Το τρομοκρατικό σιωνιστικό κράτος πρέπει να πληρώσει για το νέο έγκλημα του

ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 7:00 ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

Ο στρατός κατοχής του τρομοκρατικού σιωνιστικού κράτους έπνιξε στο αίμα το Στόλο της Ελευθερίας. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί ο ακριβής αριθμός των νεκρών και των τραυματιών. Το βέβαιο είναι ότι ο στρατός κατοχής επιτέθηκε με πραγματικά πυρά στα διεθνή ύδατα εναντίον των άοπλων ακτιβιστών του Στόλου της Ελευθερίας (ανάμεσα τους και οι Έλληνες σύντροφοι της Καμπάνιας Ένα Καράβι για τη Γάζα) . Πρόκειται για πράξη στυγνού κρατικού γκανκστερισμού και πειρατείας που επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά το φασιστικό και τρομοκρατικό χαρακτήρα του σιωνιστικού κράτους.

Βαρύτατες όμως είναι οι ευθύνες και της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία παρακολούθησε απαθής την πολεμική επίθεση εναντίον Ελλήνων πολιτών καθώς και τη στρατιωτική κατάληψη πλοίων που φέρουν την Ελληνική σημαία (πράγμα που ισοδυναμεί με κατοχή Ελληνικού εδάφους). Πολύ περισσότερο μάλιστα που την ώρα που σφαγιάζονται οι ακτιβιστές συνεχίζονται κανονικά οι κοινές ελληνοϊσραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις.

Αυτήν την ώρα της οδύνης, οι σκέψεις μας βρίσκονται με τους αγωνιστές που εναπόθεσαν τις ζωές τους στο βωμό του δίκαιου αγώνα, αλλά και με αυτούς που βρίσκονται αιχμάλωτοι του στρατού κατοχής. Το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάθε ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος είναι να συμμετάσχει στη συγκέντρωση που καλεί η Καμπάνια Ένα Καράβι για τη Γάζα απόψε στις 7:00 μμ στην πρεσβεία του Ισραήλ (Κηφισίας και Κατεχάκη).

• Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων ακτιβιστών

• Εδώ και τώρα διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το τρομοκρατικό σιωνιστικό κράτος

• ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!

Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα»

www.intifada. gr

Διαβάστε Περισσότερα »

Συνέντευξη στην A Verdade

Η Κίνησή μας έδωσε συνέντευξη στην “A Verdade”, εφημερίδα του Επαναστατικού ΚΚ Βραζιλίας, για τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ελλάδα. Θα δημοσιευτεί στο επόμενο φύλλο της.

Διαβάστε Περισσότερα »

20 χρόνια ΝΑΡ

 

Όταν το 1989 η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία Φλωράκη του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ(΄56) αποφάσιζε (ως ενιαίος Συνασπισμός) να συγκροτήσει κυβέρνηση με το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ, ανταποκρινόμενη και σ’ αυτό το επίπεδο στα ταξικά συμφέροντα, τις τότε ανάγκες και επιδιώξεις του ντόπιου κεφαλαίου, ένα μέρος της «Κ»ΝΕ και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές αντέδρασαν σ’ αυτή τη νέα μεγάλη προδοσία της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, αποχωρώντας απ’ τις γραμμές αυτού του αστικού σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμματος (ως τέτοιο συγκροτήθηκε ευθύς εξαρχής απ’ τους σοβιετικούς χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές το Μάρτη του ΄56).

Οι επαναστάτες κομμουνιστές, νεότεροι και παλιότεροι, αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, χαιρέτησαν απ’ την πρώτη στιγμή ανεπιφύλαχτα αυτή τη θαρραλέα τους και ορθή πολιτική πράξη, επειδή αντιτάχθηκαν: 1) στην προδοτική γραμμή της συμμετοχής σε μια αστική κυβέρνηση, 2) στη συγκρότηση κυβέρνησης όχι απλά με ένα αστικό «δημοκρατικό» κόμμα (όπως στη Γαλλία «Κ»ΚΓ-σοσιαλιστικό Μιτεράν) αλλά μ΄ ένα αντιδραστικό μοναρχοφασιστικό κόμμα, όπως εκείνο της Νέας Δημοκρατίας – πρώτη και τελευταία ως τώρα περίπτωση στην ιστορία του διεθνούς χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, 3) γιατί η αποχώρηση από το χρουστσοφικό «Κ»ΚΕ μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή προβληματισμού και επιστροφής αυτών των αγωνιστών στο δρόμο του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. στο δρόμο του λενινισμού-σταλινισμού των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ.

Χαιρετίζοντας σήμερα τα 20 χρόνια ύπαρξης και διαμόρφωσης της ιδεολογικο-πολιτικής φυσιογνωμίας του ΝΑΡ επιβάλλεται ταυτόχρονα να διαπιστωθεί ότι το ΝΑΡ δεν κατόρθωσε να βρει τον επαναστατικό μαρξιστικό δρόμο παρά τους διαρκώς επαναλαμβανόμενους φραστικούς βερμπαλισμούς περί «επαναστατικού δρόμου» και «επαναθεμελίωσης του κομμουνισμού» («Πριν» 20/9/2009, σελ.11), «αντικαπιταλιστικής ανατροπής» («Πριν» 11/10/2009, σελ.2), «κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης» ((«Πριν» 8/11/2009, σελ.10), «αντικαπιταλιστικής επανάστασης» («Πριν» 28/2/2010, σελ.18-19), κλπ.

Το ΝΑΡ στα 20 χρόνια της ύπαρξής του δεν κατάφερε να απαλλαγεί, παρά τις όποιες σημαντικές διαφοροποιήσεις σε διαφορά ζητήματα, απ’ το αντεπαναστατικό ρεύμα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ) στα βασικά ζητήματα του κομμουνιστικού κινήματος (προλεταριακή επανάσταση – σοσιαλισμό-κομμουνισμό), ενώ επιπλέον μπολιάστηκε, δυστυχώς σε μεγάλη έκταση, και με τις αντιμαρξιστικές απόψεις του αντεπαναστατικού τροτσκισμού σε σειρά ζητήματα. Σ’ αυτές τις επιδράσεις οφείλεται π.χ. ότι δεν χαρακτηρίζει το «Κ»ΚΕ(΄56) αστικό σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμμα, αλλά αναφερόμενο σ’ αυτό μιλάει ακόμα και για «γεροντική ασθένεια του κομμουνισμού» («Πριν» 28/3/2010, σελ4), θεωρώντας το προφανώς εκπρόσωπο «κομμουνιστικών» απόψεων, μιλάει δε επιπλέον για «σταλινισμό» του «Κ»ΚΕ, ακολουθώντας–προβάλλοντας τους εντελώς άστοχους – και άσχετους με την πολιτικο-ιδεολογική πραγματικότητα του αντισταλινικού «Κ»ΚΕ – χαρακτηρισμούς των αντεπαναστατών τροτσκιστών, αλλά και άλλων (Γ.Ρούσης: «ολοταχώς για προτομή του Σταλιν στον Περισσό», «Ελευ/τυπία» 31/12/2009, κλπ., δυστυχώς και του Ε.Μπιτσάκη: «ιδιότυπο νέο-σταλινισμό του ΚΚΕ», «Πριν» 27/9/2009, σελ 15).

Σ΄ αυτό το σύντομο σημείωμα δε θ’ αναφερθούμε σ’ όλες τις αντιμαρξιστικές απόψεις του ΝΑΡ περί «ολοκληρωτικού καπιταλισμού», ύπαρξης τάχα «εκμετάλλευσης» στη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση της σταλινικής περιόδου, κλπ., (μερικοί, όπως οι Γ. Δέλαστικ, Π.Παπακωνσταντίνου, Λ.Βατικιώτης, κλπ., ξεθάβοντας κατά καιρούς το πτώμα της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας (ακριβέστερα τα λιωμένα κόκαλά της) δηλ. τις αστικές της απόψεις, αερολογούν (χωρίς την παραμικρή ανάλυση), μιλώντας για ύπαρξη «εκμετάλλευσης» στη Σοβιετική Ένωση της σταλινικής περιόδου, κι’ αυτό παρά την ύπαρξη της Διχτατορίας του Προλεταριάτου και την οικοδόμηση της οικονομικής βάσης του σοσιαλισμού με τις δυο μορφές σοσιαλιστικής Ιδιοκτησίας: κρατική-συνεταιριστική). Θα περιοριστούμε μόνο στα δυο βασικότερα ζητήματα του κομμουνιστικού κινήματος: α) προλεταριακή επανάσταση, β) σοσιαλισμός-κομμουνισμός. Ενδιαφέρον, σχετικά με αυτά τα δυο βασικά ζητήματα, παρουσιάζουν δυο τελευταία κείμενα του Άγγελου Χάγιου για την ιδεολογικό-πολιτική φυσιογνωμία του ΝΑΡ: το ένα είναι η ομιλία του για τα 20χρονα του ΝΑΡ και το άλλο μια συνέντευξή του στην «Εποχή».

α. Προλεταριακή Επανάσταση: πάνω σ’ αυτό το ζήτημα – ανεξάρτητα απ’ το χαρακτήρα της επανάστασης – ο Α. Χάγιος παρόλο που σημειώνει ότι ο στόχος του ΝΑΡ «δεν μπορεί να είναι και δεν είναι η αριστερή διακυβέρνηση και η δήθεν λαϊκή εξουσία στο έδαφος του καπιταλισμού», συνεχίζει λέγοντας: «είναι η ανατροπή της κοινωνίας της αγοράς, της εκμετάλλευσης και της ατομικής ιδιοκτησίας. Το άνοιγμα του δρόμου για μια νέα νικηφόρα κομμουνιστική απόπειρα στην εποχή μας. Με την αντικαπιταλιστική επανάσταση» («Πριν» 28/2/2010, σελ. 18-19).

Η διατύπωση αυτή , πέρα απ’ την αστική ορολογία περί «κοινωνίας της αγοράς» ή «οικονομία της αγοράς» αποσιωπά και αφήνει αναπάντητα τρία βασικά αλλά και πασίγνωστα ζητήματα-ερωτήματα που συνδέονται άμεσα και στενά με το πρόβλημα της πραγματοποίησης της προλεταριακής επανάστασης:

1.Με ποιο δρόμο πραγματοποιείται η «ανατροπή» και «η αντικαπιταλιστική επανάσταση» με τον «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο» ή με το δρόμο της βίαιης-ένοπλης επανάστασης; δηλ. το δρόμο της Οχτωβριανής Επανάστασης.

2. Τι θα γίνει με το αστικό κράτος, ποια τύχη θα έχει; διατηρείται, έστω και «εκδημοκρατισμένο» ή συντρίβεται-τσακίζεται η αστική κρατική μηχανή;

3. εγκαθιδρύεται ύστερα η Διχτατορία του Προλεταριάτου που θα πάρει τη θέση του τσακισμένου αστικού κράτους ή όχι;

Πουθενά στο κείμενο της ομιλίας αλλά ούτε και στη συνέντευξη στην «Εποχή» όχι μόνο δεν δίνεται απάντηση αλλά ούτε καν μνημονεύεται, έστω και φραστικά, η έννοια της Διχτατορίας του Προλεταριάτου, οπότε η «κομμουνιστική απόπειρα» είναι μια «κομμουνιστική απόπειρα» χωρίς Διχτατορία του Προλεταριάτου.

Όμως είναι πασίγνωστο πως χωρίς βίαιη ένοπλη επανάσταση, χωρίς συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής και χωρίς την εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου δεν είναι δυνατή η ανατροπή του καπιταλισμού, η κατάργηση της εκμετάλλευσης και της ατομικής ιδιοκτησίας, και επομένως η προσπάθεια του ΝΑΡ, ή «κομμουνιστική απόπειρα» παραμένει κι’ αυτή στα πλαίσια του καπιταλισμού όπως και στην περίπτωση της λεγόμενης «λαϊκής εξουσίας»-«λαϊκής οικονομίας» της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας του «Κ»ΚΕ(΄56) .

Επιπλέον ο Α.Χάγιος στη συνέντευξή του κάνει λόγο για ύπαρξη οργανώσεων και πολιτικών τάσεων στην κοινωνία του «νέου κομμουνισμού» του ΝΑΡ: «οργανώσεις και πολιτικές στάσεις που θ’ αντανακλούν με διαφορετικό τρόπο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης» («Εποχή» 21/2/2010, σελ. 6) – ύπαρξη Οργανώσεων που αναιρεί και καθιστά αδύνατη την εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου που σύμφωνα με το Λένιν καθοδηγείται μόνο απ’ το επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα.

Απ’ τα παραπάνω είναι φανερό ότι και στα ζητήματα της Προλεταριακής Επανάστασης το ΝΑΡ επηρεάζεται αποφασιστικά απ’ τις αντιμαρξιστικές απόψεις της διεθνούς χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, μαζί και της ντόπιας των «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ.

β. Σοσιαλισμός-Κομμουνισμός: στα κείμενα του ΝΑΡ, χρόνια τώρα και σε κάθε ευκαιρία, γίνεται πολύς λόγος, γενικά και αόριστα, για «επαναθεμελίωση του κομμουνισμού» («Πριν» 20/9/2009, σελ.11), για «συμβολή στην κομμουνιστική επαναθεμελίωση» («Πριν» 17/1/2009, σελ.19), κλπ., χωρίς ποτέ να προσδιορίζεται το συγκεκριμένο περιεχόμενο του σοσιαλισμού-κομμουνισμού ή έστω της αντίληψης του «κομμουνισμού» όπως την εννοεί το ΝΑΡ.

Όλες οι αναφορές περί «επαναθεμελίωσης του κομμουνισμού» ή «κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης» παραμένουν όχι μόνο γενικόλογες μα πρωτίστως κενές περιεχομένου αναφορές, αποτυχημένες και βερμπαλιστικές που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε στη λύση του προβλήματος, ενώ ταυτόχρονα προδίδουν μια πλήρη και πρωτοφανή θεωρητική αδυναμία να διατυπώσουν, από πλευράς περιεχομένου, έστω και μια λαθεμένη αντίληψη του «κομμουνισμού» τους. Δεν υπάρχει κάποια, μια οποιαδήποτε «επαναθεμελίωση» του κομμουνισμού εκ μέρους του ΝΑΡ.

Σε ερώτηση της «Εποχής» «σε ποιο ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα ακουμπά το ΝΑΡ;» η απάντηση του Α. Χάγιου είναι: «αναζητήσαμε αμέσως ένα νέο κομμουνισμό» («Εποχή» 2/2/2010, σελ. 6), που όμως το ΝΑΡ, και μετά 20 χρόνια ύπαρξης, δεν έχει βρει ακόμα αυτόν το «νέο κομμουνισμό».

Στη συνέχεια ο Α. Χάγιος μιλάει για «υπαρκτό σοσιαλισμό», για «κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού» και ότι «ο ιστορικός κομμουνισμός είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του και οδηγούνταν στον εκφυλισμό» («Εποχή» 2/2/2010, σελ. 6).

Σ’ αυτό το σημείο είναι εντελώς εξόφθαλμη η ταύτιση του ΝΑΡ με τους χρουστσο-μπρεζνιεφικούς σοσιαλδημοκράτες, που κι’ αυτοί μιλούσαν-μιλάνε για «υπαρκτό σοσιαλισμό» από το 1917 ως το 1990. Η «διαφορά» μεταξύ των δυο είναι: οι μεν χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ(΄56) μιλούν για ανατροπή του ανύπαρκτου, το 1990, «σοσιαλισμού» τους, ενώ το ΝΑΡ-Χάγιος για «κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού» (που είναι ορθό), μόνο που δεν πρόκειται για «κατάρρευση του σοσιαλισμού» αλλά του υπαρκτού καπιταλισμού, ακριβέστερα του, μετά το ΄53, παλινορθωμένου καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

Όλα τα αντιμαρξιστικά ρεύματα, διεθνή και ντόπια, χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ), τροτσκιστές κλπ. θεωρούν ενιαία, αλλά και σοσιαλιστική, ολόκληρη την περίοδο 1917-1990, ενώ είναι πασίγνωστο ότι αυτή η ιστορική περίοδος δεν μπορεί να θεωρηθεί, από πλευράς περιεχομένου, ενιαία και πολύ περισσότερο ολόκληρη «σοσιαλιστική»: γιατί σοσιαλιστική ήταν μόνο η λενινιστική-σταλινική περίοδος 1917-1953 δηλ. η περίοδος της Διχτατορίας του Προλεταριάτου και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση, αντίθετα η περίοδος 1953-1990 υπήρξε περίοδος της παλινόρθωσης του καπιταλισμού, μ΄ απαρχή την ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτο απ’ τη χρουστσοφική ρεβιζιονιστική αντεπανάσταση, την αντικατάσταση του κράτους της Διχτατορίας του Προλεταριάτου απ’ το αστικό «κράτος όλου του λαού» δηλ. τη διχτατορία της νέας μπουζουαζίας και την εφαρμογή των καπιταλιστικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεων με αποκορύφωμα εκείνες του Σεπτέμβρη-Οχτώβρη 1965 – παλινόρθωση που ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄60, γι’ αυτό και οι ίδιοι οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές αποκάλεσαν αυτή την περίοδο «υπαρκτό σοσιαλισμό» δηλ. υπαρκτό καπιταλισμό. (τα ζητήματα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού αλλά και εκείνο της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση έχουν αναλυθεί τεκμηριωμένα απ’ την πλευρά μας και έχουν αντικρουστεί πειστικά οι διάφορες αντιμαρξιστικές απόψεις).

Ο «νέος κομμουνισμός» ή ο «σοσιαλισμός» του ΝΑΡ θα είναι, σύμφωνα με τον Α.Χάγιο, όπως προαναφέρθηκε, ένας «πολυκομματικός σοσιαλισμός», αφού σ’ αυτόν θα υπάρχουν όχι μόνο «οργανώσεις και πολιτικές στάσεις που θ’ αντανακλούν με διαφορετικό τρόπο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης» αλλά ακόμα και δυνάμεις που θα «είναι αντίθετες με τον σοσιαλιστικό ή κομμουνιστικό προσανατολισμό» («Εποχή» 21/2/2010, σελ. 6) δηλ. απόψεις που συγκροτούν μια αντιμαρξιστική «ευρωκομμουνιστική» αντίληψη του σοσιαλισμού. Γι’ αυτό και ο Χάγιος σ’ άλλο σημείο της συνέντευξής του στην «Εποχή» δηλώνει-παραδέχεται ότι «η αριστερή ευρωκομμουνιστική προσέγγιση» δεν άφησε ασυγκίνητο το ΝΑΡ: «η αριστερή ευρωκομμουνιστική προσέγγιση, δεν μας είχε αφήσει ασυγκίνητους» («Εποχή» 21/2/2010, σελ. 6).

Απ’ την παραπάνω σύντομη και ελλιπή αναφορά γίνεται φανερό ότι το ΝΑΡ δεν έχει μαρξιστικές κομμουνιστικές θέσεις ούτε στα ζητήματα που συνδέονται άμεσα και στενά με την πραγματοποίηση της Προλεταριακής Επανάστασης ούτε σ’ εκείνα που συνδέονται με το κεντρικότερο και σπουδαιότερο ζήτημα του κομμουνιστικού κινήματος: εκείνο του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού.

Παρόλο που ιδεολογικο-πολιτικά σ’ αυτά τα καίρια ζητήματα του κομμουνιστικού κινήματος επηρεάζεται αποφασιστικά απ’ το αντιμαρξιστικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού (και άλλες οπορτουνιστικές απόψεις) και παραμένει εγκλωβισμένο σ’ αυτό, προς τα έξω το ΝΑΡ εμφανίζεται να μην έχει καθόλου θέσεις, μια Οργάνωση χωρίς επαναστατική ιδεολογικο-πολιτική πυξίδα που κολυμπάει στον ωκεανό μιας διαρκούς αναζήτησης κάποιου «νέου κομμουνισμού». Σε κάθε περίπτωση η όποια αναζήτηση, με βάση τα ως τώρα γνωστά, κινείται σε αντιμαρξιστική κατεύθυνση, και επομένως βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο.

Διαβάστε Περισσότερα »

Μεγαλειώδεις και μαζικότατες απεργιακές κινητοποιήσεις σ’ όλη τη χώρα ενάντια στο σύνολο των εξοντωτικών μέτρων: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ-Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ

 

Η πανελλαδική απεργία που επιτέλους κήρυξαν, πολύ καθυστερημένα, στις 5 του Μάη, οι ρεφορμιστές εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σημείωσε τεράστια και πρωτοφανή επιτυχία σ’ ολόκληρη τη χώρα, αφού την ακολούθησε η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που ταυτόχρονα συμμετείχαν μαζικά και στις απεργιακές συγκεντρώσεις και στα συλλαλητήρια στις διάφορες πόλεις απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας.

Τα απεργιακά συλλαλητήρια ήταν μαζικά στις μεγάλες πόλεις, παρά τη διασπαστική τακτική των ρεφορμιστών εργατοπατέρων του ΠΑΜΕ με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις – διαπσπαστικές συγκεντρώσεις προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου και στην υπηρεσία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να περάσει τα νέα εξοντωτικά σε βάρος των εργαζομένων μέτρα, αφού με τη διάσπαση υπονομεύουν εκ των προτέρων την αποτελεσματικότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων, καθιστώντάς τες αναποτελεσματικές με τη ματαίωση της μαζικότητάς τους.

Στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη οι απεργιακές συγκεντρώσεις υπήρξαν μεγαλειώδεις, μαζικότατες και μαχητικές, παρά τις διασπαστικές ξεχωριστές συγκεντρώσεις που σίγουρα μείωσαν κατά πολύ την μαζικότητά τους, μ’ αποτέλεσμα να μη φτάσουν σε όγκο-μέγεθος εκείνη της περιόδου Σημίτη για το Ασφαλιστικό που ήταν ενωτική.

Στην Αθήνα υπολογίζεται ότι συμμετείχαν σ’ όλες τις συγκεντρώσεις γύρω στις 250.000, σύμφωνα με ανακοίνωση των συνδικάτων και τις μεταδόσεις των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων.

Η συγκέντρωση των συνδικάτων-σωματείων επί της Πατησίων ήταν τεράστια σε όγκο, τουλάχιστον 6πλάσια εκείνης των διασπαστών του ΠΑΜΕ στην πλατεία Ομονοίας. Αρκεί να σημειωθεί ότι όταν η «κεφαλή» της πορείας είχε πάνω από μια ώρα που είχε φτάσει στο Σύνταγμα, οι τελευταίοι διαδηλωτές δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα απ’ το Μουσείο.

Οι ρεφορμιστές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ έχουν τεράστια ευθύνη που δεν οργάνωσαν πολύ νωρίτερα άλλες δυο τουλάχιστον πανελλαδικές απεργίες και συλλαλητήρια, πριν και κατά τη διάρκεια των συνομιλιών της «τρόϊκα» (Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ) και της κυβέρνησης για την επιβολή των εξοντωτικών μέτρων, που θα ασκούσαν σίγουρα μεγάλη πίεση στις συνομιλίες και τις αποφάσεις τους.

Οι τεράστιες, μαζικού χαρακτήρα απεργιακές κινητοποιήσεις με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων είναι πολύ σημαντικές γιατί δίνουν μια διπλή ηχηρή απάντηση: 1) πρώτα-πρώτα στην κυβέρνηση και στα αφεντικά της Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ, εκδηλώνοντας μαχητικά την αντίθεση τους στα εξοντωτικά μέτρα και προειδοποιώντας τους ότι οι εργαζόμενοι δε θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια, αλλά θ’ αντιπαλέψουν τα αντιλαϊκά μέτρα, 2) στους διασπαστές ρεφορμιστές εργατοπατέρες του ΠΑΜΕ, απομονώνοντάς τους, οι οποίοι όμως δεν φαίνεται να συνετίζονται, αφού γραμμή τους είναι – μέσω της μόνιμης διάσπασης των απεργιακών κινητοποιήσεων – να βοηθήσουν την κυβέρνηση του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ να περάσει τα τωρινά αντιλαϊκά μέτρα, όπως έπραξαν και στο παρελθόν, βοηθώντας την κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ να περάσει όλα τα μέτρα.

Όμως τις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις σκίασε η ρίψη μολότωφ σε χώρο εργαζομένων (Τράπεζα Μαρφίν) , ανεξαρτήτως προθέσεων, που στοίχισε τη ζωή σε τρεις από αυτούς. Αυτό αποτελεί αντιδραστική εγκληματική πράξη, ξένη προφανώς και εχθρική προς το εργατικό κίνημα που ταυτόχρονα ζημίωσε και τη μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση. Δεν μπορεί εδώ να μην καταγγελθεί και η μεγάλη ευθύνη των διευθυντικών στελεχών της τράπεζας που υποχρέωσαν με την απειλή της απόλυσης τους εργαζόμενους να δουλέψουν, κλείνοντας-κλειδώνοντάς τους μάλιστα την πόρτα, σ’ ένα κτίριο που δεν πληρεί καμιά προϋπόθεση ασφάλειας.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο καθηγητής Γ.Μπαμπινιώτης και ο ναζι-φασίστας κλασικός φιλόλογος Werner Jaeger

 

Αδικαιολόγητη άγνοια ή συνειδητή ενθουσιώδης ύψωση της ρατσιστικής ναζι-φασιστικής σημαίας «Griechentum»-«Deutschtum»

 

Μ’ αφορμή τη χρεοκοπία στην οποία οδήγησε την οικονομία της χώρας η κυβέρνηση του μονοφασιστικού κόμματος της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ.Καραμανλή και τη στάση της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας στο γερμανικό και ελληνικό αντιδραστικό εθνικιστικό τύπο άρχισε εκατέρωθεν μια εξαιρετικά επικίνδυνη ρατσιστικού βιολογικού τύπου φασιστική εκστρατεία κατά του ελληνικού και του γερμανικού λαού αλλά και για τα υποτιθέμενα DNA των δυο λαών – εκστρατεία που επιδιώκει να δηλητηριάσει την ταξική συνείδηση των εργατών αλλά και των λαών των δυο χωρών με αντιδραστικές εθνικιστικές ρατσιστικές αντιλήψεις που απαιτείται να απορριφθούν ασυζητητί και να καταπολεμηθούν με τη μέγιστη δυνατή σφοδρότητα.

Δίπλα στις πολλές αντιδραστικές χυδαιότητες του εθνικιστικού γερμανικού και ελληνικού τύπου αλλά και σε πιο συνετές «φωνές» με το θέμα ασχολήθηκε και ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης σε άρθρο του με τίτλο «Από την «Ελλάδα-σύμβολο» στο Focus!» («Βήμα» 7/3/2010, σελ.21), στο οποίο, μεταξύ πολλών άλλων, σημειώνει: «δεν μπορεί κανείς εύκολα να εξηγήσει πως ο σεβασμός και η αγάπη που έτρεφαν παλιότερα για τον ελληνικό πολιτισμό, για τον Ελληνισμό και την Ελλάδα κολοσσοί της γερμανικής επιστήμης με διεθνές κύρος, όπως ο μεγαλύτερος κλασικός φιλόλογος της Ευρώπης ο γερμανός Ulrich von Wilamowitz ή ο γερμανός ιδρυτής της Βυζαντινολογίας Karl Krumbacher ή ο γερμανός φιλόλογος και φιλόσοφος καθηγητής Werner Jaeger, ο συγγραφέας του κλασικού έργου Paideia (die Formung des griechischen Menschen), πως όλος αυτός ο ενθουσιασμός και η ελληνολατρία ξέφτισαν βαθμηδόν σ’ έναν διάχυτο αρνητισμό απέναντι στη χώρα μας και στους έλληνες» («Βήμα» 7/3/2010, σελ.21).

Είναι βέβαια γνωστές οι αντιδραστικές απόψεις του Γ.Μπαμπινιώτη, όμως παραταύτα προκαλεί δυσάρεστη έκπληξη η απόφασή του να προβάλλει στην ελληνική νεολαία – και μάλιστα αυτή τη στιγμή – το γερμανό φιλόλογο Werner Jaeger (1888-1961), χωρίς την παραμικρή σημείωση για το ρόλο του στο Γ΄ Ράϊχ, πασίγνωστο ναζι-φασίστα διανοούμενο, που πρωτοστάτησε στην πατρίδα του τη Γερμανία υπέρ του Γ΄ Ράϊχ. Προβάλλοντας τον W. Jaeger ο Μπαμπινιώτης δεν κάνει άλλο από το να παραλαμβάνει από αυτόν τη γνωστή ναζι-φασιστική ρατσιστική σημαία των «Griechentum»-«Deutschtum» και την περιφέρει στα Πανεπιστήμια και στα εξωπανεπιστημιακά φοιτητικά «στέκια», ανεμίζοντάς την πάνω απ’ τα ανυποψίαστα κεφάλια της νεολαίας, κι αυτό ανεξαρτήτως προθέσεων, δηλ. αν το πράττει ως συνειδητός και ενθουσιώδης οπαδός της ή από αδικαιολόγητη άγνοια,

Πέρα απ’ το ότι η περίπτωση του Werner Jaeger, που δεν υπήρξε «φιλόσοφος», όπως ισχυρίζεται ο Μπαμπινιώτης (ελπίζει πως αυτό του προσδίδει μεγαλύτερο «κύρος»), είναι απ’ τις πιο γνωστές όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και διεθνώς περιπτώσεις, την τελευταία 25ετία έχουν ευτυχώς δημοσιευτεί στο γερμανόφωνο χώρο (Γερμανία-Αυστρία-Ελβετία) πολλές εργασίες-έρευνες εμπεριστατωμένες για τη σχέση ενός μεγάλου μέρους της γερμανικής και αυστριακής διανόησης με το ναζισμό, οπότε είναι εντελώς αδικαιολόγητη η άγνοια του Γ.Μπαμπινιώτη.

Ο γερμανός ελληνιστής φιλόλογος Werner Jaeger είναι γνωστό ότι πρωτοστάτησε με ενθουσιώδη τρόπο στην υποδοχή του χιτλεροφασισμού αλλά και στην πλήρη ευθυγράμμιση, τη διαβόητη “Gleichschaltung”, των κλασικών σπουδών με τη ναζιφασιστική πολιτική του Γ΄ Ράϊχ, στο «πνεύμα» πάντα της χιτλερικής φασιστικής αντίληψης του «πολιτισμού» που «αγκαλιάζει και συνταιριάζει τον Ελληνισμό με το Γερμανισμό (A. Hitler: “Mein Kampf” (S.470): “eine Kultur… die Jahrtausende in sich verbindet und Griechen-und Germanentum gemeinsam umschließt”).

Ο «Σύλλογος Γερμανών Φιλολόγων» (“Deutscher Philologenverein”), καθοδηγούμενος απ’ τον W. Jaeger, είχε τότε, το 1933, διακηρύξει ότι «σκοπός της γερμανικής εκπαίδευσης είναι ο γερμανός άνθρωπος ως μέλος της Volksgemeinschaft» του Χίτλερ, ενώ ανάλογα τοποθετείται και ο ίδιος σε άρθρα του σε ναζιστικά έντυπα, όπως W. Jaeger: “Die Erziehung des politischen Menschen in der Antike” (“Volk im Werden”, 1/1933), στο οποίο δεν παραλείπει να επαινέσει το Χίτλερ γράφοντας: «είναι περιττό να παρατεθούν εδώ όλες οι σαφείς εκφράσεις του Fuehrer, που το αποδεικνύουν αποτελεσματικά».

Γενικά ο Werner Jaeger «θαυμάζει» τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων, τον οποίο, αφού διαστρεβλώνει, θέτει με προκλητικό τρόπο στην υπηρεσία του ναζι-φασισμού, εκθειάζει την ανωτερότητα των αρχαίων που την αναζητεί στα ρατσιστικά «λανθάνοντα γνωρίσματα της φυλής και του αίματος» για να τοποθετήσει δίπλα τους την «ανωτερότητα» των Γερμανών («der Deutschen») δηλ. των ξανθών γερμανικών χιτλερικών κτηνών. Εξόφθαλμη είναι η συγγένεια με τη ναζι-φασιστική «κοσμοθεωρία» ακόμα και του περιεχομένου των 3 τόμων του ογκώδους έργου του με το χαρακτηριστικό ελληνικό τίτλο «Paideia» που συνοδεύεται, όχι τυχαία, απ’ τον επίσης χαρακτηριστικό υπότιτλο: «Die Formung des griechischen Menschen». Αλλά και ο διαβόητος “Dritte Humanismus” του W. Jaeger είναι άμεσα συνδεδεμένος-ενταγμένος στις ναζι-φασιστικές θεωρίες.

Οι κάποιοι μύθοι που διαδόθηκαν αργότερα, μεταπολεμικά, για δήθεν «αντίθεσή» του στο ναζισμό, επειδή μετανάστευσε στις ΗΠΑ (μετανάστευση εθελοντική) δεν έχουν καμία βάση και διαψεύδονται, πέραν των άλλων, και απ’ την προσεκτική μελέτη των 3 τόμων του έργου του «Paideia» παρά την προσεκτική μεταπολεμική μερική αναπροσαρμογή του στις νέες συνθήκες της Γερμανίας, μέσα στα ερείπια του ναζι-φασισμού και την κατάληψη της απ’ τους συμμάχους. Ο Werner Jaeger υπήρξε και παρέμεινε πάντα ως το τέλος της ζωής του οπαδός του «Deutschnationale Volkspartei» («DNVP»).

Τελειώνοντας το σύντομο σημείωμα ας αναφερθεί επιπλέον ότι στον τομέα της φιλοσοφίας ύψωσε, με τον ίδιο ή και προκλητικότερο ενθουσιώδη τρόπο, τη ρατσιστική σημαία «Griechentum»-«Deutschtum», ο ως το τέλος αμετανόητος ναζι-φασίστας υπαρξιστής φιλόσοφος Martin Heidegger (θαύμαζε ακόμα και τα «υπέροχα χέρια» του Χίτλερ)* – που όπως ορθά παρατηρεί ο E. Feye «εισήγαγε το ναζισμό στη φιλοσοφία»(2005) - όταν απαντούσε-πρόβαλε επανειλημμένα αλλά και με την τελευταία συνέντευξή του στο «Spiegel» (Νο 23/1976, 30/5/1976, σελ. 193-219, δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του) την ιδιαίτερη σχέση Ελλήνων-Γερμανών δηλ. προπαγανδίζονταν, όπως πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε απ’ τον Rainer Marten (1988), απ’ το Heidegger ένας «φιλοσοφικός ρατσισμός»: «σκέφτομαι την ιδιαίτερη εσωτερική συγγένεια της γερμανικής γλώσσας με τη γλώσσα των ελλήνων και τη Σκέψη τους. Αυτό μου το βεβαιώνουν σήμερα επανειλημμένα οι Γάλλοι. Όταν αρχίζουν να σκέφτονται, μιλούν γερμανικά, διαβεβαιώνουν ότι στη γλώσσα τους δεν τα βγάζουν πέρα» !!! «Spiegel» (Νο 23/1976).

* Το Μάη του 1933 σε συνάντηση Jaspers-Heidegger στη Heidelberg μετά τη διάλεξη (που «από πλευράς περιεχομένου ήταν ένα πρόγραμμα εθνικοσοσιαλιστικής ανανέωσης του Πανεπιστήμιου» Jaspers) του M.Heidegger (ήταν ήδη διορισμένος πρύτανης απ’ τους ναζί στο Πανεπιστήμιο του Freiburg, σε ερώτηση του Jaspers « πως ένας αμόρφωτος άνθρωπος, όπως ο Χίτλερ, θα κυβερνήσει τη Γερμανία;», ο Heidegger απάντησε πως «η μόρφωση είναι εντελώς αδιάφορη, κοιτάξτε μόνο τα υπέροχα χέρια του» (Karl Jaspers: “Philosophische Autobiographie”, S. 101, Muenchen/Zuerich 1984).

Διαβάστε Περισσότερα »

Μόνιμη και ακατανίκητη η γοητεία της «3ης Σεπτέμβρη» του ΠΑΣΟΚ στις γραμμές της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ

 

Όσοι παρακολουθούν κάπως συστηματικά την ιδεολογικο-πολιτική δράση της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ(’56) γνωρίζουν ότι αυτή αναφέρεται κατά καιρούς στη διαβόητη «3^η Σεπτέμβρη», τη γνωστή διακήρυξη του μεγαλοαστικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ, που την προβάλλει στην εργατική τάξη και το λαό ως διακήρυξη «αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής» κατεύθυνσης και μάλιστα ως συνέχεια των «συνθημάτων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ», δηλ. η ηγεσία της σοσιαλδημοκράτισσας Παπαρήγα υποφέρει, ακόμα και σήμερα, από μια μόνιμη, αξεπέραστη, αθεράπευτη και ακατανίκητη γοητεία της διακήρυξης της «3^ης Σεπτέμβρη».

Η Α.Παπαρήγα σε ομιλία της στις αρχές Μάρτη στη Βουλή, απαντώντας στο ΣΥΡΙΖΑ που ισχυρίστηκε ότι «η 3^η Μάρτη 2010 σημαίνει εγκατάλειψη της διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ της 3^ης του Σεπτέμβρη» διερωτήθηκε μελαγχολημένη-στενοχωρημένη: «μέχρι τώρα το ΠΑΣΟΚ εφάρμοζε τη διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη;» για να συνεχίσει ακάθεκτα: «τα συνθήματα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, των κατοπινών αγώνων, έμειναν γερά μέσα στον ελληνικό λαό και στη δεκαετία του ΄50 και του ΄60. Και έρχεται το ΠΑΣΟΚ, το τότε ΠΑΣΟΚ, ναι, της 3^ης του Σεπτέμβρη, ανεξάρτητα εάν σε βάθος τα πίστευε – εμείς δε θα κάνουμε δίκη προθέσεων – και συμβάλλει στην εμπέδωση αυτών των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών συνθημάτων…» («Ρ» 6/3/2010, σελ.14).

Έτσι, οι ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ, ακόμα και σήμερα, στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21^ου αιώνα, προβάλλουν και προπαγανδίζουν τις δημαγωγίες του ΠΑΣΟΚ σαν «αντιιμπεριαλιστικά αντιμονοπωλιακά συνθήματα» και το μεγαλοαστικό αυτό κόμμα σαν «αντιιμπεριαλιστικό»-«αντιμονοπωλιακό» κόμμα (εξωραΐζοντας το ΠΑΣΟΚ, δεν το αποκαλούν «μεγαλοαστικό» κόμμα, αλλά «σοσιαλδημοκρατικό»-«σοσιαλδημοκρατία»: «βέβαια, έτσι λειτουργεί η σοσιαλδημοκρατία…» «Ρ» 13/4/2010, σελ. 40 και «Ρ» (27/4/2010, σελ.40): «άλλωστε, η σοσιαλδημοκρατία…»).

Και δε σταματούν μόνο σ’ αυτό άλλα προχωρούν και παραπέρα: τη διαφημίζουν ακόμα και τώρα προκλητικά ως διακήρυξη που οι αρχές της μπορούν τάχα να «καθοδηγήσουν» (!) το εργατικό κίνημα στην πάλη του κατά του κεφαλαίου – αποπροσανατολίζοντας τους εργαζόμενους – όταν έχουν ήδη επιβληθεί τα πρωτοφανή εξοντωτικά μέτρα για την εργατική τάξη και το λαό. Αυτές τις μέρες διαβάζουμε στα «Νέα» ότι «τόσο η γενική γραμματέας του κόμματος Αλέκα Παπαρήγα όσο και ο βουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης προκάλεσαν τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι διαφωνούν με τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης, να φύγουν και συγχρόνως τους προσκάλεσαν «να ενταχθούν στο κίνημα» εάν εξακολουθούν να πιστεύουν στις αρχές της διακήρυξης της 3^ης του Σεπτέμβρη» («Νέα» 30/4/-2/5/2010, σελ.16).

Η στάση αυτή της προδοτικής σοσιαλδημοκρατικής χρουστσοφικής ηγετικής κλίκας της Παπαρήγα δεν έχει τίποτε το περίεργο όταν είναι γνωστό ότι το «Κ»ΚΕ: α) διατυμπάνισε δημαγωγικά κατά τη «μεταπολιτευτική» περίοδο ότι μαζί με το μεγαλοαστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ θα οδηγούσε τη χώρα στη «μεγάλη» ή «ουσιαστική αλλαγή», β) συμμετείχε το ΄89 στην ίδια κυβέρνηση (κυβέρνηση Ζολώτα) μαζί με τα αστικά κόμματα, το μεγαλοαστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ και το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ, που εξυπηρέτησε σ’ εκείνη την περίοδο τα ταξικά συμφέροντα της αντιδραστικής αστικής τάξη, γ) προπαγάνδισε και είχε ως γραμμή τη διαβόητη συνεργασία των «δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων» για την εγκαθίδρυση του «σοσιαλισμού» στη χώρα δηλ. ενός μεταρρυθμισμένου καπιταλισμού.

Η προδοτική γραμμή της προβολής ενός μεγαλοαστικού κόμματος, όπως το ΠΑΣΟΚ, ως «αντιιμπεριαλιστικού»-«αντιμονοπωλιακού» και «σοσιαλιστικού»-«σοσιαλδημοκρατικού» οδήγησε στη «μεταπολιτευτική» περίοδο μαζικά πολλές εκατοντάδες χιλιάδες οπαδών της Αριστεράς, κυρίως ΕΔΑϊτών, στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ.

Πέρα από αυτά, την περίοδο της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας υπήρξε παρασκηνιακή συμφωνία εκπροσώπων της αστικής τάξης με τους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες Φλωράκη κλπ. για διάλυση του αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού κόμματος της ΕΔΑ για να καταλάβει τη θέση του το υπό εκκόλαψη ΠΑΣΟΚ ώστε η αστική τάξη να διαθέτει δυο μεγάλα αστικά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αφού η Ένωση Κέντρου είχε πλέον διαλυθεί (η συμφωνία-δέσμευση με την αστική τάξη πήρε προς τα έξω την παραπλανητική μορφή της διαμάχης – διάσπασης της ΕΔΑ και «ελέγχου» της απ’ τα δυο ρεβιζιονιστικά κόμματα «Κ»ΚΕ-«Κ»ΚΕεσ.).

Η γραμμή ότι ο «σοσιαλισμός» θα χτιστεί και με τα κόμματα της παλιάς προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας δεν ήταν μόνο γραμμή του «Κ»ΚΕ(΄56) αλλά και του συνόλου των χρουστσοφικών κομμάτων της Μπρεζνιεφικής περιόδου: «οι κομμουνιστές (σ.σ. οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές), που αποδίδουν αποφασιστική σημασία στην ενότητα της εργατικής τάξης, τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με τους σοσιαλιστές και τους σοσιαλδημοκράτες, για να εγκαθιδρύσουν σήμερα ένα προοδευτικό δημοκρατικό καθεστώς και στο μέλλον τη σοσιαλιστική κοινωνία» («Διεθνής Σύσκεψη των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, 5-17 Ιούνη 1969, Μόσχα», σελ. 29, «Verlag Frieden und Sozialismus», Prag 1969).

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΑΑΚ οι «σύγχρονοι ΕΚΟΦίτες»; ή ΟΝΝΕΔ-ΔΑΠ οι συνεχιστές και κληρονόμοι των φασιστών ΕΚΟΦιτών;

 

Φιλοφασιστική η στάση εξωραϊσμού της σημερινής φασιστικής ΟΝΝΕΔ-ΔΑΠ

 

Το τελευταίο «Πριν» (9/5/2010, σελ. 9) μας θύμισε ένα απ’ τα αντιδραστικά φιλοφασιστικά «κατορθώματα» των σοσιαλδημοκρατών ηγετίσκων της «ΚΝΕ, που, όσο είναι γνωστό, απ’ τον περασμένο χρόνο χαρακτηρίζουν, κατ’ εντολή βέβαια της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, την αντιφασιστική αριστερή νεολαία της ΕΑΑΚ «σύγχρονους ΕΚΟΦίτες».

Δεν έχουμε μπροστά μας το πρόσφατο σχόλιο του «Ριζοσπάστη» που αναφέρει το «Πριν», έχουμε όμως ένα ανάλογο περυσινό που είχε παραπεταχτεί-«ξεχαστεί» ασχολίαστο.

Σ΄αυτό το αντιδραστικό φιλοφασιστικό αρθρίδιο (επειδή αποκρύβει απ’ τη νεολαία σε ποια όχθη βρίσκονται σήμερα οι φασιστικές απόψεις της ΕΚΟΦ), γραμμένο από κάποιο παιδαρέλι της «ΚΝΕ, ονόματι Γ.Σιδέρη, αλλά και ως το μεδούλι εκφυλισμένο από αστικές σοσιαλδημοκρατικές χρουστσοφικές απόψεις (αρθρίδιο ακραίας μορφής αστικού εκφυλισμού) ο νεαρός (;) γκεμπελίσκος, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «την εργολαβία που είχαν πάρει τα προηγούμενα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τώρα την παρέδωσαν στις δυνάμεις των σχημάτων της ΕΑΑΚ που επί μέρες έσκιζαν χαρτιά, προπηλάκιζαν εκπροσώπους, διέλυαν Διοικητικά Συμβούλια δίνοντας άλλοθί και στο ΠΑΣΟΚ να μπλοκάρει τη διαδικασία. Αυτή η κατρακύλα των δυνάμεων του οπορτουνισμού, των σύγχρονων ΕΚΟΦιτών στις σχολές, είναι φυσική εξέλιξη της επικίνδυνης για το λαό και τη νεολαία πολιτικής τους» («Ρ» 25/10/2009, σελ. 15).

Ο χαρακτηρισμός της αντιφασιστικής αριστερής νεολαίας ΕΑΑΚ ως «σύγχρονοι ΕΚΟΦίτες» απ’ την ηγεσία του «Κ»ΚΕ και τα παιδαρέλια της «Κ»ΝΕ δεν είναι απλά ένα «ανέκδοτο» και ένα απλό άχρωμο «παραλήρημα εκ Περισσού», όπως λαθεμένα σχολιάζει το «Πριν», είναι κάτι πολύ χειρότερο: είναι ένα αντιδραστικό φιλοφασιστικό «παραλήρημα εκ Περισσού», επειδή, διαστρεβλώνοντας κατάφορα την ιστορική αλλά και τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, χαρακτηρίζει-εμφανίζει τους αντιφασίστες αριστερούς νεολαίους των ΕΑΑΚ ως «σύγχρονους ΕΚΟΦίτες» δηλ. φασίστες.

Σ’ αυτό τα στελέχη της «ΚΝΕ δεν υπερασπίζονται απλά και μόνο την αντεπαναστατική γραμμή του «Κ»ΚΕ (που είναι φυσικά δικαίωμά τους) αλλά παρουσιάζονται και με φιλοφασιστικές απόψεις, αφού αποκρύπτουν σκοπίμως απ΄ τη νεολαία: πρώτο, ότι η ΕΚΟΦ ήταν η φασιστική φοιτητική Οργάνωση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΕΡΕ, και δεύτερο, εμφανίζουν ως ιδεολογικό-πολιτικό συνεχιστή και κληρονόμο των αντιδραστικών φασιστικών παραδόσεων της ΕΚΟΦ – αντί τη φασιστική ΟΝΝΕΔ-ΔΑΠ της ΝΔ – μια αντιφασιστική αριστερή φοιτητική οργάνωση, όπως είναι η ΕΑΑΚ.

Ως γνωστόν, η διαβόητη «Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών» («ΕΚΟΦ») συγκροτημένη στα τέλη της δεκαετίας του ΄50-αρχές της δεκαετίας του ΄60 (υπέβαλε καταστατικό στο Πρωτοδικείο 8/1/1960) απ’ την κυβέρνηση της φασιστικής Δεξιάς με πρωθυπουργό τον αρχηγό της ΕΡΕ Κ. Καραμανλή είχε ως σκοπό να ελέγξει το φοιτητικό κίνημα. Ήταν μια αντικομμουνιστική και φασιστική Οργάνωση που δρούσε σε στενή πάντα συνεργασία με την Ασφάλεια, ειδικά με το σπουδαστικό τμήμα της Ασφάλειας. Οι τρομοκρατικές τραμπούκικες επιθέσεις, η συνεργασία με την Ασφάλεια και ο χαφιεδισμός τους ήταν, πέραν των άλλων, τα μόνιμα στοιχεία της δράσης των ΕΚΟΦιτών. Τα στελέχη της φασιστικής ΕΚΟΦ επάνδρωσαν αργότερα τη στρατιωτικο-φασιστική διχτατορία και στη «μεταπολίτευση» το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ.

Οι «σύγχρονοι ΕΚΟΦίτες» δεν είναι βέβαια οι αντιφασίστες της ΕΑΑΚ αλλά η ΔΑΠ-ΟΝΝΕΔ με το γνωστό φασιστικό ιδεολογικο-πολιτικό προσανατολισμό και την τρομοκρατική φασιστική δολοφονική της δράση που πριν χρόνια οδήγησε στην άγρια δολοφονία του αντιφασίστα αριστερού καθηγητή ήρωα Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα.

Ο αστικός σοσιαλδημοκρατικός ιδεολογικο-πολιτικός εκφυλισμός της «Κ»ΝΕ έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε μια ολοένα και δεξιότερη, στα πλαίσια της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, μετατόπισή της (έχει επιβληθεί απ΄ την ηγεσία του «Κ»ΚΕ) που σήμερα χαρακτηρίζεται από: α) πλήρη απουσία μετώπου κατά του φασισμού και των φασιστικών δυνάμεων του τόπου, β) συστηματικό εξωραϊσμό των φασιστικών δυνάμεων δηλ. προβολή τους (έμμεσα-άμεσα) ως «δημοκρατικών» και «αντιφασιστικών», γ) παρουσίαση αντιφασιστικών δυνάμεων ως «φασιστικών» (όπως π.χ. της ΕΑΑΚ) που σημαίνει-συνιστά μια πλήρη και εξαιρετικά επικίνδυνη διαστρέβλωση της σημερινής ιδεολογικο-πολιτικής πραγματικότητας της χώρας.

Οι σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο ιδεολογικο-πολιτικού εκφυλισμού που εδώ και καιρό προπαγανδίζουν στη νεολαία, την εργατική τάξη και το λαό, το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ ως «κεντροδεξιό» κόμμα («κεντροδεξιά ο ΛΑΟΣ», «Ρ» 16/11/2007, σελ.32), εγκαταλείποντας έτσι ακόμα και το λαθεμένο χαρακτηρισμό «ακροδεξιά» των αστικών κομμάτων, ενώ, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ξεπερνούν απ’ τα δεξιά και τα μεγαλοαστικά κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) που διατηρούν έστω το χαρακτηρισμό «ακροδεξιά».

Να, λοιπόν, τα «κατορθώματα» της φιλοφασιστικής στάσης των σοσιαλδημοκρατικών ηγεσιών των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ: γι’ αυτές το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ, «κεντροδεξιό» κόμμα, η φασιστική ΔΑΠ-ΟΝΝΕΔ «δημοκρατική» φοιτητική Οργάνωση, ενώ η ΕΑΑΚ «σύγχρονοι ΕΚΟΦίτες» φασίστες.!!!

Οι σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ δεν έχουν εγκαταλείψει μόνο το μαρξισμό-λενινισμό και προδώσει το σοσιαλισμό-κομμουνισμό αλλά επιπλέον έχουν εγκαταλείψει και την αντιφασιστική στάση που χαρακτήριζε πάντα το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα, κατρακυλώντας σε φιλοφασιστικές θέσεις-στάσεις.

Διαβάστε Περισσότερα »

24ωρη Γενική Απεργία ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΠΕΜΠΤΗ 20 ΜΑΗ

Η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι ριζικά αντίθετοι στο κυβερνητικό σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό. Ένα νομοσχέδιο που αποδιαρθρώνει το χρηματοδοτικό μηχανισμό της κοινωνικής ασφάλισης, υπονομεύει, ανατρέπει, απαξιώνει τον αναδιανεμητικό του χαρακτήρα, συρρικνώνει δραματικά τους διαθέσιμους πόρους και αποσύρεται το κράτος από την ευθύνη και οικονομική υποστήριξή του με βαρύτατο τίμημα για τις νέες γενιές.
Το πάρτυ επί των αποθεματικών επί σειρά ετών, η εισφοροδιαφυγή, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία είναι οι κυριότερες πληγές αιμορραγίας του συστήματος οι οποίες μένουν χωρίς αποστολή λογαριασμού ενώ υπάρχει διεύθυνση και στέλνεται ο λογαριασμός στα μόνιμα θύματα: μισθωτούς, συνταξιούχους, νέους.
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ εκτιμώντας ότι η απάντηση πρέπει να είναι άμεση, δυναμική, καθολική και ενιαία, αποφάσισαν:

Α) Την προκήρυξη  Γενικής απεργίας την Πέμπτη 20/5 για να μην παρεμποδιστούν οι πανελλαδικές εξετάσεις των μαθητών (ενώ η αρχική απόφαση ήταν για Γενική Απεργία στις 19/5) και την κλιμάκωση των αγωνιστικών, απεργιακών κινητοποιήσεων αμέσως μετά. Μετά τη Γενική Απεργία σε νέα συνεδρίαση τα προεδρεία των δυο οργανώσεων θα αποφασίσουν για την συνέχιση του αγώνα.

Β) Την Τρίτη 18/5/2010 οι δυο τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις θα δώσουν συνέντευξη τύπου όπου θα παρουσιάσουν αναλυτικά τις θέσεις και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Γ) Την πραγματοποίηση συλλαλητηρίων μετά από ενημερωτικές συγκεντρώσεις – συνελεύσεις Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων στις μεγάλες πόλεις της χώρας.

Διαβάστε Περισσότερα »

Διεθνές Κάμπινγκ Νεολαίας 2010-blog

 

http://iaayouthcamp.gr/

Διαβάστε Περισσότερα »

22ο Διεθνές Κάμπινγκ Νεολαίας (Σμύρνη, 3-12 Αυγούστου 2010) – Δέκα μέρες γεμάτες

Χιλιάδες νέοι θα βρεθούν φέτος στη Σμύρνη, στην πανέμορφη περιοχή Σελτσούκ.
Θα γλεντήσουν μαζί, θα γνωριστούν, θα συζητήσουν τα προβλήματά τους και πολλές άλλες δραστηριότητες.
Καθημερινά θα υπάρχουν συναυλίες από συγκροτήματα διαφόρων χωρών αλλά και γνωστά συγκροτήματα απ’ την Τουρκία. Οι διοργανωτές έχουν οργανώσει βόλτες στις γύρω περιοχές της Σμύρνης, όπως το παραδοσιακό ελληνικό χωριό Σιριντζέ, το μουσείο Σελτσούκ, Έφεσος κ.λπ.

Ήδη εκατοντάδες συνδικαλιστές, διανοούμενοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες και πολλοί μαζικοί φορείς έχουν δηλώσει την ενεργή συμπαράστασή τους στην κατασκήνωση. Πολλοί απ’ αυτούς θα μιλήσουν με τους νέους για τα προβλήματα της νεολαίας. Οι χώρες που θα συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι Γερμανία, Αλβανία, Αυστραλία, Αμερική, Αζερμπαϊτζάν, Βραζιλία, Βουλγαρία, Δανία, Δομινικανή Δημοκρατία, Εκουαδόρ, Αρμενία, Παλαιστίνη, Φιλανδία, Γαλλία, Ινδία, Αγγλία, Ισπανία, Ελβετία, Ιταλία, Καναδάς, Καζακστάν, Κύπρος, Κολομβία, Λίβανος, Νορβηγία, Πακιστάν, Συρία, Τυνησία, Βενεζουέλα και Ελλάδα.

Οι συμμετέχοντες από κάθε χώρα θα έχουν διάφορες δραστηριότητες. Όμως θα υπάρξει μία μέρα ειδικά αφιερωμένη στην Ελλάδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

• Γενικές πληροφορίες
• Χρήσιμες πληροφορίες
• Συχνές ερωτήσεις

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
http://www.iaayouthcamp.com

EMAIL
contact@iaayouthcamp.com

Διαβάστε Περισσότερα »

Από φετινή διαδήλωση στη μνήμη του σ. ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ

Κομμουνιστές με φωτογραφίες του σ. ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ στα χέρια.

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από διαδήλωση έξω από το Κρεμλίνο στις 5 Μάη 2010, ημέρα του θανάτου-δολοφονίας του ηγέτη του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, και διακινήθηκε από το πρακτορείο ΡΟΪΤΕΡΣ.

Διαβάστε Περισσότερα »

65 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των Λαών υπό την καθοδήγηση του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ

9 Μάη 1945 - 9 Μάη 2010

 

65 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών

 

Τα πάντα για τη συντριβή του φασισμού!

 

Δόξα και τιμή στους κομμουνιστές-αντιφασίστες που έπεσαν στον αγώνα κατά του χιτλεροφασισμού.
Ζήτω η μεγάλη αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών υπό την καθοδήγηση του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ

 

 

 

 

Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ

Διάγγελμα προς το λαό 9 του Μάη 1945

«Σύντροφοι! Πατριώτες και πατριώτισσες!
Εφτασε η μεγάλη μέρα της νίκης ενάντια στη Γερμανία. Η φασιστική Γερμανία, γονατισμένη από τον Κόκκινο Στρατό και τα στρατεύματα των συμμάχων μας, αναγνώρισε πως είναι ηττημένη και δέχτηκε να συνθηκολογήσει δίχως όρους.
Στις 7 του Μάη στην πόλη Ρέιμς υπογράφτηκε το προκαταρκτικό πρωτόκολλο συνθηκολόγησης. Στις 8 του Μάη οι αντιπρόσωποι της γερμανικής ανώτατης διοίκησης, μπροστά στους αντιπροσώπους της ανώτατης διοίκησης των συμμαχικών στρατευμάτων και της ανώτατης διοίκησης των σοβιετικών στρατευμάτων, υπέγραψαν στο Βερολίνο το τελικό έγγραφο της συνθηκολόγησης, που η εφαρμογή του άρχισε από την 24η ώρα της 8 του Μάη.
Ξέροντας τη συνήθεια των Γερμανών λύκων να θεωρούν κουρελόχαρτα τα σύμφωνα και τις συνθήκες, δεν έχουμε καμιά βάση να πιστεύουμε στο λόγο τους. Ωστόσο, σήμερα από το πρωί, τα γερμανικά στρατεύματα, σε εκτέλεση της πράξης της συνθηκολόγησης, άρχισαν να καταθέτουν τα όπλα κατά μάζες και να παραδίνονται αιχμάλωτα στα στρατεύματά μας. Αυτό πια δεν είναι κουρελόχαρτο. Είναι η πραγματική συνθηκολόγηση των ενόπλων δυνάμεων της Γερμανίας. Είναι αλήθεια πως μια ομάδα γερμανικά στρατεύματα στην περιοχή της Τσεχοσλοβακίας αρνείται ακόμα τη συνθηκολόγηση. Αλλά ελπίζω πως ο Κόκκινος Στρατός θα κατορθώσει να τους κάνει να συνέλθουν.
Τώρα μπορούμε να δηλώσουμε με πεποίθηση, πως έφτασε η ιστορική μέρα της τελικής συντριβής της Γερμανίας, μέρα της μεγάλης νίκης του λαού μας ενάντια στο γερμανικό ιμπεριαλισμό.
Οι μεγάλες θυσίες που προσφέραμε για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, οι αμέτρητες στερήσεις και βάσανα που πέρασε ο λαός μας στο διάστημα του πολέμου, η γεμάτη υπερένταση εργασία στα μετόπισθεν και στο μέτωπο, που προσφέρθηκαν στο βωμό της πατρίδας, δεν πήγαν χαμένα και στεφανώθηκαν με την πλέρια νίκη πάνω στον εχθρό. Η προαιώνια πάλη των σλαβικών λαών για την ύπαρξή τους και την ανεξαρτησία τους, τέλειωσε με τη νίκη πάνω στους Γερμανούς επιδρομείς και στη γερμανική τυραννία.
Από δω και μπρος πάνω στην Ευρώπη θα κυματίζει η μεγάλη σημαία της ελευθερίας των λαών και της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς. Πριν από τρία χρόνια ο Χίτλερ δήλωσε δημόσια, πως μέσα στα καθήκοντά του περιλαμβάνεται και ο διαμελισμός της Σοβιετικής Ενωσης και η απόσπαση από αυτήν του Καυκάσου, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, των Βαλτικών και άλλων περιοχών. Δήλωσε ξεκάθαρα: "Θα εξοντώσουμε τη Ρωσία ώστε να μην μπορέσει ποτέ πια να σηκωθεί". Αυτά ήταν πριν τρία χρόνια. Δεν ήταν όμως τυχερό να πραγματοποιηθούν οι παράφρονες ιδέες του Χίτλερ, η πορεία του πολέμου τις εξανέμισε. Στην πραγματικότητα, έγινε κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που έλεγαν μέσα στο παραλήρημά τους οι χιτλερικοί. Η Γερμανία τσακίστηκε κατακέφαλα. Τα γερμανικά στρατεύματα συνθηκολογούν. Η Σοβιετική Ενωση πανηγυρίζει τη νίκη, αν και δεν ετοιμάζεται ούτε να διαμελίσει, ούτε να εκμηδενίσει τη Γερμανία.
Σύντροφοι! Ο μεγάλος πόλεμος για την πατρίδα τελείωσε με την πλέρια νίκη μας. Η περίοδος του πολέμου στην Ευρώπη τελείωσε. Αρχισε η περίοδος της ειρηνικής εξέλιξης.
Σας συγχαίρω για τη νίκη σας, αγαπητοί μου πατριώτες και πατριώτισσες!
Δόξα στον ηρωικό Κόκκινο Στρατό μας, που υπεράσπισε την ανεξαρτησία της πατρίδας μας και κατάκτησε τη νίκη πάνω στον εχθρό!
Δόξα στο μεγάλο μας λαό, το λαό - νικητή!
Αιώνια δόξα στους ήρωες που έπεσαν στις μάχες ενάντια στον εχθρό και έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την ευτυχία του λαού μας!». 

Ι. Β. Στάλιν: «Ο Μεγάλος Πόλεμος για την Πατρίδα», εκδόσεις «ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ», Αθήνα 1946, σελ. 136-137

Διαβάστε Περισσότερα »

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 18:00 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ

Αύριο Πέμπτη 6/5/2010 και ώρα 18:00 ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ πραγματοποιούν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη Βουλή.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ

5 ΜΑΗ 2010

Εμείς οι εργαζόμενοι που συμμετέχουμε σήμερα στην απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ στο Πεδίο ¶ρεως εκφράζουμε την αγανάκτησή μας στις αποφάσεις της κυβέρνησης γιατί:
Οι εργαζόμενοι και η ελληνική κοινωνία δέχονται μια πρωτόγνωρη επίθεση στα βασικά και θεμελιώδη οικονομικά ασφαλιστικά και εργασιακά τους δικαιώματά.
Η υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης της Τρόϊκας (Ε.Επιτροπής, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και οι αποφάσεις της Κυβέρνησης οδηγούν αφενός σε νέες περισσότερο επώδυνες εργασιακές ανατροπές και σε υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ζωής μας αφετέρου σε εμβάθυνση της ύφεσης και στην έκρηξη της ανεργίας.
Καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε τις εκβιαστικές υπονομευτικές και αντι-ευρωπαϊκές συμπεριφορές των Ευρωπαίων ηγετών και των ισχυρών της Ευρ. Ένωσης που οδήγησαν τη χώρα στο πλέον απεχθή δανεισμό με ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚA επιτόκια, με όρους και απαιτήσεις που επιστρέφουν τη χώρα και τους εργαζόμενους στις εποχές της «δουλείας».
Οι πολιτικές και τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν μετατρέπουν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους άνεργους της χώρα σε «πειραματόζωα» για μεταφορά και εφαρμογή αυτών των πολιτικών στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης.
Τα ελλείμματα, τα χρέη και αδιέξοδα της χώρας δεν τα δημιούργησαν οι Εργαζόμενοι και οι Συνταξιούχοι για να καλούνται να πληρώσουν αυτοί τα «σπασμένα» με δραματικές περικοπές όπως:
 Κατάργηση της 14ης και 13ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους
 Κατάργηση του 14ου και 13ου μισθού στο Δημόσιο,
 Πάγωμα μισθών του Δημοσίου για τα επόμενα 3 χρόνια
 Αμφισβήτηση του ΟΜΕΔ και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τόσο της ΕΓΣΣΕ καθώς και των κλαδικών ΣΣΕ και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στις ΔΕΚΟ.
 Αύξηση του ποσοστού των απολύσεων στο 4% στον Ιδιωτικό τομέα
 Κατάργηση του κατώτατου μισθού (με νέο μισθό έξω από τις δεσμεύσεις της ΕΓΣΣΕ), μείωση της αποζημίωσης των υπερωριών, κ.λπ.
 Περικοπή στις αποζημιώσεις για τις απολύσεις στον Ιδιωτικό τομέα
 Ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης. Μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος από κοινωνικό, διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό
 Αύξηση στα όρια ηλικίας, αλλαγές στα ΒΑΕ και στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων με στόχο την δραματική μείωσή τους
 Αύξηση εκ νέου του ΦΠΑ και του φόρου καυσίμων
 Ανατροπές – συγχωνεύσεις ΟΤΑ και Δημοσίων Υπηρεσιών με απολύσεις εργαζόμενων και ιδιωτικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ και σοβαρές επιπτώσεις στα δημόσια αγαθά.
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ κατηγορηματικά αυτές τις Νεοφιλελεύθερες αντεργατικές συνταγές, που εξοντώνουν τους εργαζόμενους, εξαθλιώνουν την κοινωνία διευρύνουν την ύφεση, καταστρέφουν την μικρομεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα και την απασχόληση των εργαζομένων.
Αυτές είναι αδιέξοδες πολιτικές γι’ αυτό οι εργαζόμενοι ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ, ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ, και ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να αποδεχτούν. Είναι ψευτοεπιχείρημα ότι για να σωθεί η χώρα πρέπει να ακυρωθούν τα εργατικά δικαιώματα. Αυτά που πρέπει να ακυρωθούν είναι τα τοκογλυφικά επιτόκια των δανειστών, οι όροι, οι απαιτήσεις και οι εκβιασμοί των αγορών τα προνόμια των Βιομηχάνων.

ΝΑ ΣΩΘΕΙ η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ αλλά πρωτίστως να σωθεί η ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Οι εργαζόμενοι και οι απλοί πολίτες του μόχθου, οι Νέοι, οι Συνταξιούχοι, οι Ανεργοι, το σύνολο της κοινωνίας απαιτούν και διεκδικούν την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα έχει στο επίκεντρο τον ΑΝΘΡΩΠΟ και τις ΑΝΑΓΚΕΣ του και όχι τις ΑΓΟΡΕΣ και τα ΚΕΡΔΗ.
Απαιτούμε
Να απορριφθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Την κρίση να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες και όχι οι εργαζόμενοι και η κοινωνία.
Να ακολουθηθεί μια άλλη πολιτική που θα έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της τρόικας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ε. Κ. Τ., Δ.Ν.Τ) και των οικονομικά ισχυρών.
Να κινηθούν άμεσα οι διαδικασίες, να τροποποιηθούν οι νόμοι περί ευθύνης Υπουργών, να κληθούν και να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, οι φοροκλέπτες, οι φοροφυγάδες, οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος.
Διεκδικούμε
 Να μην εφαρμοστούν τα αντεργατικά μέτρα
 Να απαγορευθούν οι απολύσεις
 Να υπογραφεί ικανοποιητική ΕΓΣΣΕ και κλαδικές ΣΣΕ, υποχρεωτικές και δεσμευτικές για όλους τους εργοδότες .
 Να μην κατατεθεί αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που αυξάνει τα όρια ηλικίας, μετατρέπει τις συντάξεις σε βοηθήματα και οδηγεί τους συνταξιούχους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
 Παραγωγική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη, δουλειές, ικανοποιητικές Σ.Σ.Ε., πραγματικές αυξήσεις μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων.
 Να παγώσουν ή και να μειωθούν οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών, να παταχθούν τα καρτέλ, τα ολιγοπώλια, οι εναρμονισμένες πρακτικές στην αγορά.
 Δικαιότερο φορολογικό σύστημα για να πληρώσουν επιτέλους οι «φτωχοί» στη φορολογική δήλωση αλλά ΚΡΟΙΣΟΙ στη ζωή!
 Να ενισχυθεί το εργατικό θεσμικό πλαίσιο και όχι να αποδυναμωθεί
Τέλος δηλώνουμε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις μας ώστε να μην επιτρέψουμε να εφαρμοσθούν αυτά τα αντεργατικά, αντικοινωνικά, άδικα και μονομερή μέτρα.

Στην ΕΝΟΤΗΤΑ η ΔΥΝΑΜΗ
Στον ΑΓΩΝΑ η ΝΙΚΗ

Η απεργιακή συγκέντρωση

ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ

Διαβάστε Περισσότερα »

Διαδήλωση αλληλεγγύης στη Ρώμη την Τετάρτη

Διαδήλωση αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό διοργανώνουν αύριο, Τετάρτη, οι σύντροφοι της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας έξω από την Ελληνική Πρεσβεία της Ρώμης. Θα μοιραστεί το κοινό κείμενο αλληλεγγύης.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο χώρος του κάμπινγκ

Το πλατύ ημικύκλιο της παραλίας του δέλτα του ποταμού Meander είναι 7 χιλιόμετρα δυτικά του Selçuk (4 χιλιόμετρα δυτικά της Εφέσου).
Η απαλή άμμος υποχωρεί κάτω από τα πόδια και η παραλία είναι ανοιχτή στη θάλασσα του Αιγαίου, που στέλνει τα κύματα του συνεχώς σε αυτήν, αναδεύοντας την άμμο, στροβιλίζοντας το νερό και κάνει το κολύμπι μια δραστήρια εμπειρία.
Η παραλία του Pamucak είναι 5 λεπτά με τα πόδια μέσω του παραλιακού δρόμου από το Selçuk και την Έφεσο προς το Κουσάντασι και έτσι η πρόσβαση είναι γρήγορη και βολική με το συχνό (κάθε 20 με 30 λεπτά) δρομολόγιο Selçuk –Κουσάντασι των λεωφορείων.
Αρχαιότητες της Εφέσου: 7 χιλιόμετρα (4,3 μίλια) Ανατολικά, 10 λεπτά
Κουσάντασι: 12 χιλιόμετρα (7,5 μίλια) Νότια, 15 λεπτά
Βασιλική του Αγίου Ιωάννη: 11 χιλιόμετρα (7 μίλια) Ανατολικά, 15 λεπτά
Πόλη του Selçuk: 11 χιλιόμετρα (7 μίλια) Ανατολικά, 15 λεπτά

Διαβάστε Περισσότερα »

Προσφορά

Ο σ. Σ.Γ. πρόσφερε 150 Ευρώ για εκτύπωση της μπροσούρας του Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ: ΤΡΟΤΣΚΙΣΜΟΣ Ή ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ;

 

 

Πληροφορίες για την έκδοση

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΟΝΕ-ΕΕ – ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Η  θηλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου  στραγγαλίζει  τη χώρα με ολοκληρωτική λεηλασία του εθνικού  πλούτου

Τα  νέα εξοντωτικά μέτρα: ΦΤΩΧΕΙΑ-ΠΕΙΝΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ  για τους εργαζόμενους και το λαό

Όλοι στους δρόμους σε ΚΟΙΝΕΣ συγκεντρώσεις – οι ξεχωριστές απεργοσπαστικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ υπονομεύουν την ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ και καθιστούν εκ των προτέρων ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ τις απεργιακές κινητοποιήσεις, υπηρετούν αποκλειστικά την προώθηση και εφαρμογή των εξοντωτικών μέτρων των Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ- κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ

Την τελευταία  δεκαετία «πέρασαν» όλες οι επιθέσεις του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης – πλην μιας: εκείνη που αφορούσε στο Ασφαλιστικό (νομοσχέδιο Γιαννίτση) επί Σημίτη – και μαζί μ’ αυτές και τα τελευταία εξοντωτικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Την πρώτη, την κύρια και αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι ρεφορμιστές  των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  που με την ρεφορμιστική γραμμή της ταξικής συνεργασίας υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου (τα φασιστοειδή της ΔΑΚΕ υπερασπίζουν έτσι κι αλλιώς ανοιχτά το κεφάλαιο), που δε θέλησαν ούτε επιδίωξαν να πετύχουν ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα. Χωρίς ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων είναι προφανές ότι είναι εντελώς αδύνατη η απόκρουση των επιθέσεων του κεφαλαίου. Χωρίς ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων, μέσα απ΄τη διαιώνιση της μιζέριας, δεν μπορεί να δοθεί ώθηση για να «επιστρέψουν» οι εργαζόμενοι στα συνδικάτα, για να δημιουργηθούν πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία παντού. Μόνο η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ μπορεί να ασκήσει υπολογίσιμη πίεση σε όποιες κυβερνήσεις για την απόσυρση των οποιωνδήποτε αντιλαϊκών μέτρων.

Όμως  η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ προϋποθέτει ΕΝΟΤΗΤΑ  των απεργιακών κινητοποιήσεων. Η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ δεν μπορεί να επιτευχθεί διαφορετικά παρά μόνο με ΕΝΟΤΗΤΑ, ζήτημα με το οποίο συνδέεται άμεσα ο απεργοσπαστικός ρόλος των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ.

Οι απεργοσπάστες  ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ –  μέσω της μόνιμης διάσπασης των απεργιακών κινητοποιήσεων – βοήθησαν στο παρελθόν την κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ.Καραμανλή να προωθήσει και εφαρμόσει όλα τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, σήμερα, συνεχίζοντας την ίδια διασπαστική τακτική των απεργιακών κινητοποιήσεων, βρίσκονται στην υπηρεσία της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ και τη διευκολύνουν-βοηθούν να περάσει τα τωρινά εξοντωτικά μέτρα. Γιατί δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ, ότι με την απεργοσπαστική τακτική τους διασπούν άμεσα την ΕΝΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων, ματαιώνουν τη ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ τους και καθιστούν έτσι τις απεργιακές κινητοποιήσεις εκ των προτέρων ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ.

Και τα νέα ακόμα πιο σκληρά και εξοντωτικότερα μέτρα δεν μπορούν να αποκρουστούν απ’ τους εργαζόμενους αν δεν υπάρξει ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ που μόνο αυτές καθιστούν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ τις απεργιακές κινητοποιήσεις δηλ. ικανές να ματαιώσουν-αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου. Αυτό δείχνει η περίπτωση της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης των ρεφορμιστών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που ήταν η μόνη ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ (υποχρέωσε την κυβέρνηση Σημίτη να αποσύρει το προσχέδιο νόμου για το Ασφαλιστικό)  – ακριβώς επειδή χαρακτηρίζονταν από ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ (το ΠΑΜΕ δεν τόλμησε τότε να τη διασπάσει), αλλά και η πείρα των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων, που και αυτές χαρακτηρίζονταν από ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ, των ρεφορμιστικών συνδικάτων στη Γαλλία όπως και σε άλλες χώρες (επαναστατικά συνδικάτα δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε καμιά χώρα, υπάρχουν μόνο ελάχιστοι επαναστάτες συνδικαλιστές), ενώ επιπλέον στη Λατινική Αμερική έστειλαν και κάποιες «κυβερνήσεις στο σπίτι τους» με πιο γνωστή περίπτωση της Αργεντινής που εκδίωξαν διαδοχικά 4 κυβερνήσεις.

Για την κρίση και τη χρεοκοπία:

- να πληρώσουν οι  καπιταλιστές βιομήχανοι-τραπεζίτες απ’ τα μυθώδη κέρδη τους αλλά και όλοι οι  φοροφυγάδες,

- να αυξηθεί η  φορολογία των  επιχειρήσεων από  20-25% στο 35-40% με  παραπέρα αύξηση  της φορολόγησης,  όταν απολύουν  και δεν επενδύουν  παραγωγικά,

- να φορολογηθεί  συνολικά και όχι  μόνο η ακίνητη  αμύθητη περιουσία της εκκλησίας, που δεν της ανήκει,

- να μειωθούν οι  έμμεσοι φόροι  που πλήττουν αποκλειστικά  τις πλατιές λαϊκές  μάζες,

-η  άμεση φορολογία  να βαρύνει τους  καπιταλιστές και  σαν φυσικά πρόσωπα,  χωρίς να χτυπιέται  το αφορολόγητο της φτωχολογιάς,

- να μειωθούν δραστικά  οι στρατιωτικές  δαπάνες – ΝΑ  ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ. 

Νέα, χωρίς στρατεύματα, κατοχή της χώρας  με τον τριπλό έλεγχο από: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ

Σ΄ αντίθεση με τους εντελώς αβάσιμους ισχυρισμούς-μυθεύματα της κυβέρνησης-αστών πολιτικών πως «η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει» αλλά και των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, που κι’ αυτοί αμφισβητούν την ύπαρξη χρεοκοπίας, μια ανάλυση των σχετικών οικονομικών δεδομένων δεν μπορεί παρά να καταλήξει στη διαπίστωση, ότι τα στοιχεία που συγκροτούν-καταδείχνουν με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας είναι: 1. δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος πλέον των 300 δις. Ευρώ ή περίπου 120% του ΑΕΠ (με ελάχιστη ως ανύπαρκτη βιομηχανική παραγωγή, ενώ από πέρυσι μειώθηκε ακόμα και η «παραγωγή» γκαρσονιών με την πτώση του τουρισμού)  2. τεράστιο έλλειμμα πάνω από 30 δις. Ευρώ ή 14% του ΑΕΠ, 3. τοκογλυφικό επιτόκιο δανεισμού 7-10% με spread 500-700 και πλέον μονάδες βάσης (επιτόκιο με το οποίο δανείζονται μόνο χρεοκοπημένες χώρες), 4. αδυναμία «διαχείρισης»-εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους, 5. τριπλή αυστηρότατη επιτήρηση της χώρας από: Κομισιον-ΕΚΤ-ΔΝΤ και καθορισμός της οικονομικής πολιτικής όχι απ’ την εκλεγμένη κυβέρνηση αλλά απ’ τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, 6. προσφυγή στο λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης»των ΕΕ-ΔΝΤ για περαιτέρω δανεισμόμε 5%

Η κατάσταση  της σημερινής χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας στην οποία οδήγησε η κυβέρνηση Καραμανλή – και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης – φορτώνοντάς την με ένα τεράστιο έλλειμμα 30 δισ. Ευρώ για το 2009, και εκτίναξη του εξωτερικού χρέους στο δυσθεώρητο ύψος των 300 δισ. Ευρώ που κατέληξε σε τριπλό έλεγχο-κατοχή της χώρας από: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ είναι ζοφερότατη και η προοπτική της αδιέξοδη στα πλαίσια των ΟΝΕ-ΕΕ. Κι αυτό όχι μόνο εξαιτίας των υψηλών, κερδοσκοπικού χαρακτήρα, επιτοκίων δανεισμού αλλά και της αδυναμίας «διαχείρισης»-εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους γενικά που συνιστά για την ελληνική οικονομία μόνιμο φαύλο κύκλο.

Η σημερινή ζοφερή κατάσταση της οικονομίας είναι φανερό πως έχει οδηγήσει και σε κατάρρευση-διάψευση σειράς αστικών και ρεβιζιονιστικών μύθων (παλιών-καινούριων) γύρω απ’ τη σχέση Ελλάδας-ΕΕ περί 1) «ισότιμης συμμετοχής στην ΕΕ», 2) «διαρκούς ανάπτυξης μέσα στην ΕΕ», 3) «σύγκλισης των οικονομιών των χωρών-μελών της ΕΕ», 4) «διαρκούς ευημερίας», 5) «μείωσης του επιτοκίου δανεισμού», 6) «προστασίας-διαφύλαξης της χώρας απ’ τη χρεοκοπία», κλπ., κλπ.

Οι αρνητικές  αυτές εξελίξεις στη σχέση  Ελλάδας-ΕΕ σ’ όλα τα επίπεδα, το πλήρες σημερινό αδιέξοδο της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας και με δεδομένο ότι η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε θα πολλαπλασιάσει μόνο τα εξοντωτικά αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, αλλά και με το «ευαγγέλιο» της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής στα χέρια προτίθεται να ανοίξει παραπέρα την όρεξη των κερδοσκόπων-τοκογλύφων και του ΔΝΤ για ολοκληρωτική αρπαγή του όποιου εναπομείναντος κερδοφόρου τομέα της οικονομίας και άγριας λεηλασίας του συνολικού πλούτου της χώρας με ανάλογες καταστροφικές συνέπειες, γνωστές από δεκάδες άλλες χώρες που έπεσαν στα νύχια τους, η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να αγωνιστούν στην κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ και την κήρυξη μονομερούς στάσης πληρωμών του εξωτερικού χρέους (ζήτημα που είχε θιχτεί στην  «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 313, 1-15 Γενάρη 2010), σε συνδυασμό και με τη γενικότερη πάλη εξόδου της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, έξοδο που για τη σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, αυτή τη στιγμή, «από μόνο του δε είναι λύση» («Ρ»5.3.2010, σελ.10) (είναι το πρώτο «απρόσεκτο»(;) αλλά απολαυστικό και χαρακτηριστικό στριπτίζ  της Παπαρήγα υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ, γιατί ως τώρα ισχυρίζονταν, δημαγωγικά βέβαια, ότι ήταν τάχα υπέρ της εξόδου της χώρας απ’ αυτή). Ίσως σύμφωνα με τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ θα πρέπει να περιμένουμε τη σωτηρία από την «αυτοκτονία» της αστικής τάξης στα πλαίσια του καπιταλισμού, όπως αυτή εκφράζεται με το παροιμιώδες τους ρεφορμιστικό σύνθημα «Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία»!

 

Μάης 2010

Διαβάστε Περισσότερα »

Έξω η Ελλάδα από ΟΝΕ-ΕΕ – μονομερής στάση πληρωμών του χρέους

Η προσφυγή της κυβέρνησης στο «μηχανισμό στήριξης»  ανοιχτή ομολογία-επισφράγιση της  χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας

Όλοι  στους δρόμους σε ΚΟΙΝΕΣ συγκεντρώσεις  – οι ξεχωριστές απεργοσπαστικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ υπηρετούν αποκλειστικά την προώθηση και εφαρμογή των εξοντωτικών μέτρων των Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ- κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ

Η ανακοίνωση της κυβέρνησης δια στόματος πρωθυπουργού από το Καστελόριζο στις 23 Απρίλη για προσφυγή στο «μηχανισμό στήριξης», ζητώντας την ενεργοποίησή του για το δανεισμό της χώρας από ΕΕ-ΔΝΤ, αποτελεί ανοιχτή ομολογία της κυβέρνησης ότι η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε χρεοκοπία, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς διάψευσης του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και των υπουργών της κυβέρνησής του – επισφραγίζει την ύπαρξη ακριβώς αυτής της χρεοκοπίας (χωρίς βέβαια να είναι απαραίτητη η τυπική δήλωση «επτωχεύσαμεν»).

Μετά  τη δήλωση του πρωθυπουργού, ο υπουργός των οικονομικών Παπακωνσταντίνου γνωστοποίησε την επιστολή που έστειλε προς τους Ολι Ρεν (επίτροπος για οικονομικά και νομισματικά θέματα), Ζαν Κλοντ Γιούγκερ (πρόεδρο του Γιούρογκρουπ) και Ζαν Κλοντ Τρισέ (πρόεδρο της ΕΚΤ).

Στη σύντομη  επιστολή αναφέρεται:

«Σύμφωνα με την απόφαση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της 25^ης Μαρτίου 2010 για την παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα, όταν χρειαστεί, και την ακόλουθη απόφαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης της 11^ης Απριλίου 2010, η Ελλάδα ζητά την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης».

Ο πρωθυπουργός  και οι υπουργοί του ισχυρίζονται πως «αν δεν γινόταν προσφυγή και αν δεν υπήρχε μηχανισμός, η χώρα θα είχε χρεοκοπήσει». Μα ακριβώς η προσφυγή στο «μηχανισμό στήριξης» αποτελεί μια απ’ τις αποδείξεις και επιπλέον την τελευταία τρανταχτή απόδειξη για την ύπαρξη χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας.

Τους  τελευταίους μήνες απ’ τα κυβερνητικά  επιτελεία αλλά και απ’ τα παραδοσιακά  αστικά κόμματα καλλιεργείται μόνιμα η εντελώς αβάσιμη αντίληψη, ότι  η χώρα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα χρεοκοπίας, ότι η οικονομία της  δεν έχει χρεοκοπήσει, «άποψη» που, μεταξύ άλλων, δεν έχει καμιά απολύτως  σχέση με τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα της χώρας.

Την ίδια ακριβώς άποψη επαναλαμβάνουν-προπαγανδίζουν και τα δυο σοσιαλδημοκρατικά  κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, που κι’ αυτά αμφισβητούν την ύπαρξη χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας.

Επειδή  το ζήτημα της χρεοκοπίας αποτελεί, αυτή τη στιγμή, κεντρικό οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα, επιβάλλεται μια εκ νέου σύντομη αναφορά σ’ αυτό και στις «απόψεις» των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών.

Για τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες η σημερινή χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας είναι ένα ανύπαρκτο δηλ. φανταστικό γεγονός ή αλλιώς «κινδυνολογία», «επιχείρηση τρομοκρατίας», «στημένο κόλπο» κλπ.: «κινδυνολογία των «διεθνών οίκων αξιολόγησης» και των διεθνών χρηματοπιστωτικών κολοσσών περί χρεοκοπίας της χώρας» («Ρ» 12/12/2009, σελ. 12, «κινδυνολογία να τρομοκρατήσουν το λαό» (29/1/2010, σελ.25), «μπαμπούλας» που «φιλοτεχνούν τα κοράκια» του ξένου κεφαλαίου» (27/1/2010, σελ. 31). Γι’ αυτούς είναι απλά «επινόηση» για να χρησιμοποιηθεί απ’ την ΕΕ και την κυβέρνηση για να παρθούν και άλλα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, και μάλιστα μιλούν για «τρομοκρατία της πτώχευσης και χρεοκοπίας»: «χρησιμοποιούν, λοιπόν, την τρομοκρατία της «πτώχευσης» και της «χρεοκοπίας» για να πάρουν κι’ άλλα σκληρά μέτρα» («Ρ» 20/3/2010, σελ.4). Το ότι η χρεοκοπία χρησιμοποιείται και για να παρθούν σκληρά μέτρα, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί μια υπαρκτή αντικειμενική οικονομική πραγματικότητα.

Οι σοσιαλδημοκράτες, νανοειδούς αναστήματος ηγετίσκοι, Παπαρήγα-Τσίπρας, αυτογελοιοποιούμενοι σε ακραίο σημείο με την άρνηση της σημερινής αντικειμενικής οικονομικής πραγματικότητας δηλ. την ύπαρξη χρεοκοπίας, ισχυρίζονται η μεν Παπαρήγα: «η πτώχευση είναι μια σημαία που σηκώνει η κυβέρνηση και η ΕΕ για να κάνουν τον εργαζόμενο να σκεφτεί… « («Ρ» 26/2/2010, σελ. 6), ο δε Τσίπρας: «ωραίο το παραμύθι με το δράκο της χρεοκοπίας»(«Ελευθεροτυπία» 14/3/2010).

Οι τέτοιου  είδους παιδιάστικες και άφθαστης γελοιότητας  ανοησίες των Παπαρήγα-Τσίπρα και  των σοσιαλδημοκρατικών τους κομμάτων, δεν αυτογελοιοποιούν μόνο τους εμπνευστές τους, ανεξάρτητα απ’ τις όποιες πολιτικές τους επιδιώξεις, αλλά προδίδουν και πλήρη απουσία ανάλυσης της σημερινής οικονομικής κατάστασης της χώρας, έστω και απ’ την αστική σκοπιά της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας. Επιπλέον ταυτόχρονα επιβεβαιώνουν πως η απομάκρυνση απ’ τον επαναστατικό μαρξισμό αφαιρεί τη δυνατότητα ανάλυσης των όποιων νέων φαινομένων και φανερώνουν την πλήρη χρεοκοπία του αστικού αντεπαναστατικού σοσιαλδημοκρατικού χρουστσοφικού ρεύματος.      

Σ΄ αντίθεση με τους εντελώς αβάσιμους ισχυρισμούς-μυθεύματα  των αστών και χρουστσοφικών  σοσιαλδημοκρατών μια ανάλυση των  σχετικών οικονομικών δεδομένων  δεν μπορεί παρά να καταλήξει στη  διαπίστωση, ότι τα στοιχεία που  συγκροτούν-καταδείχνουν με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας είναι: 1. δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος πλέον των 300 δις. Ευρώ ή περίπου 120% του ΑΕΠ (με ελάχιστη ως ανύπαρκτη βιομηχανική παραγωγή, ήδη από πέρυσι μειώνεται ακόμα και η «παραγωγή» γκαρσονιών με την πτώση του τουρισμού)  2. τεράστιο έλλειμμα πάνω από 30 δις. Ευρώ ή 14% του ΑΕΠ, 3. τοκογλυφικό επιτόκιο δανεισμό 7-10% με spread 500-700 και πλέον μονάδες βάσης (επιτόκιο με το οποίο δανείζονται μόνο χρεοκοπημένες χώρες), 4. αδυναμία «διαχείρισης»-εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους, 5. τριπλή αυστηρότατη επιτήρηση της χώρας από: Κομισιον-ΕΚΤ-ΔΝΤ και καθορισμός της οικονομικής πολιτικής όχι απ’ την εκλεγμένη κυβέρνηση αλλά απ’ τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, 6. προσφυγή στο λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης» των ΕΕ-ΔΝΤ για περαιτέρω δανεισμό.

Σε σχέση  με το ζήτημα της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας είναι απαραίτητο να σημειωθεί, πως αν η Νέα Δημοκρατία ήταν εκείνη που οδηγούσε-οδήγησε την οικονομία της χώρας, με μαθηματική ακρίβεια, σε χρεοκοπία με το διπλασιασμό του εξωτερικού χρέους (300 δισ και πλέον Ευρώ) και τον 5πλασιασμό του ελλείμματος (30 δισ. και πλέον Ευρώ) και έχει γι’ αυτό την πρώτη και κύρια ευθύνη, τεράστια ευθύνη έχουν και τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ και τα «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ (το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ ήταν ταυτισμένο με την πολιτική της ΝΔ) που δεν αποκάλυψαν-κατάγγειλαν στον ελληνικό λαό αυτή την καταστροφική οικονομική πορεία – καταστροφική οικονομική πορεία που τα δυο τουλάχιστον τελευταία χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ ήταν εντελώς εξόφθαλμη και ορατή δια γυμνού οφθαλμού.

Ασφαλώς, πέραν της υπαρκτής οικονομικής  χρεοκοπίας της χώρας, η περίπτωση  του δανεισμού της Ελλάδας  με τοκογλυφικά επιτόκια και οι επιθέσεις  του κερδοσκοπικού κεφαλαίου  εναντίον της συνδέεται και με τον οξύτατο ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ και εκείνον μεταξύ δολαρίου και Ευρώ και τη συστηματική υπονόμευση της ΕΕ εκ μέρους των ΗΠΑ, επίθεση που, πλην της Ελλάδας, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ενάντια σε Πορτογαλία και Ισπανία αλλά και σε άλλες χώρες, όπως παραδέχονται και οι εκπρόσωποι των Οργανισμών της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

Σε συνδυασμό  με το νέο δανεισμό, σκληρή στάση  απέναντι στη χώρα μας δε κρατά  μόνο η Γερμανία αλλά και η Γαλλία, ζητώντας συνεχώς, μαζί με Κομισιον-ΕΚΤ-ΔΝΤ, τα πλέον εξοντωτικά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, ενώ της επιβάλλουν και επιτόκια δανεισμού τοκογλυφικού χαρακτήρα (5%) με ταυτόχρονη υποχρέωση να αγοράζει τα όπλα τους.

Η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει απ’  τις αρχές του χρόνου οριστικά παραδώσει τα «κλειδιά» της χώρας – αυτοκαταργώντας τον εαυτό της – στους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς Κομισιόν-ΕΚΤ_ΔΝΤ που έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στη χώρα μας και θα καθορίζουν για πολλά χρόνια τις τύχες της.

Ακόμα και αυτί το πραγματικό γεγονός της  «τριπλής επιτήρησης»-κατοχής της χώρας αμφισβητούν οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ, ισχυριζόμενοι ότι αποτελεί: μια «σκόπιμη αναφορά … ότι η χώρα βρίσκεται κάτω από την τριπλή επιτήρηση της Κομισιόν. Της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου…» που γίνεται απλά για «χειραγώγηση και τρομοκράτηση του λαού» («Ρ» 14/2/2010, σελ.7).

Οι αρνητικές  εξελίξεις στη σχέση Ελλάδας-ΕΕ σ’ όλα τα επίπεδα, το πλήρες σημερινό αδιέξοδο της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας και με δεδομένο ότι η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε θα πολλαπλασιάσει μόνο τα εξοντωτικά αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, αλλά και με το «ευαγγέλιο» της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής στα χέρια προτίθεται να ανοίξει παραπέρα την όρεξη των κερδοσκόπων-τοκογλύφων και του ΔΝΤ για ολοκληρωτική αρπαγή του όποιου εναπομείναντος κερδοφόρου τομέα της οικονομίας και άγριας λεηλασίας του συνολικού πλούτου της χώρας με ανάλογες καταστροφικές συνέπειες, γνωστές από δεκάδες άλλες χώρες που έπεσαν στα νύχια τους, η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να αγωνιστούν στην κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ και την κήρυξη μονομερούς στάσης πληρωμών του εξωτερικού χρέους (ζήτημα που είχε θιχτεί στην  «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 313, 1-15 Γενάρη 2010), σε συνδυασμό και με τη γενικότερη πάλη εξόδου της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, έξοδο που για τη σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, αυτή τη στιγμή, «από μόνο του δε είναι λύση» («Ρ»5.3.2010, σελ.10) (είναι το πρώτο «απρόσεκτο»(;) αλλά απολαυστικό και χαρακτηριστικό στριπτίζ  της Παπαρήγα υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ, γιατί ως τώρα ισχυρίζονταν, δημαγωγικά βέβαια, ότι ήταν τάχα υπέρ της εξόδου της χώρας απ’ αυτή). Ίσως σύμφωνα με τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ θα πρέπει να περιμένουμε τη σωτηρία από την «αυτοκτονία» της αστικής τάξης  στα πλαίσια του καπιταλισμού, όπως αυτή εκφράζεται με το παροιμιώδες τους ρεφορμιστικό σύνθημα «Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία»!

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ

Τις τελευταίες δεκαετίες η σοσιαλδημοκρατική  ηγεσία του «Κ»ΚΕ ισχυρίζονταν κάπου-κάπου  ότι ήταν τάχα κατά της παραμονής  της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ και υπέρ της «εξόδου» της απ’ αυτήν.

Πρόβαλε δημαγωγικά τη λεγόμενη «αποδέσμευση»  απ’ την ΕΕ ως το μόνο σημείο «διαφοροποίησης» απ’ τη δίδυμη χρουστσοφική αδελφή της, την ηγεσία του ΣΥΝ που  ήταν και είναι ανοιχτά υπέρ της  παραμονής της χώρας στην ΕΕ, για να δείξει πως τάχα κινείται «αριστερότερα» από αυτήν.

Είναι όμως γνωστό ότι και τα δύο κόμματα, «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, είναι αστικά κόμματα σοσιαλδημοκρατικού τύπου. Είναι τα πασίγνωστα δίδυμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού δηλ. παιδιά του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) και της διαβόητης παρασυναγωγής της «6^ης Ολομέλειας» (Μάρτης 1956) με γραμμή τον κακόφημο «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο» και το «πέρασμα στο σοσιαλισμό» με τη βοήθεια του «εκδημοκρατισμένου» αστικού κράτους, σε ένα «σοσιαλισμό» χωρίς Διχτατορία του Προλεταριάτου, έχουν μια αντιμαρξιστική σοσιαλδημοκρατική αντίληψη του σοσιαλισμού και προβάλλουν ως «σοσιαλισμό-κομμουνισμό» τον «ανεπτυγμένο σοσιαλισμό» δηλ. τον παλινορθωμένο καπιταλισμό της χρουστσο-Μπρεζνιεφικής περιόδου, αφού κατ’ αυτούς, και μετά το ΄53 ως το 1990-91 υπήρχε τάχα «σοσιαλισμός» στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες Ανατολικές χώρες, παρόλο που η Διχτατορία του Προλεταριάτου είχε ανατραπεί και αντικατασταθεί απ’ το αστικό «κράτος όλου του λαού».

Βέβαια, πέρα απ’ τα ζητήματα της επανάστασης-σοσιαλισμού που και τα δυο κόμματα έχουν τις ίδιες σοσιαλδημοκρατικές θέσεις, οι ηγέτες του ΣΥΝ βγαίνουν απ’ τα αριστερά (στα πλαίσια της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας) στα συντρόφια τους του «Κ»ΚΕ σε σειρά ζητήματα όπως εκκλησίας-θρησκείας, εθνικισμού, ρατσισμού, κλπ. στα οποία η ηγεσία του «Κ»ΚΕ τον τελευταίο καιρό δεν στέκεται μόνο δεξιότερα του ΣΥΝ αλλά διεκδικεί ακόμα και την πρωτοπορία των εθνικιστικών-ρατσιστικών δυνάμεων της χώρας (Σλαβομακεδόνες, Τουρκία, ΠΓΔΜ, κλπ., άρνηση ψήφισης του νομοσχεδίου για το «μεταναστευτικό» που τους βγήκε απ’ τα αριστερά όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ).

Σε «αντιπαραθέσεις» (=κοκορομαχίες χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών) με το ΣΥΝ η ηγεσία του «Κ»ΚΕ  συνεχίζει ακόμα και τελευταία  να επικαλείται δημαγωγικά ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την Ελλάδα στην ΕΕ: «στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλουν την Ελλάδα να είναι μέλος της ιμπεριαλιστικής ΕΕ» («Ρ» 24/2/2010, σελ. 8).

Όμως  μια προσεκτική ματιά στις τοποθετήσεις του «Κ»ΚΕ δίνει τη δυνατότητα να διαπιστωθεί εύκολα ότι η ηγεσία του «Κ»ΚΕ έχει εγκαταλείψει τη θέση για «έξοδο της χώρας απ’ την ΕΕ» και έχει οριστικά μεταθέσει τη διαβόητη «αποδέσμευση» της χώρας απ’ την ΕΕ στις ελληνικές καλένδες δηλ. στην περίοδο της «Λαϊκής Εξουσίας και Λαϊκής Οικονομίας» («Ρ» 4/4/2009, σελ. 6) δηλ. όταν πραγματοποιήσει τον πολυκομματικό «σοσιαλισμό» της μέσω του «ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου» και με τη βοήθεια του αστικού «δημοκρατικού» κράτους ή αλλιώς χωρίς βίαιη-ένοπλη επανάσταση, συντριβή της καπιταλιστικής μηχανής και εγκαθίδρυση Διχτατορίας του Προλεταριάτου ή όπως δήλωνε, σε κατάσταση ρεφορμιστικής ευφορίας, η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα: «το ΚΚΕ έχει την πιο νέα και ριζοσπαστική πρόταση για το κράτος. Προτείνουμε και παλεύουμε για τη ριζική αλλαγή του» («Ρ» 13/5/2008, σελ. 13) δηλ. δεν παλεύουν για τη βίαιη ανατροπή και συντριβή του αστικού κράτους αλλά για τη δήθεν «ριζική αλλαγή» του à la Χρουστσόφ: η εργατική τάξη «να καταχτήσει σταθερή πλειοψηφία στη Βουλή και να τη μετατρέψει από όργανο της αστικής δημοκρατίας σε όργανο της πραγματικής λαϊκής θέλησης. Σ’ αυτή την περίπτωση ο θεσμός τούτος, ο πατροπαράδοτος για πολλές πολυαναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες μπορεί να γίνει όργανο πραγματικής δημοκρατίας, δημοκρατίας για τους εργαζόμενους» (Ν.Χρουστσόφ: Λογοδοσία στο 20^ο Συνέδριο, σελ.47), προφανώς δι’ επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος.

Τελευταία η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα έγινε  περισσότερο αποκαλυπτική όταν σε ερώτηση  δημοσιογράφων αν η αποχώρηση  της Ελλάδας απ’ την ΕΕ, αυτή τη στιγμή, είναι «λύση» για τη χώρα, απάντησε χωρίς περιστροφές: «από μόνο του δεν είναι λύση» («Ρ» 5/3/2010, σελ. 10). Η ηγεσία, λοιπόν, του «Κ»ΚΕ, αποβάλλοντας κάθε δημαγωγικό προσωπείο, τάσσεται σαφέστατα και κατηγορηματικά υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Διαβάστε Περισσότερα »

Σχετικά με την κρίση και τη διεθνή κατάσταση (μέρος β’)

Διεθνής Σύσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων

Σχετικά με την  κρίση και τη διεθνή κατάσταση

Διαβάστε: Σχετικά με την κρίση και τη διεθνή κατάσταση (μέρος α’)

 

10. Παρ’ ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν γενικά μειωθεί, η Ασία ως ήπειρος (με εξαίρεση την Ιαπωνία), και ειδικά η Ινδία και η Κίνα, οι οποίες είναι μεταξύ των πέντε μεγαλύτερων οικονομιών και έχουν συγκεκριμένη σημασία όσον αφορά την πορεία της ανάπτυξης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, έχουν ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο.

Με τη σημαντική πτώση της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής και εμπορίου και το βάθεμα της χρηματιστηριακής κρίσης, ο ρυθμός ανάπτυξης των  οικονομιών αυτών των χωρών γενικά, και πιο συγκεκριμένα η βιομηχανική τους παραγωγή, άρχισε να πέφτει. Για παράδειγμα, η βιομηχανική παραγωγή της Ινδίας έπεσε κατά 0,4% το 2008 σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Ωστόσο τα στοιχεία του Δεκέμβρη ήταν κατά 11,9% χαμηλότερα σε σχέση με αυτά του ίδιου μήνα του 2007.

Παρά  την πτώση και τις διακυμάνσεις στο ρυθμό ανάπτυξής τους, η  οικονομία και βιομηχανία της  Ινδίας συνέχισαν να αναπτύσσονται. Η βιομηχανική της παραγωγή γνώρισε  μία αύξηση 7% φέτος τον Ιούλη  σε σύγκριση με την ίδιο περίοδο  πέρυσι.

Η κινεζική οικονομία, που γνώρισε μία ετήσια ανάπτυξη της τάξης του 16-18% πριν την κρίση, αυτή τη χρονιά το πρώτο τρίμηνο αναπτύχθηκε  5,1% και το δεύτερο 7,9% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι. Τον Αύγουστο γνώρισε ανάπτυξη 12,7% σε σχέση με τον ίδιο μήνα πέρυσι. Παρά τη σχετική επιβράδυνση της ανάπτυξης η κινεζική οικονομία και βιομηχανία συνέχισαν να αναπτύσσονται.

Η Κίνα μπήκε στην πρόσφατη κρίση, εκτός  των άλλων, με έναν υψηλό ρυθμό  ανάπτυξης, ένα μεγάλο αποθεματικό  ξένου συναλλάγματος, ένα εμπορευματικό πλεόνασμα, και ένα σχετικά πιο σταθερό και υγιή χρηματοπιστωτικό τομέα  και την εφαρμογή κρατικού καπιταλισμού (οι μεγαλύτερες τράπεζες στην Κίνα είναι κρατικής ιδιοκτησίας).

Αυτό  έδωσε στην Κίνα μεγαλύτερες δυνατότητες  όσον αφορά την παρέμβαση στην οικονομία. Πέρυσι το Νοέμβρη, η κινεζική κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα παρόμοιο με αυτό που εφαρμόστηκε σε πολλές καπιταλιστικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Χιτλερικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1929, ώστε να τονωθεί η οικονομία. Αυτό το κρατικά χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα κοστίζει 586 δισεκατομμύρια δολάρια και επικεντρώνεται στις επενδύσεις σε έργα υποδομών (γεφυρών και αυτοκινητοδρόμων) κατασκευή σιδηροδρόμων, αεροδρομίων, λιμανιών, κλπ. Αυτό συνοδεύτηκε από πακέτο δανεισμού ύψους 1,1 τρις. δολαρίων με πρωτοβουλία των τραπεζών στο πρώτο μισό του φετινού χρόνου.

Τα οικονομικά κίνητρα, τα οποία ανέρχονται σε 1 τρις 686 δις. δολάρια, όπως και στην αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής της  Ιαπωνίας και την επιβράδυνση  της ύφεσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας στο δεύτερο τέταρτο αυτής της χρονιάς είναι μεταξύ των παραγόντων που βοήθησαν την Κίνα να συνεχίσει να αναπτύσσεται, παρά τους μειούμενους ρυθμούς συγκριτικά με προηγούμενες χρονιές. Ωστόσο, καθώς περνάει ο καιρός, είναι αναπόφευκτο ότι τα θετικά αποτελέσματα αυτών των προσπαθειών θα ξεθωριάσουν καθώς τα αρνητικά θα γίνονται ολοένα και πιο εμφανή. Οι επενδύσεις και οι παραγωγικές δυνατότητες, ειδικά στις βιομηχανίες τσιμέντου και σιδήρου-χάλυβα ανέρχονται σε υψηλότερα επίπεδα από την επέκταση της εγχώριας αγοράς που στηρίζεται στις κρατικοκαπιταλιστικέες επενδύσεις σε έργα υποδομής, προκαλώντας αύξηση παρά τη μείωση της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας. Κατά τους πρόσφατους μήνες, παρ’ ότι τα σημάδια μίας κρίσης υπερπαραγωγής έγιναν πιο εμφανή σε αυτούς τους τομείς, επιπρόσθετα με την ανάπτυξη των κρατικά χρηματοδοτούμενων επενδύσεων έργων υποδομής, οι «φούσκες» και οι «φούσκες πλούτου» έχουν γίνει μεγαλύτερες σε πολλούς τομείς, όπως στα ακίνητα και το χρηματιστήριο, ως αποτέλεσμα της επέκτασης του 1,1 τρις. δολαρίων στις κινέζικες δάνειο-αγορές. Έτσι, όλα δείχνουν ότι η Κίνα δεν μπορεί να διατηρήσει για πολύ καιρό την ανάπτυξη που γνώρισε στο φετινό μισό εκτός και αν η παγκόσμια οικονομία μπει σε μία νέα περίοδο ανάπτυξης.

11. Η ταχύτερη ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα που παράγει τα μέσα παραγωγής σε σχέση με το δευτερογενή τομέα που παράγει καταναλωτικά εμπορεύματα., αποτελεί ουσιώδη όρο της διευρυμένης αναπαραγωγής του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Αφήνοντας κατά μέρος ασυνήθιστες περιπτώσεις όπως πολέμους και φυσικές καταστροφές, στο προτσές ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας η υπερπαραγωγή και η συνακόλουθη πτώση της παραγωγής εκδηλώνεται πρώτα απ’ όλα στον πρωτογενή τομέα και με βίαιο τρόπο. Η πρόσφατη κρίση ακολούθησε τον ίδιο δρόμο. Η πτώση στον πρωτογενή τομέα, ο οποίος παράγει τα μέσα παραγωγής, είναι υψηλότερη απ’ ότι στο δευτερογενή τομέα. Είναι δύσκολο να αποκτηθούν δεδομένα που να δείχνουν αυτή τη συγκεκριμένη πτώση καθώς οι στατιστικές δεν βασίζονται σε αυτή τη διαφοροποίηση. Παρ’ ότι δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, υπάρχουν στατιστικές πάνω στην ενέργεια, στα καταναλωτικά προϊόντα, διαρκή και μη, στο κεφάλαιο, και στα ημιτελή προϊόντα, που επιτρέπουν να αντληθούν συμπεράσματα κατά προσέγγιση όσον αφορά την τάση ανάπτυξης στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα παραγωγής.

Για παράδειγμα, στις 27 χώρες της ΕΕ, ενώ η συνολική βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 19,4% αυτό τον Απρίλη συγκριτικά με τον  περσινό Απρίλη, η μείωση στην παραγωγή ημιτελών και κεφαλαιουχικών προϊόντων ήταν 25,7% και 25% αντίστοιχα την ίδια περίοδο. Ο Αύγουστος γνώρισε μία πτώση της τάξης των 13,5%, 18% και 19,7% αντίστοιχα, ενώ η παραγωγή καταναλωτικών αγαθών, διαρκών και μη, μειώθηκε κατά 16,4% και 3% αντίστοιχα σε σύγκριση με τον περσινό Αύγουστο. Στις ΗΠΑ, η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής τον φετινό Ιούνη ήταν της τάξης του 7,9% για τα καταναλωτικά αγαθά, 17,8% για τον εξοπλισμό επιχειρήσεων και 15,8% για την παραγωγή πρώτων υλών, σε σύγκριση με τον περσινό Ιούνη.

Τα παραπάνω γίνονται πιο ξεκάθαρα όταν η τάση ανάπτυξης της παραγωγής σιδήρου και χάλυβα υπολογιστεί μαζί με την τάση ανάπτυξης της συνολικής βιομηχανικής παραγωγής. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Χάλυβα η παγκόσμια παραγωγή ακατέργαστου χάλυβα μειώθηκε δυο φορές περισσότερο από την παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή κατά το διάστημα Γενάρη – Ιούνη του 2009 και έπεσε 21,3% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου χρόνου,. Την ίδια περίοδο, ενώ η παραγωγή ακατέργαστου χάλυβα αυξήθηκε κατά 1,2% στην Κίνα και 1,3% στην Ινδία, αντίθετα κατακρημνίστηκε κατά 40,7% στην Ιαπωνία, 30,2% στη Ρωσία, 51,8% στις ΗΠΑ, 17,3% στη Νότια Κορέα, 43,5% στη Γερμανία, 38,8% στην Ουκρανία, 39,5% στη Βραζιλία, 42,8% στην Ιταλία και 17,3% στην Τουρκία. Τον Αύγουστο, εν μέσω προσπαθειών να δημιουργηθεί κλίμα ανάκαμψης της οικονομίας, η παγκόσμια παραγωγή χάλυβα έπεσε κατά 5,5%, που συνυπολογίζοντας τους προηγούμενους οκτώ μήνες διαμόρφωσε τη συνολική πτώση στο 18,1% σε σχέση με τη προηγούμενη χρονιά. Παρόλο που έχει περάσει ενάμισης χρόνος από την αρχή της παγκόσμιας κρίσης, ο ρυθμός ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα παραγωγής που παράγει μέσα παραγωγής, ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, παραμένει αρνητικός και πολύ χαμηλότερος από το δευτερογενή τομέα παραγωγής. Αν είναι έτσι, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η βιομηχανία βγαίνει από την κρίση; Σίγουρα δε μπορεί!

12. Στο μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού, οι κρίσεις δεν είναι η μοναδική φάση, αλλά μόνο μία από τις φάσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης, παρόλο που ξεσπούν συχνότερα, διαρκούν περισσότερο και έχουν πιο καταστροφικά αποτελέσματα στις παραγωγικές δυνάμεις. Όσο ο καπιταλισμός δεν καταργείται απ’ την κοινωνική επανάσταση του προλεταριάτου, θα καταφέρει να βγει από αυτή την κρίση, καταστρέφοντας εν τω μεταξύ τις παραγωγικές δυνάμεις και προκαλώντας επιπλέον κοινωνικές καταστροφές. Ύστερα θα περάσει σε επόμενη φάση του προτσές της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οδεύοντας σε μία νέα κρίση. Ωστόσο, τα στοιχεία που υπάρχουν δεν υποδεικνύουν ακόμα κάποια νέα περίοδο ανάπτυξης για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Η ανάλυση της κρίσης του 1929 αλλά και των άλλων κρίσεων,  δείχνει ότι οι φάσεις της κρίσης δεν αναπτύσσονται ομοιόμορφα, αλλά περισσότερο σαν μια διαδικασία με διακυμάνσεις, με άνιση και ανισόμετρη ανάπτυξη σε κάθε τομέα. Έτσι ακριβώς προχωρεί και η τωρινή κρίση.

13.  Με την αποκρυστάλλωση του βαθύ χαρακτήρα της κρίσης, του παγκόσμιου καπιταλιστική συστήματος, οι νεοφιλελεύθερες αηδίες και οι οικονομικές πολιτικές, ιδιαίτερα οι νομισματικές πολιτικές, παραμερίστηκαν. Για να εμποδίζουν το βάθεμα και την ολοκληρωτική κατάρρευση, να μειώσουν τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης για τα συμφέροντα και την εξουσία του καπιταλιστικού συστήματος και του χρηματιστικού κεφαλαίου, τα κράτη παρενέβησαν στην οικονομία όχι μόνο με όλα τα μέσα που είχαν στη διάθεση τους, αλλά συρρίκνωσαν ακόμα και τα ταμεία ιατρικής περίθαλψης, ανεργίας και συντάξεων. Η αυστηρή νομισματική πολιτική και οι ισορροπημένοι προϋπολογισμοί, που χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για την επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους καθώς και την απόρριψη των στοιχειωδών αιτημάτων τους, αποκηρύχθηκαν. Ενώ είχαν χορηγήσει εκατομμύρια δολάρια απευθείας στις τράπεζες και στα ταμεία των μονοπωλίων, τα  κράτη εξαγόρασαν και πάλι τις επισφαλείς επενδύσεις και άλλες χρηματιστηριακές ζημιές, όπως φάνηκε από τα παραδείγματα των μονοπωλίων General Motors, της Ford και της Opel. Τα κράτη δε σταμάτησαν σ΄ αυτά, αφού εξαγόρασαν χρηματιστηριακά ιδρύματα και μονοπώλια που βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, εξέδωσαν και «πακέτα οικονομικής στήριξης».Το γεγονός ότι το κράτος είναι όργανο καταπιέσης και εξουσίας της κυρίαρχης τάξης, εκπρόσωπος των γενικότερων μακρόχρονων συμφερόντων της μπουρζουαζίας, ιδιαίτερα της μονοπωλιακής μπουρζουαζίας, αυτό εκδηλώθηκε για άλλη μια φορά οξύτατα.

14. Αν και αυτές οι κρατικές παρεμβάσεις δεν καθόρισαν τη μορφή της κρίσης, παρόλα αυτά την επηρέασαν. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ και την Αγγλία τέτοιες παρεμβάσεις απέτρεψαν τον χρηματιστηριακό τομέα από την πλήρη κατάρρευση. Μία απ’ τις βασικές αιτίες της επιβράδυνσης της πτώσης της οικονομίας στον τομέα της βιομηχανικής παραγωγής πολλών κρατών, αρχίζοντας απ’ τα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, από το δεύτερο τρίμηνο αυτής της χρονιάς, όπως φαίνεται απ’ το παράδειγμα της Ιαπωνίας, είναι η απάλειψη της αποθήκευσης προϊόντων ((destocking) λόγω της απότομης πτώσης της παραγωγής (εξάλλου είναι η κύρια αιτία) και τα τρισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν από τα κράτη για να ενισχύσουν την εγχώρια αγορά και παραγωγή. (Πρέπει να διασαφηνιστεί ότι, εξαιρώντας την Κίνα, τα πακέτα τόνωσης της παραγωγής και της αγοράς αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος της κρατικής δαπάνης. Σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Αγγλία, όπου η χρηματιστηριακή κρίση ήταν πολύ βαθιά, οι κρατικές δαπάνες χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό στο χρηματιστηριακό τομέα). H κρατικές δαπάνες χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό στο χρηματιστηριακό τομέα Αυτές οι δαπάνες ήταν ένα στοιχείο στις χώρες που χρησιμοποιήθηκαν που συνέβαλαν για βραχύ διάστημα στην επιβράδυνση της ύφεσης στην αγορά και στην παραγωγή. Σε κάποιες φάσεις μάλιστα ήταν και ένας από τους παράγοντες μιας ανάκαμψης μικρής διαρκείας. Ιδιαίτερα στη Γερμανία και σε άλλες χώρες, πρωτοβουλίες όπως το «σχέδιο ξεσκαρταρίσματος» (“scrappage scheme”) και τα χαμηλά επιτόκια για αγορές αυτοκινήτων έχουν εφαρμοστεί με σκοπό την ανάκαμψη ή ενίσχυση της βιομηχανίας και αγοράς αυτοκινήτων. Για παράδειγμα, στη Γερμανία, ως απόρροια του «σχεδίου ξεσκαρταρίσματος», το οποίο ήταν ένα σχέδιο ύψους 5 εκατ. Ευρώ, 200 χιλιάδες οχήματα έχουν αποσυρθεί, ή, με άλλα λόγια, ο προαναφερθείς αριθμός αυτοκινήτων έχει αποσυρθεί πριν την ημερομηνία απόσυρσης, έτσι ώστε να ελαφρυνθεί το απόθεμα στην αυτοκινητοβιομηχανία και να ενισχυθεί η αγορά και παραγωγή αυτοκινήτων. Το κόστος τέτοιων παρεμβατικών πολιτικών του κράτους δεν πληρώθηκε από τα μονοπώλια αλλά από τους εργάτες. Η παροδική φύση τέτοιων πακέτων έγινε ολοφάνερη ένα μήνα μετά τις 2 Σεπτέμβρη, που ήταν και η καταληκτική ημερομηνία του σχεδίου ξεσκαρταρίσματος, και αυτό επειδή οι πωλήσεις οχημάτων μειώθηκαν στο μισό σε σύγκριση με ένα μήνα πριν τη λήξη του σχεδίου.

15. Σύμφωνα με αριθμητικά στοιχεία που ανακοινώθηκαν από το ΔΝΤ, το συνολικό κόστος των παρεμβάσεων έναντι της κρίσης στις χώρες του G20 ήταν 10,5 τρις. δολάρια. Τον περασμένο χρόνο τα περισσότερα χρήματα ξοδεύτηκαν από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Από την έναρξη της κρίσης μέχρι το φετινό Σεπτέμβρη, το κόστος της κρίσης για τις ΗΠΑ έχει φτάσει τα 13 τρις. δολάρια. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού των ΗΠΑ τριπλασιάστηκε και άγγιξε το 1,5 τρις. δολάρια. Το αυξανόμενο έλλειμμα στον προϋπολογισμό πρώτα και κύρια των ΗΠΑ και άλλων αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών έχει φτάσει το 10% του ΑΕΠ τους. Στις εξαρτημένες χώρες έχει ξεπεράσει το 10%. Το γεγονός της αύξησης της κυκλοφορίας χρήματος, όταν σημειώθηκε πτώση της παραγωγής και οι οικονομίες και οι αγορές συρρικνώθηκαν, έχει προκαλέσει, εκτός από όλα τα άλλα, και συγκέντρωση των δραστηριοτήτων των κερδοσκόπων και ανάπτυξη των «φουσκών και σαπουνόφουσκων», πτώση στην αξία του νομίσματος, (ιδιαίτερα του δολαρίου), άνοδο του προβλεπόμενου πληθωρισμού, πλήγμα στη θέση του δολαρίου ως διεθνές νόμισμα, και δημιουργία αποσταθεροποιητικών χαρακτηριστικών, ιδιαίτερα για τον χρηματοοικονομικό τομέα και όλους τους τομείς της οικονομίας. Η πτώση της αξίας του δολαρίου και των περισσοτέρων νομισμάτων έχει αποτελέσει έναν από τους λόγους της αύξησης των ανταλλαγών στο χρηματιστήριο, τη δημιουργία νέων «σαπουνόφουσκων», επάνοδο των τόκων σε αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Κίνα, για τα ομόλογα των ιαπωνικών μονοπωλίων που γνώρισαν μια άνοδο (τους τελευταίους μήνες σημειώνεται πτώση) στη βιομηχανική παραγωγή. Εξαιτίας της υποτίμησης του δολαρίου έναντι του χρυσού και πολλών άλλων νομισμάτων, πολλά νομίσματα έχουν υποτιμηθεί έναντι του χρυσού. Η αξία μιάς ουγκιάς χρυσού έχει τετραπλασιαστεί, σε σχέση με την πριν την κρίση περίοδο, και ξεπέρασε τα 1000 δολάρια. Το Ιράν έχει μετατρέψει τα νομισματικά του αποθέματα σε ευρώ και τώρα πουλάει πετρέλαιο σε ευρώ. Κι άλλες χώρες έχουν μετατρέψει τα νομισματικά τους αποθέματα σε ευρώ και σε άλλα νομίσματα. Ιδιαίτερα η Κίνα και η Ρωσία, και οι περισσότερες χώρες, έχουν συνάψει συμφωνίες οι οποίες νομιμοποιούν την ανταλλαγή μεταξύ των δικών τους νομισμάτων. Έτσι, το χρηματοοικονομικό και νομισματικό σύστημα απ΄ τα οποία επωφελήθηκαν οι ΗΠΑ και έκαναν το δολάριο διεθνές νόμισμα κλονίσθηκαν. Οι συζητήσεις για την αντικατάσταση του δολαρίου από ένα νέο διεθνές νόμισμα έχουν εντατικοποιηθεί και πλέον γίνονται ανοιχτά. Οι κινεζικές αρχές ήδη έχουν διακηρύξει τέτοιες απόψεις. Έτσι η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία οδηγείται σ’ ένα χάος όπου ωριμάζουν τα στοιχεία μιας νομισματικής κρίσης, βαθαίνουν  οι αντιθέσεις και οι αβεβαιότητες ανάπτυξης. Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι τα μέσα για την τόνωση, ακόμα και προσωρινά, της οικονομίας με πακέτα στήριξης της, ή ακριβέστερα τα μέσα τόνωσης της οικονομίας που αναστέλλουν τις καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία, είναι περιορισμένα. Στο τελευταίο κοινό ανακοινωθέν του G20 και των ΔΝΤ-Παγκόσμιας Τράπεζας δηλώνεται ξεκάθαρα ότι τα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς και τα χρηματικά ποσά στην αγορά έχουν ξεπεράσει προ πολλού το κρίσιμο όριο ή στάδιο, και άρα η αναγκαιότητα του περιορισμού του ελλείμματος, με τη λήψη των απαραίτητων μέτρων, είναι αδιαμφισβήτητη. Αλλά δηλώνεται επίσης ότι τέτοια μέτρα πρέπει να ληφθούν και να εφαρμοστούν έχοντας κατά νου το γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομία περνάει κρίσιμη περίοδο και ότι η οικονομική και χρηματιστηριακή ισορροπία και ανάπτυξη κάθε χώρας είναι διαφορετική. Και απαιτείται από χώρες, όπως η Κίνα, οι οποίες διαθέτουν μεγάλα ποσά αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος και έχουν μια σχετικά καλύτερη ισορροπία στον προϋπολογισμό τους, να παίξουν έναν πιο υπεύθυνο και δημιουργικό ρόλο σε σχέση με την παγκόσμια οικονομία, αλλιώς μπορεί να ξαναυπάρξει απότομη πτώση.

συνεχίζεται

Διαβάστε Περισσότερα »

Νέες υπογραφές στο κείμενο αλληλεγγύης

Στις 29 Απρίλη το κείμενο αλληλεγγύης στους εργαζομένους και το λαό της Ελλάδας υπέγραψαν οι οργανώσεις:

Μαρξιστική Λενινιστική Κομμουνιστική Οργάνωση  "ligne rouge" de Gênes,

Μαρξιστικό Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας

Διαβάστε Περισσότερα »

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους και στο λαό της Ελλάδας

Κοινή ανακοίνωση κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους και στο λαό της Ελλάδας

Δε θα πληρώσουμε για την κρίση και τα χρέη του Κεφαλαίου!

Η εργατική τάξη και ο λαός της Ελλάδας είναι ο στόχος της συνδυασμένης επίθεσης των τραπεζών, της ΕΕ και του ΔΝΤ που θέλουν να επιβάλλουν μία τρομακτική κοινωνική οπισθοδρόμηση προκειμένου να τους κάνουν να πληρώσουν για τα χρέη των καπιταλιστών.
Δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, αύξηση των φόρων, διάλυση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων… αυτά σημαίνουν ακραία λιτότητα που η διεθνής αστική τάξη θέλει να επιβάλει στο λαό της Ελλάδας. Και η ελληνική σοσιαλφιλελεύθερη κυβέρνηση υπακούει.
Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι αγρότες… σωστά αρνούνται να πληρώσουν την κρίση του συστήματος. Ούτε μία μέρα χωρίς απεργία και διαδηλώσεις. Μαζί με το λαό της Ελλάδας, απαιτούμε: «Οι τράπεζες, οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν την κρίση, τα χρέη και όχι ο λαός!»
Η ΕΕ έχει επιβάλλει νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν μεγεθύνει την χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση και έχουν καταστρέψει το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν διαθέσει δισεκατομμύρια δημόσιων πόρων για να σώσουν τις τράπεζες: τις ίδιες τράπεζες που επωφελούνται από τρομακτικά δημόσια χρέη. «Προσφέρουν» στην κυβέρνηση της Ελλάδας δάνεια που τα επιτόκια τους ξεπερνούν το 10%, ενώ δανείζουν τους εαυτούς τους με πολύ χαμηλότερα επιτόκια.
Οι αρχηγοί των άλλων χωρών της ΕΕ, ειδικά αυτοί της Γερμανίας και της Γαλλίας, απαιτούν από την κυβέρνηση της Ελλάδας περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτή είναι η «Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη»: αλληλεγγύη μεταξύ των καπιταλιστών, μεταξύ των μονοπωλίων για να χαμηλώσουν τα εμπόδια για την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων σε όλες τις χώρες, αλληλεγγύη μεταξύ των νεοφιλελεύθερων και σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων για να ιδιωτικοποιήσουν, να οργανώσουν το κοινωνικό ντάμπινγκ.
Αλλά αυτή η αλληλεγγύη δεν απευθύνεται ποτέ στους λαούς που είναι θύματα των πολιτικών τους και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που κυριαρχούν στην ΕΕ επωφελούνται από την κρίση και τις δυσκολίες των ανταγωνιστών τους για να ενδυναμωθούν, να κατακτήσουν και να ελέγξουν τις αγορές.
Άλλες χώρες είναι επίσης στόχοι των τραπεζών και των κερδοσκόπων: Ισπανία, Πορτογαλία…
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην εργατική τάξη, τους εργαζόμενους των πόλεων και της υπαίθρου, τους νέους της Ελλάδας: στηρίζουμε τον αγώνα σας να αρνηθείτε να πληρώσετε την κρίση και το χρέος του κεφαλαίου.
Καταγγέλλουμε τις ειδεχθείς πιέσεις των κυβερνήσεων της ΕΕ που πάντα απαιτούν περισσότερες «θυσίες».
Καταγγέλλουμε την ΕΕ και το ΔΝΤ που θέλουν να βάλουν τη χώρα κάτω από τον έλεγχο των μεγάλων τραπεζών, των μονοπωλίων και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Διεκδικούμε το δικαίωμα του λαού της Ελλάδας, όπως και όλων των λαών των διαφόρων χωρών, να βγουν από την ΕΕ που αποτελεί όργανο για την κυριαρχία και την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και των λαών.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τους λαούς να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στη μάχη της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας παλεύοντας σε όλες τις χώρες ενάντια στην ίδια πολιτική της ΕΕ που είναι αποκλειστικά υπέρ του συμφέροντος των μονοπωλίων.

Διεθνής Σύσκεψη των Μαρξιστικών Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO)
Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF)
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Δανίας (APK)
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TDKP)
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (μ-λ)
Κομμουνιστική Νεολαία Ισπανίας (μ-λ)
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας
Οργάνωση για την δημιουργία Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Γερμανίας

Διαβάστε Περισσότερα »