Να δοθεί στη ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ «ο Φάκελος ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ» εξόντωσης-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του απ’ τα Αρχεία: «σοβιετο»-ρώσικα-«Κ»ΚΕ
Χονδροειδή ΨΕΥΔΗ των αδίστακτων θρασύδειλων ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ και ιστορική ΑΛΗΘΕΙΑ
Επιτέλους! ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ απ’ τη ΣΙΒΗΡΙΑ στην
Η ΕΝΟΤΗΤΑ Ο Λ Ω Ν των Ζαχαριαδικών (ενταγμένων-ανέντακτων) ήταν ΕΚΕΙΝΗ που όχι μόνο ΜΑΤΑΙΩΣΕ την επιχείρηση «καπέλωμα»-2ης ΚΗΔΕΙΑΣ, μα κατάφερε και ισχυρό πλήγμα προκαλώντας δεινή ΗΤΤΑ στην πανικόβλητη δολοφονική συμμορία των τεσσάρων (4): ΦΛΩΡΑΚΗ-ΛΟΥΛΕ-ΤΣΟΛΑΚΗ-ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ, η οποία ΔΕΝ τόλμησε να παρεμποδίσει τους Ομιλητές των Ζαχαριαδικών μέσα στην εκκλησία και ανοιχτό τάφο
8. ΥΨΙΣΤΟ επαναστατικό ιστορικό ΧΡΕΟΣ των Ζαχαριαδικών: η ΜΕΤΑΦΟΡΑ των οστών του δολοφονημένου πολυαγαπημένου και χιλιoτραγουδισμένου Αρχηγού τους στην Ελλάδα – Κόντρα στην ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ-ΑΡΝΗΣΗ ως το τέλος από ΚΚΣΕ-KGB–«Κ»ΚΕ: ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΝ απ’ τους ΔΥΟ γιούς του ΚΥΡΟ-ΣΗΦΗ και ΟΧΙ απ’ τους δολοφόνους ΤΑΞΙΚΟΥΣ εχθρούς του, όπως ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ ισχυρίζεται η σημερινή αντισταλινική-αντιζαχαριαδική αστικο-ρεφορμιστική ηγεσία των ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ.
Οι Zαχαριαδικοί αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ θεωρούσαν ανέκαθεν πάντα ύψιστο ιστορικό τους ΧΡΕΟΣ να μεταφερθούν τα οστά του ηγέτη τους στην Ελλάδα.
Δεν υπήρξε όμως καμιά επαφή με τους λυσσώδεις ΔΙΩΚΤΕΣ, δήμιους, λασπολόγους και δολοφόνους των ΚΚΣΕ-KGB-«Κ»ΚΕ. Με την επιστροφή τους στην Ελλάδα μετά το 1974 οι Ζαχαριαδικοί συζήτησαν αυτό το θέμα πριν το 1990 απευθυνόμενοι και στη φανατική χρουστσοφική σοσιαλδημοκράτισσα ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ (πρώην σύζυγο του Ζαχαριάδη) όπως ο σύντροφος Ντίνος ΡΟΖΑΚΗΣ (Λακωνία-Τασκένδη) και άλλοι, η οποία υπήρξε κατηγορηματικά αντίθετη και πανικόβλητη («ζημιά στο κόμμα» κλπ.) δηλ. στο αστικο-ρεφορμιστικό «Κ»ΚΕ (χρουστσοφικό έκτρωμα) για το οποίο οι νεότεροι πρέπει να γνωρίζουν ότι ΣΤΗΡΙΞΕ: 1) δραστήρια τη Χρουστσοφική ρεβιζιονιστική αντεπανάσταση (Ιούλης 1953), αναδρομικά μετά τη συγκρότηση του («Κ»ΚΕ Μάρτης 1956), 2) την εξάλειψη του σοσιαλισμού-κομμουνισμού με την εφαρμογή των καπιταλιστικού χαρακτήρα Οικονομικών μεταρρυθμίσεων (μετά το θάνατο-εξόντωση του ΣΤΑΛΙΝ) – σταδιακή παλινόρθωση του καπιταλισμού που ολοκληρώθηκε και επισφραγίστηκε στο «22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ» (τέλη Οκτώβρη 1961), και την προκλητικότατη φιλο-Χιτλερική μετονομασία του «STALINGRAD» σε «VOLGOGRAD» (10 Νοέμβρη 1961), 3) τη διάλυση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, και τέλος 4) τη μεγάλη ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μαζί και του σταλινικού-ζαχαριαδικού επαναστατικού ΚΚΕ 1918-1955.
Τελικά η μεταφορά των οστών του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στην Ελλάδα έγινε από τους ΚΥΡΟ1 και ΣΗΦΗ και ΟΧΙ απ’ τους ΤΑΞΙΚΟΥΣ του ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ και θανάσιμους εχθρούς Χρουστσοφικούς αντισταλινικούς και δολοφόνους του, όπως διατείνεται-ισχυρίζεται ψευδέστατα η ηγεσία των ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, εκπληρώνοντας την επιθυμία του πατέρα τους, όπως αναφέρει ο ΣΗΦΗΣ: «στη Σιβηρία η τραγωδία συνεχίζονταν. Από καιρό ο πατέρας μου’ είχε πει ότι «αν πεθάνω θέλω να βρεις μια λύση, να μεταφέρεις τα κόκαλά μου στην Ελλάδα». («ΝΕΑ», Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1999, σελ. 17).
Σχετικά με αυτό το ζήτημα, οι γιοί του, ΚΥΡΟΣ και ΣΗΦΗΣ, εκπλήρωσαν την επιθυμία του μετά 18 χρόνια απαγόρευσης ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ των οστών του στην Ελλάδα από ΚΚΣΕ-KGB–«Κ»ΚΕ. Απ την πλευρά μας σημειώνονταν τότε: «Οι γιοί του Ζαχαριάδη, Κύρος και Ιωσήφ, τέσσερες περίπου μήνες πριν το λεγόμενο «πραξικόπημα» του Αυγούστου στην πρώην Σοβιετική Ένωση είχαν απευθύνει επιστολή στη ηγεσία του ρεβιζιονιστικού «Κ»ΚΕ και ζήτησαν να μεσολαβήσει στη Σοβ. ηγεσία ώστε να επιτραπεί η μεταφορά της σορού του Νίκου Ζαχαριάδη στην Ελλάδα. Δεν πήραν όμως καμία απάντηση (προφανώς επειδή δεν ήθελαν τη μεταφορά του). Γι’ αυτό λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα με μια δεύτερη επιστολή αναίρεσαν την πρώτη. Αυτό το επιβεβαίωσε και ο Κύρος Ζαχαριάδης σε ερώτηση του δημοσιογράφου Γ. Μαύρου («Ελευθεροτυπία») στις 16 Δεκέμβρη κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στην αίθουσα ανταποκριτών ξένου τύπου. Τελικά η μεταφορά στην Ελλάδα της σορού του ηρωικού ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη έγινε δυνατή μόνο μετά την πλήρη και οριστική διάλυση του ρεβιζιονιστικού ΚΚΣΕ» (εκδήλωση-παρουσίαση του βιβλίου: ΠΕΤΡΟΣ ΑΝΤΑΙΟΣ2: «Νίκος Ζαχαριάδης: Θύτης και Θύμα» («ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Δεκέμβρης 1991-Γενάρης 1992, αρ. φυλ. 110).
Αργότερα για τη μεταφορά των οστών του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, ο Σήφης αφηγήθηκε: «η μεταφορά των οστών του πατέρα στην Αθήνα είχε γίνει από το 1991. Δεν ήταν εύκολη η υπόθεση. Επετεύχθη αφού πέρασαν 18 χρόνια από τον ενταφιασμό του στην παγωμένη Σιβηρία … Νωρίτερα δεν μπορούσαμε … δεν θα μας άφηναν! … Το 1991 μπορέσαμε να φέρουμε τον πατέρα στην Ελλάδα. Είχαν αλλάξει πολλά στη Μόσχα … βεβαίως είχε προηγηθεί μία … Οδύσσεια. Γκορμπατσόφ, γράμμα στον Γιέλτσιν. Έναν μήνα πριν από την κηδεία στη Αθήνα – 28 Δεκεμβρίου του 1991 – πήγα στη Σιβηρία να πάρω τα κόκαλα του πατέρα μας» («ΝΕΑ», Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1999, σελ. 17).
Επομένως, οι όποιες διαδόσεις-φήμες (άμεσες-έμμεσες) ότι η μεταφορά των οστών του Ζαχαριάδη στην Ελλάδα έγινε δήθεν απ’ τη Χρουστσοφική δολοφονική συμμορία των τεσσάρων (4): ΦΛΩΡΑΚΗ-ΛΟΥΛΕ-ΤΣΟΛΑΚΗ-ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ του αντιζαχαριαδικού «Κ»ΚΕ είναι ψευδέστατες, αφού ακόμα και για την ταφή του ο «Ριζοσπάστης» έγραφε τότε: «η ταφή έγινε από την οικογένεια του Ν.Ζαχαριάδη με τη συμμετοχή του ΚΚΕ» («Ρ» 29.11.1991, σελ.6). Στα μέλη της οικογένειας περιλαμβάνονταν και η άφθαστη τρισάθλια σοβαροφανής θεατρίνα Ρούλα Κουκούλου υποδυόμενη τώρα την «τεθλιμμένη σύζυγο»(!), που όμως ΔΕΝ ήταν πλέον σύζυγός του αλλά ΠΡΩΗΝ σύζυγος, όπως αφηγείται ο Α.ΠΑΡΝΗΣ: ο Ζαχαριάδης έγραφε μετά το 1957 (δηλ. μετά την καταδίκη του απ’ την Κουκούλου) στα χαρτιά του ΠΑΝΤΑ τη λέξη «Χήρος» (Α.ΠΑΡΝΗΣ: Γεια χαρά – ΝΙΚΟΣ, σελ. 302, Αθήνα 2011). Γνωρίζαμε ήδη γι’ αυτό το ζήτημα απ’ το 1991 τί έχει γράψει ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ για τη σχέση του με την Κουκούλου: «έγραψα αμέσως ένα γράμμα όπου τσεκουράτα ξεκαθάριζα τη θέση μου απέναντί της. Και το γράμμα αφτό το κατάσχεσαν τα όργανα της Σοβιετικής Ασφάλειας όταν μου στείλαν τα χαρτιά μου απ’ το Μποροβίτσι στο Σουργκούτ. Οι κουκουέδες θα πρέπει κάποτε να το βρουν και να το δημοσιεύσουν» (Πέτρος ΑΝΤΑΙΟΣ: ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, ΘΥΤΗΣ και ΘΥΜΑ, σελ. 214, Αθηνα 1991) και αλλού: «το μόνο σχετικό ντοκουμέντο που παραμένει κλειστό είναι το γράμμα του Ζαχαριάδη προς τη γυναίκα του Ρούλα Κουκούλου» (σελ. 490), ενώ σε «ΑΙΤΗΣΗ» του (17.8.1961 Μποροβίτσι) συμπλήρωνε πάλι για την «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ»: «Χήρος» (σελ. 471).
9. ΠΡΩΤΙΣΤΟ επαναστατικό ιδεολογικο-πολιτικό ΚΑΘΗΚΟΝ των ανταρτών ΕΛΑΣ-ΔΣΕ: η οργάνωση ΜΑΤΑΙΩΣΗΣ «καπελώματος» τελετής της 2ης ΚΗΔΕΙΑΣ από «Κ»ΚΕ
H ΕΝΟΤΗΤΑ Ο Λ Ω Ν των Ζαχαριαδικών (ενταγμένων-ανέντακτων) ήταν ΕΚΕΙΝΗ που όχι μόνο ΜΑΤΑΙΩΣΕ την επιχείρηση-«καπέλωμα» της 2ης ΚΗΔΕΙΑΣ, μα κατάφερε και ισχυρό πλήγμα προκαλώντας δεινή ΗΤΤΑ στην πανικόβλητη δολοφονική συμμορία των τεσσάρων (4): ΦΛΩΡΑΚΗ-ΛΟΥΛΕ-ΤΣΟΛΑΚΗ-ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ, η οποία ΔΕΝ τόλμησε να παρεμποδίσει τους Ομιλητές των Ζαχαριαδικών μέσα στην Εκκλησία και ανοιχτό τάφο
Η προδοτική αδίστακτη Δολοφονική συμμορία των τεσσάρων (4) από τότε που πληροφορήθηκε ότι οι ΚΥΡΟΣ-ΣΗΦΗΣ θα μεταφέρουν τη σορό του ΗΡΩΑ Γίγαντα Δεσμώτη της Σιβηρίας για 35 ολόκληρα χρόνια (=17ζωντανός-18νεκρός) και ΔΕΝ υπήρχε πλέον καμία δυνατότητα να παρεμποδιστεί η μεταφορά απ’ τα διαλυμένα πια αφεντικά τους Ναζι-φασίστες ΚΚΣΕ-KGB είχε κυριολεκτικά αναστατωθεί και πανικοβληθεί στο έπακρο.
Δεν θα γίνει εκτεταμένη αναφορά (λόγω έλλειψης χώρου), όμως ο ΠΑΝΙΚΟΣ – ενόψει της αναμενόμενης σφοδρότατης ιδεολογικο-πολιτικής Δημόσιας ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ με τους χιλιάδες επαναστάτες Ζαχαριαδικούς των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ κατά τη διάρκεια της 2ης Κηδείας (η Αθήνα ΔΕΝ ήταν Τιουμέν-Σιβηρίας) – που είχε κατακυριεύσει την πανικόβλητη θρασύδειλη συμμορία υπήρξε τέτοιου μεγέθους, που αρκεί να επισημανθούν-μνημονευθούν ΜΟΝΟ δυο χαρακτηριστικά γεγονότα:
Πρώτο, η αλλαγή (εντός 24ώρου) τόπου ταφής της σορού (ως το Σάββατο βράδυ (19.12.1991): ταφή μυστικά στην Καισαριανή ή αλλιώς «σε στενό οικογενειακό κύκλο») και όταν «συνήλθαν»(!) κάπως απ’ το μεγάλο πανικό, τότε διαπίστωσαν «νηφάλια»(!) πλέον, ότι δεν βρίσκονται στο Τιουμέν της KGB (1973 πρώτη Κηδεία) αλλά στην Αθήνα, τη Δευτέρα (21.12.1991) το πρωί γνωστοποιήθηκε ότι θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο (βλέπε: 1 σημείωση ΚΥΡΟΣ).
Δεύτερο, η δολοφονική συμμορία των τεσσάρων (4) και «μεγαλο-ψυχίατροι»(!) της KGB (= με τον αδιανόητο σχιζοφρενικό ΜΥΘΟ περί «διαταραγμένης προσωπικότητας Ζαχαριάδη»!!!) προσέφυγαν, φτάνοντας ως το ΠΙΟ ακραίο εξευτελιστικό σημείο (παραμονή ταφής 27.12.1991) να πιέσουν τους ΚΥΡΟ-ΣΗΦΗ να βγει «Δήλωση της οικογένειας», στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρονταν, ότι την Κηδεία του Ζαχαριάδη «προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν κάποιες ολιγάριθμες ομάδες για δικούς τους πολιτικούς σκοπούς. Η οικογένεια του Νίκου Ζαχαριάδη δηλώνει πως δεν έχει καμία σχέση με τις ομάδες αυτές. Η γυναίκα και τα παιδιά του Νίκου Ζαχαριάδη» («Ρ» 28.12.1991).
Βέβαια, ΔΕΝ εννοούσαν, προφανώς, τις ομάδες του εξωκοινοβουλευτικού χώρου (όπως παραπλανητικά διατείνονταν), αλλά τις χιλιάδες Σταλινικούς-Ζαχαριαδικούς αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, τους οποίους κυριολεκτικά ΕΤΡΕΜΑΝ, γι’ αυτό και ΔΕΝ τόλμησαν να τους κατονομάσουν (η θρασυδειλία αυτών των ασπόνδυλων ρεφορμιστών ηγετών του «Κ»ΚΕ είχε καταντήσει σ’ όλα τα επίπεδα παροιμιώδης, προπαντός σ’ εκείνα των εξοντωτικών Ναζι-φασιστικών βασανιστηρίων και της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ).
Με όλους αυτούς τους γελοίους θεατρινισμούς οι αδίστακτοι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ Χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ – λακέδες της ντόπιας ξενόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης και του «σοβιετο»-ρώσικου ιμπεριαλισμού (=η παλινόρθωση του καπιταλισμού είχε ΗΔΗ ολοκληρωθεί το 1961) – προσπάθησαν ανεπιτυχώς να διαφυλάξουν και υπερασπίσουν τη διατήρηση του «καπελώματος» της 2ης Κηδείας.
Η αποφασιστική μαχητική επαναστατική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ των περήφανων σκληροτράχηλων ακατάβλητων Σταλινικών-Ζαχαριαδικών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και η σφοδρότατη ιδεολογικο-πολιτική Δημόσια ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με τους προδότες ηγέτες του «Κ»ΚΕ οδήγησε σε πλήρη ΜΑΤΑΙΩΣΗ της επιχείρησης-«καπελώματος» που τινάχθηκε ολοσχερώς στον αέρα με τις Ομιλίες των ΤΟΥΛΟΥΔΗ-ΚΑΡΑΣΤΑΘΗ, ενώ ταυτόχρονα προκάλεσε συντριπτικότατη οδυνηρή ιδεολογικο-πολιτική ΗΤΤΑ των αντιζαχαριαδικών της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας. Την ίδια ώρα οι δολοφόνοι (ΦΛΩΡΑΚΗΣ, κλπ.) με τα παγερά απ’ το συσσωρευμένο – καπιταλιστικο-ιμπεριαλιστικό και φασιστικό–Ναζι-φασιστικό: Κέρκυρα-Νταχάου-Σουργκούτ – αβυσσαλέο ΤΑΞΙΚΟ ΜΙΣΟΣ ένοχα πρόσωπα, απαίσια αποκρουστικά αιματοβαμμένα, απίστευτής μοχθηρίας πρόσωπα, αγνάντευαν ικανοποιημένα «μακριά» τον τόπο των Ναζι-φασιστικών ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΩΝ βασανιστηρίων και ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ, Σουργκούτ-Σιβηρίας, αναπολώντας τη χρυσή γι’ αυτούς εποχή της καπιταλιστικής Χρουστσο-Μπρεζνιεφικής περιόδου, περιμένοντας αγωνιωδώς και σε κατάσταση εμφανέστατης ανησυχίας και τρεμάμενης νευρικότητας να τελειώσει το συντομότερο δυνατό η θρησκευτική τελετή για να το σκάσουν άρον-άρον σαν κλέφτες-δολοφόνοι κάτω απ’ τις έντονες αποδοκιμασίες και τα παρατεταμένα-επαναλαμβανόμενα γιουχαΐσματα όχι μόνο των χιλιάδων Ζαχαριαδικών μα και των ακόμα περισσότερων χιλιάδων αντιφασιστών συγκεντρωμένων που βρέθηκαν στο Α’ Νεκροταφείο να τιμήσουν τον ΗΡΩΑ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και να ξεπροβοδήσουν το μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη στην τελευταία του κατοικία.
Απ’ τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα της κεντρικής Ομιλίας των Ζαχαριαδικών ΜΑΤΑΙΩΘΗΚΕ και κατέρρευσε άδοξα η επαίσχυντη προκλητικότατη επιχείρηση-«καπέλωμα» της 2ηςΚηδείας, κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία ολόκληρο το σχέδιό τους, προκαλώντας ταυτόχρονα μια χωρίς προηγούμενο οδυνηρότατη συντριπτικότατη ιδεολογικο-πολιτική ΗΤΤΑ στο στρατόπεδο των αντιζαχαριαδικών λυσσασμένων σκυλιών της ηγετικής χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας – ρεφορμιστών πιστών μαντρόσκυλων του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.
Κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής τελετής και ως την απομάκρυνση του φέρετρου απ’ τον προαύλιο χώρο της Εκκλησίας είχαν διαμορφωθεί δυο ΑΝΤΙΠΑΛΑ ΕΧΘΡΙΚΑ μεταξύ τους στρατόπεδα: το μεγάλο φιλο-ΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΟ στρατόπεδο με τις πολλές χιλιάδες των συγκεντρωμένων, πρωτίστως ΟΛΩΝ των Ζαχαριαδικών, μα και των ακόμα πολύ περισσότερων χιλιάδων αντιφασιστών, που εκδήλωσαν τη μεγάλη τους αγάπη στον πολυαγαπημένο-χιλιοτραγουδισμένο Αρχηγό του ΚΚΕ, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και τραγουδώντας κομμάτια-στίχους απ’ το γνωστό «το μπουντρούμι δεν τον λυγά», συνοδεύοντάς τα με έντονες επαναλαμβανόμενες αποδοκιμασίες των δολοφόνων. Οι ΜΟΝΟΙ που έλειπαν απ’ τη μεγάλη λαϊκή αντιφασιστική-κομμουνιστική συγκέντρωση της Αθήνας ήταν οι γενναίοι περήφανοι Σλαβομακεδόνες Αντάρτες (γυναίκες-άντρες) που συμμετείχαν από μακριά: απ’ τα κοντινά σύνορα των Πρεσπών, αλλά μακριά απ’ την πατρίδα τους, στους οποίους είχε απαγορευτεί για ΠΑΝΤΑ η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στο γενέθλιο τόπο τους απ’ τη μυστική Συμφωνία των ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ-ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ-ΦΛΩΡΑΚΗ απ’ την περίοδο της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας. Οι ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ αντάρτες, ως καταπιεσμένη μειονότητα, είχαν μια ξεχωριστή, ιδιαίτερα πάρα πολύ μεγάλη αγάπη στον ηγέτη τους ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, που πάντα υπεράσπισε τα δικαιώματα τους3.
Στο αντίπαλο ΑΝΤΙΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΟ αντισταλινικό-αντικομμουνιστικό στρατόπεδο, συνέχεια των «μαύρων» της Τασκένδης (ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΤΣΟΛΑΚΗ=αρχιτραμπούκος, «μικρός Παττακός» (Ν.Ζ.), κλπ) – εθελοντές «ήρωες»(!) των ΑΣΥΛΛΗΠΤΩΝ ΦΡΙΚΤΟΤΑΤΩΝ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΩΝ Ναζι-φασιστικών βασανιστηρίων σε βάρος του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, μαζί με τ’ αφεντικά τους ΚΚΣΕ-KGB της χρουστσο-Μπρεζνιεφικής περιόδου σε Μποροβίτσι-Σουργκούτ – είχαν ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ με αυστηρότατη εντολή τους παραπλανημένους οπαδούς τους να φωνάζουν ακόμα και το όνομα «ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ», όπως προκύπτει ΚΑΙ απ’ την καταγραφή της αστικο-ρεφορμιστικής κιτρινοφυλλάδας «Ριζοσπάστη». Στο χώρο τους κυριαρχούσαν «τα συνθήματα «τιμημένο ΚΚΕ» και «ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ» («Ρ»29.12.1991) (ίσως κάποιοι να σιγοψιθύριζαν χαμηλόφωνα κρυφά τ’ όνομά του).
Και τα ΔΥΟ αυτά συνθήματα: 1) ήταν σαφέστατα αντιζαχαριαδικά, γιατί ΔΕΝ αναφέρεται το όνομα του «Ζαχαριάδη», 2) ακόμα χειρότερα: ήταν προκλητικότατα, επειδή υπερασπίζονταν και υμνούσαν τους δολοφόνους του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, προσβάλλοντας με τον πιο χυδαίο και ακρότατο βάναυσο τρόπο τη ΜΝΗΜΗ του ΝΕΚΡΟΥ δολοφονημένου ηγέτη, 3) ήταν αντικομμουνιστικα, επειδή υπερασπίζονταν τους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ΚΑΤΑΣΤΡΟΦEIΣ του σοσιαλισμου-κομμουνισμού και ΟΛΕΣ τις άλλες προαναφερόμενες μεγάλες καταστροφές.
Και όμως ο αστικο-ρεφορμιστικός «Ριζοσπάστης» έκλεινε το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΟ «σχόλιο»(!) με το πιο ΚΟΡΥΦΑΙΟ απ’ όλα τα αναρίθμητα συστηματικά συνειδητά, παραπλανητικά για την εργατική τάξη, στην υπηρεσία του Κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού ΨΕΥΔΗ: το πελώριο και πιο εξόφθαλμο ΨΕΥΔΟΣ, πως η φράση του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ: «εγώ δεν είχα τίποτε με το ΚΚΕ. Ούτε θα μπορούσα να έχω», αναφέρεται ΤΑΧΑ στους διορισμένους εγκάθετους του εκτρώματος «Κ»ΚΕ, ενώ είναι πασίγνωστο μα και πασιφανέστατο ότι εννοούσε το επαναστατικό ΚΚΕ με ηγέτη τον ίδιο το ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Τους διορισμένους εγκάθετους τους χαρακτήριζε ΟΛΟΥΣ ΠΑΝΤΑ και απ’ την αρχή: «πειθήνια τσιράκια» (ΑΝΤΑΙΟΣ: σελ.309), «σιχαμερά ποντίκια» (ΑΝΤΑΙΟΣ: σελ.226), κλπ., ενώ σ’ άλλο σημείο τους χαρακτηρίζει «καμόρα»: «Η διορισμένη καμόρα στο σύνολό της αποτελεί μια άρνηση των κουκουέδικων αρχών. Αποτελεί απόλυτη άρνηση «της πολιτικής αρχών, της μόνης σωστής πολιτικής» (ΛΕΝΙΝ)» (ΑΝΤΑΙΟΣ: σελ.205).
Επιπλέον, πέραν αυτών των ευστοχότατων χαρακτηρισμών, σ’ ένα άλλο σημείο όταν αναφέρεται στους διορισμένους, την «ΚΕ» τους τη βάζει σε «εισαγωγικά»: «πριν λίγο ήρθε ο γραμματέας της ΑΕ. Μου είπε ότι από τη Μόσχα ξεκίνησε αντιπροσωπία της «ΚΕ» του ΚΚΕ» (ΑΝΤΑΙΟΣ: σελ.239).
Τέλος, είναι πασίγνωστο, ότι ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, πέραν του ότι απόρριψε αποφασιστικά την ΕΠΕΜΒΑΣΗ στο ΚΚΕ, την καταπολέμησε ΠΑΝΤΑ σφοδρότατα και ΔΕΝ αναγνώρισε ΠΟΤΕ τους διορισμένους εγκάθετους, δηλ. το Χρουστσοφικό έκτρωμα του 1956 ως το θάνατο-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του.
Εξάλλου, ακόμα σημαντικότερο, είναι ότι κάνει λόγο για «πρωτάκουστη και ακατανόμαστη», σημειώνοντας ο ίδιος, αρχές Γεννάρη1972, μεταξύ άλλων, σχετικά με την «εγκληματική», «πρωτάκουστη» ΕΠΕΜΒΑΣΗ: «1. Η στάση μου παραμένει αμετάβλητη σε σχέση με την εγκληματική επέμβαση της Επιτροπής Κούσινεν-Ντεζ και Σια στα εσωτερικά του ΚΚΕ στα 1956 … Οι Κούσινεν-Ντεζ και Σία επέβαλλαν στο ΚΚΕ ένα δίχως αρχές συνονθύλεβμα όπου μαζεφτηκαν κάθε καρυδιάς καρύδια και μαγκουροφόροι. Η επέμβαση εκείνη αποτέλεσε την αρχή και την αιτία της τραγωδίας που από τότε δέρνει το ΚΚΕ του κατήφορου που από τότε ακολουθεί, της κατάπτωσης του … Τα δεκάξη χρόνια που πέρασαν έδειξαν την πλέρια χρεοκωπία των διορισμένων» (Β.Φ. ΑΦΙΝΙΑΝ, Β. ΚΟΝΤΗΣ … ΤΟΜΙΛΙΝΑ: «Οι σχέσεις ΚΚΕ και ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης στο διάστημα 1953-1977», σελ. 299, Θεσσαλονίκη 1999 και 2009 προς την ΚΕ του ΚΚΣΕ, Ανοιχτό Γράμμα», Σουργκούτ 1 Γεννάρη 1972).
Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα που αντικρούει τεκμηριωμένα τα χονδροειδή ΨΕΥΔΗ της διορισμένης απ’ το ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ αστικο-ρεφορμιστικής δολοφονικής κλίκας του ΦΛΩΡΑΚΗ (4ος και καταϊδρωμένος, μετά τους: ΓΛΕΖΟ-ΗΛΙΟΥ-ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ) – υπήρξε ο μεγαλύτερος προδότης που ως τώρα ανέδειξε ο διεθνής χρουστσοφικός ρεβιζιονισμός: παίρνοντας υπόψη, πέρα των γνωστών άλλων, τη στυγερή δολοφονία του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και την τριπλή ΠΡΟΔΟΣΙΑ της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας, ξεκληρίζοντάς την με φασιστικό τρόπο, και μάλιστα σε ειρηνική περίοδο, μαζί με τους ακραίους εθνικιστές και συνεργάτες των γερμανών κατακτητών, Κων/νο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ-Κων/νο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (βλ. πρόλογο Μητσοτάκη σε Θ. Σκυλακάκη: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 1-6, Αθήνα 1995).
Ελάχιστα για την προετοιμασία της μαχητικής ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ σφοδρότατης ιδεολογικο-πολιτικής αντιπαράθεσης-σύγκρουσης. Απ’ την πλευρά των Ζαχαριαδικών την πρωτοβουλία της προετοιμασίας αντιπαράθεσης είχε ο σύντροφος Δημήτρης Βύσσιος (βρέθηκε το 1955 απ’ τους πρώτους στα φασιστικά μπουντρούμια του Χρουστσόφ στην Τασκένδη), με τη συγκρότηση άτυπης «Επιτροπής» από Αντώνη Βρατσάνο, Βασίλη Ασπρίδη, Γιάννη Καρούλα, Γιάννη Καραστάθη, Αποστόλη Δημακόπουλο, Πέτρο Τουλούδη, κλπ. και νεότερους. Μετά από διάφορες επαφές-σηζητήσεις με τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο (με προτάσεις ανεδαφικές, αφελείς και επιζήμιες, κλπ) ΟΛΟΙ οι βετεράνοι κομμουνιστές της «Επιτροπής» αποφάσισαν να προχωρήσουν το μελετημένο σχέδιό τους, έχοντας τη δραστήρια στήριξη της «Επιτροπής ΣΤΑΛΙΝ» και των νεότερων της ΟΚΜΛΕ, ορίζοντας ως κεντρικό Ομιλητή το Δ. Βύσσιο που δυστυχώς ήταν βραχνιασμένος και προτάθηκε ο Β. Ασπρίδης, ενώ όταν ήρθε ο Π. Τουλούδης απ’ το Βόλο, ρώτησε αν μπορούσε να διαβάσει το σύντομο «κείμενό» του (έτσι και έγινε) και ο σ. Γ. Καραστάθης διάβασε ένα πιο εκτεταμένο «κείμενο» του στον ανοιχτό τάφο (όλοι συμφώνησαν επειδή και οι δυο, όπως και ο Ζαχαριάδης, ήταν εξόριστοι στη Σιβηρία).
Για την επιβολή-υλοποίηση στην ΠΡΑΞΗ της επαναστατικής ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ και ανοιχτής ιδεολογικο-πολιτικής ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ μέσα στην Εκκλησία συγκροτήθηκε «φρουρά» συνοδείας του ΤΟΥΛΟΥΔΗ στην Εκκλησία από καμιά 15αριά μαχητικούς αποφασισμένους Ζαχαριαδικούς (παλιούς και νέους) ώστε να καταστεί οπωσδήποτε, πάση θυσία και παντοιοτρόπως, δυνατή η Δημόσια ανάγνωση-εκφώνηση του «κειμένου»-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ επαναστατικής ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ των χρουστσοφικών ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ηγετών του «Κ»ΚΕ. Μετά το χρουστσοφικό σοσιαλδημοκράτη Σ. Χαλβατζή και τον αντιστασιακό Ν. Κεπέση, ήρεμα και χωρίς αντίδραση ο Π. ΤΟΥΛΟΥΔΗΣ πήρε το μικρόφωνο και εκφώνησε την Ομιλία-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΟΛΩΝ των Ζαχαριαδικών, καταχειροκροτούμενος απ’ τους χιλιάδες συγκεντρωμένους στο προαύλιο, πλην, προφανώς, των οπαδών του προδοτικού αντιζαχαριαδικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ.
‘Έτσι, η 2η Κηδεία του Ν.ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στην Αθήνα – μοναδική περίπτωση στην ιστορία – που αποτέλεσε ΚΟΡΥΦΑΙΑ εκδήλωση ιδεολογικο-πολιτικής ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ και σφοδρότατη αντιπαράθεση μεταξύ επαναστατικού μαρξισμού, δηλ. λενινισμού-σταλινισμού και της αντεπαναστατικής Χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας (=παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας) – εκπληρώνοντας ταυτόχρονα και το πρώτιστο επαναστατικό ΚΑΘΗΚΟΝ των σταλινικών-ζαχαριαδικών απέναντι στον ΗΡΩΑ ακατάβλητο ηγέτη τους – κατέληξε σε ΘΡΙΑΜΒΟ του ΝΕΚΡΟΥ μεγάλου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη πάνω στους διορισμένους εγκάθετους προδότες της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ.
Όμως το επαναστατικό μέγεθος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ Δεν περιορίζεται μόνο στα στενά εθνικά όρια της χώρας, αλλά αγκαλιάζει και ολόκληρο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, επειδή υπήρξε ο ΠΡΩΤΟΣ που πρόβλεψε επιστημονικά (ανοιχτά το 1955 στην Τασκένδη) την αναπόφευκτη καταστροφή που αναμένονταν να προκαλέσει η επικράτηση του αντεπαναστατικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού σ’ ΟΛΑ τα επίπεδα και ΕΠΙΠΛΕΟΝ κράτησε σταθερά ψηλά την Κόκκινη Σημαία της βίαιης Προλεταριακής Επανάστασης και του Κομμουνισμού ως την εξόντωσή του. Γι’ αυτό η πολύ σεμνή διατύπωσή του: «η τραγωδία μου είναι μια μικρή προσωπική τραγωδία πλάι στη μεγάλη τραγωδία του ΚΚΕ» (ΑΝΤΑΙΟΣ: σελ.414) πρέπει να συμπληρωθεί με την ακόμα μεγαλύτερη ασύλληπτη ΤΡΑΓΩΔΙΑ του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Αποχαιρέτησαν το Νικό Ζαχαριάδη εκείνη την πολύ ψυχρή αλλά ηλιόλουστη μέρα του Γενάρη οι πολλές χιλιάδες του αντιφασίστα λαού, έναν επαναστάτη που αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε τόσο πολύ όσο κανένας έλληνας επαναστάτης στον 20ο αιώνα απ’ την εργατική τάξη και το λαό μας, έναν συνεπή μαρξιστή διεθνιστή, μια απ’ τις «σημαντικότερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος».
Τον αποχαιρέτησαν οι ψηλές δοξασμένες χιονισμένες βουνοκορφές και οι ρεματιές των ελληνικών βουνών, που τραγουδήθηκαν απ’ τους γενναίους ένδοξους παρτιζάνους του ΔΣΕ, (αντάρτισσες-αντάρτες), υμνήθηκαν από αντιφασίστες και κομμουνιστές, μα και διεθνιστές ποιητές, όπως ο Paul Eluard (επισκέφθηκε το δοξασμένο Γράμμο), τραγουδήθηκε απ’ την ελληνική αλλά και την ΑΛΒΑΝΙΚΗ Νεολαία: «Το ΝΙΚΟ έχουν Αρχηγό, το γρανιτένιο ΝΙΚΟ, εκεί ψηλά στον ουρανό, το κόκκινο Αστέρι», με ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΠΑΡΝΗ να τραγουδά: «Όχι, δεν χάνονται ποτέ οι καιροί της επανάστασης/ όταν αφήνουν πίσω τους ήρωες σαν κι εσένα» και το σύντροφο ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΝΟ να βροντοφωνάζει: «Επαναστάτης μέγας στους αγώνες. Θα ζεις. Θα σ’ αγαπάει ο λαός. Άστρο του κομμουνισμού μες τους αιώνες. Ήλιος στις καρδιές μας λαμπερός.»
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. ΚΥΡΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ(=Πάβελ Αντόνοφ): παρασκηνιακές ενέργειες των Ζαχαριαδικών για ματαίωση του «καπελώματος» της 2η Κηδείας. Οι Ζαχαριαδικοί συνάντησαν τον Κύρο για πρώτη φορά (16.12.1991) μετά την παρουσίαση και σφοδρότατη αντιπαράθεση ομάδας Ζαχαριαδικών (Δημήτρης Βύσσιος, Γιάννης Καρούλας, Βασίλης Μάος, Τάσος Μπάλλος, κλπ.) με τις αντιμαρξιστικές, χρουστσοφικές σοσιαλδημοκρατικές, αντιζαχαριαδικές απόψεις του λασπολογικού «πονήματος» του Πέτρου ΑΝΤΑΙΟΥ: ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, Θύτης και Θύμα, εκδ. «Φυτράκη», Αθήνα 1991. (απουσίαζαν οι δολοφόνοι του Ν.Ζ. του χρουστσοφικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ, ομοϊδεάτες του Π. ΑΝΤΑΙΟΥ).
Για δεύτερη φορά συνάντησαν τον Κύρο οι ηπειρώτες αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ Αποστόλης Μήτσης-Χριστόφορος Ράφτης και Τ.Μπάλλος απ’ τους νεότερους στο ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ» (19 Δεκ. 1991 Σάββατο μεσημέρι). Την ίδια μέρα στις 19:30 συνάντηση στην υπόγεια Ταβέρνα «ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ» (τώρα κλειστή-Κάβουρα): Κύρου-Α.Μήτση-Τ.Μπάλλου για τρεις περίπου ώρες συζητώντας-ρωτώντας τον Κύρο για τις φασιστικές διώξεις του Ζαχαριάδη και τα βασανιστήρια στα χρόνια εξορίας (Μποροβίτσι-Σουργκούτ) απ’ το Ναζι-φασιστικό ΚΚΣΕ-KGB-«Κ»ΚΕ. Εκεί ρωτώντας τον για την κηδεία απάντησε: «η Ρούλα μου είπε ότι θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο στην Καισαριανή», ενώ τη Δευτέρα (21.Δεκ.1991) το πρωί στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού είπε: «η Ρούλα μου είπε ότι τελικά η κηδεία θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο» (πριν έρθει η Κουκούλου με το συνοδό της με τη λευκή καπαρντίνα, μετά κατέφτασε κομματική αντιπροσωπεία Χαλβατζής-Κόρακας).
Ασφαλώς οι σχετικές πληροφορίες του Κύρου αλλά και της Λίτσας Ζαχαριάδη (χήρα του αδελφού του) ήταν σημαντικότατες για τις ενέργειες της άτυπης «Επιτροπής» των Ζαχαριαδικών προετοιμασίας της Δημόσιας ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ-ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ στην ΠΡΑΞΗ και τη ΜΑΤΑΙΩΣΗ της επιχείρησης-«καπελώματος» της 2ης Κηδείας απ’ τους χρουστσοφικούς δολοφόνους του Ζαχαριάδη («Κ»ΚΕ). Λίγο πριν την έναρξη της θρησκευτικής τελετής γνωστοποιήθηκε στον ΚΥΡΟ ότι θα μιλήσει ένας Ζαχαριαδικός απ’ τους εξόριστους στη Σιβηρία, γεγονός που ο μεγαλύτερος γιος του Ζαχαριάδη δέχθηκε με χαρά, με την παράκληση να είναι σύντομος ο αποχαιρετισμός.
Τέλος, ο ΚΥΡΟΣ μας πληροφόρησε ότι ο τάφος στο Ζαχαριάδη παραχωρήθηκε με εισήγηση του τότε Δημάρχου Αντώνη Τρίτση. «Στο πλαίσιο της εθνικής συμφιλίωσης», χθες ο Α. Τρίτσης, εισηγήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο Αθηνών, να παραχωρηθεί δωρεάν τάφος στο Α’ Νεκροταφείο για το Ν. Ζαχαριάδης και η πρότασή του έγινε ομόφωνα δεκτή. Για την εξεύρεση τάφου στο Α’ Νεκροταφείου είχε υποβάλει αίτημα η οικογένεια του Ν. Ζαχαριάδη» («Ελευθεροτυπία» 21.12.1991)
2. ΠΕΤΡΟΣ ΑΝΤΑΙΟΣ: για το βιβλίο του Ανταίου και τα δημοσιευμένα σ’ αυτό «Χρονικά», αποδιδόμενα στο Ζαχαριάδη που δόθηκαν στον ΚΥΡΟ απ’ την KGB, είναι τμήματα τους είναι κατασκευάσματα της KGB.
3. Κι αυτό επειδή τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ η επιστροφή στον τόπο τους απ’ τους ακραίους αντιδραστικούς εθνικιστικούς φασιστικούς κύκλους με εκφραστές τους Κων/νο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ-Κων/νο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (υπήρξαν και οι δυο συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών) και τη μυστική τους Συμφωνία με τον εθνικιστή αποστάτη χρουστσοφικό Χ. ΦΛΩΡΑΚΗ απ’ την εποχή της φασιστικής δικτατορίας και την τριπλή προδοσία της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας: 1) απαγόρευση επιστροφής στην Ελλάδα των γενναίων Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, 2) των οικογενειών τους, 3) την εκδίωξη-ξεκλήρισμα ολόκληρης της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας με φασιστικό τρόπο, και μάλιστα σε ειρηνική περίοδο (βλέπε: Πρόλογο Μητσοτάκη σε Θ. Σκυλακάκη: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 1-6, Αθήνα 1995), με τον Χ. ΦΛΩΡΑΚΗ να προχωρεί θρασύτητα στη γνωστή κατάπτυστη προδοτική δήλωση άρνησης ύπαρξης Σλαβομακεδόνικης μειονότητας, ωρυόμενος να κραυγάζει: «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει» («Ρ» 16/9/1988, σελ.3), στην οποία στηρίχτηκε «η κοινή υπουργική Απόφαση απ. 106841 την 29 Δεκεμβρίου 1982, υπογραμμένη απ’ τους υπουργούς Εσωτερικών Γ. Γενηματά και δημοσίας Τάξεως Γ. Σκουλαρίκη για τους «μη Έλληνες στο γένος».
ΑΡΝΗΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στην Ελλάδα από «Κ»ΚΕ. Η τετράδα(4) των ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ: ΦΛΩΡΑΚΗΣ-ΛΟΥΛΕΣ-ΤΣΟΛΑΚΗΣ-ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ ΔΕΝ ήθελαν σε καμιά περίπτωση να επιστρέψει στην Ελλάδα η σορός του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, την οποία τελικά μετέφεραν οι δυο γιοί του, ΚΥΡΟΣ-ΣΗΦΗΣ – και μάλιστα το 1991 (23 Δεκέμβρη) μετά τη ΔΙΑΛΥΣΗ της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής Σοβ. Ένωσης – και είναι χοντρό ΨΕΜΑ ο ισχυρισμός ότι την μετέφερε τάχα ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ και ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΕΧΘΡΟΣ του: το αντιζαχαριαδικό αστικορεφορμιστικό «Κ»ΚΕ, που τον πολέμησε με αξεπέραστη σφοδρότητα και τέλος τον δολοφόνησε.
ΣΤΑΛΙΝ προς ΝΙΓΙΑΖΟΦ (1952): «τον βλέπεις αυτόν; Είναι άξιος κατά τη γνώμη μου ν’ ανάψει τη φωτιά της επανάστασης σ’ όλη την Ευρώπη» Α.ΠΑΡΝΗΣ: Ομιλία σελ.13, 25/10/2013 και “Α” Μάρτης 2023
«η πιο αυθεντική ταυτότητα ενός αρχηγού είναι αυτή που καταγράφεται ανεξίτηλα στη ψυχή των μαχητών του» και «το διαπιστώνω αυτό μέχρι τώρα όταν τύχει να συναντήσω βετεράνους του αντάρτικου, ιδιαίτερα αυτούς που με περηφάνια αυτοτιτλοφορούνται «ζαχαριαδικοί». Πόσο ανθρώπινα νοσταλγικό γίνεται το βλέμμα τους όταν μιλάμε γι’ αυτόν…» (ΠΑΡΝΗΣ: Γεια Χαρά - ΝΙΚΟΣ, Αθήνα 2011, σελ. 36-37)
ΝΙΓΙΑΖΟΦ (1955): «ο Ζαχαριάδης είναι μια απ’ τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος» (Π. Δημητρίου: «ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ», σελ. 202-203, Αθήνα 1997)
120 χρόνια απ’ τη γέννηση του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και 50 χρόνια απ’ τη στυγερή ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του απ’ τους αντισταλινικούς-αντικομμουνιστές σοσιαλφασίστες ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ
Μαζική μαχητική ΛΑΪΚΗ ΠΑΛΗ για την ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ της Ελλάδας:
– απ’ τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ – ΡΩΣΙΑΣ στην Ουκρανία και την άκρως επικίνδυνη μυστική στήριξη, μ’ εντολή των ΗΠΑ, με όπλα του φασίστα ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ και Ναζι-φασίστα ΖΕΛΕΝΣΚΥ: αδίστακτες μαριονέτες που έχουν μετατρέψει Ελλάδα-Ουκρανία σε τρισάθλια προτεκτοράτα των ΗΠΑ
– απ’ τη συμμετοχή-στήριξη της Ναζι-φασιστικής ΜΑΖΙΚΗΣ ΣΦΑΓΗΣ χιλιάδων βρεφών, παιδιών, γυναικών και αμάχων Παλαιστινίων απ’ τον Ισραηλινό στρατό με ΔΙΑΤΑΓΗ του σιωνιστή φασίστα Χιτλερικού δολοφόνου Νετανιάχου με την άμεση στήριξη των αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και του φασίστα ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Και ΠΑΛΙ ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» «ξεπλένει» καθημερινά το Μητσοτάκη απ’ το αίμα των Παλαιστινίων
με το επαίσχυντο παραπλανητικό Σύνθημα: «ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ»(!) ΑΝΤΙ «ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ»
Ενάντια στην παραπέρα ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, παρακολουθήσεις-υποκλοπές, φασιστικό παρακράτος, κλπ,
Κατά του εθνικισμού-ρατσισμού- ξενοφοβίας-αντισημιτισμού-φασισμού – Ναζι-φασισμού, κλπ. Πρωτοφανής αυτοδιασυρμός, αυτογελοιοποίηση, αυτοεξευτελισμός (!)
Σ’ άλλο φύλλο θα αναδημοσιευτούν ολόκληρες οι δυο επαναστατικές ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ όλων των Ζαχαριαδικών: Π. ΤΟΥΛΟΥΔΗ – Γ. ΚΑΡΑΣΤΑΘΗ
