Στα τέλη
Δεκέμβρη συμπληρώνονται 60 χρόνια απ’ την
5η Ολομέλεια (26-28.12.1955) της ΚΕ του επαναστατικού ΚΚΕ
1918-55 με επικεφαλής το μεγάλο κομμουνιστή μπολσεβίκο ηγέτη
Νίκο Ζαχαριάδη.
Η 5η
Ολομέλεια του ΚΚΕ έχει, για την ιστορία του ελληνικού και
διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μεγάλη τριπλή ιστορική
σημασία.
Η πρώτη,
μεγάλη ιστορική σημασία για τους έλληνες κομμουνιστές και για το
εργατικό κίνημα του τόπου, συνίσταται στο ότι είναι η
τελευταία Ολομέλεια του επαναστατικού σταλινικού-ζαχαριαδικού
ΚΚΕ, που κλείνει τον ιστορικό κύκλο της ύπαρξης και
επαναστατικής δράσης του προλεταριακού αυτού κόμματος – τμήμα
της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ και γενικά του διεθνούς επαναστατικού
κομμουνιστικού κινήματος, που καθοδήγησε τους ταξικούς αγώνες
της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς και γενικά του λαού
μας ενάντια στο φασισμό, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό,
οργάνωσε και καθοδήγησε την εποποιία της ένοπλης πάλης ενάντια
στους ναζιφασίστες κατακτητές και στη συνέχεια ενάντια στον
αγγλο-αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το ντόπιο μοναρχοφασισμό,
επηρέασε αποφασιστικά τις πολιτικές εξελίξεις και την πορεία της
καπιταλιστικής ελληνικής κοινωνίας και
σφράγισε βαθιά, θετικά και ανεξίτηλα τη
ζωή της σ’ όλα τα επίπεδα.
Η 5η
Ολομέλεια (1955) είναι το τελευταίο σώμα του επαναστατικού ΚΚΕ
1918-55, γιατί μετά από αυτή πραγματοποιείται, ως γνωστόν, η
πραξικοπηματική παρασυναγωγή της διαβόητης «6ης Ολομέλειας»
(1956) του «Κ»ΚΕ που συγκλήθηκε αντικαταστατικά απ’ τη
χρουστσοφική «Επιτροπή» με εισηγητή το ρουμάνο Ντεζ, στην οποία
καθαιρέθηκε βίαια και αντικαταστατικά η επαναστατική καθοδήγηση
του ΚΚΕ και ο Γραμματέας του Νίκος Ζαχαριάδης απ’ την προδοτική
ρεβιζιονιστική των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ, επισφραγίζοντας έτσι και
την οργανωτική διάλυση του ηρωικού μας Κόμματος, ενώ
ταυτόχρονα αποτέλεσε την απαρχή της συγκρότησης του
αστικού σοσιαλδημοκρατικού
χρουστσοφικού εκτρώματος «Κ»ΚΕ (1956).
Η 5η
Ολομέλεια συνήλθε, όπως είναι γνωστό, 4 σχεδόν μήνες μετά την
πρώτη ανοιχτή, ωμή, βάρβαρη επέμβαση της προδοτικής
χρουστσοφικής ομάδας στο ηρωικό μας Κόμμα, το ΚΚΕ, με το
σκηνοθετημένο και καθοδηγημένο από την ίδια αιματηρό πογκρόμ
ενάντια στους έλληνες κομμουνιστές της Τασκένδης, το Σεπτέμβρη
(9-10) του ΄55, και σ’ αυτή, ανάμεσα στ’ άλλα, η τότε
επαναστατική ΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη συζήτησε κι’
αυτό το ζήτημα και επαναβεβαίωσε, παρά τις άγριες πιέσεις
της σοβιετικής χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής ομάδας, την
αποφασιστικότητα του ΚΚΕ να
βαδίσει σταθερά και με συνέπεια τον επαναστατικό μαρξιστικό
δρόμο, δηλ. το λενινιστικό-σταλινικό δρόμο.
Στην 5η
Ολομέλεια η τότε
επαναστατική ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το μεγάλο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
αρνείται να μετατρέψει το ηρωικό κόμμα του ελληνικού
προλεταριάτου σ’ ένα αντεπαναστατικό χρουστσοφικό αστικό
σοσιαλδημοκρατικό κόμμα
Η
δεύτερη, μεγάλη ιστορική σημασία της 5ης Ολομέλειας για τους
έλληνες κομμουνιστές είναι ότι σ’ αυτή αποκρούεται
ανοιχτά και θαρραλέα εκ μέρους της τότε ΚΕ του ΚΚΕ και
καταδικάζεται η ανάμιξη των προδοτών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών
στο ΚΚΕ, και μάλιστα τη στιγμή που εκατοντάδες κομμουνιστές
στενάζουν στα μπουντρούμια της Τασκένδης, κρατούμενοι των
αντεπαναστατών σοβιετικών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών.
