Η
Ολομέλεια της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών κομμάτων
και οργανώσεων (ICMLPO) πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στη Μαδρίτη με τη
συμμετοχή σχεδόν όλων των κομμάτων-μελών και των οργανώσεων από την
Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική και την Ασία.
Ανεργία και εξαθλίωση πλήττει εκατομμύρια εργάτες και εργάτριες,
ιδιαίτερα τη νεολαία και τις γυναίκες τόσο στις οικονομίες των ισχυρών ιμπεριαλιστικών
χωρών όσο επίσης και σε εκείνες των εξαρτημένων χωρών. Τα νεοφιλελεύθερα προγράμματα
και η πολιτική δε λύνουν τα μεγάλα προβλήματα του συστήματος και ακόμα περισσότερο
δε βελτιώνουν την κατάσταση της εργατικής τάξης και των λαών.
Νέα στρώματα των εργατών και των λαϊκών μαζών συμμετέχουν στον
αγώνα για τα δικαιώματά τους: η νεολαία, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι ξένοι
εργαζόμενοι για να υπερασπίσουν τις καταχτήσεις δεκαετιών. Αναπτύσσουν νέες μορφές
πάλης και ενότητας. Στην πάλη παίρνουν αξιόλογα διδάγματα τα οποία ανεβάζουν την
συνείδηση των πλατιών λαϊκών μαζών και συμβάλλουν στην επιτυχία της πάλης για την
υπεράσπιση των σκοπών τους, Τα πιο προοδευτικά στρώματα αγωνίζονται για το σοσιαλισμό.
Υπάρχει ένα πλατιά διαδεδομένο αίτημα, μια κραυγή, μια ιδέα ότι
το βάρος της κρίσης πρέπει να το επωμιστεί η τάξη που προκάλεσε την κρίση και όχι
τα θύματά της. Στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τη Λατινική Αμερική οι εργαζόμενοι στρέφονται
κατά της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, των περικοπών στον ιδιωτικό τομέας και
την εξαθλίωση. Στις Αφρικανικές χώρες νότιας της Σαχάρας οι λαοί αγωνίζονται στα
πεδία των μαζών ενάντια στους ιμπεριαλιστές-ληστές. Στην Ασία οι εργαζόμενες μάζες
αναπτύσσουν μεγάλα απεργιακά κινήματα και κάνουν μια ηρωική αντίσταση ενάντια στην
στρατιωτική καταπίεση του ιμπεριαλισμού.
Ιδιαίτερη σημασία έχει προσλάβει ο αγώνας των αραβικών λαών.
Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και οι γυναίκες συμμετέχουν μαχητικά και μαζικά στις διαδηλώσεις
ενάντια στις μισητές διχτατορίες τις οποίες ανέτρεψαν και οι οποίες ήταν συνδεδεμένες
με τον ιμπεριαλισμό, όπως συνέβη στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Αυτός ο αγώνας πυροδότησε
μαχητικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων μαζών και σε άλλες χώρες όπως το Μπαχρέιν,
η Υεμένη, η Ιορδανία, το Μαρόκο, η Αλγερία.
Υπογραμμίζουμε το ρόλο του ΚΚ Εργατών Τυνησίας (PCOT) στην ανάπτυξη της πολιτικής
επανάστασης και για τη συνέχιση της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού και
την αλλαγή των κοινωνικών και οικονομικών δομών της χώρας. Σε αυτό το προτσές το
PCOT εκπληρώνει την ιστορική
του ευθύνη και δίνει μια επαναστατική πολιτική κατεύθυνση.
Καταδικάζουμε αποφασιστικά την
ιμπεριαλιστική στρατιωτική επέμβαση (Γαλλίας, Μεγ. Βρετανίας, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ) ενάντια
στην Λιβύη, την καταστροφή της χώρας που έχει οδηγήσει στη δολοφονία περισσότερων
των 50.000 αμάχων. Η ιμπεριαλιστική επίθεση έγινε και δικαιολογήθηκε με το πρόσχημα
της “υπεράσπισης της ελευθερίας και δημοκρατίας των Λίβυων”, ενώ στην πραγματικότητα
αφορά το ξαναμοίρασμα των αποθεμάτων πετρελαίου και νερού της Λιβύης και επιπλέον
με σκοπό να πνιγεί στο αίμα ο πόθος για ελευθερία όλων των αραβικών λαών.
