Οι φετινές βουλευτικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν εν μέσω της μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που πλήττει και την ελληνική καπιταλιστική οικονομία (παρόλο και σ’ αυτή είχε ξεσπάσει πολύ πριν) και σε μια περίοδο ραγδαίας χειροτέρευσης της κατάστασης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων γενικότερα, σε περίοδο μεγάλης δυσαρέσκειας και αγανάχτησης των πλατιών λαϊκών μαζών.
Σε μια τέτοια εξαιρετικά ευνοϊκή συγκυρία πολλοί ανέμεναν, μεταξύ των οποίων τα μέλη και οι οπαδοί του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ, ότι το κόμμα τους θα αύξανε θεαματικά τα ποσοστά του στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Όμως τα ποσοστά και των δυο σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσαν μεγάλη πτώση, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση και πολλά ερωτηματικά, ιδιαίτερα στα μέλη του «Κ»ΚΕ, αφού εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανέμεναν άνοδο των εκλογικών ποσοστών, κι’ αυτό εξαιτίας της σοβαρής εσωτερικής κρίσης που διέρχεται το κόμμα τους.
Έτσι κανένα απ’ τα δυο κόμματα, παρά την ευνοϊκή γι’ αυτά συγκυρία, δεν εισέπραξε ούτε μια ψήφο δυσαρέσκειας απ’ την εφαρμογή της ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής. Αντίθετα αυτά είχαν μεγάλες απώλειες: το μεν «Κ»ΚΕ έχασε γύρω στις 70.000 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ γύρω στις 46.000, για διαφορετικούς, βέβαια, λόγους το καθένα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά την κάποια αντιπολίτευση, έστω και ασυνεπή, στην αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή και την αστυνομική τρομοκρατία δεν κατάφερε να αυξήσει τις ψήφους του τόσο εξαιτίας της εγκατάλειψης τελευταία της αντιπολίτευσης στην κυβερνητική πολιτική αλλά και εξαιτίας της μεγαλύτερης μετατόπισης προς τα δεξιά (εξέγερση της μαθητικής νεολαίας, κλπ.) όσο προπαντός εξαιτίας της μεγάλης κρίσης στην οποία εδώ και μήνες έχει εισέλθει, μια κρίση που του αφαίρεσε την αξιοπιστία, οδήγησε σε απογοήτευση τους οπαδούς του και παραλίγο να του στοιχίσει την είσοδό του στη Βουλή.
Η πτώση των ποσοστών του «Κ»ΚΕ δεν οφείλεται, όπως ισχυρίζονται διάφορες τροτσκιστικές ομάδες, στη δήθεν «αποκατάσταση του Στάλιν» ούτε στη δήθεν «ιδεολογική παλινδρόμηση σ’ έναν ωμό σταλινισμό και κυρίως ο γραφειοκρατικός σεχταρισμός απώθησαν σημαντικά τμήματα αριστερών» («Πριν», 11/10/2009, σελ 24), όπως ισχυρίζονται οι χρουστσοφικοί τροτσκίζοντες του ΝΑΡ ούτε βέβαια στα μυθεύματα περί «παρέμβασης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, επίθεση που στόχευε στην εκτόπιση του ΚΚΕ από την 3η σειρά στο Κοινοβούλιο» («Ρ» 11/10/2009, σελ. 9) κάποιας σοσιαλδημοκράτισσας εκ Παραμυθιάς που νομίζει πως έτσι ίσως καταφέρει να «παραμυθιάσει» τα δύσμοιρα μέλη και οπαδούς αυτού του αστικού κόμματος.
Πρωταρχικός και κύριος λόγος που το σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ σημείωσε τόσο μεγάλη πτώση των εκλογικών του ποσοστών, για πρώτη φορά απ’ το 1993, είναι η μόνιμη και σταθερή αντιδραστική συνεργασία με την κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ και η άμεση-έμμεση αλλά σαφής στήριξη της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής της καθόλη τη διάρκεια των 5 ½ χρόνων.
Ενδεικτικά και εν συντομία ας αναφερθούν:
1. Μόνιμη συνεργασία στην τοπική Αυτοδιοίκηση σε διάφορες περιοχές με κορυφαία περίπτωση εκείνη της Καρδίτσας με τους κοινούς υποψηφίους Χρ. Τέγο («Κ»ΚΕ) – Β. Αναγνωστόπουλο (ΝΔ).
2. Άμεση-έμμεση συνεργασία στους αγροτικούς συλλόγους.
3.ΠΑΜΕ απεργοσπαστικός μηχανισμός. Οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ κατά την 5ετία αποτέλεσαν τον καλύτερο και πιο αποτελεσματικό απεργοσπαστικό μηχανισμό της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή, διασπώντας όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις που καλούσαν οι ρεφορμιστές ηγέτες της ΓΣΕΕ.
4. Πρωτομαγιά 2005. Το ΠΑΜΕ με το ψευτοδίλημμα «Πρωτομαγιά αργία ή απεργία;», παρόλο που η Πρωτομαγιά-αργία είναι κατάκτηση των εργαζομένων, τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης Καραμανλή τη στιγμή που, πλην των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, ακόμα και τα φασιστοειδή της ΔΑΚΕ καλούσαν την «κυβέρνηση να προχωρήσει σε απόφαση μεταφοράς της αργίας Πρωτομαγιάς στις 11 του μήνα, όπως είχε γίνει στο παρελθόν» («Ρ» 6/5/2005, σελ.18).
5. Μεγάλη απεργία των Δασκάλων το 2006. Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ, συμπαρατασόμενη με την κυβέρνηση, ήταν εντελώς αντίθετη με την απεργία των Δασκάλων, παραμονές Δημοτικών εκλογών, γι’ αυτό και το συνδικαλιστικό στέλεχος του ΠΑΜΕ Γιάννης Δελής γράφει-ομολογεί, μ’ αφορμή το συνέδριο της ΔΟΕ: «οι ψήφοι της ΠΑΣΚΕ, των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και της ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ αθροίστηκαν και συναποφασίστηκαν το διεκδικητικό πλαίσιο και το πρόγραμμα δράσης» («Ρ» 7/7/2006, σελ. 18).
6. ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ πανεπιστημιακών σχολών και «απεργία διαρκείας» της ΠΟΣΔΕΠ, Μάης-Ιούνης 2006. Συνεργασία ΠΚΣ(«Κ»ΝΕ) με τη ΔΑΠ(ΟΝΝΕΔ) κατά των ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ το Μάη-Ιούνη, αλλά και κατά της «απεργίας διαρκείας» των πανεπιστημιακών που είχε κηρύξει η ΠΟΣΔΕΠ και των «καταλήψεων διαρκείας» που τάχα, κατά τη ΔΗΠΑΚ («Κ»ΚΕ), μ’ αυτές «διευκολύνεται το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής για την ανωτάτη εκπαίδευση», ενώ επιπλέον η ΔΗΠΑΚ απειλούσε ότι «θα διεκδικήσει την καταψήφιση της σχετικής απόφασης της ΠΟΣΔΕΠ» («Ρ» 27/5/2006, σελ.6) με κύρια επιδίωξη: «επιδιώκουμε να είναι τα πανεπιστήμια ανοικτά» («Ρ» 31/5/2006, σελ.12) για να εισπράξει τα αποκαλυπτικά εύσημα του «Βερέμη (ΝΔ): το ΚΚΕ δε συμμετέχει στους αγώνες για την παιδεία. Καλός είσαι και του λόγου σου! …» («Ρ» 10/6/2006, σελ.40).
7. Σκάνδαλο «δομημένων ομολόγων» 2007. Η ηγεσία των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ είχε την ίδια θέση μ’ εκείνη της ΝΔ και γι’ αυτό έγραφε ο «Ριζοσπάστης» ότι το σύνθημα «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» από τα δομημένα ομόλογα … δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες…» («Ρ» 4/5/2007, σελ.12).
Τα «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ είχαν την ίδια θέση με το συνδικαλιστή Πουπάκη της ΝΔ που ο «Ριζοσπάστης» τον ειρωνεύονταν («άσε, ο Πουπάκης! Αυτός θα διεκδικήσει τα κλεμμένα από το 1950!!…» , «Ρ», 11/5/2007. σελ.2) ενώ λίγες μέρες αργότερα επαναλάμβανε την ίδια θέση: «οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν ταυτόχρονα και επιστροφή όλων των κλεμμένων από τη δεκαετία του 1950» («Ρ» 17/5/2007, σελ.6 και 18/5/2007, σελ 7) δηλ. ποτέ.
8. Μεγαλειώδης αυθόρμητη εξέγερση της μαθητικής νεολαίας, Δεκέμβρης 2008. Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ κατασυκοφάντησε τη μεγαλειώδη εξέγερση παρουσιάζοντάς την ως δημιούργημα «κουκουλοφόρων και «ξένων κέντρων» (Παπαρήγα: «σχέδιο εγχώριων και ξένων κέντρων», «Real news”, 21/12/2008, σελ.1). Οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ κράτησαν απέναντί της εχθρική στάση σε πλήρη συμμαχία-συνεργασία με την αντιδραστική κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ και το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ. Επιπλέον καθόλη τη διάρκεια της εξέγερσης «χάιδευαν τ’ αυτιά» των ΜΑΤ, των μεγαλονοικοκυραίων και των τραπεζιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου