Α΄ Γράμμα ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Α΄ Γράμμα ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Η επίθεση της σημερινής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στην επαναστατική γραμμή των ΚΚΕ (Α΄ Γράμμα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ)–ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7^ο Συνέδριο, κλπ.) – Μια αντιμαρξιστική σοσιαλδημοκρατική-τροτσκιστική μα και επιπλέον μια υπεραντιδραστική επίθεση, αφού στο παρελθόν η τροτσκιστική κατεύθυνση βρέθηκε ευθέως στην υπηρεσία του φασιστικού «Άξονα» Βερολίνο-Ρώμη-Τόκιο

Οι πρόσφατες (αυτού του χρόνου) ανοιχτές αντιμαρξιστικές μα και αντιδραστικές επιθέσεις της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στην επαναστατική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7^ο Συνέδριο, κλπ. ΣΤΑΛΙΝ-ΔΗΜΗΤΡΟΦ) και εκείνης του επαναστατικού ΚΚΕ (Α΄ Γράμμα Ν. Ζ.) ήταν για τους επαναστάτες μαρξιστές δηλ. λενινιστές-σταλινιστές εντελώς αναμενόμενες και αναπόφευκτες εξαιτίας της διαφαινόμενης από χρόνια αντιδραστικότερης ιδεολογικό-πολιτικής πορείας συγχώνευσης της ντόπιας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας με τον αντεπαναστατικό τροτσκισμό. Ήταν, λοιπόν, ζήτημα χρόνου να εκδηλωθούν σύντομα ανοιχτά, όπως και έγινε. Εξάλλου η νέα αντιμαρξιστική-τροτσκιστική επίθεση ενάντια στην επαναστατική γραμμή του Α΄ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ είχε ήδη, εμμέσως πλην σαφώς, προαναγγελθεί – ούτε καν ένα μήνα μετά τη φαρσοκωμωδία της διαβόητης «αποκατάστασης»(!) του Ν.Ζ. – όταν ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ ισχυρίζονταν λασπολογώντας προκλητικά: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν.Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» (μπροσούρα «Ριζοσπάστη»: «28η Οκτώβρη του 1940, Τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη», σελ.13, εκδ. «Ριζοσπάστη» 29-30 Οκτώβρη 2011) χωρίς να κατονομάζεται το σημείο του «Γράμματος» που εκφράζει τάχα «συμβιβασμό»(!), γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Μερικές εντελώς σύντομες παρατηρήσεις:

1.Καταρχήν οι θέσεις-επιθέσεις της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στην επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7^ο Συνέδριο, κλπ.) και στην επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ εκείνης της περιόδου, όπως αυτή διατυπώθηκε, με παραδειγματική συντομία και μαρξιστική σαφήνεια, στο Α΄ Γράμμα του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, με τα περί «Β΄ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου» και από τις δυο (!) πλευρές δηλ. του επιθετικού ιμπεριαλιστικού φασιστικού «Άξονα» Γερμανίας-Ιταλίας-Ιαπωνίας και της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης (αντιφασιστικού και κομμουνιστικού κινήματος, κλπ.) και περί «ιμπεριαλιστικού πολέμου» και απ’ τις δυο (!) πλευρές Ιταλίας-Ελλάδας είναι επιθέσεις-θέσεις αντιμαρξιστικου-τροτσκιστικού χαρακτήρα, επειδή σ’ αυτές: πρώτο, αγνοείται, πέρα απ’ τις ίδιες ρίζες-αιτίες γέννησης-ξέσπασμάτος των δυο παγκόσμιων πολέμων, η ΒΑΣΙΚΗ διαφορά – ως προς το χαρακτήρα – μεταξύ του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (= «ιμπεριαλιστικός») και του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου (= «αντιφασιστικός-απελευθερωτικός» ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ), δεύτερο, αγνοούνταΙ τα εντελώς διαφορετικά επαναστατικά καθήκοντα του προλεταριάτου που σύμφωνα με το Λένιν, στην περίπτωση ΚΑΘΕ «ιμπεριαλιστικού πολέμου» ( π.χ. Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), ήταν-είναι η «ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ» με στόχο την άμεση προώθηση της Προλεταριακής Επανάστασης και τη βίαιη-ένοπλη συντριβή και ανατροπή της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας (διαμάχη LENIN-KAUTSKY, κλπ.), τρίτο, υιοθετείται και προβάλλεται η αντιμαρξιστική αντίληψη πως μια σοσιαλιστική-κομμουνιστική χώρα (π.χ. η τότε ΕΣΣΔ) και το ένοπλο διεθνές επαναστατικό κομμουνιστικό και αντιφασιστικό κίνημα διεξήγαγαν τάχα, όπως και οι καπιταλιστές-ιμπεριαλιστές, «ιμπεριαλιστικό»(!) πόλεμο, τέταρτο, επιπλέον αυτές αρνούνται τη μαρξιστική άποψη σύμφωνα με την οποία οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι ΜΟΝΟ γέννημα-θρέμα του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού και αναπόφευκτοι όσο υπάρχει καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός.

