Από τα τέλη του 2013 η Ουκρανία εισήλθε σε βαθιά πολιτικο-οικονομική κρίση. Κύρια αφορμή αυτής ήταν η άρνηση του εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς (μαριονέτα του Πούτιν) να υπογράψει τη συνθήκη σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση -δηλαδή να μεταφέρει το κέντρο εξάρτησης από την Ρωσία στην Γερμανία και τις Η.Π.Α. (ΝΑΤΟ). Αιτία της γενικευμένης δυσαρέσκειας του λαού της Ουκρανίας ήταν η υψηλή ανεργία, η φτώχεια και η υπανάπυξη που είχαν τις ρίζες τους στην πολυεπίπεδη εξάρτηση από την Ρωσία.
Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύτηκαν οι ιμπεριαλιστές των Η.Π.Α.-Γερμανίας που καθοδηγώντας τους Ναζί-φασίστες που είχαν καταλάβει την πλατεία του Μεϊντάν, ανέτρεψαν τον Γιανουκόβιτς, άρχισαν ένα μπαράζ μαζικών επιθέσεων και δολοφονιών εναντίον άλλων εθνοτήτων και δημοκρατικών δυνάμεων. Πολλοί από τους συγκεκριμένους ναζί ήταν στην ηγεσία του Ουκρανικού στρατού.
Είναι οι ίδιοι που οργάνωσαν και εκτέλεσαν το σχέδιο εξόντωσης των αντιφασιστών της Οδησσού που είχαν εγκατασταθεί στην πλατεία. Ύστερα όταν οι αντιφασίστες κατέφυγαν στο κτήριο τοπικού συνδικάτου, αυτοί επιτέθηκαν στο κτήριο βάζοντάς του φωτιά. Όσοι επέζησαν της φωτιάς ξυλοκοπλήθηκαν μέχρι θανάτου, ανάμεσά τους έγκυες και μικρά παιδιά (2 Μαϊου 2014).
Είχε προηγηθεί η ανακήρυξη τους Ουκρανικής γλώσσας ως μοναδικής επίσημης για όλη τη χώρα. Την ίδια ώρα τα Μ.Μ.Ε. στην Ε.Ε. και στις Η.Π.Α. απόλυτα συντονισμένα αλλοίωναν τις πληροφορίες, σχετικά με την κατάσταση εκεί, για να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα λαϊκής εξέγερσης που οδήγησε τους ναζιστές στην εξουσία και να παραποιήσουν την αλήθεια γύρω από τα φρικτά εγκλήματα της νέας πραξικοπηματικής κυβέρνησης του Κιέβου.
Στις 11 Μαϊου 2014, κήρυξαν μέσω δημοψηφίσματος με ποσοστό 89% και συμμετοχή 75% την ανεξαρτησία τους από την ναζιστική κυβέρνηση του Κιέβου οι λαοί του Ντονμπάς δημιουργώντας δύο «Λαϊκές Δημοκρατίες», του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ. Πρώτο μέλημα των νεοσύστατων κρατών ήταν η οργάνωση του αγώνα ενάντια στο φασιστικό κίνημα. Στις δημοκρατίες αυτές υπάρχει σημαντικός αριθμός κοινοτήτων χιλιάδων Ελλήνων και άλλων εθνοτήτων. Προηγήθηκε η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία έπειτα από δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στην περιοχή με αποτέλεσμα 96% υπέρ αυτής. Η Κριμαία ήταν από τις περιοχές της Ουκρανίας που έσπευσε να καταλάβει η Ρωσία με πρόσχημα την πολυπληθή παρουσία Ρωσόφωνου πληθυσμού εκεί, εξυπηρετώντας και εξασφαλίζοντας κυρίως τα στρατηγικά της συμφέροντα λόγω των ναυτικών βάσεων που διατηρεί στην περιοχή.
Ακολούθησαν σφοδροί βομβαρδισμοί από την Ουκρανική αεροπορία και πυροβολικό σε βάρος μεγάλων πόλεων των δύο Λαϊκών Δημοκρατιών με δεκάδες νεκρούς. Στο μεταξύ στην υπόλοιπη Ουκρανία οι προσπάθειες της πραξικοπηματικής κυβέρνησης του Κιέβου για γενική επιστράτευση απέτυχαν παταγωδώς. Ο δημοκρατικός λαός της Ουκρανίας αντιδρώντας στην κατάταξη στον ναζιστικό στρατό, κατάφεραν με μαζικές κινητοποιήσεις να αποτρέψουν την παράδοση των φύλλων πορείας και εκδίωξαν τους απεσταλμένους της κυβέρνησης.
Παράλληλα, ο Λαϊκός στρατός μετά από σημαντικές νίκες κατάφερε να εκδιώξει τους ναζί από τα προάστια του Ντονέτσκ, να απελευθερώσει πολλές πόλεις και χωριά της περιοχής και να περικυκλώσει το ναζιστικό στρατό στο Ντεμπαλτσέβε, πόλη στρατηγικής σημασίας που ενώνει το Ντονέτσκ με το Λουγκάνσκ. Αποτέλεσμα αυτών ήταν να κλείσει το συγκεκριμένο μέτωπο πράγμα το οποίο έδωσε τη δυνατότητα στον Λαϊκό στρατό να επικεντρωθεί στο δυτικό.
Στις 25 Μαϊου διενεργήθηκαν εκλογές στην Ουκρανία που σκοπό είχαν να επιβεβαιώσουν και “νομιμοποιήσουν” την ανοιχτή επέμβαση των Η.Π.Α.-Γερμανίας στα εσωτερικά της χώρας. Η συμμετοχή στις εκλογές αυτές κυμάνθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα με την αποχή να ξεπερνά το 50% στις περισσότερες περιοχές. Χαρακτηριστικό της αδύναμης κυβέρνησης που σχηματίστηκε ήταν ότι τα δύο πρώτα κόμματα δεν ξεπέρασαν το 22% των ψηφισάντων. Η σύνθεση του νέου κοινοβουλίου έχει σαφώς ναζιστική κατεύθυνση μιας και κατάφεραν να εκλεγούν μέσω των τοπικών λιστών και τη στήριξη φιλοευρωπαϊκών κομμάτων πολλοί πρωτοστάτες των νεοφασιστικών ταγμάτων Donbass, Azov, Dnieper, Aydar κ.ο.κ. Άμεση εξέλιξη των παραπάνω ήταν η απαγόρευση της Κομμουνιστικής ιδεολογίας και της δράσης του ρεβιζιονιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας (24 Ιουλίου 2014).
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι πολύ σημαντικό να διατρανώσουμε και να στηρίξουμε έμπρακτα τον αγώνα των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς. Να απομονώσουμε εκείνους που στέκονται στην ανάλυση που επικεντρώνει στη σύγκρουση δύο ιμπεριαλισμών (Η.Π.Α-Ρωσίας) παραβλέποντας το ρόλο του λαϊκού παράγοντα και των οργανωμένων αντιφασιστικών δομών του αλλά και την αντιναζιστική-αντιφασιστική πάλη.
Η Ελληνική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πήρε θέση σε αυτή τη σύγκρουση. Επέλεξε, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, να παράσχει βοήθεια στη Ναζ-φασιστική κυβέρνηση του Κιέβου περιθάλποντας τραυματίες του Ουκρανικού στρατού που βομβάρδισαν Ελληνικά χωριά του Ντονμπάς και που ευθύνονται για θηριωδίες όπως αυτή της Οδησσού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου