Στις 30.12.2000 συμπληρώθηκαν 15 χρόνια απ' το θάνατο του εξαίρετου και αγαπημένου μας συντρόφου Δημήτρη Βύσσιου.
Ο Δ. Βύσσιος, απ' τα διαλεχτά στελέχη του επαναστατικού ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, πήρε μέρος σ' όλους τους αγώνες του λαού μας ενάντια στους κατακτητές, τους αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές και την ντόπια μοναρχοφασιστική αντίδραση απ' τις γραμμές των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ένδοξου ΔΣΕ.
Σαν ικανό και πιστό στην επαναστατική γραμμή του κόμματος στέλεχος επιλέχθηκε απ' τους χρουτστσωφικούς ρεβιζιονιστές για εξόντωση. Συνελήφθηκε στα γεγονότα της Τασκένδης, φυλακίστηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε και εξορίστηκε στη Σιβηρία όπου έμεινε ως το 1970.
Ο σ. Δ. Βύσσιος στάθηκε πάντα στον επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό δρόμο. Συμμετείχε στην προετοιμασία των 2 συσκέψεων των κομμουνιστών που κατέληξαν στην ίδρυση της «Κίνησης για Ενιαίο ΚΚΕ 1918-55» και ήταν μέλος της, απ' την οποία προήλθε η «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55». Ο θάνατός του είναι μεγάλη και δυσαναπλήρωτη απώλεια για το κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας.
«Ο Δ. Βύσσιος ήταν ένας επαναστάτης κομμουνιστής και στέλεχος του ΚΚΕ 1918-55 που συγκέντρωνε όλα εκείνα τα σπουδαία και αξιοζήλευτα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των κομμουνιστών και των στελεχών των διαπαιδαγωγημένων στο πνεύμα της επαναστατικής γραμμής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, καθοδηγούμενο από τον Στάλιν και του ΚΚΕ 1918-55 με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη. Διακρίνονταν για την πίστη (βασισμένη στην επιστημονική γνώση) και την απεριόριστη αφοσίωσή του στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του κομουνισμού. Ήταν σεμνός, σοβαρός, ανιδιοτελής, αθόρυβος (μακριά από καριερισμούς και επιδείξεις), αλλά και περήφανος, αλύγιστος και ακατάβλητος, αποφασιστικός και θαρραλέος, μαχητικός και αδιάλλακτος αγωνιστής. Ήταν αυστηρός μα και δίκαιος και αντικειμενικός κριτής στις ασυνέπειες και ταλαντεύσεις. Αντιμετώπιζε με πολύ αυστηρότητα τις ασυνέπειες και τα ξεστρατίσματα στελεχών, τα θεωρούσε ασυγχώρητα αλλά δεν ήταν εκδικητικός.
Στο πρόσωπό του ενώνονταν αρμονικά ο πατριώτης με τον επαναστάτη διεθνιστή, αλλά και η επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού με την επαναστατική πράξη. Ο Δημήτρης Βύσσιος διέθετε σπουδαία πνευματικά εφόδια. Υπήρξε καλός γνώστης της επαναστατικής μαρξιστικής-λενινιστικής-σταλινικής κοσμοθεωρίας, είχε πλατιά μόρφωση και συνάμα διακρίνονταν για την καλή και σε βάθος γνώση των αντίπαλων αστικο-ρεβιζιονιστικών θεωριών. Εντυπωσιάζει η ικανότητα ανάλυσης, κατάταξης και σύνθεσης, η ικανότητα τεκμηριωμένης κριτικής, η ακριβολογία, η καθαρότητα της σκέψης του, η πειστική δύναμη και το ακαταμάχητο των επιχειρημάτων του. Υπήρξε μια ισχυρή και δυναμική προσωπικότητα με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, βασισμένα όχι απλά στην πίστη στις επιστημονικές ιδέες, μα πρώτ' απ' όλα στη στέρεη επιστημονική γνώση της εποχής μας.
Οι ιστορικές και πολιτικές συγκυρίες δεν επέτρεψαν στο σύντροφο Βύσσιο να δώσει όσα μπορούσε στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, όμως παραμένει μια σημαντική προσωπικότητα του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, έχοντας υψηλό αίσθημα επαναστατικής και πατριωτικής ευθύνης, ότι θεώρησε χρέος του να απαντήσει στις ψευδολογίες της συνέντευξης του Μ. Πομομαριόφ, σημειώνοντας σε κάποιο σημείο της «Ανοιχτής Επιστολής» (Γενάρης 1991) του: «προβάλλει η ανάγκη να ειπωθούν από εμάς εκείνα που εσείς «ξεχάσατε» και η ΚΕ του ΚΚΕ αντιπαρέρχεται».
Ο σ. Δημήτρης Βύσσιος και η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, που αντιτάχθηκαν και καταπολέμησαν το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό πρόβλεψαν επιστημονικά πως η εφαρμογή της αντεπαναστατικής γραμμής του 20ου Συνεδρίου θα οδηγήσει αναπόφευχτα στην εξάλειψη του σοσιαλιστικού συστήματος και στη διάλυση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Αυτού βρίσκεται η μεγάλη και ιστορική συνεισφορά τους στο ελληνικό μα και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα». («Φωνή της Αλήθειας», 15-31 Γενάρη 1994).
Από Ανασύνταξη, αρ. φυλ. 103 (1-15/2/2001)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου