enzo Traverso: προκλητικό φερέφωνο του Joseph Göbbels και του χιτλερικού Ναζι-φασισμού

Τα χονδροειδή ΨΕΥΔΗ για: «ΚΑΤΥΝ» – «μαζικούς βιασμούς Γερμανίδων απ’ τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού»

Ο αντιδραστικός ιταλός «ιστορικός» ιδεών και πολιτικός «επιστήμονας» Enzo Traverso, που μαθήτευσε σε αντιδραστικές αστικές θεωρίες αλλά και κοντά στον τροτσκιστή Michael Löwy – θαυμαστής του γερμανού φιλο-χιτλερικού ιστορικού Ernst Nolte (χαρακτηριστικός ο υπότιτλος του βιβλίου) – αφού υπερασπίζει την αντιδραστική αστική θεωρία περί «ολοκληρωτισμού» σε διάφορα έργα του, μιλάει για «ολοκληρωτική δικτατορία όπως εκείνη του Στάλιν», για «εγκλήματα του Στάλιν», «δίκες», «στρατόπεδα», «εκτοπίσεις», «σταλινική δικτατορία», κλπ. (Enzo Traverso: ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ, Περί του ευρωπαϊκού εμφυλίου πολέμου 1914-1945, σελ. 353, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 2013) και κλαψουρίζει ότι «σπάνιζαν στην Ευρώπη, οι αντιφασίστες που ήταν πρόθυμοι να καταγγείλουν τα εγκλήματα του Στάλιν» (σελ. 348) και λυπάται που η διαβόητη αντιδραστική θεωρία του «ολοκληρωτισμού» αντιμετωπίστηκε με «σοβαρή επιφύλαξη» (σελ 349), της οποίας όμως «οι θεωρητικοί του ολοκληρωτισμού είχαν ασφαλώς κατανοήσει τη δεσποτική φύση του σταλινικού καθεστώτος» (σελ 349), δεν διστάζει να περάσει επιπλέον και σε μια προκλητική δυσφήμηση της Αντιφασιστικής πάλης των λαών με: α. την απόδοση του μαζικού εγκλήματος των Χιτλερικών στρατευμάτων στο ΚΑΤΥΝ στον Κόκκινο Στρατό (σελ. 187), και β. τους δήθεν «μαζικούς βιασμούς Γερμανίδων απ’ τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού» (σελ. 151).

Έτσι μετατρέπει τον εαυτό του σε προκλητικό φερέφωνο του Joseph Göbbels και απολογητή του χιτλερικού Ναζι-φασισμού, αναλαμβάνοντας συνειδητά την προώθηση της δυσφήμισης της Αντιφασιστικής πάλης των χωρών του αντι-Χιτλερικού Συνασπισμού (ΣΟΒ. ΕΝΩΣΗ-ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ) (περιοριζόμαστε μόνο σ΄αυτά τα δυο, επειδή αποτελούν, ως γνωστόν, τα πιο προσφιλή θέματα όλων των αντιδραστικών φιλο-Χιτλερικών ιστορικών και όχι μόνο).

Πρώτο μεγάλο ΨΕΥΔΟΣ: μαζικό έγκλημα στο ΚΑΤΥΝ

Για το μαζικό έγκλημα της σφαγής των 11.000 Πολωνών Αξιωματικών στο δάσος του ΚΑΤΥΝ κοντά στο Smolensk, το Σεπτέμβρη του 1941, που διέπραξαν τα Χιτλερικά στρατεύματα, ο ιταλός αντιδραστικός «ιστορικός» μας «πληροφορεί»(!) γράφοντας: «ορισμένα εγκλήματα πολέμου των Σοβιετικών, όπως η σφαγή των πολωνών αξιωματικών στο Κατίν, αποδόθηκαν στους γερμανούς, παρόλο που η αλήθεια για το τραγικό αυτό επεισόδιο ήταν γνωστή σε όλους τους παράγοντες της δίκης» (σελ.187), χωρίς βέβαια να παραθέτει απολύτως κανένα στοιχείο. Ο Traverso διαστρεβλώνει έτσι πλήρως και προκλητικά τα ιστορικά γεγονότα με στόχο τη συνειδητή κατασυκοφάντηση της πάλης ΟΛΩΝ των δυνάμεων της αντι-Χιτλερικής συμμαχίας (ΣΟΒ.΄ΕΝΩΣΗ-ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ) και ολόκληρου του ένοπλου Αντιφασιστικού-κομμουνιστικού κινήματος της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα αθωώνει το Χιτλεροφασισμό. Εδώ ψεύδεται ΔΙΠΛΑ επειδή:

πρώτο, ο παραπάνω ισχυρισμός αποτελεί χοντροειδέστατο ΨΕΥΔΟΣ, αφού – σε πλήρη αντίθεση με τον ισχυρισμό του Traverso – το σύνολο δηλ. ΟΛΑ τα μέλη της τότε προσωρινής αντι-Χιτλερικής συμμαχίας (ΣΟΒ.΄ΕΝΩΣΗ-ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ), γνώριζαν (όπως σίγουρα το γνωρίζει και ο ίδιος ο Traverso) από την ΠΡΩΤΗ στιγμή και καθόλη τη διάρκεια του πολέμου (αλλά και αργότερα «όλοι οι παράγοντες της δίκης») και ήταν ΟΛΟΙ πεπεισμένοι – κι’ αυτό το διακήρυξαν τότε δημόσια – ότι το αποτρόπαιο μαζικό έγκλημα της σφαγής των Πολωνών αξιωματικών στο ΚΑΤΥΝ διαπράχτηκε απ’ τα Χιτλερικά στρατεύματα (πάνω σ’ αυτό το ζήτημα υπάρχουν ΟΛΕΣ οι δημόσιες τοποθετήσεις των τότε συμμάχων). Αυτή είναι η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ που κονιορτοποιεί τα μυθεύματα του Traverso.

δεύτερο, αποκρύβει – ψευδόμενος προφανώς – από τους αναγνώστες του ο αντιδραστικός φιλο-Χιτλερικός Traverso, ότι η σημερινή ψευδής εκδοχή του για το έγκλημα του ΚΑΤΥΝ, είναι παμπάλαια και πασίγνωστη, ακριβέστερα: είναι η ΨΕΥΔΗΣ εκδοχή του υπουργού προπαγάνδας της Χιτλερικής Γερμανίας Joseph Göbbels που την πρωτο-διατύπωσε στις 14 Απρίλη 1943 (Τετάρτη) (GOEBBELS TAGEBÜCHER, aus den Jahren 1942-43 Herausgegeben von LOUIS P. LOCHNER, ATLΑNTIS VERLAG ZÜRICH 1948, σελ. 298) δηλ. μετά τη συντριβή των Χιτλερικών στρατευμάτων στο STALINGRAD, με στόχο να διασπάσει την αντι-Χιτλερική συμμαχία, να προκαλέσει σύγχυση στο χώρο της και να τονώσει το καταρρακωμένο ηθικό των γερμανών στρατιωτών μετά τη συντριπτική ήττα. Επαναπροβάλλοντας σήμερα συνειδητά την πασίγνωστη ΨΕΥΔΗ ΕΚΔΟΧΗ του Göbbels, ο Traverso μετατρέπει τον εαυτό του σε όψιμο φερέφωνο-προπαγανδιστή του Joseph Göbbels και απολογητή του Χιτλερικού Ναζι-φασισμού.

Δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο εδώ με αυτό το θέμα (λεπτομερέστερα αργότερα), θα σημειώσουμε μόνο ότι στα υλικά της Δίκης της Νυρεμβέργης αναφέρεται: «το Σεπτέμβρη του 1941 δολοφονήθηκαν 11.000 αιχμάλωτοι πολέμου Πολωνοί αξιωματικοί στο δάσος του ΚΑΤΥΝ κοντά στο Smolensk… η γερμανική διοίκηση και οι Αρχές Κατοχής διέταξαν την περίοδο 1941-1943 την εκτέλεση των αιχμαλώτων πολέμου» (DER PROZESS GEGEN DIE HAUPTKRIEGSVERBRECHER VOR DEM INTERNATIONALEN MILITÄRGERICHTSHOF, NÜRENBERG 14. NOVEMBER 1945 – 1. OKTOBER 1946 VERÖFFENTLICHT IN NÜRENBERG, DEUTSCHLAND 1947, Bd. I, s. 58).

Επιπλέον διαβάζοντας κανείς προσεχτικά τις σχετικές σημειώσεις των GOEBBELS TAGEBÜCHER, διαπιστώνει, παρά τις πολύ προσεγμένες διατυπώσεις του, μέσα και πίσω απ’ τις γραμμές, ότι το έγκλημα στο ΚΑΤΥΝ διαπράχθηκε απ’ τα Ναζι-φασιστικά στρατεύματα (στην περίπτωση του ΚΑΤΥΝ θα επανέλθουμε επειδή και στον ελληνικό χώρο υπάρχουν, πέρα των ανοιχτά φασιστικών-Ναζι-φασιστικών, ανάλογες φιλο-Χιτλερικές δυνάμεις και προπαγανδιστές του Joseph Göbbels με «δημοκρατικό αριστερό» προσωπείο, με πρωτοστατούντες τους Χρ.Κεφαλή-Θ.Γιαλκέτση-Β.Αυγτζίδη).

Δεύτερο μεγάλο ΨΕΥΔΟΣ: «μαζικοί βιασμοί Γερμανίδων απ’ τους στρατιώτες

του Κόκκινου Στρατού» (σελ. 34)

Σ’ άλλο σημείο του βιβλίου του διατυπώνει το δεύτερο χοντροειδέστατο ψεύδος γράφοντας: «είναι γνωστό ότι η είσοδος των Ρώσων στο Βερολίνο συνοδεύτηκε από έναν παροξυσμό βίας, με συνοπτικές εκτελέσεις και λεηλασίες στην καταστραμμένη πόλη. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ενενήντα χιλιάδες γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού» (σελ. 151).

Πριν από αυτό το απόσπασμα παραθέτει τμήματα κειμένων κατασκευασμένων προβοκατόρικων προκηρύξεων που καλούσαν σε «εκδίκηση» τον Κόκκινο Στρατό – χωρίς να επιβεβαιώνονται από κανένα στοιχείο – αναφέροντας και το όνομα του Ilja Ehrenburg, εννοώντας μάλλον το λαθεμένο και απαράδεκτο άρθρο του με τίτλο «Φτάνει πια !» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Κόκκινου Στρατού «Roter Stern» (11 Απρίλη 1945)

Δυο εντελώς σύντομες παρατηρήσεις:

πρώτο, χωρίς κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο, «διαπιστώνονται» ως δεδομένα πλέον και υπαρκτά γεγονότα(!): ο «παροξυσμός βίας», «συνοπτικές εκτελέσεις και λεηλασίες» αλλά και ότι «ενενήντα χιλιάδες γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού». Από πού προκύπτουν ΟΛΑ αυτά; Προφανώς από πουθενά: η μόνη «απόδειξη»(!) είναι εκείνο το «περίφημο» «είναι γνωστό»(!!!) στην αρχή της παραγράφου (!) που «παράγει» όλα τα φανταστικά γεγονότα που αναφέρει – απερίγραπτο για «ιστορικό», μα και ακραίας πρωτοφανούς ανοησίας «σκέψη»(!).

Δεύτερο, ο Traverso αποσιωπά ότι ήδη το «Roter Stern» του Κόκκινου Στρατού σε κύριο άρθρο στις 9 Φλεβάρη 1945, αναφέρεται, ότι ο Κοκκινος Στρατός δεν έχει στόχο την εκδίκηση του γερμανικού λαού, αλλά τη συντριβή του Χιτλερικού Στρατού και του γερμανικού Ναζι-φασισμού και ότι «η εκδίκησή μας δεν είναι τυφλή» σημειώνοντας, μεταξύ άλλων: «Οφθαλμός αντί οφθαλμού, οδόντας αντί οδόντος είναι μια παλιά ρήση. Αλλά δεν πρέπει κανείς να την παίρνει κατά γράμμα. Αν οι γερμανοί λεηλάτησαν και ατίμασαν γυναίκες μας, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να πράξουμε το ίδιο. Αυτό δεν ήταν ποτέ έτσι και ποτέ δεν θα είναι έτσι. Οι στρατιώτες μας δεν θα επιτρέψουν κάτι τέτοιο, όχι από συμπόνια προς τον εχθρό, αλλά από αίσθημα προσωπικής αξιοπρέπειας. Ξέρουν ότι κάθε παραβίαση της στρατιωτικής πειθαρχίας βλάπτει μόνο το νικηφόρο Κόκκινο Στρατό… Η εκδίκησή μας δεν είναι τυφλή. Ο θύμος μας δεν είναι παράλογος … Σε μια κρίση οργής είναι κανείς ικανός να καταστρέψει ένα εργοστάσιο στο κατακτημένο εχθρικό έδαφος – μια φάμπρικα που μπορεί να είναι για μας αξιόλογη. Μια τέτοια στάση ωφελεί μόνο τον εχθρό».

Αυτό το άρθρο του «Roter Stern» φαίνεται να μην το γνωρίζει ο «μεγάλος ιστορικός» (χαρακτηριστικό του επιπέδου κατάρτισής του σ’ αυτό το θέμα).

