Φωτογραφία με τον οδηγό του βουλευτή της ΝΔ Γ. Τραγάκη να χαιρετάει ναζιστικά κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ο συγκεκριμένος φασίστας εργάζεται στη Βουλή ως μετακλητός υπάλληλος.
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014
Τρίτη 25 Μαρτίου 2014
Το Σταλινικό Σύνταγμα εξασφάλιζε πλήρως τα δικαιώματα των γυναικών
(Απόσπασμα από το Ν. Πόποβα: Οι Γυναίκες στη Χώρα του Σοσιαλισμού, Foreign Languages Publishing House, Μόσχα 1949)
Οι γυναίκες του Λένινγκραντ έγραψαν μια επιστολή στο Σύντροφο Στάλιν:
«Όταν θυμόμαστε τα παλιά είναι σα να βρισκόμαστε σε ένα ψηλό βουνό και να κοιτάμε κάτω και δύσκολα μπορούμε να πιστέψουμε ότι το παρελθόν μας τότε που ζούσαμε στη βρωμιά, τη φτώχεια και την ταπείνωση». Είναι το σοβιετικό σύστημα που έχει προσέφερε στις γυναίκες όλες τις ευκαιρίες για την ανάπτυξη των μητρικών τους ικανοτήτων και ότι τους έχει εξασφαλίσει απρόσκοπτα την ευτυχία της μητρότητας.
«Σε καμία άλλη χώρα στον κόσμο οι γυναίκες , ως μητέρες και ως πολίτες που φέρουν τη μεγάλη ευθύνη να γεννήσουν και την ανατροφή πολιτών , δεν είναι τόσο σεβαστές και τόσο προστατευμένες από το νόμο , όπως στην ΕΣΣΔ», αναφέρει μια Απόφαση της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΣΣΔ στις 27 Ιουνίου, 1936.
Το Σταλινικό Σύνταγμα αποδίδει γυναίκες ίσα δικαιώματα με τους άνδρες . Τα πραγματικά μέσα άσκησης αυτών των δικαιωμάτων εξασφαλίζονται πλήρως από την πολιτική του Μπολσεβίκικου Κόμματος και της Σοβιετικής Κυβέρνησης . Το Άρθρο 122 του Συντάγματος της ΕΣΣΔ αναφέρει ότι η δυνατότητα ασκήσεως των ίσων δικαιωμάτων είναι εγγυημένη από το γεγονός ότι «στις γυναίκες αναγνωρίζονται ίσα δικαιώματα με τους άνδρες στην εργασία, την πληρωμή για την εργασία, την ξεκούραση και τη ψυχαγωγία , την κοινωνική ασφάλιση και την εκπαίδευση, και με την κρατική προστασία των συμφερόντων της μητέρας και του παιδιού, τις κρατικές ενισχύσεις προς τις μητέρες των πολύτεκνων οικογενειών και ανύπαντρων μητέρων , την άδεια μητρότητας με πλήρεις αποδοχές , καθώς και την παροχή ενός εκτεταμένου δικτύου από σπίτια μητρότητας , παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία».
Κυριακή 23 Μαρτίου 2014
«Χέρι-χέρι» μοναρχοφασίστες – εθνικιστές– Ναζι-φασίστες
Κρανιδιώτης (ΝΔ) – Κουίκ (ΑΝΕΛ) – Κασιδιάρης («Χρυσή Αυγή»)
Από τα «ΝΕΑ» 17/2/2014, σελ.9
«Φαήλος και Κασιδιάρης στην πρώτη γραμμή»
Συμπάσχω με τους απανταχού Κολωνακιώτες που ξύπνησαν χτες αμέριμνη για να πιούν το καφέ τους στην πλατεία, όμως ξαφνικά είδαν μπροστά τους τα λάβαρα και την μπάντα της … επανάστασης. Δεν αστειεύομαι. Πληροφορούμε ότι γύρω στις δώδεκα άρχισε ν’ ακούγεται κάτι σαν εμβατήριο στην αρχή της οδού Σκουφά. Εκτός από το εμβατήριο μαθαίνω ότι ακούγονταν και ανδρικές φωνές που φώναζαν συνθήματα περί … ανακατάληψης της Βορείου Ηπείρου. Με μαγικό τρόπο όλα τα συνθήματα κατέληγαν στο γνωστό «αίμα, τιμή της Χρυσής Αυγής. Και όχι τυχαία. Μου λένε ότι η συγκέντρωση οργανώθηκε από τον Σύλλογο Βορειοηπειρωτών σε συνεργασία με άλλες οργανώσεις. Αφορμή η επέτειος 100 χρόνων από την ανακήρυξη της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου (17 Φεβρουαρίου 1914). Το ενδιαφέρον είναι οι συμμετοχές. Κατάσκοπος μου συνέλαβε στην πρώτη γραμμή τον πρωθυπουργικό φίλο Φαήλο Κρανιδιώτη. Σε απόσταση αναπνοής βρισκόταν ο Τέρενς Κουίκ, ενώ λίγο πιο πίσω βάδιζε ο Ηλίας Κασιδιάρης. Ο υποψήφιος δήμαρχος της Χ.Α. για την Αθήνα συνοδευόταν από 5-6 … μπράβους. Έτερη λεπτομέρεια: οι συγκεντρωμένοι μοίραζαν φυλλάδια με το σύνθημα «Πριν από 100 χρόνια οι προγονοί μας έπραξαν το χρέος τους. Εμείς σήμερα τι κάνουμε;». Το χαρακίρι ίσως να ήταν μια κάποια λύση, λέω εγώ…».
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας: Η κατάσταση στην Ουκρανία και τα καθήκοντά μας
(αποσπάσματα από ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας-Ιταλίας)
Στην Ουκρανία διεξάγεται μια σοβαρή σύγκρουση μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, κυρίως μεταξύ των ΗΠΑ, Ρωσίας, Γερμανίας. Η σύγκρουση διεξάγεται σε μια χώρα με τεράστιους φυσικούς πόρους, που διασχίζεται από ενεργειακούς διαδρόμους, όπου υπάρχει και μια από τις πιο σημαντικές ναυτικές βάσεις της Ρωσίας.
Η χώρα χωρίζεται σε ζώνες που υπόκεινται σε διαφορετικές επιρροές και σπαράσσεται από τους χρηματοπιστωτικούς Ομίλους που την έφεραν στα πρόθυρα της πτώχευσης, του εμφυλίου πολέμου και της διαίρεσης.
Οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά τους τελευταίους μήνες έχουν εντείνει την επιθετικότητά τους και αξιοποιούν στην Ουκρανία εθνικιστικές δυνάμεις, αντιδραστικούς και νεοναζί, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι τη γενικευμένη δυσαρέσκεια, ανέτρεψαν το διεφθαρμένο Γιανουκόβιτς, μια μαριονέτα του Πούτιν, οποίος ήταν αντίθετος στη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έγινε έτσι ορατή η στρατηγική περικύκλωσης και απομόνωσης της Ρωσίας, με στόχο να εξασφαλιστεί ο έλεγχος της ουκρανικής επικράτειας ώστε να τοποθετηθούν εκεί στρατιωτικές βάσεις. Οι ΗΠΑ έχουν ξεκάθαρο συμφέρον από την ανάμειξή τους στην περιοχή. Η ΕΕ, ιδίως η Γερμανία, μια ιμπεριαλιστική δύναμη που θεωρεί την Ουκρανία ως «πίσω αυλή» της και τονίζει συνεχώς τον ηγεμονικό της ρόλο, στο πλαίσιο της ΕΕ, αποκαλύπτει το πιο αντιδραστικό πρόσωπό της.
Η Ρωσία αντέδρασε στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων στην Ουκρανία γρήγορα και βίαια. Κινητοποίησε το στρατό και έθεσε σε επιφυλακή δύναμη της αεροπορίας και το στόλο της στην περιοχή. Στρατεύματα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (μεταξύ 10.000 και 15.000 στρατιώτες) εισήλθαν στην Κριμαία με πρόσχημα την προστασία του ρωσόφωνου πληθυσμού, στην πραγματικότητα για την προστασία των (οικονομικών) συμφερόντων της Ρωσίας και του στόλου της στη Μαύρη Θάλασσα Μετά την απώλεια του Κίεβου, η Μόσχα δεν μπορεί να αφήσει να χάσει και την Κριμαία, επειδή, εκτός των άλλων, φοβάται κι άλλα αυτονομιστικά κινήματα.
Ο Πούτιν θέλει να εμφανιστεί ως υπερασπιστής της Ρωσίας και των Ρώσων από την επίθεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, και καλεί σε ενότητα εναντίον των Δυτικών επιδιώξεων. Αλλά η σοβινιστική προπαγάνδα του, δεν μπορεί να αποκρύψει το γεγονός ότι η σημερινή Ρωσία δεν είναι ούτε σοσιαλιστική ούτε ένα κράτος καταπιεσμένων που αγωνίζεται για του εθνική ανεξαρτησία ενάντια σε μια μεγάλη δύναμη. Η Ρωσία είναι μια ιμπεριαλιστική χώρα που είναι έτοιμη, με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, να έρθει σε αντίθεση με τους αντιπάλους της, σε σύγκρουση και σε πόλεμο ώστε να διατηρήσει-κρατήσει τις ζώνες επιρροής της.
Οι ενέργειες της ρωσικής αστικής τάξης και της εκμεταλλευτικής μαφίας, η οποία παλινόρθωσε βίαια τον καπιταλισμό, δεν μπορούν να έχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο προοδευτικό χαρακτήρα, δεν υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών. Με την επέμβαση του στρατού του «σωτήρα» Πούτιν και των συνεργών έχουν ως στόχο να αποπροσανατολίσουν τις εργατικές μάζες από το γεγονός ότι η Ρωσική οικονομία μπαίνει κι αυτή σε κρίση την οποία θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.
Η κατάσταση στην Ουκρανία, η οποία δείχνει την όξυνση – σ’ αυτήν την περιοχή – όλων των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων επικυρώνει πλήρως τη θέση του μαρξισμού-λενινισμού. Αντανακλά τα επίκαιρα λόγια του Λένιν ο οποίος κατήγγειλε την εκμετάλλευση των μισθωτών σκλάβων του κεφαλαίου για τα συμφέροντα μιας χούφτας εκμεταλλευτών και "πατριωτών" καταπιεστών.
Κάτω ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι!
Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη των εργαζομένων και των λαών!
Ζήτω η προλεταριακή επανάσταση!
3 Μάρτη 2014
Κομμουνιστική Πλατφόρμα-ΙΤΑΛΙΑΣ
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014
Τρίτη 18 Μαρτίου 2014
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Δημοκράτης, 09-12-1952
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
ΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Στην εποχή μας μεγάλωσε ασύγκριτα ο ρόλος των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στην καθοδήγηση, κινητοποίηση και οργάνωση της πάλης των λαών για την ειρήνη, τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Για τις εργαζόμενες μάζες όλων των χωρών οι κομμουνιστές είναι οι πραγματικοί υπερασπιστές των συμφερόντων τους, οι τολμηροί μαχητές ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις του πολέμου και της ιμπεριαλιστικής αντίδρασης. Με την ηρωική πάλη των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων είναι συνδεδεμένες αδιάρρηχτα οι τύχες των λαών, το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας.
Οι ιστορικές αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, το μεγαλοφυές έργο του Στάλιν «Τα οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» και ο ιστορικός του λόγος στη τελική συνεδρίαση του Συνεδρίου εξόπλισαν το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα με ιδεολογικό όπλο τεράστιας δύναμης. Τα ντοκουμέντα αυτά είναι το πρόγραμμα της νικηφόρας πάλης του σοβιετικού λαού για τον κομμουνισμό. Για τις εργαζόμενες μάζες των χωρών της Λαϊκής Δημοκρατίας είναι ο οδηγός στην πάλη για καινούργιες επιτυχίες στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Επίσης τα ντοκουμέντα αυτά κινητοποιούν εκατοντάδες εκατομμύρια απλούς ανθρώπους στις καπιταλιστικές και αποικιακές χώρες στην πάλη για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για την εθνική ανεξαρτησία και την ειρήνη, δημιουργούν στις λαϊκές μάζες την ακλόνητη πεποίθηση για την μελλοντική νίκη.
Το Κόμμα του Λένιν – Στάλιν, που 50 χρόνια τώρα βρίσκεται επικεφαλής του επαναστατικού κινήματος, πάντα έδινε και δίνει μεγάλη προσοχή στην ανάπτυξη της κριτικής και της αυτοκριτικής σαν την βασική μέθοδο της διαπαιδαγώγησης των στελεχών, σαν μια από τις κυριότερες κινητήριες δυνάμεις της ανάπτυξης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Εκτελώντας σήμερα τα κυριότερα καθήκοντα της οικοδόμησης της κομμουνιστικής κοινωνίας στο δρόμο του βαθμιαίου περάσματος από το σοσιαλισμό στο κομμουνισμό, το ΚΚΣΕ δίνει μεγάλη προσοχή στην αποφασιστική ανακάλυψη και εξάλειψη των αδυναμιών, στην πάλη ενάντια στην επίδειξη και στην επανάπαυση από τις επιτυχίες της δουλείας. Σύμφωνα με το Καταστατικό του ΚΚΣΕ, που ψηφίστηκε από το 19ο Συνέδριο, η κριτική και η αυτοκριτική είναι όχι μονάχα δικαίωμα, αλλά ταυτόχρονα και υποχρέωση των μελών του κόμματος, ένα από τα κύρια καθήκοντα όλων των κομματικών οργανώσεων. Όποιος πνίγει την κριτική, την υποκαθιστά με πανηγυρισμούς και μ' επαίνους δεν μπορεί να βρίσκεται στις γραμμές του Κόμματος.
«Η πάλη ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο – διδάσκει ο σύντροφος Στάλιν – ανάμεσα σ' αυτό που πεθαίνει και σ' αυτό που γεννιέται, να η βάση της ανάπτυξής μας. Αν δεν υπογραμμίζουμε και δεν φανερώνουμε τίμια και ανοιχτά, όπως γίνονταν στους μπολσεβίκους, τις ελλείψεις και τα λάθη στη δουλειά μας κλείνουμε το δρόμο μας προς τα μπρος. Εμείς όμως θέλουμε να τραβήξουμε προς τα μπρος και γι' αυτό ακριβώς, επειδή θέλουμε να τραβήξουμε μπροστά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε σαν ένα από τα πιο σοβαρότερα καθήκοντά μας την τίμια και επαναστατική αυτοκριτική. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να γίνει καμιά κίνηση προς τα μπρος. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει ανάπτυξη».