2. Αν οι τότε αντιμαρξιστικές-τροτσκιστικές απόψεις περί «ιμπεριαλιστικού Β΄ Παγκοσμίου πολέμου» και απ τις δυο πλευρές δηλ. φασιστικού «Άξονα» – ΕΣΣΔ (ας φανταστεί κανείς, στη βάση αυτής της φιλοχιτλερικής θέσης, το ξέσπασμα ενός «ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ» στην ΕΣΣΔ και στις αντιφασιστικές χώρες και τις καταστροφικές συνέπειες στο αντιφασιστικό στρατόπεδο κατά τη διάρκεια του πολέμου) και περί «ιμπεριαλιστικού πολέμου» Ιταλίας-Ελλάδας απ’ τις δυο πλευρές ήταν απλά αντεπαναστατικές-αντιδραστικές, επειδή βρέθηκαν κατευθείαν (υποκειμενικά-αντικειμενικά) και άμεσα στην υπηρεσία του υπεραντιδραστικού φασιστικού «Άξονα» ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ, οι σημερινές τροτσκιστικές απόψεις της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ είναι κάτι περισσότερο: είναι υπεραντιδραστικές, επειδή: πρώτο, επαναπροβάλλονται όταν αυτές έχουν ήδη συντριφτεί, πριν πολλές δεκαετίες, απ’ τον επαναστατικό Κόκκινο Στρατό στα πεδία των μαχών (ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ, κλπ) και θάφτηκαν, μαζί με τις ναζι-φασιστικές, στα συντρίμμια τους, δεύτερο, επαναπροβάλλονται μετά 70 χρόνια απ’ τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών και την καταστροφική ΗΤΤΑ του φασισμού στο Βερολίνο, το Μάη του 1945, με τις γνωστές τεράστιες και ανυπολόγιστες καταστροφές για τους λαούς, τρίτο, επαναπροβάλλονται όταν έχει πλέρια επιβεβαιωθεί στην πράξη η ΟΡΘΟΤΗΤΑ της επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7^ο Συνέδριο κλπ.) δηλ. η επαναστατική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (μαζί και του ΚΚΕ) και επισφραγιστεί με την κατάληψη του χιτλερικού Βερολίνου και την τοποθέτηση της Κόκκινης Σημαίας στο Reichstag απ΄τον επαναστατικό Κόκκινο Στρατό με καθοδηγητή τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, τέταρτο, όταν είναι πασίγνωστες οι ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ αυτής της επαναστατικής γραμμής – της μοναδικά επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής – που ΟΔΗΓΗΣΕ: 1. στην τεράστια ανάπτυξη του ένοπλου Αντιφασιστικού Κινήματος στην Ευρώπη, κάτω απ’ την καθοδήγηση των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων, 2. στη ΔΙΑΣΩΣΗ της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης, που ηγήθηκε και καθοδήγησε τη ΝΙΚΗ, 3. στη στρατιωτική ΗΤΤΑ του ΦΑΣΙΣΜΟΥ και ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ, 4. στην απελευθέρωση των λαών, 5. στην κατάργηση του καπιταλισμού σε σειρά χώρες, 6. στη δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

Παρόλα αυτά στο πρόσφατο αντιμαρξιστικό τροτσκιστικό «πόνημα», «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο» (Μάρτης 2015), των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ – λακέδων της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών της ΕΕ μα και προκλητικών υπερασπιστών-απολογητών της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ (άρνηση ύπαρξης της σημερινής εξάρτησης της χώρας: «το γνωστό ιδεολόγημα περί εξάρτησης», «Ρ» 19/5/2012, σελ 2, κλπ.) – κατασυκοφαντείται, λασπώνεται και διαστρεβλώνεται η επαναστατική μαρξιστική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7^ο Συνέδριο κλπ.) δηλ. ΟΛΩΝ των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων εκείνης της εποχής, μαζί και του ΚΚΕ, με τον πιο χυδαίο και αδίστακτο λασπολογικό φιλοχιτλερικό τροτσκιστικό τρόπο: «Το 7ο Συνέδριο της ΚΔ διαμόρφωσε στρατηγική που προσανατόλισε τα ΚΚ στη σύμπραξη με τη μια ιμπεριαλιστική πλευρά, τη λεγόμενη δημοκρατική, εναντίον της άλλης, της φασιστικής. Εκ των πραγμάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ΞΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ (υπογρ. «Α»)» («Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-1941», σελ. 26, Αθήνα Μάρτης 2015).

Σήμερα οι σοσιαλδημοκράτες-τροτσκιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ – «βαμμένοι» αντισταλινικοί-αντιζαχαριαδικοί – με την προπαγάνδιση των νέων τους αλλά παμπάλαιων φιλοχιτλερικών τροτσκιστικών θέσεων-απόψεων περί «Β΄ Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού πολέμου» («Ρ» 19/4/2015, σελ. 7-24) εγκαταλείπουν οριστικά το τότε αντιφασιστικό στρατόπεδο με επικεφαλής τη σταλινική ΕΣΣΔ – ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ βέβαια – προσχωρώντας στο αντίπαλο αντιδραστικό στρατόπεδο, μπαίνοντας έτσι άμεσα και κατευθείαν στην υπηρεσία του υπεραντιδραστικού επιθετικού ιμπεριαλιστικού φασιστικού «Άξονα» ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ, με τις ανάλογες προφανώς πολιτικές προεκτάσεις και αρνητικές συνέπειες για την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και του λαού στη σημερινή περίοδο.

3. Απ’ τις σελίδες του ίδιου κακόφημου αντιμαρξιστικού «πονήματος» εξαπολύεται και η επίθεση στο Α’ Γράμμα του Ν.Ζαχαριάδη, απορρίπτοντας τον «εθνικοαπελευθερωτικό» χαρακτήρα του πολέμου απ’ την πλευρά της Ελλάδας: «στο Α’ γράμμα του Ν.Ζαχαριάδη ο πόλεμος χαρακτηρίζονταν εθνικοαπελευθερωτικός απ’ την πλευρά της Ελλάδας και όχι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές» («Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ»: «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41», σελ. 150-152, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα Μάρτης 2015).

Όμως η εργατική τάξη αλλά και ο λαός, και πρώτα απ’ όλα οι επαναστάτες κομμουνιστές γνωρίζουν ότι το Α΄ Γράμμα του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ήταν εκείνο που καθόρισε την επαναστατική μαρξιστική γραμμή του ΚΚΕ για εκείνη την ιστορική περίοδο, που η εφαρμογή της απ’ το Κόμμα οδήγησε στη μεγάλη εποποιία της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, και στην απελευθέρωση της χώρας απ’ τους ιταλο-γερμανο-βούλγαρους φασίστες κατακτητές. Εμπνευστής και αρχιτέκτονας αυτής της μεγάλης εποποιίας υπήρξε ο μεγαλύτερος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης της χώρας στον 20^ο αιώνα και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ’ ΚΔ ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ μα και συνάμα ήταν ο ΠΡΩΤΟΣ Αντιστασιακός της Χώρας, κι αυτό εξαιτίας: 1. της συγγραφής του ιστορικού Α΄ Γράμματος, και 2. της παράδοσής του απ’ τους φασίστες του Μεταξά στους γερμανούς Ναζι-φασίστες κατακτητές.

ΔΕΝ νοείται δημιουργία και μαζική ανάπτυξη των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, κλπ., ΧΩΡΙΣ την επαναστατική μαρξιστική γραμμή του ιστορικού Α΄ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Επίθεση στην επαναστατική μαρξιστική γραμμή του Α΄Γράμματος του Ν.Ζ. και απόρριψη της, ΣΗΜΑΙΝΕΙ: επίθεση-απόρριψη της εποποιίας της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης (ΚΚΕ-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ, κλπ.), την οποία υποτίθεται πως «τιμούν» (η αστική υποκρισία και δημαγωγία δεν γνωρίζουν όρια) οι προδότες σοσιαλδημοκράτες τροτσκιστές σημερινοί ηγέτες του «Κ»ΚΕ, εξαπατώντας τα μέλη και τους οπαδούς τους, όταν δημαγωγικά ισχυρίζονται στο «Ριζοσπάστη»: «μάθε την αλήθεια: το χώμα που πατάς, λευτέρωσαν μ’ αγώνα ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ» («Ρ» 28/10/2015, σελ.1) – αποκρύβοντάς τους ότι η συγκρότηση και μαζική ανάπτυξη αλλά και ο ηρωικός αγώνας των «ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ» οφείλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ: ΑΚΡΙΒΩΣ στην επαναστατική μαρξιστική γραμμή του Α’ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και στην επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7^ο Συνέδριο, κλπ., ΣΤΑΛΙΝ-ΔΗΜΗΤΡΟΦ), όπως και η μεγάλη αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών.

Στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου, οι σημερινοί σοσιαλδημοκράτες τροτσκιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ θα βρίσκονταν ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στο επαναστατικό ΚΚΕ μα και ΕΞΩ απ’ την ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικη Αντίσταση, κι’ αυτό όχι μόνο εξαιτίας της αντιπαλότητας και απόρριψης της επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-Α΄Γράμματος Ζαχαριάδη-ΚΚΕ λόγω των τροτσκιστικών θέσεων αλλά και γιατί στο Α΄Γράμμα του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ υπάρχει ο όρος: «όποιος δε συμφωνεί με τη γραμμή του γράμματος αυτού θα διαγράφεται από το ΚΚΕ» («Βοήθημα Ιστορίας του ΚΚΕ», σελ. 192, «εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ» 1952).

4. Η καταστροφική κατάληξη της εποποιίας της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης στις ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ συμφωνίες ΛΙΒΑΝΟΥ-ΓΚΑΖΕΡΤΑΣ-ΒΑΡΚΙΖΑΣ με την παράδοση των όπλων (ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ και όχι «λάθη») ΔΕΝ ήταν αναπόφευκτη ΟΥΤΕ πολύ περισσότερο οφείλεται στην επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ και εκείνη του Α΄ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, όπως ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ και συκοφαντικά υποστηρίζουν οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ και ένα από τα πιο πιστά και λυσσασμένα μαντρόσκυλα της αντιδραστικής αστικής τάξης, ο Μ.ΜΑΪΛΗΣ (διαμαρτύρονταν γιατί η αστική τάξη απ’ το ΚΚΕ-Ζαχαριάδη «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της», «Ρ» 7-8/1/2012, σελ 13), δυσφημώντας την μοναδικά ορθή επαναστατική μαρξιστική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (=ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ) εκείνης της ιστορικής περιόδου για πολλοστή φορά: ότι ΤΑΧΑ «η στρατηγική των αντιφασιστικών μετώπων είχε ως απόρροια τη Συμφωνία του Λιβάνου και της Καζέρτας και πριν από αυτές την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο στρατηγείο της Μέσης Ανατολής» («Ρ» 17/5/2015, σελ. 26) (σχετικά με αυτό το ζήτημα βλέπε ακόμα: «Ρ», 29/09/2012, σελ. 28 και «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ», τ. 2, 1949-1968, σελ. 618, κλπ.). Έτσι η ΗΤΤΑ του Ελληνικού κινήματος αποδίδεται – συκοφαντικά και ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ – στην επαναστατική γραμμή των ΚΔ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ κι ΟΧΙ στην εγκατάλειψη και ΠΡΟΔΟΣΙΑ της. Αλλά και πρόσφατα υποστηρίζεται και επαναλαμβάνεται συκοφαντικά και ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ απ’ το «Ριζοσπάστη» πως ΤΑΧΑ «το Κόμμα μας … δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας, που ανάλογα και με άλλους παράγοντες μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη. Η στρατηγική, επίσης, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα τελικά δεν προσανατόλισε στη διαμόρφωση στρατηγικής των ΚΚ ενάντια στην αστική τάξη της χώρας τους, είτε η τελευταία ήταν επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη» («Ρ» 27/9/ 2015, σελ.18), δικαιολογώντας και καλύπτοντας εκ νέου τις ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ της τότε δεξιάς οπορτουνιστικής ηγεσίας.

Είναι όμως πασίγνωστο ότι στο «ιστορικό Γράμμα» του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – που στηρίχθηκε ΑΚΡΙΒΩΣ στη συγκεκριμένη επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ – γίνεται σαφέστατα λόγος για ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και όχι για όποιες προδοτικές συμφωνίες υποταγής στην αστική τάξη, υποχρεώνοντας να δοθεί εδώ εκ νέου ολόκληρο το σαφέστατο απόσπασμα, που κατά καιρούς δίνεται ψαλιδισμένο απ’ τους χρουστσοφικούς-Τροτσκιστές σοσιαλδημοκράτες της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ: «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό». ΑΚΡΙΒΩΣ αυτόν τον επαναστατικό ΣΤΟΧΟ κατάληψης της εξουσίας ΑΠΟΣΙΩΠΑ εντελώς και πρόσφατα ο «Ριζοσπάστης» («Ρ» 28/10/2015, σελ.9)*, αποφεύγοντας σκόπιμα να δημοσιεύσει το Α΄ Γράμμα του Ζαχαριάδη και προφανώς ούτε το προαναφερόμενο σχετικό απόσπασμα (αντ’ αυτού «προτίμησε» την αναδημοσίευση ενός παλιότερου σκίτσου του «Ρ»), που επιβεβαιώνει την ύπαρξη επαναστατικής στρατηγικής του ΚΚΕ και θέτει με τη μέγιστη σαφήνεια ζήτημα ΚΑΤΑΧΤΗΣΗΣ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Το επαναστατικό κομμουνιστικό και λαϊκό κίνημα τόσο στην Ελλάδα όσο και όπου αλλού ΔΕΝ οδηγήθηκε σε ΗΤΤΑ εξαιτίας της ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ της επαναστατικής γραμμής της Γ΄ ΚΔ, όπως ισχυρίζονται οι διάφοροι σοσιαλδημοκράτες προδότες Τροτσκιστές ΜΑΪΛΗΔΕΣ του «Κ»ΚΕ, αλλά για τον ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΟ λόγο: εξαιτίας της εγκατάλειψης και ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ αυτής της επαναστατικής γραμμής.

Κλείνοντας ας σημειωθεί ακόμα μια φορά: στην Ελλάδα που το ΚΚΕ και το ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικο Αντιφασιστικό κίνημα ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΝ και ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ την επαναστατική γραμμή της ΚΔ και εκείνη του Α΄ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, το Κίνημα υποτάχθηκε στους άγγλους ιμπεριαλιστές και ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ απ’ τη δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία, μ’ επικεφαλής τον πράχτορα της Ιντέλιντζενς Σέρβις Γ.ΣΙΑΝΤΟ, η οποία ΠΑΡΕΔΟΣΕ την ΕΞΟΥΣΙΑ στους άγγλους ιμπεριαλιστές και στους ντόπιους μοναρχοφασίστες με τις ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ Συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας, μ’ αποκορύφωμα την παράδοση των όπλων. Κι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά αποκρύβει απ’ την εργατική τάξη και το λαό, προφανώς και απ’ τους κομμουνιστές και αντιφασίστες, ο χρουστσοφικός σοσιαλδημοκράτης τροτσκιστής Μ.ΜΑΪΛΗΣ και η παρέα του, που, με κάθε ευκαιρία, χαρακτηρίζει την ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Κινήματος απλά «λάθη»(!) («λάθη, όπως η συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας!» «Ρ»7/10/1012, σελ.16) και παίρνει υπό την υπεράσπισή του τον προδότη και πράκτορα των άγγλων Γ. ΣΙΑΝΤΟ (οι δεξιοί οπορτουνιστές του «Κ»ΚΕ τον έχουν εδώ και δεκαετίες αποκαταστήσει), ενώ σε κάποιο αντιμαρξιστικό τροτσκιστικό αρθρίδιό του δεν αναφέρει καθόλου τη ΒΑΡΚΙΖΑ («Ρ» 17/5/2015, σελ.26).

……….

*Είναι τέτοια τα αδιέξοδα και τόσο βαθιά η κρίση στις γραμμές του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ που στην «Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ για την 28^η Οκτωβρίου 1940» («Ρ» 28/10/2015, σελ.9) οι σοσιαλδημοκράτες τροτσκιστές ηγέτες δεν τολμούν να μιλήσουν για «Β’ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο» αλλά κάνουν λόγο για τον «πραγματικό χαρακτήρα του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου»(!), ενώ απ’ την άλλη αποσιωπάται εντελώς και δεν αναδημοσιεύεται το Α΄ Γράμμα του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, ταυτόχρονα όμως το άλλο μισό της σελίδας καλύπτεται απ’ τις παρουσιάσεις πανελλαδικά (με τίτλο «Βιβλιοπαρουσιάσεις σε όλη τη χώρα»), του χρουστσοφικού-τροτσκιστικού «πονήματος»: «το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικο πόλεμο» στο οποίο προβάλλονται οι επιθέσεις ενάντια στην επαναστατική γραμμή του Α΄Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και εκείνη της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7^ο Συνέδριο, κλπ.), και τα περί «Β’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου» απ’ τις δυο πλευρές, κλπ., κλπ.