Το ποσό των 7 εκατ. ευρώ θα μοιράστηκαν την προηγούμενη εβδομάδα τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα.
Δημοσιεύουμε το σχετικό Φύλλο της Κυβέρνησης:
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013
Γενικές Σύντομες Θέσεις της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 για ενότητα όλων των κομμουνιστών σ' ένα επαναστατικό Σταλινικό-Ζαχαριαδικό ΚΚΕ 1918-55.
Εκδοτικό Δυτικής Ελλάδας της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Γενικές Σύντομες Θέσεις της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 για ενότητα όλων των κομμουνιστών σ' ένα επαναστατικό Σταλινικό-Ζαχαριαδικό ΚΚΕ 1918-55.
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ !
"Ο μαρξισμός είναι η επιστήμη των νόμων ανάπτυξης της φύσης και της κοινωνίας, η επιστήμη των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων μαζών, η επιστήμη της νίκης του σοσιαλισμού σ' όλες τις χώρες, η επιστήμη της οικοδόμησης της κομμουνιστικής κοινωνίας" Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ
"Εμείς οι κομμουνιστές είμαστε άνθρωποι με ιδιαίτερη σύσταση. Είμαστε φτιαγμένοι από ξεχωριστό υλικό. Είμαστε εκείνοι που αποτελούμε τη στρατιά του μεγάλου προλετάριου στρατηλάτη, τη στρατιά του συντρόφου Λένιν. Δεν υπάρχει τίποτε το υψηλότερο από την τιμή ν' ανήκεις σ' αυτή τη στρατιά. Δεν υπάρχει τίποτε το υψηλότερο από τον τίτλο του μέλους του κόμματος, που ιδρυτής και καθοδηγητής του είναι ο σύντροφος Λένιν. Δε μπορεί ο καθένας νάναι μέλος ενός τέτοιου κόμματος. Δε μπορεί ο καθένας ν' αντέξει στις δοκιμασίες και τις μπόρες που συνδέονται με την ιδιότητα του μέλους ενός τέτοιου κόμματος. Παιδιά της εργατικής τάξης, παιδιά της ανέχειας και του αγώνα, παιδιά απίστευτων στερήσεων και ηρωικών προσπαθειών, να ποιοι, πρώτ' απ' όλα, πρέπει νάναι μέλη ενός τέτοιου κόμματος. Να γιατί το κόμμα των λενινιστών, το κόμμα των κομμουνιστών ονομάζεται και κόμμα της εργατικής τάξης". Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ
ΣΤΑΛΙΝ προς ΝΙΓΙΑΖΟΦ για ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ: «Τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είναι μεγάλος ηγέτης, θα κάνει την επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη» (κατά τη διάρκεια των εργασιών του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ 1952).
ΝΙΓΙΑΖΟΦ: «Ο Ζαχαριάδης είναι μια απ' τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος» (1955)
Παλιότερα ασκήσαμε κριτική τόσο στις ρεβιζιονιστικές θέσεις των χρουστσωφικών του "Κ"ΚΕ όσο και σε κείνες της νέας παραλλαγής του σύγχρονου ρεβιζιονισμού (=αντισταλινική "Λαθολογία", Λ. Μάρτενς, κλπ.) απ' την οποία καθοδηγούνται όλες οι "αντιχρουτσωφικές" οπορτουνιστικές εξωκοινοβουλευτικές Οργανώσεις και Ομάδες. Τώρα δημοσιεύουμε τις σύντομες "Γενικές θέσεις" της -ΚΙΝΗΣΗΣ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55- με τις οποίες απευθυνόμαστε σ' όλους τους κομμουνιστές, μέσα και έξω απ' το "Κ"ΚΕ και τις άλλες Οργανώσεις, για ΕΝΟΤΗΤΑ στη βάση του μαρξισμού-λενινισμου-σταλινισμού.
Η «ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» - ιδεολογικο-πολιτικο-οργανωτικά συνέχεια του επαναστατικού σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ 1918-55 και συνέχεια των σταλινικών-ζαχαριαδικών Οργανώσεων (μετά το 1956) της Τασκένδης και των άλλων πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών - ήταν πάντα υπέρ της Ενότητας των κομμουνιστών σ' ένα επαναστατικό κόμμα νέου τύπου, σ' ένα κόμμα λενινιστικού-σταλινικού τύπου, στο ΚΚΕ 1918-55. Ποτέ δεν προκάλεσε διασπάσεις ήταν και είναι εναντίον των διασπάσεων που τις υποκίνησαν και καθοδήγησαν οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές για να κατακερματίσουν τις επαναστατικές δυνάμεις. Θεωρεί επιζήμιες και καταστροφικές τις διασπάσεις για το εργατικό κίνημα και προς όφελος του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, ιδιαίτερα του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού και της αστικής τάξης. Τη στάση των διαφόρων σημερινών εξωκοινοβουλευτικών Οργανώσεων και Ομάδων -που επικαλούνται το «μαρξισμό-λενινισμό» και όχι το σταλινισμό -απέναντι στο ζήτημα της Ενότητας και τη διατήρηση των διασπάσεων δεκαετίες ολόκληρες θεωρεί τροτσκιστική.
Το πρόβλημα της Ενότητας των κομμουνιστών σ' ένα επαναστατικό κόμμα σταλινικού τύπου είναι πρώτα και κύρια ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ζήτημα. Πρωταρχικό ζήτημα και απαραίτητη βασική προϋπόθεση για την πολιτικο-οργανωτική Ενότητα αποτελεί η ιδεολογική ΕΝΟΤΗΤΑ: δηλαδή η αποδοχή, υιοθέτηση και η υπεράσπιση της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του προλεταριάτου, του ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ. Χωρίς ιδεολογική ενότητα δε μπορεί να υπάρξει πολιτικο-οργανωτική ενότητα - αποτελεί την πρώτη και εντελώς αναγκαία προϋπόθεσή τους.
Η «ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» βαδίζοντας σταθερά και με συνέπεια τον επαναστατικό ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΟ δρόμο και παίρνοντας υπόψη τις διαστρεβλώσεις-παραποιήσεις του μαρξισμού απ' το χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό και τις άλλες παραλλαγές του σύγχρονου ρεβιζιονισμού καθώς και τη σύγχυση που έχουν προκαλέσει στις γραμμές των κομμουνιστών - και συνάμα επαναβεβαιώνοντας την αυστηρή προσήλωση της στις επαναστατικές Αρχές με την ευκαιρία των 150χρονων του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» (1848) των Μαρξ-Ενγκελς και των 70χρονων του «Προγράμματος της Γ' ΚΔ» (1928) -σ' αντιπαράθεση μ' όλες τις παραλλαγές του σύγχρονου ρεβιζιονισμού δέχεται, υιοθετεί, υπερασπίζει, προβάλλει και προτείνει τις παρακάτω γενικές βασικές θέσεις σε σειρά ζητήματα του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος:
Α. ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ- ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ- ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ- Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
1. Το επαναστατικό ΚΚΕ 1918-55 πρέπει να καθοδηγείται στη δράση του απ' την επαναστατική κοσμοθεωρία που διατύπωσαν, υπεράσπισαν και ανέπτυξαν οι κλασικοί ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, πιο συγκεκριμένα και ακριβέστερα: απ' το ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟ (παραπέρα ανάπτυξη του μαρξισμού-Λενινισμού απ' το Στάλιν), που είναι ο «μαρξισμός-λενινισμός» της εποχής μας, «ο μαρξισμός-λενινισμός της εποχής τον σοσιαλισμού» που «θεωρητικά φώτισε το δρόμο του σοσιαλισμού και πρακτικά τον πραγματοποίησε» (ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ). «Να μιλούμε για το μαρξισμό σαν επιστήμη, να μιλούμε για το μαρξισμό στην εξέλιξη του, να μιλούμε για το ζωντανό μαρξισμό, σημαίνει να μιλούμε για το Στάλιν, σημαίνει να μιλούμε για το σταλινισμό» (ΖΟΛΙΟ ΚΙΟΥΡΙ). Μόνο με βάση το «ζωντανό μαρξισμό» δηλ. το ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟ μπορούν οι κομμουνιστές να αναλύσουν επιστημονικά τη σημερινή καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική πραγματικότητα. Αποκλειστικά και μόνο στη βάση του ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ μπορούν να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά ο χρουτσωφικός ρεβιζιονισμός και όλες οι παραλλαγές του σύγχρονου ρεβιζιονισμού.
Απορρίπτει κάθε μορφή «λαθολογίας» από οπουδήποτε και αν προέρχεται ως καμουφλαρισμένη μορφή αντισταλινισμού (χρουτσωφικοί, τιτικοί, τροτσκιστές, Λ Μαρτένς κλπ.) καθώς και κάθε μορφή λασπολογίας («προσωπολατρία», «εγκλήματα», «ανώμαλη εσωκομματική ζωή», «παραβίαση της σοσιαλιστικής νομιμότητας», «δικτατορικό χαρακτήρα μεγάλου ηγέτη», κλπ.). Όλες οι επιθέσεις-κριτικές στο Στάλιν είναι αντιμαρξιστικές και κριτικές απ' τα δεξιά, αποσκοπούν στον ιδεολογικο-πολιτικό αποπροσανατολισμό και τη διάσπαση των κομμουνιστών και του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος γενικότερα.
2. Το Κομμουνιστικό Κόμμα πρέπει να έχει μόνο μια γραμμή, τη ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ-ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΗ-ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ γραμμή και όχι δυο ή περισσότερες γραμμές που σημαίνει ύπαρξη φραξιών και άρνηση του κόμματος νέου τύπου (διάφοροι οπορτουνιστές Λ. Μαρτένς, κλπ.) και να λειτουργεί στη βάση της λενινιστικής-σταλινικής Αρχής του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού.
Β. ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ - ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ - ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
1. Αναγνώριση του προλεταριάτου σαν της πιο επαναστατικής τάξης της καπιταλιστικής κοινωνίας, της ιστορικής του αποστολής και του ηγεμονικού του ρόλου στην επανάσταση (στη συμμαχία εργατικής τάξης-φτωχής αγροτιάς): "μόνο το προλεταριάτο είναι τάξη αληθινά επαναστατική" (Κ. ΜΑΡΞ).
2. Αναγνώριση της αναγκαιότητας ύπαρξης του επαναστατικού Κόμματος νέου τύπου, εκφραστή, οργανωτή και καθοδηγητή των αγώνων του προλεταριάτου.
3. Αναγνώριση του καθοδηγητικού ρόλου του Κομμουνιστικού Κόμματος στην επανάσταση σαν οργανωτή και καθοδηγητή της.
4. α. Η ανατροπή της διχτατορίας της αστικής τάξης και η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας απ' το προλεταριάτο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με επαναστατική βία, με ένοπλο αγώνα - ανώτατη μορφή ταξικής πάλης.
β. Μετά τη νίκη της επανάστασης Είναι οπωσδήποτε αναγκαία η συντριβή, το τσάκισμα της αστικής κρατικής μηχανής (αστικός στρατός, αστυνομία, ασφάλεια, δικαστήρια, γραφειοκρατική ιεραρχία, κλπ.). «Ο νόμος της βίαιης επανάστασης του προλεταριάτου, ο νόμος της συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής, σαν προκαταβολικός όρος για μια τέτοια επανάσταση, είναι νόμος αναπόφευχτος» (Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ).
γ. Εγκαθίδρυση Διχτατορίας του Προλεταριάτου χωρίς την οποία η εργατική τάξη δε μπορεί να υπερασπίσει και διατηρήσει την πολιτική της εξουσία ούτε πολύ περισσότερο να οικοδομήσει τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία.
Σοσιαλισμός - πρώτη, κατώτερη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας -δε νοείται χωρίς διχτατορία του προλεταριάτου, κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοχτησίας και απαγόρευση των πολιτικών της υπερασπιστών, εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής κοινωνικής ιδιοχτησίας στα μέσα παράγωγής. ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ «είναι η τ α ξ ι κ ή Δ ι χ τ α τ ο ρ ί α του Προλεταριάτου σαν αναπόφευχτο μεταβατικό στάδιο για την κ α τ ά ρ γ η σ η τ ω ν τ α ξ ι κ ώ ν δ ι α φ ο ρ ώ ν γ ε ν ι κ ά, για την κατάργηση όλων των παραγωγικών σχέσεων «ου πάνω τους στηρίζονται, για την κατάργηση όλων των κοινωνικών σχέσεων, που αντιστοιχούν στις παραγωγικές αυτές σχέσεις, για την ανατροπή όλων των ιδεών που απορρέουν από τις κοινωνικές αυτές σχέσεις» (Κ. ΜΑΡΞ).
Η σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία δε μπορεί να οικοδομηθεί χωρίς τη Διχτατορία του Προλεταριάτου, τον καθοδηγητικό ρόλο του επαναστατικού μαρξιστικού-λενινιστικού-σταλινικού Κόμματος της εργατικής τάξης και χωρίς τη διεξαγωγή σκληρής ταξικής πάλης ενάντια στους εσωτερικούς-εξωτερικούς εχθρούς σ' όλα τα μέτωπα: πολιτικό, οικονομικό, ιδεολογικό, στρατιωτικό - πάλη που «διαρκώς οξύνεται όσο προχωρεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού» (Ι. ΣΤΑΛΙΝ).
1. ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Η Διχτατορία του Προλεταριάτου, που το κράτος της είναι πρώτα απ' όλα όργανο κατάπνιξης της αντίστασης των εκμεταλλευτών, «μπορεί να είναι πλέρια μόνο στην περίπτωση που την καθοδηγεί ένα μόνο κόμμα, το κόμμα των κομμουνιστών, που δεν μοιράζεται και δεν πρέπει να μοιράζεται την καθοδήγηση με άλλα κόμματα» (Ι. ΣΤΑΛΙΝ). Τα κόμματα των εκμεταλλευτριών τάξεων καταργούνται και απαγορεύεται η δράση τους.
2. ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Κυρίαρχη ιδεολογία στο σοσιαλισμό είναι η ιδεολογία της εργατικής τάξης, ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ- ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ. Δεν επιτρέπεται η ελεύθερη διάδοση της αστικο-ρεβιζιονιστικής ιδεολογίας. Διεξάγεται συνεπής, συνεχής και οξύτατη πάλη ενάντια σ' όλες τις μορφές της αντιδραστικής αστικής και ρεβιζιονιστικής ιδεολογίας, πάλη για την προώθηση και το βάθεμα της ιδεολογικής και πολιτιστικής επανάστασης.
3. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοχτησίας (ατομικής και κρατικής), μέσω της κατάσχεσης και προλεταριακής εθνικοποίησης (όπως περιγράφεται στο «πρόγραμμα της Γ' ΚΔ», ανάλογα με το χαρακτήρα της επανάστασης), καθιέρωση της σοσιαλιστικής κοινωνικής ιδιοχτησίας στα μέσα παραγωγής (κρατικής, συνεταιριστικής). κατάργηση των εκμεταλλευτριών τάξεων και εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η σοσιαλιστική οικονομία αναπτύσσεται ορθολογικά και σχεδιασμένα στη βάση του αντικειμενικού οικονομικού νόμου της σχεδιομετρικής, αναλογικής ανάπτυξης της σοσιαλιστικής οικονομίας. Η εργατική δύναμη και τα μέσα παραγωγής στο σοσιαλισμό δεν είναι εμπορεύματα. Η σφαίρα δράσης του νόμου της Αξίας είναι περιορισμένη και αυτός δε ρυθμίζει πλέον την παραγωγή. Όσο προχωρεί παραπέρα η οικοδόμηση του σοσιαλισμού, ο νόμος της Αξίας και οι σχέσεις Εμπόρευμα-Χρήμα περιορίζονται ώσπου τελικά να δημιουργηθούν σταδιακά οι αντικειμενικοί όροι για την πλήρη και οριστική εξάλειψη τους στην αταξική κομμουνιστική κοινωνία. Στο ΣΟΣIΑΛΙΣΜΟ ισχύει η Αρχή: «απ' τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητες του, στον καθένα ανάλογα με τη δουλειά του», ενώ στον ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ η Αρχή: «ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητες του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του».
Μετά την ολοκλήρωση της οικοδόμησης της οικονομικής βάσης του σοσιαλισμού (καθιέρωση της σοσιαλιστικής ιδιοχτησίας: κρατικής-συνεταιριστικής) και των σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων αλλάζει η ταξική διάρθρωση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Εξαλείφονται όλες οι ανταγωνιστικές και εκμεταλλεύτριες τάξεις. Αυτές δεν υπάρχουν πλέον σαν κοινωνικές τάξεις: μένουν μόνο «η εργατική τάξη, η τάξη των αγροτών και οι διανοούμενοι» (Ι. ΣΤΑΛΙΝ). Υπάρχουν μόνο τα υπολείμματα των εκμεταλλευτριών τάξεων και τα νέα εκφυλισμένα αστικά στοιχεία. Υπάρχουν ανταγωνιστικές και μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις και η ταξική πάλη «συνεχίζεται και οξύνεται όσο προχωρεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού» (Ι. ΣΤΑΛΙΝ).
