Για το χαρακτήρα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου

ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ – ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Για το χαρακτήρα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου

Ακολουθεί η πρώτη εντελώς σύντομη (η δεύτερη πιο ολοκληρωμένη δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο 410 1-31 Μάη 2015) απάντηση-κριτική στις «νέες» παμπάλαιες φιλο-Χιτλερικές τροτσκιστικές περί «ιμπεριαλιστικού»(!) Β’ παγκόσμιου πολέμου, κλπ. θέσεις των σοσιαλδημοκρατών χρουστσοφικών-τροτσκιστών ηγετών του ρεφορμιστικού «Κ»ΚΕ:

«ΣΗΜΕΡΑ – ακριβώς 70 χρόνια μετά τη Μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των Λαών και μάλιστα στις παραμονές του γιορτασμού δηλ. την ίδια ώρα που το προλεταριάτο και οι ευρωπαϊκοί λαοί γιορτάζουν, τιμούν και υπερασπίζουν τη μεγαλειώδη ΝΙΚΗ – τα «βαμμένα» αντισταλινικά-αντιζαχαριαδικά εγγονο-δισέγγονα των προδοτών σοσιαλδημοκρατών ΤΡΟΤΣΚΙ-ΤΙΤΟ-ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΣΙΑΝΤΟΥ της ηγετικής κλίκας των Παπαρηγο-Κουτσουμπο-Μαϊληδων, κλπ., του αστικού-σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ εξαπολύουν νέες σφοδρότατες συκοφαντικές επιθέσεις ενάντια στην επαναστατική μαρξιστική γραμμή των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ–ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – την αποκλειστικά μοναδική μαρξιστική επαναστατική γραμμή που ΟΔΗΓΗΣΕ: 1. στην τεράστια ανάπτυξη του ένοπλου Αντιφασιστικού Κινήματος στην Ευρώπη, κάτω απ’ την καθοδήγηση των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων, 2. στη ΔΙΑΣΩΣΗ της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης, που ηγήθηκε και καθοδήγησε τη ΝΙΚΗ, 3. στη στρατιωτική ΗΤΤΑ του ΦΑΣΙΣΜΟΥ και ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ, 4. στην απελευθέρωση των λαών, 5. στην κατάργηση του καπιταλισμού σε σειρά χώρες, 6. στη δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, ενώ με τις νέες αλλά παμπάλαιες ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΕΣ θέσεις περί «ιμπεριαλιστικού» πολέμου απ’ τις ΔΥΟ πλευρές (!), ακόμα και ΜΕΤΑ τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής ΕΣΣΔ σ’ αυτόν, και περί «ιμπεριαλιστικού» πολέμου απ’ τις ΔΥΟ πλευρές(!) μεταξύ Ιταλίας-Ελλάδας, κλπ. ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ να εγκαταλείψουν το τότε Αντιφασιστικό στρατόπεδο με επικεφαλής τη σταλινική ΕΣΣΔ – ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ βέβαια – και να περάσουν ΑΝΟΙΧΤΑ στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο για να μπουν ΑΜΕΣΑ και ΚΑΤ’ΕΥΘΕΙΑΝ στην υπηρεσία του υπεραντιδραστικού επιθετικού φασιστικού «Άξονα» ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ: και τώρα μεταμορφωμένα ΠΛΕΟΝ σε αντιδραστικές φιλο-Χιτλερικές βαρυπενθούσες μαυρομαντηλούσες γονατισμένες πάνω στους τάφους των ΧΙΤΛΕΡ-ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ξεσπούν απαρηγόρητες σε γοερούς σπαρακτικούς θρήνους για την καταστροφική ΗΤΤΑ του ΦΑΣΙΣΜΟΥ και ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ το Μάη του 1945. Σε ΠΛΗΡΗ αντίθεση και οξύτατη ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ μ’ αυτές τις πεμπτο-φαλλαγγίτικες φιλο-Χιτλερικές θέσεις-στάσεις, η ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ και το σύνολο των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων (μαζί και το ΚΚΕ) – μέλη-τμήματα της ΚΔ ΟΡΘΟΤΑΤΑ χαρακτήρισαν αργότερα το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως «αντιφασιστικό», ενώ και ο μεγάλος καθοδηγητής του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και κλασικός του μαρξισμού ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ – ο μεγάλος οργανωτής, αρχιτέκτονας και καθοδηγητής της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των Λαών – αναλύοντας μαρξιστικά τις ΔΙΑΦΟΡΕΣ μεταξύ του Α΄ και Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου σημείωνε σαφέστατα, το 1946, μετά τη λήξη του πολέμου, στο «Λόγο του προς τους εκλογείς»: «γι’ αυτό ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ενάντια στα κράτη του άξονα είχε από την πρώτη μέρα χαρακτήρα πολέμου αντιφασιστικού, απελευθερωτικού, που ένας από τους σκοπούς του ήταν και η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Η είσοδος της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο ενάντια στα κράτη του άξονα δε μπορούσε παρά να δυναμώσει – και πραγματικά δυνάμωσε – τον αντιφασιστικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Πάνω σ’ αυτή τη βάση δημιουργήθηκε ο αντιφασιστικός συνασπισμός της Σοβιετικής Ένωσης, των Ενωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας και των άλλων φιλελεύθερων κρατών, που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην υπόθεση της συντριβής των ενόπλων δυνάμεων του άξονα. Έτσι έχει το ζήτημα της γέννησης και του χαρακτήρα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου». 1^η Μάη 2015

ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΣΤΑΛΙΝ: Για το χαρακτήρα του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου

ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ: ΛΟΓΟΣ  ΣΤΟΥΣ  ΕΚΛΟΓΕΙΣ ΜΟΥ

Στις 9 του Φλεβάρη 1946 ο στρατάρχης Στάλιν μίλησε στους εκλογείς της εκλογικής του περιφέρειας, σε συγκέντρωσή τους στο Μεγάλο θέατρο της Μόσχας. Ο πρόεδρος της συγκέντρω­σης έδωσε το λόγο στον Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν. Η εμ­φάνιση τον Στάλιν στο βήμα χαιρετίζεται από τους εκλογείς με θυελλώδεις ζητωκραυγές, που διαρκούν κάμποση ώρα. Όλοι οι παρευρισκόμενοι όρθιοι χαιρετούν το Στάλιν. Στην αίθουσα αντηχούν αδιάκοπα οι φωνές: «Ζήτω ο μεγάλος Στάλιν!», «Να μας ζήσεις μεγάλε Στάλιν!», «Ζήτω ο αγαπημένος μας Στάλιν!». Ο στρατάρχης Στάλιν εκφώνησε τον παρακάτω λόγο:

«Σύντροφοι,

Πέρασαν οχτώ χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές για το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ. Η περίοδος αυτή ήταν πλούσια σε αποφασιστικά γεγονότα. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια πέρασαν με την εντατική δουλειά των σοβιετικών ανθρώπων για την πραγματοποίηση του τρίτου πεντάχρο­νου σχεδίου. Τα υπόλοιπα τέσσερα χρόνια τα γέμισαν τα γεγονότα του πολέμου ενάντια στους γερμανούς και γιαπωνέζους επιδρομείς, τα γεγονότα του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου.

Δε χωρεί αμφιβολία ότι ο πόλεμος είνε το σημαντι­κότερο γεγονός της περιόδου που πέρασε.

Θα ήταν σφάλμα να νομίζουμε πώς ο δεύτερος παγ­κόσμιος πόλεμος ήρθε ξαφνικά, ή ήρθε σαν αποτέλεσμα των σφαλμάτων που έκαναν τούτοι ή εκείνοι οι πολιτικοί ηγέτες των κρατών, αν και δε χωρεί αμφιβολία πώς έχουν γίνει σφάλματα. Ο πόλεμος γεννήθηκε σαν αναπόφευκτη συνέπεια της ανάπτυξης των διεθνών οικονομικών και πο­λιτικών δυνάμεων του σύγχρονου μονοπωλιακού καπιταλι­σμού. Οι μαρξιστές δεν έπαψαν να τονίζουν ότι το κεφα­λαιοκρατικό σύστημα της παγκόσμιας οικονομίας κρύβει μέσα του τα στοιχεία της γενικής κρίσης και της ένοπλης σύγκρουσης, ότι ακριβώς γι' αυτό η ανάπτυξη του παγκό­σμιου καπιταλισμού στην εποχή μας δε συντελείται με ομαλή και ρυθμική κίνηση προς τα εμπρός, αλλά με κρί­σεις και πολεμικές καταστροφές. Η ανισόμετρη ανάπτυξη των κεφαλαιοκρατικών χωρών οδηγεί με τον καιρό στην απότομη παραβίαση της «Ισορροπίας» του παγκόσμιου κε­φαλαιοκρατικού συστήματος, οπότε η ομάδα εκείνη των κεφαλαιοκρατικών χωρών που θεωρεί τον εαυτό της λιγό­τερο εξασφαλισμένο σε πρώτες ύλες και αγορές για τα προϊόντα της, προσπαθεί συνήθως ν’ αλλάξει την κατάσταση και να ξαναμοιράσει προς όφελός της τις «σφαίρες επιρροής», χρησιμοποιώντας την ένοπλη δύναμη. Αποτέ­λεσμα αυτού του φαινομένου είνε το χώρισμα του κεφα­λαιοκρατικού κόσμου σε δυο εχθρικά στρατόπεδα και ο πόλεμος ανάμεσα τους.

Θα ήταν ίσως δυνατό ν’ αποφευχθεί η πολεμική καταστροφή, αν υπήρχε η δυνατότητα να ξαναμοιράζονται περιοδικά ανάμεσα στις χώρες οι πρώτες ύλες και οι αγορές για την πώληση των προϊόντων ανάλογα με την οικονο­μική βαρύτητα των χωρών, αν υπήρχε η δυνατότητα να παίρνονται συντονισμένα και ειρηνικά τέτιες αποφάσεις. Αυτό όμως δεν είνε δυνατό να πραγματοποιηθεί μέσα στις σημερινές κεφαλαιοκρατικές συνθήκες ανάπτυξης της παγ­κόσμιας οικονομίας.

Έτσι, σαν αποτέλεσμα της κρίσης του κεφαλαιοκρα­τικού συστήματος της παγκόσμιας οικονομίας, γεννήθηκε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και σαν αποτέλεσμα της δεύτερης κρίσης ήρθε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.

Αυτό βέβαια δε θα πει πώς ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είνε αντιγραφή του πρώτου. Απεναντίας, ο δεύτε­ρος παγκόσμιος πόλεμος διαφέρει ουσιαστικά από τον πρώτο. Πρέπει να 'χουμε υπόψη μας ότι τα κυριότερα φα­σιστικά κράτη — Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία — πριν επι­τεθούν κατά της Σοβιετικής Ένωσης εκμηδένισαν στις ίδιες τις χώρες τους και τα τελευταία λείψανα των αστικό-δημοκρατικών ελευθεριών, εγκαθίδρυσαν στις χώρες τους σκληρά καθεστώτα τρομοκρατίας, καταπάτησαν την αρχή της κυριαρχίας και της ελεύθερης ανάπτυξης των μικρών χωρών, διακήρυξαν σαν αρχή τους την πολιτική της αρπα­γής ξένων εδαφών, δηλώνοντας απροκάλυπτα πως επιδιώ­κουν να καταχτήσουν την παγκόσμια κυριαρχία και να επι­βάλουν παντού το φασιστικό καθεστώς. Με την κατά­ληψη της Τσεχοσλοβακίας και των κεντρικών περιοχών της Κίνας έδειξαν πως είνε έτοιμα να πραγματοποιήσουν την απειλή τους για υποδούλωση όλων των φιλελεύθερων λαών. Γι' αυτό ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ενάντια στα κράτη του άξονα πήρε από την πρώτη μέρα χαραχτήρα πολέμου αντιφασιστικού, απελευθερωτικού, που ένας από τους σκοπούς του ήταν και η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Η είσοδος της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο ενάντια στα κράτη του άξονα δε μπορούσε παρά να δυναμώσει — και πραγματικά δυνάμωσε — τον αντιφασι­στικό και απελευθερωτικό χαραχτήρα του δεύτερου παγ­κόσμιου πολέμου.

Πάνω σ’ αυτή τη βάση δημιουργήθηκε ο αντιφασι­στικός συνασπισμός της Σοβιετικής Ένωσης, των Ενωμέ­νων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας και των άλλων φιλελεύθερων κρατών, που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην υπόθεση της συντριβής των ενόπλων δυνάμεων του άξονα.

Έτσι έχει το ζήτημα της γέννησης και του χαραχτήρα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου».

(από: Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ: «Λόγος στους εκλογείς μου» σελ.7-10, εκδ. «Τα νέα βιβλία», Αθήνα 1946)

Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ: 26η επέτειος της μεγάλης σοσιαλιστικής επανάστασης του Οχτώβρη (6 Νοέμβρη 1943)

«Η χιτλερική Γερμανία και οι δορυφόροι της βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής τους.

Η νίκη των συμμάχων χωρών ενάντια στη Γερμανία θα βάλει στην ημερήσια διάταξη τα σπουδαιότατα ζητήματα για την οργάνωση και ανα­δημιουργία της κρατικής, οικονομικής και εκπολιτιστικής ζωής των ευρω­παϊκών λαών. Η πολιτική της κυβέρνησης μας σ' αυτά τα ζητήματα παρα­μένει αμετάβλητη. Μαζί με τους συμμάχους μας έχουμε την υποχρέωση:

1) Να απελευθερώσουμε τους λαούς της Ευρώπης από τους φασίστες επιδρομείς και να τους βοηθήσουμε να αναδημιουργήσουν τα εθνικά τους κράτη που διαμελίστηκαν από τους φασίστες υποδουλωτές: οι λαοί της Γαλλίας, του Βελγίου, της Γιουγκοσλαβίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Πολω­νίας, της Ελλάδας και άλλων κρατών που βρίσκονται κάτω από το γερμα­νικό ζυγό, πρέπει να ξαναγίνουν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι.

2) Να δόσουμε στους απελευθερωμένους λαούς της Ευρώπης το πλή­ρες δικαίωμα και την πλήρη ελευθερία να λύσουν μόνοι τους το ζήτημα για το σύστημα της διακυβέρνησης τους.

3) Να πάρουμε τα μέτρα που χρειάζονται ώστε όλοι οι φασίστες εγ­κληματίες, οι υπεύθυνοι για το σημερινό πόλεμο και τα βάσανα των λαών, σε οποιαδήποτε χώρα κι αν κρύβονται, να τιμωρηθούν αυστηρά και να πληρώσουν για όλα τα κακουργήματα που έκαναν.

4) Να αποκαταστήσουμε στην Ευρώπη μια τέτια τάξη πραγμάτων, που ν' αποκλείει πέρα για πέρα τη δυνατότητα μιας νέας επίθεσης από μέρος της Γερμανίας.

5) Να αποκαταστήσουμε ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης μια μα­κρόχρονη οικονομική, πολιτική και εκπολιτιστική συνεργασία, βασισμένη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και βοήθεια, για να ανορθωθεί η οικονομία και ο πολιτισμός που κατάστρεψαν οι γερμανοί»

(από: Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ: «Ο Μεγάλος Πόλεμος για την Πατρίδα», σςλ.89, εκδ. ‘Τα νέα βιβλία», Αθήνα 1946).

======================================

Αυτοδιάλυση της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ

Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΑΠΟΚΡIΤΗ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ «ΡΩΥΤΕΡ»

O ανταποκριτής του αγγλικού πρακτορείου «Ρώυτερ» στη Μόσχα κ. Κίνγκ, απευθύνθηκε με γράμμα του, στον πρόεδρο του Συμβουλίου των επιτρόπων του λαού της ΕΣΣΔ σ. Ι.Β. Στάλιν και τον παρακαλούσε να απαντήσει σ' ένα ερώτημα που ενδιαφέρει την αγγλική κοινή γνώμη.

Ο σ. Ι.Β. Στάλιν απάντησε στον κ. Κίνγκ με το παρακάτω γράμμα:

«Κύριε Κίνγκ,

Έλαβα την παράκληση σας ν' απαντήσω στο ερώτημα που σχετίζεται με τη διάλυση της κομμουνιστικής Διεθνούς. Σας στέλνω την απάντησή μου:

Ερώτημα : «Τα βρεταννικά σχόλια απ' αφορμή την απόφαση για τη διάλυση της κομ­μουνιστικής Διεθνούς ήταν πολύ ευμενή. Ποια είνε η σοβιετική άποψη γι' αυτό το ζήτημα και για την επίδραση που θαχει στο μέλλον των διεθνών σχέσεων;»

Απάντηση: Η διάλυση της κομμουνιστικής Διεθνούς είνε σωστή και επίκαιρη, επειδή διευκολύνει την οργάνωση της κοινής επίθεσης όλων των εθνών που αγαπούν την ελευθερία ενάντια στον κοινό εχθρό, το χι­τλερισμό.

Η διάλυση της κομμουνιστικής Διεθνούς είνε σωστή, γιατί:

α) Ξεσκεπάζει το ψέμμα των χιτλερικών, πως η «Μόσχα» έχει τάχα τη διάθεση να ανακατεύεται στη ζωή των άλλων κρατών και να τα «μπολσεβικοποιεί». Από δω και μπρος μπαίνει τέλος σ' αυτή την ψευτιά.

β) Ξεσκεπάζει τη συκοφαντία των αντιπάλων του κομμουνισμού μέσα στο εργατικό κίνημα, ότι τα κομμουνιστικά κόμματα των διαφόρων χωρών δεν ενεργούν τάχα για το συμφέρον του λαού τους, αλλά σύμφωνα με δια­ταγές απ' έξω. Από δω και μπρος μπαίνει τέλος και σ' αυτή τη συκοφαντία.

γ) Διευκολύνει τη δουλειά των πατριωτών στις χώρες που αγαπούν την ελευθερία, για τη συνένωση των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας τους, ανεξάρτητα από κομματικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, σε ένα ενιαίο εθνικοαπελευθερωτικό στρατόπεδο, για την ανάπτυξη της πάλης ενάντια στο φασισμό.

δ) Διευκολύνει τη δουλειά των πατριωτών σε όλες τις χώρες, για τη συνένωση όλων των λαών που αγαπούν την ελευθερία σε ένα ενιαίο διε­θνές στρατόπεδο για τον αγώνα ενάντια στην απειλή της παγκόσμιας κυ­ριαρχίας του χιτλερισμού, ξεκαθαρίζοντας έτσι το δρόμο για την οργάνωση της φιλίας των λαών στο μέλλον πάνω στη βάση της ισοτιμίας.

Νομίζω, πως όλα αυτά τα περιστατικά μαζί, θα οδηγήσουν στο δυνά­μωμα του ενιαίου μετώπου των συμμάχων και των άλλων Ενωμένων Εθνών στην πάλη τους για τη νίκη κατά της χιτλερικής τυραννίας.

Βρίσκω πως η διάλυση της κομμουνιστικής Διεθνούς, είνε πέρα για πέρα επίκαιρη, γιατί ακριβώς τώρα που το φασιστικό θηρίο εντείνει τις τελευταίες του δυνάμεις, είνε απαραίτητο να οργανωθεί η κοινή επίθεση των φιλελεύθερων χωρών για να αποτελειώσουμε αυτό το θηρίο και να απαλλάξουμε τους λαούς από το φασιστικό ζυγό.

Με εκτίμηση

I. ΣΤΑΛΙΝ

20 του Μάη 1943»

(από: Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ: «Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος», σελ. 76-77, εκδ. «Τα νέα βιβλία», Αθήνα 1946»

ΚΚΕ: «Η αυτοδιάλυση της Κομουνιστικής Διεθνούς

15.— Το Μάη 1943, ύστερα από αμοιβαία συμφωνία των κομμουνιστικών κομμάτων αυτοδιαλύεται η ΚΔ. Τα κομμουνιστικά κόμματα είχαν γίνει μέσα στη σκληρή δοκιμασία 25 χρόνων αγώνων, μαζικά και πέρα για πέρα ώριμα για να καθοδηγήσουν την πάλη του προλεταριάτου και του λαού για τη συντριβή του χιτλεροφασισμού και τη νίκη του αντιφασιστικού στρατοπέδου, για τη νίκη της λαϊκής δημοκρατίας και του σοσιαλισμού στις χώρες τους. Η ΚΔ αυτοδιαλύθηκε γιατί εκπλήρωσε την ιστορική της αποστολή, να δημιουργήσει και να σφυρηλατήσει—να μπολσεβικοποιήσει—τα ΚΚ σ' όλο τον κόσμο. Ακόμα η αυτοδιά­λυση της ΚΔ εξυπηρετούσε, για την περίοδο του 1943, τα κα­θήκοντα της παραπέρα ανάπτυξης του αντιφασιστικού μετώπου για την ολοκληρωτική συντριβή του χιτλερισμού.

16.—Η καθοδήγηση του ΚΚΕ δεν κατάλαβε τότε σωστά το Ιστορικό αυτό γεγονός της αυτοδιάλυσης της ΚΔ. Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ της 2/6/43 και η εισήγηση ήταν λαθεμένες. Τα ντοκουμέντα αυτά από άποψη πολιτικής υποτάσσουν το κόμ­μα στους εγγλέζους και από οργανωτική άποψη διαλύουν το κόμμα μέσα στη μάζα των εσωκομματικών εργατών και από πρωτοπορία το κάνουν ουρά της εργατικής τάξης και του λαού. Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ της 2/6/43 εγκαταλείπει τις μπολσεβίκικες οργανωτικές αρχές και καλεί το κόμμα «πιο θαρ­ρετά να ανοίξει τις πόρτες σε ό,τι καλύτερο διαθέτει η αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα της πόλης κλπ.». Η στραβή αυτή οργανωτική γραμμή στοίχισε πολύ ακριβά στο κόμμα μας.

Το ΚΚΕ και η Γ' Διεθνής

17.—Το ΚΚΕ προσχώρησε στην Γ' Διεθνή στο δεύτερο συνέδριο του (Απρίλης 1920). Στα 1924 ονομάστηκε ΚΚΕ (ελληνικό τμήμα της ΚΔ). Από τότε ως την αυτοδιάλυση της ΚΔ (Μάης 1943) το ΚΚΕ βρίσκεται κάτω από την καθοδήγηση και διαρκή βοήθεια της ΚΔ.

18.—Η ΚΔ βοήθησε το ΚΚΕ από τα πρώτα βήματα του για να μπει στο δρόμο της επαναστατικής πάλης. Η βοήθεια της ΚΔ είναι ουσιαστική σε μια σειρά σοβαρές φάσεις της ιστο­ρίας του ΚΚΕ, όπως λχ. στην πάλη ενάντια στη λεγόμενη «κομ­μουνιστική ένωση» του Πειραιά στα 1924, ενάντια στους λικβινταριστές και τους κεντριστές στα 1927-28. Στα 1931 η EE της ΚΔ επεμβαίνει, καθαιρεί την οπορτουνιστική καθοδήγηση, ανα­δείχνει καινούργια καθοδήγηση και δημοσιεύει τη γνωστή έκκληση προς όλα τα μέλη του κόμματος, που ανοίγει καινούργια πε­ρίοδο στην πάλη του κόμματος για την πραγματοποίηση των καθηκόντων και τη μπολσεβικοποίησή του.

19.—Η έκκληση της EE της ΚΔ έδοσε στο ΚΚΕ σωστό στρατηγικό και ταχτικό προσανατολισμό. Το ΚΚΕ βασισμένο στην έκκληση της EE της ΚΔ και με την άμεση βοήθεια της καθορίζει στα 1934 το χαραχτήρα και τις κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης στην Ελλάδα.

20.—Η ΚΔ καταδίκασε από το 1939 τη θέση της 3ης ολομέλειας, που αποπροσανατόλισε το ΚΚΕ, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα οριστικά σύνδεσε την τύχη της με τους διεθνείς τυ­χοδιώκτες Χίτλερ και Μουσσολίνι και κάλυπτε τον ουσιαστικό ρό­λο της Αγγλίας στον καθορισμό της βασιλομεταξικής πολιτικής της 4ης Αύγουστου.

21.—Γενικά με τη βοήθεια της ΚΔ το ΚΚΕ επεξεργάστηκε τα προβλήματα του κινήματος μας, τις βάσεις της προπαγάνδας και ζύμωσης γύρω απ' τις ιδέες του κομμουνισμού, τις βάσεις και τη δημιουργία του ηγετικού πυρήνα και τη στελέχωσή του».

(από: «Βοήθημα για την ιστορία του ΚΚΕ», σελ. 182-183, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 1952)

======================================
ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ: «Ο χαραχτήρας του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου

2. —Ποιός ήταν ο χαραχτήρας αυτού του πολέμου;

«Ο Λένιν και ο Στάλιν διδάσκουν πως υπάρχουν δύο ειδών πόλεμοι. Υπάρχουν πόλεμοι άδικοι, καταχτητικοί, που σκοπό τους έχουν να αρπάξουν ξένα εδάφη, να υποδουλώσουν ξένους λαούς . . .

Υπάρχουν όμως και άλλοι πόλεμοι, πόλεμοι δίκαιοι, όχι καταχτητικοί, απελευθερωτικοί. Είναι οι πόλεμοι των λαών για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας τους ενάντια στην υποδούλω­ση από τον εξωτερικό εχθρό... είναι οι πόλεμοι των λαών των αποικιακών και εξαρτημένων χωρών ενάντια στο ζυγό του ιμπερια­λισμού και της φεουδαρχίας, για την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας ...». (Πολιτικά Γράμματα, τεύχος 1ο, σελ. 150)

«Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ενάντια στα κράτη του άξονα πήρε από την πρώτη μέρα χαραχτήρα πολέμου αντιφασιστικού, απελευθερωτικού, που ένας από τους σκοπούς του ήταν και η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Η είσοδος της ΣΕ στον πόλεμο ενάντια στα κράτη του άξονα δε μπορούσε παρά να δυναμώσει — και πραγματικά δυνάμωσε — τον αντιφασιστικό και απελευθερωτικό χαραχτήρα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

Πάνω σ' αυτή τη φάση δημιουργήθηκε ο αντιφασιστικός συνασπισμός της Σοβιετικής Ένωσης, των Ενωμένων Πολιτει­ών, της Μεγάλης Βρετανίας και των άλλων φιλελεύθερων κρα­τών, που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην υπόθεση της συντρι­βής των δυνάμεων του άξονα». (Στάλιν, «Λόγος στους εκλογείς του», ελλην. έκδ., 1946, σελ. 9-10).

Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και η θέση του ΚΚΕ

3.—Στις 28 του 'Οχτώβρη 1940 ο Μουσσολίνι επετέθηκε στην Ελλάδα με σκοπό να την καταλάβει και να την υπο­δουλώσει. Ο πόλεμος που έκανε ο Μουσσολίνι ενάντια στην Ελλάδα ήταν άδικος, ιμπεριαλιστικός, ληστρικός πόλεμος. Από τη μεριά της Ελλάδας ήταν δίκαιος, εθνικοαπελευθερωτικός πό­λεμος. Ο πόλεμος όμως βρήκε την Ελλάδα, όχι μόνο εσωτερικά διασπασμένη και ηθικά αδυνατισμένη αντίκρυ στη φασιστική εισβολή, μα και υλικά «προπαρασκευή, χάρη στην οικονομική καθυστέρησή της και την τεταρτοαυγουστιανή ρεμούλα.

4.—Ο πόλεμος βρίσκει το ΚΚΕ κάτω απ' τη φασιστική τυραννία της 4ης Αυγούστου με σοβαρά οργανωτικά χτυπήμα­τα. Με φυλακισμένα ή εξόριστα τα πιο άξια στελέχη του και πρώτα απ' όλα τον ίδιο τον άξιο αρχηγό του σ. Ν. Ζαχαριάδη, που τον κρατάει η ασφάλεια φυλακισμένο στα μπουντρούμια της Κέρκυρας.

5.—Η θέση του ΚΚΕ απέναντι στον πόλεμο αυτόν καθο­ρίστηκε με το ιστορικό ανοιχτό γράμμα του αρχηγού του σ. Ν. Ζαχαριάδη προς τον ελληνικό λαό, που η διχτατορία, διαστρε­βλώνοντας τον τίτλο του, υποχρεώθηκε να δημοσιεύσει στις 2 του Νοέμβρη 1940. Το ιστορικό αυτό γράμμα λέει:

Προς το Λαό της Ελλάδας

«Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τι­μή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ, ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράχτορας του φασισμού) πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέ­πει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέ­πει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό.

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας».

Αθήνα 31 του Οχτώβρη  1940

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ

Μαζί με το γράμμα αυτό ο σ. Ζαχαριάδης έβαλε 4 όρους στη διχτατορία του Μεταξά:

1) Αύτη η γραμμή του γράμματος θα ισχύει μέχρι το τέ­λος του πολέμου. 2) Να βγει ο «Ριζοσπάστης». 3) Να δοθεί γενική αμνηστεία. 4) Όποιος δε συμφωνεί με τη γραμμή του γράμματος αυτού θα διαγράφεται από το ΚΚΕ.

6.—Το γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη ήταν συνέπεια της πολιτικής γραμμής και ταχτικής του ΚΚΕ στο Ζήτημα του φα­σισμού και του πολέμου. Είναι ιστορική πολιτική πράξη, που έδειχνε τόλμη, διορατικότητα και πρωτοβουλία. Έδινε κατεύθυν­ση στον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο του ελληνικού λαού και αποτέλεσε τη βάση ολόκληρης της κατοπινής εαμικής πολιτικής. Έβαλε το λαϊκό κίνημα στο δρόμο της πλατιάς επαναστατικής δράσης και έφερνε το ΚΚΕ επικεφαλής του λαού.

7.—Αντίθετα και έξω απ' τη λεγόμενη Κεντρική Επιτρο­πή του ΚΚΕ, που κήρυξε το γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη «πλα­στό» και την προσωρινή διοίκηση του ΚΚΕ που το υιοθέτησε, ερμηνεύοντας το σοσιαλπατριωτικά, όπως σύμφερνε στη διχτα­τορία, η μάζα του κόμματος δέχτηκε με ενθουσιασμό το γράμ­μα του αρχηγού του. Μέσα στις φυλακές, όπου βρίσκονταν τα περισσότερα στελέχη του ΚΚΕ, οι κομματικές οργανώσεις (Ακρο­ναυπλία, Πύλος, Κίμωλος) υιοθετούν με ενθουσιασμό το γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη και με τηλεγραφήματα τους ζητούν να σταλούν στο μέτωπο για να πολεμήσουν τον εισβολέα. Η κομ­ματική οργάνωση μάλιστα  της  Ακροναυπλίας,  που ήξερε από πριν τη γραμμή του αρχηγού του κόμματος, παίρνοντας την ίδια θέση που είχε και το γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη, έστει­λε και υπόμνημα προς τη μεταξική διχτατορία, πριν ακόμα δημοσιευτεί το γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη.

8. — Η μάζα των μελών και των οπαδών του κόμματος, κι ολόκληρος ο ελληνικός λαός δέχονται με ικανοποίηση και ενθουσιασμό το αντιφασιστικό, παλλαϊκό προσκλητήριο του σ. Ν. Ζαχαριάδη: «Όλοι στον αγώνα» και παλαίβουν στα βουνά και τα μετόπισθεν «για μια καινούργια Ελλάδα της λευτεριάς, λυτρω­μένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με ένα πραγ­ματικά παλλαϊκό πολιτισμό».

9.—Η μεταξική κλίκα, χωμένη στα καταφύγια του ξενο­δοχείου «Μεγάλη Βρετανία» θέλει να μεταβάλει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ελληνικού λαού σε πόλεμο καθεστωτι­κό, ιμπεριαλιστικό, για τα συμφέροντα της ιμπεριαλιστικής Αγ­γλίας. Εμφανίζει το Μεταξά σαν «πρωταγωνιστή του αντιφα­σιστικού πολέμου». Ανάβει μια άγρια σωβινιστική ψύχωση με το σύνθημα της «Μεγάλης Ιδέας», της προσάρτησης της Αλ­βανίας κλπ.

10.—Τις επιδιώξεις αυτές και τον κίνδυνο της τέτιας πο­λιτικής της διχτατορίας διαπιστώνει και ξεσκεπάζει ο σ. Ν. Ζα­χαριάδης με το δεύτερο γράμμα του (20 Νοέμβρη 1940) που τόστειλε στην «Προσωρινή διοίκηση» να το δημοσιεύσει, μα που αυτή δεν το δημοσίευσε. Στο γράμμα του αυτό ο σ. Ν. Ζα­χαριάδης έγραφε:

«Ολόκληρος ο λαός της Ελλάδας ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος και χάλασε τα σχέδια του φασισμού. Με το αίμα του ο λαός εξασφά­λισε τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του. Έξω απ' αυτά η Ελλάδα δεν έχει καμιά θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγ­γλία και Ιταλία-Γερμανία. Αφού ο λαός μας υπερασπίσει αποτελεσμα­τικά την ανεξαρτησία και την εθνική λευτεριά του, σήμερα ένα μονά­χα πράγμα θέλει: Ειρήνη και ουδετερότητα με τούτους τους όρους: 1) Να ξανάρθουν τα πράγματα όπως ήταν στις 28 του Οχτώ­βρη 1940 δίχως καμία εδαφική-οικονομική-πολιτική ζημιά σε βάρος της Ελλάδας. 2) Οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας να φύγουν όλες απ' τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας. Με βάση τους δυο αυτούς όρους να ζητήσουμε αμέσως απ' την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ να μεσο­λαβήσει για να γίνει ελληνοϊταλική ειρήνη. Αυτό είναι σήμερα το μο­ναδικό εθνικολαϊκό συμφέρον. Και η πράξη έχει αποδείξει ότι μόνο η ΕΣΣΔ σήμερα έσωσε την ειρήνη και ουδετερότητα της Γιουγκοσλα­βίας- Βουλγαρίας-Τουρκίας.

26 του Νοέμβρη 1940. Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Υ. Γ. Είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε ειρήνη έντιμη και δί­χως κυρώσεις και για να ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά τόσο τον εθνικό-αμυντικό-απελευθερωτικό χαραχτήρα του πολέμου που κάνουμε, όσο και ότι είμαστε ξένοι προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνουν οι πλουτοκρατικές μεγάλες δυνάμεις. Αν σήμερα δε δουλέψουμε για μια έντιμη ειρήνη ο πόλεμος θα χάσει για μας τον εθνικό αμυντικό χαραχτήρα του, θα γίνει καταχτητικός και τότε θα έχει αντίθετο το λαό». (Το ΚΚΕ απτό 1931 ως το 1952, σελ. 95).

11.—Στο τρίτο ανοιχτό γράμμα του, στις 15 του Γενάρη του 1941, που δημοσιεύτηκε μετά τον πόλεμο και που ανέπτυσσε τις θέσεις και το νόημα του πρώτου ανοιχτού γράμματος της 31 Οχτώβρη, σύμφωνα με τις νέες συνθήκες, που διαμορ­φώθηκαν στους πρώτους μήνες του πολέμου, που θα ξεσκέπα­ζε την Προσωρινή διοίκηση σα δημιούργημα του Μανιαδάκη και τον προδοτικό ρόλο του Μιχαηλίδη, ο σ. Ν. Ζαχαριάδης έγραφε:

ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ (ΕΤΚΔ) ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΚΝΕ (ΕΤΚΔΝ)

Το γράμμα αυτό το γράφω, γιατί παρουσιάστηκε μια βασική ριζική διαφωνία μου με την Προσωρινή διοίκηση που παρουσιάζεται σαν εκπρόσωπος του ΚΚΕ από το Σεπτέμβρη του 1940. Είχα δεχτεί την πολιτική μόνο συνεργασία με την Προσωρινή διοίκηση (παρά τους σοβαρούς δισταγμούς μου) γιατί είχα εμπιστευθεί σ' ένα παλιό σύν­τροφο να καθαρίσει το ΚΚΕ από τη χαφιεδική σφηκοφωλιά του Μάθεση-Παπαγιάννη.