Κάτω από την καθοδήγηση των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων οι εργαζόμενες μάζες της Κίνας και των ευρωπαϊκών χωρών της Λαϊκής Δημοκρατίας είχαν εξαιρετικές επιτυχίες στο δρόμο της οικοδόμησης της καινούργιας ζωής. Οι κοινωνικο – οικονομικές επαναστατικές μεταμορφώσεις γίνονται σ' αυτές τις χώρες μέσα σε συνθήκες οξυμένης ταξικής πάλης, μέσα σε λυσσώδικη πάλη ενάντια στις παλιές κοινωνικές δυνάμεις, που έχουν φτάσει στο τέρμα της ζωής τους, μέσα σε πορεία αποφασιστικού ξεπεράσματος των δυσκολιών, σε πάλη με τις οργανωτικές αδυναμίες και τις ελλείψεις στην πειθαρχία, με τις εκδηλώσεις του γραφειοκρατισμού και την όχι με κατανόηση συμπεριφορά απέναντι στις απαιτήσεις των εργαζομένων μαζών. Η αυτοκριτική και η κριτική απ' τα κάτω βοηθούν τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα αυτών των χωρών, που είναι κόμματα κυβερνητικά, στην υπερνίκηση των αδύνατων πλευρών τους και των αδυναμιών τους στη δουλειά, και τα βοηθάει στην καθοδήγηση για την ανάπτυξη των χωρών τους που βαδίζουν προς το σοσιαλισμό.
Συγκεκριμένο παράδειγμα χρησιμοποίησης ουσιώδικης κριτικής ήταν το ξεσκέπασμα και η εξάλειψη της δεξιάς παρέκκλισης στο εργατικό Κόμμα της Ρουμανίας, που αποτελούσε κίνδυνο για το κόμμα, για το κράτος και για ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό. Σήμερα, στη διάρκεια των προετοιμασιών για τις κομματικές συνδιασκέψεις του Εργατικού Κόμματος της Ρουμανίας γίνονται σοβαρά βήματα με σκοπό το δυνάμωμα της κριτικής και αυτοκριτικής από τα κάτω.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας, προετοιμαζόμενο για την Συνδιάσκεψη του κόμματος, δίνει ιδιαίτερη προσοχή στην ανάπτυξη της θαρραλέας, της δημιουργικής κριτικής και αυτοκριτικής. Το προσχέδιο του καινούργιου Καταστατικού του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, που σήμερα γίνεται πάνω σ' αυτό συζήτηση στις κομματικές οργανώσεις, υπογραμμίζει την κριτική και την αυτοκριτική σαν ένα από τα βασικότερα δικαιώματα και υποχρεώσεις του κάθε μέλους του κόμματος. Η κριτική και η αυτοκριτική αναπτύσσεται όλο και πιο περισσότερο επίσης και στα άλλα κομμουνιστικά κόμματα των χωρών της Λαϊκής Δημοκρατίας, αποτελώντας όλο και σε μεγαλύτερο βαθμό την καθημερινή μέθοδο της δουλειάς αυτών των κομμάτων.
Ωστόσο στη δράση των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων των χωρών της Λαϊκής Δημοκρατίας φαίνεται, ότι η κριτική και η αυτοκριτική παντού ακόμη δεν έχει πάρει τις ανάλογες διαστάσεις. Υπάρχουν ακόμα ταχτικά και δόκιμα μέλη του κόμματος που δεν εφαρμόζουν τις υποδείξεις των ανώτερων κομματικών οργανώσεων. Υπάρχουν περιπτώσεις, που Κομματικές οργανώσεις της υπαίθρου ανέχονται τη μη εκτέλεση των αποφάσεων του κόμματος. Παρουσιάζονται ακόμη περιπτώσεις αδιαφορίας των κομματικών οργανώσεων απέναντι στις επιθέσεις του ταξικού εχθρού, προπάντων στα χωριά, παρουσιάζονται περιπτώσεις ανοιχτής διαστρέβλωσης της γραμμής του κόμματος από κομματικά μελή, και ακόμη από ορισμένες κομματικές οργανώσεις βάσης.
Όλα τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα των χωρών της Λαϊκής Δημοκρατίας κάνανε σοβαρή δουλειά, που έχει σαν σκοπό ν' ακούν προσεχτικά οι κομματικές οργανώσεις και τα όργανα της εξουσίας την κριτική απ' τα κάτω.
Τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα στις καπιταλιστικές και αποικιακές χώρες δουλεύουν κάτω από το πέλμα των δρακόντειων αστικών νόμων.
«Ωστόσο όμως – λέει ο σύντροφος Στάλιν – δεν είναι γι' αυτά τόσο δύσκολο να δουλέψουν, όσο ήταν δύσκολο σε μας, στους ρώσους κομμουνιστές, στην περίοδο του τσαρισμού, όταν η παραμικρότερη κίνηση προς τα μπρος κηρύσσονταν στυγερό έγκλημα. Όμως οι ρώσοι κομμουνιστές άντεξαν, δεν φοβήθηκαν τις δυσκολίες και κέρδισαν την νίκη. Το ίδιο θα γίνει και μ' αυτά τα κόμματα».
Παρ' όλες τις λυσσώδεις καταδιώξεις και τις αστυνομικές φασιστικές προβοκάτσιες των κυβερνητικών κύκλων, που ξεπουλούν για τα δολάρια τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία των λαών, τα κομμουνιστικά κόμματα στις καπιταλιστικές χώρες αυξάνουν και δυναμώνουν την επιρροή τους μέσα στις πλατιές λαϊκές μάζες.
Όλο και πιο μεγαλύτερη ένταση παίρνει η πάλη των κομμουνιστικών κομμάτων στις καπιταλιστικές χώρες για την ενότητα των γραμμών τους, ενάντια σ' όλες τις σεχταριστικές και οπορτουνιστικές εκδηλώσεις, ενάντια στις ελλείψεις της ιδεολογικής, πολίτικης και οργανωτικής δουλειάς του κόμματος, ενάντια στους δεξιο–σοσιαλιστές και στους τιτο–φασίστες πράχτορες των αμερικανών εμπρηστών του πόλεμου, στην πάλη για το παραπέρα δυνάμωμα του δεσμού με τις πλατιές μάζες του εργαζόμενου λαού.
Τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Γαλλίας και της Ισπανίας δίνουν μεγάλη προσοχή στην ανάπτυξη της κριτικής και αυτοκριτικής στις γραμμές τους.
Η αυστηρή, αλλά δυνατή κριτική των λαθών και της φραξιονιστικής δράσης του Αντρέ Μαρτί και του Σταρλ Τιλλόν συσπείρωσε ακόμα πιο πολύ όλους τους γάλλους κομμουνιστές γύρω από την Κεντρική Επιτροπή, δυνάμωσε ακόμα πιο πολύ το δοξασμένο, μαχητικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας.
Η υποχρέωση των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων συνιστάται στο να ανεβάσουν ολόκληρη τη δουλειά τους στο επίπεδο των μεγάλων καθηκόντων, που στέκονται μπροστά τους στην πάλη για την ειρήνη, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για την εθνική ανεξαρτησία, για το σοσιαλισμό.
Στις σημερινές συνθήκες οι πιο πλατιές λαϊκές μάζες σε όλες τις καπιταλιστικές και στις αποικιακές χώρες, συσπειρώνονται στα κομμουνιστικά κόμματα, και περιμένουν απ' αυτά βοήθεια και καθοδήγηση στην πάλη.
Τα κόμματα δεν μπορούν να εκτελέσουν τα ιστορικά τους καθήκοντα, αν δεν αναπτύξουν σε πλατιά κλίμακα την κριτική και αυτοκριτική, αν δεν διεξάγουν αποφασιστική πάλη ενάντια στις ελλείψεις και στα λάθη στη δουλειά. Οι καθοδηγήσεις των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, ο τύπος τους, πρέπει να διαπαιδαγωγήσουν τα κομματικά στελέχη και όλους τους κομμουνιστές έτσι, που να έχουν μεγάλες απαιτήσεις και όχι να ανέχονται τις αδυναμίες. Πρέπει να διαπαιδαγωγήσουν τις πλατιές μάζες του εργαζόμενου λαού στο επαναστατικό πνεύμα, της ανειρήνευτης πάλης ενάντια στους εχθρούς της ειρήνης, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
Εκμεταλλευόμενοι την ανεξάντλητη πείρα του ΚΚΣΕ, βγάζοντας συμπεράσματα από την πραχτική τους δράση, τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα με τιμή εκπληρώνουν τα ιστορικά τους καθήκοντα στην πάλη για το λαμπρό μέλλον των λαών τους.
(Απόσπασμα από το κύριο άρθρο της Εφημερίδας, Για σταθερή Ειρήνη, για τη Λαϊκή Δημοκρατία. 21-11-52)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 24/09/1952
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ 19Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Π.Κ.Κ. (ΜΟ)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ
Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην «ΠΡΑΒΝΤΑ» της 7-9-52
Στις κομματικές οργανώσεις γίνεται βαθιά μελέτη και πολύπλευρη συζήτηση του υλικού του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος. Με βάση τις υποδείξεις της ΚΕ του ΠΚΚ (μπ) τα περιφερειακά κομματικά όργανα προσελκύουν όλα τα ταχτικά και δόκιμα μέλη του Κόμματος στη συζήτηση των προσχεδίων για το καινούργιο πεντάχρονο πλάνο και το καταστατικό του Κόμματος, εξασφαλίζοντας την πλήρη ελευθερία της κριτικής. Η συζήτηση πάνω στο υλικό του συνεδρίου γίνεται στις συνελεύσεις των ΚΟΒ και στις κομματικές συνδιασκέψεις των περιφερειών, των πόλεων και των περιοχών.
Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα των κομματικών συνελεύσεων και συνδιασκέψεων είναι το υψηλό ιδεολογικό - πολιτικό επίπεδό τους, η μεγάλη δραστηριότητα των κομμουνιστών, η σοβαρή, θαρραλέα και ουσιώδικη μπολσεβίκικη αυτοκριτική και κριτική απ' τα κάτω, η βαθιά εξέταση των προβλημάτων της κομματικής και κρατικής οικοδόμησης. Σ' αυτές βρίσκουν την πιστή έκφρασή τους οι βασικές αρχές της εσωκομματικής δημοκρατίας, που έχουν σα σκοπό το παραπέρα δυνάμωμα του Κόμματος, και το ανέβασμα της μαχητικής του ικανότητας. Τη δημοκρατία, διδάσκει ο σύντροφος Στάλιν, πρέπει να τη βλέπουμε σαν την ελευθερία των κομματικών μαζών στη λύση των ζητημάτων της ανάπτυξής μας, σαν ανάπτυξη της κομματικής δραστηριότητας των μαζών, τράβηγμα τους στην υπόθεση της καθοδήγησης του Κόμματος και ανάπτυξης σ' αυτές του αισθήματος, ότι είναι οι νοικοκύρηδες στο Κόμμα.
Η δραστήρια συμμετοχή των εκατομμυρίων κομμουνιστών στη συζήτηση των υλικών του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος είναι απόδειξη της ανάπτυξης του ιδεολογικού επιπέδου των πλατιών κομματικών μαζών, που δείχνουν εξαιρετική φροντίδα για το παραπέρα δυνάμωμα των γραμμών του Κόμματος, για τη σωστή λύση των καθηκόντων που στέκονται μπροστά στο κόμμα μας, των καθηκόντων της οικοδόμησης του κομμουνισμού. Οι βασικές αρχές των σχεδίων του καινούργιου πεντάχρονου πλάνου και του Καταστατικού του Κόμματος συναντούν την θερμή ομόφωνη υποστήριξη όλων των ταχτικών και δοκίμων μελών του Κόμματος.
Οι μεγάλοι δημιουργοί και αρχηγοί του κόμματός μας Β.Ι. Λένιν και Ι.Β. Στάλιν διδάσκουν, ότι η αυτοκριτική είναι η ιδιαίτερη μέθοδος, η μπολσεβίκικη μέθοδος διαπαιδαγώγησης των στελεχών του κόμματος και της εργατικής τάξης γενικά, στο πνεύμα της επαναστατικής ανάπτυξης, είναι το αχώριστο και δραστικό όπλο στο οπλοστάσιο του μπολσεβικισμού. Ακόμα απ' την αρχή της ίδρυσης του κόμματός μας, ο Λένιν καλούσε το κόμμα σε αυτοκριτική και σε άμεσο ξεσκέπασμα των δικών του λαθών. Αργότερα, όταν το κόμμα μας, έγινε Κόμμα κυβερνητικό, ο Λένιν ξανά υπέδειξε τη σημασία της αυτοκριτικής για το δυνάμωμα του Κόμματος.
«... Ν' αναγνωρίζει ανοιχτά το λάθος του – γράφει ο Λένιν – να βρίσκει τις αίτιες του, ν' αναλύει την κατάσταση που το γέννησε, να συζητάει προσεχτικά τα μέσα της διόρθωσης του λάθους, αυτό είναι το γνώρισμα του σοβαρού Κόμματος, αυτό θα πει εκπλήρωση των υποχρεώσεών του, αυτό θα πει αγωγή και διαπαιδαγώγηση της ΤΑΞΗΣ και έπειτα της ΜΑΖΑΣ».
Σε όλους τους σταθμούς της πάλης και της μεγάλης δημιουργικής δουλειάς στον τομέα της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, το Κόμμα μας, με συνέπεια πραγματοποίησε τη λενινο-σταλινική αρχή της αυτοκριτικής.
