Η Ελληνική Αστική Δικαιοσύνη ως όργανο επιβολής στην πάλη των τάξεων

Τις τελευταίες ημέρες μια σειρά από υποθέσεις με άμεσο πολιτικό και οικονομικό ενδιαφέρον «έκλεισαν» στα Ελληνικά Δικαστήρια. Υποθέσεις στις οποίες κατά την εκδίκασή τους ουκ ολίγα έγιναν έτσι ώστε να εξασφαλιστεί από τους άμεσα ενδιαφερόμενους μεγαλοαστούς και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις το ανάλογο αποτέλεσμα της δίκης, ανταποκρινόμενα στα ταξικά συμφέροντά τους.

Χαρακτηριστικές είναι η περίπτωση του πλοίου «noor 1» με 2 τόνους ηρωίνης όπου 8 εμπλεκόμενοι στην υπόθεση δολοφονήθηκαν κατά την εκδίκασή της καθώς και της παλιότερης υπόθεσης των υποκλοπών υψηλόβαθμων στελεχών της κυβέρνησης μεταξύ των οποίων και του ίδιου του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή με την βολική αυτοκτονία (?) Τσαλικίδη. Κοινός παρανομαστής των παραπάνω υποθέσεων ότι κανείς δεν καταδικάστηκε και οι υπεύθυνοι δεν βρέθηκαν.

Παράλληλα με αυτά έχουμε υποθέσεις όπως αυτή του Θέμου Αναστασιάδη (εκδότη της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα») που αθωώθηκε από την Αστική Δικαιοσύνη στις αρχές του Ιούλη, για τα 5εκ. ευρώ που βρέθηκαν στους λογαριασμούς του το 2008, τα οποία σύμφωνα με το κατηγορητήριο προήλθαν από εγκληματικές δραστηριότητες. Σα να μην έφτανε αυτό, η πολύκροτη δίκη των ναζι-φασιστών δολοφόνων της ΧΑ έχει βαλτώσει, μιας και η τεραστίων διαστάσεων δικογραφία της υπόθεσης - σε συνδυασμό με τα νομικά προσκόμματα που ορθώνουν οι συνήγοροι των κατηγορουμένων - καθυστερεί την εκδίκασή της. Άμεσο αποτέλεσμα αυτού είναι να παραγράφονται αδικήματα των κατηγορουμένων, τα οποία αν εξετάζονταν μεμονωμένα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταδίκη τους και απόρριψη ελαφρυντικών όπως ο «πρότερος έντιμος βίος».

Στην «σκοτεινή» πορεία της Ελληνικής Αστικής Δικαιοσύνης έρχεται να συμβάλλει και το πολιτικό προσωπικό της χώρας, άμεσα διαπλεκόμενο με υπόδικους. Για παράδειγμα στην υπόθεση της επίθεσης του βουλευτή της Ναζι-φασιστικής ΧΑ Η. Κασιδιάρη σε ζωντανή μετάδοση από την τηλεόραση, η βουλευτής του «Κ»ΚΕ Λ. Κανέλλη επέλεξε να μην καταθέσει μήνυση εναντίον του διότι:

«Πιστεύετε ότι είναι από τις υποθέσεις που λύνονται με μήνυση; Ως βουλευτής του ΚΚΕ και ως άνθρωπος το 2012 δε δέχομαι να κάνω μήνυση μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο.» (07/06/2012).

Το ίδιο επέλεξε να κάνει και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ρ. Δούρου η οποία ενώ δέχτηκε επίθεση και είχε καταθέσει μήνυση εναντίον του, δεν πλήρωσε το προβλεπόμενο παράβολο με αποτέλεσμα η μήνυσή της να απορριφθεί. Όλα τα παραπάνω είχαν σαν αποτέλεσμα ο Η. Κασιδιάρης να προσέλθει ως κατηγορούμενος στη δίκη της ΧΑ με το ελαφρυντικό του «πρότερου έντιμου βίου».

Ένα ακόμα σημαντικό σκέλος με το οποίο το Κοινοβούλιο βοηθά την Αστική Δικαιοσύνη στο ξέπλυμα σκανδάλων είναι το άνοιγμα νομικών παραθύρων για να νομιμοποιηθούν.Το πρόσφατο ξέπλυμα όλων των κατηγορουμένων για συμμετοχή σε υπεράκτιες εταιρίες και για φοροδιαφυγή που πέρασε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Μάιο. (βλ. Υπεράκτιες Εταιρίες (offshore): Η κυβέρνηση με μια διάταξη-πλυντήριο «αθώωσε» όλους όσους κατηγορούνταν) είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα.

***

Όλα τα παραπάνω παραδείγματα σκανδάλων, αλλά και ένα σωρό άλλα που από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους βιώνει στο πετσί της η εργατιά και η φτωχή αγροτιά καταδείχνουν την επικαιρότητα των μεγάλων κλασικών ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ και μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ελληνική Αστική δικαιοσύνη δεν μπορεί να αλλάξει (παρά μόνο ίσως να εκκαθαριστεί προσωρινά από φασιστικούς θύλακες, παραμένοντας όμως αστική ταξική Δικαιοσύνη). Αξιοποιώντας τα συμπεράσματα από την Παρισινή κομμούνα σχετικά με την Αστική Κρατική μηχανή - της οποίας πυλώνας είναι και η Αστική δικαιοσύνη - δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε ένα και μόνο συμπέρασμα, όπως οι κλασικοί:

«Η Κομμούνα, ιδίως, απόδειξε ότι δε μπορεί η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της την έτοιμη κρατική μηχανή και τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς» («Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», Πρόλογος στη Γερμανική έκδοση του 1972, ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ - ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ).

Συμπέρασμα που ο ΛΕΝΙΝ πήγε ένα βήμα παραπέρα:

«Η απελευθέρωση της καταπιεζόμενης τάξης είναι αδύνατη όχι μόνο χωρίς βίαιη επανάσταση, αλλά και χωρίς καταστροφή του μηχανισμού της κρατικής εξουσίας» (ΛΕΝΙΝ: «Κράτος και Επανάσταση»,  σελ 14, Σύγχρονη Εποχή Αθήνα 1996),

και:

«η προλεταριακή επανάσταση είναι αδύνατη χωρίς τη βίαιη συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής και την αντικατάστασή της με μια  ν ε α» (ΛΕΝΙΝ: «Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι», σελ.11, εκδ. «Ελεύθερη Ελλάδα» 1970) .

Όλα τα παραπάνω αποσιωπά το τελευταίο Πρόγραμμα του «Κ»ΚΕ όπου πουθενά δεν γίνεται λόγος για ένοπλη ή βίαιη επανάσταση («Πρόγραμμα του ΚΚΕ», σελ.24-25, Αθήνα 2013). Αντίθετα με έναν σκόπιμα αδιευκρίνιστο αλλά όχι άγνωστο τρόπο σύμφωνα με το «Πρόγραμμα» του 19ου Συνεδρίου «Η εργατική εξουσία αντικαθιστά όλους τους αστικούς θεσμούς, που έχει τσακίσει η επαναστατική δράση, με τους νέους λαογέννητους θεσμούς» (στο ίδιο, σελ.51) δηλ. μέσω του σοσιαλδημοκρατικού «ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου» που αφήνει άθικτη την αστική κρατική μηχανή. 

Οι κομμουνιστές από την συσσωρευμένη πείρα τους ξέρουν πολύ καλά ότι η παραπάνω ΘΕΣΗ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ  σημαίνει άρνηση της βίαιης-ένοπλης προλεταριακής επανάστασης και πέρασμα στο στρατόπεδο της αντιδραστικής αστικής τάξης, δεν είναι τίποτα άλλο από ομολογία του προδοτικού ρόλου που θα κληθεί να παίξει την στιγμή της οξυμένης ταξική πάλης και της επανάστασης στο πλευρό της αστικής τάξης. Η γραμμή της ένοπλης / βίαιης επανάστασης έχει ξεκαθαρισμένο ότι η Αστική Κρατική μηχανή (και κατ' επέκταση η Αστική Δικαιοσύνη) δεν αλλάζει ταξικό χαρακτήρα και γι' αυτό, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Η Αστική κρατική μηχανή και μαζί της και η Αστική Δικαιοσύνη είναι φτιαγμένη για να καταπιέζει την εργατική τάξη και γενικά τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.

«Η συντριβή της Αστικής Κρατικής μηχανής και παράλληλα της Αστικής Δικαιοσύνης είναι κεντρικό καθήκον της ένοπλης / βίαιης επανάστασης, είναι μονόδρομος για να κατάκτηση η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της την εξουσία: «ο νόμος της βίαιης επανάστασης του προλεταριάτου, ο νόμος της συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής σαν προκαταβολικός όρος για μια τέτοια επανάσταση, είναι νόμος αναπόφευχτος» (Στάλιν: τομ. 6^ος, σελ. 133, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ 1952).