Η μεταβατική περίοδος εκτείνεται απ' τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό, κατά την οποία είναι απαραίτητη και αναγκαία η ύπαρξη της Διχτατορίας του Προλεταριάτου, περίοδος που ταυτίζεται με το σοσιαλισμό.
Όλες οι κριτικές των διαφόρων οπορτουνιστών στο Στάλιν για το ζήτημα του σοσιαλισμού (τάξεις, ταξική πάλη, αντιθέσεις, κόμμα, κλπ.) είναι αντιμαρξιστικές. Αντιμαρξιστική-αστική είναι και η θεωρία των διαφόρων οπορτουνιστών «διατήρησης των εκμεταλλευτριών και ανταγωνιστικών τάξεων» στο σοσιαλισμό μετά την οικοδόμηση της οικονομικής του βάσης (Λ. Μαρτένς, κλπ.), καθώς και οι θεωρίες των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών για περιορισμό της μεταβατικής περιόδου σε περίοδο «απ' τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό», «των τριών φάσεων» της κομμουνιστικής κοινωνίας, για «κράτος όλου του λαού», «κόμμα όλου του λαού», κλπ.
Αποδοχή και υπεράσπιση της ορθότητας της επαναστατικής γραμμής και των εκτιμήσεων των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ που καθοδηγήθηκαν απ' το μεγάλο Στάλιν για όλα τα ζητήματα του τότε διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.
Ε. ΧΡΟΥΤΣΩΦΙΚΟΣ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ - ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Η έναρξη του πισωδρομικού προτσές της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση αρχίζει μετά τη δολοφονία του Στάλιν (1953), με την πραξικοπηματική κατάληψη της πολιτικής εξουσίας απ' την προδοτική ρεβιζιονιστική κλίκα των Χρουτσόφ-Μικογιάν-Σουσλόφ-Μπρέζνιεφ, κλπ. και την ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου που εκφράστηκε ανοιχτά στην αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20ου Συνεδρίου (Φλεβάρης 1956) και ίων μετέπειτα συνεδρίων. Χωρίς την ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου δεν ήταν δυνατή η σταδιακή κατάργηση των σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων και η παλινόρθωση του καπιταλισμού. Η παλινόρθωση του καπιταλισμού άρχισε επί Χρουτσώφ-Μπρέζνιεφ (ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, κυρίως με τις μεταρρυθμίσεις του Σεπτέμβρη 1965) και όχι επί Γκορμπατσώφ, όπως διατείνεται ο διεθνής χρουτσωφικός ρεβιζιονισμός και διάφοροι άλλοι οπορτουνιστές (Λ. Μαρτένς, κλπ.).
Η επικράτηση της ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης, η ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου και η παλινόρθωση του καπιταλισμού δεν είναι αναπόφευχτα. Αυτό εξαρτάται από τη σωστή ή μη διεξαγωγή της ταξικής πάλης σ' όλα τα επίπεδα καθ" όλη τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου απ' τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό και απ' τη σωστή ή μη λύση των ανταγωνιστικών και μη ανταγωνιστικών αντιθέσεων. Η χρουτσωφική ρεβιζιονιστική αντεπανάσταση επικράτησε επειδή οι επαναστατικές δυνάμεις του ΚΚΣΕ, μετά το θάνατο-δολοφονία του Στάλιν, δεν διεξήγαγαν σωστά την ταξική πάλη ενάντια στο ρεβιζιονισμό, αν δεν απομακρύνθηκαν στην πράξη απ' τη σωστή μαρξιστική θέση του ΣΤΑΛΙΝ, σύμφωνα με την οποία, "όσο προχωρεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού τόσο οξύνεται η ταξική πάλη".
ΣΤ. ΚΚΕ 1918-55 - Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ - ΧΡΟΥΤΣΩΦΙΚΟΣ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟΣ
1. Το ΚΚΕ 1918-55 με τη βοήθεια της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς και την ανάληψη της ηγεσίας του απ' το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ γίνεται το επαναστατικό κόμμα του προλεταριάτου, αποχτά επιστημονικό πρόγραμμα, στρατηγική και τακτική. Χωρίς την επαναστατική αυτή γραμμή και το ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη (Οχτώβρης 1940) δε θα υπήρχε η εποποιία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και αργότερα ο ένδοξος αγώνας του ΔΣΕ.
2. Αναγνώριση των εκτιμήσεων της ΙΙΙης Συνδιάσκεψης (Οχτώβρης 1950) για τη δράση του Κόμματος και εκείνων της 5ης Ιστορικής Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1955), τελευταίου σώματος του ηρωικού και ένδοξου Κόμματος μας.
3. Το ΚΚΕ στις παραμονές της ωμής επέμβασης των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών στα χρόνια '54-56. σ' αντίθεση με τους χονδροειδείς ψευδείς ισχυρισμούς των διαφόρων οπορτουνιστών, ήταν έτοιμο ιδεολογικο-πολιτικο-οργανωτικά να αποκρούσει και απόκρουσε το χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό. Η συντριπτική πλειοψηφία των κομμουνιστών, συσπειρωμένη γύρω απ' την ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το μεγάλο προλετάριο επαναστάτη σταλινιστή ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, απόρριψε και καταπολέμησε αποφασιστικά την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του διαβόητου 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ και της παρασυναγωγής της «6ης Ολομέλειας», υπεράσπισε μαχητικά την επαναστατική γραμμή του Κόμματος και το ΜΑΡΞΙΣΜΟ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟ, ματαιώνοντας έτσι τη μετατροπή του ηρωικού μας Κόμματος σε αστικό-ρεβιζιονιστικό κόμμα, σοσιαλδημοκρατικού τύπου. Την πάλη κατά του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού καθοδήγησε θαρραλέα και αποφασιστικά ο Γενικός γραμματέας του ΚΚΕ και συνέχισαν αδιάκοπα από τότε - παρά τις εξοντωτικές διώξεις δεκαετίες ολόκληρες - και συνεχίζουν και σήμερα οι ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΙ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΟΙ κομμουνιστές.
Στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ανήκει η πρώτη μα και μεγάλη τιμή στην ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος τόσο σχετικά με την έγκαιρη διαπίστωση της αντεπαναστατικής φύσης του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού όσο και την χωρίς καθυστέρηση έναρξη της πάλης κατά του προδοτικού αυτού αντεπαναστατικού ρεύματος (ανοιχτά απ' το Σεπτέμβρη του ‘55 στην Τασκέντη). Ο Νίκος Ζαχαριάδης με ασυνήθιστη πολιτική οξυδέρκεια και σπάνια διορατικότητα διέβλεψε τον αντεπαναστατικό ρόλο του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού - σε εξαιρετικά πολύπλοκες συνθήκες - και πρόβλεψε επιστημονικά το αναπόφευχτο της καταστροφής του σοσιαλισμού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος σε περίπτωση επικράτησης του, προσφέροντας έτσι μια ανεκτίμητης αξίας, μεγάλης ιστορικής σημασίας συμβολή στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, που τον αναδεικνύει σε μια απ' τις κορυφαίες ηγετικές φυσιογνωμίες του διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος στον 20ο αιώνα, της ένδοξης λενινιστικής-σταλινικής εποχής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ. Πρέπει να απορριφθεί ανοιχτά και ξεσκεπαστεί το πελώριο ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΨΕΥΔΟΣ-ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ των διαφόρων οπορτουνιστών για δήθεν «αποστασία»(!) και «προσχώρησή»(!) του στο χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό κατά τη διάρκεια της εξορίας του στη Σιβηρία, συκοφαντία που σαν στόχο είχε τη διάσπαση των επαναστατών κομμουνιστών σταλινιστών-ζαχαριαδικών ή όπως σημείωνε ο Σοφιανός "να σπείρει τη σύγχυση στο κίνημα των μαρξιστών-λενινιστών, να υποσκάψει την ηθική, κομματική και πολιτική οντότητα του Ζαχαριάδη, να διασπάσει την ενότητα των γραμμών του κινήματος και να το αποσυνθέσει" (δηλ. της "Προσωρινής Κεντρικής Επιτροπής" ΠΚΕ)-Ρουμανία των Πολ. Δανιηλίδη-Γαβρ. Παπαδόπουλου, κλπ. - "πρακτορείο του αντεπαναστατικού ρεβιζιονισμού" ΣΟΦΙΑΝΟΣ, Γράμμα 6.1.1968) . Ο μεγάλος προλετάριος κομμουνιστής ηγέτης ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ δολοφονήθηκε στη Σιβηρία απ' τους προδότες χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές επειδή κράτησε ψηλά τη σημαία της προλεταριακής επανάστασης, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού και της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του προλεταριάτου: του ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ.
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ σε ρόλο μόνιμου ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗ στην υπηρεσία των ταξικών συμφερόντων και των μέτρων του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και των ισχυρών μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ
Οι περιπτώσεις των απεργιακών κινητοποιήσεων των καθηγητών και των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ
Στο πρόσφατο 19ο Χρουστσο-Τροτσκιστικό Συνέδριο του «Κ»ΚΕ και μετά απ’ αυτό, δίπλα, πέραν των πολλών άλλων, στην επαναδιατύπωση ενός «νέου» Προγράμματος που το ρεφορμιστικό του περιεχόμενο κορυφώνεται στην ΑΡΝΗΣΗ της βίαιης-ένοπλης Προλεταριακής Επανάστασης (κοινοβουλευτικός δρόμος-διατήρηση του αστικού κράτους κλπ., που εκφυλίζουν τη φραστική «διατήρηση» της Διχτατορίας του Προλεταριάτου σε κούφια δημαγωγική φράση) που συγκαλύφθηκε συστηματικά πίσω απ’ τη σκόπιμη φλυαρία των διαβόητων «σταδίων», σημειώθηκε μια σαφέστατη ακόμα ΔΕΞΙΟΤΕΡΗ στροφή των ηγετών των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ, στα πλαίσια βέβαια της ρεφορμιστικής πολιτικής της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, τόσο σε οικονομικο-πολιτικό όσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Κατά πρώτο σε οικονομικο-πολιτικό επίπεδο με την ΑΡΝΗΣΗ ύπαρξης της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας (οικονομική-πολιτική-στρατιωτική) πέρασε ΑΝΟΙΧΤΑ στις θέσεις των μεγαλο-αστικών κομμάτων (μοναρχοφασιστικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κλπ.) που κι αυτά που κι αυτά αρνούνται την ύπαρξη ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ και μιλούν για «ισότιμη συμμετοχή»(!) της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ. Το ανοιχτό πέρασμα στις θέσεις των μεγαλο-αστικών κομμάτων συγκαλύφθηκε-συγκαλύπτεται τεχνηέντως κρυμμένο πίσω απ’ το προπέτασμα καπνού της «νέας» αναπόδεικτης «θέσης»-ΜΥΘΟ περί «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας»(!) – παμπάλαια «θέση» δανεισμένη απ’ τους παλιούς-νέους τροτσκιστές και τους χρουστσοφικούς-«ευρωκομμουνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ του περιοδικού «ΘΕΣΕΙΣ» του Γιάννη Μηλιού – που ΔΕ χαρακτηρίζεται πλέον από ΥΠΟΤΑΓΗ-ΕΞΑΡΤΗΣΗ απ’ τις ιμπεριαλιστικές χώρες αλλά βρίσκεται δήθεν σε σχέση «αλληλεξάρτησης» (!) προς αυτές δηλ. ότι έχει ΗΔΗ αποτινάξει τάχα την ΕΞΑΡΤΗΣΗ της (οικονομική-πολιτική-στρατιωτική) απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και επομένως η σημερινή Ελλάδα «συμμετέχει ισότιμα»(!) με τις ιμπεριαλιστικές χώρες (Γερμανία-Γαλλία κλπ.) στην ΕΕ δηλ. στο «λάκκο των λεόντων» των μεγάλων ισχυρών Ευρωπαϊκών μονοπωλίων, άποψη που εκπροσωπούν, υποστηρίζουν και προπαγανδίζουν ΟΛΑ τα μεγαλο-αστικά κόμματα του τόπου. Κατά δεύτερο, ΔΕΞΙΟΤΕΡΗ στροφή σημειώθηκε και σε συνδικαλιστικό επίπεδο: οι ηγέτες του ΠΑΜΕ από ρεφορμιστές υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου μετατρέπονται σε ανοιχτό επαίσχυντο ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΟ μηχανισμό της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, όπως αυτό επιβεβαιώθηκε απ’ τις στάσεις τους στις περιπτώσεις των απεργιακών κινητοποιήσεων των καθηγητών και των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ, που εδώ μας αφορά.
***
α. Η ματαίωση της ΑΠΕΡΓΙΑΣ στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Δυο μόλις ώρες μετά την ανακοίνωση της πρότασης της ΟΛΜΕ για ΑΠΕΡΓΙΑ στις εξετάσεις, η κυβέρνηση πανικόβλητη, μετά από συνάντηση Σαμαρά-Αρβανιτόπουλου, γνωστοποίησε αμέσως δια στόματος υπουργού Παιδείας την ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ(!) ΕΠΙΤΑΞΗ (=πολιτική επιστράτευση) των Καθηγητών – ΠΡΩΤΗ στα ιστορικά χρονικά των απεργιακών κινητοποιήσεων προληπτικού χαρακτήρα πολιτική επιστράτευση.
Μαζί με την κυβέρνηση και ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά της: ΚΑΤΑ της απεργίας στις εξετάσεις, τάχθηκαν ανοιχτά – με τον πλέον ξετσίπωτο και προκλητικότατο τρόπο – οι ρεφορμιστές του ΠΑΜΕ με δυο απανωτές Ανακοινώσεις (2/5/2013 και 10/5/2013), αλλά και με μια δήλωση του σοσιαλδημοκράτη Σοφιανού, μέλους του ΠΓ του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ (MEGA 9/5/2013 «Κοινωνία ώρα MEGA»): «στην ΟΛΜΕ, οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ήταν οι μόνοι που είναι αντίθετοι σε απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι μόνοι!», ευθυγραμμιζόμενοι ΕΤΣΙ οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΠΑΜΕ-«Κ»ΚΕ απόλυτα με τη θέση της κυβέρνησης και συγκροτώντας τον ΠΡΩΤΟ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ, εκείνη τη στιγμή, απεργοσπαστικό μηχανισμό της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Α.Σαμαρά, πράγμα που δεν αποτόλμησε καμιά άλλη συνδικαλιστική Παράταξη να πράξει – ούτε καν οι φιλοκυβερνητικές ΔΑΚΕ(ΝΔ)-ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ) – εγκαινιάζοντας μαζί μ’ όλα τα κόμματα την απομόνωση των Καθηγητών με παντός είδους συκοφαντίες, μεθοδεύοντας τη ματαίωση της απεργίας. Οι μόνιμα «θαρραλέοι»-ξετσίπωτοι υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ, μετατράπηκαν τότε, ΚΑΙ σε ανοιχτούς «θαρραλέους»-μαχητικούς ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΕΣ.
Όμως οι συκοφαντίες είχαν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα στο χώρο των καθηγητών, αφού στις συνελεύσεις που διεξάχθηκαν υπήρξε πρωτοφανής συμμετοχή που σε κάποιες περιπτώσεις έφτανε κοντά στο 100% και στις οποίες η πρόταση της ΟΛΜΕ για απεργία στις εξετάσεις υπερψηφίστηκε με συντριπτικές πλειοψηφίες (στις περισσότερες περιπτώσεις πάνω από 90%).
Ξεκάθαρα απεργοσπαστικό χαρακτήρα είχε και η πρόταση του ΠΑΜΕ για κήρυξη πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας για την ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα (Τρίτη 14/05/2013) που υπερψηφίστηκε από ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Μια απεργία που, ενώ υποτίθεται αντιτασσόταν στην επιστράτευση των καθηγητών, ωστόσο δεν στήριζε ούτε στο ελάχιστο την επιλογή τους για απεργία μέσα στις εξετάσεις, πού ήταν και η αιτία της επίταξης-επιστράτευσης, συνεπώς μία απεργία ξεκάθαρα ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΗ, που ως ΜΟΝΟ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ στόχο είχε να «χτυπήσει» και πλήξει τη ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ και ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ, να διασπάσει και απομονώσει των αγώνα των Καθηγητών καταδικάζοντάς τον σε ΑΠΟΤΥΧΙΑ – μια «απεργία» που ορθότατα αποδοκιμάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των Καθηγητών και έθεσε το ΠΑΜΕ στο περιθώριο.
Βέβαια, την Τετάρτη 15/05/2013 σε μια θυελλώδη συνεδρίαση των προέδρων των ΕΛΜΕ, αγνοώντας και καταπατώντας ωμά και προκλητικότατα τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεών τους, οι παρατάξεις των ΔΑΚΕ (ΝΔ), ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ), Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΡΙΖΑ) ξεπούλησαν-πρόδωσαν το δίκαιο αγώνα, αποφασίζοντας τη ματαίωση της απεργίας των Καθηγητών – το ΠΑΜΕ το είχε ΗΔΗ πράξει με τη δραστήρια συμμετοχή του στον ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΟ μηχανισμό της κυβέρνησης Σαμαρά.
Αν όλα τα πολιτικά κόμματα πολέμησαν με «νύχια και με δόντια» τον αγώνα των Καθηγητών κατασυκοφαντώντας τον, ΟΛΕΣ οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, μαζί και οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, ΠΡΟΔΩΣΑΝ τον αγώνα των καθηγητών με πρωτοπορία το ΠΑΜΕ, που αφού για μέρες κατασυκοφαντούσε την απεργία ως «τυχοδιωκτική πρόταση για 5ήμερη απεργία στις εξετάσεις»(«Ρ» 17/5/2013, σελ.1, και αλλού), το ΜΟΝΟ που το ενδιέφερε ΔΕΝ ήταν βέβαια οι «μαθητές-γονείς», αλλά η ΣΤΗΡΙΞΗ της κυβέρνησης Σαμαρά: «Εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι εξετάσεις οι πανελλαδικές σαν μέσο εκβιασμού της κυβέρνησης» (Σοφιανός-«Κ»ΚΕ, MEGA 9/5/2013 «Κοινωνία ώρα MEGA»).
β. Η απεργία του Σεπτέμβρη. Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς τις πρώτες ημέρες του Σεπτέμβρη γίνονται μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις καθηγητών στις περισσότερες από τις οποίες πλειοψηφεί καθαρά η πρόταση για απεργία διαρκείας με τη μορφή 5ήμερων επαναλαμβανόμενων από τη Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη. Σε αυτές τις συνελεύσεις το ΠΑΜΕ, μέσα στη λυσσαλέα του προσπάθεια να αποτρέψει οποιονδήποτε πετυχημένο απεργιακό αγώνα, κάνει την ίδια πρόταση αγώνα με την κυβερνητική ΔΑΚΕ, προτείνοντας μία 48ωρη απεργία! Δεν μένει όμως σε αυτό: γνωρίζοντας ότι η μεγάλη μάζα των εκπαιδευτικών δεν θα στήριζε ποτέ μία τέτοια απεργία, επειδή η απόφαση για απεργία διαρκείας ήταν ήδη ειλημμένη από τον Μάιο, προσπάθησε να τους ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ υποστηρίζοντας, ότι στόχος του είναι ΤΑΧΑ η «κλιμάκωση» του αγώνα. Με αυτήν την συνειδητά θολή δήλωση για δήθεν «κλιμάκωση» οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ προσπάθησαν να ΕΞΑΠΑΤΗΣΟΥΝ τους εκπαιδευτικούς, ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΣ τους ότι ο στόχος τους είναι μόνον να ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ η απεργία διαρκείας, κάτι που ευτυχώς δεν πέτυχαν, οδηγούμενοι αντιθέτως σε ακόμα μεγαλύτερη περιθωριοποίηση.
Την απόφαση για απεργία διαρκείας σύσσωμος ο κλάδος των εκπαιδευτικών την υποδέχτηκε με ανακούφιση, μετά την ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ των αποφάσεών τους τον περασμένο Μάη,
Μέσα σε αυτό το κλίμα αγωνιστικότητας των εκπαιδευτικών το ΠΑΜΕ εκδίδει μία ανεκδιήγητη ανακοίνωση – πρόταση για τις επερχόμενες Γενικές Συνελεύσεις στις 18 Σεπτέμβρη με τίτλο «κλιμακώνουμε με 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες». Το ΣΚΟΠΙΜΟ λάθος, που ακόμα και ένας μαθητής γυμνασίου θα αναγνώριζε, είναι ότι όταν έχεις ΗΔΗ απόφαση για 5ήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, τότε η πρόταση για 48ωρες επαναλαμβανόμενες ΔΕΝ λέγεται «κλιμάκωση» αλλά, αντίθετα, ΑΠΟΚΛΙΜΑΚΩΣΗ.
Ακόμα και η ξεπουλημένη ηγεσία της ΑΔΕΔΥ «βγήκε από τα αριστερά»(!) στο απεργοσπαστικό ΠΑΜΕ. Στην προσπάθεια για κήρυξη γενικής απεργίας από την ΓΣΕΕ στις 24 Σεπτέμβρη το ΠΑΜΕ, στο πλευρό της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ, αρνήθηκε να στηρίξει γενική απεργία στις 24 Σεπτέμβρη. Όμως η ταφόπλακα στην απεργία μπήκε με τις συνελεύσεις στις 24 Σεπτέμβρη, όπου το ΠΑΜΕ πλέον άνοιξε καθαρά τα χαρτιά του, προτείνοντας αναστολή της απεργίας, στην ανακοίνωσή του με τίτλο «συνεχίζουμε με άλλες μορφές πάλης».
Με τον τερματισμό της απεργίας των καθηγητών, εξαιτίας της δραστήριας ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ τακτικής του ΠΑΜΕ ΜΑΤΑΙΩΣΗΣ των 5ήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών, ο «Ριζοσπάστης» είχε το θράσος να μιλήσει για «προδιαγεγραμμένο εκφυλισμό», αποκαλύπτοντας-ομολογώντας όμως, άθελά του, ταυτόχρονα ότι εκείνο που ενδιέφερε τους ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ ήταν να αποφευχθεί «η φθορά της κυβέρνησης» («Ρ» 27/9/2013, σελ. 15).
γ. Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ. Κατά τη διάρκεια της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ, οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ ακολούθησαν πάντα μια παρελκυστική τακτική που ισοδυναμούσε με απεργοσπαστικό μηχανισμό της κυβέρνησης Σαμαρά, που ευτυχώς δε βρήκε καμιά ανταπόκριση στους απεργούς που η αγωνιστικότητα τους πέτυχε να τον αχρηστεύσει, και έτσι κατέστη δυνατή η συνέχιση της μαχητικότερης κινητοποίησης εργαζομένων κόντρα στα σχέδια-μέτρα του ντόπιου κεφαλαίου και των ισχυρών μονοπωλίων της ΕΕ.
Όμως οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ παρά την παταγώδη αποτυχία τους δεν απελπίζονται και αποφασίζουν να στραφούν ΕΝΑΝΤΙΑ στη συνέχιση της απεργίας με πρόσχημα τις εγγραφές των πρωτοετών, προχωρώντας αδίστακτα στη συγκρότηση ανοιχτού κυβερνητικού απεργοσπαστικού μηχανισμού, με στόχο τη ματαίωση της συνέχισης της απεργίας, προτείνοντας να «πραγματοποιηθούν - ακόμη και τώρα - οι εγγραφές των πρωτοετών» δηλ. να γίνει ακριβώς αυτό που ζητούσε η κυβέρνηση Σαμαρά: «οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επανέλαβαν την ανάγκη να πραγματοποιηθούν - ακόμη και τώρα - οι εγγραφές των πρωτοετών» ... «κάθετα αντίθετες στη συγκεκριμένη τάχθηκαν όλες οι άλλες δυνάμεις» («Ρ», 22/11/2013, σελ. 16), ενώ ήδη από τις 24 Σεπτέμβρη διέδιδαν ότι οι διοικητικοί εγκαταλείπουν τις απεργίες και «βρίσκονται σε μια διαδικασία Γενικών Συνελεύσεων εναλλαγής στις μορφές πάλης» (Προκήρυξη ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, «Πρόταση προς τις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ στις 24 Σεπτέμβρη», 24/9/2013 και «Ριζοσπάστης» 25/9/2013, σελ. 14). Ένα ψέμα που προσπάθησαν να αξιοποιήσουν για να σπάσουν και την απεργία διαρκείας των καθηγητών της ΕΛΜΕ(!)
Αν παρθεί υπόψη ότι τα μέτρα που προκάλεσαν τις παραπάνω κινητοποιήσεις των εργαζομένων δεν είναι μόνο μέτρα της κυβέρνησης Σαμαρά αλλά έρχονται ΚΑΙ από την ΕΕ, τότε οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ δεν αποτελούν μόνο απεργοσπαστικό μηχανισμό της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αλλά και των ιμπεριαλιστών της ΕΕ, δεν εξυπηρετούν μόνο τα ταξικά συμφέροντα του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου αλλά και εκείνα των ισχυρών ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Έτσι η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ έχει, μεταξύ άλλων, το δικό της ιδιαίτερο λόγο δηλ. την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών, που ΔΕΝ θέτει ζήτημα εξόδου της Ελλάδας, εδώ και τώρα, απ’ την ΕΕ, και παραπέμπει ακόμα και τη διαβόητη «αποδέσμευση»(που καθόλου δεν σημαίνει αποχώρηση) στο μακρινό και αόριστο μέλλον της Δευτέρας παρουσίας του ρεφορμιστικού της «σοσιαλισμού».
Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 5/12/1952
Σήμερα ο σοβιετικός λαός γιορτάζει τη μέρα του Συντάγματος. Αυτή η παλλαϊκή γιορτή καθιερώθηκε προς τιμή της ψήφισης του συντάγματος της Σοβιετικής Ένωσης πριν από 16 χρόνια, στα 1936.
Όλοι οι λαοί και τα έθνη που κατοικούν στη Σοβιετική Ένωση πανηγυρικά γιορτάζουν αυτή τη μέρα σαν επέτειο ενός από τα πιο σπουδαία γεγονότα της ιστορίας τους. Για το Σύνταγμά του περηφανεύεται όλος ο Σοβιετικός λαός. Αυτό εξηγείται πρώτα απ' όλα απ' το ότι το Σοβιετικό Σύνταγμα είναι σύνταγμα γνήσια δημοκρατικό. Το Σύνταγμα της Σοβιετικής Ένωσης διακηρύττει και εξασφαλίζει στη πράξη πλέρια κι' απόλυτα την ισοτιμία όλων των πολιτών. Όλος ο ενήλικος πληθυσμός της Σοβιετικής Ένωσης, ανεξάρτητα από εθνότητα, γένος, θρησκεία, μόρφωση, περιουσιακή κατάσταση κλπ έχει εκλογικό δικαίωμα. Μπορεί να εκλέγει και να εκλέγεται στα όργανα εξουσίας. Αυτό, όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχει σε κανένα καπιταλιστικό κράτος παρά το ότι αυτά τα κράτη διακηρύττουν στα Συντάγματά τους την αρχή της ισοτιμίας. Όμως, όπως δείχνει πειστικά η ζωή, αυτή η διακήρυξη φέρνει καθαρό τυπικό χαρακτήρα. Ας πάρουμε για παράδειγμα το Σύνταγμα των ΕΠΑ. Εδώ η ισοτιμία των πολιτών είναι περιορισμένη από αναρίθμητους περιορισμούς. Αυτοί οι περιορισμοί δίνουν το δικαίωμα ψήφου μόνον στους εγγράμματους. Καθορίζουν μονιμότητα κατοικίας δηλαδή δίνουν το δικαίωμα να εκλεγούν και να εκλέγονται σε κείνους τους πολίτες που πριν πολλά χρόνια ζουν μόνιμα σε ένα μέρος. Απ' το εκλογικό δικαίωμα σε πολλές κεφαλαιοκρατικές χώρες στερούνται οι άνθρωποι που δεν έχουν μεγάλη περιουσία καθώς και οι γυναίκες και οι στρατιωτικοί.
Το Σύνταγμα της Σοβιετικής Ένωσης δεν ξέρει παρόμοιους περιορισμούς. Όλοι οι Σοβιετικοί πολίτες είναι ισότιμοι χωρίς όρους και περιορισμούς. Αυτή η ισοτιμία επεκτείνεται σ' όλους τους ανθρώπους, σ' όλα τα Έθνη, που κατοικούν στη Σοβιετική Ένωση. Τα αστικά κράτη δεν παρέχουν σ' όλους τους πολίτες τέτοια ισοτιμία. Ιδιαίτερα στις ΕΠΑ οι Νέγροι και πολλές άλλες εθνικές μειονότητες ουσιαστικά στερούνται το δικαίωμα της ψήφου. Αυτοί όχι μόνο δεν μπορούν να ψηφίσουν αλλά δεν μπορούν να βρίσκονται στην ίδια στέγη ή να ταξιδεύουν στα ίδια βαγόνια με τους λευκούς.
Η Σοβιετική Ένωση δεν ξέρει τι θα πει διάκριση ανάμεσα σε Ρώσο ή Αρμένιο, σε Ουκρανό ή Κυργίζιο. Όλοι οι Λαοί και οι εθνικές ομάδες που κατοικούν στη Σοβιετική Ένωση έχουν τα ίδια δικαιώματα. Η δε ισοτιμία της γυναίκας στη Σοβιετική Ένωση εξασφαλίζεται όχι μόνο με το δικαίωμα της ψήφου αλλά και με την ίσια αμοιβή για ίση εργασία. Οι συνθήκες στη Σοβιετική Ένωση εξασφαλίζουν στη γυναίκα πραγματικά ενεργό συμμετοχή στη κοινωνική ζωή της χώρας.
Αυτές οι συνθήκες ονομάζονται στην Σοβιετική Ένωση κρατική προστασία των συμφερόντων της μητέρας και του παιδιού. Στη μάνα χορηγείται άδεια εγκυμοσύνης με πλήρεις αποδοχές. Δημιουργούνται μαιευτήρια, παιδικοί και βρεφικοί σταθμοί. Το Σοβιετικό Σύνταγμα προβλέπει δουλειά για όλους τους πολίτες τους ικανούς για δουλειά. Προβλέπει την εξασφάλιση των γηρατειών. Αυτό το δικαίωμα είναι όχι μονάχα γραμμένο στο Σύνταγμα αλλά ολοκληρωτικά και καθολικά το εξασφαλίζουν οι σοβιετικοί άνθρωποι. Τέτοια δικαιώματα δεν παρέχονται στα Συντάγματα των καπιταλιστικών χωρών για το λαό. Οι σοβιετικοί άνθρωποι πλατιά χρησιμοποιούν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, της ελευθερίας του τύπου, των συνελεύσεων, που τους εξασφαλίζει το Σύνταγμα. Στη Σοβιετική Ένωση ανήκουν στο λαό οι εφημερίδες, ο τύπος, το ράδιο κι' όλες οι επιστημονικές, συνδικαλιστικές, πολιτιστικές και άλλες οργανώσεις. Στη Σοβιετική Ένωση εκδίδονται 8 χιλ. εφημερίδες σε 119 γλώσσες των λαών της Σοβιετικής Ένωσης. Στη Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει ελευθεριά εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Όλα τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής, οι σιδηρόδρομοι, τα δάση, τα νερά, οι τράπεζες ανήκουν στο Σοβιετικό κράτος, στο λαό.
Οι σοβιετικοί πολίτες έχουν το δικαίωμα να κατέχουν, και κατέχουν, προσωπικά κινητή και ακίνητη περιουσία, που ανήκει σ' αυτούς, καθώς και το δικαίωμα να την κληρονομούν στους συγγενείς τους. Όλοι οι σοβιετικοί αγρότες έχουν δική τους κατοικία, οικιακά ζώα κλπ. Οι σοβιετικοί πολίτες έχουν στις τράπεζες και τα ταμιευτήρια τις εργατικές τους οικονομίες. Το Σοβιετικό Σύνταγμα προβλέπει πλέρια ελευθεριά θρησκείας και θρησκευτικών λειτουργιών. Στη Σοβιετική Ένωση υπάρχουν πολλές θρησκείες. Ορθόδοξη εκκλησία, Μουσουλμανική Ένωση. Η Ένωση των καθολικών της Ρώμης, η Ένωση των Λουθηρανών κλπ. Το Σοβιετικό σύστημα εξασφαλίζει την ασυλία του ατόμου, το άσυλο της κατοικίας.
