Χαιρετισμός στο IV Συνέδριο του Δημοκρατικού Δρόμου (Vía Democrática)

Παρέμβαση του Raul Marco στο Τέταρτο Συνέδριο του Δημοκρατικού Δρόμου (Vía Democrática), που πραγματοποιήθηκε στην Καζαμπλάνκα (Μαρόκο) στις 15 - 17  Ιουλίου.

Πρώτα θέλω να σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς της Συντονιστικής Επιτροπής της Διεθνούς Διάσκεψης των μαρξιστικών-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (CIPOML), όργανο στο οποίο συμμετέχουν διάφορα κόμματα, τα οποία παραβρίσκονται στο Συνέδριό σας όπως και ο Δημοκρατικός Δρόμος

Ευχαριστούμε για την πρόσκλησή σας να συμμετάσχουμε στο συνέδριο σας. Σας μεταφέρουμε τους αδελφικούς χαιρετισμούς της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικό Κόμματος Ισπανίας (μ-λ), και ευχές για επιτυχία στις εργασίες σας. Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας σας δεν είναι εύκολος, το αντίθετο μάλιστα, στις παρούσες συνθήκες του Μαρόκου, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι μπορείτε να υπολογίζετε στα μέλη του κόμματος και σε ηγεσίες ικανές που δεν πτοούνται από τις δυσκολίες, την καταστολή και τα προβλήματα. Μπορείτε να είστε σίγουροι για την υποστήριξη και την αλληλεγγύη μας.

Η Ισπανία είναι μια ιμπεριαλιστική χώρα, ένας μικρός ιμπεριαλισμός, που δρα ανάλογα, ενώ υπόκειται στις επιταγές του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και της αντιδραστικής ΕΕ. Πριν από λίγο, κατά την ομιλία του, ο σύντροφος του SORTU (σ.τ.μ.«Νέα Γέννα», κόμμα που δρα στη Χώα των Βάσκων), εν συντομία περιέγραψε την κατάσταση στην Χώρα τω Βάσκων (Euskal Herri). Σε αυτό το πλαίσιο, θέλω να σημειώσω ότι από την ίδρυση του κόμματός μου, εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια, υψώσαμε τη σημαία του αναφαίρετου δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, δικαίωμα από το οποίο ποτέ δεν έχουμε παραιτηθεί και κάτι που στη χώρα μου, αφορά άμεσα τη Χώρα των Βάσκων, την Καταλονία και τη Γαλικία. Καταγγέλλουμε επίσης ότι η Ισπανία κατέχει τους αποικιακούς θύλακες της Θέουτα και της Μελίγια, εδάφη που, παρά την ισπανική δημαγωγία ανήκουν στο Μαρόκο και στο Μαρόκο θα επιστρέψουν

Σύντροφοι, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου έχουν επαναληφθεί παρεμβάσεις σχετικά με την ανάγκη δημιουργίας  λαϊκών μετώπων που θα εργάζονται για να ενώσουν τις δυνάμεις της αριστεράς, τους εργαζόμενους στην τακτική της εφαρμογής ενός προγράμματος. Το θέμα αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς ο αγώνας των λαών χρειάζεται οργάνωση και ηγεσία για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική αντίδραση στη χώρα του, αλλά και τον ιμπεριαλισμό, που συνεχίζει να επιτίθενται στους λαούς. Ζούμε εξαιρετικά επικίνδυνες στιγμές, στις οποίες οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, όπου διεκδικούν τα εδάφη ο ένας από τον άλλον, στις οποίες πολλαπλασιάζονται οι ένοπλες επιθέσεις. Με λίγα λόγια, στιγμές που η ειρήνη είναι επισφαλής, είναι πράγματι μια χίμαιρα.

Εξ ου και η ανάγκη των μετώπων, αλλά πρέπει να προσέξουμε να μην συγχέουμε τις ευαισθησίες της κάθε συνιστώσας του μετώπου, το οποίο θα πρέπει να σεβόμαστε, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι αποκρύπτουμε ήεγκαταλείπουμε τη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, η ανάγκη να γνωρίζουμε ότι πρέπει να ενωθούμε σε κοινές αρχές είναι επείγουσα. Έχουμε την CIPOML , μια πραγματικότητα που εξελίσσεται σταδιακά. Και δεν είναι τυχαίο ότι ενάντια στην CIPOML ξεκίνησαν επιθέσεις από αντιδραστικές δυνάμεις μέχρι και οπορτουνιστές όλων των ειδών . Ας ενωθούμε, ας υποστηρίξει ο ένας τον άλλον, χαράζοντας κοινούς στόχους, χωρίς κανείς να παραιτείται από τη δική του προσωπικότητα

Και αυτό με οδηγεί στο να παρουσιάσωτην ανάγκη της μη παραμέλησης της ιδεολογικής επαγρύπνησης σε κάθε κόμμα. Μιλώ ως μέλος ενός κόμματος μαρξιστικού-λενινιστικού με πάνω από πενήντα χρόνια αγώνα με όλα τα μέσα. Η εμπειρία μας είναι ότι δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η ταξική πάλη αναπτύσσεται επίσης στο εσωτερικό του κόμματος, είναι μια εσωτερική πάλη που έχει να κάνει ουσιαστικά με τις ιδεολογικές αρχές, και αν αυτή η αντίφαση δεν επιλυθεί σωστά, θα έχουμε επιπτώσεις, μερικές φορές σοβαρές, οργανωτικά. Πάλι μιλάω από τη δική μας εμπειρία ως κόμμα, όχι ως μέτωπο.

Και αυτή η εμπειρία μας επιβεβαιώνει στην πράξη αυτό που θεωρητικά πρέπει να είναι σαφές: στα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα δεν μπορεί να συνυπάρχουν δύο ή τρεις γραμμές.

Αντιλαμβανόμαστε, και δεν είμαστε οι μόνοι που γνωρίζουμε ότι η εσωτερική πάλη είναι αναπόφευκτη, και ότι το κόμμα του προλεταριάτου, της εργατικής τάξης, των εξαθλιωμένων της γης, πρέπει να είναι ενωμένο σταθερά ιδεολογικά, ναι, αλλά επίσης πολιτικά και οργανωτικά για να μπορέσει να εκπληρώσει τον ηγετικό του ρόλο της επανάστασης.

Επαναστατική επαγρύπνηση, αγαπητοί σύντροφοι. Αυτές τις μέρες βλέπουμε πού οδηγεί ο λαϊκισμός, η στείρα πολυλογία. Αρχίζουν να ξεχνούν το προλεταριάτο, γι 'αυτούς δεν υπάρχει πια ούτε η ταξική πάλη , ούτε θα πρέπει να ξεσκεπάσουν το «όπιο του λαού», ούτε να επιτεθούν στα ιμπεριαλιστικά συγκροτήματα όπως το ΝΑΤΟ. Για εκείνους τους ανθρώπους, ταχυδακτυλουργούς της πολιτικής, ο μαρξισμός-λενινισμός είναι ξεπερασμένος , δεν είναι επίκαιρος. Πλανώνται, μάλλον, προσπαθούν να μας εξαπατήσουν για να μας πουλήσουν τα σάπια εμπορεύματά τους: η ταξική πάλη είναι παρούσα και αυτές τις τελευταίες μάχες τις κερδίζει ο εχθρός στην Ισπανία, για παράδειγμα, όπου τα μέτρα επιβλήθηκαν από τον καπιταλισμό, μας γυρίζουν πίσω στο δέκατο ένατο αιώνα. Ο μαρξισμός-λενινισμός είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρος από ποτέ και αυτή τη σημαία δεν μπορούμε να την υποστείλουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, Ζήτω ο Δημοκρατικός Δρόμος!

Ζήτω ο μαρξισμός-λενινισμός!

ΖΗΤΩ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ !!!