Να ανοίξουν όλοι οι φάκελοι της υπόθεσης Ζαχαριάδη [pdf]

Να ανοίξουν όλα τα Αρχεία της Ασφάλειας, των ελληνικών και ξένων υπηρεσιών για τις διώξεις όλων των επαναστατών κομμουνιστών, τις διώξεις και τη δολοφονία του αρχηγού του ΚΚΕ

Να δοθούν στη δημοσιότητα όλοι οι φάκελοι Ζαχαριάδη απ' τις σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ

Να δοθούν στη δημοσιότητα ΟΛΕΣ οι καταθέσεις των αντιφασιστών και κομμουνιστών στη «Επιτροπή» (1957) για τη στάση του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στο Νταχάου

Αρχές Αυγούστου του 1973, μόλις τρεις μήνες πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου και μισό χρόνο μετά την εξέγερση της Νομικής στην Αθήνα, η KGB ανακοινώνει ότι ο ηγέτης του λαού μας ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ πέθανε από ανακοπή καρδιάς. 20 χρόνια αργότερα η ίδια η KGB, αυτοαναιρούμενη και αυτοδιαψευδόμενη - γελοιοποιώντας όλους τους πολιτικούς, ιστορικούς και δημοσσιογραφους που είχαν δεχτεί τηνα αρχική εκδοχή - ανακοινώνει ότι ο Ζαχαριάδης αυτοκτόνησε. 43 χρόνια μετά οι ακριβής συνθήκες θανάτου του παραμένουν αδιευκρίνιστες.

Αφού για τους σοβιετικούς και έλληνες χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές ο Νίκος Ζαχαριάδης «αυτοκτόνησε» (!), τι φοβούνται και κρατούν ως τώρα απόρρητο το φάκελο του;

«Την 1η Αυγούστου 1973 ο χρουστσωφικός ηγέτης Λ. Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα έγκλημα που δεν το τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές.

Με την ΚΑ-ΚΕ-ΜΠΕ δολοφόνησαν τον Ν. Ζαχαριάδη τον εκλεκτό ηγέτη του ΚΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ο Χαρ. Φλωράκης θυμάμαι τον παρουσίασε σαν αυτοκτονία...

Υπάρχει και η εκδοχή ότι όσο ζούσε ο Ν. Ζαχαριάδης δεν θα μπορούσε να σταθεί το ΚΚΕ στην Ελλάδα. Ο Χαρ. Φλωράκης φαίνεται ότι συναίνεσε με τη χρουστσωφική ηγεσία αν δεν της το ζήτησε εκείνος για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη.

Όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη» (Ν. ΚΕΠΕΣΗΣ, 2006)

«Το κρίσιμο αρχειακό υλικό για τον Ζαχαριάδη βρίσκεται ακόμη στο σκοτάδι» (ΣΗΦΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, 2011)

«Οταν κουβέντιασα με τον ιατροδικαστή παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε καρδιακή προσβολή αλλά ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ» (Β. ΚΟΥΖΝΕΤΣΟΒΑ, 1994)

«Οι φανατικοί οπαδοί του [Ζαχαριάδη] μέχρι σήμερα δεν πιστεύουν την εκδοχή της αυτοκτονίας και επιμένουν ότι ο Ζαχαριάδης δολοφονήθηκε από την Κ.G.B. Την εκδοχή τους ενίσχυσε η δήλωση της διευθύντριας των ρωσικών κρατικών αρχείων Ν. Τομιλίνα, η οποία ανέφερε ότι ο φάκελος του θανάτου του εξόριστου ηγέτη του ΚΚΕ παραμένει πάντα στα [ρωσικά] κρατικά αρχεία ως ''άκρως απόρρητος'', και αποκάλυψε ότι ''οι Ρώσοι δεν έχουν δημοσιοποιήσει όλα όσα αφορούν τον Νίκο Ζαχαριάδη και κυρίως τα ντοκουμέντα για τις συνθήκες του θανάτου του...''. Η Τομιλίνα πρόσθεσε ότι ''κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας...''.» (Γ. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ: «Ελευθεροτυπία», Ε Ιστορικά, 2009, σελ. 63-64.)

Να ανοίξουν όλοι οι φάκελοι της υπόθεσης Ζαχαριάδη

Διαβάστε Περισσότερα »

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ - Να ανοίξουν όλα τα Αρχεία που αφορούν στον αρχηγό του ΚΚΕ

Να ανοίξουν όλα τα Αρχεία της Ασφάλειας, των ελληνικών και ξένων υπηρεσιών για τις διώξεις όλων των επαναστατών κομμουνιστών, τις διώξεις και τη δολοφονία του αρχηγού του ΚΚΕ

Να δοθούν στη δημοσιότητα όλοι οι φάκελοι Ζαχαριάδη απ' τις σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ

Να δοθούν στη δημοσιότητα ΟΛΕΣ οι καταθέσεις των αντιφασιστών και κομμουνιστών στη «Επιτροπή» (1957) για τη στάση του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στο Νταχάου

Αρχές Αυγούστου του 1973, μόλις τρεις μήνες πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου και μισό χρόνο μετά την εξέγερση της Νομικής στην Αθήνα, η KGB ανακοινώνει ότι ο ηγέτης του λαού μας ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ πέθανε από ανακοπή καρδιάς. 20 χρόνια αργότερα η ίδια η KGB, αυτοαναιρούμενη και αυτοδιαψευδόμενη - γελοιοποιώντας όλους τους πολιτικούς, ιστορικούς και δημοσσιογραφους που είχαν δεχτεί τηνα αρχική εκδοχή - ανακοινώνει ότι ο Ζαχαριάδης αυτοκτόνησε. 43 χρόνια μετά οι ακριβής συνθήκες θανάτου του παραμένουν αδιευκρίνιστες.

Αφού για τους σοβιετικούς και έλληνες χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές ο Νίκος Ζαχαριάδης «αυτοκτόνησε» (!), τι φοβούνται και κρατούν ως τώρα απόρρητο το φάκελο του;

«Την 1η Αυγούστου 1973 ο χρουστσωφικός ηγέτης Λ. Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα έγκλημα που δεν το τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές.

Με την ΚΑ-ΚΕ-ΜΠΕ δολοφόνησαν τον Ν. Ζαχαριάδη τον εκλεκτό ηγέτη του ΚΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ο Χαρ. Φλωράκης θυμάμαι τον παρουσίασε σαν αυτοκτονία...

Υπάρχει και η εκδοχή ότι όσο ζούσε ο Ν. Ζαχαριάδης δεν θα μπορούσε να σταθεί το ΚΚΕ στην Ελλάδα. Ο Χαρ. Φλωράκης φαίνεται ότι συναίνεσε με τη χρουστσωφική ηγεσία αν δεν της το ζήτησε εκείνος για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη.

Όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη» (Ν. ΚΕΠΕΣΗΣ, 2006)

«Το κρίσιμο αρχειακό υλικό για τον Ζαχαριάδη βρίσκεται ακόμη στο σκοτάδι» (ΣΗΦΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, 2011)

«Οταν κουβέντιασα με τον ιατροδικαστή παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε καρδιακή προσβολή αλλά ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ» (Β. ΚΟΥΖΝΕΤΣΟΒΑ, 1994)

«Οι φανατικοί οπαδοί του [Ζαχαριάδη] μέχρι σήμερα δεν πιστεύουν την εκδοχή της αυτοκτονίας και επιμένουν ότι ο Ζαχαριάδης δολοφονήθηκε από την Κ.G.B. Την εκδοχή τους ενίσχυσε η δήλωση της διευθύντριας των ρωσικών κρατικών αρχείων Ν. Τομιλίνα, η οποία ανέφερε ότι ο φάκελος του θανάτου του εξόριστου ηγέτη του ΚΚΕ παραμένει πάντα στα [ρωσικά] κρατικά αρχεία ως ''άκρως απόρρητος'', και αποκάλυψε ότι ''οι Ρώσοι δεν έχουν δημοσιοποιήσει όλα όσα αφορούν τον Νίκο Ζαχαριάδη και κυρίως τα ντοκουμέντα για τις συνθήκες του θανάτου του...''. Η Τομιλίνα πρόσθεσε ότι ''κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας...''.» (Γ. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ: «Ελευθεροτυπία», Ε Ιστορικά, 2009, σελ. 63-64.)

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου χαιρετίζει την είσοδο των εθνικιστών του ΕΛΑΜ στη Βουλή

Από αστικά ΜΜΕ (26/5):

Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha Κύπρου ο κ. Χρυσόστομος είπε πως δεν ανέμενε μια τέτοια εξέλιξη και πρόσθεσε ότι αυτή τον ικανοποίησε. «Χρειάζονται και οι ακραίοι», είπε.Ο κ. Χρυσόστομος ανέφερε πως η είσοδος του ΕΛΑΜ στη Βουλή είναι απόφαση του λαού στο πλαίσιο δημοκρατίας. «Να μάθουμε να σεβόμαστε την απόφαση του λαού», πρόσθεσε.Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, του οποίου το όνομα επικαλέστηκαν οι εθνικιστές σε Ελλάδα και Κύπρο, υποστηρίζοντας ότι στηρίζει την ακροδεξιά, παραδέχτηκε πως ήρθε σε επαφή με ανθρώπους του ΕΛΑΜ, κάποια από τα πιστεύω των οποίων έκρινε ως θετικά για την πατρίδα.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη 424-425Β (Ιούλης-Αύγουστος 2016)

- EMEP: Οι λαοί δεν έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και σε μια προσωποπαγή μονοκομματική δικτατορία
- 5ο Συνέδριο του Κόμματος Εργασίας Ιράν (Τουφάν)

- Χαιρετισμός στο 5ο Συνέδριο του Κόμματος Εργασίας του Ιράν (Τουφάν) από την Πολιτική Επιτροπή της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955
- 2η Συνδιάσκεψη του Επαναστατικού Λαϊκού Μετώπου του Μεξικού
- Κ.Κ. Ισπανίας (μ-λ): Ανακοίνωση για τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Ιούνη (27/06/2016)- Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών: Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ισχύει η «σαρία»
- Πανελλήνια συνάντηση ανταρτών του ΔΣΕ στη Νάουσα 26/6/2016
- Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 στο 19ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας (2016)- Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2016)
- Ιδρυτική Διακήρυξη της ICMLPO το 1994 (απόσπασμα)
- Εξελίξεις σε Ινδία
- Εξελίξεις σε Τουρκία
- Πολιτική δήλωση των Μαρξιστικών – Λενινιστικών Κομμάτων της Λατινικής Αμερικής (Ιούλιος 2015)

Ανασύνταξη 424-425Β (Ιούλης-Αύγουστος 2016) by Εφημερίδα Ανασύνταξη on Scribd

Διαβάστε Περισσότερα »

Προς την 100η Επέτειο της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης (Νοέμβρης 1917-2017)

Εμείς οι κομμουνιστές, οι επαναστάτες, οι προλετάριοι και οι ταξικά συνειδητοί εργάτες όλου του κόσμου με ενθουσιασμό γιορτάζουμε την επέτειο της ένδοξης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Με μεγαλύτερο θάρρος και αποφασιστικότητα το 2017 θα γιορτάσουμε την 100η επέτειο εκείνων των ιστορικών «Δέκα Ημερών που Συγκλόνισαν τον Κόσμο».

Η Μπολσεβίκικη επανάσταση ήταν ένα ιστορικό γεγονός που ανήγγειλε την αυγή της επανάστασης. Τα κανόνια του καταδρομικού «ΑΟΥΡΟΡΑ» ανήγγειλαν το ξεκίνημα μιας νέας εποχής: της εποχής της ήττας του καπιταλισμού και της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Με την Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, το προλεταριάτο πήρε την εξουσία, απαλλοτρίωσε χωρίς αποζημίωση τους εκμεταλλευτές, εγκαθίδρυσε την επαναστατική του Διχτατορία και δημιούργησε ένα Κράτος νέου τύπου. Με τα λόγια του Λένιν:

«... στη Ρωσία κάνανε κομμάτια το μηχανισμό της γραφειοκρατίας, δεν αφήσανε πέτρα στην πέτρα απ’ αυτόν, κυνήγησαν όλους τους παλιούς δικαστικούς άρχοντες, διέλυσαν το αστικό κοινοβούλιο και δώσανε στους εργάτες και τους χωρικούς μιαν ανώτερη, πιο προσιτή αντιπροσώπευση, αφού τα Σοβιέτ τους διατάζουν τους γραφειοκράτες αφού τα Σοβιέτ τους εκλέγουν τους δικαστές. Αυτά είναι αρκετά για να αναγνωρίσουν όλες οι καταπιεζόμενες τάξεις ότι η εξουσία των Σοβιέτ, δηλαδή η σοβιετική μορφή της Δικτατορίας του Προλεταριάτου, είναι χίλιες φορές πιο δημοκρατική από τη δημοκρατικότερη αστική δημοκρατία » («Η Προλεταριακή Επανάσταση και ο Αποστάτης Κάουτσκι»)

Το Σοβιετικό κράτος έδειξε ότι ο Σοσιαλισμός είναι ανώτερο κοινωνικό σύστημα, όσο ακολουθεί ακλόνητα τις Αρχές του και προχωρά προς τον Κομμουνισμό.

Ο «Κόκκινος Οκτώβρης» άλλαξε ριζικά την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας, άρχισε ένα νέο στάδιο της εξέλιξής της, το στάδιο της γενικής κρίσης του καπιταλισμού και της μετάβασης στο σοσιαλισμό. Σημείωσε μια σημείωσε στροφή στην επαναστατική στρατηγική και τακτική, στις μεθόδους πάλης και στις μορφές οργάνωσης, στη νοοτροπία, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και καπιταλισμό, για την επανάσταση και τον Σοσιαλισμό.

Μετά την επανάσταση που καθοδηγούνταν από τους Μπολσεβίκους Λένιν και Στάλιν, ξέσπασε κύμα προλεταριακών επαναστάσεων στις ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές χώρες, έγιναν λαϊκές και δημοκρατικές επαναστάσεις υπό την ηγεσία του προλεταριάτου και τη σημαία του διεθνισμού στις εξαρτημένες χώρες και στις αποικίες.

Η νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης οδήγησε στη δημιουργία κομμουνιστικών κομμάτων παγκόσμια και στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, για την ανασύνταξη της εμπροσθοφυλακής του προλεταριάτου και την οργάνωση της παγκόσμιας επανάστασης.

Με την δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, η εργατική τάξη, οι αγρότες, οι γυναίκες και οι λαοί απέκτησαν μεγάλα υλικά και πολιτιστικά οφέλη. Οι εργαζόμενοι έφτασαν σε υψηλά επίπεδα ευημερίας χάρη στη σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση και την κολεκτιβοποίηση στην ύπαιθρο, στον οικονομικό σχεδιασμό που έβαλε τέλος στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και στην αναρχία, τυπική του παλιού συστήματος.

Η εργατική τάξη έγινε τεχνικά και ιδεολογικά προηγμένη τάξη. Εξαλείφθηκε η ανεργία. Η πορεία απελευθέρωσης των γυναικών και η συμμετοχής τους στην ηγεσία της χώρας προχωρούσε όσο οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός.

Οι ξέφρενες επιθέσεις των ιμπεριαλιστών απέτυχαν μπρος στην σιδερένια θέληση των εργαζομένων και των λαών να μην γυρίσουν πίσω στις συνθήκες σκλάβων· απέτυχαν εξαιτίας της πολιτικής εξουσίας και της ενότητας του σοσιαλιστικού κράτους.

Το Σοσιαλιστικό Σύνταγμα του 1936 και η ήττα του Ναζι-φασιστικού τέρατος, που είχε σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση πολλών χωρών και την ίδρυση λαϊκών δημοκρατικών καθεστώτων, ήταν μεγάλες επιτυχίες για τους λαούς του κόσμου.

Η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση ήταν γεγονός που έχει μεγάλη σχέση με το σήμερα, γεμάτη πολύτιμα μαθήματα για την πάλη του προλεταριάτου και των άλλων καταπιεσμένων τάξεων ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Είναι πρακτική απόδειξη ότι η επανάσταση δεν είναι μόνο λαϊκή επιθυμία, είναι επίσης δυνατή και αναγκαία για την ανατροπή της αστικής τάξης και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, στην οποία «εκείνοι που δεν έχουν τώρα τίποτα, θα τα έχουν όλα». Θα αλλάξει τον κόσμο.

Στα χρόνια που περάσαν από το μεγάλο αυτό γεγονός, οι θεμελιώδεις αντιθέσεις και οι εσωτερικές πληγές του καπιταλισμού χειροτέρεψαν, ενώ οι επαναστατικές δυνάμεις της εργατικής τάξης και των λαών αναπτύχθηκαν αντικειμενικά και διεθνώς.

Η ιδέα της προλεταριακής επανάστασης έχει άμεση σχέση με την εκμετάλλευση και την καταπίεση της τεράστιας πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, με τη φτώχεια και την αυξανόμενη ανισότητα, τους ληστρικούς πολέμους, με τον παρασιτισμό μιας χούφτας πλουσίων που γίνονται ακόμα πλουσιότεροι, με την εξάλειψη των κοινωνικών κατακτήσεων που κερδήθηκαν από τους εργαζόμενους, με τη λεηλασία και τη νεοαποικιοκρατική κυριαρχία, τον αφανισμό του περιβάλλοντος που προκαλεί το καπιταλιστικό σύστημα.

Οι λόγοι για την πραγματοποίηση της επανάστασης είναι πιο επίκαιροι από ποτέ και οι υλικές προϋποθέσεις της αναπτύσσονται όλο και πιο πολύ. Η μετάβαση σε καλύτερη μορφή οργάνωσης της ανθρώπινης κοινωνίας, σε ένα νέο και ανώτερο κοινωνικό καθεστώς, είναι ένα ολοένα και πιο επείγον αίτημα των τάξεων που είναι εκμεταλλευόμενες και καταπιεσμένες από το κεφάλαιο. Είναι «πρόβλημα που ζητάει λύση» μέσω της πάλης των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων μαζών.

Η εξαφάνιση της ΕΣΣΔ και άλλων σοσιαλιστικών χωρών ήταν ένα βαρύ πλήγμα. Ο σοσιαλισμός ηττήθηκε προσωρινά πράγμα που δεν ακυρώνει την πραγματοποίηση του ή την αναγκαιότητά του. Στην πραγματικότητα δεν απέτυχε η Οκτωβριανή Επανάσταση, ούτε ο προλεταριακός σοσιαλισμός. Αυτό που απέτυχε ήταν η προδοσία, ο ρεβιζιονισμός και ο οπορτουνισμός που απέσπασαν την προσοχή των εργαζομένων από τα ταξικά τους συμφέροντα και στόχους.

Παρά την αδυσώπητη αντικομμουνιστική προπαγάνδα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι το βάρβαρο και ετοιμοθάνατο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα μπορεί να προσφέρει μόνο εκμετάλλευση, φτώχεια και πόλεμο.

Είμαστε σε μια περίοδο πολιτικής αφύπνισης της εργατικής τάξης, των λαών και της νεολαίας, που δεν θέλουν πια να σηκώνουν τον ζυγό και το φορτίο που τους επιβάλλει ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός.

Προχωρούν στην απόρριψη και στον αγώνα ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, ενάντια στην εκμετάλλευση, την ανισότητα, τη φτώχεια, ενάντια στις υπαγορεύσεις, την επέμβαση και την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού.

Αναπτύσσεται η συνείδηση ότι τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχιστούν με αυτό τον τρόπο, ότι δεν υπάρχει σωτηρία μέσα στον καπιταλισμό, ότι είναι αναγκαία μια βαθιά κοινωνική μεταρρύθμιση για να μπει ένα τέλος στην οικονομική, κοινωνική, ηθική και οικολογική καταστροφή, όπως επίσης και οι σφαγές που η ανθρωπότητα αναπόφευκτα υπομένει κάτω από το καθεστώς των καπιταλιστικών μονοπωλίων που υπακούν μόνο σε ένα νόμο: αυτόν του μέγιστου κέρδους.

Για να γίνει αυτή η μεταρρύθμιση είναι αναγκαία η κατάληψη της εξουσίας από την πιο επαναστατική και προοδευτική τάξη της κοινωνίας, την ηγετική δύναμη της μεταρρύθμισης του πολιτικού, πρακτικού, διανοητικού και ηθικού επίπεδου: το σύγχρονο προλεταριάτο.

Αντιμέτωπη με τις ρεβιζιονιστικές, ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές θέσεις, που οδήγησαν την προλεταριακή τάξη σε οδυνηρές ήττες, η προλεταριακή επανάσταση επιβεβαιώνεται η ίδια ως η μόνη λύση στην εκμετάλλευση και καταπίεση των λαών.

Η πρόσφατη και βαθιά κρίση του καπιταλισμού, και οι μελλοντικές κρίσεις του, αποδεικνύουν ότι η κοινωνία κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων· άρα αυτή η ολέθρια κατάσταση μπορεί να σταματήσει με επανάσταση.

Το ζήτημα που μπαίνει για άμεση δράση είναι: διχτατορία των μονοπωλίων ή Διχτατορία του Προλεταριάτου;

Η νικηφόρα Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση απέδειξε ότι η εργατική τάξη μπορεί να πάρει την εξουσία και να διευθύνει την κοινωνία χωρίς την αστική τάξη και εναντίον της· απέδειξε ότι οι κομμουνιστές μπορούν και πρέπει να παίξουν αποφασιστικό ρόλο.

Ο Σοβιετικός Οκτώβρης μας διδάσκει ότι οι κομμουνιστές, τα καλύτερα στοιχεία του προλεταριάτου, η επαναστατική νεολαία, πρέπει να δεχτούν αυτά τα διδάγματα και να συνεχίσουν τον αγώνα, ξεκόβοντας οριστικά με κάθε μορφής οπορτουνισμό και να ενωθούν κάτω από την σημαία του Μαρξισμού-Λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού.

Ας γιορτάσουμε και ας κάνουμε επίκαιρο ζήτημα την 100η επέτειο του Κόκκινου Οκτώβρη σε κάθε χώρα, μαχητικά και ενωτικά, υπογραμμίζοντας την παντοτινή του σημασία, τη διεθνή του σημασία και τη βαθιά σχέση της προλεταριακής επανάστασης με τον ριζικό μετασχηματισμό του κόσμου.

Ας ετοιμαστούμε να γιορτάσουμε παντού, με μεγαλοπρέπεια και ενωτικά την 100η επέτειο της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης το 2017, με επετειακούς εορτασμούς, σεμινάρια, συναντήσεις και άλλες δραστηριότητες.

Ας αναπτύξουμε σε όλες τις χώρες την κινητοποίηση για την ανασύνταξη των κομμουνιστών, των επαναστατών, των στρατευμένων εργαζομένων, ας εξηγήσουμε την ανάγκη για τον Κομμουνισμό, την μόνη δύναμη που μπορεί με συνέπεια να οργανώσει και να οδηγήσει τις δυνάμεις της κοινωνικής επανάστασης σε όλες τις χώρες.

Ας προσκαλέσουμε τα πολιτικά, κοινωνικά, συνδικάτα, νεολαία, γυναίκες, αγρότες και ντόπια Κόμματα και Οργανώσεις όλων των χωρών που συμμερίζονται της θέσεις μας Αρχής, να ενωθούμε μαζί για να πραγματοποιήσουμε μαζί αυτές τις δραστηριότητες και να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό Διεθνές Κομμουνιστικό και Εργατικό Κίνημα.

Έναν αιώνα μετά τη νικηφόρα «έφοδο στον ουρανό» που έγινε από τους Μπολσεβίκους, ας επαναδιαβεβαιώσουμε ότι η μοναδική σοβαρή εναλλακτική λύση στην ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η Επανάσταση και ο Σοσιαλισμός!

Ζήτω η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση!

Ζήτω ο Μαρξισμός-Λενινισμός!

Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!

Κίτο, Οκτώβρης 2015

Διεθνής Σύσκεψη των Μαρξιστικών-Λενιστικών Κόμματων και Οργανώσεων (ICMLPO)

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη 424-425Β (Ιούλης-Αύγουστος 2016)

- EMEP: Οι λαοί δεν έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και σε μια προσωποπαγή μονοκομματική δικτατορία
- 5ο Συνέδριο του Κόμματος Εργασίας Ιράν (Τουφάν)
- Χαιρετισμός στο 5ο Συνέδριο του Κόμματος Εργασίας του Ιράν (Τουφάν) από την Πολιτική Επιτροπή της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955
- 2η Συνδιάσκεψη του Επαναστατικού Λαϊκού Μετώπου του Μεξικού
- Κ.Κ. Ισπανίας (μ-λ): Ανακοίνωση για τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Ιούνη (27/06/2016)- Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών: Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ισχύει η «σαρία»
- Πανελλήνια συνάντηση ανταρτών του ΔΣΕ στη Νάουσα 26/6/2016
- Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 στο 19ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας (2016)- Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2016)
- Ιδρυτική Διακήρυξη της ICMLPO το 1994 (απόσπασμα)
- Εξελίξεις σε Ινδία
- Εξελίξεις σε Τουρκία
- Πολιτική δήλωση των Μαρξιστικών – Λενινιστικών Κομμάτων της Λατινικής Αμερικής (Ιούλιος 2015)

Διαβάστε Περισσότερα »

Εκλογές στην Κύπρο

Στις 22 Μάη πραγματοποιήθηκαν βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο.

Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, σε σύνολο εγγεγραμμένων 543.186, ψήφισαν:362.541 (66,74%) Αποχή:180.644 (33,26%) Έγκυρα:351.389 (96,92%) Άκυρα:7.675 (2,12%) Λευκά:3.478 (0,96%).

Πρώτο κόμμα των εκλογών αναδείχτηκε το μεγαλοαστικό κόμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗ.ΣΥ) με 30,69% και δεύτερο το σοσιαλδημοκρατικό ΑΚΕΛ με 25,67% το οποίο κατέγραψε ισχυρή πτώση του ποσοστού του (-7,1%).

Στην οκτακομματική Βουλή που προέκυψε εισέρχεται για πρώτη φορά το Ναζι-φασιστικό Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ) με 3,71%, «αδελφό» κόμμα της δολοφονικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» στην Ελλάδα. Αυτή η αρνητική εξέλιξη έρχεται να προστεθεί στην άνοδο των φασιστικών και εθνικιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη που σημειώνεται αυτή την περίοδο και εντείνει το φαινόμενο της φασιστικοποίησης σε όλες τι χώρες. Πιο αναλυτικά το ΕΛΑΜ κατέγραψε 6,53% στην Πάφο ενώ στις υπόλοιπες περιφέρειες κινήθηκε μεταξύ 3%-4%.

Στη Βουλή εισέρχονται επίσης τα ΔΗ.ΚΟ με 14,49%, ΕΔΕΚ- Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών με 6,18%, Συμμαχία Πολιτών με 6,01%,  Αλληλεγγύη με 5,24% και Κίνημα Οικολόγων - Συνεργασία Πολιτών με 4,81%

Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία των εκλογών ήταν η μεγάλη αύξηση της αποχής, η οποία έφτασε το 33,26%. Την ίδια ώρα τα άκυρα-λευκά ξεπέρασαν το 3%. Η αποχή και στην Κύπρο, όπως και στην Ελλάδα και σε μια σειρά άλλες χώρες, έχει αρχίσει και παίρνει ποιοτικά χαρακτηριστικά τα οποία οι κομμουνιστές θα πρέπει να εκτιμήσουν. (Βλέπε σχετικό πίνακα)

Διαβάστε Περισσότερα »

Χαιρετιστήριο στην ICMLPO – 6o Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Δανίας APK

Το 6ο Συνέδριο του APK, που έγινε στην Κοπεγχάγη το Μάη του 2015, στέλνει τους μαχητικούς χαιρετισμούς στη Διεθνή Διάσκεψη των Μαρξιστικών – Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων και στις αδελφές Οργανώσεις σε όλες τις ηπείρους, που αγωνίζονται για καλύτερο μέλλον των εργαζομένων και των λαών, για την επανάσταση και το σοσιαλισμό.

Το 6ο Συνέδριό μας έγινε σε πνεύμα επαναστατικής αισιοδοξίας και ενότητας με απόλυτη πεποίθηση ότι η ταξική πάλη θα ενταθεί στην διάρκεια των επόμενων χρόνων, εθνικά και διεθνώς.

Αποτιμώντας τη δουλειά των τριών τελευταίων χρόνων διαπιστώνεται ότι το Κόμμα δυνάμωσε ως προς την ποιότητα και τον αριθμό των μελών του και βρίσκεται σε καλή κατάσταση για παραπέρα πρόοδο.

Η πρωτοφανής καπιταλιστική επίθεση, η ασταμάτητη ιμπεριαλιστική πολεμοκαπηλία και ο κίνδυνος πολέμου στην Ευρώπη, που προκύπτει από τέτοιες θερμές εστίες όπως οι μάχες στην Ουκρανία, τα εμφανιζόμενα αστυνομικά κράτη στην Ευρώπη και η άνοδος των φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων – όλοι αυτοί οι παράγοντες και άλλοι φανερώνουν την όξυνση της ταξικής πάλης. Αυτό διαπιστώνεται επίσης και από την άνοδο της μαζικής πάλης των εργαζομένων και των λαών, εκδηλώνεται με απεργίες και διαμαρτυρίες ξεκάθαρου πολιτικού χαρακτήρα. Βαδίζουμε προς νέες συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις των κοινωνικών δυνάμεων.

Η νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα εργαλείο στα χέρια των μονοπωλίων και των καπιταλιστών ηγετών. Επέβαλε και επιβάλει παραπέρα μείωση των μισθών και του κατώτερου μισθού των εργαζομένων και σημαντικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, τις συντάξεις, τις παροχές προς τους άνεργους και τις μικρές παροχές για ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού που δεν έχουν δουλειά και ούτε μέλλον. Το στρώμα των “φτωχών εργαζομένων” αυξάνεται αριθμητικά παντού, ενώ η φτώχεια και η πείνα ξαναχτυπά τις πόρτες και των μεγάλων και των νέων σε ηλικία οι οποίοι βρίσκονται έξω από την αγορά εργασίας.

Στη Δανία οι δυο πολιτικοί συνασπισμοί – η “κόκκινη” συμμαχία με επικεφαλής τους σοσιαλδημοκράτες και η “μπλε” συμμαχία με επικεφαλής το φιλελεύθερο κόμμα μαζί με τους δεξιούς λαϊκιστές και άλλες αστικές δυνάμεις – και οι δυο διακήρυξαν ότι η Δανέζικη οικονομία ξέφυγε από την οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 και κατά την οποία χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Η αλήθεια είναι, ότι τα κέρδη των καπιταλιστών έφτασαν σε νέα ύψη, αλλά οι εργαζόμενοι και ο λαός φτώχηναν από την κρίση. Ο δημόσιος τομέας υπέστη βαρύ πλήγμα με μια σειρά μεταρρυθμίσεις λιτότητας και περικοπών σε όλους τους τομείς.

Λίγο πριν τις γενικές κοινοβουλευτικές εκλογές και οι δυο συνασπισμοί προσπαθούν να υποστηριχτεί η ιδιαίτερη, περίπου ίδια, παραλλαγή των πιο φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, των πιο μεγάλων επιθέσεων στα δικαιώματα των εργαζομένων, της παραπέρα διάλυσης του αποκαλούμενου κράτους κοινωνικής πρόνοιας – που κάποτε προβάλλονταν σαν παγκόσμιο μοντέλο, αλλά μέχρι τώρα περίπου εξαλείφθηκε. Κατά συνέπεια το Κόμμα μας κάνει έκκληση να απορριφθούν και οι δυο αστικές κυβερνητικές λύσεις και να ψηφίσει λευκό.

Το Κόμμα μας επικύρωσε και στηρίζει την τακτική του ενιαίου μετώπου των εργατών ενάντια στην καπιταλιστική επιθετικότητα και του λαϊκού μετώπου ενάντια στην κρίση, τον πόλεμο, τον φασισμό και την αντίδραση. Θα ακολουθήσει αταλάντευτα αυτό το δρόμο, παίρνοντας νέες πρωτοβουλίες όπου είναι δυνατό, θεωρώντας την εργατική τάξη ως τη βάση και του λαϊκού μετώπου.

Υποστηρίζουμε θερμά το Λαϊκό Κίνημα Ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που εκπροσωπείται στο αποκαλούμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και προσπαθεί να εμποδίσει την παραπέρα εξέλιξη και ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ και παλεύει να βγάλει την Δανία έξω από την ΕΕ. Υποστηρίζουμε αποφασιστικά και δραστήρια το αντιπολεμικό κίνημα και τον αγώνα για το σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και τη συμμετοχή της Δανίας σε αυτούς, τον αγώνα ενάντια στην κούρσα των εξοπλισμών με νέα και ακόμα πιο εξελιγμένα επιθετικά όπλα και τον αγώνα ενάντια την στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας.

Για το δυνάμωμα αυτής της πάλης το Συνέδριο υιοθέτησε νέο Πρόγραμμα δράσης όπως επίσης και ειδική πλατφόρμα για τον προοδευτικό αγώνα για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών. Υιοθέτησε επίσης σειρά αποφάσεων σε σχέση με τις εκλογές, με τη δουλειά για την απόσυρση των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και για την υπεράσπιση και προώθηση των εργατικών δικαιωμάτων, για την πάλη ενάντια στον πόλεμο και ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπως επίσης για την πάλη της νεολαίας και το δυνάμωμα της Ένωσης Κομμουνιστικής Νεολαίας DKU.

Το Συνέδριο προετοιμάζονταν για περίπου ένα χρόνο με νέες αναλύσεις και έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις που δυνάμωσε ιδεολογικά, πολιτικά όπως επίσης και οργανωτικά. Μέρος αυτής της συζήτησης επικεντρώθηκε στο ζήτημα οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, τη μοναδική εναλλακτική λύση του σάπιου καπιταλισμού. Αυτή η συζήτηση πρόκειται να συνεχιστεί σε μια πλατιά δημόσια αντιπαράθεση την επόμενη περίοδο.

Το Συνέδριο ενέκρινε την Έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής και εξέλεξε την νέα Κεντρική Επιτροπή. Η συντρόφισσα Dorte Grenaa, που ήταν πρόεδρος του Κόμματος από το 2000 έως το 2008, ορίστηκε πάλι ως ηγέτης του.

Το 6ο Συνέδριο του APK χαιρετίζει τις επιτυχίες της ICMLPO/CIPOML στην διάρκεια της ύπαρξής της σαν αναντικατάστατο εργαλείο της παγκόσμιας πάλης για την επανάσταση και το σοσιαλισμό, στηριζόμενη σταθερά στα διδάγματα των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν, προετοιμάζοντας τη νίκη.

Ζήτω το 6ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Δανίας!

Ζήτω η Διεθνής Διάσκεψη των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων!

Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!

Δόξα στο Μαρξισμό-Λενινισμό!

Κοπεγχάγη, Μάης 2015

Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Για τους μήνες Ιούλιο-Αύγουστο θα κυκλοφορήσουν 2 διπλά φύλλα της Ανασύνταξης με αρίθμηση 424-425 και 424-425Β.

Διαβάστε Περισσότερα »

Μετά το "Brexit": Η πάλη ενάντια στην «Ενωμένη Ευρώπη» των μονοπωλίων και του νεοφιλελευθερισμού πρέπει να ενταθεί

Μετά το "Brexit": Η πάλη ενάντια στην «Ενωμένη Ευρώπη» των μονοπωλίων και του νεοφιλελευθερισμού πρέπει να ενταθεί κυρίως παλεύοντας ο καθένας ενάντια στη «δική» του αστική τάξη

Το αποτέλεσμα του Βρετανικού δημοψηφίσματος για την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή την έξοδο από αυτήν κατέληξε στην ψήφιση για Brexit, πράγμα που δεν το περίμεναν η Ευρωπαϊκή και παγκόσμια ελίτ, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ), οι πρόεδροι και οι οικονομικοί κερδοσκόποι. Παρά την μεγάλη καμπάνια εκφοβισμού, η πλειοψηφία ψήφισε την απόρριψη της ΕΕ και των σχεδίων του Κάμερον. Αυτό ήταν καίριο χτύπημα στην ελίτ της ΕΕ και στο σχέδιο ολοκλήρωσης των «Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» μέχρι το 2025 και άφησε όχι μόνο το Ενωμένο Βασίλειο, αλλά και την ΕΕ σε μια αβέβαιη πολιτική κατάσταση, όπου πολλές διαφορετικές δυνάμεις προσπαθούν επιβληθούν.

Διαβάστε Περισσότερα »

Χαιρετισμός στο 5ο Συνέδριο του Κόμματος Εργασίας του Ιράν (Τουφάν) από την Πολιτική Επιτροπή της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955

Αγαπητοί σύντροφοι,

η Π.Ε. της  Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955 εκ μέρους των ελλήνων Κομμουνιστών απευθύνει τους θερμούς και συντροφικούς της χαιρετισμούς στο Συνέδριο σας και με επαναστατική αλληλεγγύη χαιρετίζει τον αγώνα που διεξάγει το κόμμα σας.

Το Συνέδριο σας διεξάγεται εν μέσω μια βαθιάς παγκόσμια καπιταλιστικής κρίσης και σε μια πολύ κρίσιμη και πολύπλοκη περίοδο για την Ασιατική ήπειρο. Μόνο ο Μαρξισμός-Λενινισμός είναι ικανός να αναλύσει πλήρως την κατάσταση και να εξηγήσει την σημερινή καπιταλιστική κρίση. Η μαρξιστική θεωρία καθορίζει τις καπιταλιστικές κρίσεις ως κυκλικές κρίσεις υπερπαραγωγής και ερμηνεύει την ίδια τη φύση του καπιταλισμού και τις αντιθέσεις του.

Σήμερα, η υπεράσπιση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής θεωρίας, η υπεράσπιση των διδαγμάτων των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν είναι μεγάλη σημασίας. 70 και πλέον χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών ενάντια στο Ναζι-φασισμό υπό την ηγεσία του Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ είμαστε και πάλι αντιμέτωποι με την άνοδο του φασισμού σε όλο τον κόσμο με τις ιδιαίτερες μορφές που παίρνει σε κάθε χώρα.

Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου σας και στηρίζουμε τον αγώνα του λαού σας για σοσιαλισμό. Στηρίζουμε την υπόθεση του λαού για ελευθερία και εργατικές ελευθερίες. Συστρατευόμαστε στον αγώνα σας για απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων συνδικαλιστών και εργατών ακτιβιστών στη χώρα σας. Συστρατευόμαστε στον αγώνα σας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό.

Ζήτω η Διεθνής Σύσκεψη των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων!
Ζήτω ο Μαρξισμός-Λενινισμός και ο Προλεταριακός Διεθνισμός!

Η Πολιτική Επιτροπή της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955

Δείτε επίσης: 5ο Συνέδριο του Κόμματος Εργασίας Ιράν (Τουφάν)

Διαβάστε Περισσότερα »

Μαρτυρίες των Αχιλλέα Παπαϊωάννου και Βασίλη Καραγιάννη για τα δυο μεγάλα στραπάτσα του Χ. Φλωράκη στο ΔΣΕ

Μαρτυρία Αχιλλέα Παπαϊωάννου, ταξίαρχου του ΔΣΕ

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Δυο ηγέτες: Ιστορικός ηγέτης Ν. Ζαχαριάδης και «ιστορικός» ηγέτης Χ. Φλωράκης» του βιβλίου του Αχιλλέα Παπαϊωάννου, ταξίαρχου του ΔΣΕ, «Ποιος αυτοκτόνησε (δολοφόνησε) το Νίκο Ζαχαριάδη;», εκδόσεις Μπιμπλής. Σελ. 26-28

[…]

Διαβάσαμε και τα απομνημονεύματα του «ιστορικού» ηγέτη, Χαρίλαου Φλωράκη -του καπετάν Γιώτη. Τον είπαν και εξακολουθούν να τον λένε μερικοί δημοσιογράφοι «ιστορικό» ηγέτη του ΚΚΕ. Περιμέναμε να γράψει μόνο δυο τρεις σειρές: Τι έγινε η περίφημη Μεραρχία της Ρούμελης του ΔΣΕ της οποίας ήταν διοικητής, για να μην πούμε ολόκληρο το αρχηγείο του ΔΣΕ Νότιας Ελλάδας; Θα διηγηθώ μια άγνωστη ιστορία για να μάθουν, να καταλάβουν οι αναγνώστες πολλά πράγματα απ’ όσα παρέλειψε να αναφέρει στο βιβλίο του.

Την 30η Αυγούστου 1949, εγώ τότε ως ταξίαρχος –διοικητής της 103 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, όταν υποχώρησα με την ταξιαρχία μου μετά την ήττα του στο Γράμμο σε αλβανικό έδαφος, εκεί στη δημοσιά από Ερσέκα-Κορυτσά, πήρα μια γραπτή διαταγή, από τον τότε «υπουργό» στρατιωτικών Δημήτριο Βλαντά της «προσωρινής Κυβέρνησης Παρτσαλίδη».

«σ. Αχιλλέα, θέλω να συγκροτήσεις ένα επίλεκτο τάγμα της Ταξιαρχίας σου -εθελοντών- και να καταλάβεις τις κορφές 2520, Κιάφα, Μούκα Πέτρα και Γκίντζοβα του Γράμμου. Περιμένουμε τον καπετάν Γιώτη με τη Μεραρχία του, ο οποίος βρίσκεται σε πορεία από τη Ρούμελη-Θεσσαλία και όπου νάνε θα φτάσει, να ανοίξεις δίοδο να περάσει, να τον περιμένεις, να τον υποδεχθείς...».

Ζουν αρκετοί από την τότε 103 Ταξιαρχία του ΔΣΕ και θα θυμούνται που τους συγκέντρωσα σ’ ένα αλβανικό χωράφι για να επιλέξω τους εθελοντές του τμήματος αυτού.

Ναι, πήγαμε να ανακαταλάβουμε εκείνα τα υψώματα «αυγό», 2520, την Κιάφα, Πέτρα Μούκα και Γκίζντοβα, από την πλευρά της Αλβανίας. Όμως δεν ξέρω πως με φώτισε ο θεός και δεν έκανα την έφοδο. Θυμάμαι είχαμε αναρριχηθεί με τι τμήμα αυτό (Τάγμα) στα 30 μέτρα από τις πιο πάνω κορυφές και με το πρόσταγμα μου έτοιμοι για έφοδο θα εξορμούσαμε.. Κοντά μου είχα τον ταγματάρχη δ/τη του Τάγματος αυτού, Αχιλλέα Παππά, μαζί με τον ΠΕ του Τάγματος Γιαννάδη Θωμά (ο Θωμάς ζει, πρέπει να θυμάται). Ζει και θυμάται ο τότε δ/της λόχου του τμήματος αυτού Βαγγέλης Ευαγγελίδης.

«Πίσω μαρς!», διατάζω τον Παππά. Κι ο φίλος μου ο μακαρίτης ο Παππάς μου είπε μια φράση που δεν μπορώ να την ξεχάσω: «Σύντροφε Ταξίαρχε, είναι μια από τις πιο σοφές διαταγές που έχω πάρει από σένα, γιατί όπως βλέπεις το πανηγύρι έχει τελειώσει...», «Παππά, άφησέ τα αυτά και πάμε πίσω», του απαντώ. Με αγκάλιασε ο Παππάς, έτσι όπως είμαστε μπρούμυτα ξαπλωμένοι με φίλησε στο μάγουλο, γιατί αν η έφοδος γινόταν θα ήταν «αυτοκτονία», μια αλόγιστη θυσία, ένα έγκλημα. Πλησίασε στο αυτί και μου είπε: «Πού θα πας όμως από τον Βλαντά; Το ξέρεις τι σε περιμένει;». Είχα την πικρή πείρα και μιας άλλης τέτοιας διαταγής, κάποιου άλλου διοικητή μου, να ανακαταλάβω τη μυτερή κορφή της «Αμμούδας» κατά την π,απιχειρήσεων «Κορωνίς» -Αύγουστος 1948-. Πειθάρχησα, έκανα την έφοδο με αποτέλεσμα να γυρίσω πίσω αποδεκατισμένος... (Θα θυμάται ασφαλώς ο Χείμαρρος...).

Πολύ αργότερα στην 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ στη Ρουμανία, το 1951, πλησίασα σε ένα διάλλειμα τον Βλαντά, τότε μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος ήταν ένας από τους πιο κοντινούς συνεργάτες του Ζαχαριάδη.

«Σύντροφε Βλαντά, του λέω, δεν εκτέλεσα τη διαταγή σου εκεί στο αλβανικό έδαφος σχετικά με το 2525 κλπ. για να περάσει ο καπετάν Γιώτης. Τι συνέβη και δε με κάλεσες σε απολογία;» (Και τί μου ήρθε να πάω να του το θυμίσω;).

«Άστα σύντροφε, μην τα σκαλίζεις αυτά γιατί βρωμάν... Ο στρατηγός μας αυτός έφτασε στην Αλβανία χωρίς στρατά... Έφερε μαζί του μόλις 100-150 του Επιτελείου του και της προσωπικής του φρουράς, πέρασε από τον Καλαμά της Ηπείρου, οι υπόλοιποι, Ταξιαρχίες, Τάγματα και Λόχοι δεν έφτασαν ποτέ στην Αλβανία, χάθηκαν ως εμπροσθοφυλακή, οπισθοφύλακες και πλαγιοφύλακες για να φτάσει σώος ο μασκαράς από την Ρούμελη μέχρι την Αλβανία». Αυτά είναι λόγια του Βλαντά, δεν είναι δικά μου.

Μαρτυρία Βασίλη Καραγιάννη, ταγματάρχη του ΔΣΕ

«Προσωπικά δεν είχα και δεν έχω τέτοια ικανότητα να κρίνω ή να κατηγορήσω έναν Στάλιν, που αποδείχτηκε πως ήταν ένας πολύ Μεγάλος Ανδρας, που καθοδήγησε και διοίκησε ένα Μεγάλο Στρατό και τα έβγαλε πέρα παλικαρίσια και όχι όπως ο Χαρίλαος Φλωράκης-Γιώτης. Του τελευταίου του εμπιστεύτηκε μια μεραρχία ο ΔΣΕ και τη διέλυσε μέσα σε δυο, σχεδόν, μήνες και ήρθε στα Πεύκα της Σαμαρίνας με μια Διμοιρία. Είναι έτσι, Γιώτη, ή όχι; Λέει ψέματα ο Καραγιάννης; Σου τα λέω από τώρα για να σε προετοιμάσω. Για να μην μου κάνεις τον πολύ «φορτσάτο» και τον μεγάλο καθοδηγητή. Τώρα ποιος είμαι εγώ που θα στα πω; Είμαι ο Επίτροπος του Κώστα Παλαιολόγου και ήμασταν μαζί όλη μέρα στο παρατηρητήριο. Εσύ, εγώ, ο Παλαιολόγου… Κάτω από το Μπογδάνι απέναντι απ’ το Ζεκύρι της Φούρκας στις 15 Ιουνίου 1949. Είναι έτσι, Γιώτη, ή μήπως λέω ψέματα και θέλω να σε συκοφαντήσω; Ετσι είναι, Χαρίση Σδράβο; Είναι έτσι, Κώτσο Παλαιολόγο; Είναι έτσι, Κώστα Βαταβάλη, από τα Ζαγόρια, που ήσουν Επιτελάρχης στην Ταξιαρχίας μας;» (σελ.36)

«Εγραψα αυτά τα λίγα για το Στάλιν που είναι μερικές από τις «ευθύνες» που του καταλογίζουν: Πρώτα-πρώτα ο παλιάτσος της Σοβιετικής Ενωσης ο Νικήτας Χρουτσώφ και ύστερα οι δικές μας οι «κοπριές» τύπου Κολιγιάννη, Φλωράκη, Λουλέ, Μπαρτζιώτα κ.λπ. Φυσικά, θα ρωτηθεί ο αναγνώστης: Τι διάολο βρε Καραγιάννη, αυτά γράφεις για την ηγεσία; Με συγχωρείτε, αλλά αυτά ξέρω, αυτά γράφω. Πιο κάτω, θα δείτε και… χειρότερα. Οποιος θέλει και έχει ακόμα αμφιβολίες, ας πάρει έναν απ’ αυτούς, να μου τον φέρει εδώ μπροστά μου, να καθίσουμε σταυροπόδι και να κουβεντιάσουμε. Το Φλωράκη και τον Κολιγιάννη είδα με τα μάτια μου διαλυμένους. Αυτοί δεν είδαν εμένα στην κατάσταση αυτή. Ούτε τη μονάδα που διοικούσαμε με τον Κώστα Παλαιολόγο. Είναι έτσι, Χαρίση Σδράβο; Είναι έτσι, Παχή Γιάννη; Είναι έτσι, Ελληνα; Είναι έτσι, Χαρίλαε Φλωράκη; Γράφω και ρωτάω αυτούς, που, μαζί, είδαμε τα χάλια του. Μη σας κακοφαίνεται Φλωράκη-Μπαρζιώτα. Δεν σας είπα εγώ να ξεφτελιστείτε για ένα κομμάτι ψωμί και γίνατε πράκτορες των Ρώσων ή μάλλον του Χρουτσώφ και του Μπρέζνιεφ. Φυσικά θα μου πείτε: Ενας-ένας και όλοι μαζί, εμείς πηγαίναμε για δόξα. Αυτό είναι σωστό. Τότε, γιατί δεν την παίρνατε αυτή την έρμη δόξα με τα δικά σας κότσια και ψάχνατε να σας τη δώσουν άλλοι; Ετσι, κάπως, είναι, στρατηγέ της Θεσσαλίας, αγαπητέ Χαρίλαε Φλωράκη. Τα χάλια σου τα είδα στα Πεύκα της Σαμαρίνας. Ηρθες μ’ ένα παληομούλαρο και με μια διμοιρία αντάρτες. Ολόκληρος στρατηγός! Κρίμα τις μπότες που φορούσες» (σελ.42-43).

«Ηρθε, λοιπόν, ο καπετάν-Γιώτης, ο «μεγάλος» στρατηγός της Θεσσαλίας, με μια, μόνο, διμοιρία. Όταν γύρισα στο σταθμό, με σύστησε ο Παλαιολόγος, πρώτα με το Φλωράκη, μετά με τον Επίτροπο. Ρωτάω, που είναι τα τμήματά σας; Απάντηση, όμως, δεν πήρα. Με πήρε, βέβαια, ο Παλαιολόγος πιο πέρα για να εξηγήσει. Και μου εξήγησε! Μετά το Καρπενήσι, ξεκίνησε (ο Φλωράκης) για το Γράμμο και διαλύθηκε στο δρόμο. Αυτή ήταν η τραγωδία του σημερινού γενικού γραμματέα του Κόμματος, αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες. Από το Καρπενήσι μέχρι τη Σαμαρίνα… Δεν πιστεύω, Χαρίλαε, να σε αδικώ» (σελ196).

«Εγραψα για τους Κολιγιάννη-Φλωράκη. Είπα ότι δεν τους αναγνωρίζω σαν στρατηγούς. Ο Φλωράκης ήρθε, προς το Γράμμο, με τριάντα άτομα. Τόσους έχει και δεκανέας. Πώς να τον πω, λοιπόν; Μπαίνει το ερώτημα: Είχε ανάγκη το ΚΚΕ από δυο χρεοκοπημένους στρατηγούς; Δεν είχε άλλους λεβέντες, νεολαίους ή παλιούς δοκιμασμένους; Ασφαλώς, ναι» (σελ.197-198)

Βασίλης Χρ. Καραγιάννης: «Στα στενά μονοπάτια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας…», Γιάννινα 1987 (μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ ήρθε δυο φορές παράνομα στην Ελλάδα με άλλους συντρόφους για κομματική δουλειά (1950 και 1954), χωρίς να συλληφθεί).

Οι μαρτυρίες των Α. Παπαϊωάννου και Β. Καραγιάννη που ανταποκρίνονται στα ιστορικά γεγονότα δεν διαψεύστηκαν ποτέ ούτε απ’ τον αποστάτη Φλωράκη ούτε απ’ την σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ. Και δεν μπορούν βέβαια να διαψευσθούν, επειδή ανταποκρίνονται στην αλήθεια των ιστορικών γεγονότων. Τα «στραπάτσα» του Χ. Φλωράκη στο ΔΣΕ – και μάλιστα δυο φορές – τα γνωρίζουν πολλοί απ’ τους επιζώντες ακόμα μαχητές του ΔΣΕ.

Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 235 1-15 Οκτώβρη 2006

Διαβάστε Περισσότερα »

Toufan - Κεντρικό όργανο του Κόμματος Εργασίας του Ιράν

Κυκλοφορεί η Τουφάν, κεντρικό όργανο του Κόμματος Εργασίας του Ιράν, τεύχος 196. 

-- Ο νεοφιλελευθερισμός και οι συνέπειες του, η παγκόσμια κατάσταση. Αποσπάσματα από την πολιτική απόφαση του 5ου Συνεδρίου του Κόμματος Εργασίας του Ιράν (Τουφάν)

-- Mohammed Ali Clay, ένας μαύρος αγωνιστής που μισούσε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό

-- Ευμάρεια πάνω στην ανέχεια

-- Το μήνυμα του 5ου Συνεδρίου προς τους ιρανούς πολιτικούς κρατούμενους
-- Ο χαιρετισμός της Πολιτικής Επιτροπής της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955 στο 5ο Συνέδριο

-- Το χαιρετιστήριο μήνυμα του Manik Mukherjee, γενικού γραμματέα της Διεθνούς Αντιιμπεριαλιστικής Συντονιστικής Επιτροπής

-- Παγκόσμια Τράπεζα: Ο ιμπεριαλιστικός μηχανισμός για την αποικιακή διείσδυση.
Αποσπάσματα από την πολιτική απόφαση του 5ου Συνεδρίου.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη 423Β (Ιούνης 2016)

- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
- Αντιπολεμική διαδήλωση σε Άκτιο-Πρέβεζα (Μάης 2016)
- Πρώτη Συνδιάσκεψη των Γυναικών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής
- Πρώτη Συνδιάσκεψη των Γυναικών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής [ΦΩΤΟ]
- Ο Muhammad Ali για τον Paul Robeson
- ΟΔΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ OAXACA ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (FPR) ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ
- Κυκλοφορεί το τεύχος 32 (Απρίλης 2016) του περιοδικού «Ενότητα και Πάλη»
- 29ο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ)
- ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
- Μαξίμ Γκόρκι (1868-1936) 80 χρόνια από το θάνατο-δολοφονία του

Ανασύνταξη 423Β (Ιούνης 2016)

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη 423Β (Ιούνης 2016)

- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
- Αντιπολεμική διαδήλωση σε Άκτιο-Πρέβεζα (Μάης 2016)
- Πρώτη Συνδιάσκεψη των Γυναικών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής
- Πρώτη Συνδιάσκεψη των Γυναικών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής [ΦΩΤΟ]
- Ο Muhammad Ali για τον Paul Robeson
- ΟΔΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ OAXACA ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (FPR) ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ
- Κυκλοφορεί το τεύχος 32 (Απρίλης 2016) του περιοδικού «Ενότητα και Πάλη»
- 29ο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ)
- ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
- Μαξίμ Γκόρκι (1868-1936) 80 χρόνια από το θάνατο-δολοφονία του

Διαβάστε Περισσότερα »

La Forge - όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ Εργατών Γαλλίας

Κυκλοφορεί η La Forge Ιουλίου-Αυγούστου 2016 με πολύ ενδιαφέρουσα θεματολογία.

Διαβάστε Περισσότερα »

Για την επίθεση στη Νίκαια - Ανακοινωθέν του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Γαλλίας (PCOF)

--πρόχειρη μετάφραση--

Η επίθεση στη Νίκαια έχει, για άλλη μια φορά, δεκάδες θύματα, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά εισέβαλαν στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί για τα πυροτεχνήματα της 14ης Ιουλίου.

Καταδικάζουμε ανεπιφύλακτα αυτή την αποτρόπαιη πράξη και οι σκέψεις μας βρίσκονται στις οικογένειες που επλήγησαν και τους συγγενείς τους, στους οποίους εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας.

Η επί εννιά μήνες κατάστασης  έκτακτης ανάγκης, η μεταγραφή στο νόμο των κύριων μέτρων του, οι 10.000 στρατιώτες και αστυνομικοί στους οποίους έχει ανατεθεί η Εσωτερική Ασφάλεια, στο πλαίσιο της λειτουργίας Sentinel, στρατιωτικές επιθέσεις στο Ιράκ και τη Συρία ... ν ' απέτυχε να αποτρέψει αυτή τη νέα επίθεση. Αυτό δείχνει ότι η ασφάλεια και η στρατιωτική κλιμάκωση στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» λύσει τίποτα και ποτέ δεν εγκατασταθούν τίποτα.

Ωστόσο, είναι με αυτόν τον τρόπο ότι η συνέχιση του Ολάντ και τη κυβέρνησής του, με την επέκταση σε νέες κρατικές 3 μηνών έκτακτης ανάγκης, τώρα στο υψηλότερο επίπεδο και τη λειτουργία Sentinel -Δεν εξάλλου υπενθυμίζοντας εφέδρους του στρατού και της χωροφυλακής. Φρανσουά Ολάντ ανακοίνωσε μια σύσφιξη των συνοριακών ελέγχων. Εκείνος αποφάσισε να ενισχύσει τη στρατιωτική δράση στη Συρία και το Ιράκ. Ωστόσο, είναι ακριβώς αυτή η πολιτική του πολέμου του γαλλικού ιμπεριαλισμού που καθιστά τον πληθυσμό που ζει στη Γαλλία το στόχο του ISI. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε το σοκ και τη συγκίνηση να χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν την αυξημένη στρατιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου, την κατάσταση του πολέμου και τις στρατιωτικής επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή. Πρέπει να αρνηθούμε την «εθνική ενότητα» που από πίσω της κρύβεται η πολιτική της φτώχειας, ο περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών και του πολέμου που τρέφονται μόνο το έδαφος στο οποίο αναπτύσσεται η τρομοκρατία.

Για μήνες, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον της εργατικής νομοθεσίας, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι είπαν «όχι στο κράτος των αφεντικών»: χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ για την ενίσχυση των εργαζομένων και λαϊκή ενότητα εναντίον των κρατικών αφεντικά, η κρατική αστυνομία και ο πόλεμος της πολιτικής της και να συνεχίσει να πουν μαζί: «σε αυτήν την κοινωνία, δεν θέλουμε, το παλεύει». Αυτή είναι η μόνη προοδευτική απάντηση που μπορεί να δοθεί με την ευρέως διαδεδομένη ανασφάλεια, την απόγνωση και το φόβο στην οποία το ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο βρίσκεται σε κρίση, βύθισε τους εργαζόμενους και τους λαούς των οποίων αντίδραση feeds.

Παρίσι, 15 Ιούλη του 2016

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας
www.pcof.net / pcof@pcof.net

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι λαοί της Τουρκίας δεν είναι αναγκασμένοι να διαλέξουν είτε την δικτατορία των πραξικοπηματιών είτε την δικτατορία της κλίκας του Ερντογάν

Του Σεϊτ Αλντογάν - Δημοσιογράφος της καθημερινής Τουρκικής εφημερίδας Εβρενσέλ 

Όπως γράφαμε και χτες με τα μέχρι τώρα υπαρκτά στοιχεία, οι στρατιωτικές δυνάμεις που πρόσκεινται στους Κεμαλικούς καθώς και στον Φετουλάχ Γκιουλέν προχώρησαν στην απόπειρα αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Τις αιτίες που οδήγησαν στην αναποτελεσματικότητα αυτής της ενέργειας θα τις διατυπώσουμε αναλυτικά σε άλλη μας ανάρτηση και τώρα θα κάνουμε μια πρώτη προσέγγιση για την νέα πολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται τώρα στην Τουρκία.

Εισαγωγικά μόνο να προσθέσουμε ότι δεν ήταν τυχαία η επιλογή της ημερομηνίας εκδήλωσης της απόπειρας πραξικοπήματος.
Τις αμέσως επόμενες μέρες θα υπήρχε συνεδρίαση του ανώτατου συμβουλίου του στρατού το οποίο με επικεφαλής τον Ερντογάν θα αποφάσιζε ριζικές αλλαγές στην ηγεσία του στρατού. Στην ουσία επρόκειτο να ακολουθήσει μια «σφαγή» ανώτατων αξιωματικών που είχαν εκδηλώσει αντιπολιτευτικές διαθέσεις.
Το αποτυχημένο πραξικόπημα έδωσε το άλλοθι στον Τούρκο πρόεδρο να συντομεύσει και να μεγεθύνει αυτή του την επιδίωξη κάτι που τόνισε και στις δηλώσεις του από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης: «Έχουμε σκοπό, πάντα με τη βοήθεια του θεού, να καθαρίσουμε τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας». 

Είναι ξεκάθαρο επίσης ότι η εκδήλωση απόπειρας στρατιωτικού πραξικοπήματος ήταν το αποκορύφωμα μιας διαμάχης μεταξύ μερίδων των κυριάρχων τάξεων της Τουρκίας η οποία έχει αρκετή διάρκεια, αλλά τα δυο τελευταία χρόνια έχει οξυνθεί στον μέγιστο βαθμό.
Τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσαμε να λέγαμε ότι και σ’ αυτή την περίπτωση είχαμε άλλη μια επιβεβαίωση της γνωστής ρήσης του  Κλαούζεβιτς ότι ο «πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα».

Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε πάντως ότι η λέξη «πραξικοπηματίας» έχει μια τεράστια αρνητική φόρτιση μέσα στους λαούς της Τουρκίας κι αυτό εξ αιτίας των σκληρών δικτατοριών που έζησαν στο παρελθόν. (Ας μην ξεχνάμε ότι οι λαοί της Τουρκίας έχουν βιώσει πέντε βάρβαρες δικτατορίες προϊόν στρατιωτικών πραξικοπημάτων τα τελευταία εβδομήντα χρόνια).

Σ’ αυτά τα δεδομένα να προσθέσουμε επίσης ότι ο «σουλτάνος» προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της μερίδας της αστικής τάξης που εκπροσωπεί και για να αποκτήσει απόλυτο έλεγχο της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας όχι απλώς έχει ρθει σε ρήξη με την καθεστηκυία εσωτερική και εξωτερική τουρκική πολιτική, αλλά έχει δημιουργήσει και μια πρωτοφανή πόλωση μέσα στα Τουρκική κοινωνία.

Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη και μια τεράστια αντίφαση που παρακολουθήσαμε με την εκδήλωση του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος και αυτή έχει σχέση με την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα.
Το να παρακολουθείς τεράστιες λαϊκές μάζες, οι οποίες δεν είχαν κοινό πολιτικό προσανατολισμό, να διαδηλώνουν εναντίον των επίδοξων πραξικοπηματιών υπερασπιζόμενοι την «δημοκρατία» του Ερντογάν και απ’ την άλλη οι ίδιες μάζες να συλλαμβάνουν –και σε κάποιες στιγμές να λιντσάρουν- στρατιωτικούς, όταν μέχρι χτες κάθε ένστολος ενέπνεε φόβο ή σεβασμό στην τουρκική κοινωνία είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο στην Τουρκική ιστορία.

Σίγουρα οι εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας το επόμενο χρονικό διάστημα θα είναι καταιγιστικές. Το αποτυχημένο πραξικόπημα θα οδηγήσει σε ένα πιο αυταρχικό καθεστώς δίνοντας λαβή στον Ερντογάν να υλοποιήσει πιο σύντομα τις επιδιώξεις του που δεν είναι άλλες από την αλλαγή συντάγματος και ουσιαστικά αλλαγή πολιτεύματος.
Το επόμενο βήμα του καθεστώτος της Αγκυρας είναι να κλείσει όλους τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχει σε κάθε κατεύθυνση και να τσακίσει κάθε αντιπολίτευση που υπάρχει.

Σήμερα ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπινάλι Γιλντιρίμ, προφανώς ευχαριστημένος από τις τελευταίες εξελίξεις, σε συνέντευξη που παραχώρησε έκανε λόγο ότι «σήμερα είναι γιορτή της δημοκρατίας», αφού «ανετράπη το πραξικόπημα από τον λαό, που αγκαλιάζει και πιστεύει την δημοκρατία».
Αυτή όμως είναι η εικονική πραγματικότητα, που θέλει να παρουσιάσει το τουρκικό καθεστώς.  

Η ανακοίνωση του Κόμματος Εργασίας, βάζει τα πράγματα στην θέση τους:

«Στην Τουρκία συχνά έχουν γίνει πραξικοπήματα  και απόπειρες πραξικοπημάτων. Κάθε φορά το τίμημα είναι ζωές πολιτών, φυλακίσεις απαγορεύσεις, καταπίεση.
Οι κυρίαρχες τάξεις πάντα προσπαθούν και με κάθε μέσο να πνίξουν τις απαιτήσεις των λαϊκών μαζών για ισότητα δημοκρατία και ελευθερία.
Σήμερα ο πρόεδρος της δημοκρατίας Ταγίπ Ερντογαν και η κυβέρνηση του έχουν ακριβώς αυτό τον σκοπό.

Επιπλέον θα χρησιμοποιήσουν την απόπειρα του πραξικοπήματος για να υλοποιήσουν πιο σύντομα τα σχέδια τους.
Ο Ερντογάν κάλεσε τους ψηφοφόρους του να κατέβουν στους δρόμους. Φαίνεται ότι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν και το λαϊκό παράγοντα στην παραπέρα φασιστικοποίηση του καθεστώτος που θα προχωρήσουν.

Είναι φανερό ότι οι λαοί της Τουρκίας δεν είναι αναγκασμένοι να διαλέξουν είτε τη δικτατορία των πραξικοπηματιών είτε τη δικτατορία που θέλει να επιβάλλει η κλίκα του Ερνογάν.

Η πραγματική σωτηρία του λαού είναι στον αγώνα για λαϊκή δημοκρατία».

Αναδημοσίευση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2016/07/blog-post_250.html

Διαβάστε Περισσότερα »

EMEP: Οι λαοί δεν έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και σε μια προσωποπαγή μονοκομματική δικτατορία

Κόμμα Εργασίας Τουρκίας  - EMEP
 

Οι λαοί δεν έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και σε μια προσωποπαγή μονοκομματική δικτατορία

Η απάντηση είναι η προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών, ο αγώνας για τη λαϊκή δημοκρατία.

Το κυρίαρχο πολιτικό τοπίο στην Τουρκία είναι γεμάτο με συχνές απόπειρες και επιτυχημένα στρατιωτικά πραξικοπήματα. Το κόστος αυτών ήταν πάντα αμέτρητοι θάνατοι, βασανιστήρια, διώξεις και βιαιότατες επιθέσεις κατά των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.

Οι προσπάθειες για να πνίξει τις εκκλήσεις των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων λαών, για δημοκρατία και ελευθερίες, με στρατιωτικά πραξικοπήματα και με μια συνακόλουθη κυρίαρχη πολιτική δεν είναι κάτι νέο.

Οι απόπειρες στρατιωτικού πραξικοπήματος δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι το αντίδοτο στην προσωποπαγή μονοκομματικής πολιτική που επιδιώκει σήμερα ο Tayyip Erdoğan και η κυβέρνηση του AKP. Επιπλέον, αυτές οι προσπάθειες θα χρησιμοποιηθούν ως βάση για την ταχύτερη και πιο βίαιη εφαρμογή αυτών των πολιτικών.

Ο Ερντογάν και η κυβέρνηση του ΑΚΡ, καλώντας τους υποστηρικτές τους έξω στους δρόμους «κατά των συνωμοτών», θα επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει αυτή την κατάσταση για να αποκαταστήσουν την κλωνισμένη φήμη τους - το αποτέλεσμα των οπορτουνισμών και της ασυνεπούς εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής - και να εφαρμόσουν τις αντιδραστικές και φασιστικές τους επιδιώξεις. Οι εικόνες με τις της αιωρούμενες λεπίδες πριονιών και τα σπαθιά, μια συγκρουσιακή στάση που θυμίζει Ισλαμικό Κράτος (IS), είναι ενδεικτικά αυτής της κατάστασης.
 

Είναι σαφές ότι οι πολίτες της Τουρκίας που είναι διαφορετικών εθνικοτήτων και πεποιθήσεων, συμπιέζονται σε μια θέση μεταξύ σφύρας και άκμονος, δεν μπορούν να εγκλωβιστούν σε μια επιλογή μεταξύ ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος και μιας προσωποπαγούς μονοκομματικής δικτατορίας.

Η μόνη επιλογή και ο δρόμος προς την απελευθέρωση του λαού είναι η δημιουργία μιας Τουρκίας που είναι πραγματικά κοσμική και δημοκρατική.

Η διέξοδος από αυτή την αντιδημοκρατική πολιορκία είναι η διαφύλαξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών. Η λύση είναι ο αγώνας για τη λαϊκή δημοκρατία.

Selma Γκιουρκάν
Πρόεδρος
Κόμμα Εργασίας

Διαβάστε Περισσότερα »

Εξέγερση, συναίσθημα, φωνή

Mercedes Sosa, Cesaria Evora και Chavela Vargas.

 Εικονογράφηση της Paula Cabildo για το περιοδικό Pueblos (www.revistapueblos.org).

Αφιέρωμα προς τιμήν της Chavela Vargas, Cesaria Evora και  Mercedes Sosa.

