Συμμετοχή της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 σε εκδηλώσεις

-- 13^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη
-- Συνάντηση ανταρτών ΔΣΕ στη Νάουσα
Με μεγάλη συμμετοχή επισκεπτών πραγματοποιήθηκε στις 25-27 Ιουνίου ,το 13^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη στο 4^ο πάρκο της Νέας παραλίας. Κατά τη διάρκεια των τριήμερων εκδηλώσεων, η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, συμμετείχε με περίπτερο στο οποίο προβάλλονταν οι εκδόσεις (μπροσούρες) της Κίνηση, από τις οποίες δόθηκαν αρκετές. Επίσης, μοιράστηκε προκήρυξη με αντιρατσιστικό περιεχόμενο και το 15ο τεύχος του Δελτίου Ομίλου Φίλων προβολής του έργου των Ι.Β.Στάλιν και Ν.Ζαχαριάδη, ενώ διακινήθηκε και η εφημερίδα «Ανασύνταξη».
Παράλληλα την Κυριακή στις 27 Ιουνίου, μέλη της Κίνησης μας συμμετείχαν στην καθιερωμένη συνάντηση των ανταρτών του ΔΣΕ στην Νάουσα, στην οποία η συνάντηση και επικοινωνία με τους αγωνιστές του ΔΣΕ ήταν θετικότατη.
Μοιράστηκε το 15^ο τεύχος του Δελτίου και δόθηκαν πολλές από τις μπροσούρες.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ -ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ

ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

ΠΛΑΤΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

Η μεγάλη απάτη :

• ‘’Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές’’- ‘’ρίχνουν’’ τα μεροκάματα-αυξάνουν την ανεργία-βαθαίνουν την κρίση

Με βάση τα αποτελέσματα από την απογραφή του 2001, ο αριθμός των μεταναστών στην Ελλάδα ανερχόταν σε 762.191 άτομα, εκ των οποίων οι 391.674 εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους μισθωτοί (88,9% στο σύνολο των απασχολουμένων αλλοδαπών).

Το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) υποστηρίζει με έρευνα του, του 2004, πάνω στο θέμα: «Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, ο πραγματικός αριθμός των μεταναστών και παλιννοστούντων υπερβαίνει το ένα 1 εκατομμύριο (850.000 νόμιμοι και περίπου 200.000 ‘’παράτυποι’’ μετανάστες), αντιστοιχώντας στο 9% του συνολικού πληθυσμού και άνω του 12% του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας».

«Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» - «αυξάνουν» την ανεργία! Να ένα πρώτο, ανάμεσα σ’ άλλα, και πολύ μεγάλο ΨΕΜΜΑ, γιατί οι ξένοι εργάτες ούτε τις δουλειές «παίρνουν», ούτε την ΑΝΕΡΓΙΑ αυξάνουν: Το ντόπιο ΚΕΦΑΛΑΙΟ είναι εκείνο που «παίρνει τις δουλειές», δηλ. καταστρέφει «θέσεις εργασίας» με το κλείσιμο των επιχειρήσεων εξαιτίας: α) του μεταξύ τους ανταγωνισμού που οδηγεί πολλές από αυτές στη χρεοκοπία και αναπόφευκτη ΑΝΕΡΓΙΑ, β) της βαθιάς οικονομικής κρίσης – αναπόφευκτη στον καπιταλισμό – που κι αυτή οδηγεί σε μαζικές χρεοκοπίες επιχειρήσεων και κατά συνέπεια σε μαζική ΑΝΕΡΓΙΑ, γ) του κλεισίματος επιχειρήσεων για κερδοσκοπικούς λόγους (δάνεια κλπ.) ή της μεταφοράς τους σε άλλες χώρες με φθηνά εργατικά χέρια, που και τα δυο «παράγουν» ανεργία.

Επομένως αποκλειστικά και μόνο το ντόπιο ΚΕΦΑΛΑΙΟ (αλλά και το ξένο) είναι εκείνο που «παίρνει» τις δουλειές από τους ντόπιους και ξένους εργάτες: εκείνο που καταστρέφει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας με το κλείσιμο των επιχειρήσεων, αυξάνοντας έτσι την μαζική ΑΝΕΡΓΙΑ με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους.

Τα ταξικά μας αδέλφια που δήθεν ‘’παίρνουν’’ τις δουλειές των ντόπιων και τάχατες ανεβάζουν την ανεργία, στη πραγματικότητα:

Συμβάλουν στην αύξηση του ΑΕΠ, σε επίπεδα που την περίοδο των Ολυμπιακών Έργων της μεγάλης ‘’ανάπτυξης’’-ρεμούλας των κεφαλαιοκρατών, έφτασε σε αύξηση οφειλόμενη αποκλειστικά στη δική τους εργασία, στα επίπεδα του 2,3% (! ),σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΚΚΕ.

Το 1/3 των εργαζομένων στα κατασκευαστικά ολυμπιακά έργα ήταν αλλοδαποί. Στην οικοδομή γενικότερα, αντιπροσωπεύουν τα 4/10 των εργαζομένων, έχοντας αμοιβές και συνθήκες δουλειάς ανειδίκευτων εργατών χωρίς υπερωρίες, άσχετα αν σε συγκεκριμένες ειδικότητες (πασσάλωμα, σιδεράδες) έχουν ιδιαίτερη εμπειρία και εξειδίκευση. Πληρώνονται φτηνά-με τη τωρινή εξαθλίωση του προλεταριάτου σαν αποτέλεσμα της χρεοκοπίας της καπιταλιστικής-εξαρτημένης Ελλάδας, φτάνουν σε επίπεδα δουλείας (κάτω και από τα 30 Ευρώ)-είναι χωρίς ένσημα, η ανάγκη τους κάνει να παράγουν πρόσθετη απόλυτη υπεραξία με ωράρια –λάστιχο, δουλεύουν χωρίς στοιχειώδη τήρηση ακόμη και αυτών των σαθρών καπιταλιστικών μέτρων που αφορούν για την ασφάλεια και υγιεινή της εργασίας.

Αναγκάζονται να μη φορούν στα εργοτάξια χωρίς ούτε καν τα ατομικά μέσα προστασίας (ΜΑΠ), δηλαδή κράνη, γάντια, παπούτσια να μη γλιστρούν, κλπ. Αποτέλεσμα αυτής της μη χορήγησης προστατευτικού εξοπλισμού, της μη τήρησης οποιουδήποτε μέτρου ασφάλειας, και της κούρασης από την επιμήκυνση των ωραρίων, είναι ο βαρύς φόρος αίματος που πληρώνουν. Το 70% των θανατηφόρων ατυχημάτων στα ολυμπιακά έργα ήταν μετανάστες, και μόνο το 2002, 40 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους στο χώρο των κατασκευών. Την περίοδο της μεγάλης ρεμούλας της ολυμπιάδας, οι μεγαλοεργολάβοι ζητούσαν πολλή και φτηνή εργατική δύναμη και την έβρισκαν, ξεζουμίζοντας και ξεκληρίζοντάς τους ξένους εργάτες. Μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό ότι η υποτίμηση της εργασίας, που πλέον αποτελεί κανόνα για ολόκληρη την εργατική τάξη, πρώτα δοκιμάστηκε και εφαρμόστηκε πάνω στους μετανάστες εργάτες, σαν να ήταν πειραματόζωα. Η φτηνή εργασία τους, ασφαλώς και είναι αποτέλεσμα του εκβιασμού των καπιταλιστών σε εργάτες που δεν έχουν να ζήσουν, με συνυπευθυνότητα ΟΛΩΝ των εργατοπατέρων συνδικαλιστών που δεν τους εντάσσουν ισότιμα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σήμερα πάλι στη δίνη της χρεοκοπημένης καπιταλιστικής Ελλάδας, οι μετανάστες και πάλι ‘’δεν παίρνουν τις δουλειές των ντόπιων εργατών’’.

Από τη μια, ο αριθμός των λεγόμενων ‘’παράνομων’’ εργατών σταδιακά έχει δραματικά μειωθεί κύρια τη τελευταία διετία, όχι τόσο από την λειψή ‘’νομιμοποίησή’’ τους, αλλά κύρια από την ανυπαρξία εργασίας που τους σπρώχνει να εγκαταλείπουν τη χώρα. Σύμφωνα με τη μελέτη «Εκτίμηση του όγκου των αλλοδαπών που διαμένουν παράνομα στην Ελλάδα», που εκπονήθηκε για λογαριασμό του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή Θεόδωρο Λιανό, τον Απρίλιο του 2008, ο αριθμός των παράνομων μεταναστών κυμαίνεται από 172.250 μέχρι και 209.402. Ο αριθμός αυτός είναι ο αριθμός των ανεπίσημων μεταναστών ήταν σημαντικά μειωμένος σε σχέση με τους περίπου 700.000 της περασμένης δεκαετίας και παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις μείωσης τη τελευταία διετία. (Αυτό σαν μια ακόμη απάντηση, στις φασιστικές και κρυπτοφασιστικές φωνές που τρέμουν τάχατες για τον ‘’αφελληνισμό’’ της χώρας). Παράλληλα για όσους μένουν, οι κεφαλαιοκράτες πιέζουν ασφυχτικά προς τα κάτω τα ήδη χαμηλά μεροκάματά τους, σπρώχνοντας τους ‘’νέους μετανάστες’’ από Αφρική και Ασία να δέχονται ψίχουλα (έως και 20 Ευρώ ‘’μαύρα μεροκάματα), στρέφοντάς τους ενάντια στους ‘’παλιούς’’ συντρόφους τους, από Αλβανία, τέως ΕΣΣΔ κλπ.

Οι μετανάστες που δήθεν μας ‘’παίρνουν τις δουλειές’’, απασχολούνται κατά 31% στη Γεωργία σύμφωνα με τα στοιχεία της αντιδραστικής έρευνας του 1996 "Η Πολιτική Οικονομία της παράνομης μετανάστευσης" των Λ. Κατσέλη, Γ. Λιανού, και Α. Σαρρή . Και αυτό συμβαίνει γενικά σε οποιαδήποτε δουλειά είναι χειρωνακτική, έντασης εργασίας, όπου δεν εμφανίζεται διάθεση από έλληνες να την κάνουν. Ιδιαίτερα για τον πρωτογενή τομέα ,όχι μόνο οι μετανάστες δεν παίρνουν δουλειά έλληνα, αλλά αντίθετα και με βάση τα γεγονότα, η παρουσία τους γλυτώνει ολόκληρες καθυστερημένες περιοχές από τη παραπέρα πτώση της παραγωγής, τη πείνα και τελικά το οριστικό νέκρωμα και αυτό κρατάει και τις θέσεις των ελλήνων εργαζόμενων ‘’ανοιχτές’’. Σε κάποιες περιπτώσεις η δική τους δουλειά σε αγροτικές εργασίες γεννάει ‘’θέσεις εργασίας’’, όπως πχ στην ελαφρά μεταποίηση γεωργικών προιόντων, ανεξάρτητα αν η γενικευμένη σημερινή καπιταλιστική κρίση, δεν δίνει αυτή τη στιγμή, πολλές τέτοιες δυνατότητες. Ταυτόχρονα, η δημιουργία θέσεων εργασίας σε αγροτικές περιοχές, οδήγησε όχι μόνο στην αναζωογόνηση της οικονομικής ζωής αυτών των περιοχών, αλλά και στην αύξηση του εισοδήματος πολλών Ελλήνων που εκμεταλλεύτηκαν άγρια την εργατική δύναμη των μεταναστών. Επιπλέον, σε κάποιες από αυτές τις περιοχές, όπως στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, οι μετανάστες δέχτηκαν βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις όταν απαίτησαν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Σε κάθε περίπτωση και με βάση τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής, είναι ευθέως ανάλογη η οικονομική παραγωγική θέση των αγροτικών περιοχών, με τον αριθμό των ξένων εργατών που απασχολούνται στη συγκεκριμένη περιοχή. Και αυτό σε μια περίοδο, που με ευθύνη των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και των ελλήνων υπηρετών τους, όπως αναφέρει η αρμόδια Επίτροπος Γεωργίας κ. Μπόελ, «μεταξύ 1996 και 2007, το γεωργικό εισόδημα στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 24% ενώ αντίθετα ο αντίστοιχος μέσος όρος για την ΕΕ-27 παρουσιάζει σταθερή αυξητική τάση και την περίοδο 2001-2007 αυξήθηκε κατά 5%.»

Γενικά τα ταξικά μας αδέρφια, απασχολούνται σε θέσεις που δεν υπάρχει προσφορά εργασίας άρα και ανταγωνισμός με έλληνες εργάτες, όπως στη καθαριότητα σε άθλιες-μαφιόζικες εργασιακές συνθήκες (μεσαιωνική ‘’ενοικίαση εργαζόμενων’’), που η περίπτωση της αγωνίστριας Κούνεβα φώτισε, όπως ακόμη και η φύλαξη ηλικιωμένων και μη αρρώστων, καλύπτοντας κενά που η μέση εργατική οικογένεια δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει χωρίς βοήθεια και με τη σημερινή και συνεχώς επιδεινούμενη ‘’πρόνοια’’ υγείας των καταχρεωμένων απ τις καπιταλιστικές κλοπές, ασφαλιστικών ταμείων (και πάλι με ‘’μαύρη’’ εργασία χωρίς ένσημα, ασφάλιση, χωρίς 14 μισθούς).

Έχει ακόμη σημασία ν’ αναφέρουμε αυτό που και οι αντιδραστικοί τεχνοκράτες-λακέδες του κεφάλαιου παραδέχονται, σχετικά με τη θετική επίδραση των μεταναστών στο ασφαλιστικό σύστημα, όχι μόνον αριθμητικά αλλά και με δεδομένο το νεαρό μέσο όρο ηλικίας τους, αφού συνεισφέρουν σημαντικά οικονομικά, χωρίς ακόμα να επωφελούνται έστω και ελάχιστα από αυτό.

Η σημασία του νεαρού της ηλικίας των μεταναστών για τα παραπάνω, διαφαίνεται και από τις έρευνες που αποδεικνύουν το πόσο συνεισφέρουν σε μια γερασμένη χώρα, νέα παιδιά , δίνοντας ηλικιακή ‘’οξυγόνωση’’:

ΕΣΥΕ 2008: ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ΑΤΟΜΑ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ 540.345 ΑΤΟΜΑ (6,5% ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ), ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ του Ινστιτούτου Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης (ΙΠΟΔΕ) 123.839 ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Όσο αφορά τη δήθεν ‘’παράνομη μετανάστευση’’, από τη μια αποσιωπάται πως πρόκειται κύρια για πολιτικούς πρόσφυγες που ξεριζώνει η ‘’φυγή στον πόλεμο’’ των ιμπεριαλιστών στις συνθήκες του σαπίσματος της κεφαλαιοκρατίας και βέβαια πως τα συγκεκριμένα ταξικά μας αδέρφια σίγουρα δεν αυξάνουν την ανεργία, πουλώντας CD ή χαρτομάντηλα στις γωνιές και τα φανάρια. Εδώ πρέπει να τονιστεί και η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στα ιμπεριαλιστικά σφαγεία του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων, με την αποστολή στρατευμάτων σε Αφγανιστάν και περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Αυτή η συμμετοχή καθιστά υπεύθυνο και το ελληνικό κράτος για τον εξαναγκασμό ανθρώπων στην προσφυγιά (‘’παράνομη μετανάστευση’’), αλλά και το υποχρεώνει, λόγω της έμπρακτης αρωγής του στα αίσχη των ιμπεριαλιστών, να νομιμοποιήσει όλους τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις πατρίδες τους.

Οι φασίστες που χρεώνουν ψεύτικα στους μετανάστες την εγκληματικότητα που χαραχτηρίζει τους ίδιους, αναγκάζουν ανθρώπους να ζούν χωρίς νερό, τουαλέτες, στοιχειώδη ιατρική φροντίδα και παράλληλα με φασιστικό κυνηγητό,’’ξεχνούν’’ μια λεπτομέρεια, που αποκάλυψε η Ύπατη Αρμοστία του ΟΗΕ και η Ουνέσκο –αναγκασμένοι από τη ‘’σκαστή’’ περίπτωση και τα σαφή μακάβρια ευρήματα- την ξαφνική εξαφάνιση ‘’των παιδιών των φαναριών’’ λίγο πριν την αισχρή φιέστα της ολυμπιάδας. Τα σφαγεία σε ΄Ηπειρο και Αλβανία βρέθηκαν, οι αποθήκες παιδικών ανθρώπινων οργάνων στην Ιταλία επίσης , τι έγινε άραγε με αυτό το έγκλημα? Διευρευνήθηκε ποτέ αυτό το Νταχάου του 21^ΟΥ αιώνα?

Και όσον αφορά την εγκληματικότητα αυτών που τους σπρώνουν εκεί, η αλήθεια έχει αντιρρήσεις με τις φασιστικές ψυχώσεις: Τα στοιχεία σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα με τίτλο «μετανάστευση και εγκληματικότητα: μύθοι και πραγματικότητα» από το «ινστιτούτο πολιτικής κοινωνιολογίας» του «εθνικού κέντρου κοινωνικών ερευνών» (ΕΚΚΕ) (2007, υπεύθυνη Ιωάννα Τσίγκανου) δείχνουν ότι το 2007 το 80.2% των πάσης φύσης δραστών ήταν Ελληνες και το 19.8% αλλοδαποί και μάλιστα αναφέρει επί λέξει’’ Ο γενικός κανόνας όμως είναι ότι συλλαμβάνονται ( εννοεί οι μετανάστες) για αδικήματα, όπως κλοπές ή ληστείες, ο αντίκτυπος των οποίων είναι έντονος στην καθημερινότητα του πολίτη, ενισχύοντας το αίσθημα ανασφάλειας’’

Το νομοσχέδιο για τη μετανάστευση και οι εθνικιστικές αισχρότητες του σοσιαλδημοκρατικού ΄΄Κ’’ΚΕ- Η ανάγκη για την ενότητα της εργατικής τάξης

Η εργατική τάξη είναι ενιαία .Όταν θέλεις ν’ αντιμετωπίσεις τη πτώση του μεροκάματου που οι κεφαλαιοκράτες συνεχώς επιδιώκουν, όταν θέλεις ν΄αντιμετωπίσεις τα νέα μέτρα της απόλυτης εξαθλίωσης ολόκληρης της εργατικής τάξης, δεν διαχωρίζεις και πολύ περισσότερο δεν καταστέλεις το πιο αδύναμο κομμάτι της τάξης που μπορεί να γίνει θύμα των κεφαλαιοκρατών και να δουλέψει για ένα κομμάτι ψωμί. Αντίθετα, ενώνεις τη τάξη, έλληνες και ξένους εργάτες, όπως και τους άνεργους που οι σοσιαλδημοκράτες κάθε λογής θυμούνται μόνο για να’’ πολιτευτούν’’, τους εντάσεις σε ενιαία συνδικάτα ώστε να αντιμετωπιστεί κοινά, αγωνιστικά και αποφασιστικά η επίθεση ενάντια στο σύνολο της τάξης.

Το πολύ ατελές και εντελώς «ακρωτηριασμένο», ως προς τη «λύση» -μεταναστευτικό νομοσχέδιο- ορισμένων προβλημάτων  των προλετάριων μεταναστών,τελικά ψηφίστηκε: «το νομοσχέδιο υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το καταψήφισαν η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ» («Ρ»11/3/2010) και το «Κ»ΚΕ δήλωσε «παρών»(!!!) δηλ. το νομοσχέδιο ψηφίστηκε ΜΟΝΟ απ’ τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι  η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του  «Κ»ΚΕ, παρά του όποιους ανεπιτυχείς  αλλά και γελοίους «ελιγμούς» που επιχείρησε κυρίως στο διάστημα απ’ την πρώτη «Ανακοίνωση» του ΠΓ («Ρ», 24/1/2010, σελ.2-3) εμφανιζόμενη στους μετανάστες μ’ ένα «φιλομεταναστευτικό» προσωπείο, τελικά, πετώντας τη «φιλομεταναστευτική» μάσκα, έπραξε αυτό που για τους επαναστάτες μαρξιστές δηλ. τους λενινιστές-σταλινιστές ήταν σίγουρα αναμενόμενο και το οποίο η ίδια είχε ήδη προαποφασίσει και πρωτοσέλιδα προβάλλει στο «Ριζοσπάστη»: «το ΚΚΕ δεν πρόκειται να ψηφίσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό» («Ρ» 9/2/2010, σελ. 1), ακυρώνοντας μ’ αυτή την πράξη, που την δικαιολόγησε μέσω μιας εθνικιστικής-ρατσιστικής ρητορείας, από μόνη της την άκρατη και πιο ελεεινής μορφής δημαγωγία απέναντι στα ταξικά μας αδέλφια, τους μετανάστες προλετάριους που ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας.

Και δεν  ψήφισε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό» όχι επειδή αυτό είναι «ατελές και ελλιπές», ανολοκλήρωτο και εντελώς «κουτσουρεμένο» αλλά αντίθετα επειδή και αυτό το πολύ ατελές και εντελώς «κουτσουρεμένο» νομοσχέδιο δημιουργεί «θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ.15), όπως είχε δηλώσει – και μάλιστα δυο φορές – κατά την ομιλία της στη Βουλή η επικεφαλής της εθνικιστικο-ρατσιστικής ηγετικής ομάδας, σοσιαλδημοκράτισσα Α.Παπαρήγα, ή αλλιώς για τρίτη φορά διατυπωμένο στη δεύτερη ολοσέλιδη «Ανακοίνωση» λόγω κινδύνου «δημιουργίας και ανακίνησης μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων μέχρι και την αλλαγή συνόρων» («Ρ» 7/3/2010, σελ7).

Αυτοί είναι οι προδότες του προλεταριάτου, που συνεχώς συγκαλύπτουν και βάζουν πλάτη στην εμπροσθοφυλακή του εθνικισμού, ρατσισμού, σκοταδισμού ΝΔ-ΛΑΟΣ, αυτοί που εδω και χρόνια παίρνουν τα εύσημα γι’ αυτή τη πολιτική τους, από τη Χρυσή Αυγή και τα ναζιστικά blogs και κάνουν πως δεν ακούνε, αυτοί που ξεπέρασαν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τους μοναρχοφασίστες, αφου ήταν τελικά οι μόνοι που τόλμησαν να συνδέσουν την απόδοση κάποιων ελάχιστων δικαιωμάτων στους μετανάστες, με το φόβο μιας δήθεν μελλοντικής αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας!

Ο αγώνας συνεχίζεται και μετά το λειψό νόμο, για ΠΛΗΡΗ και χωρίς εθνικιστικές προσχηματικές κορώνες, απόδοση πλήρων δικαιωμάτων στους προλετάριους μετανάστες που το επιθυμούν και βέβαια με άμεση απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά τους που είναι κομμάτι αυτής της χώρας. Το εργατικό κίνημα κόντρα στους εργατοπατέρες ρεφορμιστές, θα πρέπει να είναι με τη άμεση, ισότιμη και χωρίς όρους ένταξή τους, στο κίνημα η πρώτη de facto ‘’ΤΑΞΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΣΗ’’, όλων ανεξαιρέτως των ταξικών μας αδελφών.

Οι κομμουνιστές, οι μαρξιστές-λενινιστές-σταλινιστές, μαζί με κάθε αντιφασίστα συναγωνιστή, αγωνιζόμαστε στα πλαίσια ενός πλατιού Αντιφασιστικού Μέτωπου, για την ταξική ενότητα του προλεταριάτου. Θεωρούμε πως σήμερα οι μετανάστες είναι τα ταξικά μας αδέλφια που βιώνουν απλά πρώτα και πιο σκληρά, τον ‘’συνολικό πόνο’’ της τάξης και πολεμάμε μαζί τους, τόσο στους σημερινούς αμυντικούς αγώνες ενάντια στη φασιστικοποίηση, το ρατσισμό και τον εθνικισμό, όσο και στους επαναστατικούς αγώνες του ‘’αύριο’’ για την προλεταρική επανάσταση. Την νομοτελειακή κοινωνική εξέλιξη που θα ξανασημάνει το πέρασμα της ανθρωπότητας, από την προιστορία της, στην Ιστορία.

Ιούνης 2010

ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55

Διαβάστε Περισσότερα »

Περιφερειακή συνάντηση της Διεθνούς Σύσκεψης Μ-Λ Κομμάτων και Οργανώσεων

Πραγματοποιήθηκε τον Ιούνη σε πόλη της Κεντρικής Ευρώπης, περιφερειακή συνάντηση της Διεθνούς Σύσκεψης Μ-Λ Κομμάτων και Οργανώσεων με συμμετοχή των αδελφών κομμάτων και οργανώσεων από τη Γαλλία, τη Δανία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Νορβηγία και την Τουρκία. Στη σύσκεψη συμμετείχε και η ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55. Επίσης, συμμετείχε οργάνωση της Γερμανίας ως παρατηρητής.

Κύριο θέμα της σύσκεψης ήταν η διεθνής καπιταλιστική κρίση και η δράση των κομμουνιστών. Εγκρίθηκε κοινό κείμενο το οποίο θα δημοσιεύσουμε σύντομα στα Ελληνικά.

Διαβάστε Περισσότερα »

Συνέντευξη στην A Verdade για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την οικονομική κρίση

Ο σ. Τάσσος Μπάλλος, εκ μέρους της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, παραχώρησε συνέντευξη στην A Verdade, όργανο της ΚΕ του Επαναστατικού ΚΚ Βραζιλίας, με αφορμή τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την οικονομική κρίση.

Η συνέντευξη είναι διαθέσιμη στα Πορτογαλικά εδώ:

http://www.averdade.org.br/modules/news/article.php?storyid=482

Διαβάστε Περισσότερα »

Καθολική Συμμέτοχη στην 24ωρη Γενική Απεργία και στα Συλλαλητήρια της ΓΣΕΕ

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Τρίτη 29/6/2010 η 24ωρη Γενική Απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων απ’ όλους τους κλάδους και επιχειρήσεις Σε αρκετούς χώρους δουλειάς η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία άγγιξε το 100%. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Ναυπηγεία Σκαραμαγκά 100%

Διυλιστήρια 100%

Πλοία – Λιμάνια 100%

Κατασκευαστικές Εταιρείες – Οικοδομή 90%

Τράπεζες – ΔΕΗ – ΟΤΕ – ΕΛΤΑ – ΟΣΕ – ΕΥΔΑΠ 95%

Βιομηχανία 80%

Εμπορικά Καταστήματα 80%

 

Εκφράστηκε με δυναμικό τρόπο η απαίτηση των εργαζόμενων να αποκρουσθούν οι Νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η αδιαλλαξία των βιομηχάνων, να αποτραπεί η ακύρωση του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να μην προωθηθεί και ψηφισθεί το Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο της Κυβέρνησης να μην κυριαρχήσουν οι «Αγορές και οι Κερδοσκόποι».

Να μην καταργηθούν οι ΣΣΕ και οι Ελεύθερες Συλλογικές διαπραγματεύσεις, να μην επιχειρηθεί Νομοθετική κυβερνητική παρέμβαση πάγωμα των αυξήσεων στον Ιδιωτικό Τομέα.

Ταυτόχρονα εκφράσθηκε η πρόθεση των εργαζομένων να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τον Αγώνα όσο θα συνεχίζονται αυτές οι αντεργατικές πολιτικές.

            Μετά την συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε πορεία των απεργών προς τη Βουλή των Ελλήνων όπου και επιδόθηκε το ψήφισμα της απεργιακής συγκέντρωσης.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Διαβάστε Περισσότερα »

Αποκαθήλωσαν το άγαλμα του Ι. Β. Στάλιν στη γενέτειρά του στη Γεωργία

Οι αρχές της Γεωργίας προχώρησαν σε μια ανοιχτή χυδαία αντικομουνιστική-αντισταλινική ενέργεια αποκαθηλώνοντας το άγαλμα του μεγάλου ηγέτη Ιωσήφ Β. Στάλιν που δέσποζε στην κεντρική πλατεία της γενέτειράς του, στο Γκόρι.
Χωρίς να προηγηθεί καμία ανακοίνωση, το έξι μέτρων ορειχάλκινο άγαλμα αφαιρέθηκε από την πλίθινη βάση του κατά τη διάρκεια της νύχτας. Στη θέση του, το Γεωργιανό καθεστώς σχεδιάζει να τοποθετήσει μνημείο για τα θύματα του πολέμου με τη Ρωσία το 2008.
Το άγαλμα του Στάλιν στεκόταν στο κέντρο του Γκόρι από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 και πολλοί απ’ τους κατοίκους της πόλης εξακολουθούν ακόμα να είναι περήφανοι για το μεγάλο επαναστάτη Σοβιετικό ηγέτη.
Ήταν το μόνο, μεγάλων διαστάσεων, άγαλμα του Ι.Β. Στάλιν που παρέμεινε στην αρχική θέση του στην πρώην Σοβιετική Ένωση.
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις γκρέμισαν δεκάδες αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν σε όλη τη χώρα ακολουθώντας το παράδειγμα των προδοτών ρεβιζιονιστών ηγετών της ΕΣΣΔ. Ωστόσο, στο Γκόρι χιλιάδες άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί για να εμποδίσουν να πειραχτεί το άγαλμα, το οποίο παρέμενε στη θέση του μέχρι σήμερα.
Αυτή η αντικομουνιστική-αντισταλινική ενέργεια, που εμπνέεται από το γκρέμισμα των αγαλμάτων του Στάλιν από τους προδότες ρεβιζιονιστές ηγέτες της ΕΣΣΔ, στόχο έχει να σβήσει μηχανιστικά από τη συνείδηση του γεωργιανού λαού τον καθοδηγητικό ρόλο του Στάλιν στο απελευθερωτικό κίνημα της γεωργιανής εργατικής τάξης και του λαού και την θετική εμπειρία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού στην σταλινική ΕΣΣΔ. Μάλιστα, πραγματοποιείται στην 65^η επέτειο της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των Λαών κατά του φασιστικού Άξονα Βερολίνο-Ρώμη-Τόκιο – Νίκη στην οποία συνέβαλε αποφασιστικά ο μεγαλοφυής στρατηλάτης Ιωσηφ Β. Στάλιν.

Διαβάστε Περισσότερα »

Μολδαβία: Συνέχεια στον αντικομμουνισμό

Η αντιδραστική κυβέρνηση της Μολδαβίας προχώρησε σε μια ακόμα αντικομμουνιστική ενέργεια ανακηρύσσοντας την 28η Ιούνη ως μέρα «σοβιετικής κατοχής», τη μέρα δηλαδή που η Μολδαβία απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό και δημιουργήθηκε η Μολδαβική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία το 1940.

 

Δείτε επίσης: Ουκρανία: Συνεχής αντικομμουνισμός

Διαβάστε Περισσότερα »

Όλοι στην πανελλαδική απεργία της 29 Ιούνη

Όλοι στους δρόμους στις ενωτικές συγκεντρώσεις

Η τριπλή κατοχή Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ που ακολούθησε  τη χρεοκοπία του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού, καθιστά αδύνατη κάθε μέρα την επιβίωση της εργατικής τάξης με τα μέτρα του  αισχρού κατοχικού «Μνημονίου»-λάστιχου, που διαρκώς επεκτείνονται. Η επίθεση στα πλαίσια του μνημονίου της ντροπής συνεχίζεται αμείωτη, με σειρά το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων και την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, καθώς και το ξεπάστρεμα των τελευταίων ασφαλιστικών δικαιωμάτων που είχαν διασωθεί. Σχετικά με το ασφαλιστικό η «τρόικα» και η κυβέρνηση υπηρέτης της, μειώνει σαρωτικά όλες τις συντάξεις κατά 30% που αν υπολογιστεί και η κλοπή στα δώρα που έχει προηγηθεί, τις οδηγεί σε τελική πραγματική μείωση πάνω από 40%. Ο εργάσιμος χρόνος για τα ψίχουλα που μένουν, γίνονται τα 40 πλήρη εργάσιμα χρόνια, οι γυναίκες που η έξτρα δουλειά τους στο σπίτι ποτέ δεν αναγνωρίστηκε η δεν έγιναν βήματα να ελαφρυνθεί, «εξισώνονται» χρονικά με τους άντρες στα 65 χρόνια , την ώρα που μόνο εξίσωση μισθών δεν υπάρχει. Τα «βαρέα και ανθυγιεινά» που παραμένουν σε καθεστώς αίσχους καταργούνται στην ουσία ολοκληρωτικά, αφήνοντας το στίγμα της ντροπής να μην έχουν υπαχθεί ποτέ σε αυτά, κατηγορίες όπως οι νοσηλευτές!

Με το κατεπείγον νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για ψήφιση μέσα στο καλοκαίρι, οι απολύσεις αφήνονται στην ουσία ολοκληρωτικά ελεύθερες, (ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΓΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΜΕΧΡΙ 30 ΑΤΟΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, δηλαδή για το 70% του συνόλου της χώρας) μέχρι το 4-5% του συνόλου των εργαζόμενων κάθε μήνα για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις και η ισχνή αποζημίωση πετσοκόβεται στο μισό και δίνεται σε δόσεις. Με αυτή τη ρύθμιση- απαίτηση των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων καπιταλιστών, εργαζόμενος με 10 χρόνια δουλειά, πετάγεται στο δρόμο με χαρτζιλίκι της ντροπής 3 μηνών σταδιακά! Είναι περιττό να αναφέρουμε πως καμία απόλυση δεν θα μπορεί πια να αμφισβητηθεί από τον εργαζόμενο, μέσω της – έτσι κι αλλιώς ελεγχόμενης από τους καπιταλιστές – «διαιτησίας».

Η πείνα για την εργατική τάξη είναι εδώ και είναι επιδεινούμενη αφού τα επαίσχυντα μέτρα είναι μέτρα ύφεσης που θα επιταχύνουν συνεχώς την εργατική εξαθλίωση, ιδιαίτερα όσων είναι χωρίς δουλειά, με την ακρίβεια να γιγαντώνεται, χωρίς καμία ασφαλιστική παροχή να έχει μείνει όρθια, σε λίγο μαζικά χωρίς στέγη. Αξίζει να σημειωθεί πως κόντρα στα χονδροειδή κυβερνητικά ψέματα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Προστασίας Πολιτών Καταναλωτών- Δανειοληπτών, στα δικαστήρια καταγράφεται αύξηση έως και 110% στις κατασχέσεις από τράπεζες το τελευταίο εξάμηνο.

Η κυβέρνηση προωθεί, παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει, με ταχείς ρυθμούς την ψήφιση του νομοσχεδίου έκτρωμα για το Ασφαλιστικό που ισοπεδώνει τα πάντα, ολοκληρώνοντας την επίθεσή της στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του λαού.

Σ΄ αυτή τη γενικευμένη αντεργατική επίθεση των «τρόϊκα»-κυβέρνησης η εργατική τάξη πρέπει ν’ απαντήσει με δυνάμωμα και κλιμάκωση των αγώνων, με μαζικές ενωτικές κινητοποιήσεις. Όμως η ταχτική των ρεφορμιστών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι απλά η κήρυξη σποραδικά κάποιων απεργιών, κάτω απ’ την πίεση των μεγάλων προβλημάτων και την αγανάκτηση των εργαζομένων, τακτική που κάθε άλλο παρά συμβάλλει στην κλιμάκωση του αγώνα. Χωρίς κλιμάκωση του αγώνα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν οι επιθέσεις του κεφαλαίου, κλιμάκωση που μπορεί να επιτευχθεί με πίεση από τα κάτω για εξαγγελία νέων απεργιακών κινητοποιήσεων και μαζικών ενωτικών συγκεντρώσεων-συλλαλητηρίων, απεργιακές κινητοποιήσεις που μόνιμα διασπώνται απ’ τους ρεφορμιστές του ΠΑΜΕ για να βοηθηθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο ευκολότερο πέρασμα των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων.

Διαβάστε Περισσότερα »

Φοιτητικές και Σπουδαστικές εκλογές 2010

Οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές του 2010 πραγματοποιήθηκαν φέτος στις 19 του Μάη, πολύ καθυστερημένα, με ευθύνη κυρίως των παρατάξεων της ΔΑΠ και της ΠΚΣ-«Κ»ΝΕ, δηλαδή λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν οι εξεταστικές περίοδοι και με αποτέλεσμα την περεταίρω αποπολιτικοποίησή τους. Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα δημοψηφίσματα της σπουδάζουσας νεολαίας (και φυσικά όλης της νεολαίας συνολικά) και γι’ αυτό και είναι χρέος κάθε κομμουνιστή αλλά και κάθε αγωνιστή γενικότερα (ιδιαίτερα των νέων κομμουνιστών και αγωνιστών) να μπορούν να αντλήσουν τα σωστά συμπεράσματα από αυτές.
Η χρονική συγκυρία μέσα στην οποία έγιναν οι εκλογές έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό τη σφοδρή και ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου απέναντι σε όλο το λαό και ακόμα πιο έντονα απέναντι στη νεολαία, που αποτελεί τη «νέα εργατική βάρδια». Η επίθεση αυτή έχει σα βασικό πυλώνα τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, κυρίως για τους νέους εργαζόμενους, τη σύνθλιψη μισθών και συντάξεων και τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος. Όμως, δεν περιορίζεται εκεί: η επίθεση που δέχεται η δημόσια εκπαίδευση καθώς και η επίθεση στο θεσμό του ασύλου (πανεπιστημιακού και μη) είναι άλλες δύο εκφάνσεις της επίθεσης, που αφορούν άμεσα τη νεολαία. Παράλληλα με την επίθεση του κεφαλαίου, χαρακτηριστικό της συγκυρίας είναι η συνολικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, του αστικού κοινοβουλευτισμού, αλλά και στερεότυπων που είχε δημιουργήσει η ίδια η αστική τάξη, όπως για τον «μονόδρομο» της ΕΕ και της ΟΝΕ, που πλέον έχουν απομυθοποιηθεί. Παρόλο, όμως, που ο λαός και η νεολαία δέχονται μια τόσο σφοδρή επίθεση, παρόλο που διαρκώς γιγαντώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια (με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη πορεία στις 5 του Μάη), το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση και οι περισσότεροι φοιτητικοί σύλλογοι παραμένουν αδρανείς και ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν οργανωμένα την επίθεση που δέχεται η εκπαίδευση και η νεολαία.
Όπως γνωρίζουμε, μετά από τη διάλυση των ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ, καμία χρονιά δεν ήταν δυνατό να συγκεντρωθούν πανελλαδικά αποτελέσματα, γι’ αυτό κι εμείς δε θα δημοσιεύσουμε ακριβή νούμερα. Όλες, όμως, οι παρατάξεις φαίνεται να συμφωνούν σε κάποια αντικειμενικές αλήθειες: 1)Καθοριστικότερος παράγοντας αυτών των εκλογών ήταν η μεγάλη αποχή (περίπου 10.000 φοιτητές λιγότεροι ήρθαν στις κάλπες), 2)Η ΔΑΠ(ΝΔ) είχε φοβερές απώλειες (έχασε πάνω από το 1 στις 10 ψήφους της σε σχέση με πέρυσι) με αποτέλεσμα ποσοστιαία πτώση περίπου 2%-3%, 3)Η ΠΑΣΠ(ΠΑΣΟΚ) αναδείχθηκε στον πιο κερδισμένο των εκλογών, αυξάνοντας λίγο τους ψηφοφόρους της και σε συνδυασμό με τη μεγάλη αποχή αύξησε το ποσοστό της κατά περίπου 2%-3%, 4)Η ΠΚΣ-«Κ»ΝΕ είχε σαφή πτώση σε ψήφους, αλλά και ποσοστιαία (πάνω από 0,5%), 5)Η ΕΑΑΚ(ΝΑΡ, κλπ.) διατήρησε οριακά τις ψήφους τις, κάτι που σε συνδυασμό με την αποχή σήμαινε μια μικρή ποσοστιαία αύξηση. 6)Η ΑΡΕΝ(ΣΥΡΙΖΑ) είχε πτώση σε ψήφους, διατηρώντας όμως το ποσοστό της.
Με βάση τα παραπάνω μπορούμε να εξάγουμε τα παρακάτω συμπεράσματα:
1.Οι παραλληλισμοί με τα αποτελέσματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών είναι αναπόφευκτοι. Πράγματι φαίνεται ότι οι ίδιες τάσεις που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών τον Οκτώβρη του 2009, διαμορφώνουν σήμερα το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών. Και αυτό παρόλες τις ραγδαίες εξελίξεις που είχαμε το τελευταίο εξάμηνο.
2.Η ΔΑΠ υπέκυψε στα εσωτερικά της προβλήματα, στη διαμάχη δηλαδή που έχει ανοίξει μέσα στην ΟΝΝΕΔ, αλλά και στην ίδια την ΝΔ. Στο παραπάνω προστίθεται και το γεγονός ότι παύει να αποτελεί τη παράταξη του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που τη θέση της παίρνει η ΠΑΣΠ. Η ΠΑΣΠ λοιπόν, γίνεται ο κύριος εκφραστής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας και γι’ αυτό το λόγο ενισχύθηκε κατά σχεδόν 3% μέσα σε μόλις ένα χρόνο. Έτσι επιβεβαιώνεται ξανά ότι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία.
3.Η πτώση της ΠΚΣ-«Κ»ΝΕ, που συνεχίζει την πτωτική πορεία που έχει από πέρυσι, πρέπει να αναζητηθεί σε τρεις βασικές αιτίες. Η πρώτη αιτία είναι ότι με αυτόν τον τρόπο πληρώνει την διαλυτική στάση που κρατά χρόνια τώρα απέναντι στους φοιτητικούς συλλόγους, με την προσπάθεια υποκατάστασής τους με επιτροπές αγώνα, με το σαμποτάρισμα κάθε δράσης των συλλόγων που δεν ευθυγραμμιζόταν με τους σχεδιασμούς του «Κ»ΚΕ. Η δεύτερη αιτία της εκλογικής πτώσης της ΠΚΣ-«Κ»ΝΕ είναι ότι το πιο αγωνιστικό τμήμα των φοιτητών την καταδικάζει για την εναντίωση της στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος και πρώτα από όλα για την ευθυγράμμιση της με τις αντιδραστικές δυνάμεις κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη και την απεργοσπαστική-διασπαστική γραμμή του πολιτικού της φορέα («Κ»ΚΕ) στη σημερινή συγκυρία. Η τρίτη αιτία βρίσκεται στην κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του «Κ»ΚΕ ως αποτέλεσμα της ταχτικής του. Για περισσότερο από πέντε χρόνια το «Κ»ΚΕ χάνει «μεσαία στελέχη», κάτι που το επισημαίνουμε με κάθε αφορμή στην εφημερίδα μας. Αυτό οφείλεται στις αδιάκοπες πολιτικές «κολοτούμπες» του «Κ»ΚΕ και εκφράζεται με την διαγραφή ή την αποχώρηση από το «Κ»ΚΕ κορυφαίων συνδικαλιστικών στελεχών και μελών που δραστηριοποιούνται στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό δημιουργεί προβλήματα στους σοσιαλδημοκράτες του Περισσού κυρίως στη προσπάθειά του να προβληθεί το ΠΑΜΕ. Επειδή το ΠΑΜΕ φαίνεται να είναι η βασική προτεραιότητα του «Κ»ΚΕ, προφανώς πολύ πάνω από την ΠΚΣ ή το ΜΑΣ (το «φοιτητικό ΠΑΜΕ»), συχνά το «Κ»ΚΕ ωθεί φοιτητές μέλη της «Κ»ΝΕ να μην δραστηριοποιούνται ή να δραστηριοποιούνται ελάχιστα στους συλλόγους τους, αλλά να αναπτύσσουν δράση για το ΠΑΜΕ. Συνεπώς η αποδυνάμωση της ΠΚΣ πρόκειται για συνειδητή-αναγκαστική πολιτική επιλογή του «Κ»ΚΕ, ώστε να μην αποδυναμωθεί το ΠΑΜΕ. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι βασικό (και εντεινόμενο χρόνο με το χρόνο) χαρακτηριστικό των φοιτητικών εκλογών είναι ότι διαμορφώνονται κυρίως από την μάχη μηχανισμών και όχι άμεσα από την απήχηση που έχουν οι απόψεις των παρατάξεων στη σπουδάζουσα νεολαία. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί ότι η επιλογή του «Κ»ΚΕ να δίνει το κύριο βάρος στο ΠΑΜΕ, δεν προκύπτει από το ότι οι χρουτσοφικοί «καίγονται» ξαφνικά για την εργατική τάξη, αλλά υπαγορεύεται από την «εκλογικίστικη» λογική τους που λογαριάζει ότι στον χώρο των εργαζομένων έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν περισσότερους ψήφους. Η προσπάθεια του «Κ»ΚΕ να κάνει επίδειξη ισχύος μέσω του ΠΑΜΕ (ρίχνοντας στελέχη της ΠΚΣ-«Κ»ΝΕ σε αυτό το πεδίο), φανερώνει την επιδίωξή του να αποκρυσταλλώσει την όποια του επιρροή στο εργατικό κίνημα στις βουλευτικές εκλογές.
4.Η στασιμότητα της ΕΑΑΚ και η πτώση της ΑΡΕΝ, σε μια συγκυρία ιδιαίτερα ευνοϊκή για δυνάμεις που δρουν στο όνομα της αριστεράς και μάλιστα σε συνδυασμό με τη διαρκή πτώση της ΠΚΣ-«Κ»ΝΕ, αναδεικνύουν το γεγονός ότι καμία από αυτές τις παρατάξεις δεν κατάφερε να δώσει πειστικές απαντήσεις και διέξοδο στα πραγματικά προβλήματα των φοιτητών και σπουδαστών. Οι παρατάξεις αυτές δεν έχουν επεξεργαστεί καμία πολιτική πρόταση που να μπορεί να καταλήξει σε ένα σχέδιο πάλης το οποίο θα ενοποιήσει τους αγώνες των φοιτητών ενάντια στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, από τα πιο μεγάλα, όπως η αντιμετώπιση της αντεργατικής λαίλαπας και ο αγώνας ενάντια στην καταστολή, την περιστολή των δημοκρατικών καταχτήσεων, τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, μέχρι τα πιο μικρά (προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής των σχολών, κλπ.). Αντίθετα, με κύρια ευθύνη των πολιτικών φορέων από τους οποίους εξαρτώνται, απαξιώνουν τα αιτήματα που απαντούν στα πραγματικά προβλήματα των φοιτητών και αντ’ αυτού προσπαθούν να τα αντικαταστήσουν μηχανιστικά με τα κεντρικά πολιτικά αιτήματα των πολιτικών φορέων τους, καταλήγοντας σε κούφιες αντικαπιταλιστικές κορώνες, οι οποίες λειτουργούν ως μανδύας του ρεφορμιστικού περιεχομένου τους. Συνεπώς, η εκλογική αποτυχία της ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ αποτελεί αντανάκλαση των περιορισμένων δυνατοτήτων τους (αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό στην περίπτωση της ΑΡΕΝ, της οποίας οι μεγάλες απώλειες της περσινής χρονιάς φαίνεται να παγιώνονται), αφού είναι έκδηλο ότι όχι μόνο αδυνατούν διαδραματίσουν πρωτοπόρο ρόλο στη διαδικασία ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος, αλλά βρίσκονται διαρκώς πίσω από τις εξελίξεις και τη δυναμική που αναπτύσσει το νεολαιίστικο κίνημα. Οι αιτίες των αδυναμιών των προαναφερθέντων παρατάξεων πρέπει να αναζητηθούν τόσο στην έντονη επιρροή ρεβιζιονιστικών και τροτσκιστικών αντιλήψεων στις γραμμές τους, όσο και στο ότι αδυνατούν να αποτελέσουν ένα μέτωπο που θα συσπειρώσει τις πλατιές μάζες των προοδευτικών φοιτητών, αφού στην ουσία τους είναι συγκολλήσεις πολιτικά ετερόκλητων δυνάμεων στη βάση μιας οπορτουνιστικής πολιτικής «συμφωνίας», που δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή κατάσταση του φοιτητικού κινήματος και πολιτική συγκυρία.
5.Τέλος, η διαρκής πτώση των υπόλοιπων, μικρών παρατάξεων, που συνεχίστηκε και φέτος, επιβεβαιώνει αυτό που ήδη τονίσαμε: ότι οι φοιτητικές εκλογές μετατρέπονται χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο σε μάχη μηχανισμών.
6.Ο μεγάλος κερδισμένος αυτών των εκλογών ήταν η αποχή. Η αύξηση της αποχής φαίνεται ότι προήλθε από δύο κατευθύνσεις: από τη μία πλευρά είχαμε μια «δεξιά» αποχή, από ψηφοφόρους της ΔΑΠ, λόγω της διαμάχης που έχει ξεσπάσει στην ΟΝΝΕΔ, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι φέτος είχαμε μια σαφή αποχή «από τα αριστερά», από προοδευτικούς φοιτητές που δεν βρήκαν διέξοδο στην πρόταση καμίας παράταξης. Από τις παραπάνω δύο αιτίες αιτιολογείται και η σημαντική αύξηση των λευκών.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση αδρανείας των φοιτητικών συλλόγων, καθήκον για κάθε κομμουνιστή φοιτητή ή σπουδαστή είναι η συμμετοχή και πρωτοπόρα δράση του στο σύλλογό του. Στόχος μας, εκτός από τη δραστηριοποίηση των συλλόγων που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό να είναι παθητικοί θεατές των εξελίξεων, θα πρέπει να είναι η δημοκρατική ανασυγκρότηση των συλλόγων. Αυτό σημαίνει ότι το κύριο βάρος πρέπει να δίνεται στην διενέργεια γενικών συνελεύσεων μαζικών, αλλά και με δημοκρατικές, ζωντανές διαδικασίες που θα διασφαλίζουν ότι οι ανένταχτοι φοιτητές δε θα μετατρέπονται σε απλούς ψηφοφόρους και χειροκροτητές των παρατάξεων, αλλά θα υπάρχει η δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής στη διαδικασία της γενικής συνέλευσης και συνδιαμόρφωσης των προτάσεων που τίθενται προς ψήφιση από τα μέλη του συλλόγου. Συνελεύσεων, δηλαδή, με εκλεγμένα από την ίδια τη συνέλευση προεδρεία, συνελεύσεις που θα γίνεται συζήτηση για κάθε θέμα ξεχωριστά και αναλυτικά, που για κάθε θέμα που συζητιέται θα ακολουθεί ψηφοφορία για τη θέση και τις δράσεις του συλλόγου, συνελεύσεις στις οποίες θα μπορεί κάθε φοιτητής να εκφράσει άποψη, κάτι που προϋποθέτει ότι και κάθε ομιλητής θα έχει και περιορισμό στο χρόνο για την τοποθέτησή του. Φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως με τη διαρκή και επίμονη δράση των κομμουνιστών μέσα στους συλλόγους όλα τα παραπάνω είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν και αυτό οφείλει να αποτελεί και τον πρώτο στόχο μας στο φοιτητικό χώρο.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κάλεσμα για το Συλλαλητήριο της Τετάρτης 23.6.2010 και ώρα 7 μμ στην Πλατεία Κλαυθμώνος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΚΑΛΕΣΜΑ

Οι αγώνες και οι αντιδράσεις των εργαζομένων μετά τη δημοσιοποίηση των βασικών σημείων του Ασφαλιστικού Νομοσχεδίου, που αφορά το δημόσιο, συνεχίζονται, εντείνονται, κορυφώνονται

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

συνεχίζουμε ανυποχώρητοι για την ακύρωση και την ανατροπή όλων των μεθοδεύσεων της χρεοκοπημένης πολιτικής που ξεθεμελιώνει και τις τελευταίες προστατευτικές ρυθμίσεις του κοινωνικού κράτους.

Οι Ενωτικοί και δυναμικοί αγώνες του εργαζόμενου κόσμου, των συνταξιούχων, των ανέργων και των νέων με κάθε αγωνιστική μορφή θα αποτρέψει την κατεδάφιση.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΩΡΑ 7 μ.μ.

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ: ΠΕΙΝΑ, ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ,ΡΕΜΟΥΛΕΣ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Οι φιέστες των Ολυμπιάδων και των μουντιάλ,δεν είναι μόνον το μεγάλο φαγοπότι των πολυεθνικών κύρια στον τομέα των κατασκευών, των τηλεπικοινωνιών και του στρατιωτικού υλικού σε βάρος πολιτών (''ασφάλεια''). Για τις εξαρτημένες καπιταλιστικές  χώρες-διοργανώτριες, σημαίνουν τη διόγκωση του τεράστιου χρέους τους, την επιδείνωση της εξαθλίωσης των εργαζόμενων, το όργιο ρεμούλας των ντόπιων καπιταλιστών μεσαζόντων/υπεργολάβων, καθώς και των πουλημένων αστών πολιτικών διαχειριστών-υπηρετών των μονοπωλίων..
Σαν συνέπεια όλων αυτών, ακολουθεί πάντα ένα κρεσέντο φασιστικοποίησης , στο όνομα της ασφάλειας και στη προσπάθεια να φιμωθεί, η λαϊκή φωνή της απόγνωσης.
Τα βιώσαμε και στην Ελλάδα όλα αυτά και θα βιώνουμε για δεκαετίες ακόμη τις συνέπειες της Ολυμπιάδας της ντροπής.
Στη Νότια Αφρική -αιχμή του δόρατος για την εκμετάλλευση ολόκληρης της Αφρικής- με τη μετάβασή της από το καθαρόαιμο ναζιστικό απαρτχάιντ στην πιο ήπια και κύρια οικονομική πια εκδοχή του, η διοργάνωση του μουντιάλ, κόστισε τουλάχιστον 3,5 δις ευρώ*
Η χώρα φορτώθηκε ένα δυσβάσταχτο χρέος που ξοδεύτηκε για γήπεδα, ξενοδοχεία και άλλες τουριστικές ''υποδομές'', βελτίωση των συγκοινωνιών και των τηλεπικοινωνιών μόνο για το προσβάσιμο από τη ντόπια αστική τάξη και τους ξένους καπιταλιστές τμήμα της χώρας ( κύρια στο νότο) και βέβαια για συστήματα παρακολούθησης και καταστολής ενάντια στον ''εχθρό λαό''.
Η χώρα με το 43% των κατοίκων ( που φυσικά αποτελείται όλο από μαύρους), κάτω από το όριο φτώχειας, με το 65% χωρίς πρόσβαση σε καθαρό νερό, αποχέτευση και περίθαλψη , με αιχμή του δόρατος τα εκατομμύρια αβοήθητων προσβεβλημμένων από το AIDS, ( στοιχεία της Υ.Α του ΟΗΕ του 2004), κυριολεκτικά -όπως και ολόκληρη η  Αφρική- αφανίζεται.
Οι τηλεθεατές ''κάτι καταλαβαίνουν'', βλέποντας τις άδειες από ντόπιους εξέδρες σε μιαν απέραντη χώρα, δείγμα της φτώχειας και της ανέχειας.
Οι επισκέπτες ''κάτι βλέπουν η μαθαίνουν'', για τις καθημερινές βίαιες κι αιματηρές διαδηλώσεις στο Ντέρμπαν, τη Πρετόρια, το Κέιπ Τάουν, το Γιοχάνεσμπουργκ. Καθημερινές διαδηλώσεις για πληρωμή των δεδουλευμένων μηνών,  από μακροχρόνια άνεργους που ειδικά αυτή τη περίοδο προσλήφθηκαν για την ασφάλεια των γηπέδων και τώρα τους ξηλώνουν απλήρωτους , βάζοντας στη θέση τους, το στρατό και την αστυνομία. Μόλις στις 17 του Ιούνη μια ακόμη γυναίκα διαδηλώτρια στο Κέιπ Τάουν, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ έξω από τα γραφεία της ιδιωτικής εταιρίας σεκιούριτι, κατά τη διάρκεια μεγάλης διαδήλωσης από σφαίρα αστυνομικού. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης περνάνε ''στα ψιλά'', πως οι εξεγέρσεις εντείνονται, πως οι συλλήψεις είναι καθημερινό φαινόμενο, όπως είναι και οι νυχτερινές επιδρομές μέσα στα σπίτια των πεινασμένων, με συχνές τις επιτόπου μαζικές εκτελέσεις από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις.
.............η Αφρική η μήτρα όλης της γης και στις φιέστες των κεφαλαιοκρατών που γίνονται τάχατες για την ανάπτυξή της, ΠΟΝΑΕΙ
*Τα 3,5 δις ευρώ αρκούσαν για ν αποκτήσουν αρχική πρόσβαση σε φτηνά αλλά συνεχούς θεραπείας φάρμακα, τα εκατομμύρια ασθενών της χώρας  που έχουν προσβληθεί από AIDS.

Διαβάστε Περισσότερα »

Μια σοσιαλδημοκρατική «παρουσίαση»-παραποίηση του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» εκ μέρους της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ

Το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» των  Μαρξ-Έγκελς, το «Άσμα Ασμάτων του  Μαρξισμού» (Στάλιν), στο οποίο, πέραν των πολλών άλλων, διατυπώνεται «με μεγαλοφυή σαφήνεια και ακρίβεια η νέα κοσμοθεωρία: ο συνεπής υλισμός που αγκαλιάζει και την περιοχή της κοινωνικής ζωής, η διαλεχτική σαν η πιο ολόπλευρη και η πιο βαθιά διδασκαλία της εξέλιξης, η θεωρία της ταξικής πάλης και ο κοσμοϊστορικός επαναστατικός ρόλος του προλεταριάτου, του δημιουργού της νέας κοινωνίας» (Λένιν: τόμος 21^ος, σελ.36, Βερολίνο (DDR),1970), δεν είναι μόνο το πρώτο έργο του ώριμου Μαρξισμού αλλά αποτελεί συνάμα και το πρώτο επιστημονικό Πρόγραμμα του επαναστατικού προλεταριάτου.

Η παλιά  σοσιαλδημοκρατία αλλά και η νέα  χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατία, μαζί τους και το «Κ»ΚΕ (΄56), παρόλο που  εκδίδουν το ««Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», έχουν, εδώ και πολλές δεκαετίες, εγκαταλείψει-απορρίψει τις μαρξιστικές θέσεις του επαναστατικού Προγράμματος του προλεταριάτου (η μεν παλιά εδώ και περίπου έναν αιώνα, η δε νέα πλέον του μισού αιώνα) τόσο σχετικά με τα ζητήματα που συνδέονται με την πραγματοποίηση της Προλεταριακής Επανάστασης όσο και σ’ εκείνα που σχετίζονται με το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.

Οι επαναστάτες  μαρξιστές έχουν μόνιμο ιδεολογικο-πολιτικό καθήκον να αποκαλύπτουν στους κομμουνιστές και την εργατική τάξη τις όποιες παραποιήσεις του Μαρξισμού γενικά αλλά και εκείνες που επιχειρούνται σε διάφορα έργα των κλασικών Μαρξ-Εγκελς-Λένιν-Στάλιν.

Έτσι  σ’ αυτό το σημείωμα θ’ αναφερθούμε  σε μια νέα σοσιαλδημοκρατική παραποίηση του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» που είδε το φως της δημοσιότητας το Φλεβάρη αυτού του χρόνου σε μια «παρουσίασή» του απ’ την ηγεσία του «Κ»ΚΕ στις στήλες του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη» (12/2/2010) σ΄ ένα 4σέλιδο ένθετο «αφιέρωμα»  με τίτλο «η ιστορία του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος»».

Εδώ περιοριζόμαστε μόνο στα αρχειακά ζητήματα που συνδέονται με την πραγματοποίηση της Προλεταριακής Επανάστασης στα οποία εκδηλώνεται με σαφή τρόπο η σοσιαλδημοκρατική παραποίηση του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» - παραποίηση που συνάμα προσδιορίζει-τεκμηριώνει, σε συνδυασμό και με σειρά άλλα ζητήματα, και τον αστικό χαρακτήρα του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ (΄56) ως σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμματος.

1. Βίαιη-ένοπλη επανάσταση. Στους επαναστάτες μαρξιστές κομμουνιστές είναι γνωστό, ότι όλα τα χρουστσοφικά κόμματα, μεταξύ των οποίων και το «Κ»ΚΕ (΄56), έχουν αποδεχτεί-υιοθετήσει, μετά το ΄56, – αντί της βίαιης-ένοπλης επανάστασης – την αντιμαρξιστική γραμμή του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956), δηλ. τη σοσιαλδημοκρατική γραμμή του «ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου», αντιμαρξιστική θέση, που, μαζί με σειρά άλλες αντιμαρξιστικές θέσεις, μετέτρεψε αυτά τα κόμματα από επαναστατικά κομμουνιστικά κόμματα που ήταν σε αστικά σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμματα (βέβαια αυτό δεν αφορά το επαναστατικό ΚΚΕ 1918-55, με επικεφαλής το μεγάλο μπολσεβίκο κομμουνιστή ηγέτη Νίκο Ζαχαριάδη που όχι μόνο δεν αποδέχτηκε αλλά και απόκρουσε το αντεπαναστατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, και το οποίο διαλύθηκε απ’ τη βάρβαρη επέμβαση των σοβιετικών χρουστσο-μπρεζνιεφικών ρεβιζιονιστών που στη θέση του συγκρότησαν ένα νέο και ευθύς εξαρχής (Μάρτης 1956-γραμμη «6^ης Ολομέλειας») αστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα).

Παρόλο  που στην «παρουσίαση» του «Ριζοσπάστη» γίνεται λόγος για το «πρώτο πρόγραμμα  μιας διεθνούς κομμουνιστικής Οργάνωσης» και σε κάποιο σημείο αναφέρεται και  στο γνωστό απόσπασμα του «Μανιφέστου», ότι οι κομμουνιστές «δεν κρύβουν τις ιδέες τους», αποφεύγεται σκόπιμα ολόκληρη η ακριβής παράθεσή του. Γράφουν: «οι κομμουνιστές, που σύμφωνα με τους Μαρξ και Ένγκελς όχι μόνο δεν κρύβουν τις ιδέες τους αλλά τις προπαγανδίζουν ανοιχτά, οπλισμένη με την πρωτοπόρα επαναστατική θεωρία, είναι το μοναδικό κόμμα που κατανοεί τις νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης….» («Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» 21/2/2010, σελ 13).

Δεν παρατίθεται  σκόπιμα απ’ το «Ριζοσπάστη» το ακριβές απόσπασμα του «Μανιφέστου», επειδή σ’ αυτό διατυπώνεται η γνωστή μαρξιστική θέση των κλασικών: εκείνη της «βίαιης επανάστασης» δηλ. ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί να ανατρέψει το καπιταλιστικό σύστημα  παρά   μ ο ν ά χ α  με  β ί α ι η  έ ν ο π λ η  επανάσταση: «οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιό τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν  μ ο ν ά χ α  με τη  β ί α ι η  (υπογρ. δική μας) ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος» (Μαρξ/Έγκελς: «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», σελ.65, 1968, «ΠΛΕ»).

Η σοσιαλδημοκρατική αυτή παραποίηση του «Μανιφέστου» δηλ. η αποσιώπηση-απάλειψη της θέσης της «βίαιης ανατροπής», και επομένως η άρνησή της, δεν είναι ούτε τυχαία μα ούτε και συμβαίνει για πρώτη φορά απ’ τους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ. Πριν χρόνια ένας απ’ τους πιο πατενταρισμένους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ, ο Δ. Γόντικας, σ΄ ένα δεκάρικο σοσιαλδημοκρατικό λογύδριο για το ΔΣΕ, παραφράζοντας, με τη γνωστή επαρχιώτικη χρουστσοφική κουτοπονηριά, το παραπάνω απόσπασμα του «Μανιφέστου» μεταξύ άλλων έλεγε: «οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιο τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους, που ταυτίζονται με τα συμφέροντα και τις επιθυμίες της εργατικής τάξης δεν μπορούν να ικανοποιηθούν παρά μόνο με την ανατροπή του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος» («Ρ» 16/6/2002, σελ. 13) !!! Άξιος, λοιπόν, εγγονός του δασκάλου του Νικήτα Χρουστσοφ.

Μια απλή σύγκριση των δυο παραπάνω αποσπασμάτων των ηγετών του «Κ»ΚΕ μ’ εκείνο του «Μανιφέστου» δείχνει σαφέστατα τη χονδροειδή σοσιαλδημοκρατική διαστρέβλωση, μέσω της αποσιώπησης-παράλειψης, της μαρξιστικής θέσης της «βίαιης επανάστασης», δηλ. την πλήρη εγκατάλειψη-προδοσία της εκ μέρους των σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ. Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ «ξεχνούν» συστηματικά και πάντα : την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΒΙΑ.

Οι λακέδες  του κεφαλαίου χρουστσοφικοί  σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ(56) τρέμουν τη βίαιη- ένοπλη επανάσταση, όπως και οι σύντροφοί τους ηγέτες της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας (Bernstein, Kautsky, κλπ.), αλλά και το αφεντικό τους: η σημερινή ντόπια κυρίαρχη αντιδραστική αστική τάξη.

Ο Λένιν  ασκούσε συστηματικά κριτική  και επιτίθονταν με ιδιαίτερη  σφοδρότητα στην παλιά προδοτική  σοσιαλδημοκρατία, αποκαλώντας τους ηγέτες της(Bernstein, Kautsky, κλπ.), που έτρεμαν τον ένοπλο αγώνα, «αποβλακωμένες μούμιες», χαρακτηρισμοί που σήμερα ταιριάζουν απόλυτα και στους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ: «οι λαοί δεν περνάνε άδικα το σχολειό του εμφυλίου πολέμου. Είναι ένα σκληρό σχολειό που στο πρόγραμμά του ανήκουν  α ν α π ό φ ε υ χ τ α  και νίκες της αντεπανάστασης, το μίσος μανιασμένων αντιδραστικών, άγριες πράξεις εκδίκησης από την πλευρά της παλιάς εξουσίας σε βάρος των εξεγερμένων, κλπ. Ωστόσο, μόνο πατενταρισμένοι σχολαστικοί και αποβλακωμένες μούμιες μπορούν να κλαψουρίζουν, επειδή οι λαοί περνάνε αυτό το σχολειό.  Αυτό το σχολειό διδάσκει τις καταπιεζόμενες τάξεις  να διεξάγουν τον εμφύλιο πόλεμο, τις διδάσκει να νικούν στην επανάσταση, συγκεντρώνει στις μάζες των σύγχρονων σκλάβων εκείνο το μίσος, που τρέφουν αιώνια οι κακομοιριασμένοι, αναίσθητοι και ασυνειδητοποιημένοι σκλάβοι, μίσος που, όταν κατανοήσουν την ταπείνωση της σκλαβιάς τους, τους οδηγεί στις πιο μεγάλες ιστορικές ηρωϊκές πράξεις» (Λενιν: τ. 15, σελ. 177, Βερολίνο (DDR),1968).

Επιπλέον  ο Λένιν υπογράμμιζε «ότι η διδασκαλία του Μαρξ και του Έγκελς για το αναπόφευκτο της βίαιης επανάστασης αναφέρεται στο αστικό κράτος. Το αστικό κράτος  δ ε  μ π ο ρ ε ί  να το αντικαταστήσει το προλεταριακό κράτος (Διχτατορία του Προλεταριάτου) με την «απονέκρωση», αλλά κατά γενικό κανόνα, μόνο με τη βίαιη επανάσταση» και «η αντικατάσταση του αστικού κράτους με το προλεταριακό δε μπορεί να γίνει χωρίς βίαιη επανάσταση» (Λένιν: Ausgewaehlte Werke , Bd.II, σελ 173, Βερολίνο (DDR) 1955). 

Οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ απ’ τη μια αρνούνται  τη βίαιη επανάσταση και απ΄ την  άλλη, συνέπεια της άρνησης της  βίαιης επανάστασης, είναι αυτονόητο  να μην κάνουν καμιά διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης στο πνεύμα της, που κι αυτό σημαίνει προδοσία και πλήρη εγκατάλειψη του επαναστατικού μαρξισμού: «η ανάγκη της συστηματικής διαπαιδαγώγησης των μαζών σ’  α υ τ ή  και μόνο σ’ αυτή την άποψη για τη βίαιη επανάσταση βρίσκεται στη βάση  ό λ η ς της διδασκαλίας του Μαρξ και του ΄Εγκελς. Η προδοσία της διδασκαλίας τους από τα σοσιαλ-σοβινιστικά και καουτσκικά ρεύματα, που επικρατούν σήμερα, εκφράζεται ιδιαίτερα ανάγλυφα στο γεγονός ότι και τούτα και κείνα λησμονούν μια τέτοια προπαγάνδα, μια τέτοια ζύμωση» (Λενιν:  Ausgewaehlte Werke , Bd II, σελ 173, Βερολίνο (DDR) 1955). 

2. Συντριβή της αστικής  κρατικής μηχανής. Στην 4σέλιδη «παρουσίαση» των θέσεων του «Μανιφέστου» εκ μέρους του «Ριζοσπάστη» απουσιάζει εντελώς και δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο του κειμένου η δεύτερη μεγάλης σπουδαιότητας μαρξιστική θέση που σχετίζεται άμεσα με την προλεταριακή επανάσταση: εκείνη της συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής κατά τη διάρκεια της βίαιης ένοπλης επανάστασης που ολοκληρώνεται με το θρίαμβό της, ένα ζήτημα που οι Μαρξ-Ένγελς δεν είχαν λύσει βέβαια ακόμα το 1848, το οποίο όμως έλυσαν οριστικά αργότερα μετά την πείρα της Κομμούνας του Παρισιού: «η Κομμούνα, ιδίως, απόδειξε ότι δεν μπορεί η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της  την έτοιμη κρατική μηχανή και να τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς» (Μαρξ/Εγκελς: «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», σελ.6, 1968, «ΠΛΕ»), ενώ στο γράμμα του στον Kugelman (12/4/1871) ο Μαρξ σημειώνει: η επανάσταση να «μην περάσει η γραφειοκρατική-στρατιωτική μηχανή από το ένα χέρι στο άλλο, όπως γινότανε ως τώρα, μα να την τ σ α κ ί σ ε ι και τέτοιος ακριβώς είναι ο προκαταρκτικός όρος κάθε πραγματικής λαϊκής επανάστασης στην ήπειρο» (Marx/Engels: Ausgewaehlte Briefe,  σελ.307, Βερολίνο (DDR) 1953, επιμέλεια MARX-ENGELS-LENIN-STALIN INSTITUT beim ZK der SED).

Ήδη ο  Μαρξ, μετά το «Μανιφέστο» και την  επανάσταση του 1848-51, το 1852 στην «18^η Μπρυμαίρ» σημείωνε: «όλες οι ανατροπές τελειοποιούσαν αυτή τη μηχανή, αντί να την τσακίζουν» (Μαρξ: «18^η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», σελ. 115, Αθήνα 1947).

Από την πλευρά του ο Λένιν σχολιάζει επαναλαμβάνοντας: «η σκέψη του Μαρξ είναι ότι η εργατική τάξη πρέπει να  σ π ά σ ε ι, ν α τ σ α κ ί σ ε ι, την «έτοιμη κρατική μηχανή» και να μη περιοριστεί στην κατάληψή της» και επιπλέον – ακόμα σπουδαιότερο – υπογραμμίζει το κυριότερο δίδαγμα του μαρξισμού στη σχέση επανάσταση-κράτος: «σ’ αυτά το λόγια : «να τσακιστεί η γραφειοκρατική-στρατιωτική κρατική μηχανή», περιέχεται, σύντομα διατυπωμένο, το κυριότερο δίδαγμα του μαρξισμού για τα καθήκοντα του προλεταριάτου στην επανάσταση απέναντι στο κράτος» (Lenin: Ausgewaehlte Werke, Bd.II, σελ. 185, Βερολίνο (DDR) 1955). Και επιπλέον: «όλες οι προηγούμενες επαναστάσεις τελειοποιούσαν την κρατική μηχανή, ενώ πρέπει να τσακιστεί. Το συμπέρασμα τούτο είναι το βασικό στη διδασκαλία του μαρξισμού για το κράτος. Αυτό ακριβώς το βασικό δεν έχει μόνο ολότελα  λ η σ μ ο ν η θ ε ί  από τα κυρίαρχα επίσημα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, μα και άμεσα  δ ι α σ τ ρ ε β λ ω θ ε ί  (όπως θα δούμε πιο κάτω) από τον πιο γνωστό θεωρητικό της ΙΙ διεθνούς K.Kautsky» (Lenin: Ausgewaehlte Werke, Bd.II, σελ. 177-178, Βερολίνο (DDR) 1955).

Έτσι,, λοιπόν, πέραν της άρνησης της  βίαιης-ένοπλης επανάστασης, και  στο ζήτημα Επανάστασης-συντριβής  του αστικού κράτους, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ αρνούνται και προδίνουν το μαρξισμό.

3. Διχτατορία του  Προλεταριάτου. Σχετικά με την εγκαθίδρυση της Διχτατορία του Προλεταριάτου στην «παρουσίαση» του «Ριζοσπάστη» μνημονεύεται «η ιδέα για τη δικτατορία του προλεταριάτου» («Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», 12/2/2010 σελ. 13), και μάλιστα παρατίθεται και ένα σχετικό απόσπασμα του Λένιν, που δημιουργεί την απατηλή εντύπωση ότι οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ αναγνωρίζουν-υιοθετούν την έννοια της  «Διχτατορίας του Προλεταριάτου» – αναγνώριση που ο Λένιν θεωρεί απαραίτητη για να είναι κανείς μαρξιστής: «μαρξιστής είναι μόνο εκείνος που  ε π ε χ τ ε ί ν ε ι  την αναγνώριση της πάλης των τάξεων ως την αναγνώριση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου» (Lenin: Ausgewaehlte Werke, Bd.II, σελ. 182, Βερολίνο (DDR) 1955) – πράγμα που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα των απόψεων τους.

Η τυπική μνημόνευση της «Διχτατορίας του  Προλεταριάτου» στην «παρουσίαση»-παραποίηση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου»  απ’ την πλευρά της ηγεσίας  του «Κ»ΚΕ γίνεται απλά για  δημαγωγικούς λόγους, για εξαπάτηση των κομμουνιστών και της εργατικής τάξης. Κι’ αυτό επειδή και τα τρία βασικά ζητήματα που σχετίζονται με την Προλεταριακή Επανάσταση δηλ. α) βίαιη-ένοπλη επανάσταση – β) συντριβή του αστικού κράτους – γ) εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου συνδέονται στενότατα μεταξύ τους, αποτελούν μια αδιαχώριστη διαλεκτική ενότητα, και δεν επιτρέπεται ο διαχωρισμός, έστω και ενός απ΄ τα άλλα δυο επειδή η άρνηση του ενός συνεπάγεται ταυτόχρονα και αναπόφευχτα, μα και επιπλέον τα δυο πρώτα αποτελούν εντελώς απαραίτητες προϋποθέσεις – προκαταρκτικούς όρους – για την εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου. Δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί η Διχτατορία του Προλεταριάτου χωρίς να προηγηθούν η νικηφόρα βίαιη-ένοπλη επανάσταση και η συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής: «ó νόμος της βίαιης επανάστασης του προλεταριάτου, ο νόμος της συντριβής  της αστικής κρατικής μηχανής, σαν προκαταβολικός όρος για μια τέτοια επανάσταση, είναι νόμος αναπόφευχτος» «Στάλιν: τ. 6, σελ. 133, 1952)

Επομένως  η άρνηση της βίαιης-ένοπλης επανάστασης και της συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής, όπως είδαμε παραπάνω, εκ μέρους των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ σημαίνει σαφέστατα – συνεπάγεται αναπόφευχτα – άρνηση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου τόσο σε επίπεδο θεωρίας όσο και στην πράξη, η δε τυπική μνημόνευσή της στην «παρουσίαση» του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» απ’ το «Ριζοσπάστη» αποτελεί απλά μια κενή περιεχομένου δημαγωγική φράση.

Είναι δε γνωστό, ότι χωρίς την αναγνώριση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου, θεωρητικά και πρακτικά, είναι αδύνατος ο θρίαμβος και η νίκη της προλεταριακής επανάστασης αλλά και η διατήρηση της εξουσίας της εργατικής τάξης, μα και επιπλέον εντελώς αδύνατη η οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού – Διχτατορία του Προλεταριάτου που είναι απαραίτητη όχι μόνο για τη λεγόμενη «μεταβατική περίοδο απ’ τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό», όπως ισχυρίζονται οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες (μαζί και οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ), μα καθόλη την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού και ως την οικοδόμηση της αταξικής κομμουνιστικής κοινωνίας: «ανάμεσα στην καπιταλιστική και στην κομμουνιστική κοινωνία βρίσκεται η περίοδος της επαναστατικής μετατροπής της μιας στην άλλη. Και σ’ αυτή την περίοδο αντιστοιχεί μια πολιτική μεταβατική περίοδος, που το κράτος της δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά η ε π α ν α σ τ α τ ι κ ή Δ ι χ τ α τ ο ρ ί α   τ ο υ Π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά τ ο υ» (Κ. Μάρξ/Φ. Ένγκελς: Διαλεχτά Έργα, τ. ΙΙ, σελ. 24, 1951, εκδ. «Νέα Ελλάδα»). Οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες αναθεωρώντας τη μαρξιστική θεωρία της μεταβατικής περίοδο απ’ τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό μιλούν για: 1) μεταβατική περίοδο απ’ τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό = περίοδος της Διχτατορίας του Προλεταριάτου, 2) περίοδος «αναπτυγμένου σοσιαλισμού» = «κράτος όλου του λαού», που κατ’ αυτούς έχει αντικαταστήσει τη Διχτατορία του Προλεταριάτου 3) περίοδος «κομμουνισμού» (ο διαβόητος «αναπτυγμένος σοσιαλισμός» δεν ήταν παρά ο παλινορθωμένος καπιταλισμός της χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικής περιόδου (1953-1990) δηλ.  η δικτατορία της νέας μπουζουαζίας).

Διαβάστε Περισσότερα »

ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΠΛΑΤΥ ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

 

• Ενάντια στην τριπλή οικονομική –πολιτική  ΚΑΤΟΧΗ των ιμπεριλιστών : Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ
• Ενάντια στην απόλυτη εξαθλίωση της εργατικής τάξης που προωθεί και εφαρμόζει η κυβέρνηση υπηρέτης τους
• Ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα, στη περιστολή των δημοκρατικών καταχτήσεων,  τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής.

Την τελευταία  δεκαετία «πέρασαν» όλες οι επιθέσεις του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης – πλην μιας : εκείνη που αφορούσε στο Ασφαλιστικό (νομοσχέδιο Γιαννίτση) επί Σημίτη – και μαζί μ’ αυτές και τα τελευταία εξοντωτικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Την πρώτη, την κύρια και αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι ρεφορμιστές  των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  που με την ρεφορμιστική γραμμή της ταξικής συνεργασίας υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου (η δράση των φασιστοειδών της ΔΑΚΕ δεν χρειάζεται σχολιασμό, γιατί υπερασπίζουν έτσι κι αλλιώς ανοιχτά το κεφάλαιο), που δε θέλησαν ούτε επιδίωξαν να πετύχουν ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα Χωρίς ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων είναι προφανές ότι είναι εντελώς αδύνατη η απόκρουση των επιθέσεων του κεφαλαίου Χωρίς ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων, μέσα απ΄τη διαιώνιση της μιζέριας, δεν μπορεί να δοθεί ώθηση για να ‘’επιστρέψουν’’ οι εργαζόμενοι στα συνδικάτα, για να δημιουργηθούν πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία παντού. Μόνο η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ μπορεί να ασκήσει υπολογίσιμη πίεση σε όποιες κυβερνήσεις για την απόσυρση των οποιωνδήποτε αντιλαϊκών μέτρων.

Όμως  η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ προϋποθέτει ΕΝΟΤΗΤΑ  των απεργιακών κινητοποιήσεων. Η  ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ δεν μπορεί να επιτευχθεί διαφορετικά παρά μόνο με ΕΝΟΤΗΤΑ, ζήτημα με το οποίο συνδέεται άμεσα ο απεργοσπαστικός ρόλος των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ.

Οι απεργοσπάστες  ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ –  μέσω της μόνιμης διάσπασης των απεργιακών κινητοποιήσεων – βοήθησαν στο παρελθόν την κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ.Καραμανλή να προωθήσει και εφαρμόσει όλα τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, σήμερα, συνεχίζοντας την ίδια διασπαστική τακτική των απεργιακών κινητοποιήσεων, βρίσκονται στην υπηρεσία της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ και τη διευκολύνουν-βοηθούν να περάσει τα τωρινά εξοντωτικά μέτρα. Γιατί δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ, ότι με την απεργοσπαστική τακτική τους διασπούν άμεσα την ΕΝΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων, ματαιώνουν τη ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ τους και καθιστούν έτσι τις απεργιακές κινητοποιήσεις εκ των προτέρων ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ

Τα νέα  εξοντωτικότερα μέτρα, αυτά που πάρθηκαν και «στέγνωσαν» τη φτωχολογιά, αυτά που σχεδιάζονται να ψηφιστούν άμεσα  για την ασφαλιστική σφαγή  των εργατικών δικαιωμάτων με παραπέρα κλοπή των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ, με μηδενισμό παροχών υγείας και συντάξεων ( ήδη έχει προηγηθεί η ταξική αναλγησία του κοψίματος δυο συντάξεων το χρόνο), αυτά που συνεχώς θα ζητούν παραπέρα οι εκβιασμοί των ιμπεριαλιστών, δεν μπορούν να αποκρουστούν απ’ τους εργαζόμενους αν δεν υπάρξει ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ που μόνο αυτές μπορούν να καταστήσουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ τις απεργιακές κινητοποιήσεις δηλ. ικανές να ματαιώσουν-αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου. Αυτό δείχνει η περίπτωση της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης των ρεφορμιστών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που ήταν η μόνη ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ (υποχρέωσε την κυβέρνηση Σημίτη να αποσύρει το προσχέδιο νόμου για το Ασφαλιστικό. Και τώρα τα μηνύματα της αυθόρμητης εργατικής και λαικής αντίδρασης είναι τα ίδια. Η μεγάλη απεργία της 5^ης του Μάη, με τη συγκέντρωση των 250.000 μόνο στην Αθήνα, έσπασε στη πράξη τη λογική του απομονωτισμού, της διάσπασης , του απεργοσπαστισμού. Με τη μαζικότητα και με την αθρόα συμμετοχή κάτω από τα μπλόκ των συνδικάτων, έκανε τη συγκέντρωση ΕΝΙΑΙΑ και έδειξε ποιός είναι ο δρόμος που η εργατική τάξη απαιτεί: της αγωνιστικής ενότητάς της . Την αγωνιστική φωνή και πράξη των εργαζόμενων, άνεργων, νεολαίων, συνταξιούχων, σκίασε η ρήψη μολότωφ σε χώρο συνάθροισης εργαζόμενων στη Μαρφίν, που, ανεξαρτήτως προθέσεων, προκάλεσε το θάνατο-δολοφονία τριών νέων εργαζόμενων: πρόκειται για αντιδραστική εγκληματική πράξη εντελώς ξένη και εχθρική στο εργατικό κίνημα. Στο φριχτό έγκλημα τεράστιες είναι και οι ευθύνες του τραπεζίτη Βγενόπουλου-Μαρφίν, που πρέπει να τους οδηγήσουν στο «σκαμνί» (εκβιασμός εργαζομένων για δουλειά, «κλείδωμα» πόρτας, κλπ.).

Οι εργαζόμενοι  για άλλη μια φορά έδειξαν-απαίτησαν  το δρόμο αντιμετώπισης της κρίσης:

- να πληρώσουν οι  καπιταλιστές βιομήχανοι-τραπεζίτες  απ’ τα μυθώδη  κέρδη τους αλλά  και όλοι οι  φοροφυγάδες,

- να αυξηθεί η  φορολογία των  επιχειρήσεων από  20-25% στο 35-40% με παραπέρα αύξηση της φορολόγησης, όταν απολύουν και δεν επενδύουν παραγωγικά.

- να φορολογηθεί συνολικά και όχι μόνο η ακίνητη  αμύθητη περιουσία της εκκλησίας, που δεν της ανήκει

- να μειωθούν οι  έμμεσοι φόροι  που πλήττουν αποκλειστικά  τις πλατιές λαϊκές μάζες,

- η άμεση φορολογία  να βαρύνει τους  καπιταλιστές και  σαν φυσικά πρόσωπα,  χωρίς να χτυπιέται  το αφορολόγητο  της φτωχολογιάς

- να μειωθούν δραστικά  οι στρατιωτικές  δαπάνες 

Μονομερής στάση πληρωμών του  τοκογλυφικού χρέους-Έξοδος από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ σε άμεση προοπτική εξόδου από την ΕΕ

Σ΄ αντίθεση με τα μυθεύματα της κυβέρνησης-αστών  πολιτικών πως «η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει» αλλά και των χρουστσοφικών  σοσιαλδημοκρατών «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, που κι’  αυτοί αμφισβητούν την ύπαρξη χρεοκοπίας (Παπαρήγα - «Κ»ΚΕ: «ξαναφέρνουν το σκιάχτρο της χρεοκοπίας», «Ρ» 23/4/1010, σελ.6, Τσίπρας-ΣΥΝ: «ωραίο το παραμύθι με το δράκο της χρεοκοπίας», «Ελ/τυπία» 14/3/2010), η χρεοκοπία αποτελεί ένα πραγματικό και οδυνηρό γεγονός.

Μια ανάλυση  των σχετικών οικονομικών δεδομένων δεν μπορεί παρά να καταλήξει στη διαπίστωση, ότι τα στοιχεία που συγκροτούν-καταδείχνουν με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας είναι: 1. δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος πλέον των 300 δις. Ευρώ ή περίπου 120% του ΑΕΠ (με ελάχιστη ως ανύπαρκτη βιομηχανική παραγωγή, ενώ από πέρυσι μειώθηκε ακόμα και η «παραγωγή» γκαρσονιών με την πτώση του τουρισμού)  2. τεράστιο έλλειμμα πάνω από 30 δις. Ευρώ ή 14% του ΑΕΠ, 3. τοκογλυφικό επιτόκιο δανεισμού 7-10% με spread 500-700 και πλέον μονάδες βάσης (επιτόκιο με το οποίο δανείζονται μόνο χρεοκοπημένες χώρες), 4. αδυναμία «διαχείρισης»-εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους, 5. τριπλή αυστηρότατη επιτήρηση της χώρας από: Κομισιον-ΕΚΤ-ΔΝΤ και καθορισμός της οικονομικής πολιτικής όχι απ’ την εκλεγμένη κυβέρνηση αλλά απ’ τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, 6. προσφυγή στο λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης»των ΕΕ-ΔΝΤ για περαιτέρω δανεισμόμε 5%

Αν η  Νέα Δημοκρατία ήταν εκείνη που οδηγούσε-οδήγησε  την οικονομία της χώρας, με μαθηματική ακρίβεια, σε χρεοκοπία με το διπλασιασμό του εξωτερικού χρέους (300 δισ και πλέον Ευρώ) και τον 5πλασιασμό του ελλείμματος (30 δισ. και πλέον Ευρώ) που κατέληξε σε τριπλό έλεγχο-κατοχή της χώρας από: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ και έχει γι’ αυτό την πρώτη και κύρια ευθύνη, τεράστια ευθύνη έχουν και τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ και τα «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ (το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ ήταν ταυτισμένο με την πολιτική της ΝΔ) που δεν αποκάλυψαν-κατάγγειλαν στον ελληνικό λαό αυτή την καταστροφική οικονομική πορεία – καταστροφική οικονομική πορεία που τα δυο τουλάχιστον τελευταία χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ ήταν εντελώς εξόφθαλμη και ορατή δια γυμνού οφθαλμού.

Η κατάσταση  της σημερινής χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας είναι ζοφερότατη και η προοπτική της αδιέξοδη στα πλαίσια των ΟΝΕ-ΕΕ.  Η σημερινή ζοφερή κατάσταση της οικονομίας είναι φανερό πως έχει οδηγήσει και σε κατάρρευση-διάψευση σειράς αστικών και ρεβιζιονιστικών μύθων (παλιών-καινούριων) γύρω απ’ τη σχέση Ελλάδας-ΕΕ περί 1) «ισότιμης συμμετοχής στην ΕΕ» 2) «διαρκούς ανάπτυξης μέσα στην ΕΕ», 3) «σύγκλισης των οικονομιών των χωρών-μελων της ΕΕ», 4) «διαρκούς ευημερίας», 5) «μείωσης του επιτοκίου δανεισμού», 6) «προστασίας-διαφύλαξης απ’ τη χρεοκοπία», κλπ.

Με τις  αρνητικές αυτές εξελίξεις στη  σχέση Ελλάδας-ΕΕ σ’ όλα τα επίπεδα, το πλήρες σημερινό αδιέξοδο της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας και με δεδομένο ότι η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε θα πολλαπλασιάσει μόνο τα εξοντωτικά αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, αλλά και με το «ευαγγέλιο» της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής στα χέρια προτίθεται να ανοίξει παραπέρα την όρεξη των κερδοσκόπων-τοκογλύφων και του ΔΝΤ για ολοκληρωτική αρπαγή του όποιου εναπομείναντος κερδοφόρου τομέα και άγριας λεηλασίας του συνολικού πλούτου της χώρας με ανάλογες καταστροφικές συνέπειες, γνωστές από δεκάδες άλλες χώρες που έπεσαν στα νύχια τους, η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να αγωνιστούν στην κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ και την κήρυξη μονομερούς στάσης πληρωμών του εξωτερικού χρέους (ζήτημα που είχε θιχτεί στην «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 313, 1-15 Γενάρη 2010), σε συνδυασμό και με τη γενικότερη πάλη εξόδου της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, έξοδο που για τη σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, αυτή τη στιγμή, «από μόνο του δε είναι λύση» («Ρ»5.3.2010, σελ.10) (είναι το πρώτο «απρόσεκτο»(;) αλλά απολαυστικό και χαρακτηριστικό στριπτίζ  της Παπαρήγα υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ, γιατί ως τώρα ισχυρίζονταν, δημαγωγικά βέβαια, ότι ήταν τάχα υπέρ της εξόδου της χώρας απ’ αυτή).

Η εγατική  τάξη, η νεολαία, η φτωχολογιά πόλης και χωριού, κόντρα στους αμήχανους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ που αρνούνται τη χρεοκοπία και δεν βγάζουν μιλιά για τα καθήκοντα που αυτή συνεπάγεται, θα πρέπει να αγωνιστούν παντού σε κάθε χώρο δουλειάς, μόρφωσης, κατοικίας, συνάθροισης για δημιουργία πλατιού, αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα ενώνει στους παραπάνω στόχους αντιμετώπισης της αντεργατικής λαίλαπας και τον αγώνα ενάντια στην καταστολή, στην περιστολή των δημοκρατικών καταχτήσεων, τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, που είναι τα απαραίτητα «εργαλεία» των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους εκφραστών, για να περάσουν τα μέτρα εξαθλίωσης.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ένταση της αστυνομοκρατίας απ’ το «υπουργείο τρομοκρατίας του πολίτη»

Στις  δυο τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις (5 και 20 Μάη) η αστυνομία με εντολή του υπουργού «τρομοκρατίας του  πολίτη» Μ.Χρυσοχοϊδη, εφαρμόζοντας τη γνωστή τακτική των «προληπτικών συλλήψεων» διενήργησε μεγάλης έκτασης συλλήψεις και προσαγωγές στα κεντρικά της Ασφάλειας.

Και στις δυο περιπτώσεις η Αστυνομία  συνέλαβε πολλές δεκάδες τόσο πριν τις δυο συγκεντρώσεις όσο  και κατά τη διάρκεια και μετά απ’  αυτές, συλλήψεις τρομοκρατικού  χαρακτήρα.

Η αναμενόμενη  άνοδος της ταξικής πάλης της  εργατικής τάξης και όλων των  εργαζομένων θα συνοδευτεί από ένταση της αστυνομοκρατίας και της  κρατικής καταστολής των λαϊκών αγώνων.

Διαβάστε Περισσότερα »

Η εξύμνηση των εγκλημάτων του αμερικάνικού ιμπεριαλιστικού πόλεμου στο Ιράκ και η υποκρισία των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ

Στα τέλη του πρώτου δεκαήμερο του Μάρτη  ανακοινώθηκαν τα φετινά βραβεία  «Όσκαρ» κινηματογραφικών ταινιών  με «καλύτερη» ταινία εκείνη της Κάθριν Μπίγκελοου, «Hurt locker», μια πολεμική ταινία, η οποία παραπλανητικά εμφανίζεται ως «απολίτικη» ενώ στην πραγματικότητα εκθειάζει τον πόλεμο και τα εγκλήματα των αμερικανών ιμπεριαλιστών στο Ιράκ. Αποκρύπτει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου στο Ιράκ και τη διατήρηση της κατοχής αυτής της χώρας και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πως θα νικήσουν και θα διασωθούν οι αμερικανοί στρατιώτες δηλ. τα αμερικάνικα κατακτητικά στρατεύματα. Επίσης αποκρύπτει επιμελώς τα εγκλήματα που αυτά διαπράττουν καθημερινά σε βάρος του πολύπαθου ιρακινού λαού.

Θλιβερή κατάντια ενός «καλλιτέχνη» στην υπηρεσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου  και εγκωμιασμού των φρικτών  εγκλημάτων του.

Στην  «ταινία» και στον πόλεμο στο Ιράκ αναφέρεται και ο «Ριζοσπάστης», γράφοντας μεταξύ άλλων: «το Μάρτη του 2003, μπροστά στα μάτια ολόκληρης της οικουμένης, πραγματοποιήθηκε εν μέσω ενορχηστρωμένης αισχρής ψευδολογίας η ιμπεριαλιστική επιδρομή στο Ιράκ. Έκαψαν, βασάνισαν, δολοφόνησαν, ξεκλήρισαν έναν ολόκληρο λαό και λεηλάτησαν, κυριολεκτικά, οι βάρβαροι, όσους πολιτισμικούς θησαυρούς μπορούσαν να πουληθούν και να φέρουν κέρδος» («Ρ» 11/3/2010, σελ. 28).

Εδώ η  υποκρισία και το θράσος των χρουστσοφικών  σοσιαλδημοκρατών δε γνωρίζουν όρια, γιατί υποτίθεται ότι ασκούν κριτική στη στρατιωτική επέμβαση και τα εγκλήματα των αμερικανών ιμπεριαλιστών στο Ιράκ, αποσιωπώντας επιμελέστατα, ότι ήταν ακριβώς οι σύντροφοί τους, του χρουστσοφικού «Κ»ΚΙράκ, που όχι μόνο επικρότησαν τη στρατιωτική κατάληψη του Ιράκ απ’ τα αμερικανο-αγγλικά στρατεύματα αλλά δέχθηκαν να γίνουν οι Τσολάκογλου της πατρίδας τους, παίρνοντας μέρος στην πρώτη διορισμένη από τους κατακτητές δοσίλογη κυβέρνηση, την οποία οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ όχι μόνο ποτέ δεν κατάγγειλαν, μα επιπλέον προσκαλούσαν στις συναντήσεις της Αθήνας τους δοσίλογους χρουστσοφικούς συντρόφους τους το «Κ»ΚΙράκ, ενώ αργότερα έστελναν συλλυπητήρια σ’ αυτό για τους δολοφονημένους απ’ την ιρακινή αντίσταση χρουστσοφικούς δοσίλογους.  

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΕΙΝΑ-Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ

Η τριπλή κατοχή Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ που ακολούθησε  τη χρεοκοπία του εξαρτημένου  ελληνικού καπιταλισμού, κάθε μέρα καθιστά αδύνατη την επιβίωση της εργατικής τάξης με τα μέτρα  του  αισχρού κατοχικού «Μνημονίου»-λάστιχου, που διαρκώς επεκτείνονται .Κάθε μέρα επιταχύνεται και ολοκληρώνεται το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και πλατιών στρωμάτων της φτωχολογιάς, που οδηγούνται στη πείνα και την απελπισία.

Με κατεπείγον νομοσχέδιο οι απολύσεις αφήνονται στην ουσία ολοκληρωτικά ελεύθερες, (ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΓΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΜΕΧΡΙ 30 ΑΤΟΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, δηλαδή για το 70% του συνόλου της χώρας) μέχρι το 4-5%του συνόλου των εργαζόμενων κάθε μήνα για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις και η ισχνή αποζημίωση πετσοκόβεται στο μισό  και δίνεται σε δόσεις.  Με αυτή τη ρύθμιση απαίτηση των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων καπιταλιστών,  εργαζόμενος με 10 χρόνια δουλειά, πετάγεται στο δρόμο με χαρτζιλίκι της ντροπής 3 μηνών σταδιακά! Είναι περιττό να αναφέρουμε πως καμία πια απόλυση δεν θα μπορεί πια ν΄ αμφισβητηθεί από τον εργαζόμενο, μέσω της, έτσι κι αλλιώς, καπιταλιστικά ελεγχόμενης  «διαιτησίας».

Περιττά και ανώφελα είναι τα κλαψουρίσματα  των αστικών  ΜΜΕ και των  κάθε λογής δεξιών εργατοπατέρων, που ακόμη συνεδριάζουν για ν' αποφασίσουν αν η εργατιά πεινάει ή αντέχει ακόμη.

Η πείνα  για την εργατική τάξη είναι εδώ  και είναι επιδεινούμενη αφού τα επαίσχυντα μέτρα είναι μέτρα  ύφεσης που θα επιταχύνουν συνεχώς  την εργατική εξαθλίωση, ιδιαίτερα  εκείνων που είναι χωρίς δουλειά, με την ακρίβεια να γιγαντώνεται, χωρίς καμία ασφαλιστική παροχή να έχει μείνει όρθια, σε λίγο μαζικά χωρίς στέγη. Επιπλέον τα νέα στοιχεία της Εθνικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Προστασίας Πολιτών Καταναλωτών-Δανειοληπτών, καταγράφουν στα δικαστήρια αύξηση έως και 110% στις κατασχέσεις από τράπεζες το τελευταίο εξάμηνο, ενώ οι επιστήμονες καταγράφουν μεγάλη έξαρση της κατάθλιψης που γίνεται «η ασθένεια των φτωχών».

Η εργατική τάξη κόντρα στους οποιουσδήποτε  εργατοπατέρες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ κλπ, πρέπει να σταθεί οργισμένη αλλά όρθια, μαχητική και ενωμένη.

Πρέπει  αυτή τη περίοδο της πείνας να εξαγγελθούν, με πίεση από τα κάτω, από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις και να υπάρχει με τελική ευθύνη των δευτεροβάθμιων οργάνων όπου δεν υπάρχουν επιχειρησιακά σωματεία, αγωνιστικές ενέργειες, (όπως κατάληψης των χώρων εργασίας), εκεί που η αυθαιρεσία καταγγέλλεται. Τα σωματεία που έχουν τη φιλοδοξία να λειτουργούν σε ταξική λογική, να κινητοποιηθούν, να ενημερώσουν για να δέχονται αυτά και να αντιδρούν άμεσα στις καταγγελίες από εργαζόμενους του κλάδου τους που πλήττονται και δεν υπάρχει σωματείο στο χώρο δουλειάς τους.

Να προωθηθεί  η ενότητα, η αγωνιστικότητα, ο  αντι-εργατοπατερισμός μας στην πράξη.

Όλοι  στους δρόμους και μέσα στον αγώνα και τότε κανείς εργαζόμενος δε θα αισθάνεται μόνος, αδύναμος και απελπισμένος.

Διαβάστε Περισσότερα »

Εξεταστικές επιτροπές για την «αποκάλυψη» των σκανδάλων Βατοπεδίου-Siemens ή προκλητικός εμπαιγμός του λαού;

Οργή  και αγανάκτηση των πλατιών λαϊκών μαζών για τη συγκάλυψη των  σκανδάλων

Η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται διαρκώς  και με ραγδαίους ρυθμούς εξαιτίας της οικονομικής χρεοκοπίας της χώρας και των οικονομικών μέτρων της «τροϊκα»: Κομισιον-ΕΚΤ-ΔΝΤ-Κυβέρνησης  αλλά και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης υπερπαραγωγής, ενώ διαρκούν οι πιέσεις του διεθνούς κερδοσκοπικού και τοκογλυφικού κεφαλαίου, παρόλα τα εξοντωτικά σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού μέτρα που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Έτσι, σύμφωνα  με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας (ανακοίνωση 9 Ιούνη), το πρώτο τρίμηνο  του 2010 σημειώθηκε μείωση του ΑΕΠ  κατά 2,5% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2009, ενώ η βιομηχανική παραγωγή παρουσίασε μείωση κατά 5,1%. Επίσης μεγάλη πτώση παρουσίασε η οικοδομική δραστηριότητα αλλά και οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου.

Η εφαρμογή των νέων εξοντωτικών μέτρων, πέρα απ’ την εκμηδένιση όλων των κατακτήσεων της εργατικής τάξης, προκάλεσε μια χωρίς προηγούμενο επιδείνωση της κατάστασης όλων των εργαζομένων με τη δραστική βίαιη περικοπή των ονομαστικών μισθών (αλλά και τη συνεχή μείωση των πραγματικών), την αύξηση των φόρων, τον πολύ υψηλό πληθωρισμό και τα συνεχή απανωτά κύματα ακρίβειας, κλπ., η οποία γίνεται ακόμα χειρότερη με την αλματώδη αύξηση της μαζικής ανεργίας – φαινόμενο αναπόφευχτο στον καπιταλισμό – που αυτή τη στιγμή έχει ξεπεράσει τους 700.000 καταγεγραμμένους ανέργους (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της αστικής Στατιστικής που δεν καταγράφει όλους τους άνεργους), οι άνεργοι στην πραγματικότητα πλησιάζουν το 1.000.000 (ακόμα και ο υπουργός Εργασίας παραδέχθηκε δημόσια, στα τέλη του περασμένου χρόνου, ότι το 2010 θα σημειωθεί έκρηξη της μαζικής ανεργίας, εκτινασόμενη στο 20%).

Και ενώ  η φτώχεια και η απόλυτη  εξαθλίωση των εργαζομένων παίρνουν δραματικές διαστάσεις και τις πιο  ακραίες μορφές και η χώρα βρίσκεται  οικονομικά στη χειρότερη από  ποτέ κατάσταση βυθισμένη στη  χρεοκοπία, τα πολιτικά κόμματα, ιδιαίτερα το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ και το μεγαλοαστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, με τις εξεταστικές επιτροπές για το «ιερό» σκάνδαλο του Βατοπεδίου και εκείνο της Siemens, στις οποίες συμμετέχουν εμπαίζουν προκλητικά την εργατική τάξη και ολόκληρο το λαό, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να τα συγκαλύψουν, με ευθύνη και των άλλων κομμάτων που συμμετέχουν σ’ αυτές.

Είναι γνωστό ότι το «ιερό» σκάνδαλο του  Βατοπεδίου, ένα από κάθε άποψη  πρωτοφανές σκάνδαλο, άρχισε επί κυβερνήσεως  Σημίτη και ολοκληρώθηκε επί Καραμανλή με την προκλητική ανταλλαγή φιλέτων του δημοσίου , «ανταλλαγή» απ’ την οποία ζημιώθηκε το δημόσιο με πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια αν όχι δισεκατομμύρια Ευρώ και απ’ την οποία γέμισαν τις τσέπες υπουργοί και στελέχη της ΝΔ, ενώ ο Καραμανλής δήλωνε πως δεν είχε «πάρει είδηση» τι γινόταν γύρω του όταν μάλιστα βοούσε απ’ άκρη σ’ άκρη ολόκληρη χώρα για το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον και τον ίδιο.

Η περίπτωση  του σκανδάλου του Βατοπεδίου, πέρα των πολιτικών αλλά και ποινικών ευθυνών υπουργών, κλπ.,  αποκαλύπτει εκ νέου όχι μόνο απλά τις ισχυρές προσβάσεις που έχει το αντιδραστικό φεουδοαστικό Ιερατείο στο αστικό κράτος και τις εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις αλλά και την τεράστια, καθοριστικού χαρακτήρα, ισχύ που διαθέτει σ’ όλα τα επίπεδα της σημερινής αστικής κοινωνίας, μ’ αποτέλεσμα να εκκρεμεί η λύση όλων των ζητημάτων εκκλησίας-αστικού κράτους που έπρεπε να είχαν εδώ και 150 χρόνια λυθεί.

Το άλλο μεγάλο σκάνδαλο των κυβερνήσεων  Σημίτη-Καραμανλή, εκείνο με τις προκλητικές  «μίζες» της Siemens βαίνει κι’ αυτό προς συγκάλυψη απ’ τις εξεταστικές επιτροπές των κομμάτων.

Αν και  στα γερμανικά δικαστήρια έχει αποκαλυφθεί  ότι οι «μίζες» σε υπουργούς και  στελέχη των δυο κυβερνήσεων  ανέρχονται στο ύψος των 100 και πλέον  εκατομμυρίων Ευρώ – αν δεν είναι  πολύ περισσότερα – έχει αποκαλυφθεί μόλις το 1% (Τσουκάτος-Μαντέλης) και τα υπόλοιπα είναι προς «διερεύνηση»-κουκούλωμα.

Το σκάνδαλο της Siemens αναδεικνύει δυο σημαντικά ζητήματα: πρώτο, ότι το κεφάλαιο των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών δεν περιορίζεται μόνο στο δυνάμωμα της εκμετάλλευσης των εξαρτημένων χωρών και τη λεηλασία του πλούτου τους αλλά καταφεύγει και απευθείας στην εξαγορά των κυβερνήσεών τους για την εξασφάλιση ακόμα μεγαλύτερων κερδών, δεύτερο, ότι οι αστικές κυβερνήσεις των εξαρτημένων χωρών αποδεικνύονται ιδιαίτερα ευάλωτες και πολύ πρόθυμες να εξαγοραστούν απ’ το κεφάλαιο των ιμπεριαλιστικών χωρών, μ’ αποτέλεσμα, πέρα απ’ τις τεράστιες οικονομικές ζημιές των εξαρτημένων χωρών που τις πληρώνουν οι εργαζόμενοί τους, μια χωρίς προηγούμενο διαφθορά και σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος.

Στη συγκάλυψη  και των δυο σκανδάλων, πέρα απ’  την άρνηση των αναμεμιγμένων  στα σκάνδαλα κομμάτων να συμβάλλουν στην αποκάλυψή τους, την απόκρυψη και καταστροφή στοιχείων, μεγάλη ευθύνη έχει και η κατ’ ευφημισμόν «ανεξάρτητη» αστική Δικαιοσύνη που κι’ αυτή συμβάλλει συστηματικά με τη στάση της στη συγκάλυψη των σκανδάλων.

Βέβαια  τα σκάνδαλα είναι σύμφυτα και  αναπόφευχτα στο καπιταλιστικό  σύστημα – αυτό δεν μπορεί να «καθαριστεί» απ’ αυτά ούτε «καθαρίστηκε»  στο παρελθόν παρά το ρεφορμιστικό σύνθημα-απάτη περί «κάθαρσής» του εκ μέρους των δυο χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ το 1989 – όμως αυτό δε σημαίνει ότι αυτά δεν μπορούν να αποκαλυφθούν αν όχι στο σύνολό τους τουλάχιστον ως κάποιο σημείο και κάποιες πλευρές τους, και εδώ είναι ο περιορισμένος ρόλος των εξεταστικών επιτροπών που δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους για το οποίο συγκροτούνται.

Δεν τίθεται  φυσικά θέμα κατάργησης των εξεταστικών  επιτροπών των κομμάτων παρά τον  εκφυλισμό τους σε επιτροπές, κατά κανόνα, συγκάλυψης των σκανδάλων, αλλά βελτίωσης του πλαισίου δουλειάς και αλλαγή συγκρότησής τους στην κατεύθυνση να γίνουν αποτελεσματικότερες, γιατί έχουν καταντήσει τσίρκο γελωτοποιών που προκαλούν  την οργή και αγανάκτηση των πλατιών λαϊκών μαζών.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΤΟΥ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ –ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ-ΕΥΡΩ ΣΤΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε

ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΤΟΥ  ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ –ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ-ΕΥΡΩ ΣΤΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ  ΠΕΙΝΑ-Η ΑΠΟΛΥΤΗ  ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ  ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ

ΝΑ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΕΝΑ ΠΛΑΤΥ ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

• Ενάντια στην τριπλή οικονομική – πολιτική κατοχή των ιμπεριαλιστών Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ
• Ενάντια στην απόλυτη εξαθλίωση της εργατικής τάξης που εφαρμόζει συνέχεια η κυβέρνηση σαν υπηρέτης
• Ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα, την περιστολή των δημοκρατικών κατακτήσεων, τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής

Την τελευταία  δεκαετία «πέρασαν» όλες οι επιθέσεις του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης – πλην μιας: εκείνη που αφορούσε στο Ασφαλιστικό (νομοσχέδιο Γιαννίτση) επί Σημίτη – και μαζί μ’ αυτές και τα τελευταία εξοντωτικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Την πρώτη, την κύρια και αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι ρεφορμιστές  των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  που με την ρεφορμιστική γραμμή της ταξικής συνεργασίας υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου (τα φασιστοειδή της ΔΑΚΕ υπερασπίζουν έτσι κι αλλιώς ανοιχτά το κεφάλαιο), που δε θέλησαν ούτε επιδίωξαν να πετύχουν ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα. Χωρίς ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων είναι προφανές ότι είναι εντελώς αδύνατη η απόκρουση των επιθέσεων του κεφαλαίου και δεν μπορεί να δοθεί ώθηση για να «επιστρέψουν» οι εργαζόμενοι στα συνδικάτα, για να δημιουργηθούν πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία παντού. Μόνο η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ μπορεί να ασκήσει υπολογίσιμη πίεση σε όποιες κυβερνήσεις για την απόσυρση των οποιωνδήποτε αντιλαϊκών μέτρων. Όμως  η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ προϋποθέτει ΕΝΟΤΗΤΑ  των απεργιακών κινητοποιήσεων. Δεν μπορεί να επιτευχθεί διαφορετικά παρά μόνο με ΕΝΟΤΗΤΑ, ζήτημα με το οποίο συνδέεται άμεσα ο απεργοσπαστικός ρόλος των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ.

Οι απεργοσπάστες  ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ –  μέσω της μόνιμης διάσπασης των απεργιακών κινητοποιήσεων – βοήθησαν στο παρελθόν την κυβέρνηση Κ.Καραμανλή του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ να προωθήσει και εφαρμόσει όλα τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα. Σήμερα, συνεχίζοντας την ίδια διασπαστική τακτική των απεργιακών κινητοποιήσεων, βρίσκονται στην υπηρεσία της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ και τη διευκολύνουν-βοηθούν να περάσει τα τωρινά εξοντωτικά μέτρα. Γιατί δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ, ότι με την απεργοσπαστική τακτική τους διασπούν άμεσα την ΕΝΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων, ματαιώνουν τη ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ τους και καθιστούν έτσι τις απεργιακές κινητοποιήσεις εκ των προτέρων ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ.

Τα νέα  εξοντωτικότερα μέτρα, αυτά που πάρθηκαν και «στέγνωσαν» τη φτωχολογιά, αυτά που σχεδιάζονται να ψηφιστούν άμεσα  για την ασφαλιστική σφαγή των εργατικών δικαιωμάτων με παραπέρα κλοπή των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ, με μηδενισμό παροχών υγείας και συντάξεων (ήδη έχει προηγηθεί η ταξική αναλγησία του κοψίματος δυο συντάξεων το χρόνο), αυτά που συνεχώς θα απαιτούν παραπέρα οι εκβιασμοί των ιμπεριαλιστών, δεν μπορούν να αποκρουστούν απ’ τους εργαζόμενους αν δεν υπάρξει ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ, τα μόνα εχέγγυα που μπορούν να καταστήσουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ τις απεργιακές κινητοποιήσεις δηλ. ικανές να ματαιώσουν-αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου. Αυτό δείχνει η περίπτωση της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης των ρεφορμιστών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ενάντια στο νομοσχέδιο Γιαννίτση, που ήταν η μόνη ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ (υποχρέωσε την κυβέρνηση Σημίτη να αποσύρει το προσχέδιο νόμου για το Ασφαλιστικό). Τα μηνύματα της αυθόρμητης εργατικής και λαϊκής αντίδρασης είναι και τώρα τα ίδια. Η μεγάλη απεργία της 5^ης του Μάη, με τη συγκέντρωση των 250.000 μόνο στην Αθήνα, έσπασε στη πράξη τη λογική του απομονωτισμού, της διάσπασης, του απεργοσπαστισμού. Με τη μαζικότητα και με την αθρόα συμμετοχή κάτω από τα μπλόκ των συνδικάτων, έκανε τη συγκέντρωση ΕΝΙΑΙΑ και έδειξε ποιός είναι ο δρόμος που η εργατική τάξη απαιτεί: της αγωνιστικής ενότητάς της.

Οι εργαζόμενοι  αγωνίζονται συνολικά για την  αντιμετώπιση της κρίσης και της χρεοκοπίας, ώστε:

- να πληρώσουν οι  καπιταλιστές βιομήχανοι-τραπεζίτες απ’ τα μυθώδη κέρδη τους, αλλά και όλοι οι  φοροφυγάδες,

- να αυξηθεί η  φορολογία των  επιχειρήσεων από  20-25% στο 35-40% με παραπέρα αύξηση της φορολόγησης, όταν απολύουν και δεν επενδύουν παραγωγικά.

- να φορολογηθεί συνολικά και όχι μόνο η ακίνητη  αμύθητη περιουσία της εκκλησίας, που δεν της ανήκει

- να μειωθούν οι  έμμεσοι φόροι  που πλήττουν αποκλειστικά  τις πλατιές λαϊκές  μάζες,

- η άμεση φορολογία  να βαρύνει τους  καπιταλιστές και  σαν φυσικά πρόσωπα,  χωρίς να χτυπιέται  το αφορολόγητο  της φτωχολογιάς

- να μειωθούν δραστικά  οι στρατιωτικές  δαπάνες 

Μονομερής στάση πληρωμών του  τοκογλυφικού χρέους-Έξοδος από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ σε άμεση προοπτική  εξόδου από την  ΕΕ

Η κατάσταση  της σημερινής χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας στην οποία οδήγησε η κυβέρνηση Καραμανλή – και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης – φορτώνοντάς την με ένα τεράστιο έλλειμμα 30 δισ. Ευρώ για το 2009, και εκτίναξη του εξωτερικού χρέους σ’ ένα δυσθεώρητο ύψος των 300 δισ. Ευρώ που κατέληξε σε τριπλό έλεγχο-κατοχή της χώρας από: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ είναι ζοφερότατη και η προοπτική της αδιέξοδη, στα πλαίσια των ΟΝΕ-ΕΕ. Βαρύτατη είναι και η ευθύνη της τότε αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ‘’Κ’’ΚΕ. ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) που εν μέσω συνεχών σκανδάλων, διασπάθησης του δημόσιου χρήματος και με γνωστούς τους οικονομικούς δείκτες, δεν έκαναν τίποτε να καταγγείλουν έστω στο λαό, αυτά που έρχονταν σε βάρος του.  Η σημερινή κατάσταση της οικονομίας είναι φανερό πως έχει οδηγήσει και σε κατάρρευση-διάψευση σειράς αστικών και ρεβιζιονιστικών μύθων (παλιών-καινούριων) γύρω απ’ τη σχέση Ελλάδας-ΕΕ περί 1) «ισότιμης συμμετοχής στην ΕΕ» 2) «διαρκούς ανάπτυξης μέσα στην ΕΕ», 3) «σύγκλισης των οικονομιών των χωρών-μελων της ΕΕ», 4) «διαρκούς ευημερίας», 5) «μείωσης του επιτοκίου δανεισμού», 6) «προστασίας-διαφύλαξης απ’ τη χρεοκοπία», κλπ.

Με τις  αρνητικές αυτές εξελίξεις στη  σχέση Ελλάδας-ΕΕ σ’ όλα τα επίπεδα, είναι δεδομένα : το πλήρες σημερινό αδιέξοδο της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας και η πρόθεση της μεγαλοαστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να πολλαπλασιάσει όχι μόνο τα εξοντωτικά αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, αλλά και με το «ευαγγέλιο» της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής στα χέρια να προτίθεται να ανοίξει παραπέρα την όρεξη των κερδοσκόπων-τοκογλύφων και του ΔΝΤ για ολοκληρωτική αρπαγή του όποιου εναπομείναντος κερδοφόρου τομέα και άγριας λεηλασίας του συνολικού πλούτου της χώρας με ανάλογες καταστροφικές συνέπειες, γνωστές από δεκάδες άλλες χώρες που έπεσαν στα νύχια τους. Η τριπλή κατοχή Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ που ακολούθησε  τη χρεοκοπία του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού, καθιστά αδύνατη κάθε μέρα την επιβίωση της εργατικής τάξης με τα μέτρα του  αισχρού κατοχικού ''Μνημονίου'' -λάστιχου, που διαρκώς επεκτείνονται. Η επίθεση στα πλαίσια του μνημονίου της ντροπής συνεχίζεται αμείωτη, με σειρά το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων και την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, καθώς και το ξεπάστρεμα των τελευταίων ασφαλιστικών δικαιωμάτων που είχαν διασωθεί. Σχετικά με το ασφαλιστικό η ‘’τρόικα’’ και η κυβέρνηση υπηρέτης της, μειώνει σαρωτικά όλες τις συντάξεις κατά 30% που αν υπολογιστεί και η κλοπή στα δώρα που έχει προηγηθεί, τις οδηγεί σε τελική πραγματική μείωση πάνω από 40%. Ο εργάσιμος χρόνος για τα ψίχουλα που μένουν, γίνονται τα 40 πλήρη εργάσιμα χρόνια, οι γυναίκες που η έξτρα δουλειά τους στο σπίτι ποτέ δεν αναγνωρίστηκε η δεν έγιναν βήματα να ελαφρυνθεί ,‘’εξισώνονται’’ χρονικά με τους άντρες στα 65 χρόνια , την ώρα που μόνο εξίσωση μισθών δεν υπάρχει. Τα ‘’βαρέα και ανθυγιεινά’’ που παραμένουν σε καθεστώς αίσχους καταργούνται στην ουσία ολοκληρωτικά, αφήνοντας το στίγμα της ντροπής να μην έχουν υπαχθεί ποτέ σε αυτά ,κατηγορίες όπως οι νοσηλευτές!

Με κατεπείγον νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για ψήφιση μέσα στο καλοκαίρι, οι απολύσεις αφήνονται στην ουσία ολοκληρωτικά  ελεύθερες, (ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΓΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΜΕΧΡΙ 30 ΑΤΟΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, δηλαδή για το 70% του συνόλου της χώρας) μέχρι το 4-5% του συνόλου των εργαζόμενων κάθε μήνα για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις και η ισχνή αποζημίωση πετσοκόβεται στο μισό  και δίνεται σε δόσεις.  Με αυτή τη ρύθμιση- απαίτηση των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων καπιταλιστών, εργαζόμενος με 10 χρόνια δουλειά, πετάγεται στο δρόμο με χαρτζιλίκι της ντροπής 3 μηνών σταδιακά! Είναι περιττό να αναφέρουμε πως καμία απόλυση δεν θα μπορεί πια να αμφισβητηθεί από τον εργαζόμενο, μέσω της -έτσι κι αλλιώς ελεγχόμενης από τους καπιταλιστές -''διαιτησίας''.

Η πείνα  για την εργατική τάξη είναι εδώ  και είναι επιδεινούμενη αφού τα επαίσχυντα μέτρα είναι μέτρα ύφεσης που θα επιταχύνουν συνεχώς την εργατική εξαθλίωση, ιδιαίτερα όσων είναι χωρίς δουλειά, με την ακρίβεια να γιγαντώνεται, χωρίς καμία ασφαλιστική παροχή να έχει μείνει όρθια, σε λίγο μαζικά χωρίς στέγη. Αξίζει να σημειωθεί πως κόντρα στα χονδροειδή κυβερνητικά ψέματα,  σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Προστασίας Πολιτών Καταναλωτών- Δανειοληπτών, στα δικαστήρια καταγράφεται αύξηση έως και 110% στις κατασχέσεις από τράπεζες το τελευταίο εξάμηνο.

Η αυριανή  πραγματικότητα θέτει τα καθήκοντα  του σήμερα: Η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να αγωνιστούν στην κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ και την κήρυξη μονομερούς στάσης πληρωμών του εξωτερικού χρέους, σε συνδυασμό και με τη γενικότερη πάλη εξόδου της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ.

Η εργατική τάξη, η  νεολαία, η φτωχολογιά πόλης και χωριού, κόντρα στους ρεβιζιονιστές ’’Κ’’ΚΕ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ΑΡΝΟΎΝΤΑΙ να παραδεχτούν την χρεοκοπία μα ούτε βγάζουν μιλιά για τα καθήκοντα που αυτή συνεπάγεται, ενώ επί μήνες παίζουν το παιχνίδι των κεφαλαιοκρατών (‘’Ξαναφέρνουν το σκιάχτρο της χρεοκοπίας’’, Παπαρήγα-, ‘’Ρ’’-23/04/10, σελ.6 και ‘’ Ωραίο τοπαραμυθάκι με το δράκο της χρεοκοπίας’’, Τσίπρας -‘’Ελευθεροτυπία’’ 14/3/10) θα πρέπει να αγωνιστούν παντού: Σε κάθε χώρο δουλειάς, μόρφωσης, κατοικίας, συνάθροισης, για δημιουργία ενός πλατιού, αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα ενώνει στους παραπάνω στόχους αντιμετώπισης της αντεργατικής λαίλαπας και τον αγώνα ενάντια στη καταστολή, τη περιστολή των δημοκρατικών καταχτήσεων, τον λαικό εκφοβισμό, τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, που είναι τα απαραίτητα ‘’εργαλεία’’ των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους εκφραστών, για να περάσουν αυτά τα μέτρα εξαθλίωσης.

Η εργατική τάξη κόντρα στους οποιουσδήποτε εργατοπατέρες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ κλπ, πρέπει να σταθεί οργισμένη αλλά όρθια, μαχητική και ενωμένη. Πρέπει αυτή την περίοδο της πείνας με πίεση από τα κάτω ,να εξαγγελθούν από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις και να γίνονται αγωνιστικές ενέργειες με τελική ευθύνη των δευτεροβάθμιων οργάνων όπου δεν υπάρχουν επιχειρησιακά σωματεία, (όπως καταλήψεις χώρων εργασίας), εκεί που καταγγέλλεται η αυθαιρεσία των επιχειρηματιών. Τα σωματεία που έχουν τη φιλοδοξία να λειτουργούν σε ταξική λογική, να κινητοποιηθούν, να ενημερώνουν, για να είναι αυτά που θα δέχονται και θα αντιδρούν άμεσα στις καταγγελίες από εργαζόμενους του κλάδου τους που πλήττονται και δεν υπάρχει σωματείο στο χώρο δουλειάς τους, την ώρα που ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα είναι στα επίπεδα του 15%. Να αναδειχθεί ην ενότητα, η αγωνιστικότητα, ο αντι-εργατοπατερισμός μας, στη πράξη. Κανείς εργαζόμενος να μη αισθάνεται μόνος και απελπισμένος, έρμαιο των καπιταλιστικών εκβιασμών.

Ιούνης 2010

ΚΙΝΗΣΗ  για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55

Διαβάστε Περισσότερα »

13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 θα συμμετέχει στο 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ (25-27/6/2010) στο 4ο πάρκο Παραλίας στη Θεσσαλονίκη.

3 ημέρες γιορτής, με:

 

• 25 συγκροτήματα από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα, τα Βαλκάνια,

• δεκάδες εκθέσεις, προβολές ντοκυμανταίρ και ταινιών, θεατρικές παραστάσεις, κουζίνες, παιδότοπο,

• τη συμμετοχή πάνω από 100 συλλογικοτήτων της πόλης και χιλιάδων πολιτών, ντόπιων και μεταναστών
• είκοσι εργαστήρια για την κρίση και τους αγώνες εργαζομένων και μεταναστών, με συμμετοχές από την Αργεντινή, τις Φιλιππίνες, τα κινήματα της πόλης

Διαβάστε Περισσότερα »

15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ - Οι μετανάστες δεν είναι οι εχθροί μας, εχθροί μας είναι αυτοί που κλέβουν τη ζωή μας!

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 θα συμμετέχει στο 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ (9-11/7/2010) στο Άλσος Γουδή, στην καρδιά της Αθήνας.

http://www.antiracistfestival.gr/

Διαβάστε Περισσότερα »

Νέο συλλαλητήριο για το Ασφαλιστικό από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ στις 16 Ιουνίου

Αναδημοσίευση στο in.gr
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και συλλαλητήριο πραγματοποιούν την Τετάρτη 16 Ιουνίου, στις 19:00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ με αίτημα την «απόκρουση των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων της κυβέρνησης».
Τα δύο κορυφαία συνδικάτα προειδοποιούν ότι «οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν και να εντείνουν τον αγώνα και τις αντιδράσεις τους για να αποτρέψουν και να ακυρώσουν τις προσπάθειες ανατροπής της κοινωνικής ασφάλισης.»

Διαβάστε Περισσότερα »