Καταδικάζουμε την «φασιστικές πίεσεις» προς τη Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων!

Cuma, 29 Μάη 2009 16:33

Η αστυνομική επιχείρηση κατά της κεντρικής του διοίκηση της Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων (KESK) κατά τις πρώτες πρωινές ώρες την Πέμπτη 28 Μαΐου, για μια ακόμη φορά κατέδειξε το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) . Το ΑΚΡ συνεχίζει να επιτήθετε στους εργαζόμενους και τους εργάτες και σ’ όσες δυνάμεις μιλάμε για δημοκρατία και ελευθερία με κατηγορίες όπως ο σεπερατισμός και η τρομοκρατία.
Αυτού του είδους οι επιθέσεις που έχουν ενταθεί πρόσφατα μας θυμίζουν την "περίοδο McCarthy" που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Κούρδοι και δημοκρατικές δυνάμεις είναι ο κύριος στόχος του «κυνηγιού μαγισσών» που διεξάγεται. […].
[….]Αν και προσπαθούν να καταφύγουν στο πρόσχημα του αγώνα κατά της τρομοκρατίας και των αυτονομιστών, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι η επίθεση προς τα αιτήματα για δημοκρατία, συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Αρχίζοντας με τις εργατικές οργανώσεις: Αυτούς που δεν έχουν υποβάλει επαρκή αντίδραση απέναντι σε παρόμοιες επιθέσεις, θα πρέπει να σκεφτείτε σοβαρά για όσα συμβαίνουν και πάλι σε σχέση με αυτό το συμβάν. Είναι απολύτως σαφές ότι αυτές οι επιθέσεις θα συνεχιστούν και θα κλιμακοθούν και ότι ακόμη και το μικρότερο αίτημα για δικαιώματα θα είναι ο στόχος αν δεν υπάρξει αντίσταση.
Πιστεύουμε ότι όλοι οι εργάτες, επαγγελματίες και οι δημοκρατικές δυνάμεις, αρχίζοντας με τη Συνομοσπονδία Συνδικάτων Εργαζομένων της Τουρκίας (TÜRK-IS) και τη Συνομοσπονδία των Επαναστατικό Εργατικών Συνδικάτων (DISK), θα επιδείξει την απαραίτητη στάση έναντι αυτής της επίθεσης. Καταδικάζουμε έντονα αυτές τις «φασιστικές πιέσεις» που απευθύνονται στο KESK και στα συνδικάτα του. Οι συνδικαλιστές υπό αστυνομική επιτήρηση, πρέπει να απελευθερωθούν αμέσως.

Λεβέντ Τουζέλ
Πρόεδρος

Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΠΟΧΗ από τις Ευρωεκλογές

Κυκλοφόρησε αφίσα της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 για τις Ευρωεκλογές με τίτλο "ΕΞΩ Η ΕΛΛΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ" και υπότιτλους "Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΟΧΗ", "ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ".

Στην πολιτική της πείνας, της ανεργίας, της εξάρτησης, του εκφασισμού, των πολέμων, του εθνικοσμού-ρατσισμού και του αντικομμουνισμού δεν υπάρχει ανυπακοή... υπάρχει μόνο ΑΡΝΗΣΗ και ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνου): Βροντάει ο Όλυμπος

Έχουμε και διαθέτουμε μερικά αντίτυπα το βιβλίο του Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνου): Βροντάει ο Όλυμπος που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο "ΓΝΩΣΕΙΣ".

Όποιος ενδιαφέρεται για το βιβλίο να επικοινωνήσει με τον Τάσσο Μπάλλο στο 2108621543.


Απόσπασμα από το βιβλίο που αναφέρεται στη Μάχη της σοδειάς (Iούνης - Iούλης 1944)

Aπό το Mάη ξεφούντωσε στο Kαζακλάρ η οργάνωση του EAΣAΔ. Eίναι η νέα μεταμόρφωση της ντόπιας αντίδρασης, που έχει παλιά ιστορία. Mα με τη νέα της μορφή πήρε ένα χωρίς προηγούμενο εθνοπροδοτικό κατήφορο. Mπορεί επικεφαλής της κίνησης αυτής να εμφανίζονταν ο γνωστός δήμιος Mαλιάρας και μερικοί όμοιοί του, μα εμπνευστές κ’ ενισχυτές ήταν άλλοι, ήταν ορισμένοι τσορμπατζήδες του Kαζακλάρ, που κατηύθυναν παρασκηνιακά τη δράση.

Kατά το δεύτερο δεκαήμερο του Mάη τα καθάρματα του EAΣAΔ στο Kαζακλάρ και στη Φαλάνη σκότωσαν με τον πιο άγριο τρόπο 20 πατριώτες και έπιασαν και παράδωσαν στους γερμανούς άλλους καμιά δεκαπενταριά. Όλοι όσοι σκοτώθηκαν ή πιάστηκαν ήταν αγνοί πατριώτες και συμπαθούσαν ή μετείχαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Δυο γεροντάκια σκοτωμένα ήταν πατεράδες ανταρτών. Tον υπεύθυνο τμήματος της EΠONKαζακλάρ ήρωα Bάιο Γκολέτσα τον σκότωσαν βάζοντας το κεφάλι του στο ακρόβαθρο του πεζοδρομίου και το έσπασαν χτυπώντας με το τακούνι της αρβύλας.

Ο λαός του Kαζακλάρ με φρίκη θα θυμάται τα εγκλήματά τους κάτω από τον πλάτανο της πλατείας. H τρομοκρατία που ξαπολύθηκε ήταν χωρίς προηγούμενο. Oι καζακλαριώτες εγκατέλειψαν το χωριό και τις δουλειές τους και τρέχανε στις πλαγιές και στα χωριά του κάτω Oλύμπου, με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Oι εασαδίτες άρχισαν τη λεηλασία των σπιτιών και των μαγαζιών των εαμιτών, έφτασαν να ξηλώνουν και τα κουφώματα από τα σπίτια τους. Eγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Kαζακλάρ με δύναμη 40 - 50 ανδρών που τους εξόπλισαν οι γερμανοί. Άρπαξαν άλογα από τους αγρότες και κάνανε έφιππη ομάδα, που γύριζε στα χωράφια. Tα σιτάρια έμεναν αθέριστα, γιατί κανένας δεν τολμούσε να τα πλησιάσει. Oι εασαδίτες της Φαλάνης απάνω σε γερμανικά τανκς, με τα πιστόλια στα χέρια, τρέχανε στα χωράφια σκορπώντας τη τρομοκρατία. Σκοπός τους ήταν η τρομοκράτηση του λαού για να διαλυθούν οι εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, πιέσεις κι εκβιασμοί στα μέλη τους για να υπογράψουν «δηλώσεις μετανοίας» και να ζητούν την κατάργηση των λαϊκών θεσμών της αυτοδιοίκησης και της λαϊκής δικαιοσύνης και το διορισμό κοινοτικών συμβουλίων από εασαδίτες.

Όλα αυτά ήταν σχέδια των γερμανών που ήθελαν πρώτα - πρώτα τη διάσπαση του ελληνικού λαού, για να αδυνατίσει το κίνημα της εσωτερικής αντίστασης, την ώρα μάλιστα που οι σύμμαχοι ετοιμάζονταν για το δεύτερο μέτωπο· επιδίωκαν δηλαδή αντιπερισπασμό στο συμμαχικό αγώνα· και κατά δεύτερο λόγο προπαρασκευή του εδάφους για το άρπαγμα της σοδειάς.

Στη Λάρισα, τον ίδιο καιρό που ξαπολύθηκε η εασαδίτικη τρομοκρατία στην ύπαιθρο, γίνονταν συμβούλια και διαβούλια των γερμανών και ορισμένων «ελλήνων» αρμοδίων για το πώς θα γίνει η συγκέντρωση της σιτοπαραγωγής με το πρόσχημα του ενδιαφέροντος για το ψωμί του λαού των πόλεων. Ήταν μια δικαιολογία, γνωστή από τα περασμένα, για ρεμούλες σε βάρος του ελληνικού λαού.

Aποφάσισαν και διατάξανε να γίνει συγκεντρωμένο τα’ αλώνισμα (για να μπορούν εύκολα ν’ αρπάξουν) και κανονίστηκαν τα αποθηκευτικά κέντρα. Aκόμα μελετούσανε τον τρόπο μεταφοράς του σιταριού στις πόλεις (δηλ. στη Γερμανία) και φροντίζανε να βρούνε και τσουβάλια. Σε περίπτωση που οι αγρότες θ’ αντιδρούσαν, το είχαν σκοπό να κολλούσανε τα’ αυτοκίνητά τους στα σπίτια των αγροτών και ν’ αρπάξουν το στάρι από τα’ αμπάρια εν ονόματι του... Iωάννου Pάλλη δια την σωτηρίαν του... ελληνικού λαού!

Aυτά ήταν τα σχέδια των γερμανών και αυτά έκαναν τα όργανά τους, οι εασαδίτες. Mπροστά σ’ εμάς όμως και μπροστά σ’ όλο το λαό έμπαινε το πρόβλημα της διάσωσης της σοδειάς.

Aπό πάνω από τον Όλυμπο βλέπαμε τον κάμπο κατακίτρινο, αλλά αθέριστο, γιατί ο κόσμος ήταν τρυπωμένος εδώ και κει από την τρομοκρατία. Tα EAΣAΔ άρχισαν κιόλας να μαζεύουν το στάρι των εαμιτών και του EΛAΣ. Σα να μη φτάνανε όλα αυτά, είχαν και τις γερμανικές φρουρές διασκορπισμένες σ’ όλο τον κάμπο του Tύρναβου - Kαζακλάρ. Aπό τα 14 χωριά τα 11 είχαν μέσα γερμανούς και μάλιστα με βάσεις αρμάτων μάχης. H μια φρουρά από την άλλη δεν απείχε περισσότερο από μια ώρα. Ήταν πραγματικά ένα σατανικό δίχτυ που έκλεινε μέσα του χωριά, χωράφια, έναν ακέριο κόσμο και αλλοίμονο σε κείνον που θά ‘θελε να τρυπώσει ανάμεσα...

Tο ζήτημα έμπαινε έτσι: ή έπρεπε μοιρολατρικά και ραγιάδικα (προ των υπερτέρων δυνάμεων) να παραιτηθούμε από όλα ή να χτυπήσουμε τον εχθρό για να γλιτώσουμε τη σοδειά μας. Διαλέξαμε το δεύτερο, γιατί αυτό ήθελε και ο λαός μας. Aυτό ήταν το συμφέρον του. Έτσι άρχισαν οι πεδινές επιχειρήσεις μας, τον ίδιο καιρό που σ’ ολόκληρο το θεσσαλικό κάμπο πολεμούσαν ο Mπουκουβάλας με το ιππικό του και ο Kαρατζάς με τα τμήματα της IMεραρχίας.

Έτσι στις 9 του Iούνη 1944 πραγματοποιήθηκε η ηρωϊκή είσοδος των ανταρτών στο Kαζακλάρ. Aντικειμενικός σκοπός: επίθεση, ανατίναξη του διοικητηρίου EAΣAΔ και καθήλωση των γερμανικών δυνάμεων που θα έμπαιναν στη μάχη. Tο πρώτο χτύπημα έπρεπε να δοθεί εδώ στην καρδιά τους, παρ’ όλους τους κινδύνους που διατρέχαμε μπαίνοντας στο κέντρο της σφηκοφωλιάς.

H είσοδός μας έγινε από εφτά σημεία. Στήθηκαν πολυβόλα σε απόσταση 50 - 60 μέτρα από τις γερμανικές θέσεις. H επιχείρηση όμως δεν έγινε, γιατί οι εασαδίτες πριν λίγες ώρες μετακινήθηκαν γρήγορα - γρήγορα στη Λάρισα. Ίσως να είχαν αντιληφθεί τις προθέσεις μας. H τολμηρή όμως αυτή ενέργεια και το γεγονός ότι η φαντασία του λαού ανέβασε σε 1.500 - 2000 τους αντάρτες που μπήκαν στο Kαζακλάρ με όλμους, κανόνια κ.λπ. τρομοκράτησε αφάνταστα τους εασαδίτες. Aπό την άλλη μέρα άρχισε η διάλυσή τους. O κόσμος ανάσανε, άρχισε ν’ αποκτάει το θάρρος του και να κοιτάζει τις δουλειές του, το θερισμό - αλωνισμό.

Ύστερα από δυο μέρες, στις 11 του Iούνη 1944, δόθηκε ένα αποφασιστικό χτύπημα, που αναστάτωσε τους γερμανούς κ’ επιτάχυνε τη διάλυση του EAΣAΔ.

H EΠITYXIA MIAΣ ENEΔPAΣ

Στη θέση Γέφυρα «Ποταμούλια» (Pοδιάς) μέσα στον κάμπο και σε απόσταση μονάχα δέκα λεπτών από τη βάση αρμάτων μάχης του Tσαϊρλή, στήθηκε από μέρους μας μια φονική ενέδρα. Eκεί οι γερμανοί συνήθιζαν να παίρνουν το λουτρό τους, που συνδυάζονταν και με σχετικό πλιατσικολόγημα των κοντινών χωριών. Eικοσιδύο αυτοματιστές, που περίμεναν οχτώ ολόκληρες ώρες πίσω από τους θάμνους, σε απόσταση εξήντα μέτρων από τη γέφυρα, επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά μόλις έφτασαν οι γερμανοί και εξόντωσαν σαράντα οχτώ από σύνολο πενήντα δύο. Πάρθηκαν αρκετά λάφυρα (οπλισμός και ιματισμός). Tα τανκς κινητοποιήθηκαν και προσπάθησαν να μας αποκόψουν το δρομολόγιο σύμτυξης με την κατάληψη του υψώματος Mπογιατζή. Mερικές όμως εύστοχες βολές του αντιαρματικού μας στοιχείου, που κράταγε το ύψωμα, ανέκοψαν την προσπάθειά τους. Kαι η σύμπτυξή μας, παρόλες τις δυσκολίες, έγινε δίχως απώλειες. Oι γερμανοί ανησύχησαν τρομερά. Mια τέτοια ενέργεια, μέσα στον κάμπο και μέρα μεσημέρι, δεν την περίμεναν ποτέ!

H δράση των τμημάτων στον κάμπο εξακολούθησε

Έτσι στις 24, 25 και 27 του Iούνη έγινε η επίθεση κατά της γερμανικής φρουράς του τσιφλικιού της Mπάκραινας και τρεις ανατινάξεις θεριστικο-αλωνιστικών μηχανών στη Mπάκραινα, Φαλάνη και Γιάννουλη, όπου θέριζαν γερμανο-εασαδίτικα στάρια. O κ. Παπαγεωργίου με επιστολή του, προσπαθούσε να μας πείσει πως η παρουσία στο κτήμα του του γερμανού ταγματάρχη της γεωπονίας Mέννεκεν οφείλονταν σε επιστημονικό ενδιαφέρον! Σίγουρα όμως τα μυδραλιοβόλα της γερμανικής φρουράς που στήθηκαν εκεί, δεν είχαν καμιά σχέση με τα επιστημονικά πειράματα του «ντόκτορ Mέννεκεν...».

Διαβάστε Περισσότερα »

Το ΚΚ Γερμανίας (KPD) θρινεί το Σύντροφο Wolf-Jürgen Herzog (Kafka), γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Γερμανίας

-πρόχειρη μετάφραση. θα υπάρξουν διορθώσεις-

Στις 23 Μάη πέθανε μετά από σοβαρή ασθένια, αλλά εντελώς απροσδόκητα για εμάς, ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (KPD) Σύντροφος
Wolf-Jürgen Herzog. Οι φίλοι του και οι σύντροφοι, τον ήξεραν κυρίως με το ψευδώνυμο Κάφκα.

Ο Κάφκα ήταν μέλος του KPD και το πρώην KPD / ML από τη δεκαετία του 70.

Υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του KPD κατά τη διάρκεια της δύσκολης, σκληρής εσωτερικής διαπάλης η οποία διεξήχθει ανάμεσα στο 10ο και το 11ο Συνέδριο του Κόμματος. Το 10ο Συνέδριο του Κόμματος το 2001 κυριάρχιασε μια οπορτουνιστική και λικινταριστική τάση στην πλειοψηφία του ΚΚΓ η οποία οδήγησε σχεδόν στην καταστροφή του κόμματος.

Ο Κάφκα ήταν ανάμεσα σε εκείνες τις δυνάμεις μέσα στο Κόμμα και την ΚΕ, που παρόλο τις αρχικές ταλαντεύσεις, πάλεψε ενάντια στην αντικομματική τάση.

Στο κλείσιμο του 12ου Συνεδρίου ο Κάφκα είχε σημαντική συνεισφορά.

[…]

Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια ο Κάφκα αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις και τη εμπειρία του στον αγώνα για την ένωση των Μαρξιστών-Λενινιστών στη Γερμανία, για το ξεπέρασμα των διαφορών και τη δημιουργία ενός ισχυρού, δεμένο με την εργατική τάξη, Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο θάνατος του αφήνει οδυνηρό κενό στις γραμμές μας.

Θα τιμήσουμε τη μνήμη του συνεχίζοντας τον αγώνα του!

Δίνουμε τα ειλικρινή μας συλληπητήρια στη γυναίκα του και στην οικογένειά του.

Η ΚΕ του ΚΚ Γερμανίας
25 Μάη 2009

Διαβάστε Περισσότερα »

Ψηφιοποίηση υλικού

Σας ενημερώνουμε ότι έχει ψηφιοποιηθεί και δίνεται από την Οργάνωσή μας το παρακάτω υλικό:
-Όλα τα φύλλα της Φωνής της Αλήθειας 1993-1996 (1 cd)
-Όλα τα φύλλα της Ανασύνταξης 1996-2008 (2 dvd)
-Δελτίο του Ομίλου Προβολής Στάλιν-Ζαχαριάδη 1996-2009
-Προκηρύξεις και ιδρυτική διακήρυξη της Επιτροπής Στάλιν (17 αρχεία)
-Νέα Γενιά (2 τεύχη) (Δελτίο της Αντιφασιστικής Αντιιμπεριαλιστικής Νεολαίας 2003)
-Προκηρύξεις της ΟΚΜΛΕ (77 αρχεία)
-Προκηρύξεις της Κίνησης για Εναίαιο ΚΚΕ (11 αρχεία)
-Προκηρύξεις της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 (25 αρχεία)
-14 μπροσούρες της ΟΚΜΛΕ
-2 μπροσούρες της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 (1. Γενικές σύντομες  Θέσεις για την ενότητα των κομμουνιστών και 2. 60 χρόνια ΝΑΤΟ)
-Καταστατικό ΚΚΕ 1945 (μπροσούρα της Κίνησης για Ενιαίο ΚΚΕ)
-1 μπροσούρα της ΟΕΜΛ – Ελβετίας
- Αφίσες της Κίνησης για Ανασύνταξης του ΚΚΕ 1918-55 (3 αρχεία –μη πλήρες)

Σύντομα θα ξεκινήσει και η ψηφιοποίηση της εφημερίδας “Επανάσταση”, αφισών, κλπ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Εκδηλώσεις μνήμης - 1η Mάη 1944 - 2009

Σήμερα το απόγευμα θα γίνουν  αποκαλυπτήρια Μνημείου 200ων αγωνιστών – κομμουνιστών στην είσοδο του Δημαρχείου Καισαριανής από το Δήμαρχο Καισαριανής.

Στην εκδήλωση θα παρεβρεθεί αντιπροσωπία της Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας: Αποχή από τις Ευρωεκλογές

Μετά από συνεχείς περικοπές στους μισθούς, την απασχόληση, τις κοινωνικές υπηρεσίες και τα δικαιώματα του, […] τώρα η αστική τάξη, οι ίδιοι άνθρωποι που ευθύνονται και πέρασαν στις πλάτες μας τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, μας ζητάνε να ψηφίσουμε στις ευρωεκλογές.

Θέλουν συγκατάθεσή μας για την ανανέωση του Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν την εργατική τάξη. […]

Οχι, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να δώσουμε συγκατάθεση για ένα κοινοβούλιο της μια ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης σε συμφωνία και σε ανταγωνισμό με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. […]

Η μόνη τακτική στη σωστή κατεύθυνση είναι το μποϊκοτάζ των εκλογών!

Λέμε ΟΧΙ στα μονοπώλια […]

(Scintilla, Απρίλης 2009, εφημερίδα της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας)

Διαβάστε Περισσότερα »

Αθώος ο φοιτητής με τα «πράσινα παπούτσια»

Ομόφωνα αθώο έκρινε, χτες το βράδυ, το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Κατερίνης τον Παναγιώτη Κετίκη, το φοιτητή με τα «πράσινα παπούτσια», που κατηγορούνταν για συμμετοχή σε επεισόδια, το Μάη πριν δύο χρόνια, έξω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλινίκης.

Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του ο φοιτητής φώναζε πως είναι αθώος και αρνήθηκε κάθε ανάμειξή του στα επεισόδια.

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 είχε κυκλοφορήσει προκήρυξη αλληλλεγύης υπέρ της αθωωσής του: Κανένας «εκδημοκρατισμός» των Σωμάτων Ασφαλείας και της Δικαιοσύνης δεν είναι εφικτός όσο υπάρχει αστικό κράτος

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΚ Εργατών Γαλλίας: Η θέση μας σχετικά με τις Ευρωεκλογές

Στις 7 Ιουνίου θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές για το Κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα αποτελέσματα αυτού του πληθωρικού Κοινοβουλίου (736 μέλη!), που σε μεγάλο βαθμό κυριαρχείται από τη Δεξιά και τη σοσιαλδημοκρατία, είναι καταστροφικά για τους εργαζόμενους και τους λαούς.

Αυτό το Κοινοβούλιο έχει ψηφίσει το σύνολο των αντιδραστικών και νεοφιλελεύθερων νόμων που έχει προτείνει η Κομισιόν, νόμοι που ισχύουν για σ’ όλες τις χώρες κράτη-μέλη της ΕΕ.

Το διπλό "ΟΧΙ", το 2005, στην Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη (ΕΣΣ) των λαών της Γαλλίας και της Ολλανδίας, των μόνων που ζητήθηκε η γνώμη τους με δημοψήφισμα, εξέφρασε σαφώς την αντίθεσή τους στην νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της διάλυσης της δημόσιας υγείας, της εκπαίδευσης και των μεταφορών ... στην αμφισβήτηση των μηχανισμών για την κοινωνική προστασία και των δικαιωμάτων εργασίας που είχαν κατακτηθεί με τους αγώνες γενεών εργαζομένων. Γι’ αυτό, η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαών της ΕΕ συναντήθηκαν σε αυτό το "όχι".

Το “όχι” που είπε η αριστερά στις 29 Μάη, ήταν ένα “όχι” στην πολιτική του ανταγωνισμού, όλοι εναντίον όλων… Η καμπάνια καθοδηγούμενη απ’ το «όχι» της προοδευτικής και διεθνιστικής Αριστεράς, στην οποία το κόμμα μας συμμετείχε, είχε απογυμνώσει την αντιδραστική και αντιλαϊκή φύση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος σ’ όλους τους τομείς. Έχει συμβάλλει να καταγγελθεί η Ευρώπη ως μεγάλη κυρίαρχη δύναμη που θέλει να κυριαρχήσει οικονομικά για να εκμεταλλευθεί τις χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. Η μιλιταριστική Ευρώπη, ενταγμένη στο ΝΑΤΟ. Η Ευρώπη της συνεργασίας με το Ισραήλ που θάβει τον Παλαιστινιακό λαό με βόμβες. Η Ευρώπη της αστυνομικής συνεργασίας, της γενικής αστυνόμευσης των λαών και της ποινικοποίησης των κοινωνικών διαμαρτυριών.

Τον Ιούνιο του 2008 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε την "ντριρεκτίβα του αίσχους", “ένα ρατσιστικό και ξενοφοβικό μέτρο που προωθεί τις διακρίσεις και στρέφεται ενάντια στους λαούς και ιδιαίτερα ενάντια στους λαούς της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας” (1)

Οι κυβερνήσεις έχουν αγνοήσει τη λαϊκή βούληση και υπό την πίεση του Σαρκοζί και της Μέρκελ επέβαλαν τη Συνθήκη της Λισαβόνας -κλώνο της ΕΣΣ. Και όταν ο λαός της Ιρλανδίας την απέρριψε, είχε υποβληθεί κι αυτός σε κάθε είδους πίεση για να την εξαναγκάσει να «συμμορφωθεί».

Η πολιτική της ΕΕ είναι συνυπεύθυνη για την οικονομική κρίση, που είναι κρίση ολόκληρου του παγκόσμιου καπιταλιστικο-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί πηγαίνουν όλα προς μία κατεύθυνση: η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει δισεκατομμύρια ευρώ που διατίθενται για τις τράπεζες, τα μονοπώλια και τη διατήρηση της νεοφιλελεύθερης πορείας.

Είναι αυτή η πολιτική που πρέπει να τιμωρηθεί, σαφώς, στη Γαλλία και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Επομένως, αρνούμαστε να εγκρίνουμε τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα που την εφαρμόζουν.

Γι’ αυτό, καλούμε σε αποχή στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 7ης Ιούνη.

Δε θέλουμε τέτοια Ευρώπη και την αντιπαλεύουμε.

Όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, των εμπόρων όπλων και της αντίδρασης

Ναι στη διεθνή αλληλεγγύη των εργαζομένων και των λαών.

(1) Διεθνής δήλωση: Καταδικάζουμε την "ντιρεκτίβα του αίσχους" που υπογράφηκε από 70 Κόμματα και Οργανώσεις από την Ευρώπη, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Ασία.

Παρίσι, 19 Μαΐου 2009
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ

"Και γω σαν άνοιξη της ανθρωπότητας, γεννημένη από τα έργα και τις μάχες εδώ, τραγουδώ τη δική μου Πατρίδα, τη δική μου Δημοκρατία τραγουδώ." Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι
Την άνοιξη των Λένιν, Στάλιν την τερπνή
στο ένα έκτο του πλανήτη μας ροδανθισμένη.
Να μάχεται, δουλεύοντας και να αγρυπνεί,
χωρίς ποτέ του ουρανού το μάνα να προσμένει...
Μας δέχτηκε ο Στάλιν το Σαρανταεννιά
στην ΕΣΣΔ την ένδοξη με στοργική αγκάλη
εμάς τους Έλληνες αντάρτες, λεβεντογενιά
στην πρωτοκόρη ήλιου, μάνα μας μεγάλη.
Σταλινισμός - της επανάστασης ψυχή.
Χαρά και δύναμη, μαχητική παντιέρα,
ηρωική, τροπαιοφόρα εποχή
με αρχηγό τον Στάλιν, των νικών πατέρα.
Σταλινισμός-ο μαρξισμός, λενινισμός
μες στους σκληρούς αγώνες και την πράξη
ο λυτρωτής ανθρώπινος κομμουνισμός,
σαν άνοιξη στη γη μας να ροδοχαράξει.
Ο Στάλιν γλύτωσε σοφά με σιγουριά
απ' τους ευέλπιδες σφαγείς τον μέγα Λένιν.
την ίδια Επανάσταση, τη λευτεριά.
Θα ζεις αιώνια, Στάλιν, συ με την απλή σου χλένη.
Ο Στάλιν τον Οχτώβρη - λεβεντιά στητή:
Θα βγάλει τον "Ραμπότσι πουτ"* θα διώξει τα θωρακισμένα.
Καλεί τις μάζες μ' άρθρο, επαναστατεί
μ'εργάτες, κόκκινους φρουρούς αντρειωμένα.
Η Επανάσταση τσακίζει το κακό.
Ο Στάλιν στη κυβέρνηση του Λένιν μπαίνει
με τις εθνότητες, με έλεγχο εργατικό.
Μα δεν κοιμούνταν οι εχθροί οι λυσσασμένοι.
Αναψαν τον Εμφύλιο, παντού σφαγή.
Στα Μέτωπα συντρίβει τους Λευκούς ο Στάλιν.
Η Επανάσταση ξανά θαυματουργεί.
Στον Στάλιν έδωσε ο Λένιν τη σκυτάλη.
Θα φύγει μες στα δάκρυα και τον καημό...
Ο Στάλιν όρκο ιερό στο κόμμα δίνει
πιστός θα μένει στο λαμπρό λενινισμό.
Κατανικά γενναίος τη βαριά οδύνη.
Με τα πεντάχρονα - ξεφάντωμα στη γη.
Την ΕΣΣΔ και ο ήλιος μαγεμένος τη θαυμάζει.
Πανίσχυρη ο Στάλιν μπρος την οδηγεί.
Σε δεκατρία χρόνια εκατό δαμάζει.
Και ξάφνου χύμηξαν του Χίτλερ οι ορδές
στην ΕΣΣΔ στον ύπνο παν σ' ανθρώπους μιλιούνια:
Ποτάμια αθώων αίμα, μαύρη φρίκη, δες,
σκορπίσανε φασίστες βάρβαροι γουρούνια.
Ο Στάλιν γίγαντας με το λαό βαρά
τους βδελυρούς εχτρούς. Εμπνέει. Ξεσηκώνει.
Ταγός ατρόμητος με χέρια στιβαρά
κρατά την ΕΣΣΔ. Τους σκλαβωτές θα κάνει σκόνη.
Απάν στο Ράϊχσταγκ ο Κόκκινος Στρατός
την κόκκινη σημαία έστησε.
Λαμπρύνει ο Στάλιν όλη μας τη γη καμαρωτός,
που την παγκόσμια έσωσε γλυκιά ειρήνη...
Ο Στάλιν έχτισε στην ΕΣΣΔ κομμουνισμό.
Για όλους εργασία, μόρφωση, υγεία.
Με κατοικία, σύνταξη, πολιτισμό. Μ' ελεύθερη ζωή, χαρά, δημιουργία.
Δημήτρης Πάνος
21.1.2004
* Ραμπότσι πουτ - Εργατικός δρόμος

Διαβάστε Περισσότερα »

Λευτέρης Βρυωνάκης: Ο ΔΣΕ και η υποκριτική στάση των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών του «Κ»ΚΕ

Λευτέρη Βρυωνάκη
«Ο εμφύλιος ήταν ένας μεγάλος τυχοδιωκτισμός της ηγεσίας του ΚΚΕ… που αιματοκύλησε και κατέστρεψε τη χώρα» Α.Καρκαγιάννης-«Καθημερινή» και ασχολίαστη προβολή από το «Ριζοσπάστης» (17/2/2009, σελ. 2) δηλ. εκ νέου προπαγάνδιση της γνωστής αντιδραστικής άποψης των χρουστσοφικών ηγετών περί «τυχοδιωκτισμού του Ν.Ζαχαριάδη»
Κυριακή 12 Απρίλη είδα στην τηλεόραση το μέλος της ΚΕ του υποτιθέμενου ΚΚΕ να «δοξάζει» το ΔΣΕ. Το άσκημο είναι ότι δεν το είδα από την αρχή.
Όμως μου προκάλεσε αηδία αυτή η υποκριτική στάση αυτών των ανθρώπων που «ξέχασαν» τις κατηγορίες για το ΔΣΕ ότι ο αγώνας του ήταν δήθεν «τυχοδιωκτική πολιτική του Νίκου Ζαχαριάδη». Αυτοί οι υποτιθέμενοι κομμουνιστές, στην πραγματικότητα πάντοτε μαριονέτες των προδοτών χρουστσοφικών,  μπρεζνιεφικών, γκορμπατσοφικών ρεβιζιονιστών, οι οποίοι διέλυσαν όλα τα κομμουνιστικά κόμματα στον κόσμο, εκδικήθηκαν τους έλληνες αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και εξόντωσαν όλους τους Γραμματείς των κομμουνιστικών κομμάτων του κόσμου.
Οι «δικοί μας», αυτοί οι εγκάθετοι των χρουστσοφικών προδοτών, τώρα μας παρουσιάζονται σαν να «τιμούν» τους αγωνιστές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Έχω δει παπατζήδες, αλλά αυτοί τους ξεπερνάν όλους. Εμείς τους ζήσαμε στη δήθεν Σοβιετική Ένωση των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ και Γκορμπατσόφ στον οποίο η κα Παπαρήγα με τους Κολοζώφ και Τριγάζη δώρισαν το αγαλματίδιο του μυθικού Ηρακλή για το «Ηράκλειο έργο» του, όταν πήγαν στη Μόσχα, δηλαδή το «Ηράκλειο έργο» της διάλυσης και της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι γνωστό σε όλους εμάς τους παλιούς κομμουνιστές πως το χρουστσοφικό έκτρωμα που φέρει το όνομα «Κ»ΚΕ και οι εκάστοτε προδοτικές σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με το παλιό ηρωικό ζαχαριαδικό ΚΚΕ 1918-55.
Αυτές το πρώτο που έπραξαν αμέσως το ΄56 με την παρασυναγωγή της διαβόητης «6^ης Ολομέλειας», με τις οδηγίες προφανώς των αφεντικών τους χρουστσοφικών, ήταν να χτυπήσουν και αμαυρώσουν τον αγώνα του ΔΣΕ, χαρακτηρίζοντάς τον «τυχοδιωκτισμό του Νίκου Ζαχαριάδη», δεύτερο, να συλλάβουν και εξορίσουν τον πολιτικό καθοδηγητή, το γραμματέα του Κόμματος Νίκο Ζαχαριάδη, τρίτο, να συλλάβουν και να ρίξουν εκατοντάδες μαχητές του ΔΣΕ, κατά τη διάρκεια του πογκρόμ της Τασκένδης (9 Σεπτέμβρη 1955), στη φυλακή, τέταρτο, να καταδικάσουν δεκάδες αγωνιστές με νόμους για χούλιγκανς (=αλήτες), όπως το στρατηγό του ΔΣΕ Γ. Καλιανέση, τον πολιτικό Επίτροπο της 103 ταξιαρχίας Δημ. Βύσιο και πολλούς άλλους και να τους εξορίσουν στη Σιβηρία, δίπλα σε στρατόπεδα φασιστών γερμανών αιχμαλώτων, πέμπτο, να εξορίσουν αργότερα για πολλά χρόνια και πολλές άλλες δεκάδες μαχητών και στελεχών του ΔΣΕ στη Σιβηρία.
Πέρα από αυτά εξαπέλυσαν ένα χωρίς προηγούμενο πογκρόμ διώξεων και κυνηγητών με «φωτιά και σίδερο» εναντίον δεκάδων χιλιάδων μαχητών του ΔΣΕ στις ρεβιζιονιστικές χώρες, διώξεις που κράτησαν ως τη διάλυση του ρεβιζιονιστικού στρατοπέδου το 1989-90 (συλλήψεις, εξορίες, ανακρίσεις, δίκες επανειλημμένες, απολύσεις απ’ τη δουλειά, διώξιμο παιδιών απ’ τα σχολεία, απαγόρευση εισαγωγής των παιδιών και εγγονών των ανταρτών στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, παρακολουθήσεις, χαφιεδισμοί, κλπ., κλπ.).
Χαρακτήρισαν τους θρυλικούς ηρωικούς αντάρτες του ΔΣΕ «αντισοβιετικούς», αποκαλώντας τους όχι μόνο «αντισοβιετικούς» αλλά και «πράκτορες» της ΣΙΑ και της Ιντέλιντζενς Σέρβις.
Αλλά μήπως παρά τα τόσα πολλά εγκλήματα που διέπραξαν οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ σε βάρος όχι μόνο των αγωνιστών του ΔΣΕ, με κορυφαίο έγκλημα τη δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη, τον Αύγουστο του 1973 (διορισμένος γραμματέας Χ. Φλωράκης), αλλά και το κυνήγι των παιδιών και εγγονών και λοιπών συγγενών τους, η σημερινή ηγεσία άλλαξε θέση απέναντι στο ΔΣΕ;
Καταρχήν ποτέ ως τώρα δεν αποκήρυξαν τις παλιές τους θέσεις και πουθενά απ’ ότι είναι γνωστό δεν καταδίκασαν τα εγκλήματά τους.
Αυτό που κάνουν σήμερα είναι απ΄ τη μια να διατηρούν τις παλιές τους θέσεις και απ’ την άλλη προσποιούνται ότι τάχα «υιοθετούν» και «τιμούν» τον ένδοξο αγώνα του ΔΣΕ. Γίνεται ολοφάνερη η προσποίηση αν πάρουμε υπόψη ότι πρώτο διατηρούν τις παλιές τους θέσεις γι’ αυτόν τον αγώνα, αφού δεν τις έχουν ως τώρα καταδικάσει και δεύτερο, ακόμα σπουδαιότερο, συνεχίζουν να υπερασπίζουν τον αντεπαναστατικό «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο» και στο πρόγραμμα του 15^ο Συνεδρίου, δρόμος που βρίσκεται σε πλήρη ρήξη και αντίθεση με τη μαρξιστική θέση της ένοπλής πάλης ως μοναδικής μορφής πάλης για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας απ’ την εργατική τάξη, και επομένως και με τον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ.
Η σημερινή ρεβιζιονιστική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία με την υποκριτική της «υπεράσπιση» του αγώνα του ΔΣΕ στόχο έχει να εξαπατήσει τους επιζώντες αγωνιστές για ψηφοθηρικούς λόγους και επιπλέον να παρασύρει τους νεότερους στην αντεπαναστατική κατεύθυνσή της, δημιουργώντας τους την ψεύτικη εντύπωση ότι ακολουθεί τάχα «επαναστατική» (!) γραμμή για να τους εγκλωβίσει όλους μαζί στην αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή ώστε να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα της αντιδραστικής αστικής τάξης και να διασωθεί ο καπιταλισμός.   
Όμως υπάρχουν και κάποιες στιγμές που οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον αντικομμουνισμό τους και να αποκρύψουν το μίσος του απέναντι στον αγώνα του ΔΣΕ και τον συκοφαντούνε εκ νέου ανοιχτά δια γραφίδας της αντιδραστικής «Καθημερινής»: «Ο εμφύλιος ήταν ένας μεγάλος τυχοδιωκτισμός της ηγεσίας του ΚΚΕ… που αιματοκύλησε και κατέστρεψε τη χώρα» – απόσπασμα που ο «Ριζοσπάστης» (17/2/2009, σελ. 2) παραθέτει, προβάλει και διαφημίζει χωρίς τον παραμικρό επικριτικό σχολιασμό, επειδή ακριβώς η «Καθημερινή» υιοθετεί-προβάλλει τη δική τους θέση περί «τυχοδιωκτισμού του Ν.Ζαχαριάδη».
Παρακάτω δίνεται ένας ανολοκλήρωτος κατάλογος των εξόριστων στη Σιβηρία ανταρτών του ΔΣΕ πολιτικών προσφύγων της Τασκένδης που η χρουστσοφική ηγεσία με συγκατάθεση-υπόδειξη  της Κολιγιαννικής αντικομμουνιστικής ηγεσίας έκλεισε σε  εξοντωτικές φυλακές και εξόρισε στη Σιβηρία. Μερικές δεκάδες εξορίστηκαν και στις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες (Βουλγαρία, Ουγγαρία, κλπ.)
1) Καλιανέσης Γιώργης, Συνταγματάρχης του ΕΛΑΣ (διοικητής του 85 Συντάγματος), Στρατηγός του ΔΣΕ, Διοικητής Μεραρχίας του ΔΣΕ.
2) Βύσσιος Δημήτρης, Αντισυνταγματάρχης, Πολιτικός Επίτροπος της 103 Ταξιαρχίας, στέλεχος της ΚΟ 7ης πολιτείας
3) Κεβρεκίδης Γιάννης, Ταγματάρχης του ΔΣΕ, μέλος της Κομμ. Επιτρ. της 12ης Πολιτείας. 
4) Πεπέκης Δήμος (Γεροδήμος), Ταγματάρχης του ΔΣΕ.
5) Φράγκος Νίκος, Ταγματάρχης του ΔΣΕ, στέλεχος της Κομμ. Οργ. της 7ης Πολιτείας. 
6) Κυριακίδης Παντελής, Πολ. Επιτρ. Λόχου του ΔΣΕ, μέλος Κομμ. Επιτρ. Τασελμας  
7) Σπύρου Τάκης, Πολιτ. Επίτροπος τάγματος του ΔΣΕ, Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. 3ης Πολιτείας.
8) Μπάστης Οδυσσέας, Πολιτ. Επιτρ. Αντισυνταγματάρχης του ΔΣΕ, στέλεχος της Κομμ. Οργ. της 3ης Πολιτείας.
9) Σουμελίδης Κώστας, Πολιτ. Επιτρ. Τάγματος του ΔΣΕ, Γραμμ. Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. 4ης Πολιτείας.
10) Κοτρώτσος Γιώργος, Πολιτ. Επιτρ. Τάγματος του ΔΣΕ, μέλος της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 4ης Πολιτείας.
11) Στρατομήτρος Ταξιάρχης, Πολιτ. Επιτρ. Λόχου του ΔΣΕ, μέλος της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 4ης Πολιτείας
12) Ιωσηφίδης Κώστας, Συνταγματάρχης του Πυροβολικού του ΔΣΕ, μέλος της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 5ης Πολιτείας
.13) Ελευθερίου Μήτσος, Λοχαγός του ΔΣΕ, Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 5ης Πολιτείας.
14) Κόκκας Στέργιος, Αντισυνταγματάρχης του ΔΣΕ, Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 6ης Πολιτείας.
15) Κιάκος Γιάννης, Υπολοχαγός του ΔΣΕ, 2ος Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 6ης Πολιτείας.
16) Παπαϊωάννου Αχιλλέας, Αντισυνταγματάρχης του ΔΣΕ, Διοικητής της 103 ταξιαρχίας, Γραμμ. της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 7ης Πολιτείας.
17) Παλλές Σάββας, Εθελοντής στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, Λοχαγός. Πολ. Επιτρ. του ΔΣΕ, 2ος Γραμμ. της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 7ης Πολιτείας.
18) Σιδηρόπουλος Δήμος, Αντισυνταγματάρχης, Πολιτ. Επιτρ. της 9ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, Γραμμ. της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 8ης Πολιτείας.
19) Θεολόγης Γιάννης, Λοχαγός του ΔΣΕ, 2ος Γραμμ. της Κομμ. Επιτρ. της  Κομμ. Οργ. της 8ης πολιτείας.
20) Γιαννόπουλος Θύμιος, Λοχαγός του ΔΣΕ, Γραμμτέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 10ης Πολιτείας.
21) Ξενίδης Ευγένης, Ακροναυπλιώτης στη Μεταξική δικτατορία. Πολ. Επιτρ. λόχου του ΔΣΕ, 2ος Γραμμ. της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 10ης Πολιτείας.
22) Ζερβός Αλέκος, Υπολοχαγός του ΔΣΕ, μέλος της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 10ης Πολιτείας.
23) Στάμος Λάμπρος, Υπολοχαγός του ΔΣΕ, μέλος της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 10ης Πολιτείας.
24) Κουλμαντάς Στέλιος, Ακροναυπλιώτης της Μεταξικής δικτατορίας, 2ος Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 11ης Πολιτείας.
25) Σταματάκος Σπύρος, Υπολοχαγός του ΔΣΕ, Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 12ης Πολιτείας.
26) Αμανατίδης Απόστολος, Αχτιβίστας της 12ης Πολιτείας.
27) Τουλούδης Πέτρος, Λοχαγός του ΔΣΕ, Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 13ης Πολιτείας.
28) Δαβής Γιάννης, Λοχαγός του ΔΣΕ, 2ος Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ .της Κομμ. Οργ. της 13ης Πολιτείας.
29) Ουνοφριάδης Λάζαρος, Πολιτ. Επιτρ. Τάγματος του ΔΣΕ μέλος της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 13ης Πολιτείας.
30) Οικονόμου Στέφανος, Λοχαγός του ΔΣΕ, μέλος της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 13ης Πολιτείας.
31) Καραστάθης Γιάννης, Υπολοχαγός του ΔΣΕ, Γραμμ. Της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 14ης Πολιτείας.
32) Νικολάου Αντώνης, ταγματάρχης του ΔΣΕ, 2ος Γραμματέας της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. της 14ης Πολιτείας.
33) Βλαμόπουλος Γιάννης, Λοχαγός του ΔΣΕ, Πολιτ. Επιτρ. της Κομμ. Επιτρ. της Κομμ. Οργ. Οικοδόμων (πέθανε εξόριστος στο Αμμους της Καρακαλπακίας).
34) Ράφτης Κώστας (Νεμέρτσικας), Καπετάνιος του 15ο Συντάγματος του ΕΛΑΣ, Αντισυνταγματάρχης του ΔΣΕ.
35) Κυργιάννης Κώστας (Λακαρέας), Αντισυνταγματάρχης του ΔΣΕ, μετά την εξορία στάλθηκε σε ψυχιατρική κλινική.
36) Μωραϊτόπουλος-Παγώνας Δημήτρης, Ταγματάρχης του ΔΣΕ.
37) Κουλουμβάκος Γιώργος, Λοχαγός του ΔΣΕ.
38) Κιτσικόπουλος Νίκος, Ταγματάρχης του ΔΣΕ.
39) Σαράντης Βασίλης, Λοχαγός του ΔΣΕ.
40) Παρίσης Γιώργος, εξορίστηκε από τη Μόσχα στο Τσιμκέντ, το 1966, μέχρι το 1977 που επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα.
41) Λαμπράκης Παναγιώτης (Λαδιάς), Ταγματάρχης του ΔΣΕ.
42) Ρόσιος Αλέκος (Υψηλάντης), Υποστράτηγος, Διοικητής Μεραρχίας του ΔΣΕ.
43) Προβόπουλος Βασίλης, μέλος του ΚΚΕ από το 1934.
44) Μακρής Γιώργος, λοχαγός του ΔΣΕ, Β' γραμματέας της ΚΕ της ΚΟ 6ης πολιτείας
Από τις αντάρτισσες εξορίστηκαν στη Σιβηρία: Κόκκα Νίκη, Σαράντη Κατίνα, Κτενά-Αυγή Ελευθερία, Ράφτη Μαρίκα κλπ.
Σημείωση:  Ο κατάλογος δεν είναι ολοκληρωμένος. Δεν περιέχονται σ’ αυτόν όλες οι εξόριστες στη Σιβηρία κομμουνίστριες και ίσως και κάποιοι κομμουνιστές εξόριστοι. Λείπουν από τον κατάλογο οι πολλές δεκάδες συλληφθέντες και φυλακισμένοι στην Τασκένδη και αλλού. Επίσης λείπουν απ’ τον κατάλογο οι εξόριστοι και φυλακισμένοι έλληνες κομμουνιστές πολιτικοί πρόσφυγες στις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ε. Χότζα: Το Μαρξιστικό-Λενινιστικό κίνημα και η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού –μέρος Β’

μέρος Α’| μέρος Β' | μέρος Γ’

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση η αστική τάξη και ο καπιταλισμός προχωρούν σε βάρβαρα μέτρα κατάπνιξης. Ένα απ’ αυτά είναι και η τρομοκρατία. Η τρομοκρατία αποτελεί το προκαταρκτικό στάδιο για τα φασιστικά στρατιωτικά καθεστώτα τα οποία εγκαθιδρύει η αστική τάξη όταν, σε στιγμές όξυνσης της ταξικής πάλης, βλέπει πως δεν είναι σε θέση να αντισταθεί στην ισχύ και την επίθεση του λαού και η εξουσία περνάει στα χέρια μιας στρατιωτικής χούντας. Προκειμένου, όμως, να επιτευχθεί τούτο πρέπει να προηγηθεί κάποια προετοιμασία και είναι φανερό ότι αυτή η προετοιμασία γίνεται με τη συνδρομή διάφορων ένοπλων συμμοριών που δρουν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σε κάθε κράτος και που κρύβονται πίσω από ποικίλους «κομμουνιστικούς» ή «μαρξιστικούς» τίτλους, όπως «Ερυθρές Ταξιαρχίες» κ.α., ακριβώς για να σπείρουν το φόβο και τη σύγχυση στις πλατιές εργαζόμενες μάζες και να δικαιολογήσουν το φασιστικό πραξικόπημα. Η δράση αυτών των συμμοριών περιλαμβάνει επίθεση σε τράπεζες και σε διευθυντές μεγάλων επιχειρήσεων, δολοφονία ή απαγωγή πλουσίων ατόμων για την απελευθέρωση των οποίων ζητούν κολοσσιαία ποσά. Όλα αυτά τα κάνουν για να εξαπατήσουν, αλλά και για φοβίσουν επίσης, την εργατική τάξη και τις ευρύτερες εργαζόμενες μάζες. Αξίζει να προσεχθεί ότι η εργατική αριστοκρατία και όλα τα σοσιαλδημοκρατικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα δεν αναλαμβάνουν καμία ενεργό δράση εναντίον της τρομοκρατίας.

Έτσι, η τρομοκρατία προετοιμάζει το έδαφος για να έρθει στην εξουσία ο φασισμός. Με τη δράση αυτών των συμμοριών, η αστική τάξη απειλεί τους εργάτες και τους δίνει να καταλάβουν ότι η υπάρχουσα τάξη που έχει εγκαθιδρύσει ο καπιταλισμός πρέπει να προστατευθεί, διαφορετικά η ανατροπή της θα τους στοιχίσει ακόμα και αυτά τα «περιορισμένα» δικαιώματα που έχουν κατακτήσει στον οικονομικό τομέα, στην κοινωνική ασφάλιση και αλλού με αγώνες και θυσίες. Στις διαδηλώσεις που γίνονται στις καπιταλιστικές χώρες, μετά από κάθε τρομοκρατική ενέργεια οι σοσιαλδημοκράτες και οι ρεβιζιονιστές ηγέτες φωνασκούν εναντίον της τρομοκρατίας ενώ η ίδια αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς.

Οι αντιμαρξιστές ιδεολόγοι καταδικάζουν την τρομοκρατία με τις μορφές που εκδηλώνεται σήμερα, αλλά δεν κάνουν καμία διάκριση μεταξύ τρομοκρατικών πράξεων και ριζοσπαστικών ενεργειών τις οποίες πρέπει να αναλάβει η εργατική τάξη υπό την καθοδήγηση ενός Μαρξιστικού-Λενινιστικού κόμματος προς την κατεύθυνση της επανάστασης. Όντας ενάντια στην επανάσταση, είναι εναντίον κάθε δράσης ενώ η κρατική εξουσία της αστικής τάξης μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες και ρεβιζιονιστές υπερασπιστές της ονομάζουν οποιασδήποτε τέτοια δράση που πραγματοποιείται από την εργατική τάξη υπό την καθοδήγηση του Μαρξιστικού-Λενινιστικού κόμματος ως τρομοκρατική πράξη. Και πραγματικά, οι ρεβιζιονιστές υπερψηφίζουν κάθε νομοθετική ενίσχυση της αστυνομίας και των σωμάτων ασφαλείας προκειμένου δήθεν να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία και η αναρχία. Τούτο σημαίνει ότι η αστική τάξη αποκτάει το ελεύθερο να επιτίθεται σε κάθε είδους οργάνωση και πάλη της εργατικής τάξης και της εμπροσθοφυλακής της που αποσκοπεί στην απελευθέρωση της ίδιας από το ζυγό του καπιταλισμού.

Επομένως, εμείς οι Μαξιστές-Λενινιστές και η εργατική τάξη πρέπει να κατανοήσουμε αυτό το ζήτημα βαθιά και να είμαστε σε θέση να κάνουμε τη διάκριση αφού διαφέρουμε πολύ απ’ τους αναρχικούς και τους τρομοκράτες. Απ’ την άλλη μεριά, όμως, τα παραπάνω δεν πρέπει να ερμηνευθούν ότι προκειμένου να εμποδίσει την τρομοκρατία η εργατική τάξη με την εμπροσθοφυλακή της και οι προοδευτικοί άνθρωποι δεν θα πρέπει ν’ αναλαμβάνουν δράση ή, ακόμα, ν’ αγωνίζονται με τα όπλα εναντίον του κράτους που τους καταπιέζει όσο και εναντίον όλων των τρομοκρατικών, αναρχικών και ρεβιζιονιστικών πρακτικών που υποστηρίζουν την κρατική εξουσία της αστικής τάξης. Εάν δεν κατανοήσουμε τούτο το ζήτημα σωστά, εάν εξισώσουμε την επαναστατική δράση με τη τρομοκρατία και τον αναρχισμό, τότε θα είναι αδύνατο για την επανάσταση να προχωρήσει και η εργατική τάξη θα παραμείνει στο έλεος του κεφαλαίου και θα υφίσταται την τυραννία των νόμων της αστικής τάξης, με συνέπεια, να ατονούν συνεχώς οι προσπάθειές της να απελευθερωθεί από τη δουλεία. Έτσι σε κάποιες στιγμές, είναι αναγκαίο να εντρυφήσουμε βαθύτερα την σημασία του παραπάνω ζητήματος που θα πρέπει να είναι διαφορετική από αυτή στην οποία καταλήγουν οι ρεβιζιονιστές και οι σοσιαλδημοκρατία προς όφελος των συμφερόντων των μονοπωλίων και του κράτους τους.

Στην παρούσα φάση, υπάρχουν δυσκολίες και κίνδυνοι για τα νέα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα που εμφανίστηκαν στη δεκαετία του 1960 και ιδιαίτερα γι αυτά που δημιουργήθηκαν κάτω από την επιρροή της κινεζικής πολιτιστικής επανάστασης. Σε μερικά από αυτά τα νέα «Μαρξιστικά-Λενινιστικά» κόμματα, ιδιαίτερα σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής, η εμφάνισή τους στο προσκήνιο η οργάνωση και η σύμπηξη των γραμμών τους πραγματοποιήθηκε όχι από υγιή στοιχεία της εργατικής τάξης αλλά από απομονωμένα στοιχεία με μόνη εμπειρία την αδύνατη, αντιμαρξιστική, ρεφορμιστική δουλειά που γίνονταν στα ρεβιζιονιστικά κόμματα. Επιπλέον, τα συγκεκριμένα κόμματα σχηματίστηκαν και αναπτύχθηκαν σε συνθήκες, ας πούμε, πλήρους νομιμότητας και εισχώρησαν στις γραμμές τους άτομα που παρίσταναν τους Μαρξιστές-Λενινιστές χωρίς, στην πραγματικότητα, να είναι.

Ορισμένοι ηγέτες αυτών των κομμάτων αντιμετώπισαν το πρόβλημα πολύ ελαφρά, γεγονός το οποίο φυσικά βρήκε έκφραση στη δουλειά τους. Θεώρησαν την αποχώρηση από τα ρεβιζιονιστικά κόμματα ως μια πολύ σημαντική πράξη. Στην πραγματικότητα ήταν, όντως, μια σημαντική πράξη αλλά η πορεία που ακολούθησαν, οι μορφές και οι μέθοδοι οργάνωσης της δουλειάς τους, ιδιαίτερα, η οργανωτική και η πολιτική γραμμή που υιοθέτησαν και ακολούθησαν έμελλε να έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Όπως φάνηκε, σε κάποια διεθνή προβλήματα και θεωρητικά ζητήματα πήραν μια λίγο πολύ σωστή στάση αλλά στο βαθμό που η πολιτική τους γραμμή, όσον αφορά κάποιες πλευρές, διαμορφώθηκε στην ίδια μορφή με τη γραμμή των ρεβιζιονιστικών κομμάτων, δεν μπόρεσαν να βγάλουν σωστά συμπεράσματα για την κατάσταση στις δικές τους χώρες και στο διεθνή στίβο. Τούτο είχε να κάνει με σπουδαία γεγονότα στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα όπως η πάλη ενάντια στο σοβιετικό ρεβιζιονισμό και, αργότερα, οι αναλύσεις που έγιναν για την εξέλιξη της κατάστασης στη Κίνα, τη φραξιονιστική διαμάχη που εκτυλίσσονταν εκεί και την κινεζική πολιτιστική επανάσταση. Σε πολλές περιπτώσεις, ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε Μαρξιστικό-Λενινιστικό βάθος στις θέσεις τους αλλά είχαν αρκετή αλαζονεία ώστε να πιστεύουν ότι αυτές ήταν πέραν κάθε αμφιβολίας.

Στην πράξη, ήταν φανερό ότι, από τη στιγμή που σχηματίστηκαν αυτά τα κόμματα, ανάμεσα στα μέλη τους υπήρχαν στοιχεία που δεν είχαν εμπεδώσει τις Μαρξιστικές-Λενινιστικές ιδέες και η όποια γνώση τους ήταν επιφανειακή και βασίζονταν σε συναισθηματικούς λόγους. Για παράδειγμα, πολλοί δεν έκαναν καμία προσπάθεια να κατανοήσουν πλήρως το ρόλο του κόμματος ως πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης και τις δυσκολίες που θα συναντούσαν στη δουλειά και την πάλη τους κάτω από συνθήκες βάρβαρου, καταπιεστικού εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού καθεστώτος, ενός καθεστώτος εχθρικού πρώτα απ’ όλα προς τους Μαρξιστές-Λενινιστές.

Γι’ αυτούς, λοιπόν, τους λόγους σε μερικά από τα μικρά κόμματα, ευθύς εξαρχής, σημειώθηκαν τριβές και διασπάσεις, κανένα μέτρο δεν πάρθηκε εναντίον των φραξιονιστών αφού οι ηγέτες και τα μέλη των εν λόγω κομμάτων δεν ήταν επαρκώς εξοικειωμένα με τις Λενινιστικές-Σταλινικές μορφές κομματικής οργάνωσης μέσα στις επικίνδυνες και πολύπλοκες συνθήκες των χωρών τους. Επιπρόσθετα, δεν προέβλεψαν την αντίδραση που θα προκαλούσε η δραστηριότητα του κόμματος με τα μέλη του κάτω από μόνιμη παρακολούθηση και την εισχώρηση αμφίβολων στοιχείων, ταλαντευόμενων συμπαθούντων και πρακτόρων στις γραμμές τους.

Εκπληρώνοντας το διεθνιστικό μας καθήκον, όπου υπήρχε η δυνατότητα και οι επαφές με μερικά από αυτά τα κόμματα, εμείς, το Κόμμα Εργασίας της Αλβανίας, τους τονίσαμε την εμπειρία μας και τους είπαμε ότι το Κόμμα μας, καθόλη τη γραμμή του, συμπεριλαμβανομένων των ζητημάτων οργανωτικής δομής, παρέμενε αφοσιωμένο στον Μαρξισμό-Λενινισμό, χωρίς να τον θεωρεί δόγμα ή θεωρητική διακόσμηση, τον οποίο εφάρμοσε στην πράξη με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα και σοβαρότητα κάτω από τις δύσκολες συνθήκες της χώρας μας, συγκεκριμένα, στον αγώνα εναντίον των ξένων κατακτητών και της ντόπιας αστικής τάξης που τους υπηρέτησε.

Επομένως, στον οργανωτικό τομέα μερικά από αυτά τα νέα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα, τα οποία αποκόπηκαν από τα ρεβιζιονιστικά κόμματα, υιοθέτησαν, ας πούμε, τις ίδιες νομικές μορφές με τα ρεβιζιονιστικά κόμματα και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, ώστε το σύνολο της αστικής πολιτικής και ιδεολογικής αντίληψης δεν μπορεί παρά μα ασκεί επιρροή στις γραμμές τους. Υπάρχουν μέλη αυτών των κομμάτων που, μέχρι ακόμα και σήμερα, πιστεύουν ότι μπορούν να δραστηριοποιηθούν με Μαρξιστικούς-Λενινιστικό τρόπο χωρίς παρενόχληση από τον καπιταλισμό και τους καταπιεστικό μηχανισμό του. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, δύσκολα μπορεί να ειπωθεί ότι υπάρχει εκείνος ο υγιής πυρήνας, όσο ισχυρός μπορεί να κρατηθεί σε συνθήκες παρανομίας, και που είναι σε θέση να αντέξει ένα ξαφνικό, αλλά σίγουρο, χτύπημα στο κόμμα από την αντίδραση.

Oι πολύ επικίνδυνες συνέπειες τέτοιων τρόπων δουλειάς σε μερικά από αυτά τα κόμματα, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, φάνηκαν αργότερα, μετά το ξεσκέπασμα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και των ιδεών του Μάο Τσε Τούνγκ. Σημειώθηκαν διασπάσεις, εμφανίστηκαν αντιμαρξιστικές ιδέες οι οποίες, σε μερικές περιπτώσεις, έφεραν σε δύσκολη θέση ακόμα και τους ηγέτες τους. Έτσι εξηγείται γιατί μερικά από αυτά τα μικρά, αλλά ακόμα όχι καθιερωμένα, κόμματα που ξεκίνησαν την δράση τους με σωστούς σκοπούς πάνω στο δρόμο του Μαρξισμού-Λενινισμού και ήταν υπέρ επαναστατικών πράξεων, παρέκκλιναν. Τούτο συνέβη με τα Κομμουνιστικά (Μαρξιστικά-Λενινιστικά) Κόμματα της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, των Σκανδιναβικών χωρών, και, πρόσφατα, με το Κομμουνιστικό (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) Κόμμα της Ιταλίας και άλλα.

Εν συντομία, μερικά από αυτά τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα διασπάστηκαν γιατί δεν είχαν κατανοήσει σωστά το ρόλο τους στην επανάσταση, γιατί δεν είχαν οργανωθεί για ένα αδυσώπητο αγώνα εναντίον της οργανωμένης, ένοπλης αντίδρασης και των ρεβιζιονιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων τα οποία έχουν μακρά εμπειρία και πολυάριθμα μέσα στην καταπολέμηση οποιουδήποτε νεοεμφανιζόμενου αντιπάλου, στην υπονόμευση της δουλειάς του, ως όργανα του κεφαλαίου που είναι.

Πιστεύω ότι, ξεκινώντας από την εμπειρία του Κόμματος και της χώρας μας, όπως επίσης και την εμπειρία των αυθεντικών κομμουνιστικών κομμάτων του παρελθόντος, τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα δεν πρέπει να απομονώνονται, δηλαδή, δεν πρέπει να είναι στέκονται απόμακρα από τις πλατιές μάζες του λαού και, ιδιαίτερα, την εργατική τάξη. Σ’ αυτό το ζήτημα, εμείς οι Μαρξιστές-Λενινιστές σχηματίζουμε τις γνώμες και τις κρίσεις μας παίρνοντας ως αφετηρία το γεγονός ότι η εργατική τάξη στις καπιταλιστικές χώρες, τουλάχιστο στη συντριπτική πλειοψηφία αυτών, εμπνέεται και οργανώνεται από τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας, τους εργοδότες, τους σύγχρονους ρεβιζιονιστές, τα ελεγχόμενα απ’ αυτούς συνδικάτα, ότι το αστικό κράτος έχει δημιουργήσει ένα ολόκληρο δίκτυο πληροφοριοδοτών και έχει περάσει πολυάριθμους νόμους προκειμένου να εμφυτεύσει την αστική νοοτροπία στην εργατική τάξη, να την διαφθείρει ιδεολογικά και πολιτικά, να την εκφοβίσει έτσι ώστε να μην αναλαμβάνει δράση επικίνδυνη για το κεφάλαιο. Έτσι, αν τα μέλη των Μαρξιστικών-Λενινιστικών κομμάτων θέλουν να πάνε μπροστά, να προχωρήσουν πάνω στο δρόμο χάρη του οποίου αυτά τα κόμματα δημιουργήθηκαν, πρέπει να εισχωρήσουν σε μεγάλες ομάδες του προλεταριάτου, να πάνε ανάμεσα στις γραμμές των δημοκρατικών προοδευτικών στοιχείων που είναι εναντίον του καπιταλιστικού καθεστώτος, εναντίον του συντάγματος της χώρας, εναντίον της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης και εναντίον της αντιδραστικής ιδεολογίας που παίρνει ποικίλες μορφές με σκοπό να επιφέρει την σύγχυση στη σκέψη των ανθρώπων.

συνεχίζεται

Διαβάστε Περισσότερα »

Στέλιος Δημητρίου - ένας χρόνος από το θάνατό του

Στις 21 Απρίλη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το θάνατο του αγαπημένου μας συντρόφου επαναστάτη κομμουνιστή λενινιστή-σταλινιστή Στέλιου Δημητρίου.

Ο Στέλιος Δημητρίου γεννήθηκε το 1922 στην Ποταμιά-Πρέβεζας όπου πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια.

Η διάδοση στην περιοχή του Φαναριού των επαναστατικών κομμουνιστικών ιδεών από στελέχη του ΚΚΕ επηρέασαν το νεαρό τότε Στέλιο που σε αυτές είδε τη λύση των προβλημάτων της μεγάλης φτώχειας και ανέχειας εκείνης της εποχής αλλά και την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ιδιαίτερα τη βάρβαρη εκμετάλλευση των τσιφλικάδων του Φαναριού στους φτωχούς μεροκαματιάρηδες (άνδρες-γυναίκες-παιδιά) που δούλευαν στις λάσπες και τα έλη των χωραφιών τους, απ’ τα ξημερώματα ώσπου να «πέσει η νύχτα» για ένα ξεροκόμματο ψωμί.

Παρά τη φασιστική απαγόρευση των κομμουνιστικών ιδεών και τις συνεχείς διώξεις εκείνης της περιόδου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, ο Στέλιος προχώρησε άφοβα σ’ αυτές μη λογαριάζοντας τη μοναρχοφασιστική τρομοκρατία.

Η μαύρη νύχτα της ιταλο-γερμανικής φασιστικής σκλαβιάς τον βρήκε έτοιμο να προσχωρήσει στις γραμμές του ΕΛΑΣ αλλά και σε ΕΠΟΝ-ΚΚΕ, πολεμώντας τους ιταλο-γερμανούς φασίστες κατακτητές αλλά και τους ντόπιους προδότες συνεργάτες τους.

Η πατριωτική του αυτή στάση είχε συγκεντρώσει το μίσος των αντιδραστικών της περιοχής μεταξύ των οποίων και της φασιστικής συμμορίας του Αννίβα που γνώριζε την επαναστατική και πατριωτική δράση του Στέλιου. Όταν έπεσε σε ενέδρα της ο Αννίβας θέλησε να τον εκδικηθεί, δίνοντας εντολή να εκτελεστεί. Γλίτωσε την εκτέλεση μετά από βίαιη αντίδραση γνωστού, του οποίου κάποια άλλη φορά νωρίτερα είχε σώσει τη ζωή του.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ τους κατακτητές και τις προδοτικές συμφωνίες με τελευταία τη Βάρκιζα και την παράδοση των όπλων, ο σύντροφος Στέλιος βρέθηκε, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες αντιφασίστες και κομμουνιστές, υπό το συνεχή διωγμό της ντόπιας μοναρχοφασιστικής αντίδρασης και των δολοφονικών συμμοριών της.

Αργότερα με την έναρξη του δεύτερου αντάρτικου, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, και τη συγκρότηση του ΔΣΕ προσχώρησε, αφήνοντας πίσω την οικογένειά του, στις γραμμές του και πολέμησε τους αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους μοναρχοφασίστες ως τα τέλη Αυγούστου του ΄49 που αποφασίστηκε η υποχώρηση του ΔΣΕ, επειδή δεν διαγράφονταν πλέον προοπτικές νίκης.

Μετά την υποχώρηση βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ στη φιλόξενη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, στην Τασκένδη πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν. Εκεί προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες ζωής και πολιτικής δράσης, ακολουθώντας πιστά την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη και εκείνη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος με καθοδηγητή τον Ιωσήφ Στάλιν.

Όμως σε λίγα χρόνια μετά το θάνατο-δολοφονία του Ιωσήφ Στάλιν (5 Μάρτη 1953) αρχίζουν οι επεμβάσεις στα εσωτερικά του ΚΚΕ της προδοτικής ρεβιζιονιστικής κλίκας των Χρουστσοφ-Μικογιάν-Μπρέζνιεφ, κλπ. που κορυφώνονται με τη δημιουργία φράξιας στην ΚΟ της Τασκένδης και τα γεγονότα της 9^ης Σεπτέμβρη 1955 αλλά και την οριστική διάλυση του επαναστατικού ΚΚΕ το Μάρτη του 1956 με τη βίαιη αντικατάσταση της επαναστατικής ηγεσίας Ζαχαριάδη στην παρασυναγωγή της «6^ης Ολομέλειας» και τη συγκρότηση του αστικού σοσιαλδημοκρατικού χρουστσοφικού εκτρώματος που φέρει και σήμερα την επωνυμία «Κ»ΚΕ με γραμμή το «κοινοβουλευτικό ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό», κλπ.

Στη μεγάλη ιστορική διαμάχη και σφοδρότατη σύγκρουση μεταξύ μαρξισμού-λενινισμού και αντεπαναστατικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, ο σύντροφος Στέλιος υπεράσπισε την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ, όπως και η συντριπτικότατη πλειοψηφία των κομμουνιστών της Τασκένδης (πάνω απ’ το 95%), ενάντια στο προδοτικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, κράτησε ψηλά τη σημαία της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού, υπεράσπισε αποφασιστικά και με συνέπεια τον επαναστατικό δρόμο των Στάλιν-Ζαχαριάδη.

Στις μετά το ΄56 δεκαετίες και για πάνω από μισό αιώνα υπεράσπισε και διέδωσε τον επαναστατικό μαρξισμό δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, τις επαναστατικές παραδόσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος των Λένιν –Στάλιν και εκείνες του ηρωικού ΚΚΕ 1918-55 μ’ επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη που η προδοτική σοσιαλδημοκρατική ομάδα των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη δολοφόνησε, τον Αύγουστο του ΄73, στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, μετά 17 χρόνια εξορία.

Απ τις γραμμές τις σταλινικής-ζαχαριαδικής «Κίνησης για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» ο σύντροφος Στέλιος Δημητρίου αγωνίστηκε για την ανασύνταξη του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, κόντρα στην αντεπαναστατική ρεφορμιστική γραμμή των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, αλλά και στα άλλα οπορτουνιστικά αντεπαναστατικά ρεύματα.

Ο θάνατος του αγαπητού μας συντρόφου Στέλιου Δημητρίου, ενός γνήσιου επαναστάτη κομμουνιστή, αποτελεί σημαντική απώλεια για την «Κίνηση για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» μα και για το κομμουνιστικό κίνημα του τόπου.

Ο πάντα σταθερός και αισιόδοξος σύντροφός μας Στέλιος έζησε στρατευμένος στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού: «και ο στρατιώτης, έφυγε από τη ζωή, μεστός από εμπειρίες και οικογενειακή θαλπωρή».

Διαβάστε Περισσότερα »

Χρεοκοπία της χώρας και κατρακύλα της οικονομίας αλλά και αιφνιδιαστικό, ενόψει Ευρωεκλογών, κλείσιμο της Βουλής

Ο επί 5ετία μακαρίως κοιμώμενος πρωθυπουργός των «νταβατζήδων» μεταμορφώνεται σε σαλτιμπάγκο του μεσονυκτίου για την οριστική παραγραφή των σκανδάλων Βατοπεδίου – “Siemens” – Γερμανός-Cosmote – Ομολόγων – Παυλίδη, κλπ.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ –

Έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ

H τελευταία 5ετία διακυβέρνησης της χώρας απ΄ το μοναρχοφασιστικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε η χειρότερη και καταστροφικότερη που γνώρισε ο τόπος στα χρόνια της «μεταπολίτευσης».
Εδώ και καιρό η χρεοκοπία της χώρας και η κατρακύλα της οικονομίας αποτελούν ένα πραγματικό γεγονός – τα βιώνουν επώδυνα καθημερινά η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός – και σήμερα είναι τόσο εξόφθαλμα και έχουν πάρει τέτοιες διαστάσεις που δεν αμφισβητούνται απ’ τους αναλυτές, αντίθετα επιβεβαιώνονται και απ’ όλους τους σχετικούς διεθνείς οικονομικούς Οργανισμούς και απ’ την ΕΕ. Η οικονομική κατάρρευση κινείται με ραγδαίους και άκρως ανησυχητικούς ρυθμούς και αναμένεται να επιταχυνθεί τους επόμενους μήνες λόγω της αποτυχημένης ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής αλλά και εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Η αντιδραστική κυβέρνηση Καραμανλή οδήγησε δυο φορές την οικονομία σε επιτήρηση των Οργάνων της ΕΕ και τη χώρα σε πλήρη χρεοκοπία, με αποτέλεσμα να δανείζεται με τους χειρότερους τοκογλυφικούς όρους, και την οικονομία σε ένα πρωτόγνωρο ξεχαρβάλωμα, ξεχαρβάλωμα και χρεοκοπία που είχαν προηγηθεί της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ενδεικτικό της χειροτέρευσης της κατάστασης της οικονομίας είναι η χειροτέρευση όλων των οικονομικών δεικτών και ιδιαίτερα εκείνων της πτώσης της βιομηχανικής παραγωγής κατά 5,3%, των εισαγωγών κατά 25,8%, των εξαγωγών κατά 14,2% και των οικοδομικών αδειών κατά 18,6%. Απ’ την πλευρά τους το ΔΝΤ και η ΕΕ ζητούν νέα σκληρά μέτρα, ενώ η κυβέρνηση αναζητεί πρόσθετους φόρους ύψους 8 δις Ευρώ. Τα χειρότερα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων σχεδιάζονται για την μετά τις Ευρωεκλογές περίοδο.
Οι μόνοι που τίποτε δεν καταλαβαίνουν και δεν ανησυχούν απ’ την υπάρχουσα καταστροφική κατάσταση είναι το τσίρκο του ανίκανου κυβερνητικού επιτελείου και ο παροιμιώδους ανικανότητας και ανευθυνότητας νυσταλέος πρωθυπουργός της χώρας που έχει προσβληθεί από μόνιμη παραλυσία και πρωτοφανή άγνοια των τεκταινόμενων.
Η σημερινή καταστροφική πορεία της οικονομίας και γενικότερα της χώρας δεν οφείλεται μόνο στην εφαρμογή της ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής – αυτή σημείωσε βέβαια πλήρη χρεοκοπία σε όλους τους τομείς – αλλά και στην κλασική ανικανότητα και ανευθυνότητα ολόκληρου του κυβερνητικού επιτελείου και πρώτα απ’ όλα του ίδιου του πρωθυπουργού των «νταβατζήδων», ενός ακραία ανίκανου (ανεξάρτητα απ’ την αντιδραστικότητά του) πολιτικού που θεωρεί πως κρύβει την κραυγαλέα ανικανότητά του πίσω απ’ τις σοβαροφανείς γελοίες εμφανίσεις του και απ’ τις διαρκείς, μόνιμα και μονότονα επαναλαμβανόμενες φλυαρίες περί «σοβαρότητας», «υπευθυνότητας», κλπ., κλπ.
Αλλά, για να μείνομε μόνο σ’ ορισμένα απ’ τα τελευταία, για ποια «σοβαρότητα», «υπευθυνότητα» και «ικανότητα» μπορεί να γίνει λόγος, όταν μία κυβέρνηση δηλώνει ότι οι τράπεζες και η οικονομία της χώρας είναι «θωρακισμένες» απ΄ την οικονομική κρίση και πριν καλά-καλά περάσει ένα 24ωρο ψηφίζει μέτρα στήριξης των τραπεζών με 28 δις. Ευρώ, όταν οι υπουργοί της συνιστούν στους πολίτες για να μειωθούν οι τιμές πλατιάς κατανάλωσης να τρέχουν ολημερίς στα Supermarket και για να μειωθεί η τιμή της βενζίνης προτρέπουν τους οδηγούς των αυτοκινήτων να «παίρνουν σβάρνα» τα βενζινάδικα ολημερίς-ολονυχτίς, όταν το τσίρκο των αδαών του οικονομικού επιτελείου δεν καταφέρει να καταρτίσει για τέταρτη φορά κρατικό προϋπολογισμό, όταν μια κυβέρνηση μ’ ένα «λαγό» πρωθυπουργό αποχωρεί δυο φορές απ’ τη Βουλή (παγκόσμια ιστορική πρωτοτυπία) θεωρώντας τον εαυτό της αντιπολίτευση;
Η ανικανότητα της κυβέρνησης Καραμανλή φάνηκε ήδη απ’ τους πρώτες μήνες με το «ευφυές» μέτρο της διαβόητης απογραφής που έθεσε στην πρώτη επιτήρηση την οικονομία της χώρας για την οποία η εργατική τάξη και ολόκληρος ο ελληνικός λαός πλήρωσαν βαρύτατο τίμημα. Ταυτόχρονα η αθέτηση και εγκατάλειψη όλων των προεκλογικών υποσχέσεων την ανέδειξε ευθύς εξαρχής σε κυβέρνηση προκλητικών πολιτικών απατεωνίσκων, έχοντας ως πρωταρχικό στόχο το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στο μεγάλο κεφάλαιο. Με τα κύματα των πρώτων σκανδάλων, όπως των «γαλάζιων κουμπάρων» μαφιόζων, κλπ. δεν άργησαν επίσης να ξεθωριάσουν-«ξεφτίσουν» και τα περί «διαφάνειας», «σεμνότητας» και «ταπεινότητας», κλπ. Αργότερα ακολούθησαν τα γνωστά και πρωτοφανή σκάνδαλα που συντάραξαν το πανελλήνιο και καταπόντισαν ολόκληρη την κυβέρνηση: «ιερό» σκάνδαλο Βατοπεδίου – “Siemens” – Γερμανός-Cosmote – Ομολόγων – Παυλίδη, κλπ.
Ο ανίκανος πρωθυπουργός – που ευχάριστα κάθε λίγο και λιγάκι απολαμβάνει τις ανέσεις του ξενοδοχείου «η ωραία Βουλή των Ελλήνων» – πότε υπνωτισμένος από το «θαυματουργό» και «μυρωδάτο» λιβάνι των Εφραίμ-Αρσένιου δηλώνει ότι δεν πήρε είδηση για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, άλλοτε κουρασμένος παραπονείται στους δημοσιογράφους ότι θα αποχωρήσει απ’ την πολιτική, εκλιπαρώντας τη «συμπόνια» των Νεοδημοκρατών ψηφοφόρων του, κλπ., τώρα ξαφνικά πετάχτηκε απ’ τον 5ετή λήθαργο του, αλαφιασμένος, μεσονύχτιες ώρες – μεταμορφωμένος σε σαλτιμπάγκο του μεσονυκτίου – για να αποφασίσει, με πρόσχημα τις Ευρωεκλογές, το προκλητικό και αυθαίρετο κλείσιμο της Βουλής, αφήνοντας τελείως άναυδους και αποσβολωμένους τόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης όσο και τον ίδιο τον πρόεδρο της Βουλής που είχε ήδη προγραμματίσει συζητήσεις για τη συνέχιση των εργασιών της τις μέρες της προσεχούς βδομάδας.
Ο αιφνιδιαστικός τερματισμός των εργασιών της Βουλής αποτελεί πρωτοφανή πολιτική ενέργεια στην ιστορία της λειτουργίας του αστικού κοινοβουλίου, συνιστά θεσμική εκτροπή και πρωτόγνωρο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που τσαλαπατά βάναυσα τους κανόνες λειτουργίας του αστικού κοινοβουλίου.
Πρωταρχικός σκοπός της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή με το αιφνιδιαστικό πραξικοπηματικό κλείσιμο της Βουλής είναι η οριστική παραγραφή όλων των σκανδάλων και η απαλλαγή της απ΄ το αρνητικό σε βάρος της κλίμα.
Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατάγγειλαν την προκλητική αυτή ενέργεια της κυβέρνησης, με εντελώς υποτονική την αντίδραση των χρουστσοφικών ηγετών του «Κ»ΚΕ που, πέραν τον άλλων, μιλούν επιπλέον για «ένα όργιο αποπροσανατολισμού και σκανδαλολογίας βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες» («Ρ» 5/5/2009, σελ. 5), λες και δεν υπάρχουν σκάνδαλα και δεν είναι υπαρκτά τα σκάνδαλα: «ιερό» σκάνδαλο Βατοπεδίου – “Siemens” – Γερμανός-Cosmote – Ομολόγων – Παυλίδη, κλπ

Διαβάστε Περισσότερα »

Αποχή από τις Ευρωεκλογές –Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 καλεί τον ελληνικό λαό σε αποχή από τις ευρωεκλογές με συνθήματα «ΑΠΟΧΗ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ – ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ».

 

Η Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Μάης 2009

Διαβάστε Περισσότερα »

Απεργία της ΑΔΕΔΥ 14 Μάη 2009

Ολοι στην απεργία Πέμπτη 14 Μάη 2009

Ολοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις

Συγκέντρωση στην Αθήνα στις 11.00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Πέμπτη 14 Μάη 2009

Απεργούμε

Συνεχίζουμε τον αγώνα

Γιατί εμείς που πληρώσαμε τα κέρδη τους δεν πρέπει να πληρώσουμε και την κρίση τους. Είναι αποκαλυπτικό. Όταν η οικονομία κατά τους πολιτικά και οικονομικά ισχυρούς δεν είχε κανένα πρόβλημα, εμείς έπρεπε να κάνουμε θυσίες για να αυξηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων, για τον ανταγωνισμό, για την αγορά, για το καλό μας. Σήμερα που οι θυσίες μας φαγώθηκαν και η οικονομία βρίσκεται σε κρίση μας καλούν σε νέες θυσίες για το ξεπέρασμα της κρίσης πάλι για το καλό μας! Μονά ζυγά δικά τους. Ανεξάρτητα από κρίση ή όχι εμείς, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, οι άνεργοι, αποτελούμε τα μόνιμα θύματα.

Γιατί όσοι παίρνουμε μισθό 1.250 € καθαρά μας θεωρούν υψηλόμισθους και δεν μας δίνουν καμιά αύξηση. Όμως και αυτοί που έχουν λιγότερες αποδοχές δεν παίρνουν αύξηση αλλά έκτακτο βοήθημα πείνας που δίνεται μόνο για φέτος. Είναι φανερό ότι η μείωση αυτή του εισοδήματος δεν θα περιοριστεί μόνο για το 2009 αλλά θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια.

Γιατί συνεχίζουν να μας αφήνουν χωρίς εφάπαξ και αρνούνται να επιχορηγήσουν το Τ.Π.Δ.Υ.
Έτσι ενώ για δύο και πλέον χρόνια αρνιόντουσαν να πάρουν μέτρα για την κατάσταση του Ταμείου σήμερα που το πρόβλημα έχει οξυνθεί, που το εφάπαξ καθυστερεί πάνω από 18 μήνες, προωθούν τη λύση είτε του δανεισμού που θα οδηγήσει το Ταμείο σε νέα αδιέξοδα και σε διάλυση είτε την πληρωμή των ελλειμμάτων του Ταμείου και πάλι από τους ασφαλισμένους. Εμείς όμως πληρώσαμε και πληρώνουμε με τις εισφορές μας.
Το πρόβλημα στο Τ.Π.Δ.Υ. και στα άλλα Ταμεία δημιουργήθηκε διαχρονικά από την καταλήστευση των αποθεματικών, από τα παιχνίδια του χρηματιστηρίου, από τις ιδιωτικοποιήσεις Δημοσίων Υπηρεσιών και από τον περιορισμό της μόνιμης απασχόλησης στο Δημόσιο.

Γιατί προσπαθούν να αλλάξουν το χαρακτήρα της ασφάλισης στο Δημόσιο και από κοινωνική να τη μετατρέψουν σε επαγγελματική.
Στη κατεύθυνσή αυτή κινείται η απόφαση του ΔΕΚ που με πρόσχημα την ισότητα, επιχειρεί να ανατρέψει τις θετικές διακρίσεις για τις γυναίκες και ανοίγει το δρόμο για τη μετατροπή της ασφάλισής μας από κοινωνική σε επαγγελματική.
Κάτι τέτοιο θα έχει δραματικές συνέπειες όχι μόνο για τα επικουρικά ταμεία αλλά και για την κύρια σύνταξη αφού η Κυβέρνηση θεωρεί ότι και η κύρια σύνταξη έχει ελλείμματα.

Γιατί συνεχίζουν την πολιτική των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και αντί για μόνιμο προσωπικό προσλαμβάνουν εκτάκτους, συμβασιούχους έργου, STAGE.
Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν από το παράθυρο να καταργήσουν τη μονιμότητα στο Δημόσιο, πραγματοποιούν τα ρουσφέτια και τις πελατειακές τους σχέσεις αφού όλες αυτές οι προσλήψεις γίνονται εκτός ΑΣΕΠ. Οι παραπάνω επιλογές έχουν δραματικές επιπτώσεις στη λειτουργία των Δημοσίων Υπηρεσιών, στους ίδιους τους εργαζόμενους στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.

Γιατί συνεχίζουν και εντείνουν την πολιτική του ξεπουλήματος και των ιδιωτικοποιήσεων των Δημοσίων Υπηρεσιών και των ΔΕΚΟ.
Σε μια περίοδο που εξαιτίας και της κρίσης το Δημόσιο έπρεπε να ενισχυθεί για να διασφαλίζει αναβαθμισμένα κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες προς τους πολίτες οι πολιτικές που ακολουθούνται κινούνται στις γνωστές συνταγές του νεοφιλελευθερισμού για ιδιωτικοποιήσεις και τον περιορισμό του Δημόσιου Τομέα. Έτσι βασικά κοινωνικά αγαθά όπως υγεία, παιδεία, πρόνοια, μεταφορές κλπ υποβαθμίζονται και εμπορευματοποιούνται.

Γιατί μετά και τη νέα έκθεση της Ε.Ε. για την ελληνική οικονομία και την εμμονή στο σύμφωνο σταθερότητας προωθούνται νέα μέτρα σε βάρος του εισοδήματος, των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας και των Δημοσίων Υπηρεσιών.

Γιατί απορρίπτουμε τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού που εφαρμόστηκαν χρόνια τώρα στον κόσμο, την Ευρώπη και τη χώρα μας και υποβάθμισαν και υποβαθμίζουν το βιοτικό μας επίπεδο και τη θέση των εργαζομένων, αυξάνουν την ανεργία, τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Διεκδικούμε

* Άμεση κρατική επιχορήγηση του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων.

* Πραγματικές αυξήσεις, ανατροπή της πολιτικής λιτότητας, του παγώματος και της μόνιμης μείωσης των μισθών και των συντάξεων.

* Ενιαία μόνιμη σχέση εργασίας στο Δημόσιο. Κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων. Πλήρη απασχόληση - Όχι στην ελαστικοποίηση.

* Δίκαιο φορολογικό σύστημα - κοινωνική δικαιοσύνη.

* Κατοχύρωση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης στο Δημόσιο. - Μη εφαρμογή της απόφασης του ΔΕΚ για την εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών - γυναικών.

* Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

Διαβάστε Περισσότερα »