Με αυτό το σκοπό επιτέθηκαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στον πρώην σύμμαχό τους Καντάφι και τον ανέτρεψαν, όμως δε μπορούν να στραγγαλίσουν τον αναπτυσσόμενο αγώνα του Λιβυκού λαού για ελευθερία.
Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προσποιούνται ότι θέλουν να σταματήσουν την στρατιωτική επίθεση στη Συρία –και στοχεύουν ταυτόχρονα το Ιράν. Για μια ακόμα φορά εκμεταλλεύονται τις δίκαιες ελπίδες και την πάλη των εργατών, των λαών και της νεολαίας για την καταχτηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Οι εργάτες, οι λαοί, η νεολαία όπως επίσης οι επαναστάτες και οι κομμουνιστές απορρίπτουν αυτές τις θανάσιμες επιδιώξεις. Εμείς υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση! Η τύχη της Συρίας είναι υπόθεση των εργαζομένων και της Συριακής νεολαίας.
Παρόλο που διαπράχθηκαν ωμότητες και οι άνθρωποι υπέφεραν πολύ ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη συνεχίζεται, θα καταλήξει στο βάλτωμα των ιμπεριαλιστών κατακτητών από τα ισχυρά χτυπήματα που θα δεχθεί από την ηρωική αντίσταση. Εμείς καταδικάζουμε αποφασιστικά την ιμπεριαλιστική στρατιωτική επίθεση και υπερασπίζουμε αποφασιστικά τον αγώνα ενάντια στην κατοχή.
Εμείς υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της αυτοδιάθεση τους Παλαιστινιακού λαού, την ηρωική του πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό και το δικαίωμα αναγνώρισης του κράτους του από τα Ηνωμένα Έθνη.
Τα εξωτερικά χρέη εμποδίζουν την ανάπτυξη των εξαρτημένων χωρών και συμπαραστεκόμαστε στην δεινή κατάσταση των εργαζομένων μαζών. Το μεγάλο ύψος των χρεών αγγίζει και τις ίδιες τις ΗΠΑ, οι οποίες πριν από λίγο καιρό ξεπέρασαν το επιτρεπτό ανώτατο όριο χρέους. Αυτή η αδυναμία πληρωμής των χρεών ξεπεράστηκε, αφού επεκτάθηκαν τα «νόμιμα» όρια –σε βάρος των μισθών, των συντάξεων, της υγείας, της παιδείας καθώς και των άλλων κοινωνικών παροχών. Αυτά τα μέτρα στρέφονται και κατά των ίδιων των καπιταλιστών αφού εντείνουν σε διεθνές επίπεδο την κρίση. Στην Ελλάδα συγκαλύπτουν την χρεοκοπία με το να την παρουσιάζουν απέναντι στους εργαζόμενους σαν κάτι το καλό που όμως οδηγεί σε αύξηση του εξωτερικού χρέους. Τα εξωτερικά χρέη είναι αναπόφευχτα και παράνομα. Οι εργαζόμενοι δε συμφώνησαν ποτέ με αυτά και έχουν ήδη πληρωθεί πολλαπλάσια. Γι’ αυτό όλα τα στρώματα των εργαζομένων, ο λαός και οι επαναστάτες απαιτούν αποφασιστικά δυναμικά: Καμία πληρωμή των χρεών!
Τα κόμματα και οι οργανώσεις της διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κόμματών και Οργανώσεων, άλλες πολιτικές και μαζικές οργανώσεις υποστηρίζουν αποφασιστικά μια διεθνή καμπάνια για τη διαγραφή των εξωτερικών χρεών της Τυνησίας.
Η ανάπτυξη της πάλης των εργατών και των λαών, η αντίσταση ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, τα αιτήματα για ελευθερία και δημοκρατία που εμφανίζονται σε διαφορετικό βαθμό σε όλες τις χώρες επαναφέρουν στην εργατική τάξη τον ηγετικό της ρόλο και αποκαλύπτουν γυμνή την αντίφαση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Γύρω από την εργατική τάξη συσπειρώνονται και άλλα λαϊκά στρώματα (μαθητές, φοιτητές, γυναίκες, άνεργοι, απασχολούμενοι στον τομέα των δημόσιων υπηρεσιών…). Συσπειρώνονται όλοι μαζί και υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στις επιθέσεις του ιμπεριαλισμού και την καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Η απώλεια του κύρους των αστικών θεσμών και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ιδιαίτερα όμως η πάλη της εργατικής τάξης συμβάλλει στο να αποκαλυφθεί καλύτερα η πραγματική φύση της αστικής δημοκρατίας και των καπιταλιστικών θεσμών και ταυτόχρονα των υπηρετών τους, να ξεσκεπαστούν οι οπορτουνιστές και οι ρεβιζιονιστές. Κάτω από αυτές τις συνθήκες μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας αναζητούν εναλλακτικές λύσεις και διέξοδο. Εμείς οι προλετάριοι επαναστάτες πρέπει να παίξουμε έναν ανάλογο δυναμικό ρόλο: Να καταγγείλουμε την φύση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Το ρόλο των τάξεων και να εξηγήσουμε τις μεταξύ τους συγκρούσεις, τον προδοτικό ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, της εργατικής αριστοκρατίας, να αποκαλύψουμε την καταστροφική δράση του οπορτουνισμού και πρωτ’ απ’ όλα να αμφισβητήσουμε την κατεύθυνση που δίνουν στην οργάνωση και στον αγώνα των εργαζομένων μαζών και της νεολαίας.
Σε αυτό το προτσές είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί μια ταξική μαχητική συνδικαλιστική δουλειά, η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος και των συνδικάτων, η ενότητα δράσης και οι δικές μας προτάσεις για ένα μαχητικό πρόγραμμα. Με αφετηρία την εργατική τάξη και τους αγώνες της, πρέπει να εργαστούμε για την ενότητα του λαϊκού κινήματος, για την συμμετοχή των αγροτικών μαζών, της νεολαίας, των λαών και των καταπιεσμένων εθνοτήτων. Σε ένα μέτωπο και με υψωμένες γροθιές να αντιπαρατεθούμε στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, κρατώντας ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού.
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα αντιμετωπίζει την πρόκληση της καταπολέμησης της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και την αποφασιστικότητα να οριοθετήσει τις θέσεις μεταξύ επανάστασης και ρεφορμισμού.
Οι προϋποθέσεις για την επαναστατική πάλη των εργατών και των λαών είναι ευνοϊκές και αύριο θα είναι ακόμα καλύτερες. Η σημερινή κατάσταση δείχνει καθαρά την αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης και μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα καταδεικνύουν τη δυνατότητα διοργάνωσή της. Τα κόμματα και οργανώσεις μας επαναβεβαιώνουν την απόφαση να οργανώσουν και να πραγματοποιήσουν την επανάσταση.
Επιβεβαιώνοντας το προλεταριακό διεθνισμό εκφράζουμε τη μαχητική αλληλεγγύη προς τους εργάτες και τους λαούς που αγωνίζονται σε όλο τον κόσμο.
Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!
Μαδρίτη, Οχτώβρης 2011
Αλβανία (Κομμουνιστικό Κόμμα)
Βραζιλία (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα)
Μπουρκίνα Φάσο (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Volta)
Δανία (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών - AKP)
Δομινικανή Δημοκρατία (Κομμουνιστικό Κόμμα της Εργασίας)
Εκουαδόρ (Μαρξιστικό-λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα)
Γαλλία (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών - PCOF)
Γερμανία (Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κόμματος - Arbeit Zukunft)
Ελλάδα (Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος 1918-55)
Ιράν (Εργατικό Κόμμα, Toufan)
Ιταλία (Κομμουνιστική Πλατφόρμα)
Μεξικό (Κομμουνιστικό Κόμμα Μ-Λ)
Μαρόκο (Δημοκρατικός Δρόμος)
Ισπανία (Κομμουνιστικό Κόμμα Μ-Λ)
Τυνησία (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών)
Τουρκία (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα - TDKP)
Βενεζουέλα (Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου