Στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής αυταρχισμού - φασιστικοποίησης, μια επιχείρηση εξελίσσεται εδώ και πολύ καιρό και κλιμακώνεται με ιδιαίτερη ένταση αυτές τις ημέρες. Αφορά μια αισχρή, προκλητική και τρομοκρατική μεθόδευση πιέσεων και εξαναγκασμού του ελληνικού λαού να προσέλθει στα εκλογικά τμήματα και να ψηφίσει στις αυτοδιοικητικές εκλογές και στις ευρωεκλογές του Μάη 2014. Αφορά μια μεθοδική και τρομοκρατική επιχείρηση περιορισμού της ΑΠΟΧΗΣ και των ποσοστών της αποχής απο τις εκλογές, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι στην ΑΠΟΧΗ, ακόμα περισσότερο σήμερα, το ντόπιο ξεπουλημένο αστικό σύστημα και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, βλέπουν και ομολογούν μια ουσιαστική και επικίνδυνη αμφισβήτηση - αντίθεση στις πολιτικές τους, στα σχέδια τους, στους "πολιτικούς θεσμούς" και στους μηχανισμούς ελέγχου των λαϊκών και εξαθλιωμένων μαζών. Έτσι,με συνεχή προπαγανδιστικά τεχνάσματα, δημοσιεύματα στον τύπο και το διαδίκτυο, τηλεοπτικά σποτ, εδώ και πολλούς μήνες, καλούν τον λαό και ιδιαίτερα επίμονα την νεολαία να "επιδείξουν ωριμότητα και ευθύνη" και να "συνδιαμορφώσουν" δήθεν την εξουσία, στην Ευρώπη (ευρωκοινοβούλιο) αλλά και στις δημοτικές εκλογές. Τις τελευταίες ημέρες όμως, η κλιμάκωση της τρομοκρατικής επιχείρισης, η εκτροπή, ξεπέρασε κάθε όριο. Στηριγμένο στην ισχύουσα ελληνική νομοθεσία, που θέλει την ψήφο υποχρεωτική, σε αντίθεση μάλιστα με την μεγάλη πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών που η ψήφος είναι προαιρετική, το ντόπιο αστικό σύστημα και οι μηχανισμοί του, διοχετεύουν προς τα ενημερωτικά μέσα που ελέγχουν, απειλητικά δημοσιεύματα απευθυνόμενα προς τον λαό και την νεολαία της χώρας μας, σχετικά με την "υποχρεωτική ψηφοφορία" και τις ποινές που προβλέπονται για όσους "δεν προσέλθουν στην ψηφοφορία". Προχωρώντας βήματα παραπέρα, το κράτος των (ταξικών) νόμων και της επιλεκτικής μάλιστα εφαρμογής τους, έστειλε πριν λίγες ημέρες έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών προς τις Περιφέρειες και απο εκεί, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας, με τίτλο "κατεπείγον - εκλογικό" σχετικά με το πλαίσιο της "υποχρεωτικής ψηφοφορίας". Όλη αυτή η τρομοκρατική επιχείρηση ανοιχτής καταπάτησης και των πιο στοιχειωδών πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, η μεθόδευση εξαναγκασμού και υποκλοπής της ψήφου και της "συμμετοχής", αποτελεί τεράστιο πολιτικό ζήτημα και φασιστικού τύπου εκτροπή. Αποτελεί ανοιχτή και ξετσίπωτη υπέρβαση ακόμα και του ευρωπαϊκού αστικού νομοθετικού κεκτημένου. Παράλληλα, είναι χαρακτηριστικό ότι τα αδρά χρηματοδοτημένα απο τα κοινοβούλια και το κράτος κόμματα, τα "δημοκρατικά" αλλά και τα "αριστερά" δεν εκφράζουν αντίθεση, δεν εκφράζουν ούτε μια διαμαρτυρία για αυτή την αισχρή αντιδημοκρατική - αυταρχική εκτροπή. Η στάση τους αποκαλύπτει τον ρόλο τους. Όμως ο εξαθλιωμένος λαός, οι άνεργοι, οι πεινασμένοι, οι καταχρεωμένοι, οι εργάτες με τα μεροκάματα πείνας, οι νέοι και οι νέες χωρίς παρών και μέλλον, δεν θα τους κάνουν το χατίρι. Θα ακυρώσουν αυτές τις μεθοδεύσεις στην πράξη.
Τετάρτη 30 Απριλίου 2014
Τρίτη 29 Απριλίου 2014
7 εκ. ευρώ στα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα για τις Ευρωεκλογές
7 εκατ. ευρώ θα λάβουν τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα από τους φόρους του ελληνικού λαού μέσω έκτακτης εκλογικής χρηματοδότησης, όπως ανακοινώθηκε στη συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής για τις ευρωεκλογές, που συγκλήθηκε στο υπουργείο Εσωτερικών και στην οποία συμμετείχε και η ναζιφασιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Από τα 7 εκατ. ευρώ το 60% θα εκταμιευθεί άμεσα και το υπόλοιπο 40% θα δοθεί τον Ιούνιο.
Τα χρήματα αυτά είναι επιπλέον από την κρατική χρηματοδότηση που λαμβάνουν τα κόμματα κάθε χρόνο.
Σάββατο 26 Απριλίου 2014
Παρασκευή 25 Απριλίου 2014
ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΠΟ ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ / ΑΠΟΧΗ-ΑΚΥΡΟ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΠΟ ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕΑΠΟΧΗ-ΑΚΥΡΟ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ-ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΟ-ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ!
Πέμπτη 17 Απριλίου 2014
Αποφυλακίστηκε ο Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας Χασάν Κοσάρ (Τσετίν)
Την αποφυλάκιση του Κούρδου πολιτικού πρόσφυγα Χασάν Κοσάρ (Τσετίν) αποφάσισε με βούλευμα το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης στις 16/4/2014. Ο Χασάν Κοσάρ είχε κριθεί προσωρινά κρατούμενος στις 18/2/2014, μετά από την σύλληψη του στις 13/2/2014, κατηγορούμενος για υπόθεση που σχετίζεται με την έκρηξη σε διαμέρισμα της Τριανδρίας Θεσσαλονίκης, κατά την οποία έχασε τη ζωή του ένας 32χρονος Κούρδος, τον Οκτώβριο του 2011.Ο Τσετίν κρατείτο στις φυλακές Διαβατών και κατά την απολογία του αρνήθηκε την οποιαδήποτε εμπλοκή στην υπόθεση της Τριανδρίας. Μετά από σχετική προσφυγή, το δικαστικό συμβούλιο αποφάσισε να αντικαταστήσει το μέτρο της προσωρινής κράτησης με περιοριστικούς όρους. Την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, την εμφάνιση του δύο φορές το μήνα στο τμήμα ασφαλείας της περιοχής που διαμένει και την καταβολή χρηματικής εγγύησης ύψους 2.000 ευρώ.
Η ζωή του εργάτη - ακτιβιστή Shahrokh Zamani βρίσκεται σε κίνδυνο!
Η ζωή του εργάτη - ακτιβιστή Shahrokh Zamani βρίσκεται σε κίνδυνο!
Να απελευθερωθούν άμεσα και άνευ όρων όλοι οι εργάτες-ακτιβιστές από τις φυλακές της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν !
Αγαπητοί σύντροφοι,
Το εγκληματικό καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν έχει εντείνει την καταστολή όλων των εργατών - ακτιβιστών και ιδιαίτερα του Shahrokh Zamani.
Ο Shahrokh Ζαμάνη ένας ελαιοχρωματιστής, ένας ακτιβιστής της εργασίας , ένα μέλος της «Ιδρυτικής Επιτροπής της Ένωσης Ελαιοχρωματιστών» και μέλος της «Επιτροπής Παρακολούθησης για το σχηματισμό Ανεξάρτητων Συνδικάτων των εργαζομένων» , βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 8 Μαρτίου, 2014. Ο Shahrokh συνελήφθη στην πόλη Ταμπρίζ στις 7 Ιουνίου του 2011 και έχει τεθεί σε κράτηση από τότε. Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση με την κατηγορία της ένταξης σε αντιπολιτευόμενη ομάδα , και άλλο ένα χρόνο με την κατηγορία της προπαγάνδας κατά του ισλαμικού καθεστώτος . Το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας τον μεταφέρεί από μια απάνθρωπη φυλακή στην άλλη: Tabriz, Yazd, και Gohardasht και πιο πρόσφατα στο Ghezelhesar στην πόλη Karaj.
Ο Shahrokh Zamani σε υποστήριξη και αλληλεγγύη με τους συναδέλφους του και τους εργάτες ακτιβιστές που διαμαρτύρονταν για τις σκληρές συνθήκες στη φυλακή Gohardasht, προχώρησαν σε απεργία πείνας στις 8 Μαρτίου 2014. Τρεις μέρες αργότερα, στις 11 Μαρτίου , μεταφέρθηκε στη φυλακή Ghezelhesar, στην οποία βρίσκονται μόνο κρατούμενοι που κατηγορούνται για εγκλήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά. Έχει διατελέσει σε απεργία πείνας για περισσότερο από 5 εβδομάδες και έχει χάσει πάνω από 20 κιλά . Η ζωή του βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο και οι αρχές της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν δεν έχουν ενδιαφερθεί καθόλου για αυτή την κατάσταση που απειλεί την υγεία και τη ζωή του.
Το Κόμμα Εργασίας του Ιράν (Τουφάν) καταδικάζει με έντονο τρόπο την κακομεταχείριση του Shahrokh Zamani καθώς και τη σύλληψη και φυλάκιση των εργατών ακτιβιστών εργασίας που αγωνίζονται για τα δίκαια και τα βασικά τους δικαιώματα. Για άλλη μια φορά , εκφράζουμε την απόλυτη αηδία και οργή μας για το καπιταλιστικό και αντιλαϊκό καθεστώς του Ιράν. […]
Το καπιταλιστικό καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι ανήσυχο για τη δημιουργία ανεξάρτητων οργανώσεων των εργαζομένων και της ενότητας των εργαζομένων με τα άλλα τμήματα της κοινωνίας. Το ισλαμικό καθεστώς προσπαθεί να καταπνίξει κάθε προσπάθεια για την οικοδόμηση των ανεξάρτητων και δημοκρατικών εργατικών οργανώσεων. Ακολουθώντας αυτή την πολιτική, το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν έχει βλάψει, βασανίσει και φυλακίσεις τους Reza Shahabi, Mohammed Jarrahi, Ebrahimzadeh, και άλλους σημαντικούς συνδικαλιστές για πολλά χρόνια.
Το Κόμμα Εργασίας του Ιράν (Τουφάν) υποστηρίζει τους δίκαιους αγώνες των εργατών ακτιβιστών […] Καλούμε όλα τα αδελφά κόμματα και τις μαρξιστικές-λενινιστικές οργανώσεις, όλους τους εργαζομένους - ακτιβιστές, καθώς και όλες τους προοδευτικούς ανθρώπους του κόσμου να εκφράσουν την αλληλεγγύη με τους αγώνες των ιρανών εργαζομένων – ακτιβιστών. […]
Να απελευθερωθεί άμεσα και άνευ όρων ο Shahrokh Zamani και όλοι οι εργάτες-ακτιβιστές!
Ζήτω οι αγώνες της ιρανικής εργατικής τάξης!
Κάτω το καπιταλιστικό καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν!
Κόμμα Εργασίας του Ιράν (Τουφάν)
13, Απριλίου, 2014
Τετάρτη 16 Απριλίου 2014
Άρθρα της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ (1918-55) στο θεωρητικό περιοδικό “Ενότητα και Πάλη”
τεύχος 30 (Σεπτέμβρης 2015) Reactionary anti-communist bourgeois theories that conceal the restoration of capitalism in Soviet Union (1953-1990) Part C
τεύχος 29 (Οκτώβρης 2014) Reactionary anti-communist bourgeois theories that conceal the restoration of capitalism in Soviet Union (1953-1990) Part B
τεύχος 27 (Άνοιξη 2014) Reactionary anti-communist bourgeois theories that conceal the restoration of capitalism in the Soviet Union (1953-1990) Part A: The reactionary anticommunist bourgeois theory of "convergence" capitalism-socialism (Αντιδραστικές αντικομμουνιστικές αστικές θεωρίες ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση (1953-1990) Α. Η αντιδραστική αντικομμουνιστική αστική θεωρία της «σύγκλισης» καπιταλισμού-σοσιαλισμού) [κεφ. 15Α του άρθρου για την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ]
τεύχος 26 (Μάρτης 2013) The capitalist reforms in the Soviet Union and the bourgeois theories of “socialism” (Οι καπιταλιστικού χαρακτήρα οικονομικές μεταρρυθμίσεις στη Σοβιετική Ένωση και οι αστικές περί «σοσιαλισμού» θεωρίες) [κεφ. 14 του άρθρου για την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ]
τεύχος 25 (Οκτώβρης 2012) The commodity economy of the Soviet Union in the Khrushchev-Brezhnev period: a complete and permanent capitalist economy (Η εμπορευματική οικονομία της Σοβιετικής Ένωσης της περιόδου των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ: μια πλέρια και οριστικά καπιταλιστική οικονομία) και The capitalist economy of the Soviet Union in the Khrushchev-Brezhnev period in prolonged stagnation and deep crisis (Η καπιταλιστική οικονομία της χρουστσο-μπρεζνεφικής περιόδου σε παρατεταμένη στασιμότητα και βαθιά κρίση) [κεφ. 12 και 13 του άρθρου για την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ]
τεύχος 24 (Απρίλης 2012) In the commodity economy of the Soviet Union, labor power had been anew converted to commodity (Η εργατική Δύναμη στην εμπορευματική οικονομία της Σοβιετική Ένωσης είχε μετατραπεί εκ νέου σε Εμπόρευμα) [κεφ. 11β του άρθρου για την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ]
τεύχος 23 (Νοέμβρης 2011) The working class in the Khrushchev-Brezhnev period was no longer the owner of the means of production (Η εργατική τάξη τη χρουτσωμπρεζνιεφική περίοδο δεν ήταν ο ιδιοχτήτης των μέσων παραγωγής) [κεφ. 11α του άρθρου για την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ]
τεύχος 22 (Απρίλης 2011) Unilateral entire debt suspension of payments – Greece out of Euro-EMU-European Union [EXTENDED VERSION] (Μονομερής στάση πληρωμών ολόκληρου του χρέους / Έξω η Ελλάδα από ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ)
τεύχος 20 (Ιούνης 2010) Crisis and the bankruptcy of Greek economy (Η κρίση και η χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας)
τεύχος 18 (Απρίλης 2009) Socialism – class struggle in the Soviet Union (1936-1953). The revolutionary trials of the 1930’s as the continuation and escalation of the class struggle (Σοσιαλισμός – ταξική πάλη στη Σοβιετική Ένωση (1936-1953) - Επαναστατικές Δίκες της δεκαετίας του ΄30 – συνέχιση και όξυνση της ταξικής πάλης)
τεύχος 16 (Μάης 2008) Concerning Certain Distortions of Stalin's Work and L. Martens
τεύχος 15 (Οχτώβρης 2007) The Victory of the Great October Revolution and the successful construction of socialism (Η νίκη της μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης και η επιτυχής οικοδόμηση του σοσιαλισμού)
(Τελευταία ενημέρωση: 2/5/2016)
- Η ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (1953-1990) (περιεχόμενα)
- Η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση (1953-1990) (σειρά άρθρων)
Κυκλοφορεί το τεύχος 27 (Άνοιξη 2014) του περιοδικού "Ενότητα και Πάλη"
Κυκλοφόρησε το τεύχος 27 (Ανοιξη 2014) του περιοδικού "Ενότητα και Πάλη", το θεωρητικό όργανο της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων, στην οποία συμμετέχει η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55.
Το 27ο τεύχος στα ισπανικά, αγγλικά, γαλλικά, τούρκικα, πορτογαλικά και αραβικά.
ICMLPO: Τελικό ψήφισμα της 19ης Ολομέλειας της ICMLPO
Βραζιλία: Η αύξηση του πλούτου των καπιταλιστών και η εκμετάλλευση των εργαζομένων, Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCR)
Μπουρκίνα Φάσο: Οι αγώνες της φτωχής αγροτιάς και του αγροτικού προλεταριάτου για χειραφέτηση, Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Volta (PCRV)
Κολομβία: Και η αγώνας συνεχίζεται ..., Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας-ΜΛ
Δομινικανή Δημοκρατία: Δεν είναι Αϊτινοί ... Είναι Δομινικανοί!, Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας (PCT)
Εκουαδόρ: Το ζήτημα της εξουσίας, Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ισημερινού (PCMLE)
Γερμανία: "Στουτγάρδη 21" - Ένα σχολείο του αγώνα, Οργάνωση για την Οικοδόμηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας
Ελλάδα: Αντιδραστικές αντικομμουνιστικές αστικές θεωρίες συγκάλυψης της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση (1953-1990), Κίνηση για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Ιταλία: Η ιταλική κατάσταση και η εναλλακτική κυβέρνηση, Κομμουνιστική Πλατφόρμα
Ακτή Ελεφαντοστού: Το εθνικό ζήτημα και η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Ακτής του Ελεφαντοστού
Μεξικό: Στο Μεξικό οι μάζες συντάσσονται με την επαναστατική πολιτική ενάντια στην πολιτική της ολιγαρχίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού - ΜΛ
Ισπανία: Έκθεση της Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής, Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας - ΜΛ (PCEML)
Τουρκία: Η Αντίσταση του Ιούνη, Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TDKP)
Βενεζουέλα: Τι να περιμένουμε από την παγκόσμια κατάσταση; , Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PCMLV)
***
Διαβάστε επίσης: Άρθρα της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ (1918-55) στο θεωρητικό περιοδικό “Ενότητα και Πάλη”
Κυριακή 13 Απριλίου 2014
Σάββατο 12 Απριλίου 2014
Τα φασιστοειδή ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ-ΣΑΜΑΡΑΣ χορεύουν χαρούμενα στην ποδιά της Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ («Κ»ΚΕ), ενώ ο νεαρός ρεφορμιστής αντιφασίστας ΤΣΙΠΡΑΣ είναι γι’ αυτήν: «τσογλάν μποϊ» (!)
Τα φασιστοειδή ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ-ΣΑΜΑΡΑΣ χορεύουν χαρούμενα στην ποδιά της Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ («Κ»ΚΕ), ενώ ο νεαρός ρεφορμιστής αντιφασίστας ΤΣΙΠΡΑΣ είναι γι’ αυτήν: «τσογλάν μποϊ» (!)
Η νεο-«Ορθόδοξη» θρησκόληπτη εθνικίστρια θεούσα του «Κ»ΚΕ: σε υστερικό παραλήρημα ακραίας χυδαιότητας, πρωτοφανούς αλητείας και Δεξιού τραμπουκισμού
Οι απόψεις του Π.ΜΠΑΛΤΑΚΟΥ(ΝΔ) που εκφράζονται στην τελευταία δήλωσή του (21/3/2014 στο ραδιοσταθμό «Βήμα 99,5»): «είμαι αντικομμουνιστής, έτσι γεννήθηκα και έτσι θα πεθάνω», ΔΕΝ είναι απλά «αντικομμουνιστικές», όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται ο ίδιος για εξαπάτηση της εργατιάς-αγροτιάς και του λαού και προβάλλονται προκλητικά ΜΟΝΟ ως τέτοιες («Ρ»22/3/2014,σελ.9) και απ’ τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ (=συγκαλύπτει ευθέως το ναζι-φασιστικό χαρακτήρα των απόψεων του Μπαλτάκου) και όποιους άλλους, αλλά Ναζι-φασιστικές: επειδή εγγράφουν, όπως οι χιτλερικοί ναζι-φασίστες, τις όποιες ιδεολογικο-πολιτικές απόψεις στο DNA λαών, κοινωνικών τάξεων και «ανθρώπων» (όπως κι εκείνες του ομοϊδεάτη του ναζι-φασίστα μπουζουκτσή Π.Ψωμιάδη (ΝΔ): «Έλληνας δεν γίνεσαι, γεννιέσαι», αλλά και εκείνες των ανοιχτών χιτλερικών αποβρασμάτων της «Χρυσής Αυγής, ΛΑΟΣ κλπ. – απόψεις που οδήγησαν στις μαζικές εξοντώσεις εκατομμυρίων στα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. ΕΠΙΠΛΕΩΝ: ναζι-φασιστικές είναι και οι απόψεις του ΜΠΑΛΤΑΚΟΥ εκθειασμού της αρχαίας Σπάρτης1 και της «Κρυπτείας» 2, που προβλήθηκαν και προπαγανδίστηκαν απ’ τη Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ ως ομιλήτριας και τους άλλους συμμετέχοντες στην παρουσίαση βιβλίου του (φωτογραφία 2006).
Η αρχαία Σπάρτη προβλήθηκε ως «υπόδειγμα κράτους» απ' τους χιτλερικούς ναζι-φασίστες 
Και ΑΚΡΙΒΩΣ, ανάμεσα σ’ αυτές τις ναζι-φασιστικές απόψεις του Μπαλτάκου, η θρησκόληπτη Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ νοιώθει ευχάριστα και χορεύει χαρούμενη στην «ποδιά» της τα φασιστοειδή ΣΑΜΑΡΑ-ΜΠΑΛΤΑΚΟ, υπερασπιστές, θαυμαστές και υμνητές των εθνοπροδοτικών «Ταγμάτων Ασφαλείας» που μαζί με τους γερμανούς κατακτητές, και κατά διαταγή τους , δολοφονούσαν στην ΚΑΤΟΧΗ τον ελληνικό λαό, ενώ το νεαρό ρεφορμιστή, έστω και ασυνεπή, αντιφασίστα ΤΣΙΠΡΑ χαρακτηρίζει «τσογλάν μποϊ» (!!!), ξεσπώντας σ’ ένα χωρίς προηγούμενο υστερικό παραλήρημα: Δεξιού τραμπουκισμού, πρωτοφανούς αλητείας και ακραίας χυδαιότητας απ’ τα «κανάλια» της ξενόδουλης-εθελόδουλης αστικής τάξης, που δικαιολογημένα μόνιμα τη διαφημίζουν ως «χαϊδεμένο παιδί» τους.
Η θρησκόληπτη θεούσα του «Κ»ΚΕ και ακραία εθνικίστρια Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ είναι γνωστή όχι μόνο για τις αντιδραστικές εθνικιστικές της απόψεις αλλά και για τις στενότατες σχέσεις της με το ΧΟΥΝΤΟ-Χρηστόδουλο όσο αυτός ζούσε («ορφάνεψε» όμως νωρίς), ο οποίος «διάβαζε» κατά τη διάρκεια της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας και δεν «γνώριζε» ΟΥΤΕ για βασανισμούς ούτε για δολοφονίες, ενώ η ίδια εξακολουθεί για δεκαετίες να «κρατά» ακόμα στο «Ριζοσπάστη» της Κυριακής τη στήλη με το χαρακτηριστικό εθνικιστικό τίτλο «Πατριδογνωμόνιο», δίπλα στο «χάρτη της Ελλάδας» - έμβλημα δανεισμένο απ’ την εφημερίδα «ΧΩΡΑ» του ομοϊδεάτη της ακραίου εθνικιστή φασιστοειδές Γ.ΤΡΑΓΚΑ, πρωτοπόρο στην προβολή των ναζι-φασιστικών αποβρασμάτων της «Χρυσής Αυγής». Δικαιολογημένα έγραφε για τη Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ ο ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ πως είναι μια «φανταχτερή δημοσιογραφίνα που πολλά χρόνια υπηρέτησε με φλογερό πάθος τη Δεξιά και την αντίδραση», και εξακολουθεί να την υπηρετεί απ’ τις γραμμές του «Κ»ΚΕ, μα που σήμερα πάει ακόμα παραπέρα: προβάλλει και διαφημίζει τις ναζι-φασιστικές απόψεις του Π.ΜΠΑΛΤΑΚΟΥ (ΝΔ).
Να, λοιπόν, πως ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ τροφοδοτεί τις ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ απόψεις, ενώ οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ τηρούν «σιγή ιχθύος». Επομένως καθόλου δεν εκπλήσσει τους επαναστάτες κομμουνιστές αλλά και τους αντιφασίστες η υποδοχή εκ μέρους του Σιφωνιού (ΠΑΜΕ) στη «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ»(«Ρ» 21/2/2012, σελ.32) των ναζι-φασιστικών αποβρασμάτων της «Χρυσής Αυγής» ούτε η συμμετοχή των ΚΑΝΕΛΛΗ-ΔΟΥΡΟΥ σε συζήτηση με το θρασύδειλο ναζι-φασίστα Κασιδιάρη, κλπ.κλπ.
-------
1 ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ: ΧΙΤΛΕΡ: «η κυριαρχία των 6000 σπαρτιατών πάνω στους 350000 Είλωτες θα ήταν εντελώς αδιανόητη αν δεν υπήρχε η ανώτερη φυλετική αξία των σπαρτιατών. Όμως αυτοί ήταν το αποτέλεσμα μιας καλά προγραμματισμένης διατήρησης της φυλής, έτσι ώστε να θεωρούμε το σπαρτιατικό κράτος ως το πρώτο ρατσιστικό κράτος. Η εξάλειψη των αρρώστων, των αδύναμων, δύσμορφων παιδιών, δηλαδή η εξόντωσή τους, ήταν πιο αξιοπρεπής και, στην πραγματικότητα, χίλιες φορές πιο ανθρωπιστική από την αξιοθρήνητη σημερινή ανοησία να διατηρούνται πάση θυσία στη ζωή τα πιο άρρωστα άτομα, τη στιγμή που στερούνται τη ζωή εκατοντάδες χιλιάδες υγιή παιδιά εξαιτίας μιας πολιτικής κατά της γεννητικότητας ή εξαιτίας των εκτρώσεων, πράγμα που οδηγεί στην ανατροφή εκφυλισμένων απογόνων, καταβεβλημένων από τις αρρώστιες»(G.L.Weinberg: Hitlers zweites Buch, σελ. 56, Stuttgart 1961, K.Christ (Hrsg.): SPARTA σελ. 51, Darmstadt 1986, K. Malettke (Hrsg.): Der Nationalsozialismus an der Macht, σελ. 9-52, Goettingen 1984 και J.Chapoytot: Ο εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα, σελ. 319, Αθήνα 2012)
2 «ΚΡΥΠΤΕΙΑ»: «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 396 1-31 Μάρτη 2014, σελ.4
3 Ernst Nolte: Der Faschismus in seiner Epoche, σελ. 500, Muenchen 1965
Τετάρτη 9 Απριλίου 2014
Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη αρ.φυλ. 396Β (1-31/3/2014)
- Πέρασε το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο - Νέα δεινά για τον ελληνικό λαό
- Μανωλάδα: Η εξαθλίωση των εργατών γης συνεχίζεται
- D.N.Pritt: Η ΔΙΚΗ ΖΗΝΟΒΙΕΦ (1936) ΜΕΡΟΣ Γ’
- Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας: Η κατάσταση στην Ουκρανία και τα καθήκοντά μας
- Ιταλία: Πραγματοποιήθηκε ημερίδα με τίτλο «Με τον Στάλιν για το Σοσιαλισμό»
Χαιρετισμός της Συντονιστικής Επιτροπής της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Οργανώσεων και Κομμάτων
Τρίτη 8 Απριλίου 2014
Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη αρ.φυλ. 396 (1-31/3/2014)
ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ-ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΦΑΣΙΣΜΟΥ – ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ - 61 χρόνια από το θάνατο - δολοφονία του
Τάσος Λειβαδίτης: ΣΤΑΛΙΝ
Matyas Rakosi: «Για την ανάμιξη των χρουστσοφικών υπέρ του Imre Nagy και των αντεπαναστατικών δυνάμεων στην Ουγγαρία»
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του MATYAS RAKOSI (14.3.1892-5.2.1971) απ την προδοτική αντικομμουνιστική σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΚΑΝΤΑΡ και οι ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ χρουστσο-μπρεζνιεφικοί σοσιαλδημοκράτες του «Ριζοσπάστη»
Δευτέρα 7 Απριλίου 2014
Τάσος Λειβαδίτης: ΣΤΑΛΙΝ
ΣΤΑΛΙΝ
αφιερώνεται στο μεγάλο σοβιετικό λαό
Μιλάει η Μόσχα.
Μιλάει η Μόσχα.
Τα ερτζιανά χυμάνε πάνω στις πλατείες
Σπάζοντας με τις γροθιές τους τα τζάμια
Τρέχουν μες στο σκοτάδι οι στύλοι του τηλέγραφου
Τρέχουν οι ράγες
Τα τραίνα αγκομαχάνε κουβαλώντας τη πελώρια είδηση.
Μιλάει η Μόσχα.
Μιλάει η Μόσχα.
Οι ατσαλένιοι δέκτες του ασυρμάτου τραντάζονται
σα να δεχτήκανε κεραυνό
οι χειριστές δίνουν συνέχεια
αλαλιασμένοι
σαν ν' αναγγέλουν το τέλος του κόσμου
βουίζουν τα καλώδια
οι εφημεριδοπώλες φωνάζουν
βήματα οργώνουνε την άσφαλτο.
Μιλάει η Μόσχα.
Μιλάει η Μόσχα.
Σαν μια πελώρια τανάλια αυτή η κραυγή
μας αποσπάει απ' τις μικρότητες.
Οι άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους
στριμώχνονται μπρος στα περίπτερα
αγγίζει ο ένας τον άλλον για να βεβαιωθούν πως είναι αλήθεια
σκύβουν πάνω απ' τις εφημερίδες
σαν να κυτάζουν πάνω από ένα γιγάντιο τάφο.
Μιλάει η Μόσχα.
Μιλάει η Μόσχα.
Ο χρόνος σταμάτησε.
Τώρα και αιώνες να ζήσεις δε θ' ακούσεις τίποτ' άλλο.
Μιλάει η Μόσχα.
Μιλάει η Μόσχα.
Θάλεγες πως οι πρωτεύουσες του κόσμου
είναι μαγεμένες πλάι στη Μόσχα σήμερα.
Τα σπίτια συνθλίβονται κάτω απ' το βάρος της νύχτας
Ουρλιάζουν τα σήματα του Μορς πάνω απ' τις στέγες.
Μιλάει η Μόσχα.
Η είδηση επιτίθεται απ' όλες τις γωνιές
περικυκλώνει τις πόλεις
συνεχείς ομοβροντίες από παραρτήματα
τα φώτα τραυματισμένα χύνουν το αίμα τους στους δρόμους
Μιλάει η Μόσχα.
Μιλάει η Μόσχα.
Και σαν μια ξιφολόγχη η είδηση
καρφώνεται βαθειά στην καρδιά του κόσμου.
Μιλάει η Μόσχα.
Χτες βράδι, 9 και 50, ώρα Μόσχας
Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν
Πέθανε.
Μιλάει η Μόσχα.
Μιλάει η Μόσχα.
Χτες βράδι...
Μιλάει η Μόσχα.
Μιλάει η Μόσχα.
Κι οι άνθρωποι νοιώσανε ξαφνικά μεγάλοι
μπροστά σ' αυτή την απέραντη κι επίσημη ώρα.
9 και 50 βράδι
ώρα Μόσχας.
(...)
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
*Το ποίημα γράφτηκε το 1953 και η συνολική του είναι 22 χειρόγραφες σελίδες. Το ποίημα ανακάλυψε πρόσφατα ο καθηγητής του Πανεπιστήμιου Λoμονόσωφ Δημήτρης Γιαλαμάς.
Πέρασε το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο - Νέα δεινά για τον ελληνικό λαό
Έξω η Ελλάδα από ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Πέρασε το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο - Νέα δεινά για τον ελληνικό λαό
Με διαδικασία εξπρές προωθήθηκε από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ένα ακόμη αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο 790(!) και πλέον σελίδων το οποίο περνάει νέα αντιλαϊκά μέτρα και αποτελεί ένα ακόμα βήμα στη διάλυση της ελληνικής οικονομίας.
Η κατάθεση του πολυνομοσχεδίου σημαδεύτηκε από έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι με αφορμή τις διατάξεις για το γάλα παραιτήθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Χαρακόπουλος ενώ με αφορμή άλλες διατάξεις παραιτήθηκε ολόκληρη η οργάνωση φαρμακοποιών της ΝΔ. Πριν ένα μήνα είχαν αποχωρήσει υποψήφιοι βουλευτές και πρώην βουλευτές (Βασιλείου-Αχαϊα ο οποίος πήγε στους ΑΝΕΛ, Καρβελάς-Αρκαδία, Δρόσος-Αιτωλοακαρνανία,κ.α.).
Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας ο Νικήτας Κακλαμάνης ψήφισε παρών στο άρθρο 1 και στη συνέχεια διαγράφτηκε από την ΚΟ της ΝΔ με χειρόγραφη επιστολή Σαμαρά.
Την ψηφοφορία «σημάδεψε» η καταψήφιση του άρθρου 2 από τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ ο Απόστολος Κακλαμάνης δήλωσε «παρών».
Λίγες μέρες πριν την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου είχαν προηγηθεί οι πρώτες χιλιάδες απολύσεις μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων μετά από πάνω από εκατό χρόνια. Πρόκειται για τους καθηγητές της τεχνικής εκπαίδευσης και τους σχολικούς φύλακες οι οποίοι είχαν μπει σε διαθεσιμότητα.
Το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο στρώνει το δρόμο για νέες απολύσεις, μειώσεις μισθών, απελευθέρωση της αγοράς του γάλατος – διάλυση στην ουσία της ελληνικής γαλακτοπαραγωγής –, μείωση και βαθμιαία κατάργηση των τριετιών και των επιδομάτων, γενίκευση της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας κ.α.
Σήμερα έχουν πλέον καταρρεύσει όλοι οι μύθοι για τα οφέλη της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ που εδώ και χρόνια καλλιεργούσαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης, όπως της «ισότιμης συμμετοχής στην ΕΕ», της «διαρκούς ανάπτυξης», της «σύγκλισης των οικονομιών των χωρών-μελών της ΕΕ» και της «διαρκούς ευημερίας». Η ολοένα και ασφυκτικότερη εξάρτησης της χώρας από τα ισχυρά μονοπώλια της ΕΕ επαναφέρει με ιδιαίτερη οξύτητα στο κέντρο της πολιτικής επικαιρότητας το αντιιμπεριαλιστικό αίτημα πάλης «έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ», θέτοντας συνάμα στην ημερήσια διάταξη ως άμεσο πολιτικό στόχο του αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού την ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, της Ελλάδας από την ΕΕ μαζί με την έξοδο από την ΟΝΕ και το Ευρώ.
Η πρόταση της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» προς την εργατική τάξη, τη νεολαία και το λαό για μη-αναγνώριση του χρέους και ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, της Ελλάδας από την ΕΕ-ΟΝΕ-Ευρώ είναι η μόνη που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και ευθέως σε ρήξη με τη σημερινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου παραμονής της Ελλάδας σε ΕΕ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩ, είναι η μόνη που εκφράζει τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα και επιπλέον συμβάλλει στην ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης των πλατιών λαϊκών μαζών και είναι κατάλληλη πολιτικά για την ανάπτυξη ενός πλατιού και ενωτικού αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Ακριβώς αυτό τρέμει το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο αλλά και τα μονοπώλια της ΕΕ, αφού αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλαγή του αναγκαίου και απαιτούμενου συσχετισμού δυνάμεων για την προετοιμασία της οριστικής μελλοντικά απαλλαγής της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, που θα ανοίξει το δρόμο της προοπτικής της αντιιμπεριαλιστικής-προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
Μανωλάδα: Η εξαθλίωση των εργατών γης συνεχίζεται
Στις 14 Μάρτη πραγματοποιήθηκε μία ακόμη πορεία διαμαρτυρίας των εργατών γης στη Μανωλάδα Ηλείας που εργάζονται κυρίως στην συγκομιδή φράουλας. Ένα χρόνο μετά την ένοπλη επίθεση των επιστατών-μπράβων των «τσιφλικάδων» - αγροτο-καπιταλιστών της περιοχής εναντίον των εργατών που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό δεκάδων από αυτούς, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι εργάτες (η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται από το Μπαγκλαντές) είχαν εξεγερθεί διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους. Διέμεναν (και διαμένουν) σε άθλιες παράγκες από νάυλον και κοιμούνταν πάνω σε παλέτες, ήταν ανασφάλιστοι, με εξευτελιστικά μεροκάματα, με πάνω από 10 ώρες την ημέρα ανθυγιεινή εργασία.
Η περιθωριοποίησή τους από την τοπική κοινωνία αντί να σταματήσει εντάθηκε, κυρίως λόγω της έκτασης που πήραν τα γεγονότα στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Λόγω αυτής της περιθωριοποίησης έχουν μείνει χωρίς εργασία, αδυνατώντας να συντηρηθούν επαρκώς. Τρεις υπουργοί της κυβέρνησης του ρατσιστή και ακραίου εθνικιστή Σαμαρά είχαν δεσμευτεί για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους, αλλά τίποτα δεν έχει γίνει. Οι εργάτες διεκδικούν την νομιμοποίησή τους, έτσι ώστε να μπορούν να εργαστούν κανονικά.
ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ-ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΦΑΣΙΣΜΟΥ – ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ
ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ-ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΦΑΣΙΣΜΟΥ – ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ: να προχωρήσουν οι διώξεις και να τιμωρηθούν ΟΛΑ τα υπαρκτά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ της δολοφονικής εγκληματικής Ναζι-φασιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής»
Βαρύτατες οι ευθύνες της αντιδραστικής κυβέρνησης ΣΑΜΑΡΑ και ΟΛΩΝ των κοινοβουλευτικών κομμάτων
ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ οι απόψεις ΜΠΑΛΤΑΚΟΥ και ΟΧΙ απλά «αντικομμουνιστικές»
ΣΗΜΕΡΑ, πέραν της πρωταρχικής πάλης κατά της ξενόδουλης-εθελόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης και των πολιτικών της εκφραστών (αντίθεση εργασίας-κεφαλαίου) και της πάλης κατά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ – για την ΕΞΟΔΟ της Ελλάδας, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, από ΕΥΡΩ-ΕΥΡΩΖΩΝΗ-ΕΕ – και της ιμπεριαλιστικής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ (οικονομική-πολιτική-στρατιωτική) της χώρας γενικότερα (αντίθεση ιμπεριαλιστικών–εξαρτημένων χωρών), αποτελεί κεντρικό και κατεπείγον καθήκον των επαναστατών κομμουνιστών αλλά και όλων των γνήσιων αντιφασιστών-αντιιμπεριαλιστών η ένταση της πάλης κατά της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής, του φασισμού και ναζι-φασισμού σε στενή πάντα σύνδεση με την πάλη κατά των εθνικισμού-ρατσισμού, επειδή: πρώτο, αλληλοσυνδέονται στενά και αλληλοτροφοδοτούνται, και δεύτερο, δεν είναι μόνο οι ανοιχτά ναζι-φασιστικές Οργανώσεις «Χρυσή Αυγή», ΛΑΟΣ κλπ. που πρέπει, έτσι κι αλλιώς, να καταπολεμηθούν αποφασιστικά, μαχητικά και με συνέπεια, αλλά και το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ που μαζί με «Χρυσή Αυγή», ΛΑΟΣ, κλπ. αποτελούν ΜΟΝΙΜΑ συγκοινωνούντα δοχεία, αλλά και οι ακραίες εθνικιστικές-ρατσιστικές Οργανώσεις, όπως ΑΝΕΛ κλπ. («χέρι-χέρι» ήταν σε αντιδραστική εθνικιστική διαδήλωση κατά της Αλβανίας οι Κρανιδιώτης (ΝΔ) – Κασιδιάρης («Χρυσή Αυγή») – Τ.Κουϊκ (ΑΝΕΛ), «ΝΕΑ», 17/2/2013, σελ. 9), με κορυφαία περίπτωση, τις τελευταίες μέρες, μ’ αφορμή τα «κατορθώματα» του ναζι-φασίστα Π.Μπαλτάκου (ΝΔ), τη βουλευτή Ραχήλ Μακρή (ΑΝΕΛ) να υποστηρίζει προκλητικότατα, ευθέως και ανοιχτά, αλλά και να παίρνει υπό την υπεράσπιση τους Ναζι-φασίστες της «Χρυσής Αυγής», ωρυόμενη και κραυγάζοντας στη Βουλή: «βάζετε αθώους στη φυλακή», εκφράζοντας έτσι και δημόσια τη φιλο-ναζιφασιστική της στάση, λες και τα ναζιστικά «Τάγματα Εφόδου» της εγκληματικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» δεν έχουν διαπράξει τέσσερες (4)ως τώρα δολοφονίες ΚΑΙ χιλιάδες δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες εργάτες, έλληνες ρομά, αντιφασίστες, κομμουνιστές, κλπ.