Εκείνο όμως που σίγουρα γνωρίζει – εφόσον αναφέρεται στον Ehrenburg – και το αποσιωπά συνειδητά είναι το άρθρο-απάντηση στις λαθεμένες και απαράδεκτες απόψεις του Ehrenburg («Φτάνει πια !», 11 Απρίλη 1945) του G.F.Alexandrow, κορυφαίου ιδεολόγου θεωρητικού της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβ. Ένωσης (Μπολσεβίκων), στο οποίο αποκρούονται και απορρίπτονται οι αδικαιολόγητες υπερβολές που περιέχονται στο άρθρο του Ehrenburg και στο οποίο δίνεται εκ νέου η επίσημη και σαφέστατη επαναστατική γραμμή του Κόμματος για τη στάση του Κόκκινου Στρατού απέναντι στο γερμανικό λαό. Και ακριβώς αυτό το άρθρο της «Πράβδα» (14 Απρίλη 1945) με τίτλο «Υπεραπλουστεύει ο Έρενμπουργκ» – το ΜΟΝΟ που δίνει την Κομματική γραμμή για τη στάση του Κόκκινου Στρατού – ΔΕΝ αναφέρει καθόλου ο φιλο-Χιτλερικός ιταλός Enzo Traverso που παριστάνει τον «ιστορικό», το αποσιωπά – σκόπιμη ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ με συγκεκριμένη επιδίωξη και σκοπό: το διασυρμό, τη δυσφήμηση και κατασυκοφάντηση του Κόκκινου Στρατού, αθωώνοντας ταυτόχρονα ή στην καλύτερη περίπτωση εξομοιώνοντας τα στυγερά μαζικά εγκλήματα του Χιτλερικού Ναζι-φασισμού με τα υποτιθέμενα «εγκλήματα» του Κόκκινου Στρατού δηλ. τα ανύπαρκτα «εγκλήματα» των απελευθερωτών των Ευρωπαϊκών λαών της προσωρινής αντι-Χιτλερικής συμμαχίας (ΣΟΒ. ΕΝΩΣΗ-ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ). Το ότι αποσιωπά σκόπιμα το άρθρο του G.F.Alexandrow επιβεβαιώνεται και από το βιβλίο του Antony Beevor: Βερολίνο, η Πτώση, Αθήνα 2004, σελ. 286, το οποίο ο Traverso παραθέτει στη σελίδα 151 για την περίπτωση των δήθεν «βιασμών των Γερμανίδων». Στη σελίδα 286 ο Antony Beevor αναφέρει το άρθρο του G.F.Alexandrow, και έτσι με την αποσιώπησή του ο Traverso αναδεικνύεται σε «ιστορικό» απατεωνίσκο ολκής.

Όλα αυτά όμως δεν εκπλήσσουν, αφού ο ίδιος ο Traverso ανήκει στην κατηγορία αντιδραστικών αστών «ιστορικών» που ως κύρια αποστολή τους έχουν, εδώ και δεκαετίες, την κατασυκοφάντηση και κατεδάφιση του μεγάλου κύρους του Αντιφασισμού του πρώτου μισού του 20ού αιώνα της Γ΄Κομμουνιστικής Διεθνούς, ή όπως ο ίδιος γράφει: «η νέα ανάγνωση της ιστορίας του 20^ού αιώνα, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, δε θα μπορούσε να χαριστεί στην αντιφασιστική παράδοση» (σελ.22).

Για πληρέστερη πληροφόρηση της αντιφασιστικής-κομμουνιστικης νεολαίας αλλά και για την αποκατάσταση της ιστορικής ΑΛΗΘΕΙΑΣ αναδημοσιεύομε το άρθρο του G.F.Alexandrow.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ηγεσία του «Κ»ΚΕ: Απ’ την προδοσία των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στην πλήρη ευθυγράμμιση-ταύτιση με την εθνικιστικο-φασιστικό-Ναζι-φασιστική αντίδραση

Η Χρουστσοφικη-τροτσκιστική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ

Απ’ την προδοσία των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στην πλήρη ευθυγράμμιση-ταύτιση με την εθνικιστικο-φασιστικό-Ναζι-φασιστική αντίδραση με τα περί «μακεδονικής εθνότητας», «μακεδονικής γλώσσας» κλπ. που τάχα ενέχουν το σπέρμα του «αλυτρωτισμού»

Για όποιον παρακολουθεί έστω στοιχειωδώς τις εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών στην ηγεσία του «Κ»ΚΕ, η πρόσφατη αντιδραστική εθνικιστική στάση της σημερινής Χρουστσοφικης-τροτσκιστικής σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στο ζήτημα της εξομάλυνσης των σχέσεων Ελλάδας- πΓΔΜακεδονίας δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη. Αντίθετα: ήταν «φυσιολογική» και εντελώς αναμενόμενη.

Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που ευθυγραμμίζεται πλήρως η ηγεσία του «Κ»ΚΕ με την εθνικιστική Αντίδραση. Πέρα απ’ τη γενικότερη εθνικιστική στάση απέναντι στις γειτονικές χώρες (Τουρκία, Αλβανία, πΓΔΜ, κλπ.) ταυτίστηκε στο ζήτημα των δικαιωμάτων των μεταναστών εργαζομένων όταν δυο φορές αρνήθηκε να ψηφίσει τα σχετικά νομοσχέδια με τα διαβόητα «Παρών» των βουλευτών της στη Βουλή, ταυτίστηκε πλήρως μαζί τους και την εκκλησιαστική Αντίδραση στο θέμα των ελάχιστων αλλαγών στη διδασκαλία των Θρησκευτικών (εισέπραξε μάλιστα τα δημόσια συγχαρητήρια ο Κουτσούμπας από τον Ιερώνυμο), αλλά και σε διάφορα άλλα νομοσχέδια, φτάνοντας ως την ταύτιση με την εθνικο-σοβινιστική, φασιστική και Ναζι-φασιστική Αντίδραση στο θέμα της εξομάλυνσης των σχέσεων με την πΓΔΜακεδονίας με τα περί «μακεδονικής εθνότητας», «μακεδονικής γλώσσας» κλπ. που τάχα ενέχουν το σπέρμα του «αλυτρωτισμού».

Πριν όμως φτάσει ως εδώ η σημερινή ηγεσία του «Κ»ΚΕ, οι παλιότερες ηγεσίες του πέρασαν πριν δεκαετίες από διάφορες φάσεις με πρώτη και σημαντικότερη τη μυστική συμφωνία με τα αστικά κόμματα κατά την περίοδο της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας – ΣΥΜΦΩΝΙΑ που αποκάλυψε-ομολογεί ο αντιδραστικός Κων/νος Μητσοτάκης στον Πρόλογό του στο βιβλίο του Θ.Σκυλακάκη: «Στο όνομα της Μακεδονίας», Αθήνα 1995, με ΔΥΟ βασικές δεσμεύσεις της ηγεσίας Φλωράκη: α) να ΜΗΝ επιστρέψουν, μετά την απομάκρυνση της χούντας, στην Ελλάδα οι Σλαβομακεδόνες αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ (εφαρμόστηκε με την «Κοινή Απόφαση υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης», Αθήνα 29.12.1982, Αρθ. Πρωτ. 106841), και β) να ΜΗΝ ανακινηθεί από την Αριστερά ζήτημα ύπαρξης Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στη Δυτική Ελλάδα, που και τα δυό συνιστούν εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαυομακεδόνικης μειονότητας. Μια διπλή ΠΡΟΔΟΣΙΑ που είναι κατά πολύ μεγαλύτερη εκείνης του 1956, γιατί η πρώτη αφορά γενικά μόνο την εργατική τάξη, ενώ η άλλη, πέραν της εργατικής τάξης, αφορά ΕΠΙΠΛΕΟΝ μια μειονότητα δηλ. τους Σλαβομακεδόνες, που δεν είχαν ποτέ ούτε καν τα στοιχειώδη δικαιώματα και ήταν μια μόνιμα καταπιεσμένη φασιστικά μειονότητα απ’ το αντιδραστικό αστικό Ελληνικό κράτος. Η προδοσία της εργατικής τάξης εκφράστηκε με την υιοθέτηση του αντεπαναστατικού χρουστσοφικού σοσιαλδημοκρατικού δρόμου του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) το Μάρτη του 1956 στην παρασυναγωγή της διαβόητης «6^ης Ολομέλειας» που διέλυσε επίσημα ΠΛΕΟΝ το επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ, αντικαθιστώντάς το με το χρουστσοφικό αστικό σοσιαλδημοκρατικό έκτρωμα «Κ»ΚΕ (’56), απ’ το οποίο προέρχονται, μετά την ενδορεβιζιονιστική διάσπαση το 1968 (12^η Ολομέλεια του «Κ»ΚΕ), τα δυο σημερινά ρεφορμιστικά κόμματα («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ).

Ο Κων/νος Μητσοτάκης στον πρόλογο του βιβλίου του Θ. Σκυλακάκη γράφει ότι «οι σλαβικής συνειδήσεως πολίτες που είχαν πολεμήσει στο πλευρό των κομμουνιστών, έφυγαν μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου» και πληροφορεί ότι «όλα τα ελληνικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένου και του ορθόδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος) έχουν εδώ και πολλά χρόνια σ υ μ φ ω ν ή σ ε ι (υπογρ. δική μας) ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν» (Θ.Σκυλακάκης: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3, «Ελληνική ευρωεκδοτική», Αθήνα 1995).

Στη συνέχεια πληροφορεί-αποκαλύπτει ότι το ζήτημα των Σλαβομακεδόνων είχε συζητηθεί μεταξύ τους ήδη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας και είχε από τότε συμφωνηθεί να ΜΗΝ επιτραπεί η επιστροφή των Σλαβομακεδόνων πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα: «συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όταν συνεργαζόμουν στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, είχα συζητήσει το πρόβλημα, στα πλαίσια της ευρύτερης συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων, με την ελληνική αριστερά και είχαμε συμφωνήσει ότι μεταδικτατορικά θα υπήρχε αναγνώριση του «Κ»ΚΕ και επιστροφή όλων των πολιτικών προσφύγων με την ε ξ α ί ρ ε σ η (υπογρ. δική μας) των Σλαβομακεδόνων» (Θ.Σκυλακάκης: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 4, «Ελληνική ευρωεκδοτική», Αθήνα 1995).

