Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 372 (1-31/7/2012)

Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 372 (1-31/7/2012)

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ.φύλ. 372 (1-31/7/2012)

- ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ – προκλητικά και με άφθαστη δουλικότητα στην υπηρεσία των διεθνών κερδοσκόπων δανειστών, των ισχυρών μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου

- Προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης

 - Να σταματήσει-καταργηθεί η χρηματοδότηση των κομμάτων από τους φόρους του λαού

- ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: κοινός εχθρός του ΕΝΙΑΙΟΥ Προλεταριάτου

- P. Zyablov: Οι Πατριώτες της Γιουγκοσλαβίας Αντιστέκονται στον Τιτοϊκο Φασισμό

- ICMLPO: Δεν θα πληρώσουμε ούτε το χρέος ούτε την κρίση

- 23ο Αντιιμπεριαλιστικό-Αντιφασιστικό Κάμπινγκ Νεολαίας

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι «Αποφάσεις» της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας για την εκλογική πανωλεθρία του «Κ»ΚΕ

ΕΚΛΟΓΕΣ  ΙΟΥΝΗ 2012

Οι «Αποφάσεις» της  σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας για την εκλογική πανωλεθρία του «Κ»ΚΕ

Το «Κ»ΚΕ ως ρεφορμιστικό κόμμα στάθηκε υποδειγματικά  στο «ύψος των περιστάσεων»: υπηρέτησε με συνέπια και τις δυο στρατηγικές επιδιώξεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου

Τα μέλη και οι οπαδοί που περίμεναν κάποιες «εξηγήσεις» για τις αιτίες της πρωτοφανούς ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑΣ του «Κ»ΚΕ που έχασε τη μισή δύναμή του στις εκλογές του Ιούνη και «κατρακύλησε»-κατακρημνίστηκε  απ’ την 3^η  στην 7^η θέση στη Βουλή δεν μπορεί παρά να απογοητεύτηκαν απ’ τις δυο «Αποφάσεις» της ΚΕ της «Κ»ΚΕ («Ρ» 19/6/ και 11/7/2012), αφού στο τελευταίο «5^ο» σημείο (στήλη 3^η) «η ΚΕ εκτιμά ότι η διπλή εκλογική αναμέτρηση, ανεξάρτητα από τις γενικότερες αδυναμίες που αναδείχτηκαν και τις απώλειες, αποτελεί παρακαταθήκη» («Ρ»11/7/2012, σελ.5), που σημαίνει, ως γενική εκτίμηση, ότι αναιρείται και ακυρώνεται προφανώς το σύνολο των 5σέλιδων ρεφορμιστικών φλυαριών, μα και επιπλέον, ακόμα χειρότερα, παρά την πανωλεθρία, «η διπλή εκλογική αναμέτρηση», κατά τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ, πρέπει να  αποτελέσει «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» (!) για τα δύσμοιρα μέλη-οπαδούς αυτού του ρεφορμιστικού κόμματος.   

Για τη σωστή κατανόηση της αντιδραστικής ρεφορμιστικής πολιτικής γραμμής της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στις πρόσφατες εκλογές, επιβάλλεται ευθύς εξαρχής να σημειωθεί ότι απ’ τις δυο «Αποφάσεις» απουσιάζουν ΣΚΟΠΙΜΑ και «ξεχάστηκαν» επίτηδες  τα ΔΥΟ σπουδαιότερα όλων των ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ, κι αυτό επειδή συνδέονται ΑΜΕΣΑ με τους σχεδιασμούς και τις στρατηγικές επιδιώξεις αλλά και τις αποφάσεις που πήραν πρωτίστως οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Μάη: πρώτο, γιατί η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ ζήτησε ΠΡΩΤΗ δεύτερες εκλογές με τη γνωστή «Ανακοίνωση»(9/5/2012): «εκλογές ΤΩΡΑ!»(«Ρ», 10/5/2012, σελ.6); και δεύτερο, γιατί καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου κατεύθυνε ΜΟΝΙΜΑ και συστηματικά τα πυρά της στους ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΤΙ να τα κατευθύνει στο μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ, που ήταν και το ΠΡΟΤΙΜΗΤΕΟ για κυβέρνηση κόμμα των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου;

Παίρνοντας υπόψη αυτά τα ΔΥΟ καίρια και αναπάντητα ερωτήματα, τότε το σημείο «4» (πρώτη στήλη) της δεύτερης «Απόφασης» στο οποίο σημειώνεται: «η ΚΕ εκτιμά ότι η γενική εκλογική γραμμή που δόθηκε η εκλογική μάχη ανταποκρινόταν στο χαρακτήρα της κρίσης, της διεξόδου που είχε ανάγκη ο λαός» («Ρ» 11/7/2012, σελ. 5) σημαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ το αντίθετο από αυτό που προπαγανδίζεται: η «γενική εκλογική γραμμή» ΔΕΝ ανταποκρίνονταν ούτε στο «χαρακτήρα της κρίσης» και πολύ περισσότερο δεν ανταποκρίνονταν στη  «διέξοδο που είχε ανάγκη ο λαός»: αντίθετα ανταποκρίνονταν πλέρια στα συμφέροντα, τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις των μεγάλων μονοπωλίων της ΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου, κι αυτό απορρέει με σαφήνεια απ’ τις ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ των εκπροσώπων τους, μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης του Μάη, για νέες εκλογές και αύξηση των ποσοστών της ΝΔ, που στηρίχτηκαν απ’ την ηγεσία του «Κ»ΚΕ.

Οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων της ΕΕ μαζί με τους εκπροσώπους του ντόπιου κεφαλαίου πήραν τότε ΔΥΟ σημαντικότατες ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ:

Α. Διεξαγωγή ΝΕΩΝ Εκλογών με στόχο την ανασύνταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Μάη «έθαψαν», προς το παρόν τουλάχιστον ή και για μεγάλο χρονικό διάστημα, τις αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις των μεγαλοαστικών κομμάτων, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ενώ ταυτόχρονα αποκάλυψαν, ανοιχτά πλέον,  και όξυναν παραπέρα την υπάρχουσα βαθιά και ολόπλευρη κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος και επιπλέον «παγίωσαν» τον κατακερματισμό των αστικών πολιτικών κομμάτων.

Όμως παρόλο που αυτά τα εκλογικά ποσοστά επέτρεπαν και το Μάη τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, στην οποία τελικά δεν προχώρησαν οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων της ΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου, επειδή τα ποσοστά του πρώτου κόμματος ήταν πολύ χαμηλά (ΝΔ 18,88%), και επομένως, η δημιουργία μιας κυβέρνησης με τόσο χαμηλά ποσοστά θα ήταν και τυπικά μια κυβέρνηση μειοψηφίας στα μάτια της κοινής γνώμης των πλατιών λαϊκών μαζών, γεγονός που θα είχε ευθύς εξαρχής αρνητικές επιπτώσεις στην προώθηση των σχεδίων των ιμπεριαλιστών της ΕΕ.

Έτσι, λοιπόν, για να επιτευχθεί η συσπείρωση του μεγαλύτερου μέρους των αστικών πολιτικών δυνάμεων και να ξεπεραστεί, τουλάχιστον εν μέρει, ο κατακερματισμός των αστικών πολιτικών κομμάτων, οι εκπρόσωποι του ξένου-ντόπιου κεφαλαίου αποφάσισαν να διεξαχθούν και νέες ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

Την απόφαση αυτή του μεγάλου κεφαλαίου για δεύτερες εκλογές στήριξαν και βοήθησαν στην προώθησή της τόσο τα μεγαλοαστικά κόμματα όσο και οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, με πρωτοπορία την ηγεσία του «Κ»ΚΕ. Οι μεν ηγέτες των ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ βοήθησαν με τα «παιχνίδια» των προσχεδιασμένα-προαποφασισμένα αποτυχημένων διερευνητικών εντολών, η δε ηγεσία του «Κ»ΚΕ ζητώντας ΠΡΩΤΗ εκλογές με την «Ανακοίνωση»(9/5/2012): «εκλογές ΤΩΡΑ!»(«Ρ», 10/5/2012, σελ.6) – προαναγγέλλοντας νωρίς-νωρίς την ΑΠΟΦΑΣΗ του ξένου-ντόπιου κεφαλαίου για ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ – και μάλιστα: α) τρεις (3) μόλις μέρες μετά τις εκλογές της 6^ης Μάη, β) χωρίς να έχουν εξαντληθεί ακόμα οι διερευνητικές εντολές για το δήθεν «σχηματισμό Κυβέρνησης», γ) όταν ήδη υπήρχαν δημοσκοπήσεις που έδειχναν μείωση των ποσοστών του «Κ»ΚΕ σε περίπτωση νέων εκλογών (η ρεφορμιστική ηγεσία παρόλο που γνώριζε την πτώση των ποσοστών του «Κ»ΚΕ, ζήτησε όμως εκλογές για να βοηθήσει, προφανώς, τη συγκέντρωση και ανασύνταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων που είχε τεθεί ως στόχος απ’ τους εκπροσώπους του ξένου-ντόπιου κεφαλαίου).

Β. ΑΥΞΗΣΗ των ποσοστών της μοναρχοφασιστικής ΝΔ στις εκλογές του Ιούνη

Η δεύτερη σημαντική απόφαση του ξένου-ντόπιου κεφαλαίου, μετά από εκείνη για τη διεξαγωγή νέων ΔΕΥΤΕΡΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ, αφορούσε την ΑΥΞΗΣΗ των ποσοστών του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ που ήταν το ΠΡΩΤΟ σε ποσοστά στις εκλογές του Μάη, μα και το ΠΡΟΤΙΜΗΤΕΟ για κυβέρνηση κόμμα των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου.

Η αύξηση των ποσοστών της ΝΔ αποτελούσε μια πιεστικά αναγκαία προϋπόθεση για τη συγκρότηση κυβέρνησης με μεγαλύτερα ποσοστά. Και στην αύξηση των ποσοστών της ΝΔ βοήθησε αποφασιστικά και με κάθε τρόπο η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ, η οποία καθόλη την προεκλογική περίοδο εξάντλησε όλες τις δυνάμεις της αποκλειστικά στις ασταμάτητες σφοδρές επιθέσεις στους ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας ως μοναδικό στόχο το ΣΥΡΙΖΑ, άφηνε εντελώς στο ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ τη ΝΔ, στηρίζοντάς την έτσι έμμεσα για να πετύχει αύξηση των ποσοστών της. Αυτή όμως η αντιδραστική στάση της ρεφορμιστικής ηγεσίας δικαιολογημένα δυσαρέστησε χιλιάδες ψηφοφόρους του «Κ»ΚΕ που του «γύρισαν την πλάτη» και στράφηκαν προς το ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να υποστεί τη γνωστή πανωλεθρία.

«Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ γνώριζε προφανώς ότι θα «πάθει» πανωλεθρία στις εκλογές του Ιούνη, όμως ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ είχαν τα ταξικά συμφέροντα και η προώθηση των σχεδιασμών και των πολιτικών επιδιώξεων των ιμπεριαλιστών της ΕΕ-ντόπιου κεφαλαίου, τα οποία έπρεπε – σε μια κρίσιμη περίοδο – πάση θυσία να υπηρετηθούν απ’ τους θλιβερούς οπορτουνιστές ηγέτες, λακέδες του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού» («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 370, 1-30 Ιούνη 2012, σελ.3).                                      

Διαβάστε Περισσότερα »

Τα κόμματα που συμμετείχαν στο XVI Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Αργεντινής
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα (Βραζιλία)
Movimento per la Costituente Popolare - Κολομβία
Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο (Φιλιππίνες)
Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
Επαναστατικό Λαϊκό Μέτωπο (Μεξικό)
Κομμουνιστικό Κόμμα Παλαιστίνης
Κομμουνιστικό Κόμμα Περού - Κόκκινη Πατρίδα
Κομμουνιστικό Κόμμα Περού μαρξιστικό-Λενινιστικό
Συντονισμός Καραϊβικής και Λατινικής Αμερικής (Πουέρτο Ρίκο)
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας της Δομινικανής Δημοκρατίας
Κομμουνιστικό Κόμμα (μπολσεβίκοι) ολόκληρης της Σοβ. ένωσης Ρωσία
Κίνημα Gayones (Βενεζουέλα)
Movimento Pedagogico Emancipatore del Venezuela MOPEZ
Movimento di Educazione per l'Emancipazione del Venezuela MEPE
Corrente Sindacale Marxista-Leninista - Βενεζουέλα
Movimento di Donne Ana Soto del Venezuela
Προπαρασκευαστική Επιτροπή του XXII Διεθνούς Κάμπινγκ αντιφασιστικής-Αντιιμπεριαλιστικής Νεολαίας στη Βενεζουέλα
Fronte Universitario Rivoluzionario Socialista - Βενεζουέλα
Movimento Socialista per la Qualità della Vita e della Salute - Βενεζουέλα
Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο - Ισημερινός
Επαναστατική Νεολαία Ισημερινού
Fronte Rivoluzionario Universitario di Sinistra
Fronte di Avanguardia del Magistero
Corrente Sindacale Rivoluzionaria
Confederazione di Donne Ecuadoriane per il Cambiamento
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ισημερινού

***

Διαβάστε επίσης:

Ολοκληρώθηκε το XVI Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική
 
Τα κόμματα που συμμετείχαν στο XV Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική 

Ολοκληρώθηκε το XV Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Ανακοίνωση του XIV Διεθνούς Σεμιναρίου στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Ολοκληρώθηκε το XIV Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Διαβάστε Περισσότερα »

23ο Αντιιμπεριαλιστικό-Αντιφασιστικό Κάμπινγκ Νεολαίας

Το φετινό, 23ο. Αντιιμπεριαλιστικό-Αντιφασιστικό Κάμπινγκ Νεολαίας θα διεξαχθεί στο Καράκας της Βενεζουέλας 4-11 Αυγούστου.

Φέτος, μια ευχάριστη έκπληξη περιμένεις όσους συμμετέχουν. Στο κάμπινγκ θα διεξχαθεί ένα Αντιφασιστικό Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, το οποίο θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή 12 ομάδων από τους συντρόφους της κάθε διεθνούς αντιπροσωπείας. Ο τελικός  θα διεξαχθεί στις 9 Αυγούστου.

Η αφίσα του Κάμπινγκ

 

Διαβάστε Περισσότερα »

Ν. Ζαχαριάδη: Το στιλέτο του Τίτο χτυπά πισώπλατα τη λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα

Ανασύνταξη, αρ φυλ. 45, 1-15/9/1998

Αρθρο στην εφημερίδα "Για σταθερή ειρήνη, για τη λαϊκή δημοκρατία!", όργανο του Γραφείου Πληροφοριών των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, 1-8-1949 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός», τεύχος 8, Αύγουστος 1949

Το λαϊκοεπαναστατικό κίνημα στη χώρα μας αντιμετώπιζε και στο παρελθόν, όταν το Δεκέμβρη του 1944 είχαμε την ένοπλη αγγλική επέμβαση, αντιμετωπίζει και σήμερα σοβαρές δυσκολίες στον τραχύ δρόμο προς τη νίκη. Ο κάθε κάτοικος στη χώρα αυτή ξέρει, ότι αν έλειπε η ανοιχτή και ολόπλευρη υποστήριξη, που οι άγγλοι και οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δίνουν στους έλληνες αντιδραστικός, ο μοναρχοφασισμός στην Ελλάδα δε θα μπορούσε ούτε λίγους μήνες να κρατηθεί. Οι κύριες δυσκολίες μας ξεκινάν απ΄ το γεγονός ότι ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλισμός επιμένει να κρατήσει στην Ελλάδα, τόσο γιατί του παρέχει μια εξαιρετικής σπουδαιότητας στρατηγική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο και γιατί τη χώρα μας την οργανώνει κα θέλει να τη διατηρήσει για να τη χρησιμοποιήσει σαν στρατιωτικοπολεμικό προγεφύρωμα ενάντια στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας και τη Σοβιετική Ένωση. Είναι γνωστές από παλιά οι ερωτοτροπίες και οι προθέσεις του Τσόρτσιλ προς αυτή την κατεύθυνση.

Όταν όμως πέρσι ο μοναρχοφασισμός είχε στο Γράμμα-Βίτσι τη στρατιωτική αποτυχία του και είδε να καταρρέουν οι στρατηγικές επιδιώξεις του για το 1948, κλονίστηκε και η θέση του ξένου ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα. Το λαϊκοεπαναστατικό κίνημα και ο ΔΣΕ προωθούσαν και στερέωναν τη θέση τους στην Πελοπόννησο, Ρούμελη και Θεσσαλία και στα νησιά Σάμο, Εύβοια. Μα και σε μια σειρά άλλα νησιά, όπως η Μυτιλήνη, Ικαρία, Κεφαλονιά, Κρήτη ο μοναρχοφασισμός αποδεικνυότανε ανίκανος, παρά την τεράστια υπεροχή του, να πνίξει και να εξοντώσει το κίνημα μας.

Η αντίδραση στη χώρα μας περνούσε δύσκολες στιγμές. Οι εκθέσεις της ανώτατης μοναρχοφασιστικής στρατιωτικής ηγεσίας, στο πρόσωπο τέτοιων στρατηγών όπως οι Παπάγος, Βεντήρης, Τσακαλώτος, ομολογούσαν ανοιχτά ότι το ηθικό του στρατού των παρουσίαζε κάμψη. Τουφεκίστηκαν εκατοντάδες φαντάροι και αξιωματικοί. Ο Παύλος μίλησε για ηθική κρίση στο στρατό. Τα οικονομικά χάλια της κλίκας της Αθήνας δεν ήταν καλύτερα. Και η πολιτική κρίση υποσκάψτε ολοένα και πιο βαθιά τα θεμέλια του μοναρχοφασισμού. Ξένοι και ντόπιοι πολιτικοί παράγοντες, που κάθε άλλο παρά φίλοι μας μπορούσαν να θεωρηθούν, μόνο σε μια ειρηνική λύση και συνεννόηση άρχισαν να βλέπουν μια κάποια διέξοδο για την αντίδραση. Τα πράγματα για τους αμερικάνους δεν πήγαιναν και τόσο καλά και στην Αμερική ακούστηκαν φωνές ότι τζάμπα ξοδεύουν τα δολάρια τους στην Ελλαδα.

Τη στιγμή ακριβώς που η κρίση του μοναρχοφασισμού έτεινε προς την οξύτητα αυτή, παρουσιάστηκε η προδοσία του Τιτο. Και το γεγονός αυτό ήρθε να προσθέσει μια καινούργια σοβαρή δυσκολία στο Λαϊκοδημοκρατικό μας κίνημα, γιατί από τη μια μεριά διασπούσε την ενότητα της λαϊκοδημοκρατικής αλληλεγγύης προς τον αγώνα μας, ενώ από την άλλη δεκαπλασίαζε την απόφαση των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών να διατηρήσουν με κάθε θυσία την Ελλάδα γιατί έτσι μόνο θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν την προδοσία της κλίκας του Τίτο και να ευρύνουν το προγεφύρωμα τους στα Βαλκάνια, ενώ ταυτόχρονα αναπτέρωνε το ξεπεσμένο ηθικό του μοναρχοφασισμού και του 'δινε καινούργιο κουράγιο. Η προδοσία του Τίτο ευκόλυνε τους Αμερικάνους στο να κρατήσουν την Ελλάδα και το κράτημα της Ελλάδας έκανε δυνατή την ολοκληρωτική αξιοποίηση της προδοσίας του Τίτο. Αυτές είναι οι συνέπειες της τιτικής προδοσίας. Το κίνημα μας δεχότανε μια μαχαιριά πισώπλατα.

Οι Τίτο και Τζιας μπορούν να ξεφωνίζουν τώρα όσο θέλουν ότι οι αντάρτες στην Ελλάδα άρχισαν να χάνουν το ηθικό τους και την πίστη τους προς τη νίκη. Γεγονός όμως παραμένει ότι κανένας άλλος δε χάρηκε τόσο από την προδοσία τους όσο οι έλληνες μοναρχοφασίστες και οι ιμπεριαλιστές δεσπότες τους . Και γεγονός ακόμα παραμένει, που επιβεβαιώνεται από την προδοσία αυτή, ότι το Λαϊκοδημοκρατικό κίνημα στη χώρα μας δε γνώρισε, ακόμα απ' τον καιρό της πρώτης κατοχής, τόσο ύπουλο και βδελυρό εχθρό, όσο η συμμορία του Τίτο. Αξίζει να σταθούμε στο ζήτημα αυτό.

Ο μεγαλοσερβικός σωβινισμός της κλίκας του Τίτο εκδηλώθηκε απέναντι στο κίνημα αντίστασης στην Ελλάδα απ' τα 1943 κιόλας και παρουσιαζότανε με την παρακάτω θέση: Το ΚΚΕ ακολουθεί εσφαλμένη πολιτική, προδίνει τον αγώνα. Προδότης είναι και ο Ζαχαριάδης. Ο Λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου μπορεί να βρει την απελευθέρωση του μόνο στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας. Πρωταρχικό καθήκον για όλους του μακεδόνες πατριώτες μπαίνει η πάλη ενάντια στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ και η συνεργασία με το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας. Αυτή ήταν η θέση της κλίκας του Τίτο απ' τα 1943 και δω. Αυτή τη γραμμή εφάρμοζε από τότε κιόλας, στη Μακεδονία του Αιγαίου, το πρωτοπαλίκαρο του Τιτο, ο Τέμπο (Μπουκμανοβιτς), αυτή τη γραμμή εφάρμοζε από τότε ο κύριος πράκτορας τους Γκότσε. Την ίδια γραμμή ακολουθά τώρα και η συμμορία των Γκότσε-Κεραμιτζιέφ. Χιλιάδες πράκτορες έστειλε στα χρόνια αυτά η κλίκα του Τίτο μέσα στο ΚΚΕ καιι στο ΕΑΜ. Υπονόμευση του ΚΚΕ, διάσπαση του λαϊκοαπελευθερωτικού αγωνα μας - αυτή τη δουλειά κάνουν οι πράκτορες αυτοί. Και πρέπει να το πούμε ανοιχτά, ότι η ελληνική αντίδραση και ο αγγλοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός δεν μπορούσαν να βρουν καλύτερο σύμμαχο στον αγώνα τους που έκαναν και κάνουν ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα στην Ελλάδα.

Η κλίκα του Τίτο εξαπατούσε το λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου όταν του έλεγε ότι τη λευτεριά του θα την έβρισκε μόνο στην ένωση του με την Γιουγκοσλαβία, ξεκόβοντας και πολεμώντας το ΚΚΕ, που χε προδώσει, όπως έλεγε η κλίκα αυτή. Ο μαρξισμός-λενινισμός λέει ότι το εθνικό ζήτημα στην κάθε χώρα και γενικά. είναι στην εποχή του ιμπεριαλισμού μια εφεδρεία του προλεταριακού-επαναστατικού κινήματος και ότι μόνο σε συμμαχία μ' αυτό μπορεί να λυθεί έτσι όπως συμφέρει στο λαό. Η κεφαλαιοκρατική αντίδραση καταβάλλει παντού κάθε προσπάθεια να ματαιώσει τη συμμαχία αυτή.

Ο λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου είχε γνωρίσει πάντα στο ΚΚΕ τον πιο πιστό σύμμαχο και υπερασπιστή. Μόνο η νίκη της Λαϊκής Δημοκρατίας στην Ελλάδα θα έλυνε και το εθνικό ζήτημα για το λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου. Η κλίκα του Τίτο, επιδιώκοντας το σοβινιστικό μεγαλοσέρβικο σκοπό της, να προσαρτήσει τη Μακεδονία του Αιγαίου μαζί με τη Θεσσαλονίκη, οργάνωσε την υπόσκαψη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ , και τη διάσπαση του Λαϊκοδημοκρατικού κινήματος στην Ελλάδα, στρέφοντας τους μακεδόνες ενάντια στους έλληνες εργαζόμενους. Έτσι η κλίκα του Τίτο χτυπούσε το μόνο κίνημα, που η επικράτηση του και μόνο θα εξασφάλιζε την εθνική αποκατάσταση των μακεδόνων του Αιγαίου. Σαν αντιστάθμισμα, τους πρότεινε την ένωση τους με την τιτική Γιουγκοσλαβία, ένωση που μπορούσε να γίνει μια και ο Τίτο χτυπούσε και υπονόμευε το λαϊκοαπελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, ή με τη συγκατάθεση των ιμπεριαλιστικών αφεντικών στην Ελλάδα, και τέτοιες διαπραγματεύσεις γίνονται και τώρα, ή με τυχοδιωκτικό πόλεμο ενάντια στο μοναρχοφασισμό και τους πατρόνες του, πράγμα που ο Τίτο δε μπορούσε ούτε να το σκεφθεί, γιατί τα πυρά του τα έστρεφε πάντοτε στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ.

Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε εδώ μια σχετική, πολύ χαρακτηριστική "λεπτομέρεια". Όταν τον Οκτώβρη του 1944 οι άγγλοι αποβιβάσθηκαν στην Ελλάδα ο μπαζιμπουζούκος του Τιτο, Τέμπο (Μπουκμάνοβιτς), που πρωτοστατούσε στις συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ δήλωσε σε κομμουνιστές της Μακεδονίας του Αιγαίου ότι από τον Τίτο ζήτησε δυο μεραρχίες για να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη. Τότε δεν είχε γίνει ακόμα ο Δεκέμβρης και οι εγγλέζοι δεν ήταν ακόμα διόλου σίγουροι ότι θα κρατήσουν την Ελλάδα. Και τώρα είναι ολοφάνερο ότι οι άγγλοι ιμπεριαλιστές θα προτιμούσαν τότε τη Θεσσαλονίκη να την πάρει ο Τίτο, παρά να μείνει στο ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ.

Τότε, τον Οχτώβρη του 1944, οι άγγλοι έκαναν ρίψεις όπλων στο αεροδρόμιο της Χρουπίστας από όπου τα μετέφεραν στο Βαψώρι και τα παράδιναν στους πράχτορες του Τίτο και του Τέμπο, Γκότσε και Πέιο, για να τα χρησιμοποιήσουν κατά του ΕΛΑΣ. Οι Γκότσε και Πέιος είχαν σχηματίσει στο διάστημα της χιτλεροφασιστικής κατοχής ομάδες μακεδόνων που συνεργαζόταν με τον Τέμπο. Σήμερα για μας είναι αποδεδειγμένο ότι ο άγγλος Εβανς, που ήταν αντιπρόσωπος της αγγλικής στρατιωτικής αποστολής στην Μακεδονία, επέμεινε ξεχωριστά στο να δημιουργηθούν οι ομάδες αυτές, που οι ηγέτες τους Γκότσε- Πέιος- Κερμαιτζιέφ παίξανε διασπαστικό, ενάντια στο λαϊκοεπαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα, ρόλο, όχι μόνο στα 1943-44 μα και στα 1945-46, κάτω από την καθοδήγηση του άγγλου προξένου στην Φλώρινα (!) Χιλς.

Ο Χιλς είναι που στα 1945-46 οργάνωσε στη Μακεδονία του Αιγαίου αυτονομιστικό κίνημα για να τους στρέψει ενάντια στο ΕΑΜ. Εδώ οι επιδιώξεις του συνέπιπταν με τις επιδιώξεις του Τίτο-Τέμπο.

Το Δεκέμβρη του 1944, ο Τίτο που ονειρευότανε να αρπάξει τη Θεσσαλονίκη από μια Λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα, δεν έκανε απολύτως τίποτα, παρά τα παχιά του λόγια, για να μας βοηθήσει ενάντια στους άγγλους. Το μόνο που έκανε ήταν να μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ τη συκοφαντία του για προδοσία του ΚΚΕ κατά πρώτο λόγω μέσα στο λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου. Το αποτέλεσμα ήταν να εξασθενεί και να διασπά ο Τίτο το κίνημα μας και να δημιουργεί ένα ρεύμα προσφυγιάς μακεδόνων στη Γιουγκοσλαβία. Έτσι από τη μια μεριά άδειαζε σιγά-σιγά η Μακεδονία του Αιγαίου από τους μακεδόνες, πράγμα που τόσα χρόνια επεδίωκε ο μοναρχοφασισμός για να αλλοιώσει την εθνολογική σύνθεση στη Μακεδονία του Αιγαίου, ενώ απ΄ την άλλη, οι Τίτο και Κολισέφκσι στρατολογούσαν και εκπαίδευαν, μέσα από τους πρόσφυγες αυτούς, πράχτορες, που κατοπινά τους έστελναν στην Ελλάδα ενάντια στο ΚΚΕ, το ΕΑΜ και το λαϊκοεπαναστατικό μας κίνημα.

Έτσι τα χειροπιαστά και αναμφισβήτητα γεγονότα δείχνουν ότι τουλάχιστο από το 1943 και δω το ΚΚΕ και το επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα βρισκότανε και βρίσκεται ανάμεσα σε δυο πυρά. Από τη μια μεριά οι ξένοι ιμπεριαλιστές με τους μοναρχοφασίστες και από την άλλη μεριά η κλίκα του Τίτο με εκτελεστικά όργανα της τη συμμορία Γκότσε- Κεραμιτζίέφ, που διέθετε και διαθέτει και σήμερα ακόμα εκατοντάδες πράκτορες της ΟΖΝΑ και του ΙΙ Γραφείου του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στη Μακεδονία του Αιγαίου.

Ο Γκότσε στα 1944 ύστερα από διαταγή από τα Σκόπια, πήρε το σύνταγμα του και έφυγε στη Γιουγκοσλαβία προδίνοντας τον ΕΛΑΣ. Τώρα στα Σκόπια και οι Γκότσε- Κεραμιτζιέφ έχουν την έδρα τους και από κει οργανώνουν τις λιποταξίες από το ΔΣΕ. Στο ραδιοφωνικό σταθμό στα Σκόπια ομιλητής είναι λιποτάχτης του ΔΣΕ. Η ΚΕ του ΚΚΕ αποφάνθηκε επανειλημμένα προς την ΚΕ του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας, της κατήγγειλε με συγκεκριμένα και αδιάψευστα στοιχεία και γεγονότα τις αντεπαναστατικές αυτές πράξεις των πρακτόρων της και ζήτησε να σταματήσουν.

Η ΚΕ του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας ποτέ δεν πήρε κανένα μέτρο για να σταματήσει η κατάσταση αυτή.

Σήμερα πια έχει αποδειχθεί ότι ο Χρήστος Βλάχος που δολοφόνησε το 1947 στη Θεσσαλονίκη το Γιάννη Ζέβγο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ήταν πράκτορας της ΟΖΝΑ, που εκπαιδεύτηκε στα Σκόπια. Η ΟΖΝΑ τον έστειλε στη Θεσσαλονίκη όπου εγινε όργανο του πράκτορα της Ιντελλιτζενς Σέρβις στρατηγού Ζέρβα και δολοφόνησε το Ζέβγο. Πέντε μοναρχοφασίστες αιχμάλωτοι αξιωματικοί και ανάμεσα τους και δήμιοι του λαού, με τη βοήθεια πρακτόρων της ΟΖΝΑ έφυγαν από το στρατόπεδο αιχμαλώτων και κατέφυγαν στη Γιουγκοσλαβία.

Η ΚΕ του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας δήλωσε άγνοια για το ζήτημα αυτό, ενώ εμείς της καταγγείλαμε πότε έγινε και από ποιο σημείο πέρασαν τα σύνορα και ενώ γιουγκοσλάβοι αξιωματικοί και στρατιώτες φρουροί στα σύνορα μας ομολόγησαν ότι οι μοναρχοφασίστες πέρασαν στη Γιουγκοσλαβία, παρ' ότι είχαν διαταγή από το Βελιγράδι να δηλώσουν άγνοια.

Δεκάδες πράκτορες της ΟΖΝΑ και του ΙΙ Γραφείου του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου πιάσαμε μέχρι σήμερα. Το Δεκέμβρη του 1948 πιάσαμε στην Πρέσπας δυο πράκτορες της ΟΖΝΑ, τους Γούναρη Μένο και Μάλιο Μήτσο.

Οι πράχτορες αυτοί έδωσαν πλήρη στοιχεία, τα ονόματα των αξιωματικών της ΟΖΝΑ που τους έστειλαν και τη συγκεκριμένη αποστολή που τους έδωσαν. Το στρατοδικείο του ΔΣΕ τους καταδίκασε σε θάνατο.

Εμείς ρωτήσαμε το Βελιγράδι αν θέλει να τους επιστρέψουμε τους δυο κατάσκοπους του γιατί αλλιώς θα τους τουφεκίζαμε. Το Βελιγράδι αρνήθηκε όμως τους κατασκόπους του, παραδίνοντας τους έτσι στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και οι δυο ήταν μακεδόνες, γι αυτό και η ζωή τους δεν ενδιέφερε και τόσο τους μεγαλοσέρβους σωβινιστές.

Το ΚΚΕ διαθέτει σωρεία από παρόμοιες αδιάψευστες αποδείξεις για τον προδοτικό και διασπαστικό ρόλο της κλίκας του Τίτο ενάντια στο επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα. Όλα αυτά αποδείχνουν πάντα το ίδιο πράγμα. Η εθνικιστική συμμορία της προδοτικής γιουγκοσλαβικής ηγεσίας στάθηκε πάντα ο πιο θανατερός εχθρός για το ΚΚΕ και ο πιο πιστός σύμμαχος του μοναρχοφασισμού και του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο λαϊκό επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα.

Τα τελευταία γεγονότα αποδείχνουν για μια ακόμα φορά περίτρανα ότι η κλίκα του Τίτο βοηθούσε και βοηθά πάντα, τώρα όλο και πιο ανοιχτά τη ντόπια και διεθνή αντίδραση ενάντια στο λαό της Ελλάδας. Το ανακοινωθέν του ΓΑ του ΔΣΕ της 6ης Ιούλη του 1949 αποκάλυψε ότι τα μοναρχοφασιστικά στρατεύματα στις 5 Ιούλη 1949 χρησιμοποίησαν το γιουγκοσλαβικό έδαφος για να υπερφαλαγγίσουν τους αντάρτες στο Καϊμακτσαλάν. Την ίδια μέρα το πρακτορείο "Ελεύθερη Ελλάδα" στηριζόμενο σε επίσημα μοναρχοφασιστικά στοιχεία, δηλαδή στην αναφορά του διοικητή του 516 μοναρχοφασιστικού τάγματος, αντισυνταγματάρχη Πετρόπουλου, προς το διοικητή του Γ' Σώματος Στράτου, αντιστράτηγο Γρηγορόπουλο, αποκάλυπτε ότι στις 4 του Ιούλη 1949, δηλαδή μια μέρα πριν χρησιμοποιηθεί το γιουγκοσλαβικό έδαφος από τους μοναρχοφασίστες, στην περιοχή Ποποβόλοσι, στο Καϊμακτσαλάν, έγινε συνάντηση γιουγκοσλάβων και μοναρχοφασιστών αξιωματικών που είχαν επικεφαλής τους τον αντισυνταγματάρχη Πετρόπουλο, αυτόν που έκανε την αναφορά. Στη συνάντηση παραβρέθηκαν και αμερικάνοι και άγγλοι αξιωματικοί.

Το πρακτορείο " Τανγιουγκ" δεν διέψευσε το γεγονός ότι έγινε τέτοια συνάντηση. Εκπρόσωπος του Υπουργείου των µΕξωτερικών της Αγγλίας που ρωτήθηκε για τη συνάντηση αυτή δεν την αρνήθηκε. Ούτε ο Τίτο στο λόγο του, στην πόλη της Ιστρίας στις 11-7-49 αρνήθηκε τη συνάντηση αυτή. Θέλησε μόνο να διαψεύσει, όπως και το "Τανγιουγκ", ότι έγινε συμφωνία για χρησιμοποίηση του γιουγκοσλάβικου εδάφους από τους μοναρχοφασίστες. Κατηγόρησε το ραδιοσταθμό της "Ελεύθερης Ελλάδας", ότι είπε τέτοιο πράγμα, ενώ γεγονός είναι ότι το πρακτορείο "Ελεύθερη Ελλάδα" ανάφερε ξεχωριστά πρώτα το γεγονός της συνάντησης στις 4-7-49 και το γεγονός της χρησιμοποίησης του γιουγκοσλαβικού εδάφους από τους μοναρχοφασίστες στις 5-7-49.

Έτσι είχαν τα πράγματα όταν στις 21 Ιούλη 1949 στην Αθήνα η Βαλκανική Επιτροπή του ΟΕΕ, εξέδωσε ένα ανακοινωθέν που αποκλειστικό σκοπό έχει να καλύψει τη συνεργασία της κλίκας του Τίτο με το μοναρχοφασισμό που αποκάλυψαν το ΓΑ του ΔΣΕ και το πρακτορείο "Ελεύθερη Ελλάδα" στις 6 του Ιούλη 1949.

Το ανακοινωθέν αυτό της ΒΕ του ΟΕΕ είναι πραγματικά πολύ εύγλωττο, γιατί : πρώτο, για πρώτη φορά στην ιστορία της ομολογεί ότι οι μοναρχοφασίστες στο Καϊμακτσαλάν παραβίασαν πολλές φορές το γιουγκοσλαβικό έδαφος. Όχι όμως με στρατό, μα μόνο με πυροβολικό και αεροπορία.

Αυτό γίνεται για να καλυφθεί το γεγονός ότι στις 5-7-1949 ο μοναρχοφασιστικός στρατός χρησιμοποίησε το γιουγκοσλαβικό έδαφος για να υπερφαλαγγίσει τα τμήματα μας στο Καϊμακτσαλάν.

Δεύτερο, το ανακοινωθέν της ΒΕ του ΟΕΕ αναγνωρίζει ότι έγινε συνάντηση στο Καϊματσαλάν με γιουγκοσλάβους αξιωματικούς. Μα κάνει πάλι τις εξής πλαστογραφίες. Μετατοπίζει τη συνάντηση στις 7-7-49 και ισχυρίζεται ότι έγινε με παρατηρητές του κλιμακίου Θεσσαλονίκης της ΒΕ του ΟΕΕ.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΒΕ χρειάστηκε πάνω από δυο βδομάδες για να μιλήσει, ενώ, όταν πρόκειται για τις συκοφαντίες της, τις ξαπολά αμέσως, την ίδια μέρα, όπως έγινε με το ανακοινωθέν της 22-7-49, που ισχυρίζεται ότι την ίδια μέρα αεροπλάνο της βλήθηκε από τους αντάρτες της με αντιαεροπορικό από αλβανικό έδαφος.

Οι γιουγκοσλάβοι αξιωματικοί έκαναν προκαταβολικά τη δήλωση που επανάλαβε ο Τίτο στην Πλα στις 11-7-49 ότι θα κλείσει τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. Αυτό ξεσκεπάζει την υποκρισία του προβοκάτορα. Τα αποκαλυπτήρια τα κάνει η ίδια η ΒΕ που βγάνει στα φορά ότι οι γιουγκοσλάβοι αξιωματικοί στις 7-7 είχαν κιόλας δηλώσει ότι τα σύνορα κλείστηκαν, ενώ ο Τίτο στις 11-7 δήλωνε στην Πόλα ότι αποφάσισε να αρχίσει να κλείνει προοδευτικά τα σύνορα πουταν κιόλας κλεισμένα! Για τη δήλωση αυτή του Τίτο οι "Ταϊμς" του Λονδίνου σε κύριο άρθρο τους της 14-7-49 έγραψαν : "Τίποτε δεν θα προσέφερε μεγαλύτερη βοήθεια στον ελληνικό στρατό από το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων από τον Τίτο".

Και σε αυτό οι "Ταϊμς" έχουν απόλυτα δίκιο. Γιατί σήμερα ενόψει της Γενικής Συνέλευσης του ΟΕΕ και μπροστά στην αδυναμία τους να πετύχουν ένα στρατιωτικό αποφασιστικό αποτέλεσμα, ο μοναρχοφασισμός και οι αμερικανοάγγλοι ιμπεριαλιστές συγκεντρώνουν την προσοχή τους και στο διπλωματικό πεδίο, όπου στρέφουν τα πυρά τους ενάντια στη Βουλγαρία και την Αλβανία, με το ίδιο πάντα παραμύθι, ότι ο ΔΣΕ υπάρχει μόνο γιατί ενισχύεται από τις χώρες αυτές και ότι μπορεί να σταματήσει μόνο όταν κλείσουν τα σύνορα από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις.

Έτσι οι ιμπεριαλιστές επιδιώκουν να καταφέρουν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Να φέρουν στρατό για να πετύχουν ενάντια στο ΔΣΕ αυτό όπου απότυχε ο μοναρχοφασισμός και να συγκεντρώσουν στρατιωτικές δυνάμεις στην Ελλάδα για τις ευρύτερες τυχοδιωκτικές επιδιώξεις τους. Προς την κατεύθυνση αυτή η παγκόσμια αντίδραση ξεσηκώνει μια πρωτοφανή σε ένταση και φωνασκίες καμπάνια γύρω από το ελληνικό.

Κινητοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα και όλες οι δυνάμεις σε όλες τις μικρές και μεγάλες κεφαλαιοκρατικές χώρες. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή έρχεται η δήλωση του Τίτο για το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων να δώσει υπόσταση στον κύριο ιμπεριαλιστικό ισχυρισμό ότι το κύριο πρόβλημα στο ελληνικό ζήτημα είναι η βοήθεια απέξω προς το ΔΣΕ και κατά συνέπεια το κλείσιμο των συνόρων.

Η δήλωση του Τίτο δίνει έτσι ένα αναπάντεχο επιχείρημα στους ιμπεριαλιστές, τους επιτρέπει να δυναμώσουν τη συκοφαντική εκστρατεία και την πίεση τους ενάντια στην Αλβανία και τη Βουλγαρία και να παρασύρουν πιο εύκολα τις καθυστερημένες μάζες στις χώρες τους προς την κατεύθυνση μιας ένοπλης ανάμιξης στην Ελλάδα.

Να γιατί έχουν δίκιο οι "Ταϊμς" όταν διαπιστώνουν ότι η δήλωση του Τίτο για το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων "προσφέρει τη μεγαλύτερη βοήθεια στον ελληνικό στρατό".

Και να μια απόδειξη γι αυτό. Στις 15-7-49, δηλαδή την άλλη μέρα από τη δημοσίευση του άρθρου των Τάιμς, η 42η μοναρχοφασιστική ταξιαρχία εξέδωσε την 141.600 εμπιστευτική διαταγή της όπου ανάμεσα στ' άλλα έλεγε: "ανηγγέλθη ότι ο Τίτο Γιουγκοσλαβίας διέταξε κλείσιμο συνόρων προς Ελλάδα. Δήλωσης αυτή αποτελεί ανεπανόρθωτο πλήγμα δια κομμουνιστικό μέτωπο. Τίτο αντελήφθη ότι εις κομμουνιστικό συγκρότημα κινδυνεύει αυτή η ύπαρξης εθνικού σέρβικου κομμουνιστικού κράτους. Ετάχθη ως εκ τούτου αντιμέτωπος προς την κλίκα αυτήν. Πρώτη και σημαντική εκδήλωσις τούτου είναι αναγγελθέν κλείσιμο συνόρων. Γεγονός να εξαρθεί εις άπαντας αξιωματικούς και οπλίτες".

Τα σχόλια περιττεύουν.

Και πριν κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό πρέπει να πούμε δυο λόγια και για την τελευταία εκδήλωση της παρέας του Τιτο.

Ύστερα από τις αποκαλύψεις που γίνονται μπροστά στην προοδευτική ανθρωπότητα και το γιουγκοσλαβικό λαό για την προδοσία της κλίκας του Τίτο απέναντι στο Λαϊκοαπελευθερωτικό αγώνα του ελληνικού λαού, η προδοτική γιουγκοσλαβική ηγεσία βρέθηκε υποχρεωμένη να κινητοποιήσει και άλλο μεγάφωνο της για να προσπαθήσει να θολώσει τα νερα.

Έτσι, ύστερα από τον Τίτο και τον Τζίλας στο προσκήνιο εμφανίστηκε και ο Καρντελ με τις δηλώσεις του στο "Τανγιουγκ" στις 23 του Ιουλη 1949, γύρω από το ελληνικό. Το τροπάρι αρχίζει με τον ίδιο χαβά: συμπαθούμε τον αγώνα του λαού της Ελλάδας και τον βοηθήσαμε.

Όμως, λέει ο Καρντελ, οι έλληνες αντάρτες είναι αγνώμονες και προσχωρήσαν και αυτοί στις ραδιουργίες κατά της νέας Γιουγκοσλαβίας. Ο Καρντελ τα διαψεύδει όλα και τις συνεννοήσεις με τον Τσαλδάρη και τις συνομιλίες στο Καϊμακτσαλάν και τη χρησιμοποίηση του γιουγκοσλαβικού εδάφους από τους μοναρχοφασίστες.

Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, λέει μια ελληνική παροιμία. Αυτό έπαθε και ο Καρντελ ,που δεν είχε την υπομονή να διαβάσει πρώτα το ανακοινωθέν της Βαλκανικής Επιτροπής που αναφέρουμε πιο πάνω και που αφήνει τώρα τον Καρντελ και την παρέα του στα κρύα του λουτρού. Ο Καρντελ, ενώ πήγαινε να τον καλύψει, την έπαθε σαν τον ίδιο τον Τίτο που δεν φρόντισε και αυτός να ρωτήσει τα αφεντικά του και έτσι έκανε τη δήλωση του για το ότι θα κλείσει προοδευτικά τα σύνορα, μέρες ολόκληρες ύστερα από την επίσημη βεβαίωση των αξιωματικών του προς τους μοναρχοφασίστες αξιωματικούς και τη ΒΕ του ΟΕΕ ότι τα σύνορα είναι κιόλας κλειστά. Έτσι η ΒΕ που πήγαινε να ξελασπώσει τον Τίτο τον βοήθησε όπως το σκοινί τον κρεμασμένο.

Ύστερα από όλες τις ντοκουμενταρισμένες αποκαλύψεις που παραθέσαμε πιο πάνω και που δεν αποτελούν παρά το πολλοστημόριο από αυτά που μπορεί κανείς να πει για τα εγκλήματα της κλίκας του Τίτο ενάντια στο λαό της Ελλάδας, καταλαβαίνει κανείς τι αξία μπορεί να χουν τα γαυγίσματα του Καρντελ ότι η ηγεσία του ΚΚΕ θυσιάζει, πάλι τώρα, τον ελληνικό δημοκρατικό αγώνα.

Συνεχίζεται όπως βλέπουμε η παλιά τιτική ταχτική, ότι το ΚΚΕ είναι προδοτικό, ταχτική που χρόνια κάλυπτε τη συνεργασία του Τίτο και Σια με τους μοναρχοφασίστες και τους αμερικανοάγγλους ιμπεριαλιστές, μα που τώρα ξεσκεπάστηκε οριστικά.

Καταλήγει ο Καρντελ με τις ιησουΐτικες βεβαιώσεις ότι η νέα Γιουγκοσλαβία συμπαθεί πάντα το κίνημα του λαού της Ελλάδας, ότι όπως δε μπορεί με το στανιό να του επιβάλλει τη βοήθεια της και ότι σ' όλα τα φταίνε οι συκοφαντίες του Τίτο από το Ινφορμπιρο.

Εμείς για τις συμπάθειες του γιουγκοσλαβικού λαού δεν αμφιβάλαμε ποτέ. Όσο για το ποιος φταίει μας το ΄παν οι "Ταϊμς" του Λονδίνου, όταν βεβαιώνουν ότι με τις δηλώσεις του στην Πόλα ο στρατάρχης Τίτο έδωσε προκαταβολικά τις προφορικές εγγυήσεις που χρειάζονταν οι αμερικανοί για να του δώσουν τα δολάρια που χρειάζεται. Ξέχασαν μόνο να προσθέσουν οι "Ταϊμς" ότι, πριν από την Πόλα, στο Καϊμακτσαλάν όπως αποκάλυψε η ΒΕ του ΟΕΕ, ο Τίτο είχε κιόλας δώσει τις υλικές αποδείξεις της προδοσίας. Έτσι η παρέμβαση του Καρντελ, χωρίς να προσθέσει τίποτα το ουσιαστικό, κατέρριψε μόνον το ρεκόρ στην τιτική υπουλότητα και υποκρισία.

Οι κατάπτυστοι προδότες Τίτο-Τζίλας και Σια, για να καλύψουν την προδοσία τους, ξεφωνίζουν τώρα ότι οι έλληνες αντάρτες χάνουν πια το ηθικό τους και την πίστη τους προς τη νίκη. Γεγονός είναι ότι οι προδότες από την πλευρά τους και με τους πράκτορες της ΟΖΝΑ και του ΙΙ Γραφείου κάνουν όλα όσα περνούν για να υποσκάψουν το ηθικό μας και τη νίκη μας. Μα γεγονός επίσης είναι ότι με αυτά που λένε και κάνουν επαναλαμβάνουν μόνο τα λόγια και τα έργα των ιμπεριαλιστών αφεντικών τους που είναι αφεντικά και για τους μοναρχοφασίστες. Χαρακτηριστικά το ΒΒC στην εκπομπή του στα ελληνικά της 22-7-49 ώρα 20.30. επαναλαμβάνει το τροπάρι που αναμασά η αντίδραση σ' όλον τον κόσμο: το ηθικό των ανταρτών καταπίπτει.

Ο Τιτο ξεσκεπάστηκε οριστικά σαν προβοκάτορας και πράκτορας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Μέσα στη Γιουγκοσλαβία εξοντώνει τους κομμουνιστές, γδέρνει τους εργάτες και τους αγρότες και στηρίζεται στους κουλάκους, τους τσέσνικι, στους ουστασι. Γι αυτό ο Βασιλιάς Πέτρος δήλωσε στις 22-7, όπως μετάδωσε η Ρώμη: Οι μοναρχικοί στη Γιουγκοσλαβία θα απόσχουν από κάθε επαναστατικοί ενέργεια κατά του καθεστώτος.

Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός τον χρησιμοποιεί σήμερα σαν κύριο όργανο του στην πάλη ενάντια στον ΔΣΕ και στα λαϊκοδημοκρατικά καθεστώτα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Και τον έχει σύμμαχο στην τερατώδικη συκοφαντική εκστρατεία ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα στη χώρα μας.

Σκοπός της καμπάνιας αυτής είναι να παραπλανήσουν όσους ευκολόπιστους βρουν, να πετύχουν ένοπλη ανάμιξη στην Ελλάδα, και να ματαιώσουν έτσι την ειρήνευση στη χώρα μας που το πραγματοποιήσιμο της, τόσο χειροπιαστά και τόσο πειστικά το ΄δειξαν οι προτάσεις της Σοβιετικής κυβέρνησης για την ειρήνευση στην Ελλάδα, προτάσεις που τόσο συγκίνησαν την παγκόσμια κοινή γνώμη,

Η προδοσία του Τίτο και η μακρόχρονη υπονομευτική δουλειά του ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα στην Ελλάδα μας δημιούργησαν σοβαρές δυσκολίες. Μας μπήχουν το μαχαίρι στην πλάτη.

Ο Τίτο μισεί θανάσιμα το λαϊκοαπελευθερωτικό μας κίνημα και το πολεμά λυσσασμένα. Γιατί ξέρει ότι αν νικήσουμε εμείς η προδοσία του θα κινδυνεύσει σοβαρά. Όμως τόσο αυτός και οι μοναρχοφασιστές σύμμαχοι του, όσο και τα κοινά αφεντικά τους γελιούνται αν νομίζουν ότι θα μπορέσουν να μας γονατίσουν. Σ' όλη την Ελλάδα, στη Ρούμελη, Θεσσαλία και Πελοπόννησο, στην Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και στα νησιά ο ΔΣΕ παλεύει ενάντια σε τεράστια υπεροχή του εχθρού και με μεγάλες δυσκολίες, μα εξακολουθεί αδάμαστος στον αγώνα του. Στις πόλεις φουντώνει και ξεσπά ένα πλατύ μαζικό απεργιακό κίνημα που αγκαλιάζει πολλές δεκάδες χιλιάδες εργάτες και υπάλληλους. Εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες αφανίζονται στις πόλεις όπου τους εξόρισε ο μοναρχοφασισμός. Η αντίδραση στην Ελλάδα περνά μια αγιάτρευτη οικονομική, πολιτική και ηθική κρίση. Και στις μεγάλες μάχες που πλησιάζουν στο Γράμμο και στο Βίτσι, ο ΔΣΕ θα αντιμετωπίσει αποφασιστικά και το μοναρχοφασισμό.

Εμείς πολεμάμε γιατί θέλουμε την ησυχία, την ειρήνη, την ενότητα του λαού, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία για την Ελλάδα.

Η αντίδραση θέλει τον πόλεμο. Θέλει να μας συντρίψει μ όλα τα μέσα. Και η κλίκα του Τίτο της είναι ,στην προσπάθεια της αυτή, ένα ύπουλο και σκοτεινό όργανο.

Με τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη όλης της προοδευτικής ανθρωπότητας και του γιουγκοσλαβικού λαού, ο λαός της Ελλάδας θα νικήσει και στον πόλεμο και στην ειρήνη και θα καταχτήσει τη λαϊκή δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία.

23-7-49

Διαβάστε Περισσότερα »

P. Zyablov: Οι Πατριώτες της Γιουγκοσλαβίας Αντιστέκονται στον Τιτοϊκο Φασισμό

P. Zyablov: Οι Πατριώτες της Γιουγκοσλαβίας Αντιστέκονται στον Τιτοϊκο Φασισμό

(USSR Information Bulletin, Τόμος 12,Τεύχος 13, 14 Ιούλη 1952, σελ. 415-416)

Σε συνέχιση της πολιτικής της ενάντια στα συμφέροντα του λαού, η τιτοϊκή κλίκα της Γιουγκοσλαβίας μετατρέπει τη χώρα, την οποία έχει σκλαβώσει, σε προπύργιο επιθετικότητας. Οι ηγέτες του Βελιγραδίου επιταχύνουν την κατασκευή νέων στρατιωτικών αεροδρομίων και στρατηγικών λεωφόρων και χτίζουν οχυρωματικά έργα στα σύνορα με τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Αυτές οι ενέργειες υποσκάπτουν τα ίδια τα θεμέλια της Γιουγκοσλαβικής Οικονομίας, η οποία είναι αδύναμη ήδη και σήμερα. Τρία τέταρτα του προϋπολογισμού του 1952 προορίζονται για στρατιωτικούς σκοπούς. Στο τέλος του περασμένου χρόνου, ο ειδικός απεσταλμένος του Σουηδικού Τηλεγραφικού Γραφείου ανέφερε από την Λιουμπλιάνα τα εξής:

«Η Γιουγκοσλαβία είναι σήμερα ένα τεράστιο και ενιαίο στρατόπεδο. Η μέριμνα για τις ανάγκες των καταναλωτών έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Οι εργατικές κατοικίες, οι βιομηχανικές μονάδες και τα γραφεία έχουν είτε παραμεληθεί ή εγκαταλειφθεί εντελώς».

Η παραγωγή αγαθών μαζικής κατανάλωσης περιορίζεται, και οι τιμές των τροφίμων και των βιομηχανικών προϊόντων έχουν ξεπεράσει όλες τις προηγούμενες μέγιστες τιμές. Σήμερα μια λίμπρα ψωμιού κοστίζει 50 δηνάρια ή και παραπάνω, μια γιάρδα χαμηλής ποιότητας υφάσματος για κουστούμι 7.000 έως 9.000, ένα ζευγάρι γυναικεία παπούτσια 12.000 έως 13.000, και ένα ζευγάρι εσωρούχων 1800. Στα τέλη του 1951 οι δημόσιες υπηρεσίες του Τίτο αύξησαν τις τιμές του αλατιού, του καπνού και των φάρμακων από 500 έως 700 τα εκατό.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος την αξιολύπητη ζωή του λαού όταν η αμοιβή ενός μισο-ειδικευμένου εργάτη κυμαίνεται από 3000 έως 4000 δηνάρια το μήνα. Η ανέχεια και η πείνα έχουν φέρει κύμα επιδημιών. Ο ρυθμός θανάτων έχει αυξηθεί. Το 80 τα εκατό των βιομηχανικών εργατών υποφέρουν από φυματίωση.

Ο ζυγός της τιτοϊκής κλίκας βαραίνει πολύ στις πλάτες της εργαζόμενης αγροτιάς. Με πρόσχημα τις λεγόμενες κρατικές παραδόσεις, παίρνουν από τους αγρότες σχεδόν όλα τα σιτηρά και τα ζώα και περίπου 2.000.000 έχουν διωχθεί από τα αγροκτήματά τους για να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα.

Οι φασίστες του Βελιγραδίου μετέτρεψαν την Γιουγκοσλαβία σε μια χώρα φυλακών και στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ακόμα κι αν πιστέψουμε τον Ράνκοβιτς, περίπου 300.000 ποινές επιβλήθηκαν από τα γιουγκοσλαβικά δικαστήρια το 1950.

Αλλά οι φύλακες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η ματοβαμμένη τρομοκρατία απέτυχαν να σταματήσουν τον γενναίο αγώνα των λαών της Γιουγκοσλαβίας για την λευτεριά και ανεξαρτησία της χώρας τους. Όλο και πλατυτέρα τμήματα του πληθυσμού αγανακτούν για την αντιλαϊκή πολιτική της κλίκας του Τίτο.

Μορφές πάλης, όπως αποχή από την εργασία, μαζική φυγή από τις καταναγκαστικές θέσεις εργασίας, το σαμποτάζ και η αχρήστευση βιομηχανικού εξοπλισμού, ιδίως στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, παίρνουν συνέχεια μεγαλύτερες διαστάσεις.

Οι απουσίες από την εργασία έχουν πάρει μαζικό χαρακτήρα σε όλη τη Γιουγκοσλαβία. Η διοίκηση του ορυχείου στο Μπάνοβιτς ανέφερε 23.345 τέτοιες περιπτώσεις απουσίας μέσα στους δυο μήνες του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου της τελευταίας χρονιάς, και το 30 τα εκατό περίπου των εργατών που απασχολούνται στα εργοστάσια σιδήρου και ατσαλιού στο Μπάρες απουσιάζουν από την δουλειά τους κάθε μέρα, με αποτέλεσμα η παραγωγή χυτοσιδήρου και ατσαλιού να μειώνεται σταθερά.

Οι εργάτες της μεταλλουργίας στο Κραγκούγιεβατς και στη Rakovica, και οι εργάτες ατσαλιού στη Kikinda καταστρέφουν τους ηλεκτρικούς κινητήρες και άλλο εξοπλισμό. Το εργοστάσιο κινητήρων της Rakovica ανέφερε έλλειμμα 80.000.000 δηναρίων σαν αποτέλεσμα της συστηματικής αχρήστευσης κινητήρων και εργοστασιακού εξοπλισμού, και το εργοστάσιο σιδήρου και ατσαλιού στο Yastrebec έπαθε ζημιά πολλών δισεκατομμυρίων δηναρίων για τον ίδιο λόγο. Οι Τιτοϊκοί περνούν δύσκολα ακόμη και μέσα στο ίδιο το Βελιγράδι. Πρόσφατα οι Γιουγκοσλάβοι πατριώτες έθεσαν εκτός λειτουργίας τον βασικό σταθμό παράγωγης ηλεκτρικής ενέργειας του Βελιγραδίου, αφήνοντας για 15 μέρες χωρίς ηλεκτρισμό όλα τα εργοστάσια.

Οι Γιουγκοσλάβοι σιδηροδρομικοί αποδιοργάνωσαν την μεταφορά πολεμικών εξοπλισμών. Πολλές αμαξοστοιχίες που μετέφεραν στρατιωτικές προμήθειες εκτροχιάστηκαν στις γραμμές Βελιγραδίου-Νις και Βελιγραδίου Σαράγιεβο από πατριώτες εργαζόμενους και διακόπηκε τέσσερις φορές η σιδηροδρομική συγκοινωνία μεταξύ Βελιγραδίου και Devdelija.

Η πάλη που διεξάγουν οι Γιουγκοσλάβοι πατριώτες ενάντια στη κλίκα του Τίτο συνδέεται όλο και περισσότερο με τη πάλη για ειρήνη των λαών όλων των χωρών και ηπείρων. Στη διάρκεια των πρώτων πέντε μηνών του 1951, το 45 τα εκατό των εργατών και των αναγκαστικά επιστρατευμένων αγροτών εργαζομένων στα Γιουγκοσλαβικά λιμάνια της Αδριατικής αρνήθηκαν να ξεφορτώσουν πυρομαχικά και άλλα φορτία με στρατιωτικό περιεχόμενο που έφταναν εκεί, και πάνω από 20.000 λιμενεργάτες πήραν μέρος στις απεργίες.

Η αντίσταση των Γιουγκοσλάβων εργατών στο καθεστώς του Τίτο έχει πάρει τελευταία την μορφή απεργιών σε ολόκληρα εργοστάσια. Μια τέτοια απεργία έγινε στο εργοστάσιο κατασκευής σιδηροδρομικών οχημάτων στη Λιουμπλιάνα. Οι Τιτοϊκοί συνέλαβαν 23 πατριώτες για την οργάνωση της απεργίας. Οι εργάτες στο ορυχείο Puracic στη Tuzla Basin προχώρησαν σε απεργία και πραγματοποίησαν διαδήλωση διαμαρτυρίας. Η απεργία στο εργοστάσιο Primorje έσπασε μόνο μετά από αιματηρές συγκρούσεις με τους εργάτες. Πραγματοποιήθηκαν αντιπολεμικές εκδηλώσεις στο εργοστάσιο Alija Alijajic (σ.τ.μ. από το όνομα του γνωστού κομμουνιστή επαναστάτη) στο Σαράγιεβο.

Τοποθετώντας προβοκάτορες και προδότες της εργατικής τάξης στην ηγεσία των Γιουγκοσλαβικών συνδικάτων, οι Τιτοϊκοί έχουν μετατρέψει τα συνδικάτα σε παραρτήματα της φασιστικής κρατικής μηχανής. Ο εργαζόμενος λαός, ο οποίος δεν θέλει να συμβιβαστεί με τη προδοτική δράση των Τιτοϊκων συνδικάτων, έχει φύγει από αυτά μαζικά.

Και η εργαζόμενη αγροτιά της υπαίθρου παίρνει μέρος στον αγώνα ενάντια την Τιτοϊκή κλίκα. Οι καλλιεργητές γης αρνούνται όλο και πιο αποφασιστικά να εκτελέσουν τις λεγόμενες κρατικές παραδόσεις της αγροτικής παραγωγής. Σε πολλές επαρχίες της Κροατίας, στο Ζάγκρεμπ και στη Bjelovar τα τρία τέταρτα των αγροτών δεν παραδίδουν στους Τιτοϊκούς ούτε μια χούφτα σιτηρών.

Αυτή η αντίσταση εκ μέρους των αγροτών στη προδοτική πολιτική της κλίκας του Τίτο εκδηλώνεται εντυπωσιακά με την αποτυχία του σχεδίου σποράς. Είναι γνωστό ότι 6.600.000 έικρ (σ.τ.μ. 1 έικρ είναι περίπου 4 στρέμματα) έχουν μείνει άσπαρτα το 1950, και περισσότερα από 7.400.000 την άνοιξη του 1951. Σύμφωνα με το Τιτοϊκό τύπο, η σπορά του τελευταίου φθινοπώρου ήταν ακόμη πιο καταστροφική αποτυχία. Το σχέδιο για τη σπορά εκπληρώθηκε μόνο κατά 10 τα εκατό στην Κροατία, και η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στη Βοσνία, Ερζεγοβίνη και Βοϊβοδίνα, τον κυριότερο σιτοβολώνα της χώρας.

Σε κάποιες περιοχές συμβαίνουν ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Γιουγκοσλάβων αγροτών και του Τιτοϊκού καθεστώτος. Το τελευταίο φθινόπωρο συνέβησαν αναταραχές κοντά στη Στρώμνιτσα της Μακεδονίας σε σχέση με την επίταξη σιτηρών, και τον τελευταίο χρόνο έλαβε χώρα μια μεγάλη ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα στους αγρότες και τις αρχές στη περιοχή Ζάγκρεμπ, Κροατία.

Οι νέοι άνθρωποι παίρνουν ενεργά μέρος στην αντίσταση του λαού στο Τιτοϊκό καθεστώς. Νεαροί άνδρες και γυναίκες σαμποτάρουν την προκαταρκτική στρατιωτική εκπαίδευση. Τα επίσημα στοιχεία που εμφανίζονται στο Τιτοϊκό τύπο παραδέχονται ότι μέχρι το 12 τα εκατό των νέων της υπαίθρου παρακολουθούν μαθήματα στρατιωτικής εκπαίδευσης. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στις πόλεις.

Η πάλη εναντίον της κλίκας Τίτο-Ράνκοβιτς αναπτύσσεται επίσης και στο στρατό. Εκδηλώθηκε με την καταστροφή στρατιωτικών εγκαταστάσεων, όπως η πρόσφατη πυρκαγιά σε μια μεγάλη αποθήκη στρατιωτικών προμηθειών από δυο αξιωματικούς και δυο υπαξιωματικούς,ζημίες σε όπλα, άρνηση επανακατάταξης στο στρατό και σε ένα πλήθος περιπτώσεων ολόκληρες ομάδες στρατιωτών πέρασαν με το μέρος εξεγερμένων εργατών και αγροτών.

Είναι γνωστό ότι στρατιώτες του 179ου Συντάγματος, στους οποίους ανατέθηκε να καταστείλουν ξεσηκωμό αγροτών στη επαρχία Ντάζα, αρνήθηκαν να πυροβολήσουν τα αδέλφια τους.

Στο στρατό δραστηριοποιείται μια μυστική αντί-Τιτοϊκή οργάνωση, γνωστή με το όνομα Πατριωτική Ένωση. Μοιράζει αντι-Τιτοϊκά φυλλάδια σ’ ολόκληρη τη χώρα, δίχως να περιορίζει τη δράση της στις στρατιωτικές μονάδες. Όλο και πιο συχνά κάνει την εμφάνιση του στους στρατώνες το σύνθημα : «Κάτω η κλίκα του Τίτο».

Η μυστική υπηρεσία του Ράνκοβιτς τιμωρεί αλύπητα τους πατριώτες στρατιώτες και αξιωματικούς. Από την αρχή της χρονιάς, πάνω από 20.000 στρατιώτες, υπαξιωματικοί και αξιωματικοί συνελήφθησαν, και πολλοί στρατιωτικοί εκτελέστηκαν επειδή παρέμειναν αφοσιωμένοι στον Γιουγκοσλαβικό λαό.

Οι λαοί της Γιουγκοσλαβίας διεξάγουν έναν ανυποχώρητο αγώνα για λευτεριά, και θα βρουν το τρόπο να απελευθερωθούν και να απαλλαγούν από το φασιστικό καθεστώς του Τίτο. Οι Γιουγκοσλάβοι πατριώτες

γνωρίζουν ότι, σε αυτή τη πάλη τους, έχουν την υποστήριξη και την συμπάθεια όλης της προοδευτικής ανθρωπότητας.

*Τον περασμένο μήνα συμπληρώθηκαν 64 χρόνια απ’ την καταγγελία της ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ της τιτοϊκής κλίκας που πρόδωσε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, διέκοψε την προοδευτική πορεία της χώρας και έθεσε τη Γιουγκοσλαβία σε καπιταλιστική τροχιά, εγκαθιδρύοντας σ’ αυτή φασιστικό καθεστώς και μετατρέποντάς την σε αποικία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ακριβώς αυτό το καπιταλιστικό-φασιστικό καθεστώς των Τίτο- Ράνκοβιτς οι χρουστσοφικοί αποστάτες, που κι αυτοί ακολούθησαν τον τιτοϊκό καπιταλιστικό δρόμο, θεωρούσαν μετά το ΄56 «σοσιαλισμό» (μαζί τους και οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες των «Κ»ΚΕ –«Κ»ΚΕεσ.)

Αναδημοσιεύομε το παραπάνω άρθρο για να σχηματίσουν οι κομμουνιστές μια περισσότερο ολοκληρωμένη εικόνα της τότε εσωτερικής κατάστασης της καπιταλιστικής-φασιστικής Γιουγκοσλαβίας. Τον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο ακολούθησαν μετά το θάνατο-δολοφονία του Στάλιν η Σοβιετική Ένωση και οι πρώην λαϊκές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης.      

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: κοινός εχθρός του ΕΝΙΑΙΟΥ Προλεταριάτου

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: κοινός εχθρός του ΕΝΙΑΙΟΥ Προλεταριάτου

Έλληνες-ξένοι εργάτες ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΕΡΓΑΤΕΣ-ΑΓΡΟΤΕΣ-ΝΕΟΛΑΙΟΙ:

Τσακίστε τα δολοφονικά πογκρόμ των φασιστών και  ναζι-φασιστών «Χρυσής Αυγής»-ΛΑΟΣ κατά των ξένων εργατών

Καταπολεμείστε μαχητικά: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ – ΡΑΤΣΙΣΜΟ – ΦΑΣΙΣΜΟ – ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟ  

Μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ – ΕΝΑ  χοντρό ΨΕΜΜΑ: «Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» – «αυξάνουν» την ΑΝΕΡΓΙΑ

 «Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» – «αυξάνουν» την ανεργία! Να το ΠΡΩΤΟ, ανάμεσα σε πολλά άλλα, και πολύ μεγάλο ΨΕΜΜΑ, γιατί οι ξένοι εργάτες ΟΥΤΕ τις δουλειές «παίρνουν» ΟΥΤΕ την ΑΝΕΡΓΙΑ αυξάνουν: το ντόπιο ΚΕΦΑΛΑΙΟ είναι εκείνο που «παίρνει τις δουλειές» δηλ. καταστρέφει «ΘΕΣΕΙΣ εργασίας» με το κλείσιμο των επιχειρήσεων. Ο ντόπιος καπιταλισμός γεννάει την ΑΝΕΡΓΙΑ, η οποία είναι ένας μόνιμος και αναπόφευκτος συνοδοιπόρος του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και μια μεγάλη μάστιγα για την εργατική τάξη και τους λαούς όλων των χωρών.

Η σημερινή ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΕΡΓΙΑ στην Ελλάδα πηγάζει: 1) απ’ τους αντικειμενικούς οικονομικούς νόμους ύπαρξης, λειτουργίας και ανάπτυξης του καπιταλισμού, αλλά και τις ιδιομορφίες του ντόπιου καπιταλισμού, 2) απ’ τον ανταγωνισμό των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που οδηγεί πολλές απ’ αυτές στη χρεοκοπία και την αναπόφευκτη αύξηση της ανεργίας, 3) απ’ τη βαθιά οικονομική κυκλική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής, 4) απ’ το κλείσιμο επιχειρήσεων για κερδοσκοπικούς λόγους (δάνεια, κλπ) ή τη μεταφορά τους σε άλλες χώρες με φθηνά εργατικά χέρια που και τα δυο «παράγουν» ανεργία, 5) απ’ την εξάρτηση της χώρας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ (ιδιαίτερα σε βιομηχανία-γεωργία), 6) απ’ τη σημερινή πλήρη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας που χρονολογείται απ’ το 2006 και ανοιχτά από το 2009.

Τέλος, η εφαρμοζόμενη ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική οξύνει το φαινόμενο της μαζικής ανεργίας και συμβάλλει στην παραπέρα αύξησή της. 

Επομένως, αποκλειστικά και ΜΟΝΟ το ντόπιο ΚΕΦΑΛΑΙΟ (αλλά και το ξένο) είναι εκείνο που «παίρνει» τις δουλειές από τους ντόπιους και ξένους εργάτες: εκείνο είναι που καταστρέφει εκατοντάδες χιλιάδες ΘΕΣΕΙΣ εργασίας με το κλείσιμο των επιχειρήσεων, αυξάνοντας έτσι τη μαζική ΑΝΕΡΓΙΑ με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους.

Εκτός των προαναφερόμενων παραγόντων, ο τελευταίος 6^ος παράγοντας είναι ο σημαντικότερος που προκαλεί την τωρινή αλματώδη αύξηση της μαζικής ΑΝΕΡΓΙΑΣ δηλ. η πλήρης ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας που χρονολογείται απ’ το 2006 και ανοιχτά από το 2009, χρόνο για τον οποίο ο αναπληρωτής καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής του Παντείου Πανεπιστημίου Ν.Καραβίτης επισημαίνει: «το οικονομικό πλήγμα Καραμανλή φαίνεται καθαρά, αν απλώς παρατηρήσουμε ότι το 2009 οι δαπάνες χωρίς τόκους είχαν αυξηθεί, 5,5 του ΑΕΠ (χωρίς να υπολογίζουμε τα διάφορα χρέη), ενώ τα έσοδα από 39,1% του ΑΕΠ το 2003 έπεσαν στο 36,9% το 2009. Με άλλα λόγια, οι δαπάνες αυξήθηκαν 40 δισ. και τα έσοδα 20 δισ. Αυτό είναι φανερό σημάδι κάκιστης δημοσιονομικής πολιτικής», ενώ ακόμα και η δεξιά μεγαλοαστική εφημερίδα «Καθημερινή» χαρακτηρίζει «την 6ετία 2004-2009» Καραμανλή «μοιραία 6ετία» («Καθημερινή», 25/3/2012, σελ.2 «Οικονομία»).

Μόλις τελευταία, 27 Ιούνη 2012, στις εκθέσεις «Κομισιόν-ΟΟΣΑ» σημειώνεται για την Ελλάδα ότι «400.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν το πρώτο τρίμηνο» του 2012.

Σ’ αντίθεση με τα χοντροκομμένα ΨΕΜΑΤΑ όλων των αντιδραστικών, οι μετανάστες προλετάριοι με την εργασία τους σε σειρά τομείς της οικονομίας (γεωργία, βιομηχανία, βιοτεχνία, κλπ.) συμβάλουν στην αύξηση του ΑΕΠ της χώρας, ενώ ως πάμφθηνη εργατική δύναμη υποβάλλονται στην πιο βάρβαρη εκμετάλλευση και καταπίεση και συμβάλλουν στη γιγαντιαία αύξηση των κερδών των ντόπιων μαφιόζων καπιταλιστών, οι οποίοι μόνο στις ελβετικές τράπεζες «έβγαλαν» 600.000.000 000 Ευρώ δηλ. ποσό διπλάσιο απ’ το εξωτερικό χρέος της χώρας.

Ένα άλλο μέρος τους εργάζεται στην καθαριότητα και στην περιποίηση ηλικιωμένων και αρρώστων (χωρίς ένσημα, ασφάλιση, κλπ.). Σημαντική είναι η συμβολή των εργαζομένων μεταναστών και στο Ασφαλιστικό.  

Για τους λεγόμενους «παράνομους μετανάστες» την ευθύνη φέρουν οι ιμπεριαλιστικές χώρες με τους πολέμους που δολοφονούν και ξεριζώνουν τους λαούς αλλά και οι ελληνικές κυβερνήσεις και πρώτα και κύρια η ιμπεριαλιστική ΕΕ.

Και στην περίπτωση της υπαρκτής εγκληματικότητας, η διαβόητη «εγκληματικότητα των ξένων δεν κατέχει τα πρωτεία, αλλά, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, έχει δευτερεύουσα θέση απέναντι σ’ εκείνη των Ελλήνων.   

Το πολύ ατελές και εντελώς «ακρωτηριασμένο» – ως προς τη «λύση» ορισμένων προβλημάτων των προλετάριων μεταναστών – μεταναστευτικό νομοσχέδιο του 2010, δεν ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα: «το νομοσχέδιο υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το καταψήφισαν η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ» («Ρ»11/3/2010) και το «Κ»ΚΕ δήλωσε «παρών»(!!!) δηλ. το νομοσχέδιο ψηφίστηκε ΜΟΝΟ απ’ τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι  η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του  «Κ»ΚΕ, αποβάλλοντας τη «φιλομεταναστευτική» μάσκα, έπραξε αυτό που και πρωτοσέλιδα είχε προβάλλει ο «Ριζοσπάστη»: «το ΚΚΕ δεν πρόκειται να ψηφίσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό» («Ρ» 9/2/2010, σελ. 1), ακυρώνοντας μ’ αυτή την εθνικιστική-ρατσιστική πράξη από μόνη της την άκρατη και πιο ελεεινής μορφής δημαγωγία απέναντι στα ταξικά μας αδέλφια, τους μετανάστες προλετάριους που ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας.

Και δεν  ψήφισε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό» όχι επειδή αυτό ήταν «ατελές και ελλιπές», ανολοκλήρωτο και εντελώς «κουτσουρεμένο» αλλά αντίθετα επειδή και αυτό το πολύ ατελές και εντελώς «κουτσουρεμένο» νομοσχέδιο δημιουργούσε τάχα «θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ.15), ή αλλιώς εξαιτίας του κινδύνου «δημιουργίας και ανακίνησης μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων μέχρι και την αλλαγή συνόρων» («Ρ» 7/3/2010, σελ7), δηλ. για το φόβο μιας δήθεν μελλοντικής αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας!

Οι τρομοκρατικές δολοφονικές επιθέσεις των φασιστών και των ναζι-φασιστών «Χρυσής Αυγής»-ΛΑΟΣ εναντίον των μεταναστών εργαζομένων έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις – και απαιτούν άμεση αντιμετώπιση απ’ τους αντιφασίστες – ενώ ο ρατσιστής και νεόκοπος πρωθυπουργός Α.Σαμαράς απειλεί να «ανακαταλάβει τις πόλεις» απ’ τους μετανάστες.

Οι επαναστάτες μαρξιστές δηλ. οι λενινιστές-σταλινιστές πρέπει, μαζί με όλους τους αντιφασίστες, να αγωνιστούν για τη συγκρότηση ενός πλατιού Αντιφασιστικού Μετώπου αλλά και για την ταξική ΕΝΟΤΗΤΑ του προλεταριάτου: ΝΤΌΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, σφυρηλατώντας την αλληλεγγύη και την ΕΝΟΤΗΤΑ στην κοινή πάλη για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, την πάλη  ενάντια στη φασιστικοποίηση, το ρατσισμό και τον εθνικισμό, το φασισμό και ναζι-φασισμό όσο και στην πάλη για την προλεταριακή επανάσταση.

Ιούλης 2012

Η παραπάνω προκήρυξη μοιράστηκε από την Οργάνωση στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Αθήνας

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ – προκλητικά και με άφθαστη δουλικότητα στην υπηρεσία των διεθνών κερδοσκόπων δανειστών, των ισχυρών μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ – προκλητικά και με άφθαστη δουλικότητα στην υπηρεσία των διεθνών κερδοσκόπων δανειστών, των ισχυρών μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου

Ακάθεκτη στο ξεπούλημα του πλούτου της χώρας και την παραπέρα εξαθλίωση των λαϊκών μαζών

Εκτός των γενικότερων γνωστών μόνιμων πιέσεων του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου, των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και της «τρόϊκα»: ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν αλλά και των ωμών και απροσχημάτιστων επεμβάσεων στα εσωτερικά της χώρας, οι πιέσεις, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των εκλογών της 6^ης Μάη και 17^ης Ιούνη, των εκπροσώπων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ κινήθηκαν ταυτόχρονα σε δυο κατευθύνσεις:

Πρώτο, στην κατεύθυνση – με την άμεση προφανώς στήριξη-συνεργασία των υποτακτικών τους εκπροσώπων του ντόπιου κεφαλαίου – να πετύχουν την ανασύνταξη των κατακερματισμένων αστικών πολιτικών δυνάμεων, εντελώς αναγκαίας προϋπόθεσης για τη συγκέντρωση των απαραίτητων εκλογικών ποσοστών για τη συγκρότηση κυβέρνησης της αρεσκείας τους (εννοείται κυβέρνηση συνεργασίας, γιατί αυτοδύναμη μονοκομματική ήταν ολωσδιόλου ανέφικτος στόχος), γεγονός που τελικά έγινε κατορθωτό με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ασκήθηκαν απλώς κάποιες σποραδικές και απ’ τις συνηθισμένες πιέσεις ρουτίνας αλλά υπήρξαν ωμές απανωτές απροσχημάτιστες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών της ΕΕ στα εσωτερικά της χώρας που επηρέασαν αποφασιστικά και ουσιαστικά καθόρισαν και το γνωστό προς όφελός τους συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Δεύτερο, στην κατεύθυνση της εφαρμογής των «συμφωνηθέντων» δηλ. ότι δεν θα δεχτούν μα ούτε πρόκειται να υπάρξει κανενός είδους «επαναδιαπραγμάτευση» για τις νεοαποικιακού χαρακτήρα «δανειακές συμβάσεις» και τα βάρβαρα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα που τις συνοδεύουν και ότι απ’ τη νέα κυβέρνηση θα απαιτήσουν απαρέγκλιτη και αυστηρή εφαρμογή όλων ανεξαιρέτως των «συμφωνηθέντων», κι’ αυτό πάντα με την απειλή της άμεσης διακοπής της επόμενης δόσης (κάθε νέα δόση σφίγγει ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό της χώρας και του λαού για δεκαετίες).

Αν οι πρώτες πιέσεις και επεμβάσεις τερμάτισαν την αποστολή τους με τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης ακραίας εθελοδουλίας και υποτακτικής στους δανειστές κερδοσκόπους, τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και την τρόϊκα: ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν, οι δεύτερες πιέσεις που αφορούν στην εφαρμογή των «συμφωνιών» και των αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων συνεχίζονται, αφαιρώντας προφανώς απ’ τη νέα κυβέρνηση των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ολόκληρο το προεκλογικό δημαγωγικό οπλοστάσιο, την απάτη και τα ΨΕΥΔΗ περί «αναδιαπραγμάτευσης», «150.000 νέων θέσεων εργασίας», κλπ., ξεμασκαρεύοντας επιπλέον και τον απατεωνίσκο πρωθυπουργό.

Ήδη στην ανακοίνωση της έκτακτης τηλεδιάσκεψης του Eurogroup, που έγινε την Κυριακή 17 Ιούνη  μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, σημειώνεται ότι αυτό «προσβλέπει στο γρήγορο σχηματισμό κυβέρνησης που  θα αποδεχθεί το πρόγραμμα προσαρμογής στο οποίο η Ελλάδα και το Eurogroup δεσμεύτηκαν νωρίτερα φέτος», ενώ η Μέρκελ μια μέρα πριν (16 Ιούνη) τις εκλογές προειδοποιούσε την όποια κυβέρνηση προκύψει «να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις». Από την πλευρά του ο υπουργός οικονομίας της Γερμανίας Φ.Ρέσλερ τόνιζε ότι η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση «θα χρειαστεί να εφαρμόσει τα μέτρα λιτότητας και τις μεταρρυθμίσεις που έχουν συμφωνηθεί».

Απ’ τους πρώτους που «έκοψε τον αέρα» της υποτιθέμενης «επαναδιαπραγμάτευσης» που υπόσχονταν προεκλογικά, δημαγωγικά και ψευδόμενος, ο εθελόδουλος τωρινός Πρωθυπουργός ήταν, η γνωστή κυνικότητά της  επικεφαλής του ΔΝΤ, Χρ.Λαγκάρντ: «δεν υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση, περιμένω ευχάριστα νέα από τους Έλληνες…».

Όμως, πέρα απ’ τη στάση των ιμπεριαλιστών,  ο επικεφαλής της σημερινής κυβέρνησης είναι απ’ τα πλέον πειθήνια  όργανά τους. Ο νέος υπεραντιδραστικός εθνικιστής πρωθυπουργός και αρχηγός του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, Α.Σαμαράς, αποτελεί την πιο ακραία περίπτωση εθελόδουλου αποτυχημένου πολιτικάντη που δεν διακρίνεται μόνο για την πρωτοφανή και άφθαστη σημερινή δουλικότητά του αλλά και γιατί έχει στο ενεργητικό του «ένδοξο» παρελθόν δηλ. διαθέτει μια πολύ πλούσια και «αξιόλογη» προϋπηρεσία εθελοδουλίας-ξενοδουλίας (π.χ. ως θαυμαστής των Ταγμάτων Ασφαλείας της «Πηγάδας του Μελιγαλά», ως υπερασπιστής της διάλυσης της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, ως ωρυόμενος εν εξάλλω καταστάσει  στα κανάλια κατά του Δημοψηφίσματος, κλπ., κλπ.). Γι’ αυτό τα «αφεντικά» του ιμπεριαλιστές βρίσκουν στο πρόσωπό του έναν ολόθερμο υπηρέτη των συμφερόντων τους, μα και προθυμότατο να πράξει τα πάντα δηλ. ότι του ζητήσει το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, με πρώτο δείγμα εθελοδουλίας-ξενοδουλίας να κάνει ακόμα και τις δηλώσεις του την Κυριακή μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, στην ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.     

Γι’ αυτό και ο υπουργός των οικονομικών της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, Γ. Στουρνάρας, δήλωσε, μετά προφανώς από συνεννόηση με τον Α.Σαμαρά  και εκφράζοντας ακριβώς αυτή τη γραμμή της υποτέλειας, στους “Financial Times”: «το πρόγραμμα είναι εκτός στόχων και δεν μπορούμε να ζητήσουμε τίποτα από τους πιστωτές μας πριν το επαναφέρουμε στη σωστή τροχιά». Επιπλέον, μετά την «αυστηρή προειδοποίηση προς την Ελλάδα να εφαρμόσει τα μέτρα που προβλέπονται στο Μνημόνιο» για να αρχίσει η συζήτηση με την τρόϊκα όσον αφορά την επόμενη δόση έστειλε χθες  το Eurogroup» («ΝΕΑ» 10/7/2012, σελ.1),  επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες έφερε μαζί του και τα πρώτα «δώρα». Ο Γ. Στουρνάρας ήρθε «φορτωμένος» με τέτοιο μέγεθος «δώρων» για τους εργαζόμενους και ολόκληρο τον ελληνικό λαό που ούτε τα μεγαλοαστικά «ΝΕΑ» δεν μπόρεσαν να αγνοήσουν, γράφοντας στην πρώτη σελίδα: «ΜΕΤΡΑ 3 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ, Ψυχρολουσία μετά τον καύσωνα». «Τα μέτρα πρέπει να ληφθούν μέχρι 24 Ιουλίου όταν θα έρθει η τρόϊκα στην Αθήνα». Και αυτά είναι: «έρχεται το χαράτσι ακινήτων Ε 2,2 δισ.», «Μαχαίρι στα ειδικά μισθολόγια Ε 205εκατ.», «Εξίσωση φόρου στο πετρέλαιο Ε.600 εκατ.» («ΝΕΑ», 11/7/2012, σελ.1). Αυτά τα 3 δισ. Ευρώ – και ποιος ξέρει πόσα άλλα – έρχονται να προστεθούν στα ήδη προαποφασισμένα 11,16 δισ. – 16 δισ. 

Τις πραγματικές προθέσεις αλλά και τις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης τις γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ένα από τα «αφεντικά» της, ο γερμανός «γκάουλαϊτερ» Horst Reichenbach, επικεφαλής της «Task Force» («ομάδα δράσης») που πριν ακόμα ακούσει τις προγραμματικές δηλώσεις του νεόκοπου πρωθυπουργού – που προφανώς υπαγορεύτηκαν-συντάχθηκαν απ’ τα ξένα «αφεντικά» - σε συνέντευξή του δήλωσε: «υπάρχει καθαρή αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης να δράσει, και υπάρχει βούληση να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις σε βαθμό που δεν έχω ξαναδεί ως τώρα στην Ελλάδα». Και αλλού: «Ήδη έχει γίνει το πρώτο βήμα όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και μια σημαντική συνεισφορά είναι η διαχείριση του εργασιακού κόστους, η οποία πρέπει να συνεχιστεί για να γίνουν οι όροι ανταγωνιστικότητας ακόμα καλύτεροι τα προσεχή χρόνια».

Διαβάστε Περισσότερα »

Προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης

Οι προγραμματικές δηλώσεις του σοβαροφανούς αντιδραστικού πρωθυπουργού της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ αποκάλυψαν αυτό που είχε αποκρύψει ο δημαγωγικός «κουρνιαχτός» της προεκλογικής περιόδου δηλ. την πλέον πιστή εφαρμογή όλων των συμφωνιών με το ξένο κεφάλαιο, προπαντός την άμεση ικανοποίηση όλων των απαιτήσεων του κερδοσκοπικού κεφαλαίου των «δανειστών» αλλά και των ισχυρών μονοπωλίων της ΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου.

Ο Σαμαράς κατηφορίζοντας βιαστικά-βιαστικά απ’ την Κηφισιά στη Βουλή «ξέχασε» τη μάσκα της «επαναδιαπραγμάτευσης» στη βίλα του στα βόρεια προάστια διακηρύσσοντας ωρυόμενος απ’ το βήμα της Βουλής: «δεν θέλουμε να αλλάξουμε στόχους» δηλ. τους στόχους που έχει επιβάλλει η τρόϊκα των ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν στις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, για να συμπληρώσει με το θράσος που τον διακρίνει, προκαλώντας τον εξαθλιωμένο λαό: «είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε μια σειρά από μεγάλες διαρθρωτικές και μεταρρυθμιστικές τομές, όχι γιατί μας τις ζητά τα τρόικα, αλλά γιατί πρέπει να τις κάνουμε. Γι’ αυτό θα προωθήσουμε και τις αποκρατικοποιήσεις που δεν αποτελούν άμεσες συμβατικές μας υποχρεώσεις» δηλ. πολύ περισσότερα απ’ όσα ζητούν τα «αφεντικά» του.

Ύστερα, αφού βάφτισε τη λεηλασία και το ξεπούλημα του πλούτου της χώρας «αντί πινακίου φακής» στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο «αξιοποίηση της περιουσίας της»(!) και αφού ισχυρίστηκε προκλητικά ότι «οι αποκρατικοποιήσεις θα γίνουν για να μειωθούν κάποτε οι φόροι, να αυξηθούν οι συντάξεις και να βρουν δουλειά χιλιάδες άνθρωποι με καλούς μισθούς», απευθυνόμενος στο ΣΥΡΙΖΑ, κατέφυγε ασυγκράτητος στους γνωστούς θρασύδειλους φασιστικούς ΟΝΝΕΔίτικους ψευτο«παλικαρισμούς»-τραμπουκισμούς των «Κενταυρο-Ρεϊντζερς» κραυγάζοντας: «είχαν το θράσος να μας πουν ότι θα ματαιώσουν τις αποκρατικοποιήσεις. Αφήστε τα παλιά και βαριά λόγια. Εμένα πρώτον θα βάλετε φυλακή».

Και «πουλάει» αυτά τα «νταηλίκια» και επιδίδεται σε τέτοιους ανόητους  ψευτο-«παλικαρισμούς» – αποβάλλοντας έτσι και το τελευταίο ίχνος σοβαροφάνειας – όταν ήδη, μεταξύ άλλων, το «τρομερό παιδί» της φασιστικής Αβερωφικής ΟΝΝΕΔ έχει αυτοεξευτελιστεί  και αυτογελοιοποιηθεί, ανά το πανελλήνιο, με τον πλέον χειρότερο τρόπο, αδυνατώντας, εξαιτίας των πολιτικών του «ικανοτήτων»(!), να αντιμετωπίσει σε δημόσια αντιπαράθεση έναν «πιτσιρικά 15μελούς», το ρεφορμιστή Αλέξη Τσίπρα: προτίμησε  να μείνει κρυμμένος-τρυπωμένος στις καταπακτές της «Χρυσής φωλιάς» του στην Κηφισιά, περιμένοντας αγωνιωδώς, ως τρεμάμενος λαγός, να τελειώσει ο εφιάλτης της προεκλογικής περιόδου.

Δεν υπάρχει βέβαια αμφιβολία ότι ο σοβαροφανής και αδίστακτος υπηρέτης του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου θα «βγάλει στο σφυρί» όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις ΔΕΗ,ΟΠΑΠ, ΟΣΕ, εταιρίες υδάτων, λιμάνια, περιφερειακά αεροδρόμια, κλπ. και ότι άλλο έχει εναπομείνει. Μάλιστα ο υπουργός «Ανάπτυξης και Υποδομών» Κ.Χατζιδάκης δήλωσε: «θα πολιτευτώ σαν να είναι η τελευταία μου θητεία. Όλα τα άλλα με αφήνουν παγερά αδιάφορο»

Δεν παρέλειψε στο όνομα της «προσέλευσης επενδύσεων» να υποσχεθεί στα ξένα μονοπώλια ότι θα τους παραχωρήσει εθελοντικά τα πάντα ώστε να διασφαλίσουν τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, ότι θα πρωτοστατήσει στην προωθήσει της λεηλασίας του πλούτου της χώρας και στην παραπέρα απόλυτη εξαθλίωση των πλατιών εργαζομένων μαζών και ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Δίπλα στην προώθηση της μεγάλης λεηλασίας του πλούτου της χώρας θα εκμηδενιστούν όλες οι κοινωνικές δαπάνες  (υγείας, παιδείας, κλπ.) θα μειωθούν παραπέρα δραστικά μισθοί και συντάξεις και θα προωθηθούν αντιδραστικές αντεργατικές-αντιλαϊκές ρυθμίσεις σε Ασφαλιστικό κλπ.                                                       

Διαβάστε Περισσότερα »

Ολοκληρώθηκε το XVI Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Πραγματοποιήθηκε  16-20 Ιουλίου στο Κίτο, την πρωτεύουσα του Ισημερινού, το XVI Διεθνές Σεμινάριο πάνω στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική στο οποίο συμμετέχουν επαναστατικά, κομμουνστικά και εργατικά κόμματα απο όλο τον κόσμο. Το συνέδριο ασχολήθηκε με το θέμα των "Λαϊκιστικικών ηγεσιών".

Διαβάστε επίσης:
Τα κόμματα που συμμετείχαν στο XV Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική 

Ολοκληρώθηκε το XV Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Ανακοίνωση του XIV Διεθνούς Σεμιναρίου στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Ολοκληρώθηκε το XIV Διεθνές Σεμινάριο στα Προβλήματα της Επανάστασης στη Λατινική Αμερική

Διαβάστε Περισσότερα »

Πωλ Ρόμπσον: Σκέψεις για την απονομή του Βραβείου Στάλιν για την Ειρήνη

Σκέψεις για την απονομή του Βραβείου Στάλιν για την Ειρήνη  

«Αυτή είναι η ιστορία μου» – Freedom, Γενάρης 1953

Του Πωλ Ρόμπσον

Πολλοί φίλοι μ’ έχουν ρωτήσει πως αισθάνεται κανείς όταν έχει κερδίσει ένα από τα Διεθνή Βραβεία Στάλιν «για την δυνάμωση της ειρήνης μεταξύ των λαών». Συνήθως λέω, όπως οι περισσότεροι αποδέκτες βραβείων, ότι «αποτελεί μεγάλη τιμή». Αλλά, φυσικά, τούτο το βραβείο αξίζει κάτι παραπάνω από μια σύντομη αναφορά.

Όλα αυτά τα χρόνια, έχω πάρει το μερίδιο αναγνώρισης που μου αναλογεί για τους αγώνες μου στον τομέα των σπορ, των τεχνών, για την πάλης για πλήρη κοινωνική ένταξη των Νέγρων, των εργασιακών δικαιωμάτων και της παλής για την ειρήνη. Κανένα βραβείο όμως από μόνο του δεν αφορούσε τόσους πολλούς ανθρώπους ή τόσο σοβαρά ζητήματα όσο αυτό.

Αυτό το βραβείο είναι ένα πραγματικά διεθνές έπαθλο. Η κριτική επιτροπή περιλαμβάνει τον σοβιετικό ακαδημαϊκό Ντ. Σκομπέλτσιν, πρόεδρο, αντιπροέδρους τους Κούο Μο-τζο απ΄ την Κίνα και τον Λουί Αραγκόν απ’ τη Γαλλία και τα ακόλουθα μέλη: τον Μάρτιν Άντερσον Νέξο, τον μεγαλύτερο Δανό ανθρωπιστή, τον Τζόν Μπερνάλ απ΄την Αγγλία, τον Πάμπλο Νερούδα απ΄τη Χιλή, έναν απ΄τους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου, τον Γιάν Ντεμπόρσκι απ΄την Πολωνία, τον Μιχαέλ Σαντοβιάνι απ΄ την Ρουμανία και τον Α. Φαντέγιεφ, πρωτοπόρο σοβιετικό μυθιστοριογράφο.

Σ’ αυτούς που έχουν τιμηθεί με το βραβείο περιλαμβάνονται επιφανείς μορφές απ΄όλες τις χώρες. Αποτελεί ζήτημα τιμής να έχεις πάρει το ίδιο βραβείο με τέτοιους διακεκριμένους ηγέτες όπως ο Υβ Φαρζ απ΄ τη Γαλλία, ο Σάιφουντιν Κίχλο, εκπρόσωπος τον Πανινδικού Συνεδρίου για την Ειρήνη, η Ελίζα Μπράνκο, η ηγέτιδα της Ομοσπονδίας Γυναικών στη Βραζιλία, ο Γιοχάνες Μπέχερ ένανς απ΄τους καλύτερους συγγραφείς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ο αιδεσιμότατο Τζέιμς Έντικοτ, ατρόμητο καναδό κληρικό και μαχητή της ειρήνης και ο Ίλια Έρενμπουργκ, κορυφαίος σοβιετικός μυθιστοριογράφςο και δημοσιογράφος.

Το πιο σημαντικό που πρέπε να ξεκαθαρίσω είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ αυτό το βραβείο προσωπικά. Χρησιμοποιώντας τα λόγια ενός κύριου άρθρου που έγραψε ο Α. Φαντέγιεφ στην Πράβδα: «Τα ονόματα αυτών που έχουν τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο Στάλιν για την Ειρήνη μαρτυρούν για άλλη μια φορά ότι το κίνημα για την ειρήνη συνεχώς μεγαλώνει, πλαταίνει και δυναμώνει. Στις τάξεις των ενεργών μαχητών ενάντια στην απειλή του πολέμου παίρνουν την θέση τους εκατομμύρια άνθρωποι κάθε φυλής και εθνικότητας, άνθρωποι με τις πιο διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις...Τα βραβεία στην Ελίζα Μπράνκο και τον Πώλ Ρόμπσον αντανακλούν το σημαντικό ιστορικό γεγονός ότι όλο και πιο πλατια τμήματα μαζών του Δυτικού Ημισφαιρίου ξεσηκώνονται στην πάλη για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την ειρήνη και την πρόοδο. Ανθρώπων που αισθάνονται όλο το βάρος των προσπαθειών της ιμπεριαλιαστικής αντίδρασης να καταπνίξει το κίνημα των μαζών εναντίον ενός νέου αρπακτικού πολέμου που ετοιμάζεται από τους αμερικάνους δισεκατομμυριούχους.»

Αποδέχομαι, επομένως το βραβείο στο όνομα και εκ μέρους αυτών των εκατομμυρίων ανθρώπων που κινητοποιούνται στην οργανωμένη πάλη για ειρήνη στο ημισφαίριο μας και ειδικότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ένα απ΄τα πιο αποφασιστικά βήματα στην ανάπτυξη του κινήματος ειρήνης στη χώρα μας έγινε σε σχέση με τα Συνέδρια Ειρήνης στο Πεκίνο και στη Βιέννη.

Το Αμερικανικό Συνέδριο Ειρήνης έτεινε χέρι του έξω απ΄τα σύνορα για να ενωθεί στο παγκόσμιο κίνημα ειρήνης με τα εκατομμύρια αγωνιστών της ειρήνης. Σιγά-σιγά, έχει γίνει, απολύτως καθαρό ότι η ισχυρή δύναμη του παγκόσμιου κινήματος που εκπροσωπεί τους λαούς όλων των χωρών αποτελεί για μας εδώ δύναμη. Ως αμερικανοί, διατηρώντας τις καλύτερες παραδόσεις μας, έχουμε όχι το δικαίωμα αλλά και το καθήκον να αγωνιστούμε για συμμετοχή στην πορεία της ανθρωπότητας προς τα εμπρός.

Πρέπει να ενωθούμε με τα εκατομμύρια ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο και να δούμε την ειρήνη ως την πιο ιερή μας ευθύνη. Απ΄τη στιγμή που θα ενωθούμε στην πάλη για την ειρήνη θα πρέπει να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο και να πούμε την αλήθεια. Πώς αλλιώς μπορεί να κερδηθεί η ειρήνη

Πάντα επέμενα και στο μέλλον θα επιμείνω ακόμα περισσότερο στο δικαίωμά μου να λέω την αλήθεια για τους σοβιετικούς λαούς όπως την ξέρω για τους βαθείς πόθους και τις ελπίδες τους για ειρήνη, για τις ειρηνικές τους προσπάθειες για ανοικοδόμηση απ΄τα ερείπια του πολέμου, όπως στο ιστορικό Στάλινγκραντ, να διηγούμαι τις ηρωικές προσπάθειες των λαών της Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, της Ουγγαρίας, της Αλβανίας, της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, της νέας Κίνας και της Βόρειας Κορέας  και ν΄απαντώ στις ατελείωτες διαστρεβλώσεις του πολεμοκάπηλου τύπου με καθαρότητα και κουράγιο.

Σ’ αυτό το πλαίσιο μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει συνύπαρξη. Σημαίνει να ζείς εν ειρήνη και φιλία με μια άλλου είδους κοινωνία – μια πλήρως ολοκληρωμένη κοινωνία όπου οι άνθρωποι ελέγχουν το πεπρωμένο τους, όπου η φτώχεια και ο αναλφαβητισμός έχουν εξαλειφθεί και όπου αναπτύσσεται ένας νέος τύπος ανθρώπου μέσα σ’ ένα νέο επίπεδο κοινωνικής ζωής.

Το να λέγονται αυτές οι αλήθειες είναι ένα σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μας να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό και πλατύ κίνημα ειρήνης στης Ηνωμένες Πολιτείες.

Όπως κάθε άλλος λαός, όπως όλοι οι πατέρες, μανάδες, γιοί και κόρες σε κάθε χώρα, όταν το ζήτημα του πολέμου μόλις αρχίζει και τίθεται στον αμερικάνικο λαό, αυτός τάσσεται με την ειρήνη. Παρ΄όλη την σύγχυση και τη λυσσαλέα υστερία, εκατομμύρια ψήφισαν την έκκληση της Στοκχόλμης και ακόμη περισσότερα εκατομμύρια το επιθυμούσαν. Σε κάθε βήμα η τεράστια πλειοψηφία εκφράζει τον αποτροποιασμό της στην ιδέα ενός επιθετικού πολέμου.

Στην πραγματικότητα, εξ΄αιτίας αυτού του πόθου για ειρήνη, οι ιθύνοντες ταξικοί ηγέτες αυτής της χώρας, απ΄το 1945 και μετά, έχουν εντείνει την υστερία και την προπαγάνδα με σκοπό να βάλουν στα κεφάλια των αμερικανών την ψευδή ιδέα ότι ο κίνδυνος τους απειλεί απ΄τα ανατολικά. Αυτή η προπαγάνδα άρχισε πριν σταματήσει να χύνεται ανθρώπινο αίμα στη μάχη ενάντια στον φασισμό.

Εγώ ο ίδιος ήμουν στην Ευρώπη το 1945 και τραγουδούσα για τα στρατεύματά μας. Και ήδη από τότε μπορούσαν ν΄ακουστούν οι φωνές που μιλούσαν για την αναγκαιότητα να ετοιμαστεί η Αμερική για πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, τον ατρόμητο σύμμαχό μας. Και πίσω στην πατρίδα, στις Ηνωμένες Πολιτείες είδαμε τη συνεχιζόμενη και αυξανόμενη δίωξη, πρώτα των ηγετών του Κομμουνιστικού Κόμματος, και μετά όλων των ειλικρινών αντιφασιστών.

Αλλά ο βαθύς πόθος για ειρήνη δεν άφησε τον αμερικανικό λαό. Τεράστια πλήθη χαιρέτησαν τον Γουάλας για την παραίτηση του από την κυβέρνηση Τρούμαν σ΄έκφραση διαμαρτυρίας για την πολεμοκαπηλεία του τότε Υπουργού Εξωτερικών Τζέιμς Μπάιρνς, τωρινού ρατσιστή κυβερνήτη της Νότιας Καρολίνα. Εφτά με οκτώ εκατομμύρια ψήφισαν τον Γουάλας σ΄όλες σχεδόν τις 48 πολιτείες το 1948. Η κραυγή για ειρήνη ανάγκασε τον Τρούμαν να υιοθετήσει (δημαγωγικά βέβαια) την πλατφόρμα του Προοδευτικού Κόμματος. Επιπλέον, άφησε να εννοηθεί ότι θα στείλει τον Βίνσον, έναν απ΄τα έμπιστα στελέχη του στη Μόσχα για συνομιλίες.

Γνωρίζουμε τώρα πως ο Τρούμαν πρόδωσε τον αμερικάνικο λαό και τις ελπίδες του για ειρήνη, πως πρόδωσε τους μαύρους και τη δίψα τους για ίσα δικαιώματα, πως καταπάτησε θεμελιώδη δικαιώματα και υπέταξε όλο τον αμερικάνικο λαό στην τρομοκρατία του FBI.

Ο πόλεμος της Κορέας ήταν ανέκαθεν ένας καθόλου δημοφιλής πόλεμος στους αμερικανούς. Θυμούμαστε την ασυγχώρητη ραδιουργία πίσω άπ΄την χρησιμοποίηση των Ηνωμένων Εθνών για την εξυπηρέτηση των σκοπών των ιμπεριαλιστών των «αμερικανικού αιώνα» σ΄αυτή τη χώρα, αρκετά που συγκρίνεται με την αρπαγή του Τέξας απ΄το Μεξικό, τον βιασμό της Κούβας, των Φιλιπίνων, του Πουέρο Ρίκο και της Χαβάης. Σε κάποια στιγμή, η επιθυμία των αμερικανών για ειρήνη συνέβαλε στο να εμποδίσει τον Τρούμαν να χρησιμοποιήσει την ατομική βόμβα στη Κορέα και να επιβάλει την ανάκληση του Μακ Άρθουρ.

Παρ΄όλα αυτά, το 1952, ο αμερικανικός λαός παρασύρθηκε απ΄τον Αϊζενχάουερ, αυτήν τη φορά. Και αυτός, επίσης, υποσχέθηκε κατά προεκλογική του καμπάνια να κάνει ό,τι μπορεί για τερματίσει το μακελειό στην Κορέα. Η ψηφοφορία έδειξε ότι εκατομμύρια αμερικανοί τον πίστεψαν. Αλλά, ήδη πρόδωσε την εμπιστοσύνη του και κινείται όσο γρήγορα γίνεται προς την κατεύθυνση συνέχισης του πολέμου. Υπάρχουν πραγματικοί κίνδυνοι απ΄την προσπάθεια υποστήριξη της Γαλλίας στην Ινδοκίνα. Τίποτα απ΄όλα αυτά δεν προκαλεί έκπληξη αν δούμε ποιοι είναι οι σύμβουλοί του ο Ντάλες, ένας απ΄τους αρχιτέκτονες της πολιτικής για την Άπω Ανατολή και ο Ντιούι, ο άνθρωπος που τόσο φοβούνταν στα 1948, και όλη διάταξη του αμερικανικού κεφαλαίου στη χειρότερη του στιγμή.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες γίνονται ολοένα και πιο κατανοητοί σε μεγάλα τμήματα του αμερικανικού λαού και, φυσικά, αποτελούν μια σπουδαία πρόκληση στις δυνάμεις ειρήνης σ΄αυτήν την χώρα. Αν κινηθούμε γρήγορα, σωστά και θαρραλέα μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό ενιαίο λαϊκό μέτωπο για την ειρήνη και να τιθασεύσουμε την κρυμμένη αλλά αναπτυσσόμενη διάθεση των μαζών.

Είμαι ιδιαίτερα πεπεισμένος ότι οι νέγροι μπορούν να κερδηθούν στην πάλη για την ειρήνη. Έχοντας ψηφίσει κατά κύριο λόγο τον Στίβενσον, έχουν λίγα να περιμένουν απ΄τον Αϊζενχάουερ και λιγότερα απ΄το κόμμα του που είναι εξαρτημένο απ΄τους ορκισμένους εχθρούς των μαύρων στον Νότο. Γνωρίζουμε ότι ένας πόλεμος θα σήμαινε το τέλος του αγώνα μας για κοινωνικά δικαιώματα, το δικαίωμα στην ψήφο, την κατάργηση του λιντσαρίσματος και των διακρίσεων.

Σήμερα οι μαύροι έχουν στραμένο το βλέμμα τους στην Αφρική και την Ασία και παρακαλοθούν με προσοχή τους απελευθερωτικούς αγώνες των εξεγερμένων λαών σ΄αυτές τις χώρες. Βλέπουμε τα Ηνωμένα Έθνη και τις ΗΠΑ να συμπαρατάσσονται με τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην κατάπνιξη των απελευθερωτικών αγώνων. Δεν μπορούμε να μη δούμε ότι είναι ο Βισίνσκι και οι εκπρόσωποι των Λαϊκών Δημοκρατιών της ανατολικής Ευρώπης που υπερασπίζονται και ψηφίζουν για τα συμφέροντα των λαών της Ασίας και της Αφρικής.

Γνωρίζω ότι αν το κίνημα ειρήνης στείλει το μήνυμά του στους μαύρους, μπορεί να εξασφαλιστεί μια πολύ ισχυρή δύναμη για την επιδίωξη του μεγαλύτερου σκοπού της ανθρωπότητας. Το ίδιο ισχύει και για τους εργάτες και για τα πλατιά δημοκρατικά στρώματα του λαού μας.

Ναι, η ειρήνη μπορεί και πρέπει να κερδηθεί για να σώσουμε τον κόσμο απ΄την φοβερή καταστροφή του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το βραβείο που μόλις έλαβα θα μου δώσει το κίνητρο να αφιερώσω σε ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες στην υπηρεσία της υπόθεσης της ειρήνης  και στην οικοδόμηση ενός κινήματος ειρήνης στις Ηνωμένες Πολιτείες που θα θριαμβεύσει.

* Ο Πωλ Ρόμπσον (1898-1976) διακρίθηκε με το Διεθνές Βραβείο Στάλιν για την Ειρήνη το Δεκέμβρη του 1952 (Miami News 22/12/1952 και αλλού). Δε μπόρεσε να μεταβεί στη Σοβιετική Ένωση για να το παραλάβει επειδή η κυβέρνηση των ΗΠΑ του αφαίρεσε το διαβατήριό του το 1950 επείδη ήταν κομμουνιστής. Του απαγορεύτηκε ακόμα και η έξοδος στον Καναδά Παρέλαβε το Βραβείο στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης το Σεπτέμβρη του 1953 (Victoria Advocate, 25/9/1953 και αλλού). Για την απονομή του η Pravda κι η Isvestia αφιέρωσαν τετράστηλα. Το διαβατήριό του επιστράφηκε το 1958. Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Freedom το Γενάρη του 1953.

Διαβάστε Περισσότερα »