Γαλάτεια Σαλίμκα - Γκαβέλα

Στις 31 Οχτώβρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που έπαψε να χτυπά η γενναία καρδιά της μαχητικής και αφοσιωμένης ως το τέλος στην υπόθεση του κομμουνισμού, την επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού και στο επαναστατικό ΚΚΕ 1918-55, με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, συντρόφισσας Γαλάτειας Σαλίμκα-Γκαβέλα.

Η Γαλάτεια Σαλίμκα γεννήθηκε στις 22.8.1922 στη Νάουσα και από πολύ μικρή, μόλις ηλικίας 13 χρόνων, ανήλικη ακόμα, δούλεψε εργάτρια σε κλωστοϋφαντουργείο της πόλης και γνώρισε την καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση. Πήρε μέρος στους αγώνες της εργατικής τάξης και πάλεψε για τα δικαιώματα της εργατιάς.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής πήρε μέρος στους αγώνες του λαού μας ενάντια στους φασίστες κατακτητές. Το 1942 στα χρόνια της μαύρης σκλαβιάς έγινε μέλος του ΚΚΕ.

Μετά την απελευθέρωση είχε τη μεγάλη τύχη και τιμή να αγωνιστεί απ’ τις γραμμές του ένδοξου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) που καθοδηγήθηκε απ’ το ΚΚΕ με επικεφαλής το Γραμματέα του και μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη Νίκο Ζαχαριάδη. Απ’ τις πρώτες εθελόντριες αντάρτισσες του ΔΣΕ το 1946 στο Καϊμακτσαλάν και τη Τζένα πολέμησε με το όπλο στο χέρι για τρία ολόκληρα χρόνια το ντόπιο μοναρχοφασισμό και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Διακρίθηκε για τη λεβεντιά και την παλικαριά της. Τιμήθηκε δυο φορές με το μετάλλιο Ανδρείας «ΗΛΕΚΤΡΑ». Τελείωσε τη Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ και έγινε ανθυπολοχαγός.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε στην Τασκένδη, πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, και είχε την μεγάλη τύχη να γνωρίσει το σοσιαλισμό που χτίζονταν εκεί την εποχή του Στάλιν αλλά και τη μεγάλη ατυχία να ζήσει το πισωγύρισμα το 1956 με την επικράτηση της χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης. Βρέθηκε αντιμέτωπη με το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό και υπεράσπισε αποφασιστικά και με θάρρος το ένδοξο ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη.

Στη φιλόξενη πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, Τασκένδη, με την ανοιχτή επέμβαση, το Σεπτέμβρη του ΄55, των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών στο ΚΚΕ, αντιτάχθηκε στην επέμβαση και υπεράσπισε μαχητικά την επαναστατική γραμμή του Κόμματος.

Διαγράφεται μετά το ΄56 από τους διορισμένους οπορτουνιστές της κλίκας των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη, κλπ. Δεν παρέδωσε το κομματικό της βιβλιάριο στους οπορτουνιστές και στις πιέσεις τους απάντησε: «δεν μας τα δώσατε εσείς τα κομματικά βιβλιάρια, τα πήραμε πολεμώντας».

Στα μετέπειτα χρόνια και ως το τέλος της ζωής της ακολούθησε με παραδειγματική συνέπεια και χωρίς ταλαντεύσεις την επαναστατική γραμμή των Στάλιν-Ζαχαριάδη. Σαν επαναστάτρια κομμουνίστρια διακρίνονταν για τη θαυμαστή μαχητικότητά της, το θάρρος, την αποφασιστικότητα μα και την παραδειγματική συνέπειά της στις Αρχές.

Γύρισε στην Πατρίδα μαζί με τα παιδιά και το σύντροφό της όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της, μένοντας ως το τέλος πιστή στις κομμουνιστικές ιδέες των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν, στην επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ 1918-55 και στις επαναστατικές παραδόσεις του ντόπιου και διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, σταθερός αντίπαλος του αντεπαναστατικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που κατέστρεψε το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Στη μνήμη της ο σύντροφος στη ζωή και στην πάλη Γιάννης Γκαβέλας προσφέρει στην "ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ" 50 ευρώ

ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, Αρ. Φύλ. 192 15-31 Οχτώβρη 2004

Διαβάστε Περισσότερα »

Κώστας Βιδάλης - 58 χρόνια από τη δολοφονία του

Στις αρχές του δεύτερου δεκαήμερου του Αυγούστου συμπληρώθηκαν 58 χρόνια από την άγρια δολοφονία του επαναστάτη κομμουνιστή δημοσιογράφου, συντάκτη του «Ριζοσπάστη», Κώστα Βιδάλη απ’ την τρομοκρατική φασιστική εγκληματική συμμορία του Γρηγόρη Σούρλα στον κάμπο της Θεσσαλίας.

Ο Κώστας Βιδάλης που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904 έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1941, ενώ στο «Ριζοσπάστη» εργάζονταν ήδη από το 1924.Βρέθηκε ανταποκριτής του «Ριζοσπάστη», κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, στην Ισπανία και το 1937 όταν επέστρεψε στην Αθήνα εξορίστηκε στα Κύθηρα. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και δούλεψε στην κεντρική Διαφώτιση του ΕΑΜ.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ τους φασίστες κατακτητές, οι διάφορες συμμορίες της φασιστικής δοσίλογης Δεξιάς τρομοκρατούσαν και βασάνιζαν το λαό στις διάφορες περιοχές της χώρας και ιδιαίτερα την περιοχή της Θεσσαλίας η συμμορία του Γρηγόρη Σούρλα.

Ο επαναστάτης κομμουνιστής δημοσιογράφος αποφασίζει, παρά τις αντιρρήσεις της διεύθυνσης του «Ριζοσπάστη», λόγω μεγάλου κινδύνου για τη ζωή του, να πάει στη Θεσσαλία για να δει από κοντά το όργιο της τρομοκρατίας και να καταγγείλει στο λαό τους δράστες τρομοκράτες: «Είμαι δημοσιογράφος και πρέπει να κάνω τη δουλειά μου. Να καταγγείλω αυτό το όργιο της τρομοκρατίας, ν’ αποκαλύψω τους δράστες. Θα πάω στα θεσσαλικά χωριά. Πάω να δω με τα μάτια μου τους βασανιστές του λαού μας. Να τους πάρω συνέντευξη. Ν’ ακούσω με τα ίδια τ’ αυτιά μου το βογκητό των ανθρώπων μας».

Όταν έφτασε στο σταθμό του Πλατύκαμπου πηγαίνοντας προς τη Λάρισα, εκεί η συμμορία του Σούρλα τον άρπαξε απ’ το τρένο και τον απήγαγε, τον μετέφερε σε ερημική περιοχή κοντά στη Μελία, τον βασάνισε άγρια όλη τη νύχτα ως τις πρωινές ώρες που τον δολοφόνησαν. Ύστερα εξαφάνισαν το πτώμα του, μεταφέροντάς το σε άγνωστο μέρος με αυτοκίνητο.

Ο «Ριζοσπάστης», η τότε επαναστατική εφημερίδα, στην οποία δούλεψε ο Κώστας Βιδάλης, που εδώ και δεκαετίες έχει εκφυλιστεί σε μια άθλια αστικορεβιζιονιστική σοσιαλδημοκρατική φυλλάδα, έφτασε φέτος στο αποκορύφωμα της αθλιότητας, γιατί παρόλο που είχε ολόκληρη σελίδα («Ρ» 14.8.2004, σελ. 18) για το Βιδάλη, δεν αναφέρει σκόπιμα το όνομα του επικεφαλής της φασιστικής δολοφονικής τρομοκρατικής συμμορίας, Γρηγόρη Σούρλα, θείου του σημερινού βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, για να μην διαταράξει τη συνεργασία-συμμαχία του «Κ»ΚΕ με τη ΝΔ και να συγκαλύψει το μοναρχοφασιστικό χαρακτήρα του μεγαλοαστικού αντιδραστικού αυτού κόμματος.

ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, Αρ. Φύλ. 191 1-15 Οχτώβρη 2004

Διαβάστε Περισσότερα »