‘Έτσι εξηγείται που ο Κων/νος Μητσοτάκης έβγαλε τον αποστάτη σοσιαλδημοκράτη προδότη Φλωράκη στο μεϊντάνι του «Λευκού Πύργου» Θεσσαλονίκης το 1988 (7 χρόνια πριν αποκαλύψει τη Συμφωνία) να γνωστοποιήσει δημόσια τη θέση του «Κ»ΚΕ για τη Σλαβομακεδόνικη μειονότητα, πράγμα που έπραξε με τη επαίσχυντη δήλωση: «για το Κόμμα μας μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει» («Ρ» 16/9/1988, σελ. 3, 4^η στήλη επάνω δεξιά), κηρύσσοντας έτσι ανύπαρκτη τη μειονότητα, εκφράζοντας και τη θέση προφανώς του συνόλου των κομμάτων της αντιδραστικής αστικής τάξης.

Τώρα μετά τη ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας που κηρύχτηκε δημόσια ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ απ’ τη ρεφορμιστική ηγεσία Φλωράκη-Παπαρήγα-Κουτσούμπα ήταν ώριμη η πλέον η κατάσταση να περάσει η σημερινή χρουστσοφικη-τροτσκιστική ηγεσία των Παπαρήγα-Κουτσούμπα σε ανοιχτές εθνικιστικές αλυτρωτικές θέσεις με τα περί «μακεδονικής εθνότητας», «μακεδονικής γλώσσας» κλπ. που τάχα ενέχουν το σπέρμα του «αλυτρωτισμού». Πλήρης, λοιπόν, ευθυγράμμιση και ταύτιση με τις εθνικιστικές θέσεις των ΝΔ, ΑΝΕΛ, Λεβέντη, «Χρυσή Αυγή», Καρατζαφέρη, κλπ. και της Εκκλησιαστικής Αντίδρασης.

Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» θρηνούν μόνιμα, μαζί με την εθνικιστική αντίδραση. Ας δοθούν μερικά αποσπάσματα: «Οι παραδοχές περί «μακεδονικής ταυτότητας» και γλώσσας διατηρούν το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού» («Ρ» 13/6/2018, σελ. 5), «η θέση για «Μακεδόνα πολίτη» και «μακεδονική γλώσσα», και όχι το όνομα, περιέχει το σπέρμα του αλυτρωτισμού» («Ρ» 14/6/2018, σελ. 4), «μια συμφωνία η οποία περιέχει «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, από τη στιγμή που αποδέχεται η ελληνική κυβέρνηση ως εθνικότητα τη μακεδονική και ως γλώσσα τη μακεδονική» » («Ρ» 14/6/2018, σελ. 5), «η κατάσταση περιπλέκεται με την αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των θέσεων περί «Μακεδόνα πολίτη» και «Μακεδονικής γλώσσας», που αποτελούν το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού» («Ρ» 15/6/2018, σελ. 3), «η συμφωνία που φέρνει ο κ Τσίπρας ενέχει το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, αφού διατηρείται η έννοια της «μακεδονικής εθνότητας» και της «μακεδονικής γλώσσας» («Ρ» 16-17/6/2018, σελ. 18), «η συμφωνία που διατηρεί το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού με τις αναφορές σε «μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα» («Ρ» 19/6/2018, σελ. 5), με τη συμφωνία «η κατάσταση περιπλέκεται με την αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των ανιστόρητων θέσεων περί «μακεδονικού» έθνους και «μακεδονικής» γλώσσας, που αποτελούν βασικά στηρίγματα του αλυτρωτισμού» («Ρ» 19/6/2018, σελ. 5, συνέντευξη Κουτσούμπα στο «Έθνος της Κυριακής» 17/6/2018 ), «σπέρματα» αλυτρωτισμού … είναι συγκεκριμένα τα περί «μακεδονικής ιθαγένειας» και «μακεδονικής γλώσσας» - «το μόνο σίγουρο είναι ότι τα «σπέρματα» αλυτρωτισμού – όπως αυτά υπάρχουν στη συμφωνία, με την αναγνώριση της «μακεδονικής» γλώσσας και ιθαγένειας» («Ρ» 19/6/2018, σελ. 1 και 2), κλπ., κλπ.

Ο «Ριζοσπάστης» και η ηγεσία του «Κ»ΚΕ προσπαθεί ανεπιτυχώς να συγκαλύψει την εντελώς εξόφθαλμα εθνικιστική στάση – γι’ αυτό αναγκάζονται να απολογούνται συνεχώς – με πρόσχημα τα σχέδια των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια αλλά και την πάλη κατά του ιμπεριαλισμού (ΝΑΤΟ, ΕΕ, κλπ.) που όμως εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί ότι πάλη κατά του ιμπεριαλισμού ΧΩΡΙΣ πάλη κατά του εθνικισμού-αλυτρωτισμού ΔΕΝ υπάρχει: είναι απλά ΚΟΥΦΙΑ φράση και δημαγωγική απάτη. Οι επαναστάτες κομμουνιστές αλλά και γενικότερα οι συνεπείς αντιιμπεριαλιστές συνδέουν πάντα, μόνιμα και στενά την πάλη κατά του ιμπεριαλισμού με την πάλη κατά του εθνικισμού και του αλυτρωτισμού (απ’ τις στήλες του «Ριζοσπάστη» απουσιάζει μόνιμα η αναφορά στην πάλη κατά του εθνικισμού-αλυτρωτισμού στη χώρα μας, αναφέρεται μόνο στη γειτονική χώρα).

Διαβάστε Περισσότερα »

Νέα αντιδραστικά εθνικιστικο-φασιστικο-Ναζι-φασιστικά συλλαλητήρια: παραλήρημα ακραίου ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΥ

ΕΞΩ απ’ τα ΒΑΛΚΑΝΙΑ οι ιμπεριαλιστές αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί – ΕΕ – ΡΩΣΙΑΣ

Απ’ τις τελευταίες μέρες του πρώτου δεκαήμερου του Ιούνη, για τρεις ολόκληρες και πλέον βδομάδες, η πολιτική ζωή της χώρας κυριαρχείται από αντιδραστικά αλυτρωτικά συλλαλητήρια με τη συμμετοχή εθνικιστών, φασιστών και Ναζι-φασιστών, υποκινούμενα και οργανωμένα απ’ τη ΝΔ, ΑΝΕΛ, «Χρυσή Αυγή», Ένωση Κεντρώων, κλπ. και τη σκοταδιστική ηγεσία της εκκλησιαστικής Αντίδρασης με κεντρικό πάντα σύνθημα «η Μακεδονία είναι ελληνική» (!)– σύνθημα και σημαία ακραίου αλυτρωτισμού που διεκδικεί την προσάρτηση στην Ελλάδα και των υπόλοιπων τριών τμημάτων του γεωγραφικού χώρου «Μακεδονία», που σήμερα ανήκουν στις άλλες γειτονικές χώρες.

Το εθνικιστικό αλυτρωτικό παραλήρημα, πέρα απ’ τον δραστήριο συντονισμό των παραπάνω κομμάτων, ενισχύεται και απ’ το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ της χώρας συνοδευόμενο από άναρθρες δημαγωγικές κραυγές των διαφόρων εθνικιστικο-φασιστικών γερακιών του πολέμου, τηλεοπτικών «αστέρων» και πολιτικών, που όλοι μαζί προσπαθούν απεγνωσμένα να ματαιώσουν την εξομάλυνση των σχέσεων με τη γειτονική χώρα, ενώ ταυτόχρονα υποδαυλίζουν την έχθρα και καλλιεργούν το μίσος μεταξύ των δυο λαών που οι χώρες τους δεν είναι απλά εξαρτημένες απ’ τις διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, έχοντας κοινούς εχθρούς: τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό μα και επιπλέον – ακόμα σημαντικότερο – ζουν δίπλα-δίπλα: είναι γειτονικοί λαοί. Ανάλογα αλυτρωτικά συλλαλητήρια έγιναν και στη γειτονική χώρα.

Όμως από πλευρά συμμετοχής λαϊκών μαζών σ’ αυτά και στις δυο χώρες, σε σύγκριση με κείνα αρχές του χρόνου, φαίνεται πως αυτή τη φορά είναι ευτυχώς κατά πολύ μικρότερη, γεγονός που πρέπει να εκτιμηθεί θετικά, αφού αυτό από μόνο του εκφράζει αισθητή μείωση της παραπλάνησης τους σε αντιδραστική εθνικιστική αλυτρωτική κατεύθυνση και κάποιο περιορισμό στην επίδραση των απατηλών συνθημάτων πατριδοκαπηλίας των εθνικιστών, φασιστών και Ναζι-φασιστών, συνειδητοποίηση των μελλοντικών κινδύνων και αναγνώριση της αναγκαιότητας λύσης ενός σημαντικού «προβλήματος» μεταξύ των δυο χωρών που εκκρεμεί πάνω από μια 25ετία και λειτουργούσε καθημερινά στην κατεύθυνση ενίσχυσης και ανάπτυξη ενός εθνικισμού-αλυτρωτισμού γιγαντιαίων και επικίνδυνων διαστάσεων, παίρνοντας τις πιο απίστευτες μορφές γελοιότητας (μεγα-Αλέξανδρος, κλπ., κλπ.) και απ’ τις δυο πλευρές.

Με την ανακοίνωση στις 12 Ιούνη της συμφωνίας απ’ τις δυο κυβερνήσεις για την αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της γειτονικής χώρας σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», οι πατριδοκάπηλοι εθνικιστές, φασίστες και Ναζι-φασίστες απ’ τους Σαμαρά-Μητσοτάκη-Γεωργιάδη, κλπ. ως τους Καμμένο και Λεβέντη απ’ τους Μιχαλολιάκο-Καρατζαφέρη κλπ. ως το αντιδραστικό «παπαδαριό» της ηγεσίας της Εκκλησίας συνέχισαν για βδομάδες να χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα», «θρηνώντας» για το όνομα «Μακεδονία» αλλά και για τη «μακεδονική ταυτότητα» και τη «μακεδονική γλώσσα» που τάχα κι αυτά «διατηρούν και τροφοδοτούν» τον «αλυτρωτισμό» (με καθημερινούς επιπλέον «θρηνωδούς», δίπλα στην εθνικιστική Αντίδραση, τις μαυρομαντηλούσες του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ Κανέλλη-Παπαρήγα-Κουτσούμπα-Μαϊλη κλπ.).

Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ, σοσιαλδημοκράτης Ζόραν Ζάεφ – γνωστός υποτακτικός των αμερικανο ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών – δήλωσε, μεταξύ πολλών άλλων, «περήφανος» για τη συμμετοχή της χώρας του στον επιθετικό στρατιωτικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ: «η χώρα μας δεν έχει περισσότερες γενιές να χάσει. Με την επίλυση του ζητήματος θα γίνουμε μέλος του ΝΑΤΟ, η σημαία μας θα κυματίζει στον 30^ό ιστό μπροστά στο ΝΑΤΟ»(!!!) (δεν είναι ανάγκη εδώ να παραθέσουμε τις δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη Τσίπρα που κι αυτός είναι περήφανος για την προσχώρηση της γειτονικής χώρας σε ΝΑΤΟ-ΕΕ, αφού αυτές μεταδόθηκαν κατά κόρον απ’ τα κρατικά τηλεοπτικά δίκτυα και είναι γνωστές).

Η λύση αυτού του αδικαιολόγητα χρονίζοντος «προβλήματος» έστω και πολύ αργά (αν προχωρήσει) και οι οποιεσδήποτε εκατέρωθεν δεσμεύσεις για την απάλειψη αλυτρωτικών επιδιώξεων είναι θετικές εξελίξεις και προς όφελος των δυο γειτονικών λαών.

Όσον αφορά τους πατριδοκάπηλους εθνικιστές-φασίστες-Ναζι-φασίστες, αυτοί όλοι τους είναι συνέχεια εκείνων που πρόδωσαν τη χώρα και συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα Κατοχής, κατά τη διάρκεια του Αντιφασιστικού αγώνα, ενώ και σήμερα είναι υποταγμένοι στο ΝΑΤΟ και στους ιμπεριαλιστές της ΕΕ, υπηρετώντας τα σχέδια και τα συμφέροντα των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως έδειξαν και κάποια απ’ τα συνθήματα των τελευταίων αντιδραστικών αλυτρωτικών συλλαλητηρίων.

Όμως παρόλο αυτά, το ζήτημα του «αλυτρωτισμού» και των εθνικών διεκδικήσεων αλλά και της ανάπτυξης του εθνικισμού-σοβινισμού δεν είναι απλά και μόνο ζητήματα «συμφωνιών» και εκατέρωθεν δεσμεύσεων αλλά είναι πρωταρχικά ζητήματα πάλης της εργατικής τάξης και των λαών των δυο χωρών, μα πρωτίστως των επαναστατών κομμουνιστών αλλά και γενικότερα των αντιφασιστικών δυνάμεων κατά των υπεραντιδραστικών αυτών ρευμάτων σε στενή σύνδεση με την πάλη κατά του ιμπεριαλισμού.

Διαβάστε Περισσότερα »

30η Πανελλήνια Συνάντηση των Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων [ΦΩΤΟ]

 Από τη συμμετοχή της Κίνησης για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ (1918-55) στην 30η Πανελλήνια Συνάντηση των Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων στη Νάουσα.

Διαβάστε Περισσότερα »

21ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης [ΦΩΤΟ]

 Από τη συμμετοχή της Κίνησης για την ανασύνταξη του ΚΚΕ (1918-1955), στο 21ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη στις 29/30 Ιουνίου/1 Ιουλίου 2018

Διαβάστε Περισσότερα »