Ο ανοιχτός ή συγκαλυμένος ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, στην περίπτωση της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ

Ο Χρουστσο-Μπρεζνιεφο-Γκορμπατσοφικός ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ είναι ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Οι αντισταλινικοί θεατρινισμοί «Ριζοσπάστη»-«Αυγής»

Ο ανοιχτός ή συγκαλυμένος ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, στην περίπτωση της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ, δεν είναι απλά ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ, είναι ΕΠΙΠΛΕΟΝ: φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟΣ a la ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ με την μετονομασία του «STALINGRAD» σε «WOLGOGRAD»

Κάθε χρόνο μ’ αφορμή τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών υπό την καθοδήγηση του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ οι αντισταλινικές-αντικομμουνιστικές αστικο-ρεφορμοστικές εφημερίδες «Ριζοσπάστης»-«Αυγή» επιδίδονται σε χαμηλότατου επιπέδου ασκήσεις αντισταλινισμού γύρω απ΄το ζήτημα της στρατιωτικής συντριβής του Χιτλεροφασισμού και της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών, παραλείποντας-αποσιωπώντας συστηματικά το όνομα του ΣΤΑΛΙΝ, δηλ. ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ έτσι ευθέως τη μεγάλη, αποφασιστική και καθοριστική ΣΥΜΒΟΛΗ του στη στρατιωτική ΗΤΤΑ του Χιτλεροφασισμού, κηρύσσοντάς τον ΕΠΙΠΛΕΟΝ ταυτόχρονα ιστορικά ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ (!).

Ποιό πρόσφατο παράδειγμα – ακραίας γελοιότητας μα ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ αντιδραστική στάση – η εισήγηση του αντισταλινικού σοσιαλδημοκράτη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ στην «τηλεδιάσκεψη της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας»: «Ιδιαίτερα χτες (σ.σ. το Σάββατο 9/5) τιμήσαμε και την 75η επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης, που επιτεύχθηκε με τη σκληρή πάλη του σοβιετικού λαού, του Κόκκινου Στρατού, με επικεφαλής το κόμμα των μπολσεβίκων και την ενεργή δράση των παρτιζάνικων κινημάτων, στα οποία ηγήθηκαν τα ΚΚ.» («Ρ» 12/5/2020 σελ.8).

Ο «Ριζοσπάστης» σε σχολιό του με τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ: ψευτιά και αντικομμουνισμός, αντικομμουνισμός και ψευτιά πάνε πακέτο» («Ρ»12/5/2020, σελ. 14) ασκώντας παραπλανητική κριτική σε πρωτοσέλιδο της «Αυγής» (βλέπε φωτοτυπία παρμένη απ’ το «Ρ») συνδέει σκόπιμα την «9^η Μάη» δηλ. τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών ΜΟΝΟ με τον «αντικομμουνισμό», δηλ. την πρώτη φάση του «Αντισταλινισμού», ενώ αυτή συνδέεται ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ με τη μετέπειτα νέα, μετά το 1956 (20^ο Συνέδριο, κλπ.), δεύτερη φάση του ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ δηλ. τη μετεξέλιξη του γενικότερα σε ΦΑΣΙΣΜΟ, ειδικότερα σε: φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟ με αποκορύφωμα τη μετονομασία του «STALINGRAD» σε «WOLGOGRAD.

Σχετικά με τον «ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ» και τα ΔΥΟ σοσιαλδημοκρατικά χρουστσοφικά κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, ως ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΑ είναι ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ – ο ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ-ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ αποτελεί τη βάση τους – αλλά και επειδή υπεράσπισαν-ζουν με συνέπεια, δεκαετίες τώρα, την αντιμαρξιστική (ιδεολογικά-πολιτικά-οικονομικά) κατεύθυνση της πλήρους καταστροφής του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού απ’ την ηγετική αντικομμουνιστική ομάδα των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ του αστικού πλέον «Κ»ΚΣΕ στη Σοβιετική Ένωση (και στις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης), παρουσιάζοντάς την ως «σοσιαλισμό»: ακριβέστερα ως «αναπτυγμένο σοσιαλισμό»(!).

Φυσικά κανένας δεν μπορεί να παρεμποδιστεί να κάνει οποιαδήποτε αναφορά σ’ αυτό το μεγάλης ιστορικής σημασίας γεγονός –τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών – που επηρεάζει και θα επηρεάζει και στο μέλλον το διεθνές Προλεταριάτο και τους λαούς, ιδιαίτερα τους λαούς της Ευρώπης. Εκείνο όμως που δεν γίνεται ανεκτό είναι: τα ΨΕΥΔΗ, η εξόφθαλμη προκλητικότατη παραποίηση των πραγματικών γεγονότων και η κατάφορη διαστρέβλωση της ιστορικής Αλήθειας.

Για την καλύτερη κατανόηση αυτού του σημαντικότατου ζητήματος επιβάλλεται μια εντελώς σύντομη επαναπροβολή παλιότερων θέσεων του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. λενινισμού-σταλινισμού και μια πιο συγκεκριμένη συντομότατη επαναδιατύπωση της αντεπαναστατικής προδοτικής ιδεολογικο-πολιτικής πορείας της ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΗΣ ηγετικής ομάδας των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ, που κυριάρχησε στο ΚΚΣΕ μετά το θάνατο-δολοφονία του ΣΤΑΛΙΝ:

1. Η ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ομάδα των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ ήταν μια αστική ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ομάδα με τη μορφή αρχικά της ρεβιζιονιστικής χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας – σε ιδεολογικο-θεωρητικό και σε πρακτικο-πολιτικό επίπεδο.

Ο ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ, δηλ. η αντεπαναστατική στροφή εκδηλώθηκε για πρώτη φορά με την επίθεση στο ΣΤΑΛΙΝ με πρόσχημα τη διαβόητη «Προσωπολατρία»(!). Έμμεσα και δειλά, ΧΩΡΙΣ να αναφέρεται το όνομα του, πολύ νωρίς, ούτε καν 5 μήνες απ’ την εξόντωσή του (5 Μάρτη 1953), τον Ιούλη του 1953, στο κύριο άρθρο της «ΠΡΑΒΔΑ» (26 Ιούλη 1953) με τίτλο: «50 χρόνια του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (1903-1953)» υψώνεται η αντεπαναστατική σημαία της ιδεαλιστικής «Προσωπολατρίας»(!): «είναι αναγκαίο, να εξαλείψουμε από την πρακτική της προπαγανδιστικής δουλειάς του κόμματος τη λαθεμένη, του μη μαρξιστικού διαφωτισμού του ρόλου της προσωπικότητας στην ιστορία που εκφράστηκε στην προπαγάνδιση της ξένης προς το πνεύμα του μαρξισμού-λενινισμού ιδεαλιστικής θεωρίας της Προσωπολατρίας. Η λατρεία της προσωπικότητας συγκρούεται με την Αρχή της συλλογικής ηγεσίας…» («ΠΡΑΒΔΑ»: «Fünfzig Jahre Kommunistische Partei der Sowjetunion (1903-1953)», (26 Ιούλη 1953), στο: «Die Presse der Sowjetunion», Hrg. Presseamt beim Ministerpräsidenten der Regierung der DDR, Nr.85, S. 1043, Freitag, 31.Juli 1953).

Η βίαιη πραξικοπηματική ΑΝΑΤΡΟΠΗ της Διχτατορίας του Προλεταριάτου στη Σοβιετική ‘Ενωση, μετά το θάνατο-δηλητηρίαση του ΣΤΑΛΙΝ, αποτέλεσε την απαρχή της ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού και ταυτόχρονα την έναρξη του πισωδρομικού προς τον καπιταλισμο προτσές, με την εφαρμογή των καπιταλιστικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων, που αντικατέστησαν πλήρως το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό. Το προτσές της σταδιακής παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και από τότε σ’ αυτή τη χώρα κυριάρχησε πλήρως ο καπιταλισμός. Εν συντομία: μετατροπή των μέσων Παραγωγής σε Εμπορεύματα, λειτουργία των κρατικών Επιχειρήσεων στη βάση της οικονομικής Ιδιοσυντήρησης με πυρήνα το Κέρδος, σκοπός της παραγωγής το Κέρδος και κριτήριο Αποδοτικότητας των Επιχειρησεων, αυτοτέλεια των Επιχειρήσεων και επανεισαγωγή του Ανταγωνισμού, καπιταλιστική Τιμή Παραγωγής, ρυθμιστής της παραγωγής ο νόμος της Αξίας, η εργατική Δύναμη μετατρέπεται σε Εμπόρευμα, κλπ. κλπ. (σε πολιτικό επίπεδο: κυρίαρχη τάξη η νέα «σοβιετική» μπουρζουαζία).

2. Η ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ομάδα των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ δεν έμεινε ούτε περιορίστηκε απλά και ΜΟΝΟ στο ρόλο της ως μια αστική ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ομάδα, όπως ήταν στην πρώτη φάση του ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ, που ως πρώτο και κύριο αποκλειστικό πολιτικό ΣΤΟΧΟ είχε την εξάλειψη του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού και ταυτόχρονα την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση αλλά προχώρησε και παραπέρα: με την ανοιχτή ΕΠΙΘΕΣΗ στο ΣΤΑΛΙΝ (20^ο Συνέδριο, μυστική έκθεση, «προσωπολατρία», «εγκλήματα», κλπ.) και τις φασιστικές ενέργειες πολτοποίησης και καψίματος a la HITLER εκατομμυρίων αντιτύπων των έργων του και στην απαγόρευση ολόκληρου του έργου του αλλά και των άλλων φασιστικών καταπιεστικών μέτρων σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών της Σοβ. Ένωσης, μετεξελίχθηκε πλέον σε ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ.