Σχεδόν πριν 25 χρόνια ο σύντροφος Στάλιν είπε, ότι το σύνθημα της αυτοκριτικής βρίσκεται στις ίδιες τις βάσεις του μπολσεβίκικου Κόμματος. Βρίσκεται στις βάσεις του καθεστώτος της διχτατορίας του προλεταριάτου. Μονάχα η χώρα μας είναι χώρα της διχτατορίας του προλεταριάτου, και την διχτατορία την καθοδηγεί ένα Κόμμα, το Κόμμα των κομμουνιστών, που δεν μοιράζεται και δεν μπορεί να μοιραστεί την εξουσία με τ' άλλα κόμματα – μήπως δεν είναι φανερό, ότι πρέπει εμείς οι ίδιοι να βγάζουμε στο φως και να διορθώνουμε τα λάθη μας, εάν θέλουμε να βαδίσουμε εμπρός, μήπως δεν είναι φανερό, ότι κανένας άλλος δεν μπορεί αυτά να τα βγάλει στο φως και να τα διορθώσει; Μήπως δεν είναι φανερό σύντροφοι, ότι η αυτοκριτική πρέπει νάναι μια απτίς πιο βασικές δυνάμεις που μας προωθούν προς τα μπρος στην ανάπτυξη;
Το Κόμμα μας, καθοδηγούμενο από τις υποδείξεις του Λένιν και του Στάλιν, διαπαιδαγωγεί όλους τους κομμουνιστές στο πνεύμα της υψηλής απαιτητικότητας, τόσο απτόν εαυτό του όσο και από τους άλλους, στο πνεύμα της θαρραλέας κριτικής των αδυναμιών και των ελλείψεων, στο ότι δεν επιτρέπεται να επαναπαύεσαι απτίς επιτυχίες και να θαμπώνεσαι απ' αυτές. Η αυτοκριτική είναι ισχυρό όπλο στην πάλη για τον κομμουνισμό, δίνει τη δυνατότητα της ανάπτυξης της δημιουργικής δραστηριότητας των μαζών, το τράβηγμά τους στην πλατιά συζήτηση και στην πραχτική λύση των καθηκόντων της κομμουνιστικής οικοδόμησης. Το σχέδιο για την τροποποίηση του Καταστατικού του Κόμματος με καινούργια δύναμη υπογραμμίζει τη σημασία της αυτοκριτικής και κριτικής απτά κάτω. Η τρίτη παράγραφος του σχεδίου για την τροποποίηση του Καταστατικού λέει, ότι το μέλος του κόμματος είναι υποχρεωμένο:
« ... Να αναπτύσσει την αυτοκριτική και την κριτική απτά κάτω, να αποκαλύπτει τις ελλείψεις στη δουλειά και να επιδιώκει την εξάλειψή τους, να παλεύει ενάντια στην ευδαιμονία της παράτας και τη μέθη απτίς επιτυχίες στη δουλειά. Η κατάπνιξη της κριτικής είναι βαρύ παράπτωμα. Όποιος πνίγει την κριτική, την υποκαθιστά με πανηγυρισμούς και με επαίνους δεν μπορεί να βρίσκεται στις γραμμές του Κόμματος».
Στις συνελεύσεις των ΚΟΒ, και στις κομματικές συνδιασκέψεις, οι κομμουνιστές, ομόφωνα εγκρίνουν τα καθήκοντα που μπαίνουν στο κάθε μέλος του κόμματος, που έχουν σα σκοπό το ανέβασμα του επιπέδου ολόκληρης της εσωκομματικής δουλειάς, το ξεσκέπασμα των στραγγαλιστών της κριτικής και την πολύπλευρη δραστηριότητα των κομματικών μαζών για την εξάλειψη των αδυναμιών.
Για τους κομμουνιστές δεν υπάρχει τίποτες το ανώτερο πάνω απτά συμφέροντα του κόμματος και του σοβιετικού κράτους. Γι' αυτό ξεσκεπάζουν αμείλικτα αυτούς, που ποραβιάζουνε την κριτική και κομματική πειθαρχία, που πνίγουν την κριτική απτά κάτω και προξενούν μεγάλα εμπόδια στο Κόμμα.
Οι αντιπρόσωποι της περιφερειακής κομματικής συνδιάσκεψης της περιοχής Άλμα – Άτα στις ομιλίες τους αυστηρά καυτηρίασαν, το πνίξιμο της κριτικής, που γίνονταν από μέρους του πρώην καθοδηγητή της περιφερειακής επιτροπής του Κόμματος. Ένας από τους κομμουνιστές κολχόζνικους αυτής της περιφέρειας, ο σύντροφος Μπαϊγκάλ Νουρουμπάτεβ, στη διάρκεια ενός μεγάλου χρονικού διαστήματος πολλές φόρες έγραψε προς την περιφερειακή επιτροπή του Κόμματος και προς την περιφερειακή εξελεγκτική επιτροπή του Κόμματος για την παραβίαση του Καταστατικού του Γεωργικού Αρτέλ του κολχόζ «Αντρέγεβ». Οι καθοδηγητές της περιφερειακής δεν παίρναν υπ' όψη τα γράμματά του. Αντίθετα υποστήριζαν τους καθοδηγητές του κολχόζ, κήρυξαν σε διωγμό τον τίμιο κομμουνιστή κολχόζνικο και ακόμη τον διέγραψαν από το Κολχόζ και τον παρέπεμψαν σε δικαστήριο.
Οι προειδοποιήσεις του κομμουνιστή συντρόφου Νουρουμπάτεβ για την ωμή παραβίαση του Καταστατικού του Γεωργικού Αρτέλ και για την καταδίωξή του για την κριτική ήταν γνωστά στην κομματική επιτροπή της περιοχής και της κομματικής οργάνωσης της δημοκρατίας. Ωστόσο δεν πάρθηκαν τα ανάλογα μέτρα ενάντια στους γραφειοκράτες και στους στραγγαλιστές της κριτικής. Και μονάχα ύστερα από επέμβαση της κεντρικής οργάνωσης, μπήκε τέρμα σ' αυτή την κατάσταση. Η λεπτομερειακή επιτόπου εξέταση των καταγγελιών του κομμουνιστή συντρόφου Νουρουμπάτεβ διαπίστωσε την πέρα για πέρα ορθότητα των προειδοποιήσεών του. Οι οργανωτές του πνιξίματος της κριτικής, ο γραμματέας της περιφερειακής επιτροπής Κουαμσαλίγεβ, ο πρόεδρος της περιφερειακής εξελεγκτικής επιτροπής Μασίτοβ, καθώς και ο πρόεδρος του κολχόζ και ο διευθυντής του περιφερειακού τμήματος της αγροτικής οικονομίας ξεσκεπάστηκαν, απομακρύνθηκαν απ' τη δουλειά, διώχτηκαν από το Κόμμα και παραπέμφθηκαν στο δικαστήριο. Η όχι σωστή σχέση προς την κριτική δυστυχώς δεν εξαλείφθηκε ακόμη στις περιφερειακές κομματικές επιτροπές. Μερικοί που εμφανίζονται στα λόγια υπέρμαχοι της κριτικής και τις αυτοκριτικής συχνά στη πράξη είναι στραγγαλιστές της κριτικής απ' τα κάτω. Όπως δημοσιεύει η εφημερίδα «Πράβντα» το τελευταίο διάστημα οι κομμουνιστές του Μπριάνσκ των Επιχειρήσεων Κατασκευής Ατμομηχανών πολλές φορές κάνουν κριτική τον διευθυντή της επιχείρησης σ. Λάντσοφ και το γραμματέα της κομματικής επιτροπής σ. Ζέϊτσεβ για σοβαρές αδυναμίες στην οικονομική και κομματική δουλειά στην επιχείρηση. Αν οι διευθυντές των επιχειρήσεων όπως επίσης και η Κομματική Επιτροπή της πόλης Μπιεζίτσκ έγκαιρα παίρναν υπ' όψη τους την κριτική των κομμουνιστών, θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τις αδυναμίες στην επιχείρηση και να αποφύγουν τις ελλείψεις τους στη δουλειά. Ωστόσο αυτοί ακολούθησαν άλλο δρόμο. Άρχισαν να κατηγορούν όλους αυτούς που τους υπόδειχναν τις ελλείψεις και τις αδυναμίες στη δουλειά σαν συκοφάντες και υπονομευτές του κύρους των διευθυντών. Είναι ολοφάνερο, ότι τέτοιος τρόπος αντιμετώπισης από μέρους της κομματικής επιτροπής της πόλης Μπιεζίντσκ της υγιούς κριτικής απ' τα κάτω δεν είναι σωστός, είναι απαράδεκτος από τις αρχές της κομματικής καθοδήγησης. Για να αναπτυχθεί απ' τα κάτω πλατιά αυτοκριτική και κριτική απαιτεί αποφασιστική πάλη ενάντια σ' όλους εκείνους που σταματούν και εμποδίζουν την ανάπτυξή της. Χρειάζεται να βρουν υποστήριξη απέναντι στις καταδιώξεις, όλα τα δραστήρια στοιχεία που κάνουν υγιή κριτική. Αυτός που κάνει δίκαια κριτική πρέπει να δέχεται οργανωμένη υποστήριξη από την δύναμη της κολεχτίβας. Ο σύντροφος Στάλιν διδάσκει, ότι πρέπει ανελέητα να χτυπάμε τις εκδηλώσεις του στραγγαλισμού και της καταδίωξης της αυτοκριτικής. Να καταδιώκουμε την αυτοκριτική, είπε ο σύντροφος Στάλιν, σημαίνει να σκοτώνουμε όλη την δραστηριότητα της κομματικής οργάνωσης, να μειώνουμε το κύρος της καθοδήγησης στις κομματικές μάζες, να διαλύουμε το κόμμα και να υποστηρίζουμε στη ζωή της κομματικής οργάνωσης τις αντικομματικές συνήθειες των γραφειοκρατών, των λυσσασμένων εχθρών του Κόμματος.
Το κόμμα μας συνεχώς είχε και έχει επιτυχίες γιατί είχε διαπαιδαγωγήσει και διαπαιδαγωγεί τα στελέχη μας, όλους τους κομμουνιστές, τις πλατιές εργαζόμενες μάζες του λαού, στο πνεύμα της μεγάλης απαιτητικότητας και στη αδιάλλακτη πάλη, ενάντια στις αδυναμίες, στο πνεύμα της ασταμάτητης επιδίωξης προς τα μπρος. Η κριτική και η αυτοκριτική είναι ο νόμος της ανάπτυξής μας, το αποφασιστικό μέσο στο ξεπέρασμα όλων των δυσκολιών και κάθε αδράνειάς του, κάθε παλιού που πεθαίνει, του κάθε τι που εμποδίζει τη νικηφόρα προς τα μπρος πορεία μας. Ενιαίο και συσπειρωμένο γύρω στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός μας, γύρω στον αρχηγό και δάσκαλο σύντροφο Στάλιν τραβάει το Κομμουνιστικό Κόμμα στο 19ο Συνέδριό του. Περιβαλλόμενο με τη παλλαϊκή αγάπη, το Κόμμα του Λένιν – Στάλιν οργανώνει και θερμαίνει ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό της Μεγάλης Πατρίδας μας στην πάλη για τη νίκη του Κομμουνισμού.
(μετάφραση απ' τα Πολωνικά)
Κυριακή 16 Μαρτίου 2014
ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι.
για να καλυφθούν τρέχουσες οικονομικές ανάγκες μέχρι τα τέλη του μήνα, ζητάμε τη βοήθεια σας είτε μέσω οικονομικής ενίσχυσης είτε μέσω της άμεσης ανανέωσης των συνδρομών σας στην εφημερίδα.
Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Σάββατο 15 Μαρτίου 2014
Η απάτη των ευρωεκλογών σε μια χώρα πλήρως εξαρτημένη και παραγωγικά κατεστραμμένη
Πλησιάζουν ευρωεκλογές και οι καμπάνιες έχουν επικεντρωθεί στο πόσο ιδιαίτερες είναι οι συγκεκριμένες και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν / θα παίξουν για το λαό και τη χώρα. Το σύνθημα; «Δράσε, αντίδρασε, επηρέασε»...
Ευρωεκλογές που βρίσκουν την χώρα σε κατάσταση διάλυσης. Στην οποία ο λαός θα κληθεί να εκλέξει ένα νέο Ευρωκοινοβούλιο. Ένα Ευρωκοινοβούλιο που 4 χρόνια μετά το 1ο μνημόνιο τώρα μόλις άρχισε να ψελλίζει κάτι για την κοινωνική καταστροφή και την φτώχεια στις χώρες της Ε.Ε. και κυρίως τις μνημονιακές. 4 χρόνια σιωπής και διακριτικής παρακολούθησης - συμφωνίας του ξεπουλήματος των αδύναμων και εξαρτημένων χωρών στις ιμπεριαλιστικές, που οικονομικά και πολιτικά ηγεμονεύουν στην ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, κλπ.). Ένα Ευρωκοινοβούλιο που δεν λαμβάνει καμία ουσιαστική απόφαση, μιας και όλα κρίνονται στις Συνόδους Κορυφής.
Στην χώρα μας αυτά τα 5 χρόνια που προηγήθηκαν τα περισσότερα εργασιακά δικαιώματα χάθηκαν. Η ανασφάλιστη εργασία έγινε κανόνας. Οι συνδικαλιστικοί αγώνες ποινικοποιήθηκαν, τρομοκρατήθηκαν από τους μηχανισμούς καταστολής, ξεπουλήθηκαν από τις ρεφορμιστικές ηγεσίες των συνδικάτων, διασπάστηκαν από τους ρεφορμιστές σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ. Παράλληλα στα σπλάχνα της «δημοκρατικής ιδέας της ΕΕ» εκκολάφθηκε και έσπασε το αυγό του φιδιού που λέγεται ναζι-φασισμός. Τα ΜΜΕ σε συνδυασμό με το μεγάλο κεφάλαιο, την ολοένα και εντεινόμενη φασιστικοποίηση που προωθούσαν οι τελευταίες κυρίως κυβερνήσεις, τις σκανδαλώδεις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, την καταπάτηση ακόμα και του Αστικού Συντάγματος και την κατήφεια, τη μαζική φτωχοποίηση και την απόλυτη εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων και τις διάφορες συμφωνίες σε επίπεδο ΕΕ (τύπου «Δουβλίνο ΙΙ») γιγάντωσαν ναζιστικές γκρούπες, σέρνοντας σ’ αυτή την υπεραντιδραστική και πολύ επικίνδυνη κατεύθυνση κοινωνικά περιθωριοποιημένα αλλά και μεγάλα μικροαστικά στρώματα.
Η χώρα μας εισέρχεται σε αυτές τις ευρωεκλογές παραγωγικά κατεστραμμένη, με επιχειρήσεις να εγκαταλείπουν τη χώρα, με μαζικές απολύσεις, με υψηλή ανεργία (που ειδικά στους νέους ξεπερνά το 67%) και διαφθορά δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Διαφθορά που γνώριζε, διόγκωσε και εκμεταλλεύτηκε η ΕΕ και κατ' επέκταση οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες αυτής, για να ελέγξουν τις κυβερνήσεις, να αγοράσουν κάθε σπιθαμή γης, υπηρεσιών και πρώτων υλών κοψοχρονιά. Οι δηλώσεις υψηλών αξιωματούχων της ΕΕ που κατά καιρούς έρχονται στη δημοσιότητα επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Ακόμα, η ΕΕ μέσω των προγραμμάτων «μη-ανάπτυξης» ΕΣΠΑ (λεφτά των υπόλοιπων λαών της ΕΕ) προσπαθεί να εξαγοράσει συνειδήσεις, να χρηματοδοτήσει έργα για το θεαθήναι (μη παραγωγικά όπως πλατείες, δρόμους, πεζοδρόμια, προσωρινή εργασία), που δεν έχουν σαν στόχο την καταπολέμηση των δομικών προβλημάτων, αλλά και πάλι την ενδυνάμωση και εξυπηρέτηση του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου που καρπώνεται τεράστια κέρδη παρά τη σημερινή βαθιά κυκλική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής.*
Οι νέες αυτές ευρωεκλογές μας βρίσκουν με νοσοκομεία κλειστά, τα ασφαλιστικά ταμεία λεηλατημένα (με αποφάσεις της ΕΕ) και γενικά με ένα σύστημα υγείας και ασφάλισης ισοπεδωμένο. Με τον λαό να πεθαίνει σε ράντζα χωρίς τη στοιχειώδη περίθαλψη μια καταστροφική κρίση που θυμίζει αρχές της δεκαετίας του 1950 και σε κάποιο βαθμό τα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής και της Αντίστασης.
Τα ΜΜΕ πλήρως ελεγχόμενα απ’ το μεγάλο κεφάλαιο, τις τράπεζες και από την κυβέρνηση που τα υπηρετεί. Πλήρως συγχρονισμένα σε μία τακτική ηττοπάθειας, διαστρέβλωσης και καταδίκης κάθε λαϊκής αντίστασης. Και όταν όλα αυτά δεν επαρκούν, σπεύδουν τα ΜΑΤ που τελευταία αιματοκυλούν καθημερινά τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Απέναντι σε όλα αυτά μας ζητούν να πάμε και πάλι στην κάλπη. Προσπαθούν να μας δελεάσουν με σενάρια: «αν είναι μεγάλη η ήττα των μνημονιακών δυνάμεων τότε θα πιεστούν να διενεργήσουν σύντομα και Εθνικές εκλογές», αυταπάτη που κυρίως καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλη αυταπάτη που δεν στηρίζεται πουθενά. Όπως δεν στηριζόταν πουθενά το «θα πέσουν μέχρι το φθινόπωρο» της ηγεσίας του λίγο μετά τις δεύτερες εκλογές του 2012, μιας και η κινηματική υποχώρηση και η έλλειψη οργάνωσης και ενότητας ήταν και είναι τόσο μεγάλη που την απολαμβάνει η κυβέρνηση.
«Μα αν δεν συμμετέχουμε θα μπουν οι ναζιστές της «Χρυσής Αυγής» στην Ευρωβουλή», λένε κάποιοι άλλοι.
Σχετικά μ’ αυτό είναι σημαντικό να υπενθυμιστεί πως στην Ευρωβουλή είναι «θρονιασμένοι» πολλοί, και καλo-πληρωμένοι με φόρους των ευρωπαϊκών λαών, Ναζι-φασίστες από διάφορες χώρες, μα και απ’ την Ελλάδα η γνωστή ναζι-φασίστρια Νίκη Τζαβέλλα του ΛΑΟΣ που τώρα βρίσκεται στη φιλόξενη «ζεστή αγκαλιά» της ΝΔ όπως και οι ναζι-φασίστες ομοϊδεάτες της Μ.Βορίδης-Α.Γεωργιάδης-Θ.Πλεύρης, κλπ.. Η ιμπεριαλιστική ΕΕ όχι μόνο καθόλου δεν ενοχλείται, αλλά στη χώρα μας προχώρησε, όπως είναι γνωστό, και στη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ), και με δυο μάλιστα ανοιχτά ναζι-φασίστες υπουργούς, τους Μ.Βορίδη-Α.Γεωργιάδη(ΛΑΟΣ) και κανένας απ’ τα άλλα πολιτικά κόμματα δεν ενοχλήθηκαν τότε και πολύ περισσότερο δεν αντιτάχθηκαν ούτε βεβαίως διαμαρτυρήθηκαν, ούτε βέβαια και τα ρεφορμιστικά σοσιαλδημοκρατικά «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, που επέδειξαν, για πρώτη φορά, μια προκλητικότατα ξενόδουλη στάση απέναντι στην ωμή ανάμειξη της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, για να εξυπηρετηθούν τα ταξικά συμφέροντα των ισχυρών μονοπωλίων της ΕΕ και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.
ΣΗΜΕΡΑ, πέραν της πρωταρχικής πάλης κατά της ξενόδουλης-εθελόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης και των πολιτικών της εκφραστών (αντίθεση εργασίας-κεφαλαίου) και της πάλης κατά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ – για την ΕΞΟΔΟ της Ελλάδας, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, από ΕΥΡΩ-ΕΥΡΩΖΩΝΗ-ΕΕ – και της ιμπεριαλιστικής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ (οικονομική-πολιτική-στρατιωτική) της χώρας γενικότερα, αποτελεί κεντρικό και κατεπείγον καθήκον των επαναστατών κομμουνιστών αλλά και όλων των γνήσιων αντιφασιστών-αντιιμπεριαλιστών η ένταση της πάλης κατά της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής, του φασισμού και ναζι-φασισμού σε στενή πάντα σύνδεση με την πάλη κατά των εθνικισμού-ρατσισμού, επειδή: πρώτο, αλληλοσυνδέονται στενά και αλληλοτροφοδοτούνται, και δεύτερο, δεν είναι μόνο οι ανοιχτά ναζι-φασιστικές Οργανώσεις «Χρυσή Αυγή», ΛΑΟΣ κλπ. που πρέπει, έτσι κι αλλιώς, να καταπολεμηθούν αποφασιστικά και με συνέπεια αλλά και το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ που μαζί με «Χρυσή Αυγή», ΛΑΟΣ αποτελούν ΜΟΝΙΜΑ συγκοινωνούντα δοχεία, αλλά και οι ακραίες εθνικιστικές-ρατσιστικές Οργανώσεις, όπως ΑΝΕΛ κλπ. («χέρι-χέρι» ήταν σε αντιδραστική εθνικιστική διαδήλωση για την Αλβανία οι Κρανιδιώτης (ΝΔ)-Κασιδιάρης («Χρυσή Αυγή»)-Τ.Κουϊκ (ΑΝΕΛ), «ΝΕΑ», 17/2/2013, σελ. 9). Ρατσιστικές και εθνικιστικές απόψεις υπάρχουν και στο χώρο του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ αλλά και στα ρεφορμιστικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, τα οποία επιπλέον εξαιτίας της κατάστασης και κατεύθυνσής τους ΔΕΝ έχουν ουσιαστικά κανένα συνεπές και σταθερό ΜΕΤΩΠΟ κατά της φασιστικοποίησης, φασισμού-ναζι-φασισμού-ρατσισμού-εθνικισμού γενικά, μα ούτε και απέναντι στα ναζι-φασιστικά χιτλερικά εγκληματικά αποβράσματα της «Χρυσής Αυγής» (π.χ. υποδοχή (20/2/2012) των Ναζι-φασιστών της «Χρυσής Αυγής» απ’ το ΠΑΜΕ (πρόεδρος σωματείου Σιφωνιός, ηγετικός στέλεχος του ΠΑΜΕ) στη «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ» («Ρ» 21/2/2012,σελ.32), συζητήσεις στην Τηλεόραση Κανέλλη(«Κ»ΚΕ)-Δούρου(ΣΥΡΙΖΑ) με το θρασύδειλο ναζιστικό απόβρασμα Κασιδιάρη, ως την ακραίας προκλητικότητας βέβηλη πράξη κατάθεσης στεφάνου(14/9/2013) εκ μέρους αντιπροσωπίας της «Χρυσής Αυγής» σε μνημείο εκτελεσθέντων αντιφασιστών και κομμουνιστών απ’ τους γερμανούς φασίστες κατακτητές στα Γιαννιτσά το Σεπτέμβρη του 1944, παρόντων πολλών αντιφασιστών μεταξύ των οποίων και πολλών μελών και οπαδών του «Κ»ΚΕ, που ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ και ΑΝΕΧΘΗΚΑΝ αυτή την αδιανόητη βεβήλωση ΑΝΤΙ να ΕΚΔΙΩΞΟΥΝ-ΤΣΑΚΙΣΟΥΝ τα θρασύδειλα ναζι-φασιστικά αποβράσματα, κρατώντας έτσι μια επαίσχυντη στάση ανοχής, «Ρ» 17/9/2013, σελ. 15 και «ΕΘΝΟΣ» 26/9/2013, σελ. 21) με αποκορύφωμα τις ταλαντεύσεις των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών για την άρση ασυλίας των βουλευτών της «Χρυσής Αυγής» για να ερευνηθεί αν ενέχονται σε εγκληματικές πράξεις ως και την περίπτωση της χρηματοδότησής της απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό, κλπ., κλπ..Οι Ναζι-φασίστες της «Χρυσής Αυγής» χρηματοδοτούνται όπως και όλα τα άλλα κόμματα. Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη διακοπή της χρηματοδότησης ΟΛΩΝ των κομμάτων, μαζί και των Ναζι-φασιστών, από τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού.
Όσον αφορά την ιμπεριαλιστική ΕΕ, αυτή, έτσι κι αλλιώς, όπως φάνηκε το αμέσως προηγούμενο διάστημα όποτε θέλει μπορεί να τους «συμμαζέψει» για να τους χρησιμοποιήσει όταν θα τους έχει πραγματικά ανάγκη.
Στις φετινές Ευρωεκλογές εμείς δεν θα «είμαστε», δεν θα συμμετέχουμε σ’ αυτές!
------
*Σε πλήρη αντίθεση και μόνιμη αντιπαράθεση βρίσκεται η μαρξιστική θεωρία των οικονομικών κρίσεων των κλασικών ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ μ’ όλες τις άλλες (ανοιχτά αστικές και ψευτομαρξιστικές) αλλά και με την αντιμαρξιστική-αντιλενινιστική θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ («Προγρ. ΚΚΕ», σελ. 11, Αθήνα 2013, «Ρ» 15/9/2013, σελ.4, κλπ), δανεισμένη απ’ τον H.Grossmann: «Das Akkumulations-und Zusammenbruchsgesetz des kapitalistischen Systems» Leipzig 1929 (σελίδες 628), που αρνείται ως θεμελιώδη ΑΙΤΙΑ των κυκλικών καπιταλιστικών κρίσεων υπερπαραγωγής τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: δηλ. την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής (ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ), και, κατά συνέπεια, επιπλέον, ΑΡΝΕΙΤΑΙ-ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ προφανώς, πλην πολλών άλλων, και το ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ των οικονομικών κρίσεων στον καπιταλισμό, παρά τις όποιες παραπλανητικού χαρακτήρα φραστικές διατυπώσεις, αφού ΑΡΝΕΙΤΑΙ τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ – ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό είναι αντιμαρξιστική η θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» – αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Σάββατο 8 Μαρτίου 2014
ΑΔΕΔΥ: Απεργία 12 & 19-20/3
H E.E. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. σε έκτακτη συνεδρίασή της και αφού επανεκτίμησε τις τελευταίες εξελίξεις, αποφάσισε την τροποποίηση της προηγούμενης απόφασής της σχετικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις στο Δημόσιο Τομέα και συγκεκριμένα κηρύσσει:
1. 24ωρη Πανελλαδική Απεργία στο Δημόσιο την Τετάρτη, 12 Μαρτίου 2014, ενάντια στο υπό ψήφιση Νομοσχέδιο «Διοικητικές Απλουστεύσεις – Καταργήσεις, Συγχωνεύσεις Νομικών Προσώπων και Υπηρεσιών του Δημόσιου Τομέα – Τροποποίηση διατάξεων Π.Δ. 318/1992 (Α 161) και λοιπές ρυθμίσεις», που συζητείται στην ολομέλεια της Βουλής. Το εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπει την κατάργηση Νομικών Προσώπων του Δημοσίου, την άμεση απόλυση ή τη διαθεσιμότητα κι άλλων δημοσίων υπαλλήλων, ενώ ταυτόχρονα προωθεί την καθιέρωση ενός μόνιμου μηχανισμού δημιουργίας δεξαμενών νέων διαθεσιμοτήτων μέσω της εφαρμογής νέου συστήματος «αξιολόγησης» και της καθιέρωσης υποχρεωτικής ποσόστωσης.
2. 48ωρη Απεργιακή Κινητοποίηση Την Τετάρτη, 19 Μαρτίου και Πέμπτη, 20 Μαρτίου 2014, εν όψει των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων που ήδη βρίσκονται σε διαθεσιμότητα το τελευταίο οκτάμηνο.
Στις 12 και στις 19 Μαρτίου θα πραγματοποιηθούν Απεργιακά Συλλαλητήρια στην πλατεία Κλαυθμώνος, στις 11:00 π.μ., με πορεία προς τη Βουλή και το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014
ΕΛ. ΣΤΑΤ.: Στο 55,5% η ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών
Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή η ανεργία το Δεκέμβριο του 2013 ανήλθε στο 27,5% ενώ σε ετήσια βάση διαμορφώθηκε στο 27,3%.
Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες ήταν 24,5%, στις γυναίκες 31,6% και στους νέους κάτω των 25 ετών 55,5%.
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014
Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη αρ.φυλ. 395Β (1-28/2/2014)
- Νεκροί 450 Ινδοί μετανάστες που εργάζονταν τη διετία 2012-13 στο Κατάρ για το Μουντιάλ του 2022
- Georgi Dimitrow: Το Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης ενάντια στο φασισμό (Το δεύτερο μέρος της εισήγησης του Δημητρώφ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (2/8/1935) με θέμα «Η εργατική τάξη ενάντια στο φασισμό». Σε επόμενο φυλλό θα δημοσιευτεί και το πρώτο μέρος της εισήγησης.)
- Τελικό ψήφισμα της 19ης Ολομέλειας της ICMPLO (συνέχεια από φύλλο 393)
Τρίτη 4 Μαρτίου 2014
Για τις εξελίξεις στην Ουκρανία
Οξύτατος ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων: ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία οδηγεί σε διαμελισμό την Ουκρανία, με τη βοήθεια των αντίστοιχων εσωτερικών στηριγμάτων τους, μαζί και των εθνικιστών και ναζιφασιστών, και σε αλληλοσφαγή τις διάφορες εθνότητες και μειονότητες για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών αλλά και σε επικίνδυνη γενικότερη όξυνση.
