Επιχείρηση-σκούπα για την απομάκρυνση των μεταναστών από την Πάτρα εν όψει καρναβαλιού

Τις τελευταίες ημέρες στην πόλη της Πάτρας διαδραματίζεται η τελευταία πράξη ενός ρατσιστικού εγκλήματος που συντελείται εδώ και χρόνια εις βάρος των μεταναστών και των προσφύγων. Κυβέρνηση και τοπική «αυτοδιοίκηση» δίνει την τελική «λύση» στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες μετανάστες που ζουν εξαθλιωμένοι στην πόλη, οργανώνοντας επιχείρηση-σκούπα της αστυνομίας με σκοπό την εκδίωξη τους από την πόλη.

Το λιμάνι της Πάτρας αποτελεί για μεγάλο αριθμό μεταναστών και προσφύγων τον ενδιάμεσο σταθμό στο ταξίδι τους για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν να ξεφύγουν από την ανέχεια και τον πόλεμο που στραγγαλίζει τις πατρίδες τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία των μεταναστών και των προσφύγων είναι Αφγανοί και Κούρδοι , δηλαδή προέρχονται από περιοχές τις οποίες τις έχουν ρημάξει οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Καμιά αρμόδια υπηρεσία δε τους χορηγεί τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα γεγονός που ωθεί αυτούς τους ανθρώπους να συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να τρυπώσουν κρυφά σε κάποιο πλοίο για την Ιταλία προκειμένου να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τους τελικούς προορισμούς τους. Μέχρι να το πετύχουν αυτό, ζουν υπό άθλιες συνθήκες σε μια παραγκούπολη από νάιλον, υποσιτιζόμενοι, χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, χωρίς υγειονομική περίθαλψη.

Από καιρό έχει αρχίσει μια ρατσιστική εκστρατεία από επιχειρηματίες που διατηρούν καταστήματα κοντά στο λιμάνι και από τη Νομαρχία και το Δήμο με στόχο την απομάκρυνση των μεταναστών από την Πάτρα. Σε αυτό το σκοπό συνεισφέρουν τα μέγιστα και τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης προβάλλοντας τους μετανάστες με τα πιο μελανά χρώματα και καλλιεργώντας ξενοφοβικά αισθήματα στους κατοίκους της πόλης. Δεν είναι, όμως, τυχαία η περίοδος που επέλεξαν οι αρμόδιοι να πραγματοποιηθεί η επιχείρηση-σκούπα για την απομάκρυνση των μεταναστών από την πόλη. Η όλη επιχείρηση ξεκίνησε λίγο πριν την έναρξη του καρναβαλιού της Πάτρας και θα ολοκληρωθεί πριν την κορύφωση του. Για τους τοπικούς «άρχοντες», για τους επιχειρηματίες, για τα πιο ρατσιστικά στοιχεία της πόλης ήταν αδιανόητη η συνύπαρξη των χιλιάδων καρναβαλιστών που θα συρρεύσουν στην πόλη και των εκατοντάδων εξαθλιωμένων μεταναστών, που περιφέρονται βρώμικοι και πεινασμένοι γύρω από το λιμάνι, που ζουν σε παραπήγματα από νάιλον, που είναι κρεμασμένοι κάθε μέρα για ώρες στα κάγκελα του σιδηρόφρακτου λιμανιού περιμένοντας να ξεφύγουν από το μάτι του λιμενικού και να τρυπώσουν σε κάποιο πλοίο που θα τους φέρει πιο κοντά στα όνειρα τους. Στα διεστραμμένα από το ρατσισμό μυαλά των «παραγόντων» της πόλης το θέαμα αυτών των εξαθλιωμένων ανθρώπων θα έπληττε την ευρωπαϊκή «αισθητική» και το πολιτισμένο προφίλ της πόλης. Ο δικιά τους αντίληψη περί «πολιτισμού» αποτυπώνεται στην απόφαση τους να εξαφανίσουν, να εκδιώξουν τους μετανάστες από την πόλη.

Ύστερα από μήνες καταδίωξης τους από την αστυνομία και το λιμενικό, ένα ανθρωποκυνηγητό που αποτελούσε καθημερινότητα για τους μετανάστες, οι «της γης οι κολασμένοι» έρχονται τώρα αντιμέτωποι με μια επιχείρηση εκδίωξης τους από την πόλη της Πάτρας. Αρχικά μοιράστηκε από τους λιμενικούς στους μετανάστες ένα ανυπόγραφο απειλητικό κείμενο-τελεσίγραφο με το οποίο τους πρόσταζε να μην πλησιάζουν το λιμάνι και να εγκαταλείψουν άμεσα την Πάτρα. Η επιχείρηση κλιμακώθηκε με ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής και με συλλήψεις δεκάδων μεταναστών οι οποίοι δε συμμορφώθηκαν «προς τας υποδείξεις». Πάνω από 200 μετανάστες συνελήφθησαν και μπήκαν μπροστά οι διαδικασίες απέλασης τους. Τις μαζικές συλλήψεις ακολούθησε η εισβολή της αστυνομίας στον καταυλισμό, στις 23/12, δίνοντας διορία στους μετανάστες να μαζέψουν τα πράγματα τους και να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό εντός λίγων ημερών καθώς επίκειται ισοπέδωση του καταυλισμού από μπουλντόζες.

Την ίδια ημέρα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας αντιρατσιστών έξω από εγκαίνια έκθεσης στην οποία παρευρισκόταν το στέλεχος της ΝΔ και πρόεδρος της βουλής Δ. Σιούφας καθώς και δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι. Προκλητική ήταν εξ αρχής η στάση της αστυνομίας η οποία είχε περικυκλώσει τη συγκέντρωση. Ένταση δημιουργήθηκε όταν η αστυνομία εμπόδισε τους διαδηλωτές που προσπάθησαν να πλησιάσουν το κτίριο της έκθεσης και να κάνουν γνωστά τα αιτήματα τους. Τελικά, αφού ο Σιούφας και οι συνυπεύθυνοι για το έγκλημα που συντελείται εις βάρος των μεταναστών δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι φυγαδεύτηκαν από την πίσω πόρτα, η συγκέντρωση εξελίχθηκε σε αντιρατσιστική πορεία στους δρόμους της πόλης της Πάτρας.

Η απάντηση που έδωσε η κυβέρνηση και οι τοπικοί φορείς στο δράμα των κατατρεγμένων μεταναστών και προσφύγων είναι ευθυγραμμισμένη με την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, αλλά και μέσα στα πλαίσια του εκφασισμού της κοινωνικής ζωής της χώρας μας και της επανίδρυσης τους αστυνομικού κράτους.

Διαβάστε Περισσότερα »

Να δυναμώσει η καμπάνια για την απελευθέρωση του Φρανσίσκο Καραμπάλλο

Ο Φρανσίσκο Καραμπάλο, διοικητής του Πατριωτικού Απελευθερωτικού Στρατού (EPL), πρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κολομβίας (Μαρξιστικού-Λενινιστικού) και μέλος του συντονιστικής επιτροπής των ανταρτών «Σιμόν Μπολιβάρ», συνελήφθη στις 22 Ιουνίου 1994 κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής σε μια οικεία στο δήμο Κατζίκα της Κουντιναμάρκα που είχε διενεργηθεί από το 4ο Εισαγγελικό Γραφείο της Κολομβίας με τη βοήθεια των ειδικών δυνάμεων και της αντικατασκοπίας του Κολομβιανού στρατού.

Στις 29 Ιουνίου 1995 αποδόθηκε στον Καραμπάλο η κατηγορία της επανάστασης και της τρομοκρατίας. Την ίδια στιγμή, του αποδόθηκαν, λόγω της ιδιότητας του ως ηγέτη επαναστατικής οργάνωσης που κατέχει, 4 κατηγορίες για απαγωγή: του Αργκελίνο Ντουράν Κουιντέρο, της Μπεατρίζ Ελένα Τουρμπάι Πίκο, ενός αξιωματικού του στρατού και του Χουάν Χοσέ Μοσκέρα.

Η αίτηση του σ. Καραμπάλο το 2000 για απελευθέρωση υπό όρους απορρίφθηκε από το δικαστήριο, παρακάμπτοντας ακόμα και νόμο του Ποινικού Δικαίου της χώρα που το επέτρεπε.

Για μια μεγάλη εκστρατεία στήριξης του Φ. Καραμπάλο

Ο Φρανσίσκο Καραμπάλο είναι ένας από τους ιστορικούς ηγέτες του αντάρτικου κινήματος της Λατινικής Αμερικής. Ο στόχος του Κολομβιανού στρατού και της κυβέρνησης με τις απανωτές κατηγορίες σε βάρος του και με την πολύχρονη φυλάκισή του είναι ξεκάθαρος: να απαλλαγούν από αυτόν..

Απευθυνόμαστε σε όλους όσους αγωνιούν για την κατάσταση και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κολομβία. Αίτημα μας είναι να μεταχειριστούν οι Κολομβιανές αρχές όλους τους ηγέτες των ανταρτών που βρίσκονται στα χέρια τους σαν πολιτικούς αξιωματούχους, και να εγγυηθούν την σωματική και ψυχική υγεία τους. Αυτό αφορά κυρίως τον Καραμπάλο και όσους αγωνιστές συνελήφθησαν μαζί με αυτόν. Ακόμα και επιτροπές δικηγόρων ανά τον κόσμο θεωρούν δίκαιο το αίτημα αποφυλάκισης του.

Η ζωή του Φρανσίσκο Καραμπάλο βρίσκεται πραγματικά σε κίνδυνο. Τα δημοσιεύματα που παρουσιάστηκαν στον τύπο την περίοδο μετά τη σύλληψη του επιχείρησαν να τον παρουσιάσουν με την πιο αρνητική μορφή που ήταν δυνατή με σκοπό να τον απομονώσουν και να τον παρουσιάσουν ως κάποιο είδος εγκληματία χωρίς ελαφρυντικά. Είναι απαραίτητο να σπάσουμε αυτή την απομόνωση αμέσως. Η εκστρατεία διεξάγεται παράλληλα και σε διεθνές επίπεδο. Ο ταξικός εχθρός κατάφερε ένα πλήγμα. Αλλά εξαπατά τον εαυτό του όταν ισχυρίζεται ότι αυτό θα είναι και το τέλος του Κόμματος και του Πατριωτικού Απελευθερωτικού Στρατού. Ο αγώνας δε θα σταματήσει με τη σύλληψη, αντίθετα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) έχει αντιμετωπίσει και άλλα πλήγματα από τον εχθρό ο οποίος πίστευε ότι ήταν αποφασιστικά .

Να απαιτήσουμε την απελευθέρωση του σ. Καραμπάλλο, να εκφράσουμε έμπραχτα την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο Κολομβιανό λαό.

Διαβάστε Περισσότερα »

Το «Μέγαρο Περισσού» θλιβερό και επαίσχυντο παράρτημα του «Μεγάρου Μαξίμου»

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ-ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Πλήρης, απροκάλυπτη και προκλητικότατη στήριξη της κυβέρνησης Καραμανλή από τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ

Η Παπαρήγα απ’ το «όχι μέτωπο μόνο στη ΝΔ» στην αντιπολίτευση σε «ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-ΛΑΟΣ που βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό, την ευκαιρία να κάνουν να κάνουν αντιπολίτευση στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» Η αντιδραστική συνεργασία της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ με το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ έχει περάσει στο παρελθόν από διάφορες φάσεις, αρχίζοντας με τη συνεργασία στις Δημοτικές εκλογές κορυφώθηκε στη συνεργασία του 89 με τη συγκρότηση των μεγαλοαστικών κυβερνήσεων των Τζανετάκη και Ζολώτα για να συνεχιστεί μόνιμα αργότερα στις Δημοτικές εκλογές ακόμα με κοινούς υποψηφίους τους Αναγνωστόπουλο-Τέγο στην περίπτωση της Καρδίτσας, τη συνεργασία των αγροτοπατέρων Μπουτο-Πατάκηδων(«Κ»ΚΕ) με τους αντιδραστικούς Νασικο-Κοκκινούληδες (ΝΔ) στους αγροτικούς Συλλόγους της Θεσσαλίας, κλπ. Από τότε που η ΝΔ, πριν 4 χρόνια, έγινε κυβέρνηση η συνεργασία συνεχίζεται πλέον με την άμεση ή έμμεση στήριξη της αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης καθόλη την περασμένη 4ετία εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ που αρχίζει, ανάμεσα στ’ άλλα, με πιο γνωστές περιπτώσεις τη συμπαράταξη των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ με τους αντιδραστικούς της ΔΑΚΕ(ΝΔ) στις κινητοποιήσεις των Δασκάλων (2006) ως την ανοιχτή συμπαράταξη της ΠΚΣ («Κ»ΝΕ) με την αντιδραστική ΔΑΠ(ΟΝΝΕΔ) κατά των φοιτητικών καταλήψεων (Μάη-Ιούνη 2006) και φτάνει στις μόνιμες διασπαστικές ξεχωριστές και απεργοσπαστικές συγκεντρώσεις των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ – ακριβώς στα πλαίσια της στήριξης της κυβέρνησης Καραμανλή – με στόχο πάντα την υπονόμευση-διάσπαση των αγώνων των εργαζομένων και τη ματαίωση της μαζικότητας των απεργιακών τους κινητοποιήσεων ώστε να περάσουν τα όποια αντιδραστικά και αντιλαϊκά-αντεργατικά κυβερνητικά μέτρα, με τελευταία κορυφαία περίπτωση την πανελλαδική απεργία της 12^ης Δεκέμβρη (2007) για το Ασφαλιστικό. Όμως, πέρα απ’ αυτά, πρέπει να επισημανθεί ότι στην πορεία της συνεχιζόμενης αντιδραστικής συνεργασίας «Κ»ΚΕ-ΝΔ έχει απ‘ τον περασμένο χρόνο προστεθεί ένα νέο και πολύ σημαντικό στοιχείο σ’ αυτή την προδοτική πολιτική: η ανοιχτή δημόσια έκκληση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ – και μάλιστα απ’ το βήμα της Βουλής – δια στόματος Παπαρήγα: «όχι το μέτωπο μόνο στη ΝΔ» («Ρ» 2/10/2007, σελ.11), που, μ’ αφορμή το τωρινό οικονομικό σκάνδαλο Ζαχόπουλου-υπουργείου Πολιτισμού, έμελλε να εξελιχθεί σε κάτι πολύ σπάνιο, που διεκδικεί παγκόσμια πρωτοτυπία: η ηγεσία αυτού του αστικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος εγκαινίασε μια εντελώς πρωτότυπη γραμμή στην ιστορία του διεθνές χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού: ασκεί – όντας το ίδιο κόμμα της αντιπολίτευσης – αντιπολίτευση όχι στην υπάρχουσα κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά στα κόμματα της αντιπολίτευσης: ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-ΛΑΟΣ. Έτσι τη στιγμή που η κυβέρνηση των «νταβατζήδων» πνίγεται στη μπόχα των σκανδάλων και σ’ εκείνη της πολιτικής της «κλειδαρότρυπας» που η ίδια έχει εγκαινιάσει, ακολουθεί και συντηρεί ένα και πλέον μήνα τώρα, έρχονται με προκλητικότατο τρόπο προς ολόπλευρη στήριξή της το σύνολο της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, η Αλ. Παπαρήγα και ο «Ριζοσπάστης»: Πρώτο, ο «Ριζοσπάστης» σε πλήρη ευθυγράμμιση με την κυβέρνηση και το δεξιό φιλοκυβερνητικό τύπο δε μιλάει για οικονομικό ΣΚΑΝΔΑΛΟ στο υπουργείο Πολιτισμού αλλά απλά, όπως και η κυβέρνηση και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, για «Υπόθεση Ζαχόπουλου», που σημαίνει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι αποδέχεται την κυβερνητική εκδοχή των «ροζ ιστοριών», που προφανώς όχι μόνο καθόλου δεν ενδιαφέρουν την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες αλλά αντίθετα τις εμπαίζουν, τις παραπλανούν και τις αποπροσανατολίζουν. Δεύτερο, επιπλέον, έχει θάψει ήδη από τις πρώτες κιόλας μέρες το θέμα του σκανδάλου – εκτελώντας κυβερνητικές εντολές – στις μέσα σελίδες (π.χ. ο «Ρ» 18.1.2008, σελ 13: «Υπόθεση Ζαχόπουλου» κλπ) αντί να αναδείξει το οικονομικό σκάνδαλο πρωτοσέλιδα, να απαιτήσει και να αγωνιστεί για την αποκάλυψη του, ώστε να γνωρίσειολόκληρος ο ελληνικός λαός που πηγαίνουν τα χρήματά του, και μάλιστα όταν αυτό αγγίζει-αφορά ευθέως τον ίδιο τον Κ. Καραμανλή, όχι μόνο ως πρωθυπουργό αλλά και ως υπουργό Πολιτισμού, που ήταν ο μόνος που έδινε απευθείας εντολές στο στενότατο συνεργάτη και έμπιστο προσωπικό του φίλουπερ«υπουργό» Χρήστο Ζαχόπουλο. Τρίτο, όταν έγινε η συζήτηση για το σκάνδαλο Ζαχόπουλου μεταξύ των βουλευτών όλων των κομμάτων, οι βουλευτές του «Κ»ΚΕ κινήθηκαν ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος με τους βουλευτές της ΝΔ για να αποφευχθεί η κλήτευση του πρωθυπουργού στην «Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων» της Βουλής. Στόχος της προκλητικής φιλοκυβερνητικής-φιλοκαραμανλικής στάσης-δήλωσης του Κ.Αλυσσανδράκη («Κ»ΚΕ): «είτε έρθει, είτε δεν έρθει δε θα έχουμε ουσιαστική διαφορά» («Ρ» 17.1.2008, σελ. 6) ήταν ακριβώς η ματαίωση της κλήτευσης του πρωθυπουργού και επομένως να αποφευχτεί η απολογία του Καραμανλής στην «Επιτροπή» της Βουλής, δηλ. να απολογηθεί ενώπιον των βουλευτών όλων των κομμάτων. Δικαιολογημένα εισέπραξε τα συγχαρητήρια των βουλευτών της ΝΔ γι’ αυτή του τη στάση. Τέταρτο, η στήριξη της κυβέρνησης εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ φτάνει στο αποκορύφωμά της σε μια συνέντευξη «σταθμός» της Παπαρήγα – μνημείοηθικόλογου παραληρηματικού χαρακτήρα σοσιαλδημοκρατικού αστικού κηρύγματος που υπονομεύει ευθέως και εγκαταλείπει την επαναστατική Αρχή της ταξικής πάλης – για την ακραίας μορφής αστική πολιτική κατάπτωση του ντόπιου χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ – σταθμός εξαιτίας δυο θέσεων: α) χαρακτηρίζει, ξεπερνώντας κατά πολύ τον Μπερνστάϊν και την παλιά σοσιαλδημοκρατία, όλα τα οικονομικά φαινόμενα, ηθικά φαινόμενα: «ταξική εκμετάλλευση», «ιδιωτικοποιήσεις», κλπ. («Ρ» 18.1.2008, σελ.7),λες και τα οικονομικά φαινόμενα ανήκουν στη σφαίρα της ηθικής, β) ασκεί αντιπολίτευση στα κόμματα της αντιπολίτευσης και όχι στην κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ. Συγκεκριμένα σ’ αυτή τη συνέντευξη η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα αντί να ασκήσει κριτική και να ξεσκεπάσει την κυβέρνηση για το σκάνδαλο στο υπουργείο Πολιτισμού – σε ρόλο φερέφωνου και εκπροσώπου της κυβέρνησης Καραμανλή – κατηγορεί τα άλλα κόμματα που κάνουν αντιπολίτευση στη ΝΔ: «ξεκαθαρίζουμε ότι δεν πρέπει να παρασυρθούμε στη λογική αυτή που περνάει, και εδώ έχουν μεγάλη ευθύνη και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ο ΛΑΟΣ, που συμπεριφέρονται ακριβώς σαν να βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό. Ευκαιρία να κάνουν αντιπολίτευση στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»(«Ρ» 18.1.2008, σελ.7), - θέση πουέγινε πρωτοσέλιδο του δεξιού φιλοκυβερνητικού «Αδέσμευτου Τύπου» (18.1.2008) με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Με αφορμή το σκάνδαλο Ζαχόπουλου ξέσπασε και η Αλ. Παπαρήγα: «ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΣΥΝ και άλλοι βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό»». Πέμπτο, ο «Ριζοσπάστης» του Σαββάτου ξεπερνώντας όλα τα παραπάνω βγαίνει με πρωτοσέλιδο όχι το σκάνδαλο του υπουργείου πολιτισμού, την αποκάλυψή του και την καταγγελία του πρωθυπουργού αλλά με τον ψευδή ισχυρισμό, ότι δεν υπάρχει καθόλου σκάνδαλο αλλά απλά ότι γίνεται επικίνδυνη για το λαό «σκανδαλολογία»: «επικίνδυνος για το λαό ο ορυμαγδός της σκανδαλολογίας»(«Ρ» 19.1.2008, σελ. 1). Έκτο, τέλος, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ για να διασώσει τον Καραμανλή «εξαπόλυσε» στα κανάλια και το «τρομερό κορίτσι» της Χούντας και της ΟΝΝΕΔ (ΝΔ), Λ.Κανέλλη, που απ’ τα «δεκάξι της σύχναζε στο Βυζαντινό του Χίλτον» («Τύπος της Κυριακής» 20/1/2008»), που δεν βλέπει σκάνδαλο αλλά απλά «ανθρώπινες αδυναμίες» και «ζητήματα πολιτικής στο υπουργείο Πολιτισμού», ωρύεται όμως και ανακαλύπτει «ασύμμετρες απειλές» και «σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας»*, αποκαλώντας μάλιστα «τεχνητό θρίλερ την υπόθεση Ζαχόπουλου», θρίλερ που στην περίπτωσή της κορυφώνεται σε μια χαμηλοτάτου επιπέδου, ασυνάρτητη, γελοία και μελοδραματικού χαρακτήρα ομιλία στη Βουλή. Τα παραπάνω δείχνουν ότι το «Μέγαρο Περισσού» μετατρέπεται σε θλιβερό και επαίσχυντο παράρτημα του «Μεγάρου Μαξίμου» ή ακριβέστερα «αναβαθμίζεται» σε κυβερνητικό «Μέγαρο Μαξίμου». * Φαίνεται πως όχι μόνο οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, αλλά και κάποιοι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σε «εμβριθείς αναλύσεις» τους ανακαλύπτουν «αποσταθεροποίηση» της χώρας και ισχυρίζονται σοβαρά-σοβαρά ότι «ιμπεριαλιστικά κέντρα ταρακουνούν το πολιτικό σκηνικό» («ΠΣ» 12/1/2008) δηλ. μ’ αλλά λόγια ο Χρ. Ζαχόπουλος «πήρε εντολή» απ’ τη CIA να ριχτεί στο κενό απ’ τον 4^ο όροφο για να «υπονομεύσει» τον «αντιιμπεριαλιστή» Κ.Καραμανλή και να προωθηθούν έτσι τα «αποσταθεροποιητικά σχέδια των ιμπεριαλιστών» σε βάρος της χώρας ή μήπως τον «κατακρήμνισε» κάποιος ξένος πράκτορας απ΄ τον 4^ο όροφο;

Διαβάστε Περισσότερα »

Κ.Καραμανλής: ο πρωθυπουργός των «νταβατζήδων», των «γαλάζιων κουμπάρων» μαφιόζων και του αίσχους της αηδιαστικής πολιτικής της «κλειδαρότρυπας»

Κόντρα στο κουκούλωμα – να αποκαλυφτεί το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο Ζαχόπουλου-Υπουργείου Πολιτισμού

Αν ο νυσταλέος και άβουλος πρωθυπουργός των «νταβατζήδων», των «γαλάζιων κουμπάρων» μαφιόζων και της συμμορίας των υπουργών ληστών των Ταμείων των εργαζομένων έχει διακριθεί για μια πρωτοφανή κλασικής μορφής ανικανότητα σ’ όλα τα ζητήματα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, τώρα τελευταία, αφού κατάφερε να αναδειχθεί σε πρωθυπουργό των χαφιεδοκάμερων και της ακραίας φασιστικοποίησης, αυτός και το επίσης ανίκανο και διεφθαρμένο στενό επιτελείο του πελαγοδρομούν και τάχουν κυριολεκτικά χαμένα με το μεγάλο, κατά τα φαινόμενα, οικονομικό σκάνδαλο Ζαχόπουλου-υπουργείου Πολιτισμού και τη μόνη «διέξοδο», πέρα απ’ τα άλλα, που βρήκαν για να το συγκαλύψουν ήταν να εγκαινιάσουν μια εντελώς «πρωτότυπη» πολιτική, την αηδιαστική πολιτική της «κλειδαρότρυπας», μετατρέποντας έτσι τους εαυτούς τους σε ξεμωραμένους ηδονοβλεψίες και τη χώρα, καταξεφτιλίζοντάς την και διασύροντάς την στα μάτια των λαών των άλλων χωρών, σε τόπο αηδιαστικών ηδονοβλεψιών.

Η δυσωδία και η αποπνιχτική μπόχα των «ροζ ιστοριών» δεν πνίγει μόνο τους εμπνευστές και πρωτοστάτες της – το κυβερνητικό επιτελείο του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ και τα ελεγχόμενα απ’ την κυβέρνηση ΜΜΕ – μα δηλητηριάζει επικίνδυνα ολόκληρη την κοινωνική ζωή της χώρας και ταυτόχρονα απομακρύνει την προσοχή του λαού απ’ το πραγματικό πρόβλημα που είναι η αποκάλυψη του σκανδάλου, το οποίο δεν είναι μια «ροζ ιστορία» αλλά ένα υπαρκτό και μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο στο υπουργείο Πολιτισμό και αφορά τη διαχείριση πάνω από 2 δισ. Ευρώ χρημάτων του λαού. Επιπλέον αποπροσανατολίζει και απομακρύνει την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες απ’ τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν – ΑΝΕΡΓΙΑ-ΑΚΡΙΒΕΙΑ-ΦΤΩΧΕΙΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, κλπ. – που προκαλούνται τόσο απ’ το ίδιο το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα (είναι σύμφυτα σ΄ αυτό) όσο και απ’ την εφαρμογή σ΄ όλα τα επίπεδα μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση των «νταβατζήδων» με την πρωτοφανή ανικανότητα που τη διακρίνει και σ΄ αυτή την περίπτωση παρά τις συνεχείς απεγνωσμένες προσπάθειές της να κουκουλώσει το σκάνδαλο δεν καταφέρει να απεμπλακεί παρόλο που έχει και την αμέριστη βοήθεια της σοσιαλδημοκράτισσας Α.Παπαρήγα που καταβάλλει φιλότιμες και συνεχείς προσπάθειεςπροκλητικής στήριξης, οι οποίες έχουν φτάσει στο πιο ακραίο σημείο: όχι μόνο δεν κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και για την αποκάλυψη του οικονομικού σκανδάλου, αλλά αντίθετα της προσφέρει συστηματικά χείρα βοηθείας για το κουκούλωμα του, ασκώντας κριτική στα κόμματα της αντιπολίτευσης για την όποια, έστω και δημαγωγική, αντιπολιτευτική τους στάση λέγοντας ότι «έχουν μεγάλη ευθύνη και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ο ΛΑΟΣ, που συμπεριφέρονται ακριβώς σαν να βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό. Ευκαιρία να κάνουν αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία» («Ρ» 18/1/2008, σελ. 7), δήλωση που δικαιολογημένα έγινε, για τις υπηρεσίες της προς τη κυβέρνηση, πρωτοσέλιδο του φιλοκυβερνητικού «Αδέσμευτου Τύπου» (18/1/2008, σελ 1): «Με αφορμή το σκάνδαλο Ζαχόπουλου ξέσπασε και η Αλ.Παπαρήγα: «ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΣΥΝ και άλλοι βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό». Αν τα ως τώρα σκάνδαλα αφορούσαν μόνο την κυβέρνηση γενικά, το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο Ζαχόπουλου-υπουργείου Πολιτισμού αφορά-αγγίζει όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά πρωτίστως και άμεσα τον Κ.Καραμανλή, γιατί πρώτο ήταν ο ίδιος υπουργός Πολιτισμού και δεύτερο ο Ζαχόπουλος είναι στενότατος και πολύ έμπιστος φίλος του πρωθυπουργικού ζεύγους, διορισμένος απ’ τον ίδιο στο υπουργείο Πολιτισμού με αρμοδιότητες-υπερεξουσίες που αντλούσε απευθείας απ’ τον πρωθυπουργό. Το σκάνδαλο έφτασε στη δημοσιότητα όχι βέβαια από τις «ροζ ιστορίες» στις οποίες παραπλανητικά αποδίδεται αλλά απ’ τις παρασκηνιακές ενδοαστικές συγκρούσεις δηλ. απ΄ το ποιος θα αρπάξει πιο πολλά απ’ τα τεράστια κονδύλια των δισεκατομμυρίων Ευρώ που διαχειρίζεται το υπουργείο Πολιτισμού και ποιος θα επωφεληθεί απ τις μπίζνες του αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικών χώρων και οποιονδήποτε άλλων που σχετίζονται με το υπουργείο Πολιτισμού. Και επειδή το μεγάλο σκάνδαλο Ζαχόπουλου αγγίζει άμεσα τον Κ.Καραμανλή, το κυβερνητικό επιτελείο πολύ ανήσυχο και σε εξαιρετικά δύσκολη θέση καταβάλλει κάθε προσπάθεια να κουκουλώσει το σκάνδαλο και προπαντός και πάνω απ’ όλα να διαφυλάξει πάση θυσία το πρόσωπο του πρωθυπουργού, κι’ αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Η κατάσταση περιπλέχτηκε ακόμα περισσότερο όταν μετά την απομάκρυνσή του απ’ το υπουργείο Πολιτισμού ο Ζαχόπουλος αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει – απόπειρα αυτοκτονίας που προφανώς συνδέεται με την κυβερνητική πίεση να του «φορτώσουν» τα πάντα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει σοβαρές ευθύνες), να τον επιλέξουν ως τον μόνο αποδιοπομπαίο τράγο, τη στιγμή που αυτός ενεργούσε με εντολή της κυβέρνησης και πρώτα απ’ όλα άμεσα με εντολή του πρωθυπουργού. Επομένως ηθικός αυτουργός της απόπειρας αυτοκτονίας του Ζαχόπουλου είναι η κυβέρνηση και προσωπικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όχι η συμβασιούχος υπάλληλος που παράνομα προφυλακίστηκε (όνειδος για τη δικαιοσύνη) στα πλαίσια των προσπαθειών της συγκάλυψης του οικονομικού σκανδάλου και παραπληροφόρησης του λαού. Η κυβέρνηση που συνεχίζει την εγκαινιασμένη απ’ την ίδια αηδιαστική πολιτική του βόθρου της «κλειδαρότρυπας» κινείται καθημερινά σε ένα κλίμα ψευδολογιών και χρησιμοποίησης των πάντων για το κουκούλωμα του μεγάλου αυτού οικονομικό σκανδάλου, προσπαθεί τώρα να απομακρύνει την προσοχή από αυτό και να τη στρέψει στην υπάρχουσα σύγκρουση μεταξύ των εκδοτικών συγκροτημάτων και την ανοιχτή κρίση στο «Πρώτο Θέμα», με την οποία το κυβερνητικό επιτελείο συνδέεται άμεσα με την εμπλοκή του βουλευτή της ΝΔ Κ. Κουκοδήμου και του επικεφαλής της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (πρώην ΣΔΟΕ) Σπ. Κλαδά. Σε πόσο μεγάλη δυσκολία βρίσκεται η κυβέρνηση φαίνεται όχι μόνο απ τη διατήρηση στην επικαιρότητατου σκανδάλου αλλά και απ’ τη θλιβερή και γελοία εμφάνιση του Κ. Καραμανλή στη βουλή (18/1/08) που δεν κατάφερε να πει απολύτως τίποτε σχετικά με το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο και τη βαθιά κυβερνητική σήψη, λες και ζει στη σελήνη και δεν είναι πρωθυπουργός της χώρας. Η εργατική τάξη και ο λαός διαπιστώνει ότι ο μεγαλύτερος «βόθρος» της χώρας βρίσκεται στο «Μέγαρο Μαξίμου», γιατί, πέρα απ’ το Χρ. Ζαχόπουλο, εκεί βλέπει να κολυμπά ολόκληρο το στενό πρωθυπουργικό επιτελείο: Γιάννης Ανδριανός, διευθυντής του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, Γιάννης Αγγέλου, διευθυντής του ιδιαίτερου Γραφείου του Πρωθυπουργού, Σπύρος Κλαδάς, επικεφαλής της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων, που παρήλασαν ήδη απ’ τα γραφεία των ανακριτικών Αρχών στη Σχολή Ευελπίδων, μαζί και ο βουλευτής Κ.Κουκοδήμος, κλπ. με πρωταθλητή Ολυμπιονίκη κολυμβητή τον Κ.Καραμανλή. Το στενότατο πρωθυπουργικό επιτελείο, μ’ επικεφαλής τον Κ.Καραμανλή, δημιούργησε και συντηρεί το νοσηρότατο κλίμα και τη δυσώδη και αποπνιχτική ατμόσφαιρα που συνδέεται και αναδύεται από το σκάνδαλο Ζαχόπουλου. Τέλος, η κυβέρνηση προσπαθεί να κουκουλώσει το οικονομικό αυτό σκάνδαλο, γι’ αυτό και επιμένει να το παρουσιάζει ως «ροζ ιστορία» του Ζαχόπουλου και «κρατάει ψηλά» την πολιτική της «κλειδαρότρυπας» και επιπλέον αρνείται κατηγορηματικά τη διερεύνηση του σκανδάλου με την άρνησή της να κληθεί ο πρωθυπουργός στην «Επιτροπή τωνΜορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής» και τη συγκρότηση «Εξεταστικής Επιτροπής», παραβιάζοντας και καταρρακώνοντας τα πάντα που σχετίζονται με τη λειτουργία του αστικού κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΠΑΠΑ – ΔΗΜΙΟΣ και παραχαράκτης της Ιστορίας!

ΠΑΠΑ – ΔΗΜΙΟΣ και παραχαράκτης της Ιστορίας!
Ημ/νία έκδοσης: 29 Ιανουαρίου 2008

ΤΩΝ Γ. ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗ
Ν. ΓΙΑΠΡΑΚΑ

Γενική κατακραυγή «εισέπραξε» ο βουλευτής της Ν.Δ. Νίκος Παπαδημάτος, για τη φράση του στην κοπή πίτας Οργανώσεων της ΟΝΝΕΔ, όπου αφιέρωσε το κομμάτι που έκοψε στον «αγωνιστή» Γιάννη Καλαμπόκα, ο οποίος έχει καταδικαστεί για τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, τον Ιανουάριο του 1991.Η κατακραυγή προερχόταν κυρίως από την αντιπολίτευση και φορείς της περιοχής, αλλά δεν έλειψαν και οι ευθείες βολές από το κόμμα του.
Ο ίδιος, βλέποντας τη... χιονοστιβάδα να έρχεται, επισκέφθηκε μόνος του χθες το πρωί τη Ρηγίλλης και συναντήθηκε με τον γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής Λευτέρη Ζαγορίτη.
Το τι διημείφθη δεν έγινε γνωστό, ωστόσο στη συνέχεια κατεβλήθη προσπάθεια να μην προβληθεί το θέμα στα αθηναϊκά δελτία ειδήσεων.

Η… ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ

Ο βουλευτής προσπάθησε χθες, με γραπτή δήλωσή του, να δικαιολογηθεί.
Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Είναι σαφές και ξεκάθαρο ότι η αναφορά του Νίκου Παπαδημάτου στον Γιάννη Καλαμπόκα, σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με το καταδικαστέο από όλους μας τραγικό του σφάλμα, που στοίχισε τη ζωή στον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα. Ένα μοιραίο σφάλμα, για το οποίο κριτής ήταν η ελληνική Δικαιοσύνη στην οποία ο Καλαμπόκας λογοδότησε και από την οποία κρίθηκε ένοχος και κλήθηκε να πληρώσει οδηγούμενος στη φυλακή.

Η δήλωση του βουλευτή της Ν.Δ. έγινε στο πλαίσιο μιας καθαρά κομματικής εκδήλωσης και κατά τη διάρκεια μιας ιστορικής αναδρομής, η οποία επικεντρώθηκε στην προσφορά διαφόρων στελεχών από το 1974 έως και σήμερα. Η αναφορά στον Γιάννη Καλαμπόκα αφορούσε αποκλειστικά στην παρουσία του προγενέστερα αυτού του τραγικού του λάθους, μια παρουσία η οποία, έτσι κι αλλιώς, δεν δύναται να διαγραφεί από το ιστορικό της οργάνωσης της νεολαίας της Ν.Δ.

Χωρίς αυτό βέβαια να συνεπάγεται ότι υιοθετείται η τελευταία πράξη του, για την οποία δεν καταδικάστηκε μόνο ποινικά, αλλά και ηθικά και κομματικά, από όλα τα στελέχη της Ν.Δ., συμπεριλαμβανομένου και του Νίκου Παπαδημάτου. Γεγονός που επιβεβαιώνεται από την πολιτική του συμπεριφορά και τις δηλώσεις του την εποχή που εξελισσόταν το δυσάρεστο γεγονός. Ο κ. Παπαδημάτος θεωρεί λήξαν το θέμα, τονίζοντας ότι οι όποιοι συνειρμοί και συνδυασμοί ταύτισης της ιστορίας της ΟΝΝΕΔ και προσώπων της μόνο με δυσάρεστα γεγονότα, είναι εκ του πονηρού».

Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι ο κ. Παπαδημάτος δεν έκανε αναφορά σε κανέναν άλλον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, πέραν του καταδικασθέντος για την πολιτική δολοφονία.

«ΟΜΟΒΡΟΝΤΙΕΣ» ΑΠΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ

«Είναι κάτι παραπάνω από προκλητικές οι δηλώσεις του βουλευτή της Ν.Δ., οι οποίες όχι μόνο δεν αποδοκιμάστηκαν από τα παριστάμενα στελέχη της Ν.Δ., αλλά, αντίθετα, καταχειροκροτήθηκε. Αυτό δείχνει ποια είναι η αντίληψη που κυριαρχεί στο κυβερνών κόμμα, που εξακολουθεί να θρέφει στους κόλπους του την ακροδεξιά και το παρακράτος, γεγονός που αποδεικνύεται και από τις δηλώσεις του βουλευτή αλλά και από τα όσα αποκαλύπτονται στην υπόθεση Ζαχόπουλου» δήλωσε η αναπληρώτρια Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ, Αγγέλα Τριανταφύλλου.

Πολιτικό λάθος χαρακτήρισε την ενέργεια του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας ο νομάρχης Αχαΐας Δημήτρης Κατσικόπουλος, εκφράζοντας την απορία του για την κίνηση του Νίκου Παπαδημάτου. «Είναι πολιτικό λάθος αυτή η κίνηση. Είναι αδιανόητο ένα μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου να κόβει κομμάτι πίτας σε έναν άνθρωπο που ενεπλάκη σε μια τέτοια υπόθεση, η οποία απασχόλησε το πανελλήνιο και έμεινε στην ιστορία. Μάλιστα, η κίνηση αυτή έρχεται σε μία εποχή που υπάρχουν πολλά ανοικτά μέτωπα σε όλα τα κόμματα. Δεν είναι ώρα για ένα ακόμα μέτωπο και μάλιστα τέτοιου είδους, λίγες ημέρες μετά την επέτειο του θανάτου του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα» σχολίασε ο Δημήτρης Κατσικόπουλος.

Για το ίδιο θέμα έκανε δηλώσεις και ο δήμαρχος Πατρέων Ανδρέας Φούρας, ο οποίος είπε τα εξής: «Η τοπική κοινωνία έμεινε άναυδη από την ενέργεια αυτή του Νίκου Παπαδημάτου. Η κίνηση αυτή μόνο θλίψη προκαλεί σε όλο το λαό της περιοχής».

Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Πάτρας, με ανακοίνωσή του, «καταγγέλλει την απαράδεκτη ενέργεια από τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Ν. Παπαδημάτο, να κόψει κομμάτι της πρωτοχρονιάτικης πίτας της Νέας Δημοκρατίας στον καταδικασμένο τελεσίδικα από την ελληνική δικαιοσύνη αλλά και στη συνείδηση του πατραϊκού λαού, Γιάννη Καλαμπόκα, για τη δολοφονία του αγωνιστή Νίκου Τεμπονέρα, αποκαλώντας τον αγωνιστή της παράταξης.
Σε μια εποχή που η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί με δέος τα όσα συμβαίνουν γύρω της, είναι πρόκληση για το δημοκρατικό συναίσθημα όλων μας, είναι ασέλγεια στη μνήμη του νεκρού Τεμπονέρα.

Καλούμε τα πολιτικά κόμματα, τους φορείς της πόλης, να καταδικάσουν τέτοιες ενέργειες και μάλιστα από εκπρόσωπο του ελληνικού Κοινοβουλίου. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να βεβηλώνει τους αγωνιστές της δημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι της χώρας μας θα αντισταθούν στους νοσταλγούς του Κοντζαμάνη».

Ο ΑΠ. ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΣ

Ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Αχαΐας, Απόστολος Κατσιφάρας, με αφορμή την ιδιαίτερη αναφορά βουλευτή της Ν.Δ. σε καταδικασθέντα στέλεχός της για συμμετοχή στη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, κατά τη διάρκεια κοπής πίτας σε Τ.Ε. ΟΝΝΕΔ Αχαΐας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Προσβολή στη δημοκρατία και τους κοινωνικούς αγώνες, προσβολή στη μνήμη του δολοφονηθέντος αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από παρακρατικούς της δεξιάς, προσβολή στην ιστορία της πόλης και των κατοίκων της, προσβολή στην αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στη ζωή, ως υπέρτατο αγαθό, μπορεί να χαρακτηριστεί η ιδιαίτερη αναφορά που έγινε σε εκδήλωση των οργανώσεων της Ν.Δ. από βουλευτή της, εκπρόσωπο του ελληνικού Κοινοβουλίου, σε αμετάκλητα καταδικασθέντα από τη δικαιοσύνη στέλεχός της, για τη συμμετοχή του στη δολοφονία του αείμνηστου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, στο Σχολικό Συγκρότημα στην πλατεία Βουδ, τη γκρίζα περίοδο για τη χώρα μας ’90 – ’93.

Δυστυχώς η δεξιά δεν ξεχνά τον εαυτό της.
Δυστυχώς η δεξιά τίποτα δεν έχει διδαχθεί από το παρελθόν της».

ΚΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ…

Στην εκδήλωση, όπου έκανε την προκλητική δήλωση ο κ. Παπαδημάτος, δεν παρέστη ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Ανδρέας Αβραμόπουλος, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν ενήμερος για το κλίμα που είχε δημιουργηθεί.

Από την πλευρά του, ο τ. βουλευτής της ΝΔ Θεόφιλος Βασιλείου, αφού δήλωσε ότι δεν σχολιάζει ενέργειες και δηλώσεις βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, προσέθεσε με νόημα ότι «ο καθένας από εμάς κρίνεται θετικά ή αρνητικά από τις πράξεις και τα λόγια του, από τον ελληνικό λαό».

Εξάλλου, ο πολιτευτής Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:

Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΛΗΓΕΣ

«Βασική αρχή του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και της Ν.Δ. -πολυδιατυπωμένη δε και ξεκάθαρη- είναι ο σεβασμός στη δικαιοσύνη και τις αποφάσεις της.Αυτό οφείλουμε να το έχουμε πάντα κατά νου και να το τηρούμε. Καθετί από το παρελθόν, το οποίο δεν ενώνει αλλά διχάζει -όσο κι αν στη μνήμη μας έχει περάσει ως σαν παράδειγμα αγωνιστικότητας και πίστης προς το κόμμα, αποτυπωμένο με χαρακτηριστικά που προκαλούν παραπάνω από μία απόψεις- θα πρέπει να συνοδεύει τον καθένα εσώψυχα.

Ορισμένα γεγονότα, όσο κι αν κατέστησαν κάποιους αδίκως ή δικαίως ως θύματα και θύτες, καθήλωσαν τη Ν.Δ. στην αντιπολίτευση επί πολλά χρόνια.Σκοπός των πολιτικών τού σήμερα είναι, με γνώμονα την ιστορία που πάντοτε διδάσκει, να απαντούν όχι με παρελθοντολογίες, αλλά με έργα και προσφορά για το παρόν και το μέλλον. Το κυνήγι της δημοσιότητας πολλές φορές μπορεί να ωφελεί -αν ωφελεί- έκαστον εξ ημών, αλλά βλάπτει τη σύγχρονη εικόνα της
παράταξης, που έχει αναλάβει δύσκολο καθήκον απέναντι στην ελληνική κοινωνία, με σημαία την απάλειψη των διαχωριστικών γραμμών. Επομένως, καθετί που ανοίγει πληγές και διχάζει δεν έχει θέση στον πολιτικό προσανατολισμό του Καραμανλή και της Ν.Δ.».

Διαβάστε Περισσότερα »

Βουλευτής της Ν.Δ. τιμά τον φονιά Καλαμπόκα!

ΜΟΝΟ ΦΛΟΥΡΙ δεν έδωσε στον Καλαμπόκα!
Ημ/νία έκδοσης: 28 Ιανουαρίου 2008

Του Γ. ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗ


Η τοπική «Νέα Δημοκρατία» δεν έχει διάθεση όπως φαίνεται να ξεχάσει το γκρίζο παρελθόν της.Στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας, των Τοπικών Ενώσεων Αγ. Ανδρέου, Συνόρων, Αγυιάς Β Τομέως Αγ. Τριάδος και Ψαροφαϊου το Σάββατο που μας πέρασε, ο νεοεκλεγείς βουλευτής του κόμματος, Νίκος Παπαδημάτος, όταν κλήθηκε να κόψει ένα κομμάτι, δεν το αφιέρωσε τον Πρόεδρο του κόμματος αλλά στον… Γιάννη Καλαμπόκα.Είναι χαρακτηριστικό ότι ο βουλευτής φέρεται να είπε ότι «η παράταξη, δεν πρέπει να ξεχνά τους αγωνιστές της όπως τον αγωνιστή Γιάννη Καλαμπόκα».

Όπως είναι γνωστό το όνομα του Γιάννη Καλαμπόκα είναι συνδεδεμένο με μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της Πάτρας αλλά και της χώρας.
Στις 6 Ιανουαρίου του 1991, δολοφόνησε με έναν λοστό τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα.
Η δολοφονία έγινε μπροστά στην πόρτα του σχολικού συγκροτήματος της πλατείας Βουδ (νυν Τεμπονέρα), και προκάλεσε την αγανάκτηση όλων των Πατρινών που έδωσαν το παρών στην κηδεία του καθηγητή και απαίτησαν την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
Ο Γιάννης Καλαμπόκας δικάστηκε και καταδικάστηκε αμετάκλητα για τη δολοφονία του Πατρινού καθηγητή.

