Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Η πανελλαδική απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και οι απεργοσπάστες του ΠΑΜΕ

Η 24ώρη απεργία (2 Απρίλη) των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σημείωσε πανελλαδικά επιτυχία, με σημαντική μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις διάφορες πόλεις, χωρίς βέβαια να πετύχουν το ανάλογο των σημερινών προβλημάτων μέγεθος.

Στην Αθήνα αλλά και σ’ άλλες πόλεις έγιναν δυο συγκεντρώσεις, αφού οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ διέσπασαν για άλλη μια φορά την κηρυγμένη απ’ τους επίσης ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ απεργιακή κινητοποίηση του Απρίλη.

Η τακτική αυτή των χωριστών συγκεντρώσεων των ηγετών του ΠΑΜΕ κατά την ημέρα της απεργίας δεν είναι μόνο διασπαστική αλλά είναι επιπλέον και απεργοσπαστική, αφού πρόκειται για απεργία της ΓΣΕΕ και επειδή υπονομεύει ευθέως την ενότητα και κατά συνέπεια την αποτελεσματικότητα των συγκεκριμένων απεργιακών κινητοποιήσεων.

Διασπώντας τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων οι ρεφορμιστές του ΠΑΜΕ δρουν πρώτα-πρώτα προς όφελος των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου αλλά ακόμα μετατρέπονται σε απεργοσπαστικό μηχανισμό της κυβέρνησης Καραμανλή που υπηρετεί-διαχειρίζεται, σε κυβερνητικό επίπεδο, αυτή τη στιγμή τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, και που έχει κάθε λόγο να υπονομεύει την ενιαία μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργιακές κινητοποιήσεις-διαδηλώσεις, καθιστώντας τες έτσι αναποτελεσματικές. Χωρίς ενότητα και μαζική συμμετοχή είναι εντελώς αδύνατη η απόκρουση των επιθέσεων του κεφαλαίου.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ποιες απεργειακές κινητοποιήσεις της γσεε, τις 2 επετειακές που γίνονται κάθε χρόνο; ή τις συμφωνίες ξεπούλημα των εργαζομένων μεταξύ γσεε και σεβ;

Εφημερίδα Ανασύνταξη είπε...

Σχετικά με το συγκεκριμένο αυτό ζήτημα ο ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ είχε επισημάνει και συνιστούσε στα 1925: «Που έγκειται η δύναμη της σοσιαλδημοκρατίας στη Δύση; Στο γεγονός ότι στηρίζεται στα συνδικάτα. Που έγκειται η αδυναμία των κομμουνιστικών μας κομμάτων στη Δύση; Στο γεγονός ότι δεν έχουν πετύχει στενή σύνδεση με τα συνδικάτα και ότι ορισμένα στοιχεία δε θέλουν καν να πετύχουν στενή σύνδεση με τα συνδικάτα. Γι’ αυτό, το κύριο καθήκον των κομμουνιστικών κομμάτων της Δύσης στην τωρινή περίοδο είναι, να αναπτύξουν και να διεξάγουν ως το τέλος την καμπάνια για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, να βάλουν σε όλους ανεξαίρετα τους κομμουνιστές το καθήκον, να μπουν στα συνδικάτα, να κάνουν εκεί συστηματική υπομονετική δουλειά για το συμφέρον της ενότητας της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και να πετύχουν έτσι, ώστε να μπορούν τα κομμουνιστικά κόμματα να στηρίζονται στα συνδικάτα» ( Ι.Β. Στάλιν: Άπαντα ,τόμος 7, σελ. 115-116, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, 1953).

Σου συνιστάμε να διαβάσεις και ολόκληρο το κομμάτι από τον 7ο τόμο γιατί έχει κι άλλες αναφορές.

Η απεργία στην οποία αναφερόμαστε είναι αυτή στις 2 Απρίλη. Την Πρωτομαγιά έχει νέα απεργία όπου πάλι το "Κ"ΚΕ θα κάνει διασπαστική-απεργοσπαστική συγκέντρωση.

Ανώνυμος είπε...

Αναφέρομαι στο συγκεκριμένο άρθρο και το πως παρουσιάζετε σε αυτό η ενότητα των εργαζομένων, ως αυτοσκοπός.
Θα συνιστούσα να διαβάσετε το εξαίρετο άρθρο που έχει γραφτεί στην εφημερίδα κόντρα, "...Ετσι όπως είναι δομημένο το σύστημα του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού μόνο ως δεκανίκι του συστήματος μπορεί να λειτουργήσει. Μόνο ξεπουλήματα μπορεί να δώσει, όταν οι καπιταλιστές παραστριμώχνουν τα πράγματα. Για ν’ αλλάξει η κατάσταση χρειάζεται μια συνολική ταξική ανασυγκρότηση. Χρειάζεται οι εργαζόμενοι ν’ αφήσουν τη ζεστασιά του καναπέ και να βγουν στο δρόμο, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, με ανεξάρτητη ταξική οργάνωση και δράση..." όλο το άρθρο βρίσκεται στη http://www.eksegersi.gr/keimena5/kanapes.html