Ο πόλεμος που διεξάγεται από το ΝΑΤΟ στη Λιβύη βύθισε τη χώρα στο χάος και τον εμφύλιο πόλεμο. Ο στόχος αυτού του πολέμου ήταν πράγματι η ανατροπή του Καντάφι, για να δημιουργήσουν μια κυβέρνηση που δεν θα μπορεί να αρνηθεί τίποτα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οι υπεκφυγές σχετικά με την «εντολή» που δόθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη έχουν έναν επιπλέον λόγο ύπαρξης: ως τα χθες, στην περίπτωση του Αφγανιστάν, το «πράσινο φως» για μια «περιορισμένη» στρατιωτική επέμβαση, γρήγορα μετατράπηκε σε «γενικευμένη». Το πρόσχημα για ίδρυση της δημοκρατίας - με τις βόμβες - δεν μπορεί να συγκαλύψει μια πραγματικότητα που ισχύει κάθε φορά, ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μπορούν να δημιουργήσουν μια ενιαία «τάξη»: τη δική τους. Η λεηλασία, η καταπίεση, η κυριαρχία και η υποβολή στα συμφέροντά των αρπακτικών δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία.
Είναι σημαντικό να υπάρξει αντίσταση στην προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού που επιδιώκει με όλα τα μέσα για να λάβει την έγκριση όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Ο Σαρκοζί εν μέρει το πέτυχε, αλλά ευτυχώς, πολλές δυνάμεις στη χώρα μας έχουν αρνηθεί την παγίδα της συναίνεσης σε αυτό το αντιδραστικό πόλεμο.
Σε αυτή τον εξοντωτικό πόλεμο, ο Σαρκοζί έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, ωθώντας το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο (CNT) να εμπλακεί στον πόλεμο και οδήγησε πολλές κυβερνήσεις της ΕΕ και άλλους να συμμετάσχουν πλήρως σε αυτή την κατεύθυνση. Ελπίζει να καρπωθεί τα οφέλη για τα γαλλικά μονοπώλια, είτε στην αγορά του πετρελαίου ή στην «ανοικοδόμηση» της χώρας αυτής, ακριβώς όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Ακτή Ελεφαντοστού, υπέστησαν σοβαρές καταστροφές και μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Η κατανομή των τομέων του πετρελαίου έχει ήδη αρχίσει. Δυνάμεις που εμπλέκονται περισσότερο στον πόλεμο θέλετε να ξεπεράσουν άλλες, όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Γερμανία[...]
Ο πόλεμος κατά της Λιβύης χρησιμοποιείται επίσης από τον ιμπεριαλισμό για να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτή τη στρατηγική περιοχή, στα σύνορα της Τυνησίας και της Αιγύπτου. Ο στόχος: να ανακοπεί η διαδικασία της πάλης των λαών των δύο χωρών.
Την ίδια στιγμή οι προσκλήσεις για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία αυξάνονται, και πάλι υποτίθεται για να απαλλαγούμε από ένα καθεστώς που καταστέλλει τον εξεγερμένο πληθυσμό, είναι σημαντικό να καταδικάσουμε οποιαδήποτε απόπειρα παρέμβασης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μεγάλο μέρος της Συριακής αντιπολίτευση έχει ταχθεί ενάντια σε μια τέτοια παρέμβαση: πρόκειται για μια σωστή θέση, τη στηρίζουμε.
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας
26 Αυγούστου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου