ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ ΛΑΟ - ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΗΠΑ-ΕΕ

Οι ιμπεριαλιστές με επικεφαλείς τις ΗΠΑ, Μεγ. Βρετανία, Γαλλία είναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε ένα ακόμα έγκλημα ενάντια στους λαούς, αυτή τη φορά της Συρίας, χωρίς καν τα προσχήματα της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Οι αμερικάνοι και ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές στοχεύουν με την επέμβασή τους να αυξήσουν την επιρροή τους μέσω της φυσικής στρατιωτικής παρουσίας τους, σε μια περιοχή όπου είναι σημαντική η παρουσία του ρώσικου ιμπεριαλισμού αλλά που ταυτόχρονα αποτέλεσε και αποτελεί πεδίο λαϊκών εξεγέρσεων και αντιστάσεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Είναι τέτοιο το μένος τους να επιτεθούν που προανήγγειλαν επιθέσεις πριν ακόμα αποχωρήσουν από τη Συρία οι παρατηρητές του ΟΗΕ, ενώ την ίδια στιγμή το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αδυνατεί να πάρει απόφαση μετά την αποχώρηση Ρωσίας-Κίνας. Στην Αγγλία ο Κάμερον δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε το Βρετανικό Κοινοβούλιο σε αυτή την υπόθεση. Το βρετανικό κοινοβούλιο απέρριψε με 272 υπέρ και 285 κατά την πρότασή για ανάμειξη της χώρας στις ενδεχόμενες στρατιωτικές επιθέσεις στη Συρία. Την ίδια ώρα η Ρωσία αυξάνει την παρουσία της στη Μεσόγειο με την αποστολή νέων πολεμικών πλοίων. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, είναι μεγάλες και δύσκολα ξεπερνιούνται με εκατέρωθεν «συμβιβασμούς».

Αντίθετα, στη χρεοκοπημένη Ελλάδα η κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου, πειθήνιο όργανο των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών, δια στόματος του υπουργού Εξωτερικών και αντιπρόεδρου της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου τάχθηκε χωρίς προσχήματα στο πλευρό των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών, χωρίς να υπολογίσει πολιτικό κόστος, προαναγγέλοντας συμμετοχή της Ελλάδας. Δηλώσεις που επανέλαβε και ο Αβραμόπουλος (συζητήθηκε προφανώς το θέμα κατά την τελευταία επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ χωρίς να ανακοινωθεί τίποτε σχετικό).

Το γεγονός δεν είναι τυχαίο. Οφείλεται στο ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, εξαιτίας της πλήρους χρεοκοπίας της οικονομίας της, σε μεγαλύτερη από ποτέ εξάρτηση (οικονομική-πολιτική-στρατιωτική) απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, επειδή ως τέτοια έχει τεθεί υπό ασφυκτικό διεθνή οικονομικό και πολιτικό έλεγχο, εκχωρώντας και τα τελευταία ελάχιστα υπολείμματα εθνικής κυριαρχίας σ’ αυτές.

• Να σταματήσει η προετοιμαζόμενη αιματηρή στρατιωτική επέμβαση των ιμπεριαλιστών, να αφεθεί ο συριακό λαός να βρει την δική του λύση στα ζητήματα της χώρας του!

• Αλληλεγγύη στους λαούς της περιοχής που αγωνίζονται κατά του ιμπεριαλισμού!

• Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών, να μη γίνει ο λαός κρέας για τα κανόνια τους!

• Πάλη για τη ματαίωση της τυχοδιωκτικής απόφασης της κυβέρνησης στο πλευρό των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών επέμβασης στη Συρία!

• Έξω η Ελλάδα από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς ΝΑΤΟ, ΕΕ!

• Να κλείσουν άμεσα οι βάσεις του θανάτου! Να κλείσει η βάση της Σούδας!

Αύγουστος 2013

Κίνηση για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ (1918-55)

Διαβάστε Περισσότερα »

Σοσιαλιστικό Κόμμα Κύπρου: Ζήτω η ειρήνη , ζήτω η δημοκρατία ! Τα πάντα για την ανθρωπότητα !

Προκαλώντας τις σφαγές των εθνών , οργανώνοντας τις σφαγές των εθνών , οι άρχοντες νομίζουν ότι κυβερνούν τον κόσμο με αυτόν τον τρόπο . Το γεγονός είναι ότι δείχνουν ότι δεν μπορούν να κυβερνούν τον κόσμο . Αν και αυτές οι απάνθρωπες μεθόδοι στον κόσμο αυξάνονται καθημερινά οι  «πολιτισμένοι» άρχοντες μπορούν να μιλούν για την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε μέρα. Ωστόσο , αυτές οι σφαγές είναι χειρότερες από τις σφαγές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που ξέσπασε επίσημα την 1η Σεπτεμβρίου .
Όσοι με διαφορετικούς λόγους υποστηρίζουν τις δηλώσεις του πολέμου από την ηγεσία των ΗΠΑ στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και τις ΗΠΑ υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Εθνών που έχουν κηρύξει τον πόλεμο κατά των λαών συγκλίνουν στο ίδιο σημείο.
Εκείνοι, που έχουν δηλώσει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των μονοπωλίων, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα , και να υπερασπιζονται το δικαίωμα των δημιουργών της παγκόσμιας πείνας, τον πόλεμο, την προπαγάνδα του πολέμου και για την υπαγωγή της και του πολέμου, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα , να υπερασπιστεί αυτό το δικαίωμα στη ζωή . Ωστόσο , από το 1951 και μετά την εφαρμογή του νόμου για την υπεράσπιση της ειρήνης , στην πατρίδα της ανθρωπότητας κόσμου, ΕΣΣΔ , η προπαγάνδα του πολέμου, σε οποιαδήποτε μορφή έχει ανακηρυχθεί ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Εκείνοι που έχουν μονοπωλήσει τα μέσα της έκφρασης και τους διοργανωτές της δολοφονίας εναντίον εκείνων που μιλούν για λογαριασμό των φτωχών του κόσμου δηλώνουν ότι οι Ναζί και φασίστες , όλοι οι εχθροί της δημοκρατίας , όλοι οι πόλεμοι - κατασκευαστές , όλοι οι δολοφόνοι της εργασίας οι άνθρωποι, όλοι οι δημιουργοί των λιμών, όλοι αυτοί οι ιδρυτές των στρατοπέδων κράτησης σε ανθρώπους που δεν έχουν καταδικαστεί , δηλαδή σε αυτούς που είναι ενάντια στην ανθρώπινη ζωή , ο καταστροφέας του πιο βασικού είδους ζωής, των δολοφόνων μαζικής ενημέρωσης έχουν το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, γιατί η ελευθερία  της έκφρασης είναι το δικαίωμα όλων των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων αυτών των βαρβάρων, των δολοφόνων όλων των ανθρώπων.
Καθώς ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την παγκόσμια ημέρα ειρήνης την 1η Σεπτεμβρίου γίνονται σφαγές  στην Αίγυπτο και τη Συρία .
Οι διοργανωτές της σφαγής στη Συρία και την Αίγυπτο , είναι εκείνοι που είτε βρίσκονται στη κυβέρνηση ή η λεγόμενη αντιπολίτευση . Παρ 'όλα αυτά , θεωρείται από όλους ότι αυτές οι σφαγές που πραγματοποιούνται από τις μάζες πίσω τους .
Οι ομάδες δολοφόνων στην Αίγυπτο και τη Συρία , λόγω της κυβέρνησης και η λεγόμενη αντιπολίτευση, είναι όλοι προδότες , οι οποίοι δεν έχουν καμία έγνοια για την πρόκληση αιματοχυσίας του έθνους τους, ή για  την πρόκληση αιματοχυσίας της ανθρωπότητας, όλα αποτελούνται από τους εχθρούς της ανθρωπότητας .
Αυτές οι αιματοβαμμένες σφαγές μπορούν να λάβουν χώρα μπροστά σε όλους, λόγω του ιμπεριαλιστικού οικονομικού και πολιτικού συστήματος που οδήγηται και υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία . Οι δολοφόνοι των εκατέρωθεν αναπόφευκτα αποτελούνται από τα μέρη της στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα , από τους ηγέτες και τους κυβερνήτες των μεγάλων χωρών, των οικονομικών ολιγαρχικών, των στρατιωτών τους , αμάχων, θρησκευτικών γραφειοκράτες , τα στελέχη τους και των υπαλλήλων .
Και οι δύο πλευρές στην Αίγυπτο και τη Συρία αποτελούνται από δολοφόνους. Αλλά οι κύριοι και αποφασιστικοί δολοφόνοι είναι οι διοργανωτές και οι χρήστες των δολοφόνων . Είναι οι κυβερνήτες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι οικονομικοί ολιγάρχες τους .
Τα παιχνίδια σφαγής των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Αίγυπτο και τη Συρία δεν είναι νέα . Αυτό το παιχνίδι παίχτηκε στη Σοβιετική Ένωση, που παίζεται στην Ανατολική Ευρώπη, την Ασία, τη Νότια Αμερική, παίζεται στη Γιουγκοσλαβία για να την τεμαχίσουν , και έπαιξε στο Ιράκ για τη σφαγή πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπων , παιζόταν στο Αφγανιστάν , την Τυνησία , τη Λιβύη , την Αίγυπτο , τη Συρία , Λίβανο, το Ισραήλ - Παλαιστίνη , παίζεται στο Μαλί , τη Νιγηρία , τη Σομαλία , το Σουδάν ...
Αυτοί είναι και οι διοργανωτές των σφαγών στην Κύπρο που βρίσκεται σε εξέλιξη από το 1955 . Ο κόσμος της Κύπρου μας δεν θέλει να δώσει σε αυτούς τους δολοφόνους καμία υποστήριξη!
Οι άνθρωποι της Κύπρου της ίδιας θέλουν να αποφασίζουν για το μέλλον τους, χωρίς να επηρεάζονται από αυτές τις δυνάμεις! Είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της Κύπρου, μέλη της ΠΣΟ , που είναι και οι διοργανωτές της σημερινής εορταστικής εκδήλωσης ειρήνης , εξακολουθούν να τρέχουν πίσω από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια λύσης για την Κύπρο, ενώ από την άλλη πλευρά δηλώνουν ότι είναι αντι- ιμπεριαλιστές . Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ο ΟΗΕ οι οποίοι έχουν γίνει οι πράκτορές τους , απέτυχαν να λύσουν  το πρόβλημα της Κύπρου τα τελευταία 50 χρόνια . Θα αποτύχουν να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα της Κύπρου, όπως και όλα τα άλλα εθνικά προβλήματα θα λυθούν μέσω των πολιτικών της ειρήνης και της αδελφοσύνης του διεθνούς προλεταριάτου, μέσα από την πάλη τους για το σοσιαλισμό .
Το παρόν και το μέλλον μας του κόσμου μας  καθορίζεται από τον πόλεμο μεταξύ του κομμουνισμού του προλεταριάτου και του ιμπεριαλισμού της αστικής τάξης .
Ο Ιμπεριαλισμός σήμερα είναι ανώτερπς! Ο κομμουνισμός νικήθηκε άσχημα .
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα διαρκέσει για πάντα.
Καμία ιμπεριαλιστική δύναμη δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στους οργανωμένους εργαζομένους, εργάτες και τον λαό.

Είτε κομμουνισμός ή βαρβαρότητα.
Ζήτω η άμεση δημοκρατία!
Κάτω όλα τα είδη των εχθρών της ανθρωπότητας!
Κάτω οι υποστηρικτές όλων των ειδών της βαρβαρότητας!

Σοσιαλιστικό Κόμμα Κύπρου
1 Σεπτεμβρίου 2013

Διαβάστε Περισσότερα »

APK και DKU : Σταματήστε την επίθεση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ κατά της Συρίας! Καμία συμμετοχή της Δανίας στον πόλεμο!

28 Αυγούστου 2013

Αυτή τη στιγμή σχεδιάζεται μια στρατιωτική επίθεση εναντίον της Συρίας από τις φιλοπόλεμες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτό θα εξασφαλίσει τη συνέχιση του αντιδραστικού εμφυλίου πολέμου που έχει λεηλατήσει και καταστρέψει τη Συρία, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και θα επιφέρει μαζική καταστροφή. Η δανική κυβέρνηση έχει υπογράψει να ρίξει τη Δανία σε μια ακόμη πολεμική περιπέτεια μαζί με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και άλλες χώρες πρόθυμες χώρες.

[...]

Το κύριο πρόσχημα για την ξένη στρατιωτική επιθετικότητα είναι ότι το καθεστώς Άσαντ έχει χρησιμοποιήσει δηλητηριώδη αέρια κατά των αμάχων. Μπορεί να είναι μια στημένη προβοκάτσια.

Μια στρατιωτική επίθεση στη Συρία θα είναι έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία και την καταστροφή της Συρίας και σε όλη την πολιορκούμενη περιοχή.
Είναι ο συριακός λαός που πρέπει να βρει μια ειρηνική λύση.

[...]

Σταματήστε κάθε ξένη επέμβαση στη Συρία!

APK
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών
DKU
Δανικός Κομμουνιστικός Συνασπισμός Νεολαιών

Διαβάστε Περισσότερα »

Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (Μ-Λ): ΟΧΙ στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα κατά της Συρίας (απόσπασμα)

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ομπάμα, κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης( !), προετοιμάζεται για στρατιωτική επίθεση εναντίον της Συρίας, άλλος και για πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Η κυβέρνηση Ομπάμα -ακολουθώντας το μονοπάτι που διαγράφεται από τον εγκληματία πολέμου Μπους, που κατέστρεψε το Ιράκ και το οδήγησε σε χάος με ψευδείς κατηγορίες και ψέματα - φαίνεται να είναι διατεθειμένος να κάνει το ίδιο στη Συρία με τη στρατιωτική βοήθεια της Μεγάλης Βρετανία, της Γαλλίας και του Ισραήλ, τη χρηματοδοτική συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, και την υποστήριξη του ΝΑΤΟ.

[…]

Είναι ο συριακός λαός που πρέπει να λύσει τα προβλήματά του χωρίς παρεμβολές ή ξένες επιβολές.

Από την πλευρά μας, θα συμμετάσχουμε στο υπό διαμόρφωση αντιπολεμικό κίνημα στην Ισπανία. Και για άλλη μια φορά, καταγγέλλουμε τις αμερικάνικες βάσεις στη χώρα μας, βάσεις που χρησιμοποιήθηκαν για να βομβαρδίσουν το Ιράκ, όπως επίσης και την πυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ που χτίζεται στην Ανδαλουσία.

Αλληλεγγύη με το λαό της Συρίας! Έξω οι αμερικάνικες βάσεις από την Ισπανία ! Έξω από την Ισπανία το αντιδραστικό οργανισμό του ΝΑΤΟ!

Κομμουνιστικό Κόμμα της Ισπανίας (Μ-Λ)
28 Αυγούστου 2013

Διαβάστε Περισσότερα »

Κόμμα Εργασίας Τουρκίας (EMEP): Η κυβέρνηση του AKP αποδέχθηκε με ενθουσιασμό την απόφαση των ιμπεριαλιστών για να ξεκινήσει ένοπλη επίθεση εναντίον της Συρίας

Η κυβέρνηση του AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) της Τουρκίας αποδέχθηκε με ενθουσιασμό την απόφαση των ιμπεριαλιστών για να ξεκινήσει ένοπλη επίθεση εναντίον της Συρίας με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία . Το ΑΚΡ ελπίζει ότι η επίθεση μπορεί να πραγματοποιηθεί με άμεση στρατιωτική επέμβαση.

[...] Το EMEP, το Κόμμα Εργασίας της Τουρκίας είναι ενάντια στην στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και ζητεί να τεθεί τέλος στην ιμπεριαλιστική υποστήριξη μη - συριακών ενόπλων δυνάμεων, δηλαδή ομάδων όπως η Αλ - Κάιντα και Al - Nusra.

Υπερασπίζεται τη θέση ότι ο συριακός λαος θα πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον της Συρίας, σε μια δημοκρατική διαδικασία και χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση.
Λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, το κόμμα μας θέτει στο επίκεντρο της πάλης τον αγώνα για την ειρήνη , εργάζεται για τη δημιουργία ενός λαϊκού μετώπου για την ειρήνη.

Την 1η Σεπτεμβρίου , Ημέρα Ειρήνης , πραγματοποιούνται στην Κωνσταντινούπολη και πολλές άλλες πόλεις της Τουρκίας πορείες Ειρήνης . Το Κόμμα εργασίας καλεί όλα τα αδελφά κόμματα, τις επαναστατικές και δημοκρατικές δυνάμεις να απορρίψουν την στρατιωτική επέμβαση εναντίον της Συρίας και να στηρίξουν τον αγώνα για την εδραίωση της ειρήνης στη Μέση Ανατολή.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας: Όχι σε στρατιωτική επέμβαση κατά της Συρίας

Οι ηγέτες των μεγάλων δυτικών δυνάμεων ετοιμάζουν μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Η απόφαση λαμβάνεται με τη συνδρομή και του Ομπάμα, ο οποίος εξακολουθεί να θέλει να εξασφαλίσει την υποστήριξη των συμμάχων του αλλά και της πλειοψηφίας των εκλεγμένων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Οι περισσότεροι από τους ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών, τα μέλη του ΝΑΤΟ, συντάσσονται με αυτή την επιλογή, ειδικά εάν επιλεγεί ο βομβαρδισμός, με ελάχιστη ανάπτυξη στρατευμάτων στο έδαφος. Το ίδιο είναι και στις ΗΠΑ, όπου η Δεξιά μέσω κυβερνητικών εκπρόσωπων πίεζε εδώ και μήνες για μια στρατιωτική επέμβαση για την ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ αλ - Άσαντ, με την ίδια επιθυμία να αποφευχθεί η μαζική αποστολή αμερικανικών χερσαίων στρατευμάτων, έχοντας το φόβο συνεχούς αύξησης της στρατιωτικής ισχύος των ομάδων δράσης τζιχαντιστών, που ήδη δρουν στο Συριακό έδαφος, και να είναι σε θέση να κερδίσουν.

Η στρατηγική που επιλέγεται είναι αυτή των «στοχευμένων» βομβαρδιστικών επιθέσεων με στόχο την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος, πιο συγκεκριμένα να του στερήσουν την αεροπορική του ικανότητα των κέντρων λήψης και μετάδοσης – εικόνα που θυμίζει τον πόλεμο κατά του καθεστώτος Μιλόσεβιτς. Αυτό επιτρέπει σε ομάδες να αγωνίζονται ελεύθερα ενάντια στο συριακό καθεστώς , να επιτεθούν και να καταστρέψουν στρατηγικούς τομείς της κυβέρνησης... Οι επιχειρήσεις αυτές ελέγχονται ήδη από το στρατό και τους ειδικούς από την Ιορδανία, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο... Η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ θα αναλάβουν ένα μέρος της χρηματοδότησης όλων των επιχειρήσεων. Είναι αυτό που είχε κάνει το ΝΑΤΟ στη Λιβύη.

Ο Ολάντ και η κυβέρνησή του έχουν ζητήσει εβδομάδες τώρα μια στρατιωτική επέμβαση. Ανδρες των ειδικών Δυνάμεων είναι στο έδαφος, όπως έχει φανεί επανειλημμένα, χωρίς να διαψευστεί. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Φαμπιούς επιβεβαιώνουν αυτό τον προσανατολισμό.

Η δικαιολόγηση αυτής της επέμβασης γίνεται με την απόδοση στο συριακό καθεστώς της χρήσης τοξικών αερίων εναντίον αμάχων. Αυτή η κατηγορία επαναλαμβάνεται συνεχώς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για την προετοιμασία της κοινής γνώμης για μια στρατιωτική επέμβαση και να δικαιολογήσει τη σκληρότητα που αποδίδεται στο καθεστώς. Αυτό μας θυμίζει τα «αποδεικτικά στοιχεία» που κράδαινε ο Μπους και ο στρατός του για να δικαιολογήσει τον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Καταδικάζουμε προφανώς τη χρήση τοξικών αερίων εναντίον του λαού.

Δεν έχουμε κανέναν τρόπο να ελέγξουμε το αληθές των κατηγοριών εναντίον του καθεστώτος, όπως και δεν το εμπιστευόμαστε, όταν λέει ότι είναι μια πράξη που διαπράχθηκε από « ξένους τρομοκράτες».

Αλλά γνωρίζουμε ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χρησιμοποιούν αυτό το είδος των επιχειρημάτων, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις επεμβάσεις και τους πολέμους τους στα μάτια των λαών τους.

Έχουμε καταγγείλει επανειλημμένα το αντιδραστικό καθεστώς του Μπασάρ αλ - Άσαντ, αλλά κυρίως προειδοποιήσει και εκφράσει την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που θέλουν να απαλλαγούν από το συριακό καθεστώς, να βάλουν στη θέση του Άσαντ κάποιον άλλο, ευνοϊκό γι’ αυτούς.

Αλλά ο επερχόμενος πόλεμος δεν θα είναι «στοχευμένος» ή «περιορισμένος». Θα έχει τεράστιες ανθρώπινες και υλικές ζημιές και θα βυθίσει τη Συρία σε εμφύλιο πόλεμο. Θα επιστρέψει η χώρα αυτή σε κατάσταση παρόμοια με αυτή που επικρατεί στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη... δηλαδή της φτώχειας, τις συγκρούσεις μεταξύ φατριών, τη διάλυση της χώρας... αποσταθεροποιώντας περαιτέρω ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της ενθάρρυνσης του ισραηλινού καθεστώτος να συνεχίσει τις αντιδραστικές πολιτικές του εναντίον του παλαιστινιακού λαού και τις προκλήσεις εναντίον του Ιράν.

Καλούμε τους εργαζόμενους, το λαό, τις προοδευτικές δυνάμεις, τις αντι - ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να εκφράσουν την αντίθεσή τους σ’ αυτό τον πόλεμο και τη συμμετοχή της Γαλλίας.

Παρίσι, 27 Αυγούστου 2013
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας
www.pcof.net

Διαβάστε Περισσότερα »

Τέσσερις ακόμα απολύσεις στο «Ριζοσπάστη» (τέλη Αυγούστου)

Τέλη Αυγούστου η ηγεσία του «Κ»ΚΕ προχώρησε σε άκομα 4 απολύσεις από τον «Ριζοσπάστη». Πρόκειται για τους Γιώτα Διαμαντάκη, Νικόλα Τσακανίκα, Μάρκο Δολόπικο, Γιώργο Γεωργουβιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

- Δυο απολύσεις ακόμα στο “Ριζοσπάστη”

- Αποχώρησε από το “Ριζοσπάστη” ο γελοιογράφος Κώστας Γρηγοριάδης

- Η συνέχιση της σφαγής στον Ριζοσπάστη ας διαλύσει τις αυταπάτες

- Τρεις νέες απολύσεις στο «Ριζοσπάστη»

- Πέντε νέες απολύσεις στο «Ριζοσπάστη»

- Οκτώ ακόμα απολύσεις στο «Ριζοσπάστη» (σύνολο 13 από το Δεκέμβρη)

- Εργαζόμενοι στον «Ριζοσπάστη» ζητούν την υποστήριξη της ΕΣΗΕΑ

- Τέσσερις ακόμα απολύσεις στο «Ριζοσπάστη»

- Σε νέες απολύσεις στις επιχειρήσεις του «Κ»ΚΕ προχώρησε η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του

Διαβάστε Περισσότερα »

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟ σ. ΣΤΑΛΙΝ"

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 28/6/1936

ΜΟΣΧΑ, 21 του Ιούνη […]

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟ σ. ΣΤΑΛΙΝ"

Στο εργοστάσιο "Καρλ Μαρξ" της Μόσχας έγινε συνέλευση των εργατών και ενέκρινε το σχέδιο του Συντάγματος. Ο εργάτης Αρόνωφ μιλώντας γι' αυτό είπε: "Είναι η πρώτη φορά που μιλώ σε συνέλευση. Δε μπορώ πια να σωπάσω. Τα θαυμάσια αυτά λόγια για το δικαίωμα κάθε σοβιετικού πολίτη για δουλειά, ανάπαυση, μόρφωση και σύνταξη, αποτελούν την έκφραση της φροντίδας του Στάλιν για τον άνθρωπο. Ένα έχω να πω: ευχαριστώ μ΄όλη μου την καρδιά για το μπολσεβίκικο κόμμα, ευχαριστώ το Στάλιν".

Διαβάστε Περισσότερα »

ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1936

(Αναδ. από το βιβλίο του Άντριου Ρόθσταϊν : «Ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης - Η ιστορία μιας εποχής», Λονδίνο 1950, σελ.279-285 από την ελληνική μετάφραση)

(…) Η σοβαρότερη απόδειξη της αυτοπεποίθησης του καθεστώτος και ένας σπουδαίος παράγοντας για την ενίσχυση της, ήταν η απόφαση να γίνουν ριζικές αλλαγές στο Σοβιετικό Σύνταγμα. Η πρώτη σχετική ανακοίνωση έγινε το Φεβρουάριο του 1935 όταν η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος αποφάσισε να προτείνει στο προσεχές 7^ο Συνέδριο των Σοβιέτ να γίνουν σημαντικές τροποποιήσεις, «να αντικατασταθεί το δικαίωμα της ψηφοφορίας ορισμένων κατηγοριών πολιτών με το δικαίωμα της καθολικής ψηφοφορίας, της έμμεσης εκλογής με την άμεση και της ανοιχτής ψηφοφορίας με την μυστική». Όταν το 1918 έγινε δεκτό το πρώτο Σοβιετικό Σύνταγμα (της Ρωσικής Ομοσπονδίας) και όταν αυτό αναθεωρήθηκε το 1924 για να επεκταθεί σ’ολόκληρη την Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, που θεμελιώνονταν με το Σύνταγμα αυτό, πολλά μεγάλα εργοστάσια ανήκαν στο δημόσιο μα η παραγωγή τους ήταν πολύ πίσω απ’ό,τι προπολεμικά και στο σύνολο της σοβιετικής οικονομίας μόλις αντιπροσώπευαν ένα μικρό στοιχείο. Ο μικρός καπιταλισμός εξακολουθούσε ακόμα να διατηρείται στη βιομηχανία, στο μεγαλύτερο μέρος του λιανικού εμπορίου και στη γεωργία, όπου ιδιαίτερα κατείχε πολύ ευνοϊκές θέσεις (κουλάκοί). Η συντριπτική πλειοψηφία των αργοτοπαραγωγών ήταν μικροαγρότες και όνειρό τους ήταν η ατομική ιδιοκτησία και όχι η κολεκτιβιστική. Στο εξωτερικό οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις που από το 1918 ως το 1920 προσπάθησαν με τη δύναμη των όπλων να ανατρέψουν τη Σοβιετική Κυβέρνηση είχαν, βέβαια, αποτύχει στις προσπάθειες τους όχι όμως και για πάντα. Μέσα στη Σοβιετική Ένωση εξακολουθούσαν να υπάρχουν ακόμα πράκτορες τους ανάμεσα σ’εκείνες τις τάξεις που κατά τα φαινόμενα θα έδιναν το υλικό για τις αντισοσιαλιστικές οργανώσεις και την προπαγάνδα. Το παλιό Σοβιετικό Σύνταγμα βασίζονταν πάνω στις μορφές οργάνωσης των εργατών και των αγροτών που γεννήθηκαν την εποχή που στη Ρωσία κυριαρχούσε ο καπιταλισμός, δηλ. απ’το Μάρτη ως το Νοέμβριο του 1917. Για το λόγο αυτό όχι μόνο διατηρούσε μα ακόμα υπογράμμιζε όλα εκείνα τα στοιχεία που θα έκαναν τα σοβιέτ ένα όπλο μάχης, στα χέρια του βιομηχανικού προλεταριάτου, εκείνης δηλ. της τάξης που ενδιαφέρονταν περισσότερο από κάθε άλλη για το σοσιαλισμό. Αλλά από τα μέσα του Δευτέρου Πεντάχρονου οι καθοριστικές οικονομικές συνθήκες άλλαξαν ριζικά. Η βιομηχανία τώρα ήταν η αποφασιστικότερη δύναμη της χώρας και μάλιστα σε όγκο παραγωγής και σε σύγχρονα μηχανήματα ήταν η πιο δυναμική μέσα στην Ευρώπη και, το σπουδαιότερο, ήταν πέρα για πέρα σοσιαλιστική. Στην αγροτική οικονομία κυριαρχούσε τώρα η μηχανοποιημένη , μεγάλης κλίμακας και κοινωνική στο χαρακτήρα της παραγωγή. Η παραγωγή των μικρών αγροτών μόλις αντιπροσώπευε το 5% της συνολικής και τα τσιφλίκια των κουλάκων είχαν εξαφανιστεί. Όλο το εσωτερικό εμπόριο βρίσκονταν στα χέρια του Κράτους, των κολχόζ και των συνεταιριστών. Έτσι η σοσιαλιστική οικονομία κυριαρχούσε ανεμπόδιστα ανεβάζοντας το βασικό και το πολιτιστικό επίπεδο του λαού. Αποτέλεσμα αυτής της θεμελιακής αλλαγής στις υλικές συνθήκες ήταν η μεγάλη κοινωνική αλλαγή. Οι γαιοκτήμονες, οι καπιταλιστές, οι κουλάκοι και οι ιδιώτες έμποροι εξαφανίστηκαν. Η σοβιετική κοινωνία τώρα αποτελούνταν από μια εργατική τάξη πολύ διαφορετική από το παλιό προλεταριάτο, μια που τώρα αυτή κατείχε τα μέσα παραγωγής και, όπως έδειξε με τη σοσιαλιστική άμιλλα, αντιλαμβάνονταν πολύ καλά τι σήμαινε τούτο. Η σοβιετική κοινωνία περικλείνε μια αγροτιά που ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν παρουσιάστηκε με τέτοια μορφή, δηλ. να δουλεύει κολλεκτιβίστικα σε εθνικοποιημένη γη. Η σοβιετική διανόηση ήταν ένα κομμάτι της κοινωνίας που δεν είχε τίποτε το όμοιο με την παλιό κόσμο των γραμμάτων που είτε προέρχονταν από τις τάξεις των ιδιοκτητών είτε βρίσκονταν στην υπηρεσία τους. Η καινούργια διανόηση ξεπήδησε απ’τις γραμμές των εργατών και αγροτών και κανέναν άλλο δεν υπηρετούσε έξω απ΄τον εαυτό της. Έτσι, Η σοβιετική κοινωνία ήταν ασύγκριτα πιο ομογενής όχι μόνο από την προεπαναστατική ρωσική κοινωνία, αλλά κι απ’την κοινωνία την πριν απ’το Πρώτο Πεντάχρονο. Αυτή η ποιότητα της ομοιογένειας βελτιώθηκε με την αλλαγή στις σχέσεις ανάμεσα στις εθνότητες, μικρές και μεγάλες, που κατοικούσαν στα σοβιετικά εδάφη. Οι παλιές αποικιακές και υποτελείς εθνότητες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ήταν τώρα λαοί ισότιμοί όχι νομικά αλλά και στην πραγματικότητα. Είχαν τις ίδιες δυνατότητες και ευκαιρίες ν’αναπτυχθούν οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά. Η μόρφωση που πήραν τα ¾ του πληθυσμού, δηλ. όλοι εκτός απ’τις παλιές γενιές, η εμφάνιση της καινούργιας βιομηχανίας και της μηχανοποιημένης γεωργίας στους καθυστερημένους άλλοτε αγρότες της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου, η απαλλαγή μεγάλων περιοχών της Ασίας από τις ενδημικές αρρώστιες, η εγκατάσταση σε αγροτικές ή βιομηχανικές κοινότητες εκατομμυρίων νομάδων που άλλοτε τους θέριζε η πείνα, η διάσωση των εθνοτήτων του Άπω Βορρά που αργοπέθαιναν, όλα αυτά το 1935-1936 ήταν σημάδια της πολυεθνικής ενότητας και ομοιογένειας της ΕΣΣΔ. Αυτά ακριβώς καθρέφτιζε και το σχέδιο του καινούργιου Συντάγματος που δημοσίεψε τον Ιούνιο του 1936 η Συνταγματική Επιτροπή που διόρισε η Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ, στις 7 Φεβρουαρίου 1935.Το νέο Σύνταγμα έδινε σε όλους τους πολίτες πάνω από 18 χρονών χωρίς ταξική διάκριση το δικαίωμα του εκλέγειν, με εξαίρεση τους τρελούς και τους φυλακισμένους. Καθιέρωσε την ά μ ε σ η εκλογή όλων των οργάνων της κρατικής εξουσίας – τα αγροτικά σοβιέτ (που τις πιο πολλές φορές περιλάβαιναν ολόκληρα ομάδα από χωριά) και τα επαρχιακά σοβιέτ στην ύπαιθρο, τα σοβιέτ των πόλεων, τα περιφερειακά σοβιέτ, τα Ανώτατα Σοβιέτ των Αυτόνομών Δημοκρατιών και των Ενωσιακών Δημοκρατιών (μέσα στις οποίες βρίσκονταν οι Αυτόνομες Δημοκρατίες) και τελικά, Ανώτατο Σοβιέτ ολόκληρης της ΕΣΣΔ. Η ψηφοφορία έγινε μυστική. Οι υποψήφιοι ανακηρύσσονταν από τις οργανώσεις της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Οι υποψήφιοι έπρεπε να είναι 18 χρονών τουλάχιστον χωρίς καμιά άλλη διάκριση*. Ένας υποψήφιος δεν μπορούσε να θεωρηθεί εκλεγμένος αν δεν ψήφιζαν οι μισοί τουλάχιστον εκλογείς και αν αυτός δεν είχε πάρει τους μισούς απ’αυτούς τους ψήφους. Αν ένας βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ ή στο τοπικό σοβιέτ, αδιάφορο, δεν ικανοποιούσε τους εκλογείς του, αυτοί μπορούσαν να τον ανακαλέσουν Στο Ανώτατο Σοβιέτ θα υπήρχαν δυο ισότιμα Σώματα. Το πρώτο ήταν το Σοβιέτ της Ένωσης και αντιπροσώπευε τα κοινά συμφέροντα του σοβιετικού λαού ανεξάρτητα από εθνότητα. Σε κάθε 300.000 κατοίκους αντιστοιχούσε ένας βουλευτής. Το άλλο ήταν το Σοβιέτ των Εθνοτήτων και αντιπροσώπευε τα συμφέροντα διαφόρων εθνοτήτων με την ίδια, όπως άλλοτε αντιπροσωπευτική βάση. Η συγκατάθεση και των δυο αυτών Βουλών ήταν απαραίτητη για την έγκριση του κάθε νομοθετήματος. Η κριτική και η επίθεση που γίνονταν στο εξωτερικό στηρίζεται στο γεγονός πως το Σοβιετικό Σύνταγμα προνοεί για ένα μονάχα κόμμα, το Κομμουνιστικό, επομένως, λένε, εμποδίζεται η ελευθερία της συζήτησης και της κριτικής. Στην πραγματικότητα όμως οι μ ά ζ ε ς του σοβιετικού λαού παίρνουν πολύ πιο ενεργητικό μέρος στη συζήτηση και στην κριτική του κυβερνητικού μηχανισμού παρά οι λαοί των άλλων χωρών σ’οπιοδήποτε μέρος του κόσμου. Υπάρχει όμως και το ζήτημα ποια θα ήταν τα άλλα κόμματα που θα μπορούσαν να είναι μέσα σε μια κοινωνία τόσο ομοιογενή στη φύση της όσο η Σοβιετική. Πάνω στο ζήτημα αυτό ο Στάλιν μιλώντας στο 8^ο (Έκτακτό) Συνέδριο των Σοβιέτ το Νοέμβριο του 1936 που ενέκρινε το Σύνταγμα, είπε : Το κόμμα είναι ένα κομμάτι νιας τάξης, το πιο προχωρημένο κομμάτι της. Διάφορα κόμματα και κατά συνέπεια, ελευθερία για την ύπαρξη κομμάτων μπορούν να υπάρξουν μονάχα σε μια κοινωνία στην οποία υπάρχουν ανταγωνιστικές τάξεις που τα συμφέροντά τους είναι μεταξύ τους εχθρικά και ασυμβίβαστα – να πούμε στην κοινωνία που υπάρχουν καπιταλιστές και εργάτες, γαιοκτήμονες και αγρότες κουλάκοι και φτωχοί αγρότες , κ.λ.π. Στην ΕΣΣΔ όμως τέτοιες τάξεις δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν πια καπιταλιστές, γαιοκτήμονες, κουλάκοι κ.λ.π. Στην ΕΣΣΔ υπάρχουν μονάχα δυο τάξεις, οι εργάτες και οι αγρότες που όχι μόνο δεν έχουν ασυμβίβαστα συμφέροντα μα αντίθετα είναι φιλικές. Γι αυτό στην ΕΣΣΔ δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν πολλά κόμματα και κατά συνέπεια για ελευθερία σ’αυτά τα κόμματα. Στην ΕΣΣΔ δικαιολογείται η ύπαρξη σε ένα μονάχα κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα. Στην ΕΣΣΔ μονάχα ένα κόμμα μπορεί να υπάρξει, το Κομμουνιστικό Κόμμα που θαρραλέα και αποτελεσματικά υπερασπίζεται τα συμφέροντα των τάξεων αυτών, πολύ καλά, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αμφιβολία. Το σχέδιο του Συντάγματος τυπώθηκε σε 60 εκ. αντίτυπα και συζητήθηκε πλατιά σ’ολόκληρη τη χώρα. Κάπου 36 εκ. άνθρωποι πήραν μέρος σε 527.000 συγκεντρώσεις που έγιναν στις πόλεις και στην ύπαιθρό. Ακόμα και ξένοι συγγραφείς παραδέχτηκαν πως οι συζητήσεις αυτές ήταν ένα περίφημο μάθημα πολιτικής. Όχι τόσο γιατί η κάθε παράγραφος του σχεδίου του Συντάγματος εξετάζονταν μα κάθε λεπτομέρεια αλλά γιατί η ανάλυση των δικαιωμάτων και των καθηκόντων του σοβιετικού πολίτη, που περιλαμβάνονταν στο Σύνταγμα, ήταν ακόμα πιο επεξεργασμένα και κατηγορηματικά απ’ό,τι στο προηγούμενο. Όπως και η παλιά Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, το καινούργιο κείμενο συμπλήρωνε το κάθε δικαίωμα με ένα κατάλογο των υλικών συνθηκών που έκαναν πραγματοποιήσιμη την εξάσκησή του. Έτσι κάθε πολίτης ή πολίτισα της ΕΣΣΔ θα μπορούσε να ελέγχει αν πραγματικά είχε τις δυνατότητες που τους εξασφάλιζε το Σύνταγμα. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα :

Ά ρ θ ρ ο 122. Οι γυναίκες στην ΕΣΣΔ έχουνε τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες σε όλους τους τομείς της οικονομίας, κρατικής, πολιτιστικής, κοινωνικής

και πολιτικής ζωής. Η πραγματοποίηση αυτών των δικαιωμάτων των γυναικών εξασφαλίζεται με την παροχή στις γυναίκες ισότητας ως προς τους άνδρες στο δικαίωμα της εργασία, της αμοιβής για την εργασία, της ανάπαυσης, των κοινωνικών ασφαλίσεων και της εκπαίδευσης και με την κρατική προστασία των δικαιωμάτων της μητέρας και του παιδιού, την παροχή στις μητέρες αδειών με αποδοχές και το εκτεταμένο δίκτυο σπιτιών μητρότητας, νηπιαγωγείων και παιδικών κήπων.

Ά ρ θ ρ ο 123. Η ισότητα των δικαιωμάτων για τους πολίτες της ΕΣΣΔ, ανεξάρτητα από εθνότητα και φυλή, σ’όλους τους τομείς της οικονομικής, κρατικής πολιτιστικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής είναι νόμος αμετάκλητος. Κάθε άμεσος ή έμμεσος περιορισμός των δικαιωμάτων αυτών ή αντίστροφα κάθε καθιέρωση άμεσων ή έμμεσων προνομίων για τους πολίτες με βάση τη φυλή ή την εθνότητα τους, όπως κάθε προπαγάνδα για φυλετικά ή εθνικό αποκλεισμό, για μίσος και δυσαρέσκεια, τιμωρείται από το νόμο. Οι πολίτες κλήθηκαν, όσο διαρκούσαν οι συζητήσεις, να υποβάλουν τροποποιήσεις. Και πραγματικά η Επιτροπή του Συντάγματος έλαβε πάνω από 150.000 τέτοιες τροποποιήσεις. Φυσικά πολλές ήταν ίδιες, ωστόσο ταξινομήθηκαν σε ομάδες και συζητήθηκαν απ’το Στάλιν στην ομιλία του που αναφέραμε πιο πάνω. Κάθε άνθρωπος που θέλει να καταλάβει τη φύση της δημόσιας σοβιετικής ζωής θα πρέπει να διαβάσει την ομιλία αυτή. Εμείς το μόνο που μπορούμε ν’αναφέρουμε εδώ πέρα είναι πως αρκετές τροποποιήσεις έγινα δεκτές – ένας π.χ. πρότεινε και οι δυο βουλές του Ανώτατου Σοβιέτ να έχουν ίσο αριθμό μελών, άλλος πρότεινε, πάλι, το Σοβιέτ των Εθνοτήτων να εκλέγεται με άμεση ψηφοφορία, κ.τ.λ. Το νέο Σύνταγμα μπήκε σε ισχύ από τις 5 Δεκεμβρίου 1936,μόλις εγκρίθηκε. Την ίδια μέρα οι Αυτόνομες Δημοκρατίες των Καζάκων και των Κιργισίων με δική τους πρωτοβουλία έγιναν Ενωσιακές Δημοκρατίες, μέλη της ΕΣΣΔ, όπως και η Γεωργία, το Αζερμπαϊτζαν κι η Αρμενία. Σ’όλο το διάστημα του 1937 γίνονταν οι προετοιμασίες για τις πρώτες γενικές εκλογές. Εκατομμύρια «διαφωτιστές» -- στην πλειοψηφία τους ήταν εξωκομματικοί – πήραν μέρος εθελοντικά στην καμπάνια για να εξηγήσουν στους πολίτες τα δικαιώματα τους και τις υποχρεώσεις τους στις προσεχείς εκλογές. Η καμπάνια αυτή έδωσε την ευκαιρία να συζητηθεί πλατιά κάθε τομέας της πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Σοβιετικής Ένωσης και ξεσήκωσε ένα ακόμα μεγαλύτερο κύμα σοσιαλιστικής άμιλλας στα εργοστάσια. Η μεγάλη πρόοδος στην επιστήμη, στην τεχνική και στις τέχνες έδειχναν με ιδιαίτερη δύναμη τον αναπτυσσόμενο ρόλο του ατόμου μέσα στην σοβιετική κοινωνία, που τον υπογράμμιζε το καινούργιο Σύνταγμα. Λίγα πράματα μπορούμε να αναφέρουμε εδώ πέρα : Το φεστιβάλ ουκρανικής και καζάκιανης τέχνης το Μάρτη το πρώτο και το Μάη του 1936 το δεύτερο, στη Μόσχα, της γεωργιανής τέχνης το Γενάρη του 1937 και της ουζμπέκικης το Μάη. Τις περίφημες χωρίς σταθμό πτήσεις των σοβιετικών αεροπόρων (Μόσχα Άπω Ανατολή, τον Ιούλιο του 1936 και Μόσχα Βόρειος Πόλος Ην. Πολιτείες τον Ιούνιο και Ιούλιο του 1937). Το λαμπρό σοβιετικό περίπτερο στην έκθεση των Παρισίων (1937), το άνοιγμα του καναλιού Μόσχα-Βόλγα (Ιούλιος 1937). Στο τέλος του χρόνου στα τυπογραφεία της χώρας τυπώνονταν βιβλία σε 110 γλώσσες της ΕΣΣΔ. Χιλιάδες υποψήφιοι, κομμουνιστές και εξωκομματικοί ονομάστηκαν για το Ανώτατο Σοβιέτ, αλλά μια μέρα προτού ανακηρυχθούν έγιναν συσκέψεις – σαν αυτές που κάνει το Εργατικό Κόμμα της Αγγλίας – όπου πήραν μέρος όλα τα σώματα που πρόβαλαν υποψήφιους και συζήτησαν μία προς μία την κάθε υποψηφιότητα. Έτσι κατέληγαν σε ένα υποψήφιο που έπρεπε να εκπροσωπεί το ενωμένο κίνημα των κομμουνιστών και των εξωκομματικών. Με τον τρόπο αυτό κάθε υποψήφιο τον γνώριζαν όλοι οι εκλογείς. Δεν υπήρχε κανένα μυστήριο, καμιά «άνωθεν» επιβουλή. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειώσουμε, πως το Σύνταγμα δεν καθόριζε τρόπο ενέργειας για το σκοπό αυτό και οι «προκριματικές» ή εκλεκτικές συσκέψεις ήταν ένας τρόπος εφαρμογής του. Στις εκλογές της 12 Δεκεμβρίου 1937 ψήφησαν 91 εκ. δηλ. πάνω από τα 96 % των εκλογέων και οι υποψήφιοι πήραν 89 εκ. ψήφους συνολικά. (Η διαγραφή του ονόματος ενός υποψηφίου απ’το ψηφοδέλτιο ή η καταστροφή του ψηφοδέλτιο σήμαινε καταψήφιση). Φυσικά, ο τεράστιος αυτός αριθμός εκείνων που πήραν μέρος στις εκλογές είχε πολύ διαφορετική σημασία απ’την ψηφοφορία που γίνεται στις χώρες εκείνες όπου υπάρχει ο χωρισμός σε τάξεις εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων και όπου τα πολιτικά κόμματα που παίρνουν μέρος στις εκλογές, σε τελευταία ανάλυση, αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των διάφορων κοινωνικών ομάδων. Την εποχή εκείνη καμιά χώρα δε μπορούσε να παρουσιάσει κοινωνική σύνθεση σαν κι αυτή που παρουσίαζε η Σοβιετική Ένωση. Στις παραμονές των εκλογών του 1937 τα 90, 2% του σοβιετικού λαού εργάζονταν σε δημόσιες επιχειρήσεις – τα 34,7 % ήταν ημερομίσθιοι εργάτες με τις οικογένειες τους και τα 55,5 % αγρότες των κολχόζ, με τις οικογένειες τους. Στο συνολικό αυτό αριθμό πρέπει να προστεθεί ένα ποσοστό 4,2 % που ήταν σπουδαστές, συνταξιούχοι και άνδρες των ένοπλων δυνάμεων, που κι αυτοί προέρχονταν από την ίδια την τάξη. Μονάχα τα 5,6 % του πληθυσμού της ΕΣΣΔ εξακολουθούσαν ακόμα να ζουν από ατομικές επιχειρήσεις – δηλ. από μικροεπιχειρήσεις αγροτών ή ανεξάρτητων τεχνικών».

Διαβάστε Περισσότερα »

Ελληνικό χρέος: Ξεπέρασε τα 321 δισ. ευρώ

Σύμφωνα με την αστική εφημερίδα "Το Βήμα", το χρέος, επιβαρύνθηκε κατά 16 δις ευρώ μέσα στο 2013, και είναι υψηλότερο κατά 18 δις ευρώ από τον Ιούνιο του 2012, που έφτανε τα 303 δις ευρώ. Σύμφωνα με την ίδια πηγή το δημόσιο χρέος, είναι μεγαλύτερο κι απ΄αυτό που είχε η Ελλάδα πριν από την προσφυγή στο ΔΝΤ.

Διαβάστε επίσης: Eurostat: Στο 160,5% το χρέος της Ελλάδας στο α’ τρίμηνο του 2013.

«Σ΄ αντίθεση με την κυβέρνηση και ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα και Οργανώσεις, οι επαναστάτες μαρξιστές δηλ. λενινιστές-σταλινιστές της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» προτείνουν ως περιεχόμενο της πάλης της εργατικής τάξης και του λαού, γι’ αυτή την περίοδο, την άμεση, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση (μαζί και από ΟΝΕ-ΕΥΡΩ) που εκφράζεται στη θέση-σύνθημα: μονομερής στάση πληρωμών ολόκληρου του χρέους – έξω η Ελλάδα από ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ – πρόταση που δεν απευθύνεται ούτε σε κυβερνήσεις ούτε σε πολιτικά κόμματα-Οργανώσεις, αλλά στο προλεταριάτο-αγροτιά, και πρώτα απ’ όλα στη νεολαία, όλους τους εργαζόμενους και ολόκληρο τον ελληνικό λαό και στις μαζικές τους Οργανώσεις (συνδικάτα, αγροτικούς συλλόγους, φοιτητικό-μαθητικό κίνημα, κλπ.). Σχετικά με το δυσθεώρητο χρέος δεν πρέπει να αναγνωριστεί και να πληρωθεί απ’ την εργατική τάξη και το λαό, γιατί πρώτο δεν είναι δημιούργημά τους, αλλά της αντιδραστικής αστικής τάξης, και δεύτερο, στο μεγάλο μέρος του είναι προϊόν των κερδοσκοπικών τοκογλυφικών επιτοκίων.

Είναι η μόνη πρόταση σε πλήρη αντίθεση και ευθέως σε ρήξη με τη σημερινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου: ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της Ελλάδας σε ΟΝΕ-ΕΥΡΩ-ΕΕ, σε μια κατάλληλη στιγμή και ευνοϊκή, εσωτερικά και ευρωπαϊκά, κατάσταση, μια πρόταση και υπερώριμο αίτημα για προώθηση όταν έχουν χρεοκοπήσει και χρεοκοπούν καθημερινά, μπροστά στα οργισμένα βλέμματα του ελληνικού λαού, οι μύθοι της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο ντόπιος καπιταλισμός, η μόνη πρόταση που εκφράζει τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα, και το σπουδαιότερο, συμβάλλει στην ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης των πλατιών λαϊκών μαζών και είναι κατάλληλη να προκαλέσει την ανάπτυξη ενός μεγάλου, πλατιού, γιγαντιαίου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος – ακριβώς αυτό τρέμει το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο αλλά και τα μονοπώλια της ΕΕ – απαραίτητου για την αλλαγή του αναγκαίου και απαιτούμενου συσχετισμού δυνάμεων για την προετοιμασία της οριστικής μελλοντικά απαλλαγής της χώρας απ’ τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, με ανοιχτό το δρόμο της επαναστατικής προοπτικής, σε συνδυασμό με τη ζύμωση ανάλογων επαναστατικών συνθημάτων σε κάθε φάση της πάλης, στην κατεύθυνση της αντιιμπεριαλιστικής-προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού» («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», Νο 329, 1-15 Σεπτέμβρη 2010, σελ.4).

Διαβάστε Περισσότερα »

ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΤΙΜΙΤΡΟΦ ΣΤΙΣ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ

“Επανάσταση”, φύλλο 6-1982, Ιούνης 1982, σελ. 2-4

Οι άρχουσες ρεβιζιονιστικές φασιστικές κλίκες των ρεβιζιονιστικών χωρών - εκφραστές των συμφερόντων της νέας αστικής τάξης που βρίσκεται στην εξουσία σ' αυτές τις χώρες - στην προσπάθειά τους να σβήσουν από παντού το όνομα του Μεγάλου Στάλιν έχουν επιβάλλει φασιστική λογοκρισία και στο έργο του Γκ. Ντιμιτρόφ.

Είναι γνωστό ότι στις ρεβιζιονιστικές χώρες εκδίδονται και κυκλοφορούν ένα σωρό αντιδραστικά αστικά φασιστικά βιβλία, ενώ απαγορεύεται η έκδοση και η κυκλοφορία των έργων του Στάλιν, απόδειξη και αυτό ότι κυριαρχεί σ' αυτές τις χώρες η νέα αστική τάξη.

Ο Ντιμιτρόφ στο γράμμα του προς την σύνταξη του βουλγάρικου περιοδικού «Φιλοσοφική Σκέψη» ανάμεσα στα άλλα γράφει: «χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη, όπως το έχουν υπογραμμίσει τόσες φορές ο μεγάλος Λένιν και ο συνεχιστής του έργου του Στάλιν» ( Μ. Ρόζενταλ/Π. Γιούντιν, Φιλοσοφικό Λεξικό, σελ 36, Αθήνα 1963, μεταφρασμένο από την ρώσικη έκδοση του 1955, όπως αναφέρεται στη σελ. 92 του ίδιου Λεξικού). Στον τρίτο τόμο των διαλεχτών έργων, σε τρεις τόμους, του Γκ. Ντιμιτρόφ, έκδοση Ανατολικού Βερολίνου 1958 διαβάζουμε: «χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη, όπως το έχουν υπογραμμίσει τόσες φορές ο μεγάλος Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 3ος, σελ. 366, Ντίτσ φερλάγκ, Βερολίνο 1958). Όπως βλέπουμε η φράση «και ο συνεχιστής του έργου του Στάλιν» λείπει. Στο νέο βέβαια ρεβιζιονιστικό σοβιετικό φιλοσοφικό λεξικό του Ρόζενταλ έκδοση Μόσχας 1975 και ελληνική έκδοση του 1976 του εκδοτικού οίκου «Γνώσεις» δεν αναφέρονται καθόλου τα ονόματα του Στάλιν και του Ντιμιτρόφ ενώ αναφέρονται ένα σωρό άλλων αντιδραστικών χωρίς να παραλείπονται και τα ονόματα των Μπερνσταίν και Καούτσκυ.

Στο βιβλίο Γκ. Ντιμιτρόφ: «Η Δίκη για τον εμπρησμό του Ράϊχστάγκ, Ντοκουμέντα, Γράμματα, Σημειώσεις, Μόσχα 1942, έκδοση στα γερμανικά του εκδοτικού οίκου για ξενόγλωσση λογοτεχνία» διαβάζουμε: «είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός και θαυμαστής του σοβιετορούσικου Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γης, και με επικεφαλής τον Μεγάλο μας ηγέτη Στάλιν οικοδομεί τόσο ηρωικά και με επιτυχία το σοσιαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Ο εμπρησμός του Ράϊχστάγκ, σελ. 57, Μόσχα 1942). Σ' όλες τις ανατολικογερμανικές εκδόσεις μετά το 1956 διαβάζουμε: «είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός και θαυμαστής του σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γης και οικοδομεί με τόσο ηρωισμό και επιτυχία το σοσιαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Ο εμπρησμός του Ράϊχστάγκ, σελ. 72, εκδόσεις του Ντίτσ φερλάγκ, Βερολίνο 1972 και 1978). Τα ίδια διαβάζουμε και στην ελληνική έκδοση που η μετάφρασή της έχει γίνει από την ανατολικογερμανική έκδοση του 1961, σελ. 74, εκδόσεις "Νέοι Χρόνοι", Αθήνα 1967.

Στην εισήγηση στο 7ο συνέδριο της ΚΔ (Μόσχα 25 Ιούλη - 20 Αυγούστου 1935) ο Γκ. Ντιμιτρόφ γράφει: «κομμουνιστές που πιστεύουν, ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την υπόθεση της εργατικής τάξης, που δεν κάνουν τίποτε, για να φωτίσουν τις εργαζόμενες μάζες ιστορικά πιστά, με πραγματικά μαρξιστικό, λενινιστικό - σταλινικό πνεύμα το παρελθόν του ίδιου τους του λαού ...(Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 1ος, σελ. 369, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση 1958 του Βερολίνου καθώς και στις ελληνικές εκδόσεις «Αρίον» Αθήνα 1973 και «Πορεία» Αθήνα 1978 που η μετάφραση έχει γίνει από την γερμανική έκδοση του 1958 διαβάζουμε: «κομμουνιστές που πιστεύουν, ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την υπόθεση της εργατικής τάξης, που δεν κάνουν, τίποτε για να φωτίσουν στις εργαζόμενες μάζες ιστορικά πιστά, με πραγματικό μαρξιστικό, λενινιστικό - μαρξιστικό πνεύμα το παρελθόν του ίδιου τους του λαού ..." (Γκ, Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 606, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις "Αρίων" .1973 και "Πορεία" 1978, Γκ. Ντιμιτρόφ, Ο φασισμός, σελ. 98).

Σ' άλλο σημείο της εισήγησης ο Ντιμιτρόφ γράφει: «δεν θα είμασταν επαναστάτες μαρξιστές - λενινιστές, άξιοι μαθητές των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν - Στάλιν ...« (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 1ος, σελ. 378, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση των ανατολικογερμανών ρεβιζιονιστών διαβάζουμε: «δεν θα είμασταν επαναστάτες μαρξιστές - λενινιστές, άξιοι μαθητές των Μαρξ -Ενγκελς και Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά έργα τόμος 2ος, σελ. 623, Βερολίνο 1958 και στις δυο ελληνικές εκδόσεις σελ. 141). Αλλού γράφει: «και τα θέλουμε όλα αυτά γι' αυτό, επειδή η εργατική τάξη μόνον μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι ικανή, επικεφαλής όλων των εργαζομένων, συνενωμένη σε μια επαναστατική στρατιά εκατομμυρίων που να καθοδηγούνται από την Κομμουνιστική Διεθνή με έναν τόσο μεγάλο, σοφό τιμονιέρη, όπως ο ηγέτης μας Στάλιν να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή - να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης το φασισμό και μαζί μ' αυτό τον καπιταλισμό» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 1ος, σελ. 380, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνο και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «και τα θέλουμε όλα αυτά γι' αυτό, επειδή η εργατική τάξη μόνον μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι ικανή, επικεφαλής όλων των εργαζομένων, συνενωμένη σε μια επαναστατική στρατιά εκατομμυρίων που να καθοδηγούνται από την Κομμουνιστική Διεθνή, να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή - να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης το φασισμό και μαζί μ' αυτό τον καπιταλισμό" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 625, Βερολίνο 1958, ελληνικές εκδόσεις σελ. 116).

Σ' άλλο μέρος της εισήγησής του ο Ντιμιτρόφ γράφει: «η πολιτική και η ταχτική μεγαλοφυΐα του Λένιν και του Στάλιν φαίνεται καλύτερα και καθαρότερα...» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.735, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «η πολιτική και η ταχτική μεγαλοφυΐα του Λένιν φαίνεται καλύτερα και καθαρότερα...» (Γκ. Ντιμιτρόφ, τόμος 2ος, σελ.648, Βερολίνο 1958,ελληνικές εκδόσεις σελ. 139).

Ο Ντιμιτρόφ γράφει: «και με ακούραστη δουλιά να καταχτήσει την ισχυρή, γόνιμη, παντοδύναμη μπολσεβίκικη θεωρία, τη Διδασκαλία των Μαρξ-Ενγκελς-Λένιν-Στάλιν» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ. 743, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «και με ακούραστη δουλιά να καταχτήσει την ισχυρή, γόνιμη, παντοδύναμη μπολσεβίκικη θεωρία, τη Διδασκαλία των Μαρξ-Ενγκελς και Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα,τόμος 2ος, σελ. 662, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ. 152).

Ο Γκ. Ντιμιτρόφ γράφει: «πρέπει να ξέρουμε να συνδέουμε τη μεγάλη Διδασκαλία των Μαρξ-Ενγκελς-Λένιν-Στάλιν με σταλινική σταθερότητα στη δουλιά και τον αγώνα, με σταλινική σταθερή αδιαλλαξία Αρχών απέναντι στον ταξικό εχθρό και τους αποστάτες της γραμμής του μπολσεβικισμού, με σταλινική τόλμη μπροστά στις δυσκολίες, με σταλινικό επαναστατικό ρεαλισμό» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.744, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «πρέπει να ξέρουμε να συνδέουμε τη μεγάλη Διδασκαλία των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν με σταθερότητα στη δουλιά και στον αγώνα, με σταθερή αδιαλλαξία Αρχών απέναντι στον ταξικό εχθρό και τούς αποστάτες της γραμμής του μπολσεβικισμού, με τόλμη μπροστά στις δυσκολίες, με επαναστατικό ρεαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα,τόμος 2ος, σελ. 664, Βερολίνο 1958, ελληνικές εκδόσεις σελ.154).

Ο Ντιμιτρόφ γράφει: «η εργατική τάξη έχει μια ισχυρή οργανωμένη πρωτοπορία, την Κομμουνιστική Διεθνή. Αυτή έχει τον δοκιμασμένο και αναγνωρισμένο, μεγάλο και σοφό ηγέτη Στάλιν» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.746, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «η εργατική τάξη έχει μια ισχυρή, οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία την Κομμουνιστική Διεθνή» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτα Έργα,τόμος 2ος, σελ. 667, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ.157).

Ο Ντίμιτρόφ γράφει: «γι' αυτό ας αντηχήσει ακόμα δυνατώτερα από αυτό το βήμα σ' ολόκληρο τον κόσμο το σύνθημα αγώνα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, η έκκληση των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και Στάλιν: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.746, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: « γι' αυτό ας αντηχήσει ακόμα δυνατότερα από αυτό το βήμα σ' ολόκληρο τον κόσμο το σύνθημα αγώνα της Κομμουνιστικής Διεθνούς,η έκκληση των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ.668, Βερολίνο 1958 και ελληνικές εκδόσεις,σελ. 157).

Και τέλος ο Ντιμιτρόφ γράφει: «είμαστε μαθητές του Μαρξ και του Ενγκελς,του Λένιν και του Στάλιν» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.977, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου διαβάζουμε: «είμαστε μαθητές των Μαρξ, Ενγκελς, και Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 683, Βερολίνο 1958). Στις ελληνικές εκδόσεις δεν υπάρχει αυτό το απόσπασμα γιατί δεν έχει μεταφραστεί.

Το Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς από το όποιο παραθέσαμε τα παραπάνω αποσπάσματα είναι ακριβής ανατύπωση έκδοσης του 1935.Επίσης το κείμενο της Εισήγησης του Γκ. Ντιμτρόφ που περιέχεται σ' αυτό το Πρωτόκολλο είναι ακριβώς το ίδιο με το κείμενο μιας άλλης έκδοσης της Εισήγησης του Γκ. Ντιμιτρόφ με τίτλο: «Η εργατική τάξη ενάντια στο φασισμό», εκδοτικό Προμηθέας, Στρασβούργο 1935».

Μια απλή σύγκριση των αποσπασμάτων που παραθέσαμε αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι οι προδοτικές ρεβιζιονιστικές φασιστικές κλίκες που κυριαρχούν στις ρεβιζιονιστικές χώρες δεν απαγορεύουν μόνο την έκδοση και την κυκλοφορία των έργων του Μεγάλου Στάλιν αλλά ασκούν και φασιστική λογοκρισία στο έργο του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τα κόμματα που συμμετείχαν στο 17ο Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Αργεντινής
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα (Βραζιλία)
Union of Rebellious Youth – Brazil
Movement for the Defense of People's Rights – Colombia
School of Peace Foundation – Colombia
Popular Democratic Youth – Colombia
Guillermo Marin Trade Union and Class Collective – Colombia
Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
Broad Front – Dominican Republic
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας (Δομινικανή Δημοκρατία)
Network of Legal Guarantees – Dominican Republic
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ισημερινού
Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο - Ισημερινός
Επαναστατική Νεολαία Ισημερινού
Ecuadorian Confederation of Women for Change
International League of Peoples' Struggle – Latin America
Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
Επαναστατικό Λαϊκό Μέτωπο (Μεξικό)
Περουβιανό Κομμουνιστικό Κόμμα Μαρξιστικό Λενινιστικό
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κόμμα του Περού
Popular Bloc – Peru
Union of Solidarity Women – Peru
National Committee of Reorientation and Reconstitution of the UnitedTrade
Union of Education Workers of Peru
Popular Democratic Front of Peru
Proletarian Party of Peru
National Democratic Front – Philippines
Caribbean and Latin American Coordinator of Puerto Rico
Bolshevik Communist Party of Russia
Bolshevik Communist Party of Ukraine
Communist Organization of Workers – United States
Κίνημα Gayones (Βενεζουέλα)
Current of Anti-Fascist and Anti-Imperialist Youth – Venezuela
Marxist-Leninist Trade Union Current – Venezuela
Movement of Education for Emancipation – Venezuela
Κίνημα Γυναικών Ana Soto (Βενεζουέλα)
Marxist-Leninist Communist Party of Venezuela.

Διαβάστε Περισσότερα »

Αντιδρά η ΕΣΗΕΑ στην πώληση του 902

Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε η ΕΣΗΕΑ:

“Επιβεβαιώθηκαν και επίσημα οι φήμες ότι το ΚΚΕ μένει πλέον χωρίς τηλεοπτικό σταθμό και ραδιόφωνο! Αυτή η θλιβερή είδηση υπογραμμίζει ότι το ΚΚΕ, ως εργοδότης, χάνει οριστικά την ηθική ανωτερότητά του, που διατηρούσε έναντι των αντιπάλων του, τουλάχιστον μέχρι το μνημόνιο.

Το επιχείρημα ότι και «το ΚΚΕ τα ίδια κάνει» μεταφράζεται στην κοινωνία πως «όλοι το ίδιο είμαστε» και ρίχνει νερό στον μύλο της Κυβέρνησης και της εργοδοσίας, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία την κρίση στα ΜΜΕ. Το σχετικό ρεπορτάζ έχει ως εξής:

Η Ραδιοτηλεοπτική Α.Ε., η κομματική, δηλαδή, εταιρεία που έχει στην κατοχή της τους σταθμούς και την άδεια χρήσης των συχνοτήτων από τις οποίες εκπέμπουν, ολοκλήρωσε την πώληση του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης του κόμματος και μπήκαν οι σχετικές υπογραφές, ενώ, ήδη, έγιναν ανακοινώσεις προς τους εργαζόμενους από τη διεύθυνση του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού.

Ο νέος ιδιοκτήτης (;) έθεσε όρους να παραδοθεί η Ραδιοτηλεοπτική Α.Ε. «καθαρή», δηλαδή, χωρίς εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι εργαζόμενοι του 902 (Ρ/Σ & Τ/Σ) που ανέρχονται σε 48 θα απολυθούν.

Και, επειδή, αυτό είναι παράνομο, αφού η εταιρεία μεταβιβάζεται εν λειτουργία, η ηγεσία του ΚΚΕ επέλεξε να εφαρμόσει το παρακάτω σχέδιο: Οι εργαζόμενοι θα χωρισθούν σε ομάδες και θα περάσουν σε άλλες κομματικές επιχειρήσεις, από τις οποίες και θα απολυθούν χωρίς, όπως τους είπαν, να χάσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Τέλος, υπάρχει και μια μικρή ομάδα που απασχολούνται στην ιστοσελίδα του κόμματος «902. gr », οι οποίοι θα υποβάλουν παραιτήσεις και θα επαναπροσληφθούν με αμοιβή τον μέσο εργατικό μισθό, που προβλέπει το νέο καταστατικό του ΚΚΕ, δηλαδή, 600-800 ευρώ. Η μέθοδος αυτή θα εφαρμοσθεί και για τους εργαζόμενους του «Ριζοσπάστη», όταν ολοκληρωθούν οι απολύσεις.

Εν τω μεταξύ, ήδη η Διεύθυνση του 902 άρχισε συζητήσεις με τους εργαζόμενους που θα απολυθούν, από τους οποίους ζητείται να αποδεχθούν «κούρεμα» των οφειλομένων, τουλάχιστον κατά 40%.

Η διαδικασία των απολύσεων και η τυπική μεταβίβαση της Ραδιοτηλεοπτικής Α.Ε. στο νέο ιδιοκτήτη (;) θα ολοκληρωθεί έως το τέλος Αυγούστου.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ τονίζει την άρνηση των συνδικαλιστικών εκπροσώπων να ενημερώσουν και να συζητήσουν με τα σωματεία τους! Η παραπομπή των πάντων στην θεόσταλτη επίσημη σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ, είναι απαράδεκτη.

Το Δ.Σ. της Ενώσεως σημειώνει ακόμη ότι σε μια τόσο κρίσιμη εποχή το να περνούν οι συχνότητες σε χέρια επενδυτών αγνώστων προθέσεων επιδεινώνει την ήδη προβληματική εικόνα των ΜΜΕ και υποβαθμίζει τον πλουραλισμό και το δημοκρατικό δικαίωμα στην αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών”

Διαβάστε Περισσότερα »

Τέλη Αυγούστου το επόμενο φύλλο της Ανασύνταξης

Το καλοκαίρι (Ιούλιο-Αύγουστο) βγαίνει ένα φύλλο για κάθε μήνα προς το τέλος κάθε μήνα.

Το επόμενο φύλλο της Ανασύνταξης θα κυκλοφορήσει τέλη Αυγούστου.

Προγραμματισμένα άρθρα για το επόμενο διάστημα είναι η ολοκλήρωση του άρθρου D.N. Pritt και η δημοσίευση των υπόλοιπων ανακοινώσσεων της Περιφερειακής Συνάντησης των Ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων. Επίσης, θα δημοσιευτεί ένα ακόμα κείμενο για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Σοβιετική Ένωση.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

2 Αυγούστου 2013

Στα 40 χρόνια από τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, οι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ του προδότες χρουτσο-μπρενζνιεφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του "Κ"ΚΕ χαχανίζονται προκλητικότατα πάνω στον τάφο του: Παριστάνοντας τις "αθώες περιστερές" προσπαθούν να αποκρύψουν το έγκλημά τους από την εργατική τάξη και το λαό. ΑΝΤΙ να απολογηθούν και να ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ για το μεγάλο έγκλημα της δολοφονίας του Νίκου Ζαχαριάδη βεβηλώνουν και προσβάλλουν τη μνήμη του με τον πλέον ακραίο και πρωτόγνωρο στην παγκόσμια ιστορία τρόπο.

ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55

Διαβάστε Περισσότερα »

Δυο απολύσεις ακόμα στο “Ριζοσπάστη”

Δε σταμάτησαν ούτε το καλοκαίρι οι απολύσεις στο “Ριζοσπάστη”. Δυο ακόμα εργαζόμενοι απολύθηκαν στα τέλη Ιουλίου. Σύμφωνα με τα όσα βγήκαν στον αστικό τύπο, και οι δύο είχαν ξεκινήσει τις νομικές διαδικασίες για να εισπράξουν τα δεδουλευμένα τους, ενω η δεύτερη βρισκόταν σε επίσχεση εργασίας.

Θυμίζουμε ότι πριν λίγες μέρες είχε αποχωρήσει ένας ακόμα εργαζόμενος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

- Αποχώρησε από το “Ριζοσπάστη” ο γελοιογράφος Κώστας Γρηγοριάδης

- Η συνέχιση της σφαγής στον Ριζοσπάστη ας διαλύσει τις αυταπάτες

- Τρεις νέες απολύσεις στο «Ριζοσπάστη»

- Πέντε νέες απολύσεις στο «Ριζοσπάστη»

- Οκτώ ακόμα απολύσεις στο «Ριζοσπάστη» (σύνολο 13 από το Δεκέμβρη)

- Εργαζόμενοι στον «Ριζοσπάστη» ζητούν την υποστήριξη της ΕΣΗΕΑ

- Τέσσερις ακόμα απολύσεις στο «Ριζοσπάστη»

- Σε νέες απολύσεις στις επιχειρήσεις του «Κ»ΚΕ προχώρησε η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του

Διαβάστε Περισσότερα »