Επίσκεψη Σαμαρά στο «Άγιο Όρος» – αέρας που δεν εμποδίζει την οικονομική κατρακύλα ούτε την εξαθλίωση και λαϊκή εξόντωση
Η επίσκεψη του μοναρχοφασίστα, ανδρείκελου των ιμπεριαλιστικών κέντρων και της ξεπουλημένης ντόπιας αστικής τάξης, πρωθυπουργού Σαμαρά στο «Άγιο Όρος», οι προσευχές παρέα με το ιερατείο, η επίκληση «του θεού που τους βαστάει όρθιους» δεν στάθηκε σε τίποτε χρήσιμη στον εξαθλιωμένο λαό, ούτε ικανή να τον χορτάσει..
Αντίθετα όμως, η ανεργία, παρουσιάζεται ικανή να καλπάζει και να θερίζει την εξαθλιωμένη εργατική τάξη της χώρας μας. Έτσι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) η λεγόμενη «επίσημη» ανεργία έφθασε τον Νοέμβρη του 2013 στα 1.382.062 άτομα και ποσοστό 28% και αναμφίβολα εξελίσσεται ανοδικά. Η ηλικιακή κατανομή, επίσης χαρακτηριστική. Στους νέους 15- 24 ετών η ανεργία έφτασε σε 61,4%, με τις επόμενες δύο θέσεις να καταλαμβάνουν οι ηλικίες 25- 34 ετών (38,4%) και 35- 44 ετών (24,6%). Ακολουθούν, οι ηλικίες 45- 54 ετών (21%), 55- 64 ετών (16,3%) και 65- 74 ετών (10%). Αυτή η πραγματικότητα της χώρας, χειροτερεύει στους πρώτους μήνες και μπαίνοντας στην Άνοιξη του 2014, καθώς τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών κέντρων (Τρόϊκα) – όπως έχουμε επίμονα και έγκαιρα εκτιμήσει και προειδοποιήσει – κλιμακώνουν με ιδιαίτερη ένταση την «επιχείρηση» εθνικής εξάρτησης και λαϊκής εξόντωσης, με φόντο την επόμενη συνεδρίαση του eurogroup και την καταβολή της «δόσης», «επιχείρηση» όμως με μακρύ χρονικό ορίζοντα.
Στον άμεσο σχεδιασμό και στο πλαίσιο της ψευτο-διαπραγμάτευσης τοποθετούνται με ιδιαίτερη επιμονή και ωμότητα οι αλλαγές στο εργασιακό πλαίσιο, με την πλήρη κατοχύρωση-επιβολή των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, η ταχύτατη προώθηση των πολλών χιλιάδων απολύσεων (11.400 ο άμεσος στόχος) και «διαθεσιμοτήτων»-απολύσεων εργαζομένων στον Δημόσιο τομέα, η αποδιάρθρωση-διάλυση κοινωνικών υπηρεσιών, οι παρεμβάσεις στο χώρο της υγείας.
Παράλληλα – και αυτό αποτελεί νέο στοιχείο – το ιμπεριαλιστικό σχέδιο και οι ντόπιοι συνεργάτες διευρύνουν τεχνικά και ουσιαστικά το φάσμα των μέτρων και παρεμβάσεων τους αξιοποιώντας την λεγόμενη λίστα του ΟΟΣΑ (ευρύ πακέτο μέτρων) που έχουν επιβάλει με την συνενοχή της ντόπιας κυβέρνησης στην ψευτο-διαπραγμάτευση, με χαρακτήρα «νέου μνημονίου».. Είναι ξεκάθαρο πως το ιμπεριαλιστικό-αστικό σχέδιο θα ενταθεί και θα διευρυνθεί, καθώς η πολιτική της «αριστερής κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης» των κομμάτων και των συμμάχων της, αφήνει όλα τα πολιτικά και κοινωνικά περιθώρια για μια τέτοια ένταση της κλιμάκωσης.
Στις συνθήκες που διαμορφώνονται και εξελίσσονται, τόσο η ανασύνταξη-ανάπτυξη του μαζικού αγωνιστικού λαϊκού κινήματος αντίστασης στην βάση του εργαζόμενου-άνεργου λαού και της νεολαίας (σε αντιπαράθεση με την προδοτική - συμβιβαστική - διασπαστική-συσκοτιστική γραμμή) όσο και η ολόπλευρη ισχυροποίηση του πολιτικού-λαϊκοδημοκρατικού επαναστατικού κινήματος, που εκφράζει με πολιτική σαφήνεια και καθαρότητα τον αγώνα ενάντια στην εξάρτηση (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ - ΕΥΡΩΖΩΝΗ) και την συνολική ρήξη μαζί της, συγκροτούν προϋποθέσεις αναγκαίες και απαραίτητες της πάλης για την λαϊκή επιβίωση, αλλά και της πολιτικής προοπτικής του λαϊκού εργατικού κινήματος.
Ο θρησκόληπτος πρωθυπουργός κοροϊδεύει το λαό, προσευχόμενος στο «θεό» του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου
«Με τη βοήθεια του θεού αφήνουμε πίσω μας τις μέρες της δοκιμασίας»
Παρόλο που η κατάσταση της οικονομίας διαρκώς επιδεινώνεται και τα κέρδη του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου αλλά και εκείνα του κερδοσκοπικού κεφαλαίου των δανειστών ανέρχονται σε δυσθεώρητα ύψη, και γίνεται ακόμα χειρότερη με το ξεπούλημα του πλούτου της χώρας αντί «πινακίου φακής», συνοδευόμενη παράλληλα από μια πρωτόγνωρη χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών με τη διεύρυνση σε έκταση της απόλυτης εξαθλίωσης που μεγαλώνει συνεχώς εξαιτίας της μαζικής ανεργίας που αγγίζει τα 2.000.000 άνεργους, του υψηλού πληθωρισμού και της κερδοσκοπικής ανόδου των τιμών, την αύξηση των φόρων, κλπ., ο ανίκανος πρωθυπουργός κοροϊδεύει προκλητικά το λαό με τα φούμαρα του ανύπαρκτου «πρωτογενούς πλεονάσματος» και περιφέρεται με χαζοχαρούμενο τρόπο, παίρνοντας διάφορες αστείες σοβαροφανείς πόζες.
Έτσι, έχοντας ορφανέψει εδώ και κάποια χρόνια χάνοντας τον ομοϊδεάτη του, σημαιοφόρο της «Δεξιάς του Κυρίου», χουντο-Χριστόδουλο αποφάσισε τώρα να «πάρει σβάρνα» τα μοναστήρια του Αγίου Όρους για να διασωθεί, προσευχόμενος, στις αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές, κουβαλώντας μαζί του τον υποψήφιο περιφερειάρχη Γιάννη Ιωαννίδη και τον υποψήφιο δήμαρχο Σταύρο Καλαφάτη, συνοδευόμενος από ολόκληρη κουστωδία: Κ.Αρβανιτόπουλο, Θ.Καράογλου, Τ.Μπαλτάκο, Θ.Μπούρα, κλπ.. Αναγκαία διαφήμιση της «Δεξιάς του Κυρίου» στο λαό της Μακεδονίας.
Τρέχοντας από Μονή σε Μονή επέδειξε μια γελοία θρησκοληψία που, πέρα απ’ την προσποιητή ευλάβεια και τα πολλά σταυροκοπήματα σε εικόνες, αποκορυφώθηκε στην απαγγελία του «Πάτερ ημών» και του «Πιστεύω» – μια πρωτοφανή σε γελοιότητα συμπεριφορά και μάλιστα πρωθυπουργού χώρας.
Πέρα από αυτή την καραγκιόζικη συμπεριφορά δεν μπορούν να μην αναφερθούν και σχολιαστούν δυο δηλώσεις του. Η μια είναι: «μας ζητήθηκαν μεγάλες θυσίες, αλλά αν ακόμα και στα δύσκολα η πολιτεία βρίσκεται κοντά σας, είναι γιατί έχουμε κοντά μας την Ορθοδοξία και τη γλώσσα». Εδώ ο σοβαροφανής πρωθυπουργός εναποθέτει τις ελπίδες για τη «σωτηρία» του λαού και της χώρας στην «Ορθοδοξία και τη γλώσσα» – μια ανόητη και γελοία άποψη αλλά και άκρως επικίνδυνη, επειδή καλλιεργεί και διαδίνει τη θρησκοληψία, τον ακραίο εθνικισμό και το ρατσισμό, όπλα των πιο αντιδραστικών δυνάμεων του τόπου.
Η άλλη είναι: «με τη βοήθεια του θεού αφήνουμε πίσω μας τις μέρες της δοκιμασίας». Και μ’ αυτή τη θρησκόληπτη ανοησία, ο ανίκανος και γελοίος πρωθυπουργός κοροϊδεύει το λαό, ισχυριζόμενος ότι «με τη βοήθεια του θεού» αφήνει ο εξαθλιωμένος λαός πίσω τάχα τις μέρες της δοκιμασίας, εννοώντας προφανώς το «θεό» του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου, που δεν δίνουν «βοήθεια» αλλά, αντίθετα, υποβάλλουν σε σκληρή εκμετάλλευση και πρωτοφανή εξαθλίωση όλους τους εργαζόμενους και λεηλατούν τον τόπο.
Αυτό όμως για το οποίο δεν μίλησε ο Α. Σαμαράς, είναι ότι νέα σκληρά μέτρα έρχονται που προς το παρόν αποσιωπούνται εξαιτίας των προσεχών εκλογών.
Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014
Georgi Dimitrow: Το Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης ενάντια στο φασισμό
II
Το Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης ενάντια στο φασισμό
Georgi Dimitrow
Σύντροφοι! Τα εκατομμύρια των εργατών και των εργαζομένων των καπιταλιστικών χωρών βάζουν το ερώτημα: πως θα εμποδιστεί η άνοδος του φασισμού στην εξουσία και πως θα ανατραπεί στις χώρες που νίκησε; Η Κ.Δ. απαντά:
Το πρωταρχικό που πρέπει να γίνει, από το οποίο είναι ανάγκη να ξεκινήσουμε, είναι η πραγματοποίηση του ενιαίου μετώπου, η αποκατάσταση ενότητας δράσης των εργατών σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε τομέα, σε κάθε περιοχή, σε κάθε χώρα, στον κόσμο ολόκληρο. Η ενότητα δράσης του προλεταριάτου σε εθνική και διεθνή κλίμακα, να ο πανίσχυρος στρατός που κάνει την εργατική τάξη ικανή όχι μόνον να υπερασπίσει τον εαυτό της με επιτυχία, αλλά και να περάσει με επιτυχία στην αντεπίθεση ενάντια στο φασισμό, ενάντια στον ταξικό εχθρό.
Η σημασία του Ενιαίου Μετώπου
Δεν είναι φανερό πως η κοινή δράση των Κομμάτων και των Οργανώσεων που είναι μέλη στις δυο Διεθνείς —στην Κομμουνιστική Διεθνή (ΙΙΙη) και στη IIη Διεθνή— θα διευκόλυνε την ανταπάντηση των μαζών στην προώθηση του φασισμού και θα αύξαινε το πολιτικό βάρος της εργατικής τάξης;
Η κοινή δράση των κομμάτων των δύο Διεθνών ενάντια στο φασισμό, δεν θα περιόριζε την επίδρασή της μόνον στους οπαδούς τους, τους κομμουνιστές και τους σοσιαλδημοκράτες, άλλα θα ασκούσε ισχυρή επίδραση και στις γραμμές των καθολικών εργατών, των αναρχικών, των ανοργάνωτων, ακόμα και σε αυτούς που προς στιγμήν πέσανε θύματα της φασιστικής δημαγωγία
Ακόμα περισσότερο, το πανίσχυρο ενιαίο μέτωπο του προλεταριάτου, θα ασκούσε μια τεράστια επίδραση πάνω σε όλα τα άλλα στρώματα του εργαζόμενου λαού, στην αγροτιά, στους μικροαστούς της πόλης, στους διανοούμενους. Το ενιαίο μέτωπο θα εμφυσούσε στα δισταχτικά στρώματα την πίστη για τη δύναμη της εργατικής τάξης.
Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Το προλεταριάτο των ιμπεριαλιστικών χωρών μπορεί να έχει συμμάχους όχι μόνο στους εργαζόμενους της χώρας του, αλλά και στα καταπιεσμένα έθνη και στις αποικίες και μισο-αποικίες. Όσο το προλεταριάτο είναι διχασμένο σε εθνική και διεθνή κλίμακα όσο ένα μέρος του υποστηρίζει την πολιτική της συνεργασίας με την μπουρζουαζία και, ειδικότερα, το καταπιεστικό καθεστώς της στις αποικίες και μισο-αποικίες, αυτά, απομακρύνουν από την εργατική τάξη τους καταπιεσμένους αποικιακούς και μισο-αποικιακούς λαούς και αδυνατίζουν το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο. Κάθε βήμα για την ενότητα δράσης του προλεταριάτου των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων, που στοχεύει στην υποστήριξη του αγώνα για απελευθέρωση των αποικιοκρατούμενων λαών, μετασχηματίζει τις αποικίες και μισο-αποικίες σε μια από τις κύριες εφεδρείες του παγκόσμιου προλεταριάτου.
Αν, τέλος, έχουμε πάντα στο μυαλό μας το γεγονός ότι η παγκόσμια ενότητα δράσης του προλεταριάτου στηρίζεται στη δύναμη, που ασταμάτητα αυξαίνει του προλεταριακού Κράτους της χώρας του σοσιαλισμού, της Σοβιετικής Ένωσης, βλέπουμε ποιες απέραντες προοπτικές ανοίγει η πραγμάτωση της ενότητας δράσης του προλεταριάτου σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα.
Η αποκατάσταση της ενότητας δράσης όλων των τμημάτων της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από το Κόμμα ή την οργάνωση που ανήκουν, είναι αναγκαία πριν ακόμα η πλειοψηφία της εργατικής τάξης ενωθεί στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης.
Και είναι μπορετό να πραγματοποιηθεί αυτή η ενότητα δράσης του προλεταριάτου στις διάφορες χώρες και στον κόσμο ολόκληρο; Μάλιστα, είναι μπορετό! Και αμέσως! Η Κομμουνιστική Διεθνής για την πραγματοποίηση της ενότητας δράσης δεν βάνει κανέναν όρο, με εξαίρεση μόνον έναν, που είναι στοιχειώδης, αποδεχτός από όλους τους εργάτες. Δηλαδή η ενότητα δράσης θα κατευθύνεται ενάντια στο φασισμό, ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, ενάντια στην απειλή του πολέμου, ενάντια στον ταξικό εχθρό.
Αυτός είναι ο όρος μας.
Τα κυριότερα επιχειρήματα των αντιπάλων του ενιαίου μετώπου
Τι μπορεί να αντιτάξει κανείς και τι αντιτάσσουν οι αντίπαλοι του ενιαίου μετώπου;
«Για τους κομμουνιστές, το σύνθημα ενιαίο μέτωπο δεν είναι παρά μια μηχανορραφία» — λένε οι μεν. Αλλά αν ήταν μηχανορραφία — απαντάμε εμείς — γιατί ίσα - ίσα, δεν ξεμασκαρεύετε την «κομμουνιστική μηχανορραφία» συμμετέχοντας τίμια στο ενιαίο μέτωπο; Το δηλώνουμε ξεκάθαρα: θέλουμε την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης για να γίνει το προλεταριάτο πιο ισχυρό στον αγώνα του ενάντια στη μπουρζουαζία, έτσι που υπερασπίζοντας σήμερα τα καθημερινά του συμφέροντα ενάντια στο επιθετικό κεφάλαιο, ενάντια στο φασισμό, θα είναι σε θέση αύριο να ανεβεί τα σκαλοπάτια της τελικής απελευθέρωσης.
«Οι κομμουνιστές μας επιτίθενται», λένε οι άλλοι, Ωραία! Ακούστε, το έχουμε δηλώσει χίλιες φορές: δεν κάνουμε επίθεση εναντίον κανενός, ούτε σε άτομα, ούτε σε οργανώσεις, ούτε σε κόμματα που τάσσονται υπέρ του ενιαίου μετώπου της εργατικής τάξης εναντίον του ταξικού εχθρού. Αλλά, ταυτόχρονα, διατηρούμε κάθε δικαίωμα — για το συμφέρον του προλεταριάτου και της υπόθεσης του — να κριτικάρουμε άτομα, οργανώσεις και κόμματα που μπαίνουν εμπόδιο στην ενότητα δράσης των εργατών.
«Δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε το ενιαίο μέτωπο με τους κομμουνιστές, δοσμένου ότι αυτοί έχουν ένα άλλο πρόγραμμα» — λένε οι τρίτοι. Αλλά εσείς διαβεβαιώνετε ότι το πρόγραμμα σας είναι διαφορετικό από το πρόγραμμα των αστικών κομμάτων. Όμως, αυτό δεν σας εμπόδισε και δεν σας εμποδίζει να συνεργάζεστε με αυτά τα κόμματα.
«Τα αστικά-δημοκρατικά κόμματα που είναι ενάντια στο φασισμό, είναι καλλίτεροι σύμμαχοι από τους κομμουνιστές» — λένε οι αντίπαλοι του ενιαίου μετώπου και οι υπερασπιστές της συμμαχίας με την μπουρζουαζία. Αλλά τι μας λέει η πείρα της Γερμανίας; Όμως εκεί οι σοσιαλδημοκράτες κάνανε μπλοκ με αυτούς τους «καλλίτερους» συμμάχους. Και ποιά είναι τα αποτελέσματα;
«Αν συγκροτήσουμε ενιαίο μέτωπο με τους κομμουνιστές, οι μικροαστοί θα τρομάξουν από τον «κόκκινο κίνδυνο» και θα περάσουν στους φασίστες» — ακούμε να λέγεται συχνά. Αλλά το ενιαίο μέτωπο απειλεί τους αγρότες, τους μικρέμπορους, τους επαγγελματίες, την εργαζόμενη διανόηση; Όχι, το ενιαίο μέτωπο απειλεί τη μεγαλοαστική τάξη, τους μεγιστάνες της οικονομίας, τους τσιφλικάδες, και τους άλλους εκμεταλλευτές που η κυριαρχία τους σπρώχνει σε ολοκληρωτική καταστροφή όλα αυτά τα κοινωνικά στρώματα.
«Η σοσιαλδημοκρατία είναι υπέρ της δημοκρατίας, ενώ οι κομμουνιστές είναι υπέρ της δικτατορίας για τούτο δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε ενιαίο μέτωπο με τους κομμουνιστές» — λένε μερικοί ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά τώρα προτείνουμε εμείς σα σκοπό του ενιαίου μετώπου τη δικτατορία του προλεταριάτου; Γνωρίζετε καλά, ότι κάτι τέτοιο τώρα δεν προτείνουμε.
«Ας αναγνωρίσουν οι κομμουνιστές τη δημοκρατία, ας αναλάβουν την υπεράσπισή της, και τότε είμαστε έτοιμοι για τη συγκρότηση του ενιαίου μετώπου». Σε τούτο απαντάμε: Είμαστε οπαδοί της σοβιετικής δημοκρατίας, της δημοκρατίας των εργαζομένων, της πιο συνεπούς δημοκρατίας στον κόσμο. Αλλά υπερασπίζουμε και θα υπερασπίσουμε σπιθαμή προς σπιθαμή στις καπιταλιστικές χώρες τις δημοκρατικές αστικές ελευθερίες, στις οποίες κάνουν επίθεση ο φασισμός και η αστική αντίδραση, και θα το πράξουμε και στο μέλλον, γιατί αυτή η στάση υπαγορεύεται από τα συμφέροντα της πάλης του προλεταριάτου.
«Αλλά τα μικρά κομμουνιστικά κόμματα δεν θα προσθέσουν τίποτα με τη συμμετοχή τους στο ενιαίο μέτωπο, που έχει πραγματοποιηθεί μέσα στο εργατικό κόμμα» — λένε, π.χ., οι ηγέτες του Εργατικού Κόμματος στην Αγγλία. Θυμηθείτε όμως, τα ίδια λέγανε και οι αυστριακοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες για το μικρό Κομμουνιστικό Κόμμα της Αυστρίας. Και τι δείξανε τα γεγονότα; Δεν δικαιώθηκε η αυστριακή σοσιαλδημοκρατία με τον Otto Bauer και τον Karl Renner επικεφαλής, αλλά το μικρό Κομμουνιστικό Κόμμα της Αυστρίας, που έγκαιρα επισήμανε το φασιστικό κίνδυνο στην Αυστρία και κάλεσε την εργατική τάξη σε αγώνα. Όλη η πείρα του εργατικού κινήματος έχει δείξει όμως πως οι κομουνιστές, ακόμα και με το μικρό σχετικά αριθμό τους, είναι το μοτέρ (=κινητήρια δύναμη) της μαχητικής δραστηριότητας του προλεταριάτου. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς πως τα κομμουνιστικά κόμματα της Αυστρίας και της Αγγλίας, δεν είναι μόνον οι δεκάδες χιλιάδες εργάτες που είναι μέλη τους, αλλά αυτά τα κόμματα είναι τμήματα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, τμήματα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που ηγετικό κόμμα είναι το κόμμα του προλεταριάτου που νίκησε και κυβερνά στο ένα έκτο της γης.
«Αλλά το ενιαίο μέτωπο δεν εμπόδισε τη νίκη του φασισμού στην περιοχή του Saar» — τέτοια είναι η αντίρρηση των αντιπάλων του ενιαίου μετώπου. Παράξενη λογική αυτών των κυρίων! Πρώτα, κάνουν το κάθε τι για να εξασφαλιστεί η νίκη του φασισμού, και, στη συνέχεια, σαρκάζουν γιατί το ενιαίο μέτωπο, που το δεχτήκανε την τελευταία στιγμή, δεν έφερε τη νίκη των εργατών.
«Αν συγκροτήσουμε ενιαίο μέτωπο με τους κομμουνιστές, πρέπει να βγούμε από τη συμμαχία, και τότε στην κυβέρνηση θα μπούνε τα φασιστικά και αντιδραστικά κόμματα» — λένε οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες που παίρνουν μέρος στις κυβερνήσεις σε διάφορες χώρες. Ωραία. Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία έπαιρνε μέρος στη συμμαχική κυβέρνηση; Ναι, έπαιρνε! Συμμετείχε η αυστριακή σοσιαλδημοκρατίας στην κυβέρνηση; Επίσης! Ήταν οι ισπανοί σοσιαλιστές στην κυβέρνηση με τη μπουρζουαζία; Βεβαίως ήταν! Εμπόδισε η συμμετοχή της σοσιαλδημοκρατίας στις αστικές κυβερνήσεις συνασπισμού στις χώρες αυτές το φασισμό να επιτεθεί στο προλεταριάτο; Όχι, δεν τον εμπόδισε. Λοιπόν, είναι ολοφάνερο, πως η συμμετοχή σοσιαλδημοκρατών υπουργών σε μια αστική κυβέρνηση δεν αποτελεί κανένα φράγμα ενάντια στο φασισμό.
«Οι κομμουνιστές ενεργούν δικτατορικά, θέλουν να μας δίνουν σ’ όλα εντολές και να μας τα υπαγορεύουν ». Όχι. Δεν προστάζουμε κανέναν και δεν υπαγορεύουμε τίποτα. Απλά και μόνον φέρνουμε τις προτάσεις μας και είμαστε πεισμένοι πως η εφαρμογή τους ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού. Αυτό δεν είναι μόνον δικαίωμα, αλλά και καθήκον όλων όσων μιλάνε στο όνομα της εργατιάς. Φοβόσαστε τη «δικτατορία» των κομμουνιστών; Ας παρουσιάσουμε μαζί, αν το θέλετε, όλες τις προτάσεις στους εργάτες, στους δικούς σας και στους δικούς μας, ας τις εξετάσουμε μαζί με όλους τους εργάτες και ας διαλέξουμε εκείνες που είναι πιο ωφέλιμες στην υπόθεση της εργατικής τάξης.
Έτσι, όλα τούτα τα επιχειρήματα ενάντια στο ενιαίο μέτωπο δεν αντέχουν στην παραμικρότερη κριτική. Είναι προπαντός υπεκφυγές των αντιδραστικών αρχηγών της σοσιαλδημοκρατίας, που προτιμάνε το ενιαίο τους μέτωπο με την μπουρζουαζία από το ενιαίο μέτωπο του προλεταριάτου.
Όχι! Αυτές οι υπεκφυγές δεν πιάνουν! Το διεθνές προλεταριάτο υπόφερε πολύ από τις συνέπειες της διάσπασης του εργατικού κινήματος και αποχτά όλο και περισσότερο τη βαθιά πίστη πως το ενιαίο μέτωπο, η ενότητα δράσης του προλεταριάτου σε εθνική και διεθνή κλίμακα, είναι πράματα αναγκαία και πέρα για πέρα μπορετά.
Περιεχόμενο και μορφές του Ενιαίου Μετώπου
Ποιό είναι και ποιό πρέπει να είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο του ενιαίου μετώπου στο δοσμένο στάδιο;
Η υπεράσπιση των άμεσων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, η υπεράσπιση της εργατικής τάξης ενάντια στο φασισμό, πρέπει να είναι το σημείο αφετηρίας και το ουσιαστικό περιεχόμενο του Ενιαίου Μετώπου σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.
Δεν πρέπει να περιοριζόμαστε μόνο σε καλέσματα για αγώνα για τη Δικτατορία του Προλεταριάτου, αλλά πρέπει να βρίσκουμε τέτοια συνθήματα και να προβάλλουμε μορφές αγώνα που να πηγάζουν από τις ζωτικές ανάγκες των μαζών, από το επίπεδο μαχητικότητας τους στο δοσμένο στάδιο ανάπτυξης.
Πρέπει να δείχνουμε στις μάζες αυτό που πρέπει να κάνουν σήμερα για να υπερασπίσουν τον εαυτό τους από την καπιταλιστική αρπαγή και τη φασιστική βαρβαρότητα.
Πρέπει να δουλέψουμε για τη συγκρότηση του πιο πλατιού Ενιαίου Μετώπου μέσα από κοινές δραστηριότητες των εργατικών οργανώσεων διαφόρων κατευθύνσεων, για την υπεράσπιση των ζωτικών συμφερόντων των εργαζομένων μαζών.
Αυτό σημαίνει: πρώτο, κοινός αγώνας για να φορτωθούν πραγματικά οι συνέπιες της κρίσης στους ώμους των κυρίαρχων τάξεων, στους ώμους των καπιταλιστών, των τσιφλικάδων, με μια λέξη στους ώμους των πλουσίων.
Δεύτερο, κοινός αγώνας ενάντια σε όλες τις μορφές της φασιστικής επίθεσης, για την υπεράσπιση των καταχτήσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενάντια στο στραγγαλισμό των δημοκρατικών αστικών ελευθεριών.
Τρίτο, κοινός αγώνας ενάντια στον επικείμενο κίνδυνο ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, αγώνας κατά τρόπο που να μπαίνουν εμπόδια στην προπαρασκευή αυτού του πολέμου.
Πρέπει να διαπαιδαγωγούμε ακούραστα την εργατική τάξη για να είναι ικανή να αλλάζει γρήγορα μορφές και μέθοδες αγώνα όταν η κατάσταση αλλάζει. Στο μέτρο που το κίνημα αναπτύσσεται και που η ενότητα της εργατικής τάξης δυναμώνει, πρέπει να προσχωρούμε παραπέρα και να προετοιμάζουμε το πέρασμα από την άμυνα στην επίθεση ενάντια στο κεφάλαιο, προσανατολιζόμενοι στην οργάνωση της μαζικής πολιτικής απεργίας. Και η εντελώς απαραίτητη προϋπόθεση μιας τέτοιας απεργίας, πρέπει να είναι η συμμετοχή σε αυτή των κυριότερων συνδικάτων της δοσμένης χώρας.
Φυσικά οι κομμουνιστές, δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται, ούτε για μια στιγμή, να παραιτηθούν απ’ την ανεξάρτητη δουλειά τους για την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση, την οργάνωση και την κινητοποίηση των μαζών. Όμως, με σκοπό να ανοίξουν σίγουρα στους εργάτες το δρόμο της ενότητας δράσης, είναι αναγκαίο, ταυτόχρονα, να δουλέψουν για την πραγματοποίηση συμφωνιών βραχυπρόθεσμων ή και μακροπρόθεσμων για κοινές ενέργειες με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα ρεφορμιστικά συνδικάτα και τις άλλες οργανώσεις των εργαζομένων ενάντια στους ταξικούς εχθρούς του προλεταριάτου. Και πραγματοποιώντας αυτό, θα πρέπει, προπαντός, να στρέψουν κύρια την προσοχή τους στην ανάπτυξη της μαζικής δράσης τοπικά, που θα πραγματοποιείται από τις οργανώσεις βάσης, με συμφωνίες που θα κλείνουν οι ίδιες τοπικά για κάθε θέμα. Εκπληρώνοντας πιστά τους όρους όλων των συμφωνιών μαζί τους, ταυτόχρονα θα καταγγέλλουμε αλύπητα κάθε σαμποτάρισμα της κοινής δράσης από άτομα και Οργανώσεις που συμμετέχουν στο Ενιαίο Μέτωπο. Σε όλες τις προσπάθειες για αποτυχία των συμφωνιών — και είναι πιθανόν να γίνουν τέτοιες προσπάθειες — θα απαντάμε με το να τις αποκαλύπτουμε στις μάζες, συνεχίζοντας τον ακούραστο αγώνα μας για την αποκατάσταση της παραβιασμένης ενότητας δράσης.
Είναι φυσικό, ότι η συγκεκριμένη πραγματοποίηση του Ενιαίου Μετώπου στις διάφορες χώρες θα γίνει με διαφορετικό τρόπο, θα πάρει διάφορες μορφές, ανάλογα με την κατάσταση και το χαραχτήρα των εργατικών Οργανώσεων, το πολιτικό τους επίπεδο, τη συγκεκριμένη κατάσταση της δοσμένης χώρας, τις αλλαγές που στο μεταξύ μπορεί να έχουν γίνει στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα κ.λ.π.
Αυτές οι μορφές μπορεί να είναι π.χ.: κοινή συμφωνημένη δράση στη μια ή άλλη περίπτωση, με συγκεκριμένους στόχους, για μεμονωμένες διεκδικήσεις ή στη βάση μιας γενικής πλατφόρμας, συμφωνημένη δράση σε μεμονωμένες επιχειρήσεις ή βιομηχανικούς κλάδους, συμφωνημένη δράση σε τοπική κλίμακα, κλίμακα περιοχής, εθνική ή διεθνή κλίμακα, συμφωνημένη δράση για την οργάνωση των οικονομικών αγώνων των εργατών, για μαζικές πολιτικές δραστηριότητες, για την οργάνωση κοινής αυτοάμυνας ενάντια στις φασιστικές επιθέσεις, συμφωνημένη δράση για βοήθεια στους πολιτικούς κρατούμενους και τις οικογένειές τους, για αγώνα ενάντια στην κοινωνική αντίδραση, κοινή δράση για την υπεράσπιση των συμφερόντων της νεολαίας και των γυναικών, στον τομέα των συνεταιρισμών, της κουλτούρας, του αθλητισμού κλπ. κλπ.
Θα ήταν όμως ανεπαρκές, να περιοριστούμε μόνο στο κλείσιμο μιας συμφωνίας για κοινή δράση και να δημιουργήσουμε επιτροπές -συνδέσμους των κομμάτων και οργανώσεων που παίρνουν μέρος στο Ενιαίο Μέτωπο, δηλ. σε κάτι παρόμοιο που έχουμε, π.χ. στη Γαλλία. Αυτό δεν είναι παρά το πρώτο βήμα. Η συμφωνία είναι ένα βοηθητικό μέσο για την πραγματοποίηση κοινής δράσης, αλλά, μόνη της, δεν είναι ακόμα το Ενιαίο Μέτωπο. Η επιτροπή - σύνδεσμος ανάμεσα στις αντίστοιχες καθοδηγήσεις του κομμουνιστικού και του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, είναι αναγκαία για τη διευκόλυνση της πραγματοποίησης κοινής δράσης, αλλά, μόνη της, είναι μακριά από το να αρκεί για το πραγματικό άπλωμα του Ενιαίου Μετώπου, για να τραβήξει τις πιο πλατιές μάζες στον αγώνα ενάντια στο φασισμό.
Οι κομμουνιστές και όλοι οι επαναστάτες εργάτες, πρέπει να δουλέψουν για τη δημιουργία υπερκομματικών ταξικών οργάνων του Ενιαίου Μετώπου, στις επιχειρήσεις, ανάμεσα στους άνεργους, στις εργατικές γειτονιές, ανάμεσα στη φτωχολογιά των πόλεων και του χωριού, που η ηγεσία τους θα καθορίζεται από εκλογές (στις χώρες της φασιστικής δικτατορίας, να εκλέγεται ανάμεσα από τα πιο υπεύθυνα μέλη του Ενιαίου Μετώπου). Μόνον τέτοιου είδους Όργανα θα μπορούν να αγκαλιάσουν, μέσω του κινήματος του Ενιαίου Μετώπου, τις τεράστιες ανοργάνωτες μάζες των εργαζομένων, μπορούν να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη της πρωτοβουλίας των μαζών στον αγώνα ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση, και, πάνω σε αυτή τη βάση, να δημιουργούν το αναγκαίο πλατιό Όργανο εργατικών στελεχών του Ενιαίου Μετώπου, που είναι αναγκαίο για τη διαμόρφωση εκατοντάδων και χιλιάδων μπολσεβίκων χωρίς κόμμα στις καπιταλιστικές χώρες.
Η κοινή δράση των οργανωμένων εργατών, αυτό είναι το ξεκίνημα, αυτή είναι η βάση. Αλλά, δεν πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας το γεγονός ότι οι ανοργάνωτες μάζες αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργατών. Έτσι, στη Γαλλία, ο αριθμός των οργανωμένων εργατών, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, μέλη συνδικάτων διαφόρων τάσεων— μόλις φτάνει το ένα εκατομμύριο σε σύνολο 11 εκατομμύρια. Στην Αγγλία, τα συνδικάτα και τα κόμματα όλων των τάσεων λογαριάζουν γύρω στα 5 εκατομμύρια μέλη σε σύνολο 14 εκατομμύρια. Στις Ε.Π.Α, 5 εκατομμύρια σε σύνολο 38 εκατομμύρια. Η ίδια αναλογία βρίσκεται σχεδόν στις περισσότερες χώρες. Σε καιρούς «νορμάλ» αυτή η μάζα παραμένει, στο σύνολό της, έξω από την πολιτική ζωή. Αλλά τώρα, αυτή η γιγάντια μάζα μπαίνει όλο και περισσότερο σε κίνηση, έλκεται στην πολιτική ζωή, μπαίνει στην πολιτική αρένα.
Η δημιουργία υπερκομματικών ταξικών οργάνων είναι η καλλίτερη μορφή για την πραγμάτωση, την επέκταση και το δυνάμωμα του Ενιαίου Μετώπου βαθιά στις πιο πλατιές μάζες. Αυτά τα όργανα θα είναι ακόμα τα καλλίτερα φρούρια ενάντια σε όλες τις προσπάθειες των αντιπάλων του Ενιαίου Μετώπου να παραβιάσουν την ενότητα δράσης που χτίζεται στους κόλπους της εργατικής τάξης.
Το λαϊκό Αντιφασιστικό Μέτωπο
Μέσα στην πράξη της κινητοποίησης των εργαζομένων μαζών για αγώνα ενάντια στο φασισμό, μια προσπάθεια εξαιρετικής σημασίας είναι η δημιουργία ενός πλατιοί λαϊκού Αντιφασιστικού Μετώπου με βάση το προλεταριακό Ενιαίο Μέτωπο. Η επιτυχία κάθε πάλης του προλεταριάτου είναι στενά δεμένη με το χτίσιμο μαχητικής συμμαχίας του προλεταριάτου με την εργαζόμενη αγροτιά και τις μικροαστικές μάζες της πόλης, που αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, ακόμα και στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες.
Ο φασισμός, θέλοντας να παρασύρει με το μέρος του αυτές τις μάζες, προσπαθεί να αντιπαρατάξει τις εργαζόμενες μάζες της πόλης και του χωριού στο επαναστατικό προλεταριάτο και να τρομοκρατήσει τους μικροαστούς με το σκιάχτρο του «κόκκινου κινδύνου». Σε μας πέφτει το χρέος να αντιστρέψουμε την αιχμή και να δείξουμε στην εργαζόμενη αγροτιά, στους επαγγελματίες και στην εργαζόμενη διανόηση, από που προέρχεται ο πραγματικός κίνδυνος που τους απειλεί: να τους δείξουμε με συγκεκριμένο τρόπο ποιος ρίχνει πάνω τους το βάρος των φόρων και των δασμών ποιος τους μαδάει με τοκογλυφίες ποιος, λοιπόν, κατέχει την πλουσιότερη γη και όλα τα πλούτη, ποιος κυνηγάει τον αγρότη και τη φαμελιά του από τη λουρίδα της γης του και τον βυθίζει στην ανεργία και την εξαθλίωση. Πρέπει να εξηγούμε συγκεκριμένα, να εξηγούμε με υπομονή, ποιος ρημάζει τους επαγγελματίες και τους μικροπαραγωγούς με τους φόρους, τους δασμούς, με τις αυξημένες μισθώσεις και με έναν ανταγωνισμό που δεν μπορούν να αντέξουν, ποιος τους πετάει στους δρόμους και στερεί τη μεγάλη μάζα της εργαζόμενης διανόησης από δουλειά.
Αλλά τούτο δεν αρκεί.
Το κύριο, το πιο αποφασιστικό για το χτίσιμο του λαϊκού αντιφασιστικού μετώπου, είναι η αποφασιστική δράση του επαναστατικού προλεταριάτου για την υπεράσπιση των διεκδικήσεων αυτών των κοινωνικών στρωμάτων, και, ειδικότερα, της εργαζόμενης αγροτιάς, διεκδικήσεις που είναι σύμφωνες με τα θεμελιακά συμφέροντα του προλεταριάτου και που επιβάλλεται να συνδεθούν στην πορεία του αγώνα με τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης.
Κατά τη δημιουργία του Λαϊκού Αντιφασιστικού Μετώπου, είναι πολύ μεγάλης σημασίας να προσεγγίσουμε κατά τρόπο ορθό τις οργανώσεις και τα κόμματα που έχουν σα μέλη τους ένα σημαντικό αριθμό από την εργαζόμενη αγροτιά και τις βασικές μικροαστικές μάζες της πόλης.
Στις καπιταλιστικές χώρες, η πλειοψηφία αυτών των οργανώσεων και των κομμάτων – οικονομικών και πολιτικών – βρίσκονται ακόμα κάτω από την επίδραση της αστικής τάξης και συνεχίζουν να την ακολουθούν. Η κοινωνική σύνθεση αυτών των κομμάτων και οργανώσεων δεν είναι ομοιογενής. Βρίσκει κανείς εκεί μεγαλοτσιφλικάδες δίπλα από ακτήμονες χωρικούς, μεγαλοεπιχειρηματίες δίπλα σε μικρομαγαζάτορες, αλλά η διεύθυνση ανήκει στους πρώτους, στους πράχτορες του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό μας υποχρεώνει να προσεγγίσουμε κατά τρόπο διαφορετικό αυτές τις οργανώσεις, παίρνοντας υπ' όψη ότι, πολύ συχνά, η μάζα των μελών δεν γνωρίζει την πραγματική πολιτική φυσιογνωμία αυτών που αποτελούν την καθοδήγηση τους. Σε συγκεκριμένες περιστάσεις, μπορούμε και πρέπει να προσανατολίσουμε τις προσπάθειες μας για να τραβήξουμε, σε πείσμα της αστικής καθοδήγησης, αυτά τα κόμματα και αυτές τις οργανώσεις ή και μέρη τους, στο πλευρό του Λαϊκού Αντιφασιστικού Μετώπου. Τέτοια είναι, π.χ., η τωρινή κατάσταση στη Γαλλία, με το ριζοσπαστικό κόμμα, στις E.Π.Α., με τις διάφορες αγροτικές οργανώσεις, στην Πολωνία, με το «Stronitstvo Ludowe» στη Γιουγκοσλαβία, με το αγροτικό κόμμα της Κροατίας, στη Βουλγαρία με την αγροτική ένωση, στην Ελλάδα, με τους αγροτικούς κ.λ.π. Αλλά, ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι πιθανότητα να προσελκύσουμε τέτοια κόμματα και οργανώσεις στο πλευρό του Λαϊκού Μετώπου, η ταχτική μας, σε όλες τις περιπτώσεις, πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην προσπάθεια για την προσέλκυση των μικροκαλλιεργητών του χωριού, των μικροπαραγωγών, των επαγγελματιών κ.λ.π., που η θέση τους είναι στο Λαϊκό Αντιφασιστικό Μέτωπο.
Βλέπετε λοιπόν πως, πέρα για πέρα, πρέπει να τελειώσουμε με την περιφρόνηση, την αδιαφορία που συχνά παρατηρούνται στην πραχτική μας απέναντι στα διάφορα κόμματα και στις διάφορες οργανώσεις της αγροτιάς, των επαγγελματιών και των μικροαστών της πόλης.
*Το δεύτερο μέρος της εισήγησης του Δημητρώφ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (2/8/1935) με θέμα «Η εργατική τάξη ενάντια στο φασισμό». Σε επόμενο φυλλό θα δημοσιευτεί και το πρώτο μέρος της εισήγησης.
Ιταλία: Πραγματοποιήθηκε ημερίδα με τίτλο «Με τον Στάλιν για το Σοσιαλισμό»
Η ημερίδα είχε αποφασιστεί μετά από κοινή σύσκεψη που πραγματοποίησαν στα τέλη Δεκεμβρίου 2012 το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Μαρξιστικό-Λενινιστικό και η Κομμουνιστική πλατφόρμα.
Στην ημερίδα συμμετείχαν αρκετά κόμμα και οργανώσεις της Ιταλίας με αναφορά στο μαρξισμό-λενινισμό ενώ χαιρέτισε και η Συντονιστική Επιτροπή της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Οργανώσεων και Κομμάτων (ICMLPO).
Χαιρετισμός της Συντονιστικής Επιτροπής της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Οργανώσεων και Κομμάτων
Προς τους συντρόφους μας και συνοδοιπόρους μας στην Ιταλία που συμμετείχαν στην ημερίδα «Με το Στάλιν για το σοσιαλισμό»
Η Συντονιστική Επιτροπή της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Οργανώσεων υποδέχεται με ενθουσιασμό την πρωτοβουλία που πήρατε για να τιμήσετε την 60η επέτειο από το θάνατο του συντρόφου Στάλιν, του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη του παγκόσμιου προλεταριάτου.
Η ντόπια και ξένη αστική τάξη έριξε τόνους ψεμάτων, ύβρεων και προσβολών για να διαστρεβλώσει την εικόνα του Στάλιν, τη ζωή και το κολοσσιαίο έργο του.
