Οι «νέες» παμπάλαιες Τροτσκιστικές θέσεις-στάσεις της «αγίας» τριάδας των ΜΑΪΛΗ-ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ βρέθηκαν στο παρελθόν ΑΜΕΣΑ και ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στην υπηρεσία του υπεραντιδραστικού ιμπεριαλιστικού Ναζι-φασιστικού Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ

Σ Τ Α Λ Ι Ν: «Σήμερα όλοι αναγνωρίζουν πως ο σοβιετικός λαός, με το γεμάτο αυταπάρνηση αγώνα του, έσωσε τον πολιτισμό της Ευρώπης απ’ τους φασίστες επιδρομείς. Αυτή είναι η μεγάλη υπηρεσία του σοβιετικού λαού προς την ιστορία της ανθρωπότητας» (ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, 6 Νοέμβρη 1944)

ΚΑΙ οι όψιμοι 5^ο–φαλαγγίτες Χρουστσοφικοί-Τροτσκιστές της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ εξοργισμένοι ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτή τη μεγάλη υπηρεσία του σοβιετικού λαού, ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ-ΕΣΣΔ-ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΡΑΤΟ–ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για «αγώνα υπό ΞΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ» (!):

«Κ» Κ Ε: «Το 7^ο Συνέδριο της ΚΔ διαμόρφωσε στρατηγική που προσανατόλισε τα ΚΚ στη σύμπραξη με τη μια ιμπεριαλιστική πλευρά, τη λεγόμενη δημοκρατική, εναντίον της άλλης, της φασιστικής. Εκ των πραγμάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ΞΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ (υπογρ. «Α»)» («Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-1941», σελ. 26, Αθήνα 2015)

 1. Οι ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΕΣ φιλο-Χιτλερικές ΠΑΛΑΒΡΕΣ της τωρινής σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ

Οι νέες σφοδρότατες αντικομμουνιστικές, αντιμαρξιστικές, αλλά ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ φιλο-Χιτλερικού χαρακτήρα ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ της «αγίας» τριάδας των ΜΑΪΛΗ-ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, σημερινών ηγετών του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ, ΕΝΑΝΤΙΑ στην επαναστατική μαρξιστική γραμμή των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ–ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ που ΟΔΗΓΗΣΕ στις γνωστές μεγάλες, παγκόσμιας ιστορικής σημασίας, ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ, για το Προλεταριάτο και τους λαούς όλων των χωρών – οι οποίες απαριθμούνται σ’ άλλο σημείο παρακάτω – του διεθνούς Αντιφασιστικού και επαναστατικού Κομμουνιστικού κινήματος, που άρχισαν εδώ και χρόνια, «κορυφώθηκαν» φέτος, και μάλιστα παραμονές του γιορτασμού των 70 χρόνων απ’ τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών. Αποκορύφωμά τους, ο αναπόδεικτος τροτσκιστικός ΜΥΘΟΣ περί «ιμπεριαλιστικού πολέμου»(!) – ή αλλιώς «Β’ παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος» («Ρ» 19/4/2015, σελ. 17-24) – απ’ τις ΔΥΟ πλευρές(!), ακόμα και ΜΕΤΑ τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής ΕΣΣΔ σ’ αυτόν, αλλά και ο ανοιχτά, της πιο ακραίας μορφής χυδαιότητα, φιλο-Χιτλερικός λασπολογικός ισχυρισμός–ΠΑΛΑΒΡΑ: «το 7^ο Συνέδριο της ΚΔ διαμόρφωσε στρατηγική που προσανατόλισε τα ΚΚ στη σύμπραξη με τη μια ιμπεριαλιστική πλευρά, τη λεγόμενη δημοκρατική, εναντίον της άλλης, της φασιστικής. Εκ των πραγμάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ΞΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ (υπογρ.«Α»)» («Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-1941», σελ. 26, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015) – ένα χονδροειδέστατο και προκλητικότατο ΨΕΥΔΟΣ, μια αισχρότατη και τερατώδης συκοφαντία, προερχόμενη και «μαγειρεμένη» στις Ναζι-φασιστικές κουζίνες του Βερολίνου της ΧΙΤΛΕΡΙΚΗΣ περιόδου.

Αν ως τώρα σ’ αυτές τις αντιδραστικές φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΕΣ αλλά και σχιζοφρενικού χαρακτήρα ΠΑΛΑΒΡΕΣ πρωτοστατούσε μόνο ο Μ.ΜΑΪΛΗΣ, ξεφουρνίζοντας, όπως σημειώνονταν παλιότερα από την πλευρά μας, συχνά-πυκνά, σχιζοφρενικές ΠΑΛΑΒΡΕΣ ίδιου μεγέθους με κείνες των πιο ακραίων ομοϊδεατών του Τροτσκιστών χυδαίων λασπολόγων του ΣΤΑΛΙΝ, με πρωτοστατούντα κάποιον ονόματι ΧΡΗΣΤΟ ΚΕΦΑΛΗ, απ’ τους πιο αδίστακτους και η πιο ακραία περίπτωση χυδαιότητας επαγγελματία λασπολόγου σ’ ολόκληρη ίσως την Ευρώπη που το 2012 έγραφε, «ευφυώς» και «θριαμβευτικά» φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΑ υπεραντιδραστικές-σχιζοφρενείς ΠΑΛΑΒΡΕΣ: «ο Στάλιν επιδίδεται ουσιαστικά σε φιλο-ναζιστική προπαγάνδα, την ώρα που οι ναζί βρίσκονται έξω από τη Μόσχα»(!), κλπ. («ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ», τόμος 6^ος, σελ. 126, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2012), ΤΩΡΑ πρωτοστατεί ολόκληρη η ηγετική ομάδα με το διαβόητο «Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ» στην πρώτη γραμμή, προκαλώντας οι ίδιοι οι Χρουστσοφικοί-Τροτσκιστές ηγέτες στις γραμμές τους – εξαιτίας της νέας αντιδραστικής στροφής στα πλαίσια της ρεφορμιστικής γραμμής του Χρουστσοφισμού-Τροτσκισμού – αντιπαραθέσεις, συγκρούσεις και διασπάσεις καθώς και τη μεγάλη-βαθιά ιδεολογικο-πολιτικο-οργανωτική ΚΡΙΣΗ που έχει ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια στις γραμμές του ρεφορμιστικού αυτού κόμματος και βρίσκεται σε εξέλιξη.

Τελευταία οι «Μαϊληδες» του «Κ»ΚΕ, εβρισκόμενοι σε φανερή αδυναμία να ελέγξουν την κατάσταση, επιστρατεύουν και κάποια άπειρα και νεοφώτιστα αλλά επιπλέον, αγράμματα και απληροφόρητα «παιδαρέλια», «βγάζοντας στο κλαρί» ένα απ’ αυτά που επιχείρησε – σημειώνοντας όμως παταγώδη αποτυχία – να «ξεπλύνει» την ηγεσία απ’ την κατ’ αυτούς, υποτιθέμενη Τροτσκιστική «ρετσινιά»(!), ο οποίος, όχι μόνο δεν γνωρίζει τις τροτσκιστικές θέσεις, μα δεν έχει καν «ακούσει» ούτε για τις επαναστατικές Δίκες της Μόσχας και εκείνες της αντιφασιστικής Ισπανίας κατά των προδοτών Τροτσκιστών 5^ο-φαλαγγιτών μα ούτε καν για τις συζητήσεις-πολεμικές, το 1946, του επαναστατικού ΚΚΕ με Τροτσκιστικές Ομάδες, αλλιώς δε θα έφτανε στο σημείο, να παρουσιάσει-εμφανίσει, ανεπιτυχώς βέβαια, και μάλιστα σοβαρά-σοβαρά τις παμπάλαιες, ηλικίας σχεδόν ενός αιώνα και χιλιοδιατυπωμένες Τροτσκιστικές απόψεις, δηλ. την πιστή αντιγραφή τους ως «πρωτότυπη»(!) ιστορική «έρευνα»(!) της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, θεωρώντας μάλιστα αφελώς πως έτσι «πετυχαίνει» να ξεπλύνει την ηγεσία από την τάχα επινοημένη «τροτσκιστική ρετσινιά»(!): «το ΚΚΕ αντλεί συμπεράσματα από τη δική του Ιστορία και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος δίχως να έχει ανάγκη να ανατρέξει στον Τρότσκι ή σε νεοτροτσκίζοντες» («Ρ», 11-12-Απρίλη 2015, σελ.19), καταλήγοντας σε πλήρη παταγώδη αποτυχία. Το εν λόγω αξιολύπητο «παιδαρέλι», που παριστάνει και τον «ιστορικό» (Μαϊλειου επιπέδου) δεν έχει τίποτε ακούσει για όλα αυτά, επειδή εμποδίζεται, προφανώς, απ’ τα δυο τεράστια και βαριά σοσιαλδημοκρατικά σκουλαρίκια που «κουβαλάει» στα αυτιά του απ’ τα οποία κρέμονται οι γιγαντιαίων διαστάσεων φωτογραφίες των ΤΡΟΤΣΚΙ-ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ.