Η φασιστικοποίηση του νέου «σοβιετικού» αντικομμουνιστικού αστικού κράτους απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1950 προχωρούσε χέρι-χέρι με τη σταδιακή παλινόρθωση του καπιταλισμού δηλ. την εφαρμογή των καπιταλιστικού χαρακτήρα οικονομικών μεταρρυθμίσεων που είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται ήδη από τα μέσα του 1953. Ο ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ-ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ περνάει σε μια νέα δεύτερη φάση δηλ. μετεξελίσσεται σε ΦΑΣΙΣΜΟ γενικότερα, ενώ στις αρχές της δεκαετίας 1960 κορυφώνεται σε ανοιχτό πλέον φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟ με την μετονομασία (7 Νοέμβρη 1961) του ηρωικού «STALINGRAD» – ΣΥΜΒΟΛΟ της καταστροφικής στρατιωτικής ΗΤΤΑΣ του ΧΙΤΛΕΡΟΦΑΣΙΣΜΟΥ – σε «WOLGOGRAD». Η φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ αυτή ΠΡΑΞΗ των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ χαροποίησε και ικανοποίησε αποκλειστικά και μόνο τους χιτλερικούς ΝΑΖΙ ανά τον κόσμο.

Έτσι, ενώ στην καπιταλιστική πλέον Σοβιετική Ένωση και σ’ όλες τις Ανατολικές χώρες του παλινορθωμένου καπιταλισμού εξαλείφτηκαν από προσώπου γης ΟΛΑ τα ΣΥΜΒΟΛΑ της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών – μια σαφέστατα φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ πράξη – ΑΝΤΙΘΕΤΑ, αυτά έμειναν-διατηρήθηκαν ΜΟΝΟ στις Δυτικές αστικές-ιμπεριαλιστικές αντικομμουνιστικές χώρες, οι οποίες ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΝ και σέβονται τη μεγάλη αποφασιστική και καθοριστική ΣΥΜΒΟΛΗ του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ στη στρατιωτική συντριβή του Χιτλερικού Ναζι-φασισμού: ΠΑΡΙΣΙ: στάση μετρό “STALINGRAD” μα και μεγάλη πλατεία στο κέντρο της πόλης με την ονομασία: «place de la bataille de Stalingrad Septembre 1942-Janvier 1943» (=«Πλατεία της μάχης του Στάλινγκραντ») και σ’ άλλα μέρη στη ΓΑΛΛΙΑ: “place Stalingrad” Bordeaux, “place Stalingrad” Reims, “place Stalingrad” Lyon, “rue Stalingrad” Toulouse, “avenue de Stalingrad” Dijon, κλπ. ΙΤΑΛΙΑ: “via Stalingrado” Bologna, “via Stalingrado” Savona, “via Stalingrado”, Reggio Emilia, “via Stalingrado” Prato, κλπ. ΒΕΛΓΙΟ: “avenue de Stalingrad” Bruxelles, “place Stalingrad” σε διάφορες πόλεις του Βελγίου, ΑΓΓΛΙΑ: “Stalin Avenue” Chatham, “Stalin Road” Colchester, κλπ., κλπ.

Αυτή είναι, εδώ και 60 χρόνια η πραγματική αντικειμενική ιστορική πορεία που διαψεύδει τα χονδροειδή ΨΕΥΔΗ της διεθνούς χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, μαζί και των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ που συγκαλύπτουν τον φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟ των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ αλλά και το δικό τους, αφού ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να τον καταδικάσουν.

Συμπερασματικά: αν ο αρχικός ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ είναι γενικά ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ που αφορά και συνδέεται πρωτίστως με την καταστροφή του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση και την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού, ο ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ της νέας, μετά το 1956, φάσης με την ανοιχτή ΕΠΙΘΕΣΗ στο ΣΤΑΛΙΝ στην περίπτωση της εξάλειψης ΟΛΩΝ των ΣΥΜΒΟΛΩΝ της Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ γίνεται κατά πολύ αντιδραστικότερος επειδή έχει μετεξελιχθεί γενικότερα σε ΦΑΣΙΣΜΟ: ακριβέστερα είναι επιπλέον φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟΣ με την μετονομασία του «STALINGRAD» σε «WOLGOGRAD, ενώ η αντισταλινική-αντικομμουνιστική ομάδα των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ είναι η πρώτη, δίπλα στους παλιούς Χιτλερικούς Ναζι-φασίστες, φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ομάδα στην Ιστορία, η οποία ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΕ και τροφοδοτεί άμεσα την ανάπτυξη των σημερινών φασιστικών και Ναζι-φασιστικών δυνάμεων (θα ακολουθήσει αργότερα εκτενέστερη αναφορά).