Ψηφίστηκε και η νέα νεο-αποικιακή «δανειακή σύμβαση»-συμφωνία άγριας λεηλασίας του πλούτου της χώρας και πρωτοφανούς περικοπής των πολύ χαμηλών μισθών και συντάξεων

ΕΞΩ η Ελλάδα, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ (ΟΝΕ-ΕΥΡΩ)

Ψηφίστηκε και η νέα νεο-αποικιακή «δανειακή σύμβαση»-συμφωνία άγριας λεηλασίας του πλούτου της χώρας και πρωτοφανούς περικοπής των πολύ χαμηλών μισθών και συντάξεων

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ!

Να ενταθεί η ταξική πάλη κατά του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου

Να δυναμώσει η πάλη κατά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ αλλά και το ξεσκέπασμα της φιλοιμπεριαλιστικής–φιλο-ΕΕ πολιτικής στάσης ΟΛΩΝ των αστικών κομμάτων: ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κλπ.–ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ και των σοσιαλδημοκρατικών «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ κλπ.

Μεγάλες μαζικές μαχητικές διαδηλώσεις σ’ ολόκληρη τη χώρα

ΟΧΙ στους ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ-ΠΙΕΣΕΙΣ των ιμπεριαλιστών ΕΕ-ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Στις 12 Φλεβάρη τα μεσάνυχτα η διορισμένη απ’ το διεθνές κερδοσκοπικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο κυβέρνηση Παπαδήμου ψήφισε-επικύρωσε τη νέα αποικιοκρατικού χαρακτήρα «δανειακή σύμβαση» (199 βουλευτές του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ και του μεγαλοαστικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ αλλά και άλλων κομμάτων) – πρώτη και εντελώς απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση του νέου υποδουλωτικού για τη χώρα δανείου των 130 δισ. ΕΥΡΩ.

Έτσι το διεθνές κερδοσκοπικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, μέσω της τρόϊκα: ΔΝΤ-Κομισιόν-ΕΚΤ και των πολιτικών τους εκφραστών ηγετών της ΕΕ, υπαγόρευσε και επέβαλε εκ νέου, ακόμα μια φορά, τους νεοαποικιακού χαρακτήρα όρους του στη χώρα μας, προφανώς και με την συμφωνία του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου δηλ. της κυρίαρχης ξενόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης, έχοντας ως στήριγμα και την άμεση-έμεση ξενόδουλη-εθελόδουλη στάση ΟΛΩΝ των αστικών κομμάτων εκφραστών και υπηρετών των ταξικών της συμφερόντων: μεγαλοαστικών (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) και των σοσιαλδημοκρατικών («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.) (καθόλου δεν αλλάζει ο ξενόδουλος-εθελόδουλος χαρακτήρας και η φιλοιμπεριαλιστική-φιλο-ΕΕ στάση αυτών των κομμάτων, επειδή δεν ψήφισαν τη νέα «δανειακή σύμβαση»).

Σχετικά με την υπογραφή της νέας υποδουλωτικής «δανειακής σύμβασης» και τα νέα, ακόμα εξοντωτικότερα για τους εργαζόμενους, μέτρα μερικές σύντομες παρατηρήσεις:

1. επιβεβαιώνεται εκ νέου η από το 2006 ορατή χρεοκοπία της καπιταλιστικής οικονομίας της χώρας που ακόμα και σήμερα η ύπαρξή της αμφισβητείται από τα μεγαλοαστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα καθώς και τη διορισμένη απ’ το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο, μέσω των Μέρκελ-Σαρκοζί, κυβέρνηση του Λ.Παπαδήμου (Παπαρήγα-«Κ»ΚΕ: «ξαναφέρνουν το σκιάχτρο της χρεοκοπίας», «Ρ» 23/4/2010, σελ.6, Τσίπρας-ΣΥΝ: «ωραίο το παραμύθι με το δράκο της χρεοκοπίας», «Ελ/τυπία» 14/3/2010),

2. δυναμώνει και βαθαίνει παραπέρα η ΕΞΑΡΤΗΣΗ της Ελλάδας απ’ το ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο συνολικά, ιδιαίτερα απ’ τα μεγάλα μονοπώλια της ΕΕ (Γερμανίας-Γαλλίας),

3. υποδουλώνεται, με το νέο δάνειο, για πολλές δεκαετίες η εξαρτημένη και υπερχρεωμένη καπιταλιστική οικονομία της χώρας, αφού και με βάση τους υπολογισμούς των ιμπεριαλιστών το εξωτερικό χρέος ακόμα και το 2020 θα κυμαίνεται γύρω στο 136% του ΑΕΠ,

4. διασφαλίζεται η αποπληρωμή χρέους-τοκοχρεωλυσίων των δανειστών ληστών κερδοσκόπων που έχουν εισπράξει και εισπράττουν στο πολλαπλάσιο τα ληστρικά υποδουλωτικά τους κεφάλαια,

5. διασφαλίζεται η άγρια και πρωτοφανής λεηλασία του πλούτου της χώρας απ’ τα μονοπώλια της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης,

6. βαθαίνει παραπέρα η κρίση με την πτώση της παραγωγής και τη μεγάλη μείωση του ΑΕΠ,

7. αυξάνεται ραγδαία η μαζική ανεργία με το κλείσιμο των επιχειρήσεων που με βάση τα επίσημα στοιχεία της αστικής Στατιστικής (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ) το Νοέμβρη του 2011 έφτασε το 20,9%, ξεπερνώντας το 1 εκατομμύριο (1.029.587, η πραγματική ανεργία ανέρχεται περίπου στο 1.500.000), ενώ η ανεργία στους νέους έχει ανέλθει επίσης στα ύψη και σε ποσοστό 48,5% (ένα στους δυο νέους είναι άνεργος),

8. διασφαλίζεται η κερδοφορία του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου,

9. αυξάνεται η σχετική εξαθλίωση της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων, δηλ. μειώνεται συνεχώς το μερίδιο συμμετοχής τους στο κοινωνικό εισόδημα σε σχέση μ’ εκείνο των ολοένα και πλουσιότερων καπιταλιστών εκατομμυριούχων,

10. μεγαλώνει συνεχώς η φτώχεια και βαθαίνει διαρκώς το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών (μείωση των πραγματικών και ονομαστικών μισθών, συντάξεων, αύξηση της μαζικής ανεργίας, αύξηση της φτώχειας και υποσιτισμός, αύξηση αστέγων (μερικές δεκάδες χιλιάδες στις πόλεις), στέγαση σε υπόγεια-σοφίτες, κλπ. κλπ. – επιβεβαιώνοντας εκ νέου την ορθότητα της μαρξιστικής θεωρίας της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου που αστοί, παλιοί και νέοι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες είχαν για δεκαετίες κηρύξει «ξεπερασμένη» («Κ»ΚΕ: Ν.Κυρίτσης: «Νέος Κόσμος», 9/71, σελ. 121, Θ.Ζάχος: «Ν.Κ.», 1/72, σελ.40-41, Σ.Ζορμπαλάς: «Ο μαρξισμός και η εποχή μας», σελ. 41, Αθήνα 1976, Γ.Φαράκος: «Η επιστημονικοτεχνική επανάσταση και εργατική τάξη», σελ. 76, Αθήνα 1974 κλπ.), μάλιστα ένας απ’ τους σοβιετικούς Χρουστσο-Μπρεζνιεφικούς προδότες του μαρξισμού, ο Ρώσος Σεργκεϊ Νταλίν, είχε το θράσος να ισχυριστεί-γράψει: «παλιότερα διακηρύσσονταν η θεωρία της απόλυτης εξαθλίωσης του Προλεταριάτου. Όμως αυτή δεν έχει τίποτε το κοινό με το μαρξισμό-λενινισμό» («Σοβιετική Ένωση σήμερα», 7/1965, σελ. 9), εννοώντας προφανώς ότι δεν έχει σχέση με το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό (=παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας),

11. πέραν των άλλων (πληθωρισμός, απανωτές υψώσεις τιμών και φόρων, κλπ.), με την πρωτοφανή μείωση των κατώτερων μισθών και των ήδη πενιχρότατων συντάξεων (κύριων και επικουρικών) σημειώνεται μεγάλης έκτασης ανακατανομή του εισοδήματος προς όφελος του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου(η μείωση είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ τη δημαγωγική διατήρηση των 13^ο-14^ο),

12. καταργούνται οι γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και εκμηδενίζονται όλες οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων για τα οποία έχουν χυθεί ποτάμια αίμα.

Παρά την υπογραφή-επικύρωση της νέας υποδουλωτικής για τη χώρα «δανειακής σύμβασης» και τις δεσμευτικές επιστολές των αρχηγών των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων (Παπανδρέου-Σαμαρά), οι πιέσεις-εκβιασμοί του διεθνούς μεγάλου κεφαλαίου και των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών (πρωτίστως της Γερμανίας) συνεχίζονται και δεν «φαίνεται νάχουν τελειωμό». Πέρα απ’ το ότι η χώρα βρίσκεται ουσιαστικά υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, οι γερμανοί ιμπεριαλιστές απαίτησαν αρχικά το διορισμό μόνιμου «επιτρόπου». Ήδη απ’ τον περασμένο Οκτώβρη η Μέρκελ είχε δηλώσει ότι «η Ελλάδα χρειάζεται οδυνηρές μεταρρυθμίσεις και μόνιμη Επιτροπεία, διότι δεν επαρκεί η τρόϊκα», πρόταση για την οποία δεν είχε αντίρρηση ούτε ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: «αν μια χώρα παρεκκλίνει διαρκώς, δεν θα ήμουν αντίθετος να κάνουμε κάτι τέτοιο» και ότι «οι Έλληνες φίλοι μας θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τελούν υπό ενισχυμένη εποπτεία και η Ελλάδα βρίσκεται υπό αυστηρή επιτήρηση και οι εταίροι της περιμένουν πράξεις». Είναι βέβαια γνωστή η θέση της κυβέρνησης Μέρκελ ότι «η Ελλάδα πρέπει να δεχτεί μια εκχώρηση της δημοσιονομικής της κυριαρχίας σε ένα ευρωπαϊκό κλιμάκιο για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα». Επιπλέον οι Μέρκελ-Σαρκοζί έκαναν και νέα πρόταση για τη δημιουργία «ειδικού τραπεζικού λογαριασμού» στον οποίο θα καταθέτονται-δεσμεύονται τα ποσά της νέας «δανειακής σύμβασης» και επιπλέον θα δεσμεύεται σ’ αυτόν το «λογαριασμό» μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων, εισπράξεις από αποκρατικοποιήσεις, κλπ. που θα απαιτούνται για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους της χώρας, δηλ. κατ’ απαίτηση των Γερμανών «τα κρατικά έσοδα θα χρησιμοποιούνται πρώτα και πάνω απ’ όλα για την εξυπηρέτηση του χρέους» αλλά και σύμφωνα με πιο πρόσφατη δήλωση (μέσα Φλεβάρη) του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ πρέπει «να διασφαλιστεί ότι προτεραιότητα θα δίνεται στην εξυπηρέτηση του χρέους».

Μ’ αφορμή το νέο υποδουλωτικό δάνειο και σε μια περίοδο συστηματικού αποπροσανατολισμού της εργατικής τάξης και του λαού εκ μέρους ΟΛΩΝ των κομμάτων αλλά και των μεγάλων συγχύσεων που επικρατούν στις γραμμές των εργαζομένων εξαιτίας της κυριαρχίας αντιδραστικών αστικών απόψεων (παραδοσιακών αστικών και ρεφορμιστικών) που δεν αποκαλύπτουν ούτε μπορούν να αποκαλύψουν τις βαθύτερες ρίζες και τις πραγματικές αιτίες της τωρινής κακοδαιμονίας της χώρας, κι’ αυτό γιατί η όποια, έστω περιορισμένου χαρακτήρα αποκάλυψη αντιστρατεύεται τα ταξικά συμφέροντα των κυρίαρχων εκμεταλλευτριών τάξεων – απεναντίας οι αστικές-ρεφορμιστικές απόψεις αποκρύπτουν και συγκαλύπτουν τις πραγματικές αιτίες και δίνουν μια ψευδή εικόνα της σημερινής οικονομικο-κοινωνικής πραγματικότητα επειδή ακριβώς απηχούν, εκφράζουν και υπερασπίζουν τα ταξικά συμφέροντα του συνόλου της αντιδραστικής αστικής τάξης και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου – επιβάλλεται να υπογραμμιστούν εκ νέου και να επαναπροβληθούν για πολλοστή φορά δυο απ’ τις πιο σημαντικές , θεμελιώδεις και κεντρικές θέσεις των επαναστατών κομμουνιστών της σταλινικής-ζαχαριαδικής «Κίνησης για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» σχετικά με τις ρίζες-αιτίες της σημερινής ζοφερότατης κατάστασης της χώρας και του λαού – θέσεις απολύτως αναγκαίες όχι μόνο για μια ορθή, καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη, κατανόηση της σημερινής κακοδαιμονίας μα και εντελώς απαραίτητες για το σωστό προσανατολισμό της επαναστατικής ταξικής πάλης του προλεταριάτου και των πλατιών λαϊκών μαζών που σημαίνει: πάλη κατά τον ντόπιου και ξένου κεφαλαίου συνδεδεμένη πάντα στενά με την πάλη για την ΕΞΟΔΟ της Ελλάδας, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, απ’ την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε σαφέστατη και πλήρη αντίθεση μα και σε οξύτατη αντιπαράθεση με τις αντιδραστικές αστικές «απόψεις»-εκτιμήσεις της κυβέρνησης και ΟΛΩΝ των αστικών κομμάτων, μεγαλοαστικών και σοσιαλδημοκρατικών, η σημερινή μεγάλη, βαθιά και ολόπλευρη κρίση δηλ. η καταστροφική οικονομική-κοινωνική-πολιτική-πολιτιστική κατάσταση της χώρας και η ακραία απόλυτη εξαθλίωση εργατιάς-αγροτιάς και γενικά του συνόλου των πλατιών λαϊκών μαζών είναι αποτέλεσμα:

πρώτο, της ύπαρξης, λειτουργίας και δράσης των αντικειμενικών Οικονομικών Νόμων της ντόπιας καπιταλιστικής οικονομίας απ’ την οποία δημιουργήθηκαν-δημιουργούνται αναπόφευκτα όλα τα αρνητικά και σύμφυτα σ’ αυτή φαινόμενα (αυτά οξύνονται και απ’ την εκάστοτε οικονομική πολιτική των αστικών κυβερνήσεων), τα οποία συγκυριακά επιδεινώνονται εξαιτίας της σημερινής παγκόσμιας καπιταλιστικής Κρίσης Υπερπαραγωγής, που εξακολουθεί να πλήττει ολόκληρο των καπιταλιστικό κόσμο, της οποίας η βάση της «βρίσκεται στην Αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής» (ΣΤΑΛΙΝ) – δεν «πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου» (= συνοθύλευμα αντιμαρξιστικών απόψεων των H.Grossman–H.Neisser–P.Mattick–D.Yaffe–E.Altvater, κλπ) όπως «μολογάει» η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα παραμυθιάζοντας την εργατική τάξη και το λαό («Ρ», 11/12/2011, σελ.4),

δεύτερο, της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ (οικονομικής-πολιτικής-στρατιωτικής) της χώρας απ’ το ξένο μεγάλο κεφάλαιο, ειδικότερα τα μονοπώλια της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία δρα ο Νόμος της ανισόμετρης οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης – μεγαλύτερη και ασφυκτικότερη ΕΞΑΡΤΗΣΗ σήμερα, που σημαίνει: ολόπλευρη και ασύγκριτα εντονότερη ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση της χώρας αλλά και της εργατιάς αγροτιάς και ολόκληρου του Ελληνικού λαού, την οποία, όλως «παραδόξως»(!) αμφισβητούν και αρνούνται την ύπαρξή της μα και ταυτόχρονα την εξωραΐζουν οι ρεφορμιστές σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ όταν μιλούν για σχέσεις δήθεν «αλληλεξάρτησης» (= σοσιαλδημοκρατικές τροτσκιστικές αερολογίες) μεταξύ Ελλάδας-ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων («Ρ»7-8/1/2012, σελ.13) αναγορεύοντας έτσι, φανταστικά βέβαια δηλ. χωρίς καμιά απολύτως οικονομικο-κοινωνικο-ταξική ανάλυση, την Ελλάδα σε χώρα μικρο-«ιμπεριαλιστική»(!) και ανυψώνοντάς την στο επίπεδο ανάπτυξης των μεγάλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών Γερμανίας-Γαλλίας κλπ. ισχυριζόμενοι ότι οι σχέσεις της Ελλάδας, στα πλαίσια της ΕΕ, δεν χαρακτηρίζονται τάχα από ΕΞΑΡΤΗΣΗ και ΥΠΟΤΑΓΗ στα μεγάλα μονοπώλια αυτής της ιμπεριαλιστικής ένωσης.

Όσον αφορά το ζήτημα της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ απ’ τα ισχυρά ευρωπαϊκά μονοπώλια και την ΠΑΡΑΜΟΝΗ στην ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση ΟΛΑ τα μεγαλοαστικά και σοσιαλδημοκρατικά χρουστσοφικά αστικά κόμματα («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ) είναι πλήρως ευθυγραμμισμένα με την τωρινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της Ελλάδας σε ΕΕ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩ (Παπαρήγα: «λύση έξω από το Ευρώ και δραχμή… είναι καταστροφική», «Ρ» 31/5/2011, σελ. 6) – ακολουθώντας-κρατώντας μια σαφώς φιλο-ιμπεριαλιστική–φιλο-ΕΕ πολιτική στάση, πράγμα που εκφράστηκε και στις παρεμβάσεις-ομιλίες των Παπαρήγα-Τσίπρα στη Βουλή (12/2/2012) μ’ αφορμή τη συζήτηση για τη νέα υποδουλωτική «δανειακή σύμβαση» (βλ. Παπαρήγα: «Ρ» 13/2/2012, σελ. 12-13 και Τσίπρας: «Αυγή» 13/2/2012, σελ.5), παρεμβάσεις χαρακτηριστικές για την προκλητική φιλο-ΕΕ στάση τους, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στις ΕΚΛΟΓΕΣ εκτόνωσης (που δε θα λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα), κατ’ εντολή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου, ή όπως διακήρυξε (15 Φλεβάρη) ο θαυμαστής-υμνητής των Ταγμάτων Ασφαλείας υπεραντιδραστικός εθνικιστής-ρατσιστής και επικίνδυνος τυχοδιώκτης, αρχηγός του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, Α.Σμαράς: «οι εκλογές λειτουργούν απελευθερωτικά και καταπραϋντικά». Τρέμουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις, την ένταση και όξυνση της ταξικής πάλης, γι’ αυτό και ΟΛΑ τα κόμματα ζητούν ΕΚΛΟΓΕΣ.

Όμως η ημερομηνία διεξαγωγής των ΕΚΛΟΓΩΝ θα εξαρτηθεί όχι απ’ τα ντόπια ξενόδουλα μεγαλοαστικά και ρεφορμιστικά κόμματα αλλά απ’ τα μεγάλα «αφεντικά» τους της ΕΕ που με παρέμβαση-επέμβασή τους, και σε πολιτικό επίπεδο στα εσωτερικά της χώρας επιμένουν να διεξαχθούν αργότερα ΕΚΛΟΓΕΣ, ζητώντας το διορισμό «τεχνοκρατικής κυβέρνησης» ανάλογη εκείνης του Μ.Μόντι στην Ιταλία.

***

Απέναντι σ’ αυτή τη νέα επίθεση, πρωτοφανούς βαρβαρότητας, του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου με τη νέα «δανειακή σύμβαση» στην εργατική τάξη, τις πλατιές λαϊκές μάζες και ολόκληρο τον Ελληνικό λαό, οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν σ’ όλες τις πόλεις της χώρας μεγαλειώδεις μαχητικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας με συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων λαού. Η αστυνομία με εντολή της κυβέρνησης Παπαδήμου χτύπησε βάρβαρα και απ’ την πρώτη στιγμή τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα αλλά και σ’ άλλες πόλεις. Οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ διέσπασαν και πάλι, προς όφελος του κεφαλαίου, τις απεργιακές κινητοποιήσεις των ρεφορμιστών ηγετών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, «φροντίζοντας», στα πλαίσια της υποταγής-αποθέωσης της αστικής νομιμότητας, να αποφύγουν και την παραμικρή σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, μ’ αποτέλεσμα να τύχουν δικαιολογημένα έντονων αποδοκιμασιών απ’ τους άλλους χιλιάδες διαδηλωτές.