Αυτή η κραυγαλέα παταγώδης αποτυχία της παραπλανητικής «επιχείρησης αποτροτσκιστικοποίησης» της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ εκ μέρους του νεοφώτιστου αμαθούς νεανία, εξανάγκασε τον παραγερασμένο στις σοσιαλδημοκρατικές χρουστσοφικο-τροτσκιστικές «αμαρτίες» (=προδοσίες), «μέγα ιστορικό»(!) της αντιδραστικής ξενόδουλης μπουρζουαζίας και άγρυπνο μαντρόσκυλο-προστάτη της (αφού πρώτα την «ξέπλυνε» απ’ τις σχεδόν δυο αιώνες προδοσίες της, μιλώντας για «λεγόμενη προδοσία του έθνους από την αστική τάξη», διαμαρτυρήθηκε οργισμένος, επειδή αυτή απ’ τους ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της», «Ρ» 7-8/1/2012, σελ.13), μα και «μέγα οικονομολόγο» (!) θεμελιωτή-υπερασπιστή της «πρωτότυπης» αντίληψης περί των ντόπιων «ισχυρών μονοπωλίων»(!) λεμονο-πορτοκαλιών, σταφιδο-ελαιόλαδου, κλπ. – που «στέκονται», εξαιτίας της «μεγάλης ισχύος» τους, δίπλα στα γερμανικά-γαλλικά, κλπ. μονοπώλια και σε σχέση «αλληλεξάρτησης»(!) μ’ αυτά, ΑΝΤΙ σε σχέση «εξάρτησης» – Μ.ΜΑΪΛΗ να «βγει στο μεϊντάνι» φορτσάτος-φορτσάτος, «σκαρφαλώνοντας στα κάγκελα» μ’ ένα δισέλιδο αντιμαρξιστικό αρθρίδιο («Ρ» 17/5/2015, σελ. 25-26) που συνιστά ΔΙΠΛΗ παταγώδη αποτυχία: επειδή κατά πρώτο επιβεβαιώνει εκ νέου τη σταθερή εμμονή στις παμπάλαιες Τροτσκιστικές απόψεις και κατά δεύτερο σ’ αυτό επανεπιβεβαιώνεται, για άλλη μια φορά, η αποτυχία και κατάρρευση της προσχεδιασμένης απ’ τον ίδιο παραπλανητικής επιχείρησης «αποτροτσκιστικοποίησης» της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, μ’ αποτέλεσμα ο «βασιλιάς» αρχι-Τροτσκιστής, λακές του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, να τριγυρνάει πλέον, περιπλανώμενος μέρα-νύχτα, ζαλισμένος και «ολόγυμνος», στους δαιδαλώδεις σκοτεινούς διαδρόμους του πολυώροφου μεγάρου του Περισσού, σ’ αναζήτηση νέων κουτοπόνηρων αντιδραστικών συκοφαντικών επινοήσεων σε βάρος του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, υποτιμώντας στο έπακρο τη νοημοσύνη των μελών και οπαδών του ρεφορμιστικού «Κ»ΚΕ.

Τέλος, επειδή ΔΕΝ πρόκειται απλά για «νεοτροτσκισμό», όπως διάφοροι ισχυρίζονται, αλλά για ατόφιες παμπάλαιες Τροτσκιστικές απόψεις, και μάλιστα με θεόρατα υπερμεγέθη Τροτσκιστικά ΚΕΡΑΤΑ, οι κομμουνιστές και οι αντιφασίστες είναι υποχρεωμένοι να βροντοφωνάξουν σ’ όλους τους όψιμους Τροτσκιστές της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ και στον καθένα ξεχωριστά, μαζί με το μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ποιητή ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ: «μα τον ξέρουνε κ’ οι τοίχοι, πό χει κέρατα μιάν πήχη!».

Όμως, επειδή οι περί «ιμπεριαλιστικού»(!) πολέμου φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΕΣ απόψεις-στάσεις δεν υιοθετούνται-προπαγανδίζονται μόνο απ’ τους όψιμους 5^ο–φαλαγγίτες Χρουστσοφικούς-Τροτσκιστές της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, αλλά αυτές φαίνεται να γοητεύουν και μερικούς απ’ τους χρουστσοφικούς-τροτσκίζοντες ρεφορμιστές του ΝΑΡ, όπως κάποιο Δ.ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ («ΠΡΙΝ» 26/4/2015, σελ.20: «υποχώρηση του Α’ γράμματος στην αστική ιδεολογία»(!) του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ) και κάποιο Κ.ΠΑΛΟΥΚΗ («ΠΡΙΝ» 24/5/2015, σελ. 22: «το βιβλίο της ΚΕ του ΚΚΕ συμβάλλει θετικά στο διάλογο»)(!) – ένα βιβλίο-μνημείο εκλεκτικισμού και αντιδιαλεκτικής μεταφυσικής προσέγγισης – μα ΚΥΡΙΩΣ για μια πιο ολοκληρωμένη πληροφόρηση της νεολαίας (αντιφασιστικής-κομμουνιστικής) και για καλύτερη κατανόηση και αποκάλυψη του ΠΡΟΔΟΤΙΚΟΥ ρόλου των Τροτσκιστών είναι απαραίτητο να γίνει μόνο μια σύντομη αναφορά στην ορθότατη, σαφέστατη μα και πολύ διδακτική στάση του διεθνώς γνωστού γερμανού φιλοσόφου Αντιφασίστα ERNST BLOCH (8.7.1885-4.8.1977) για τις επαναστατικές Δίκες της Μόσχας και τον προδοτικό ρόλο των Τροτσκιστών – αφήνοντας εδώ κατά μέρος τις στρατιές των πολλών εκατοντάδων κομμουνιστών διανοουμένων, στρατευμένων στις γραμμές του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. του λενινισμού-σταλινισμού (B.BRECHT, κλπ.). Ας σημειωθεί ακόμα πως η στάση των κομμουνιστών αλλά και των αντιφασιστών απέναντι σ’ αυτές της φιλο-Χιτλερικές Τροτσκιστικές απόψεις ΔΕΝ μπορεί, σε καμιά περίπτωση, να είναι στάση «διαλόγου»(!) αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΑ είναι, και ΠΡΕΠΕΙ να είναι ΠΑΝΤΑ, στάση σφοδρότατης πολεμικής και απόρριψης, ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή αυτές είναι σαφέστατα φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΥ χαρακτήρα απόψεις.

Ο ERNST BLOCH αναφερόμενος το 1937 στις Δίκες της Μόσχας σημειώνει, κατά τη διάρκεια των Δικών, σωστά, ότι πρέπει να γίνει αντιδιαστολή του επαναστατικού Δικαστηρίου από ένα δυτικοευρωπαϊκό ταξικό Δικαστήριο, επειδή έχουν εντελώς διαφορετικό ταξικό περιεχόμενο, διαπιστώνει το «μίσος των Τροτσκιστών ενάντια στο Στάλιν», που, μόνο μετά την κατάληψη της εξουσίας απ’ το ΧΙΤΛΕΡ, μετατρέπεται σε σύμμαχο του φασισμού και ότι η ενωμένη πλέον «ενέργεια του ναζιστικού τέρατος, του ιαπωνικού αρπακτικού κράτους και του τροτσκιστικού μίσους», συγχωνευμένα σε ΕΝΙΑΙΑ ΔΥΝΑΜΗ δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθούν, για να τονίσει ότι το «τελικό αποτέλεσμα της τροτσκιστικής δράσης δεν θα ήταν φυσικά η παγκόσμια επανάσταση… αλλά η εισαγωγή του καπιταλισμού στη Ρωσία» και καταλήγει: «έτσι με σαφήνεια μπορεί να ειπωθεί: το αποτέλεσμα θα είναι να βρεθεί ο γερμανικός φασισμός στη Μόσχα. Η Ρωσία τότε θα γίνονταν, εκείνο που είχε ονειρευτεί ο Rathenau: γιγάντια ανατολική αποικία, γερμανική Ινδία». Αλλού γράφει ότι θα ήταν «αφέλεια χωρίς προηγούμενο να αμφιβάλλει κανείς για τα σχέδια του Τρότσκι» και διερωτάται πως «θα ήταν όντως ακατανόητο αν η Γκεστάπο και ο τροτσκισμός δεν θα συναντιόντουσαν στο έδαφος του κοινού μίσους» ΕΝΑΝΤΙΑ στη Σοβιετική Ένωση και το ΣΤΑΛΙΝ (Ernst Bloch: “Kritik einer Prozesskritik, Hypnose,Meskalin und die Wirklichkeit”, 4.3.1937, in: “Die neue Weltbühne”, Nr 10, σελ. 294-299, και στο: «Vom Hasard zur Katastrophe, Politische Aufsätze aus den Jahren 1934-1939, σελ. 177-179, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1972).

