Διακήρυξη των Ευρωπαϊκών Κομμάτων της ICMLPO

Να δυναμώσει η ταξική πάλη!

Η εργατική τάξη και οι λαοί πρέπει να πάρουν τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια! 

Στον καπιταλιστικο-ιμπεριαλιστικό κόσμο, επομένως και στην ΕΕ, εξαιτίας των καταστροφικών συνεπειών της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της όξυνσης όλων των κύριων αντιφάσεων αυτού του συστήματος, έγιναν σημαντικές αλλαγές μεταξύ των χωρών αλλά και μέσα στις χώρες.

Οι διαφορετικές προκλήσεις της άρχουσας τάξης και του συστήματός της παράγουν μια επιθετική και συγκεντρωτική πολιτική εναντίον της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαών.

Αυτή η πολιτική, με τις διαφορετικές πτυχές και τις μορφές της, οδηγεί την ΕΕ να γίνεται ολοένα και περισσότερο εκμεταλλευτική, πιο αντιδραστική, πιο πολεμοκάπηλη και εντείνει τη νεο-αποικιοκρατική λεηλασία, ειδικά στις αφρικανικές χώρες.

Για την ενότητα των εργατών και την αλληλεγγύη ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση!

Στην Ευρώπη, ενώ η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης αυξάνεται, τα εκατομμύρια των νέων, δεν έχουν μέλλον, εκτός από την ανασφάλεια και τη μετανάστευση. Εκατομμύρια άνθρωποι στερούνται κοινωνικών υπηρεσιών και ιδιαίτερα οι γυναίκες υφίστανται διακρίσεις. Η φτώχεια επηρεάζει τη θέση των πλατιών μαζών με ιδιαίτερη οξύτητα, ενώ ο πλούτος και η εξουσία μιας μειονότητας αυξάνονται ολοένα και περισσότερο.

Σ’ αυτή την κατάσταση των πολλών δυσκολιών, οι καπιταλιστές διεξάγουν μια ακραία επιθετική πολιτική εναντίον της εργατικής τάξης. Η επίθεση στα ζωτικά συμφέροντα και τα βασικά δικαιώματα των εργατών εκτυλίσσεται σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Τα σχέδια απόλυσης χιλιάδων εργαζομένων είναι μια σκληρή πραγματικότητα σε πολλά εργοστάσια και επιχειρήσεις. Υπάρχει αυξανόμενη πίεση στους εργαζόμενους να παράγουν περισσότερα για μικρότερες αμοιβές. Οι συλλογικές εθνικές διαπραγματεύσεις και οι κώδικες εργασίας δέχονται επίθεση. Τα αφεντικά θέλουν να επιβάλουν τι, πότε και πώς να διαπραγματευτούν με σκοπό να αυξήσουν την εκμετάλλευση και να επιδεινώσουν την κατάσταση των εργατών και να καταστρέψουν τις οργανώσεις τους. Και με την υποστήριξη των κυβερνήσεων είναι πρόθυμοι να παρατείνουν τις ώρες εργασίας και να μειώσουν όλο και περισσότερο τις συντάξεις.

Αυτή η επίθεση διεξάγεται με τη συνέργεια της οπορτουνιστικής και της "κίτρινης" συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Ενάντια σε αυτή την πολιτική, οι εργάτες και οι εργαζόμενες μάζες δεν σταμάτησαν ποτέ να αγωνίζονται, συμμετείχαν σε μια σκληρή σύγκρουση με το κράτος και αντιμετώπισαν την ταξική του βία. Το μεγάλο κίνημα κατά της μεταρρύθμισης της εργατικής νομοθεσίας στη Γαλλία, των ωρών εργασίας (Νόμος El Khomri), οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις που έγιναν σε διάφορες χώρες δείχνουν ότι οι εργάτες δεν αποδέχονται την εξάλειψη των δικαιωμάτων τους, αλλά ζητούν να σταματήσουν τα αντιδραστικά και αντιλαϊκά μέτρα και οι νόμοι, και τονίζουν ότι αυτή η αντίσταση πρέπει να αναπτυχθεί παντού.

Τώρα κινητοποιούνται ξανά για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους ενάντια στις επιθετικές καπιταλιστικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυβερνήσεων, που θέλουν να διαλύσουν τους χώρους εργασίας τους, τις κοινωνικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα, καθώς και τις προσπάθειες των αφεντικών που θέλουν να αποφύγουν νόμους και συλλογικές συμφωνίες που περιορίζουν τη βουλιμία των κερδών τους.

Οι εργάτες πιέζουν τους ηγέτες των οργανώσεών τους, αποκαλούν «προδότες!» εκείνους τους συνδικαλιστές ηγέτες που συνεργάζονται με το κεφάλαιο. Προσπαθούν να οργανωθούν σε πλατφόρμες με βάση την τάξη και να απαιτήσουν μια διαφορετική πολιτική, βασισμένη στην ταξική πάλη, και όχι στην ταξική συνεργασία. Απαιτούν την αποκατάσταση της ενότητας δράσης στον αγώνα κατά του καπιταλισμού και του κράτους του.

Υποστηρίζουμε τον αγώνα των εργατών και αγωνιζόμαστε μαζί τους να μεταφερθεί το βάρος της κρίσης στις πλάτες της κυρίαρχης τάξης, για την υπεράσπιση των ελευθεριών της εργατικής τάξης και των οργανώσεών της.

Λέμε να σταματήσουν οι  απολύσεις για κέρδη, απαιτούμε τη μείωση του ωραρίου εργασίας χωρίς μείωση μισθών, αύξηση των μισθών για χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας, αύξηση της σύνταξης και μείωση της ηλικίας συνταξιοδότησης. Ζητούμε την ίση αμοιβή για ίση εργασία για κάθε εργαζόμενο. Ζητούμε την ισότητα αμοιβής για άνδρες και γυναίκες εργαζόμενους. Απαιτούμε την ισότητα αμοιβής και τα ίδια δικαιώματα για τους ντόπιους και τους μετανάστες εργαζομένους!

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η οργάνωση ενός ισχυρού ενιαίου μετώπου της εργατικής τάξης ενάντια στην αστική πολιτική θα προσελκύσει ευρύτερα στρώματα των καταπιεσμένων εργατών που, λόγω της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της σοσιαλδημοκρατίας και της επιρροής της αντιδραστικής και εθνικιστικής πολιτικής, οδηγήθηκαν στο πλευρό της αντίδρασης σε μια σειρά καπιταλιστικέ χώρες.


"Ενωμένη Ευρώπη": Ευρώπη της αντίδρασης και της στρατιωτικοποίησης

Σε όλη την Ευρώπη τα αντιδραστικά και αντιδημοκρατικά μέτρα και τάσεις αυξάνονται. Εκδηλώνονται όχι μόνο στη διαρθρωτική συγκέντρωση της ΕΕ - όπως στην περίπτωση μιας σειράς κεντρικών χωρών της ευρωζώνης, που προσανατολίζονται προς μια πιο αποκλειστική και συγκεντρωτική συνεργασία - αλλά και στις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της εξουσίας των κυβερνήσεων και την αποδυνάμωση της λαϊκής κυριαρχίας, στη στρατιωτικοποίηση των κρατών και της κοινωνίας, και τελικά σε μέτρα και πολιτικές που πυροδοτούν και ενισχύουν εθνικιστικές, σοβινιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές τάσεις.

Η ηγεσία της ΕΕ και των ιμπεριαλιστικών κρατών προσπαθούν να επαναπροσανατολίσουν την εφαρμογή πιο επιθετικών και επεκτατικών πολιτικών σε μια περίοδο ταχείας αλλαγής των σχέσεων και των συνθηκών του παγκόσμιου καπιταλισμού (δηλ. αύξηση του προστατευτισμού, εμπορικές συγκρούσεις, πόλεμος τιμών και οικονομικές κυρώσεις).

Για να νομιμοποιήσουν αυτά τα βήματα, χειραγωγούν τους αυξανόμενους φόβους και τις ανησυχίες των ευρωπαϊκών λαών σχετικά με την πορεία των γεγονότων στον κόσμο.

Η προβολή μιας «Ευρώπης που θα πάρει τη μοίρα της στα χέρια της» θα επιφέρει τη νομιμοποίηση και την εφαρμογή πιο επιθετικών και παρεμβατικών πολιτικών, τη μετατροπή των έκτακτων μέτρων σε συνηθισμένα, την οικοδόμηση αστυνομικών κρατών. Οδηγούν σε αύξηση της ξενοφοβικής κινητοποίησης ενάντια στους πρόσφυγες και στο δυνάμωμα των φασιστικών κινημάτων.

Μια Ευρώπη στην οποία θα ενισχυθούν οι αντιδραστικές δυνάμεις θα συνεπάγεται την αντίληψη των εργατών και των εργαζόμενων της να θεωρούν τα ταξικά αδέλφια και αδελφές των άλλων χωρών ως αντιπάλους, οδηγώντας τους σε κατάσταση να μην δείχνουν καμία ανησυχία για την αποδυνάμωση της φιλίας και της αλληλεγγύης μεταξύ τους.

Ωστόσο, η αιματηρή ιστορία της Ευρώπης αποδεικνύει ότι αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδο, ειδικά για τους εργαζόμενους και τους λαούς. Σήμερα οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα και οι νέοι που βγαίνουν στους δρόμους ενάντια στους αντιδραστικούς νόμους, τους περιορισμούς των δικαιωμάτων, ενάντια στα ρατσιστικά και φασιστικά κόμματα και κινήματα, για την αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες, ενάντια στις πολεμικές δαπάνες, της G7, του ΝΑΤΟ και τη συγκρότηση του ευρωπαϊκού στρατού, δείχνουν την μόνη στάση που πρέπει να ληφθεί και να ενισχυθεί. Πρέπει επίσης να ενισχυθεί η αλληλεγγύη, η συνεργασία και ο συντονισμός, καθώς και η μαζική οργάνωσή τους.

Σταματήστε την πολεμική πολιτική! Έξω ΤΏΡΑ από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ!

Η ευρωπαϊκή μας ήπειρος, η οποία έχει ήδη υποστεί τις συνέπειες δύο παγκοσμίων πολέμων, η οποίοι ξεκίνησαν από επιθετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είναι τώρα μάρτυρας μιας τεράστιας στρατιωτικής συσσώρευσης για έναν νέο πόλεμο όπου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα. Από τη Σκανδιναβία και τη Βαλτική Θάλασσα έως τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα παρατηρούμε ότι οι προετοιμασίες για τον πόλεμο εντάθηκαν, ενώ νέα όπλα, πύραυλοι, μαχητικά αεροπλάνα και στρατεύματα που σταθμεύουν εκεί, προωθούνται κυρίως από το ΝΑΤΟ και τις χώρες μέλη του. Είναι ένα επιθετικό βήμα, που στρέφεται κατά της Ρωσίας. Αυτό είναι μέρος των παγκόσμιων προετοιμασιών πολέμου των τεσσάρων σημερινών βασικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων – των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ρωσίας και της Κίνας, ιδιαίτερα όμως του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ως του πιο επιθετικού και πιο επικίνδυνου.

Ενώ χιλιάδες διαμαρτυρήθηκαν στους δρόμους των Βρυξελλών και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις ενάντια στον Τραμπ και τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 25 Μαΐου, ο Ντόναλντ Τράμπ, η Άνγκελα Μέρκελ και οι άλλοι ηγέτες των κρατών μελών επιβεβαίωσαν ομόφωνα την απόφασή τους που έλαβαν στη Βαρσοβία για να εφαρμόσουν στην πράξη μία τεράστια αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ έως το 2025, σχεδόν διπλασιάζοντας τις πραγματικές εξοπλιστικές στρατιωτικές δαπάνες. Επέλεξαν το δρόμο του πολέμου, της επιθετικότητας και της στρατιωτικοποίησης προς όφελος των μεγάλων αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλιακών παραγωγών όπλων. Για τους εργάτες, τους νέους, τους συνταξιούχους και τις μελλοντικές γενιές, αυτό σημαίνει κοινωνικές περικοπές και μια νέα πίεση για μείωση μισθών, αύξηση των ωρών εργασίας την καταστροφή των απομεινάριων των κατακτήσεων των εργατικών και λαϊκών αγώνων καθώς και περισσότερη πίεση προς τη νεολαία για ένταξή της στο στρατό.

Οι σημερινοί και προγραμματισμένοι πόλεμοι σημαίνουν την καταστροφή και λεηλασία ολόκληρων εθνών και λαών άλλων ηπείρων, από την Αφρική και την Ασία έως τη Λατινική Αμερική.

Η δήλωση εναντίον της συνόδου κορυφής, η οποία υπογράφηκε από τα ευρωπαϊκά μέλη της Διεθνούς Διάσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων, με τίτλο "Ας ενωθούμε και να διαδηλώσουμε ενάντια στην πολιτική του πολέμου! Έξω τώρα από τις αντιλαϊκές και πολεμοκάπηλες συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ " που μοιράστηκε σε κάθε χώρα μας, είναι μια έκκληση για την ενότητα της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στον πόλεμο και τη στρατιωτικοποίηση.

Αυτός ο κοινός αγώνας και ένα ενωμένο μέτωπο είναι απαραίτητο για όλα τα έθνη και τους λαούς που αγαπούν την ειρήνη.

Λίγο μετά τη διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ, η Μέρκελ και ο Μακρόν, η νέα παράταξη του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσαν, ότι ένας «Ευρωπαϊκός Στρατός» βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ προβάλλεται ως παγκόσμια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, σε συνεργασία και ανταγωνισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τα μαρξιστικά-λενινιστικά Κόμματα και Οργανώσεις καλούν τους εργάτες και τους λαούς της Ευρώπης να σταματήσουν την επικίνδυνη στρατιωτική συσσώρευση, κατανοώντας ότι ο κύριος εχθρός των εργατών και των λαών είναι στο σπίτι τους, βρίσκεται στις χώρες τους: είναι η μπουρζουαζία!

Απευθύνουμε έκκληση να συνεχίσετε τον αγώνα για να σταματήσουν οι πόλεμοι και οι εξοπλισμοί, να αποσυρθούν όλα τα στρατεύματα από τους πολέμους ενάντια σε άλλα έθνη, να εγκαταλειφθούν οι φιλοπόλεμες συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και να διαλυθούν αυτά τα όργανα του ιμπεριαλισμού.


Η πραγματικότητα δείχνει: ο καπιταλισμός δεν είναι το μέλλον μας!
Ο καπιταλισμός είναι ένα ετοιμοθάνατο σύστημα, η γενική «κατάσταση της υγείας του» συνεχώς επιδεινώνεται, αν και, κατά καιρούς, φαίνεται να αναρρώνει.

Οι εργάτες, οι εργαζόμενες μάζες, οι νέοι, οι γυναίκες, οι καταπιεζόμενοι λαοί – δεν μπορούν να αντέξουν περισσότερο αυτό το βάρβαρο σύστημα, που φέρνει μόνο δυστυχία, ανεργία, ανασφάλεια και Αντίδραση και βαδίζει προς μια νέα περίοδο πολέμων.

Προκειμένου να ζήσουν, να έχουν μέλλον, να προχωρήσουν, πρέπει να ενωθούν, να αναπτύξουν διεθνή αλληλεγγύη, να επεκτείνουν τον αγώνα και μέσω μιας επιθετικής πολιτικής εναντίον του καπιταλιστικού συστήματος, με σκοπό μια επαναστατική ρήξη που είναι απαραίτητη για το άνοιγμα του δρόμου προς μια νέα κοινωνία.

Η νίκη της επανάστασης δεν εξαρτάται μόνο από τις αντικειμενικές συνθήκες που τη διευκολύνουν, αλλά και από τους εργάτες και τους λαούς που πραγματοποιούν αυτήν την επανάσταση. Η διεθνής κατάσταση μας προκαλεί να ενισχύσουμε τα υπάρχοντα Μαρξιστικά-Λενινιστικά Κόμματα και Οργανώσεις, να ενθαρρύνουμε την οικοδόμηση νέων κομμάτων του επαναστατικού προλεταριάτου, να αναπτύξουμε την ταξική συνείδηση, να οδηγήσουμε τον αγώνα της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών στην πρώτη γραμμή του μετώπου, να ενισχύσουμε τους διεθνείς δεσμούς και την αλληλεγγύη μας για να δημιουργηθεί μια επαναστατική διέξοδος απ’ την παρούσα εποχή. Αυτό είναι το κύριο καθήκον μας στο έτος της εκατονταετηρίδας της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης!

Γερμανία, Ιούνης 2017

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Δανίας (APK)
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF)
Οργάνωση για τη δημιουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών της Γερμανίας (Arbeit Zukunft)
Κίνηση για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ (1918-55)
Κομμουνιστική πλατφόρμα - για το Κομμουνιστικό Κόμμα του Προλεταριάτου της Ιταλίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) (PCE/ ML)
Κόμμα Εργασίας Τουρκίας (EMEP)

Διαβάστε Περισσότερα »

29η συνάντηση ανταρτών του ΔΣΕ στον Άγιο Νικόλαο Νάουσας

Από παλιότερη παρέμβαση της Κίνησης

Την Κυριακή 2 Ιούλη θα πραγματοποιηθεί στο Άγιο Νικόλαο Νάουσας η 29η Πανελλήνια Συνάντηση των ανταρτών του ΔΣΕ. 

Στη συνάντηση συμμετέχει και παρεμβαίνει η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη 435 (Ιούνης 2017)

- Διαδηλώνουμε όλοι μαζί ενάντια στην πολιτική του Πολέμου!
- Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ: Ραδιοφωνικός λόγος στις 3 του Ιούλη 1941
- ΣΧΟΛΙΟ 2ο – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Ανασύνταξη 435 (Ιούνης 2017) by Εφημερίδα Ανασύνταξη on Scribd

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη 435 (Ιούνης 2017)

- Διαδηλώνουμε όλοι μαζί ενάντια στην πολιτική του Πολέμου!
- Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ: Ραδιοφωνικός λόγος στις 3 του Ιούλη 1941
- ΣΧΟΛΙΟ 2ο – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΧΟΛΙΟ 2ο – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Το πρώτο «Σχόλιο– Καταγγελία» («ΑΝ», Νο 433, σελ.2, 1-39 Απρίλη 2017) περιορίστηκε μόνο να καταγγείλει, ότι ο περί «αποβρασμάτων»(!) χαρακτηρισμός όταν «χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει «Αντιφασίστες» γενικά, ακόμα και τους πιο νέους, που έχουν ελάχιστη ιστορική διαδρομή, μα πολύ περισσότερο όταν χρησιμοποιείται σε βάρος των χιλιάδων βετεράνων Αντιφασιστών των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ειδικότερα σε βετεράνους επαναστάτες κομμουνιστές Σταλινικούς-Ζαχαριαδικούς αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, που κουβαλάν στην πλάτη τους έναν 10χρονο ένοπλο αγώνα(1940-1949), τότε είναι ολοφάνερο ότι βρίσκεται κανείς μπροστά στα γνώριμα «παρδαλά κουτάβια»: προβοκάτορες χαφιέδες της Ασφάλειας σε διατεταγμένη υπηρεσία με ειδική αποστολή την υπονόμευση, διασυρμό, διαστρέβλωση, κατασυκοφάντηση και καταστροφή του μεγάλου επαναστατικού κύρους και της ισχυρής επαναστατικής ακτινοβολίας των επαναστατών κομμουνιστών Σταλινικών-Ζαχαριαδικών».

Απέφυγε σκόπιμα να κατονομάσει συγκεκριμένα το «χώρο» προέλευσης παρόλο που αυτός ήταν γνωστός, κι’ αυτό επειδή έπρεπε να υπάρχουν στα «χέρια μας» καταρχήν ορισμένες εξακριβωμένες πληροφορίες και προπαντός μια δεύτερη επιβεβαίωση που ευτυχώς δεν άργησε ναρθεί, αφού φρόντισαν οι ίδιοι να το πράξουν στην νέα αλητο-ασφαλίτικη γκεμπελίστικη συκοφαντική επίθεση – «απάντησή» τους (17/5/2017): επαναλαμβάνοντας σ’ αυτή, προφανώς εντελώς συνειδητά, και μάλιστα για δεύτερη φορά, τα ίδια γκεμπελίστικα χονδροειδή ψεύδη αλλά και τον αλητο-ασφαλίτικο χαρακτηρισμό περί «αποβρασμάτων»(!) σε βάρος των βετεράνων κομμουνιστών σταλινικών-ζαχαριαδικών, ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, εμπλουτισμένο επιπλέον με αλητο-κουτσαβάκικα χαζο-«νταηλίκια» παλιότερων εποχών («τρίβουμε στη μούρη», κλπ.), μα πρωτίστως σημαία φρασεολογίας και συμπεριφοράς των διαφόρων Ναζι-φασιστών «Κασιδιάρηδων» της δολοφονικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής», με την υπογραφή, για δεύτερη φορά: «’Έλληνες Σταλινικοί-Χοτζικοί» (!!!)

Και αυτή η νέα ασφαλίτικη γκεμπελίστικου χαρακτήρα συκοφαντική-λασπολογική επίθεση αλλά και η αλήτικη γλώσσα περί «αποβρασμάτων»(!) ως χαρακτηρισμός για τους βετεράνους κομμουνιστές σταλινικούς-ζαχαριαδικούς αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ δεν αποπνέει μόνο βαριά μπόχα καταγώγιων της Ασφάλειας αλλά επιπλέον αποτελεί ακραίας μορφής χυδαίου αντικομμουνισμού και συνάμα μια αλητήρια Ναζι-φασιστική «Χρυσαυγήτικη» συμπεριφορά και στάση. Μια άθλια συκοφαντική επίθεση κρυμμένη πίσω απ’ το κατάμαυρο πηχτό αλητο-ασφαλίτικο σκοτάδι της ανωνυμίας και των ψευδωνύμων. Το σκοτάδι της ανωνυμίας αποτελεί όμως διάτρητη «ασπίδα προστασίας» τους.

Επιπλέον ακάθεκτοι στο ρόλο των προβοκατόρων χαφιέδων της Ασφάλειας χαρακτηρίζουν με περισσό ασφαλίτικο θράσος τους βετεράνους κομμουνιστές «προδότες»(!), νομίζοντας αφελώς πως αυτές οι τρισάθλιες γκεμπελίστικες συκοφαντίες μπορούν να γίνουν πιστευτές. Αυτά τα άκαπνα βουτυρόπαιδα, γεννημένα και μεγαλωμένα στα μαλακά κρεβάτια και τα ζεστά σεντόνια της αντιδραστικής μπουρζουαζίας, μα πρωτίστως μεταμφιεσμένα σήμερα σε «κομμουνιστές»(και μάλιστα «Σταλινικούς-Χοτζικούς»!) και σε διατεταγμένη υπηρεσία με ειδική αποστολή (δηλ. με την παρακάτω «τριπλή αποστολή») τολμάνε και εκστομίζουν τέτοιες βαρύτατες ασφαλίτικες αθλιότητες-λάσπες σε βάρος των μπαρουτοκαπνισμένων βετεράνων κομμουνιστών σταλινικών-ζαχαριαδικών, ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ μ’ ένα 10χρονο ένοπλο αγώνα στην πλάτη τους, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, απελευθέρωσαν τη χώρα απ’ τους φασίστες κατακτητές, ενώ αγωνίζονται 10ετίες και συνεχίζουν και σήμερα των αγώνα κατά του ρεβιζιονισμού. Μάλιστα τους εγκαλούν με αλητο-ασφαλίτικο θράσος, πως ΤΑΧΑ οι ίδιοι οι αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ είναι εκείνοι που «καπηλεύονται»(!) τον ΔΙΚΟ τους ένοπλο 10χρονο αγώνα και όχι τα σημερινά άκαπνα νήπια, που τότε δεν είχαν γεννηθεί ακόμα (=συσσωρευμένη «ευφυέστατη» επαρχιώτικη χαζο- κουτοπονηριά χιλιετιών). Στην πραγματικότητα πρόκειται για αντικομμουνιστές «πολιτικούς» απατεωνίσκους ολκής δηλ. αντισταλινικούς-αντιχοτζικούς (όπως θα καταδειχθεί στο τέλος σε λίγες σειρές).

Μετά από αυτά, εμείς οι παλιοί ακόμα εν ζωή επαναστάτες κομμουνιστές σταλινικοί-ζαχαριαδικοί, αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ αλλά και οι νεότεροι σύντροφοί μας της σταλινικής-ζαχαριαδικής «ΚΙΝΗΣΗΣ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» ΔΕΝ έχουμε καμιά απολύτως αμφιβολία, ότι οι «Έλληνες Σταλινικοί-Χοτζικοί» είναι ένα ασφαλίτικο χαφιέδικο «μαγαζί»: μια προβοκατόρικη χαφιέδικη ασφαλίτικη σφηκοφωλιά που λειτουργεί ως Παράρτημα της ελληνικής Ασφάλειας – ανάλογη εκείνης (σ’ άλλες συνθήκες βέβαια) του αρχιχαφιέ Μανιαδάκη με τη διαβόητη «προσωρινή διοίκηση» και το νέο «κομμουνιστικό κόμμα» που ξεσκέπασε και κατήγγειλε ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, καταγγελία που οδήγησε σε αποτυχία την προσπάθεια του Μανιαδάκη – με τριπλή ΑΠΟΣΤΟΛΗ: πρώτο, την προώθηση της χαφιέδικης «επιχείρησης» κατασυκοφάντησης των επαναστατικών παραδόσεων των ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ σταλινικών-ζαχαριαδικών και της μαχητικής πάλης δεκαετιών κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού (και όλων των παραλλαγών του σύγχρονου ρεβιζιονισμού), αλλά και της σημερινής πάλης, δεύτερο, τον αποπροσανατολισμό και τη διάσπαση τόσο του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος όσο και του ευρύτερου αντιφασιστικού προς όφελος της τροτσκιστικής-χρουστσοφικής αντισταλινικής κατεύθυνσης, τρίτο, τη συλλογή πληροφοριών από τη δράση όχι μόνο των συντρόφων μας αλλά όλων των αντιφασιστικών Οργανώσεων, με ένα εντελώς πρόσφατο (δεν είναι το μόνο) χαρακτηριστικό χειροπιαστό κρούσμα χαφιέδικης δράσης.

Νεότεροι σύντροφοι μας πληροφόρησαν, ότι κάποιοι φερόμενοι ως ύποπτοι διασύνδεσης με την ασφαλίτικη χαφιέδικη σφηκοφωλιά «’Ελληνες Σταλινικοί-Χοτζικοί» (!), που χαρακτήρισαν, ως γνωστόν, την εκδήλωση της 7^ης Μάη στην πλατεία Συντάγματος προς τιμή της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών, «προκλητική φασιστική φιέστα» (17/5/2017) (γνωρίζοντας ότι η Ρωσική Πρεσβεία οργάνωσε ξεχωριστή εκδήλωση στις 9 Μάη) συμμετείχαν και παραβρέθηκαν σ’ αυτή τη «φασιστική»(!) κατ’ αυτούς εκδήλωση, και μάλιστα έμειναν ως το τέλος. Το ερώτημα που πλανάται είναι: για πιο λόγο άραγε; Προφανώς για να συγκεντρώσουν πληροφορίες ποιοί απ’ τους συντρόφους μας, αλλά και ποιοί άλλοι αντιφασίστες συμμετείχαν στην εκδήλωση για να τις παραδώσουν στην Ελληνική Ασφάλεια, αν όχι παραπέρα. Ή μήπως παραβρέθηκαν για να «περάσουν» την ώρα τους «ρεμβάζοντας», ικανοποιώντας συνάμα τη χαφιέδικη «περιέργειά» τους;

Εύλογα μπορεί να διερωτηθεί κανείς, γιατί δεν υπάρχει εκτενής αναφορά στις αντιμαρξιστικές πολιτικο-ιδεολογικές τους απόψεις: επειδή οι επαναστάτες μαρξιστές δηλ. σταλινικοί-ζαχαριαδικοί τηρούν απαρέγκλιτα, αυστηρά και με συνέπεια τη γνωστή σημαντική Αρχή: ΚΑΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΔΙΑΛΟΓΟΣ: ούτε με προβοκάτορες και χαφιέδες ασφαλίτες, ούτε με φασίστες και Ναζι-φασίστες, ούτε με άθλιους γκεμπελίσκους συκοφάντες-λασπολόγους – ΜΟΝΟ τους ξεσκεπάζουν και τους καταγγέλλουν (για σκεφθείτε να άνοιγε ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ «διάλογο» με τους χαφιέδες και τους ασφαλίτες).

Η χαφιέδικη ασφαλίτικη περίπτωση «Έλληνες Σταλινικοί-Χοτζικοί»(!) κλείνει με αυτή την καταγγελία για πληροφόρηση της αντιφασιστικής-κομμουνιστικής νεολαίας ώστε αυτή να μην «πέσει»-γίνει ανυποψίαστο θύμα τους, όπως συνέβηκε πολλές φορές στο παρελθόν σε διάφορες χώρες όπου οι Ασφάλειες και οι μυστικές Υπηρεσίες της αντιδραστικής αστικής τάξης πίσω από «ελκυστικές» ονομασίες σκάρωσαν ακόμα ολόκληρα κόμματα, όπως στην περίπτωση της ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ*(περίπτωση που επανήλθε πρόσφατα πάλι στη δημοσιότητα, βλέπε παρακάτω).

Τέλος, μια επιπλέον πληροφορία για την αντιφασιστική-κομμουνιστική νεολαία για την ιδεολογικο-πολιτική κατεύθυνση του ασφαλίτικου «μαγαζιού» «Έλληνες Σταλινικοί-Χοτζικοί» που συνδέεται με κάποια στα «χαρτιά» μα πρωτίστως αντιμαρξιστική τροτσκιστο-χρουστσοφική «Κομιντέρν»(!) που κάποιο απ’ τα ηγετικά της στελέχη, ωρυόμενος, γράφει σχιζοφρενικά: «Ζήτω η Κομιντέρν των Λένιν και Στάλιν! Κάτω η προδοσία του VII Συνεδρίου και του προδότη Dimitrov!», ενώ, κατά τ’ άλλα, τελειώνει-κλείνει το αντιμαρξιστικό τρισάθλιο «κήρυγμά» του προβοκατόρικα με απόσπασμα του συντρόφου ENVER HOXHA από το 8^ο Συνέδριο του ΚΕΑ.

Μα όταν κάποιος χαρακτηρίζει προδοσία το VII Συνέδριο (1935) και προδότη το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη GEORGI DIMITROV, τότε, κατά πρώτο, θεωρεί προφανώς προδοτική και την Γ΄ΚΔ αλλά και όλα τα ΚΚ (μαζί και το παλιό ΚΚΕ) των χωρών του κόσμου που τη συγκροτούσαν και συνάμα εκφράζει τις πασίγνωστες τροτσκιστικές, κλπ. απόψεις-θέσεις που βρέθηκαν, κατά τη διάρκεια το Β΄Παγκόσμιου αντιφασιστικού πολέμου, ΑΜΕΣΑ στην υπηρεσία του υπεραντιδραστικού ιμπεριαλιστικού επιθετικού φασιστικού στρατιωτικού Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ δηλ. ήταν (και είναι) απόψεις σαφέστατα φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΕΣ. Επιπλέον, κατά δεύτερο, θεωρεί, εμμέσως πλην σαφώς, προδότες και τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ που καθοδήγησε την Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή και τον ENVER HOXHA που εφάρμοσε και υπεράσπισε τη γραμμή του VII Συνεδρίου και θεωρούσε το GEORGI DIMITROV δάσκαλό του για τον οποίο ζητωκραύγαζε στη Σόφια: «Ζήτω ο μεγάλος ηγέτη σας Γκέργκι Δημητρώφ!» και σημείωνε γι’ αυτόν το μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη και ήρωα της Λειψίας σ’ εκείνη τη συνάντηση: «Δάκρυσαν τα μάτια μου από τη συγκίνηση που έφτασα αυτή τη μέρα να με στείλει εδώ το Κόμμα και ο λαός να συναντηθώ μ’ αυτόν το μεγάλο δάσκαλο της προλεταριακής επανάστασης και που, σαν πιστός μαθητής του, στο παράδειγμά του, από τα διδάγματα και τις συμβουλές του, έμαθα πώς να στέκομαι και να αγωνίζομαι ενάντια στους φασίστες καταχτητές, ενάντια στους εχθρούς του λαού και τους ταξικούς εχθρούς για την απελευθέρωση της πατρίδας μου, για την ίδρυση και σφυρηλάτηση του Κόμματός μου, για το σοσιαλισμό και το κομμουνισμό»( ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: ΟΙ ΤΙΤΟΪΚΟΙ, Ιστορικές σημειώσεις, σελ. 254, εκδ. «ΠΟΡΕΙΑ», ΑΘΗΝΑ 1983).

Το να επικαλείται-χρησιμοποιεί κανείς κάποιους ως επωνυμία κατεύθυνσης (ΣΤΑΛΙΝ-ΧΟΤΖΑ) και ταυτόχρονα να τους θεωρεί προδότες (DIMITROV-STALIN-HOXHA), αυτό αποτελεί ΜΟΝΑΔΙΚΗ ιστορική σχιζοφρενική «πρωτοτυπία» όλων των εποχών (δεν είναι γνωστό κανένα άλλο παράδειγμα-περίπτωση στην ως τώρα ιστορία της ανθρωπότητας).

Κλείνοντας, ας επαναληφθεί απ το προηγούμενο σχόλιο: «Ο ασφαλίτικος βόρβορος ΔΕΝ μπορεί να πλήξει το μεγάλο επαναστατικό κύρος και την ισχυρή επαναστατική ακτινοβολία των επαναστατικών ταξικών ένοπλων αγώνων των δεκάδων χιλιάδων βετεράνων Αντιφασιστών και των επαναστατών κομμουνιστών Σταλινικών-Ζαχαριαδικών, ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, μελών και οπαδών του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ μ’ επικεφαλής το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, με τους λιγοστούς ακόμα εν ζωή απ’ τους οποίους οι νεότεροι είναι γύρω στα 85, ενώ οι μεγαλύτεροι έχουν ξεπεράσει τα 90 να δρουν ακόμα και να καθοδηγούν και ΣΗΜΕΡΑ την Σταλινική-Ζαχαριαδική «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55».

***

Επειδή υπάρχουν πληροφορίες απ’ τον ευρύτερο αντιφασιστικό χώρο και διαδίδονται διάφορες φήμες, ενώ πλανώνται υποψίες (βάσιμες ή μη) ότι προέρχονται απ’ τις «γραμμές» μας, για να «ξεκαθαρίσει το τοπίο» κάνουμε γνωστό στην αντιφασιστική-κομμουνιστική νεολαία ότι πριν μια και πλέον 10ετία,βρέθηκαν για μικρό χρονικό διάστημα, επί προεδρίας του βετεράνου κομμουνιστή ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ, «κοντά» στην «ΚΙΝΗΣΗ» (όχι βέβαια ως μέλη μα ούτε καν ως υποψήφιοι προσχώρησης) σε μια τριάδα νεολαίων, δυο «εγγονάκια» μας (εννοείται ηλικιακά), που όμως αποδείχθηκαν αδιόρθωτοι παλιοχαρακτήρες με αλήτικες και προκλητικές συμπεριφορές. Ήταν δε τόσο ακραία προκλητική η στάση τους που σειρά παλιοί σύντροφοί μας αλλά και νεότεροι διαμαρτύρονταν για την υπομονετική ανοχή μας.

Έτσι η τότε Πολιτική Επιτροπή (αποτελούμενη στη συντριπτική της πλειοψηφία από αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και από ελάχιστους νεότερους συντρόφους) αποφάσισε να τους απομακρύνει-εκδιώξει απ’ τη νεολαιίστικη ομάδα για: 1) το στραπατσάρισμα της συγκεκριμένης νεολαιίστικης τριάδας με τις αντικομμουνιστικές απόψεις τους που άρχιζαν απ΄τις παραδοσιακές αστικές, τις σοσιαλδημοκρατικές-χρουστσοφικές, τροτσκιστικές, μαοϊκές, αναρχικές, κλπ. και έφταναν ως τις εθνικιστικές-σοβινιστικές και την υπεράσπιση του φασιστικού OUΤΣΕΚΑ (Κόσσοβο), 2) την πλήρη έλλειψη σεβασμού απέναντι στους βετεράνους κομμουνιστές Σταλινικούς-Ζαχαριαδικούς και τους αγώνες τους, αναιδέστατη συμπεριφορά ελεεινής μορφής και μικροαστικά χαζο-κουτσομπολιά, 3) την αλήτικη στάση τους και τις ανάλογες ενέργειες που έκθεταν-δυσφημούσαν την «ΚΙΝΗΣΗ», 4) τα μόνιμα και αμέτρητα χοντροειδή ψεύδη, την παροιμιώδη ασυνέπεια και δειλία, 5) την αρπαγή βιβλίων, έχοντας την απαίτηση να τα πληρώνει η Οργάνωση, 6) την αρπαγή-κλοπή βιβλίων απ’ τη μικρή βιβλιοθήκη που ακόμα δεν έχουν επιστρέψει και παρακρατούν.