Η τελευταία περίπτωση-στάση του ναζι-φασίστα Π.Μπαλτάκου (ΝΔ) – και ΟΧΙ απλά και μόνο «αντικομμουνιστή», όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται ο ίδιος και επαναλαμβάνει-προπαγανδίζει, ως φερέφωνό του, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ («Ρ» 22/3/2014, σελ.9) για να αποκρύψει τις ναζι-φασιστικές του απόψεις απ’ την εργατική τάξη και το λαό – δείχνει ότι ο ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ δε βρίσκεται απλά σε έμμεση σχέση-σύνδεση γενικά με τη «Χρυσή Αυγή» και τα δολοφονικά «Τάγματα Εφόδου», στηρίζοντάς τα μόνο θεωρητικά με τις ναζι-φασιστικές του απόψεις, μεταξύ των οποίων και της πρόσφατης ναζιστικής δήλωσης (21/3/2014 στο ραδιοσταθμό «Βήμα 99,5»): «είμαι αντικομμουνιστής, έτσι γεννήθηκα και έτσι θα πεθάνω») a la ναζι-φασίστα Π.Ψωμιάδη (=«έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι») και της προβολής του θεσμού της διαβόητης «Κρυπτείας»1 της αρχαίας Σπάρτης (= «υπόδειγμα κράτους» για το γερμανικό ναζισμό-ΧΙΤΛΕΡ 1929: «το πιο καθαρό ρατσιστικό κράτος της ιστορίας», (E.Nolte 1965: σελ. 500)2 που τα μέλη της ως αποστολή είχαν: τη δολοφονία «ΕΙΛΩΤΩΝ», αλλά στηρίζει ΑΜΕΣΑ πρακτικά πολιτικά – ως στενότατος συνεργάτης του Σαμαρά και μάλιστα γραμματέας ως τα χτες του Υπουργικού Συμβουλίου – την εγκληματική δράση της συμμορίας της ναζι-φασιστικής «Χρυσής Αυγής» και τις δολοφονικές επιθέσεις των ναζιστικών «Ταγμάτων Εφόδου», δηλ. εφαρμόζει την πολιτική της γραμμή, όταν, παρά τις 4 δολοφονίες με τελευταία εκείνη του νεαρού ήρωα αντιφασίστα ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ, και μετά από αυτή, συνεχίζει να συνεργάζεται, να στηρίζει και να συνομιλεί με τα διάφορα στελέχη της και μάλιστα με έναν υπόδικο όπως το χιτλερικό ναζι-φασιστικό απόβρασμα Κασιδιάρη, εφαρμόζοντας-προωθώντας την υπεραντιδραστική ναζι-φασιστική πολιτική της γραμμή σ’ ‘όλα τα επίπεδα και ιδιαίτερα στο θέμα των μεταναστών εργατών.
Ολόκληρο το άμεσο περιβάλλον και το στενότατο ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ του πρωθυπουργού είναι επανδρωμένο με άγνωστα αλλά και γνωστά μοναρχοφασιστικά και ναζι-φασιστικά «μπουμπούκια»: ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ-ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ-ΜΟΥΡΟΥΤΗΣ-ΜΠΟΥΡΑΣ-ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ-ΒΟΡΙΔΗΣ-ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, κλπ. κλπ., με επικεφαλής τον ακραίο εθνικιστή-ρατσιστή φασιστοειδές Α.Σαμαρά – υπερασπιστή-θαυμαστή και υμνητή των εθνοπροδοτικών «Ταγμάτων Ασφαλείας»3. – που ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να πάρει, έστω και ΕΛΑΧΙΣΤΑ μέτρα κατά των ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ της ναζι-φασιστικής «Χρυσής Αυγής», μετά την πανελλήνια κατακραυγή εξαιτίας της δολοφονίας του ΦΥΣΣΑ που επιτέλους ταρακούνησε μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού, «ξυπνώντας» την αντιφασιστική του συνείδηση, και κάτω απ’ την ισχυρή πίεση των εκπροσώπων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ ενόψει ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ απ’ την Ελλάδα με τη δήλωση του Χάνες Σβόμποντα: «αν η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Α.Σαμαράς δεν μπορέσουν να σταματήσουν την γεμάτη μίσος συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής και άλλων φασιστικών ομάδων, θα είναι μια απαράδεκτη προεδρία της ΕΕ» (18.09.2013).
Ρατσιστικές και εθνικιστικές απόψεις υπάρχουν και στο χώρο του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ αλλά και στα ρεφορμιστικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, τα οποία επιπλέον εξαιτίας της κατάστασης και κατεύθυνσής τους ΔΕΝ έχουν ουσιαστικά κανένα συνεπές και σταθερό ΜΕΤΩΠΟ κατά της φασιστικοποίησης, φασισμού-ναζι-φασισμού-ρατσισμού-εθνικισμού γενικά, μα ΟΥΤΕ και απέναντι στα ναζι-φασιστικά χιτλερικά εγκληματικά αποβράσματα της «Χρυσής Αυγής», όπως δείχνουν, μεταξύ πολλών άλλων: η συμμετοχή της νέο-«ορθόδοξης» ακραίας εθνικίστριας Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ («Κ»ΚΕ) ως ομιλήτριας στην παρουσίαση-προβολή και προπαγάνδιση-υπεράσπιση των υπεραντιδραστικών απόψεων του ναζι-φασίστα ΜΠΑΛΤΑΚΟΥ (φωτογραφία 2006), η υποδοχή (20/2/2012) των Ναζι-φασιστών της «Χρυσής Αυγής» απ’ το ΠΑΜΕ (πρόεδρος σωματείου Σιφωνιός, ηγετικός στέλεχος του ΠΑΜΕ) στη «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ» («Ρ» 21/2/2012,σελ.32), συζητήσεις στην Τηλεόραση Κανέλλη(«Κ»ΚΕ)-Δούρου(ΣΥΡΙΖΑ) με το θρασύδειλο ναζιστικό απόβρασμα Κασιδιάρη, ως την ακραίας προκλητικότητας βέβηλη πράξη κατάθεσης στεφάνου(14/9/2013) εκ μέρους αντιπροσωπίας της «Χρυσής Αυγής» σε μνημείο εκτελεσθέντων αντιφασιστών και κομμουνιστών απ’ τους γερμανούς φασίστες κατακτητές στα Γιαννιτσά το Σεπτέμβρη του 1944, παρόντων πολλών αντιφασιστών μεταξύ των οποίων και πολλών μελών και οπαδών του «Κ»ΚΕ, που ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ και ΑΝΕΧΘΗΚΑΝ αυτή την αδιανόητη βεβήλωση ΑΝΤΙ να ΕΚΔΙΩΞΟΥΝ-ΤΣΑΚΙΣΟΥΝ τα θρασύδειλα ναζι-φασιστικά αποβράσματα, κρατώντας έτσι μια επαίσχυντη στάση ανοχής, («Ρ» 17/9/2013, σελ.15 και «ΕΘΝΟΣ» 26/9/2013, σελ.21), με αποκορύφωμα τις ταλαντεύσεις των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών για την άρση ασυλίας των βουλευτών της «Χρυσής Αυγής» για να ερευνηθεί αν ενέχονται σε εγκληματικές πράξεις – κι’ αυτό παρά την άγρια τρομοκρατία και δολοφονική δράση και τις 4 ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ – ως και την περίπτωση της χρηματοδότησής της απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλ. απ’ τους φόρους του λαού κλπ., κλπ..Οι Ναζι-φασίστες της «Χρυσής Αυγής» χρηματοδοτούνται όπως και όλα τα άλλα κόμματα. Οι επαναστάτες κομμουνιστές θα συνεχίσουν να παλεύουν για την ΠΛΗΡΗ διακοπή της χρηματοδότησης ΟΛΩΝ των κομμάτων, μαζί και των Ναζι-φασιστών της «Χρυσής Αυγής», αλλά και την κατάργηση των συντάξεων των βουλευτών από τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού.
Αυτές τις μέρες η εργατική τάξη και ο αντιφασίστας λαός παρακολουθεί με ιδιαίτερη ανησυχία τη στάση της αντιδραστικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Α.Σαμαρά, αλλά και ΟΛΩΝ των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων: μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται στην κυβέρνηση, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, τους ακραίους εθνικιστές ΑΝΕΛ και τις άλλες ξεχωριστές ομάδες του κοινοβουλίου που αντιμετωπίζουν με εντελώς ανεύθυνο και ψηφοθηρικό τρόπο την εγκληματική ναζι-φασιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής», δίνοντάς της, με την ακραία απαράδεκτη στάση τους, τη δυνατότητα να παριστάνει το «Θύμα» – παρά τις 4 δολοφονίες και τις χιλιάδες δολοφονικές επιθέσεις – και να παραπλανά επικίνδυνα τμήματα του ελληνικού λαού.
Οι αντιφασίστες και πολύ περισσότερο οι επαναστάτες κομμουνιστές, σ’ αυτό το καίριας σημασίας ζήτημα, έχουν καθήκον να στρέφουν αποφασιστικά, ΜΟΝΙΜΑ και σε πρώτη γραμμή, τα πυρά τους κατά των ναζι-φασιστών της «Χρυσής Αυγής», ΛΑΟΣ κλπ. και ταυτόχρονα βέβαια κατά της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου με τις βαρύτατες ευθύνες της, αλλά και να ξεσκεπάζουν τη συμβιβαστική απέναντι στη «Χρυσή Αυγή» και ψηφοθηρική στάση ΟΛΩΝ των κομμάτων: απ’ τα μεγαλοαστικά ως τα ρεφορμιστικά και την εκδήλωση στις γραμμές τους εθνικιστικών-ρατσιστικών απόψεων που τροφοδοτούν άμεσα φασιστικές και ναζι-φασιστικές απόψεις, αλλά και την αύξηση των ποσοστών της ναζι-φασιστικής δολοφονικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής».
Η κριτική των αντιφασιστών στην αντιδραστική κυβέρνηση Σαμαρά πρέπει να γίνεται από ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ αντιφασιστική σκοπιά: δηλ. γιατί ΔΕΝ ήθελε και καθυστέρησε εγκληματικά να πάρει, έστω και αυτά τα ΕΛΑΧΙΣΤΑ μέτρα κατά της εγκληματικής ναζι-φασιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» και ΟΧΙ επειδή τα πήρε, κι’ αυτό ανεξάρτητα από τους λόγους που το έπραξε. Οι έμμεσες ή άμεσες κατηγορίες-κριτικές περί ΔΗΘΕΝ «σκευωριών», «ατεκμηρίωτου», κλπ., των πραγματικών εγκλημάτων της «Χρυσής Αυγής» καταλήγουν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, ανεξάρτητα από τις όποιες προθέσεις και πολιτικές επιδιώξεις, όχι μόνο στην ΑΘΩΩΣΗ της «Χρυσής Αυγής» αλλά και στην υπεράσπιση της πολιτικής της, με πιο πρόσφατη τυπική περίπτωση, ανάμεσα σε πολλές άλλες σκόπιμα συγκαλυμμένες, της ΡΑΧΗΛ ΜΑΚΡΗ (ΑΝΕΛ): «βάζετε αθώους στη φυλακή»(!), δήλωση που αποτελεί σαφέστατα φιλο-«χρυσαυγήτικη» στάση που συμβάλλει τα μέγιστα στην ανάπτυξη του ναζι-φασισμού, ανεξάρτητα απ’ τις αντικειμενικές αιτίες γέννησής του και τη χρησιμοποίηση απ’ το κεφάλαιο των ναζι-φασιστικών δολοφονικών συμμοριών ως ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΟΥΣΗΣ κατά της εργατικής τάξης και του λαού.
Σήμερα ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ είναι: να προχωρήσουν και επιταχυνθούν οι διώξεις και να τιμωρηθούν ΟΛΑ τα υπαρκτά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ της δολοφονικής εγκληματικής Ναζι-φασιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής».
-------
1. «ΚΡΥΠΤΕΙΑ». Ο σπαρτιατικός θεσμός της διαβόητης «Κρυπτείας» που τα μέλη της είχαν ως αποστολή να δολοφονούν «ΕΙΛΩΤΕΣ», γοήτευε, ως γνωστόν, τους διάφορους ναζι-φασίστες γερμανούς ιστορικούς, μεταξύ των οποίων και τον Helmut Berve: «SPARTA», σελ. 40-41,Leipzig 1937, για την οποία ο γάλλος Pierre Vidal-Naque στο έργο του «Le chasseur noir» (Paris 1981,σελ. 195) σημειώνει: «είναι πράγματι αδύνατο να διαχωρίσουμε την Κρυπτείας από την πραγματική λειτουργία που ασκούσε μέσα στην σπαρτιατική κοινωνία, λειτουργία που πρέπει να διαμορφώθηκε βασικά από τον 8ο αιώνα, χρονολογία της κατάκτησης της Μεσσηνίας: το να ευνοεί δηλαδή τη με όλα τα μέσα διατήρηση ενός αστυνομικού κράτους απέναντι στις ενδημικές εξεγέρσεις του υποδουλωμένου πληθυσμού της Μεσσηνίας και της ίδιας της Λακωνίας. Ο κρύπτης, όπως και ο έφηβος των αθηναϊκών μύθων, είναι ένας πανούργος κυνηγός, όμως είναι ένας κυνηγός ειλώτων. Η προσωρινή αγριότητα του κρύπτου είναι μια αγριότητα κοινωνικοποιημένη σε μεγάλο βαθμό και μάλιστα πολιτικοποιημένη: χρησιμεύει άμεσα στη διατήρηση της πολιτικής και κοινωνικής τάξης» (Pierre Vidal-Naque: «Ο μαύρος κυνηγός», σελ. 214, Αθήνα 1983). Οι απόψεις των γερμανών χιτλερικών, των διαφόρων κρυφο-ναζιστών ΜΠΑΛΤΑΚΩΝ και των ανοιχτών ναζι-φασιστών της «Χρυσής Αυγής» αποτελούν, μεταξύ άλλων, μια αλυσίδα με κρίκους: «ΚΡΥΠΤΕΙΑ» – SS – «Ταγματα Εφόδου».
2.ΣΠΑΡΤΗ. Η αρχαία Σπάρτη θεωρούνταν ως «υπόδειγμα κράτους» απ’ το ΧΙΤΛΕΡ που σε λόγο του το 1929 χαρακτήριζε τη Σπάρτη ως «το πιο καθαρό ρατσιστικό κράτος της ιστορίας» (Ernst Nolte: «Der Faschismus in seiner Epoche» σελ.500, Muenchen 1965) και τους διάφορους ναζι-φασίστες ιστορικούς και θεωρητικούς (H.Berve 1937, κλπ., R.W.Darre 1929, κλπ., H.F.Guenther 1929, κλπ., H.Funke 1929, κλπ., κλπ. κλπ.).
3. ΣΑΜΑΡΑΣ: «ο Σαμαράς έδινε σταθερά το «παρών» σε διχαστικές εκδηλώσεις, όπως εκείνες στην Πηγάδα του Μελιγαλά, ενώ ακολουθούσε μια ρητορική (για «πρασινοφρουρούς» κ. α.) που ξεσήκωνε τους ροπαλοφόρους «Κένταυρους» και «Ρέιντζερς» της γαλάζιας γενιάς» («Νέα», 5-6/12/2009, σελ.12) και: «από κοντά και η Ν.Δ., που βλέπει το μνημόσυνο του 1982 ως τη δέουσα απάντηση στην επίσημη αναγνώριση της εαμικής Αντίστασης. Ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει π.χ. με ειδικό δελτίο τύπου την έλευσή του «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές» («Ελευθερία» 18/9/82) και «Ελευθεροτυπία», ΙΟΣ, 11/9/2005), («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», Νο 311, 1-15 Δεκ. 2009, σελ.2).
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Η απάτη των ευρωεκλογών σε μια χώρα πλήρως εξαρτημένη και παραγωγικά κατεστραμμένη
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
ΕΞΩ η Ελλάδα, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, από ΕΥΡΩ-ΕΥΡΩΖΩΝΗ-ΕΕ
Πλησιάζουν ευρωεκλογές και οι καμπάνιες έχουν επικεντρωθεί στο πόσο ιδιαίτερες είναι οι συγκεκριμένες και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν / θα παίξουν για το λαό και τη χώρα. Το σύνθημα; «Δράσε, αντίδρασε, επηρέασε»...
Ευρωεκλογές που βρίσκουν την χώρα σε κατάσταση διάλυσης. Στην οποία ο λαός θα κληθεί να εκλέξει ένα νέο Ευρωκοινοβούλιο. Ένα Ευρωκοινοβούλιο που 4 χρόνια μετά το 1ο μνημόνιο τώρα μόλις άρχισε να ψελλίζει κάτι για την κοινωνική καταστροφή και την φτώχεια στις χώρες της Ε.Ε. και κυρίως τις μνημονιακές. 4 χρόνια σιωπής και διακριτικής παρακολούθησης - συμφωνίας του ξεπουλήματος των αδύναμων και εξαρτημένων χωρών στις ιμπεριαλιστικές, που οικονομικά και πολιτικά ηγεμονεύουν στην ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, κλπ.). Ένα Ευρωκοινοβούλιο που δεν λαμβάνει καμία ουσιαστική απόφαση, μιας και όλα κρίνονται στις Συνόδους Κορυφής.
Στην χώρα μας αυτά τα 5 χρόνια που προηγήθηκαν τα περισσότερα εργασιακά δικαιώματα χάθηκαν. Η ανασφάλιστη εργασία έγινε κανόνας. Οι συνδικαλιστικοί αγώνες ποινικοποιήθηκαν, τρομοκρατήθηκαν από τους μηχανισμούς καταστολής, ξεπουλήθηκαν από τις ρεφορμιστικές ηγεσίες των συνδικάτων, διασπάστηκαν από τους ρεφορμιστές σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ. Παράλληλα στα σπλάχνα της «δημοκρατικής ιδέας της ΕΕ» εκκολάφθηκε και έσπασε το αυγό του φιδιού που λέγεται Ναζι-φασισμός. Τα ΜΜΕ σε συνδυασμό με το μεγάλο κεφάλαιο, την ολοένα και εντεινόμενη φασιστικοποίηση που προωθούσαν οι τελευταίες κυρίως κυβερνήσεις, τις σκανδαλώδεις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, την καταπάτηση ακόμα και του Αστικού Συντάγματος, την κατήφεια και απογοήτευση, τη μαζική φτωχοποίηση και την απόλυτη εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων και τις διάφορες συμφωνίες σε επίπεδο ΕΕ (τύπου «Δουβλίνο ΙΙ») γιγάντωσαν Ναζι-φασιστικές γκρούπες, σέρνοντας σ’ αυτή την υπεραντιδραστική και πολύ επικίνδυνη κατεύθυνση κοινωνικά περιθωριοποιημένα αλλά και μεγάλα τμήματα μικροαστικών στρωμάτων και κάποια μεσο-αστικά.
Η χώρα μας εισέρχεται σε αυτές τις ευρωεκλογές παραγωγικά κατεστραμμένη, με επιχειρήσεις να εγκαταλείπουν τη χώρα, με μαζικές απολύσεις, με υψηλή ανεργία (που ειδικά στους νέους ξεπερνά το 67%) και διαφθορά δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Διαφθορά που γνώριζε, διόγκωσε και εκμεταλλεύτηκε η ΕΕ και κατ' επέκταση οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες αυτής, για να ελέγξουν τις κυβερνήσεις, να αγοράσουν κάθε σπιθαμή γης, υπηρεσιών και πρώτων υλών κοψοχρονιά. Οι δηλώσεις υψηλών αξιωματούχων της ΕΕ που κατά καιρούς έρχονται στη δημοσιότητα επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Ακόμα, η ΕΕ μέσω των προγραμμάτων «μη-ανάπτυξης» ΕΣΠΑ (λεφτά των υπόλοιπων λαών της ΕΕ) προσπαθεί να εξαγοράσει συνειδήσεις, να χρηματοδοτήσει έργα για το θεαθήναι (μη παραγωγικά όπως πλατείες, δρόμους, πεζοδρόμια, προσωρινή εργασία), που δεν έχουν σαν στόχο την καταπολέμηση των δομικών προβλημάτων, αλλά και πάλι την ενδυνάμωση και εξυπηρέτηση του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου που καρπώνεται τεράστια κέρδη παρά τη σημερινή βαθιά κυκλική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής.*
Οι νέες αυτές ευρωεκλογές μας βρίσκουν με νοσοκομεία κλειστά, τα ασφαλιστικά ταμεία λεηλατημένα (με αποφάσεις της ΕΕ) και γενικά με ένα σύστημα υγείας και ασφάλισης ισοπεδωμένο. Με τον λαό να πεθαίνει σε ράντζα χωρίς τη στοιχειώδη περίθαλψη, μια καταστροφική κρίση που θυμίζει αρχές της δεκαετίας του 1950 και σε κάποιο βαθμό τα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής και της Αντίστασης.
Τα ΜΜΕ πλήρως ελεγχόμενα απ’ το μεγάλο κεφάλαιο, τις τράπεζες και από την κυβέρνηση που τα υπηρετεί. Πλήρως συγχρονισμένα σε μία τακτική ηττοπάθειας, διαστρέβλωσης και καταδίκης κάθε λαϊκής αντίστασης. Και όταν όλα αυτά δεν επαρκούν, σπεύδουν τα ΜΑΤ που τελευταία αιματοκυλούν καθημερινά τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Απέναντι σε όλα αυτά μας ζητούν να πάμε και πάλι στην κάλπη. Προσπαθούν να μας δελεάσουν με σενάρια: «αν είναι μεγάλη η ήττα των μνημονιακών δυνάμεων τότε θα πιεστούν να διενεργήσουν σύντομα και Εθνικές εκλογές», αυταπάτη που κυρίως καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλη αυταπάτη που δεν στηρίζεται πουθενά. Όπως δεν στηριζόταν πουθενά το «θα πέσουν μέχρι το φθινόπωρο» της ηγεσίας του λίγο μετά τις δεύτερες εκλογές του 2012, μιας και η κινηματική υποχώρηση και η έλλειψη οργάνωσης και ενότητας ήταν και είναι τόσο μεγάλη που την απολαμβάνει η κυβέρνηση.
«Μα αν δεν συμμετέχουμε θα μπουν οι ναζιστές της «Χρυσής Αυγής» στην Ευρωβουλή», λένε κάποιοι άλλοι.
Σχετικά μ’ αυτό, το όντως σημαντικό ζήτημα είναι αναγκαίο να υπενθυμιστεί πως στην Ευρωβουλή είναι «θρονιασμένοι» πολλοί, και καλo-πληρωμένοι με φόρους των ευρωπαϊκών λαών, Ναζι-φασίστες από διάφορες χώρες, μα και απ’ την Ελλάδα η γνωστή ναζι-φασίστρια Νίκη Τζαβέλλα του ΛΑΟΣ που τώρα βρίσκεται στη φιλόξενη «ζεστή αγκαλιά» της ΝΔ όπως και οι ναζι-φασίστες ομοϊδεάτες της Μ.Βορίδης-Α.Γεωργιάδης-Θ.Πλεύρης, κλπ.. Η ιμπεριαλιστική ΕΕ όχι μόνο καθόλου δεν ενοχλείται, αλλά στη χώρα μας προχώρησε, όπως είναι γνωστό, και στη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ), με δυο μάλιστα ανοιχτά Ναζι-φασίστες υπουργούς, τους Μ.Βορίδη-Α.Γεωργιάδη (ΛΑΟΣ), και ΚΑΝΕΝΑ απ’ τα άλλα πολιτικά κόμματα δεν ενοχλήθηκε τότε, και πολύ περισσότερο δεν αντιτάχθηκαν ούτε διαμαρτυρήθηκαν, ούτε βέβαια και τα ρεφορμιστικά σοσιαλδημοκρατικά «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, που επέδειξαν, για πρώτη φορά, μια προκλητικότατα ξενόδουλη στάση – με ΜΟΝΑΔΙΚΗ τιμητική εξαίρεση στο ελληνικό κοινοβούλιο το βουλευτή ΤΑΣΟ ΚΟΥΡΑΚΗ (ΣΥΡΙΖΑ) – απέναντι στην ωμή ανάμειξη της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, ΟΛΑ ζητούσαν τότε εκλογές για το πρώτο 10ήμερο του Δεκέμβρη του 2011, που κι’ αυτές δεν έγιναν τότε, αλλά το Μάη-Ιούνη 2012, όταν το αποφάσιζαν οι εκπρόσωποι των γερμανικών και γαλλικών μονοπωλίων Μέρκελ-Σαρκοζί, ώστε να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα ταξικά συμφέροντα των ισχυρών μονοπωλίων της ΕΕ και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.
Όσον αφορά την ιμπεριαλιστική ΕΕ, αυτή, έτσι κι αλλιώς, όπως φάνηκε το αμέσως προηγούμενο διάστημα όποτε θέλει μπορεί να τους «συμμαζέψει» για να τους χρησιμοποιήσει όταν θα τους έχει πραγματικά ανάγκη.
Στις φετινές Ευρωεκλογές εμείς δεν θα «είμαστε», δεν θα συμμετέχουμε σ’ αυτές!
------
*Σε πλήρη αντίθεση και μόνιμη αντιπαράθεση βρίσκεται η μαρξιστική θεωρία των οικονομικών κρίσεων των κλασικών ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ μ’ όλες τις άλλες (ανοιχτά αστικές και ψευτομαρξιστικές) αλλά και με την αντιμαρξιστική-αντιλενινιστική θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ («Προγρ. ΚΚΕ», σελ. 11, Αθήνα 2013, «Ρ» 15/9/2013, σελ.4, κλπ), δανεισμένη απ’ τον H.Grossmann: «Das Akkumulations-und Zusammenbruchsgesetz des kapitalistischen Systems» Leipzig 1929 (σελίδες 628), που αρνείται ως θεμελιώδη ΑΙΤΙΑ των κυκλικών καπιταλιστικών κρίσεων υπερπαραγωγής τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: δηλ. την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής (ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ), και, κατά συνέπεια, επιπλέον, ΑΡΝΕΙΤΑΙ-ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ προφανώς, πλην πολλών άλλων, και το ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ των οικονομικών κρίσεων στον καπιταλισμό, παρά τις όποιες παραπλανητικού χαρακτήρα φραστικές διατυπώσεις, αφού ΑΡΝΕΙΤΑΙ τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ – ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό είναι αντιμαρξιστική η θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» – αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Σάββατο 5 Απριλίου 2014
D.N.Pritt: Η ΔΙΚΗ ΖΗΝΟΒΙΕΦ (1936) ΜΕΡΟΣ Γ’
ΜΕΡΟΣ Α’ | ΜΕΡΟΣ Β’
Η ΔΙΚΗ ΖΗΝΟΒΙΕΦ (1936)
Denis Nowell Pritt (22.9.1887-23.5.1972)
Διαπρεπής άγγλος νομικός και βουλευτής 1935-1950
συνέχεια από «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» αρ.φυλ. 391 (1-31/10/2013)
Έχω φτάσει, σχεδόν, στο τέλος της συζήτησης του πρώτου κύριου μέρους της κριτικής αλλά προτού ολοκληρώσω θα πρέπει να προσθέσω ένα σημείο το οποίο έχει να κάνει πιο πολύ με την προσωπική μου εντύπωση, αν και δεν είναι απαραίτητα ασήμαντο γι’ αυτό το λόγο. Κατά την ακροαματική διαδικασία, παρατήρησα προσεχτικά την συμπεριφορά των κατηγορουμένων για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα. Όλοι μαζί αποτελούσαν μια, κατά ένα ενδιαφέροντα τρόπο, ετερόκλητη ομάδα. Άλλος έμοιαζε με γερμανό ωρολογοποιό, άλλος με λογιστή, άλλος με έξυπνο γερμανό πρίγκιπα, άλλος με Άγγλο αξιωματικό του ιππικού, άλλος με πυγμάχο, άλλος με δημοφιλή ηθοποιό, και άλλος με έναν ξύπνιο άνθρωπο των επιχειρήσεων. Αλλά όλοι τους – εκτός από δύο – σε κάθε στάδιο των πέντε κουραστικών ημερών της ακροαματικής διαδικασίας δεν έδειξαν ίχνος φόβου ή αμηχανίας. Το κουρασμένο πρόσωπο, οι νευρικές κινήσεις των χεριών, η σαστισμένη έκφραση, όλα, δηλαδή, τα συνήθη χαρακτηριστικά που συναντούμε σε εδώλια κατηγορουμένων σε πάρα πολλές δίκες της εποχής μας ήταν απόντα. Το πρώτο πράγμα που πρόσεχε κάποιος, μόλις εισερχόταν στην αίθουσα του δικαστηρίου, ήταν η φαινομενική ηρεμία των κατηγορουμένων. Έχοντας ευγενική και υπομονετική αντιμετώπιση απ΄ το δικαστήριο, τον εισαγγελέα και τους φρουρούς (με τη δυνατότητα να περπατήσουν για λίγο έξω απ΄την αίθουσα αν το επιθυμούσαν), μιλούσαν ελεύθερα όποτε ήθελαν, έφερναν αντίρρηση με σθένος, αν όχι με υψωμένη φωνή, ο ένας στον άλλον σε κύρια ή δευτερεύοντα σημεία και δεν έδειχναν κανένα σημάδι πίεσης ή καταναγκασμού. Τα δύο στάδια της δίκης στα οποία, όπως ήταν φυσικό, δεν εκδηλώθηκε πλήρως αυτή η συμπεριφορά ήταν το ένα πριν την τελική αγόρευση του εισαγγελέα και το άλλο κατά τα τελευταία λόγια των κατηγορουμένων. Στο πρώτο από αυτά τα στάδια, πάντα μια καταθλιπτική στιγμή για τον κατηγορούμενο σε οποιαδήποτε ποινική υπόθεση, τέσσερις ή πέντε από τους κατηγορούμενους κάθονταν με τα μάτια τους κλειστά ή ακουμπούσαν τα κεφάλια στα χέρια τους, όχι νευρικοί, αλλά μάλλον ακίνητοι. Μεταξύ των δημοσιογράφων που ήταν παρόντες ποικίλλουν οι απόψεις για το αν κοιμόντουσαν, ή απλά βαριούνταν, ή αν ήταν βαθιά επηρεασμένοι. Από την πλευρά μου, ως δικηγόρος, ήμουν πεπεισμένος ότι δοκίμαζαν την εμπειρία πολλών κατηγορουμένων. Ανεξάρτητα κατά πόσο νόμιζαν πριν ότι μπορούσαν να κατανοήσουν την ισχύ της κατηγορίας εναντίον τους και τον κίνδυνο της θέσης τους, η τελική ομιλία του Εισαγγελέα αναπόφευκτα έκανε αυτήν την συνειδητοποίηση πιο σαφή και πιο καταθλιπτική. Στο άλλο στάδιο, οι τελικές ομιλίες από τους κατηγορούμενους, ήταν φυσικό αρκετά να διαπιστωθεί ότι μερικές μόνο από αυτές, ήταν κάπως συναισθηματικά φορτισμένες.
Συνολικά, τότε, εξετάζοντας τις δύο κύριες και, σε πρώτη ματιά, τις περισσότερο βαρύνουσες κριτικές μ’ όλη την προσοχή και την ικανότητα που διαθέτω, ομολογώ ότι δεν μπορώ να βρω έδαφος για καμία από αυτές.
Είναι, φυσικά, άξιο παρατήρησης ότι τόσο στην κατάθεσή τους κατά τη διάρκεια της εξέτασης τους από τον Βισίνσκι, όσο και στον «τελικό λόγο» τους, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, κατηγορούμενοι, μολονότι μίλησαν φυσικά, ελεύθερα και αυθόρμητα, πράγματι διατύπωσαν τις ομολογίες τους με μια ταπεινωτική πληρότητα. Το γεγονός αυτό προκαλεί εντύπωση στους Άγγλους παρατηρητές, ιδιαίτερα σ’ εκείνους που έχουν συνηθίσει να κρίνουν ως περίεργη και, όντως, «αντι-αγγλική», κάθε δικαστική διαδικασία με βάση την ομοιότητά ή τη διαφορά της με την περίτεχνη και προσεχτική διαδικασία των αγγλικών δικαστηρίων. Και είναι έτοιμοι να συμπεράνουν πως αυτό και μόνο το χαρακτηριστικό αποτελεί στοιχείο που δείχνει ότι οι ομολογίες δεν ήταν, κατά κάποιο τρόπο, αυθεντικές. Αλλά εκτός από το ότι είναι πολύ επικίνδυνο να κρίνουμε ανθρώπους με διαφορετική συμπεριφορά, λες και δεν είχαν την τύχη να είναι Άγγλοι, θα πρέπει να συνηδητοποιήσουμε ότι όλα τα επιχειρήματα που ήδη αναπτύχθηκαν για να δείξουν ότι οι κατηγορούμενοι ήταν πράγματι ένοχοι, διατηρούν όλη την ισχύ τους και εδώ. Γιατί αν ήταν ένοχοι, οι ομολογίες τους, ανεξάρτητα απ΄το πόσο υπερβολικές φαίνονταν, δεν ήταν ψευδείς. Αυτό καθεαυτό το γεγονός αποκλείει κάθε υπόθεση που θεωρεί απίθανες τις ομολογίες και που συνάγεται απ΄την υπερβολή με την οποία αυτές διατυπώθηκαν στο δικαστήριο. Και θα πρέπει να υπενθυμίσουμε για τους Ζινόβιεφ και Κάμενεφ ότι οι ομολογίες τους το 1935 ήταν, και τότε, αυθεντικές, αν και ελλιπείς, μολονότι είχαν διατυπωθεί με εξίσου υπερβολικό τρόπο. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για μια διαφορά στην συμπεριφορά και στον τρόπο που βλέπει κανείς τα πράγματα και, οπωσδήποτε, έχω παρατηρήσει παρόμοια ταπεινωτικές ομολογίες σε συνηθισμένες δίκες μικρής σχετικά σημασίας στην ΕΣΣΔ. Μπορεί κάποιος να δει ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι απολογούμενοι για να κατηγορήσουν τους εαυτούς τους ήταν πιο έντονη και ταπεινωτική προς το τέλος της δίκης απ΄ ότι νωρίτερα κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας και τούτο, νομίζω, είναι φυσικό. Κατά την ακροαματική διαδικασία, όταν η δίκη δεν είχε προχωρήσει τόσο ώστε να μην τους αφήσει κάποια εύλογη ελπίδα να ξεφύγουν απ΄το θάνατο, η συμπεριφορά των κατηγορουμένων ήταν εμφανώς πρόσχαρη και περήφανη. Είχαν ακόμα την διάθεση και το κίνητρο λόγω των μεταξύ τους διενέξεων όσον αφορά το σχετικό βαθμό ενοχής του καθενός και όσον αφορά την ακρίβεια των καταθέσεών τους σε γεγονότα στα οποία εμπλέκονται δύο, τρείς ή και περισσότεροι απ’ αυτούς. Κατά το τελευταίο, όμως, στάδιο της δίκης ύστερα από την ξεκάθαρη ομιλία του Βισίνσκι και ύστερα από τέσσερις μέρες ακροματικής διαδικασίας όταν αυτές οι διενέξεις είχαν λυθεί και δεν υπήρχε περιθώριο για αμφιβολία ή ελπίδα, η φυσική αντίδραση (στην απουσία κάθε λογικής δυνατότητας να αρχίσει μια σύγκρουση για οποιοδήποτε βασικό ή επουσιώδες ζήτημα) θα ήταν προς στην κατεύθυνση να ξαλαφρώσει το μυαλό όλων. Όποια και αν είναι η εντύπωση που σχηματίζεται στην αυθεντική αγγλική σκέψη από αυτήν την περίεργη ψυχική στάση, είναι δύσκολο να δει κανείς πως μπορεί, υπό το φώς όλων των περιστάσεων της παρούσας υπόθεσης, να πείσει οποιονδήποτε παρατηρητή για το ψεύδος των ομολογιών, την αθωότητα των κατηγορουμένων ή την ύπαρξη οποιασδήποτε ατασθαλίας κατά την προανακριτική εξέταση των κατηγορουμένων.
Η απάντηση στην επόμενη κριτική που θα εξετάσουμε είναι πιο σύντομη. Η κριτική αυτή έχει, χάριν συντομίας, ως εξής: ότι όλη η υπόθεση είναι απλώς απίστευτη και ότι κανείς, και περισσότερο απ’ όλους παλιοί επαναστάτες, δεν θα μπορούσε να επιδείξει την συμπεριφορά που υποτίθεται είχαν αυτοί οι άνδρες. Τούτο το επιχείρημα θα είχε κάποια βαρύτητα αν οι κατηγορούμενοι είχαν αρνηθεί τις κατηγορίες και αν αποδεικνύονταν ότι τα στοιχεία εις βάρος τους ήταν ανεπαρκή. Ελπίζω, όμως, να μην θεωρηθεί ως χαριτολογία αν πω ότι τούτο μου θυμίζει κάποιον που, όταν αντίκρισε για πρώτη φορά το Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας ένα όμορφο απόγευμα, είπε, χωρίς δισταγμό, ότι δεν πιστεύει στα μάτια του. Το περίεργο, επιπλέον, με αυτήν την κριτική είναι ότι προέρχεται κυρίως από ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια υποστήριζαν πως και η κυβέρνηση της και οι οικονομικές συνθήκες της Σοβιετικής Ρωσίας είναι τόσο κακές και πως ο λαός της βρίσκεται σε τόσο έκρυθμη κατάσταση επαναστατικού αναβρασμού που μόνο η αδίστακτη χρήση βίας αποτρέπει ένα επαναστατικό ξέσπασμα ανά πάσα στιγμή. Αυτοί οι κριτικοί θα έπρεπε σίγουρα να δεχθούν την είδηση ότι υπάρχουν συνομωσίες για να δολοφονηθούν οι επικεφαλείς μιας τέτοιας κυβέρνησης ως το πιο φυσικό και αναπόφευκτο πράγμα στο κόσμο αντί να δείχνουν μια τυφλή δυσπιστία που προσβάλλει τις σοβιετικές δικαστικές αρχές και καταδεικνύει την πραγματική γνώμη των κριτικών για την σταθερότητα της σοβιετικής κυβέρνησης. Παρόλα αυτά καλό είναι να απαντηθεί η κριτική αυτή με επιχειρήματα στο βαθμό που είναι αρκετά στέρεα για να επιδέχεται τέτοια αντιμετώπιση. Κατά πρώτον, και η πιο σκεπτικιστική εξέταση των διαθέσιμων στοιχείων, τόσο μέσα όσο και έξω από τα πλαίσια της δίκης, θα πρέπει να πείσει τον οποιονδήποτε ότι τροτσκιστικά και ζηνοβιεφικά κέντρα και ομάδες, λιγότερου ή περισσότερου συνωμοτικού χαρακτήρα, δρουν εδώ και κάμποσο καιρό. Το ερώτημα είναι πόσο μακριά ήταν διατεθειμένα να φτάσουν όλα αυτά τα κέντρα προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους. Δυστυχώς, είναι αναμφίβολο ότι κάποια από αυτά τα κέντρα ήταν διατεθειμένα να φτάσουν μακριά και, όντως φτάσαν τόσο μακριά ώστε να δολοφονήσουν τον Κίροφ. Αν κάποιος λάβει επίσης υπόψιν τις ομολογίες και όλο τον όγκο των πραγματικά αποδεικτικών στοιχείων που μπορούν να εξαχθούν από τo κατηγορητήριο και από τις πληροφορίες που αναφέρθηκαν στο δικαστήριο, είναι αρκετό για να καταδειχθεί ότι η τρομοκρατική συνομωσία πραγματικά υπήρχε. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς φοιτητής της ψυχολογίας για να καταλάβει σε πόση απελπισία μπορεί να οδηγήσει τελικά φιλόδοξους άντρες η παρατεταμένη και έντονη επιθυμία για εξουσία. Αν δεν υπήρχαν ομολογίες ή αποδεικτικά στοιχεία θα ήταν, κατά πρώτη άποψη, απίθανο, αλλά όχι αδύνατο, πως αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν σε τέτοιο σημείο, ενάντια στην Μαρξιστική θεωρία και τα κοινά ανθρώπινα μέτρα. Αλλά ομολογίες και τα αποδεικτικά στοιχεία δεν έλειψαν. Η πιο πειστική αποκήρυξη αυτής της κριτικής, ωστόσο, μου φαίνεται να βασίζεται στο εξής: όχι μόνο είναι σίγουρα απίθανο, αλλά εντελώς αδύνατο για κάθε ομάδα ευφυών ατόμων που βρίσκεται στην διακυβέρνηση μιας χώρας να αφήσει να ακουστούν όλοι οι φόβοι, οι αμφιβολίες, οι επικρίσεις, και οι αμέτρητες παρεξηγήσεις και παρερμηνείες, που συνοδεύουν μια υπόθεση όπως αυτή, για οποιονδήποτε λόγο, εκτός από το ότι η συνωμοσία αποδείχθηκε σαφώς και σίγουρα από τα τελικά στοιχεία. Αξίζει να κάνουμε μια παύση και να σκεφτούμε για λίγο το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό στο οποίο ανακαλύφθηκε αυτή η συνομωσία (ή σύμφωνα με τους ακραίους κριτικούς, το σκηνικό στο οποίο η σοβιετική κυβέρνηση χωρίς να λογαριάζει ηθική και ειλικρίνεια και ακόμα την ίδια της την φήμη έστησε μια απαίσια φάρσα όπου δεκαέξι άνθρωποι δέχθηκαν εθελοντικά να παίξουν ρόλους για να καταστρέψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους).
Πρόσφατα, και πιο συγκεκριμένα στο τρέχον έτος 1936, η Σοβιετική Ένωση εισήλθε σε μια νέα φάση όχι μόνο οικονομικής αλλά και πολιτικής ανάπτυξης. Από οικονομικής άποψης, το επίπεδο ζωής της – αν και, ακόμα, χαμηλότερο σε σύγκριση με αρκετές από τις πιο «τυχερές» χώρες αποτελεί, παρόλο αυτά, σχεδόν θαύμα σε σχέση με το τι ήταν δυο δεκαετίες πριν και είναι σχεδόν απίστευτο ακόμα και σε σχέση δύο χρόνια πριν. Από πολιτικής άποψης, ένα γεγονός όπως η πλήρης και χωρίς περιορισμούς παροχή δικαιώματος ψήφου σε όλα τα μέλη των «απαλλοτριωμένων» τάξεων, το οποίο φιλικά διακείμενοι κριτικοί νόμιζαν και έλπιζαν ότι θα γίνει στα επόμενα οχτώ ή δέκα χρόνια, θα έχει σίγουρα επιτευχθεί πριν το τέλος του 1936. Η απευθείας εκλογή μέσω μυστικής ψηφοφορίας καθόλη την ιεραρχία των σοβιέτ και των άλλων οργάνων, που εκλέγονταν μέχρι τώρα με το έμμεσο σύστημα, είναι κάτι που επίσης θα γίνει σίγουρα αυτό το χρόνο. Επιπλέον, τόσο στη σφαίρα της διοίκησης όσο και της δικαιοσύνης, έχουν γίνει ή πρόκειται να γίνουν παραχωρήσεις οι οποίες στο σύνολό τους ισοδυναμούν με μια πολύ μεγάλη παραχώρηση εκτελεστικής εξουσίας. Λίγες είναι οι κυβερνήσεις που έχουν παραχωρήσει εθελούσια, μικρό ή μεγάλο μέρος της εκτελεστικής τους εξουσίας και, σχεδόν, κάθε κυβέρνηση στο κόσμο σήμερα προσπαθεί να επεκτείνει τις εκτελεστικές της αρμοδιότητες. Η ελευθερία του λόγου και των συναθροίσεων, η ελευθερία από την αυθαίρετη σύλληψη και το απαραβίαστο της αλληλογραφίας είναι δικαιώματα τα οποία, τουλάχιστον τυπικά, παραχωρήθηκαν από νωρίς. Στην παρούσα παγκόσμια πολιτική κατάσταση, όλα αυτά αποτελούν μια ατρόμητη δήλωση ότι η Σοβιετική Ένωση είναι πολιτικά και οικονομικά τόσο σταθερή που δεν χρειάζεται πια καμία έκτακτη εκτελεστική εξουσία για να υπερασπίσει τον εαυτό της με τις μακρόχρονες και επίμονες αιρέσεις των τροτσκιστικών και ζηνοβιεφικών κέντρων να έχουν φτάσει, κατά τα φαινόμενα, στο τέλος τους και με τους περισσότερους ηγέτες τους, ακόμα και αυτούς που είχαν εμπλακεί σε σοβαρά αντεπαναστατικά αδικήματα να έχουν μετανοήσει πλήρως και δημόσια, να έχουν συγχωρεθεί και να έχουν επανενταχθεί στο Κομμουνιστικό κόμμα. Ένας πραγματικά καλοκαιρινός ουρανός στον οποίο κανείς δεν θα ήθελε να δει μια καταιγίδα, στον οποίο κανείς, πάνω απ΄ολα δεν θα ήθελε να προκαλέσει μια καταιγίδα. Ξαφνικά, τραγικά η καταιγίδα ξεσπάει. Οι δηλώσεις μεταμέλειας αποδείχθηκαν ότι ήταν ψευδείς, και οι διαφωνούντες αποδείχθηκε ότι εκμεταλλεύθηκαν την κομματική επανένταξή τους όχι απλά για να συνεχίσουν την προπαγάνδα υπέρ των απόψεών τους (αναγκάζοντας, όμως, έτσι, την κυβέρνηση να αναρωτηθεί αν η επιεικής μεταχείριση εχθρικών στοιχείων δεν ήταν τελικά λάθος και αν θα έπρεπε να επανεξετάσει, προς το συμφέρον της δημόσιας ασφάλειας, τις δραστηριότητες όλων των γνωστών, ή κατ’ υποψία, τροτσκιστικών και ζηνοβιεφικών που κατέχουν υπεύθυνες θέσεις σε διάφορα σημεία της χώρας), αλλά και για συνωμοτήσουν ενεργά για να δολοφονήσουν κάποιους από τους κύριους ηγέτες της χώρας με τρόπο που μπορεί να προκαλέσει τη μέγιστη δυνατή σύγχυση, τρόμο και αιματοχυσία με αποκλειστικό σκοπό να αρπάξουν οι ίδιοι την εξουσία. Σίγουρα, οι χειρότεροι παρανοϊκοί και μορφιομανείς της Κεντρικής Ευρώπης θα φαίνονταν να είναι πιο ήρεμοι και διαυγείς πολίτες σε σύγκριση με τους ηγέτες μιας μεγάλης χώρας που θα ανακοίνωναν σε μια τέτοια στιγμή την ανακάλυψη μια τέτοιας συνομωσίας και θα προχωρούσαν στη διεξαγωγή δημόσιας δίκης των συνωμοτών με οποιαδήποτε άλλη αιτία εκτός από το ότι τα γεγονότα είναι αδιάψευστα και η συνομωσία αποδεδειγμένη.
συνεχίζεται
Πέμπτη 3 Απριλίου 2014
Για την παγκόσμια καπιταλιστική κυκλική κρίση υπερπαραγωγής
Σε πλήρη αντίθεση και μόνιμη αντιπαράθεση βρίσκεται η μαρξιστική θεωρία των οικονομικών κρίσεων των κλασικών ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ μ’ όλες τις άλλες (ανοιχτά αστικές και ψευτομαρξιστικές) αλλά και με την αντιμαρξιστική-αντιλενινιστική θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ («Προγρ. ΚΚΕ», σελ. 11, Αθήνα 2013, «Ρ» 15/9/2013, σελ.4, κλπ), δανεισμένη απ’ τον H.Grossmann: «Das Akkumulations-und Zusammenbruchsgesetz des kapitalistischen Systems» Leipzig 1929 (σελίδες 628), που αρνείται ως θεμελιώδη ΑΙΤΙΑ των κυκλικών καπιταλιστικών κρίσεων υπερπαραγωγής τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: δηλ. την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής (ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ), και, κατά συνέπεια, επιπλέον, ΑΡΝΕΙΤΑΙ-ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ προφανώς, πλην πολλών άλλων, και το ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ των οικονομικών κρίσεων στον καπιταλισμό, παρά τις όποιες παραπλανητικού χαρακτήρα φραστικές διατυπώσεις, αφού ΑΡΝΕΙΤΑΙ τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ – ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό είναι αντιμαρξιστική η θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» – αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος (("Ανασύνταξη", αρ.φυλ. 396 1-31/3/2014 σελ. 2)
Τρίτη 1 Απριλίου 2014
Matyas Rakosi: «Για την ανάμιξη των χρουστσοφικών υπέρ του Imre Nagy και των αντεπαναστατικών δυνάμεων στην Ουγγαρία»
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΟΥΓΓΡΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΗΓΕΤΗΣ MATYAS RAKOSI ΓΙΑ ΤΙΣ ΩΜΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΧΡΟΥΣΤΣΟΦΙΚΩΝ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΩΝ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΤΟΤΕ ΛΑΪΚΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ
«Για την ανάμιξη των χρουστσοφικών υπέρ του Imre Nagy και των αντεπαναστατικών δυνάμεων στην Ουγγαρία»
“Offen-siv” 7/2006
Γράμμα του ούγγρου Ervin Roznyai στο γερμανό Kurt Gossweiler 24/8/2005 ως απάντηση σε ερώτησή του 18/7/2005
«(…) Σε μας η Αριστερά ήταν πάντοτε αδύνατη: η 19-er Raeterrepublik άφησε κυρίως αρνητικά σημάδια στη συνείδηση του πληθυσμού, προπαντός εξαιτίας της φυσικής και ιδεολογικής τρομοκρατίας του φασισμού του Horthy, αλλά και επειδή ο Horthy λόγω Χίτλερ διασφάλισε τον τίτλο του ανθρώπου που «επέκτεινε τη χώρα», επειδή το Μάρτη του 1938 ανακοίνωσε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα εξάλειψης της ανεργίας, επειδή οι μικροί-μεσαίοι αστοί επωφελήθηκαν απ’ τους νόμους κατά των εβραίων, λαμβάνοντας ένα μέρος από την απαλλοτριωμένη περιουσία. Όλα αυτά ευνόησαν τις φασιστικές ιδεολογίες να αποκτήσουν βαθιές ρίζες.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου μόλις υπήρχε στην Ουγγαρία παρτιζάνικο κίνημα, έμεινε περιορισμένο στη δράση μιας μικρής και μεμονωμένης Ομάδας. Η βαθιά ριζωμένη σοβιετική και κομμουνιστική εχθρότητα διατηρήθηκε και μετά την απελευθέρωση, εν μέρει δυνάμωσε ακόμα περισσότερο. Παρόλο που η αγροτική μεταρρύθμιση πραγματοποιήθηκε με απαίτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος και οι κομμουνιστές κυρίως πρωτοστάτησαν στο μοίρασμα της γης, στις βουλευτικές εκλογές νίκησε το δεξιό κόμμα των μικρο-αγροτών με απόλυτη πλειοψηφία. Ουσιαστικά η στροφή πραγματοποιήθηκε μόνο με την παρουσία του σοβιετικού στρατού και (σε ακραία περίπτωση) με την ανοιχτή παρέμβαση του.
Παρόλα αυτά τα αρνητικά άρχισε μια τεράστια ανάπτυξη μέσω του Κομμουνιστικού Κόμματος και τη δραστηριότητα των διαρκώς αυξανόμενων μελών του. Αυτή η όχι σπάνια ηρωϊκή ορμή διακόπηκε λόγω της δυτικής απειλής παγκοσμίου πολέμου, όταν ένα μέρος των οικονομικών πηγών-πόρων αναγκαστικά και υπό μεγάλη πίεση χρόνου έπρεπε να διατεθεί για την ανάπτυξη της αμυντικής εξοπλιστικής βιομηχανίας της χώρας.
Όμως δεν ήταν αυτό που προκάλεσε το ρήγμα, αλλά η επίθεση του σοβιετικού ρεβιζιονισμού, η οποία δεν πρωτο-άρχισε με το ΧΧ. Συνέδριο, αλλά – όπως γράφει ο Rakosi στις Αναμνήσεις του – πολύ νωρίτερα, δηλαδή την ημέρα της κηδείας του Στάλιν. Τον Ιούνη του 1953 η σοβιετική κομματική ηγεσία κάλεσε στις Ούγγρους ηγέτες στη Μόσχα (μαζί και τον Imre Nagy), και με έναν ως τότε εντελώς ασυνήθιστο και απρεπή τόνο-ύφος τους επέβαλλε να ορίσουν τον Imre Nagy πρωθυπουργό, να καταδικάσουν οπωσδήποτε ολόκληρη την ως τότε πολιτική και επιπλέον, όλα αυτά να δημοσιευθούν σε μορφή «Μανιφέστου». Τους επιβλήθηκε να διαπιστώνεται στο «Μανιφέστο»: στην κομματική καθοδήγηση ως τώρα οι Εβραίοι καταπίεζαν τους μη-Εβραίους (!!!). Τη συνεδρίαση διεύθυνε ο Berija με ένα εξαιρετικά ωμό στιλ. (συνέβη περίπου το ίδιο όπως με την αντιπροσωπία στις DDR). Ο Rakosi γράφει: «όταν βγήκαμε από την αίθουσα, αισθανθήκαμε στην πλειοψηφία σαν να μας χτύπησε κεραυνός».
Η με τέτοιο τρόπο προετοιμασμένη αντεπανάσταση βοήθησε ευθέως μιαν άλλη, την εξαπόλυση μιας ανοιχτής ρεβιζιονιστικής επέμβασης: την αντικατάσταση του Rakosi. Αυτή την διέταξε ο Mikojan που έφτασε στις 13 Ιούλη στη Βουδαπέστη, πολύ πιθανό με απαίτηση του Tito. «Στο πιάτο μετέφερε το κεφάλι μου στον Τίτο», γράφει ο Rakosi. (ο Imre Nagy ήταν μεταξύ άλλων πράκτορας του Berija)».
***
Σημείωση «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ»: Είναι πρωτίστης σημασίας, για την ανάλυση από μαρξιστική δηλ. λενινιστική-σταλινική σκοπιά – σε σαφή ΠΑΝΤΑ αντιπαράθεση με τα αντιμαρξιστικά ρεύματα χρουστσοφισμού, τροτσκισμού, κλπ. – και για την κατανόηση των αντεπαναστατικών εξελίξεων και τη νίκη της αστικής χρουστσοφικής αντεπανάστασης στις τότε Λαϊκές Δημοκρατίες, η σπουδαία επισήμανση του Ervin Roznyai, ότι το ΠΡΩΤΟ ρήγμα της Λαϊκής Εξουσίας στην Ουγγαρία προκλήθηκε απ’ τη βίαιη επίθεση των σοβιετικών ρεβιζιονιστών, η οποία εξαπολύθηκε την ΙΔΙΑ μέρα της κηδείας του ΣΤΑΛΙΝ, επίθεση που αποτέλεσε την ΕΝΑΡΞΗ της αστικής αντεπανάστασης του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που κορυφώθηκε στη βίαιη πραξικοπηματική ανατροπή της Λαϊκής Εξουσίας με την επίσης βίαιη απομάκρυνση της επαναστατικής ηγεσίας RAKOSI, που άνοιξε το δρόμο στο αιματοκύλισμα της εργατιάς-αγροτιάς – στο οποίο πήραν μέρος και οι ντόπιες αντιδραστικές φεουδο-αστικές πολιτικές δυνάμεις με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών – και την εγκαθίδρυση της ΝΕΑΣ αντιδραστικής αστικο-ρεβιζιονιστικής Εξουσίας με επικεφαλής την αντικομμουνιστική κλίκα των προδοτών NAGY–KADAR που οδήγησε την Ουγγαρία στον καπιταλιστικό δρόμο της Γιουγκοσλαβίας του ΤΙΤΟ – στον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο κινήθηκαν και οι άλλες χώρες της Ευρώπης με πρώτη τη Σοβιετική Ένωση, με εξαίρεση την Αλβανία.
Η αστικο-ρεβιζιονιστική κλίκα του KADAR οργάνωσε και καθοδήγησε ΑΜΕΣΑ τη σταδιακή παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Ουγγαρία με την εφαρμογή καπιταλιστικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων, στις οποίες έδωσαν το όνομα «Νέος οικονομικός μηχανισμός», σύμφωνα με τον οποίο, και οι «κρατικές επιχειρήσεις εργάζονταν στο περιβάλλον της αγοράς και αποκόμιζαν κέρδη» που αποτέλεσαν «πηγή επενδύσεων και μισθών», ενώ «ο σχεδιασμός σοβιετικού τύπου καταργήθηκε» και επιπλέον, «οι ίδιες οι επιχειρήσεις οφείλουν να εκπονήσουν … τα σχέδια των εργασιών τους, τα οποία δεν χρειάζεται καν να επικυρωθούν, αλλά πρέπει συγχρόνως να υποστηρίξουμε τον ενεργό ρόλο των εμπορευματικών σχέσεων και να ξεδιπλώσουμε εκείνον της αγοράς», που συνοδεύτηκε «από μια «συγκεκαλυμμένη» ιδιωτικοποίηση, ειδικά από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80» που αγκάλιασε: «έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980 το 80% περίπου των κατασκευών, το 60% των υπηρεσιών, το 35% της αγροτικής παραγωγής, και το 15% της βιομηχανικής παραγωγής είχαν παραχθεί απ’ τις ιδιωτικές εταιρίες» (I.T.Berend, 1990 και 2006) σημειώνει ένας απ’ τους Ούγγρους πρωτεργάτες των καπιταλιστικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων σ’ αυτή τη χώρα, ενώ το εξωτερικό χρέος της Ουγγαρίας έφτασε τα 20 δισ. δολάρια.
Και ΑΚΡΙΒΩΣ, αυτόν τον παλινορθωμένο καπιταλισμό – τον οποίο η δυτική αντίδραση αποκαλούσε ειρωνικά αλλά και παραπλανητικά «Gulaschkommunismus»(!!!) – τα «γενναία ηρωϊκά παιδιά» των ΤΙΤΟ-ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ προπαγάνδισαν και προπαγανδίζουν και ΣΗΜΕΡΑ, μετά την κατάρρευσή του, ως «υπαρκτό σοσιαλισμό», ως «οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Ουγγαρία» («Ρ» 6/7/1997, σελ.9) με το σοσιαλδημοκράτη Γ.Μαρίνο να δηλώνει το 2010 σε συγκέντρωση στη Βουδαπέστη: «θέλουμε σήμερα να τιμήσουμε μαζί σας τον σύντροφο Γιάνος Κάνταρ, επιφανές στέλεχος του Ουγγρικού και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, που συνέβαλε στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη χώρα σας» («Ρ»6/7/2010), υμνώντας και αποθεώνοντας τον προδότη ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ του σοσιαλισμού στην Ουγγαρία και ΔΟΛΟΦΟΝΟ του επαναστάτη MATYAS RAKOSI, αντικομμουνιστή ΚΑΝΤΑΡ.
Η «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» σημείωνε το 2010: «Εμπνευστές, οργανωτές και πρώτοι καθοδηγητές της αντεπανάστασης στην Ουγγαρία ήταν οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές της προδοτικής κλίκας των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ-Μικογιάν κλπ., η οποία άρχισε με την ανοιχτή επέμβαση στα εσωτερικά του Ουγγρικού Κόμματος και τη βίαιη ανατροπή της Λαϊκής Εξουσίας που επισφραγίστηκε με την οριστική προώθηση στην ηγεσία του Κόμματος της αντεπαναστατικής σοσιαλδημοκρατικής ομάδας των Nagy-Kadar, ενώ στην αντεπαναστατική πορεία, και μετά τους χρουστσοφικούς, προστέθηκαν και συνασπίστηκαν μαζί τους, σε κοινή και παράλληλη αντεπαναστατική δράση, και οι δυνάμεις της φασιστικής φεουδο-αστικής ουγγρικής αντίδρασης που είχαν την παντοειδή ενίσχυση και υποστήριξη των ξένων ιμπεριαλιστών – αντεπαναστατική πορεία που κόστισε στον ουγγρικό λαό και την εργατική τάξη αυτής της πολύπαθης χώρας ποτάμια αίμα»…
Επιπλέον «επιβάλλεται να σημειωθεί με τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια ότι όλες οι, μετά το ΄53, βίαιες αντεπαναστάσεις στην ανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ουγγαρίας, ήταν πρώτα και κύρια και αποκλειστικά έργο των προδοτών σοβιετικών ρεβιζιονιστών και των πρόθυμων υποτακτικών τους σ’ αυτές τις χώρες».
***
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του MATYAS RAKOSI (14.3.1892-5.2.1971) απ την προδοτική αντικομμουνιστική σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΚΑΝΤΑΡ και οι ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ χρουστσο-μπρεζνιεφικοί σοσιαλδημοκράτες του «Ριζοσπάστη»
Φέτος το Φλεβάρη, για πρώτη φορά μετά σχεδόν 60 χρόνια απ’ τη σύλληψη και γκαγκστερική βίαιη απαγωγή του μεγάλου Ούγγρου επαναστάτη σταλινιστή ηγέτη MATYAS RAKOSI απ’ την πατρίδα του και 43 χρόνια απ’ τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του απ’ τη φασιστική συμμορία των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών σοσιαλδημοκρατών, «θυμήθηκαν», υποτίθεται, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του ρεφορμιστικού «Κ»ΚΕ να «ενημερώσουν» τους αναγνώστες τους, ισχυριζόμενοι ότι ο RAKOSI πέθανε απλά από φυσικό θάνατο, και μάλιστα στην πατρίδα του, την Ουγγαρία, όπου δήθεν ζούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του – ξεπερνώντας έτσι, σε ψευδολογίες, κατά πολύ το δάσκαλό τους Joseph Goebels.
Έτσι, λοιπόν, ανερυθρίαστα και με απύθμενο θράσος – χαρακτηριστικό των αντισταλινικών χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών – γκεμπελίσκων «πληροφορούν» τους αναγνώστες απ’ τη στήλη «ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ» της ρεφορμιστικής κιτρινο-φυλλάδας «Ριζοσπάστης»: το «1971 πεθαίνει ο Ούγγρος κομμουνιστής Ματίας Ράκοσι, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, Γενικός Γραμματέας των Ούγγρων εργαζομένων (1945-1956) και πρωθυπουργός της Ουγγαρίας (1952-1953)» («Ρ» 5/2/2014, σελ. 2).
Οι επαναστάτες κομμουνιστές καλούνται να αποκαταστήσουν την ιστορική αλήθεια, αποκαλύπτοντας και καταγγέλλοντας αυτά τα χονδροειδέστατα ΨΕΥΔΗ στην εργατική τάξη και στο λαό. Στο «αθώο» αυτό ελεεινογράφημα περιέχονται ΔΥΟ χονδροειδέστατα ΨΕΥΔΗ: πρώτο, ο MATYAS RAKOSI ΔΕΝ πέθανε από φυσικό θάνατο, άλλα εξοντώθηκε-ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ, κάτω από άγνωστες συνθήκες, απ’ την προδοτική σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΚΑΝΤΑΡ, δεύτερο, ΔΕΝ ζούσε ΟΥΤΕ πέθανε στην πατρίδα του την Ουγγαρία, όπως αφήνεται κουτοπόνηρα να εννοηθεί, αλλά στον τόπο της ΕΞΟΡΙΑΣ του στην καπιταλιστική χρουστσο-μπρεζνιεφική Σοβιετική Ένωση (στο Gorky-Novgorad, όπως έγινε γνωστό τα τελευταία χρόνια), μετά 15 χρόνια εξορίας, άγνωστο σε πόσα μέρη της Σοβιετικής Ένωσης.
Αυτό είναι ΜΟΝΟ ένα μέρος της ιστορικής αλήθειας για την τύχη του αγαπημένου ηγέτη της ουγγρικής εργατιάς-αγροτιάς. Γιατί είναι γνωστό στους κομμουνιστές αλλά και στους γκεμπελίσκους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ – ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ των GOTTWALT-BIERUT-RAKOSI-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – ότι η αντικομουνιστική φασιστική κλίκα των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Μικογιάν, κλπ., επιτέθηκε και ουσιαστικά παραμέρισε την επαναστατική ηγεσία του Ουγγρικού κόμματος, μ’ επικεφαλής τον αδιάλλακτο επαναστάτη κομμουνιστή σταλινιστή MATYAS RAKOSI, ακόμα απ’ την ίδια μέρα της κηδείας του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος στις «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ» του, ενώ τον Ιούνη του 1953 προχώρησε ανοιχτά πλέον, με ωμό και βίαιο τρόπο στον οριστικό παραμερισμό και στην αντικατάσταση της επαναστατικής ηγεσίας, επιβάλλοντας ως πρωθυπουργό τον Imre Nagy (7.6.1896-16.6.1958)και τον Janos Kadar (26.5.1912-6.7.1989) στην ηγεσία, βγάζοντας τον απ’ τη φυλακή – ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ έτσι, βίαια και πραξικοπηματικά τη Λαϊκή Εξουσία στην Ουγγαρία.
Μετά την αυστηρή απομόνωση-σύλληψή του τον απήγαγαν γκανγκστερικά απ’ την πατρίδα του και τον μετέφεραν δια της βίας παράνομα στη Σοβιετική Ένωση στον τόπο ή τόπους εξορίας και το 1971 τον ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ, όπως δολοφόνησαν και τους GOTTWALT-BIERUT-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ (όλοι τους Αρχηγοί επαναστατικών κομμάτων και μέλη της Εκτελεστική Επιτροπή της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς):
KLEMENT GOTTWALT (23.11.1896-14.3.1953). Ο GOTTWALT λίγες μέρες μετά την επιστροφή του στην Πράγα απ’ την κηδεία του ΣΤΑΛΙΝ στη Μόσχα πεθαίνει. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η δολοφονική συμμορία των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ-Μικογιάν κλπ. τον δηλητηρίασε.
BOLESLAW BIERUT (18.4.1892-12.3.1956). Στη Μόσχα πεθαίνει το 1956 o BIERUT, προφανώς δηλητηριασμένος απ’ τη χρουστσοφική προδοτική συμμορία.
MATYAS RAKOSI (14.3.1892-5.2.1971). Στον τελευταίο τόπο της εξορίας, το Gorky της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης, εξοντώνεται-δολοφονείται, κάτω από άγνωστες συνθήκες, ο RAKOSI, μετά 15 χρόνια εξορίας, απ’ την αντικομμουνιστική σοσιαλφασιστική συμμορία των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-KADAR.
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ (27.4.1903-Αυγουστος 1973). ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ στον τελευταίο τόπο της εξορίας του, Σουργκούτ της Σιβηρίας, απ’ τη σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ, μετά 17 χρόνια εξορίας, τον Αύγουστο του 1973, παραμονές της πολιτικής «αλλαγής» στην Ελλάδα, για να μην επιστρέψει ζωντανός στην πατρίδα του και τους χαλάσει τα προδοτικά σχέδια. Οι σοβιετικοί και έλληνες ρεβιζιονιστές ανακοίνωσαν δυο αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες εκδοχές θανάτου: «από καρδιά» (1973 )και «αυτοκτονία» (1990), και επομένως ΨΕΥΔΕΙΣ εκδοχές, για να αποκρύψουν απ’ την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό το ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ που διέπραξαν, στερώντας τους τον ικανότατο ΜΕΓΑΛΟ xιλοτραγουδισμένο ηγέτη τους. Ορθότατα σημείωνε ο κομμουνιστής ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ: «Την 1η Αυγούστου 1973 ο χρουστσωφικός ηγέτης Λ. Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα έγκλημα που δεν το τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές….Ο Χαρ. Φλωράκης φαίνεται ότι συναίνεσε με τη χρουστσωφική ηγεσία αν δεν της το ζήτησε εκείνος για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη. Όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη»( ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ ΚΕΠΕΣΗ: «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα», σελ.45-46, Αθήνα 2006).