Στο άρθρο του «Το Ιωβηλαίο των αποστατών»(11/11/1937) ο BLOCH σημειώνει, προσδιορίζοντας με σαφή τρόπο την αντιπαράθεση και το μεγάλο ιστορικό δίλημμα-ερώτημα της εποχής: ΦΑΣΙΣΜΟΣ ή ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΧΙΤΛΕΡ ή ΣΤΑΛΙΝ, δίνοντας έτσι ταυτόχρονα και την εναλλακτική πρόταση δράσης της πιο κρίσιμης στιγμής εκείνης της περιόδου: «χ ω ρ ί ς τ η Ρ ω σ ί α, κ α ν έ ν α ς Α ν τ ι φ α σ ι σ τ ι κ ό ς Α γ ώ ν α ς κ α ι κ α μ ι ά Ν ί κ η»: «Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός δεν προκαλεί αμφιταλαντεύσεις, η εκλογή ανάμεσα σ’ αυτόν και τη σοσιαλιστική υπόθεση του λαού είναι εύκολη. Σήμερα, θάλεγε κανείς η αντίληψη ότι τα αντιμπολσεβίκικα συνθήματα υπηρετούν το γυμνό διάβολο είναι η πιο προφανής. Μια κριτική παράλογα διογκωμένη στη μητέρα-πατρίδα της επανάστασης δεν προωθεί καθόλου, όπως θα μπορούσαν ακόμα να πιστέψουν o Klopstock και o Schiller, το ιδεώδες της επανάστασης, αυτό υπηρετείται μόνο απ’ το Λαϊκό Μέτωπο. Και αυτό δεν απαιτεί οπωσδήποτε μια σφοδρή, απόλυτη προσήλωση στη Ρωσία, αλλά μόνο το απλούστατο και, όπως θάλεγε κανείς, εύκολα συνυπογραφόμενο: χ ω ρ ί ς τ η Ρ ω σ ί α, κ α ν έ ν α ς Α ν τ ι φ α σ ι σ τ ι κ ό ς Α γ ώ ν α ς κ α ι κ α μ ι ά Ν ί κ η» (E. Bloch: “Jubiläum der Renegaten”, 11.11.1937, in: “Die neue Weltbühne”, Nr 46, σελ. 1437-1443, και στο: “Politische Messungen, Pestzeit, Vormärz”, σελ. 233, “Suhrkamp Verlag”, Frankfurt am Main 1970).

Ο χαρακτηρισμός του Πολέμου μεταξύ του φασιστικού Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ και της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης ως «ιμπεριαλιστικού» εκ μέρους των ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΩΝ υπηρετούσε και ΥΠΕΚΡΥΠΤΕ πολλαπλούς, στενά αλληλοσυνδεόμενους και αλληλοεξυπηρετούμενους, ομολογημένους και ανομολόγητους, ΣΤΟΧΟΥΣ: πρώτο, την ενίσχυση και διάσωση του Χιτλεροφασισμού σ’ αυτή τη γιγαντιαία σύγκρουση, δεύτερο, τη διάσπαση και ματαίωση της ανάπτυξης ένοπλου αντιφασιστικού κινήματος κατά του φασιστικού Άξονα, τρίτο, την υπονόμευση της αμυντικής ικανότητας της Σοβιετικής Ένωσης, με στόχο την ήττα της, τέταρτο, την ανατροπή της Δικτατορίας του Προλεταριάτου σ’ αυτή και την παλινόρθωση του καπιταλισμού (= κοινός στόχος μ’ εκείνον των Ναζι-φασιστών) και τη μετατροπή της σε αποικία, πέμπτο, να συγκαλύψουν και να αποκρύψουν την προδοτική τους συνεργασία με τη ναζιστική Γερμανία και την 5^ο -φαλαγγίτικη στάση τους απ’ το Προλεταριάτο και τους λαούς.

2. Ο Αντιφασιστικός ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και η πλήρης επιβεβαίωση της ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ της επαναστατικής μαρξιστικής στρατηγικής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ – ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Το πρόβλημα του χαρακτήρα του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου αποτέλεσε το κεντρικότερο ζήτημα αντιπαραθέσεων και σφοδρότατης πολεμικής στο επαναστατικό κομμουνιστικό αλλά και στο Αντιφασιστικό κίνημα τόσο πριν όσο και κατά την έναρξη και κατά τη διάρκειά του, επειδή απ’ τη ΣΩΣΤΗ μαρξιστική εκτίμηση του ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ του Πολέμου εξαρτιόνταν ΑΜΕΣΑ η ανάλογη επείγουσα προετοιμασία, η μαζικότητα του Αντιφασιστικού κινήματος και οι συμμαχίες, μεταξύ των οποίων και η υποχρεωτική-επιβεβλημένη εκμετάλλευση των ενδοιμπεριαλιστικών Αντιθέσεων ώστε να καταστεί δυνατή και σίγουρη η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ συντριβή της πρωτοφανούς σε μέγεθος στρατιωτικής μηχανής του υπεραντιδραστικού επιθετικού ιμπεριαλιστικού Φασιστικού–Ναζι-φασιστικού Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ, και συνεπώς, πραγματικότητα η απελευθέρωση των λαών ή ΑΝΤΙΘΕΤΑ η διευκόλυνση-στήριξη (υποκειμενικά-αντικειμενικά) των κατακτητικών σχεδίων των Ναζι-φασιστών επιδρομέων, η διατήρηση της βάρβαρης καταστροφικής υποδούλωσης των λαών αλλά και η παραπέρα επέκταση και διαιώνισή της.

ΣΗΜΕΡΑ οι επαναστάτες μαρξιστές δηλ. οι λενινιστές-σταλινιστές αν θέλουν να ΜΕΙΝΟΥΝ επαναστάτες κομμουνιστές αλλά και συνεπείς συνεχιστές των ένδοξων και πιο ηρωϊκών επαναστατικών παραδόσεων των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ αλλά και εκείνων των ένοπλων Αντιφασιστών παρτιζάνων ΠΡΕΠΕΙ να υπερασπίσουν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ την αποκλειστικά ΜΟΝΑΔΙΚΗ επαναστατική μαρξιστική στρατηγική των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ–ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ μα και συνάμα τη σωστή εκτίμηση, που εμπεριέχεται σ’ αυτή τη Στρατηγική, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως «ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ-ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», κι αυτό σε πλήρη αντίθεση και σφοδρή αντιπαράθεση με τα αντεπαναστατικά Τροτσκιστικά και τ’ άλλα οπορτουνιστικά ρεύματα που ΤΟΤΕ βρέθηκαν-βρίσκονται ΑΜΕΣΑ και ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στην υπηρεσία, μαζί και οι ΟΨΙΜΟΙ 5^ο–φαλαγγίτες της σημερινής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, του Φασιστικού–Ναζι-φασιστικού Άξονα, κι αυτό για τους παρακάτω ΒΑΣΙΚΟΥΣ λόγους: πρώτο, γιατί αυτή η εκτίμηση είναι η μοναδικά ΟΡΘΗ μαρξιστική εκτίμηση του πολέμου (ανεξάρτητα από το αν η ανάλυση γίνεται τώρα ή έγινε τότε), δεύτερο, γιατί αυτή οδήγησε στη μαζικοποίηση το επαναστατικό και αντιφασιστικό ένοπλο κίνημα, υπό την καθοδήγηση των κομμουνιστικών κομμάτων και τη γενικότερη καθοδήγηση του απ’ τη Σοβιετική Ένωση με επικεφαλής το ΚΚΣΕ και τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ που επέτρεψε να καταλήξει: 1. στην καταστροφική ΣΥΝΤΡΙΒΗ των στρατευμάτων του Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ και των συμμάχων τους, 2. στη ΔΙΑΣΩΣΗ της ΤΟΤΕ σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης, 3. την ΚΑΤΑΛΗΨΗ της πολιτικής εξουσίας απ’ το Προλεταριάτο σε σειρά χώρες, 4. τη δημιουργία του σοσιαλιστικού ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ, τρίτο, γιατί η επαναστατική μαρξιστική στρατηγική των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ ήταν-είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ επαναστατική μαρξιστική στρατηγική, που ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ ΠΛΕΡΙΑ στην πράξη απ’ την πραγματική πορεία των ιστορικών γεγονότων, τέταρτο, γιατί η μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών ανήκει στις λαμπρότερες, ηρωϊκότερες και αιματηρότερες επαναστατικές παραδόσεις του Προλεταριάτου και των Αντιφασιστικών λαών που πολέμησαν το ΦΑΣΙΣΜΟ–ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟ.

α. Ο Αντιφασιστικός ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου

Δε θα γίνει εδώ αναφορά στις υπαρκτές διαφορές και τις ιδιομορφίες του Α΄ και Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και στο περιεχόμενο των ΣΚΟΠΩΝ-επιδιώξεων που τελικά καθορίζουν-προσδιορίζουν το χαρακτήρα τους.

Παρόλο που ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τις ΙΔΙΕΣ ΡΙΖΕΣ-ΑΙΤΙΕΣ με τον Πρώτο, ως προς τη γέννηση-ξέσπασμά τους, διέφερε ουσιαστικά απ’ αυτόν ως προς το ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ του: ήταν ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ και ΟΧΙ «ιμπεριαλιστικός»(!) και από τις ΔΥΟ πλευρές(!), γιατί, πέραν των πολλών άλλων που δεν είναι του παρόντος να αναπτυχθούν, αποτελεί ΠΡΩΤΗ και θεμελιώδη ΑΡΧΗ του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, ότι ΜΙΑ σοσιαλιστική-κομμουνιστική χώρα, όπως ήταν ΤΟΤΕ η Σοβιετική Ένωση, αλλά και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα ΔΕΝ είναι ΠΟΤΕ δυνατό να διεξάγουν «ιμπεριαλιστικό» πόλεμο, επειδή κάτι τέτοιο αντιφάσκει ΡΙΖΙΚΑ στη ΦΥΣΗ τους, βρίσκεται ευθέως σε πλήρη ΡΗΞΗ και ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τα ταξικά συμφέροντα που εκφράζουν-υπερασπίζουν αλλά και με τον ταξικό επαναστατικό προσανατολισμό στην κατεύθυνση της οικοδόμησης της ολοκληρωμένης ΑΤΑΞΙΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Ο ισχυρισμός της Χρουστσοφικής-Τροτσκιστικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, ότι η σοσιαλιστική-κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση «ΕΚΑΝΕ» πόλεμο «ιμπεριαλιστικό»(!) (ή αλλιώς ήταν «ιμπεριαλιστικός» ο πόλεμος και απ’ τις ΔΥΟ(!) πλευρές) δεν είναι απλά και μόνο αντιμαρξιστικός μα είναι και υπεραντιδραστικός φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΣ, επειδή βρέθηκε-βρίσκεται στην ΥΠΗΡΕΣΙΑ του Φασιστικού-Ναζ–φασιστικού Άξονα και ταυτόχρονα αποτελεί μια ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΗ σχιζοφρενική-ΠΑΛΑΒΡΑ της πιο ακραίας μορφής.

Υπερασπίζοντας αποφασιστικά και χωρίς ταλαντεύσεις – και σε πλήρη ΑΝΤΙΘΕΣΗ και οξυτάτη ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ με τα περί «ιμπεριαλιστικού» πολέμου και απ τις ΔΥΟ πλευρές(!) των διαφόρων αντιμαρξιστών – την ΟΡΘΟΤΗΤΑ της μαρξιστικής εκτίμησης των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ – ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ σύμφωνα με την οποία ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος μετά την είσοδο της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης σ’ αυτόν, είχε χαρακτήρα: ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ, ας σημειωθούν μόνο μερικές απ’ τις Τροτσκιστικές περί «ιμπεριαλιστικού»(!) πολέμου διατυπώσεις των σοσιαλδημοκρατών Χρουστσοφικών-Τροτσκιστών σημερινών ηγετών του «Κ»ΚΕ. Ο Μ.ΜΑΪΛΗΣ γράφει στην αρχή δειλά-δειλά και κουτοπόνηρα (=δοκιμασμένη και προτιμητέα παραπλανητική τακτική της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας εξαπάτησης των εργαζομένων): «αρχικά ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σωστά χαρακτηρίστηκε ως ιμπεριαλιστικός, στη συνέχεια εκτιμήθηκε ως αντιφασιστικός-πατριωτικός» («Ρ» 26/1/2014, σελ. 17), για να προχωρήσει, ένα χρόνο περίπου αργότερα, διατυπώνοντας σαφέστερα και ανοιχτά την Τροτσκιστική του άποψη: «ο Β΄ Παγκόσμιος ξεκίνησε ως ιμπεριαλιστικός και τέτοιος παρέμεινε. Η επίθεση του γερμανικού ιμπεριαλισμού ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και η αναγκαστική εμπλοκή της στον πόλεμο δεν άλλαξαν τον χαρακτήρα του και ούτε ήταν δυνατόν να τον αλλάξουν» («Εφημερίδα των Συντακτών», 15/12/2014, σελ 10). Η δε Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ σε μια ομιλία της στη Λέσβο, επιτιθέμενη στη «στρατηγική συνολικά του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου» είπε: «το 1941 προστέθηκε ένας σημαντικός αρνητικός κρίκος, όταν έγινε αλλαγή της σωστής εκτίμησης για το χαρακτήρα του πολέμου ως ιμπεριαλιστικού – και απ’ τις δυο πλευρές των καπιταλιστικών κρατών – με τη θέση ότι αυτός ήταν μόνο αντιφασιστικός» («Ρ» 21/12/2014, σελ. 14), φθάνοντας στον τόμο του «Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ» (Μάρτης 2015): «ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο πρώτος, ήταν και αυτός ιμπεριαλιστικός»(«Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41» σελ.17, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα Μάρτης 1915) και στη «Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ» που φέρει το χαρακτηριστικό τίτλο: «Για τα 70 χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου και τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών, 9 Μάη 1945» («Ρ» 19/4/2015, σελ. 7-24)

Και τώρα λίγες σύντομες ανολοκλήρωτες αλλά αναγκαίες παρατηρήσεις-σχόλια:

Πρώτο, οι παραπάνω περί «ιμπεριαλιστικού»(!) πολέμου απόψεις της σημερινής Χρουστσοφικής-Τροτσκιστικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ είναι εξόφθαλμα ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΕΣ: ακριβέστερα είναι πιστή αντιγραφή τους (ως προς το περιεχόμενο αλλά και φραστικά) δεν είναι καθόλου νέες, αλλά έχουν ηλικία πολλών δεκάδων δεκαετιών, και επομένως, ΔΕΝ είναι απαραίτητο να γίνει αναφορά στην αρθρογραφία, κλπ. και τις πασίγνωστες θέσεις του διεθνούς και του ντόπιου Τροτσκισμού και των αντεπαναστατών εκπροσώπων του, που στην περίπτωση των Ρώσων πρόδωσαν ακόμα και την πατρίδα τους, με «πρώτο και καλύτερο» τον ΤΡΟΤΣΚΙ. Αλλά για να μην «παραπονείται» ο αρχι-Τροτσκιστής ΜΑΪΛΗΣ για «διαστρεβλώσεις» κλπ., μα προπαντός να πληροφορηθούν οι νεότεροι κομμουνιστές και αντιφασίστες, ας αναδημοσιευθεί εδώ μόνο μια σχετική φράση-θέση των Τροτσκιστών παρμένη απ’ τη συζήτηση-πολεμική (1946) του επαναστατικού ΚΚΕ μ’ αυτούς: «Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΥΤΕ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΣΥΝΕΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΙ» («Ιδεολογική πάλη ανάμεσα στο ΚΚΕ και στις παραφυάδες του ελληνικού Τροτσκισμού 1946-1947», σελ. 90, «Εκδόσεις του λαού», Αθήνα χ.χ.) (Τα υλικά της πολεμικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΚΚΕ-Τροτσκιστών πρέπει να μελετηθούν απ’ τους νεότερους Κομμουνιστές αλλά και Αντιφασίστες, γιατί εκεί, μεταξύ άλλων, θα βρουν ατόφια και τη σημερινή Τροτσκιστική «επιχειρηματολογία» της τωρινής ηγεσία του «Κ»ΚΕ).

Δεύτερο, οι περί «ιμπεριαλιστικού»(!) πολέμου απόψεις-στάσεις ΔΕΝ αποτελούν μόνο ολωσδιόλου λαθεμένες και αντιμαρξιστικές εκτιμήσεις μα είναι ΕΠΙΠΛΕΟΝ κάτι πολύ χειρότερο και εξοργιστικότερο: είναι σαφέστατα φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΕΣ, γιατί βρέθηκαν ΑΜΕΣΑ και ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ (αντικειμενικά-υποκειμενικά) στην υπηρεσία του υπεραντιδραστικού ιμπεριαλιστικού Φασιστικού–Ναζι-φασιστικού Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ.

Τρίτο, σ’ εκείνη την ταραγμένη και πολύ κρίσιμη ιστορική περίοδο πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου διαμορφώθηκαν στην ιστορική πορεία των γεγονότων, και βρέθηκαν αντιμέτωπα και συγκρούστηκαν ολομέτωπα ΜΟΝΟ ΔΥΟ πολιτικο-στρατιωτικά στρατόπεδα, με τα γνωστά χαρακτηριστικά και τις ιδιομορφίες τους αλλά και τις αντίστοιχες συμμαχίες τους και αντιπαρατάχθηκαν σε μια γιγάντια στρατιωτική Τιτανομαχία: τα ιστορικά υπαρκτά Στρατόπεδα ήταν: 1. Το υπεραντιδραστικό επιθετικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο του Φασιστικού–Ναζι-φασιστικού Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ, και 2. Το προοδευτικό και Αντιφασιστικό Στρατόπεδο, που συγκροτήθηκε απ’ το σύνολο των Αντιφασιστικών ένοπλων παρτιζάνικων δυνάμεων, καθοδηγούμενο απ’ την ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ δηλ. τα επαναστατικά κομμουνιστικά κόμματα και απ’ τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση καθοδηγούμενη απ’ το ΚΚΣΕ, με επικεφαλής τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, αδιαμφισβήτητο καθοδηγητή ολόκληρου του Αντιφασιστικου-αντιΧιτλερικού Στρατοπέδου, αναγνωρισμένο και απ’ τους προσωρινούς συμμάχους της Σοβιετικής Ένωσης, ιμπεριαλιστές αντιπάλους της (ΗΠΑ-Αγγλίας κλπ.). Οι εχθροί και αντίπαλοι της επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ-Σοβιετικής Ένωσης, οι τότε αντεπαναστάτες Τροτσκιστές και οι όποιοι άλλοι οπορτουνιστές με παρόμοιες απόψεις, οι σημερινοί παραδοσιακοί Τροτσκιστές αλλά και οι Χρουστσοφικοί-Τροτσκιστές ΜΑΪΛΗΔΕΣ της σημερινής ηγεσίας του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ βρέθηκαν-βρίσκονται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, αλλά και συνειδητά υποκειμενικά (κατόπιν επιλογής τους) ΑΜΕΣΑ και ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στην ΥΠΗΡΕΣΙΑ του υπεραντιδραστικού ιμπεριαλιστικού Φασιστικού–Ναζι-φασιστικού Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ (κοινά σημεία συνάντησης και συμμαχίας τους με το Ναζι-φασισμό: τα περί «ιμπεριαλιστικού πολέμου»(!), ο ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ και η καταστροφή της σταλινικής ΕΣΣΔ, όπως ευστοχότατα και πολύ σωστά είχε επισημάνει ΤΟΤΕ – και μάλιστα δυο χρόνια πριν την έναρξη του πολέμου μ’ αφορμή τις επαναστατικές Δίκες της Μόσχας κατά των Τροτσκιστών – μεταξύ άλλων, και ο γερμανός Αντιφασίστας ERNST BLOCH, όπως προαναφέρθηκε).

Τέταρτο, το κακόφημο «πόνημα» του «Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ» αποτελεί ένα συνονθύλευμα αντιμαρξιστικών απόψεων και ταυτόχρονα – με το κουτοπόνηρο χρουστσοφικό ΠΡΟΣΧΗΜΑ της «ιστορικής έρευνας»(!) – σερβίρονται αντιδραστικές φιλο-Χιτλερικές απόψεις που στο παρελθόν, πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου, βρέθηκαν στην υπηρεσία των Χιτλερικών Ναζι-φασιστών.

Πέμπτο, το διαβόητο «Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ», χτυπώντας και κατασυκοφαντώντας (= «αγώνας υπό ΞΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ», κλπ.), όπως κάνει ΣΗΜΕΡΑ, την επαναστατική μαρξιστική γραμμή και δράση των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ-ΕΣΣΔ-ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ – ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ (μοναδικών συνεπών αντιπάλων του Ναζι-φασισμού) θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ευπρόσδεκτο και να έχει την έδρα στο τότε ΒΕΡΟΛΙΝΟ, πρωτεύουσα της Χιτλερικής Γερμανίας, να λειτουργεί εκεί νόμιμα και επίσημα καθόλη τη διάρκεια του πολέμου αλλά και στην Κατοχική Αθήνα του Τσολάκογλου, ενώ οι διάφοροι ΜΑΪΛΗΔΕΣ να κυκλοφορούν εκεί ελεύθεροι, όπως οι Τροτσκιστές PIATAKOW, κλπ. ΟΧΙ όμως στην ΚΟΚΚΙΝΗ Μόσχα του ΣΤΑΛΙΝ, ούτε φυσικά σε κάποια άλλη αντιφασιστική πρωτεύουσα εκείνης της περιόδου, με τα στελέχη του, τους διάφορους Χρουστσοφικους-Τροτσκιστές ΜΑΪΛΗΔΕΣ, να καλούνται ΑΜΕΣΩΣ, και δικαιολογημένα, στα επαναστατικά Στρατοδικεία του Κόκκινου Στρατού και των όποιων τμημάτων του ένοπλου αντιφασιστικού παρτιζάνικου άλλων χωρών, σε απολογία για την πρακτόρικη κατασκοπευτική τους δράση υπέρ της Χιτλερικής Γερμανίας και να λογοδοτήσουν για την 5^ο–φαλαγγίτικη στάση τους και τις προδοτικές υπονομευτικές τους ενέργειες προς όφελος του Άξονα, να καταδικάζονται για να περάσουν στη συνέχεια τις «διακοπές» τους στους δροσερούς «ίσκιους των κυπαρισσιών».

Έκτο, ο χαρακτηρισμός του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου (1939-1945) ως «ιμπεριαλιστικού», πέραν της ανακίνησης σειράς σημαντικών ζητημάτων, ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ αναπόφευκτα και το σημαντικότατο ζήτημα της επαναστατικής στάσης του Προλεταριάτου απέναντι στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο – το οποίο σκόπιμα ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝ οι Χρουστσοφικοί-Τροτσκιστές ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ – που δεν μπορεί παρά να είναι ΕΚΕΙΝΗ που έχει καθορίσει ο ΛΕΝΙΝ, επικεφαλής του Κόμματος των Μπολσεβίκων, στην περίπτωση του Α΄ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πόλεμου (1914-1918), αλλά και ΚΑΘΕ ιμπεριαλιστικού πολέμου: «ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ» με στόχο την προώθηση της Προλεταριακής Επανάστασης και την ανατροπή της εξουσίας της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας – σ’ αντιπαράθεση με τα ρεφορμιστικά κόμματα της IΙ^ης Διεθνούς που πέρασαν τότε με το μέρος των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων, ψηφίζοντας τις πολεμικές πιστώσεις, περνώντας ταυτόχρονα ανοιχτά σε σοσιαλ-σοβινιστικές θέσεις με τη διαβόητη θέση-σύνθημα «υπεράσπιση της πατρίδας»(!) δηλ. υπεράσπιση της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας (μαζί τους και οι διαβόητοι «κεντριστές» Kautsky-Trotsky, κλπ.) των χωρών τους.

Όμως, ΠΟΛΥ εύκολα, μπορεί να αντιληφθεί, ακόμα και σήμερα, κάθε επαναστάτης κομμουνιστής και αντιφασίστας ποιές θα ήταν οι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ συνέπειες του ξεσπάσματος ενός ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ στη σοσιαλιστική-κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της αντι-Χιτλερικής συμμαχίας, πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου: θα ήταν, προφανώς, το καλλίτερο «δώρο θεού» στο Φασιστικο–Ναζι-φασιστικό Άξονα, με τελική αρνητικότατη συνέπεια την καταστροφική ΗΤΤΑ των Αντιφασιστικών και επαναστατικών Κομμουνιστικών δυνάμεων, καταστροφή της ΠΡΩΤΗΣ σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής χώρας, της σταλινικής ΕΣΣΔ, επικράτηση της Χιτλερικής βαρβαρότητας για πολλές δεκαετίες και σε παγκόσμια κλίμακα. Όμως παρά τις εξόφθαλμες αυτές καταστροφικές συνέπειες, οι διάφοροι οπορτουνιστές (Τροτσκιστές κλπ.) βρέθηκαν, με τις φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΕΣ θέσεις και ενέργειές τους, άμεσα-έμμεσα, στην ΥΠΗΡΕΣΙΑ του Φασιστικού Άξονα και μάλιστα πολλοί, πέραν των υπονομευτικών και κατασκοπευτικών τους ενεργειών, πολέμησαν στο πλευρό του στις διάφορες χώρες μα ακόμα, όπως είναι γνωστό, και μέσα στη Σοβιετική Ένωση, για το οποίο μας πληροφορεί καμαρωτά-καμαρωτά και με ιδιαίτερη «περηφάνια» ο άγγλος Τροτσκιστής ΤΟΝΥ ΚΛΙΦ* στο αντιμαρξιστικό «πόνημά» του με την παντελώς ατεκμηρίωτη σαπουνόφουσκα-Τίτλο: «Κρατικός Καπιταλισμός στη Ρωσία», σελ. 208-210, («Εκδόσεις Εργατική Δημοκρατία», Αθήνα 1991) για τους πολιτικο-ιδεολογικούς του φίλους, κατάπτυστους εθνοπροδότες ρώσους Τροτσκιστές Ναζι-φασίστες στρατηγούς ΒΛΑΣΣΟΦ-ΜΑΛΥΣΚΙΝ δηλ. τα υπεραντιδραστικά Ναζι-φασιστικά κινήματα που «εμφανίστηκαν κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – το κίνημα του Βλασσόφ και ο Εξεγερμένος Ουκρανικός Στρατός (Ε.Ο.Σ.)» και πολέμησαν στο πλευρό των Χιτλερικών στρατευμάτων.

Έβδομο, τα περί «ιμπεριαλιστικού» Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου θέτουν και ανακινούν, πέραν του σημαντικότατου ζητήματος της «μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο πόλεμο», σειρά βασικά ζητήματα που συνδέονται άμεσα με τα ζητήματα της προετοιμασίας και ανάπτυξης του αγώνα κατά του Ναζι-φασισμού ή αντίθετα την υπονόμευσή του, καθώς και τη φύση της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού κινήματος, τα οποία δεν είναι του παρόντος.

Όμως όλα αυτά τα προδοτικά φιλο-Χιτλερικά σχέδια ματαιώθηκαν, συντρίφτηκαν, καταστράφηκαν και θάφτηκαν στα αιματηρά πεδία των μαχών από τον Κόκκινο Στρατό με επικεφαλή τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ. Ήταν ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΤΥΧΗΜΑ για το διεθνές Προλεταριάτο και τους λαούς όλων των χωρών που επικεφαλής καθοδηγητής της τιτάνιας ένοπλης Αντιφασιστικής αναμέτρησης και πάλης βρέθηκε ένας ικανότατος και διορατικότατος ηγέτης, ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, που με άφθαστη αποφασιστικότητα αντιμετώπισε και τσάκισε-σύντριψε ανελέητα όλους τους εχθρούς, ανοιχτούς και κρυφούς, επικίνδυνους υπονομευτές της ένοπλης πάλης του Προλεταριάτου και των λαών – μια απ’ τις πρώτες και εντελώς απαραίτητες ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ για τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ – εκμεταλλευόμενος με διδαχτικότατη μαεστρία τις ενδοιμπεριαλιστικές Αντιθέσεις, γεγονός που δεν αμφισβητείται ούτε απ’ τους ιμπεριαλιστές ηγέτες όπως ο αντικομμουνιστής ΤΣΩΡΤΣΙΛ που αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι ο ΣΤΑΛΙΝ «ήταν ο άνθρωπος ο οποίος εκμηδένισε τον εχθρό του με τη βοήθεια του ίδιου του εχθρού του, μάλιστα ανάγκασε κι εμάς, που μας ονόμασε ιμπεριαλιστές να πολεμήσουμε ενάντια στους ιμπεριαλιστές» (ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ: «Μαρξισμός-Λενινισμός και Προλεταριακός Διεθνισμός, Στη μνήμη του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη», σελ. 15, Εκδόσεις «Μαυρίδη», Αθήνα Μάης 2007).

Οι επαναστάτες κομμουνιστές και αντιφασίστες δεν πρέπει καθόλου να εκπλήσσονται για τις νέες φιλο-Χιτλερικές θέσεις-στάσεις περί «ιμπεριαλιστικού» πολέμου, κλπ. της Χρουστσοφικής-Τροτσκιστικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, όταν είναι γνωστό, ότι οι Δάσκαλοί τους, ελεεινοί προδότες και τρισάθλια «τσιράκια» του ΧΙΤΛΕΡ, οι φασίστες της ομάδας ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ (που ανέτρεψαν τη Διχτατορία του Προλεταριάτου και παλινόρθωσαν τον καπιταλισμό στη Σ.Ε.), αποτόλμησαν, με τον πλέον αδίστακτο τρόπο, ακόμα και μέσα στην ίδια τη Σοβιετική Ένωση να προχωρήσουν (αρχές Νοέμβρη 1961), πέραν των πολλών άλλων (γκρέμισμα αγαλμάτων, κλπ), στην πιο ΑΚΡΑΙΑ και προκλητικότατη ΦΙΛΟ-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ: τη μετονομασία του Σύμβολου της καταστροφικής ΗΤΤΑΣ του Χιτλερο-φασισμού και ταυτόχρονα το μεγάλο, λαμπρό και ηρωϊκό ΣΥΜΒΟΛΟ της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών, το τρισένδοξο ηρωϊκό «ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» σε «ΒΟΛΓΚΟΓΚΡΑΝΤ», αφού προηγουμένως είχαν πολτοποιήσει και κάψει a la HITLER εκατομμύρια αντιτύπων των έργων του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, προχωρώντας ύστερα στην απομάκρυνση των έργων του από παντού και σε ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ της έκδοσής του που κράτησε ολόκληρες δεκαετίες ως τη διάλυση της καπιταλιστικής (1953-1990) Σοβιετικής Ένωσης το1991.

Σε τέτοιο μέγεθος αντιδραστικότητας δηλ. φιλο-Χιτλερικών πράξεων ΔΕΝ έφτασαν ούτε οι ιμπεριαλιστές των δυτικών χωρών, που σεβάστηκαν το ΣΥΜΒΟΛΟ της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών, με τους γάλλους, κλπ. να διατηρούν ακόμα ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ τη στάση «ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» στο Μετρό του Παρισιού μα και μεγάλη πλατεία στο κέντρο της πόλης με την ονομασία «Πλατεία της μάχης του Στάλινγκραντ»: «place de la bataille de Stalingrad Septembre 1942-Janvier 1943» και σ’ άλλα μέρη στη ΓΑΛΛΙΑ: “place Stalingrad” Bordeaux, “place Stalingrad” Reims, “place Stalingrad” Lyon, “rue Stalingrad” Toulouse, “avenue de Stalingrad” Dijon, κλπ. ΙΤΑΛΙΑ: “via Stalingrado” Bologna, “via Stalingrado” Savona, “via Stalingrado”, Reggio Emilia, “via Stalingrado” Prato, κλπ. ΒΕΛΓΙΟ: “avenue de Stalingrad” Bruxelles, “place Stalingrad” σε διάφορες πόλεις του Βελγίου, ΑΓΓΛΙΑ: “Stalin Avenue” Chatham, “Stalin Road” Colchester, κλπ., κλπ.

Φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ εξακολουθεί να κρατά, πέρα απ’ τη στήριξη-υπεράσπιση, από τότε, και για ολόκληρες δεκαετίες, της κατάπτυστης μετονομασίας, ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ η διεθνής χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατία και η σοσιαλδημοκρατική-τροτσκιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ που ΑΡΝΕΙΤΑΙ πεισματικά , ακόμα και ΤΩΡΑ, να καταγγείλει τη μετονομασία ως φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ.

β. η πλήρης επιβεβαίωση της ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ της επαναστατικής μαρξιστικής-λενινιστικής στρατηγικής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ–ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και οι ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ Συμφωνίες ΛΙΒΑΝΟΥ-ΚΑΖΕΡΤΑΣ-ΒΑΡΚΙΖΑΣ

Προχωρώντας προς το τέλος της απάντησης, μ’ όλες τις αναπόφευχτες ελλείψεις της και επαναλήψεις, στις «νέες», φιλο-Χιτλερικού χαρακτήρα, Τροτσκιστικές θέσεις της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ σχετικά με τα ζητήματα του χαρακτήρα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, τη στρατηγική της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (ΚΔ), την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ κατά την έναρξη και διάρκεια της Αντίστασης είναι αναγκαία η αναφορά σε τρία ακόμα ΣΠΟΥΔΑΙΑ ζητήματα: 1. Ύπαρξη ή μη επαναστατικής στρατηγικής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (ΚΔ), 2. Επιβεβαίωση ή μη της στρατηγικής της ΚΔ, 3. Α’ Γράμμα του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στο οποίο καθορίζεται, ως γνωστόν, η επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ σ’ εκείνη την περίοδο – ζητήματα στα οποία έχουν ήδη δοθεί απαντήσεις, σε παλιότερες κριτικές από την πλευρά μας, και ουσιαστικά όσα αναφέρονται παρακάτω αποτελούν επανάληψη-αναδημοσίευση εκείνων, συμπληρωμένα.

1.Ύπαρξη ή μη επαναστατικής στρατηγικής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ.

Στο ΠΡΩΤΟ χοντροειδέστατο και προκλητικότατο ΨΕΥΔΟΣ του Μ.ΜΑΪΛΗ ότι ΤΑΧΑ το διεθνές επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα (μαζί και το ΚΚΕ) δηλ. η ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (ΚΔ) ΔΕΝ είχε «διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας»(!) («Ρ» 26/1/2014, σελ.17), οι επαναστάτες κομμουνιστές απαντούν ευθέως σ’ αυτόν το θλιβερό και ξετσίπωτο λακέ του κεφαλαίου και πράκτορα της ξενόδουλης-εθελόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης πως ΕΙΧΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, κι αυτή ήταν: η επαναστατική γραμμή της Γ’ ΚΔ δηλ. η γραμμή της ΕΝΟΠΛΗΣ ΠΑΛΗΣ του Προλεταριάτου και των αντιφασιστικών Μετώπων της ΚΔ, (μαζί με: 7^ο Συνέδριο, Σύμφωνο μη επίθεσης Σοβ. Ένωσης-Γερμανίας, αυτοδιάλυση της ΚΔ, κλπ.) κάτω απ’ την καθοδήγηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, για τη συντριβή του φασισμού, την απελευθέρωση των λαών και για την ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ απ’ την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Και ΑΚΡΙΒΩΣ εκεί που αυτή η επαναστατική στρατηγική της ΚΔ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ οδήγησε στην απελευθέρωση των χωρών απ’ το Ναζι-φασισμό αλλά και στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ και τους συμμάχους του, σε σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, αλλά και στις γειτονικές χώρες Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία και Αλβανία. Αντίθετη «εκτίμηση» έχει η σημερινή ηγεσία του «Κ»ΚΕ, αφού σύμφωνα με τον πρόσφατο εντελώς ανόητο και ακραίας γελοιότητας ισχυρισμό του «ευφυούς» και ταλαντούχου «γκαφατζή» Τροτσκιστή σοσιαλδημοκράτη Μ.ΜΑΪΛΗ, αυτό έγινε πραγματικότητα «χάρη στη δύναμη του Κόκκινου Στρατού και όχι χάρη στη στρατηγική των αντιφασιστικών μετώπων» και επειδή «ο ρόλος της ΕΣΣΔ ήταν σε αυτό το ζήτημα καθοριστικός» («Ρ» 17/5/2015, σελ.26), λες και ο Κόκκινος Στρατός και η ΕΣΣΔ ΔΕΝ είχαν την ΙΔΙΑ στρατηγική με την ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ. Το μόνο που δεν «σκέφθηκε» ο «μέγας πολιτικός ηγέτης» και προστάτης της ντόπιας ξενόδουλης μπουρζουαζίας είναι ΑΥΤΟ που γνωρίζουν ΟΛΟΙ οι επαναστάτες κομμουνιστές και αντιφασίστες, παλιότεροι και νεότεροι, ότι η ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ δηλ. ολόκληρο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα (μαζί και το ΚΚΕ) είχε ΜΟΝΟ ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΝΙΑΙΑ ΚΟΙΝΗ επαναστατική μαρξιστική-λενινιστική στρατηγική και ΔΕΝ υπήρχαν «πολλές» και διαφορετικές στρατηγικές: δηλ. μια «πρώτη» του ΣΤΑΛΙΝ, μια «δεύτερη» του ΚΚΣΕ, μια «τρίτη» του ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, μια «τέταρτη» της Σοβιετικής Ένωσης και μια «πέμπτη» των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, κλπ., κλπ. (φαίνεται πως την ώρα που έγραφε το «για γέλια και κλάματα» αρθρίδιο του αγνάντευε απ’ τον τελευταίο όροφο του «ουρανοξύστη» του Περισσού το λιμάνι του Πειραιά και μαγεμένος, μάλλον εκστασιασμένος από τη θέα του, άρχισε ανέμελα να τραγουδά τα «Παιδιά του Πειραιά»: «ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά…..» παραλλαγμένο σε: «μια» και «δυο» και «τρεις» και «τέσσερες»… «στρατηγικές»(!), αλλιώς δε θα ξεφούρνιζε τέτοιες υπερμεγέθεις Χρουστσοφικο-Τροτσκιστικές ανοησίες για «πολλές» και «διαφορετικές» στρατηγικές του κομμουνιστικού κινήματος εκείνης της ιστορικής περιόδου).

2.Επιβεβαίωση ή μη της επαναστατικής στρατηγικής της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ).

Το ΔΕΥΤΕΡΟ πελώριο ΨΕΥΔΟΣ δηλ. ο ισχυρισμός-ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ του τροτσκιστή σοσιαλδημοκράτη Μ.ΜΑΪΛΗ, ότι ΤΑΧΑ η επαναστατική στρατηγική της Γ’ ΚΔ «δεν επιβεβαιώθηκε» («Ρ» 26/1/2014, σελ.17, «Ρ» 17/5/2015, σελ. 26) αποτελεί: πρώτο, χονδροειδέστατο ΨΕΥΔΟΣ, δεύτερο, διαψεύδεται από την ιστορική πραγματικότητα της καταστροφικής στρατιωτικής ΗΤΤΑΣ του Ναζι-φασισμού, και τρίτο, αποτελεί απλά ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ και κρυφή ανεκπλήρωτη επιθυμία-ελπίδα μόνο των όπου γης φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΩΝ. Η αντιδραστική ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ – πολύ μεγαλύτερου μεγέθους εκείνης των γερμανών ΧΙΤΛΕΡΙΚΩΝ Ναζι-φασιστών μετά την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ τους ήττα στο «ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» – του Μ.ΜΑΪΛΗ ότι η επαναστατική στρατηγική της ΚΔ και του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ «δεν επιβεβαιώθηκε» (!) κορυφώνεται στον πρωτοφανή παραλογισμό: ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΗΚΕ ο γερμανικός χιτλερικός Ναζι-φασισμός, ΔΕΝ συντρίφτηκαν τα Χιτλερικά στρατεύματα, ΔΕΝ ΜΠΗΚΕ στο Βερολίνο ο Κόκκινος Στρατός, ΔΕΝ τοποθετήθηκε η ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ στο Reichstag το Μάη του 1945, ΔΕΝ έγιναν σειρά χώρες σοσιαλιστικές, ΔΕΝ δημιουργήθηκε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

Όμως η ΟΡΘΟΤΗΤΑ ή μη της επαναστατικής στρατηγικής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ έχει ΗΔΗ κριθεί, ΟΡΙΣΤΙΚΑ και αμετάκλητα, πριν ακριβώς 70 χρόνια, στην ΠΡΑΞΗ απ’ την αντικειμενική πορεία των ιστορικών γεγονότων, με κορυφαία ιστορικά ΥΠΑΡΚΤΑ γεγονότα την είσοδο του επαναστατικού ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ στο Βερολίνο το Μάη του 1945, την χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Χιτλερικής Γερμανίας και την ολοσχερή ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΗΤΤΑ των Ναζι-φασιστικών Χιτλερικών στρατευμάτων και ΔΕΝ επιδέχεται πλέον, ούτε προσφέρεται, για κανενός είδους ιστορικο-φιλολογικού χαρακτήρα συζήτηση (ή μήπως δεν το γνωρίζει και αυτό ο «μέγας ιστορικός» της ξενόδουλης μπουρζουαζίας;) όπως αποπροσανατολιστικά και παραπλανητικά παρουσιάζεται σήμερα απ’ τη Χρουστσοφική-Τροτσκιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ. Πιο συγκεκριμένα η ΟΡΘΟΤΗΤΑ της επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ–ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – η αποκλειστικά μοναδική μαρξιστική επαναστατική γραμμή – έχει ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΕΙ από: 1. την τεράστια ανάπτυξη του ένοπλου Αντιφασιστικού Κινήματος στην Ευρώπη, κάτω απ’ την καθοδήγηση των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων, 2. τη ΔΙΑΣΩΣΗ της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης, που ηγήθηκε και καθοδήγησε τη ΝΙΚΗ, 3. τη στρατιωτική ΗΤΤΑ του ΦΑΣΙΣΜΟΥ και ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ, 4. την απελευθέρωση των λαών, 5. την κατάργηση του καπιταλισμού σε σειρά χώρες, 6. τη δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, που ταυτόχρονα αποτελούν και τις μεγάλες ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ του διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστικού και αντιφασιστικού κινήματος των λαών ΟΛΩΝ των χώρων, ενώ ΕΠΙΠΛΕΟΝ: ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ τα χονδροειδή ΨΕΥΔΗ και τις τερατώδεις αισχρές συκοφαντίες της «αγίας» τριάδας των ΜΑΪΛΗ-ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ για δήθεν «αγώνα της ΚΔ υπό ΞΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ» (!) – πρωτοφανής κατασυκοφάντηση, Ναζι-φασιστικού χαρακτήρα, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δηλ. των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ-ΕΣΣΔ-ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ – ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και προκλητικότατη προσβολή της μνήμης εκατομμυρίων, την ίδια στιγμή, όπως φέτος, που καμώνονται πως «γιορτάζουν» και υποκριτικά «τιμούν» σε διάφορες φιέστες τα 70 χρόνια της ΝΙΚΗΣ, ΧΩΡΙΣ, βέβαια, τον αρχιτέκτονα και καθοδηγητή της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών, ηγέτη του ΚΚΣΕ, της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού, λαμπρό και δοξασμένο μεγάλο στρατηλάτη ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ.

3.Επαναστατική γραμμή του Α’ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και οι ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ Συμφωνίες ΛΙΒΑΝΟΥ-ΚΑΖΕΡΤΑΣ-ΒΑΡΚΙΖΑΣ

Όποιος λίγο προσεκτικά παρακολουθούσε την ολοένα ΔΕΞΙΟΤΕΡΗ στροφή του «Κ»ΚΕ σε συνδυασμό με εκείνη προς τον Τροτσκισμό ανέμενε ως σίγουρη και αναπόφευκτη την επίθεση-καταγγελία της επαναστατικής γραμμής του Α’ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ η οποία είχε ήδη προαναγγελθεί στο «κείμενο» της διαβόητης «Αποκατάστασής» του, και πιο συγκεκριμένο στα σημεία για «την κυβέρνηση Μεταξά» και ιδιαίτερα σε μια νέα, καθαρά λασπολογικού χαρακτήρα, επίθεση που εκεί εξαπολύεται, αφού ισχυρίζονται ψευδώς κατασυκοφαντώντάς τον: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» («Ρ» - μπροσούρα 29-30 Οκτώβρη 2011, σελ.13) χωρίς καν να αναφέρεται-κατονομάζεται το σημείο «συμβιβασμού»(!).

Έτσι τώρα, 4 χρόνια αργότερα, ισχυρίζονται εντελώς ανοιχτά: «στο Α’ γράμμα του Ν.Ζαχαριάδη ο πόλεμος χαρακτηριζόταν εθνικοαπελευθερωτικός απ’ την πλευρά της Ελλάδας και όχι ιμπεριαλιστικός και από τις δυο πλευρές. Αποτελούσε αντίφαση ότι ο σωστός στόχος που ετίθετο στο γράμμα, για «μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό», συνυπήρχε με τη φράση «στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά…» »)» («Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-1941», σελ. 150, Αθήνα 2015). Δεν έχει, προφανώς, κανένα απολύτως νόημα ο σχολιασμός τέτοιων ανόητων, γελοίων, συκοφαντικών-λασπολογικών Τροτσκιστικών ισχυρισμών περί «αντιφάσεων», κλπ. που δεν μπορούν να ξεγελάσουν ούτε τα μικρά παιδάκια του Νηπιαγωγείου.

Αντίθετα εκείνο που είναι πρωταρχικής σημασίας και πολύ σημαντικό μα και έχει ιδιαίτερα μεγάλη σπουδαιότητα για τους επαναστάτες κομμουνιστές και αντιφασίστες είναι η συνεπής και χωρίς ταλαντεύσεις, αποφασιστική και μαχητική υπεράσπιση του ιστορικού Α’ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, ανεξάρτητα απ’ τις γνωστές διαστρεβλώσεις των αντιδραστικών παραδοσιακών αστών και των διαφόρων οπορτουνιστών (Χρουστσοφικών, Τροτσκιστών, κλπ.), γιατί σ’ αυτό το γράμμα – στηριγμένο στην επαναστατική μαρξιστική-λενινιστική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ που οδήγησε στις γνωστές ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ που προαναφέρθηκαν – διατυπώνεται με παραδειγματική και αξιοζήλευτη σαφήνεια η επαναστατική γραμμή εκείνης της περιόδου για το «Κ»ΚΕ: αφού πρώτα δίνεται η ΣΩΣΤΗ εκτίμηση του Πολέμου ως «εθνικοαπελευθερωτικού» που αποτέλεσε τη βάση για την έναρξη και την ανάπτυξη της ΜΑΖΙΚΗΣ αντίστασης ενάντια στους κατακτητές που κορυφώθηκε στη μεγάλη εποποιϊα της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης και την απελευθέρωσης της χώρας, στη συνέχεια θέτει, με τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια, ζήτημα ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Αυτή την επαναστατική γραμμή ΚΑΤΑΧΤΗΣΗΣ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ των ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ αποσιωπά πάντα, συστηματικά και σκόπιμα ο Μ.ΜΑΪΛΗΣ. Και ΑΚΡΙΒΩΣ αυτή την επαναστατική γραμμή κατάληψης της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ εγκατέλειψαν-ΠΡΟΔΟΣΑΝ οι διάφοροι σημερινοί ΜΑΪΛΗΔΕΣ της Κατοχής, ΠΡΟΔΙΝΟΝΤΑΣ έτσι την εργατική τάξη και το λαό με τις συμφωνίες ΛΙΒΑΝΟΥ-ΚΑΖΕΡΤΑΣ-ΒΑΡΚΙΖΑΣ και την ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ, που δεν είναι απλά «ΛΑΘΗ», όπως ισχυρίζονται οι δεξιοί οπορτουνιστές, αλλά ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ – επιχειρώντας ταυτόχρονα προκλητικά, αλλά ανεπιτυχώς, να εμφανίσουν τη ΔΙΚΗ τους προδοτική άποψη-θέση δηλ. εκείνη των ΣΙΑΝΤΟ-ΜΑΪΛΗΔΩΝ της Κατοχής (=«ως επιστέγασμα της νίκης» θα είναι «ένα εκδημοκρατισμένο αστικό καθεστώς, ανεξάρτητα από την ονομασία που το έδινε ως λαϊκή δημοκρατία ή λαοκρατία», «Ρ», 26/01/2014, σελ. 17) ως θέση-γραμμή των ΚΔ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, επιτιθέμενος ο Μ.ΜΑΪΛΗΣ από τα δεξιά σε ΚΔ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και δυσφημώντας την μοναδικά ορθή επαναστατική μαρξιστική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (=ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ) εκείνης της ιστορικής περιόδου για πολλοστή φορά: ότι τάχα «η στρατηγική των αντιφασιστικών μετώπων είχε ως απόρροια τη Συμφωνία του Λιβάνου και της Καζέρτας και πριν από αυτές την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο στρατηγείο της Μέσης Ανατολής» («Ρ» 17/5/2015, σελ. 26) (σχετικά με αυτό το ζήτημα βλέπε ακόμα: «Ρ», 29/09/2012, σελ. 28 και «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ», τ. 2, 1949-1968, σελ. 618, κλπ.). Έτσι η ΗΤΤΑ του Ελληνικού κινήματος αποδίδεται – συκοφαντικά και ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ – στην επαναστατική γραμμή των ΚΔ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ κι ΟΧΙ στην εγκατάλειψη και ΠΡΟΔΟΣΙΑ της.

Είναι όμως πασίγνωστο ότι στο «ιστορικό Γράμμα» του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – που στηρίχθηκε ΑΚΡΙΒΩΣ στη συγκεκριμένη επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ – γίνεται λόγος για ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και όχι για όποιες προδοτικές συμφωνίες υποταγής στην αστική τάξη, υποχρεώνοντας να δοθεί εκ νέου ολόκληρο το σαφέστατο απόσπασμα, που παραπάνω δίνεται ψαλιδισμένο απ’ τους χρουστσοφικούς-Τροτσκιστές σοσιαλδημοκράτες της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ: «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό».

Το επαναστατικό κομμουνιστικό και λαϊκό κίνημα τόσο στην Ελλάδα όσο και όπου αλλού ΔΕΝ οδηγήθηκε σε ΗΤΤΑ εξαιτίας της ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ της επαναστατικής γραμμής της Γ’ ΚΔ, όπως ισχυρίζονται οι διάφοροι σοσιαλδημοκράτες προδότες Τροτσκιστές ΜΑΪΛΗΔΕΣ του «Κ»ΚΕ, αλλά για τον ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΟ λόγο: εξαιτίας της εγκατάλειψης και ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ αυτής της επαναστατικής γραμμής.

Στην Ελλάδα που το ΚΚΕ και το ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικο Αντιφασιστικό κίνημα ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΝ και ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ την επαναστατική γραμμή της ΚΔ και εκείνη του Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, το Κίνημα υποτάχθηκε στους άγγλους ιμπεριαλιστές και ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ απ’ τη δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία, μ’ επικεφαλής τον πράχτορα της Ιντέλιντζενς Σέρβις Γ.ΣΙΑΝΤΟ, η οποία ΠΑΡΕΔΟΣΕ την ΕΞΟΥΣΙΑ στους άγγλους ιμπεριαλιστές και στους ντόπιους μοναρχοφασίστες με τις ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ Συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας, μ’ αποκορύφωμα την παράδοση των όπλων. Κι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά αποκρύβει απ’ την εργατική τάξη και το λαό, προφανώς και απ’ τους κομμουνιστές και αντιφασίστες, ο χρουστσοφικός σοσιαλδημοκράτης τροτσκιστής Μ.ΜΑΪΛΗΣ και η παρέα του, που, με κάθε ευκαιρία, χαρακτηρίζει την ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Κινήματος απλά «λάθη»(!) («λάθη, όπως η συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας!» «Ρ»7/10/1012, σελ.16 και παίρνει υπό την υπεράσπισή του τον προδότη και πράκτορα των άγγλων Γ. ΣΙΑΝΤΟ (οι δεξιοί οπορτουνιστές του «Κ»ΚΕ τον έχουν εδώ και δεκαετίες αποκαταστήσει), ενώ τελευταία στο αντιμαρξιστικό τροτσκιστικό αρθρίδιό του δεν αναφέρει καθόλου τη ΒΑΡΚΙΖΑ («Ρ» 17/5/2015, σελ.26).

Κλείνοντας, ας σημειωθεί εν συντομία: μ’ αυτές τις εξόφθαλμα φιλο-Χιτλερικές Τροτσκιστικές απόψεις περί «ιμπεριαλιστικού» πολέμου και απ’ τις ΔΥΟ πλευρές(!), κλπ., οι ηγέτες της «αγίας» τριάδας των σοσιαλδημοκρατών ΜΑΪΛΗ-ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ πως βρίσκονται σε πλήρη ΡΗΞΗ και ΑΝΤΙΘΕΣΗ με το διεθνές επαναστατικό κομμουνιστικό και αντιφασιστικό κίνημα της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ αλλά και με ολόκληρο το προοδευτικό αντιφασιστικό στρατόπεδο και οδηγούνται αναπόφευκτα ΕΞΩ απ’ αυτά, περνώντας στην απέναντι-αντίπαλη όχθη, στο εχθρικό υπεραντιδραστικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο του Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ και αν είχαν την ατυχία, κατά τη διάρκεια του πολέμου, να βρεθούν σε εδάφη απελευθερωμένα και ελεγχόμενα απ’ τα Αντιφασιστικά παρτιζάνικα τμήματα και τον Κόκκινο Στρατό θα είχαν την «ευκαιρία και τη μεγάλη τύχη» να περάσουν δωρεάν «διακοπές» στο δροσερό «ίσκιο των κυπαρισσιών», ενώ στην Ελλάδα βρίσκονται ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στο επαναστατικό ΚΚΕ μα και ΕΞΩ απ’ την ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικη Αντίσταση, κι’ αυτό όχι μόνο εξαιτίας των Τροτσκιστικών θέσεων αλλά και γιατί στο Α’ Γράμμα του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ υπάρχει ο όρος: «όποιος δε συμφωνεί με τη γραμμή του γράμματος αυτού θα διαγράφεται από το ΚΚΕ».

--------

*Το αντιμαρξιστικό «πόνημα» του αντεπαναστάτη Τροτσκιστή Τ. ΚΛΙΦ, μπορεί από πλευράς τίτλου να εντυπωσιάζει τους αδαείς, στην πραγματικότητα όμως είναι ένα χαμηλού επιπέδου ατεκμηρίωτο λιβελογράφημα, επειδή ΔΕΝ αναλύει τις Σχέσεις Παραγωγής της τότε σοβιετικής κοινωνίας, πολύ περισσότερο δεν αναλύει Βάση-Εποικοδόμημα και αντ’ αυτού εκθέτει τις απόψεις του ΜΑΡΞ, κι’ αυτές διαστρεβλωμένα, για τον καπιταλισμό και τις μεταφέρει στην οικονομία της Σοβιετικής Ένωσης, για να «αποδείξει»- ισχυριστεί τη δήθεν «ύπαρξη καπιταλισμού» στη Σοβιετική ‘Ένωση της σταλινικής περιόδου.