Έφυγαν και οι τρεις , η μία πίσω από την άλλη,  σαν να είχαν ήδη συμφωνήσει, σαν να το είχαν ήδη ζήσει, αισθανθεί, υποστεί και σαν να τα είχαν τραγουδήσει όλα. Τον περασμένο Αύγουστο μας άφησε η Chamana*. Σχεδόν ένα χρόνο μετά η  Diva Descalza  ( Ξυπόλητη Θεά ) κάπνιζε το τελευταίο της πούρο στο Πράσινο Ακρωτήριο. Λίγο πιο βιαστικά, αλλά όχι πολύ, η Negra είχε αποφασίσει  να εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο. Οι τρεις ήθελαν και επέμειναν ρητά να αναπαυθούν για πάντα στις χώρες που γεννήθηκαν ή τις υιοθέτησαν για να ζήσουν, που τις έκαναν να ζήσουν την πείνα, το σεξισμό και την περιθωριοποίηση, που τις καταδίωξαν και τις απέρριψαν επειδή ήταν  ελεύθερες η διαφορετικές .. . Παραδόξως, τελικά και  οι τρεις ήθελαν να επιστρέψουν στο Μεξικό, στο Cabo Verde και την Αργεντινή, χώρες που μπορούν να θεωρηθούν μουσικά ,συνώνυμα των τριών ονομάτων των γυναικών: Chavela Vargas, Cesaria Evora και  Mercedes Sosa. Ίσως δεν υπάρχει πολύ περισσότερο αλλά και τίποτα καινούργιο να πούμε για την ποιότητα των φωνών τους και το μουσικό ταλέντο που τις συνόδευε μέχρι το τέλος, διότι οι πτυχές αυτές είναι πασίγνωστες και μοιράζονται σε όλους εκείνους που έχουν  μια ελάχιστη ευαισθησία ή αγάπη για τη μουσική. Βέβαια τραβούν την προσοχή κάποιοι παραλληλισμοί μεταξύ αυτών των τριών γυναικών, οι οποίες διέπονται, κατά τη γνώμη μου,  από δύο σαφείς λόγους: είναι γυναίκες και  έχουν γεννηθεί σε ταπεινά περιβάλλοντα η περισσότερο από ταπεινά, σε χώρες  υπό συνθήκες φτώχειας και με αδιαμφισβήτητο σύμμαχο αυτής της  τελευταίας, τη φαλοκρατία. Ας  ξεκινήσουμε από την αρχή. Από σχεδόν ταπεινή καταγωγή , καμιά από τις τρεις δεν είχε μια ακαδημαϊκή κατάρτιση, ούτε μουσική. Ενώ τη Reina de la Morna  ( βασίλισσα των Μόρνα ) τη  Cesaria την άφησαν  σε ένα ορφανοτροφείο στην ηλικία των επτά χρόνων , όπου οι καλόγριες της έμαθαν να μαγειρεύει, να σιδερώνει και να πλέκει, η Βάργκας δεν έφτασε στην πέμπτη τάξη της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και από πολύ νέα εργάστηκε στην ύπαιθρο της γενέτειρας της την Κόστα Ρίκα πριν από την αναχώρησή της για το Μεξικό για να δουλέψει σε σπίτια και να τραγουδήσει  στις ταβέρνες της DF  (Πρωτεύουσα του Μεξικού ) Λιγότερο δύσκολη παιδική ηλικία φαίνεται πως είχε η Mercedes Sosa, παρά του ότι οι γονείς της την πήγαιναν μαζί με  τα αδέλφια της στο πάρκο την ώρα του βραδινού φαγητού  για να μην  τους έρθει η μυρωδιά των τροφίμων από τα σπίτια της γειτονιάς, γιατί πολλές ημέρες δεν είχαν τίποτα να  βάλουν στο τραπέζι. Θα πίστευε κανείς ότι και στις τρεις αυτή η έλλειψη της κατάρτισης και της κοινωνικής και οικονομικής στήριξης από τις οικογένειες τους μπορεί να είχαν αντικατασταθεί από κάποιες γυναικείες γοητείες που υποτίθεται ότι έχουν όλες οι τραγουδίστριες-καλλιτέχνιδες, γεγονός που εξηγεί ότι οι τρεις κυρίες κατέλαβαν μια θέση στον κόσμο του τραγουδιού. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Οι φωνές τους μπάσες, ισχυρές και διεισδυτικές βγαίνανε από κάποια σώματα που  παρουσιάζονται στο κοινό, πιστεύω, με ρητή τους πρόθεση και με τρόπο όχι ιδιαίτερα ελκυστικό στα μάτια των φαλλοκρατών. Αν δεν υπήρχε ούτε εκπαίδευση, ούτε  χώρα ή «θηλυκή γοητεία" ... Ένας σύζυγος, ένας σύντροφος για να τις καθοδηγήσει, να τις επηρεάσει, να τους δώσει τη συναισθηματική σταθερότητα και δύναμη για να ανοίξουν οι ίδιες το δρόμο τους. Η απάντηση εξακολουθεί να είναι αρνητική: δύο από αυτές εγκαταλείφθηκαν από έναν ή περισσότερους συντρόφους και η τρίτη ήταν ανοιχτά ομοφυλόφιλη. Η Chavela Vargas έγραψε ότι "αυτό που πονάει δεν είναι να είσαι ομοφυλόφιλη , αλλά να σου το ρίχνουν στο πρόσωπό σαν να ήταν πανούκλα." Μάλλον για αυτό ακριβώς και για κάποια  άλλα πράγματα, δεν τις άνοιξαν τις πόρτες του  Teatro de Bellas Artes στην Πόλη του Μεξικού μέχρι που γέμισε το  Ολυμπιά στο Παρίσι . Τότε ήταν ήδη πολύ γερασμένη. Ίσως γι 'αυτό, ποιος ξέρει, ποτέ κανείς δεν την  είδε να κλαίει επειδή, όπως έλεγε η ίδια, "έκλαιγα από μέσα μου ». Το γενικό χειροκρότημα και ο διεθνής θρίαμβος ήρθαν επίσης στην  Cesaria Evora κατά την ωριμότητα της. Δεν έφυγε από το Πράσινο Ακρωτήριο μέχρι τα  47 της χρόνια, ηλικία κατά την οποία άρχισε την εγγραφή δίσκων στη Λισαβόνα και το Παρίσι και έγινε γνωστή σε διεθνές επίπεδο. Η προηγούμενη  ζωή της φαίνεται να ήταν περισσότερο από σκληρή. Όπως η Βάργκας αγωνίστηκε για πολλά χρόνια ενάντια στο αλκοόλ. Σε αυτή την περίπτωση, σύντροφός της δεν ήταν η τεκίλα, αλλά το grog (ρούμι Πράσινου Ακρωτήριου), που την έφερε σε μια διαρκή κατάθλιψη και μακριά από τη μουσική για δέκα χρόνια. Η Φωνή της Αμερικής, όπως ήταν γνωστή η Mercedes Sosa επίσης πέρασε τις σκοτεινές της ώρες .Σ΄ αυτή την περίπτωση δεν  ήταν το αλκοόλ, αλλά είπε ότι χρειάζονταν να καπνίζει τέσσερα πακέτα τσιγάρα την ημέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως,  για να ξεπεράσει τα σχεδόν δέκα χρόνια υποχρεωτικής εξορίας της από την Αργεντινη, την  εγκατάλειψη του πρώτου της συζύγου  ή το θάνατο του δεύτερου. Ποιος ξέρει, Το θέμα είναι ότι και οι τρεις ήταν γυναίκες και οι τρεις είχαν μια σκληρή ζωή, ένα τραγούδι  αμίμητο η ένα χάρισμα για να συγκινήσουν τις ψυχές όχι μόνο από το περιεχόμενο  του τραγουδιού, αλλά, πάνω απ 'όλα, από το πώς το τραγουδούσαν. Ίσως γι αυτό, όταν ανέβαιναν στη σκηνή δεν ήταν ιδιαίτερα εκφραστικές  ούτε με  το σώμα  ούτε με το πρόσωπο. Όλα τα εξέφραζαν  με μια φωνή που προερχόταν από πολύ βαθιά . Σκέφτομαι ότι και αυτές υπέφεραν ακόμα ή είχαν ζήσει αυτά  που έλεγαν  στα τραγούδια, και επίσης το μόνο που τις έκανε διαφορετικές από τις πολλές γυναίκες της εποχής τους , του λαού τους και του περιβάλλοντος  τους, ήταν αυτή η ικανότητα τους να επικοινωνούν μέσω της μουσικής, με αυτή τη διεισδυτική φωνή. Είχαν τη ιδιότητα να δίνουν φωνή στο συναίσθημα πολλών άλλων γυναικών. Δεν υπήρχε τίποτα το τεχνητό και κανένα ρόλο να ερμηνεύσουν. Διότι για να πετύχει κανείς όταν είναι φτωχός και ταυτόχρονα γυναίκα πρέπει να έχει μια ιδιαίτερη δύναμη, μια  ικανότητα επιβίωσης που χάρη σε αυτήν όταν η ζωή σε  οδηγεί στα βαθιά, να μπορέσει κανείς να αναδυθεί ισχυρότερος, δεν έχει σημασία αν έχεις περάσει τα πενήντα. Η ικανότητα που και οι τρείς επέδειξαν με συνέπεια, η κάθε μια με το δικό της στύλ, αλλά και κατά περίεργο τρόπο, πάντα προσκολλημένες στις ρίζες τους, στην ουσία των πολιτισμών τους. Οι τρεις τραγούδησαν παραδοσιακή μουσική των αντίστοιχων χωρών τους για να διεκδικήσουν και να διεκδικηθούν και με αυτό κατάφεραν  να καταπλήξουν τους  συμπατριώτες τους όπως και το δυτικό άκρο και το κοινό του Βορρά. Ποτέ η Morga του Πράσινου Ακρωτηρίου, που με τη φωνή της  Cezi μιλούσε για νοσταλγία,  πολιτική,  μετανάστευση και όλα εκείνα τα πράγματα που είχαν χάσει οι μετανάστες από τα νησιά, δεν είχε κερδίσει το μετάλλιο της Γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής. Ποτέ επίσης οι  rancheras του Jose Alfredo δεν ήταν αντάξιες του διεθνούς θριάμβου που η  Vargas τους έδωσε φορώντας ένα πόντσο  και με αυτόν τον ιερατικό δραματισμό Όσον αφορά τη Mercedes Sosa, είναι αλήθεια ότι υπήρξαν περισσότερες  καλλιτέχνιδες που μάχονταν εναντίον ολοκληρωτικών καθεστώτων, αλλά η δύναμη και η αίσθηση της ενότητας που αυτή η μεγάλη γυναίκα με όλη τη σημασία της λέξεως έδωσε  σε πολλές  γενιές Αργεντινών πιστεύω ότι είναι δύσκολο να την ξεπεράσουμε. Πεπεισμένη Κομμουνίστρια , δεν έχασε επίσης την ευκαιρία να διεκδικήσει την ισότητα των φύλων ανάμεσα στους συναδέλφους της: "Είναι πάντα η γυναίκα αυτή που υπέστη  περισσότερο τα προβλήματα στον κόσμο. Οι γυναίκες /πάντα βοηθούσαμε τον αγώνα των ανδρών, αλλά είναι αναγκαίο επίσης και το αντίστροφο, αλλά αυτό σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει. " Θριάμβευσαν αλλά  δεν πρόδωσαν τους εαυτούς τους και γι αυτό αισθανόντουσαν  ελεύθερες: "Η φτώχεια ήταν πάντα εξωπραγματική για σας», έλεγε η Cesaria στο τραγούδι της "Όλα έχουν τα όριά τους", απευθυνόμενη φανερά στις πλουσιότερες χώρες, έτσι λοιπόν, τι δικαίωμα έχουν αυτοί να κρίνουν την κατάσταση της χώρας μας; "Και το τραγούδησε έτσι παντού και επίσης το έκανε ξυπόλητη. Πάντα  έβγαινε χωρίς παπούτσια πάνω στη σκηνή. Για να μην  ξεχνάει κανείς πως οι Πορτογάλοι κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας απαγόρευαν στους κατοίκους/αλιείς του Πράσινου Ακρωτηρίου να  περπατούν  στα πεζοδρόμια, αν δεν φορούσαν παπούτσια.
Και καθώς η μουσική εκφράζει τα πράγματα καλύτερα από τα λόγια, όλα αυτά ειπωθήκαν σε τρία τραγούδια, τρεις κραυγές πολέμου: “Como la cigarra”,( "Όπως το τζιτζίκι"), "Sodade" και "Macorina". Δεν έχει σημασία η σειρά, αλλά, ναι, για να τις  ακούσουμε θα πρέπει να έχουμε μαζί μας μια γουλιά τεκίλα ή grog και, γιατί όχι, ένα τσιγάρο. Αναπαυθείτε εν ειρήνη. Isabel Duque Colmenero Pueblos                                                                                                    * Chamana :Καλή μάγισσα της φυλής, θεραπεύτρια
 

Μοrna Τραγούδια της λύπης, της μελαγχολίας και της νοσταλγίας
 

Ranchera  Παραδοσιακή μουσική του Μεξικού  αρχικά τραγουδησμένη από μόνο έναν εκτελεστή με μια κιθάρα. Χρονολογείται από τα χρόνια  της μεξικάνικης επανάστασης στις αρχές του 20ού αιώνα. 

Συνδέθηκε αργότερα πολύ με το mariachi και Jalisco (μορφές λαϊκής μουσικής) προβάλλοντας την αγροτική παραδοσιακή λαϊκή μουσική, η ranchera αναπτύχθηκε ως σύμβολο μιας νέας εθνικής συνείδησης σε αντίδραση στις αριστοκρατικές προτιμήσεις της περιόδου αυτής Ο José Alfredo Jiménez Μεξικάνος τραγουδιστής-τραγουδοποιός στη ranchera, τραγούδια που θεωρούνται αναπόσπαστο τμήμα της μουσικής κληρονομιάς του Μεξικού 

Isabel Duque Colmenero Συνεργάτης του Pueblos (Εφημερίδα Ενημέρωσης και Συζήτησης) δημοσιογράφος και καθηγήτρια μουσικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ESO).

Διαβάστε Περισσότερα »

Σύντομα στο blog

- Ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO) για το Brexit

- Απόφαση της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO) για την Διεθνή Κατάσταση και τα καθήκοντα των κομμουνιστών

- Απόφαση της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO) για τη δουλειά στις γυναίκες

Διαβάστε Περισσότερα »