Ο αντισταλινισμός, που προωθείται από τον ιμπεριαλισμό, την αστική τάξη και τη
διεθνή αντίδραση, είναι μια μορφή αντικομμουνισμού. Ο αντισταλισμός προωθείται από τους ρεφορμιστές, ρεβιζιονιστές, τους αποστάτες, τους αντικομμουνιστές οι οποίοι παίζουν το παιγνίδι της αντίδρασης.
Η εκστρατεία αυτή, αν και διεξάγεται για περισσότερο από μισό αιώνα, δεν μπόρεσε να διαγράψει την προσωπικότητα του συντρόφου μας και καθοδηγητή μας Στάλιν. Δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να τη διαγράψει, διότι τα πραγματικά περιστατικά, και όχι μόνο το θεωρητικό έργο του Στάλιν το οποίο έχει καθολική αξία για τους κομμουνιστές αγωνιστές αλλά τα πρακτικά αποτελέσματά του όπως αυτά εκλαμβάνονται από την ΕΣΣΔ, υπό την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) σε ολόκληρη την Ένωση, με επικεφαλής τον Στάλιν, είναι αναμφισβήτητα.
Η Σοβιετική Ένωση μετατράπηκε από μια χώρα όπου την εποχή του θανάτου του Λένιν αγωνίζονταν να ξεπεράσει τα προβλήματα που δημιουργούνταν από τις επιθέσεις της διεθνούς αντίδρασης σε μια παγκόσμια δύναμη. Ήταν ο Κόκκινος Στρατός που νίκησε το ναζιστικό θηρίο, στις μάχες της Κουρσκ και του Στάλινγκραντ, συμβάλλοντας στην απελευθέρωση της μισής Ευρώπης και την κατάκτηση του Βερολίνου, το Μάιο του 1945. Σε όλα αυτά, είναι αναγκαίο να επαναλάβουμε, ότι το Κόμμα καθοδηγούσε ο Στάλιν και ότι ο ηρωισμός του σοβιετικού λαού αν και υπέστηκε τεράστιες ζημίες δεν μπορούσε τίποτα να σταματήσει την ορμή του.
Αυτά τα πράγματα είναι γνωστά, αλλά πρέπει να θυμόμαστε, ειδικά με οι νέες γενεές, διότι η αντικομμουνιστική εκστρατεία συνεχίζεται. Αλλά ούτε η λάσπη που πέταξε ο προδότης Χρουστσόφ με τη "μυστική " του έκθεση, ούτε η γκλάσνοστ του Γκορμπατσόφ και οι διάδοχοί του, οι ηγέτες των κομμάτων που έχουν πέσει στον πιο άθλιο οπορτουνισμό και ρεβιζιονισμό, ήταν σε θέση να καθαρίσει τη συλλογική μνήμη των κομμουνιστών, των προλετάριων και των λαών. Στην ίδια την πρώην ΕΣΣΔ παραμένει η πεποίθηση ότι η εποχή του Στάλιν ήταν γεμάτη από επιτυχίες στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και της κοινωνικής πρόνοιας, η οποία τώρα έχει χαθεί, και ακόμα γεμίζουν με υπερηφάνεια για το σοβιετικός λαό και τους κομμουνιστές σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Στάλιν, για όλους μας είναι ένα πραγματικός γίγαντας, παρά τα ψέματα και τις προσπάθειες κατασυκοφάντησής του. Και πρέπει να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε από αυτόν. Σε αυτή την εποχή που η παγκόσμια κρίση του ιμπεριαλισμού επηρεάζει
βάναυσα τα έθνη, ιδιαίτερα στην Ευρώπη ( Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, κλπ ) και το προλεταριάτο και τα λαϊκά στρώματα από το βάρος των μέτρων που υπαγορεύονται από την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ-ΔΝΤ ) και που σπέρνουν την ανεργία, την πείνα, τη δυστυχία και μας γυρίζουν έναν αιώνα πίσω.
Οι κομμουνιστές έχουν τεθεί επικεφαλής των διεκδικήσεων και των αγώνων που αναπτύσσονται παντού.
Δυστυχώς, σε πολλές χώρες η διαίρεση, η έλλειψη κατανόησης της ανάγκης της ενότητας, μας αποδυναμώνει και μας αποτρέπει από το να εκτελέσουμε επαρκώς αυτό το
έργο. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να συνεργαστούμε με θάρρος να κατακτήσουν την κομμουνιστική ενότητα, συζητώντας χωρίς προκαταλήψεις και σεχταρισμό, για την εξάλειψη του όλα των εμποδίων που εμποδίζουν την ενότητα. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους Λένιν-Στάλιν, σε όλους τους κομμουνιστές, οι οποίοι θυσίασαν τη ζωή τους για τον κοινό επαναστατικό σκοπό σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια κομμουνιστικό ενότητα που πρέπει να σφυρηλατηθεί στις αρχές του μαρξισμού -
λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, απαραίτητη προϋπόθεση
έτσι ώστε να είναι μια πραγματική και σταθερή ενότητα, πρέπει να την έχουμε σταθερό και μόνιμο στόχο.
Σύντροφοι και φίλοι, ευχόμαστε από καρδιάς η συνάντηση αυτή που αποτείνει ως φόρο τιμής στο σύντροφο Στάλιν να είναι ήδη ένα σημαντικό βήμα στην έναρξη της αναζήτησης για την ενότητα που είναι τόσο απαραίτητη για όλους μας.
Τιμή και δόξα στο σύντροφο Στάλιν!
Ζήτω ο μαρξισμός - λενινισμός!
Στο δρόμο του προλεταριακού διεθνισμού!
Συντονιστική Επιτροπή της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Οργανώσεων και Κομμάτων
Μάρτης 2013
Μια απ’ τις πολλές περιπτώσεις στελεχών της ΝΔ νοσταλγών-υμνητών της φασιστικής Χούντας Δ.Χριστογιάννης (ΝΔ): «η Χούντα ήταν μια επανάσταση»
Από καιρό σε καιρό διάφορα ηγετικά στελέχη της ΝΔ, αλλά και εν ενεργεία βουλευτές της ασφυκτιούν και αισθάνονται πολύ άβολα ακόμα και σε μια εντελώς διάτρητη «κεντροδεξιά» μάσκα και αναγκάζονται συχνά να την αποβάλουν, αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπο του αντιδραστικού κόμματός τους: το μοναρχοφασιστικό πρόσωπο της ΝΔ.
Έτσι, στις 22 Γενάρη ο βουλευτής της ΝΔ Δ.Χριστογιάννης σε μια τηλεοπτική εκπομπή του «Action 24», διερωτώμενος αρχικά: «βάζετε στην ίδια μοίρα τους χουντικούς με τρομοκράτες;», για να καταλήξει: «εκείνη την εποχή η Χούντα τι ήταν; Ήταν μια επανάσταση. Μην κάνουμε συγκρίσεις με την τρομοκρατία».
Τη χουντική φασιστική δήλωση του Δ.Χριστογιάννη καταδίκασαν διάφορα κόμματα, εκτός της ηγεσίας της ΝΔ και του πρωθυπουργού, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του «Κ»ΚΕ, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Στο σχόλιο αυτό που προβλήθηκε απ’ το «Ριζοσπάστη», καθόλου τυχαία, με το χαρακτηριστικό τίτλο «ΚΚΕ: Και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με την ΕΕ και το κεφάλαιο», οι δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ χαρακτηρίζονται απλά «απαράδεκτες» ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για φασιστικές δηλώσεις. Ταυτόχρονα, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ αντί να καταδικάσει ευθέως τις φασιστικές-χουντικές δηλώσεις του Δ.Χριστογιάννη μετατοπίζει σκόπιμα το ζήτημα εξωραΐζοντας τη ΝΔ: πρώτο στις σχέσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με την ΕΕ και δεύτερο, στην «κάλπικη αντιπαράθεση» κάνοντας λόγο για «κάλπικη διπολική αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών, τονίζουμε το εξής: ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «τρομοκρατική» Οργάνωση, όπως αφήνει να εννοηθεί η ΝΔ, ούτε η ΝΔ «χουντικό» κόμμα, όπως υπονοεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Με την ΕΕ και το κεφάλαιο είναι και οι δύο και αυτή τους τη ση σύγκλιση προσπαθούν να αποκρύψουν» («Ρ» 23/1/2014, σελ.9).
Σ’ αντίθεση με αυτή την επαίσχυντη στάση εξωραϊσμού της ΝΔ εκ μέρους τη ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, το μεγαλοαστικό κόμμα της ΝΔ είναι ένα μοναρχοφασιστικό κόμμα, που στις γραμμές του (ηγεσία και βάση) συγκεντρώνει μεγάλο μέρος χουντικών, μοναρχοφασιστών, εθνικιστών ακόμα και ναζι-φασιστών με πρόσφατες προσχωρήσεις σ’ αυτό των γνωστών ναζι-φασιστών, Μ.Βορίδη, Α.Γεωργιάδη, Θ.Πλεύρη, Ν.Τζαβέλα, πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ, κλπ., ενώ είναι πασίγνωστο ότι τα κόμματα της μοναρχοφασιστικής ΝΔ και τα ανοιχτά ναζι-φασιστικά ΛΑΟΣ και «Χρυσή Αυγή» αποτελούν μόνιμα συγκοινωνούντα δοχεία που αλληλοτροφοδοτούνται. Ο ηγετικός πυρήνας της ΝΔ, ιδιαίτερα το άμεσο περιβάλλον των συμβούλων του θαυμαστή και υμνητή των ταγμάτων ασφαλείας, φασιστοειδούς Α.Σαμαρά, αποτελούν τον πιο σκληρό πυρήνα εθνικιστικών, ρατσιστικών και μοναρχοφασιστικών απόψεων.
Δεν μπορεί εδώ να μην υπενθυμιστεί ακόμα, ότι για τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ, η ΝΔ όχι μόνο ΔΕΝ είναι κόμμα μοναρχοφασιστικό αλλά είναι αντίθετα ένα «δημοκρατικό κόμμα» που επιπλέον έχει «αποβάλλει τον ακραίο αντικομμουνισμό» («Ρ» 12/6/2005, σελ.5), ενώ τελευταία έχει αναλάβει εργολαβικά, πέρα απ’ το μόνιμο εξωραϊσμό της ΝΔ, και το «ξέπλυμα» αυτού του κόμματος «αναδρομικά» δηλ. απ’ το φασιστικό του παρελθόν, με πρόσφατη πιο προκλητική περίπτωση τη δολοφονία του ήρωα Γρηγόρη Λαμπράκη το Μάη του ΄63 (22 Μάη 1963) απ’ τη μοναρχοφασιστική κυβέρνηση της ΕΡΕ με πρωθυπουργό τον ιδρυτή-αρχηγό της φασίστα Κ.Καραμανλή: «βεβαίως, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την ΕΡΕ με τη δολοφονία του Λαμπράκη» («Ρ» 19/6/2013, σελ.12), δήλωση που σημαίνει ευθέως ΑΘΩΩΣΗ των κυβερνητικών δολοφόνων ΕΡΕ-Καραμανλή.
Τέλος, με την ΕΕ δεν είναι μόνο οι ευρω«κομμουνιστές» χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι χρουστσο-μπρεζνιεφικοί σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ που κι αυτοί είναι υπέρ της ΕΕ, αφού πρώτο, έχουν παραιτηθεί οριστικά από κάθε αντιιμπεριαλιστική πάλη, μιας και η Ελλάδα δεν είναι τάχα πλέον εξαρτημένη αλλά «ιμπεριαλιστική» χώρα και δεύτερο, ΔΕΝ θέτουν ζήτημα, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, αποχώρησή της απ’ την ΕΕ αλλά και η διαβόητη «αποδέσμευσή» της παραπέμπεται-συνδέεται με το μακρινό αόριστο μέλλον δηλ. τη σαπουνόφουσκα της ρεφορμιστικής «λαϊκής εξουσίας» τους.
75 χρόνια από το θάνατο του Αντόνιο Ματσάδο
Στις 22 Φλεβάρη Φεβρουαρίου του 1939 έχασε τη ζωή του στη Γαλλική πόλη ο Ισπανός ποιητής Αντόνιο Ματσάδο (Antonio
Machado), όπου στα τέλη Ιανουαρίου της ίδιας χρονιάς είχε διασχίσει τα σύνορα μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανούς οι οποίοι εξορίστηκαν πριν από την κατάληψη της Καταλονίας από
στρατεύματα του Φράνκο.
Η εφημερίδα “Octubre”, όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας (μ-λ) στο φύλλο 70 (Μάρτης 2014) έχει αφιέρωμα στον ποιητή στη σελίδα 5.
ICMLPO: Δολοφόνησαν δύο Αϊτινούς συντρόφους
Προς το Σύντροφο Camille Chalmers,
Εκπρόσωπο Τύπου του Πατριωτικό Δημοκρατικού Λαϊκού Κινήματος
Εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής της Διεθνούς Διάσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO), εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο λαϊκό επαναστατικό κίνημα της Αϊτής για τη δολοφονία του συντρόφου Daniel Dorsainvil.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας της Δομινικανής Δημοκρατίας γνώριζε την επαναστατική δράση του Daniel και του συντρόφου που σκοτώθηκε μαζί του . Ήταν ένας ακτιβιστής του λαϊκού και επαναστατικού αγώνα για περισσότερα από 20 χρόνια, και μέχρι σήμερα συμμετείχε στον αγώνα για την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την Αϊτή, που συμμετέχουν στην αποστολή MINUSTAH των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ),και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ότι η δολοφονία του να έχει σχέση με αυτόν τον αγώνα.
Έχοντας επίγνωση αυτής της επαναστατικής δράσης και τη συμμετοχή του στον αγώνα του λαού της Αϊτής για να αποχωρήσουν άμεσα οι ξένες στρατιωτικές δυνάμεις από το έδαφος της Αϊτής, η Συντονιστική Επιτροπή της ICMLPO εκφράζει την αλληλεγγύη της με τους συντρόφους και τους συγγενείς του Daniel και υπόσχεται να γνωστοποιήσει το γεγονός αυτό και να συνεχίσει τον αγώνα για την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την Αϊτή, στα οποία συμμετέχουν και στρατεύματα κυβερνήσεων λαϊκιστών δημαγωγών όπως ο Ραφαέλ Κορέα του Ισημερινού.
Συντονιστική Επιτροπή της ICMLPO
21 Φλεβάρη 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)