Λευτέρης Λαζαρίδης – «καπετάν Λευτεριάς»

   Ο Λευτέρης Λαζαρίδης, ο μετέπειτα «καπετάν Λευτεριάς» του ΔΣΕ, γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Άψαλο της επαρχίας Αλμωπίας του Νομού Πέλλας.

   Έζησε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του και σε νεαρή ηλικία, στα φοιτητικά του χρόνια, επηρεάσθηκε από τις μαρξιστικές κομμουνιστικές ιδέες του επαναστατικού, αναδιοργανωμένου πλέον μετά την ανοιχτή έκκληση της ΚΔ, ΚΚΕ με επικεφαλής το σύντροφο Νίκο Ζαχαριάδη.

   Πήρε μέρος σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, ακολουθώντας το εγερτήριο σάλπισμα του ιστορικού Γράμματος του Νίκου Ζαχαριάδη, και πολέμησε τους ιταλούς φασίστες επιδρομείς.

   Στη διάρκεια της τριπλής ιταλο-γερμανο-βουλγάρικης φασιστικής κατοχής της χώρας προσχώρησε απ’ τους πρώτους στην ένοπλη αντίσταση που καθοδηγήθηκε από το ΚΚΕ και απ’ τις γραμμές του ΕΛΑΣ πολέμησε τους κατακτητές και τους ντόπιους φασίστες συνεργάτες τους και αναδείχτηκε σ’ ένα απ’ τα ικανότερα στελέχη της περιοχής.

   Το 1942 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Με στρατιωτικές γνώσεις έφεδρου ανθυπολοχαγού τοποθετήθηκε αρχικά διοικητής του εφεδρικού ΕΛΑΣ της περιοχής Γιαννιτσών με το ψευδώνυμο «Λεωνίδας» και αργότερα αναδείχτηκε σε διοικητή λόχου του 30^ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ και σε επιτελή τάγματος, όπως αναφέρεται στον επίσημο πίνακα των αξιωματικών του 30^ου Συντάγματος. Σχετικά μ’ αυτό ο Θανάσης Μητσόπουλος παρατηρεί: «απ’ ότι θυμάμαι εγώ και άλλοι συμπολεμιστές που ρώτησα, ο Λαζαρίδης Λευτέρης, πριν καταταχθεί στο μόνιμο ΕΛΑΣ ήταν καπετάνιος μεραρχίας του εφεδρικού ΕΛΑΣ Νομού Πέλλας. Όταν το Ιούλιο του 1944, κατατάχθηκε στο 30^ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ διοικητής λόχου και αργότερα υπασπιστής του Συντάγματος»(Θ. Μητσόπουλος: «Το 30^ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ», σελ. 320).

   Ο Λευτέρης Λαζαρίδης πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά των γερμανών κατακτητών και των ταγματασφαλιτών εθνοπροδοτών της ΠΑΟ, ανάμεσα στις οποίες και στη μάχη του Κιλκίς όπου είχαν συνγκετρωθεί 9.000 συνεργάτες των γερμανών απ’ όλη σχεδόν τη Βόρεια Ελλάδα: «ΠΑΟτζήδες, πουλικοί, ταγματασφαλίτες, ΕΔΕΣίτες, ΕΑΣΑΔίτες (από τη Θεσσαλία)» (Θ. Μητσόπουλος). Σ’ αυτή τη μάχη σκοτώθηκαν ο «φοβερός δήμιος της Θεσσαλονίκης Δάγκουλας», ο Κισά -Μπατζάκ, κλπ., ενώ ο δήμιος συνεργάτης των γερμανών Κώστας Παπαδόπουλος (αργότερα, τη δεκαετία του ΄50, βουλευτής της ΕΡΕ) πιάστηκε αλλά ξεγέλασε τη διοίκηση του ΕΛΑΣ η οποία τον άφησε να παρουσιαστεί στους άγγλους.

   Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ τους φασίστες κατακτητές και την παράδοση των όπλων με την προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας (12.2.1945) ο «καπετάν Λευτεριάς» κυνηγήθηκε απ’ τους ντόπιους μοναρχοφασίστες συνεργάτες των κατακτητών, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι αντιφασίστες αγωνιστές και μαζί με τον καπετάν Σοφιανό πέρασε στο Μπούλκες της Γιογκουσλαβίας.

   Τον Ιούνη του ΄46 γυρίζει στην Ελλάδα, ακολουθώντας το νέο σάλπισμα έναρξης του ένοπλου αγώνα κατά του ντόπιου μοναρχοφασισμού και των αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών του Νίκου Ζαχαριάδη, και στις 16 του ίδιου μήνα κατατάσσεται στα αντάρτικα τμήματα του Πάϊκου για να βρεθεί ξανά στα παλιά αγαπημένα του αντάρτικα λημέρια. Αρχικά, με το ψευδώνυμο τώρα «καπετάν Λευτεριάς», είναι διμοιρίτης γιατί ήταν οι αντάρτες ακόμα λίγοι και στη συνέχεια αναδείχτηκε σε Αρχηγό του Αρχηγείου του Βερμίου, μαζί με τη 18^η Ταξιαρχία, με διοικητή τον Παντελή Βαϊνά. Όταν ήταν υπεύθυνος συγκροτήματος μαζί με άλλα δυο συγκροτήματα (Ερμή, Φωτεινού) στις 18.11.1946 χτύπησαν τον αντίπαλο(τμήμα Κυριακάκου) που βασάνιζε τους κατοίκους στα χωριά Νότια, Φούστανη Αριδαίας. Η μάχη ήταν σκληρή και τελικά οι αντίπαλοι νικήθηκαν, τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας πίσω τους 25 νεκρούς και 13 αιχμαλώτους.

   Κατά τη διάρκεια του δεύτερου αντάρτικου πήρε μέρος σε πολλές μάχες, όπως στην Έδεσσα, Νάουσα, Αριδαία, Σιάτιστα, Πτολεμαϊδα, Κοζάνη, κλπ.

   Στο ΔΣΕ διακρίθηκε για τις εξαιρετικές ικανότητές του και τις επιτυχίες του στη στρατιωτική δράση και ονομάστηκε αντισυνταγματάρχης πεζικού. Στα τέλη του 1948 τον βρίσκουμε διοικητή της 14^ης Ταξιαρχίας. Πήρε μέρος στη μάχη της Φλώρινας, διοικητής της 14^ης Ταξιαρχίας, και στις 12 Φλεβάρη 1949 έπεσε ηρωικά, δίνοντας και τη ζωή του για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και του λαού απ’ την καπιταλιστική σκλαβιά και την απαλλαγή της χώρας από την αγγλο-αμερικάνικη ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Τη διοίκηση της 14^ης Ταξιαρχίας, μετά τον ηρωικό θάνατό του και κατά τη διάρκεια της μάχης ανέλαβε ο συμπολεμιστής του επιτελάρχης της ίδιας Ταξιαρχίας καπετάν Σοφιανός (Γιώργος Ηλιάδης), η μια απ’ της «δυο «δόξες» του ΔΣΕ» (Ν. Ζαχαριάδης, εννοεί απ’ τους παρόντες στην Γ’ Συνδιάσκεψη), που τίμησε τη θυσία του συμπολεμιστή και συντρόφου του «καπετάν Λευτεριά», μένοντας ως το τέλος της ζωής του πιστός στο επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ 1918-55 και στον καθοδηγητή του ΔΣΕ Νίκο Ζαχαριάδη.

   Ο Λευτέρης Λαζαρίδης διαπαιδαγωγήθηκε απ’ το επαναστατικό ΚΚΕ 1918-55 του Νίκου Ζαχαριάδη και διαμορφώθηκε σε κομμουνιστή υπόδειγμα, μέλος του κόμματος και ηγετικό στρατιωτικό στέλεχος του ΕΛΑΣ και του ηρωικού ΔΣΕ, σ’ ένα μαχητικό αγωνιστή μ’ απεριόριστη αφοσίωση στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού, που στο πρόσωπό του συγκέντρωνε όλες τις αξιοζήλευτες αρετές που χαρακτήριζαν τους κομμουνιστές της μεγάλης προλεταριακής στρατιάς της ένδοξης σταλινικής εποχής του διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος.

   Η ηγετική στρατιωτική φυσιογνωμία και το κύρος του «καπετάν Λευτεριά» ως λαϊκού ηγέτη στηρίζονταν ακριβώς σ’ αυτές τις γνήσια κομμουνιστικές αρετές. Γι’ αυτό είχε πάντα το σεβασμό των συμπολεμιστών αξιωματικών του ΔΣΕ  και προπαντός τη μεγάλη αγάπη των ανταρτών του στα τμήματα που διοικούσε, αγάπη που έγινε θρύλος στην περιοχή που έδρασε, με τον ηρωικό θάνατό του.

   Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, όσοι πολέμησαν τον ξένο κατακτητή και τον ντόπιο μοναρχοφασισμό απ’ τις γραμμές των αντάρτικων τμημάτων που διοικούσε, αναπολούν με μεγάλο σεβασμό, συγκίνηση και άπειρη αγάπη τη θρυλική ηρωική μορφή του διοικητή τους «καπετάν Λευτεριά» που έδωσε τα πάντα στον αγώνα του λαού μας, ακόμα και τη ζωή του για να ξημερώσουν στον πολύπαθο τόπο μας καλύτερες μέρες.

   Στην ιστορία του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας ο «καπετάν Λευτεριάς» μένει μια απ’ τις ηρωικότερες μορφές του αγώνα, ανάμεσα στις δεκάδες χιλιάδες ήρωες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, θα μένει και θα ζει για πάντα στους νέους, τωρινούς και μελλοντικούς αγώνες του επαναστατικού προλεταριάτου του τόπου.

   Για τους νεότερους επαναστάτες κομμουνιστές σταλινιστές-ζαχαριαδικούς ο ήρωας του λαού μας «καπετάν Λευτεριάς» ας μένει υπόδειγμα κομμουνιστή και παράδειγμα προς μίμηση που θα φωτίζει και θα καθοδηγεί τη δράση τους στο δύσκολο μα ωραίο αγώνα του επαναστατικού δρόμου των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν, το δρόμο του πολυαγαπημένου και χιλιοτραγουδισμένου μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη του λαού μας Νίκο Ζαχαριάδη, που δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του ΄73, μετά 17 χρόνια εξορίας, απ’ την προδοτική σοσιαλδημοκρατική κλίκα των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη.

   Η «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» ευχαριστεί τους συμπατριώτες του «καπετάν Λευτεριά» σ. Ελευθεριάδη Δημήτρη και σ. Δεληφώτη Στέλλα για τα στοιχεία που έδωσαν για να γραφεί το παραπάνω σημείωμα.   

Ανασύνταξη αρ. φύλ. 207 1-15 Ιούνη 2005

Διαβάστε Περισσότερα »

Η καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη (επέμβαση του ΚΚΣΕ στο ΚΚΕ) - Παρέμβαση της "ΚΙΝΗΣΗΣ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55" στην παρουσίαση του βιβλίου

Η καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη (επέμβαση του ΚΚΣΕ στο ΚΚΕ)
Παρέμβαση της "ΚΙΝΗΣΗΣ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55" στην παρουσίαση του βιβλίου

Στις 31 Μάρτη πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ παρουσίαση του βιβλίου "Η καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη" για το οποίο μίλησαν οι Γιώργος Κασιμάτης (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου), Ευτυχής Μπιτσάκης (καθηγητής Φιλοσοφίας), Τηλέμαχος Λουγγής (πρόεδρος του Κέντρου "Μαρξιστικών" Ερευνών, Γιώργος Πετρόπουλος (δημοσιογράφος του "Ριζοσπάστη"), Σήφης Ζαχαριάδης (γιος του Ν. Ζαχαριάδη) και Αγγελος Σιδεράτος (εκδότης) συντονιστής της εκδήλωσης. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε επίσης πολυμελής αντιπροσωπεία Ζαχαριαδικών με επικεφαλής τους συντρόφους Αντώνη Βρατσάνο, θρυλικό μπουρλοτιέρη του Ολύμπου, Βασίλη Παπασωτηρίου συναγωνιστή του Άρη Βελιουχιώτη και Γιάννη Καραστάθη, εξόριστος στη Σιβηρία απ' τους Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ - όλοι συναγωνιστές του Νίκου Ζαχαριάδη.

Μετά τις ομιλίες των συμμετεχόντων στην παρουσίαση του βιβλίου ακολούθησαν παρεμβάσεις απ' το ακροατήριο, μεταξύ των οποίων και της Οργάνωσης:

"Κατ' αρχήν αξίζουν συγχαρητήρια και κάθε έπαινος στον Άγγελο Σιδεράτο για την έκδοση του σημαντικού αυτού βιβλίου, αλλά και στον Σήφη Ζαχαριάδη που παρέδωσε προς έκδοση-δημοσίευση τα ως τα σήμερα άγνωστα πρακτικά των συνομιλιών του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη με τη διαβόητη "Διεθνή Επιτροπή των έξι Κομμούνιστικών Κομμάτων" που συγκροτήθηκε απ' τον αποστάτη Νικήτα Χρουστσόφ κατά τη διάρκεια του 20ου Συνεδρίου για επέμβαση στο ΚΚΕ.

Η δημοσίευση αυτών των ντοκουμέντων συμβάλλει σε μια πιο ολοκληρωμένη γνώση της ιστορίας του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και σε αντικειμενική εκτίμηση της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου.

Οι ομιλητές, με εξαίρεση τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργο Κασιμάτη, μας πρόσφεραν μια αντισταλινική ρώσικη σαλάτα χρουστσο-μπρεζνιεφικής γεύσης, γνωστή εδώ και πολλές δεκαετίες στους κομμουνιστές και τίποτε περισσότερο. Αναπαρήγαν, ανάμεσα στ' άλλα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα γνωστά μυθεύματα των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών περί "αλλοπρόσαλλου και αντιφατικού ηγέτη", κλπ.

Είναι προς τιμή του καθηγητή Κασιμάτη και αξίζει συγχαρητηρίων ότι μένοντας μακριά από πολιτικές προκαταλήψεις και χωρίς να είναι ειδικός στο θέμα, έδωσε μια αντικειμενική εκτίμηση της συμβολής του Νίκου Ζαχαριάδη στο κομμουνιστικό κίνημα αναγνωρίζοντας τον ως τη μεγαλύτερη ηγετική φυσιογνωμία του ελληνικού εργατικού κινήματος και μια απ' τις μεγαλύτερες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Είναι γνωστό ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης υπήρξε ο πρώτος κομμουνιστής ηγέτης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που όρθωσε το ανάστημα στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό και καταπολέμησε ανοιχτά το αντεπαναστατικό αυτό ρεύμα και επιπλέον, ακόμα σημαντικότερο, διέβλεψε τα καταστροφικά αποτελέσματα, σε περίπτωση επικράτησης του, που σήμερα βλέπουμε μπροστά μας. Και ακριβώς σ' αυτό το σημείο βρίσκεται η σημαντική συμβολή του στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που τον αναδεικνύει σε μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη.

Και τώρα στο βιβλίο. Η έκδοση του είναι, όπως ήδη είπαμε, ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, όμως αυτή αδικήθηκε με το "σφήνωμα" σ' αυτό των "πρακτικών" της διαβόητης "6ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ" του Μάρτη 1956, γιατί αυτό παραποιεί με τον πλέον χοντροκομμένο τρόπο τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.

Η "Ολομέλεια" αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καν Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, αφού πρώτο, καταπατώντας ωμά κάθε καταστατική Αρχή, δεν συγκλήθηκε απ' την ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά από την χρουστσοφική ομάδα, όργανο της οποίας ήταν η "Διεθνής Επιτροπή" και δεύτερο, σ' αυτή δεν πήραν μέρος μόνο τα εκλεγμένα στην ΚΕ μέλη αλλά και τα καθαιρεμένα απ' αυτή στελέχη και ακόμα διαγραμμένα από το Κόμμα. Η διαβόητη "6η Ολομέλεια" ήταν μια χρουστσοφική παρασυναγωγή ανάμειξης στα εσωτερικά του Κόμματος και επιβολής της αντεπαναστατικής σοσιαλδημοκρατικής γραμμής του ΚΚΣΕ στο ΚΚΕ.

Δεν ξέρουμε ποιος ήταν ο εμπνευστής να συμπεριληφθούν στην ίδια έκδοση τα "πρακτικά" της "6ης Ολομέλειας", αλλά ο πολιτικός σκοπός είναι φανερός: να "εξισορροπηθεί" η βαρύτητα των συνομιλιών του Νίκου Ζαχαριάδη με τη "Διεθνή Επιτροπή" και να διαστρεβλωθούν τα ιστορικά γεγονότα, δίνοντας την εντύπωση στον αναγνώστη πως ότι και να είπε ο Ζαχαριάδης στην Επιτροπή ήταν "μόνος" του και "απομονωμένος" και δεν εκπροσωπούσε την συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών αφού τα μέλη του κόμματος εκπροσωπούσαν τα συμμετέχοντα στην "6η Ολομέλεια" στελέχη, όπως αυτό "προκύπτει" απ' τις ομιλίες τους σ' αυτή.

Πρέπει, σχετικά μ' αυτό, να γίνουν τρεις παρατηρήσεις για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας:

Πρώτο, οι συμμετέχοντες στην "6η Ολομέλεια" εκπροσωπούσαν τότε, το Μάρτιο του '56, το πολύ-πολύ 5% των κομματικών μελών, δηλ. στην πραγματικότητα εκπροσωπούσαν μόνο τον "εαυτό" τους, αφού η μεγάλη πλειοψηφία, περίπου το 95%, των οργανωμένων κομμουνιστών ήταν συσπειρωμένη γύρω απ' την ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη.

Δεύτερο, οι ομιλίες τους έγιναν με το "πιστόλι" της χρουστσοφικής 'Επιτροπής" στον "κρόταφο" τους, έγιναν κάτω από την "επεξεργασία" της διαβόητης "Διεθνούς Επιτροπής" και το χειρότερο κάτω από απειλές για εξόντωση των ίδιων και των οικογενειών τους, εξορίες, φυλακίσεις, κλπ. Είπαν όχι αυτά που πίστευαν, αλλά αυτά που ήθελε η "Επιτροπή".

Τρίτο, οι ομιλίες των συμμετεχόντων δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν "πρακτικά", αφού οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δεν είδαν τα "πρακτικά" αυτά για να διαπιστώσουν αν περιείχαν αυτά που είπαν στις ομιλίες τους ή είχαν λογοκριθεί ή παραποιηθεί από τη "Διεθνή Επιτροπή" των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών.

Όσο για τον ισχυρισμό του φίλου μας Ευτύχη Μπιτσάκη, ότι η "Διεθνής Επιτροπή" συγκροτήθηκε για να βοηθήσει στο "ξεπέρασμα της κρίσης στο ΚΚΕ" και να "διευκολυνθεί η συζήτηση για τις αιτίες της ήττας", αυτός είναι ένας ισχυρισμός που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και διατυπώνεται προφανώς από άγνοια των γεγονότων εκείνης της περιόδου, γιατί: πρώτο, δεν υπήρχε τότε "κρίση στο ΚΚΕ" αφού η συντριπτική πλειοψηφία των κομμουνιστών ήταν συσπειρωμένη γύρω από την ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, και δεύτερο, οι συζητήσεις γύρω από τα αίτια της ήττας είχαν ήδη γίνει στην 3η Συνδιάσκέψη του ΚΚΕ (Οχτώβρης 1950). Η τοποθέτηση του Ευτύχη Μπιτσάκη δείχνει ότι δεν γνωρίζει τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της ιστορικής περιόδου. Αντίθετα, η διεθνής "Επιτροπή" δε συγκροτήθηκε για να "διορθώσει" τα "κακώς κείμενα" στο ΚΚΕ, αλλά για να επιβάλει δια της βίας την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του "ειρηνικού δρόμου", κλπ. του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, να διαλύσει το ΚΚΕ και να το μετατρέψει σ' ένα αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου, όπως και έγινε.

Και τέλος για το θάνατο-εξόντωση του Νίκου Ζαχαριάδη. Στο βιβλίο μνημονεύεται μόνο η δεύτερη εκδοχή της ΚGΒ - των σοβιετικών-ελλήνων ρεβιζιονιστών - δηλ. ότι ο Ζαχαριάδης "αυτοκτόνησε" και αποσιωπάται η πρώτη εκδοχή του 1973 της ΚGΒ ότι ο Ζαχαριάδης "πέθανε από καρδιά".

Πρέπει να παρατηρηθεί ότι πρόκειται για δυο αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες εκδοχές και επομένως ψευδείς εκδοχές του θανάτου του Νίκου Ζαχαριάδη. Πότε έλεγαν την αλήθεια οι σοβιετικοί και έλληνες χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές ηγέτες;

Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή που συμμερίζονται οι χιλιάδες παλιοί κομμουνιστές σταλινιστές-ζαχαριαδικοί ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης δολοφονήθηκε στον τόπο της εξορίας Σουργκούτ της Σιβηρίας. Δολοφονήθηκε απ' τη σοσιαλδημοκρατική χρουστσοφική ομάδα των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη παραμονές της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, ούτε καν ένα χρόνο πριν, για να μην επιστρέψει ζωντανός και τους χαλάσει τα σχέδια, γιατί οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές γνώριζαν πολύ καλά και έτρεμαν το πολιτικό-ιδεολογικό κύρος που διέθετε στις γραμμές των κομμουνιστών και η επιστροφή του θα συνέβαλε στην αναδιοργάνωση τους σε επαναστατικό κόμμα και τα χρουστσοφικά κόμματα "Κ"ΚΕ και "Κ"ΚΕεσωτ. θα γινόταν "φύλλο-φτερό" και έτσι οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές θα έχαναν τα πολιτικά στηρίγματα τους στην Ελλάδα.

Την εκδοχή της δολοφονίας ενισχύει και το γεγονός ότι τα σχετικά με το θάνατο του αρχεία παραμένουν ακόμα "άκρως απόρρητα", όπως είχε δηλώσει στη Θεσσαλονίκη η διευθύντρια των ρώσικων αρχείων Τομιλίνα.

Τέλος, αφού για τους σοβιετικούς και έλληνες χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές ο Νίκος Ζαχαριάδης "αυτοκτόνησε"(!), τι φοβούνται και κρατούν ως τώρα απόρρητο το φάκελο του Νίκου Ζαχαριάδη και η διευθύντρια των ρώσικων κρατικών Αρχείων Ν. Τομιλίνα δηλώνει ότι ο φάκελος του θανάτου του Νίκου Ζαχαριάδη παραμένει "άκρως απόρρητος" και ότι "οι ρώσοι δεν έχουν δημοσιοποιήσει όλα όσα αφορούν το Νίκο Ζαχαριάδη και κυρίως τα ντοκουμέντα για τις συνθήκες θανάτου του"; Προφανώς δεν μπορούν να καλύψουν το έγκλημα της δολοφονίας του ηγέτη του ΚΚΕ παρόλο που από τότε πέρασαν τρεις δεκαετίες.

---

Στο "Ριζοσπάστη" (27.3.2003) είχε αρχικά ανακοινωθεί ότι στην παρουσίαση του βιβλίου θα παρευρεθεί αντιπροσωπεία του "Κ"ΚΕ με επικεφαλής την Α. Παπαρήγα. Όμως τελικά παραβρέθηκε μόνο η Παπαρήγα χωρίς αντιπροσωπεία του "Κ"ΚΕ, η οποία μετά από λίγο, με πρόσχημα το Κυπριακό, αποχώρησε από την αίθουσα. Υπήρχαν, βέβαια, διασκορπισμένα στην αίθουσα στελέχη του "Κ"ΚΕ, αλλά όχι σαν συγκροτημένη αντιπροσωπεία.

Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του "Κ"ΚΕ, πιθανολογώντας τη συμμετοχή παλιών κομμουνιστών σταλινιστών-ζαχαριαδικών, μετά από "ωριμότερη" σκέψη άλλαξαν γνώμη, γιατί αν παρευρίσκονταν αντιπροσωπεία του "Κ"ΚΕ δεν θα μπορούσε να βρει οποιοδήποτε πρόσχημα για να αποχωρήσει και επομένως θα ήταν υποχρεωμένη να παρευρεθεί στη συζήτηση-αντιπαράθεση που ακολούθησε για το Νίκο Ζαχαριάδη, την οποία προφανώς δεν αποτόλμησε, γιατί μια τέτοια αντιπαράθεση γνωρίζει καλά ότι θα την έφερνε πολιτικά σε πάρα πολύ δύσκολη θέση και 9α την ξεσκέπαζε στα μάτια των παρευρισκομένων. Γι" αυτό και την απέφυγε.

Αρ. Φύλ. 180 15-30 Απρίλη 2004

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέθανε ο Hysni Milloshi

Στις 25 Απριλίου, πέθανε σε ηλικία 66 χρονών ο Hysni Milloshi, πρώτος γραμματέας του ΚΚ Αλβανίας.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: κοινός εχθρός του ΕΝΙΑΙΟΥ Προλεταριάτου

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: κοινός εχθρός του ΕΝΙΑΙΟΥ Προλεταριάτου

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: κοινός εχθρός του ΕΝΙΑΙΟΥ Προλεταριάτου

 Έλληνες-ξένοι εργάτες ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΕΡΓΑΤΕΣ-ΑΓΡΟΤΕΣ-ΝΕΟΛΑΙΟΙ:

Τσακίστε τα δολοφονικά πογκρόμ των φασιστών και  ναζι-φασιστών «Χρυσής Αυγής»-ΛΑΟΣ κατά των ξένων εργατών

Καταπολεμείστε μαχητικά: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ – ΡΑΤΣΙΣΜΟ – ΦΑΣΙΣΜΟ – ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟ  

Μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ – ΕΝΑ  χοντρό ΨΕΜΜΑ: «Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» – «αυξάνουν» την ΑΝΕΡΓΙΑ

 «Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» – «αυξάνουν» την ανεργία! Να το ΠΡΩΤΟ, ανάμεσα σε πολλά άλλα, και πολύ μεγάλο ΨΕΜΜΑ, γιατί οι ξένοι εργάτες ΟΥΤΕ τις δουλειές «παίρνουν» ΟΥΤΕ την ΑΝΕΡΓΙΑ αυξάνουν: το ντόπιο ΚΕΦΑΛΑΙΟ είναι εκείνο που «παίρνει τις δουλειές» δηλ. καταστρέφει «ΘΕΣΕΙΣ εργασίας» με το κλείσιμο των επιχειρήσεων. Ο ντόπιος καπιταλισμός γεννάει την ΑΝΕΡΓΙΑ, η οποία είναι ένας μόνιμος και αναπόφευκτος συνοδοιπόρος του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και μια μεγάλη μάστιγα για την εργατική τάξη και τους λαούς όλων των χωρών.

Η σημερινή ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΕΡΓΙΑ στην Ελλάδα πηγάζει: 1) απ’ τους αντικειμενικούς οικονομικούς νόμους ύπαρξης, λειτουργίας και ανάπτυξης του καπιταλισμού, αλλά και τις ιδιομορφίες του ντόπιου καπιταλισμού, 2) απ’ τον ανταγωνισμό των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που οδηγεί πολλές απ’ αυτές στη χρεοκοπία και την αναπόφευκτη αύξηση της ανεργίας, 3) απ’ τη βαθιά οικονομική κυκλική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής, 4) απ’ το κλείσιμο επιχειρήσεων για κερδοσκοπικούς λόγους (δάνεια, κλπ) ή τη μεταφορά τους σε άλλες χώρες με φθηνά εργατικά χέρια που και τα δυο «παράγουν» ανεργία, 5) απ’ την εξάρτηση της χώρας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ (ιδιαίτερα σε βιομηχανία-γεωργία), 6) απ’ τη σημερινή πλήρη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας που χρονολογείται απ’ το 2006 και ανοιχτά από το 2009.

Τέλος, η εφαρμοζόμενη ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική οξύνει το φαινόμενο της μαζικής ανεργίας και συμβάλλει στην παραπέρα αύξησή της. 

Επομένως, αποκλειστικά και ΜΟΝΟ το ντόπιο ΚΕΦΑΛΑΙΟ (αλλά και το ξένο) είναι εκείνο που «παίρνει» τις δουλειές από τους ντόπιους και ξένους εργάτες: εκείνο είναι που καταστρέφει εκατοντάδες χιλιάδες ΘΕΣΕΙΣ εργασίας με το κλείσιμο των επιχειρήσεων, αυξάνοντας έτσι τη μαζική ΑΝΕΡΓΙΑ με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους.

Εκτός των προαναφερόμενων παραγόντων, ο τελευταίος 6^ος παράγοντας δηλ. η πλήρης ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας που χρονολογείται απ’ το 2006 και ανοιχτά από το 2009, χρόνο για τον οποίο ο αναπληρωτής καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής του Παντείου Πανεπιστημίου Ν.Καραβίτης επισημαίνει: «το οικονομικό πλήγμα Καραμανλή φαίνεται καθαρά, αν απλώς παρατηρήσουμε ότι το 2009 οι δαπάνες χωρίς τόκους είχαν αυξηθεί, 5,5 του ΑΕΠ (χωρίς να υπολογίζουμε τα διάφορα χρέη), ενώ τα έσοδα από 39,1% του ΑΕΠ το 2003 έπεσαν στο 36,9% το 2009. Με άλλα λόγια, οι δαπάνες αυξήθηκαν 40 δισ. και τα έσοδα 20 δισ. Αυτό είναι φανερό σημάδι κάκιστης δημοσιονομικής πολιτικής», ενώ ακόμα και η δεξιά μεγαλοαστική εφημερίδα «Καθημερινή» χαρακτηρίζει «την 6ετία 2004-2009» Καραμανλή «μοιραία 6ετία» («Καθημερινή», 25/3/2012, σελ.2 «Οικονομία»).

Μόλις τελευταία, 27 Ιούνη 2012, στις εκθέσεις «Κομισιόν-ΟΟΣΑ» σημειώνεται για την Ελλάδα ότι «400.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν το πρώτο τρίμηνο» του 2012.

Σ’ αντίθεση με τα χοντροκομμένα ΨΕΜΑΤΑ όλων των αντιδραστικών, οι μετανάστες προλετάριοι με την εργασία τους σε σειρά τομείς της οικονομίας (γεωργία, βιομηχανία, βιοτεχνία, κλπ.) συμβάλουν στην αύξηση του ΑΕΠ της χώρας, ενώ ως πάμφθηνη εργατική δύναμη υποβάλλονται στην πιο βάρβαρη εκμετάλλευση και καταπίεση και συμβάλλουν στη γιγαντιαία αύξηση των κερδών των ντόπιων μαφιόζων καπιταλιστών, οι οποίοι μόνο στις ελβετικές τράπεζες «έβγαλαν» 600.000.000 000 Ευρώ δηλ. ποσό διπλάσιο απ’ το εξωτερικό χρέος της χώρας.

Ένα άλλο μέρος τους εργάζεται στην καθαριότητα και στην περιποίηση ηλικιωμένων και αρρώστων (χωρίς ένσημα, ασφάλιση, κλπ.). Σημαντική είναι η συμβολή των εργαζομένων μεταναστών και στο Ασφαλιστικό.  

Για τους λεγόμενους «παράνομους μετανάστες» την ευθύνη φέρουν οι ιμπεριαλιστικές χώρες με τους πολέμους που δολοφονούν και ξεριζώνουν τους λαούς αλλά και οι ελληνικές κυβερνήσεις και πρώτα και κύρια η ιμπεριαλιστική ΕΕ.

Και στην περίπτωση της υπαρκτής εγκληματικότητας, η διαβόητη «εγκληματικότητα των ξένων δεν κατέχει τα πρωτεία, αλλά, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, έχει δευτερεύουσα  απέναντι σ’ εκείνη των Ελλήνων.   

Το πολύ ατελές και εντελώς «ακρωτηριασμένο» – ως προς τη «λύση» ορισμένων προβλημάτων των προλετάριων μεταναστών – μεταναστευτικό νομοσχέδιο του 2010, δεν ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα: «το νομοσχέδιο υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το καταψήφισαν η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ» («Ρ»11/3/2010) και το «Κ»ΚΕ δήλωσε «παρών»(!!!) δηλ. το νομοσχέδιο ψηφίστηκε ΜΟΝΟ απ’ τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι  η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του  «Κ»ΚΕ, αποβάλλοντας τη «φιλομεταναστευτική» μάσκα, έπραξε αυτό που και πρωτοσέλιδα είχε προβάλλει ο «Ριζοσπάστη»: «το ΚΚΕ δεν πρόκειται να ψηφίσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό» («Ρ» 9/2/2010, σελ. 1), ακυρώνοντας μ’ αυτή την εθνικιστική-ρατσιστική πράξη από μόνη της την άκρατη και πιο ελεεινής μορφής δημαγωγία απέναντι στα ταξικά μας αδέλφια, τους μετανάστες προλετάριους που ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας.

Και δεν  ψήφισε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό» όχι επειδή αυτό ήταν «ατελές και ελλιπές», ανολοκλήρωτο και εντελώς «κουτσουρεμένο» αλλά αντίθετα επειδή και αυτό το πολύ ατελές και εντελώς «κουτσουρεμένο» νομοσχέδιο δημιουργούσε τάχα «θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ.15), ή αλλιώς εξαιτίας του κινδύνου «δημιουργίας και ανακίνησης μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων μέχρι και την αλλαγή συνόρων» («Ρ» 7/3/2010, σελ7), δηλ. για το φόβο μιας δήθεν μελλοντικής αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας!

Οι τρομοκρατικές δολοφονικές επιθέσεις των φασιστών και των ναζι-φασιστών «Χρυσής Αυγής»-ΛΑΟΣ εναντίον των μεταναστών εργαζομένων έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις – και απαιτούν άμεση αντιμετώπιση απ’ τους αντιφασίστες – ενώ ο ρατσιστής και νεόκοπος πρωθυπουργός Α.Σαμαράς απειλεί να «ανακαταλάβει τις πόλεις» απ’ τους μετανάστες.

Οι επαναστάτες μαρξιστές δηλ. οι λενινιστές-σταλινιστές πρέπει, μαζί με όλους τους αντιφασίστες, να αγωνιστούν για τη συγκρότηση ενός πλατιού Αντιφασιστικού Μετώπου αλλά και για την ταξική ΕΝΟΤΗΤΑ του προλεταριάτου: ΝΤΌΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, σφυρηλατώντας την αλληλεγγύη και την ΕΝΟΤΗΤΑ στην κοινή πάλη για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, την πάλη  ενάντια στη φασιστικοποίηση, το ρατσισμό και τον εθνικισμό, το φασισμό και ναζι-φασισμό όσο και στην πάλη για την προλεταριακή επανάσταση.

ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55

Ιούλης 2012

Διαβάστε Περισσότερα »

54 εκ. ευρώ η κρατική χρηματοδότηση για τα αστικά, φασιστικά και ρεφορμιστικά κόμματα μετά τις εκλογές του Ιουνίου

Σύμφωνα με ανακοινώσεις τα χρήματα που θα πάρει κάθε κόμμα από την κρατική επιχορήγηση:
ΝΔ 15,4 εκ. ευρώ
ΣΥΡΙΖΑ 14,1 εκ. ευρώ
ΠΑΣΟΚ 7,5 εκ. ευρώ
Ανεξάρτητοι Έλληνες 4 εκ. ευρώ
Χρυσή Αυγή 3,75 εκ. ευρώ
"Κ"ΚΕ 3,95 εκ. ευρώ
ΔΗΜΑΡ 3,4 εκ. ευρώ
Ως όριο για την εξασφάλιση του… δικαιώματος είσπραξης έχει τεθεί το ποσοστό του 1,50%. Έτσι, ο συνασπισμός των πολιτικών σχηματισμών «Δημιουργία Ξανά» και «Δράση» έχει λαμβάνειν 750.000 ευρώ.

Διαβάστε Περισσότερα »

«Η πραγματική χειραφέτηση των λαών είναι η επανάσταση και ο σοσιαλισμός»

Περιφερειακή συνάντηση των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων και οργανώσεων Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (Ιούλης 2011)

«Η πραγματική χειραφέτηση των λαών είναι η επανάσταση και ο σοσιαλισμός»

Στο πλαίσιο των εργασιών της Διεθνούς Διάσκεψης των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων και οργανώσεων διεξάχθηκε τον περασμένο Ιούλιο μια συνάντηση των κομμάτων της Λατινικής Αμερικής. Στη σύσκεψη συμμετείχαν το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (μαρξιστικό-λενινιστικό), το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας της Δομινικανής Δημοκρατίας, το Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Εκουαδόρ, το Κομμουνιστικό Κόμμα του Μεξικού (μαρξιστικό-λενινιστικό) και το Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας.

Μετά την αξιολόγηση του αγώνα που τα εν λόγω κόμματα διεξήγαγαν στις χώρες τους και από συζήτηση πάνω στα σημαντικότερα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή και τον κόσμο, η συνέλευση ενέκρινε την Πολιτική Διακήρυξη που δημοσιεύουμε παρακάτω:

 

Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί του: Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, προσπαθούν να χειραγωγήσουν το δίκαιο αγώνα των αραβικών λαών, να διοχετεύσουν την αγανάκτηση των εργατικών μαζών και της νεολαίας προς την αλλαγή των ονομάτων, τη διατήρηση των οικονομικών και κοινωνικών δομών και του βάρους της εξάρτησης.

Αφού εξετάσαμε τα πρόσφατα γεγονότα στις χώρες μας, στη Λατινική Αμερική και τον κόσμο διακηρύσσουμε:

1. Οι ιστορίες που διηγούνταν ο ιμπεριαλισμός υποστηρίζοντας ότι υπάρχει ανάκαμψη από την κρίση καταρρέουν καθημερινά με την αύξηση του αριθμού των ανέργων, τη μείωση της παραγωγής, την επιδείνωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την αύξηση του εξωτερικού χρέους στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στην Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, και όλα αυτά επηρεάζουν σοβαρά την υποτιθέμενη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος και οξύνουν τις εγγενείς αντιφάσεις του. Η παρατεταμένη κρίση που πλήττει όλες τις χώρες του κόσμου, δείχνει όχι μόνο την αποτυχία των πολιτικών «ξεπεράσματος» της κρίσης που εφαρμόζονται από τον ιμπεριαλισμό, αλλά και την παρακμή του συστήματος που έχει τραυματιστεί θανάσιμα και αποδείχθηκε ανίκανο να εγγυηθεί την ευημερία και ελευθερία για την οποία αγωνίζεται η ανθρωπότητα.

2.  Η πάλη της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, της νεολαίας και των λαών εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, Ιορδανία, τη Συρία, την Υεμένη και άλλες χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μικράς Ασίας είναι ένα παράδειγμα της πάλης ενάντια στις αντιδραστικές δικτατορίες και κυβερνήσεις, που με τα χειροκροτήματα των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων έχουν βυθιστεί σε αυτούς τους λαούς η βαθύτερη κρίση, η πείνα και η εξαθλίωση σοβαρότερες, παρά το τεράστιο πλούτο που παράγεται από την εκμετάλλευση του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και άλλων φυσικών πόρων. Επιπλέον, με τη συνενοχή του ΟΗΕ να προσφύγουν στη στρατιωτική επέμβαση, στο βομβαρδισμό του άμαχου πληθυσμού στη Λιβύη, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την καταπολέμηση της τυραννίας, όλα με στόχο τη διασφάλιση της καθεστηκυίας τάξης και τη διατήρηση όλων των κερδών της που είναι το προϊόν της αποικιοκρατίας και της εκμετάλλευσης των λαών αυτών.  Απορρίπτουμε αποφασιστικά την ξένη επέμβαση στη Λιβύη.  Εναπόκειται στους ίδιους τους λαούς της Λιβύης να επιλύσουν τα προβλήματα της χώρας τους. Να σταματήσει η στρατιωτική επίθεση και επέμβαση στο Αφγανιστάν και την Παλαιστίνη!  Εμείς οι κομμουνιστές υψώνουμε το λάβαρο της αυτοδιάθεσης, της εθνικής κυριαρχίας, της ευημερίας και της ελευθερίας!

3.  Η δραστήρια και μαχητική αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και τις αντιδραστικές κυβερνήσεις είναι επίσης ζωντανή στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Γαλλία, Αγγλία και άλλες χώρες της Ευρώπης υπήρξε μια γενική απόρριψη της μείωσης των μισθών, των μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος, της αύξησης των φόρων, των ιδιωτικοποιήσεων και της μείωσης των προϋπολογισμών για την υγειονομική περίθαλψη , εκπαίδευση, στέγαση και γενικά όλων των νομοθετικών προγραμμάτων, μέτρα με τα οποία η κρίση μεταφέρεται στις πλάτες των εργαζόμενων μαζών. Πολυάριθμες απεργίες και κινητοποιήσεις δείχνουν μια σημαντική αναζωογόνηση της πάλης της εργατικής τάξης και της νεολαίας στην κατεύθυνση της ενότητας και την ανάληψη πολιτικής πρωτοβουλίας για να αντιμετωπιστούν οι πολιτικές της πισωδρόμησης και να απορριφθούν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των νέων που λαμβάνουν χώρα στην Ισπανία και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής, γιατί δείχνουν την εξάντληση της αστικής δημοκρατίας και την αναζήτηση δρόμων για την κοινωνική απελευθέρωση.

4.  Στη Λατινική Αμερική, ο αγώνας συνεχίζεται και δυναμώνει, κι’ αυτό δείχνει μια μεγαλύτερη ανάπτυξή του. Οι πολιτικές διαρθρωτικής προσαρμογής που εφαρμόζονται από τις περισσότερες κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια δεν έχουν επιτύχει τους στόχους όπως διατείνονταν, πολύ περισσότερο δεν αντιπροσωπεύουν μέτρα με στόχο την ευημερία των μαζών. Διάφοροι αγώνες που αναπτύσσονται στις χώρες μας ζητώντας υψηλότερους μισθούς, σταθερότητα της απασχόλησης, σεβασμό του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και διαπραγμάτευσης, συλλογικές συμβάσεις και απεργίες, απόρριψη της εξωτερικής outsourcing, αιτήματα  ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και παιδείας, περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες προκαλούν μεγαλύτερη από ποτέ συμμετοχή πολλών οργανώσεων  στην ήπειρό μας, που δεν υποτάσσονται στα μέτρα των αστικών κυβερνήσεων. Η μαθητική νεολαία στη Χιλή μαζί με τις εργαζόμενες μάζες και τους Μαπούτσε (σ.τ.μ. οι Μαπούτσε, είναι ιθαγενής φυλή που κατοικεί σε περιοχές της κεντρικής, νότιας Χιλής, καθώς και της νότιας Αργεντινής)  διεξάγουν μεγάλες κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της ελευθερίας, της δημόσιας παιδείας και της δημοκρατίας. Η επιθυμία για αλλαγή αποσπά σε διαφορές χώρες μας μεγάλα τμήματα από μάζες που συμμετέχουν στον πολιτικό αγώνα και σηκώνουν τη σημαία της πάλης για τη νίκη δημοκρατικών και προοδευτικών κυβερνήσεων που προωθούν πραγματικά την υπεράσπιση της κυριαρχίας, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ευημερία και την πολιτική ελευθερία. Η δημοκρατική και αντι-ιμπεριαλιστική τάση στη Λατινική Αμερική είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που ανοίγει το δρόμο, δυναμώνει και προσφέρει πολλές δυνατότητες για την πρόοδο της επανάστασης.

5. Η άνοδος μέσω των εκλογών πολλών δημοκρατικών και προοδευτικών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής αποτελούν σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο σήμερα, η ύπαρξη και η συνέχεια αυτών των κυβερνήσεων απειλείται από την επίθεση της Δεξιάς, του ιμπεριαλισμού και των τοπικών αστικών τάξεων που δεν έχουν τα προνόμια που απολάμβαναν στις χώρες μας για αιώνες.  Η επίθεση του ιμπεριαλισμού και των ολιγαρχιών έχει αντιστρέψει την κατεύθυνση πολλών από τις κυβερνήσεις αυτές, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε απροκάλυπτους υπερασπιστές του καπιταλιστικού συστήματος, της ξένης κυριαρχίας, σε μια μορφή παλιών τρόπων διακυβέρνησης, σε τέτοιους που ασκούν καταστολή ενάντια στις εργαζόμενες μάζες και τη νεολαία, σε εξωραϊστές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και υποστηρικτές των μεταρρυθμίσεων και των  αναπτυξιόλαγνων μέτρων. Στην πραγματικότητα, αυτές οι κυβερνήσεις δείχνουν, και η ιστορία το έχει επιβεβαιώσει, ότι η πραγματική αλλαγή, η κοινωνική επανάσταση και η εθνική απελευθέρωση δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν μέχρι το τέλος υπό την ηγεσία της αστικής και μικροαστικών τάξεων και των κομμάτων τους. Η ευθύνη αυτή ανήκει στην εργατική τάξη, στις εργαζόμενες μάζες,  στους λαούς και στη νεολαία, στο επαναστατικό κόμμα του προλεταριάτου, με τις πραγματικά επαναστατικές οργανώσεις και κόμματα.

6. Ο ιμπεριαλισμός, οι σύμμαχοι και οι υπάλληλοί του, οι τοπικές αστικές τάξεις σε όλες τις χώρες συνεχίζουν την αντιδραστική πολιτική της καταστολής, δια πυρός και σιδήρου, του αγώνα των εργαζόμενων μαζών, των ιθαγενών λαών και της νεολαίας, την ίδια στιγμή που η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της απαιτούν την εφαρμογή πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας και μεταρρυθμίσεις. Μια έκφραση των πολιτικών αυτών είναι η παρουσία των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων των ΗΠΑ και εκείνων της Λατινικής Αμερικής,  υπαλλήλων τους, στην Αϊτή. Με τον ίδιο τρόπο συνεχίζεται το εμπορικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα, αλλά και οι δραστηριότητες  που αποσκοπούν στην ανατροπή της πορείας στη Βενεζουέλα. Η δίωξη, φυλάκιση και δολοφονία των κοινωνικών αγωνιστών και των επαναστατών αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία, ότι ο αγώνας συνεχίζεται και η καταστολή, όσο σκληρή και αιματηρή και αν είναι, δεν μπορεί να μας απομακρύνει  απ’ τον  αγώνα για τα ιδανικά ούτε να κάμψει την αποφασιστικότητα για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση. Εκφράζουμε αποφασιστικά την αλληλεγγύη μας προς τους συντρόφους που υποφέρουν από την καταπίεση και τα βασανιστήρια στην Ονδούρα, Μεξικό, Γουατεμάλα, Κολομβία, Παραγουάη και το Περού. Ειδικότερα, ζητάμε την απελευθέρωση του φοιτητή ηγέτη του Ισημερινού, Μαρσέλο Ριβέρα, ο οποίος παραμένει στη φυλακή, κατηγορούμενος και καταδικασμένος ως τρομοκράτης από την κυβέρνηση του Κορέα, επειδή υπεράσπισε την αυτονομία των πανεπιστημίων.

7. Η προδοσία από την κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα και του αγώνα των εργαζομένων της Βολιβίας ενάντια στο «gasolinazo» στη Βολιβία κάνει σαφές όχι μόνο τον πραγματικό περιορισμό αυτών των κυβερνήσεων, αλλά και την ανάγκη να καταστεί σαφές προς την εργατική τάξη και τις κοινωνικές και μαζικές οργανώσεις ποια είναι η πραγματική πορεία προς την κοινωνική αλλαγή.  Η εμπειρία δείχνει ότι ούτε ο ρεφορμισμός ούτε η ταξική συμφιλίωση μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή. Πραγματική αλλαγή, πραγματική χειραφέτηση των λαών μας, επιτυγχάνεται μόνο με την επανάσταση και το σοσιαλισμό, η οποία είναι δυνατή μόνο άν υπάρχει μια επαναστατική πολιτική πρωτοπορία ικανή να καθοδηγήσει, μέσω ενός πραγματικά επαναστατικού προγράμματος, τους αγώνες της εργατικής τάξης, των εργαζομένων μαζών και των λαών.

8. Εγγύηση για τη συνέχιση και ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων, των λαών και της νεολαίας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, στις παρούσες συνθήκες, αποτελεί η ανάπτυξη της στην κατεύθυνση του δρόμου της κοινωνικής επανάστασης και των ιστορικών επαναστατικών παραδόσεων.  Η ήπειρός μας είναι και θα είναι σκηνή μεγάλων απελευθερωτικών αγώνων και οι μαρξιστές-λενινιστές κομμουνιστές καλούμαστε να εκπληρώσουμε και επιβεβαιώσουμε τη θέση μας ως δύναμη κρούσης της επανάστασης και του σοσιαλισμού.

9. Η ενίσχυση των Δεξιών και συντεχνιακών πολιτικών από τις περισσότερες  κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής δεν θα μας αναγκάσει να υποχωρήσουμε από την αναζήτηση της αληθινής κοινωνικής και εθνικής χειραφέτησης. Εμείς, τα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα της Λατινικής Αμερικής επαναλαμβάνουμε τη δέσμευσή μας να συνδεθούμε με τόλμη και αποφασιστικότητα με τους αγώνες που η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, η αγροτιά, η νεολαία, οι γυναίκες και οι λαοί αναπτύσσουν γενικά, καθώς και την αμετάκλητη απόφασή μας να προχωρήσουμε στην ενότητα και την καθοδήγηση των αγώνων τους, κερδίζοντάς τους με το μέρος της επανάστασης και του σοσιαλισμού.

10. Ας κάνουμε δική μας υπόθεση τα λόγια του Λένιν: «Εάν κατά τη διάρκεια του αγώνα έχουμε κερδίσει την πλειοψηφία των εργαζομένων προς την πλευρά μας – όχι μόνο την πλειοψηφία των εκμεταλλευομένων αλλά την πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων – πραγματικά θα κερδίσουμε». 

Ιούλης, 2011

***

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

- Περιφερειακή Συνάντηση Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων

- Διακήρυξη της Περιφερειακής Συνάντησης Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (2010)

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρέμβαση στην παρουσίαση του βιβλίου "Ιμπεριαλισμός και εξάρτηση"

Την Τετάρτη 27 Ιουνίου στις 7 μ.μ στο καφέ ΦΛΟΡΑΛ, (Θεμιστοκλέους 80,Εξάρχεια)  έγινε παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Λιόση ''Ιμπεριαλισμός και εξάρτηση'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ .

Το βιβλίο παρουσιάσαν οι Δημήτρης Καλτσώνης, Επίκουρος καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστημίο και ο Σταύρος Μαυρουδέας, Αναπληρωτής καθηγητής Οικονομίας, στο τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Αντιπρόσωπος της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 παρεβρέθηκε στην παρουσίαση και έκανε σύντομη τοποθέτηση πάνω στο ζήτημα της εξάρτησης της χώρας (που τεκμηριώνεται με σειρά στοιχείων στο βιβλίο), στο ζήτημα της απόρριψης αυτής της άποψης από μια σειρά πολιτικών χώρων ("Κ"ΚΕ, τροτσκιστές, κλπ.), στο ζήτημα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ μετά το 1956 (τη δεκαετία του '80 στην ΕΣΣΔ δεν οικοδομούνταν σοσιαλισμός), κ.α.

Σύντομα θα δημοσιεύσουμε την τοποθέτηση αυτή.

Διαβάστε Περισσότερα »

Σύλληψη οκτώ μελών της Χρυσής Αυγής στη Βέροια

Στη σύλληψη οκτώ μελών της Χρυσής Αυγής, συμπεριλαμβανομένου και του υποψηφίου βουλευτή του κόμματος στο νομό Πέλλας Ιωάννη Σαχινίδη, προχώρησε στις 9/6 η αστυνομία στην Βέροια, με την κατηγορία της συμμετοχής σε επεισόδιο το απόγευμα σε στέκι αναρχικών στη Βέροια.

Πηγή: Ημερησία http://www.imerisia.gr

Διαβάστε Περισσότερα »

ICMLPO: Δεν θα πληρώσουμε ούτε το χρέος ούτε την κρίση

Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος προκαλεί σκληρά χτυπήματα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) που είτε εισέρχονται σε ύφεση είτε δείχνουν ακόμα κάποια σημάδια ανάπτυξης. Η πολιτική που επιβάλλεται απ΄τις κυβερνήσεις είναι η ίδια: λιτότητα που είναι σε  βάρος αποκλειστικά των εργατών, των λαϊκών μαζών και των λαών. Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής έχουν αντίκτυπο πέραν των συνόρων της ΕΕ. Οι καταπιεσμένοι λαοί και χώρες της Αφρικής υποφέρουν απ’ αυτή εξαιτίας της σκλήρυνσης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής λεηλασίας των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών. Τα μονοπώλια και τα κράτη που βρίσκονται στην υπηρεσία τους εντείνουν τον ανταγωνισμό τους σε παγκόσμιο επίπεδο και επιχειρούν να στρέψουν τους εργάτες και τους λαούς σε μεταξύ τους συγκρούσεις έτσι ώστε να ενισχύσουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Με πρόσχημα το βάρος των δημόσιων κρατικών χρεών, οι δεξιές, οι σοσιαλ-φιλελεύθερες ή οι κυβερνήσεις συνασπισμού προσπαθούν ν’ αναγκάσουν την εργατική τάξη, τους αγρότες, τους μικρούς επιχειρηματίες, τους βιοτέχνες, τις πλατιές μάζες της πόλης και του χωριού να πληρώσουν την κρίση.

Από τη μια χώρα στην άλλη, τα μέτρα λιτότητας επιβάλλουν περικοπές μισθών και αυξήσεις φόρων, κυρίως των έμμεσων που βαρύνουν πολύ τις λαϊκές μάζες. Συνεχίζουν και εντείνουν τις ιδιωτικοποιήσεις και την κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών, ιδιαίτερα υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης. 

Παντού οι μεταρρυθμίσεις που κυριαρχούν, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης και μειώνουν τις συντάξεις.  Ενω οι νέοι, είτε δεν έχουν δουλειά είτε καταδικάζονται σε επισφαλή εργασία, οι μεγαλύτεροι αναγκάζονται να δουλεύουν περισσότερο, σκληρότερα και μικρότερες αμοιβές. Οι εργαζόμενες γυναίκες πλήττονται ιδιαίτερα άσχημα απ΄ αυτές τις αντι-μεταρρυθμίσεις. Απασχολούνται σε επισφαλείς δουλειές με χαμηλούς μισθούς.

Αυτές οι κοινωνικές υποχωρήσεις  εκφράζονται στη σοβαρή υποβάθμιση της υγείας των συνταξιούχων και των οικογενειών με παιδιά που ζουν κάτω απ’ το όριο φτώχειας. Τα μονοπώλια ακολουθούν τα σχέδιά τους για αναδιάρθρωση και μαζικές απολύσεις για μεγαλύτερη παραγωγικότητα και κέρδη. Η ανεργία, που πλήττει ιδιαίτερα την νεολαία, ανεβαίνει σε επίπεδα ρεκόρ κάθε μήνα. Η πολιτική λιτότητας συνοδεύεται απ’ την εξάλειψη των θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων: το δικαίωμα της οργάνωσης, της δημιουργίας συνδικάτων και της απεργίας. Η εργατική νομοθεσία τροποποιείται ώστε να διευκολύνονται οι απολύσεις.

Αυτές οι αντι-κοινωνικές πολιτικές επιβάλλονται απ΄τις κυβερνήσεις που συντονίζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το Σύμφωνο «Euro plus», το Σύμφωνο «Συνεργασίας και Ανάπτυξης» και τη πρόσφατη συνθήκη που συνέταξαν οι Μέρκελ και Σαρκοζί αποτελούν πράξεις πολέμου ενάντια στο εργατικό, συνδικαλιστικό και λαϊκό κίνημα. Όπως συμβαίνει μ’ όλες οι ευρωπαϊκές συνθήκες, επιθυμούν να μετατρέψουν σε συνταγματική επιταγή τις αντιλαϊκές πολιτικές που επιβάλλονται απ΄την χρηματοπιστωτική ολιγαρχία και να τις καταστήσουν υποχρεωτικές για όλες τις χώρες της ΕΕ.

Τα κράτη ενισχύουν τα μέτρα καταπίεσης και αστυνομικής παρακολουθήσης. Εντείνεται η ποινικοποίηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Η αντίδραση της αστικής τάξης και της αντίδρασης μπροστά στην πολλαπλασιασμό των μεγάλων συγκεντρώσεων, των καταλήψειων πλατειών και των κινητοποιήσεων εναντίον συμβόλων της ολιγαρχίας είναι η ποινικοποίηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Ανάμεσα στις χώρες που δέχονται την μεγαλύτερη επίθεση είναι η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία. Τα μέτρα λιτότητας που πηγαίνουν αυτές τις χώρες δεκαετίες πίσω, έρχονται το ένα μετά το άλλο. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρώπης, υπερεθνικοί οργανισμοί όπως το ΔΝΤ, η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλαν την παραίτηση εκλεγμένων κυβερνήσεων και την αντικάταστασή τους από κυβερνήσεις τεχνοκρατών, στην ουσία τραπεζιτών, υπαλλήλων εξαρτημένων απ’ την ολιγαρχία που τις υποστήριξαν τα ρεφορμιστικά και οπορτουνιστικά κόμματα.  Στην Ελλάδα, η τρόικα επέβαλε υπουργούς από κόμμα της «άκρας δεξιάς». Τούτο είναι μια ακόμη απόδειξη για τον βαθιά αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του μορφώματος που λεγεται Ευρωπαϊκή Ένωση και βρίσκεται στην υπηρεσία της ολιγαρχίας και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όπως η Γερμανία και η Γαλλία.

Οι τράπεζες θέλουν να πληρώσουν οι λαοί το χρέος που οι ίδιες δημιούργησαν και απαιτούν απ’ τα κράτη να τις βοηθήσουν τη στιγμή της κρίσης. Συνεχίζουν και τώρα να αυξάνουν αυτό το χρέος με τα τοκογλυφικά επιτόκια των δανείων που «παρέχουν» στα κράτη.

Η εργατική τάξη και οι λαϊκες μάζες της Ελλάδας δεν έχουν ευθύνη γι’ αυτό το χρέος το οποίο έχουν αποληρώσει αρκετές φορές μέσω της υπερεκμετάλλευσης, της καταλήστευσης του φυσικού πλούτου της, την εκποίηση της κληρονομιάς της  που έχουν αφεθεί στην απληστία των τραπεζών, των κερδοσκόπων, της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης και της διεθνούς χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας. Βρισκόμαστε σ’ αλληλεγγύη με τον λαό της Ελλάδας και την άρνησή του να πληρώσει το χρέος, την απόρριψή της λιτότητας και του «μνημονίου», της τελευταίας έκδοσης των μέτρων υπερ-λιτότητας που του έχουν επιβληθεί. Ο ελληνικός λαός έχει δείξει ξεκάθαρα την απόρριψή του σ’ όλα τα κόμματα που έχουν συμφωνήσει να υποταχθούν στις επιταγές της τρόικα: της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός τα έχει καταφέρει σχετικά καλύτερα από τους συμάχους (και, ταυτόχρονα, αντιπάλους) του στην ΕΕ. Το «Γερμανικό θαύμα», όμως, βασίζεται σε μια πολύ επιθετική πολιτική μείωσης μισθών και μαζικής υιοθέτησης ελαστικών και επισφαλών μορφών εργασίας στο εσωτερικό της χώρας. Δεδομένης της ολοένα και αυξανόμενης δυσαρέσκειας και της προθυμίας μεγάλου μέρους εργαζομένων από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να συμμετάσχει στο απεργιακό κίνημα, οι ιθύνοντες κύκλοι και η κυβέρνηση προτιμούν να διαπραγματευτούν με τις ηγεσίες των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων γύρω από μια συμφωνία που παγώνει τις αυξήσεις μισθών. Σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης θα ήθελαν περισσότερα και θα προτιμούσαν να εμπλακούν σε μεγαλύτερες και ευρύτερες συγκρούσεις με τις επιχειρηματικές καπιταλιστικές ενώσεις. Αυτή η κινητοποίηση που προυποθέτει την είσοδο των γερμανών εργαζομένων στον αγώνα, άρχισε με τους εργαζόμενους της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας ν’ αρνούνται να πληρώσουν για την κρίση και τα χρέη του καπιταλιστικού συστήματος.

Οι λαοί δεν ανέχονται την αλαζονεία της εκρποσώπου του γερμανικού ιμπεριαλισμού, Μέρκελ, και την πρόθεσή της να τους αναγκάσει να πληρώσουν για την κρίση υποστηρίζοντας, ταυτόχρονα, την λιτότητα που επιβάλλεται ανοιχτά στις πολιτικές άλλων χωρών. Το γεγονός ότι ο σύμμαχός της, ο Σαρκοζύ, απομακρύνθηκε απ’ την κυβερνητική εξουσία στη Γαλλία, πρώτα απ’ όλα  λόγω της ισχυρής κινητοποίησης του εργατικού κινήματος και των συνδικάτων, συμβάλλει στην απομόνωσή της.

Είναι ανάγκη, σήμερα, να κλιμακώσουμε την κινητοποίηση ενάντια στη διαβόητη Ευρωπαϊκή συνθήκη «Μέρκελ-Σαρκοζύ», να μεγαλώσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και ν’ αγωνιστούμε ενάντια στις εκστρατείες ξενοφοβίας και εθνικισμού που επιχειρούν να στρέψουν τον ένα λαό ενάντια στον άλλο. Τα κόμματα της «άκρας δεξιάς» παίζουν ενεργό ρόλο στ διάδοση αυτών των αντιδραστικών ιδεών. Διακυρήσουν το μίσος τους ενάντια στους μετανάστες και τους «ξένους» ενώ, παράλληλα, εκμεταλλεύονται την αυξανόμενη αποτυχία των παραδοσιακών της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας βγάζοντας λαϊκίστικους και εθνικιστικούς λόγους καλυμένους με κοινωνική φρασεολογία. Ο αγώνας ενάντια στην «άκρα δεξιά» σχετίζεται με την κινητοποίηση πλατειών μαζών ν’ αρνηθούν να πληρώσουν την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Έκρηξη κοινωνικής και πολιτικής διαμαρτυρίας

Η απόρριψη της λιτότητας συνεχίζει να μεγαλώνει σ ‘όλες τις χώρες. Τα αυθόρμητα απεργιακά κινήματα συνδέονται με το πλατύτερο κίνημα και οι γενικές απεργίες που οργανώνονται σε διαφορετικές χώρες κινητοποιούν εκατομμύρια εργάτες, νέους, άντρες και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.

Η νεολαία μπαίνει στην κοινωνική και πολιτική μάχη μαζί με την εργατική τάξη, τους άλλους εργαζόμενους και τις πολιτικές οργανώσεις. Οι νέοι εργάτες συνεισφέρουν τον δυναμισμό και το αγωνιστικό τους πνεύμα διαταράσοντας την πολιτική και πρακτική της ταξικής συμφιλίωσης και συνεργασίας.

Στο πεδίο των συγκεκριμένων αγώνων, η επιθυμία για ενότητα είναι μεγάλη. Τούτο φαίνεται στην δημιουργία προγραμμάτων που ενώνουν κόμματα, μέλη συνδικάτων και ενώσεων. Εμείς, τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα και οργανώσεις συμμετέχουμε ενεργά στη δημιουργία της αντίστασης μ’ όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις μας. Συμβάλλουμε με τις πολιτικές προτάσεις και τα πλαίσια αιτημάτων μας που αντανακλούν τους άμεσους πόθους των μαζών. Αυτή η πολιτική ενιαίου μετώπου αποτελεί μια επείγουσα και άμεση ανάγκη διότι πρέπει να οικοδομηθεί η ενότητα των εργατών και η ένωση όλων των στρωμάτων που είναι θύματα της πολιτικής της ολιγαρχίας για να υπάρξει αντίσταση στην πολιτική που θέλει να μας αναγκάσει να να πληρώσουμε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Στα προχωρημένα τμήματα, αναπτύσσεται η συνείδηση για μια παγκόσμια πολιτική εναλλακτική πρόταση σε ρήξη με τη σημερινή νεοφιλελεύθερη και σοσιαλ-φιλελεύθερη πολιτική της ολιγαρχίας.

Μεγαλώνει η επιθυμία για ενότητα όλων των δυνάμεων που αγωνίζονται ενάντια σ’ αυτή την πολιτική, ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και για μια επαναστατική αλλαγή στην κοινωνία. Βασιζόμενοι σ’ αυτόν τον πόθο, εργαζόμαστε για την οικοδόμηση μιας εναλλακτική πρόταση που έρχεται ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα.

Σ’ αρκετές χώρες, έχουν σχηματιστεί πολιτικά μέτωπα τα οποία έχουν αποστασιοποιηθεί απ’ τα σοσιαλιστικά και απ’ τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα οποία εναλλάσσονται στην εξουσία με τα κόμματα της δεξιάς. Μολονότι σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα πολιτικα μέτωπα περιορίζονται σε εκλογικές συμμαχίες, αγωνιζόμαστε ώστε να αποκτήσουν ρίζες στις μάζες και να τα μετατρέψουμε σε έμβρυα πραγματικών λαϊκών μετώπων. Σ’ αυτή την πολιτική του ενιαίου μετώπου, τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα δεν κρύβουν τις σημαίες τους. Συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και την πολιτική της κυριαρχίας, στην εκμετάλλευση των λαών και του πολέμου για τον έλεγχο των πρώτων υλών. Αγωνίζονται για έναν επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και διεξάγουν αγώνα για την πολιτική ενότητα, ενότητα στη δράσης, την ενότητα σε επίπεδο βάσης σ’ όλους τους τομείς και ενάντια στις οπορτουνιστικές θέσεις της ταξικής συμφιλίωσης.

Για το επόμενο διάστημα, συγκεντρώνουμε την προσοχή στους ακόλουθους στόχους κοινής πάλης:

·         Καταδίκη και πάλη ενάντια στη διαβόητη Ευρωπαϊκή συνθήκη «Μέρκελ-Σαρκοζύ» που έχει στόχο να εγγράψει στο σύνταγμα όλων των ευρωπαϊκών χωρών το νεοφιλελεύθερο δόγμα της «της μείωσης του δημοσίου χρέους» με το πρόσχημα της γενίκευσης της πολιτικής της λιτότητας.

·         Υποστήριξη και ανάπτυξη του κινήματος άρνησης πληρωμής του χρέους, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Καταδίκη και πάλη ενάντια στην ανάμειξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, της τρόικα. Ο ελληνικός λαός πρέπει να αφεθεί ελεύθερος ν’ αποφασίσει για τις πολιτικές επιλογές του.

·         Υποστήριξη του δικαιώματος κάθε λαού ν’ αποφασίσει αν θα παραμείνει ή όχι στην ευρωζώνη, χωρίς ανάμειξη, εκβιασμούς και πιέσεις απ΄ άλλες χώρες, προπαντός τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τους υπερεθνικούς οργανισμούς τους.

·         Ανάπτυξη της αλληλεγγύης με τους αγώνες των εργαζομένων, των λαών και των πολιτικών, των συνδικαλιστικών και κοινωνικών τους οργανώσεων στις χώρες της ΕΕ και σ’ άλλες χώρες του κόσμου που έρχονται αντιμέτωπες με την ίδια πολιτική.

Παρίσι, Μάης 2012

Σύσκεψη των κομμάτων και οργανώσεων της Ευρώπης, μελών της διεθνούς Σύσκεψης των μαρξιστικων-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων

Αλβανία (Κομμουνιστικό Κόμμα)

Δανία (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών - AKP)

Γαλλία (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών - PCOF)

Γερμανία (Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κόμματος - Arbeit Zukunft)

Ελλάδα (Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος 1918-55)

Ιταλία (Κομμουνιστική Πλατφόρμα)

Ισπανία (Κομμουνιστικό Κόμμα Μ-Λ)

Τουρκία (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα - TDKP)

Διαβάστε Περισσότερα »

Tην Κυριακή 1η Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί φέτος στο Άλσος του Αγίου Νικολάου Νάουσας η Πανελλήνια Συνάντηση ανταρτών του ΔΣΕ.

Tην Κυριακή 1η Ιουλίου 2012 θα πραγματοποιηθεί φέτος στο Άλσος του Αγίου Νικολάου Νάουσας η Πανελλήνια Συνάντηση ανταρτών του ΔΣΕ.

Διαβάστε Περισσότερα »

15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη

Το 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη θα διεξαχθεί 29-30/6 και 1/7 στο πρ. στρατόπεδο Παύλου Μελα.

Στο φεστιβάλ συμμετέχει με τραπεζάκι και υλικά η ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55.

Διαβάστε Περισσότερα »

16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

16^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

6-7-8 Ιουλίου, Άλσος Γουδί 

Το 16^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα γίνει και φέτος στο Άλσος Γουδί στις 7,8 και 9 Ιουλίου. Με κεντρικούς άξονες την οικονομική κρίση, τη διεύρυνση του καθεστώτος επισφάλειας και την άνοδο της ακροδεξίας αλλά και την μαζική διάθεση αντίστασης, την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών. Το φετινό Φεστιβάλ δεν θα είναι μόνο μια γιορτή. Θα είναι μια πράξη αντίστασης στο φόβο και την ανασφάλεια, θα είναι ένα εργαστήρι συνύπαρξης και αλληλεγγύης.

Στο φεστιβάλ συμμετέχει με τραπεζάκι και υλικά η ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55. 

Διαβάστε Περισσότερα »

Τα συγκοινωνούντα δοχεία των μοναρχοφασιστικών-ναζιφασιστικών κομμάτων (μέρος β')

Συνέχεια από το: Τα συγκοινωνούντα δοχεία των μοναρχοφασιστικών-ναζιφασιστικών κομμάτων


Σε συνέχεια του άρθρου που δημοσιεύσαμε στο φύλλο 369 (15-31/5/2012) συγκεντρώσαμε παρακάτω μετακινήσεις στελεχών και πολιτευτών της ΝΔ, ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι Έλληνες που συνέβησαν το διάστημα 1-15/6 λίγο πριν δηλαδή από τις βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου.

- Ο Γιώργος Κωνσταντινόπουλος, υποψήφιος βουλευτής Β’ Αθηνών με τον ΛΑΟΣ στις εκλογές της 6ης Μαΐου προσχώρησε στη ΝΔ (14/6)
- Ο πρώην υποψήφιος του ΛΑ.Ο.Σ Ηρακλείου Νίκος Κοσόγλου προσχώρησε στη Χρυσή Αυγή (13/6)

- Ο Χρήστος Μπρουζούκης υποψήφιος βουλευτής Καρδίτσας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στις εκλογές της 6ης Μαΐου προσχώρησε στη ΝΔ (13/6)
 - Οι Σωτήρης Γιώνας και Κώστας Καλογρίδης, μέλη της Κ.Ε. της ΟΝΝΕΔ προσχωρησαν στους Ανεξάρτητους Έλληνες (12/6)
- Η Ειρήνη Παπαγιάννη, υποψήφια βουλευτής Καβάλας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στις εκλογές της 6ης Μαΐου προσχώρησε στη ΝΔ (12/6)
- Ο δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και υποψήφιος βουλευτής με τους  Ανεξάρτητους Έλληνες Χάρης Αηδονόπουλος προσχώρησε στη ΝΔ (12/6)
- Η υποψήφια βουλευτής Σάμου, του ΛΑΟΣ Θεοδοσία Μπαξεβάνη προσχώρησε στη ΝΔ (12/6)
- Η υποψήφια βουλευτής του ΛΑΟΣ στην Πιερία, κ. Λεμονιά Γκιμπή ο υποψήφιο βουλευτή ΛΑΟΣ Πιερίας κ. Τσιουκάνη και ο πρώην πρόεδρος της νομαρχιακής ΛΑΟΣ Πιερίας κ. Δασκάλου  προσχώρησαν στη ΝΔ (11/6) 
- Ο Γιώργος Κεχαγιάς, υποψήφιος βουλευτής Πιερίας, με τους Ανεξάρτητους Έλληνες προσχώρησε στη ΝΔ (11/6) 
- Οι Κώστας Γιαννακούρης (πρώην πρόεδρος της ΝΕ του ΛΑΟΣ Κέρκυρας) και Νίκος Ψαρρός (πρώην γραμματέας της ΝΕ του ΛΑΟΣ Κέρκυρας) προσχώρησαν στη ΝΔ (8/6) 

Διαβάστε επίσης: Μοναρχοφασιστική ΝΔ – ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ: δυο συγκοινωνούντα δοχεία υπεραντιδραστικών

Διαβάστε Περισσότερα »

Να σταματήσει-καταργηθεί η χρηματοδότηση των κομμάτων από τους φόρους του λαού

Με απόφαση της Διακομματικής Επιτροπής υπό τον υπουργό Εσωτερικών Τάσο Γιαννίτση αποφάσισε να λάβουν τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα 10 εκατ. ευρώ ως ενίσχυση για τις δύο εκλογές-απάτη!

Οι έξι σχηματισμοί που εκπροσωπούνταν στο αστικό κοινοβούλιο και την Ευρωβουλή πριν την προκήρυξη των εκλογών του Μάη (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., "Κ"ΚΕ, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγοι Πράσινοι) έλαβαν εκτάκτως περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ, (2,2% του κρατικού προϋπολογισμού), τα οποία και θα τους διανεμηθούν το αμέσως προσεχές διάστημα βάσει των ποσοστών τους στις εκλογές του 2009.

Πιο συγκεκριμένα για τις εκλογές του Μάη 2012 το ΠΑΣΟΚ έλαβε περίπου 4 εκατ. ευρώ, η Ν.Δ. 3,4 εκατ. ευρώ, το "Κ"ΚΕ 750.000 ευρώ, ο ΛΑΟΣ 560.000 κ.ο.κ. Στο ποσό αυτό μάλιστα πρέπει να προστεθούν θεωρητικά και τα επιπλέον 6 εκατ. ευρώ, τα οποία αντιστοιχούν στον διαφημιστικό χρόνο τον οποίο η ΕΡΤ και τα ιδιωτικά κανάλια υποχρεούνται να διαθέσουν στο σύνολο των 10 κομμάτων που έχουν πλέον βουλευτική εκπροσώπηση.

Στις αρχές Απρίλη τα ίδια κόμματα  έλαβαν της τελευταίας δόσης του 2011 (περίπου 13,5 εκ. ευρώ) καθώς και της πρώτης και δεύτερης του 2012, της χρηματοδότησης των κομμάτων μέσω τροπολογίας που ήρθε λίγες μέρες μετά τα 7,7 εκατ. ευρώ που δόθηκαν στα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα από τους φόρους του λαού για "ερευνητικούς" σκοπούς.

Η συνολική κρατική χρηματοόδητηση που έλαβαν τα κόμματα (τακτική, για επιμορφωτικούς σκοπούς και εκλογική) είναι ΝΔ 11.238.739,14 ευρώ, ΣΥΡΙΖΑ 2.377.501,78  ευρώ, ΠΑΣΟΚ 14.446.670,54 ευρώ, "Κ"ΚΕ 3.279.640,65  ευρώ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 1.130.886,95  ευρώ, ΛΑΟΣ 2.693.185,94  ευρώ.

Το Μάη καθορίστηκε το ποσό, που θα λάβουν τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου δηλαδή το υπολειπόμενο 40% της εκλογικής χρηματοδότησης των εκλογών της 6ης Μαΐου, που ανέρχεται συνολικά στο ποσό των 4.148.000 ευρώ, βάση του ν.3023/2002. Πιο συγκεκριμένα για τις εκλογές του Ιούνη 2012 το ποσό κατανεμήθηκε ως εξής: ΝΔ 874.844,80 ευρώ,  ΣΥΡΙΖΑ 779.314,42 ευρώ, ΠΑΣΟΚ 611.642,74 ευρώ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 492.663,12 ευρώ, "Κ"ΚΕ 393.428,92 ευρώ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 323.624,24 ευρώ, ΔΗΜΑΡ 283.561,72 ευρώ, ΛΑΟΣ 134.242,58 ευρώ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 136.121,28 ευρώ, ΔΗΣΥ 118.556,18 ευρώ.

Για τις εκλογές του Ιούνη 2012 τους τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλει­ας αναλογούν μηνύματα αξίας: Στη Ν.Δ. 1.174.454,83 ευρώ, στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 1.045.482,87 ευρώ, στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. 821.183,80 ευρώ, στους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ 660.436,14¤, στο "Κ".Κ.Ε. 528.348,91 ευρώ, στο Λ.Σ. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 434.267,91 ευρώ, στη ΔΗ­ΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 380.685,36 ευρώ, στους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ 182.554,52 ευρώ, στο ΛΑ.Ο.Σ. 180.685,36 ευρώ.

Είναι προφανές ότι τα αστικά και ρεφορμιστικά  κόμματα παίρνουν χρήματα από τους φόρους του ελληνικού λαού (σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί και στο θέμα του δανεισμού των κομμάτων από τις τράπεζες και πως χρησιμοποιούν την κρατική χρηματοδότηση ως εγγύηση
για τα δάνεια αυτά). Οι επαναστάτες κομμουνιστές, οι μαρξιστές-λενινιστές-σταλινιστές, έχουν ως πάγια θέση τους την κατάργηση της απαράδεκτης κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα που προκύπτει από την κατάφωρη κλοπή των χρημάτων των πλατιών λαϊκών μαζών και συμβάλει στην επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης, ειδικότερα σήμερα που βιώνουμε τις συνέπεις της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 369, 15-31/05/2012

Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 369, 15-31/05/2012

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ.φύλ. 369 (15-31/5/2012)

- Ζοφερότερη εικόνα μετά τις εκλογές- Νέες δεύτερες εκλογές – ΑΠΑΤΗ για στήριξη-ανασύνταξη του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος που το μεγάλο ΚΟΣΤΟΣ θα πληρώσει και πάλι ο λαός με τους ΦΟΡΟΥΣ του
- Η 9η Μάη και ο αθεράπευτος χυδαίος αντισταλινισμός – αντικομμουνισμός της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας
- Καρλ Μαρξ - 194 χρόνια απ’ τη γέννησή του (5 Μάη 1818)
- Με την άμεση εποπτεία του Υπουργού Παιδείας της ΠΔΚΕ Πέτρου Κόκκαλη έγινε η συγκέντρωση και απομάκρυνση των παιδιών από τις εμπόλεμες ζώνες και η μεταφορά τους στις τότε λαϊκές δημοκρατίες
- Κυκλοφορεί το τεύχος 24 του περιοδικού "Ενότητα και Πάλη"
- Τα συγκοινωνούντα δοχεία των μοναρχοφασιστικών-ναζιφασιστικών κομμάτων


* Στην πρώτη σελίδα αναγράφεται 1-31/5 Β αντί για 15-31/5 για λόγους που έχουν να κάνουν με τη διακίνηση της εφημερίδα μέσω ταχυδρομείου.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ζοφερότερη εικόνα μετά τις εκλογές

Ζοφερότερη εικόνα μετά τις εκλογές

Ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης κατά του ξένου-ντόπιου κεφαλαίου

Μαχητικά καταπολεμήστε: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ – ΡΑΤΣΙΣΜΟ – ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟ

Αχαλίνωτη η δημαγωγία και προκλητικά τα ψεύδη ΟΛΩΝ των ΑΣΤΙΚΩΝ κομμάτων: Μεγαλοαστικών – Σοσιαλδημοκρατικών

Έξαλλο φασιστο-ρατσιστικό παραλήρημα του Α. Σαμαρά

Πέρα από τον αποπροσανατολισμό και την απομάκρυνση του λαού από τα κύρια προβλήματά του, την υπονόμευση των αγώνων για την υπεράσπιση των συμφερόντων του, την εκτόνωση της λαϊκής οργής και αγανάκτησης, αλλά και την υπεράσπιση των συμφερόντων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και πρωτίστως την εφαρμογή της τωρινής στρατηγικής ΕΠΙΛΟΓΗΣ του μεγάλου κεφαλαίου: ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, οι εκλογές των Μάη – Ιούνη αποτελούν και οι δυο ΑΠΑΤΗ.

Αν οι εκλογές του Μάη συνιστούσαν απλά απάτη ως προς την «λύση» των προβλημάτων της χρεοκοπημένης καπιταλιστικής οικονομίας και εκείνων των εργαζομένων, οι εκλογές του Ιούνη συνιστούν διπλή ΑΠΑΤΗ:

Πρώτο, συνιστούν ΑΠΑΤΗ επειδή αποκρύβουν από το λαό τον πραγματικό λόγο για τον οποίο αποφασίστηκαν οι νέες εκλογές που είναι ΕΝΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ: η στήριξη-ανασύνταξη του σάπιου και πλήρως χρεοκοπημένου αστικού πολιτικού συστήματος – στήριξη στην οποία πρωτοστάτησαν ΟΛΑ τα αστικά κόμματα (Μεγαλοαστικά – Σοσιαλδημοκρατικά) και ιδιαίτερα το σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ που πρώτο ζήτησε εκλογές στις 9 Μάη («Ρ», 10/5/2012, σελ. 6: «Εκλογές ΤΩΡΑ!») όταν ακόμα δεν είχαν εξαντληθεί οι διερευνητικές εντολές.

Δεύτερο, συνιστούν ΑΠΑΤΗ ως προς τη «λύση» των οποιωνδήποτε μεγάλων προβλημάτων της ντόπιας καπιταλιστικής οικονομίας που βρίσκεται σε ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, αλλά και πολύ περισσότερο ως προς την «λύση» των προβλημάτων ΕΡΓΑΤΙΑΣ-ΑΓΡΟΤΙΑΣ-ΝΕΟΛΑΙΑΣ και την «καλυτέρευση» της κατάστασης του Ελληνικού λαού.

Οι ανεκδιήγητοι πολιτικοί απατεωνίσκοι, αρχηγοί ΟΛΩΝ των ΑΣΤΙΚΩΝ κομμάτων (μεγαλοαστικών και σοσιαλδημοκρατικών) για να υφαρπάξουν την ψήφο του λαού επιδόθηκαν και επιδίδονται αυτές τις μέρες σε μια αχαλίνωτη δημαγωγία και πρωτοφανή εξαπάτηση των πλατιών λαϊκών μαζών, υποσχόμενοι «καλυτέρευση» της οικονομικής κατάστασης και της κατάστασης των εργαζομένων, κλπ για το μετά τις εκλογές χρονικό διάστημα, επιπλέον μιλούν για μια «άλλη» δήθεν «διαφορετική» οικονομική πολιτική και μάλιστα περισσότερο «φιλολαϊκή» με ταυτόχρονη παραμονή της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ (ΟΛΑ τα κόμματα είναι υπέρ της ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της χώρας σε Ευρώ – ΟΝΕ – ΕΕ).

Όμως με δεδομένα: την ΠΛΗΡΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ και τα σημερινά ερείπια της καπιταλιστικής οικονομίας, την ύπαρξη – διάρκεια της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης υπερπαραγωγής, τους ισχυρούς κλυδωνισμούς χωρών – μελών της Ευρωζώνης, κλπ, η κατάσταση της οικονομίας της χώρας και των πλατιών λαϊκών μαζών θα είναι κατά πολύ χειρότερη και ζοφερότερη το επόμενο χρονικό διάστημα, ενώ ήδη αναμένεται η εφαρμογή των προαποφασισμένων αντιλαϊκών μέτρων ύψους 15-16δις, αύξηση της μαζικής ανεργίας ξεπερνώντας το 1.500.000 (η δημαγωγία των 150.000 θέσεων εργασίας υπάρχει μόνο στα μυαλά σχιζοφρενών πολιτικών), αύξηση του εξωτερικού χρέους, κλείσιμο επιχειρήσεων κλπ κλπ.

Με ΔΕΔΟΜΕΝΗ την παραμονή της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει άλλη διαφορετική οικονομική πολιτική απ’ αυτή που τώρα εφαρμόζεται.

Πέραν των πρωτοφανών ψευδών για «καλυτέρευση» της ζωής του λαού κλπ, ακούγονται αυτές τις μέρες και φωνές περί «εθνικής υπερηφάνειας» που μόνο ειρωνικά γέλια προκαλούν: αν οι Παπανδρέου-Βενιζέλος κάθισαν προσοχή μπροστά στους Μέρκελ-Σαρκοζί και ο Σαμαράς έκατσε σαν «δαρμένο κουταβάκι» μπροστά στην Μέρκελ, το Νοέμβρη του 2011 ΟΛΟΙ μαζί Παπανδρέου – Σαμαράς – Καρατζαφέρης – Παπαρήγα – Τσίπρας – Κουβέλης, αλλά και οι 300 βολεμένοι (με εξαίρεση των Τ. Κουράκη) κάθισαν ΠΡΟΣΟΧΗ μέσα στο κοινοβούλιο της πρωτεύουσας της χώρας, αποδεχόμενοι την φασιστική ΑΝΑΜΙΞΗ των Μέρκελ – Σαρκοζί στα εσωτερικά της χώρας, επιδεικνύοντας έτσι ΟΛΟΙ τους μια χωρίς προηγούμενο επαίσχυντη ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΗ – ΞΕΝΟΔΟΥΛΗ στάση απέναντι στα «μεγάλα αφεντικά» της ΕΕ.

Τέλος, κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα ο ανίκανος, μα επικίνδυνος, τυχοδιώκτης αρχηγός της μοναρχοφασιστικής ΝΔ έχει επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές φασιστο-ρατσιστικό παραλήρημα που θυμίζει τα «ένδοξα χρόνια» της «εθνικοφροσύνης» της μοναρχοφασιστικής ΕΡΕ των δεκαετιών ’50-’60, ενώ η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα καθόλου δεν ενοχλείται γι’ αυτά, στρέφοντας τα άσφαιρα πυρά – συκοφαντίες της, αποκλειστικά και μόνο,  στους ομοϊδεάτες πρώην συντρόφους της, του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας αγχωμένη να αποτρέψει την διαρροή ψήφων προς αυτόν.

Διαβάστε Περισσότερα »

Νέες δεύτερες εκλογές – ΑΠΑΤΗ για στήριξη-ανασύνταξη του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος που το μεγάλο ΚΟΣΤΟΣ θα πληρώσει και πάλι ο λαός με τους ΦΟΡΟΥΣ του

Οι σοσιαλδημοκράτες Παπαρήγα – Τσίπρας – Κουβέλης «έβαλαν πλάτη» για το ξεπέρασμα της βαθιάς κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος με σημαιοφόρο το «Κ»ΚΕ που ΠΡΩΤΟ ζήτησε νέες δεύτερες εκλογές

Ανακοίνωση «Κ»ΚΕ (9/5/2012): «Εκλογές ΤΩΡΑ!» («Ρ», 10/5/2012 σελ. 6)

Οι εκλογές της 6^ης Μάη δεν «ανέβασαν» στον πρωθυπουργικό θώκο ούτε τον ανίκανο αρχηγίσκο της μοναρχοφασιστικής ΝΔ, υπερφίαλο, υπερεθνικιστή, τυχοδιώκτη Α. Σαμαρά μα ούτε οι διερευνητικές εντολές κατέληξαν στην συγκρότηση κυβέρνησης, παρατείνοντας έτσι το κυβερνητικό αδιέξοδο και την βαθιά κρίση του ολοκληρωτικά σάπιου, εντελώς αναξιόπιστου και πλήρως χρεοκοπημένου αστικού πολιτικού συστήματος.

Με τις νέες, δεύτερες, εκλογές επιχειρείται το «ξεπέρασμα» αυτής της βαθιάς κρίσης. Οι νέες εκλογές – που προφανώς ΔΕ θα λύσουν κανένα πρόβλημα των εργαζομένων και της χώρας ενώ το κόστος θα πληρώσουν οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι με τους ΦΟΡΟΥΣ τους – έχουν ως μοναδικό και αποκλειστικό στόχο την ανασύνταξη των κατακερματισμένων αστικών κομμάτων και το «ξεπέρασμα» της βαθιάς και ολόπλευρης κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Σε βοήθεια για το «ξεπέρασμα» αυτής της κρίσης κλήθηκαν από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, πρωτίστως απ’ τα μονοπώλια της ΕΕ, και τα τρία αστικά κόμματα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, τα οποία έσπευσαν να δώσουν την αναγκαία και εντελώς απαραίτητη, όπως ήταν αναμενόμενο, συμβολή τους. Ανταποκρίθηκαν αμέσως, ζητώντας νέες δεύτερες εκλογές. Εκείνο όμως που προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η ταχύτητα και η βιασύνη με την οποία η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα έσπευσε να ανταποκριθεί, βγάζοντας μάλιστα και ανακοίνωση, τρεις (3) μόλις μέρες μετά τις εκλογές της 6^ης Μάη και χωρίς να έχουν εξαντληθεί οι διερευνητικές εντολές, με τίτλο: «Εκλογές ΤΩΡΑ!» («Ρ», 10/5/2012 σελ. 6).

Η στάση της τόσο αδικαιολόγητης βιασύνης της ρεφορμιστικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ προκαλεί ένα μεγάλο ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ που απαιτεί απάντηση: Τι εκφράζει – κρύβεται πίσω απ’ αυτή την πολιτική δήλωση «Εκλογές ΤΩΡΑ!» - με δεδομένο ότι στις νέες εκλογές το «Κ»ΚΕ δεν πρόκειται να αυξήσει τα εκλογικά του ποσοστά, αλλά αντίθετα και με βάση τις δημοσκοπήσεις των πρώτων μετά τις εκλογές ημερών αυτά αναμένεται να μειωθούν - επιπολαιότητα και πολιτική αφέλεια για «αύξηση των ποσοστών» ή κάτι άλλο;

Προφανώς δεν πρόκειται ούτε για επιπολαιότητα ούτε για πολιτική αφέλεια «αύξησης των ποσοστών»: Αντίθετα η ηγεσία του «Κ»ΚΕ ανταποκρίθηκε ΠΡΩΤΗ – και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει – στις υποδείξεις-εκκλήσεις του ντόπιου-ξένου κεφαλαίου να βοηθήσει στο ξεπέρασμα της βαθιάς κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος, εκπληρώνοντας έτσι μία σημαντική, ανάμεσα σε πολλές άλλες, ΔΕΣΜΕΥΣΗ απέναντι στο κεφάλαιο σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο των δυσκολιών του και όξυνσης της ταξικής πάλης μπουρζουαζίας – προλεταριάτου.

Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο, πως και στην συγκεκριμένη περίπτωση – μαζί με αμέτρητες άλλες – η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ των ΑΣΤΙΚΩΝ πολιτικών κομμάτων (μεγαλοαστικών και σοσιαλδημοκρατικών) από το αστικό κράτος απ’ τους ΦΟΡΟΥΣ των εργαζομένων, αλλά και οι ΜΙΣΘΟΙ και οι ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ των βουλευτών δεν «πήγαν καθόλου χαμένες», «πιάνουν τόπο» προς όφελος βέβαια του μεγάλου κεφαλαίου και της εξουσίας του, ιδιαίτερα όταν αυτή διέρχεται βαθιά κρίση και είναι σε πολύ δύσκολες στιγμές σαν τις σημερινές.

Θα είχε ίσως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να υπάρξει μια σχετική τοποθέτηση του αρχιερέα του ρεφορμισμού χρουτσοφικού τροτσκιστή Μ. Μαΐλη, στην οποία να «διαφωτίζονται» - διαβεβαιώνονται οι εργαζόμενοι πως η σημερινή αστική τάξη και το κράτος της διαθέτουν αυτά τα χρήματα στα χρουστσοφικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα από τους ΦΟΡΟΥΣ των εργαζομένων για την «προώθηση» (!) της προλεταριακής επανάστασης (όλα, και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που «μπαίνουν» στην βουλή χρηματοδοτούνται από τους ΦΟΡΟΥΣ του λαού). Μια ανάλογη τοποθέτηση θα αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό «συμπλήρωμα» στην πρόσφατη απόφαση του Μ. Μαΐλη (=«Κ»ΚΕ) να ξεπλύνει και ΔΗΜΟΣΙΑ την ξενόδουλη αστική τάξη από δυο και πάνω αιώνες ΠΡΟΔΟΣΙΩΝ, επιτιθέμενος σε Ζαχαριάδη – ΚΚΕ επειδή η αστική τάξη «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της» και επειδή άδικα (!) τάχα κατηγορήθηκε για «προδοσία του έθνους» («Ρ», 7-8/1/2012, σελ. 13).

Η εργατική τάξη και πάνω από όλα οι επαναστάτες κομμουνιστές δεν πρέπει να ξεχνούν ότι τα χρουστσοφικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποτελούν ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ της αστικής τάξης και πως η ιστορική «πράξη απέδειξε πως οι παράγοντες του εργατικού κινήματος που ανήκουν στο οπορτουνιστικό ρεύμα είναι οι καλύτεροι υπερασπιστές της αστικής τάξης, χωρίς την καθοδήγηση των εργατών απ’ αυτούς η αστική τάξη δεν θα μπορούσε να σταθεί» (ΛΕΝΙΝ).

Διαβάστε Περισσότερα »