Προς το παρόν δεν δίνονται στη δημοσιότητα τα ονόματά τους (ούτε τα αρχικά) ώστε να μην αδικηθεί κανένας βεβιασμένα. Όμως για να «ξεκαθαρίσει το τοπίο» ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ και οι ΔΥΟ να τοποθετηθούν δημόσια με τα ονοματεπώνυμά τους, διαχωρίζοντας τη θέση τους απ’ τη προβοκατόρικη χαφιέδικη ασφαλίτικη σφηκοφωλιά: «’Ελληνες Σταλινικοί-Χοτζικοί» και καταγγέλλοντας το ρόλο τους.

***

*ΟΛΛΑΝΔΙΑ: «Στις Κάτω Χώρες το 2004 αποκαλύφθηκε η μάλλον πιο ακραία υπονόμευση Αριστερού σκηνικού: Frits Hoekstra – υπεύθυνος στη δεκαετία του 1970 και 1980 για την αντικατασκοπία στην Binnenlandse Veiligheitsdienst (BVD) – παρουσίασε τότε ανοιχτά, πως η Μυστική Υπηρεσία των Κάτω Χωρών δημιούργησε ένα ολόκληρο Μαοϊκό Κόμμα. Τρία ηγετικά στελέχη του Marxistisch-Leninistische Partij Nederland (MLPN) εργάζονταν για την BVD, οι υπόλοιποι σχεδόν 20 σύντροφοι δεν ήταν πληροφορημένοι. Η ηγεσία συγκάλυπτε-απέκρυπτε απ’ τη δημοσιότητα και απ’ τα ίδια της τα μέλη, που ήταν οργανωμένα σε παράνομες Οργανώσεις βάσης του MLPN, το μέγεθος και τις δραστηριότητές της. Είχε εκατοντάδες μέλη – με τέτοια νούμερα καυχιόταν ο κομματικός ηγέτης Chris Petersen ακόμα και στην Κίνα. 25 φορές ταξίδεψε ο άνθρωπος, που το πραγματικό του όνομα ήταν Pieter Bouve, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, από όπου δεν έφερνε μόνο πληροφορίες άλλα και χρήματα για την κομματική εφημερίδα. Το ΚΚ Κίνας χρηματοδοτούσε χωρίς να το ξέρει το Όργανο ενός Κόμματος, που είχε σχεδιαστεί από Δυτικές Μυστικές Υπηρεσίες» («Die Zeit», Νο 15, 6. April 2017, σελ.17).

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη 434Β (Μάης 2017)

- Γενική απεργία για τις 17 Μάη από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ
- ΔΕΛΤΙΟ ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ αρ. φυλ. 22
- Ανοιχτή Επιστολή προς τον Ριζοσπάστη της Ομοσπονδίας Συλλόγων Μεταναστών από Χώρες της πρώην ΕΣΣΔ
- Ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Συλλόγων Μεταναστών από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ
- Αντιφασιστική διαδήλωση στο Σύνταγμα [φωτογραφίες]
- Η «ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ» για τις Δίκες της Μόσχας
- Ο Κ. Μητσοτάκης για την απαγόρευση επιστροφής των Σλαβομακεδόνων πολιτικών προσφύγων
- Σεμινάριο: 100χρονα της Οχτωβριανής Επανάστασης - Η σημασία της στο σήμερα
- Νέα από την κορεατική χερσόνησο - Μάης 2017
-ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ! Συλλογή Έργων Ν. Ζαχαριάδη - Έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ [1953]

- ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ Για τη δράση ανάμεσα στις γυναίκες

Ανασύνταξη 434Β (Μάης 2017) by Εφημερίδα Ανασύνταξη on Scribd

Διαβάστε Περισσότερα »

Η δήλωση του Κρίστιαν Ρακόφσκυ, που αποκηρύσσει τον αντεπαναστατικό τροτσκισμό

Σημείωση: Το παρακάτω κείμενο του Βούλγαρου τροτσκιστή Κρίστιαν Ρακόφσκυ δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη 21-27/4/1934 σε συνέχειες. Ο τίτλος είναι του “Ρ”. Πρόκειται για μετάφραση κειμένου που δημοσιευτηκε στη Πράβδα τον Απρίλη του 1934.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 21/5/34 - 27/5/34

Όπως γράψαμε και σε προηγούμενα φύλλα μας ο Κ. Ρακόφσκυ ο υπαρχηγός του διεθνούς τροτσκισμού, αναγνώρισε την αντεπαναστατικότητα της γραμμής του Τρότσκι και αποκήρυξε τον τροτσκισμό με δήλωσή του προς την Κ.Ε. του Μπολσεβίκικου Κόμματος της Σ.Ε. Από σήμερα αρχίζουμε τη δημοσίευση ολόκληρης της δήλωσης αυτής που πρέπει να τη διαβάσουν όλοι οι εργάτες και προ παντός όσοι παρασύρονται ακόμα από την αντεπαναστατικό τροτσκισμό.

«Με το γράμμα μου αυτό απευθύνομαι σε σας με την παράκληση να με ξαναεγγράψετε πάλι μέλος του Κόμματος. Στο τηλεγράφημα μου από 17 Φλεβάρη 1934 δήλωσα με τη γενική γραμμή του Κόμματος, πως πειθαρχώ πλέρια και χωρίς επιφυλάξεις στις αποφάσεις των συνεδρίων του κόμματος και υποτάσσομαι στην πειθαρχία του. Με το τωρινό μου γράμμα παρακαλώ να θεωρήσετε πώς καμία διαφωνία δεν με χωρίζει πια από το Κόμμα, πως συμφωνώ πλέρια και απόλυτα με τη γενική γραμμή και πως διέκοψα για πάντα κάθε σχέση με τον αντεπαναστατικό τροτσκισμό.

Η επιστροφή μου στις κομματικές λενινιστικές θέσεις δεν είναι ξαφνική και τυχαία. Η συναίσθηση των μεγάλων μου λαθών είναι αποτέλεσμα της πείρας που έβγαλα από την παραμονή μου στις γραμμές της τροτσκιστικής αντιπολίτευσης αποτέλεσμα των ριζικών μεταβολών που έγιναν μέσα στη χώρα την περίοδο αυτή και απόδειξαν την ορθότητα της γραμμής του Κόμματος, τέλος είναι αποτέλεσμα της σημερινής μεταβολής που επήλθε στη διεθνή κατάσταση. Στο τηλεγράφημα μου τόνισα το ρόλο που έπαιξε στην αναθεώρηση της διαγωγής μου η αδιάκοπη ανάπτυξη της διεθνούς αντίδρασης, που στρέφεται σε τελευταία ανάλυση ενάντια στις κατακτήσεις της Οκτωβριανής Επανάστασης και ενάντια στη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση στην Ε.Σ.Σ.Δ. Σαν ένας από κείνους που πήραν μέρος στην πάλη που έκανε το Κόμμα και η εργατική τάξη για την κατάκτηση και στερέωση της σοβιετικής εξουσίας δεν μπόρεσα να μείνω ξένος στο συναγερμό, που έγινε σχετικά με τα γεγονότα της Άπω Ανατολής. Στην πραγματικότητα βρισκόμασταν και βρισκόμαστε ακόμα και τώρα όχι μπροστά σε ένα συνηθισμένο περιστατικό από κείνα που είναι γεμάτη η ιστορία των εξωτερικών μας σχέσεων, μα μπροστά σε μία καινούργια κατ’ αρχήν διαφορετική διεθνή κατάσταση, που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους. Και τα γεγονότα που διαδραματίζονται από ένα χρόνο τώρα στην Κεντρική Ευρώπη, κι ένα τους ματωμένο επεισόδιο διαδραματίστηκε πριν λίγο καιρό στην Αυστρία είναι ακριβώς πάλι φαινόμενα καινούργιου τύπου. Δείχνουν την ασυνήθιστη όξυνση των ταξικών και εθνικών αντιθέσεων μέσα στο φόντο της οξύτατης κρίσης που περνάει ο καπιταλισμός που σαπίζει. Όλα μαρτυράνε πως μπήκαμε στον πρόλογο καινούργιου κύκλου πολέμων και επαναστάσεων, που πολλές φορές πρότεινε ο Λένιν όταν πια το ζήτημα της νίκης του σοσιαλισμού μπαίνει άμεσα σε μία σειρά καπιταλιστικές χώρες και η χώρα μας αναπόφευκτα θα υποβληθεί σε τεράστιες δοκιμασίες. Στις αρχές κιόλας της ύπαρξης της η σοβιετική εξουσία νικηφόρα αντιμετώπισε τις προσπάθειες του καπιταλιστικού συνασπισμού να παλινορθώσει το καθεστώς των τσιφλικάδων και καπιταλιστών στο έδαφος της άλλοτε ρωσικής αυτοκρατορίας. Με την ίδια μεγάλη επιτυχία θα αποκρούσει τώρα ανάλογες απόπειρες όταν – και κυρίως ύστερα από την πραγματοποίηση του πρώτου πεντάχρονου- ενισχύθηκε αμέτρητα η αμυντική ικανότητα του προλεταριακού κράτους. Η ανάπτυξη της οικονομικής πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης της Σ.Ε. όπως και η ανάπτυξη του επαναστατικού της κύρους ανάμεσα στις εργαζόμενες μάζες όλου του κόσμου και ειδικού της βάρους στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις –χάρις στην ειρηνική και ταυτόχρονα αποφασιστική πολιτική της σοβιετικής κυβέρνησης, όλα αυτά αυξάνουν τις προϋποθέσεις για την ειρήνη γενικά και για τη χώρα μας ιδιαίτερα. Ωστόσο όμως όσο πιο πολύ οξύνεται η πάλη για πηγές πρώτων υλών, για αγορές, για εδάφη, για αποικιοποίηση, όσο περισσότερο μεγαλώνει από την άλλη μεριά η επαναστατικοποίηση των μαζών, τόσο περισσότερο ο ιμπεριαλισμός προσπαθεί να βρει διέξοδο από τις αντιθέσεις που τον κατατρώγουν με τον εκφασισμό των κρατών και με τους εξωτερικούς πολέμους. Μαζί με την ανάπτυξη των εξοπλισμών, με το δυνάμωμα της σοβινιστικής συκοφαντίας, με την ανάπτυξη των άγριων καταπιέσεων ενάντια στο εργατικό κίνημα, τα τυχοδιωκτικά και μιλιταριστικά στοιχεία που τα υποστηρίζουν οι μεγιστάνες της μεγάλης βιομηχανίας αποκτάνε επιρροή και εξουσία. Στο βάθεμα των αντιθέσεων αυτών επιδρά η αντίθεση ανάμεσα στην σοσιαλιστική σχεδιασμένη οικονομία με την αδιάκοπη βελτίωση που φέρνει στην κατάσταση των εργαζομένων και στον αναρχικό καπιταλισμό με την φτώχεια και την ανεργία του. Η νικηφόρα ανάπτυξη της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης της ΕΣΣΔ προσελκύει ολοένα και περισσότερο την συμπάθεια και την ελπίδα του παγκόσμιου προλεταριάτου, δυναμώνοντας ταυτόχρονα το φθόνο και το μίσος του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε μια προπαγάνδιση του πολέμου ενάντια στην ΕΣΣΔ –ενός πολέμου ‘’προληπτικού’’ για να προληφθεί η διάδοση του κομμουνισμού και του κατακτητικού πολέμου, με σκοπό να της αποσπάσουν τη μία είτε την άλλη περιφέρεια. Μπροστά στα μάτια μας, στην Άπω Ανατολή, δημιουργούνται προπύργια για να αναπτύξουν κατόπι τις πολεμικές ενέργειες τους ενάντια στη Σ.Ε.. Συχνά στις εφημερίδες δημοσιεύονται ειδήσεις για προσπάθειες να υπογράφουν διπλωματικές συμφωνίες με σκοπό να απομονωθεί διεθνώς η χώρα μας. Ο φασισμός που κατακτάει καινούργια εδάφη, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ενιαίο ιδεολογικό μέτωπο ενάντια στην ΕΣΣΔ πίσω από τους εθνικούς ανταγωνισμούς. Όλη η χώρα υποστηρίζει την ειρηνική πολιτική της κυβέρνησης μας, χαιρετίζει κάθε βήμα της για την ενίσχυση των διπλωματικών και εμπορικών σχέσεων με τα αστικά κράτη. Εμείς όμως- οι μαρξιστές- καταλαβαίνουμε ακριβώς ότι στην καπιταλιστική κοινωνία, στο ιμπεριαλιστικό στάδιο της ανάπτυξης της κυρίως, η ειρήνη είναι μονάχα μια ανάπαυλα και ο πόλεμος είναι η φυσική της κατάσταση. Ξέρουμε επίσης πώς τέτοιες εγγυήσεις για την ειρήνη, όπως είναι τα σύμφωνα για φιλικές , γειτονικές και για ουδετερότητα, ακόμα και τα πραγματικά σύμφωνα συμμαχίας μετατρέπονται σε ορισμένες στιγμές σε κουρελόχαρτα. Κάτω από την επίδραση των διεθνών γεγονότων ωρίμασε στη συνείδηση μου, η ιδέα πως οφείλω να ξαναελέγξω προσεκτικά τη βάση των διαφωνιών μου με το Κόμμα και συναισθανόμενος τα λάθη μου να επιδιώξω την επιστροφή στις γραμμές των αγωνιστών για την πραγματοποίηση των καθηκόντων που η ιστορία έθεσε στο κόμμα των Μπολσεβίκων –κομμουνιστών. Αυτό είναι υποχρέωση κάθε αντιπολιτευόμενου, άλλοτε μέλους του κόμματος που δεν έπαυσε να θεωρεί τον εαυτό του συνδεδεμένο με την ιδεολογία του κόμματός του. Κι αυτό είναι δυό φορές δική μου υποχρέωση. Σε πολλούς συντρόφους είναι πιθανόν γνωστό πώς ήρθα στο Κόμμα ύστερα από δεκάδες χρόνια που έπαιρνα ενεργό μέρος στη ζωή του εργατικού σοσιαλιστικού κινήματος των άλλων χωρών. Θα πρόδινα το διεθνικό μου παρελθόν, αν θα εξακολουθούσα στη σημερινή κατάσταση με τη δράση μου και με το παράδειγμα μου να φέρνω διάλυση στις γραμμές του επαναστατικού κομμουνιστικού στρατού. Από πολύ καιρό είχα ταλαντεύσεις για την ορθότητα των απόψεων της αντιπολίτευσης. Πο απόψεις για το πεντάχρονο, που επεξεργάστηκαν όλες οι αντιπολιτεύσεις , ήτανε όπως είναι γνωστό πολύ απαισιόδοξες και ηττοπαθείς. Προλέγανε την αποτυχία της γενικής γραμμής του κόμματος. Η πραγματικότητα όμως διέψευσε πέρα για πέρα τις απόψεις αυτές.

Αντί για ήττες το Κόμμα υπερνίκησε τις δυσκολίες, κατήγαγε τη μία νίκη ύστερα από την άλλη. Κάθε καινούργια όμως επιτυχία, ιδιαίτερα στην σοσιαλιστική αγροτική οικονομία, που ήταν η δοκιμαστική λίθος όλου του πεντάχρονου αφαιρούσε από τα πόδια της αντιπολίτευσης κάθε θεωρητική και πρακτική βάση. Καθένας από μας, που δεν τυφλώθηκε από το φραξιονιστικό πάθος, πρέπει να αναγνωρίσει την πλέρια νίκη της γενικής γραμμής. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Κι όσο περισσότερο εξελίσσονται τα γεγονότα, τόσο πιο εξόφθαλμη γίνεται η βαθειά πολιτική διορατικότητα που έδειξε η καθοδήγηση του κόμματος με επικεφαλής τον σ. Στάλιν. Πιο ανάγλυφα φαίνεται αυτή στη διεθνή κατάσταση. Πρέπει να πούμε χωρίς περιστροφές πώς ύστερα από την επιτυχημένη πραγματοποίηση του πεντάχρονου άλλαξε ριζικά η παγκόσμια στρατηγική θέση της Σ.Ε.. Για να καταλάβουμε αυτό αρκεί να αναφέρουμε πόσο υπολόγιζε ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός στα σχέδιά του επέμβασης, την τεχνική καθυστέρηση της οικονομίας μας, τους κουλάκους που ονειροπολούσαν την καπιταλιστική παλινόρθωση και το αγροτικό ιδιόκτητο στοιχείο γενικά. Ο παγκόσμιος Ιμπεριαλισμός εκμεταλλευόμενος τον μικρό ιδιοκτήτη, το όνειρό του για τη σταθεροποίηση της ατομικής ιδιοκτησίας στη γη, την τάση του για ελεύθερο εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο υπολόγιζε να αποσπάσει τη βασική μάζα της αγροτιάς από το προλεταριάτο και να επιτύχει ευκολότερα την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας. Το κόζι αυτό το έχασε. Το πεντάχρονο άλλαξε ριζικά την τεχνική και οικονομική διάρθρωση της χώρας, καθώς και το συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων. Η ΕΣΣΔ από χώρα αγροτική έγινε χώρα βιομηχανική με μεγάλη τεχνική. Η γιγάντια ανάπτυξη της βιομηχανίας μεταφορών, εμπορίου κλπ, αύξησε το ειδικό βάρος του προλεταριάτου γενικά, ιδιαίτερα του βιομηχανικού , πλαταίνοντας έτσι την υλική και ταξική βάση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Το πεντάχρονο εξαλείφοντας τους κουλάκους σαν τάξη στέρησε τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό από τη βάση εκείνη που πάνω της υπολόγιζε να οργανώσει την εξέγερση στα νώτα του Κόκκινου Στρατού για να πραγματοποιήσει τα σχέδια επέμβασής του. Το πεντάχρονο με το να εξαλείψει και να εξαλείφει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στη μικρή ιδιωτική αγροτική οικονομία και στη σοσιαλιστική βιομηχανία, με το να μετατρέπει την αγροτική εργασία σε μια ιδιομορφία της βιομηχανικής εργασίας πάω στη βάση του συμπαγούς κολεκτιβισμού, με την προοδευτική χρησιμοποίηση μηχανών, δυνάμωσε τη συμμαχία ανάμεσα στις δύο βασικές δυνάμεις της σοβιετικής εξουσίας. Το πεντάχρονο με το να εξαλείψει την ανεργία στην πόλη και να προφυλάσσει την αγροτιά από την άγρια κρίση που στο εξωτερικό καταδικάζει στην καταστροφή εκατοντάδες εκατομμύρια αγροτικού πληθυσμού, του εξασφάλισε μια εύπορη και πολιτισμένη ζωή. Το πεντάχρονο επιβεβαίωσε στην πράξη πως μονάχα στην σοσιαλιστική οικονομία υπάρχει διέξοδος από το χάος της καπιταλιστικής οικονομίας, που φορτώνει στην ανθρωπότητα την εκμετάλλευση, την ανεργία, την πείνα, την αμάθεια, δουλεία και αιματηρούς πολέμους που επαναλαμβάνονται με την κανονικότητα των νόμων της φύσης. Το αιώνιο όνειρο των εργαζομένων από καιρό που υπάρχει η εκμετάλλευση, η καταπίεση και η πάλη των τάξεων, η εξάλειψη της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, η μετατροπή της σε κοινωνική ιδιοκτησία των ίδιων των εργαζομένων και η εξάλειψη των τάξεων, γίνονται το συγκεκριμένο και καθημερινό πρακτικό καθήκον του μεγαλύτερου κράτους του κόσμου. Πώς συνέβηκε, ώστε το Κόμμα να χρειαστεί να διεξάγει πάλη όχι μονάχα ενάντια στις εχθρικές αστικές και μικροαστικές τάξεις, μα κι ενάντια σε διάφορες παρεκκλίσεις μέσα στις ίδιες του τις γραμμές ιδιαίτερα ενάντια στην τροτσκιστική φράξια? Ποιος υπολογισμός και ποια λάθη έκαναν εμάς, που θεωρούσαμε τον εαυτό μας κομμουνιστή, άλλοτε μέλη του Κόμματος, να βρεθούμε στο στρατόπεδο των αντιπάλων της γενικής γραμμής του κόμματος? Η ερώτηση αυτή αφορά ιδιαίτερα εμένα που συνέχιζα την αντιπολιτευτική μου πάλη και ύστερα ακόμα από το διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στο 15ο και 16ο συνέδριο όπου η ζηνοβιεφικο-τροτσκιστική αντιπολίτευση τσακίστηκε ολότελα και η πλειοψηφία από τους οπαδούς της αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τα λάθη τους. Η αντιπολίτευση όπου εγώ ανήκα, πέρασε δύο στάδια στον ιδεολογικό της εκφυλισμό. Πριν το πεντάχρονο παρουσιάστηκε με αριστερά συνθήματα, στο διάστημα του πεντάχρονου όμως φάνηκε πώς κάτω από τα αριστερά αυτά συνθήματα κρύβονταν η δεξιά ουσία, αν και στα λόγια με κάθε τρόπο ξεχωρίζονταν από τους δεξιούς. Στο ντοκουμέντο που είναι γνωστό με το όνομα ‘’πλατφόρμα των δεκατριών’’ από όπου σήμερα εγώ δημόσια σβήνω την υπογραφή μου, κατηγορούσαμε την καθοδήγηση του κόμματος για το ότι ανέχεται τους κουλάκους και νεπμαν. Και ύστερα από το XV συνέδριο και XVI Συνδιάσκεψη του Κόμματος, ακόμα εξακολουθούσαμε να διαβεβαιώνουμε πώς η καθοδήγηση θα βρεί διέξοδο από τις αποτυχίες που περιμέναμε, σε μία υπερδεξιά πολιτική. Στην πραγματικότητα όμως φάνηκε πώς μια τέτοια αλλαγή έγινε στην τροτσκιστική αντιπολίτευση και πώς το κόμμα είχε πέρα για πέρα δίκιο που χαρακτήριζε τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης σαν συκοφαντίες ενάντια στην κομματική καθοδήγηση και ενάντια στο ίδιο το κόμμα. Βρισκόμενοι ακόμα στις γραμμές του Π.Κ.Κ. (μπ) διαμαρτυρόμασταν όταν το κόμμα αρνούνταν να δεχθεί το ουτοπιστικό και μικροαστικό μας πρόγραμμα στο αγροτικό ζήτημα. Ενώ κάθε απόπειρα για να πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα αυτό θα είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα. Ενώ το Κόμμα προσπαθούσε να εξαλείψει τα υπολείμματα του στρατιωτικού κομμουνισμού, τελείωνε την ανόρθωση της λαϊκής οικονομίας, μαζί και της αγροτικής και συγκέντρωνε στα χέρια του κράτους τα απαραίτητα μέσα για την επιτυχημένη επίθεση ενάντια στα υπολείμματα του καπιταλισμού στην πόλη και το χωριό, τα μέτρα που προτείναμε εμείς, θα προκαλούσαν, αν εφαρμοζότανε, μονάχα οικονομικό και πολιτικό χάος. Θα αναφέρω μόνο την πρόταση της αντιπολίτευσης για αναγκαστικό δάνειο 500 εκατ. Πούτια σιτηρά από την εύπορη μερίδα των αγροτών. Στις τοτινές συνθήκες του χωριού ένα τέτοιο δάνειο, εκτός από το ότι ήτανε απραγματοποίητο, θα είχε και συνέπεια την ελάττωση ακόμα πιο πολύ της καλλιεργούμενης έκτασης. Αυτό θα έφερνε την ελάττωση της βάσης πρώτων υλών για τη βιομηχανία και την υπόσκαψη της εσωτερικής της αγοράς, την ελάττωση της εξαγωγής, με μια λέξη, την παραβίαση της ισορροπίας όλου του οικονομικού συστήματος. Δεν θα είναι λιγότερο θλιβερές οι πολιτικές συνέπειες της πρότασης αυτής. Θα προέκυπτε αδυνάτισμα της συμμαχίας του προλεταριάτου με τη βασική μάζα της αγροτιάς, που τα μέτρα μας, ένα μέρος μας, τους μεσαίους αγρότες, το έριχναν στην αγκαλιά των κουλάκων. Σε ανάλογα αποτελέσματα θα οδηγούσε και το άλλο σύνθημα της αντιπολίτευσης, οργάνωση συλλόγων φτωχολογιάς, όμοιων με τις παλιές επιτροπές φτωχών αγροτών στη Ρ. Σ.Δ. που δημιουργήθηκαν κάτω από ολότελα αλλιώτικες ιστορικές συνθήκες. Όταν το κόμμα άρχισε την ανοικοδόμηση της μεγάλης αγροτικής οικονομίας, αφού ανάπτυξε μια εντατική εκβιομηχάνιση της χώρας και με το σκοπό αυτό πέρασε στην επίθεση ενάντια στα καπιταλιστικά στοιχεία του χωριού και την εξάλειψη των κουλάκων σαν τάξης πάνω στη βάση του συμπαγούς κολεκτιβισμού, η τροτσκιστική αντιπολίτευση φοβήθηκε την όξυνση της ταξικής πάλης και χτύπησε τη γενική γραμμή του κόμματος. Η διαγωγή της τροτσκιστικής αντιπολίτευσης, εξεταζόμενη αναδρομικά δείχνει πώς αντικειμενικά εξέφραζε την αντίσταση των μικροαστικών στοιχείων ενάντια στο σοσιαλισμό. Αυτό μπορούμε να πούμε σήμερα σαν αδιαφιλονίκητο ιστορικό γεγονός. Με τη στάση αυτή απέδειξε πώς δεν καταλαβαίνει τη λενινιστική θέση για το ρόλο του προλεταριάτου, σαν καθοδηγητή της αγροτιάς στη μετατροπή της μικρής αγροτικής οικονομίας, δηλαδή δεν καταλαβαίνει την ουσία της δικτατορίας του προλεταριάτου σε μια αγροτική χώρα όπως ήταν πριν λίγα χρόνια ακόμη η Σοβιετική Δημοκρατία. Το βασικό θεωρητικό λάθος της ζηνοβιεφικό-τροτσκιστικής αντιπολίτευσης, πού ήτανε και η αχίλλειος πτέρνα της, ήτανε η θέση της ότι είναι αδύνατη η ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μία χώρα. Η θέση αυτή έπαιξε τον πιο αρνητικό ρόλο σε όλη την ιδεολογία της αντιπολίτευσης και πριν και μετά το XV συνέδριο. Σήμερα, ύστερα από την πείρα του πρώτου πεντάχρονου, η θεωρία αυτή στην πράξη ανατράπηκε τελειωτικά, αφού είχε ανατραπεί και θεωρητικά, ειδικά από τον σ. Στάλιν. Τώρα είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς εμείς, που ξέραμε τον νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, που τόνισε ο Λένιν και που συμμεριζόμασταν τη θέση του Κόμματος για το ότι το προλεταριάτο μπορεί να καταλάβει την εξουσία σε μία χωριστά χώρα, όπως έγινε στη Ρωσία, και αφού εγκαθιδρύσει εκεί τη δικτατορία του, να αρχίσει την οργάνωση της σοσιαλιστικής παραγωγής, μπορέσαμε να βάλουμε στο δρόμο της παρά πέρα ανάπτυξης τεχνικούς θεωρητικούς φραγμούς. Την αντιλενινιστική αυτή θεωρία μπορούμε να την εξετάσουμε πάλι σήμερα αναδρομικά, για να καθορίσουμε την προέλευση του λογικού λάθους της αντιπολίτευσης. Όσο για μένα προσωπικά, εγώ αντιλήφθηκα και ένιωσα πώς πάνω στη διαφορά αυτή εμείς- οι οπαδοί της αντιπολίτευσης- κάναμε ένα χοντρότατο μεθοδολογικό λάθος. Ποτέ μας δεν αναρωτηθήκαμε τι πρέπει να καταλαβαίνουμε με τη λέξη σοσιαλισμός. Αντικαθιστώντας τη σοσιαλιστική κοινωνία όπου ακόμα υπάρχει κρατική εξουσία, με την κομμουνιστική, όπου αυτή νεκρώνεται, δηλώναμε θριαμβευτικά πώς η ύπαρξη μιας τέτοιας κοινωνίας είναι αδύνατη μέσα στις συνθήκες του καπιταλιστικού περιβάλλοντος. Ενώ στα κομματικά ντοκουμέντα και κυρίως στα έργα του σ. Στάλιν, το ζήτημα αυτό τέθηκε ευθύς εξ αρχής και καθορίστηκε επιστημονικά. Με την ύπαρξη της προλεταριακής δικτατορίας, με τη σωστή πολιτική γραμμή της προλεταριακής πρωτοπορίας και με την επαναστατική της αποφασιστικότητα, η ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα είναι ένα πρακτικό καθήκον, δηλαδή καθήκον που εξαρτάται από το σύνολο των οικονομικών, πολιτικών, εκπολιτιστικών κλπ συνθηκών. Επί πλέον ο σ. Στάλιν τόνιζε πώς έχουμε υπόψη μας ότι πρόκειται βέβαια, όχι για ένα μικροσκοπικό κράτος όπως το τέως Μαυροβούνιο, μα για τέτοιο κράτος που έχει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για αυτοτελή ύπαρξη και ανάπτυξη. Αν πάρουμε για την Ε.Σ.Σ.Δ. το κριτήριο αυτό τότε ο καθένας πρέπει να αναγνωρίσει πώς η Ένωση μας ανήκει στα κράτη εκείνα που παρουσιάζουν πιο ευνοϊκούς όρους για την ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η αντιπολίτευση με το να αρνείται κατ’ αρχήν τη δυνατότητα αυτή παρέλυε ή τουλάχιστον εμπόδιζε την προέλαση του Κόμματος και του προλεταριάτου προς τον σοσιαλισμό, που ήτανε στην πραγματικότητα ο πραγματικός ρόλος της πλειοψηφίας, που την καταπολεμούσε. Η αντιπολίτευση έπαιρνε τα δήθεν επιχειρήματά της ενάντια στη γενική γραμμή του Κόμματος όχι μονάχα από θεωρίες όπως η παραπάνω, που τον αφηρημένο τους χαρακτήρα τον αναγνώριζε έστω και συγκεκαλυμμένα, μα και από τις αναπόφευκτες δυσκολίες που παρουσιάζονται στη σοσιαλιστική αναδιοργάνωση της οικονομίας γενικά και ιδιαίτερα της αγροτικής οικονομίας. Η λύση ενός τέτοιου πολύ μεγάλου προβλήματος, που σαν αυτό καμία πολιτική οργάνωση δεν ανέλαβε ποτέ, ήταν αναπόφευκτο να προσκρούσει στην αντίσταση του εύπορου τμήματος στο χωριό, στους νέπμαν, στην πόλη και ακόμα και στην μερική δυσκινησία αυτού του ίδιου κρατικού μηχανισμού. Τα καινούργια καθήκοντα, η έλλειψη της απαιτούμενης πείρας προκαλούσαν, φυσικά, ταλαντεύσεις και λάθη στους διαφόρους τομείς όσον αφορά την επιλογή των συγκεκριμένων ανάλογων μεθόδων και μορφών, πράγμα που με τη σειρά του έφερνε προσωρινά ρήγματα κι εμπόδια. Η πλέρια εισχώρηση της σοσιαλιστικής σχεδιασμένης βάσης σε όλη τη λαϊκή οικονομία είναι έργο που μπορεί να εκπληρωθεί μονάχα μέσα σε μια σειρά χρόνια. Η τροτσκιστική αντιπολίτευση εκμεταλλευόμενη τις δυσκολίες, την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, τη δυσαναλογία που παρουσιάζονταν σε ορισμένους κλάδους οικονομίας, τις δυσκολίες στον επισιτισμό των εργατών κλπ, προέλεγε την αποτυχία της γενικής γραμμής του Κόμματος. Τα οικονομικά αποτελέσματα του 1933 και κυρίως στο χωριό τσακίσανε της ηττοπαθείς αυταπάτες της αντιπολίτευσης. Τα αποτελέσματα αυτά αποδείξανε πως οι δυσκολίες δεν είναι συμφυείς με τη γενική γραμμή του κόμματος, μα προέρχονταν αντίθετα από το γεγονός, ότι η γραμμή αυτή δεν εφαρμοζότανε σωστά και αποφασιστικά. Άρκεσε να εφαρμοστούν με μπολσεβίκικη αυστηρότητα και αποφασιστικότητα οι εντολές της Ολομέλειας του Γενάρη 1933 για να αλλάξει ριζικά η εικόνα στον τομέα, των κολχόζ, σοβχόζ και των ιδιωτών αγροτών. Η χώρα δεν εξασφαλίστηκε και τώρα από την επανάληψη των λαθών μονάχα όμως οι μικροαστοί οπορτουνιστές, χωρίς να αναφέρω τους φανερούς εχθρούς της Σ.Ε., μπορούν να φαντάζονται πώς θα επιστρέψουν στην ιδιωτική οικονομία στο χωριό. Για κάθε κομμουνιστή είναι ξεκάθαρο πώς η διέξοδος από τις δυσκολίες και τις αντιθέσεις που μπορούν να ξεπροβάλουν στον τομέα των κολχόζ και γενικά στη σοσιαλιστική οικονομία, βρίσκεται στην τελειοποίηση των μορφών δουλειάς και την εισχώρηση των σοσιαλιστικών σχέσεων σε αυτή, καθώς επίσης και στην εξύψωση της παραγωγικότητας της δουλειάς, στην αποκατάσταση μιας συγκεκριμένης πρακτικής καθοδήγησης, στην καλύτερη οργάνωση του ελέγχου και του υπολογισμού. Ο ρεβιζιονισμός, όπου η αντιπολίτευση υπότασσε τις αρχές του λενινισμού δε μπόρεσε να μη θίξει ένα τέτοιο σοβαρό ζήτημα του κράτους και της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αυτό έγινε κυρίως στη δεύτερη περίοδο της τροτσκιστικής αντιπολίτευσης δηλαδή ύστερα από τον αποκλεισμό της από το κόμμα. Το πεντάχρονο σχέδιο με τη σαφή λενινιστική διατύπωση των βασικών ζητημάτων της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης, με καθήκοντα, που προκαλούσαν θαυμασμό για την επαναστατική τους τολμηρότητα, στέρησε από την τροτσκιστική αντιπολίτευση, όπως τόνισα ήδη, κάθε, έστω και φαινομενική θεωρητική βάση. Για να συγκρατηθεί η αντιπολίτευση από την τελειωτική καταστροφή έπρεπε να αναζητήσει καινούργια επιχειρήματα ενάντια στη γενική γραμμή του Κόμματος, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό όχι το οικονομικό μα το πολιτικό μέρος της πλατφόρμας της αντιπολίτευσης. Πρέπει να αναγνωρίσω πώς ένα ορισμένο σημαντικό μέρος της ευθύνης για την προσπάθεια της ευθύνης για την προσπάθεια να αναδιοργανωθεί το ιδεολογικό μέτωπο της τροτσκιστικής αντιπολίτευσης ενάντια στο Κόμμα πέφτει σε μένα. Πρέπει να αναγνωρίσω πώς η απόπειρά μου να υποβάλλω δήθεν σε μαρξιστικο-λενινιστική κριτική τις σχέσεις ανάμεσα στις τάξεις που διαμορφώθηκαν στη χώρα μας, καθώς και τις κρατικές μας μορφές, υπογραμμίσανε για πολλοστή φορά την μικροαστική ιδεολογίας της αντιπολίτευσης. Στην πλατφόρμα της ζηνοβιεφικο-τροτσκιστική αντιπολίτευση αρνούνταν στην ουσία τον προλεταριακό χαρακτήρα του κράτους μας όπως υπογραμμίζει στις αποφάσεις του XV Συνεδρίου αρνούνταν το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της κρατικής βιομηχανίας. Η αντιπολίτευση κριτικάροντας τις γραφειοκρατικές διαστρεβλώσεις του μηχανισμού μας ξεχνούσε τότε ακόμα, πώς ο μηχανισμός αυτός παρά τις διαστρεβλώσεις του είναι, όπως το διαβεβαίωσε η πείρα του πεντάχρονου ένα ανώτερο μέσο διακυβέρνησης σε σύγκριση με την αστική δημοκρατία. Την ιδεολογική εκείνη γραμμή που ενίσχυσα εγώ ακόμα περισσότερο με το να μένω στις γραμμές της αντιπολίτευσης έφερνε άμεσα, από τη μια μεριά στο βούρκο του αναρχισμού, που αρνείται την ανάγκη της κρατικής εξουσίας για την μετατροπή της αστικής κοινωνίας σε κομμουνιστική και από την άλλη μεριά έφερνε στο μενσεβικισμό που αρνείται στην πράξη την προλεταριακή δικτατορία, που την αντικαθιστά με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η πείρα του πεντάχρονου επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πώς το προλεταριάτο μπορεί να καταπολεμήσει τα υπολείμματα των εκμεταλλευτικών τάξεων μονάχα αφού οργανωθεί σαν κυρίαρχη τάξη, συγκεντρώνει στα χέρια του όλα τα μέσα επίδρασης και πίεσης της κρατικής εξουσίας. Στη στάση που κρατήσαμε απέναντι στα μέτρα που πήρε ενάντιά μας η Κ.Ε. και ύστερα το 15ο συνέδριο, για να διαφυλάξει τη μονολιθικότητά του και την πειθαρχία του κόμματος, επιδρούσε πριν από όλα το υποκείμενο αίσθημα των προβεβλημένων. Θεωρούσαμε τις οργανωτικές αρχές του λενινισμού σωστές εφόσον η αιχμή τους δεν στρεφότανε ενάντια στα ιδεολογικά μας λάθη, στον μικροαστικό μας ατομισμό και την διασπαστική προσπάθεια για να νομιμοποιήσουμε μέσα στο κόμμα την ύπαρξη των φραξιών. Αν η αντιπολίτευση μπόρεσε να διατηρήσει μερικές αυταπάτες ακόμα για την γραμμή της στο ζήτημα του εσωκομματικού καθεστώτος, η πείρα του πεντάχρονου τις σάρωσε τελειωτικά. Το κόμμα δεν θα ήτανε σε θέση να εκπληρώσει το μεγαλειώδη καθήκον της ριζικής αναδιοργάνωσης στην οικονομία της χώρας, αν δεν αντιμετώπιζε με μπολσεβίκικη αδιαλλαξία κάθε μικροαστική παρέκκλιση και ταλάντευση, αν δεν τις διασκόρπιζε αποφασιστικά κι αν ταυτόχρονα η Κ.Ε. δεν παρακολουθούσε κατά πόσο τηρείται η επαναστατική, αυστηρή <σχεδόν στρατιωτική>. Όπως έλεγε ο Λένιν πειθαρχία, που απαιτείται από κάθε μπολσεβίκο- κομμουνιστή για την εκτέλεση των αποφάσεων του συνεδρίου και των άλλων κομματικών οργάνων. Ο σ. Στάλιν ήτανε η ενσάρκωση αυτή ακριβώς της μπολσεβίκικης ιδεολογικής αδιαλλαξίας, της οργανωτικής πειθαρχίας, της ενότητας λόγων και έργων. Ενάντια στις αρχές αυτές στρέφονταν στην ουσία η επίθεση της αντιπολίτευσης, όταν επιτίθονταν ενάντια πια στο πρόσωπο του σ. Στάλιν. Εγώ, ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης δηλώνω σήμερα, εκείνα που θεωρούσαμε ελλείψεις στην καθοδήγηση του σ. Στάλιν είναι ακριβώς τα πλεονεκτήματά της. Μαζί με όλο το κόμμα και την εργατική τάξη επαναλαμβάνω, η χώρα των Σοβιέτ μπόρεσε να ανταποκριθεί στα δυσκολότερα καθήκοντα της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης μονάχα επειδή είχε ένα καθοδηγητή, την πολιτική οξυδέρκεια και τη γερή θέληση του σ. Στάλιν. Στην περίοδο που ήμουνα έξω από το Κόμμα, η τροτσκιστική φράξια, όπου ανήκα, κατρακυλούσε ολοένα και πιο πέρα, πέρα στον αντιλενινιστικό δρόμο. Από μικροαστική παρέκκλιση μέσα στο Κ.Κ., παίρνοντας τον κατήφορο της προσαρμογής και του οπορτουνισμού, μετατράπηκε σε ιδιομορφία της σοσιαλδημοκρατίας και τέλος κατέληξε στην πραγματικότητα στο στρατόπεδο της αντεπανάστασης. Η συναίσθηση της θλιβερής αυτής αλήθειας με έσπρωχνε ολοένα και περισσότερο στο πώς να βρω διέξοδο από την κατάσταση αυτή. Μια τέτοια διέξοδος μπορούσε να είναι μονάχα η ανοιχτή και σαφής αναγνώριση των λαθών μου. Αποτείνομαι στους άλλοτε ομοϊδεάτες μου, που συνεχίζετε να ασπάζεσθε τις τροτσκιστικές απόψεις, και σας καλώ να ακολουθήσετε το παράδειγμά μου. Η προσεκτική εξέτασή της ριζικής αλλαγής που συντελέστηκε στην εσωτερική και εξωτερική κατάσταση πρέπει να πείσει τον καθένα σας, που θεωρεί τον εαυτό του μπολσεβίκο, πώς είναι απαραίτητο ένα τέτοιο βήμα. Η τίμια αναγνώριση αυτού είναι η άμεση υποχρέωση κάθε μπολσεβίκου. Σε πολλούς είναι γνωστή η παλιά προσωπική φιλία που με συνέδεε με τον Λ. Τρότσκι. Ήμουνα οπαδός του όχι μονάχα στην περίοδο των τελευταίων χρόνων μα και στην περίοδο της συνδικαλιστικής συζήτησης, όπου εκδηλώσαμε πώς δεν καταλαβαίνουμε την ανάγκη να εγκαταλείψουμε τον πολεμικό κομμουνισμό. Τώρα οι δόμοι μας με τον Λ. Τρότσκι χωρίστηκαν πάρα πολύ. Σήμερα που συντελείται η συγκέντρωση όλων των κοινωνικών τάξεων και δυνάμεων, όταν ο κόσμος όλο και πιο ξεκάθαρα χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα και στο κέντρο του επαναστατικού στρατοπέδου βρίσκεται η Κ.Δ. και το Κόμμα των Κομμουνιστών-Μπολσεβίκων της ΕΣΣΔ, είναι μάταιη κάθε προσπάθεια να κρατηθεί κανείς στο μέσο. Εφτά σχεδόν χρόνια καταπολέμησα τη γενική γραμμή, την καταπολέμησα άγρια, αυταπατώμενος πώς οι απόψεις μου ήτανε σωστές. Τώρα καταλαβαίνω το λάθος μου. Σήμερα αποτείνομαι στην Κ.Ε. με την παράκληση να μου δώσει τη δυνατότητα να πάρω τη θέση μου στις γραμμές εκείνων που με απεριόριστη αφοσίωση υπερασπίζουν την πολιτική του Κόμματος από όλους τους αντιπάλους της οσοιδήποτε και αν είναι και κάτω από τη σημαία της εξυπηρετούν την υπόθεση του διεθνούς προλεταριάτου».

ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΡΑΚΟΦΣΚΥ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 21/5/34 - 27/5/34

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη 434Β (Μάης 2017)

- Γενική απεργία για τις 17 Μάη από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ
- ΔΕΛΤΙΟ ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ αρ. φυλ. 22
- Ανοιχτή Επιστολή προς τον Ριζοσπάστη της Ομοσπονδίας Συλλόγων Μεταναστών από Χώρες της πρώην ΕΣΣΔ
- Ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Συλλόγων Μεταναστών από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ
- Αντιφασιστική διαδήλωση στο Σύνταγμα [φωτογραφίες]
- Η «ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ» για τις Δίκες της Μόσχας
- Ο Κ. Μητσοτάκης για την απαγόρευση επιστροφής των Σλαβομακεδόνων πολιτικών προσφύγων
- Σεμινάριο: 100χρονα της Οχτωβριανής Επανάστασης - Η σημασία της στο σήμερα
- Νέα από την κορεατική χερσόνησο - Μάης 2017
-ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ! Συλλογή Έργων Ν. Ζαχαριάδη - Έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ [1953]

- ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ Για τη δράση ανάμεσα στις γυναίκες

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη 433Β (Απρίλης 2017)

- Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας: Σχετικά με τη θέση μας στο Β' γύρο των προεδρικών εκλογών
- Οι γυναίκες που αντιστέκονται θα νικήσουν!
- ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ «Κ»ΚΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ
- Εκδήλωση: «Το αντιφασιστικό μέτωπο στον μεσοπόλεμο και οι δίκες της Μόσχας»
- ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2017
- Όλοι - όλες στις 7 Μάη στην πλ. Συντάγματος
- R.T.Miller: Πρόλογος στην Έκθεση στα δικαστικά Πρακτικά της Υπόθεσης του «Αντι – Σοβιετικού Τροτσκιστικού Κέντρου»
- Γιάννης Καραστάθης: Η υπονόμευση της σοβιετικής εξουσίας -μέρος Β'
- Νέα από την κορεατική χερσόνησο - Απρίλης 2017

 

 

 

 

 

 

Ανασύνταξη 433Β (Απρίλης 2017) by Εφημερίδα Ανασύνταξη on Scribd

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη 433Β (Απρίλης 2017)

- Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας: Σχετικά με τη θέση μας στο Β' γύρο των προεδρικών εκλογών

- Οι γυναίκες που αντιστέκονται θα νικήσουν!

- ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ «Κ»ΚΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ

- Εκδήλωση: «Το αντιφασιστικό μέτωπο στον μεσοπόλεμο και οι δίκες της Μόσχας»

- ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2017

- Όλοι - όλες στις 7 Μάη στην πλ. Συντάγματος

- R.T.Miller: Πρόλογος στην Έκθεση στα δικαστικά Πρακτικά της Υπόθεσης του «Αντι – Σοβιετικού Τροτσκιστικού Κέντρου»

- Γιάννης Καραστάθης: Η υπονόμευση της σοβιετικής εξουσίας -μέρος Β'

- Νέα από την κορεατική χερσόνησο - Απρίλης 2017

Διαβάστε Περισσότερα »

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 στο 20ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 θα συμμετάσχει στο 20ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας που θα διεξαχθεί 30 Ιουνίου -1|2 Ιουλίου στο Πάρκο Γουδή.

Σας καλούμε να έρθετε να γνωριστούμε και να συζητήσουμε για το μεταναστευτικό, τη σημερινή κατάσταση στη χώρας μας αλλά και διεθνώς, να ανταλλάξουμε απόψεις και να δράσουμε από κοινού.

Διαβάστε Περισσότερα »

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 στο 20ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 θα συμμετάσχει στο 20ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης που θα διεξαχθεί 23-24-25 Ιούνη στο Κήπο Εποχών στη Νεά Παραλία.

Διαβάστε Περισσότερα »

Σεμινάριο: 100χρονα της Οχτωβριανής Επανάστασης - Η σημασία της στο σήμερα

Σεμινάριο με τίτλο „100 Jahre Oktoberrevolution – ihre Bedeutung für heute!“ (100χρονα της Οχτωβριανής Επανάστασης - Η σημασία της στο σήμερα) διοργανώνεται 9-11 Ιουνίου στο Τίμπιγκεν της Γερμανίας από την μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση Arbeit Zukunft. Επίτιμος προσκεκλημένος ο Αμερικάνος καθηγητής Grover Furr, συγγραφέας του βιβλίου «Τα χρουτσωφικά ψεύδη».

 Στο σεμινάριο θα συμμετάσχει και αντιπροσωπεία της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη 434 (Μάης 2017)

- ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
- Νέα εξοντωτικά δυσβάστακτα μέτρα των ιμπεριαλιστών-δανειστών της ΕΕ-ΔΝΤ-Κυβέρνησης
- Για την συμμαχία των εργαζομένων και των ανέργων
- Η συγκλονιστική ιστορία του στρατιώτη που αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη
- 9 ΜΑΗ Μέρα της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των Λαών με οδηγητή το μεγάλο στρατηλάτη ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ
- ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΣΣΔ (ΑΡΙΘ. 370-22 ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ 1945)
 - Εκδήλωση-Συγκέντρωση της «Ομοσπονδίας Συλλόγων από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ»
- Αντισημιτισμός ΝΔ – «Χρυσής Αυγής»

Ανασύνταξη 434 (Μάης 2017) by Εφημερίδα Ανασύνταξη on Scribd

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη 434 (Μάης 2017)

- ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
- Νέα εξοντωτικά δυσβάστακτα μέτρα των ιμπεριαλιστών-δανειστών της ΕΕ-ΔΝΤ-Κυβέρνησης
- Για την συμμαχία των εργαζομένων και των ανέργων
- Η συγκλονιστική ιστορία του στρατιώτη που αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη
- 9 ΜΑΗ Μέρα της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των Λαών με οδηγητή το μεγάλο στρατηλάτη ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ
- ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΣΣΔ (ΑΡΙΘ. 370-22 ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ 1945)
 - Εκδήλωση-Συγκέντρωση της «Ομοσπονδίας Συλλόγων από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ»
- Αντισημιτισμός ΝΔ – «Χρυσής Αυγής»

Διαβάστε Περισσότερα »

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΣΣΔ (ΑΡΙΘ. 370-22 ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ 1945)

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΣΣΔ
ΑΡΙΘ. 370-22 ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ 1945

Για τον πανηγυρισμό της νίκης κατά της Γερμανίας στο μεγάλο πόλεμο για την Πατρίδα, ορίζω για τις 24 του Ιούνη 1945, στη Μόσχα, στην Κόκκινη πλατεία, παρέλαση των στρατευμάτων του ενεργού στρατού, του πολεμικού ναυτικού και της φρουράς της Μόσχας, την Παρέλαση της Νίκης.

Στην παρέλαση να πάρουν μέρος: μικτά συντάγματα των μετώπων, μικτό σύνταγμα του λαϊκού επιτροπάτου Άμυνας, μικτό σύνταγμα του πολεμικού ναυτικού, οι στρατιωτικές ακαδημίες, τα στρατιωτικά σχολεία και τα στρατεύματα της φρουράς της Μόσχας.

Η παρέλαση της νίκης θα γίνει μπροστά στον αντικαταστάτη μου στρατάρχη της Σοβιετικής Ένωσης Ζούκωφ.

Το γενικό πρόσταγμα στην παρέλαση της νίκης θα το έχει ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης Ροκοσόβσκι.

Τη γενική διεύθυνση της οργάνωσης της παρέλασης την αναθέτω στο διοικητή των στρατευμάτων της στρατιωτικής περιοχής της Μόσχα και φρούραρχο Μόσχας στρατηγό Αρτέμιεφ.

Ο ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων
Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης

Ι. ΣΤΑΛΙΝ

Διαβάστε Περισσότερα »

Οικολογία και σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ των Λένιν και Στάλιν

Υπάρχουν λογικά θεωρητικά επιχειρήματα και απτές αποδείξεις σε πρακτικό επίπεδο που αποδεικνύουν το απολύτως αβάσιμο μιας ευρέως διαδεδομένης φήμης, σύμφωνα με την οποία οι Λένιν, Στάλιν, και μαζί με αυτούς το κόμμα που πραγματοποίησε την επαναστατική ρήξη του κόκκινου Οκτώβρη, δεν ήταν ευαίσθητοι στο οικολογικό ζήτημα.

Αλήθεια είναι το ακριβώς αντίθετο. Σε μια εποχή όπου, στην καπιταλιστική Δύση, δεν υπήρχε κάποια προσοχή, ούτε καν τυπική, στα θέματα περιβάλλοντος, η χώρα των Σοβιέτ κατάφερε να πραγματοποιήσει μια χωρίς προηγούμενο παραγωγική ανάπτυξη σε στενή σύνδεση με την απόδοση αξίας στη φύση, παρά τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που είχαν να κάνουν τόσο με τον εμφύλιο πόλεμο όσο και, μετέπειτα, με τη δεύτερη παγκόσμια σύγκρουση.1

Η συμβολή του Λένιν και του Στάλιν ήταν καθοριστική για την ανάπτυξη της οικολογικής έρευνας και πειραματισμού και στην έναρξη μιας προσεκτικής διαχείρισης των φυσικών πόρων.

Μετά την έκδοση του διατάγματος «για τη γη», αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Λένιν ανέθεσε στον Ποντιαπόλσκι, που ηγείτο του Επιτροπάτου του Λαού για την Παιδεία στο Αστραχάν, να δημιουργήσει μια προστατευόμενη ζώνη στην περιοχή του Βόλγα, κάτι που πραγματοποιήθηκε στις 11 Απρίλη 1919.

Το Μάη του 1920, με ένα διάταγμα που έφερε την υπογραφή του Λένιν, δημιουργήθηκε στην περιφέρεια του Μιάς ο πρώτος εθνικός δρυμός της επαναστατικής Ρωσίας: ακολούθως, με ένα άλλο διάταγμα του Λένιν στις 16 Σεπτέμβρη 1921, ανατέθηκε στο Επιτροπάτο για την Παιδεία η αρμοδιότητα για τα ζητήματα τα σχετικά με την προστασία της Φύσης και τη θέσπιση εθνικών δρυμών στο σοβιετικό έδαφος: τέτοιοι δρυμοί (ζαποβέντνικ, στα ρώσικα), έμελλε να αποτελέσουν μεταξύ των πρώτων προστατευόμενων ζωνών στην ιστορία της ανθρωπότητας, στις οποίες επιβαλλόταν μια πλήρης απαγόρευση κυνηγιού, ψαρέματος και κάθε άλλης δραστηριότητας η οποία θα μπορούσε να διαταράξει το περιβάλλον.2

Η σοσιαλιστική παραγωγή, διαρθρωμένη σύμφωνα με τις οδηγίες των 5ετών σχεδίων, εμπεριείχε μια δράση ευρισκόμενη σε απόλυτη αντίθεση με κάθε μορφή ερημοποίησης, και επίσης, εμπεριείχε το σχεδιασμό μιας οικολογικής πολιτικής με σκοπό την αναδάσωση. 50 χρόνια πριν γίνουμε μάρτυρες της τρελής καπιταλιστικής καταστροφής των δασών του Αμαζονίου, η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν έθετε στην ημερήσια διάταξη μια ευφυή πολιτική αναδάσωσης και ορθολογικής χρήσης των φυσικών πόρων 3.

Υπό την ηγεσία του Στάλιν, οι σοβιετικοί οικολόγοι είχαν μια εξαιρετικά σημαντική συνεισφορά στις μελέτες για το περιβάλλον: ο Βερναντσκι δημοσίευσε το 1926 τα κείμενά του, όπου αναδεικνυόταν η σύγχρονη αντίληψη για τη βιόσφαιρα. Ο Στανκίνσκι, στις αρχές της δεκαετίας του ’30, πρότεινε μια ριζοσπαστικά καινοτόμα ερμηνεία των οικολογικών συστημάτων, βασισμένη στα τροφικά επίπεδα και τις ενεργειακές ροές, ως ένα στοιχείο που συνέδεε τα έμβια όντα και το περικείμενο περιβάλλον, προηγούμενος κατά πάνω από 10 χρόνια του μοντέλου του οικοσυστήματος, που διατύπωσε πιο μετά ο αμερικανός Λίντεμαν. Ο Gause, πάντοτε τη δεκαετία του ’30, ανέδειξε την αρχή του ανταγωνιστικού αποκλεισμού, συμβάλλοντας στο να προοδεύσουν αποφασιστικά οι μελέτες της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας.

Το 1931 άρχισε την έκδοσή του το πρώτο σοβιετικό περιοδικό που εξειδικευόταν στη μελέτη του περιβάλλοντος, το «Περιοδικό Οικολογίας και Βιοκοινωνίας» (Ζουρνάλ Ιεκόλογκίι ι Μπιοτσιενολογκίι). Ο πρώτος του διευθυντής, ο Κασκάροφ, έγραψε ένα ιστορικής αξίας κείμενο, με τίτλο «Περιβάλλον και Κοινότητα» (Σρέντα ι Σοομπστσιένστβο), που μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες, και που έμελλε να αποτελέσει αναντικατάστατο σημείο αναφοράς στις μελέτες τις σχετικές με το περιβάλλον.

Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στις «Οδηγίες του 19ου συνεδρίου του κόμματος για το 5ο 5ετές πλάνο ανάπτυξης της ΕΣΣΔ για την περίοδο 1951-55», οριζόταν η «εξασφάλιση μιας περαιτέρω ανάπτυξης των εργασιών για τη δεντροφύτευση και τη δημιουργία από αυτή δασικών προστατευόμενων ζωνών στις περιοχές της στέπας και της δασόφυτης στέπας, η εφαρμογή αγροτεχνικών μεθόδων για το αντιπάλεμα της διάβρωσης του εδάφους και ακόμα και την αναδάσωση των αμμωδών περιοχών, η δημιουργία δασών οικονομικής σημασίας, ζωνών πρασίνου γύρω από τις πόλεις και τα βιομηχανικά κέντρα, κατά μήκος των όχθων των ποταμών, των καναλιών και των λεκανών. Κατά τη διάρκεια της 5ετίας, να φυτευτούν τουλάχιστον 2,5 εκατομύρια εκτάρια δασικών ζωνών προστασίας από τα κολχόζ και τα σοβχόζ και να φυτευτούν και να σπαρούν 2,5 εκατομμύρια εκτάρια δημοσίων δασών».4

Ωστόσο, η στενόμυαλη χρουσωφική (και μετα-χρουσωφική) γραφειοκρατία, σηματοδότησε το τέλος της σοσιαλιστικής διαχείρισης των παραγωγικών προτσές, εγκαθιδρύωντας μια τρελή αντίληψη περί βιομηχανικής ανάπτυξης, στερούμενη προσοχής στα περιβαλλοντικά θέματα, με συνέπεια την καταστροφή παρθένων εδαφών, την καταστροφή του οικοσυστήματος της λίμνης Βαϊκάλης, τη μόλυνση της θάλασσας της Αράλης, μέχρι και την καταστροφή του Τσερνομπίλ που σηματοδότησε το τραγικό τέλος μιας σειράς δεκαετιών ρεβιζιονιστικής πολιτικής που δεν είχε τίποτε το κοινό, όπως είδαμε, με την περίοδο των Λένιν και Στάλιν.

1. Σε ένα ντοκουμέντο του Κεντρικού Πανρωσικού Συμβουλίου των Συνδικάτων, τον Απρίλη του 1919 διαβάζει κανείς: «Για την προστασία των πηγών των πόρων μας πρέπει να δρούμε σύμφωνα με τους επιστημονικο-τεχνικούς όρους. Για παράδειγμα, αναφορικά με την απόδοση των δασών μας, πρέπει να προσέχουμε ώστε η δασική βιομηχανία να δρα ορθά. Αναφορικά με το πετρέλαιο, πρέπει να εξοπλιστούμε για την πρόληψη από τις σπατάλες. Είναι απαραίτητο, εν κατακλείδι, να προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε τους επιστημονικο-τεχνικούς νόμους και ένα κριτήριο ορθολογικής εκμετάλλευσης» (το κείμενο δημοσιεύτηκε από τον D.R. Weiner Models of Nature, Ecology, Conservation and Cultural Revolution in Soviet Russia, Indiana University Press, 1988, σ.23, σημείωση 24).

2. Ο Λένιν υπέγραψε 94 διατάγματα σχετικά με την προστασία της φύσης και την χρησιμοποίησή της. Με δική του πρωτοβουλία, μεταξύ άλλων, εγκρίθηκαν ο «Θεμελιώδης Νόμος για τα Δάση», «Για την προστασία των ψαριών και των Ζώων της Αρκτικής Παγωμένης Θάλασσας και της Λευκής Θάλασσας», «Για την προστασία των φυσικών μνημείων, των πάρκων και των κήπων».

3.Το 1929 το 1ο πανρωσικό συνέδριο για τη διατήρηση της Φύσης παρενέβη στη συζήτηση για τη σχέση ανθρώπου- περιβάλλοντος σε μια σοσιαλιστική κοινωνία: «Η φύση και ο ρυθμός της οικονομικής ανάπτυξης μπορούν σωστά να οριστούν μόνο μετά από μια λεπτομερή μελέτη του περιβάλλοντος και μια αξιολόγηση των παραγωγικών του ικανοτήτων για τη διατήρηση, την ανάπτυξη και τον εμπλουτισμό του» (βλ. Τhe Greening of Marxism, επιμέλειαTed Benton, Guilford Press, ΝέαΥόρκη- Λονδίνο, 1996, σ.124)

4.Το 19ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ, Edizioni di Cultura Sociale, Ρώμη, 1952, σ. 95

Teoria & Prassi, τ.15, Φλεβάρης 2006

 Μετάφραση: Indymedia

Διαβάστε Περισσότερα »