Από την πρώτη στιγμή είχα παρατηρήσει σοβαρά λάθη στην πολιτική γραμμή της Προσωρινής διοίκησης, που αυτή παρά τις υποδείξεις μου, αρνήθηκε να τα διορθώσει όπως δε δέχτηκε και άλλες υποδείξεις μου. Η βασική όμως διαφωνία μας, που θα αναφέρω πιο κάτω, με αναγκάζει να μιλήσω ανοιχτά. Το γράμμα μου που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες στις 2 του Νοέμβρη 1940 αποβλέπει στα παρακάτω: 1) Να δόσει έγκυρη ενιαία κατεύθυνση στους κομμουνιστές όλης της χώρας. 2) Να κινητοποιήσει το λαό στην αντιφασιστική εξόρμηση για την εθνική ανεξαρτησία, και λευτεριά. 3) Να αποκαταστήσει στο εσωτερικό τις λαϊκές ελευθερίες, μια λαϊκή αντιπλουτοκρατική πολιτική. 4) Να κάμει τον πόλεμο εθνικό αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό με βασικό και μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση της εθνικής μας ανεξαρτη­σίας, της ειρήνης και ουδετερότητας μας, έξω από το γενικό ιμπερια­λιστικό πόλεμο. Αυτό θα μπορούσαμε να το επιτύχουμε μόνο μ' ένα ολόπλευρο προσανατολισμό στην ΕΣΣΔ και με μια πραγματική βαλ­κανική συνεργασία. Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκαμε το αν­τίθετο, έκαμε πόλεμο φασιστικό, καταχτητικό πόλεμο. Ενώ, αφού διώ­ξαμε τους ιταλούς από την Ελλάδα βασική προσπάθεια μας έπρεπε να είναι να κάνουμε μια ξεχωριστή, έντιμη και δίχως παραχωρήσεις ελ­ληνοϊταλική ειρήνη, πράγμα που μπορούσε να γίνει με τη μεσολάβη­ση της ΕΣΣΔ, η μοναρχοφασιστική διχτατορία συνέχισε τον πόλεμο για λογαριασμό όχι του λαού της Ελλάδας μα της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Μετά το διώξιμο δε των ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγ­γλέζικος ιμπεριαλισμός εισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλά­δας τους τόκους των κεφαλαίων που διέθεσε στα 1935-36 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά. Αφού δε ο Μεταξάς αρνιέται να απο­καταστήσει τις ελευθερίες του λαού, να εξασφαλίσει την ειρήνη της Ελλάδας και κάνει πόλεμο καταχτητικό ιμπεριαλιστικό, που όλα του τα βάρη τα πληρώνει ο λαός, παραμένει (ο Μεταξάς) κύριος εχθρός του λαού και της χώρας. Η ανατροπή του είναι το πιο άμεσο και ζωτικό συμφέρον του λαού μας. Λαός και στρατός πρέπει να πάρουνε στα χέρια τους τη διαχείριση της χώρας και του πολέμου με σκοπό ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία, εσωτερικό αντιφασιστικό, αντιπλουτοκρατικό λαϊκό καθεστώς, ολόπλευρη προσέγγιση προς την ΕΣΣΔ και βαλ­κανική συνεργασία με βάση την ειρηνική λύση των εσωβαλκανικών διαφορών. Όλες τις απόψεις μου αυτές τις ανέπτυξα σ' ένα ανοιχτό γράμμα κι ένα σχέδιο απόφασης που στις 22-11-1940 έστειλα στην Προσωρινή διοίκηση. Αυτή αρνήθηκε να δεχθεί και να δημοσιεύσει αναπτύσσοντας μια καθαρή σοσιαλπατριωτική επιχειρηματολογία που έχει αυτή τη βάση: Ο πόλεμος της Ελλάδας εναντίον της Ιταλίας στην Αλβανία είναι παρόμοιος με τον πόλεμο της ΕΣΣΔ-Φιλανδίας και ότι ο Μεταξάς είναι ο πρωτεργάτης στον παγκόσμιο αντιφασιστι­κό αγώνα. Η Προσωρινή διοίκηση θέλει να υποδουλώσει ολοκληρω­τικά το ΚΚΕ στη μοναρχοφασιστική διχτατορία αντί να οργανώσει την ανατροπή της. Έτσι η Προσωρινή διοίκηση και το ανοιχτό γράμμα μου της 2-11-1940 (που ακέραια την ευθύνη του την έχω εγώ μπρο­στά στο ΚΚΕ και στην ΚΔ) το καταντά ένα καθαρό σοσιαλπατριωτικό ντουκουμέντο και πάει να λερώσει την τιμή του ΚΚΕ. Αυτή είναι η διαφωνία μου και η στάση της Προσωρινής διοίκησης. Έτσι πίσω από τη στάση αυτή καθαρίζει ολότελα και τούτο: Ότι η Προσωρινή διοί­κηση είναι δημιούργημα και όργανο του Μανιαδάκη και ότι ο Γιάννης Μιχαηλίδης, ψηλός, Κατσανέβης, Κάμος, πρόδοσε την εντολή που είχε να καθαρίσει το ΚΚΕ από τη σπείρα του  Μάθεση, πουλήθηκε στη μοναρχοφασιστική διχτατορία. Ύστερα απ' όλα αυτά η στάση όλων των μελών, στελεχών και οργανώσεων του  ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ μέσα στη χώρα και το μέτωπο πρέπει να είναι αυτή: Ο λαός της Ελλάδας υπερασπίζει στον πόλεμο αυτό μόνο την εθνική του ανεξαρτησία. Εί­ναι ξένος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο Αγγλίας-Γερμανίας και Σία. Θέλει χωριστή, έντιμη, άμεση ειρήνη με τη μεσολάβηση της ΕΣΣΔ. Αναγνωρίζει την  αρχή  της  αυτοδιάθεσης  μέχρις   αποχωρισμού για όλους. Θέλει την ελευθερία του, τη δουλιά  του, την επικράτηση της θέλησης του που του πνίγει ο Μεταξάς. Εξωτερική συμμαχία με την ΕΣΣΔ και αληθινή βαλκανική συνεννόηση. Οι λαοί και φαντάροι της Ελλάδας και Ιταλίας δεν είναι εχθροί μα αδέρφια και η συναδέλφω­ση τους στο μέτωπο θα σταματήσει τον πόλεμο που κάνουν οι κεφαλαιοκράτες εκμεταλλευτές τους. Για να γίνουν όλα αυτά, λαός και στρα­τός πρέπει να ανατρέψουν τη μοναρχοφασιστική  διχτατορία του Με­ταξά που είναι ο κύριος και βασικός  εχθρός τους και να εγκαθιδρύ­σουν τη λαϊκή αντιφασιστική κυβέρνηση. Για να μπορεί ένας λαός να κρατεί την εθνική λευτεριά, πρέπει να είναι και εσωτερικά   λεύτερος. Λαός εσωτερικά σκλάβος δε θάναι άξιος να κρατήσει και την εθνική του ανεξαρτησία και κάθε νίκη του  εσωτερικού του τυράννου θά δυ­ναμώνει τη σκλαβιά του.

Αυτός είναι σήμερα ο δρόμος του ΚΚΕ. Κάθε μέλος-στέλεχος οργάνω­σης αυτή τη γραμμή πρέπει να μπάσει στις μάζες και οργανώνοντας τες γύρω απ' αυτή να την επιβάλει νικηφόρα.  Ακόμα μην ξεχνάτε ούτε στιγμή τους φυλακισμένους και εξόριστους μας. Στην Κέρκυρα κάθε στιγμή η ζωή των καλύτερων παιδιών μας, είναι σε άμεσο κίνδυνο από το μαχαίρι του Μεταξά και τις μπόμπες του Μουσσολίνι. Εγώ είμαι γερός και καλά. Όλη μου η σκέψη και η καρδιά μου είναι στο κόμμα, όπως και η ζωή μου είναι δοσμένη σ' αυτό.

Ζήτω το ΚΚΕ! Ζήτω η ΚΔ!

Αθήνα, κρατητήρια Γενικής Ασφάλειας

15/1/1941

Γειά-χαρά

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

(Το ΚΚΕ απ' το 1931 ως το 1952, σελ. 98-100)

12.— Στις 6 του  Απρίλη 1941 επετέθηκε ενάντια στην Ελλάδα και ο Χίτλερ. Ύστερα απ' την εισβολή του Χίτλερ και την προδοσία των στρατηγών του μετώπου της μοναρχοφασιστικής κλίκας, η αντίσταση του ελληνικού στρατού κάμφθηκε και η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από τη γερμανοϊταλική κατοχή και τυραννία. Η κυβέρνηση του Γλύξμπουργκ (Τσουδερός) έφυγε στην Αίγυπτο. Από τα πρωτοπαλίκαρα του μοναρχοφασισμού, ο Τσολάκογλου σχημάτισε την πρώτη κυβέρνηση της εθνικής προδοσίας.

Στην αντίσταση του ελληνικού λαού και τη διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα εμπνευστής, οργανωτής και καθοδηγητής έγινε το ΚΚΕ.

13.—Η μοναρχοφασιστική διχτατορία παρέδωσε όλους τους φυλακισμένους-εξόριστους αγωνιστές του ΚΚΕ στους χιτλερο-φασίστες καταχτητές. Παρέδωσε και τον αρχηγό του ΚΚΕ σ. Ν. Ζαχαριάδη στη Γκεστάπο που τον μετέφερε στη Γερμανία.

(από: «Βοήθημα ιστορίας του ΚΚΕ», σελ. 190-197 έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 1952)

============================

ΚΚΕ: «2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Δεκέμβρης 1942)

«Διαπιστώνει: α) Ότι ο παγκόσμιος πόλεμος που εί­ναι αντιφασιστικός, προοδευτικός, ξεσηκώνει όλες τις προοδευ­τικές δυνάμεις της ανθρωπότητας κατά του φασισμού. β) Η σκληρή πάλη της ΕΣΣΔ φέρνει βαθιές αλλαγές, κοινωνικές ανα­κατατάξεις, ραγδαία επαναστατικοποίηση και αριστεροποίηση των πλατιών μαζών. γ) Το ΕΑΜ έγινε πόλος συγκέντρωσης όλων των εθνικών δυνάμεων. Καθοδηγεί όλους τους αγώνες στις πόλεις και τον ανταρτοπόλεμο που φουντώνει θυελλώδικα. δ) Κα­ταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, οικονομική καταστροφή, σμπαράλιασμα του αστοτσιφλικάδικου κρατικού μη­χανισμού, με παράλληλη ανάπτυξη της μαχητικής αντίστασης του λαού.

Οι συνθήκες αυτές βάζουν στο κόμμα το καθήκον να καταχτήσει την τελική νίκη.

Καθορίζει στρατηγικό σκοπό: Απελευθέρωση της χώρας και απαλλαγή της από κάθε ξενική εξάρτηση. Λαϊ­κή δημοκρατία, που ανοίγει το δρόμο  για το σοσιαλισμό.

Η συνδιάσκεψη δε μπόρεσε να δόσει σωστή γραμμή στο ΚΚΕ. Δεν έβλεπε σωστά το ζήτημα των άγγλων. Η εισήγηση του Σιάντου στη συνδιάσκεψη δείχνει ανάγλυφα όλη την προδοτική γραμμή πούβαζε συνειδητά στο κόμμα μας ο προβοκάτορας αυτός.

Πολιτική γραμμή: (Ταχτική) α) Εθνική ενότητα. Όλες οι εθνικές δυνάμεις στο ΕΑΜ. Οι εργάτες και οι αγρότες είναι οι κύριες επαναστατικές δυνάμεις, με ηγεμόνα την εργατική τά­ξη. Γι' αυτό η οργάνωση και το αγκάλιασμα τους μέσα στις γραμμές του εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου, είναι βασικό κα­θήκον του κόμματος. Γύρω τους να συσπειρωθούν όλα τα κόμ­ματα των εργαζομένων. Η νέα γενιά να συγκροτηθεί σε ενιαία και γιγάντια εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση, β) Οι εθνικές μειο­νότητες στο πλευρό του ΕΑΜ. γ) Απομόνωση των διασπαστών του αγώνα (Γλύξμπουργκ, «δημοκρατικοί» ηγέτες κλπ.), δ) Πά­λη κατά των πραχτόρων του καταχτητή (Κυβέρνηση κατοχής, ασφάλεια, ΓΣΕΕ,  «νέα εποχή», «αριστερή παράταξη του ΚΚΕ», «παλαιοί πολεμιστές»), ε) Στο πλευρό της ΕΣΣΔ και των συμ­μάχων, στ) Ολόπλευρη οργανωτική τεχνική προετοιμασία (στε­λέχη, πλατιά στρατολογία, μαζικές οργανώσεις, μαχητικοποίηση του ΕΛΑΣ, τύπος, επαγρύπνηση κλπ.). Όσο θα προχωρούμε, τό­σο η τρομοκρατία θα εντείνεται, η αντίδραση θα συνεργάζεται ανοιχτά με τον καταχτητή. ζ) Πάλη για τις καθημερινές απαι­τήσεις της ζωής, μαχητικοποίηση των μαζών.

Μετά την απόφαση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης ιδρύ­θηκε στις 23/2/1943 η ΕΠΟΝ. Σκοπός της ίδρυσης είναι η εξα­σφάλιση της ενότητας της νέας γενιάς και το ολόπλευρο ξεσή­κωμα της στον εθνικό αγώνα.

28. - Συνεδρίαση της ΚΕ στις 2 του Ιούνη 1943 για την αυτοδιάλυση της ΚΔ. Στη συνεδρίαση αυτή η ΚΕ αποδέχτηκε την πρόταση του προεδρείου της EE της ΚΔ για την αυτοδιάλυση της ΚΔ. Και αποφασίζει: Το ΚΚΕ παύει να τιτλοφορείται Ε.Τ. της ΚΔ. «Τα πάντα για τη συν­τριβή του φασισμού». «Ανοιχτή πλατιά στρατολογία στο κόμ­μα και στις εξωκομματικές οργανώσεις». Η τότε καθοδήγηση του ΚΚΕ δεν είδε σωστά την αυτοδιάλυση της ΚΔ. Απομακρύν­θηκε περισσότερο απ' την 6η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Γε­νάρης 1934), που καθόρισε τη γενική γραμμή του κόμματος. Απομακρύνεται απ' τις μπολσεβίκικες οργανωτικές αρχές. Γίνε­ται η στρατολογία με τις καμπάνες. Μπαίνουν μαζικά στο κόμ­μα οι δηλωσίες και άλλα ασταθή μικροαστικά στοιχεία. Το κόμ­μα έφτασε τις 435.000 μέλη στο τέλος της κατοχής. Έτσι «το κόμμα οργανωτικά έχανε την ξεκαθαρισμένη λενινιστική-σταλινική οργανωτική κομματική διάρθρωσή του και πήγαινε να δια­λυθεί μέσα στην πλατιά μάζα». (Ν. Ζαχαριάδης)».

(από: «Βοήθημα για την ιστορία του ΚΚΕ», σελ.205-207, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 1952)