Εξέτισε την ποινή του και πριν μερικά χρόνια αποφυλακίστηκε.
Σε αυτόν τον «αγωνιστή» αφιέρωσε το κομμάτι της πίττας, ο Νίκος Παπαδημάτος.

ΤΑ «ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ» ΠΑΙΔΙΑ

Από κοντά πάντως και ο τ. βουλευτής της Ν.Δ. Νίκος Νικολόπουλος ο οποίος αναφέρθηκε στα «δικά μας παιδιά», ξεχνώντας πως οι αναφορές στην επαγγελματική αποκατάσταση των βουλευτών της Ν.Δ. ήταν αυτές που τον έφεραν σε σύγκρουση με την ηγεσία του κόμματός του.
Στην τοποθέτησή του είδε πάντως «πραξικόπημα»:

Μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Βιώνουμε ένα μεταμοντέρνο πραξικόπημα. Γιατί τα πραξικοπήματα στις μέρες μας δεν γίνονται με τανκς και στρατό, αλλά με την υπερμεγέθυνση γεγονότων, με στόχο την φθορά και την αλλαγή του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Κι αυτό βιώνουμε σήμερα. Μια πιο σύγχρονη εκδοχή επιχείρησης ανατροπής του ισχύοντος πολιτικού συστήματος. Δεν εξηγούνται διαφορετικά και δεν έχουν προηγούμενο, τα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων που παρακολουθούμε επί 45 μέρες».

Εφημερίδα "ΗΜΕΡΑ"

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ-ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ-ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Πλήρης και απροκάλυπτη στήριξη της κυβέρνησης Καραμανλή από τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ

Ενώ η κυβέρνηση των «νταβατζήδων» πνίγεται στη μπόχα των σκανδάλων και εκείνης της πολιτικής της «κλειδαρότρυπας» που ήδη η ίδια ακολουθεί ένα μήνα τώρα, έρχεται προς πλήρη στήριξη της με προκλητικό τρόπο η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ, η Αλ. Παπαρήγα και ο «Ριζοσπάστης»:

1. Ο «Ρ» σε πλήρη ευθυγράμμιση με την κυβέρνηση και το δεξιό φιλοκυβερνητικό τύπο δε μιλάει για ΣΚΑΝΔΑΛΟ στο υπουργείο πολιτισμού αλλά απλά για «Υπόθεση Ζαχόπουλου».

2. Επιπλέον, έχει θάψει το θέμα του σκανδάλου-εκτελώντας κυβερνητικές εντολές-στις μέσα σελίδες (π.χ. ο «Ρ» 18.1.2008, σελ 13: «Υπόθεση Ζαχόπουλου» κλπ) αντί να αναδείξει το σκάνδαλο πρωτοσέλιδα και μάλιστα όταν αυτό αγγίζει-αφορά ευθέως τον ίδιο τον Κ. Καραμανλή, όχι μόνο ως πρωθυπουργό αλλά και ως υπουργό πολιτισμού.

3. Οι βουλευτές του «Κ»ΚΕ κινήθηκαν ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος με τους βουλευτές της ΝΔ ώστε να αποφευχθεί η κλήτευση του πρωθυπουργού στην «Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων» της Βουλής με την προκλητική φιλοκυβερνητική-φιλοκαραμανλική στάση-δήλωση του Κ.Αλυσσανδράκη που για να απαλλάξει τον πρωθυπουργό των ευθυνών και να αποφύγει την κλήτευση του είπε ότι ο πρωθυπουργός «είτε έρθει, είτε δεν έρθει δε θα έχουμε ουσιαστική διαφορά». («Ρ» 17.1.2008, σελ. 6), για να εισπράξει τα συγχαρητήρια των βουλευτών της ΝΔ.

4. Η στήριξη της κυβέρνησης φτάνει στο αποκορύφωμα με δήλωση της σοσιαλδημοκράτισσας Παπαρήγα που αντί να ασκήσει κριτική και να ξεσκεπάσει την κυβέρνηση για το σκάνδαλο στο υπουργείο πολιτισμού-σε ρόλο φερέφωνου και εκπροσώπου της κυβέρνησης Καραμανλή-κατηγορεί τα άλλα κόμματα που κάνουν αντιπολίτευση στη ΝΔ: «Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν πρέπει να παρασυρθούμε στη λογική αυτή που περνάει, και εδώ έχουν μεγάλη ευθύνη και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ο ΛΑΟΣ, που συμπεριφέρονται ακριβώς σαν να βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό. Ευκαιρία να κάνουν αντιπολίτευση στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» («Ρ» 18.1.2008, σελ.7), για να γίνει πρωτοσέλιδο του δεξιού φιλοκυβερνητικού «Αδέσμευτου Τύπου» (18.1.2008) με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Με αφορμή το σκάνδαλο Ζαχόπουλου ξέσπασε κι η Αλ. Παπαρήγα: «ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΣΥΝ και άλλοι βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό»».

5. Τέλος , και προς το παρόν, ο «Ρ» του Σαββάτου ξεπερνώντας όλα τα παραπάνω βγαίνει με πρωτοσέλιδο όχι το σκάνδαλο του υπουργείου πολιτισμού, την αποκάλυψη του και την καταγγελία του πρωθυπουργού αλλά ότι δεν υπάρχει καθόλου σκάνδαλο αλλά απλά «σκανδαλολογία»: «Επικίνδυνος για το λαό ο ορυμαγδός της σκανδαλολογίας» («Ρ» 19.1.2008, σελ. 1). Έτσι το «Μέγαρο του Περισσού» μετατράπηκε σε παράρτημα του Μεγάρου Μαξίμου.

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από

Εφημερίδα Ανασύνταξη
15-31/1/2008

Διαβάστε Περισσότερα »

Για τη δράση των γυναικών στον πόλεμο

«Σχέδιο απόφασης της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Συνδιάσκεψης Γυναικών»

(απόσπασμα)

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ

Τα φρικτά βάσανα που προξένησε ο πόλεμος αυτός ξυπνάνε σ' όλες τις γυναίκες, και ιδιαίτερα στις προλετάριες γυναίκες, τη θέληση για την ειρήνη που όλο και μεγαλώνει. Η συνδιάσκεψη, κηρύσσοντας τον πόλεμο ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, θεωρεί ταυτόχρονα ότι για να μπορέσει να μετατραπεί η επιθυμία αυτή για την ειρήνη σε συνειδητή πολιτική δύναμη είναι απαραίτητο να καταλάβουν καλά οι εργάτριες ότι οι εύπορες τάξεις επιδιώκουν μόνο τις προσαρτήσεις, τις κατακτήσεις και την κυριαρχία, ότι οι πόλεμοι είναι αναπόφευκτοι στην εποχή του ιμπεριαλισμού και ότι o ιμπεριαλισμός απειλεί τον κόσμο με μια σειρά από πολέμους, αν το προλεταριάτο δε βρει μέσα του αρκετές δυνάμεις να βάλει τέλος στο καπιταλιστικό καθεστώς, ανατρέποντας οριστικά τον καπιταλισμό. Αν η εργάτρια θέλει να συντομεύσει την περίοδο των βασάνων που συνδέεται με την εποχή των ιμπεριαλιστικών πολέμων, είναι απαραίτητο όπως η επιθυμία της για ειρήνη περάσει στην αγανάκτηση και στην πάλη για το σοσιαλισμό. Μόνο με το δρόμο του σοσιαλιστικού κινήματος των μαζών, δυναμώνοντας και οξύνοντας τη σοσιαλιστική πάλη, θα πετύχει η εργάτρια το σκοπό της στην πάλη αυτή. Συνεπώς, πρώτο καθήκον της είναι να υποστηρίζει τις συνδικαλιστικές και τις σοσιαλιστικές οργανώσεις και να παραβιάσει την κοινωνική ειρήνη με την πάλη ενάντια στις πολεμικές πιστώσεις, ενάντια στη συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις, με την υποστήριξη και προπαγάνδιση της συναδέλφωσης των στρατιωτών στα χαρακώματα στο πεδίο της μάχης, με τη συγκρότηση παράνομων οργανώσεων παντού, όπου η κυβέρνηση κατάργησε τις συνταγματικές ελευθερίες και, τελικά, προσελκύοντας τις μάζες να πάρουν μέρος στις διαδηλώσεις και στα επαναστατικά κινήματα.

Η διεθνιστική συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών καλεί τις εργάτριες όλων των χωρών να διεξάγουν αμέσως την πάλη αυτή, οργανώνοντάς τη διεθνιστικά και συνδέοντας τη δουλιά τους στενά με τη δουλιά εκείνων των σοσιαλιστών όλων των χωρών που παλεύουν, όπως ο Λίμπκνεχτ, ενάντια στον εθνικισμό και διεξάγουν επαναστατική σοσιαλιστική πάλη.

Η συνδιάσκεψη υπενθυμίζει, ταυτόχρονα, στις εργάτριες ότι οι αντικειμενικές συνθήκες για τη σοσιαλιστική παραγωγή ωρίμασαν ήδη στις πιο προηγμένες χώρες της Ευρώπης, ότι το κίνημα μπαίνει σε νέα φάση, ότι ο σημερινός παγκόσμιος πόλεμος τις επιφορτίζει με νέα και σοβαρά καθήκοντα, ότι το κίνημά τους μπορεί ν' αποτελέσει τον πρόδρομο του γενικού ξεσηκώματος των μαζών, το οποίο μπορεί να δώσει νέα ορμή σ' όλο το σοσιαλιστικό κίνημα και να φέρει κοντά την ώρα της τελικής απελευθέρωσης. Οι εργάτριες, παίρνοντας την πρωτοβουλία στην υπόθεση της οργάνωσης διαδηλώσεων και επαναστατικών εκδηλώσεων στους δρόμους, πηγαίνοντας χέρι με χέρι με το προλεταριάτο, μπορούν να βάλουν την αρχή νέας εποχής στην προλεταριακή πάλη, που, στη διάρκειά της, το προλεταριάτο θα κατακτήσει το σοσιαλισμό στις πιο προηγμένες χώρες και τη λαοκρατική δημοκρατία στις πιο καθυστερημένες.

«Απαντα», τόμ. 26, σελ. 208-209

Διαβάστε Περισσότερα »

Β.Ι. Λένιν: Για τα καθήκοντα του γυναικείου εργατικού κινήματος στη Σοβιετική Δημοκρατία

ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ IV ΕΞΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ 23 ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1919

Συντρόφισσες, με μεγάλη χαρά χαιρετίζω τη συνδιάσκεψη των εργατριών. Θα μου επιτρέψετε να μη θίξω τα θέματα και τα ζητήματα που ασφαλώς συγκινούν τώρα περισσότερο από καθετί άλλο κάθε εργάτρια και κάθε συνειδητό άνθρωπο από τις εργαζόμενες μάζες. Τα ζητήματα αυτά - τα πιο φλέγοντα - είναι το ζήτημα του ψωμιού και της πολεμικής μας κατάστασης. Οπως ξέρω όμως, απ' ό,τι γράφουν οι εφημερίδες για τις συνεδριάσεις σας, τα ζητήματα αυτά έχουν εκτεθεί εδώ εξαντλητικά από τον σ. Τρότσκι σχετικά με την πολεμική κατάσταση και από τη σ. Γιάκοβλεβα και τον σ. Σβιντέρσκι - σχετικά με το ζήτημα του ψωμιού και γι' αυτό επιτρέψτε μου να μη θίξω τα ζητήματα αυτά.

Θα ήθελα να πω λίγα λόγια για τα γενικά καθήκοντα του γυναικείου εργατικού κινήματος στη Σοβιετική Δημοκρατία, τόσο για τα καθήκοντα που συνδέονται με το πέρασμα στο σοσιαλισμό γενικά, όσο και για τα καθήκοντα που προβάλλουν τώρα πολύ επιτακτικά στην πρώτη σειρά. Συντρόφισσες, το ζήτημα της θέσης της γυναίκας το έβαλε από μιας αρχής η Σοβιετική εξουσία. Μου φαίνεται πως το καθήκον κάθε εργατικού κράτους που περνάει στο σοσιαλισμό θα είναι διττό. Και η μια πλευρά αυτού του καθήκοντος είναι σχετικά απλή και εύκολη. Αφορά τους παλιούς νόμους που έβαζαν τη γυναίκα σε μειονεκτική θέση απέναντι στον άνδρα.

Από πολύ παλιά οι εκπρόσωποι όλων των απελευθερωτικών κινημάτων στη Δυτική Ευρώπη στη διάρκεια όχι μόνο δεκαετιών, αλλά και αιώνων, πρόβαλλαν το αίτημα της κατάργησης των απαρχαιωμένων αυτών νόμων και της νομικής εξίσωσης της γυναίκας με τον άνδρα, κανένα όμως ευρωπαϊκό δημοκρατικό κράτος, καμιά από τις πρωτοπόρες Δημοκρατίες δεν κατόρθωσε να το πραγματοποιήσει, γιατί εκεί όπου υπάρχει καπιταλισμός, εκεί όπου διατηρείται η ατομική ιδιοκτησία της γης, η ατομική ιδιοκτησία στις φάμπρικες και στα εργοστάσια, εκεί όπου διατηρείται η εξουσία του κεφαλαίου, εκεί θα διατηρούνται και τα προνόμια των ανδρών. Στη Ρωσία αυτό μπόρεσε να εφαρμοστεί μόνο επειδή από τις 25 του Οχτώβρη 1917 εγκαθιδρύθηκε η εξουσία των εργατών. Η Σοβιετική εξουσία έβαλε από μιας αρχής καθήκον της να υπάρχει σαν εξουσία των εργαζόμενων, εχθρική προς οποιαδήποτε εκμετάλλευση. Εβαλε καθήκον της την εξάλειψη της δυνατότητας για τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, την εξάλειψη της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Επιδίωξη της Σοβιετικής εξουσίας ήταν να πετύχει να οργανώνουν οι εργαζόμενοι τη ζωή τους χωρίς την ατομική ιδιοκτησία της γης, χωρίς την ατομική ιδιοκτησία στις φάμπρικες και στα εργοστάσια, χωρίς την ατομική εκείνη ιδιοκτησία που παντού, σε όλο τον κόσμο, ακόμη και σε συνθήκες πλήρους πολιτικής ελευθερίας, ακόμη και στις πιο ρεπουμπλικανικές δημοκρατίες, στην πραγματικότητα οδήγησε τους εργαζόμενους σε κατάσταση αθλιότητας και μισθωτής δουλείας, και έκανε τη γυναίκα διπλή σκλάβα.

Η Σοβιετική εξουσία, σαν εξουσία των εργαζόμενων, από τους πρώτους ήδη μήνες της ύπαρξής της, επέφερε στη νομοθεσία που αφορούσε τη γυναίκα την πιο ριζική ανατροπή. Από τους νόμους που έβαζαν τη γυναίκα σε κατάσταση υποταγής δεν έμεινε στη Σοβιετική Δημοκρατία πέτρα πάνω στην πέτρα. Μιλάω κυρίως για τους νόμους που εκμεταλλεύονταν ειδικά τη μειονεκτικότερη θέση της γυναίκας, βάζοντάς τη σε ανισότιμη και συχνά μάλιστα σε ταπεινωτική θέση, δηλαδή για τους νόμους σχετικά με το διαζύγιο και τα εξώγαμα τέκνα και σχετικά με το δικαίωμα της γυναίκας να ενάγει τον πατέρα του παιδιού για τη συντήρησή του.

Σ' αυτόν ακριβώς τον τομέα πρέπει να πούμε πως η αστική νομοθεσία, ακόμη και στις πιο προηγμένες χώρες, εκμεταλλεύεται την ασθενέστερη θέση της γυναίκας, την έκανε ανισότιμη και την ταπείνωσε. Και σ' αυτόν ακριβώς τον τομέα η Σοβιετική εξουσία δεν άφησε πέτρα πάνω στην πέτρα από τους παλιούς, άδικους νόμους, που ήταν ανυπόφοροι για τους εκπροσώπους της εργαζόμενης μάζας. Και τώρα, μπορούμε να πούμε περήφανα και χωρίς καμιά υπερβολή ότι, εκτός από τη Σοβιετική Ρωσία, δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο, όπου να υπάρχει πλήρης ισοτιμία των γυναικών και όπου η γυναίκα να μη βρίσκεται σε ταπεινωτική θέση, πράγμα που είναι εξαιρετικά αισθητό στην καθημερινή, την οικογενειακή ζωή. Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα και τα πιο σπουδαία καθήκοντά μας.

...Βλέπουμε ότι σε όλες τις ρεπουμπλικανικές δημοκρατίες διακηρύσσεται η ισότητα, αλλά στους νόμους που αφορούν τα δικαιώματα του πολίτη και τα δικαιώματα της γυναίκας σχετικά με τη θέση της στην οικογένεια, σχετικά με το διαζύγιο, σε κάθε βήμα βλέπουμε την ανισότητα και την ταπείνωση της γυναίκας και λέμε ότι αυτό αποτελεί παράβαση της δημοκρατίας και μάλιστα σε βάρος των καταπιεζομένων. Η Σοβιετική εξουσία πραγματοποίησε τη δημοκρατία περισσότερο απ' όλες τις άλλες χώρες, ακόμη και τις πιο προηγμένες, μην αφήνοντας στους νόμους της ούτε τον παραμικρότερο υπαινιγμό για την ανισοτιμία της γυναίκας. Επαναλαβαίνω, κανένα κράτος και καμιά δημοκρατική νομοθεσία δεν έκανε για τη γυναίκα ούτε τα μισά από όσα έκανε η Σοβιετική εξουσία στους πρώτους
κιόλας μήνες της ύπαρξής της.

Φυσικά, δε φτάνουν μόνο οι νόμοι, και εμείς σε καμιά περίπτωση δεν αρκούμαστε μόνο στα διατάγματα. Αλλά στον τομέα της νομοθεσίας κάναμε ό,τι οφείλαμε να κάνουμε για την εξίσωση της θέσης της γυναίκας με τη θέση του άνδρα, και με το δίκιο μας μπορούμε να περηφανευόμαστε γι' αυτό. Η θέση της γυναίκας στη Σοβιετική Ρωσία είναι τώρα τέτια που να θεωρείται ιδανική σε σχέση με τη θέση της στα πιο προηγμένα κράτη. Εμείς όμως παραδεχόμαστε πως αυτό, φυσικά, δεν είναι ακόμη παρά μόνο η αρχή.

Η γυναίκα, εφόσον ασχολείται με το νοικοκυριό του σπιτιού, εξακολουθεί να παραμένει σε μειονεκτική θέση. Για να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά η γυναίκα και για να εξισωθεί πραγματικά με τον άνδρα πρέπει να υπάρχει κοινωνική οικονομία και η γυναίκα να συμμετέχει στην κοινωνική παραγωγική εργασία. Τότε η γυναίκα θα κατέχει την ίδια θέση με τον άνδρα.

Φυσικά, εδώ δεν πρόκειται για εξίσωση της γυναίκας σε ό,τι αφορά την παραγωγικότητα της εργασίας, τον όγκο της εργασίας, τη διάρκειά της, τους όρους δουλιάς κτλ. αλλά πρόκειται για το εξής: η γυναίκα να μην είναι καταπιεζόμενη λόγω της οικονομικής της θέσης σε διάκριση από τον άνδρα. Ξέρετε όλοι σας πως ακόμη και σε συνθήκες πλήρους ισοτιμίας εξακολουθεί στην πραγματικότητα αυτή η καταθλιπτική κατάσταση της γυναίκας, γιατί τη φορτώνουν με όλο το νοικοκυριό του σπιτιού. Αυτό το νοικοκυριό του σπιτιού στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η πιο αντιπαραγωγική, η πιο βάρβαρη και η πιο επίμοχθη δουλιά που κάνει η γυναίκα. Είναι δουλιά εντελώς τιποτένια, χωρίς κανένα περιεχόμενο που να συμβάλλει κάπως στην ανάπτυξη της γυναίκας.

Επιδιώκοντας το σοσιαλιστικό ιδανικό, θέλουμε να παλέψουμε για την πλήρη πραγματοποίηση του σοσιαλισμού, και εδώ ανοίγεται για τη γυναίκα ευρύ πεδίο δράσης. Κάνουμε τώρα σοβαρές ετοιμασίες για να ξεκαθαρίσουμε το έδαφος για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, μα η ίδια η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας θα αρχίσει μόνο όταν εμείς,
αφού πετύχουμε την πλήρη ισότητα της γυναίκας, καταπιαστούμε με την καινούρια δουλιά μαζί με τη γυναίκα, που θα έχει απαλλαγεί απ' αυτή την τιποτένια αποβλακωτική και αντιπαραγωγική δουλιά. Το έργο αυτό θα απαιτήσει από μας πολλά, πάρα πολλά χρόνια.

Η δουλιά αυτή δεν μπορεί να δώσει γρήγορα αποτελέσματα και δεν προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Δημιουργούμε υποδειγματικά ιδρύματα, εστίες, βρεφικούς σταθμούς που θα απαλλάξουν τη γυναίκα από το νοικοκυριό του σπιτιού. Και εδώ ακριβώς στις γυναίκες πέφτει προπαντός αυτή η δουλιά της οργάνωσης όλων αυτών των ιδρυμάτων. Πρέπει να παραδεχτούμε πως τώρα στη Ρωσία είναι πολύ λίγα τα ιδρύματα αυτά που θα βοηθούσαν τη γυναίκα να βγει από τη θέση σκλάβας του σπιτιού. Ο αριθμός τους είναι ασήμαντος και οι συνθήκες στις οποίες βρίσκεται τώρα η Σοβιετική Δημοκρατία - συνθήκες και πολεμικές και επισιτιστικές, για τις οποίες σας μίλησαν εδώ διεξοδικά οι σύντροφοι - μας εμποδίζουν σ' αυτή τη δουλιά. Πρέπει, ωστόσο, να πούμε ότι τα ιδρύματα αυτά, που απαλλάσσουν τις γυναίκες από τη θέση σκλάβας του σπιτιού εμφανίζονται παντού, όπου υπάρχει και η παραμικρότερη δυνατότητα γι' αυτό.

Λέμε πως η απελευθέρωση των εργατών πρέπει να είναι έργο των ίδιων των εργατών και ακριβώς το ίδιο και η απελευθέρωση των εργατριών πρέπει να είναι έργο των ίδιων των εργατριών. Οι ίδιες οι εργάτριες πρέπει να φροντίζουν για την ανάπτυξη αυτών των ιδρυμάτων, και η δράση αυτή της γυναίκας θα φέρει την πλήρη αλλαγή της παλιάς θέσης της στην καπιταλιστική κοινωνία.

Στην παλιά καπιταλιστική κοινωνία, για να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική απαιτούνταν ειδική προπαίδευση και γι' αυτό η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική, ακόμη και στις πιο προηγμένες και ελεύθερες καπιταλιστικές χώρες, ήταν μηδαμινή. Το καθήκον μας είναι να κάνουμε την πολιτική προσιτή στην κάθε εργαζόμενη γυναίκα. Από τη στιγμή που καταργήθηκε η ατομική ιδιοκτησία της γης και των εργοστασίων και ανατράπηκε η εξουσία των τσιφλικάδων και των καπιταλιστών, τα καθήκοντα της πολιτικής για την εργαζόμενη μάζα και για τις εργαζόμενες γυναίκες γίνονται απλά, σαφή και ολότελα προσιτά σε όλους. Στην καπιταλιστική κοινωνία η γυναίκα βρίσκεται σε τέτοια μειονεκτική θέση, που η συμμετοχή της στην πολιτική είναι ασήμαντη σε σύγκριση με τον άνδρα. Για να αλλάξει η κατάσταση αυτή πρέπει η εξουσία να βρίσκεται στα χέρια των εργαζόμενων, οπότε τα κύρια καθήκοντα της πολιτικής θα περιλαβαίνουν όλα τα ζητήματα που αφορούν άμεσα τις τύχες των ίδιων των εργαζόμενων.

Και στον τομέα αυτό η συμμετοχή της εργάτριας όχι μόνο της κομματικής και της συνειδητής, αλλά και της εξωκομματικής και της πιο καθυστερημένης είναι απαραίτητη. Στον τομέα αυτό η Σοβιετική εξουσία ανοίγει για την εργάτρια ευρύ πεδίο δράσης.

Συναντήσαμε μεγάλες δυσκολίες στην πάλη κατά των εχθρικών προς τη Σοβιετική Ρωσία δυνάμεων, που ανέλαβαν εκστρατεία εναντίον της. Μας ήταν δύσκολο να παλεύουμε και στον πολεμικό τομέα ενάντια στις δυνάμεις πουκήρυξαν τον πόλεμο κατά της εξουσίας των εργαζόμενων, και στον επισιτιστικό τομέα κατά των κερδοσκόπων, γιατί δεν είναι αρκετά μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων, ο αριθμός των εργαζόμενων που θα προσφέρονταν να μας
βοηθήσουν ολόπλευρα με την ίδια τους τη δουλιά. Και εδώ η Σοβιετική εξουσία εκτιμά όσο τίποτε άλλο τη βοήθεια της πλατιάς μάζας των εξωκομματικών εργατριών. Ας ξέρουν οι γυναίκες ότι στην παλιά αστική κοινωνία, για την πολιτική δράση απαιτούνταν ίσως πολύπλοκη προπαίδευση, και αυτό ήταν ανέφικτο για τη γυναίκα. Ενώ η Σοβιετική Δημοκρατία βάζει σαν κύριο καθήκον της πολιτικής της δράσης την πάλη ενάντια στους τσιφλικάδες, τους καπιταλιστές, την πάλη για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης και γι' αυτό στη Σοβιετική Δημοκρατία για τις εργάτριες ανοίγεται πεδίο πολιτικής δράσης, που θα συνίσταται στο να βοηθάει η γυναίκα με τις οργανωτικές της ικανότητες τον άνδρα.

Μας χρειάζεται οργανωτική δουλιά όχι μόνο σε κλίμακα που να αγκαλιάζει εκατομμύρια ανθρώπους. Μας χρειάζεται οργανωτική δουλιά και στην πιο μικρή κλίμακα που δίνει τη δυνατότητα να εργάζονται και οι γυναίκες. Η γυναίκα μπορεί να δουλεύει και σε πολεμικές συνθήκες σε ζητήματα που αφορούν τη βοήθεια προς το στρατό, τη ζύμωση στις γραμμές του. Η γυναίκα πρέπει να συμμετέχει ενεργά σε όλα αυτά, για να βλέπει ο Κόκκινος Στρατός ότι φροντίζουν γι' αυτόν, νοιάζονται γι' αυτόν. Η γυναίκα μπορεί να δουλεύει επίσης και στον επισιτιστικό τομέα - στην κατανομή των προϊόντων, για τη βελτίωση της διατροφής των μαζών, για την ανάπτυξη των εστιών που τόσο πλατιά διάδοση πήραν τώρα στην Πετρούπολη.

Να σε ποιους τομείς η δράση της εργάτριας αποκτά πραγματική οργανωτική σημασία. Η συμμετοχή της γυναίκας είναι απαραίτητη και στην οργάνωση μεγάλων πειραματικών νοικοκυριών και στην παρακολούθησή τους, για να μην είναι η δουλιά αυτή στη χώρα μας δουλιά μεμονωμένων ανθρώπων. Το έργο αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, αν δεν πάρει μέρος σ' αυτό ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων γυναικών. Και η εργάτρια μπορεί θαυμάσια να καταπιαστεί μ' αυτή τη δουλιά τόσο στην επίβλεψη της κατανομής των προϊόντων, όσο και στην επίβλεψη για την ευχερέστερη προμήθεια των προϊόντων. Το καθήκον αυτό δεν είναι καθόλου πάνω από τις δυνάμεις της εξωκομματικής εργάτριας, και παράλληλα η πραγματοποίηση αυτού του καθήκοντος θα συντελέσει πάνω απ' όλα στη στερέωση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Καταργώντας την ατομική ιδιοκτησία στη γη και καταργώντας τη σχεδόν ολοκληρωτικά και στις φάμπρικες και στα εργοστάσια, η Σοβιετική εξουσία επιδιώκει τη συμμετοχή στην οικονομική αυτή οικοδόμηση όλων των εργαζομένων όχι μόνο των κομματικών, αλλά και των εξωκομματικών και όχι μόνο των ανδρών, αλλά και των γυναικών. Το έργο αυτό που άρχισε η Σοβιετική εξουσία μπορεί να πάει μπροστά μόνο όταν τη θέση μερικών εκατοντάδων γυναικών σε ολόκληρη τη Ρωσία, που συμμετέχουν σ' αυτό, την πάρουν εκατομμύρια και εκατομμύρια γυναίκες. Τότε είμαστε βέβαιοι πως το έργο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης θα εδραιωθεί. Τότε οι εργαζόμενοι θα αποδείξουν πως μπορούν να ζουν και μπορούν να κυβερνούν και δίχως τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές. Τότε η σοσιαλιστική οικοδόμηση θα καταστεί στη Ρωσία τόσο σταθερή, που η Σοβιετική Δημοκρατία δε θα φοβάται κανέναν εξωτερικό και εσωτερικό εχθρό.

Β.Ι. Λένιν, Απαντα, τόμ. 39, σελ. 198-200 και 201 - 205

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ αποφάσισε 24ωρη απεργία την Τρίτη 29 Ιανουαρίου

Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ αποφάσισε να προχωρήσει σε 24ωρη απεργία την Τρίτη 29 Ιανουαρίου, διαμαρτυρόμενη για τις πολιτικές που εφαρμόζονται στη ΔΕΗ και την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.

"Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων ήταν αναπόφευκτη μετά την τελευταία απόφαση της Διοίκησης της ΔΕΗ Α.Ε., με την κάλυψη και την ανοχή του Υπουργείου, για τη συμφωνία με την RWE και άλλες επιχειρήσεις και την μειοψηφική συμμετοχή της ΔΕΗ Α.Ε. στην κατασκευή μονάδων. Η απόφαση αυτή ήρθε να προστεθεί στην ασυνεπή στάση της Διοίκησης της ΔΕΗ Α.Ε. απέναντι στη συμφωνία που έγινε με το συνδικάτο και αφορούσε τη διάσπαση της επιχείρησης και τον ενεργειακό σχεδιασμό", αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

"Ο κ.Αθανασόπουλος, με την κάλυψη της κυβέρνησης, βιάζεται να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην ελληνική αγορά και με γοργά βήματα να μετατρέψει τη ΔΕΗ Α.Ε. από γίγαντα σε υποκατάστημα των πολυεθνικών", προσθέτει η ΓΕΝΟΠ, που αναφέρει ότι "ο αγώνας μας θα είναι συνεχής σε βάθος χρόνου και σε όλα τα επίπεδα. Θα μας βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους για να μην υλοποιηθούν οι πολιτικές".

Πηγή: ΑΠΕ

Διαβάστε Περισσότερα »

B.I.Λένιν: Για την Επανάστασή μας

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ

(ΑΠ’ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ Ν.ΣΟΥΧΑΝΟΦ)

Β. Ι. Λένιν

Ι

Τις μέρες αυτές ξεφύλλιζα τα σημειώματα του Σουχάνοφ για την επανάσταση. Ιδιαίτερα χτυπά στο μάτι η σχολαστικότητα όλων των μικροαστών μας, όπως και όλων των ηρώων της ΙΙ Διεθνούς. Χωρίς πια να πούμε ότι είναι αφάνταστα δειλοί, ότι ακόμη και οι καλύτεροι απ’ αυτούς τρέφονται με τις επιφυλαξούλες τους, όταν πρόκειται και για την παραμικρότερη απομάκρυνση από το γερμανικό πρότυπο, χωρίς πια να πούμε ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των μικροαστών δημοκρατών, που το εκδήλωσαν σε αρκετό βαθμό σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης – εκείνο που χτυπά στο μάτι είναι η δουλική απομέρους τους μίμηση του παρελθόντος.
Όλοι αυτοί ονομάζουν τον εαυτό τους μαρξιστή, καταλαβαίνουν όμως το μαρξισμό υπερβολικά σχολαστικά. Δεν κατάλαβαν καθόλου το κύριο στο μαρξισμό: συγκεκριμένα, την επαναστατική διαλεκτική του. Δεν κατανόησαν καθόλου και τις ολοκάθαρες ακόμη υποδείξεις του Mαρξ ότι στις στιγμές της επανάστασης απαιτείται η πιο μεγάλη ευλυγισία, και ακόμη δεν πρόσεξαν τις υποδείξεις π.χ. του Mαρξ στην αλληλογραφία του που αναφέρεται, όπως θυμάμαι, στο 1856, τότε που διατύπωνε την ελπίδα να συνδυαστεί ο πόλεμος των χωρικών στη Γερμανία, που θα μπορούσε να δημιουργήσει επαναστατική κατάσταση, με το εργατικό κίνημα. Ακόμη και αυτή την ολοκάθαρη υπόδειξη την παρακάμπτουν και κλωθογυρίζουν γύρω της, όπως ο γάτος γύρω από το ζεματιστό λαπά.
Όλη τους η στάση αποκαλύπτει ότι είναι δειλοί ρεφορμιστές, που φοβούνται να απομακρυνθούν από την αστική τάξη και πολύ περισσότερο να ξεκόψουν απ’ αυτή, ενώ ταυτόχρονα σκεπάζουν τη δειλία τους με την πιο αχαλίνωτη λογοκοπία και καυχησιολογία. Ακόμη και από καθαρά θεωρητική άποψη χτυπά στο μάτι ότι όλοι αυτοί είναι εντελώς ανίκανοι να καταλάβουν τον παρακάτω συλλογισμό του μαρξισμού: ως τα τώρα έβλεπαν ότι η ανάπτυξη του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας στη Δυτική Ευρώπη ακολουθεί ένα καθορισμένο δρόμο. Και όμως δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ο δρόμος αυτός μπορεί να θεωρηθεί σαν πρότυπο mutatis mutandis*, όχι διαφορετικά παρά μόνο με μερικές διορθώσεις (εντελώς ασήμαντες από την άποψη της γενικής πορείας της παγκόσμιας ιστορίας).
Πρώτο, είναι η επανάσταση που συνδέεται με τον πρώτο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Έπρεπε σε μια τέτοια επανάσταση να εκδηλωθούν καινούρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα, η παραλλαγμένα ακριβώς από τον πόλεμο, γιατί ποτέ δεν υπήρξε στον κόσμο ένας τέτοιος πόλεμος και κάτω από τέτοιες συνθήκες. Μέχρι τώρα βλέπουμε ότι η αστική τάξη των πιο πλούσιων χωρών ύστερα απ’ αυτόν τον πόλεμο δε μπορεί να αποκαταστήσει «ομαλές» αστικές σχέσεις, όμως οι ρεφορμιστές μας, οι μικροαστοί αυτοί που παριστάνουν τον επαναστάτη, θεωρούσαν και θεωρούν τις ομαλές αστικές σχέσεις σαν ανώτατο όριο (που μάλιστα δεν έχει ξεπεραστεί) και παράλληλα αντιλαμβάνονται αυτόν τον «κανόνα» εξαιρετικά σχηματικά και στενά.
Δεύτερο, σ’ αυτούς είναι εντελώς ξένη κάθε σκέψη ότι στη γενική νομοτέλεια της εξέλιξης σε όλη την παγκόσμια ιστορία όχι μόνο δεν αποκλείονται καθόλου, αλλά, αντίθετα προϋποτίθενται ορισμένες φάσεις εξέλιξης, που αποτελούν ιδιομορφία είτε στη μορφή, είτε στη διαδικασία αυτής της εξέλιξης. Δεν τους περνάει μάλιστα από το μυαλό π.χ. ότι η Ρωσία, που βρίσκεται στα σύνορα ανάμεσα στις πολιτισμένες χώρες και στις χώρες που για πρώτη φορά τραβήχτηκαν απ’ αυτόν τον πόλεμο στον πολιτισμό, στις χώρες ολόκληρης της Ανατολής, στις μη ευρωπαϊκές χώρες, ότι η Ρωσία γι’ αυτό μπορούσε και έπρεπε να παρουσιάσει μερικές ιδιομορφίες που, φυσικά, βρίσκονται μέσα στη γενική γραμμή της παγκόσμιας εξέλιξης, μα που κάνουν την επανάστασή της να ξεχωρίζει απ' όλες τις προηγούμενες επαναστάσεις των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, ιδιομορφίες που φέρνουν επιμέρους καινοτομίες, όταν περνούν στις χώρες της Ανατολής .
Προβάλλουν, λογουχάρη ένα απίθανα σχηματικό επιχείρημα, που το έχουν αποστηθίσει στο διάστημα της ανάπτυξης της δυτικοευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και που έγκειται στο ότι δεν ωριμάσαμε ακόμη για το σοσιαλισμό, ότι δεν έχουμε, όπως εκφράζονται οι διάφοροι «φωστήρες» απ’ αυτούς τους κυρίους, τις αντικειμενικές οικονομικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό. Και δεν έρχεται σε κανενός το μυαλό να αναρωτηθεί: μα δεν μπορούσε άραγε ένας λαός που βρέθηκε μπροστά σε μιαν επαναστατική κατάσταση, όπως αυτή που διαμορφώθηκε στον πρώτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν μπορούσε μήπως ο λαός αυτός, όταν επέδρασε πάνω του το αδιέξοδο της κατάστασης του, να ριχτεί σε μια τέτοια πάλη που θα του έδινε έστω και μια πιθανότητα να κατακτήσει όχι εντελώς συνηθισμένες συνθήκες για την παραπέρα ανάπτυξη του πολιτισμού του;
«Η Ρωσία δεν έφτασε ακόμη στη βαθμίδα εκείνη ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, όπου μπορεί να πραγματοποιηθεί ο σοσιαλισμός». Τη θέση αυτή όλοι οι ήρωες της ΙΙ Διεθνούς, μαζί και ο Σουχάνοφ φυσικά, την επαναλαμβάνουν πραγματικά σαν τροπάριο. Την αναμφισβήτητη αυτή θέση την αναμασούν με χίλιους τρόπους και τους φαίνεται ότι η θέση αυτή είναι αποφασιστική για την εκτίμηση της επανάστασης μας.
Τι θα κάνουμε αν η ιδιομορφία της κατάστασης τράβηξε τη Ρωσία, πρώτο, στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στον οποίο έχουν αναμιχθεί όλες οι κάπως σημαντικές δυτικοευρωπαϊκές χώρες, αν η ιδιομορφία αυτή τοποθέτησε την ανάπτυξη της Ρωσίας στο μεταίχμιο των επαναστάσεων της Ανατολής που αρχίζουν και ενμέρει άρχισαν ήδη σε συνθήκες που θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε την ένωση ακριβώς εκείνη του «πολέμου των χωρικών» με το εργατικό κίνημα, την οποία το 1856 ένας τέτοιος «μαρξιστής» σαν τον Μαρξ τη θεωρούσε σαν μια από τις πιο πιθανές προοπτικές για την Πρωσία;
Τι θα κάνουμε αν το πλήρες αδιέξοδο της κατάστασης, δεκαπλασιάζοντας τις δυνάμεις των εργατών και των αγροτών, μας άνοιγε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε τις βασικέ προϋποθέσεις του πολιτισμού με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι σε όλα τα άλλα δυτικοευρωπαϊκά κράτη; Μήπως άλλαξε απ’ αυτό το γεγονός η γενική γραμμή εξέλιξης της παγκόσμιας ιστορίας; Μήπως άλλαξαν απ’ αυτό το γεγονός οι βασικές σχέσεις των βασικών τάξεων σε κάθε κράτος που μπαίνει ή μπήκε στη γενική πορεία της παγκόσμιας ιστορίας;
Αν για τη δημιουργία του σοσιαλισμού απαιτείται ένα ορισμένο επίπεδο πολιτισμού (αν και κανένας δε μπορεί να πει ποιο είναι ακριβώς αυτό το ορισμένο «επίπεδο πολιτισμού» γιατί κάθε δυτικοευρωπαϊκό κράτος έχει και διαφορετικό επίπεδο), τότε γιατί δεν μπορούμε να αρχίσουμε πρώτα από την κατάκτηση με επαναστατικό τρόπο των προϋποθέσεων γι’ αυτό το ορισμένο επίπεδο και μετά πια, βασισμένοι στην εργατοαγροτική εξουσία και στο σοβιετικό καθεστώς, να προχωρήσουμε για να φτάσουμε τους άλλους λαούς;
16 του Γενάρη 1923

ΙΙ

Για τη δημιουργία του σοσιαλισμού, λέτε, απαιτείται πολιτιστική ανάπτυξη. Πολύ καλά, όμως γιατί δε θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε πρώτα τέτοιες προϋποθέσεις πολιτιστικής ανάπτυξης στη χώρα μας, όπως είναι το διώξιμο των τσιφλικάδων και το διώξιμο των Ρώσων καπιταλιστών και ύστερα πια να αρχίσουμε την πορεία προς το σοσιαλισμό; Σε ποια βιβλία διαβάσατε ότι παρόμοιες παραλλαγές στη συνηθισμένη ιστορική εξέλιξη είναι απαράδεκτες ή δεν μπορούν να γίνουν;
Θυμάμαι ότι ο Ναπολέοντας έγραφε: «On s’ engage et puis… on voit». Σε ελεύθερη μετάφραση στα ρώσικα αυτό σημαίνει : «Στην αρχή πρέπει να εμπλακούμε σε σοβαρή μάχη κι εκεί πια βλέπουμε τι θα γίνει». Κι εμείς λοιπόν στην αρχή μπλεχτήκαμε τον Οχτώβρη του 1917 σε σοβαρή μάχη κι εκεί είδαμε πια τέτοιες λεπτομέρειες της ανάπτυξης (από την άποψη της παγκόσμιας ιστορίας αυτές είναι αναμφίβολα λεπτομέρειες), σαν την ειρήνη του Μπρεστ-Λιτόβσκ ή τη ΝΕΠ κτλ. Και σήμερα δεν υπάρχει πια αμφιβολία ότι σε γενικές γραμμές εμείς νικήσαμε.
Οι δικοί μας οι Σουχάνοφ, αφήνοντας πια κατά μέρος τους σοσιαλδημοκράτες που βρίσκονται δεξιότερα απ’ αυτούς, δεν μπορούν ούτε και να ονειρευτούν ότι οι επαναστάσεις γενικά δεν είναι δυνατό να γίνουν διαφορετικά. Οι ευρωπαίοι μικροαστοί μας ούτε και να ονειρευτούν μπορούν ότι οι επόμενες επαναστάσεις στις χώρες της Ανατολής, που είναι απροσμέτρητα πιο μεγάλες σε πληθυσμό και έχουν ασύγκριτα μεγαλύτερη ποικιλομορφία κοινωνικών συνθηκών, θα τους δώσουν χωρίς αμφιβολία περισσότερες ιδιομορφίες απ’ ότι η ρωσική επανάσταση.
Δεν χωράει συζήτηση ότι το εγχειρίδιο που γράφτηκε σύμφωνα με τις αντιλήψεις του Κάουτσκι ήταν πολύ ωφέλιμο στον καιρό του. Όμως παρόλα αυτά, είναι καιρός να απορρίψουμε την αντίληψη ότι τάχα το εγχειρίδιο αυτό πρόβλεψε όλες τις μορφές της παραπέρα εξέλιξης της παγκόσμιας ιστορίας. Για όσους σκέπτονται έτσι καιρός είναι να τους ονομάσουμε απλούστατα ανόητους.
17 του Γενάρη 1923

Δημοσιεύθηκε στις 30 του Μάη 1925
στην εφημερίδα «Πράβντα», αρ. φύλ. 117

Υπογραφή: Λένιν

Άπαντα, 5η έκδοση
* με τις αντίστοιχες αλλαγές. Η Συντ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Το ναζιφασιστικό ΛΑΟΣ: «ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ» για το «Ριζοσπάστη» και την ηγεσία του «Κ»ΚΕ(΄56)

Το ναζιφασιστικό ΛΑΟΣ: «ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ» για το «Ριζοσπάστη» και την ηγεσία του «Κ»ΚΕ(΄56)

απ’ το «δε θα κάνουμε βεντέτα με τον Καρατζαφέρη» στο «κεντροδεξιό» ΛΑΟΣ

Οι επαναστάτες κομμουνιστές αλλά και ένα μέρος αντιφασιστών γνωρίζουν ότι η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ(΄56): α) δεν έχει μέτωπο πάλης κατά των εθνικιστικών-σοβινιστικών, ρατσιστικών και ναζιφασιστικών απόψεων, β) δεν έχει μαρξιστική μα ούτε καν αντιφασιστική εκτίμηση του χαρακτήρα του ΛΑΟΣ, γ) δεν το χαρακτηρίζει ναζιφασιστικό κόμμα όπως στην πραγματικότητα είναι, και τέλος δ) παρουσιάζει την πάλη κατά των ναζιφασιστικών απόψεων του ΛΑΟΣ ως «πολιτική βεντέτα με τον Καρατζαφέρη», την οποία ούτε επιδιώκει μα ούτε θέλει «να μετατραπεί η αντίθεσή μας σε μια πολιτική βεντέτα», όπως μας διαβεβαιώνει η Α.Παπαρήγα («Ρ» 4/10/2007).


Η απουσία μετώπου πάλης κατά των εθνικιστικών-σοβινιστικών, ρατσιστικών και ναζιφασιστικών απόψεων και η φιλική προς το ΛΑΟΣ στάση της ηγεσίας του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ(΄56) έχει μετατρέψει αυτό το αστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σε δεξαμενή άντλησης ψήφων για τον Γ.Καρατζαφέρη και σε χώρο στρατολογίας οπαδών και μελών, ιδιαίτερα απ’ τη σοσιαλδημοκρατική «Κ»ΝΕ, με πιο γνωστές, ανάμεσα σε πολλές άλλες, στον τύπο περιπτώσεις μελών της «Κ»ΝΕ: εκείνη του Ηλία Λέντζου* και εκείνη της Βασιλικής Τσαμπιέρη** που πέταξε το ξεθωριασμένο ροζ τσεμπέρι της «Κ»ΝΕ και τώρα καμαρώνει με το φασιστικό σκούφο του Καρατζαφέρη ως υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΛΑΟΣ και υπεύθυνη γυναικών του ναζιφασιστικού αυτού κόμματος.


Επιπλέον ακόμα πιο σημαντικό και πολύ πιο επικίνδυνο είναι ότι η γενική αυτή προδοτική στάση – προδοτική όχι μόνο από κομμουνιστική αλλά και αντιφασιστική σκοπιά – της ηγεσίας, αλλά και η ενίσχυση, προεκλογικά, της επικίνδυνης φιλοφασιστικής προπαγάνδας της διαβόητης «5κομματικής Βουλής» με την αντιδραστική φιλο-ΛΑΟΣ-φιλοφασιστική δήλωση της Παπαρήγα: «καμία έγνοια δεν πρέπει να έχει ο άνθρωπος του μόχθου για τον αριθμό των κομμάτων που θα μπουν στη επόμενη Βουλή» («Ρ» 13/6/2007, σελ. 5) αφήνουν έκθετο και στο έλεος της ναζιφασιστικής προπαγάνδας του ΛΑΟΣ χιλιάδες μέλη και οπαδούς των «Κ»ΝΕ-«Κ»ΚΕ, γεγονός που υπονομεύει, αμβλύνει, δηλητηριάζει και τελικά καταστρέφει-εξαλείφει την αντιφασιστική πολιτική τους συνείδηση σε βαθμό που:

«Το 60% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ επιθυμεί την είσοδο του ΛΑΟΣ στη Βουλή.

-Το 32% των «κόκκινων» οπαδών ακούει με συμπάθεια τις προτάσεις του ΛΑΟΣ για την πάταξη της διαφθοράς.

-Το 35% εκτιμά τη στάση του ΛΑΟΣ απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες» («Ελευθεροτυπία» 10/6/2007, σελ. 11).

Η επαίσχυντη και προκλητικότατα φιλική στάση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ απέναντι στο ΛΑΟΣ, πέρα απ’ τα άλλα, έφτασε στο αποκορύφωμά της τόσο μέσα στη Βουλή, όπου, όταν ο Γ. Καρατζαφέρης ύμνησε απ’ το βήμα της τους φασίστες εγκληματίες διχτάτορες Μεταξά-Παπαδόπουλο, οι βουλευτές του αστικού αυτού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος τήρησαν «σιγή ιχθύος»και δεν απάντησαν ως όφειλαν να πράξουν στη φασιστική πρόκληση Καρατζαφέρη όσο και στη συνέντευξη της Παπαρήγα (3/10/2007) που χαρακτήρισε την κριτική στις εθνικιστικές-σοβινιστικές, ρατσιστικές και ναζιφασιστικές απόψεις του ΛΑΟΣ ως «πολιτική βεντέτα»(!) και όταν επιπλέον προκλητικά και ξετσίπωταδιαβεβαώσε τον αντιφασίστα λαό ότι δεν πρόκειται να ασκήσει κριτική-πολεμική σ’ αυτές τις αντιδραστικές απόψεις η αλλιώς διατυπωμένο από την ίδια: «δεν θα μετατραπεί η αντίθεσή μας σε μια πολιτική βεντέτα…δε θα κάνουμε τώρα βεντέτα με τον Καρατζαφέρη» («Ρ» 4/10/2007 σελ.9).

Αλλά η φιλο-ΛΑΟΣ στάση του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ έχει και συνέχεια στον κατήφορό της: από εκεί που ως τώρα χαρακτήριζε το ΛΑΟΣ «ένα κόμμα που ψαρεύει σε θολά νερά», που «δεν κρύβει τις ακροδεξιές του θέσεις» («Ρ» 2/10/2007, σελ.13), έφτασε στο έσχατο σημείο της προδοσίας και του αστικού εκφυλισμού, αποκαλώντας πρόσφατα το ΛΑΟΣ, σε ένα σχόλιο του ανεκδιήγητου «Τηλέπαθου» «ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΟ» κόμμα:

«ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ. μέρα – νύχτα στα κανάλια! Γιατί όχι; Μέρος του συστήματος είναι (κ ε ν τρ ο δ ε ξ ι ά ο ΛΑ.Ο.Σ. (υπογρ. «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ»), κεντροαριστερά ο ΣΥΝ)!» («Ρ» 16/11/2007, σελ.32).


Απ’ τη σύντομη αυτή αναφορά γίνεται φανερό ότι οι λακέδες του κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ (’56), πέρα απ’ το ότι εδώ και δεκαετίες έχουν εγκαταλείψει την πάλη για τη βίαιη ένοπλη επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού (σοσιαλδημοκρατικές θέσεις 20^ου Συνεδρίου-«6^ης Ολομέλειας») και προδώσει την υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού (20^ο , 22^ο κλπ. Συνέδρια του ΚΚΣΕ), εδώ και μερικά χρόνια κάνουν κάτι πολύ χειρότερο: έχουν εγκαταλείψει ακόμα και την πάλη κατά των εθνικιστικών-σοβινιστικών, ρατσιστικών-ναζιφασιστικών απόψεων και τηρούν φιλο-ΛΑΟΣ στάση με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα για οπαδούς και μέλη των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ, που φαίνονται στην τραγική πορεία και την αντιδραστική φασιστική κατάληξη δυο δύσμοιρων πρώην «Κ»Νιτών: των Η.Λέντζου – Β.Τσαμπιέρη, όπως αυτή εκφράζεται παρακάτω απ’ τους ίδιους:


*Ανάμεσα σε άπειρες άλλες, τραγική είναι η περίπτωση ενός εγγονού αντιστασιακών από χωριό της Αχαϊας που από την «Κ»ΝΕ εντάχθηκε στο «ΛΑΟΣ» και ύστερα ήταν υποψήφιος της «Χρυσής Αυγής» με το δημοτικό συνδυασμό «Αθήνα Πόλις Ελληνική»(2006), μια περίπτωση που δεν μπορεί παρά να συγκλονίζει όχι μόνο τους κομμουνιστές αλλά και κάθε αντιφασίστα: «Ονομάζομαι Ηλίας Λέντζος και είμαι υποψήφιος με το δημοτικό συνδυασμό «Αθήνα Πόλις Ελληνική» με επικεφαλής του συνδυασμού και υποψήφιο δήμαρχο τον κ. Δημήτρη Ζαφειρόπουλο… Με την μεταπολίτευση ο πατέρας μου εντάχθηκε στο ΚΚΕ που οι σύντροφοί σας το αποκαλούσαν «δογματικό», αναδείχθηκε σε στέλεχος του ΚΚΕ, ΚΟΒ Ψυρρή στη θέση του γραμματέα και διατήρησε τη θέση του μέχρι το θάνατό του. Ο ίδιος προσωπικά εντάχθηκα στην ΚΝΕ από το 1993 έως το 2003 όταν περαιτήθηκα τον Απρίλιο του 2003 και εντάχθηκα στο ΛΑΟΣ. Σήμερα είμαι υπερήφανος, διότι είμαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό «Αθήνα Πόλις Ελληνική» και συνεχίζω τον Αγώνα των παρασυρμένων αθώων αγωνιστών της Αριστεράς. Για εθνική ανεξαρτησία και για λαϊκή κυριαρχία…» («Εποχή» 17/9/2006, σελ.2)


**ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΟΜΠΗ ΦΑΚΕΛΟΙ ΤΟΥ ΣΚΑΙ (9/10/2007)
http://folders.skai.gr/transcript.php?id=51&tid=35

Ο Καρατζαφέρης έχει δίπλα του σε αυτή την περιοδεία την υπεύθυνη της οργάνωσης γυναικών του κόμματος. Δεν θα υπήρχε τίποτα περίεργο αν η κυρία που μοιράζει τα φυλλάδια δεν ήταν πριν από μερικά χρόνια ψηφοφόρος του ΚΚΕ. Η Βάσω Τσαμπιέρη ήταν μέλος της ΚΝΕ .

Βασιλική Τσαμπιέρη, υποψήφια επικρατείας ΛΑ.Ο.Σ.:
«Θυμάμαι τα φεστιβάλ που οργανώναμε, του οδηγητή, τα κουπόνια που πουλάγαμε… να σας πω ότι έχω πουλήσει Ριζοσπάστη στη ζωή μου όσο τίποτε άλλο τις Κυριακές το πρωί σπίτι πόρτα – πόρτα…»

Το 2002 η Τσαμπιέρη γνώρισε τον Καρατζαφέρη ενώ ψήφιζε ακόμα το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.

Βασιλική Τσαμπιέρη, υποψήφια επικρατείας ΛΑ.Ο.Σ.:
«Είδα έναν άνθρωπο ευαίσθητο, δίκαιο καλοσυνάτο, ευφυή, ένα πολύπλευρο ταλέντο, έναν πατριώτη, έναν φιλάνθρωπο… Με καταγοήτευσε.»

Μέσα σε δύο χρόνια η Τσαμπιέρη γίνεται υπεύθυνη γυναικών και ηγετικό στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ. Μία πρώην αριστερή που ταιριάζει γάντι στο νέο προφίλ του κόμματος. Με τις ιδιότητές της αυτές έρχεται σε επαφή καθημερινά με άλλους συνυποψήφιούς της από εντελώς διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, όπως ο Θανάσης Πλεύρης.

Βασιλική Τσαμπιέρη, υποψήφια επικρατείας ΛΑ.Ο.Σ.: «Δεν βλέπω ότι κουβαλάει κάτι αρνητικό ο Θάνος, όπως δεν βλέπω και ο πατέρας του.»

Τάσος Τέλλογλου: Ναι αλλά θα μπορούσε κανείς να πει…

Βασιλική Τσαμπιέρη, υποψήφια επικρατείας ΛΑ.Ο.Σ.: «Ότι καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι.»

Τάσος Τέλλογλου: Βασιλική, η δική σου η οικογένεια πλήρωσε με αίμα εκεί και ας πούμε ο ίδιος ήταν απολογητής του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Δεν σε ενοχλούσε αυτό όταν καθόσουν στο ίδιο τραπέζι;

Βασιλική Τσαμπιέρη, υποψήφια επικρατείας ΛΑ.Ο.Σ.:

«Όταν πήγα στον Καρατζαφέρη ήξερα ότι θα έβρισκα από την άλλη πλευρά πολλούς. Ήξερα ότι θα έβρισκα συνταγματάρχες ή αξιωματικούς της Χούντας που είχαν βασανίσει – όχι οι ίδιοι, το καθεστώς έτσι για να 'μαστε σαφείς, μέλη της οικογένειας μου. Αυτά όμως φρόντισα να τα ξεγράψω, να τα σβήσω διότι το σύνθημα του κόμματός μας είναι, « Όλους εμάς, ενώνει η Ελλάς!» -->


Εφημερίδα Ανασύνταξη

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυβέρνηση-Πρωθυπουργός κολυμπούν στο βούρκο της ρεμούλας και της διαφθοράς

Κυβέρνηση-Πρωθυπουργός κολυμπούν στο βούρκο της ρεμούλας και της διαφθοράς και στην αποπνιχτική μπόχα των σκανδάλων
Η εργατική τάξη και ο λαός πνίγονται στον ωκεανό της μεγάλης ακρίβειας και ανεργίας αλλά και της ακραίας φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής με τις χαφιαδοκάμερες

Για την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες το 2007 έκλεισε με μια δραματική πτώση του βιοτικού τους επιπέδου – εξαιτίας, μεταξύ άλλων, των απανωτών κερδοσκοπικών κυμάτων μιας πρωτοφανούς ακρίβειας που πλήττουν την οικονομία της χώρας (συνεχίζεται ακάθεκτα και το νέο χρόνο), που τις οδηγεί σε κατάσταση μεγάλης φτώχειας και απόλυτη εξαθλίωσης που επιτείνονται και απ’ τη μεγάλη ανεργία – αλλά και με μια ακραία φασιστικοποίηση με την «νόμιμη» πλέον παρακολούθηση όλων των διαδηλώσεων απ’ τις χαφιεδοκάμερες και επιπλέον με τη μεγαλύτερη ως τώρα επίθεση της κυβέρνησης Καραμανλή στο Ασφαλιστικό που βρίσκεται σε εξέλιξη και το νέο χρόνο – επίθεση που ήρθε να προστεθεί στην οργανωμένη εκ μέρους του κυβερνητικού επιτελείου λεηλασία των Ταμείων των εργαζομένων με το μεγάλο σκάνδαλο των «δομημένων Ομολόγων». Σ’ αυτή τη σφοδρότατη επίθεση κυβέρνησης-κεφαλαίου οι εργαζόμενοι έδωσαν την πρώτη πρέπουσα απάντηση με μεγάλες μαχητικές και μαζικότατες συγεντρώσεις-συλλαλητήρια-πορείες σ’ όλη την Ελλάδα στην απεργία της 12^ης Δεκέμβρη 2007 που κήρυξαν οι ρεφορμιστές εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, κινητοποίηση που οδήγησε στην εκπαραθύρωση του υπουργού Απασχόλησης, Β.Μαγγίνα. Απάντηση που πρέπει να συνεχιστεί και τον καινούριο χρόνο τόσο για την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων στο Ασφαλιστικό όσο και σε σειρά άλλα μέτωπα (αυξήσεις μισθών, υπεράσπιση καταχτήσεων, κλπ.). Για την αντιδραστική κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος ΝΔ το 2007 έκλεισε με την ψήφιση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού – νέα σφοδρότατη επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων – το παραπέρα βάθεμα της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής με τη «νομιμοποίηση» των χαφιεδοκάμερων (ψήφιση της τροπολογίας 13/12/2007 από τους βουλευτές της ΝΔ), τη νέα επίθεση στους εργαζόμενους με το Ασφαλιστικό και τα σκάνδαλα Μαγγίνα (διορισμός κόρης στον ΟΤΕ, ανασφάλιστους Ινδούς εργαζόμενους και «αναψυκτήριο») που τερματίζονται με την εκπαραθύρωσή του, ελπίζοντας πως έτσι θα εκτονωθεί η κατάσταση, τουλάχιστον προσωρινά, απ’ τις αντιδράσεις των εργαζομένων για το Ασφαλιστικό, για να συνεχίσει η κυβέρνηση την επίθεσή της το 2008 με τη νέα υπουργό Απασχόλησης Φάνη Πάλλη-Πετραλιά. Όμως η απόπειρα αυτοκτονίας του Χρήστου Ζαχόπουλου, Γ.Γ. του υπουργείου Πολιτισμού, προσωπικού και στενού φίλου του Κ.Καραμανλή, πέφτοντας, λίγες μέρες πριν το τέλος του χρόνου, απ’ τον 4^ο όροφο στο κενό που βρίσκεται ακόμα σε κωματώδη κατάσταση στο Νοσοκομείο, έφερε στη δημοσιότητα ένα επιπλέον σκάνδαλο (τώρα στο υπουργείο Πολιτισμού) που εδώ και τρεις βδομάδες βρίσκεται στην επικαιρότητα και εξακολουθεί να κυριαρχεί στα ΜΜΕ και έτσι χάλασε τα κυβερνητικά σχέδια εκτόνωσης της κατάστασης. Στην αρχή το κυβερνητικό επιτελείο – παρόλο που στην πραγματικότητα πρόκειται για σκάνδαλο στο υπουργείο Πολιτισμού τεραστίων διαστάσεων – παρουσίασε το συμβάν σαν κάποια τραγική προσωπική περίπτωση και στη συνέχεια το πρόβαλε και εξακολουθεί να το προβάλει σαν «ροζ ιστορία» (φροντίζοντας για τα σχετικά DVD) που τάχα δεν «αγγίζει» την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό προσωπικά, αφού είναι γνωστό ότι ο Χρήστος Ζαχόπουλος υπήρξε στενός προσωπικός φίλος του ζεύγους Καραμανλή, που μάλιστα είχε τοποθετηθεί από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό (όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού) στη θέση του Γενικού Γραμματέα στο υπουργείο με αρμοδιότητες «υπερυπουργού» από ότι αποκαλύπτεται αυτές τις μέρες στον τύπο. Η δραστηριότητες του Χ.Ζαχόπολου ενοχλούσαν ακόμα και τους υφυπουργούς Πολιτισμού, όπως τον Π.Τατούλη που δεν φάνηκε διατεθειμένος να τις καλύψει. Μάλιστα ήταν και είναι τέτοιος ο πανικός της κυβέρνησης απ’ το νέο σκάνδαλο που ο μεν Καραμανλής έτρεχε την Πρωτοχρονιά στα Γρεβενά, ο δε αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού Λιάπης αναχωρούσε για την Αμερική, παριστάνοντας και οι δυο τους «ανήξερους»-«αδιάφορους», κρατώντας ύποπτη-ένοχη «σιγή ιχθύος» αντί να απαντήσουν στα δικαιολογημένα ερωτηματικά της κοινής γνώμης. Παράλληλα η κυβέρνηση «έστησε» μηχανισμό συγκάλυψης του σκανδάλου Ζαχόπουλου (πανίσχυρο έμπιστο πρόσωπο του πρωθυπουργού), χρησιμοποιώντας ευρύτατα τον κρατικό μηχανισμό (Αστυνομία, Δικαιοσύνη, κλπ.), ενώ ταυτόχρονα έχει δοθεί εντολή να παρεμποδιστεί πάση θυσία η έρευνα ώστε: α) να διαφυλαχθεί οπωσδήποτε το πρόσωπο του αντιδραστικού Πρωθυπουργού Κ.Καραμανλή, που προσποιείται τώρα τον «ανήξερο» β) να περιοριστεί το κραυγαλέο οικονομικό σκάνδαλο σε «ροζ ιστορίες» (υπαρκτές ή ανύπαρκτες), αλλά παντελώς αδιάφορες για τον ελληνικό λαό, γ) να αποδοθούν «όλα» στο Ζαχόπουλο και να διαχωριστεί η θέση της κυβέρνησης και προπαντός του Κ.Καραμανλή από τον πρώην Γ.Γ. του υπουργείου Πολιτισμού «χαϊδεμένο παιδί» ως χθες του πρωθυπουργού ή αλλιώς διατυπωμένο σε σχετική δήλωση στο Ρ/Σ «ΑΛΦΑ» από το γραμματέα της ΝΔ Λ.Ζαγορίτη: «η συμπεριφορά του κ. Ζαχόπουλου ήταν εξαιρετικά δυσάρεστη και προσβλητική, με δεδομένη την εμπιστοσύνη του ίδιου του πρωθυπουργού». Χαρακτηριστική, στα πλαίσια των κυβερνητικών πιέσεων, είναι και η στάση της Δικαιοσύνης που για την περίπτωση της συμβασιούχου Τσέκου προχώρησε με αδικαιολόγητη σπουδή στην προφυλάκισή της (αδικαιολόγητης και σύμφωνα με νομικούς κύκλους), ενώ για τα καταγγελλόμενα απ’ τα ΜΜΕ οικονομικά σκάνδαλα δεν κινήθηκε όπως το ίδιο έπραξε και για την περίπτωση του δημοσιογράφου ΓιάννηΑδριανού, διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργο, που είχε στην κατοχή του το διαβόητο DVD από τις 17 Δεκέμβρη και το παρέδωσε στον εισαγγελέα στις 21 Δεκέμβρη (μια μέρα μετά την απόπειρα αυτοκτονίας) δηλ. με αδικαιολόγητη καθυστέρηση 4 ημερών και μάλιστα «πειραγμένο», αλλά και την άρνησή του να γνωστοποιήσει ποιος του παρέδωσε το DVD, επικαλούμενος το προφανώς ανύπαρκτο «δημοσιογραφικό απόρρητο», αφού αυτή τη στιγμή είναι διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού και επομένως δεν ασκεί και δεν είναι δυνατό να ασκήσει το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Μ’ εντολή της κυβέρνησης το οικονομικό σκάνδαλο Ζαχόπουλου-υπουγείου Πολιτισμού εξοστρακίστηκε από τα πρωτοσέλιδα των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων αλλά και του «Ριζοσπάστη» (π.χ. ο κυριακάτικος «Ριζοσπάστης» (5-6 Γενάρη 2008) το καταχωνιάζει στη σελίδα 12), με την ελπίδα να «κλείσει» το θέμα. Η φιλοκυβερνητική στάση του «Ριζοσπάστη» που εκφράζεται όχι μόνο στο ότι το καταχωνιάζει στη 12^η σελίδα αλλά και στο ότι δεν το παρουσιάζει ως σκάνδαλο (προσέξτε τους χαρακτηριστικούς τίτλους: «Υπόθεση Ζαχόπουλου» «Αναδίνεται η οσμή της δικομματικής πολιτικής»), αλλά: α) απλά ως «Υπόθεση Ζαχόπουλου» και β) όχι ως κυβερνητικό σκάνδαλο αλλά ως υπόθεση-αποτέλεσμα «δικομματικής πολιτικής». Απ’ την άλλη ο «Ριζοσπάστης σερβίρει εκ νέου τη γνωστή αστική θεωρία σύμφωνα με την οποία τα σκάνδαλα δεν είναι σύμφυτα και αναπόφευχτα στο καπιταλιστικό σύστημα αλλά αποτέλεσμα της πολιτικής των αστικών κομμάτων, ισχυριζόμενος ότι δεν αγγίζεται «η ουσία, δηλαδή η φωλιά που επωάζει τέτοια σκάνδαλα δηλαδή η πολιτική» («Ρ» 5-6 Γενάρη 2008, σελ. 12). Μ’ άλλα λόγια για να «εξαλειφθούν» τα σκάνδαλα χρειάζεται μόνο μια άλλη «πολιτική» και επομένως δεν είναι απαραίτητη και αναγκαία η ανατροπή-εξάλειψη του εκμεταλλευτικού συστήματος για την εξάλειψη των σκανδάλων. Επομένως ο «Ριζοσπάστης» προσφέρει στην εργατική τάξη έναν «καλό»-«βελτιωμένο», με την «αλλαγή πολιτικής» και «χωρίς» σκάνδαλακαπιταλισμό, που βέβαια πουθενά δεν υπάρχει ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Όμως το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο Ζαχόπουλου-υπουργείου Πολιτισμού συνεχίζει να βρίσκεται στο κέντρο της πολιτικής επικαιρότητας πλέον των 25 ημερών, φέρνοντας την κυβέρνηση σε δεινή θέση, η οποία, παρόλο που έχει στα χέρια της όλους τους απαραίτητους μηχανισμούς για τη συγκάλύψή του, τρέμει την εξόφθαλμη σύνδεσή του με το πρόσωπο του Κ.Καραμανλή τόσο ως υπουργού Πολιτισμού στην πρώτη 4ετία αλλά και τώρα ως Πρωθυπουργού. Και είναι μεγάλο το οικονομικό σκάνδαλο γιατί πρωταρχικά αφορά διαχείριση δισεκατομμυρίων Ευρώ από το υπουργείο Πολιτισμού όλα αυτά τα χρόνια (ο τύπος μιλάει για πάνω από 2 δις) και τον αποχαρακτηρισμό αρχαιολογικών χώρων και κατά δεύτερο διαγωνισμούς του υπουργείου Πολιτισμού, κλπ.κλπ. Η κυβέρνηση των «νταβατζήδων» και ο πρωθυπουργός που άρχισαν από πολύ νωρίς να κολυμπούν στο βούρκο της ρεμούλας και της διαφθοράς των «γαλάζιων κουμπάρων» μαφιόζων αλλά και της συμμορίας των υπουργών ληστών των Ταμείων των εργαζομένων, αυτές τις μέρες παθαίνουν κυριολεκτικά ασφυξία από την αποπνιχτική μπόχα του νέου μεγάλου σκανδάλου στο υπουργείο Πολιτισμού με τα τεράστια ποσά δισεκατομμυρίων Ευρώ που πηγαίνουν στις τσέπες των όποιων «γαλάζιων» μαφιόζων, καλυπτόμενα προκλητικά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό των «νταβατζήδων» και μαφιόζων.

Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Γενάρης 2008

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανακοίνωση οργανώσεων για την δίκη του Π. Βήχου

Καταγγέλλουμε τη συνέχιση αυτής της δίωξης, τη θεωρούμε στημένη και δηλώνουμε τώρα, όπως και τότε, την αμέριστη συμπαράστασή μας στον Παν. Βήχο.

Αναρωτιόμαστε πόσο μακριά θα φτάσει η δίωξη του ανθρώπου που τόλμησε να καταγγείλει κυκλώματα μαστροπείας όταν δούλευε ως μουσικός στη Σαντορίνη, σε κέντρο όπου οι ιδιοκτήτες αγόραζαν και πουλούσαν αλλοδαπές και τις εξανάγκαζαν στην πορνεία.

Εκφράζουμε την αγανάκτησή μας γιατί, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε κανένας εμπλεκόμενος στο κύκλωμα μαστροπείας στην περίπτωση αυτή –όπως και σε πολλές άλλες άλλωστε– αλλά διώκονται αμείλικτα και παρατεταμένα οι άνθρωποι που τόλμησαν να το καταγγείλουν.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΗΧΟ
ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΤΡΟΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ

Το 2003, είχαμε την αθώωση ΟΛΩΝ των κατηγορουμένων για την υπόθεση μαστροπείας και καταναγκαστικής πορνείας στη Σαντορίνη το 1998, οι οποίοι είχαν παραπεμφθεί αυτεπάγγελτα με βούλευμα εισαγγελέα μετά από καταγγελία του ζεύγους Παναγιώτη και Νανάς Βήχου. Ο Παν. Βήχος είχε μηνυθεί τότε για συκοφαντική δυσφήμιση και ταλαιπωρήθηκε αρκετά, αλλά τελικά απαλλάχθηκε.

Σήμερα ασκήθηκε νέα δίωξη εναντίον του, βασισμένη σε χαλκευμένες κατηγορίες, με βάση την τότε γραμμή της αστυνομίας, η οποία τότε όπως και τώρα δεν πτοήθηκε από τα άφθονα αθωωτικά αποδεικτικά στοιχεία του Π. Βήχου. Συνεπώς πιστεύουμε ότι έχουν στόχο το διασυρμό και εξευτελισμό του αλλά και το «σωφρονισμό» των πολιτών που θα σκέφτονταν να καταγγείλουν παρόμοια περιστατικά.

Συγκεκριμένα το Νοέμβρη του 2002, μεσούσης της δίκης με την κατηγορία της μαστροπείας, το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος εισβάλλει στο σπίτι του Π. Βήχου, με συνοδεία εισαγγελέα, το ερευνούν, φωτογραφίζουν τους εσωτερικούς χώρους και κατάσχουν τον υπολογιστή του, το σκληρό δίσκο και όλα τα CD, τον οδηγούν στην Ασφάλεια, τον ανακρίνουν για ώρες και μετά τον αφήνουν ελεύθερο. Η κατηγορία είναι συμμετοχή σε πορνογραφικά κυκλώματα. Οι φυλλάδες ενημερώνονται αμέσως και αρχίζουν συκοφαντική εκστρατεία με φωτογραφίες του και δίπλα του γυμνές γυναίκες και άνδρες για να δημιουργήσουν κλίμα. Η Εσπρέσο γράφει πρωτοσέλιδο τίτλο «Κύκλωμα οργανώνει ερωτικά πάρτι οργίων» και αναγγέλλει τη «σύλληψη γνωστού μουσικού» ενώ στις μέσα σελίδες έχει τη φωτογραφία του. Οι ενέργειες της αστυνομίας και η επιχείρηση συκοφάντησης λειτουργούν αλληλοϋποστηρικτικά με άριστο τρόπο.

Η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο σύντομα, αφού πρώτα προσπαθείται ο διασυρμός του Βήχου ώστε αυτό να λειτουργήσει ως αντιπερισπασμός στις καταγγελίες του. Εξ άλλου, οι μαστροποί αλλά και οι καταγγελθέντες αστυνομικοί αθωώνονται, οπότε δεν υπάρχει πλέον θέμα.
Όμως, η αστυνομία φαίνεται δεν ξεχνά. Για δικούς της λόγους, επαναφέρει το ζήτημα σήμερα καλώντας με κλητήριο θέσπισμα τον Παν. Βήχο να δικαστεί στις 7/1/08, με την κατηγορία ότι από 1 έως 25 Νοεμβρίου 2002 «από κερδοσκοπία επιχείρησε να διευκολύνει έστω και συγκαλυμμένα με τη μετάδοση ηλεκτρονικών μηνυμάτων ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο την ασέλγεια με ανηλίκους...».

Καταγγέλλουμε τη συνέχιση αυτής της δίωξης, τη θεωρούμε στημένη και δηλώνουμε τώρα, όπως και τότε, την αμέριστη συμπαράστασή μας στον Παν. Βήχο.
Αναρωτιόμαστε πόσο μακριά θα φτάσει η δίωξη του ανθρώπου που τόλμησε να καταγγείλει κυκλώματα μαστροπείας όταν δούλευε ως μουσικός στη Σαντορίνη, σε κέντρο όπου οι ιδιοκτήτες αγόραζαν και πουλούσαν αλλοδαπές και τις εξανάγκαζαν στην πορνεία.

Εκφράζουμε την αγανάκτησή μας γιατί, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε κανένας εμπλεκόμενος στο κύκλωμα μαστροπείας στην περίπτωση αυτή –όπως και σε πολλές άλλες άλλωστε– αλλά διώκονται αμείλικτα και παρατεταμένα οι άνθρωποι που τόλμησαν να το καταγγείλουν.

Δηλώνουμε ότι θα παραστούμε στο δικαστήριο στις 7 Γενάρη και θα αποκαλύψουμε δημόσια τον πολιτικό χαρακτήρα και τη σκοπιμότητα αυτής της δίωξης.

Υπογραφές οργανώσεων:

Τμήμα Δικαιωμάτων Συνασπισμού
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά
ΟΚΔΕ (Σπάρτακος)
Κόντρα
Κομμουνιστικός Σύνδεσμος Εργατική Εξουσία
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
EKKE
Κομμουνιστική Ανανέωση
Κόκκινο
Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Μαρξιστική Τάση - εφημερίδα "Μαρξιστική Φωνή"
Νέο Αριστερό Ρεύμα
Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΜΕΡΑ)

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Π. Βήχο

Διαβάστε Περισσότερα »

Αμερικανοί στρατιώτες νεκροί από σφαίρες αντάρτη που διείσδυσε στον ιρακινό στρατό

Αναδημοσιεύουμε από το in.gr Δολοφονήθηκαν σε κοινή περιπολία Αμερικανοί στρατιώτες νεκροί από σφαίρες αντάρτη που διείσδυσε στον ιρακινό στρατό

Associated Press

Το περιστατικό εκτυλίχθηκε στη Μοσούλη του βόρειου Ιράκ στις 26 Δεκεμβρίου

Βαγδάτη Ιρακινός στρατιώτης -αντάρτης που διείσδυσε στο στρατό, όπως τελικά αποδείχθηκε- άνοιξε σκοπίμως πυρ και σκότωσε δύο Αμερικανούς στρατιώτες σε κοινή περιπολία στη Μοσούλη. Πιστεύεται ότι πρόκειται για το πρώτο περιστατικό του είδους. Το περιστατικό εκτυλίχθηκε στη Μοσούλη του βόρειου Ιράκ στις 26 Δεκεμβρίου και στις τότε ανακοινώσεις της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης γινόταν λόγος για εχθρικά πυρά. Ωστόσο, ο διοικητής της 2ης μεραρχίας του ιρακινού στρατού ταξίαρχος Μουτάα-αλ-Καζράζι δήλωσε στο πρακτορείο Reuters το Σάββατο ότι οι δύο Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν από τις σφαίρες Ιρακινού στρατιώτη. Η περίπολος «δέχθηκε επίθεση από ενόπλους και ο [Ιρακινός] στρατιώτης εκμεταλλεύθηκε την κατάσταση και σκότωσε τους δύο [Αμερικανούς] στρατιώτες. Ο στρατιώτης ήταν αντάρτης που είχε εισχωρήσει στον ιρακινό στρατό» είπε ο Ιρακινός ταξίαρχος. Ο δράστης συνελήφθη αμέσως από τον ιρακινό στρατό και διεξάγεται έρευνα, συμπλήρωσε για να επιβεβαιωθούν ακολούθως οι πληροφορίες από εκπρόσωπο της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης. Η επίθεση ήταν σκόπιμη, δεν επρόκειτο για ατύχημα, δήλωσε από την πλευρά του ο διοικητής της 4ης ταξιαρχίας της 2ης μεραρχίας του ιρακινού στρατού, Νουρ αλ Ντιν Χουσεΐν. Πιστεύεται ότι πρόκειται για το πρώτο περιστατικό κατά το οποίο Ιρακινός στρατιώτης σκοτώνει σκοπίμως Αμερικανούς στρατιώτες. Newsroom ΔΟΛ

Διαβάστε Περισσότερα »