Γενική μαζική πολιτική απεργία, Φλεβάρης του 1941, στο ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ

Γενική μαζική πολιτική απεργία, Φλεβάρης του 1941, στο ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ ενάντια στις διώξεις των Εβραίων απ’ τους Ναζί: κορυφαία, μοναδική και σπουδαιότατη πράξη επαναστατικής ταξικής πάλης του ευρωπαϊκού προλεταριάτου και προλεταριακής αλληλεγγύης

Με την ευκαιρία του εορτασμού των 75 χρόνων απ’ την απελευθέρωση του AUSCHWITZ απ’ τον Κόκκινο Στρατό υπό την καθοδήγηση και τις διαταγές του ανώτατου διοικητή των ενόπλων δυνάμεων Στρατάρχη της Σοβιετικής Ένωσης ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, αξίζει να γίνει μια σύντομη, προφανώς ελλιπής , αναφορά σ’ ένα κορυφαίο γεγονός μεγάλης ιστορικής σημασίας: τη γενική πολιτική απεργία των εργαζομένων κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής στις 25 Φλεβάρη 1941 στο Άμστερνταμ και σε άλλες πόλεις της Ολλανδίας.

Στο Άμστερνταμ όταν άρχισαν οι διώξεις των Εβραίων απ’ τα Ναζιστικά κατοχικά στρατεύματα και απήχθηκαν γύρω στα 450 άτομα εβραϊκής καταγωγής, το τότε επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας – μέλος της επαναστατικής Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς – κάλεσε τους Ολλανδούς εργαζόμενους σε απεργία ενάντια στις Ναζι-φασιστικές διώξεις των Εβραίων και αλληλεγγύης γενικά στους Εβραίους, με στόχο την παρεμπόδιση της μεταφορά τους στα Ναζιστικά στρατόπεδα Συγκέντρωσης Buchenwald, Mauthausen, κλπ.

Τη γενική πολιτική απεργία υπολογίζεται ότι ακολούθησαν πάνω από 300.000 εργαζόμενοι τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα δηλ. των εργαζομένων στην παραγωγή, μεταφορικών επιχειρήσεων, συγκοινωνιών (λεωφορεία, τρένα, κλπ.), λιμάνια, κλπ. ενώ έκλεισαν όλα τα μαγαζιά.

Πρώτοι κατέβηκαν στην απεργία οι λιμενεργάτες. Η απεργία επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις (Utrecht, Haarlem, Zaandam, κλπ.).

Την παράνομη προκήρυξη για την απεργία τύπωσαν (από ότι έγινε αργότερα γνωστό) οι κομμουνιστές Willen Kran, Piet Nak και Louis Jansen στην οποία μεταξύ άλλων αναγράφονταν: «διαμαρτυρία ενάντια στις απαίσιες διώξεις των Εβραίων» και «τα πογκρόμ ενάντια στους Εβραίους είναι μια επίθεση ενάντια σ’ ολόκληρο το εργαζόμενο πληθυσμό! Είναι η αρχή για σκληρότερη καταπίεση και τρομοκρατία»

Οι Γερμανικές Ναζιστικές Αρχές κατοχής και τα Ολλανδικά όργανά τους αιφνιδιάστηκαν τόσο απ’ το ξέσπασμα της απεργίας όσο κυρίως απ’ την πολύ μεγάλη συμμετοχή σ’ αυτή.

Πρωτοφανή βαρβαρότητα επέδειξαν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και οι Ολλανδοί συνεργάτες τους, δολοφονώντας πάνω από 10 απεργούς εργαζόμενους, εντείνοντας ταυτόχρονα τη φασιστική τρομοκρατία στους Ολλανδούς εργαζόμενους.

Η απεργία αυτή θα μπορούσε και σήμερα να αποτελέσει παράδειγμα απεργιακών κινητοποιήσεων της εργατικής τάξης της Ευρώπης συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και κατά του πολέμου των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε διάφορα μέρη του κόσμου.