Παρόλο που
δεν διαθέτουμε το πρωτότυπο των Αποφάσεών της ούτε τις ομιλίες
των στελεχών της ΚΕ σ’ εκείνη την ιστορική Ολομέλεια του ΚΚΕ,
από όσα δημοσιεύτηκαν, έστω και με περικοπές, απ’ τους
σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ Φλωράκη-Παπαρήγα είναι σαφής η
καταδίκη της αντικομματικής δεξιάς οπορτουνιστικής φράξιας που
οργάνωσε και καθοδήγησε η χρουστσοφική ομάδα, αλλά και το πιο
σπουδαίο η καταδίκη της ανάμιξης των χρουστσοφικών
ρεβιζιονιστών στο ΚΚΕ. Η Απόφαση για την «κατάσταση στην ΚΟΤ
και τα άμεσα καθήκοντα της Οργάνωσης», αναφερόμενη στη
φράξια, ανάμεσα στ’ άλλα, τονίζει:
«Η αλήθεια είναι ότι δε μπορούσε να πετύχει τίποτα αν δεν είχε
την υποστήριξη ορισμένων τοπικών Σοβιετικών συντρόφων, που ένα
μέρος τους είχε πειστεί ότι η φράξια είναι το πιο γερό και
φιλοσοβιετικό κομμάτι της ΚΟΤ που πρέπει να το υποστηρίξουν και
να το βοηθήσουν. Αυτό αποθράσυνε ακόμα πιο πολύ τους
φραξιονιστές και για να κάνουν πιο ανενόχλητα τη δουλειά τους
διακήρυτταν από το πρωί ως το βράδυ χωρίς κανένα δισταγμό ότι
«όσα κάνουμε και λέμε έχουν την έγκριση των Σοβιετικών»
(Δημητρίου), ότι «δε φοβάμαι τίποτα γιατί έχω πίσω μου 200
εκατομμύρια Σοβιετικών (Χουτούρας), κλπ., κλπ.» («Το ΚΚΕ,
ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, τόμος ΕΒΔΟΜΟΣ 1949-1955», σελ. 450, εκδ.
«Σύγχρονης Εποχής», Αθήνα 1995).
Το ότι
είχαν την υποστήριξη της χρουστσοφικής ομάδας το επιβεβαθιώνει-αναφέρει
και ένας απ’ τους γνωστούς χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές, ο Κ.
Γκριτζιώνας: «Κάποια
βραδιά στις μέρες που τα γεγονότα στην Τασκένδη βρίσκονταν στο
αποκορύφωμά τους, κατεβαίνοντας με τον τότε γραμματέα της Κ.Ο.
Τασκένδης Αριστοτέλη Χατούρα (Αριανός), απ’ την 7η προς την 9η
Πολιτεία, μου εκμυστηρεύθηκε την υποστήριξη που είχε η
αντιζαχαριαδική κίνηση απ’ τους σοβιετικούς. Με άφησε να
καταλάβω ότι με τους χρουστσοφικούς της ΚΕ του ΚΚ Ουζμπεκιστάν
«τα λέγανε», ιδιάιτερα»
(Κώστας Γκριτζώνας:
«Μετά το Γράμμο», σελ. 18-19, εκδ. «Γλάρος» Αθήνα 1986).
Τέλος, η
Τρίτη, μεγάλη ιστορική σημασία της 5ης
Ολομέλειας συνίσταται στο ότι αυτή αποτελεί την πρώτη,
στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ανοιχτή καταδίκη της
ανάμιξης των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών σ’ ένα επαναστατικό
κόμμα, στην προκειμένη περίπτωση του ηρωικού ΚΚΕ, σε
επίσημη Απόφαση μαρξιστικού-λενινιστικού κόμματος, που
αποτελεί, όπως και η εξέγερση των ελλήνων κομμουνιστών της
Τασκένδης, το Σεπτέμβρη του ΄55, την απαρχή-έναρξη της πάλης
κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού όχι μόνο των πρωτοπόρων
ελλήνων κομμουνιστών αλλά και του διεθνούς επαναστατικού
κομμουνιστικού κινήματος.
Ο Κ. Κολιγιάννης
ύστερα απ’ τη γενική αποτυχία του στην αποστολή του στην Ελλάδα,
όπου γκρέμισε όλα όσα το κόμμα έκτισε εκεί στον παράνομό του
μηχανισμό και όπου εγκατέλειψε σε υπεύθυνες στιγμές και τον
τομέα της νόμιμης δουλειάς δε δέχτηκε την αυστηρή κριτική από
μέρους της υπεύθυνης για τη δουλειά στην Ελλάδα κομματικής
καθοδήγησης. Όταν τότε του έγινε η προειδοποίηση για τον
αντικομματικό κατήφορο που παίρνει με την τέτοια απόρριψη της
αυστηρής μα συντροφικής κομματικής κριτικής, ο Κολιγιάννης
δήλωσε κατηγορηματικά ότι ποτέ δε θα σταθεί ενάντια στο κόμμα
και την καθοδήγησή του. Τα γεγονότα απόδειξαν ότι επρόκειτο για
μια ύπουλη, διπλοπρόσωπη δήλωση. Δεν πέρασαν πολλοί μήνες και ο
Κολιγιάννης αποκάλυψε τις πραγματικές αντικομματικές προθέσεις
του. Όταν έμαθε απ’ τον Χείμαρο για την κατάσταση στην ΚΟΤ του
ΚΚΕ ανάπτυξε συστηματική φραξιονιστική δουλειά, συνδέθηκε στα
κρυφά και χωρίς να ξέρει η καθοδήγηση του κόμματος με το
φραξιονιστή, ύποπτο και υπόλογο μπροστά στο κόμμα για χαφιεδισμό
και προδοσία Χείμαρο, τάχτηκε ανεπιφύλακτα με το μέρος της
αντικομματικής φράξιας Χείμαρου-Γιαννακόπουλου-Υψηλάντη και Σια
και έγινε ουσιαστικά ο ηγέτης της.