Το ανώτατο όργανο της νομοθετικής εξουσίας στη Σοβιετική Ένωση αποτελείται από δυο ισότιμα σώματα που εκλεγεί ο λαός με γενική άμεση ισότιμη και μυστική ψηφοφορία. Στο ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ είναι 418 εργάτες, 269 αγρότες. Ανάμεσα στους αντιπροσώπους είναι πολλοί παράγοντες της επιστήμης, της παιδείας, των γραμμάτων, των τεχνών. Σε καμιά κεφαλαιοκρατική χώρα δεν μπορεί να υπάρχει μια τέτοια πραγματικά λαϊκή βουλή. Κάθε αυτόνομη δημοκρατία έχει το δικό της ανώτατο σοβιέτ. Κάθε πόλη, συνοικισμός, χωριό έχει το τοπικό σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργαζομένων, που εκλέγεται με γενική ισότιμη άμεση και μυστική ψηφοφορία. Σ' αυτά τα πραγματικά δημοκρατικά όργανα της εξουσίας εκλέγονται εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, αγρότες, υπάλληλοι, διανοούμενοι, άνθρωποι απ' όλες τις εθνότητες, άνδρες και γυναίκες. Τέτοιο είναι το Σύνταγμα της Σοβ. Ένωσης. Σύνταγμα πραγματικά δημοκρατικό.
Ο σοβιετικός λαός το ονομάζει Σταλινικό Σύνταγμα στο όνομα του εμπνευστή και δημιουργού του Ι. Β. Στάλιν.
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013
Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη αρ.φυλ. 393Β (1-31/12/2013)
- Andrey Vyshinsky: Ανακεφαλαίωση της υπόθεσης προδοσίας–Μέρος Β’
- Από την ιστορία της ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ (1933)
-- Η ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΩΝ
-- Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ
-- Πρωτοσέλιδο της Barrier Miner (Αυστραλία) για τη δίκη των Άγγλων σαμποταριστών (1933)
- Γερμανία: Πραγματοποιήθηκε το 28ο Συνέδριο του KPD
- ΙΤΑΛΙΑ: ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΑΡΞΙΣΤΩΝ-ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ
Από την ιστορία της ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ (1933)
Το Γενάρη του 1933 αποκαλύφθηκε ότι στο έδαφος της ΕΣΣΔ Άγγλοι μηχανικοί οι οποίοι εργάζονταν για την αγγλική εταιρία Μετροπόλιταν-Βίκερς (Μετρο-Βίκερς εν συντομία), με τη βοηθεία κάποιων σοβιετικών εργατών εκτελούσαν σαμποτάζ και συνέλαγαν πληροφορίες για λογαριασμό των άγγλων ιμπεριαλιστών. Η δίκη τους έγινε τον Απρίλη του 1933 εν μέσω μια έντονης αντισοβιετικής εκστρατείας που διοργανώθηκε από την αγγλική κυβέρνηση. Οι κατηγορούμενοι τελικά καταδικάστηκαν και απελάθηκαν από το σοβιετικό έδαφος.
Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ (Νέος Ριζοσπάστης, 15/4/1933, σελ. 1)
Η ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΩΝ (Νέος Ριζοσπάστης, 16/4/1933, σελ. 1 )
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕ ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΑΣ! - ΠΟΙΟΙ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΟ ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ (Νέος Ριζοσπάστης, 18/4/1933, σελ. 1-2)
Η ΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ. ΒΙΣΙΝΣΚΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ ΓΙΑ ΣΑΜΠΟΤΑΖ, ΚΑΤΑΣΚΟΠΙΑ, ΚΛΠ. (Νέος Ριζοσπάστης, 18/41933, σελ. 6)
Σκίτσο του Νέου Ριζοσπάστη για τις δίκες των σαμποταριστών (1933)
Από την ιστορία της ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ (1933): ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕ ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ ΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝ ΟΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΗΡΥΞΗΣ ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (Νέος Ριζοσπάστης, 19/41933)
ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ - ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ (Νέος Ριζοσπάστης, 19/41933, σελ. 4)
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ (Νέος Ριζοσπάστης, 19/4/1933, σελ. 6 Β' ΕΚΔΟΣΗ)
Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ (Νέος Ριζοσπάστης, 20/4/1933, σελ. 1)
ΟΙ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΜΙΚΡΑ ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ (Νέος Ριζοσπάστης, 23/41933, σελ. 4)
ΓΚΕΟΡΓΚΙ ΝΤΙΜΙΤΡΟΦ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΛΕΙΨΙΑΣ - 80 χρόνια απ' τη μαχητική επαναστατική του απολογία μπροστά στο ναζι-φασιστικό Δικαστήριο
Ο Δημητρώφ στη δίκη της Λειψίας ανάμεσα στ’ άλλα τόνισε (25/9/1933):
«Είναι παραπέρα εντελώς σωστό ότι είμαι υπέρ της Π ρ ο λ ε τ α ρ ι α κ ή ς Ε π α ν ά σ τ α σ η ς και υπέρ της Δ ι χ τ α τ ο ρ ί α ς τ ο υ Π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά τ ο υ. Είμαι σταθερά πεπεισμένος, ότι αυτή είναι η μ ο ν α δ ι κ ή δ ι έ ξ ο δ ο ς και η σ ω τ η ρ ί α από την οικονομική κρίση και την πολεμική καταστροφή του καπιταλισμού. Κι' η πάλη για τη Δ ι χ τ α τ ο ρ ί α τ ο υ Π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά τ ο υ και τη ν ί κ η τ ο υ Κ ο μ μ ο υ ν ι σ μ ο ύ είναι δίχως αμφιβολία το π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν ο τ η ς ζ ω ή ς μ ο υ. Επιθυμώ να ζήσω τουλάχιστον ακόμα 20 χρόνια για τον Κομμουνισμό και έπειτα ήσυχα να πεθάνω. Α λ λ ά α κ ρ ι β ώ ς γ ι’ α υ τ ό ε ί μ α ι α π ο φ α σ ι σ τ ι κ ό ς α ν τ ί π α λ ο ς τ η ς μ ε θ ό δ ο υ τ η ς α τ ο μ ι κ ή ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ί α ς κ α ι τ η ς σ υ ν ω μ ο σ ί α ς. Και αυτό όχι για λόγους συναισθηματικούς και ουμανιστικούς. Σύμφωνα με τη λενινιστική μας Διδασκαλία και με τις αποφάσεις και την πειθαρχία της ΚΔ, που αποτελούν τον ανώτατο νόμο για μένα και για κάθε κομμουνιστή, είμαι εναντίον της ατομικής τρομοκρατίας και των πραξικοπηματικών ενεργειών από τη σκοπιά της ε π α ν α σ τ α τ ι κ ή ς σ κ ο π ι μ ό τ η τ α ς, για το συμφέρον της Προλεταριακής Επανάστασης και του ίδιου του Κομμουνισμού. Είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός του Σοβιετορώσικου Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το Κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γης και με επικεφαλής τον μεγάλο μας ηγέτη Σ τ ά λ ι ν οικοδομεί τόσο ηρωϊκά και με επιτυχία το Σοσιαλισμό»
Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ χρουστσο-μπρεζνιεφική λογοκρισία στις χώρες του παλινορθωμένου καπιταλισμού και εκείνη όλων των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών αντικομμουνιστικών κομμάτων, συμπεριλαβομένου και του «Κ»ΚΕ (΄56), έχει απαλείψει απ’ όλες τις μετά το ‘56 εκδόσεις τη φράση: «και με επικεφαλής το μεγάλο μας ηγέτη Σ τ ά λ ι ν».
Και αλλού στις 16 Δεκέμβρη 1933:
«Παραδέχομαι πως η γλώσσα μου είναι τραχιά και σκληρή, και αυτό γιατί τραχιά ήταν η ζωή μου κι επίσης σκληροί οι αγώνες μου. Όμως η γλώσσα αυτή είναι ανοιχτή και ειλικρινής. Συνηθίζω πάντα να λέω τα πράγματα με το σωστό τους όνομα. Δεν είμαι δικηγόρος που προσπαθεί εδώ, συμφωνα με το καθήκον του να υπερασπίσει τον πελάτη του.
Υπερασπίζω το ίδιο μου το πρόσωπο σαν κατηγορούμενος κομμουνιστής.
Υπερασπίζω την ίδια μου την κομμουνιστική και επαναστατική τιμή μου.
Υπερασπίζω τις ιδέες μου, τις κομμουνιστικές μου πεποιθήσεις.
Υπερασπίζω το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής μου.
Γι’ αυτό η κάθε φράση που λέγεται από μένα μπροστά το δικαστήριο, είναι κατά κάποιο τρόπο α ί μ α α π’ τ ο α ί μ α μ ο υ κ α ι σ ά ρ κ α α π’ τ η σ ά ρ κ α μ ο υ. Κάθε λέξη εκφράζει τη βαθύτατη αγανάχτησή μου εναντίον της άδικης κατηγορίας, ενάντια στο γεγονός πως ένα τέτοιο αντικομουνιστικό έγκλημα θέλουν να το καταλογίσουν σε βάρος των κομμουνιστών. Συχνά μου επιρρίπτουν την κατηγορία πως δεν παίρνω στα σοβαρά το ανώτατο γερμανικό Δικαστήριο. Αυτό είναι εντελώς ασύστολο.
Ε ί ν α ι α λ ή θ ε ι α π ω ς γ ι α μ έ ν α, σ α ν κ ο μ μ ο υ ν ι σ τ ή ς, α ν ώ τ α τ ο ς ν ό μ ο ς ε ί ν α ι τ ο Π ρ ό γ ρ α μ μ α τ η ς Κ ο μ μ ο υ ν ι σ τ ι κ ή ς Δ ι ε θ ν ο ύ ς κ α ι α ν ώ τ α τ ο Δ ι κ α σ τ ή ρ ι ο η Ε π ι τ ρ ο π ή Ε λ έ γ χ ο υ τ η ς Κ ο μ μ ο υ ν ι σ τ ι κ ή ς Δ ι ε θ ν ο ύ ς».
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013
Γ. Δημητρόφ: Ηγέτης της Γ' Διεθνούς, θεωρητικός της ένωσης ενάντια στον φασισμό και τον πόλεμο
Το 1935, ο Δημητρόφ έγινε γενικός γραμματέας της Κ.Δ. Οι εργασίες του VII Συνεδρίου της (1935) κυριαρχούνταν από την προσωπικότητά του.
Κάτου από τη δική του ώθηση, το Συνέδριο ανάλυσε τη διεθνή κατάσταση και ξεχώρισε τα νέα βασικά χαρακτηριστικά της: το τέλος της σχετικής σταθεροποίησης του καπιταλισμού και την ανάπτυξη μιας καινούργιας κρίσης που δημιουργεί τη βάση για το ανέβασμα των φασιστικών και μιλιταριστικών δυνάμεων, Ο Δημητρόφ ξεσκέπασε και φώτισε τις ταξικές ρίζες του φασισμού, και του έδωσε έναν ορισμό που παραμένει πια κλασσικός.
Η στρατηγική και η ταχτική του επαναστατικού κινήματος πρέπει να προσαρμοστούν. Χρειάζεται λιγότερη προπαγάνδα για το σοσιαλισμό, γενικά, και περισσότερος αγώνας για την αντιμετώπιση των τρομερών κινδύνων που απειλούν την ανθρωπότητα. Τα προβλήματα που μπαίνουν είναι: πόλεμος ή ειρήνη, δημοκρατία ή φασισμός;
Πρέπει λοιπόν να πραγματοποιήσουμε στροφή προς άμεσους στόχους και ο Δημητρόφ διεξήγαγε έναν επίμονο αγώνα ενάντια στους δογματικούς, που κλεισμένοι στο παρελθόν, αρνούνται την πραγματικότητα, ενάντια στους δημιουργούς αφαιρεμένων σχημάτων. Είναι οι διαιρέσεις που επιτρέψανε στο φασισμό να νικήσει σε μερικές χώρες, και έφτασε η ώρα της ένωσης.
«Είναι δύσκολο, έλεγε, να βρεθεί στη μεταπολεμική ιστορία μια άλλη στιγμή που τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των μικροαστών, των μικρών λαών, των εξαρτημένων και των αποικιακών, ή τα συμφέροντα της κουλτούρας και της επιστήμης, τα συμφέροντα της ειρήνης και της δημοκρατίας να συμφωνούν τόσο τέλεια για να γίνουν ένα σώμα που θα αντιταχθεί στο χειρότερο εχθρό της ανθρωπότητας, το φασισμό».
Ο Δημητρόφ υποστήριξε τις πρωτοβουλίες των Γάλλων κομμουνιστών για την πραγματοποίηση του ενιαίου μετώπου και του λαϊκού μετώπου. Από το βήμα του VII Συνεδρίου της Κ.Δ. τόνισε:
«η αξία του ΚΚΓ, έγκειται στο ότι κατανόησε κείνο που πρέπει να κάμει σήμερα, δεν άκουσε τους σεχταριστές που κατατρίβανε το Κόμμα και ζημιώνανε την πραγματοποίηση του ενιαίου μετώπου αγώνα ενάντια στο φασισμό...».
Και αγκαλιάζοντας τον Μορίς Τορέζ, επιβεβαίωνε με αυτή την χειρονομία την επιδοκιμασία του για την πείρα που αποχτήθηκε από τα θαρρετά ανοίγματα του ΚΚΓ στον αντιφασιστικό αγώνα.
Εκείνο που εντυπωσιάζει τον αναγνώστη των λόγων του Δημητρόφ στο πιο ψηλό σώμα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, είναι η σαφήνεια, η απλότητα, η πειστική δύναμη της επιχειρηματολογίας, έτσι που τον καταλαβαίνει το κάθε στέλεχος, ο κάθε εργαζόμενος.
Κατείχε στον πιο ψηλό βαθμό αυτή την τέχνη να μιλά σε μια γλώσσα κατανοητή στις πλατιές μάζες και θεωρούσε
«σαν ένα μπολσεβίκικο νόμο αυτό τον στοιχειώδη κανόνα: όταν μιλάς ή γράφεις, πρέπει πάντα να σκέφτεσαι το συνηθισμένο εργάτη που πρέπει να σε καταλάβει».
Οι λόγοι του στο VII Συνέδριο της Κ.Δ., βγήκανε σε μπροσούρες των 50 ή 100 σελ. στη Γαλλία, κυκλοφόρησαν πλατιά και παίξανε έναν ρόλο ανεχτίμητο στη συγκρότηση των κομμουνιστικών στελεχών και στην κινητοποίηση των αντιφασιστικών δυνάμεων.
Έτσι, ο Δημητρόφ υπήρξε ένας έξοχος παιδαγωγός των Κ.Κ., των εργαζόμενων μαζών του κόσμου ολόκληρου.
Στα χρόνια του τριάντα, κατάφορτα με απειλές πολέμου και φασισμού, επικεφαλής της Κ.Δ., ο Δημητρόφ αναδείχτηκε ο θεωρητικός του ενιαίου μετώπου και της ένωσης, ο στρατηγός της μαζικής δράσης του λαού.
Αναδείχτηκε άξιος διάδοχος του Λένιν.
ANDRE ΜΟΙΝΕ
Ένταση της ρευστότητας και της αστάθειας διαμορφώνεται στο κεντρικό επίπεδο του ντόπιου αστικού συστήματος
Ένταση της ρευστότητας και της αστάθειας διαμορφώνεται στο κεντρικό επίπεδο του ντόπιου αστικού συστήματος λίγο πριν την ανάληψη από την Ελλάδα της «προεδρίας» της ΕΕ για το επόμενο εξάμηνο. Η διαγραφή Πολύδωρα από την ΝΔ, που διαμορφώνει πλέον την «καθαρή» κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία οριακά, στους 153 βουλευτές, αποτυπώνει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Παράλληλα, οι εξελίξεις στον κυβερνητικό εταίρο του ΠΑΣΟΚ, όπως εκφράστηκαν και στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕ του, με ομάδα μελών του οργάνου να «αμφισβητούν» την συγκυβέρνηση, είναι χαρακτηριστική ενός γενικότερου κλίματος. Η πρόσφατη κατηγορηματική δήλωση Σαμαρά, με συνέντευξη του στην «Καθημερινή» που απέκλεισε τριπλές εκλογές στα τέλη της άνοιξης, αλλά και κάθε πιθανότητα σχηματισμού «άλλης» κυβέρνησης από την παρούσα βουλή, επιβεβαιώνει αυτό το κλίμα αστάθειας, ανησυχίας και ρευστότητας.
Βέβαια, τα γεγονότα ολόκληρου του μήνα που πέρασε (Δεκέμβρης) με την ψήφιση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού 2014 κ.λ.π. αλλά και τις ψευτο-διαπραγματεύσεις τόσο με το κλιμάκιο υπαλλήλων της Τρόϊκα, όσο και στις Βρυξέλλες στο Eurogroup, ξεκαθαρίζουν το ζήτημα σχετικά με την απόλυτη σταθερότητα της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού της, στην πιστή εφαρμογή και υλοποίηση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου για την χώρα μας, ενός σχεδίου που εξελίσσεται μεθοδικά και μεταφέρεται - ξεδιπλώνεται προς την επόμενη χρονιά του 2014.
Έτσι, επανέρχεται πιθανότατα το θέμα των πολιτικών και κοινοβουλευτικών εφεδρειών, για τις οποίες έχουν και στο παρελθόν γίνει αναφορές από τον Σαμαρά, προκειμένου να εξυπηρετηθούν - στο βαθμό που θα χρειαστεί - άμεσες ανάγκες στην κατεύθυνση της υλοποίησης του ιμπεριαλιστικού σχεδίου και των επιλογών που αυτό περιλαμβάνει, στην επόμενη περίοδο.
Ένα ακόμα στοιχείο αστάθειας και αντιφάσεων στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής λειτουργίας του ντόπιου πολιτικού - αστικού - μοναρχοφασιστικού πλέγματος αποτέλεσε και η νομοθετική ρύθμιση σχετικά με την μη κρατική χρηματοδότηση της ναζιφασιστικής εγκληματικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» που πέρασε από την βουλή με ευρεία πολιτική συναίνεση κυβέρνησης και «αντιπολίτευσης». Έτσι οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις και το ευρύτερο πολιτικό δυναμικό αφού «ξεπλύθηκαν» μέσω της ναζιστικής συμμορίας, νομιμοποίησαν, νομιμοποιούν και αναπαράγουν το αντιδραστικό - αντιλαϊκό, προκλητικό και σκανδαλώδες μέτρο της οικονομικής ενίσχυσης-χρηματοδότησης των κομμάτων τους από τα δημόσια - κρατικά ταμεία, με πακτωλούς εκατομμυρίων, ενώ ο εξαθλιωμένος λαός κρυώνει και πεινάει. Στο ζήτημα αυτό η δική μας ξεκάθαρη θέση είναι ότι κανένα - και κανενός είδους - δίλημμα δεν υπάρχει και δεν χωράει: άμεση κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης όλων ανεξαίρετα των κομμάτων -και- αυτονόητα της ναζιφασιστικής εγκληματικής «Χρυσαυγίτικης» συμμορίας, αυτή είναι η επιβεβλημένη θέση, αυτό είναι που απαιτεί μαζικά ο λαός.
Η επιστροφή του κλιμακίου υπαλλήλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων στα μέσα του Γενάρη θα επαναφέρει με ένταση τα βασικά προβλήματα της χώρας και του λαού, όπως έχουν συσσωρευτεί και όπως εξελίσσονται και μεταφέρονται στην νέα χρονιά. Όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η υλοποίηση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου θα κλιμακωθεί με ιδιαίτερη σκληρότητα, πως η πολιτική ευρείας συναίνεσης, η πολιτική εθνικής εξάρτησης - λαϊκής εξόντωσης θα συνεχιστεί με ταχείς ρυθμούς. Η λαϊκή εργατική αντίσταση αποτελεί τον μοναδικό ανασχετικό παράγοντα στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.
Η παραπέρα ανάπτυξη του λαϊκοδημοκρατικού εργατικού και επαναστατικού κινήματος στην χρονιά που έρχεται αποτελεί έναν ακόμα κρίσιμο παράγοντα.
Το 2014 θα είναι εξαρχής μια δύσκολη και κρίσιμη χρονιά. Όπως δηλώνουν κορυφαία στελέχη του υπουργείου οικονομικών, αλλά και σύμφωνα με τις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, το λεγόμενο «δημοσιονομικό κενό» θα αποτελέσει το βασικό όχημα και την γέφυρα για να περάσει η εφαρμογή του ιμπεριαλιστικού σχεδίου στον επόμενο χρόνο. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση παράγοντα του υπουργείου οικονομικών πως «κατά τις νέες διαπραγματεύσεις, η κυβέρνηση θα παρουσιάσει στην Τρόϊκα ισοδύναμα διαρθρωτικά μέτρα για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό». Οι ψευτο-διαπραγματεύσεις αυτές θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί έως το Eurogroup της 27ης Γενάρη, για να δοθεί στη συνέχεια η «έγκριση» για την εκταμίευση της δόσης των 4,9 δισ. ευρώ (το 1,8 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ) αφού τον Μάη πρέπει να εξοφληθούν ομόλογα ύψους 5,593 δισ. ευρώ στο πλαίσιο του φαύλου κύκλου της εξάρτησης..
Ο Χρουστσο-Μπρεζνιεφικός σοσιαλδημοκράτης Κουτσούμπας της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ και των τροτσκιστικών θεωριών περί «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας»(!) (= άρνηση, εξωραϊσμός και διαιώνηση της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ, άρνηση της λενινιστικής θεωρίας του ιμπεριαλισμού) παρακολουθεί αμέριμνος τα γεγονότα της «ιμπεριαλιστικής αναβάθμισης» της χώρας, όπως και τα μεγαλοαστικά κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κλπ.)… και στα ενδιάμεσα ασχολείται με απολύσεις δημοσιογράφων των κομματικών εντύπων, τις οποίες επικροτεί ασφαλώς και το «αγωνιστικό» ρεφορμιστικό ΠΑΜΕ… Αλλά και ο Χρουστσο-«ευρωκομμουνιστής» σοσιαλδημοκράτης Τσίπρας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην πρόσφατη συνάντηση του με τον Όλι Ρεν τοποθετεί τις «κόκκινες γραμμές» του αποκλειστικά στην φορολόγηση της πρώτης κατοικίας και στο νόμο για τα ακίνητα, αφήνοντας στο απυρόβλητο την συνολική πολιτική εθνικής εξάρτησης - λαϊκής εξόντωσης, την πείνα, τους άστεγους, την ανεργία, τις απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, την ψευτο - απασχόληση - ημιαπασχόληση των 213.900 ουσιαστικά ανέργων ανθρώπων με αμοιβή λιγότερη των 300 ευρώ - σύμφωνα με τα τωρινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στις πολυεθνικές και πολλά άλλα…
Με αυτά τα δεδομένα η χώρα και ο λαός μπαίνουν στο 2014.
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
Άπόσπασμα απ’ το χαιρετιστήριο λόγο του σ. Ν. Ζαχαριάδη στο ΧΙΧ συνέδριο του ΚΚ της Σοβ. Ένωσης
Το καθήκον μας είναι να αφομοιώσουμε δημιουργικά τη θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, τη διδασκαλία των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν και να οδηγήσουμε το λαό στη νίκη στην πάλη του για το ψωμί, τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία και την ειρήνη. Ξέρουμε ότι μπροστά μας στέκουν ακόμα μεγάλα εμπόδια και δυσκολίες. Όμως μαθαίνουμε από σας, τους μπολσεβίκους, να παλεύουμε ενάντια στις δυσκολίες και να τις ξεπερνάμε.
Η πάλη του λαού μας είναι κομμάτι της πάλης που κάνουν οι λαοί του κόσμου με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση για τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό. Εδώ βρίσκεται η εγγύηση και για τη δική μας νίκη.
(Άπόσπασμα απ’ το χαιρετιστήριο λόγο του σ. Ν. Ζαχαριάδη στο ΧΙΧ συνέδριο του ΚΚ της Σοβ. Ένωσης)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 22.11.1952
Επανακυκλοφορεί: “Το ζήτημα των εθνικοτήτων της Ισπανίας”
Η έκδοση αποτελεί ανατύπωση, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την πρώτη έκδοση, ωστόσο το ζήτημα το οποίο πραγματεύεται παραμένει επίκαιρο και στην πρώτη γραμμή των πολιτικών και ιδεολογικών ζητημάτων για τις εθνικότητες και τα έθνη της Ισπανίας.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο: "... μόνο στο πλαίσιο μιας Λαϊκής Δημοκρατίας μπορεί να επιλυθεί με επιτυχία, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των λαών, της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και όχι όπως υπαγορεύουν οι ελιγμοί της αστικής τάξης και της ολιγαρχίας.
Ακόμα 3 απολύσεις στο «Ριζοσπάστη» μέσα Δεκέμβρη
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το κύμα απολύσεων στο «Ριζοσπάστη» συνεχίζεται χωρίς σταματημό. Ακόμα 3 εργαζόμενοι απολύθηκαν στα μέσα Δεκέμβρη. Ο Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος, από το πολιτικό, η Ελένη Μαυρούλη από το Διεθνές τμήμα και ο Μπάμπης Λελούδας από τη διόρθωση.
Με την ευκαιρία ας υπενθυμιστούν οι δεκάδες απολύσεις εργαζομένων στην άλλη καπιταλιστική επιχείρηση του «Κ»ΚΕ, την «Τυποεκδοτική», κι ας γίνει αναφορά μόνο στις 20 απολύσεις που τότε σχολίασε, η «κοντινή» πολιτικο-ιδεολογικά προς την ηγεσία του «Κ»ΚΕ, βδομαδιάτικη εφημερίδα «ΠΡΙΝ»:
«Με προκλητικό τρόπο η γενική γραμματέα του ΚΚΕ επιβεβαιώνει στη ΝΕΤ τις απολύσεις 20 εργαζομένων στην κομματική επιχείρηση Τυποεκδοτική. Αφού παραδέχθηκε ότι πρόκειται για: «επιχείρηση που δρα μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής αγοράς», αναγνώρισε ότι κι αυτή «έχει όλες τις αντίστοιχες δυσκολίες». «Έχουμε μεγάλη συρρίκνωση των εργασιών μας», είπε και συνέχισε: «Σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου γίνονται απολύσεις».
Προφανώς το ΚΚΕ αποφάσισε να είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση, παρότι όπως μας θύμισε, στον Περισσό «παλεύουν κατά τον καπιταλισμού». Πόσο πιστευτή να γίνει η Αλέκα όταν αύριο θα περιοδεύσει σε εργοστάσια που απολύουν, καταγγέλλοντας την εργοδοσία;» («ΠΡΙΝ» 12/9/20210, σελ. 9).
Τα μυθεύματα της σοσιαλδημοκράτισσας Παπαρήγα περί «πάλης κατά των απολύσεων και του καπιταλισμού» – όταν το ίδιο το κόμμα της έχει απολύσει πολλές δεκάδες ως τώρα εργαζόμενους απ τις καπιταλιστικές του επιχειρήσεις – έχουν τόση αξιοπιστία όσο και ο ισχυρισμός-ΜΥΘΟΣ, ότι η σημερινή σοσιαλδημοκρατική-τροτσκιστική ομάδα των Παπαρήγα-Κουτσούμπα του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ έχει ως σκοπό το «σοσιαλισμό», όταν η ΔΙΚΗ της Χρουστσο-Μπρεζνιεφική αντεπαναστατική ιδεολογικο-πολιτική κατεύθυνση ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ εκείνη που, αρχές της δεκαετίας του ’50 μετά το θάνατο-δολοφονία του ΣΤΑΛΙΝ, ανέτρεψε-κατάργησε το Σοσιαλισμό και ΕΠΙΠΛΕΟΝ πρωτοστάτησε, οργάνωσε και καθοδήγησε τη σταδιακή παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της Αν. Ευρώπης ή αλλιώς: τότε γκρέμισε το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό και τώρα(!), αμετανόητη βέβαια στην ίδια κατεύθυνση, υπόσχεται στους αφελείς να τον «ξαναχτίσει», και «πολύ καλύτερο», και μάλιστα με την ίδια σοσιαλδημοκρατική Χρουστσοφική γραμμή και το ρεφορμιστικό Πρόγραμμα του 19ου Συνεδρίου που δεν οδηγεί σε ανατροπή του καπιταλισμού μα ούτε καν θίγει στο ελάχιστο τα θεμέλια αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος.
ΔΙΚΗ ΛΕΙΨΙΑΣ - 80 χρονια απ' την απελευθέρωση του Δημητρώφ
Ο Δημητρώφ στη δίκη της Λειψίας ανάμεσα στ’ άλλα τόνισε:
«είναι παραπέρα εντελώς σωστό ότι είμαι υπέρ της προλεταριακής επανάστασης και υπέρ της Διχτατορίας του Προλεταριάτου. Είμαι σταθερά πεισμένος, ότι αυτή είναι η μοναδική διέξοδος και η σωτηρία από την οικονομική κρίση και την πολεμική καταστροφή του καπιταλισμού. Κι' η πάλη για τη Διχτατορία του προλεταριάτου και τη νίκη του κομμουνισμού είναι δίχως αμφιβολία το περιεχόμενο της ζωής μου... Είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός του Σοβιετορώσικου κομμουνιστικού κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γης και με επικεφαλής τον μεγάλο μας ηγέτη ΣΤΑΛΙΝ οικοδομεί τόσο ηρωϊκά και με επιτυχία το σοσιαλισμό»
Η φασιστική χρουτσωφική λογοκρισία έχει απαλείψει απ’ όλες τις μετά το ‘56 εκδόσεις τη φράση: «και με επικεφαλής το μεγάλο μας ηγέτη Στάλιν».
Ανασύνταξη Αρ. Φύλ. 81 1-15 Μάρτη 2000
***
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
- ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΤΙΜΙΤΡΟΦ ΣΤΙΣ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013
ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 προσυπογράφει το παρακάτω κείμενο:
Οι δημοκρατικοί φορείς, οι οργανώσεις και τα κόμματα της αριστεράς στην Ελλάδα καταγγέλλουμε τις προκλητικές προσπάθειες του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, σε αγαστή συνεργασία με την Ελληνική κυβέρνηση, να απαιτήσει να του δοθούν στοιχεία και να ανακρίνει πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία που βρίσκονται φυλακισμένοι στις φυλακές Κορυδαλλού.
Η προσπάθεια ποινικοποίησης του πολιτικού φρονήματος και του δικαιώματος των λαών και των εργαζομένων να αντιστέκονται στον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και την καταπάτηση κάθε κοινωνικού, εργασιακού και δημοκρατικού δικαιώματος δεν θα περάσει.
Μόλις έξι μήνες μετά την απαγωγή του Μπουλούτ Γιαϊλά από τα Εξάρχεια από αυτοκίνητο που έφερε πινακίδες της ΕΛ.ΑΣ και την παράδοσή του στην Τουρκική αστυνομία από τις μυστικές υπηρεσίες Ελλάδας, Τουρκίας και ΗΠΑ, κι ενώ οι υποσχέσεις του Σαμαρά στον Ερντογάν την περασμένη άνοιξη ότι θα παραδώσει τους πολιτικούς πρόσφυγες δεν κατάφεραν να οδηγήσουν σε αποφάσεις έκδοσης προς την Τουρκία, έρχονται η ΗΠΑ να ενεργοποιήσουν –πρώτη φορά για πολιτική υπόθεση- το πρωτόκολο αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής που υπογράφηκε το 2000 επί υπουργείας Χρυσοχοΐδη. Οι ΗΠΑ, η ισχυρότερη ιμπεριαλιστική δύναμη, έχουν καταπατήσει και στο εσωτερικό τους κάθε έννοια δικαιώματος εφαρμόζοντας τη θανατική ποινή, νομιμοποιώντας τα βασανιστήρια και λειτουργώντας το κολαστήριο του Γκουντάναμο, όπου κρατούνται άνθρωποι σε συνθήκες που παραβιάζουν κάθε διεθνή συνθήκη, επ’ αόριστο, χωρίς καν να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το αίτημα των ΗΠΑ δεν συνοδευόταν από στοιχεία και ενδείξεις για τέλεση αξιόποινων πράξεων και οι ερωτήσεις που επιχείρησαν να θέσουν οι πράκτορες του FBI αφορούσαν αποκλειστικά το πολιτικό φρόνημα των κρατουμένων.
Απαιτούμε από τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Αθανασίου, να μην υποκύψει στις πιέσεις που του ασκήθηκαν στο πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ και είχαν ως αποτέλεσμα τις αποφάσεις έκδοσης των αγωνιστών Αχμετ Γιουκσέλ και Ερντογάν Τσακίρ, σε Γερμανία και Γαλλία. Αν μπορούν οι πράκτορες του FBI να υπόσχονται ως δέλεαρ για συνεργασία ότι είναι δυνατόν να σταματήσει η έκδοση, τότε σίγουρα μπορεί να την σταματήσει κι ο υπουργός.
Ο ελληνικός λαός, που έχει ήδη δείξει την αλληλεγγύη του στις απεργίες πείνας των Τούρκων αγωνιστών ενάντια στις εκδόσεις, δεν θα επιτρέψει στην κυβέρνηση, τις ΗΠΑ, την Τουρκία ή οποιονδήποτε άλλο να συνεχίσει τις διώξεις στους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία.
Να μην δοθούν στις ΗΠΑ στοιχεία (DNA, προσωπικά δεδομένα, καταθέσεις κ.α) πολιτικών προσφύγων.
Να σταματήσουν οι προσπάθειες ανάκρισης πολιτικών κρατουμένων από πράκτορες των ΗΠΑ ή κατ΄ εντολή τους.
Καμία έκδοση ή παράδοση αγωνιστή στην Τουρκία ή την ΕΕ!
Να εντοπιστούν και τιμωρηθούν οι ένοχοι της απαγωγής του Μπουλούτ Γιαϊλά.
Απέναντι στη συνεργασία ΜΙΤ-CIA-FBI-ΕΥΠ, οι λαοί αντιτάσσουν τη διεθνιστική αλληλεγγύη.
Ζήτω ο αγώνας των λαών σε Τουρκία και Ελλάδα!
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013
Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013
Andrey Vyshinsky: Ανακεφαλαίωση της υπόθεσης προδοσίας–Μέρος Γ’
Οι συμφωνίες του Τρότσκι με Ιάπωνες και Γερμανούς
Όπως διαπιστώθηκε σε προηγούμενες δίκες και τώρα επιβεβαιώνεται, ο Τρότσκι έκανε συμφωνίες με τις γερμανικές και ιαπωνικές μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών για να ενωθούν στον αγώνα τους εναντίον της ΕΣΣΔ. Σε εκτέλεση αυτής της συμφωνίας, οι συνωμότες - οι οποίοι κατείχαν υπεύθυνες θέσεις, ώστε να διαταραχθεί η κανονικότητα των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας - κανόνιζαν υπόγειες επαφές μεταξύ των τροτσκιστικών παράνομων οργανώσεων στην ΕΣΣΔ και των γερμανικών οργανώσεων κατασκοπείας και των πρακτόρων τους, προκειμένου να οργανώσουν την ήττα της ΕΣΣΔ και την προετοιμασία της ξένης επέμβασης με στόχο την απόσπαση της Ουκρανίας, των παραθαλάσσιων περιοχών, της Λευκορωσίας κ.α. από την ΕΣΣΔ. Το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» προετοίμαζε το διαχωρισμό των εθνικών Δημοκρατιών μέσω των αντεπαναστατικών αστικών-εθνικιστικών ομάδων των Grinko, Khodjaev και Ikranvov, Sharganovich, Goloded και Chervyakov. Το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» και οι ξένες μυστικές υπηρεσίες προσπάθησαν να διαχωρίσουν τις ενωμένες Δημοκρατίες με στόχο την αποδυνάμωση της ΕΣΣΔ και την αντικατάσταση της αδελφικής ενότητας των Δημοκρατιών με τη σκλαβιά του καπιταλισμού.
Αυτή η συμμορία των προδοτών χρησιμοποίησε μεθόδους όπως η δολιοφθορά, η εκτροπή, η κατασκοπεία και η τρομοκρατία. Οι Μπουχάριν, Ρίκοφ, Ικράμοφ οργάνωναν εξεγέρσεις των κουλάκων. Οι Τσερνόφ, Γκρίνκο, Rosenholtz και Zelensky, έχοντας καταλάβει υπεύθυνες θέσεις, είχαν τεράστιες δυνατότητες για δολιοφθορές. Οι δολιοφθορείς είχαν ως στόχο την υπονόμευση της οικονομικής δύναμης της ΕΣΣΔ και την άμυνα της χώρας, να προξενήσουν ζημιές στην γεωργία και τις μεταφορές, προκειμένου να συμπέσουν οι συνέπειες αυτών των πράξεων με την στιγμή της επίθεσης στην ΕΣΣΔ και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την καταστροφή της σοβιετικής εξουσίας. Το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» δεν έμεινε μόνο στις προβοκάτσιες προκειμένου να διεγείρει τη δυσαρέσκεια του λαού. Ο Τσερνόφ, στρατολογημένος από τις Γερμανικές Μυστικές Υπηρεσίες, είχε οδηγίες να στερήσει στον Κόκκινο στρατό τα άλογα και να δηλητηριάσει και να μολύνει τα βοοειδή. 25.000 άλογα χάθηκαν μόνο στη Δυτική Σιβηρία. Ο Ρόσενχολτζ στην σύναψη συμβάσεων για την εξαγωγή του πετρελαίου, του χρυσού και του χυτοσιδήρου, προστάτευε τα συμφέροντα των Γερμανών και των Ιαπώνων και καθυστερούσε την εισαγωγή υλικών για τον σκοπό της άμυνας, σύμφωνα με τις εντολές των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Οι Ικράμοφ και Κοντιάεφ, παρεμπόδιζαν την καλλιέργεια του βαμβακιού ενώ ο Ζελένσκι, μέσω των πρακτόρων του, έβαζε καρφιά και γυαλί σε προϊόντα τροφίμων και προκαλούσε τεχνική έλλειψη τροφίμων. Οι Σαράγκοβιτς και Ιβάνοφ συμμετείχαν κι αυτοί σε ενέργειες δολιοφθοράς. Κοινός στόχος όλων αυτών των ενεργειών ήταν η προσπάθεια να στραγγαλίσουν την Σοσιαλιστική Επανάσταση με το οστεώδες χέρι του λιμού.
Τρομοκρατία ενάντια στους Σοβιετικούς ηγέτες
Η τρομοκρατία που στρέφονταν ενάντια στους ηγέτες του Κόμματος και της Κυβέρνησης ήταν μία από τις αγαπημένες μεθόδους της πάλης του μπλοκ. Ο Ρίκοφ δήλωσε ανοιχτά ότι, σύμφωνα με τις συνθήκες της παράνομης φύσης της συνωμοτικής οργάνωσης και της έλλειψης ερείσματος στις μάζες αλλά και της απουσίας άλλων μεθόδων, η τρομοκρατία παρέμενε η μόνη διέξοδος γι' αυτούς. Κάτω από τις οδηγίες του Τρότσκι, ολόκληρο το μπλοκ συστηματικά ασχολούνταν με τέτοιες δραστηριότητες, ο καθένας στον δικό του τομέα στη βάση ενός γενικού σχεδίου. Τώρα πλέον είναι αποδεδειγμένο ότι ο Κίροφ, δολοφονήθηκε σύμφωνα με απόφαση του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών». Αυτό επιβεβαιώθηκε από τον κατηγορούμενο Γιάγκοντα, ο οποίος είχε ενεργό ρόλο στην οργάνωση της δολοφονίας. Ο Γιάγκοντα κατέθεσε ότι οι Ρίκοφ και Μπουχάριν συμμετείχαν στην απόφαση να διαπραχθεί αυτή η δολοφονία. Οι Ρίκοφ και Μπουχάριν παραδέχτηκαν ότι το σχέδιό τους περιλάμβανε τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των ηγετών του Κόμματος και της κυβέρνησης.
Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι η δολοφονία των Menzhinsky, Kuibyshev, Γκόρκι και Peshkov πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του κέντρου αυτού του μπλοκ. Αυτό έγινε άμεσα δεκτό από τους κατηγορούμενους οι οποίοι πήραν ενεργό μέρος σε αυτές τις αχρείες πράξεις. Μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, τρείς εξέχουσες προσωπικότητες τους Σοβιετικού κράτους μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος ρώσος συγγραφέας, Γκόρκι, βρήκαν το θάνατο.
Κάθε γραμμή που γράφτηκε από τον Γκόρκι εμφυσούσε τον ενθουσιασμό της επαναστατικής δράσης. Δεν ήταν τυχαίο ότι σε όλη του την ζωή ο συγγραφέας ήταν συνδεδεμένος με τους ηγέτες της Σοσιαλιστικής Επανάστασης, τους Λένιν-Στάλιν, οι οποίοι ήταν οι καλύτεροι φίλοι του. Οι εγκληματίες του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» έσβησαν ένα από τα πιο λαμπρά και όμορφα φώτα ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Η δολοφονία του Γκόρκι
Τώρα όλα έχουν αποκαλυφθεί, όχι μόνο τα κίνητρα για τη δολοφονία αλλά και οι δολοφόνοι. Η εντολή για την εξόντωση του Γκόρκι, ήρθε στην ΕΣΣΔ από τον αρχηγό των δολοφόνων, τον Τρότσκι, μέσω του Bessonov και παραδόθηκε στο μπλοκ, το οποίο υιοθέτησε την απόφαση για τη δολοφονία.
Στη δίκη έχει αποδειχτεί αδιαμφισβήτητα ότι οι Ρίκοφ και Μπουχάριν ήξεραν γι' αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες, γι' αυτά τα τερατώδη εγκλήματα. Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε ότι ήδη ως το τέλος του 1935 μίλησε με τον Γιενουκίτζε για το γεγονός ότι ο Γκόρκι ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Στάλιν και οι τροτσκιστές και ο ζηνοβιεφικοί ανησυχούσαν για την τεράστια επιρροή του Γκόρκι στην κοινή γνώμη. Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε ότι οι συνωμότες επέμεναν για το τέλος της πολιτικής δραστηριότητας του Γκόρκι και παραδέχτηκε επίσης ότι είχαν εξετάσει το ενδεχόμενο χρήσης βίας εναντίον του. Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε επίσης ότι ο ίδιος και ο Γιενουκίτζε είχαν συζητήσει για τη δολοφονία του Γκόρκι.
Ο Μπουχάριν ο οποίος μίλησε με υπεκφυγές στη δίκη αναγκάστηκε να το παραδεχτεί. Το 1935, είχε παρόμοια συζήτηση με τον Τόμσκι για μία «εχθρική ενέργεια», όπως την χαρακτήρισε ο Μπουχάριν, η οποία ετοιμαζόταν σε βάρος του Γκόρκι.
Έχει αξία να αναφερθούν οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν για να πραγματοποιηθούν οι δολοφονίες. Αυτές συνίστατο σε σταδιακή θανάτωση μέσω ειδικών φαρμάκων και τη χρήση της ειδικών γνώσεων των δολοφόνων. Η ιστορία και τα χρονικά των ποινικών δολοφονιών στις τελευταίες δεκαετίες δείχνει ότι η δηλητηρίαση με την συνδρομή των επαγγελματιών δολοφόνων έχει εξαφανιστεί. Οι δηλητηριαστές έχουν πλέον αντικατασταθεί από εγκληματίες γιατρούς. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Γιάγκοντα επέλεξε τέτοια μέθοδο θανάτωσης για να δολοφονήσει τους καλύτερους άνδρες της χώρας. Πήρε υπόψη του το ιατρικό ιστορικό και σχεδίασε την δηλητηρίαση έτσι ώστε η δολοφονία να εμφανιστεί ως φυσικός θάνατος από ασθένεια.
Είναι γνωστό ότι ο Πάπας Κλήμης ο Β' σκοτώθηκε από τον καπνό ενός δηλητηριασμένου κεριού. Γνωρίζουμε την περίπτωση του Buturlin, ο οποίος σκοτώθηκε από τον Panchenko (σ.τ.μ. το 1911), ο οποίος έλεγχε στη Ρωσία την πώληση του «SERMIN-PEL». Κάτω από το πρόσχημα αυτού του φαρμάκου, ο Panchenko, εισήγαγε βακίλλους διφθερίτιδας σε έναν άρρωστο οργανισμό. Υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα αυτών των δολοφονιών που διαπράχθηκαν από διάφορα ανθρωπόμορφα τέρατα.
Τα τερατώδη εγκλήματα του Γιάγκοντα
Έτσι έγιναν οι δολοφονίες των Menzhinsky, Kuibyshev και Γκόρκι. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο υπήρξε επίσης προγραμματισμένη τρομοκρατική ενέργεια εναντίον του εξαιρετικού σταλινικού, Γιέζοφ. Ο Γιάγκοντα έδωσε οδηγίες για να κανονιστούν θέματα με τέτοιον τρόπο ώστε να εισπνεύσει ο Γιέζοφ δηλητήριο και σταδιακά να πεθάνει. Αυτό έγινε εις γνώση και την έγκριση του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών».
Τα ευρήματα της ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, η οποία συντάχτηκε από τους καλύτερους εκπροσώπους της σοβιετικής ιατρικής, μαρτυρούν ότι στις περιπτώσεις των Γκόρκι (σ.τ.μ το 1936), Kuibyshev (σ.τ.μ. το 1935), Menzhinsky (σ.τ.μ. το 1935) και Peshkov (σ.τ.μ πρόκειται για τον Μάξιμ Πέσκοφ, γιό του Μάξιμ Γκόρκι, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1934), οι εγκληματίες χρησιμοποίησαν μεθόδους για την επιτάχυνση των θανάτων τους.
Ο Γιάγκοντα, του οποίου καθήκον ήταν να εξασφαλίσει την ασφάλεια του κράτους, διέπραξε το απεχθέστερο των εγκλημάτων. Συγκάλυψε τον εαυτό του παίζοντας σε δυο ταμπλό. Αυτός ο προδότης μιμήθηκε τον Joseph Fouche. Αυτός ο εχθρός της σοβιετικής εξουσίας, ο έξαλλος προδότης, ο οποίος οργάνωσε ολόκληρη ομάδα γερμανών κατασκόπων και πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών, πρέπει να πεθάνει. Οι κατηγορούμενοι δεν συμμετέχουν στα εγκλήματα αυτά στον ίδιο βαθμό. Τα καθήκοντα, οι στόχοι και οι ποινικές δραστηριότητες ήταν γνωστές σε όλους, τις εγκρίνανε και τις υιοθετούσανε. Υπήρξε καταμερισμός της εργασίας μεταξύ των εγκληματιών. Τα εγκλήματα των κατηγορουμένων αποδεικνύονται από τις δικές τους μαρτυρίες, από τα στοιχεία των μαρτυριών, από τα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων μαρτύρων καθώς και τα υλικά στοιχεία. Όλες αυτές οι αποδείξεις είναι στη διάθεση του δικαστηρίου.
Μιλώντας συγκεκριμένα, οι ενέργειες του κάθε κατηγορουμένου είναι μέρος ενός ενιαίου σχεδίου της εγκληματικής δραστηριότητας, η οποία αντανακλάται στις ενέργειες όλων των άλλων και καλύπτονται από το Άρθρο 58-11 του ποινικού κώδικα. Αυτό δεν σημαίνει πώς πρέπει να επιφυλαχτεί η ίδια τιμωρία σε όλους τους κατηγορούμενους.
Η Ποινή του Ανώτατου Δικαστηρίου
Από το σύνολο των κατηγορουμένων, δύο, οι Ρακόφσκι και Bessonov, αν και συνδέονται με τα πιο ειδεχθή εγκλήματα κατά της Σοβιετικής εξουσίας ήταν ωστόσο απομονωμένοι από το κέντρο της πλεκτάνης. Τα εγκλήματά τους διαφέρουν από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους Ρίκοφ, Μπουχάριν, Γκρίνκο και άλλους. Ως εκ τούτου, οι Ρακόφσκι και Bessonov, αξίζουν μικρότερη τιμωρία, δηλαδή 25 χρόνια φυλάκιση. Για τους υπόλοιπους, η εισαγγελία απαιτεί την ανώτατη ποινή, τον τουφεκισμό.
Ολόκληρος ο Σοβιετικός λαός και όλοι οι τίμιοι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο είναι εν αναμονή της ποινής. Οι αποφάσεις σας, Σύντροφοι Δικαστές, αντηχούν ως καμπάνα καλώντας σε νέες νίκες. Το σύνολο της χώρας απαιτεί ένα πράγμα: πυροβολήστε την συνωμοσία των σκυλιών, συντρίψτε τις καταραμένες οχιές. Τα χρόνια θα περάσουν και οι τάφοι των προδοτών θα είναι κατάφυτοι με άγρια ζιζάνια και αγκάθια, ενώ οι φωτεινές ακτίνες του ήλιου μας θα λάμψουν πάνω από την Πατρίδα μας πιο έντονα από ποτέ. Μόλις καθαριστεί ο δρόμος από αυτή τη βρωμιά, οι λαοί μας θα βαδίσουν προς τα μπρος με επικεφαλής τον μεγάλο δάσκαλο μας και ηγέτη, τον Στάλιν. Θα βαδίσουν προς την κατεύθυνση του Κομμουνισμού.
---
Η απόφαση του δικαστηρίου για τους 21 κατηγορούμενους, η οποία ανακοινώθηκε από τον προεδρεύοντα Δικαστή Ούλριχ (Μάρτης 1938) ήταν ποινή θανάτου για τους: Μπουχάριν, Ρίκοφ, Γιάκοντα, Κρεστίνσκυ, Ρόζενχολτς, Ιβάνοφ, Γκερνόφ, Γκρίνκο, Ζελένσκυ, Καζάκοφ, Λέβιν, Khodzhayev, Ikramov, Sharangovich, Zubarev, Bulanov, Kruchkov και ποινή φυλάκισης για τους: Μαξίμοφ, Ρακόφσκυ, Πλέτνεφ και Μπεσσόνοφ.
Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ
«Οι εχθροί του λαού έχουν θέσει σαν κύριο καθήκον τους την ανατροπή του Σοβιετικού καθεστώτος, την παλινόρθωση του καπιταλισμού και της εξουσίας της μπουρζουαζίας στην ΕΣΣΔ, η οποία σε αυτή την περίπτωση θα μεταβάλλονταν σε συμπληρωματική βάση πρώτων υλών της Δύσης. Και ο Σοβιετικός λαός, οι Σοβιετικοί πολίτες σε άθλιους δούλους του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Σπουδαία θέση στα σχέδια των εχθρών του λαού κατείχαν: η υπονόμευση της οικονομικής και στρατιωτικής παντοδυναμίας της ΕΣΣΔ, η βοήθεια στους ξένους επεμβασίες στην υπόθεση της επίθεσης εναντίον της ΕΣΣΔ, στην προετοιμασία της στρατιωτικής ήττας της ΕΣΣΔ. Αυτοί οι σιχαμεροί και άθλιοι προδότες, αφού θα καταλάμβαναν την εξουσία και θα εγκαθιστούσαν βοναπαρτικό καθεστώς στη χώρα, στηριζόμενοι στα εξοπλισμένα απ’ αυτούς αντεπαναστατικά καθάρματα, στους ποινικούς εγκληματίες και στα ξεπεσμένα από την τάξη στοιχεία, σκόπευαν πρώτα απ’ όλα να καταργήσουν την σοσιαλιστική ιδιοκτησία, αφού θα πωλούσαν στα καπιταλιστικά στοιχεία της ατομικής ιδιοκτησίας τις σπουδαίες από οικονομική βάση οικονομικές μας επιχειρήσεις. Με την πρόφαση της δήθεν μη αποδοτικότητας να καταργήσουν τα σοβχόζ και τα κολχόζ. Να μεταδώσουν τα τρακτέρια και τα άλλες σύνθετες μηχανές της αγροτικής οικονομίας στους ιδιοκτήτες αγρότες, που τους ονόμαζαν φάρμερ, για την αναβίωση του καθεστώτος των κουλάκων στο χωριό. Να υποδουλώσουν τη χώρα με το να παίρνουν από τους καπιταλιστές του εξωτερικού δάνεια. Να εκχωρήσουν στα ιμπεριαλιστικά κράτη σπουδαίες βιομηχανικές επιχειρήσεις μας. Να παραδώσουν στην Ιαπωνία τα πετρέλαια της νήσου Σαχαλίνης, την Ουκρανία στους Γερμανούς. Οι εχθροί του λαού κατέτειναν με όλες τις δυνάμεις τους να υπονομεύσουν τη μαχητική ικανότητα των Ένοπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ.
»Η επανάσταση τότε μόνο τότε αξίζει κάτι, όταν τα καταφέρει και μπορεί να υπερασπίζεται, μας προειδοποιούσε επανειλημμένα ο Λένιν. Τα απόρθητα κάστρα παίρνονται πιο εύκολα από τα μέσα»
Αυτοί οι εχθροί ήταν τότε οι εξωμότες της Επανάστασης του μεγάλου Οχτώβρη του 1917 τροτσκιστές και ζηνοβιεφομπουχαρινικοί πεμπτοφαλαγγίτες στα 1936-1938, οι οποίοι δίκαια καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών σαν προδότες της πατρίδας, της μεγάλης και κραταιάς ΕΣΣΔ, αφού οι ίδιοι ομολόγησαν την ενοχή τους μπροστά στο Σοβιετικό Δικαστήριο, όπου τηρήθηκαν άψογα όλοι οι Σοβιετικοί και διεθνείς νομικοί κανόνες με την παρουσία πολλών διακεκριμένων νομικών του καπιταλιστικού κόσμου, ότι σκόπευαν να ανατρέψουν την Σοβιετική Κυβέρνηση μάλιστα την περίοδο, που οι σιδηρόφρακτες στρατιές του Χίτλερ ετοιμαζότανε να επιταθούν εναντίον της ΕΣΣΔ.
Η βαρυσήμαντη αυτή ομιλία του Στάλιν έγινε ακριβώς 25 περίπου ημέρες πριν την εξαπόλυση του τρομερού πολέμου της φασιστικής Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ στις 22 Ιουνίου του 1941.
Κατόπι μετά την δολοφονία του Στάλιν το 1953 οι «σιχαμεροί και άθλιοι προδότες», ομοϊδεάτες των προαναφερόμενων εχθρών του Σοβιετικού λαού Χρουστσόφ Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ, Γέλτσιν, μαζί με όλο το ρεβιζιονιστικό αντεπαναστατικό σκυλολόι τους, με την άμεση βοήθεια και στήριξη των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών τίναξαν στον αέρα τη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες στην Ευρώπη στα 1989-1991. Και δυστυχώς συνέβησαν όλα εκείνα τα δεινά, οι συμφορές και πάνω απ’ όλα η καπιταλιστική υποδούλωση των λαών της ΕΣΣΔ , τα οποία μπόρεσε να αποσοβήσει ο ηρωικός Σοβιετικός λαός λεβέντικα και παλικαρίσια, συσπειρωμένος γερά γύρω από το Μπολσεβίκικο Κόμμα με τον καταξιωμένο μεγαλοφυή αρχηγό του επαναστάτη – λενινιστή Ι.Β. Στάλιν, τιμωρώντας τους εσωτερικούς εχθρούς του και συντρίβοντας ολοσχερώς τις χιτλεροφασιστικές ορδές. Η οπορτουνιστική αντεπαναστατική χρουστσοφική ηγεσία του «Κ» ΚΕ Φλωράκη – Παπαρήγα στήριξαν μέχρι το τέλος τους νέους προδότες και καταστροφείς της ΕΣΣΔ (Δ.Π.).
Ι.Β. Στάλιν. Από την ομιλία του στην ευρεία Συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΠΚΚ (Μπ.), τέλος Μάη του 1941.
(Ι.Β. Στάλιν. Άπαντα, τομ. 15 (δεν εκδόθηκε ακόμα στη χώρας μας), σελ. 33-34 (στα ρώσικα)).
Εφημερίδα Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 100 15-31 Δεκέμβρη 2000
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» 2013
Η εφημερίδα «Ανασύνταξη» του 2013 (φ.382-393) προστέθηκε στο DVD με την ψηφιοποιημένη έκδοση της εφημερίδας. Τα ψηφιοποιημένα αρχεία είναι διαθέσιμα σε κάθε αγωνιστή, σε κάθε αναγνώστη και μελετητή του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας της περιόδου αυτής.
Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί όλα τα φύλλα της «Ανασύνταξης»(1996-2013) είναι διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή σε DVD. Τα φύλλα του 2013 είναι διαθέσιμα και on-line.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
- ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
- ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ
- ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ»ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2009-2010
- Ψηφιακές εκδόσεις της Κίνησή μας
- Όλα τα φύλλα της “Επανάστασης” διαθέσιμα σε dvd
- ΒΙΒΛΙΑ-ΜΠΡΟΣΟΥΡΕΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013
Γερμανία: Πραγματοποιήθηκε το 28ο Συνέδριο του KPD
Στις 30 Νοέμβρη 2013 το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD), με το οποίο εδώ και 1,5 χρόνο συνεργαζόμαστε στην ταξική πάλη και συζητούμε τα βασικά ζητήματα του επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας, πραγματοποίησε το 28ο Συνέδριό του.
Στο Συνέδριο κυριάρχησε η άποψη της ενότητας όλων των επαναστατικών, προοδευτικών δυνάμεων που δηλώνουν πίστη στο μαρξισμό - λενινισμό. Επιπλέον, συζητήθηκαν τα τρέχοντα καθήκοντα στην ταξική πάλη και την ανάγκη για ένα ευρύ Αντιφασιστικό-Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο. Το Συνέδριο μας απέστειλε τους χαιρετισμούς τους οποίους δημοσιεύουμε. Επίσης δημοσιεύουμε τους δικούς μας χαιρετισμούς.
Arbeit Zukunft
***
Χαιρετιστήριο του 28ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας προς τον Οργάνωση για την Ανοικοδόμηση του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος της Γερμανίας / Arbeit Zukunft
Αγαπητοί σύντροφοι και συναγωνιστές,
οι αντιπρόσωποι του 28ου Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας στο Βερολίνο στέλνουμε τους εγκάρδιους αγωνιστικούς χαιρετισμούς στην υπόθεση του κοινού μας αγώνα ενάντια στην πολιτική του πολέμου και των κοινωνικών περικοπών, για ειρήνη και σοσιαλισμό.
Συσκεπτόμαστε στο Συνέδριο μας, πρωτ' από όλα, πως θα ισχυροποιήσουμε το κόμμα μας και θα σταθεροποιήσουμε τις γραμμές του, προκειμένου να προετοιμαστούμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις της ταξικής πάλης.
Ακόμα δεν έχει κοπάσει ο απόηχος από τις υποσχέσεις των κυρίαρχων κομμάτων και των πρωταγωνιστών στην προεκλογική εκστρατεία για τις 18ες Γερμανικές Εκλογές και ήδη η Ένωση των Επιχειρηματιών προφητεύει, δια στόματος Dieter Hundt, ο οποίο με την ιδιότητα του πρώην προέδρου των Γερμανικών Ενώσεων Επιχειρηματιών συμπεραίνει ότι «έρχονται νέα βάρη για η Γερμανία» εννοώντας με αυτό τα κατώτερα λαϊκά στρώματα τα οποία θα επιβαρυνθούν. Ταυτόχρονα, ο Πρόεδρο Gauck απαιτεί έναν «ισχυρότερο ρόλο της Γερμανίας στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων», που σημαίνει μια ισχυρότερη επιθετική πολιτική.
Αυτά τα κατευθυνόμενα στρατηγικά μέτρα στην κατεύθυνση του πολέμου και των κοινωνικών περικοπών, συμπεριλαμβανομένης και της αναξιοπρεπούς πολιτικής απέναντι στους ξένους καλλιεργούν το έδαφος για αυξανόμενες φασιστικές δραστηριότητες.
Μόνο ένα πλατύ Αντιφασιστικό-Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο με πυρήνα το ενωμένης μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα, μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία αυτή τη μοιραία εξέλιξη.
Σε αυτή τον αγώνα γνωρίζουμε ότι συνδεόμαστε στενά μαζί σας και επιθυμούμε μια κοινή επιτυχή προς τα μπρος πορεία.
30 Νοέμβρη 2013
Οι αντιπρόσωποι του 28ου Συνέδριου του KPD
***
Χαιρετισμός στο 28ο Συνέδριο του KPD
Αγαπητοί σύντροφοι/φες και συναγωνιστές/ριες,
Χαιρόμαστε ότι το 28ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας έθεσε το ζήτημα της επείγουσας αναγκαίας όλων των προοδευτικών και επαναστατικών δυνάμεων που πρεσβεύουν πίστη στο μαρξισμό - λενινισμό. Επίσης, έχουμε κι εμείς όπως κι εσείς την πεποίθηση, ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με πυξίδα τη σύγχρονη ταξικής πάλη, αυτή την περίοδο ενάντια στην αντι - κοινωνική και φιλοπόλεμη πολιτική του Μεγάλου Συνασπισμού και των υποστηρικτών των μεγάλων επιχειρήσεων.
Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία σε αυτό τον κοινό αγώνα!
Ζήτω η επαναστατική ενότητα!
Ζήτω ο μαρξισμός - λενινισμός!
Οργάνωση για την Ανοικοδόμηση του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος της Γερμανίας / Arbeit Zukunft
Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013
Andrey Vyshinsky: Ανακεφαλαίωση της υπόθεσης προδοσίας–Μέρος Β’
Η συνωμοσία του Μπουχάριν εναντίον του Λένιν
Ο Μπουχάριν, ο οποίος εξύφαινε σχέδιο συνωμοσίας εναντίον του Λένιν ως επικεφαλή του Σοβιετικού Κράτους από το 1918, θα μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη από αυτή που έχει τώρα, σε αυτό το ατιμωτικό εδώλιο, αναμένοντας τη συντριπτική ετυμηγορία του Σοβιετικού λαού ο οποίος τώρα καταριέται το μισητό όνομά του; Θα μπορούσε ο Μπουχάριν, ο οποίος ξεκίνησε το 1928 με την κομπογιαννίτικη «θεωρία» της ειρηνικής συνεργασίας με τους κουλάκους στο σοσιαλισμό, οι οποίοι, κατά την διάρκεια αυτών των δέκα χρόνων διεξάγουν έναν υπόγειο αγώνα εναντίον του Κόμματος και εναντίον του σοβιετικού λαού, να τελειώσει την πολιτική του καριέρα διαφορετικά από ότι κάνει τώρα;
Η συγγένεια των θέσεων των Τροτσκιστών και των Δεξιών, η σταθερή σύγκλιση του ενός προς τον άλλο, η συνεχής τους αναζήτηση για μπλοκ, καθώς και η ύπαρξη αυτών των μπλοκ στα διάφορα στάδια της πάλης τους ενάντια στο Κόμμα και το Σοβιετικό Κράτος, μπορούν να εξηγηθούν σε πρώτο επίπεδο από την κοινή κοινωνική βάση των Τροτσκιστών και των Δεξιών.
Τόσο οι Τροτσκιστές όσο και οι Δεξιοί αντανακλούν την πίεση των καπιταλιστικών στοιχείων, τα οποία αντιστέκονται στις επιτυχίες του Σοσιαλισμού και δεν έχουν πρόθεση να φύγουν από την ιστορική αρένα ήσυχα και ειρηνικά. Και οι δύο ενεργούν υπό τις εντολές των ίδιων καθοδηγητών, των Γενικών Επιτελείων και των Μυστικών Υπηρεσιών ξένων χωρών εχθρικών προς την ΕΣΣΔ. Οι Τροτσκιστές και οι Δεξιοί για χρόνια έγιναν εκτελεστές της αστικής αντεπανάστασης. Και οι δύο, Τροτσκιστές και Δεξιοί, ασχολούνται με το ίδιο έργο της μαύρης προδοσίας.
Πριν από την Επανάσταση, το 1909, ο Μπουχάριν διεξήγαγε αγώνα εναντίον του Λένιν σχετικά με τα θεμελιώδη ζητήματα της τακτικής του Κόμματος. Στα χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο Μπουχάριν έθεσε τον εαυτό του εναντίον του συνθήματος του Λένιν για εμφύλιο πόλεμο και τάχθηκε υπέρ της ενότητας με τους Τροτσκιστές.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Μπουχάριν ανέπτυξε αναρχικές απόψεις σχετικά με το ζήτημα του κράτους, ο ίδιος αποκήρυξε τη Δικτατορία του Προλεταριάτου και δημοσίευσε διατριβή απορρίπτοντας την αρχή της Αυτοδιάθεσης των εθνών. Όπως όλοι οι Τροτσκιστές, ο Μπουχάριν αρνείται τη δυνατότητα της νίκης του Σοσιαλισμού σε μία χώρα. Διεξήγαγε αγώνα εναντίον της θέσης αυτής, στην τροτσκιστική εφημερίδα Novy Mir (Νέος Κόσμος) στην οποία είχε τη σύνταξη από κοινού με τον Τρότσκι. Στο 6ο Συνέδριο του Κόμματος στα 1917, μίλησε κατά της γραμμής των Λένιν και Στάλιν, και ανέπτυξε την ίδια τροτσκιστική θεωρία του αδύνατου της νίκης του Σοσιαλισμού στη Ρωσία. Το 1918 ως αρχηγός των «Αριστερών Κομμουνιστών» ο Μπουχάριν στράφηκε στην τρομοκρατία εναντίον του Λένιν. Το 1919, στο 8ο συνέδριο του Κόμματος, διεξήγαγε πάλη ενάντια στον Λένιν σε θεμελιώδη ζητήματα του προγράμματος του Μπολσεβίκικου Κόμματος. Το 1921, μαζί με τον Τρότσκι, ο Μπουχάριν εξαπέλυσε έναν αγώνα εναντίον του κόμματος για τα ζητήματα του ρόλου και των καθηκόντων των συνδικάτων. Το 1922, ο Μπουχάριν, προσπάθησε να διαταράξει το μονοπώλιο του εξωτερικού εμπορίου και εμφανίστηκε ως υπερασπιστής των κερδοσκόπων, της μικροαστικής τάξης και των κουλάκων. Το 1923-1924, ο Μπουχάριν συνέστησε μπλοκ με τους Καμένεφ και Ζηνόβιεφ εναντίον του συντρόφου Στάλιν. Το 1928, ο Μπουχάριν ήταν ο ηγέτης της Δεξιάς Αντιπολίτευσης. Αργότερα, ενώ επίσημα αναγνώρισε τα λάθη του, στην πράξη ακολούθησε το δρόμο της αντίφασης και των ψεμάτων. Έφτιαξε μπλοκ με τους Τροτσκιστές, τους Μενσεβίκους και τους εσέρους (σοσιαλεπαναστάτες). Στο 17ο συνέδριο του Κόμματος απαίτησε μια ανελέητη συντριβή όλων των αντιπολιτεύσεων και κυρίως της Δεξιάς Αντιπολίτευσης ως της πιο επικίνδυνης. Και το έκανε αυτό την στιγμή που Δεξιοί και Τροτσκιστές διεξήγαγαν στην πραγματικότητα έναν αγώνα υπονόμευσης και κατασκοπείας, για την εκτροπή του Κόμματος και της χώρας.
Το ιστορικό της προδοσίας του Ρίκοφ
Οι άλλοι «ήρωες» δεν ήταν καλύτεροι από τον Μπουχάριν. Στο Σαράτοφ, πριν την ένταξη στους Μπολσεβίκους, ο Ρίκοφ ήταν μέλος των εσέρων (σοσιαλεπαναστατών) και των σοσιαλ-δημοκρατών. Από το 1909 έως το 1911, ο Ρίκοφ ήταν ημι-τροτσκιστής, ημι-λικβινταριστής. Κατά την Διάσκεψη του κόμματος τον Απρίλη του 1917, υποστήριξε μια συμμαχία με τους σοσιαλεπαναστάτες και τους μενσεβίκους. Τον Οκτώβριο 1917, ο Ρίκοφ από κοινού με τον Κάμενεφ και τον Ζηνόβιεφ μετατράπηκε σε λιποτάκτη. Τον Δεκέμβρη του 1917, δήλωσε ότι η σοβιετική εξουσία δεν ήταν σταθερή και πώς ο σοσιαλισμός δεν θα μπορούσε να κερδίσει στη Ρωσία. Το 1920, ο Ρίκοφ διαμόρφωσε μπλοκ με τους χειρότερους εχθρούς της Επανάστασης, τους Σαπρονοβίτες. (σ.τ.μ. οπορτουνιστική ομάδα με επικεφαλής των Σαπρόνοβ αποτελούμενη από τους Bubnov, Boguslavsky, Kamensky, Maximovsky, Osinsky, Rafail, Sapronov κ.α.) Αργότερα ο Ρίκοφ ήρθε σε αντίθεση με το λενινιστικό σχέδιο για την ηλεκτροδότηση της χώρας. Το 1928 ήταν ο ηγέτης της Δεξιάς Αντιπολίτευσης και στη συνέχεια εντάχθηκε σε περισσότερα μπλοκ, κέντρα και προδοτικές ομάδες.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες να αποφύγει και να παρακάμψει την ευθύνη γι’ αυτό το τερατώδες έγκλημα, ο Μπουχάριν έχει πλήρως καταδικαστεί για την προσπάθεια διατάραξης της ειρήνης του Μπρεστ-Λίτοφσκ, να συλλάβει και να δολοφονήσει τους αρχηγούς του κόμματος και της κυβέρνησης, Λένιν, Στάλιν και Σβερντόλφ και να ανατρέψει τη σοβιετική εξουσία από κοινού με τον Τρότσκι, τους «Αριστερούς» και Δεξιούς εσέρους (σοσιαλεπαναστάτες). Ο Μπουχάριν, μαζί με τους υποστηρικτές του έκανε τα πάντα για να διαταράξει την ειρήνη του Μπρεστ-Λίτοφσκ, με πλήρη συνείδηση πώς εκείνες τις μέρες το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη Σοβιετική εξουσία και το Σοβιετικό λαό.
Με τις προκλητικές τους ομιλίες και συνθήματα, οι μπουχαρινικοί και οι τροτσκιστές προσπάθησαν να οδηγήσουν το Κόμμα στην παραπλάνηση από το λενινιστικό δρόμο. Ήταν μόνο για καμουφλάζ το ότι ονομάστηκαν «Αριστεροί» κομμουνιστές. Στην πραγματικότητα, όπως αποδεικνύεται αναντίρρητα από την προκαταρκτική έρευνα και τις μαρτυρίες στο δικαστήριο, ζητούσαν τη βίαιη ανατροπή της Σοβιετικής εξουσίας, να δολοφονήσουν τον Λένιν, τον Στάλιν και το Σβερντόλφ και να σχηματίσουν νέα κυβέρνηση οι μπουχαρινικοί, οι τροτσκιστές και οι σοσιαλεπαναστάτες. Όλα αυτά είχαν αποδειχθεί και διαπιστωθεί.
Ο Μπουχάριν παραδέχεται την εμπλοκή του μπλοκ των «Αριστερών Κομμουνιστών», με τους τροτσκιστές, τους «αριστερούς», τους δεξιούς σοσιαλεπαναστάτες το 1918 και το σχέδιο για σύλληψη του Λένιν, του Στάλιν και του Σβερντόλφ, αλλά κάνει τα πάντα για να αρνηθεί το σχέδιο δολοφονίας των ηγετών μας. Αλλά αυτό μαρτυρείται-ομολογείται από τους Karelin, Yakovleva, Ossinsky και Mantsev, άνθρωποι, για τους οποίους η αποδοχή ενός τέτοιου επαίσχυντου και τρομερού γεγονότος, όπως ένα τερατώδες έγκλημα κατά της Πατρίδας, δεν ήταν πλεονέκτημα. Αυτοί οι άνθρωποι συμμετείχαν στο εν λόγω σχέδιο.
Ο Μπουχάριν παραδέχεται το σχέδιο δολοφονίας
Όταν στριμώχτηκε ο Μπουχάριν παραδέχτηκε το σχέδιο για τις συλλήψεις. Δεν αρνήθηκε ακόμη και αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η δολοφονία των ηγετών μας ήταν αποφασισμένη και σχεδιασμένη.
Ωστόσο, τα εγκλήματα του Μπουχάριν κατά της Πατρίδας και των σοβιετικών λαών, ωστόσο, δεν περιορίζεται σε αυτό το τρομερό έγκλημα. Η συμμετοχή σε ένα τέτοιο τερατώδες έγκλημα όπως η απόπειρα κατά της ζωής του Λένιν, από την Καπλάν, μια σοσιαλεπαναστάτρια-τρομοκράτη, στις 13 Αυγούστου 1918, έχει πλέον πλήρως αποκαλυφθεί. Ο Καρέλιν, πρώην ηγέτης των «Αριστερών» σοσιαλεπαναστατών κατέθεσε ότι «το ζήτημα της τρομοκρατικής ενέργειας εναντίον του Λένιν τέθηκε από τον Μπουχάριν κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου του 1918» και ότι το ζήτημα αυτό «έπαιξε ρόλο στην επισπευσμένη τρομοκρατική ενέργεια κατά του Λένιν που διαπράχθηκε από την Κεντρική Επιτροπή των Δεξιών σοσιαλεπαναστατών».
Ο μάρτυρας, Οσσίνσκι, μίλησε επίσης γι' αυτό στο Δικαστήριο.
Η υποκρισία και η δολιότητα του Μπουχάριν ξεπέρασε και τα κατώτερα πλάσματα που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία. Πόσες φορές ο Μπουχάριν ορκίστηκε στο όνομα του Λένιν για να παραπλανήσει και να προδώσει τον Λένιν και το Κόμμα; Πόσες φορές προσέφερε το φιλί του προδότη Ιούδα στον μεγάλο δάσκαλό του;
Η έρευνα του Δικαστηρίου τεκμηρίωσε με εξαντλητική πληρότητα, ότι το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών», ως πρακτόρων των υπηρεσιών πληροφοριών ορισμένων κρατών, εργάστηκε για να υπονομεύσει τη στρατιωτική δύναμη της ΕΣΣΔ, στόχευε στην ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας και την αποκατάσταση του καπιταλισμού και του κράτους της αστικής τάξης, τον διαμελισμό της ΕΣΣΔ, τον διαχωρισμό της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, των κεντρικών Ασιατικών δημοκρατιών, της Γεωργίας, της Αρμενίας, του Αζερμπαϊτζάν , των παραθαλάσσιων επαρχιών.
Ο Τρότσκι ηγήθηκε αυτού του μπλοκ και εργάστηκε σύμφωνα με τα σχέδια των γενικών επιτελείων Ιαπωνίας, Γερμανίας και Πολωνίας. Ο συνταγματάρχης Oberhaus με τον οποίο ήταν συνδεδεμένος ο Chernov, δήλωσε, «αν θέλετε να καταλάβετε την εξουσία δεν θα πρέπει να είστε σχολαστικοί με τις μεθόδους της πάλης».
Αυτή η συμβουλή βρήκε γόνιμο έδαφος. Ολόκληρος ο οργανισμός των Δεξιών τέθηκε στην υπηρεσία της Γερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Όπως παραδέχθηκε ο Ρίκοφ, το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» ήταν ένας οργανισμός συγκεκριμένων μυστικών υπηρεσιών συγκεκριμένων ξένων κρατών. Ο Sharangovich κατέθεσε ότι η εθνικοφασισιτική οργάνωση της Λευκορωσίας θα αποτελούσε την «Πέμπτη φάλαγγα» του πολωνικού γενικού επιτελείου σε περίπτωση επίθεσης εναντίον της ΕΣΣΔ.
Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε ότι γνώριζε για τις διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε ο Καρακάν με τους γερμανούς φασίστες το 1933. Επίσης, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» προετοίμαζε ένα σχέδιο επίθεσης στην ΕΣΣΔ από τον γερμανικό φασισμό.
Με τη λήψη δανείου 250.000 μάρκων από την General Seeckt, οι προδότες πίσω στα 1920-1921, κατέληξαν σε συμφωνία με το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο, με την κάλυψη του οποίου παρείχαν μυστικές πληροφορίες με αντάλλαγμα αυτά τα χρήματα.
Ο γερμανικός φασισμός, όμως, δεν χρειάζεται μόνο πληροφορίες για κατασκοπεία. Ο Χίτλερ έχει ανάγκη αποικίες και, αντί να διεξάγει πόλεμο με την Αμερική ή τη Βρετανία, ο ίδιος είναι έτοιμος να ικανοποιήσει τον εαυτό του με το έδαφος της ΕΣΣΔ. Όπως παραδέχτηκε ο Μπουχάριν, υπάλληλοι των Γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών που κατέχουν τα κλειδιά για τις πύλες των συνόρων μας, θέλουν να τα δώσουν στο Γερμανικό Φασισμό. Όλα τα χαρτιά των προδοτών είναι στο τραπέζι αλλά πρόκειται για σημαδεμένα χαρτιά.
Στο ξεκίνημα αυτής της ανάκρισης, ο Ρίκοφ κατέθεσε ότι οι εθνικοφασιστικές οργανώσεις των Λευκορώσων, οδήγησαν στην εξαγορά των Goloded, Chervyakov και Sharangovich και σχηματίζοντας τμήμα του μπλοκ, συντονίζοντας σημαντικές συναντήσεις με την πολωνική υπηρεσία πληροφοριών. Το γεγονός αυτό δείχνει με σαφή επάρκεια τη φύση των συνδέσεων. Είναι σαφές ότι οι πραγματικοί κυρίαρχοι του μπλοκ βρίσκονταν στις υπηρεσίες των ξένων κρατών.
Θα αναφέρω επίσης την μαρτυρία του κατηγορούμενου Ιβάνοφ, ο οποίος δήλωσε «ορισμένες φορές δεν ξέραμε ότι ενεργούσαμε για τις ξένες υπηρεσίες πληροφοριών». Σύμφωνα με τον Ιβάνοφ, ο Μπουχάριν τον συμβούλευσε να έρθει σε επαφή με την Βρετανική υπηρεσία πληροφοριών. Οι στενές συνδέσεις του μπλοκ με τις ξένες μυστικές υπηρεσίες ομολογήθηκαν από τον Ρακόφσκυ, ο οποίος ταυτόχρονα εξυπηρετούσε τις αγγλικές και ιαπωνικές υπηρεσίες πληροφοριών και ως εκ τούτου βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Ο Ρακόφσκυ κατέθεσε «Εμείς δεν ξέραμε πώς να συμπεριφερθούμε ώστε να μην προσβάλλουμε τη μια ή την άλλη πλευρά».
«Να Ανοίξουν τις Πύλες στον Εχθρό»
Το μπλοκ ετοιμαζόταν να ανοίξει τις πύλες στον εχθρό, όπως επιβεβαίωσε ο Ρίκοφ και αναγκάστηκε να παραδεχτεί ο Μπουχάριν. Το σχέδιό τους περιελάμβανε προετοιμασία μιας ένοπλης επίθεσης ενάντια στην ΕΣΣΔ. Ωστόσο, ο Μπουχάριν, προσπάθησε πολύ να ξεπεράσει τον εαυτό του στην ερμηνεία ορισμένων λέξεων και φράσεων. Είναι γεγονός ότι από κοινού με τους Ρίκοφ και Τόμσκι, προετοίμαζαν επίθεση από τους επιτιθέμενους στην ΕΣΣΔ με την υποστήριξη κρατών εχθρικών απέναντι στην ΕΣΣΔ και διαπραγματεύονταν την καταστροφή του Σοβιετικού κράτους, προκειμένου να αναλάβουν την εξουσία με μαύρη προδοσία και ήθελαν να μετατρέψουν την εξουσία αυτή σε εξουσία για τους φασίστες, τα πραγματικά αφεντικά τους. Οι συνωμότες έθεσαν ως στόχο το άνοιγμα των συνόρων και την εξασφάλιση της ήττας της ΕΣΣΔ. Όλες οι ενέργειες κατασκοπείας του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» και οι διασυνδέσεις με άτομα που συμμετέχουν στο μπλοκ αλλά και με το σύνολο των ξένων μυστικών υπηρεσιών ήταν δουλειά του Μπουχάριν και του Ρίκοφ. Αυτό αποδείχθηκε αναντίρρητα. Όλες οι κατασκοπευτικές εκθέσεις παραδόθηκαν στις ξένες μυστικές υπηρεσίες μέσω καναλιών και επαφών που βρίσκονταν στα χέρια των Μπουχάριν, Ρίκοφ και Γιάκοντα. Τέτοια ήταν η επαφή του Ρίκοφ μέσω του Νταν, μέσω του περιοδικού Socialistichesky Viestnik, μέσω των μενσεβίκων και των σοσιαλεπαναστατών και όλων των λευκοφρουρήτικων αποβρασμάτων, τα οποία, μαζί με τους Μπουχάριν, Ρίκοφ και Γιάκοντα και άλλων, ονειρεύονταν, όχι μόνο κάποιου είδους νέα κυβέρνηση, αλλά μια πραγματική επιστροφή στον καπιταλισμό, μια πραγματική κυριαρχία των φεουδαρχών και των καπιταλιστών.
Οι Κρεστίνσκι, Ρακόφσκι, Ιβάνοφ, Γκρίνκο, Γιάκοντα, Σαρανγκόβιτς και άλλοι πρωτεργάτες του μπλοκ, σε τακτική βάση παρείχαν μυστικές πληροφορίες σε ξένες μυστικές υπηρεσίες καθώς και στα γενικά επιτελεία ορισμένων ξένων χωρών σχετικά με την ΕΣΣΔ και τα πιο σημαντικά κρατικά μυστικά. Οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι το είχαν παραδεχτεί αυτό. Από το κατασκοπευτικό τους έργο, έχουν αποδειχτεί στοιχεία που προσκόμισαν στα αφεντικά αυτών των προδοτών και κατασκόπων. Οι Μπουχάριν και Ρίκοφ, προέβλεπαν το άνοιγμα των συνόρων στην περίπτωση επίθεσης των φασιστών επιδρομέων στο σοβιετικό μας έδαφος. Ο Μπουχάριν ήξερε καλά, κάτι που κατέθεσε στην ανάκριση, ότι ο τεράστιος πατριωτισμός των σοβιετικών ανθρώπων δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να διαπράξει προδοσία στο σπίτι του, ότι οι προδότες θα έπρεπε να την πληρώσουν με το κεφάλι τους. Δεν έλαβαν υπόψη τους τον πατριωτισμό αυτό. Δεν έλαβαν υπόψη τους πόσο βαθιά αγαπά ο λαός την Πατρίδα του. Ήθελαν να δώσουν την εντύπωση ότι το άνοιγμα των συνόρων ήταν διαβολικό σχέδιο κάποιου άλλου και ότι οι ίδιοι δεν είχαν σχέση με αυτό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)