Τελική Διακήρυξη του 22ου Αντιιμπεριαλιστικού-Αντιφασιστικού Κάμπινγκ Νεολαίας

Η κρίση ανήκει στον καπιταλισμό και το μέλλον σε μας!

Σελτζούκ, Σμύρνη – Τουρκία, Αύγουστος 2010

Πραγματοποιήσαμε την διεθνή συνάντηση νεολαίας στις 3-12 Αυγούστου στο Σελτζούκ, στη Σμύρνη, φέρνοντας κοντά νέους ανθρώπους από 20 διαφορετικές χώρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της Διεθνούς Συνάντησης συζητήσαμε για τα προβλήματα των νέων ανθρώπων και της ανθρωπότητας συνολικά, όπως επίσης για τα θέματα της φύσης, του περιβάλλοντος και του κόσμου συνολικότερα. Μοιραστήκαμε τα όνειρα και τα ιδανικά μας και συζητήσαμε για τα προβλήματά μας και πως θα τα λύσουμε.

Εκ μέρους των συμμετεχόντων, ευχαριστούμε και χαιρετίζουμε τους νέους συντρόφους/φισσες μας στην Τουρκία, οι οποίοι οργάνωσαν αυτή τη συνάντηση, τους αντιπρόσωπους της εργατικής τάξης, των σωματείων, γιατρούς, νοσοκόμες, μηχανικούς και όλους τους υπόλοιπους φίλους όλων των επαγγελμάτων που διέθεσαν σ’ αυτό την εμπειρία και τις ικανότητές τους.

Είμαστε «περικυκλωμένοι» από την ανεργία, τις αντιδραστικές δυνάμεις και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους

Ο καπιταλισμός, ένα σύστημα που στοχεύει μόνο στη μεγιστοποίηση του κέρδους, είναι για μια ακόμα φορά σε βαθιά κρίση, σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο. Οι καπιταλιστές επιβάλλουν την ανεργία και τη φτώχεια στην εργαζόμενη νεολαία για να καταφέρουν να βγουν απ’ την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Το μέλλον της νεολαίας γίνεται μαύρο απ’ τους αντεργατικούς νόμους που προωθούνται παγκόσμια. Οι συντάξεις, η κοινωνική ασφάλιση, η δωρεάν εκπαίδευση είναι πλέον παρελθόν για τις νέες γενιές. Ο κόσμος που προωθεί το καπιταλιστικό σύστημα είναι πρόσφορο έδαφος για την ένταση ρατσιστικών, φασιστικών και εθνικιστικών ιδεών, ανάπτυξης του ατομισμού και του ανταγωνιστικού πνεύματος, εκφυλισμού του πολιτισμού και της ζωής της νεολαίας.

Έχουν δημιουργήσει μια εκπαίδευση βασιζόμενη στα δικά τους συμφέροντα και ανάγκες, εκπαίδευση που βρίσκεται στο στόχαστρο της αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων. Οι νέοι από λαϊκές οικογένειες χάνουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση απ’ τη στιγμή που δεν έχουν να πληρώσουν. Παράλληλα με την γενική μόρφωση, οι δυνατότητες να ασχοληθούμε με την επιστήμη, τη λογοτεχνία και την τέχνη είναι υπό συνεχή απειλή. Αντιεπιστημονικές σκοταδιστικές λογικές που θυμίζουν Μεσαίωνα προωθούνται για να αποχαυνώσουν τη νεολαία.

Ταυτόχρονα με το βάθεμα της κρίσης, οι κυβερνήσεις των χωρών που έχουν μεγάλο ποσοστό μεταναστών στον πληθυσμό τους, χρησιμοποιούν συχνά φασιστικές και ρατσιστικές πολιτικές που χτυπούν τους εργαζόμενους και νέους μετανάστες, με βαθύτερο στόχο να χτυπήσουν τον κοινό αγώνα εργαζομένων και νεολαίας σε κάθε χώρα. Όσο δυναμώνουν τα ρατσιστικά και φασιστικά κόμματα και ιδέες στα ιμπεριαλιστικά κράτη, περιορίζονται ακόμα περισσότερο δικαιώματα και ελευθερίες, ιδιαίτερα στο όνομα του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία».

Η 22^η Διεθνής Αντι-ιμπεριαλιστική, Αντιφασιστική Συνάντηση Νεολαίας, σε μια τέτοια περίοδο, συμβολίζει την αντίσταση της νεολαίας ενάντια στον περιορισμό του δικαιώματος στην εκπαίδευση και ενάντια στις προσπάθειες να φορτωθεί η νεολαία τα βάρη της κρίσης. Η Συνάντησή μας έχει το σύνθημα «Δουλειά, μόρφωση, ειρήνη! Για την αδελφοποίηση-αλληλεγγύη της νεολαίας σ’ όλο τον κόσμο!» και είναι ένα διεθνές κάλεσμα αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τον ρατσισμό, τις αντιδραστικές πολιτικές και τον φασισμό.

Η νεολαία σ’ όλο τον κόσμο έχει κοινά προβλήματα, άρα ο αγώνας μας πρέπει να είναι κοινός.

Αυτό που μας έφερε κοντά, νέους και νέες από 20 χώρες, απ’ τη Λατινική Αμερική, την Ευρώπη, την Αφρική, τον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή είναι τα προβλήματα και οι διεκδικήσεις μας. Η 10μερη συνάντησή μας απέδειξε ότι έχουμε παρόμοια προβλήματα, παρόλο που ερχόμαστε από διαφορετικές χώρες και ηπείρους.

Για να υλοποιηθεί μια τόσο μεγάλη Συνάντηση είχαμε τη στήριξη ο ένας του άλλου, τη στήριξη των οργανώσεων της εργατικής τάξης και των διανοούμενων. Αγωνιστές εργαζόμενοι, διανοούμενοι που είναι με το μέρος των εργαζομένων και της νεολαίας, αγρότες που αγωνίζονται ενάντια στην λεηλασία των μονοπωλίων, για να σώσουν τη γη τους και τα αποθέματα νερού, αντιπρόσωποι καταπιεσμένων λαών που παλεύουν για την απελευθέρωσή τους, μας έδωσαν δυνάμεις. Οι 10ήμερες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες που είχαμε με καλλιτέχνες και διανοούμενους, μας βοήθησε να καταλάβουμε τη σημαντική ανάγκη για έναν άλλο, λαϊκό και συλλογικό πολιτισμό και τέχνη της αντίστασης.

Οι γυναίκες βρίσκονται κάτω απ’ τη διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση, τόσο την ταξική όσο και την φυλετική. Τα workshops και οι συζητήσεις που πραγματοποιήσαμε στο κάμπινγκ ήταν καθοριστικές για να δυναμώσουμε την πάλη μας, ώστε να βάλουμε τέλος στην διάκριση των φύλων και να δυναμώσουμε την πάλη των νέων γυναικών.

Ένα ακόμα θέμα στο οποίο εστιάσαμε, ήταν η πάλη ενάντια στην καταστροφή και μόλυνση του περιβάλλοντος και της φύσης που προκλήθηκαν από την απληστία του καπιταλισμού για περισσότερο κέρδος. Σαν νεολαία, για μια ακόμα φορά δηλώνουμε ότι δε θα μείνουμε αμέτοχοι απέναντι στην εκμετάλλευσης της φύσης απ’ το κεφάλαιο.

Η νεολαία του κόσμου είναι αδελφοποιημένη

Η εμπειρία του κάμπινγκ έδειξε πως η ειρήνη και η αδελφότητα μπορούν να επιτευχθούν ανάμεσα στη νεολαία διαφορετικών εθνικοτήτων. Ξέρουμε ότι οι πόλεμοι, εκτός απ’ αυτούς που έχουν κοινωνικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα, καθοδηγούνται από τους ιμπεριαλιστές και τους συνεργάτες τους.

Σ’ αυτή τη συνάντηση συζητήσαμε και αποφασίσαμε να αναπτύξουμε μια κοινή θέση ενάντια στις επεμβάσεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ. Ενάντια στον εθνικισμό και το ρατσισμό που προωθούν απέναντι στον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων στην Τουρκία. Ενάντια στην καταπίεση του Παλαιστινιακού λαού και τις επιθέσεις στο Λίβανο από την σιωνιστική κυβέρνηση των Ισραηλινών. Ενάντια στο ιμπεριαλιστικό εμπάργκο που επιβάλλεται στο λαό του Ιράν. Συζητήσαμε για τις ιμπεριαλιστικές προκλήσεις στον Καύκασο, για την ένταση μεταξύ της Κολομβίας και της Βενεζουέλας, για τις πολεμικές προετοιμασίες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ σε άλλα μέρη του κόσμου, με αντιπροσώπους της νεολαίας αυτών των χωρών. Κατά τη διάρκεια αυτού του κάμπινγκ, στα παράλια του Αιγαίου, δυναμώσαμε την αδελφότητα και τη φιλία μας σε αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες πολιτικές της Τουρκίας και της Ελλάδας. Υπογραμμίσαμε ότι θα δυναμώσουμε την πάλη μας ενάντια σ’ αυτές τις πολιτικές και στις δύο όχθες του Αιγαίου.

Από την άλλη, καταδικάζουμε την αντιδραστική καταστολή του κράτους και τις επιθέσεις απέναντι στους αγωνιστές εργάτες και νέους σε διάφορες χώρες, όπως στο Εκουαδόρ και την Τυνησία και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε αυτούς. Για μια ακόμα φορά, καλούμε όλη τη νεολαία του κόσμου να ενωθεί και να αγωνιστεί ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τον φασισμό και την καταστολή.

Η κρίση ανήκει στον καπιταλισμό και το μέλλον σε μας!

Οι συζητήσεις στο κάμπινγκ έδειξαν ότι οι πολιτικές που ακολουθούνται για την αντιμετώπιση της κρίσης και τα αποτελέσματά τους στους εργαζόμενους, ανέργους και τη σπουδάζουσα νεολαία, είναι παρόμοιες σε διεθνές επίπεδο: μεγάλη αύξηση της ανεργίας, εξάπλωση της φτώχειας, αδυναμία πρόσβασης στην εκπαίδευση, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες ειδικά στους τομείς των κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών κτλ. Είναι σαν όλα τα διεθνή προβλήματα που βιώνουμε να προέρχονται από διαφορετικές περιοχές της ίδιας χώρας!

Επιπλέον, συνειδητοποιήσαμε στη Συνάντηση αυτή, τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα της πάλης ενάντια σ’ όλες τις προσπάθειες να φορτωθούμε εμείς τα βάρη της κρίσης. Έχουμε πολλά παραδείγματα αγώνων ενάντια στις αντιδραστικές πολιτικές που ακολουθούνται για την αντιμετώπιση της κρίσης, όπως η κινητοποίηση πάνω από 2 εκατομ. εργαζομένων στη Γαλλία τον περασμένο Ιούνιο, ενάντια στο νομοσχέδιο για τις συντάξεις και τον αγώνα για τους ανασφάλιστους εργαζομένους, οι φοιτητικές κινητοποιήσεις στη Γερμανία ενάντια στα δίδακτρα στα πανεπιστήμια με θετικά αποτελέσματα, τις 6 Γενικές Απεργίες τους τελευταίους έξι μήνες στην Ελλάδα, ο αγώνας των εργαζομένων στο κρατικό μονοπώλιο της TEKEL στην πρωτεύουσα της Τουρκίας για 78 μέρες, οι αγώνες των λαών της Λατινικής Αμερικής ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την καταστολή των ΗΠΑ, τον αγώνα του λαού της Δομινικανής Δημοκρατίας για την υπεράσπιση της γης του για να τη δώσουν στους αγρότες, αλλά και όλες τις αντιστάσεις στον υπόλοιπο κόσμο. Όλοι αυτοί οι αγώνες και οι νίκες τους μας δείχνουν το δρόμο για να πάμε μπροστά. Το σύστημα που μας προτείνουν δεν είναι μονόδρομος. Μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας μέσα απ’ την οργανωμένη πάλη.

Οι συζητήσεις μας έδειξαν τη θέληση της παγκόσμιας νεολαίας για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους, και ότι τα συμφέροντά μας χρειάζονται έναν άλλο κόσμο. Εμείς, η νεολαία, δεν μπορούμε να εξαλείψουμε την ανεργία, τη φτώχεια, τους πολέμους και τις σφαγές, αν δεν απομακρύνουμε τα μέσα παραγωγής από μια χούφτα παρασίτων και δεν τα κοινωνικοποιήσουμε, αν η εργατική τάξη και οι λαοί του κόσμου δεν πάρουν την εξουσία στα χέρια τους.

Το κάλεσμά μας είναι κάλεσμα αγώνα στη νεολαία όλου του κόσμου.

Το σύνθημά μας για «την αδελφότητα της νεολαίας του κόσμου» δεν είναι απλά μια ευχή και μια θέληση. Τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε έχουν την ίδια αιτία: όλοι ζούμε σε καπιταλιστικές χώρες, όπου το κέρδος και ο ανταγωνισμός θεωρούνται η υπέρτατη αξία. Όλοι μοιραζόμαστε το ίδιο μέλλον. Γι’ αυτό το λόγο, ο κοινός μας αγώνας, η φιλία μας και η αλληλεγγύη μας δεν μπορούν να βρουν εμπόδιο στις διαφορές γλώσσας, φυλής, θρησκείας, πολιτισμού και προέλευσης. Δεν πρέπει να σκοτώνουμε και να σκοτωνόμαστε για να πραγματοποιούνται τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και οι επεμβάσεις τους. Δε θα πληρώσουμε εμείς για τις ενδο-ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις και ανταγωνισμούς.

Είναι ώρα να συμμετάσχουμε στον αγώνα για τις δικές μας ανάγκες και απαιτήσεις, για το δικαίωμά μας στη δουλειά, στη μόρφωση, ενάντια σ’ όλους αυτούς που κάνουν τις ζωές μας αβάσταχτες και μίζερες. Ένας κόσμος χωρίς ανεργία, φτώχεια, πείνα, πολέμους, εθνικές καταπιέσεις, δε είναι δυνατός όσο υπάρχει καπιταλισμός. Ένας τέτοιος κόσμος είναι δυνατός μόνο με το σοσιαλισμό.

Σαν νεολαία του κόσμου φωνάζουμε ακόμα μια φορά:

Ζήτω ο αγώνας μας για δουλειά, μόρφωση και ειρήνη!

Ζήτω ο αγώνας για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων λαών!

Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη της νεολαίας του κόσμου!

Κάτω ο φασισμός και ο ιμπεριαλισμός!

Η οργανωτική επιτροπή της 22^ης Διεθνούς Αντιφασιστικής, Αντι-ιμπεριαλιστικής Συνάντησης Νεολαίας εκ μέρους των αντιπροσώπων παρακάτω χωρών:

Αγγλία, Αζερμπαϊτζάν, Βενεζουέλα, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Δομινικανή Δημοκρατία, Εκουαδόρ, Ελλάδα, Ισπανία, Κολομβία, Λίβανος, Μεξικό, Παλαιστίνη, Συρία, Τουρκία, Τυνησία, Φινλανδία.

Διαβάστε Περισσότερα »

Αύγουστος Μπαγιόνας: 5 χρόνια από το θάνατό του

Επ’ αφορμή την συμπλήρωση 5 χρόνων από τον θάνατο του Αύγουστου Μπαγιόνα αναδημοσιεύουμε άρθρο από την εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ. φύλ. 235 1-15 Οκτώβρη 2006

--

Αύγουστος Μπαγιόνας (1931-2005)

Οφειλόμενος καθυστερημένος αποχαιρετισμός σ' έναν επαναστάτη μαρξιστή φιλόσοφο

Αρχές Αυγούστου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που «έφυγε» από τη ζωή (πέθανε από καρδιά στην Αθήνα 2 Αυγούστου και κηδεύτηκε στις 8 στην Πάτρα) ο Αύγουστος Μπαγιόνας, κορυφαίος φιλόσοφος του τόπου και γνωστός σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες απ’ τη συμμετοχή του σε διεθνή συνέδρια φιλοσοφίας αλλά κυρίως απ’ τα δημοσιεύματά του σε έντυπα διαφόρων ευρωπαϊκών γλωσσών.

Ο Αύγουστος Μπαγιόνας που γεννήθηκε στην Πάτρα το 1931 σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στα Πανεπιστήμια της Σορβόνης και του Εδιμβούργου. Καθηγητής φιλοσοφίας δίδαξε πρώτα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στην συνέχεια στην Πάντειο και τα Πανεπιστήμια Κρήτης και Πατρών.

Τα συγγραφικά ενδιαφέροντα του μαρξιστή φιλοσόφου Α. Μπαγιόνα αρχίζουν απ’ την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, τη φιλοσοφία του γαλλικού Διαφωτισμού, το γερμανικό ιδεαλισμό (κυρίως φιλοσοφία του Χέγκελ) και φτάνουν στο Μαρξ και το μαρξισμό και από εκεί στη νεοελληνική φιλοσοφική σκέψη, μαρξιστική και μη (Δ. Γληνός, Χ. Θεοδωρίδης, Γ. Ιμβριώτης, Ε. Παπανούτσος), την κριτική του ανορθολογισμού και του νεοορθόδοξου σκοταδισμού και τη φιλοσοφία της ιστορίας (πρώτη μη ολοκληρωμένη καταγραφή: Π. Νούτσος: Αύγουστος Μπαγιόνας στο: «ΟΥΤΟΠΙΑ», Νο 66, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2005, σελ.19-21).

Άφησε, λοιπόν, πίσω του μεγάλο σε έκταση, πλούσιο σε ποικιλία θεμάτων και πολύ αξιόλογο και σημαντικό έργο.

Σαν στοχαστής ο Αύγουστος Μπαγιόνας διακρίνονταν για τη βαθιά και ευρύτατη φιλοσοφική του κατάρτιση, ενώ υπήρξε βαθύς γνώστης όλων των παλιότερων, νεότερων και σύγχρονων φιλοσοφικών ρευμάτων με συνεχή, μόνιμη και συστηματική παρακολούθηση της σχετικής βιβλιογραφίας.

Ξεχώριζε για τη σπάνια και πολύ εντυπωσιακή γνώση των πηγών που του επέτρεπε να κινείται με θαυμαστή ευχέρεια, μεγάλη άνεση, βεβαιότητα και σιγουριά στο χώρο της φιλοσοφίας καθώς και των άλλων πνευματικών του ενδιαφερόντων.

Δεν έγραφε μόνο αλλά ταυτόχρονα διάβαζε-μελετούσε διαρκώς ό,τι προκαλούσε το ενδιαφέρον του και επιπλέον ξαναεπέστρεφε συχνά στη μελέτη έργων που είχε ήδη μελετήσει, όπως π.χ. τα τελευταία χρόνια, τη Φαινομενολογία του πνεύματος του Χέγκελ, Υλισμό και Εμπειριοκριτικισμό του Λένιν, έργα του Στάλιν κ.λπ. κ.λπ. Εγραφε και μελετούσε διαρκώς. Το βιβλίο ήταν μόνιμος σύντροφός του. Ζούσε με τα βιβλία με το δικό του σπάνιο και ιδιαίτερο τρόπο: όχι σαν επίδειξη υψηλής κατάρτισης, πολύπλευρης μόρφωσης και παιδείας αλλά σαν ζωντανή πηγή του ερευνητικού-δημιουργικού, διεισδυτικού και οξυδερκούς, μα πρώτα απ’ όλα έξοχου συνθετικού πνεύματος του. Μελετώντας το παρόν και ερευνώντας το παρελθόν, συνέδεε το παρελθόν διαλεκτικά με το παρόν και το μέλλον, στην υπηρεσία πάντα της προόδου και της κοινωνικής επανάστασης.

Η Φιλοσοφία ήταν ο πρώτος μεγάλος, μόνιμος και αιώνιος έρωτάς του. Πράγματι, «ο Μπαγιόνας ήταν «κατ’ εξοχήν» φιλόσοφος» (Ε. Μπιτσάκης). Ο δεύτερος μεγάλος έρωτάς του ήταν η Ιστορία, για την οποία τον τελευταίο καιρό σχεδίαζε τη συγγραφή σχετικού έργου που δυστυχώς ο πρόωρος και αδόκητος θάνατός του ματαίωσε τη συγγραφή του, στερώντας το έτσι απ’ τη φτωχή πνευματική ζωή του τόπου και όχι μόνο.

Όμως τα πνευματικά ενδιαφέροντα του επαναστάτη μαρξιστή φιλοσόφου Α. Μπαγιόνα δεν περιορίζονταν μόνο στη Φιλοσοφία και την Ιστορία, αγκάλιαζαν επιπλέον την Κοινωνιολογία, Ψυχολογία, Λογοτεχνία, Παιδεία, Μουσική κ.λπ. αλλά και την Πολιτική που παρέμενε πάντα στο κέντρο των ενδιαφερόντων και συγκέντρωνε την ιδιαίτερη προσοχή του.

Σχετικά με τα νέα και επίκαιρα ιδεολογικο-πολιτικά ζητήματα ο Αύγουστος Μπαγιόνας διαπίστωσε έγκαιρα την επικίνδυνη αναβίωση και άνθιση του ανορθολογισμού στις μέρες μας και επισήμανε την αναγκαιότητα ανασκευής αυτού του αντιδραστικού ρεύματος ως αναπόσπαστο τμήμα της γενικότερης ιδεολογικής ταξικής πάλης δηλ. της πάλης του μαρξισμού ενάντια στην αντιδραστική αστική ιδεολογία στο σύνολό της και θεωρούσε «επιτακτικό το καθήκον της πάλης κατά του ανορθολογισμού και του σκοταδισμού που τα τελευταία χρόνια λυμαίνεται το δυτικό κόσμο και ιδιαίτερα τη χώρα μας, προσβάλλοντας ακόμα και προοδευτικούς ή έστω προοδευτικοφανείς διανοούμενους» (Α. Μ. 1982). Στην πάλη κατά του ανορθολογισμού εκτιμούσε ιδιαίτερα το έργο «Die Zerstoerung der Vernunft» (Βερολίνο 1954) του Ούγγρου ρεβιζιονιστή Georg Lukacs για τη σχεδόν ολοκληρωμένη - παρά τις όποιες ελλείψεις και τα υπαρκτά σοβαρά λάθη - και εύστοχη κριτική στο γερμανικό ιρασιοναλισμό (=ανορθολογισμό), χωρίς να συμμερίζεται τις λαθεμένες και ρεβιζιονιστικές απόψεις του. Είναι γνωστό ότι ο Georg Lukacs στο σημαντικό και ογκώδες έργο του υποκαθιστά την πρωταρχική βασική αντίθεση-πάλη μεταξύ υλισμού-ιδεαλισμού (σελ. 6 και 74) με την πάλη μεταξύ ρασιοναλισμού-ιρασιοναλισμού, που αποτελούν μόνο τμήμα της πρωταρχικής πάλης, υπερτονίζει την πάλη μεταξύ διαλεκτικής-μεταφυσικής σε βάρος του βασικού ζητήματος της φιλοσοφίας μ’ αποτέλεσμα την υποβάθμιση στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη την εξάλειψη-άρνηση του βασικού ζητήματος της φιλοσοφίας, κάτι που ανοιχτά ομολογεί-παραδέχεται αργότερα και ο ίδιος ο Georg Lukacs: σ’ αντίθεση με τους Στάλιν-Ζντάνοφ που θεωρούν «ολόκληρη την ιστορία της φιλοσοφίας ως πάλη μεταξύ υλισμού και ιδεαλισμού»… «Die Zerstoerung der Vernunft θέτει μια άλλη αντίθεση στο κέντρο της θεώρησης, δηλ. την πάλη μεταξύ ρασιοναλιστικής και ιρασιοναλιστικής φιλοσοφίας» (Georg Lukacs: Gelebtes Denken, eine Autobiographie im Dialog, σελ. 166 και 141-142, Frankfurt 1981).

Ο μαρξιστής Α. Μπαγιόνας δεν έμεινε ποτέ κλεισμένος στους «τέσσερις τοίχους» του γραφείου του και στις αίθουσες πανεπιστημιακής διδασκαλίας αλλά πήρε δραστήρια μέρος και μαχητικά στην ιδεολογική ταξική πάλη των ημερών του. Σημαντικότατη, σ’ αυτή την κατεύθυνση, υπήρξε η συμβολή του στην κριτική αναίρεση του αντιδραστικού νεοορθόδοξου ρεύματος στην οποία πρωτοστάτησε. Εμμένοντας με συνέπεια σε μαρξιστικές θέσεις αντιμετώπισε με την απαιτούμενη σοβαρότητα το σκοταδιστικό ρεύμα της λεγόμενης «νέας ορθοδοξίας» που «ήκμασε στο τέλος της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980» (Α. Μπαγιόνας), εξαπολύοντας εναντίον των εκπροσώπων του (Χρ. Γιανναρά, Κ. Μοσκώφ, Κ. Ζουράρι, κ.λπ.) μια σφοδρότατη αλλά τεκμηριωμένη πολεμική (για τη σειρά άρθρων Π. Νούτσος: Αύγουστος Μπαγιόνας στο: «ΟΥΤΟΠΙΑ», Νο 66, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2005 σελ. 21).

Ας μνημονευτεί εδώ μόνο το εξαιρετικά τεκμηριωμένο υπόμνημα του Α. Μπαγιόνα που υπέβαλε στην Πάντειο για την περίπτωση του θεολόγου Χρ. Γιανναρά, (υποψήφιου τότε για την έδρα της φιλοσοφίας), που αποτελεί καταπέλτη όχι τόσο για τις αντιδραστικές του απόψεις αλλά προπαντός για την αγραμματοσύνη του σε φιλοσοφικά ζητήματα, και καταλήγει: «νομίζω ότι ο κ. Γιανναράς οψιμαθής και αυτοδίδακτος στις φιλοσοφικές σπουδές είναι ακατάλληλος για την πλήρωση της έδρας της Φιλοσοφίας της Παντείου Σχολής».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το υπόμνημα του Μπαγιόνα για το Γιανναρά δεν δέχτηκε να δημοσιεύσει κανένα απ’ τα έντυπα της επίσημης ρεβιζιονιστικής Αριστεράς – ενέργεια πολύ αποκαλυπτική για την τότε στάση της και χαρακτηριστική για τη μετέπειτα ως τα σήμερα αντεπαναστατική της πορεία: «πρέπει να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην «Πολιτιστική» που δέχτηκε να δημοσιεύσει το υπόμνημα που υπέβαλα στην Πάντειο και την λύπη μου για την απροθυμία άλλου περιοδικού να το δεχτεί» (Α. Μπαγιόνας: ο νεοσκοταδισμός στη φιλοσοφία, στο: «Πολιτιστική», τεύχος 18, Απρίλιος 1985, σελ.24-35). Για δε τη στάση των ρεβιζιονιστών «Κ»ΚΕ κ.λπ. σημειώνει: «ερωτηματικά προκαλεί η υποτονική και ανεπαρκής αντίδραση μεγάλου μέρους της Αριστεράς τόσο στην υπόθεση Γιανναρά όσο και στα πιο πρόσφατα συμπτώματα νεοσκοταδισμού που εμφανίστηκαν» (στο ίδιο, σελ. 25).

Αυτά συνέβαιναν γιατί ήδη στην ηγεσία του χρουστσωφικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ κυριαρχούσαν οι νεοορθόδοξες απόψεις, τις οποίες εκπροσωπούσε εντελώς ανοιχτά ο Κ. Μοσκώφ, στέλεχος του ΚΜΕ στη Θεσσαλονίκη που είχε προφανώς τη στήριξη της ηγεσίας, ο οποίος υποκαθιστώντας το μαρξισμό με αντιδραστικές θρησκευτικές απόψεις και αντικαθιστώντας τη μαρξιστική ορολογία με θεολογική ορολογία, πρόσφερε στα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ μια ρώσικη σαλάτα αντιμαρξιστικών χρουστσωφικών ρεβιζιονιστικών και αντιδραστικών «χριστιανικών» σκοταδιστικών νεορθόδοξων απόψεων, στις οποίες άσκησε οξύτατη κριτική ο Αύγουστος Μπαγιόνας, ο οποίος εξαιτίας αυτής της διαμάχης και της σαφούς φιλονεοορθόδοξης στάσης της ηγεσίας «αγανακτισμένος αποχώρησε από το ΚΚΕ» (Ε. Μπιτσάκης).

Σε κείνη την περίοδο οι Γιανναράς, Μοσκώφ, Ζουράρις, κυριολεκτικά αγράμματοι σε φιλοσοφικά ζητήματα, φλυαρούσαν αυτογελοιοποιούμενοι, διαδίδοντας αντιδραστικές ασυνάρτητες απόψεις, και έβριζαν τους πάντες, όπως ο Μοσκώφ που αποθρασυμένος σε άρθρο του στα «ΝΕΑ» έφτασε στο πιο ακραίο σημείο γελοιότητας και αντιδραστικότητας να μιλά για «νεοφασισμό» και να ισχυριστεί για τον Μπαγιόνα ότι «μένει να ζητήσει την εξορία τους στην Γυάρο ή στο Μακρονήσι» και ότι τάχα «ζητά αν και γόνος της μεγάλης εβραϊκής κοινότητας ν’ ανοίξουν νέα Νταχάου όπου θα εγκλειστούν αναθεωρητές, χεγγελιανοί και νεοορθόδοξοι, αλλά και οι κακοί εκείνοι κομμουνιστές που μελετούν την παραδομένη ιδεολογία…» («ΝΕΑ», 8/7/ 1985 και αναδημοσίευση «Πολιτιστική», τ.22, σελ. 18, Αύγουστος 1985).

Σ’ αυτή τη διαμάχη ο «Ριζοσπάστης» «δεν διευκρίνιζε τη θέση του» όχι «επειδή η ηγεσία του ΚΚΕ πάντα υποκλίνονταν μπροστά στους αστούς που έρχονταν στην αριστερά» αλλά επειδή στην ηγεσία του χρουστσωφικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ και του «Ριζοσπάστη» κυριαρχούσαν ήδη, απ’ τις αρχές, αν όχι νωρίτερα, της δεκαετίας του ΄80, αντιδραστικές νεοορθόδοξες απόψεις, κυριαρχία που στα επόμενα χρόνια δυνάμωσε και οδήγησε στη συγχώνευση των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστικών απόψεων με τις αντιδραστικές νεοορθόδοξες απόψεις (Ζουράρις-Κανέλλη, στενές σχέσεις με την αντιδραστική ηγεσία της εκκλησίας και το χουντοΧριστόδουλο, ταυτότητες κ.λπ. κλ.π).

Τελευταία προετοίμαζε τη συγκέντρωση σ’ ένα τόμο των σχετικών σημαντικών άρθρων συμπληρωμένα, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει την έκδοσή του.

Είναι πολύ θετικό και σημαντικό που ο Ευτύχης Μπιτσάκης κατέθεσε δημοσίως τη μαρτυρία του τόσο για τη γνωστή και σε μας συζήτηση στο «Κ»ΚΕ πάνω στο αντιδραστικό νεοορθόδοξο ρεύμα, μ’ αφορμή το θάνατο του Α. Μπαγιόνα (Ε. Μπιτσάκης: στερνό αντίο στον Αύγουστο Μπαγιόνα, «ΠΡΙΝ», 16/10/2005, σελ. 20) όσο προπαντός και για τη στάση της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας και εκείνη του Αύγουστου Μπαγιόνα επειδή συμβάλει στη διαμόρφωση μιας πιο ολοκληρωμένης και ακριβούς εικόνας για τα τεκταινόμενα τότε στο χώρο του χρουστσωφικού «Κ»ΚΕ.

Στον κύκλο των διανοουμένων ο μαρξιστής Μπαγιόνας είχε όχι άδικα τη φήμη του «σταλινικού». Μέσα στην ιδεολογικο-πολιτική θολούρα που επικρατεί στη «μεταπολιτευτική» περίοδο ως τα σήμερα είναι αλήθεια πως ο Αύγουστος Μπαγιόνας είναι ο μόνος που σε πολιτικό επίπεδο κινήθηκε σε επαναστατική μαρξιστική κατεύθυνση (χωρίς να παραβλέπεται η συμβολή άλλων διανοουμένων στην πάλη κατά του ανορθολογισμού, νεορθόδοξων απόψεων, σκοταδισμού, φασισμού, ρατσισμού κ.λπ.), πράγμα που αποτυπώνεται, ανάμεσα στ’ άλλα, καθαρά και με σαφήνεια και στο άρθρο με τίτλο «η σταλινική εξουσία στην ΕΣΣΔ» («Ελευθεροτυπία», «ΙΣΤΟΡΙΚΑ», Ιωσήφ Στάλιν, τευχ. 202, 11 Σεπτεμβρίου 2003, σελ. 44-49) στο οποίο: α) αντιτάσσεται και ανασκευάζει το μύθο της «εξομοίωσης Χίτλερ-Στάλιν» και υπερασπίζει το Στάλιν, β) θεωρεί τη σταλινική ΕΣΣΔ σοσιαλιστική χώρα, γ) μιλάει για «σταλινική εξουσία στην ΕΣΣΔ» που «οικοδόμησε νέο κοινωνικό σύστημα ανατρέποντας τον καπιταλισμό» δ) μιλάει για «σταλινισμό» και «σταλινική θεωρεία», ε) θεωρεί ότι με το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) «άρχισε η αντισταλινική εκστρατεία του Χρουστσώφ», στ) ότι με τον Χρουστσώφ άρχισε το πισωγύρισμα στον καπιταλισμό στη Σοβιετική Ενωση ή αλλιώς: «όπως σωστά παρατήρησε ο Μ. Θεοδωράκης («Ελευθεροτυπία» 5/5/2003) με τον Χρουστσώφ άρχισε η σήψη του υπό οικοδόμηση σοσιαλιστικού κοινωνικού σχηματισμού».

Απ’ την εντελώς σύντομη, μερική (ανορθολογισμός, νεοορθόδοξος σκοταδισμός, σοσιαλισμός ΕΣΣΔ) και ελλιπέστατη βέβαια αναφορά, γίνεται φανερό πως ο Αύγουστος Μπαγιόνας ανήκει σε κείνους τους στοχαστές που είχε τη θέληση και την ικανότητα να συλλάβει και να εκφράσει την τάση της εποχής του, να εκφράσει τις ανάγκες της, να στρατευτεί με το έργο του στο πλευρό της εργατικής τάξης και να συντονίσει τα βήματά του με το βήμα της ιστορίας – ερχόμενος σε ρήξη και με το χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό παρά τα όποια κατάλοιπα στο έργο του – κι ακριβώς σ’ αυτό συνίσταται η ιδιαίτερα σημαντική συμβολή του στην υπεράσπιση του επαναστατικού μαρξισμού σε μια εξαιρετικά δύσκολη και θολή ιστορική περίοδο, όπως η σημερινή, που πληθώρα αντιμαρξιστικά «άχυρα» προβάλλονται ως «μαρξισμός» αλλά και η μεγάλη αξία του συνολικού του έργου - έργο που ασφαλώς αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για τη νεολαία του τόπου η οποία πρέπει να μελετήσει ολόκληρο το σημαντικό έργο του.

Ο θάνατος του επαναστάτη μαρξιστή φιλοσόφου Α. Μπαγιόνα αποτελεί μεγάλη απώλεια για την πνευματική ζωή της χώρας και αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό τόσο στη μαρξιστική σκέψη όσο και στον προοδευτικό στοχασμό γενικότερα.

Πηγές:

Α. Μπαγιόνα: Έργα

Πολυετείς συζητήσεις με τον Α. Μπαγιόνα

Ε. Μπιτσάκη: Στερνό αντίο στον Αύγουστο Μπαγιόνα «ΠΡΙΝ», 16/10/2005, σελ. 20

Π. Νούτσος: Αύγουστος Μπαγιόνας, στο: «ΟΥΤΟΠΙΑ», Νο 66, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2005, σελ. 19-21

Διαβάστε Περισσότερα »

Συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την κινητοποίηση στις 4 Σεπτέμβρη στη Γαλλία

Στη Γαλλία αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις, όλα τα αριστερά κόμματα, ανάμεσά τους και το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF), τα συνδικάτα με πρώτη τη CGT που καταγγέλλει τον ''στιγματισμό των μεταναστών και της φτώχειας'', ετοιμάζονται να δώσουν μια μαχητική απάντηση στις αντιδημοκρατικές πρακτικές της κυβέρνησης Σαρκοζί.
Το Σάββατο 4 Σεπτέμβρη ετοιμάζονται διαδηλώσεις στις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας, με κεντρική αυτή στο Παρίσι με κεντρικό σύνθημα: “Απαντούμε στη πολιτική της ξενοφοβίας και της διαπόμπευσης” .
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF) σε ανακοίνωσή του, αναφέρει πως ο αγώνας είναι ευρύτερα απέναντι στο αστυνομικό κράτος και απαιτεί να σταματήσουν άμεσα οι αντιδημοκρατικές διακρίσεις του Σαρκοζί και της κυβέρνησής του  επισημαίνοντας πως “η αστυνομία και οι δυνάμεις καταστολής είναι παντού, το δίκαιο (η κοινωνική δικαιοσύνη) πουθενά”.
Την κινητοποίηση προβάλλει στην Ισπανία και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (μ-λ) μέσω της εφημερίδας του Octobre τόσο πρωτοσέλιδα όσο και με εκτενές άρθρο που συνοδεύεται με φωτογραφία από την κινητοποίηση της οργάνωσή μας έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία στην Αθήνα (10/8/2010) η οποία ήταν και η πρώτη κίνηση διεθνούς αλληλεγγύης στους Ρομά στην Ευρώπη.

Διαβάστε επίσης:

• 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ Η ΓΑΛΛΙΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΕΙ : “Απαντούμε στη πολιτική της ξενοφοβίας και της διαπόμπευσης”

• ΓΑΛΛΙΑ: Η φασιστική επιχείρηση επιταχύνεται

• ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΑΡΚΟΖΙ- ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ‘‘ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΕΩΝ’’ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΡΟΜΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

• ΚΚ Εργατών Γαλίας: Φτάνει πια με την αντιδημοκρατική εκτροπή του Σαρκοζί στο όνομα της ασφάλειας!

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφόρησε η τελική διακήρυξη του 22ου του Διεθνούς Κάμπινγκ Αντιιμπεριαλιστικής-Αντιφασιστικής Νεολαίας

Το 22ο Διεθνές Κάμπινγκ Αντιφασιστικής και Αντιιμπεριαλιστικής Νεολαίας που διεξήχθη στη Σμύρνη της Τουρκίας (3-12 Αυγούστου) ολοκληρώθηκε με επιτυχία.

Η τελική διακήρυξη ήδη κυκλοφορεί σε διάφορες γλώσσες και σύντομα θα μεταφραστεί και στα ελληνικά.

Προς το παρόν μπορείτε να την διαβάσατε στα αγγλικά:

Final Statement of the 22nd International Encampment of the Anti-Fascist and Anti-Imperialist Youth

Διαβάστε Περισσότερα »

Τουρκία: Όχι στη συνταγματική μεταρρύθμιση που επιχειρεί το AKP

Σε κοινή δήλωσή τους το Κόμμα Εργασίας (EMEP), το Κόμμα Ελευθερίας και Αλληλεγγύης (ODP) και το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TKP)  απορρίπτουν την συνταγματική μεταρρύθμιση που επιχειρεί η κυβέρνηση Ερντογάν.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΛΑΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ''ΠΕΡΑΣΑΝ''-Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Το επίδομα ανεργίας στην Ελλάδα είναι 454 ευρώ, 200 ευρώ κάτω από τον καθαρό βασικό μισθό του ανειδίκευτου εργάτη. Είναι το χαμηλότερο σε όλη τη ζώνη του ευρώ, με εξαίρεση την Πορτογαλία.
Το επίδομα ανεργίας στην Ελλάδα όταν δίνεται, έχει τη μικρότερη διάρκεια, καθώς διαρκεί μόνον 12 μήνες.
Οι προϋποθέσεις χορήγησης εκτός της απόλυσης-όταν κι’ αυτή δεν “παρουσιάζεται’’ σαν παραίτηση με εκβιασμούς των καπιταλιστών- είναι απαγορευτική για τη πλειοψηφία των ανέργων και εξαιρούμε εξ' αρχής  βέβαια, τους  ανασφάλιστους εργαζόμενους με “μαύρα χρήματα’’, μπλοκάκια κλπ. Συγκεκριμένα:

Αν άνεργος επιδοτείται για πρώτη φορά:
Θα πρέπει να έχει πραγματοποιήσει 80 ημέρες εργασίας το χρόνο τα δύο προηγούμενα χρόνια, πριν από την επιδότησή του. Το τελευταίο όμως 14μηνο πρέπει να έχει συμπληρώσει 125 ημέρες εργασίας, χωρίς να υπολογίζονται οι τελευταίοι δύο μήνες.
Επίδομα ανεργίας παίρνει και ο ασφαλισμένος που έχει πραγματοποιήσει στα δύο προηγούμενα, πριν από την απόλυσή του έτη, 200 ημέρες εργασίας (χωρίς να υπολογίζονται οι δύο τελευταίοι μήνες), από τις οποίες 80 ημέρες, το λιγότερο το χρόνο
Αν επιδοτείται για δεύτερη φορά:
Θα πρέπει να έχει πραγματοποιήσει 125 ημέρες εργασίας το τελευταίο 14μηνο, πριν από την απόλυσή του, χωρίς να υπολογίζονται (στις 125) οι ημέρες εργασίας των δύο τελευταίων μηνών. Για τους απασχολούμενους σε τουριστικά και εποχιακά επαγγέλματα αρκούν 100 ημέρες εργασίας το τελευταίο 12μηνο. Για ορισμένες κατηγορίες (π.χ. αλιεργάτες ) αρκούν 100 ημέρες εργασίας το τελευταίο 14μηνο.
Αυτό, το επίδομα ανεργίας της ντροπής, αυτό που για τον εργαζόμενο σε παραγωγική ηλικία σημαίνει καταδίκη σε ΠΕΙΝΑ, μπαίνει στο στόχαστρο της κυβέρνησης με βάση το μνημόνιο της χρεοκοπίας και της καταλήστευσης - εξαθλίωσης, που την ακολουθούν. Πρέπει μας λένε να δίνεται με κοινωνικά κριτήρια (!), δηλαδή γι' αυτά τα 454 ευρώ ,πρέπει να εξετάζεται πριν δοθούν, η συνολική οικονομική κατάσταση του άνεργου. Γιατί είναι γνωστό πως πλήθος παρασιτοκαπιτα-ληστές συνωστίζονται στα γραφεία του ΟΑΕΔ για να εισπράξουν αυτό το τεράστιο ποσό. Ακόμη θα πρέπει να διακόπτεται άμεσα η χορήγησή του, αν ο επιδοτούμενος δεν δεχτεί να αποδεχτεί την πρώτη εργασία που θα του προτείνει ο ΟΑΕΔ.(!)....εδώ ανεξάρτητα από κοινωνικά κριτήρια, κριτήρια εμπειρίας και μόρφωσης.
Κάποια πράγματα δεν μπορούν να περνούν έτσι, δεν μπορούν να επιχειρούνται καν, σε μια χώρα με τη φτώχεια, την ανεργία, την απόλυτη εξαθλίωση της εργατικής τάξης  να εντείνονται μέρα τη μέρα. Ανεξάρτητα και κόντρα στους κάθε λογής εργατοπατέρες θα πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τα πρωτοβάθμια σωματεία να εκφράσουν την κοινή οργή της τάξης, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις στα κεντρικά γραφεία του ΟΑΕΔ. Να οργανώσουν άμεσα αγωνιστικές διαμαρτυρίες στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα ( και σε όσες μεγάλες πόλεις γίνει κατορθωτό) και να καλέσουν όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, έλληνες και μετανάστες να διαδηλώσουν στη πράξη πως κάποια πράγματα τουλάχιστον, ΔΕΝ ΘΑ  ΠΕΡΑΣΟΥΝ.

Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55

Διαβάστε Περισσότερα »

Να σταματήσει-καταργηθεί η χρηματοδότηση των κομμάτων από τους φόρους του λαού

Προκλητική η αύξηση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα εν μέσω χρεωκοπίας

Σε αύξηση της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα κατά 11,5 εκατομμύρια ευρώ προχώρησε η κυβέρνηση του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ στα μέσα Ιουλίου, ανεβάζοντας το ποσό για το 2010 από 37,2 εκατομμύρια ευρώ στα 48,8 εκατομμύρια, ανακαλώντας με αυτό τον τρόπο μερικώς τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα που δημαγωγικά είχε εξαγγείλει λίγους μήνες πριν και η οποία στην ουσία δεν ήταν, παρά η άτοκη αφαίρεση των υπερβάσεων αλλά και των προκαταβολών χρηματοδότησης των κομμάτων κατά το 2009. Σαν «μείωση» δηλαδή παρουσιάστηκε αρχικά, η επιστροφή του χρέους των κομμάτων στο κράτος.
Αυτό σημαίνει ότι τελικά η επιπλέον χρηματοδότηση που θα λάβουν τα κόμματα θα είναι περίπου 4,5 εκ. ευρώ για τη ΝΔ, 4,2 εκ. για το ΠΑΣΟΚ, 1,2 εκ. ευρώ για το «Κ»ΚΕ, 900.000 για τον ΣΥΡΙΖΑ, 700.000 ευρώ για τον ΛΑΟΣ και 35.000 ευρώ για τους Οικολόγους Πράσινους.
Η συνολική χρηματοδότηση για το 2010 (συμπεριλαμβανομένης της «οικονομικής ενίσχυσης για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς») διαμορφώνεται στα 19,9 εκ. ευρώ για το ΠΑΣΟΚ, 15 εκ. ευρώ για τη ΝΔ, 4,7 εκ. ευρώ για το «Κ»ΚΕ, 4 εκ. ευρώ για τον ΛΑΟΣ, 3,5 εκ. ευρώ για τον ΣΥΡΙΖΑ και 1,75 εκ. ευρώ για τους Οικολόγους Πράσινους.
Θυμίζουμε ότι τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα λαμβάνουν, εκτός από την τακτική χρηματοδότηση, έκτακτες χρηματοδοτήσεις κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Μέσα στο 2009 τα κόμματα χρηματοδοτήθηκαν επιπλέον με 17,9 εκατ. ευρώ για τις βουλευτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές.
Με αυτό τον τρόπο το διαχρονικό αίσχος της κρατικής χρηματοδότησης στα κόμματα, με χρήματα που προέρχονται από τη βαριά φορολογία του λαού και πλέον με την αφαίμαξη των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων μέσω των μέτρων που επιβάλουν Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ, όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά αυξάνεται κιόλας σε μία περίοδο όπου η εργατική τάξη και πλατιές λαϊκές μάζες βιώνουν την εξαθλίωση.
Η αύξηση της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα αποτελεί ένα επιπλέον δώρο του αστικού κράτους στα κόμματα-υπηρέτες των καπιταλιστών για τις υπηρεσίες που τους προσφέρουν σε μία δύσκολη για το σύστημα περίοδο λόγω της διογκούμενης λαϊκής αγανάκτησης.
Για να διαπιστώσει κανείς το μέγεθος της εξάρτησης των κομμάτων αυτών από την κρατική χρηματοδότηση επισημαίνουμε την έρευνα του Χρ. Βερναρδάκη στο ΒΗΜΑ (20/12/2009) βασισμένη στους ισολογισμούς που κατέθεσαν τα κόμματα όπου αποκαλύπτεται ότι: «Τα έσοδα της ΝΔ το 2007 προέρχονται κατά 50,5% από την κρατική χρηματοδότηση και κατά 42% από τραπεζικά δάνεια και ενισχύσεις. Η συμμετοχή των μελών είναι μηδενική, ενώ και το ποσοστό συμμετοχής των οικονομικών εξορμήσεων φτάνει μόλις το 2,5%. Στο ΠαΣοΚ το ποσοστό της κρατικής χρηματοδότησης φτάνει για το ίδιο έτος το 34,4% των συνολικών εσόδων, ενώ το 62,6% προέρχεται από τραπεζικά δάνεια. Αντιθέτως, από τις κάρτες μελών τα έσοδα αντιπροσωπεύουν το 0,01% των συνολικών εσόδων και, αν προστεθούν και τα έσοδα από οικονομικές εξορμήσεις, το ποσοστό φτάνει το 1,4%. Τέλος, για το ΚΚΕ η κρατική χρηματοδότηση αποτελεί το 55,3% των συνολικών εσόδων, ενώ το 12% προέρχεται από τραπεζικά δάνεια. Το ποσοστό συμμετοχής των κομματικών οργανώσεων (μελών) αντιπροσωπεύει μόλις το 2,3% των συνολικών εσόδων του κόμματος, ενώ αν προστεθεί και το ποσόν των οικονομικών εξορμήσεων μετά βίας ξεπερνά το 10%. Ίδια εικόνα παρατηρείται τόσο για τον ΛΑΟΣ όσο και για τον ΣΥΝ. Για τον πρώτο το 2008 η κρατική χρηματοδότηση αντιπροσωπεύει το 75% των συνολικών εσόδων του, ενώ οι οικονομικές εξορμήσεις το 0,3% (δεν αναφέρεται κανένα ποσόν από εισφορές μελών). Για τον ΣΥΝ το μέσο ποσοστό της κρατικής χρηματοδότησης στα συνολικά έσοδά του φτάνει για όλη την περίοδο 1997-2007 το 81,3%, ενώ το ποσοστό συμμετοχής των μελών εμφανίζεται οριακά μηδενικό».
Ενώ μάλιστα είναι προκλητικό ότι τα κοινοβουλευτικά κόμματα «όχι μόνο ξόδεψαν την κρατική επιχορήγηση που τους δόθηκε, αλλά τα περισσότερα έχουν πάρει δάνεια, συνολικού ύψους 244,2 εκατ. ευρώ, υποθηκεύοντας, ορισμένα ακόμη και ως το 2015, τις μελλοντικές επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η ΝΔ χρωστά τα περισσότερα, 120 εκατ. ευρώ, και το ΠαΣοΚ 114,8 εκατ. Ευρώ» και σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, «το ΠαΣοΚ οφείλει στην Αγροτική Τράπεζα 96,8 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2013), στη Μarfin 10 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2015) και στην Τράπεζα Πειραιώς 5 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2015). Η ΝΔ χρωστά 105 εκατ. ευρώ στην Αγροτική Τράπεζα (λήξη σύμβασης 2013) και 15 εκατ. στην Τράπεζα Πειραιώς (λήξη σύμβασης 2015). Το ΚΚΕ χρωστά στην Εθνική Τράπεζα 4,4 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2010), ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά στην Εθνική Τράπεζα 6 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης το 2014) και οι Οικολόγοι Πράσινοι χρωστούν 800.000 ευρώ (λήξη σύμβασης το 2010)». (ΒΗΜΑ, 16/7/2010)



Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην περίπτωση της χρηματοδότησης από το αστικό κράτος των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων «Κ»ΚΕ και ΣΥΝ (αλλά και των υπόλοιπων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που κατά τα άλλα ισχυρίζονται ότι αναφέρονται στη «ριζοσπαστική αριστερά» ή την «επαναστατική αριστερά»), τα οποία από τη μία πλευρά διακηρύσσουν ότι είναι υπερασπιστές των συμφερόντων των εργαζομένων (κάποια απ’ αυτά διακηρύσσουν ως προγραμματικό στόχο κάποια «επανάσταση») και από την άλλη δε διστάζουν να συμμετάσχουν στην κλοπή των χρημάτων του ελληνικού λαού, γεγονός που τα καθιστά για ένα ακόμα λόγο υπόλογα στην εργατική τάξη και το λαό της Ελλάδας. Η κρατική χρηματοδότηση τους, δηλαδή η οικονομική τους εξάρτηση από το αστικό κράτος, καθιστά τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα των «Κ»ΚΕ και ΣΥΝ συνολικά εξαρτημένα από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του γιατί αποτελεί μια ξεκάθαρη και στην πράξη υποταγή και υπαγωγή τους στο κράτος της δικτατορίας της αστικής τάξης. Είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη «δήλωσης μόνιμης νομιμοφροσύνης» στο αστικό καθεστώς. Μια δήλωση, που δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν «τακτική κίνηση», όταν ουσιαστικά αλλά και τυπικά προϋποθέτει την πλήρη υποταγή στο αστικό σύνταγμα που αποτελεί το βασικό κανονιστικό πλαίσιο του κράτους.
Ενδεικτικό της κατάντιας των σοσιαλδημοκρατών του Περισσού είναι άρθρο που δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη», στο οποίο όχι μόνο δεν ασκείται έστω και δημαγωγικά κάποια κριτική στο αίσχος της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα ή έστω στην αύξηση της και επομένως αποδεικνύεται ότι το «Κ»ΚΕ συναινεί με αυτή την κίνηση της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ (αν δεν είχε ζητήσει και το ίδιο το «Κ»ΚΕ μία τέτοια ρύθμιση), αλλά το άρθρο αυτό αποτελεί πιστή αναπαραγωγή της γραμμής της κυβέρνησης αφού αναφέρεται μόνο σε μείωση της κρατικής χρηματοδότησης – είναι τουλάχιστον προκλητικό ότι στο άρθρο αυτό δεν αναφέρεται πουθενά ότι η χρηματοδότηση θα είναι αυξημένη σε σχέση με τα όσα είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση λίγους μήνες νωρίτερα – με στόχο να αποπροσανατολίσει τα μέλη του «Κ»ΚΕ και τους αναγνώστες του «Ριζοσπάστη». Προκειμένου οι αναγνώστες να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη πληροφόρηση και να σχηματίσουν δική τους γνώμη, αναδημοσιεύουμε το κύριο τμήμα του άρθρου του «Ριζοσπάστη» για το ζήτημα: «Στο θέμα που δημιουργήθηκε από δημοσιεύματα του Τύπου για το ποσό της επιχορήγησης των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό, παρενέβη χτες με ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών. Όπως ισχυρίζεται, η χρηματοδότηση του έτους 2010 είναι μειωμένη κατά 10% συγκριτικά με το 2009 και διαμορφώθηκε στα 52,7 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, μειώθηκε στα 48,8 εκατ. ευρώ, ύστερα από συμψηφισμό των οφειλών που προκύπτουν προς το κράτος, εξαιτίας της υπέρβασης της χρηματοδότησης που έλαβαν τα κόμματα το έτος 2009 σαν ποσοστό του προϋπολογισμού.» («Ρ», 17/7/2010, σελ. 13). Το άρθρο συνεχίζει με τη δήλωση ότι «το ΚΚΕ ουδέποτε ζήτησε τέτοια ρύθμιση και δε συμμετείχε σε καμιά τέτοια συζήτηση», όμως συμμετέχει ανελλιπώς στην είσπραξη του αντιτίμου της ταξικής υποταγής του, θα συμπληρώναμε εμείς.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η τακτική και η έκτακτη χρηματοδότηση δεν είναι ο μοναδικός τρόπος όπου τα αστικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα λαμβάνουν χρήματα από το αστικό κράτος. Για παράδειγμα μέσω διαφημιστικής δαπάνης του Δημοσίου το 2008 ο Ριζοσπάστης έλαβε 758.815 ευρώ ενώ η Αυγή 354.393 ευρώ.

Φυσικά καμιά έκπληξη δε δημιουργεί το γεγονός ότι το αστικό κράτος, ένα όργανο της αστικής τάξης με σκοπό την καταπίεση των εκμεταλλευόμενων τάξεων μα και την υπεράσπιση-διαιώνιση του καπιταλισμού, χρηματοδοτεί τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα των «Κ»ΚΕ και ΣΥΝ, τα οποία ενώ διακηρύσσουν ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια σε αυτά των καπιταλιστών, στην πραγματικότητα δρουν ως πράκτορες της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα και εξαπατώντας-αποπροσανατολίζοντας τις εργαζόμενες μάζες μπαίνουν εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων τους. Η χρηματοδότηση των κομμάτων από το αστικό κράτος είναι αντίθετη στις παραδόσεις και τις πρακτικές του κομμουνιστικού κινήματος, καθώς βασική αρχή των κομμουνιστικών κομμάτων ήταν ανέκαθεν η οικονομική τους αυτοτέλεια στο πλαίσιο της διατήρησης της ανεξαρτησίας τους από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του.
Οι επαναστάτες κομμουνιστές, οι μαρξιστές-λενινιστές-σταλινιστές, έχουν ως πάγια θέση τους την κατάργηση της απαράδεκτης κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα που προκύπτει από την κατάφωρη κλοπή των χρημάτων των πλατιών λαϊκών μαζών και συμβάλει στην επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης.

Διαβάστε Περισσότερα »

Η πρόταση μας για την έξοδο από την κρίση με δυο λόγια

- Μονομερής στάση πληρωμών του τοκογλυφικού χρέους-- Έξοδος από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ σε άμεση προοπτική εξόδου από την ΕΕ

Περισσότερα: ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΤΟΥ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ –ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ-ΕΥΡΩ ΣΤΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε

Διαβάστε Περισσότερα »

“Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέχθηκαν οι Σπέτσες για το σόου των Γκλύξμπουργκ”

Σχόλιο αναγνώστη του blog:

Διαβάζοντας το προηγούμενο σχόλιο με το οποίο συμφωνώ θέλω να επισημάνω ότι δεν είναι τυχαίο ότι επιλέχθηκαν οι Σπέτσες για το σόου των Γκλύξμπουργκ. Σύμφωνα με την σημερινή Ελευθεροτυπία: “Ο πλέον προσφιλής τόπος στην Ελλάδα ήταν οι Σπέτσες. Και πού αλλού να πήγαιναν, αφού στο επί χούντας δημοψήφισμα για το πολιτειακό ήταν το γεωγραφικό διαμέρισμα που ξεπέρασε στα «ναι» υπέρ της βασιλείας ακόμα και τη Λακωνία (68%) με το ποσοστό ρεκόρ 73%!”.

Διαβάστε Περισσότερα »

Φιλομοναρχικές εκπομπές στην ιδιωτική τηλεόραση

Σχόλιο αναγνώστη του blog:

Παρακολούθησα σήμερα τις ζωντανές μεταδόσεις των ιδιωτικών καναλιών Alpha και Alter από τις Σπέτσες μ’ αφορμή τον γάμο του γιού του Κωνσταντίνου Γκλύξμπουργκ.

Οι μεταδόσεις είχαν έντονο το φιλομοναρχικό-φιλοβασιλικό στοιχείο με αποκορύφωμα τις δηλώσεις του γνωστού Χρήστου Ζαμπούνη στο Alpha όπου έκανε λόγω για “πρίγκιπα Νικόλαο”(!) και “πρίγκιπα Παύλο”(!)

Και στις δυο μεταδόσεις ακούστηκαν σχόλια για “βασιλικό γάμο”(!!!)

Τέτοιες ενέργειες χύνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης και των κύκλων των Γκλύξμπουργκ.

Από το γάμο του Νικόλαου Γκλύξμπουργκ δε θα μπορούσε να λείπει βέβαια ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Αλέξανδρος Λυκουρέζος κάτι που μας θύμισε τις αλήστου μνήμης εποχές με το γάμο του Παύλου Γκλύξμπουργκ στον οποίο ήταν παρόντες 10 βουλευτές (ανάμεσά τους ο Καρατζαφέρης)  και 15 βουλευτές της μοναρχοφασιστικής ΝΔ. Δεν έλειψαν βέβαια και γνωστοί έλληνες καπιταλιστές όπως ο Βαρδινογιαννης κ.α.

Είναι απαράδεχτη η προβολή του γάμου ενός εκ των Γκλύξμπουργκ με τέτοιο τρόπο από την ελληνική τηλεόραση και αποτελεί πρόκληση για τους χιλιάδες λαού που πάλεψαν για την κατάργηση της βασιλείας στην χώρα μας.

Διαβάστε Περισσότερα »

Στοιχεία για την χρηματοδότηση των κομμάτων

Το φύλλο της κυβέρνησης που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο και τα ποσά που χρωστάνε τα κοινοβουλευτικά κόμματα στις τράπεζες όπως δημοσιεύτηκε στην “Ελευθεροτυπία”. Σύντομα θα δημοσιεύσουμε μια ανάλυση για την χρηματοδότηση των κομμάτων...

Διαβάστε Περισσότερα »

Νέες υπογραφές στο κείμενο αλληλεγγύης

Το κείμενο αλληλεγγύης στους εργαζομένους και το λαό της Ελλάδας υπέγραψαν οι οργανώσεις:

Organizzazione Comunista Marxista-Leninista di Linea Rossa – Genova

Sindacato Lavoratori in Lotta

Sindacato di base RdB di Pinerolo

Gruppo Atei Materialisti Dialettici (GAMADI)

Mensile “La Voce”

Terra e Liberazione

Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα (Μπολσεβίκοι) – AUCP(B)

Μαρξιστική Λενινιστική Κομμουνιστική Οργάνωση  "ligne rouge" de Gênes,

Μαρξιστικό Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΤΟ σ. ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Σαν ακροπάτητος(;) αητός μας ήρθες
Μες τη μεσημεριάτικην ετούτην ώρα!

Σε φέραν οι μανάδες με το κλάμα…
Και τα παιδιά που πέσαν πολεμώντας…

Κι’ όσοι, με τη μεγάλη σου φωνή γινήκαν
Ήρωες της ζωής, τιτανομάχοι!...
Στις φυλακές, στα κορφοβούνια και στις πόλεις...
Στης Λευτεριάς, σύμβολο Εσύ, την Ιστορία...

Δική σου είναι η γενιά που μας [δυσανάγνωστη λέξη]
Κι’ από τη φλόγα σου όλα ποτιστήκαν
Κληρονομιά να γίνουν στους αιώνες
Οι ανθρώπινες ελπίδες κι’ οι θυσίες

Κι’ όλα με μιάς με το μυαλό σου φωτιστήκαν
Κι’ όλα κατόπιν γίναν πόνοι κι αγωνία,
Σ’ ένα τραγούδι που το λέγαν πολεμώντας!...

Κι’ ήταν η αδάμαστη ψυχή που [...]ρούσε
Μες του Λαού τη δύναμη και φλόγα,
Το αιμάτινο στεφάνι να σου δώσει
Του Λυτρωμού μαζί και της Ειρήνης!...

Στον ερχομό σου που αγρυπνά μια Πολιτεία

30/5/45

Μήτσος Λέσβιος

Ριζοσπάστης, Παρασκευή 1 Ιούνη 1945, σελ. 2

Διαβάστε Περισσότερα »

Διακήρυξη της Περιφερειακής Συνάντησης Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων

Δεν είναι αλήθεια ότι η σημερινή κρίση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού ξεπερνιέται και ότι υπάρχουν χειροπιαστές ενδείξεις ανάκαμψης όπως ισχυρίζονται τα φερέφωνα του ιμπεριαλισμού. Αντίθετα, βαθαίνει και απλώνεται σε όλες τις οικονομίες του κόσμου κάνοντας ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της στο παραγωγικό, χρηματοπιστωτικό και εμπορικό τομέα. Κύρια, όμως, επιτίθεται στη καθημερινή ζωή των εργατών απ’ όλες τις ηπείρους και των λαών στις εξαρτημένες χώρες. Οι πιο δραματικές της επιπτώσεις φαίνονται στους εκατομμύρια απολυμένους εργάτες, στην μείωση των μισθών και την περικοπή κοινωνικών υπηρεσιών.

Η κρίση, που ξέσπασε αρχικά στο άντρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, εξαπλώθηκε σε όλες τις ηπείρους χωρίς καμιά χώρα να είναι σε θέση να την αποφύγει. Γι’ αυτό το λόγο το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του προχωρούν σε μια σειρά επιθετικών οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών και στρατιωτικών ενεργειών προκειμένου να πληρώσουν την κρίση οι λαοί και οι εξαρτημένες χώρες. Ισχυροποιούν τους στρατούς εισβολής που διαθέτουν προετοιμάζουν περιφερειακούς πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και στηρίζουν δυνάμεις κατοχής όπως το Ισραήλ.

Παρόλ’ αυτά, σε όλες τις χώρες και ιδιαίτερα στην Ευρώπη η εργατική τάξη και οι λαοί δίνουν ηχηρή απάντηση με κινητοποιήσεις και γενικές απεργίες εκφράζοντας, έτσι, την απόρριψη των οικονομικών μέτρων του ιμπεριαλισμού και την επιθυμία τους να τα πολεμήσουν. Ξεχωρίζει το παράδειγμα της εργατικής τάξης και της νεολαίας της Ελλάδας.

Οι ΗΠΑ ενισχύουν το ρόλο τους ως ιμπεριαλιστική δύναμη, προσπαθούν να διατηρήσουν τις θέσεις τους και να εδραιώσουν την ηγεμονία τους στην Λατινική Αμερική. Καθώς αντιμετωπίζουν την αντίσταση των λαών και την πρόοδο σημαντικών δημοκρατικών και πατριωτικών θέσεων, κλιμακώνουν την πολιτική και στρατιωτική επίθεσή τους: με τη συνέχεια του Σχεδίου Κολομβία και την εγκατάσταση εφτά στρατιωτικών βάσεων στη χώρα, τον εκσυγχρονσμό του 4^ου Στόλου και την αποστολή του κατα μήκος των ακτών της αμερικανικής ηπείρου, το Σχέδιο Μερίδα στο Μεξικό, το πραξικόπημα στην Ονδούρα, τη στρατιωτική κατοχή της Αϊτής, το στενότερο αποκλεισμό της Κούβας καθώς και με την επέλαση σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο οργανώνοντας παραστρατιωτικές ομάδες, «επιχειρήσεις» κατά των ναρκωτικών, την στρατιωτικοποίηση των καθεστώτων κλπ.

Προσπαθούν να επανακτήσουν τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο των δημοκρατικών χωρών και των κυβερνήσεων που τις καταγγέλλουν και έρχονται σε αντιπαράθεση μαζί τους κάνοντας χρήση φανερών και μυστικών μέσων ανάμειξης και ενεργοποιώντας διαδικασίες αποσταθεροποίησης όπως στη Βενεζουέλα, τη Βολιβία και τη Νικαράγουα.

Οι ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρώπης και κυρίως, η Γερμανία, η Αγγλία και η Ισπανία επεκτείνουν τις επενδύσεις και τις πιστώσεις τους στη περιοχή και ενθαρρύνουν το εμπόριο. Αρκετές λατινοαμερικανικές χώρες βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις ή έχουν ήδη συνάψει εμπορικές συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτές οι σχέσεις οικονομικής εξάρτησης είναι υπεράνω της πολιτικής.

Επί αρκετές δεκαετίες, ο ιαπωνικός ιμπεριαλισμός απλώνει τα οικονομικά και εμπορικά πλοκάμια του στη περιοχή και είναι μεταξύ των δυνάμεων που ανταγωνίζονται για οικονομική κυριαρχία στην Λατινική Αμερική.

Στα πρόσφατα χρόνια και ο κινεζικός ιμπεριαλισμός έχει διεισδύσει ορμητικά σε διάφορες χώρες στην Λατινική Αμερική. Επενδύει στην εξόρυξη μεταλλευμάτων, πετρελαίου, στο κατασκευαστικό τομέα και αλλού. Εισβάλει σε όλες τις χώρες και έχει γίνει πιστωτής των κυβερνήσεων. Η κινεζική επέλαση στην περιοχή έχει δυναμώσει σημαντικά και ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες.

Στην Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, η κρίση έχει σοβαρές συνέπειες κυρίως στις φτωχές και στις περισσότερο εξαρτημένες χώρες. Βυθίζει τις οικονομίες των χωρών σε δραστική μείωση του παραγωγικού τους δυναμικού, σε ελλείμματα, σε σοβαρή μείωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Προκαλεί αύξηση του εξωτερικού χρέους, των απολύσεων, της ανεργίας, την διάδοση της υποαπασχόλησης και την επέκταση της παραοικονομίας. Επιφέρει σοβαρές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, την κοινωνική ασφάλεια και μια λυσσαλέα επίθεση ενάντια στα πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πνευματικές κατακτήσεις. Μολονότι η κρίση παρουσιάζει διακυμάνσεις στην ένταση, και, μερικές φορές, ενδείξεις ανάκαμψης, δεν έχει φτάσει ακόμα στο απόγειό της. Συνεχίζει να οξύνεται και οι πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές της συνέπειες επηρεάζουν τη ζωή των χωρών και τις συνθήκες της εργατικής τάξης, των λαών και της νεολαίας της ηπείρου.

Για αρκετά χρόνια σημειώνεται άνοδος της πάλης των μαζών. Τα λαϊκά κινήματα αναγεννιούνται, διευρύνονται και γίνονται όλο και περισσότερο πολιτικοποιημένα. Η πάλη για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας απέναντι στον ιμπεριαλισμό, για την υπεράσπιση των πλουτοπαραγωγικών πηγών απέναντι στη λεηλασία και την αδιάκριτη εκμετάλλευση δίνει νέα πνοή στα κοινωνικά κινήματα. Η σύγκρουση ενάντια στην καταπίεση, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, την στρατιωτικοποίηση, τα πραξικοπήματα, η πάλη για τη δημοκρατία και τις πολιτικές ελευθερίες αποτελούν μέρος της δράσης των εργαζόμενων μαζών και της νεολαίας. Το συνδικαλιστικό κίνημα μάχεται γενναία ενάντια στις απολύσεις, για το δικαίωμα στη δουλειά, για μισθολογικές αυξήσεις, για την το δικαίωμα στην απεργία και για συλλογικές διαπραγματεύσεις, για κοινωνική ασφάλεια και αξιοπρεπείς συντάξεις. Οι αγρότες αγωνίζονται σκληρά για τη γή και τα δικαιώματά τους σ’ όλες τις χώρες. Οι ιθαγενείς σηκώνουν κεφάλι υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους και συμμετέχοντας στον αγώνα για κοινωνική αλλαγή. Οι εργαζόμενες γυναίκες και οι οικολόγοι μπαίνουν και αυτοί με την δράση τους στην πορεία χειραφέτησης των εργατών και των λαών.

Η άνοδος της πάλης των μαζών συμπίπτει με την αποτυχία των και την εξάντληση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, με την αύξηση των αντιθέσεων μέσα στην αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό, δημιουργώντας καινούργια σενάρια και ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη ταξικών συγκρούσεων από τη μεριά των εργαζόμενων μαζών, των λαών, της νεολαίας, και για τη δουλειά των αριστερών και επαναστατικών κομμάτων και οργανώσεων.

Η πάλη των μαζών δεν σφραγίστηκε μόνο από την υπεράσπιση των κατακτήσεων τους αλλά και από την επιθυμία για αλλαγή. Αυτός ο πόθος προβλήθηκε στον εκλογικό πολιτικό αγώνα, εκφράστηκε με την ψήφο σε κόμματα και οργανώσεις που προτείνουν την αλλαγή, και συνέβαλε στην εκλογή δημοκρατικών και προοδευτικών κυβερνήσεων μερικές από τις οποίες, στην Βενεζουέλα και την Βολιβία, έχουν ψηλά στις θέσεις τους, την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, των δικαιωμάτων των λαών και αντιμάχονται την ιμπεριαλιστική επικυριαρχία και τις επιθέσεις της ντόπιας αντίδρασης. Απ΄ την άλλη μεριά, η πίεση του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης οδηγεί αρκετές απ’ αυτές τις κυβερνήσεις στο ρεφορμισμό και σε πολιτικές συμφιλίωσης με τον ιμπεριαλισμό και τις ολιγαρχίες. Μετακινούνται προς τα δεξιά και ως αποτέλεσμα συγκρούονται και καταστέλλουν το συνδικαλιστικό κίνημα, τις κοινωνικές οργανώσεις, τα κινήματα των ιθαγενών, τις αριστερές και επαναστατικές οργανώσεις όπως συμβαίνει στον Ισημερινό με την κυβέρνηση Κορέα.

Όλη αυτή η κοινωνική και πολιτική διαδικασία, η ανάπτυξη της πάλης των μαζών, η συμμετοχή σημαντικού τμήματος των μεσαίων στρωμάτων αποκρυσταλλώνεται στη δημιουργία μιας Τάσης για Αλλαγή σε πατριωτική, προοδευτική και αριστερή κατεύθυνση που επηρεάζει την κοινωνική και πολιτική ζωή σ’ όλες τις χώρες σε διαφορετικά επίπεδα και έκταση.

Αυτή η τάση εκφράζεται στην καλλιέργεια αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης στους εργάτες και τους λαούς, στην απόφασή τους να παλέψουν για εξουσία, για κοινωνική αλλαγή. Μέσα σ’ αυτήν την τάση, οι επαναστατικές ιδέες, η απόφαση για αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για τη συντριβή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Σ’ αυτό το καθήκον βρίσκεται η εκπλήρωση της αποστολής των Μαρξιστικών-Λενινιστικών κομμάτων μας και των άλλων επαναστατικών οργανώσεων.

Σ’ αυτό το νέο σενάριο με την άνοδο της κοινωνικής πάλης, την εδραίωση και διάδοση προλεταριακών επαναστατικών θέσεων, τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα έχουν καθήκον να ξεσκεπάσουν και να πολεμήσουν κάθε λογής θέσεις και ιδέες ρεφορμιστικού και αποπροσανατολιστικού χαρακτήρα μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Κάποιες απ’ αυτές εκφράζονται από κυβερνήσεις. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στη λεγόμενη «επανάσταση των πολιτών», την «Μπολιβαριανή επανάσταση», το κήρυγμα για ειρηνική επανάσταση, επανάσταση «της ψήφου», το «σοσιαλισμό του 21^ου αιώνα. Οι παρούσες συνθήκες βάζουν στην ημερήσια διάταξη την ιδεολογική και πολιτική πάλη μεταξύ επανάστασης και ρεφορμισμού.

Η ανάπτυξη της Τάσης για Αλλαγή μεταβάλλει τον συσχετισμό δυνάμεων στη Λατινική Αμερική και έχει οδηγήσει στην εκλογή αρκετών προοδευτικών και δημοκρατικών κυβερνήσεων ενώ, την ίδια στιγμή, ως απάντηση ο ιμπεριαλισμός και η αντίδραση στηρίζουν ανοιχτά φιλοϊμπεριαλιστικές κυβερνήσεις όπως αυτές της Κολομβίας, του Μεξικού και του Περού.

Η ορμή της πάλης των εργατών και των λαών, οι συνεπείς θέσεις αρκετών κυβερνήσεων και η αποφασιστικότητα άλλων να επαναδιαπραγματευθούν το καθεστώς εξάρτησή τους συμβάλλουν στην εμφάνιση αντι-ΗΠΑ πολιτικών πρωτοβουλιών όπως η ALBA (Μπολιβαριανή Συμμαχία της Αμερικής), ο οργανισμός κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής όπου δεν συμπεριλαμβάνονται οι ΗΠΑ και ο Καναδάς. Υπάρχουν, ακόμα, η UNASUR (Ένωση Εθνών της Νοτίου Αμερικής) η ίδρυση της τράπεζας του Νότου και το Sucre, το εικονικό νόμισμα που χρησιμοποιείται ως μέσο πληρωμής στις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των χωρών μελών. Εμείς, οι προλετάριοι επαναστάτες στηρίζουμε αυτές τις πρωτοβουλίες στα πλαίσια της αντιπαράθεσης με τη ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγμή, επισημαίνουμε τα όρια τους και εργαζόμαστε ώστε ενισχυθεί η αντιιμπεριαλιστική συνείδησή των λαών στην πάλη τους για κοινωνική απελευθέρωση.

Εμείς, οι Μαρξιστές-Λενινιστές λαμβάνοντας υπόψιν την ανάπτυξη των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, με την όλη την πρόοδο και τις κατακτήσεις τους, είμαστε παρόντες σ’ όλα τα πεδία μάχης. Υποστηρίζουμε πλήρως τα διάφορα πατριωτικά* και προοδευτικά μέτρα αλλά ταυτόχρονα προειδοποιούμε για τις αυταπάτες που μπορεί να προκαλέσουν στις μάζες. Επιμένουμε ότι η πραγματική αλλαγή θα έλθει ως αποτέλεσμα της ανατροπής του ιμπεριαλισμού, το θάψιμο του καπιταλισμού διαμέσου της επανάστασης, της κατάκτησης, δηλαδή, της εξουσίας με επαναστατικό τρόπο και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Για να οργανώσουμε την επανάσταση πρέπει να οδηγήσουμε την εργατική τάξη και τους λαούς στην πάλη ενάντια στην κρίση και τις συνέπειές της. Επαναλαμβάνουμε για μια ακόμα φορά ότι το οριστικό ξεπέρασμα της κρίσης, προς όφελος των εργατών, θα επιτευχθεί μόνο με την επανάσταση και τον σοσιαλισμό. Οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική λύση αποτελεί παυσίπονο και χρησιμεύει μόνο στην ανασυγκρότηση του καπιταλισμού. Τούτο δεν πάει να πει ότι αντιμετωπίζουμε παθητικά τις συνέπειες της κρίσης στις εργαζόμενες μάζες. Αντίθετα σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε μπροστά στους αγώνες της εργατικής τάξης και όλων όσων εκμεταλλεύονται και καταπιέζονται από το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό· στην πάλη ενάντια στις απολύσεις, για αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια στην πληρωμή του εξωτερικού χρέους, τις πολιτικές ξεπουλήματος των κυβερνήσεων. Πρέπει να είμαστε μπροστά στον αγώνα για οικοδόμηση μιας επαναστατικής συμμαχίας κάτω από την ηγεσία της εργατικής τάξης και με τη συμμετοχή της αγροτιάς, της νεολαίας των φτωχών στρωμάτων και των ιθαγενών λαών· για την εδραίωση των ιδεών της αλλαγής, των ιδανικών της επανάστασης και του σοσιαλισμού.

Την κρίση να την πληρώσουν οι υπεύθυνοι, οι καπιταλιστές!

Η μόνη λύση στη κρίση είναι η επανάσταση και τον σοσιαλισμός!

Εργάτες όλων των χωρών ενωθείτε!

Περιφερειακή Συνάντηση Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώνεων

Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας,
Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό),
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας της Δομινικανής Δημοκρατίας,
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Εκουαδόρ,
Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΗΓΕΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΣΕ:

«…Μια και μιλάμε για τις σχέσεις ανάμεσα στον Λαό και το ΔΣΕ πρέπει ν' αναφερθούμε ιδιαίτερα στον σλαβομακεδονικό λαό. Ο Λαός αυτός τα πρόσφερε όλα όσα είχε και δεν είχε για τον αγώνα. Παλαίβει μαζί με τον Ελληνικό Λαό αδερφωμένα γιατί ξαίρει ότι μόνο με την ενότητα αυτή θα συντριβούν οι μοναρχοφασίστες και θ' αποκτήσει την εθνική του λεφτεριά και την λέφτερη κρατική υπόσταση και ανάπτυξη του, έτσι όπως ο ίδιος την θέλει. Όμως την ενότητα αυτή την υπονομεύουν δύο εχθροί. Ο ένας είναι ο μεγαλοελλαδίτικός σωβινισμός, που έτσι είτε αλλιώς, ανοιχτά είτε κρυφά και ύπουλα καλλιεργεί την εθνική αντίθεση και διάσπαση, που θεωρεί τους σλαβομακεδόνες για κατώτερους ανθρώπους και δούλους, που κάνει διακρίσεις και αυθαιρεσίες σε βάρος τους, που σε μικρά είτε μεγάλα ζητήματα προσβάλλει τα εθνικά του αισθήματα. Αυτό το κακό πρέπει να το χτυπήσουμε κατακέφαλα και να το ξεριζώσουμε γιατί μόνο τον μοναρχοφασισμό εξυπηρετεί με την διάσπαση που εφαρμόζει, ενώ ταυτόχρονα δίνει τροφή στα εθνικιστικά και ξενοκίνητα στοιχεία μέσα στην σλαβομακεδονική μειονότητα, που κι αυτά καλλιεργούν την διάσπαση και υποσκάπτουν και εξασθενίζουν το ολοκληρωτικό δώσιμο τους στον αγώνα για την λεφτεριά. Γιατί υπάρχει και ο εχθρός αυτός που μάλιστα τον τελευταίο καιρό δραστηριοποιείται. Ξαίρουμε ποιοι είναι οι άνθρωποι αυτοί, από πού εμπνέονται και καθοδηγούνται, που έχουν τα κέντρα και τα ορμητήρια τους. Τα στοιχεία αυτά χρησιμοποιούν την μάσκα του εθνικιστή και λαοσωτήρα για να ξεγελούν τον κόσμο. Στην πραγματικότητα όμως εξασφάλισαν το τομάρι τους με την λιποταξία και εκμεταλλεύονται τις δυσκολίες που συναντά ο αγώνας μας και την δυσφορία που προκάλεσε σε ορισμένους κύκλους του σλαβομακεδονικού Λαού η επιστράτευση των γυναικών, χτυπάν πισώπλατα με το στιλέτο τους τον ίδιο τον Λαό, οργανώνοντας λιποταξίες από το ΔΣΕ προς τις φωλιές τους. Τους προδότες αυτούς και αυτούς που τους καλύπτουν και τους ενισχύουν θ' αναγκαστούμε να τους καταγγείλουμε σαν όργανα και συμμάχους του μοναρχοφασισμού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα οι σλαβομακεδόνες κομμουνιστές έχουν σήμερα πρωταρχικό καθήκον να διαφωτίζουν τον Λαό τους ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας όλους εκείνους που θα θελήσουν να συνεχίσουν το υπονομευτικό, το διασπαστικό, το προδοτικό έργο τους…»
5^η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (30-31 του Γενάρη 1949). Εισηγήσεις- Λόγοι - Αποφάσεις, Εκδόσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούνης 1949, σ.37-38

Διαβάστε Περισσότερα »

4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ Η ΓΑΛΛΙΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΕΙ : “Απαντούμε στη πολιτική της ξενοφοβίας και της διαπόμπευσης”

Η κυβέρνηση Σαρκοζί απελαύνει μαζικά τους Ρομά, καταστρέφει τους φτωχούς καταυλισμούς τους , καταπατώντας και τα στοιχειώδη προσχηματικά ''ανθρώπινα δικαιώματα''.
Στη Γαλλία αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις, όλα τα αριστερά κόμματα, τα συνδικάτα με πρώτη τη CGT που καταγγέλλει τον ''στιγματισμό των μεταναστών και της φτώχειας'', ετοιμάζονται να δώσουν μια μαχητική απάντηση στις αντιδημοκρατικές πρακτικές της κυβέρνησης Σαρκοζί.
Το Σάββατο 4 Σεπτέμβρη ετοιμάζονται διαδηλώσεις στις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας, με κεντρική αυτή στο Παρίσι.
Κεντρικό σύνθημα: “Απαντούμε στη πολιτική της ξενοφοβίας και της διαπόμπευσης” .
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF) σε ανακοίνωσή του, αναφέρει πως ο αγώνας είναι ευρύτερα απέναντι στο αστυνομικό κράτος και απαιτεί να σταματήσουν άμεσα οι αντιδημοκρατικές διακρίσεις του Σαρκοζί και της κυβέρνησής του  επισημαίνοντας πως “η αστυνομία και οι δυνάμεις καταστολής είναι παντού, το δίκαιο (η κοινωνική δικαιοσύνη) πουθενά”.
Παράλληλα προβάλλει (τόσο στην ιστοσελίδα, όσο και στην και την εφημερίδα του  ''La FORGE''), την εκδήλωση συμπαράστασης της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 στις 10 Αυγούστου, που υπήρξε και η πρώτη εκδήλωση συμπαράστασης στην Ευρώπη.

Διαβάστε Περισσότερα »

Βαθαίνει η κρίση στη ΝΔ με τη διαγραφή Μαρκογιαννάκη

Ήδη από τον Οκτώβρη του 2009 επισημαίναμε σε άρθρο με τίτλο “ΝΔ: από την ολοσχερή κυβερνητική κατάρρευση στην εκλογική πανωλεθρία-καταποντισμό και σε βαθιά κρίση” αλλά και αλλού ότι το κόμμα της ΝΔ μπαίνει σε περίοδο βαθιάς κρίσης.

Η αποχώρηση Μπακογιάννη, η διαγραφή Μαρκογιαννάκη επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μας.

Σύμφωνα με την εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ” σήμερα “Κοντογιάννης, Λαμπρόπουλος, Γιαννόπουλος και Γιακουμάτος έχουν τεθεί σε στενή παρακολούθηση” ενώ άλλα αστικά ΜΜΕ μιλούν και για άλλες επικείμενες διαγραφές/αποχωρήσεις.

Διαβάστε Περισσότερα »

Μπροσούρα: “Το κεφάλαιο” – Το μεγαλοφυές έργο του Καρλ Μαρξ

Διαθέτουμε μερικά αντίτυπα, σε φωτοτυπίες, της μπροσούρας

“Το μεγαλοφυές έργο του Καρλ Μαρξ ‘Το κεφάλαιο’”

το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιούνη του 1950 από το εκδοτικό “Νέα Ελλάδα” (αριθμός 8 στη σειρά “Μικρή Πολιτική Βιβλιοθήκη”).

Η έκδοση 24 σελίδων διάστασης Α5 περιέχει άρθρο που δημοσιεύτηκε στην “Πράβδα” στις 7/5/1950 με την ευκαιρία της, τότε, νέας σοβιετικής έκδοσης του “Κεφαλαίου” του Καρλ Μαρξ από το Ινστιτούτο Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν της ΚΕ του ΠΚΚ (μπ.)

 

Παραγγελίες μπορούν να γίνονται μέσω email στη διεύθυνση anasintaxi@yahoo.com. Η παράδοση γίνεται με αντικαταβολή (+ΕΞΟΔΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ).

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο Α.ΕΛΕΦΑΝΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Αξίζει να δούμε τι αναφέρει στο κορυφαίο του έργο: ''Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης'', ο σημαντικός χρουστσωφικός διανοούμενος ιστορικός Άγγελος Ελεφάντης για το Νίκο Ζαχαριάδη και τη προσωπικότητά του. Ο Ελεφάντης ας σημειωθεί πως αν και κατατάσσεται στο τότε ''Κ''ΚΕ (εσ.), όπως και ο Νίκος Πουλαντζάς στον οποίο βρισκόταν πολιτικά ''κοντά'', ήταν σε μια μια κριτική σχέση με τον τότε, ευρωκομμουνιστικό βραχίονα, του χρουστσωφισμού. Η αναφορά του έχει  ιδιαίτερη σημασία, γιατί ο Ελεφάντης είναι -και αυτό διαφαίνεται-ορκισμένος εχθρός του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού, αλλά αποφεύγει τις χυδαιότητες και τις ''ευκολίες'', που από τότε εκτοξεύονται βασικά από το ''Κ''ΚΕ και κυρίως αναγνωρίζει το πολιτικό ανάστημα αυτού που πολεμά.

“[...]Το 1934 εκλέχτηκε επίσημα Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ και στο 6ο Συνέδριο ονομάστηκε αρχηγός του κόμματος. Ωστόσο λίγες μόνο μέρες μετά την κήρυξη της δικτατορίας του Μεταξά, συλλαμβάνεται και μένει έγκλειστος στις φυλακές Κέρκυρας, στην ''Ακτίνα Θ΄'', μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ. Η Ειδική Ασφάλεια της Αθήνας που τον κρατούσε στη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου, τον παρέδωσε στις Γερμανικές Αρχές.
Η Γκεστάμπο τον μετέφερε στη Βιέννη και από κει στο στρατόπεδο του Νταχάου όπου έμεινε ως το τέλος του πολέμου.
Ο προσωπικός ρόλος του Ζαχαριάδη μεταξύ 1932 και 36 σχετίζεται βασικά, με τη διαμόρφωση του κόμματος και του στελεχικού κύκλου. Είναι αλήθεια ότι το προσωπικό κύρος του Ζαχαριάδη μέσα στην ηγετική ομάδα ήταν τεράστιο. Χειριζόταν τα πράγματα του κόμματος με μια δεξιοσύνη που δεν μπορεί να συγκριθεί προς τα άλλα μέλη της ηγεσίας. Είχε μια αίσθηση του πολιτικού οξύτατη και κατείχε όσο κανένας την οργανωτική τεχνική. Αυτός, κυρίως, φρόντισε προσεκτικά στη διαλογή των προσώπων της ηγετικής ομάδας και απομάκρυνε από τον ηγετικό κύκλο κάθε προσωπικότητα που θα μπορούσε να έχει ηγετική στάση, ηγετική βούληση και προσωπική κρίση. Απ' αυτή την άποψη, η περίπτωση Ασημίδη, με την οποία θ' ασχοληθούμε πιο κάτω, είναι χαρακτηριστική. Ο Ασημίδης απομακρύνθηκε γιατί αμφισβήτησε πολιτικά το υπερσυγκεντρωτικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς.
Ο Ζαχαριάδης έπλασε την ηγετική ομάδα κατ' ομοίωσή του. Έτσι, τόσο τα γενικά όσο και τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της ηγετικής ομάδας τα βρίσκουμε στην πιο καθαρή μορφή τους στο πρόσωπο του Ζαχαριάδη: επίλεκτος, εμπειριστής, απόδημος, αντιδιανοούμενος-αλλά περισσότερο διανοούμενος απ' όλους τους άλλους-υπερσυγκεντωτικός, αυτάρκης, περιχαρακωμένος στον εαυτό του, αγωνιστής και άφοβος όσο λίγοι.
Το δόγμα, τόσο συνηθισμένο στις μέρες μας, ότι ο Ζαχαριάδης φταίει για όλα τα δύσμορφα χαρακτηριστικά του ΚΚΕ, ότι εισήγαγε ο ίδιος-η ΚΔ και ο Στάλιν-την ''προσωπολατρεία'', δεν είναι παρά ένα δόγμα. Εφόσον σκέπτονται έτσι οι επίγονοι και σημερινοί του αντίπαλοι, τότε θα πρέπει να του αποδώσουν κι όλα τα καλά και μεγάλα του κομμουνιστικού κινήματος, πράγμα που δεν συνηθίζουν βέβαια.
Ο Ζαχαριάδης ήταν μια ηγετική φυσιογνωμία. Και αυτό είναι που μετράει. Η προσωπικότητά του επιβλήθηκε και υπήρξε ηγετικά μέσα σ' ένα ορισμένο πολιτικοϊδεολογικό κλίμα που βασιλεύει στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα του μεσοπολέμου, και αποκρυσταλλώνεται στην Ελλάδα γύρω στο 1930 [...]”

(“Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης”,Β' έκδοση -Αθήνα 1979, εκδόσεις “Θεμέλιο”, σελ. 145-146)

Διαβάστε Περισσότερα »

Του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Σαν ποιό μαντάτο πέταξε κι’ άπλωσε τα φτερά του
Και σα βροχή που έπεσε στη γη τη διψασμένη
Σήκωσε άχνη νιότερη κι’ ανάσα δροσισμένη;
Εγύρισε ο αρχηγός , ο Νίκος Ζαχαριάδης
Εννέα χρόνια κάθουνταν στην φυλακή κλεισμένος
Και πάλι δεν ελύγισεν, δε ράγισε η ψυχή του
Δεν έσβισεν η φλόγα του, δε θόλωσεν ο νους του
Κι’ εγλύτωσ’ απ’ τη φυλακή κι’ από την εξορία
Χαίρεται ο κόσμος χαίρεται, κι’ όλοι οι καρατρεγμένοι
Χαίρεται ολ’ οι σύντροφοι, χαίρονται οι λαοκράτες
Και με τη μάνα του μαζί χαίρονται οι μανάδες

ΛΟΥΚΙΑ ΛΟΝΤΟΥ

Ριζοσπάστης, 5/6/1945, Σελίδα: 2

Διαβάστε Περισσότερα »

ΓΑΛΛΙΑ: Η φασιστική επιχείρηση επιταχύνεται

Η Γαλλία απελαύνει τους Ρομά

Πολλές αντιδράσεις

Εντονες αντιδράσεις προκαλεί η πρωτοβουλία της γαλλικής κυβέρνησης να διαλύσει τους περίπου 600 παράνομους καταυλισμούς Ρομά και να απελάσει όσους από τα μέλη της νομαδικής κοινότητας βρίσκονται παράνομα στη Γαλλία. Η Ευρωπαία επίτροπος Δικαιοσύνης Βίβιαν Ρέντινγκ προειδοποίησε χθες τη γαλλική κυβέρνηση ότι οφείλει να τηρήσει απαρέγκλιτα τους κανόνες της Ε.Ε. Σήμερα, 79 Ρομά ρουμανικής καταγωγής που αποδέχτηκαν τον επαναπατρισμό τους -και εξασφάλισαν το ειδικό «χρηματικό βοήθημα μεταστέγασης» ύψους 300 ευρώ- πρόκειται να επιβιβασθούν σε πτήση με προορισμό το Βουκουρέστι. (''KΑΘΗΜΕΡΙΝΉ'' 19/08/2010)

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 μετά τη παράσταση διαμαρτυρίας της 10ης Αυγούστου έξω από τη γαλλική πρεσβεία, καλεί και πάλι όλους τους αντιφασίστες-αντιρατσιστές, κόντρα στη πολιτική του φασίστα Σαρκοζί που είναι πέρα από ''ουμανιστικές πινελιές-άλλοθι'' και πολιτικές όλης της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Πολιτικές με βασική επιδίωξη  την ολοκληρωτική  θωράκιση της '' Ευρώπης-φρουρίου'', την ένταση της φασιστικοποίησης και του αστυνομικού κράτους, τη μαζική καταστολή ''νόμιμων'' και ''λαθραίων'' μεταναστών, το χτύπημα όποιου αντιδρά στα μέτρα της εργατικής και λαϊκής εξαθλίωσης, στο όνομα της ''ασφάλειας'' και των φασιστικών ''εκκαθαρίσεων''.

Διαβάστε Περισσότερα »

Σαν σήμερα το 1944…

Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ οι ναζί εκτελούν τον πρόεδρο του ΚΚ Γερμανίας Ερνστ Τέλμαν. Είχε συλληφθεί στις 3 Μαρτίου 1933, λίγες μέρες πριν την διεξαγωγή των τελευταίων πολυκομματικών εκλογών για το Ράιχσταγκ. Ακολούθησε η ακύρωση της εκλογής των 81 κομμουνιστών βουλευτών.
Πηγή: Έθνος, 18/10/2010, σελ. 10

Διαβάστε Περισσότερα »

Δήμου Ατσάλη (Στέλιου Βαλσάμη): Το Νέο Αρματολίκι (ποιήματα)

Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Πρόκειται για τη συλλογή ποιημάτων του Δήμου Ατσάλη είχε σχεδιαστεί να πρωτοκυκλοφορήσει το 1965 με τον τίτλο “Το Νέο Αρματολίκι”. Ορισμένα από τα ποιήματα είχαν δημοσιευτεί το 1962 στο Βόλο με τον τίτλο “100 ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή μου” αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους παρέμεινε ως σήμερα ανέκδοτο.
Το όνομα “Δήμος Ατσάλης” αποτελεί φιλολογικό ψευδώνυμο του λαϊκού ποιητή και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Στέλιου Βαλσάμη (1914-1967), ο οποίος έδρασε μέσα από τις γραμμές του εργατικού ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
Η έκδοση αποτελείται από 66 ποιήματα όλα γραμμένα την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης (1941-1944).
Την έκδοση έχει επιμεληθεί ο Βασίλης Πλάτανος ο οποίος εμπλούτισε την έκδοση με σχόλια και υπογράφει και την εισαγωγή.

Διαβάστε Περισσότερα »

60 νεκροί από επίθεση αυτοκτονίας σε κέντρο νεοσυλλέκτων στην Βαγδάτη

Μια πολύ σημαντική αντιστασιακή δράση σημειώθηκε τη Δευτέρα στη Βαγδάτη όπου αντάρτης ανατινάχθηκε σε νεοσύλλεκτους στρατιώτες – συνεργάτες των καταχτητών που είχαν συγκεντρωθεί στο προαύλιο χώρο στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Οι νεκροί φθάνουν τους 60 και οι τραυματίες ξεπερνούν τους 125.

Η Ιρακινή Αντίσταση χτύπησε μέσα σε έναν καλά φυλασσόμενο χώρο που αποτελούσε κέντρο εκπαίδευσης δοσίλογων εθνοπροδοτών στρατιωτών το οποίο περιελάμβανε και το αρχηγείο μιας Ιρακινής Ταξιαρχίας.

Η Ιρακινή Αντίσταση συνεχίζει τον αγώνα για την ελευθερία από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά και ενάντια στους καταχτητές και τους ιρακινούς συνεργάτες τους.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ -ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ

Η κυβέρνηση υπηρέτης των επιλογών της τριπλής κατοχής Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ, την ίδια στιγμή που συνεχίζει την πολιτική της απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς, προκαλεί με την ανάπτυξη ιδιαίτερων διμερών σχέσεων με την κυβέρνηση του φασιστικού κράτους του Ισραήλ.

Η πρόσφατη επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στο Τελ Αβίβ φέρνει την επίσκεψη αστραπή του Νετανιάχου στην Αθήνα τη Δευτέρα 16 Αυγούστου, για να συνεχιστεί ο σχεδιασμός της συνεργασίας σε θέματα ‘’Τουρισμού, Γεωργίας, Εμπορίου και Τεχνολογίας’’. Στην πρόσφατη επίσκεψή του ο Γ. Παπανδρεέου είχε το θράσος ‘’να επαινέσει την πρόσφατη απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης για χαλάρωση του αποκλεισμού της Γάζας, τονίζοντας, ωστόσο, ότι μια σειρά μέτρων από εδώ και έπειτα είναι απαραίτητα για την οριστική λύση του προβλήματος’’ (ΑΠΕ 22/07/2010).

Μπίζνες με το φασιστικό προτεκτοράτο των ΗΠΑ, που συνεχίζει να διεξάγει μια συστηματική γενοκτονία ενάντια στους Παλαιστίνιους, που οδηγεί το λαό της Γάζας στην πείνα και εμποδίζει κάθε είδους ανθρωπιστική βοήθεια, τροφή, φάρμακα, υλικά για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς σπιτιών, σχολικά υλικά, κλπ. να φτάσουν στους βασανισμένους ανθρώπους (περισσότερους από ενάμιση εκατομμύριο ανθρώπους σε μια λωρίδα που έχει μήκος 40 χιλιόμετρα και είναι 6 χιλιόμετρα πλατιά). Αυτή είναι ‘’η χαλάρωση των μέτρων’’, που δηλώνεται αναίσχυντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις των αμερικάνων ιμπεριαλιστών για το κράτος τρομοκράτη τους, στη Μέση Ανατολή.

Η χρεοκοπημένη Ελλάδα από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και κλοπή-σκάνδαλα και ρεμούλες των πολιτικών εκφραστών της ντόπιας αστικής τάξης, δεν έχει καμία απολύτως δικαιολογία για οποιαδήποτε συνεργασία με το φασιστικό κράτος του Ισραήλ, μια συνεργασία βουτηγμένη στο αίμα του Παλαιστινιακού λαού και ανώφελη για τη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Η οικονομία του μιλιταριστικού Ισραήλ είναι γνωστό πως είναι αμιγώς πολεμική, συμπληρωματική αυτής των ΗΠΑ και είναι πρόσφατη η ανάμνηση πριν 4 χρόνια της τεράστια τοξικής πυρκαγιάς που μόλυνε από το Σούνιο όλη την Αττική, σε εταιρεία παράνομα αδειοδοτημένη, τάχατες παραγωγής χρωμάτων και στην ουσία καθαρά χημικής πολεμικής βιομηχανίας ( Ισραηλινή εταιρεία ΧΥΜΑ Α.Ε, ατύχημα του Ιούλη του 2006).

Στηρίζουμε το αίτημα του Παλαιστινιακού λαού, όλων των Αραβικών λαών, και όλων των προοδευτικών δυνάμεων για διεθνή απομόνωση και το σταμάτημα κάθε βοήθειας-συνεργασίας προς το Ισραήλ.

Οι ‘’νέες τεχνολογίες’’ της συνεργασίας είναι μέρος της πολεμικής βιομηχανίας του Ισραήλ και σκοτώνουν αθώα παιδιά και καταστρέφουν το περιβάλλον, η ‘’τουριστική συνεργασία’’ είναι η παραπέρα χρησιμοποίηση των ελληνικών λιμανιών για μεταφορά αμερικάνικων όπλων συνέχισης της γενοκτονίας.

Αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού, να συγκροτήσει το δικό του κράτος μέσα σε ασφαλή σύνορα, να ανακτήσει τις περιοχές του που έχουν καταληφθεί από το Ισραήλ και να αποζημιωθεί για όλων των ειδών τις βαρβαρότητες που έχει υποστεί.

Συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην παρουσία του Νετανιάχου, ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση που προκαλεί με τις ενέργειές της, ακόμη παραπέρα το λαό μας.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ !

Κίνηση για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55

15-8-1010

Διαβάστε Περισσότερα »

Φωτογραφίες από την παρέμβαση έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία

Διαβάστε Περισσότερα »

Ενημέρωση από την παρέμβαση έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία

Από συντρόφους που συμμετείχαν στην παρέμβαση

Μας περίμενε μια διμοιρία ΜΑΤ, μπόλικοι ''μη επίλεκτοι'' και βέβαια ''μυστικοί'' έξω από συμβατικά αυτοκίνητα παρκαρισμένα στη βουλή. Η αρχή έγινε με ''έλεγχο ταυτοτήτων'' συντρόφων πριν την εκδήλωση. Στην αρχή ο επικεφαλής τους μας είπε να μη κλείσουμε την είσοδο της πρεσβείας, αλλά να πάμε στη γωνία στο δρόμο επί της Βασ. Σοφίας!
Φυσικά αντιδράσαμε και μας ''επέτρεψαν'' να είμαστε στην είσοδο της πρεσβείας αλλά ''για λίγη ώρα'' όπως μας είπαν. Εν τω μεταξύ αν υπολογιστεί και η δύναμη των ΜΑΤ έξω απ τη βουλή και στην Ακαδημίας είμαστε περιτριγυρισμένοι απ' τα ΜΑΤ που με συνεχείς ερωτήσεις μας πίεζαν για ''το πότε θα φύγουμε'', ή για το ότι πρέπει ν' αλλάξουμε θέση γιατί ''οι διαταγές τους άλλαξαν''. Τους εξηγήσαμε να μη ''κουράζονται άλλο'', γιατί εμείς ξέρουμε πότε θα φύγουμε, σταμάτησαν κάποια στιγμή τις πιέσεις ιδίως όταν ήρθαν οι πρώτοι δημοσιογράφοι.
Με τη συγκεκριμένη παράσταση διαμαρτυρίας, που λυπούμαστε για τη μη συμμετοχή άλλων οργανωμένων δυνάμεων, στείλαμε ένα μήνυμα τόσο στο εσωτερικό του κινήματος, όσο και στους  γάλλους συντρόφους που αγωνίζονται : Η απάντηση σε ότι και όπου εκφράζεται η αντιδημοκρατική -κατασταλτική πολιτική της ΕΕ σαν εργαλείο αντιμετώπισης των λαικών αντιδράσεων στα βάρβαρα αντιδραστικά μέτρα που παίρνονται για την ''αντιμετώπιση'' της κρίσης υπερπαραγωγής του καπιταλισμού, δεν σταματά ποτέ, δεν ξέρει από διακοπές και δυναμώνει με την έκφραση της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Διαβάστε Περισσότερα »

Η διαμαρτυρία έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία όπως καταγράφηκε στο zougla.gr

Μία παράσταση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν σήμερα έξω από την Γαλλική Πρεσβεία, μέλη της κίνησης για την ανασύνταξη του ΚΚΕ.

Οι συγκεντρωμένοι διαμαρτυρήθηκαν για την πολιτική του Γάλλου προέδρου στο θέμα των τσιγγάνων αλλά και άλλων μειονοτήτων της Γαλλίας, με την οποία πρόκειται να γκρεμιστούν άμεσα 300 καταυλισμοί.

Την ίδια ώρα θεσμοθετείται η απώλεια της γαλλικής υπηκοότητας στην περίπτωση που οι μειονότητες παρουσιάζουν παραβατική συμπεριφορά ενώ θεσπίζεται σε εξωφρενικό, βαθμό όπως τονίζουν, η οικογενειακή ευθύνη.

Για το θέμα αυτό μίλησε στη zougla.gr ο Τάσος Μπάλος, μέλος της κίνησης για την ανασύνταξη του ΚΚΕ.

Δείτε το σχετικό video: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=163502&cid=4

Διαβάστε Περισσότερα »

Η σημερινή διαμαρτυρία έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία όπως μεταδόθηκε από τα πρακτορεία ειδήσεων

Ακτιβιστές διαμαρτύρονται για την πολιτική του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί απέναντι στους Ρομά έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία στην Αθήνα, Τρίτη 10 Αυγούστου 2010.
ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ


Διαβάστε επίσης:
-ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΑΡΚΟΖΙ- ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ‘‘ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΕΩΝ’’ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΡΟΜΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

- ΚΚ Εργατών Γαλίας: Φτάνει πια με την αντιδημοκρατική εκτροπή του Σαρκοζί στο όνομα της ασφάλειας!

Διαβάστε Περισσότερα »

37 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη

Μ’ αφορμή 37 χρόνια από τη δολοφονία του ηγέτη του ΚΚΕ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ σε 2 συνέχειες στα φύλλα 163-164 (1-31/8/2003) και 167  (1-15/10/2003).

30 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη

Οι Σεμενκόφ-Φλωράκης -διώκτες και δολοφόνοι του Νίκου Ζαχαριάδη- γυρίζουν και τριγυρνούν στον "τόπο του εγκλήματος"

Φέτος λίγους μήνες πριν τη συμπλήρωση των 30χρονων από το θάνατο-δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη συμπληρώθηκαν στις 27 Απρίλη και τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη.

Οι αποστάτες και λακέδες της αστικής τάξης Σεμενκόφ-Φλωράκης αντί να αναφερθούν στο Νίκο Ζαχαριάδη, έστω και αρνητικά-επικριτικά, επιλέγοντας γι' αυτό την επέτειο της γέννησης του, επέλεξαν άθελα τους την επέτειο του θανάτου του, δηλ. μ' άλλα λόγια οι διώκτες και δολοφόνοι του Ζαχαριάδη γύρισαν και τριγυρνούν στον "τόπο του εγκλήματος" με προφανείς πολιτικούς στόχους τη δικαιολόγηση της αντεπαναστατικής προδοτικής τους πολιτικής και την επέμβαση στο ΚΚΕ μα κυρίως τη συγκάλυψη του αποτρόπαιου εγκλήματος που διέπραξαν το καλοκαίρι του 1973.

Συγκεκριμένα εννοούμε τη δισέλιδη συνέντευξη του αντισταλινικού χρουστσοφικού προδότη και πράκτορα του διεθνούς ιμπεριαλισμού αντικομμουνιστή Σεμενκόφ στο "Βήμα" (27.7.2003, σελ.Α39-Α40) - μνημείο προκλητικότατων και ασυνήθιστα χονδροειδών ψευδολογιών- και τις αναφορές του "Ριζοσπάστη" (1-9.8.2003)- μνημείο πρωτοφανούς υποκρισίας, θράσους και ψευδολογιών - με πρώτο και "καλύτερο" ψευδή ισχυρισμό: "η σωρός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και κηδεύτηκε από την ΚΕ του ΚΚΕ από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών" ("Ρ" 3.8.2003), που αφήνει να νοηθεί ότι οι διώκτες του Ζαχαριάδη χρουστσοφικοί Φλωράκης-Τσολάκης-Κουκούλου, κλπ. ήταν αυτοί που μετέφεραν τη σωρό του στην Ελλάδα!!!

Δυο πράγματα όμως είναι πασίγνωστα:

πρώτο, ότι αυτοί και τα αφεντικά τους Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ απαγόρευαν την επιστροφή του στην Ελλάδα όσο ζούσε και τον κρατούσαν εξορία στη Σιβηρία και ότι τον κράτησαν άλλα 18 χρόνια πεθαμένο εξορία, αφού δεν επέτρεψαν τη μεταφορά της σορού του στην πατρίδα του, και

δεύτερο, η μεταφορά της σορού του Ζαχαριάδη έγινε από τα παιδιά του Κύρο-Ιωσήφ-Όλγα και μάλιστα μετά τη διάλυση της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης. Μόνο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το Δεκέμβρη 1991, επιτράπηκε στα παιδιά του Νίκου Ζαχαριάδη να μεταφέρουν τη σορό του πατέρα τους στην Ελλάδα, όσο αυτή υπήρχε απαγορεύονταν. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.

Είναι βέβαια γεγονός ότι οι χρουστσοφικοί ηγέτες του "Κ"ΚΕ, δολοφόνοι του Νίκου Ζαχαριάδη, καπέλωσαν, μέσω της χρουστσοφικής και πάλαι ποτέ γυναίκας του Ρ. Κουκούλου που από δεκαετίες δεν είχε καμιά απολύτως σχέση μαζί του αφού τον είχε αποκηρύξει το 1957 από τις φυλακές Αβέρωφ. Μάλιστα σύμφωνα με μαρτυρία του γιου τους Ιωσήφ ("ΒΗΜΑ", 10.8.2003, σελ Α30), διαψεύδοντας τις αθλιότητες του Σεμενκόφ, γίνεται γνωστό ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης αρνήθηκε να δεχτεί τη Ρ. Κουκούλου, όταν αυτή ζήτησε να τον επισκεφθεί και έτσι δεν τον επισκέφθηκε ποτέ. Οι έλληνες χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού "Κ"ΚΕ τη νύχτα τον δολοφόνησαν στο Σουργκούτ της Σιβηρίας και την ημέρα έχυναν κροκοδείλια δάκρυα στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

α. Μια σοβαροφανής capriziosa ballerina του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού επιμένει μέχρις αυτοεξευτελισμού να γελοιοποιείται ή τα χοντροειδή ψεύδη και οι προκλητικές αθλιότητες του Κ. Σεμενκόφ σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη

Η δισέλιδη συνέντευξη του Κ.Α. Σεμενκόφ στο "ΒΗΜΑ" (27.7.2003, σελ. Α39-Α40) - αυτού του πρακτορίσκου του διεθνούς ιμπεριαλισμού εδώ και δεκαετίες και προδότη της πατρίδας του Σοβιετικής Ένωσης, αφού ως ηγετικό στέλεχος της Χρουστσο-Μπρεζνιεφο-Γκορμπατσοφικής ρεβιζιονιστικής αντισταλινικής-αντικομμουνιστικής κλίκας πάλεψε δραστήρια απ' το '56 για την εξάλειψη του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τελικά για τη διάλυση της στα τέλη της δεκαετίας του '90 - αποτελεί από την αρχή ως το τέλος μνημείο πρωτοφανών και τόσο χονδροειδών ψευδολογιών που γελοιοποιούν και διασύρουν στο έπακρο τον εμπνευστή τους, οδηγώντας τον στο τελευταίο σκαλί αυτοεξευτελισμού του.

Οι σοβαροφανείς πόζες του δεν είναι ασφαλώς ικανές να προσδώσουν κύρος και αληθοφάνεια στα οφθαλμοφανή ψεύδη του και έτσι παρουσιάζεται ολόγυμνος μπροστά στου^ έκπληκτους αναγνώστες της συνέντευξης του ως ένας αδίστακτος γκεμπελίσκος που δεν γνωρίζει φραγμούς στα λεγόμενα του και δεν μπορεί να αποκρύψει τον ακραίο πολιτικό και ηθικό αμοραλισμό του, βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της διεφθαρμένης του τάξης: της νέας σάπιας αντιδραστικής "σοβιετικής" μπουρζουαζίας της χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικής περιόδου. Πετυχαίνει μέσα απ' τη συνέντευξη του να αναδειχθεί στον πιο τυπικό αντιπροσωπευτικό τύπο και της σημερινής μαφιόζικης νέας ρώσικης μπουρζουζίας που έχει τη ρίζα της και άρχισε να πρωτοδιαμορφώνεται στη Σοβιετική Ένωση την μετά το '56 εποχή της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.

Ο Κ. Σεμενκόφ ένας φανατικός αντικομμουνιστής και αδίστακτος φασίστας ήταν αυτός που με εντολή της χρουστσοφικο-μπρεζνιεφικής ρεβιζιονιστικής κλίκας καθοδήγησε άμεσα, για δεκαετίες ολόκληρες, τις φασιστικές διώξεις σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη και πολλών δεκάδων κομμουνιστών που εξορίστηκαν στη Σιβηρία τη μαύρη εποχή των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ αλλά και σε βάρος χιλιάδων κομμουνιστών της Τασκένδης. Και γι' αυτά του τα εγκλήματα αντί να βρίσκεται στη φυλακή κυκλοφορεί ελεύθερος ακριβώς επειδή απολαμβάνει την προστασία και της σημερινής ρώσικης αντιδραστικής μπουρζουαζίας και είναι προφανώς σύμβουλος της για το "ζήτημα Ζαχαριάδη". Αυτό το νανοειδούς αναστήματος ανθρωπάριο που αντί να σωπαίνει, κορδώνεται και παριστάνει το "σπουδαίο", αρέσκεται να φλυαρεί και με εντολή του διεθνούς και ρώσικου ιμπεριαλισμού λασπολογεί με το "αζημίωτο" και επιδίδεται σε ασκήσεις πρωτοφανούς αθλιότητας σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, έχει δε το απύθμενο θράσος να κατά συκοφαντεί το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη.

Ας περάσουμε τώρα στα κραυγαλέα ψεύδη του.

ΨΕΜΑ 1° : "Θα έλεγε κανείς πως η αυστηρή κριτική των πολιτικών λαθών του Νίκου Ζαχαριάδη από την πλευρά των ελλήνων κομμουνιστών στα κομματικά "σώματα" έπρεπε να του γίνει ένα καλό μάθημα να τον αναγκάσει να κάνει μια βαθιά ανάλυση της δράσης του στο αξίωμα του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, να βγάλει κατάλληλα συμπεράσματα και από τη δική του πλευρά να συμβάλλει στην εξυγίανση της κατάστασης μέσα στο κόμμα, στη συσπείρωση των γραμμών" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο ισχυρισμός αυτός του χρουστσοφικού προδότη αντικομμουνιστή Σεμενκόφ είναι χονδροειδέστατος και συνειδητό ψέμα, αφού είναι πασίγνωστο ότι σε κανένα σώμα του ΚΚΕ ως τα τέλη του'55 ούτε στην 5η Ολομέλεια Δεκέμβρης 1955 (τελευταία ολομέλεια του επαναστατικού ΚΚΕ) δεν έγινε κριτική στο Νίκο Ζαχαριάδη απ' τους έλληνες κομμουνιστές ούτε σε κάποια άλλη Ολομέλεια μα ούτε και στην 3" Συνδιάσκεψη (Οχτώβρης 1950) του ΚΚΕ στην οποία συζητήθηκε η δράση του Κόμματος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1940-1950 αλλά και προσδιορίστηκε η επαναστατική του γραμμή για τα επόμενα χρόνια. Καταδικάστηκαν οι προδοτικές συμφωνίες της κατοχής και αποκαλύφθηκε ο προδοτικός ρόλος του πράκτορα της Ιντέλιντζενς Σέρβις Σιάντου. Επίσης καταδικάστηκαν οι δεξιές παρεκκλίσεις (Βαφειάδη-Καραγιώργη- Παρτσαλίδη, κλπ.), πράγμα που συνέβαλε στο ξεκαθάρισμα των γραμμών του Κόμματος, στη συσπείρωση και ενότητα των κομμουνιστών στη βάση του μαρξισμού- λενινισμού-σταλινισμού.

Ο Κ. Σεμενκόφ γνωρίζοντας την πλήρη χρεοκοπία σ' όλα τα επίπεδα του άντε— παναστατικού ρεύματος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού - οδήγησε στην εξάλειψη του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και επιπλέον στη διάλυση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, κλπ. - δεν τολμά καν να αναφερθεί τι είδους "εξυγίανση"(!) του ΚΚΕ εννοεί. Είναι όμως γνωστό ότι επρόκειτο για το κεντρικότερο και σπουδαιότερο ζήτημα των κομμουνιστών δηλαδή για το αν το ΚΚΕ παραμείνει επαναστατικό κόμμα ή θα διαλυθεί, επρόκειτο για την αντιπαράθεση μεταξύ της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του μαρξισμού- λενινισμού-σταλινισμού και του αντεπαναστατικου αστικού ρεύματος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού. Με τον ισχυρισμό "εξυγίανση της κατάστασης μέσα στο κόμμα", δηλ. στο ΚΚΕ, ο αντισταλινικός Σεμενκόφ εννοεί προφανώς την απόρριψη του επαναστατικού μαρξισμού, δηλ. του λενινισμού-σταλινισμού, την καταδίκη του Στάλιν και τη μετατροπή του ΚΚΕ σ' ένα αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου, όπως το επιδίωκε η "αφεντιά" του ως εκπρόσωπος της ρεβιζιονιστικής χρουστ— σοφικής σοσιαλδημοκρατικής ομάδας. Η επαναστατική ηγεσία του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη αρνήθηκε να μετατρέψει το ΚΚΕ σε αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου και απόρριψε το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό. Το ΚΚΕ υπήρξε το μόνο κομμουνιστικό Κόμμα των καπιταλιστικών χωρών στο οποίο δεν πέρασε ο χρουστσοφικός ρεβιζιονισμός. Έτσι εξηγείται το θανάσιμο ταξικό μίσος απέναντι στο Ζαχαριάδη των χρουστ— σοφικών ρεβιζιονιστών που διαπνέει την ψευδολόγα μέχρι γελοιότητας συνέντευξη του Σεμενκόφ.

ΨΕΜΑ 2°: "Τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 1955 η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ πήρε πάνω από 4.000 γράμματα από τους έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, μέλη του ΚΚΕ και εξωκομματικούς, που ζούσαν στην Τασκένδη, με τα οποία ζητούσαν βοήθεια ώστε να ληφθούν μέτρα για ομαλοποίηση της κατάστασης μέσα στην κολεχτίβατους" (Κ. Α. Σεμενκόφ).

Ένα άλλο εξίσου χονδροειδές ψέμα είναι η δήθεν ύπαρξη και αποστολή στο ΚΚΣΕ 4.000 γραμμάτων από έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες που "ζητούσαν να ληφθούν μέτρα", τη στιγμή που είναι γνωστό ότι το 95% των μελών της ΚΟΤ, η τεράστια πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών, ήταν συσπειρωμένο γύρω από την ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη και ότι οι διαφωνούντες δεξιοί οπορ— τουνιστες στην Κομματική Οργάνωση της Τασκένδης (ΚΟΤ) ήταν γύρω στους 250-300. Αυτοί με "πρωτοπαλίκαρα" τους Π.Δημητρίου, Α.Ρόσιο, Η. Ρούνη (Μπαρμπαλιά), Κ.Τσολάκη, κλπ. με εντολή και κάτω από την καθοδήγηση της ΚΟΒ οργάνωσαν στις 9 Σεπτέμβρη του '55 την επίθεση-αποτυχημένη προσπάθεια κατάληψης των γραφείων της ΚΟΤ στην 7η Πολιτεία, που από τον πρώην αντάρτη του ΔΣΕ Βαγγέλη Ζούλη σχολιάστηκε ειρωνικά: "τώρα κατάλαβα γιατί δεν πήραμε την Κόνιτσα, η οποία είχε τουλάχιστον χίλια σπίτια, αφού οι αρχηγοί μας με 200 άτομα δεν τα κατάφεραν να καταλάβουν μια μονοκατοικία!".

ΨΕΜΑ 3°: "Την ευθύνη για την κρίση στο κόμμα εκείνης της περιόδου, η οποία ήταν αποτέλεσμα της λαθεμένης γραμμής της καθοδήγησης του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Ν. Ζαχαριάδη, ο ίδιος προσπάθησε να την αποδώσει στην δήθεν επέμβαση πρώτα απ' όλα του ΚΚΣΕ, της Επιτροπής Κουούσινεν-Ντέζ και άλλων κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στα εσωτερικά του ΚΚΕ, ενώ ήξερε πολύ καλά ότι αυτό δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Η κρίση στο ΚΚΕ δεν προκλήθηκε από τη δήθεν "λαθεμένη γραμμή της ηγεσίας Ζαχαριάδη" όπως ισχυρίζεται ο Σεμενκόφ αλλά απ' την ωμή και απροσχημάτιστη επέμβαση της χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής κλίκας στα εσωτερικά του Κόμματος μας. Ο αποστάτης Σεμενκόφ αποσιωπά ότι πριν φθάσουμε στα γεγονότα της Τασκένδης, η προδοτική χρουστσοφική ομάδα πίεζε απ' τις αρχές του '54 μόνιμα και αφόρητα την ηγεσία του ΚΚΕ να εγκαταλείψει τον επαναστατικό μαρξισμό, δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, να καταγγείλει το Στάλιν για "προσωπολατρεία" και "εγκλήματα", κλπ., να θεωρήσει την καπιταλιστική Γιουγκοσλαβία χώρα"σοσιαλιστική"(!) και να αποκαταστήσει σχέσεις με τον πράκτορα μαντρόσκυλο του ιμπεριαλισμού Τίτο και να δεχτεί τη διάλυση του Γραφείου Πληροφοριών (ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ), το οποίο τελικά οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές διέλυσαν τον Απρίλη του '56. Αφού απέτυχαν οι πιέσεις της και απορρίφτηκαν οι αντεπανασταστικές της επιδιώξεις από την επαναστατική καθοδήγηση Ζαχαριάδη προχώρησε στη δημιουργία δεξιάς οπορτουνιστικής φράξιας στην Κόμματική Οργάνωση Τασκένδης.

Όταν απέτυχε και η συγκρότηση υπολογίσιμης φράξιας (αυτή συγκέντρωσε μόνο ελάχιστους οπορτουνιστές) τότε προχώρησε στην οργάνωση των γνωστών γεγονότων της Τασκένδης τον Σεπτέμβρη του '55, τα οποία απέδωσε στην ηγεσία του ΚΚΕ και το Νίκο Ζαχαριάδη - αυτά αποτελούν και την πρώτη ανοιχτή επέμβαση στο ΚΚΕ και συνάμα ανοιχτή ρήξη-σύγκρουση του ΚΚΕ με τη χρουστσοφική ρεβιζιονιστική προδοτική κλίκα.

Ο Κ. Σεμενκόφ αμφισβητεί προκλητικά την επέμβαση στο ΚΚΕ και μιλάει με θράσος για "δήθεν επέμβαση" στο ΚΚΕ. Αλλά τότε τι είναι οι πιέσεις της χρουστσοφικής κλίκας στην ηγεσία του ΚΚΕ απ' τις αρχές του 1954-56 αν δεν είναι επέμβαση; Η δημιουργία δεξιάς οπορτουνιστικής φράξιας στην Κομματική Οργάνωση της Τασκένδης; Τα γεγονότα της Τασκένδης τον Σεπτέμβρη του '55; Οι συλλήψεις και φυλακίσεις εκατοντάδων ελλήνων κομμουνιστών και οι δίκες και καταδίκες με νόμους για χούλιγκανς, όπως του στρατηγού του ΔΣΕ Γ. Καλλιανέση, του Πολιτικού Επίτροπου Ταξιαρχίας Δ. Βύσσιου, κλπ. και η εξορία τους στη Σιβηρία; Η συγκρότηση της Επιτροπής Κουούσινεν-Ντεζ; Η σύγκλιση της πραξικοπηματικής παρασυναγωγής που βαφτίστηκε "6η πλατειά Ολομέλεια"; Η εισήγηση σ' αυτή του Ντεζ και η βίαιη καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη εκλεγμένου Γραμματέα του ΚΚΕ;

Η καθοδήγηση του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη δεν είχε "λαθεμένη γραμμή" όπως ισχυρίζεται ο αποστάτης και προδότης αντικομμουνιστής Σεμενκόφ, αλλά απεναντίας είχε τη γνωστή ορθή μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που είχε και το ΚΚΣΕ την εποχή του Στάλιν, τόσο στα ζητήματα της προλεταριακής επανάστασης όσο και σε κείνα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Λαθεμένη και αντιμαρξιστική ήταν η σοσιαλδημοκρατική γραμμή της χρουστσοφικής κλίκας, δηλ. η γραμμή του "ειρηνικού δρόμου", κλπ. και της κατεδάφισης του σοσιαλισμού και παλινόρθωσης του καπιταλισμού του 20ου και 22ου Συνεδρίου που οδήγησε στην καταστροφή του σοσιαλισμού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, καταστροφή για την οποία σήμερα κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει.

ΨΕΜΑ 4° : "Τυφλωμένος από την τεχνητά φουσκωμένη λατρεία της δικής του προσωπικότητας, η οποία καλλιεργήθηκε μέσα στο ΚΚΕ επί πολλά χρόνια, συνέχισε να θεωρεί τον εαυτό του αλάθητο και άδικα προσβεβλημένο" (Κ. Α. Σεμενκόφ).

Στο ΚΚΕ δεν υπήρχε "τεχνητά φουσκωμένη λατρεία" του Ζαχαριάδη, αλλά η ίδια η επαναστατική του δράση ήταν εκείνη που τον ανέδειξε σε μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη και χιλιοτραγουδησμένο αρχηγό του ΚΚΕ.

Εδώ ο Σεμενκόφ δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί και απ' την τοποθέτηση του αναδύεται η πραγματική του εικόνα: το κομπλεξικό ανθρωπάριο σ' όλο του το μεγαλείο. Φαίνεται να πιστεύει, γοητευμένος και συνεπαρμένος απ' την αντιδραστική ιδεαλιστική περί "πρόσωπολατρίας" θεωρία, πως με την "τεχνητά φουσκωμένη λατρεία της προσωπικότητας" μπορούν και "φελλοί" ακόμα να αναδειχτούν σε μεγάλους επαναστάτες κομμουνιστές ηγέτες. "Διαφεύγει" όμως στον Σεμενκόφ πως οι "φελλοί" διαθέτουν ένα και μοναδικό "προσόν": να επιπλέουν σ' όλες τις καταστάσεις (όπως ο ίδιος και οι όμοιοι του).

ΨΕΜΑ 5°: "Δεν μπόρεσε να βάλλει τα συμφέροντα του κόμματος και των κομμουνιστών πάνω από τις προσωπικές του απαιτήσεις" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Εδώ το κομπλεξικό ανθρωπάκι που ακούει στο όνομα Σεμενκόφ ξεπερνάει κάθε όριο γελοιότητας όταν κατηγορεί το Ζαχαριάδη πως τάχα δεν "έβαλε τις προσωπικές του απαιτήσεις πάνω από τα συμφέροντα του Κόμματος", τη στιγμή που είναι πασίγνωστο ότι αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του απ' τα 15 του χρόνια στο Κίνημα και 25 ολόκληρα χρόνια, πάνω απ' το 1/3 της ζωής του, τα πέρασε στις φασιστικές φυλακές και εξορίες των Μεταξά-Χίτλερ-Χρουτστόφ-Μπρέζνιεφ.

ΨΕΜΑ 6°: "Για την ταραχώδη ζωή του Ν. Ζαχαριάδη στη Σοβιετική Ένωση πρέπει πριν απ' όλα να υπογραμμίσω ότι τέτοια ζωή δημιούργησε για τον εαυτό του ο ίδιος και κανένας άλλος" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο χρουστσοφικός αντισταλινικός γκεμπελίσκος Σεμενκόφ συνεχίζοντας την ψευδολόγα συνέντευξη του επιχειρεί και σ' αυτό το πρωταρχικής σημασίας ζήτημα ανεπιτυχώς να συγκαλύψει-δικαιολογήσει τη φασιστική καταπιεστική πολιτική της προδοτικής χρουστσοφικής κλίκας των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, που κορυφώνεται με τη στυγερή δολοφονία του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη στη Σιβηρία.

Ισχυρίζεται, λοιπόν, προκλητικότατα πως "τέτοια ζωή δημιούργησε για τον εαυτό του ο ίδιος"(!) και πως δεν ήταν η αντικομμουνιστική φασιστική χρουστσοφική κλίκα εκείνη που του απαγόρευσε να φύγει σ' άλλη χώρα, τον συνέλαβε παράνομα και τον εξόρισε 17 ολόκληρα χρόνια και του αφαίρεσε μάλιστα ακόμα και το πραγματικό του όνομα, κρατώντας τον εξορία με το όνομα "Νικολάϊ Νικολάγιεφ".

Έτσι μ’ άλλα λόγια ο Σεμενκόφ με τον ισχυρισμό του αυτό φτάνει σε επίπεδο πρωτοφανών ανοησιών: ότι δηλαδή ο Ζαχαριάδης "καταδίωκε ο ίδιος τον εαυτό του"!!! (^παραλογισμός σ' όλο του το μεγαλείο).

ΨΕΜΑ 7°: "Μετά τη διαγραφή του από το κόμμα, στην 7η Ολομέλεια του ΚΚΕ το 1957, του δόθηκε η δυνατότητα να διαλέξει τη χώρα διαμονής του" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Και εδώ ψεύδεται προκλητικά και ξετσίπωτα ο Σεμενκόφ πως τάχα δόθηκε στο Ζαχαριάδη η δυνατότητα μετά το '57 να "διαλέξει τη χώρα διαμονής του" όταν είναι γνωστό ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε ήδη τεθεί σε περιορισμό, ανοιχτά πλέον, κατά τη διάρκεια του 20ου Συνεδρίου (Φλεβάρης '56), ουσιαστικά είχε συλληφθεί και κρατούνταν απ' τις "σοβιετικές" Αρχές. Κάθε δε κίνηση του όχι μόνο παρακολουθείται στενά αλλά ούτε καν επιτρέπεται να κινηθεί χωρίς την άδεια των "σοβιετικών" Αρχών.

Ο Ζαχαριάδης καθ' όλη τη 17τή εξορία του ζητούσε μόνιμα να φύγει από τη Σοβιετική Ένωση για την Ελλάδα, αίτημα, που ως γνωστόν, ποτέ δεν ικανοποιήθηκε απ' τις "σοβιετικές" Αρχές, γιατί η αποστάτρια προδοτική κλίκα των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ έτρεμε τη μεγάλη πολιτική επιρροή και το κύρος του μεγάλου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη Νίκου Ζαχαριάδη στους έλληνες κομμουνιστές και τον ελληνικό λαό.

ΨΕΜΑ 8° : "Κανένας δεν του αφαίρεσε το δικαίωμα να επιστρέψει στη χώρα του" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Τι ήταν όμως η σύλληψη και η εκτόπιση του στο Μποροβιτσί και μετέπειτα στο Σουργκούτ για 17 ολόκληρα χρόνια, η μόνιμη μέρα-νύχτα αστυνομική παρακολούθησή του, η αφαίρεση των δικαιωμάτων πολιτικού πρόσφυγα και η άρνηση έκδοσης ταυτότητας πολιτικού πρόσφυγα και διαβατηρίου, η απαγόρευση να ταξιδέψει στο εξωτερικό, κλπ., κλπ. και πρώτα απ' όλα η στέρηση ακόμη και του ονόματος του (κρατήθηκε στην εξορία πάντα με το όνομα "Νικολάϊ Νίκολάγιεφ"), αν δεν ήταν αφαίρεση του δικαιώματος να επιστρέψει στη χώρα του; Όχι μόνο του απαγόρεψαν να επιστρέψει στην Ελλάδα μα δεν του επέτρεπαν ούτε στη Σοβιετική Ένωση να κινηθεί ελεύθερα. Τον κρατούσαν μόνιμα κλεισμένο και απομεμονωμένο στο Σουργκούτ υπό στενή αστυνομική παρακολούθηση σε 24ωρη βάση.

ΨΕΜΑ 9°: "Διορίστηκε διευθυντής μιας δασικής επιχείρησης στην πόλη Μποροβιτσί, όχι μακριά από το Λένινγκραντ, όπου του εξασφαλίστηκαν καλές συνθήκες για τη δουλειά και τη διαμονή του" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Το Μποροβιτσί δεν ήταν τόπος εθελοντικής επιλογής του Νίκου Ζαχαριάδη για εργασία, αλλά τόπος εξορίας που τον καθόρισαν οι "σοβιετικές" Αρχές, οι οποίες αφού τον συνέλαβαν τον μετέφεραν-εκτόπισαν εκεί στα τέλη Μάη του '56. Ζούσε υπό στενή διαρκή αστυνομική παρακολούθηση, τα πάντα ελέγχονταν, και χωρίς να επιτρέπεται να απομακρυνθεί απ' αυτό χωρίς την άδεια των Αρχών. Βέβαια για να ζήσει έπρεπε να δουλεύει και δούλεψε στην εκεί δασική επιχείρηση.

Όσον αφορά τώρα τις "καλές συνθήκες διαμονής του"(!) στο Μποροβιτσί ας δώσουμε το λόγο στο Σήφη Ζαχαριάδη, που 5χρονος τότε έζησε και αυτός εκεί μαζί με τον εξόριστο πατέρα του: "νερό (η βρύση βρισκόταν μόνο μισό χιλιόμετρο από το σπίτι), θέρμανση (έπρεπε να κόβουμε ξύλα όλο το καλοκαίρι για να ανάβουμε τη σόμπα το χειμώνα) και τουαλέτα (κοινόχρηστη για 6 οικογένειες). Όσο για τη γενική ατομική μας καθαριότητα, πλενόμασταν μια φορά την εβδομάδα στα δημοτικά μπάνια" ("ΒΗΜΑ" 10.8.2003, σελ. Α30).

ΨΕΜΑ 10°: "Το 1962 αυτή η επιχείρηση καταργήθηκε και ο Ν. Ζαχαριάδης μετατέθηκε στο Σουργκούτ" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο Ζαχαριάδης δεν "μετατέθηκε"(!) αλλά εξορίστηκε στο Σουργκούτ το 1962, κι αυτό όχι επειδή "καταργήθηκε η επιχείρηση"(!) αλλά επειδή είχε επισκεφθεί την ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα που επέδωσε επιστολή προς την κυβέρνηση Καραμανλή και ζητούσε να του επιτραπεί να γυρίσει στην Ελλάδα για να δικαστεί. Η ξενόδουλη μοναρχοφασιστική κυβέρνηση Καραμανλή και τα αφεντικά της αμερικανοί ιμπεριαλιστές έτρεμαν τον γίγαντα επαναστάτη πολιτική ηγέτη και δεν του επέτρεψαν να γυρίσει στην πατρίδα του, όπως τον έτρεμαν και τα αφεντικά του Σεμενκόφ, η προδοτική κλίκα των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ, που τον κρατούσε δεσμώτη στους τόπους εξορίας Μποροβοτσί-Σουργκούτ.

Σ' αντίθεση με τον ψευδή όσο και γελοίο ισχυρισμό του Σεμενκόφ, στο "Υπόμνημα του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΣΕ" (24.11.1962) αναφέρεται: "μεταφέρθηκε στην περιφέρεια Τιουμέν με στόχο να κοπούν οι άμεσες σχέσεις που είχε αναπτύξει με τους ομοϊδεάτες του στην Τασκένδη και με την ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα" (δημοσιευμένο στο βιβλίο: "Οι σχέσεις του ΚΚΕ και ΚΚΣΕ στο διάστημα 1953-1977", εκδόσεις "Παρατηρητής"). Μάλλον λόγω πολιτικών γηρατειών η παλιά αλεπού του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού "ξεχνά" ακόμα και τα ίδια τα γραπτά του κόμματος του.

ΨΕΜΑ 11°: "Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι ήταν δήθεν "έγκλειστος" του ΚΚΣΕ και του σοβιετικού κράτους, αυτό δεν είναι σωστό και αποτελεί κακόβουλη επινόηση" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο ισχυρισμός του Σεμενκόφ - παρόλο που ο Ζαχαριάδης εκτοπίστηκε 17 ολόκληρα χρόνια σε Μποροβιτσί-Σουργκούτ και άλλα τόσα απαγορεύονταν η μεταφορά της σορού στην Ελλάδα (μεταφέρθηκε απ' τα παιδιά του μετά τη διάλυση της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης) - ότι ο Ζαχαριάδης δεν ήταν "έγκλειστος" του ΚΚΣΕ και του σοβιετικού κράτους αποτελεί το "ευφυέστερο" (!) ιστορικό ψεύδος όλων των εποχών στην ως τώρα ιστορία της ανθρωπότητας.

ΨΕΜΑ 12°: "Ο Ν. Ζαχαριάδης ήθελε να φαίνεται "έγκλειστος" και γι' αυτό δεν έφευγε από το Σουργκούτ" (Κ,Α. Σεμεκόφ).

Ο ανόητος γκεμπελίσκος Σεμενκόφ με πρωτοφανή κυνικότητα παχύδερμου μας "πληροφορεί"(!) ότι ο Ζαχαριάδης δεν ήθελε να φύγει απ' το Σουργκούτ επειδή του άρεσαν τα "γάργαρα νερά" του ποταμού Ομπ: "αρνήθηκε" όμως να μετοικήσει "λέγοντας ότι του αρέσει η ζωή στο Σουργκούτ, όπου... "ρέει ο όμορφος ποταμός Ομπ και έχει καλό ψάρεμα" (Σεμενκόφ)

Ο γιος του Ζαχαριάδη Σήφης απαντώντας στο Σεμενκόφ για την εξορία στο Σουργκούτ και πόσο "άρεσε" στο Ζαχαριάδη να ζει εκεί λέει: "και πραγματικά, τόσο πολύ του... άρεσε που έκανε 4 αποδράσεις. Αλλωστε του προσέφεραν τόσο ωραία ζωή στο παγωμένο Σουργκούτ οι δυο φύλακες αστυνομικοί, με τους προβολείς να φωτίζουν όλη νύχτα την είσοδο του σπιτιού του μην τυχόν... γλιστρήσει και πέσει"

("ΒΗΜΑ" 10.8.2003 σελ.Α30).

ΨΕΜΑ 13°: "Η κύρια και βασική αιτία της αυτοκτονίας του ήταν η χρεοκοπία του ως πολιτικού ηγέτη" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο γερογκεμπελίσκος Σεμενκόφ, προπαγανδίζοντας τη δεύτερη περί "αυτοκτονίας"(!) ΨΕΥΔΗ εκδοχή της ΚGΒ-η πρώτη (1973) εκείνη του θανάτου από "καρδιά"(!) - του Νίκου Ζαχαριάδη, ισχυρίζεται ότι οδηγήθηκε σε "αυτοκτονία"(!) εξαιτίας της "χρεοκοπίας του ως πολιτικού ηγέτη"(!) και ότι αυτό συνέβηκε όταν: "η τελευταία σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι νομίζω ότι ήταν η απροθυμία της γυναίκας του Ρούλας Κουκούλου να συναντηθεί μαζί του"!!! ("ΒΗΜΑ" 27.7.2003, σελ. Α39).

Και εδώ ψεύδεται απανωτά και αυτοεξευτελίζεται η παλιά γερασμένη αλεπού του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και τώρα "τρόφιμος" της σημερινής μαφιόζικης αστικής τάξης του Πούτιν.

Δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορική αλήθεια ο ισχυρισμός ότι η Ρούλα Κουκούλου αρνήθηκε "να συναντηθεί μαζί του", αλλά αντίθετα ο Ζαχαριάδης ήταν εκείνος που ΑΡΝΗΘΗΚΕ να δεχτεί την Κουκούλου, κι αυτό επιβεβαιώνει και ο γιος τους Σήφης.

Ο Σήφης Ζαχαριάδης απαντώντας στο χοντρό ΨΕΜΑ του Σεμενκόφ λέει: "στις 25 Δεκεμβρίου 1972 συναντήθηκα με τη μητέρα μου ύστερα από δεκαοχτώ χρόνια (όταν τη συνέλαβαν στην Ελλάδα ήμουν τεσσάρων χρόνων). Ήξερε ότι σε λίγες μέρες θα πήγαινα να δω τον πατέρα μου στο Σουργκούτ. "Ρώτησε τον αν θέλει να πάω να τον συναντήσω", μου είπε. Τον Ρώτησα. Η απάντηση του ήταν "όχι"" ("ΒΗΜΑ" 10.8.2003, σελ. Α30).

Όσο για τον αστείο περί "χρεοκοπίας"(!) του Ζαχαριάδη "ως πολιτικού ηγέτη" ισχυρισμό του Σεμενκόφ ακόμα και ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να του αντιτάξει ρωτώντας τον: αφού ο Ζαχαριάδης είχε "χρεοκοπήσει ως πολιτικός ηγέτης"!, τότε γιατί τον κρατήσατε 17 ολόκληρα χρόνια και τελικά τον δολοφονήσατε και δεν τον αφήνατε ελεύθερο, όντας, κατά την εκτίμηση σας, "χρεοκοπημένος" και επομένως με καμιά απολύτως επιρροή στις γραμμές των ελλήνων κομμουνιστών;

Και προβάλει αυτόν τον γελοίο ισχυρισμό ο Σεμενκόφ σήμερα, δηλ. σε μια περίοδο που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι αυτοί που -χρεοκόπησαν σαν πολιτικοί ηγέτες ήταν τα αφεντικά του, Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Γκορμπατσόφ, και όσοι ακολούθησαν την αντεπαναστατική χρουστσοφική γραμμή, που οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στον καπιταλισμό και τελικά στη διάλυση της και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στην καταστροφή. Ή μήπως υπάρχει σήμερα η Σοβιετική Ένωση και οικοδομεί τον "κομμουνισμό"(!) και δεν τον γνωρίζουμε;

Ο Νίκος Ζαχαριάδης υπήρξε "πετυχημένος" και μεγάλος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης, γιατί πρώτο, πρόβλεψε την καταστροφή που προκάλεσε ο χρουστσοφικός ρεβιζιονισμός και αντιτάχθηκε σ' αυτό το αντεπαναστατικό αστικό ρεύμα, και δεύτερο, εξαιτίας της ορθότητας της επαναστατικής λενινιστικής-σταλινικής γραμμής του ασκούσε τεράστια επίδραση στις γραμμές των ελλήνων κομμουνιστών. Ήταν αυτό που είχε πει ο μεγάλος Στάλιν γι' αυτόν στον μπολσεβίκο Νιγιάζοφ κατά τη διάρκεια των εργασιών του 19ου Συνεδρίου, όταν ο Ζαχαριάδης βρίσκονταν στο βήμα: "τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είναι μεγάλος ηγέτης, θα κάνει την επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη".

Ακριβώς γι' αυτό τον έτρεμαν οι νάνοι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές της προδοτικής κλίκας των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ, αφεντικών του αντικομμουνιστή φασίστα Σεμενκόφ. Ακριβώς γι' αυτό τον δολοφόνησε η προδοτική κλίκα των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη παραμονές της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι μετά την πολιτική αλλαγή δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει πλέον εξορία στη Σιβηρία και η επιστροφή του στην Ελλάδα σήμαινε σίγουρη διάλυση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων "Κ"ΚΕ-"Κ"ΚΕεσ και επομένως απώλεια των στηριγμάτων της χρουστσοφικής κλίκας στη χώρα μας.

Τέλος οι δυο εκδοχές της ΚGΒ για το θάνατο του Ζαχαριάδη: "καρδιά"-" αυτοκτονία" είναι αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες και επομένως ΨΕΥΔΕΙΣ. Η ιστορική αλήθεια είναι ο Νίκος Ζαχαριάδης ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ.

Και ένα τελευταίο ερώτημα προς τον άθλιο γκεμπελίσκο Σεμενκόφ: αφού για τους σοβιετικούς και έλληνες ρεβιζιονιστές ("Κ"ΚΕ-Συνασπισμός), όπως ισχυρίζεται, είναι ξεκαθαρισμένο ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης "αυτοκτόνησε"(!), τότε γιατί δεν δίνουν στη δημοσιότητα το τμήμα εκείνο των αρχείων που αφορούν το θάνατο του και το κρατούν κι' αυτό, μαζί με τ' άλλα, τόσες δεκαετίες μυστικά; Φαίνεται πως τόσες δεκαετίες "δουλειά" παραχάραξης των Αρχείων δεν στάθηκαν ακόμα αρκετές για να καλύψουν το έγκλημα της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ.

Επιπλέον τι φοβούνται άραγε και δεν επιτρέπουν στο Σήφη Ζαχαριάδη να διαβάσει ούτε καν τα γράμματα που έγραψε ο πατέρας του προς αυτόν και του απαντά η FSΒ του Πούτιν, διάδοχος της ΚGΒ: "στον φάκελο του Ζαχαριάδη δεν υπάρχουν μη απόρρητα στοιχεία" ("ΒΗΜΑ" 10.8.2003, σελ. Α30).

Δύσκολα θα μπορούσε να αναζητήσει κανείς στην ιστορία της ανθρωπότητας έναν τόσο αδέξιο γκεμπελίσκο όσο ο αντικομμουνιστής Σεμενκόφ. Και είναι τέτοιος ο αυτοεξευτελισμός του, αλλά πρώτα απ' όλα και όλων των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών, που "μαθαίνουμε" ότι ετοιμάζεται πυρετωδώς να "απαντήσει"(!) στους ισχυρισμούς του, ώστε να "διορθωθεί" η εικόνα του διασυρμού του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, ο υποτακτικός του και σύντροφος του Χ. Φλωράκης, επίτιμος πρόεδρος του "Κ"ΚΕ!!!

Διαβάστε Περισσότερα »