Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών έφερε στην 1η θέση το Ν. Σαρκοζύ, εκπρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού, μπροστά από τη Σ.Ρουαγιάλ, εκπρόσωπο του σοσιαλ-φιλελευθερισμού.
Η έντονη συμμετοχή δείχνει πως οι εργάτες, οι νέοι, οι γυναίκες…με μια λέξη ο λαός μας κινήθηκε μαζικά γιατί συνειδητοποίησε το διακύβευμα αυτών των εκλογών, αυτών των πιο αντιδημοκρατικών από όλες τις άλλες, που δίνουν στον πρόεδρο εξουσίες κολοσιαίες.
Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ παρουσιάζει ένα σοσιαλ-φιλελεύθερο πρόγραμμα, είναι έτοιμη να το διαπραγματευτεί με το Μπαϋρού, έναν δεξιό πολιτικό που κατάφερε να γίνει ένας διαιτητής του δεύτερου γύρου.
Η Σ. Ρουαγιάλ προώθησε τη λογική της «χρήσιμης ψήφου», αποσπώντας έτσι ψήφους από τους υποψήφιους που μιλούσαν εξ ονόματος της πάλης ενάντια στο φιλελευθερισμό. Αυτή που ήταν ένας σφοδρός υπέρμαχος του «Ναι» στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, αρκείται στο να «ακούει» τα αιτήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος που εκφραζόταν εδώ και μήνες, είτε αυτό ήταν το ζήτημα για το δικαίωμα στην κοινωνική στέγαση, να είναι προσβάσιμη σε όσο περισσότερους γίνεται, είτε το ζήτημα του άμεσου ορισμού του κατώτατου μισθού στα 1500 ευρώ καθαρά, των 300 ευρώ για όλους, την απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων και στις υπεργολαβίες, το τέλος της ανασφάλειας, ειδικά για τους νέους, την άμεση και καθολική νομιμοποίηση όλων των χωρίς χαρτιά μεταναστών…Αν δεν πήρε καμία συγκεκριμένη δέσμευση έναντι αυτών των ζητημάτων, αυτό είναι γιατί δε θέλει να αγγίξει τα κέρδη των μονοπωλίων, δεν θέλει να αγγίξει την εξουσία τους και τα συμφέροντά τους…
Απέναντί της, ο Σαρκοζύ, οπαδός του μάχιμου νεοφιλελευθερισμού
Τα χρόνια που πέρασε στο υπουργείο εσωτερικών είναι η πιο μαύρη περίοδος για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Έθεσε σε ισχύ ένα αστυνομικό κράτος πανταχού παρόν και πλήρες εξουσιών, που ποινικοποιεί κάθεμορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας. Αντιγράφοντας αυτές τις θέσεις και τα μέτρα από τη βορειοαμερικανική συντηρητική δεξιά, μας ταξινομεί, προβαίνει στη διάκρισή μας και μας τιμωρεί ανάλογα με τα γονίδιά μας, και αυτό, από όσο πιο μικρή ηλικία γίνεται. Προάγει τον ατομισμό, συνώνυμο του «καθένας για τον εαυτό του».
Η άλλη πηγή έμπνευσής του είναι ο Λε Πεν. Με το πρόσχημα της περιθωριοποίησης του Εθνικού Μετώπου, όχι μόνο αναπαράγει τις ιδέες του, αλλά αρχίζει να τις εφαρμόζει, ειδικά στον τομέα της μετανάστευσης και της «ασφάλειας».
Στον οικονομικό τομέα, πασχίζει να επιβάλλει ολόπλευρα τα σχέδια των μονοπωλίων, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση του εργατικού δικαίου, τη συνέχιση της διάλυσης του κράτους πρόνοιας, Αυτό είναι, η «ρήξη» την οποία δε σταματά να υπόσχεται, υπό τα χειροκροτήματα της εργοδοσίας που ελπίζει να «πάρει τον αέρα» για να μας υπερεκμεταλλεύεται, να οργανώσει σε ακόμα πιο ευρεία κλίμακα, τον «ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό» (σ. μετ.: όπως έλεγε χαρακτηριστικά το Ευρω-Σύνταγμα), με τις μετεγκαταστάσεις (των επιχειρήσεων) για όλο και πιο μεγάλα κέρδη.
Στο λόγο του για το 2ο γύρο, προσπάθησε να καμουφλάρει το εύρος της επίθεσης στην οποία προετοιμάζεται να προβεί ενάντια στους εργαζομένους και τις λαϊκές μάζες. Αλλά όταν έχει «ένα όνειρο», κρύβοντας τις φιλοδοξίες του, δεν το κάνει παρά για να γοητεύσει τους εκλογείς του Μπαϋρού, για να ξεχάσουν την επιθυμία για μια δεξιά εκδικητική που προωθεί πομπωδώς τις αντιδραστικές του ιδέες. Με 30% των ψήφων, αισθάνεται αρκετά δυνατός για την εκλογή του ως επικεφαλής του Κράτους.
Για μας, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο:
Δεν πρέπει αυτός ο άνθρωπος των μονοπωλίων, αυτός ο οπαδός του μάχιμου νεοφιλελευθερισμού, ενισχυμένος από το μηχανιμό καταπίεσης που έθεσε σε ισχύ, αυτός ο προβοκάτορας-πυρομανής, που συνενώνει τα συμφέροντα του κράτους με το κόμμα του, να φτάσει σε αυτή τη θέση.
Στις 6 Μάη, πρέπει να φράξουμε το δρόμο στο Σαρκοζύ.
Παρίσι, 24 Απρίλη 2007
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΑΛΛΙΑΣ
www.pcof.net
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΑΛΛΙΑΣ
www.pcof.net