Δίπλα σε
μια πρωτόφαντη λυσσαλέα, συκοφαντική και δίχως αρχές επίθεση
ενάντια στην ΚΕ του ΚΚΕ αποδέχτηκε και υποστηρίζει όλη την
πολιτική πλατφόρμα της αντικομματικής φράξιας για καταδίκη και
αναθεώρηση της γραμμής του ΚΚΕ, από το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ μέχρι
σήμερα, για αλλαγή της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο Κολιγιάννης δικαιώνει
σήμερα τους καταδικασμένους απ’ το κόμμα οπορτουνιστές,
συνθηκολόγους και εχθρούς του κόμματος Παρτσαλίδη-Βαφειάδη-Καραγιώργη.
Η 5η
Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ αποκαλύπτει ότι η
αντικομματική κατρακύλα του Κ. Κολιγιάννη και η προσχώρηση του
στην αντικομματική φράξια γίνεται για να καλύψει και να αποφύγει
τις ευθύνες του για την κατάσταση που δημιούργησε στην Οργάνωσή
μας στην Ελλάδα και που γι’ αυτήν παραμένει υπόλογος μπροστά στο
κόμμα.
Η
Ολομέλεια ξεχωριστά σημειώνει και καταδικάζει τη σοβιετοκαπηλεία
που εκδήλωσε ο Κολιγιάννης στην Ολομέλεια αποκαλώντας ολόκληρη
την ΚΕ του ΚΚΕ αντισοβιετική. Θέλοντας έτσι να συκοφαντήσει του
ΚΚΕ στο ΚΚ της ΣΕ και να το αντιπαραθέσει σ’ αυτό.
Η
Ολομέλεια στιγματίζει την ανίερη σπεκουλάτσια που έκανε ο
Κολιγιάννης στην Ολομέλεια, όπου ισχυρίστηκε για τους ίδιους
δικούς του αντισοβιετικούς και αντικομματικούς σκοπούς ότι η
απόφαση της ΚΕ του ΚΚΣΕ για την ΚΟΤ δε δόθηκε έγκαιρα στη
Ολομέλεια και δε μελετήθηκε ούτε εκτιμήθηκε όπως έπρεπε απ’ την
Ολομέλεια.
Η
Ολομέλεια εγκρίνει την απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τον
αποκλεισμό του Κ. Κολιγιάννη απ’ το ΠΓ όπου εφάρμοζε τακτική
συστηματικής φραξιονιστικής κωλυσιεργίας μέχρι την 5η Ολομέλεια.
Στιγματίζει τον Κ. Κολιγιάννη σαν φραξιονιστή, οπορτουνιστή και
λιποτάκτη του ΚΚΕ που στη λυσσασμένη επίθεσή του κατά του ΚΚΕ
και της ΚΕ του ΚΚΕ ευθυγραμμίστηκε πέρα για πέρα με τον ταξικό
εχθρό και μόνο αυτόν εξυπηρετεί.
Η
Ολομέλεια αποφασίζει να συνεχιστεί η εξέταση της υπόθεσης Κ.
Κολιγιάννη, της δουλειάς του στην Ελλάδα και της αντικομματικής,
φραξιονιστικής δράσης του. Επειδή ο Κ. Κολιγιάννης κατηγόρησε
μια σειρά μέλη της ΚΕ και ΚΕΕ με τις πιο βαριές κατηγορίες για
προδοσία και χαφιεδισμό η Ολομέλεια αποφασίζει να υποχρεώσει τον
Κ. Κολιγιάννη να αποδείξει τις κατηγορίες του, αλλιώς θα υποστεί
όλες τις κομματικές συνέπειες που αρμόζει σε συκοφάντη.
Η Ολομέλεια αποκλείει τον Κ. Κολιγιάννη απ’ τη δουλειά της ΚΕ και
αποφασίζει να φέρει το ζήτημά του στο ερχόμενο αντιπροσωπευτικό
σώμα του ΚΚΕ.
Από: «Το ΚΚΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΤΟΜΟΣ
7ος 1949-1955», σελ. 459-460, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1995.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου