17 Φλεβάρη, η Βουλή του Κοσόβου ανακήρυξε την ανεξαρτησία

Ο πληθυσμός της Πρίστινας γιορτάζει αυτό που πιστεύει ότι είναι ανεξαρτησία, ανεμίζοντας αλβανικές και βορειο-αμερικάνικες σημαίες. Ο Σέρβικος πληθυσμός του Κοσόβου αρνείται το χωρισμό από τη Σερβία της οποίας οι ηγέτες καταδίκασαν αμέσως την απόσχιση αυτής της επαρχίας που θεωρούν αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας. Η ένταση συνεχώς μεγαλώνει, απειλώντας με ξέσπασμα ενός νέου βαλκανικού πολέμου.

Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, που ο Μπους εδώ και χρόνια διακηρύσσει ως επιθυμία του, είναι η κατάληξη της πορείας διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Αυτή την πορεία ενθάρρυναν σιγά-σιγά οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με πρώτο τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, που ήθελαν να απαλλαγούν από κάθε ίχνος του Ανατολικού μπλοκ και να αποδυναμώσουν-εξαλείψουν την επιρροή της Ρωσσίας.

Μέσα σε 17 χρόνια, από πόλεμο σε πόλεμο, από «εθνοκάθαρση» σε «ανθρωπιστική ανάμειξη», από εντατικούς βομβαρδισμούς (78 μέρες βομβαρδισμού της Σερβίας) σε «χειρουργικά χτυπήματα» που προκάλεσαν πολλές δεκάδες «παράπλευρες απώλειες», οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επανακαθόρισαν τα σύνορα. Προκαλούν ασταμάτητα έξαρση των υπαρχόντων εθνικισμών, σπρώχνοντας στη συνέχεια τα στρατεύματα των ντόπιων συμμάχων τους να τεμαχίζουν την περιοχή για να δημιουργούν μικρά κρατίδια ολοκληρωτικά εξαρτημένα. Κάθε δημοκρατική λύση, που σέβεται τα δικαιώματα των εθνών, των εθνοτήτων και των εθνικών μειονοτήτων έχει συστηματικά τορπιλιστεί, με βομβαρδισμούς και με ανάλογη εθνικιστική επεξεργασία.

Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ διέσπειρε νέες στρατιωτικές βάσεις στη στρατηγική περιοχή των Βαλκανίων. Δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες του ΝΑΤΟ σταθμεύουν εκεί μεταξύ των οποίων 2000 Γάλλοι στρατιώτες.

Η πλειοψηφία των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκείνη των ΗΠΑ, αναγνώρισαν αμέσως την ανεξαρτησία του Κοσόβου, όπου το σύνολο των ανέργων σπάει ρεκόρ και όπου ο πληθυσμός ζει εν μέρει απ’ τα χρήματα των κοσοβάρων της διασποράς. Το εκεί υπέδαφος προκαλεί την όρεξη των μονοπωλίων των ορυχείων και οι νεοφιλελεύθεροι παρτιζάνοι της ΕΕ, όπως ο Kouchner, υπόσχονται μια ενσωμάτωση του Κοσόβου, αλλά και της Σερβίας στην ΕΕ του κοινωνικού ντάμπιγκ, του ελεύθερου και όχι διαστρεβλωμένου ανταγωνισμού, των ιδιωτικοποιήσεων και τη θηλιά των «κριτηρίων σύγκλισης».

Σ’ αυτές τις συνθήκες, η ανεξαρτησία του Κοσόβου δεν είναι μια καλή είδηση για τους λαούς των Βαλκανίων, γιατί είναι μια νέα κεφαλή γέφυρας του ιμπεριαλισμού, πρώτα απ’ όλα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, που συνεχίζει τη δική του πολιτική της αποσταθεροποίησης για να διατηρήσει την ηγεμονία του.

Επισπεύδοντας την αναγνώριση αυτής της ανεξαρτησίας, ο Σαρκοζί εμπλέκει περισσότερο τη χώρα μας στην πολιτική της αποσταθεροποίησης και στην πολιτική πολέμων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Παρίσι, 20 Φλεβάρη 2008a

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF)

 

Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 268 15-29 Φλεβάρη 2008

Διαβάστε Περισσότερα »

H δικαστική πολιτική του Θαπατέρο στην υπηρεσία του Λαϊκού Κόμματος

Οι δικαστές του Εθνικού Δικαστηρίου (Audiencia Nacional), κατόπιν αιτήματος της κυβέρνησης του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Εργατών (PSOE), αποφάσισαν να αναστείλουν για τουλάχιστον 3 χρόνια τη λειτουργία του κόμματος «Βασκική Εθνικιστική Δράση» (AΝV) και του ΚΚ της Χώρας των Βάσκων (PCTV), το κλείσιμο των γραφείων τους και το πάγωμα των τραπεζικών τους λογαριασμών, εμποδίζοντας τη συμμετοχή τους στις γενικές εκλογές στις 9 Μαρτίου. Η αναστολή της λειτουργίας τους, που είναι το πρώτο βήμα για να τεθούν εκτός νόμου, έγινε με το πρόσχηματης υποτιθέμενης σύνδεσης των δύο αυτών πολιτικών σχηματισμών με το εκτός νόμου Μπατασούνα και την ΕΤΑ. Επιπρόσθετα, πολλοί άνθρωποι συνελήφθησαν στα πλαίσια της κλιμάκωσης της καταπίεσης με την κατηγορία του μέλους του Μπατασούνα.

Η απόφαση του δικαστηρίου, η οποία αφήνει χωρίς καμιά πολιτική εκπροσώπηση το 20% περίπου του εκλογικού σώματος των βάσκων, είναι απλά μια γελοία πρόφαση για την περιστολή των αστικών δημοκρατικών ελευθεριών και κλείνει άλλη μια πόρτα για τη λύση μέσω των διαπραγματεύσεων του βασκικού ζητήματος. Όπως συμβαίνει με κάθε αντιδημοκρατική επίθεση, η απόφαση του Εθνικού Δικαστηρίου δεν έχει να κάνει με τη δικαιοσύνη, αλλά με τα εκλογικά συμφέροντα: παραδόξως, μετά από πολλά χρόνια που το Λαϊκό Κόμμα ζητά μάταια να τεθούν εκτός νόμου τα δύο βασκικά κόμματα, ενώ παράλληλα ο Θαπατέρο αρνιόταν να κάνει κάτι τέτοιο, τώρα η κυβέρνηση του PSOE αποφάσισε, ενώ η προεκλογική περίοδος είναι σε εξέλιξη, να θέσει εκτός νόμου τα δύο βασκικά κόμματα. Ο πανικός πριν τις εκλογικές δημοσκοπήσεις, οι πιέσεις του Λαϊκού Κόμματος (PP) και οι φασιστικές απειλές της Συνόδου των Επισκόπων επηρέασαν το PSOE και το έσπρωξαν νακατευνάσει την αντιδραστική δεξιά. Αυτό το μέτρο στοχεύει στο να εμφανιστεί ο Θαπατέρο στους ψηφοφόρους ως περισσότερο συντηρητικός και αντιδραστικός, ως υπερασπιστής του «ισπανισμού» και εγγυητής της μοναρχίας και του συντάγματος της, ως πρόεδρος με πυγμή, και ως τέτοιος να περιμαζέψει μια χούφτα ψήφων από τους συντηρητικούς κύκλους.

Αλλά η απόφαση του PSOE, η οποία υπαγορεύτηκε από τους άθλιους ψηφοθηρικούς υπολογισμούς του, δεν έχει μόνο βραχυπρόθεσμες συνέπειες: είναι ένα ακόμα βήμα για την περιστολή ελευθεριών, την ποινικοποίηση και την καταπίεση όποιου θέτει υπό αμφισβήτηση την πραγματικότητα της Ισπανίας η οποία προέκυψε από τη μετάβαση του 1978 και την αποκατάσταση της φρανκικής μοναρχίας. Η στάση του Θαπατέρο αποτελεί μια αλλαγή κατεύθυνσης προς τις θέσεις της αντιδραστικής δεξιάς, υιοθετώντας τα λόγια και τις ενέργειες του νέο-φασιστικού Λαϊκού Κόμματος (PP): ενώ στρέφεται ενάντια σε αυτούς που αποκαλεί «βίαιους Βάσκους», ανέχεται τις διαδηλώσεις των φασιστικών ομάδων στην Ισπανία, που δολοφονούν και μένουν ατιμώρητοι, και οι οποίοι ολοένα αποθρασύνονται. Από την άλλη μεριά, το PSOEέχει αφιερωθεί στο να απαγορεύει και να καταστέλλει τις διαδηλώσεις των αντιρατσιστών και αντιφασιστών, και θεωρεί το Λαϊκό Κόμμα (PP), το οποίο είναι μια πραγματική φωλιά των φασιστών που νοσταλγούν το παλιό καθεστώς, σαν ένα κόμμα που πληροί τις προδιαγραφές της αστικής δημοκρατίας και της μοναρχίας.

Δεν ανήκει, όμως, όλη ευθύνη στον Θαπατέρο: η στάση της ΕΤΑ στρώνει το δρόμο για την πολιτική καταπίεση, κλείνει την πόρτα στο διακανονισμό της διαμάχης μέσω των διαπραγματεύσεων, η αλαζονεία της δικαιολογεί στα μάτια ενός μεγάλου ποσοστού των ψηφοφόρων το φασιστικό PPκαιτην καταπιεστική στάση του PSOE και δίνει έδαφος στο κράτος για τη διεύρυνση της καταπίεσης κάθε προοδευτικού αριστερού κινήματος. Επιπλέον, η πολιτική κατάσταση στη χώρα και θλιβερή στάση ("contemporizadora") του IU («Ενωμένη Αριστερά»), το οποίο δε μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από παράπονα προκειμένου να μην απομακρυνθεί πολύ από το PSOE με το οποίο έχουν μεγάλο πολιτικό συμφέρον, υπογραμμίζει και πάλι την έλλειψη μιας πολιτικής οντότητας η οποία θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού της Ισπανίας. Ενώ η κρίση διογκώνεται οι δυνάμεις των εργατών και του λαού, οι δυνάμεις της αριστεράς συνεχίζουν να είναι διασκορπισμένες, χωρίς να επεξεργάζονται ένα κοινό σχέδιο.

Το ΚΚΙ (μ-λ) απαιτεί για μια ακόμα φορά τον τερματισμό της πολιτικής της καταπίεσης του εθνικού κινήματος των Βάσκων, που σημαίνει τον τερματισμό των συλλήψεων και της ποινικοποίησης των κομμάτων, και καλεί να ανοίξει ένας διάλογος με στόχο την εύρεση μιας δημοκρατικής και ειρηνικής λύσης στο βασκικό ζήτημα. Αλλά το ΚΚΙ (μ-λ) δε θέλει να καλλιεργήσει αυταπάτες στο λαό της Ισπανίας: Μόνο με ένα πλατύ ενωτικό κίνημα, δημοκρατικό και πραγματικά αριστερό, μπορούμε να πορευθούμε για την κατάκτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως είναι το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών. Στο μεταξύ, η συμμαχία PP-PSOE, με την ανεκτίμητη υποστήριξη της ΙU, θα διατηρήσει ανέπαφη τη φρανκική μοναρχία και το σύνταγμα της, καθώς και τα κρατικά όργανα καταπίεσης προκειμένου να εμποδίζουν την ενότητα των εργατών και του λαού της Ισπανίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ PCTNΚΑΙ ANV

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Εκτελεστική Επιτροπή του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ)
Μαδρίτη, 14 Φεβρουαρίου, 2008

Διαβάστε Περισσότερα »

17 Φλεβάρη, η Βουλή του Κοσόβου ανακήρυξε την ανεξαρτησία

Ο πληθυσμός της Πρίστινα γιορτάζει αυτό που πιστεύει ότι είναι ανεξαρτησία, ανεμίζοντας αλβανικές και βορειο-αμερικάνικες σημαίες. Ο Σέρβικος πληθυσμός του Κοσόβου αρνείται το χωρισμό από τη Σερβία της οποίας οι ηγέτες καταδίκασαν αμέσως την απόσχιση αυτής της επαρχίας που θεωρούν αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας. Η ένταση συνεχώς μεγαλώνει, απειλώντας με ξέσπασμα ενός νέου βαλκανικού πολέμου.

Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, που ο Μπους εδώ και χρόνια διακηρύσσει ως επιθυμία του, είναι η κατάληξη της πορείας διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Αυτή την πορεία ενθάρρυναν σιγά-σιγά οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με πρώτο τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, που ήθελαν να απαλλαγούν από κάθε ίχνος του Ανατολικού μπλοκ και να αποδυναμώσουν-εξαλείψουν την επιρροή της Ρωσσίας.

Μέσα σε 17 χρόνια, από πόλεμο σε πόλεμο, από «εθνοκάθαρση» σε «ανθρωπιστική ανάμειξη», από εντατικούς βομβαρδισμούς (78 μέρες βομβαρδισμού της Σερβίας) σε «χειρουργικά χτυπήματα» που προκάλεσαν πολλές δεκάδες «παράπλευρες απώλειες», οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επανακαθόρισαν τα σύνορα. Προκαλούν ασταμάτητα έξαρση των υπαρχόντων εθνικισμών, σπρώχνοντας στη συνέχεια τα στρατεύματα των ντόπιων συμμάχων τους να τεμαχίζουν την περιοχή για να δημιουργούν μικρά κρατίδια ολοκληρωτικά εξαρτημένα. Κάθε δημοκρατική λύση, που σέβεται τα δικαιώματα των εθνών, των εθνοτήτων και των εθνικών μειονοτήτων έχει συστηματικά τορπιλιστεί, με βομβαρδισμούς και με ανάλογη εθνικιστική επεξεργασία.

Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ διέσπειρε νέες στρατιωτικές βάσεις στη στρατηγική περιοχή των Βαλκανίων. Δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες του ΝΑΤΟ σταθμεύουν εκεί μεταξύ των οποίων 2000 Γάλλοι στρατιώτες.

Η πλειοψηφία των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκείνη των ΗΠΑ, αναγνώρισαν αμέσως την ανεξαρτησία του Κοσόβου, όπου το σύνολο των ανέργων σπάει ρεκόρ και όπου ο πληθυσμός ζει εν μέρει απʼ τα χρήματα των κοσοβάρων της διασποράς. Το εκεί υπέδαφος προκαλεί την όρεξη των μονοπωλίων των ορυχείων και οι νεοφιλελεύθεροι παρτιζάνοι της ΕΕ, όπως ο Kouchner, υπόσχονται μια ενσωμάτωση του Κοσόβου, αλλά και της Σερβίας στην ΕΕ του κοινωνικού ντάμπιγκ, του ελεύθερου και όχι διαστρεβλωμένου ανταγωνισμού, των ιδιωτικοποιήσεων και τη θηλιά των «κριτηρίων σύγκλισης».

Σ' αυτές τις συνθήκες, η ανεξαρτησία του Κοσόβου δεν είναι μια καλή είδηση για τους λαούς των Βαλκανίων, γιατί είναι μια νέα κεφαλή γέφυρας του ιμπεριαλισμού, πρώτα απʼ όλα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, που συνεχίζει τη δική του πολιτική της αποσταθεροποίησης για να διατηρήσει την ηγεμονία του.

Επισπεύδοντας την αναγνώριση αυτής της ανεξαρτησίας, ο Σαρκοζί εμπλέκει περισσότερο τη χώρα μας στην πολιτική της αποσταθεροποίησης και στην πολιτική πολέμων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Παρίσι, 20 Φλεβάρη 2008
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF)

Διαβάστε Περισσότερα »

Ιταλία: 'Ιδρυση Κομμουνιστικής Πλατφορμας

Διακήρυξη Αρχών


Η συντακτική ομάδα του περιοδικού Teoria & Prassi και ο Κύκλος Λένιν της Κατάνια, σε συνδιάσκεψη που έλαβε χώρα το Φλεβάρη του 2008, αποφάσισαν να προχωρήσουν στην ενοποίησή τους και να δημιουργήσουν την Κομμουνιστική Πλατφόρμα.

Το βασικό καθήκον της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας είναι η πολιτική και θεωρητική μάχη για το σχηματισμό στη χώρα μας ενός ισχυρού κομμουνιστικού κόμματος, ενός πολιτικού κόμματος επαναστατικού και ανεξάρτητου, της εργατικής τάξης. Ενός κόμματος το οποίο οφείλει να είναι η εμπροσθοφυλακή, μαχητικό, οργανωμένο και συνειδητά εργατικό, ικανό να αποκτήσει τέτοια αναγνώριση χάρη στον αγώνα και την καθημερινή δουλειά, χάρη στην ανάπτυξη όλων των θεωρητικών και πρακτικών πτυχών, χάρη στην αποτελεσματική ικανότητα να προσανατολίζει και να ηγείται των μαζών για τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης και για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις συνθήκες της δικτατορίας του προλεταριάτου, μέχρι την αταξική κοινωνία, τον κομμουνισμό.

Για έναν τέτοιο σκοπό, η Κομμουνιστική Πλατφόρμα θέτει το στόχο να προωθήσει την ενοποίηση όλων των ειλικρινών κομμουνιστών και των πρωτοπόρων εργατών, και των οργανώσεων, ομάδων και κύκλων που τοποθετούνται με συνέπεια και σύνεση στις επαναστατικές θέσεις του μαρξισμού-λενινισμού, για το ξεπέρασμα της πολυδιάσπασης και του τοπικισμού, στο πλαίσιο της εργασίας της ανασύστασης ενός ισχυρού κομμουνιστικού κόμματος.

Για την εκπλήρωση αυτών των σκοπών, η Κομμουνιστική Πλατφόρμα θα βασιστεί αυστηρά στην εργατική τάξη, στην ένωση του εργατικού με το κομμουνιστικό κίνημα, στην οργάνωση των πρωτοπόρων εργατών, των επαναστατών νέων, των διανοούμενων που είναι αποφασισμένοι να έρθουν σε ρήξη με την αστική τάξη και να συνδεθούν με το προλεταριάτο.

Η Κομμουνιστική Πλατφόρμα βρίσκεται σε συνέχεια με τις καλύτερες ιδεολογικές, πολιτικές και αγωνιστικές παραδόσεις του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος της χώρας μας: από τον Αντόνιο Λαμπριόλα ως τον Αντόνιο Γκράμσι, από την ίδρυση του ΚΚΙ στο Λιβόρνο το 1921 (το οποίο ήταν το κόμμα της επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης) ως τη νικηφόρα Αντίσταση ενάντια στον ναζιφασισμό, από τη μάχη ενάντια στο σύγχρονο τολιατικό ρεβιζιονισμό, ως τη σωστή απόφαση της ίδρυσης του ΚΚΙ(μ-λ) το 1966, ως τη μάχη μισού σχεδόν αιώνα των μαρξιστών-λενινιστών για να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της επανάστασης, του σοσιαλισμού και της ανασύστασης του κόμματος απέναντι στον κυρίαρχο ρεβιζιονισμό και τον οπορτουνισμό.

Η Κομμουνιστική Πλατφόρμα υιοθετεί και υπερασπίζεται την πρακτική εμπειρία, τις ιδέες και τη γραμμή χάρη στην οποία το διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα κατήγαγε μεγάλες νίκες, από τη Διεθνή του Μαρξ ως την Κομμούνα του Παρισιού, από την περίοδο του σχηματισμού του κομμουνιστικού κινήματος στη 2η Διεθνή ως τη Σοσιαλιστική Επανάσταση του Οκτώβρη, από την 3η- Κομμουνιστική Διεθνή ως την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, από τη νίκη επί του ναζιφασισμού ως την δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατόπεδου, από την Κομινφόρμ ως τον αγώνα ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό (ο οποίος υιοθετήθηκε επισήμως στο 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956) ως το σημερινό Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και την πιο προωθημένη και συνεκτική του έκφραση, τη Διεθνή Διάσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ΙCM-LPO).

Η Κομμουνιστική Πλατφόρμα υπερασπίζεταικαι συνεχίζει τις ένδοξες αγωνιστικές παραδόσεις και εμπειρίες, συνεχίζοντας τη μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αντίδραση, το θρησκευτικό σκοταδισμό, το ρεβιζιονισμό, τον οπορτουνισμό, το ρεφορμισμό, τον οικονομισμό, τον αυθορμητισμό, τον τυχοδιωκτισμό και τις ένοπλες οργανώσεις και όλες τις παρεκκλίσεις από τον μαρξισμό-λενινισμό.

Η Κομμουνιστική Πλατφόρμα υψώνει τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού, αγωνιζόμενη ενάντια στον «δικό της» ιταλικό ιμπεριαλισμό, υιοθετώντας τη διακήρυξη του Κίτο ως πολιτική και ιδεολογική βάση για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ευθυγραμμίζεταιμε τη γραμμή και τη δράση της ΙCM-LPO και επιδιώκει να αναπτύξει αδερφικές σχέσεις με κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις σε όλο τον κόσμο.

Η Κομμουνιστική Πλατφόρμα υιοθετεί ως οδηγό της δράσης της τις μαρξιστικές-λενινιστικές αρχές και αξίες οι οποίες οφείλουν να εφαρμόζονται στη συγκεκριμένη πραγματικότητα: κάνει δική της την κοσμοαντίληψη του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού, όπως αυτή ορίστηκε και αναπτύχθηκε από τους Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν, για την πλήρη ενότητα στον ιδεολογικό τομέα και για τη σταθερή πρόοδο της πρωτοποριακής θεωρίας.

Στη βάση του Σχεδίου Γενικού Προγράμματος, του Προγράμματος Δράσης και της εργασίας της στα διάφορα ταξικά μέτωπα αγώνα, η Κομμουνιστική Πλατφόρμα θα συνεισφέρει στην αποσαφήνιση, την ανάπτυξη και τη συγκεκριμενοποίηση των ιδεολογικών, πολιτικών, προγραμματικών και οργανωτικών προαπαιτούμενων για το μελλοντικό κομμουνιστικό κόμμα, σε συνοχή με την πολιτική και ιδεολογική γραμμή, τις στρατηγικές υποδείξεις, τις θέσεις και τις αναλύσεις που δημοσιεύτηκαν στα τεύχη 7 ως 18 του περιοδικού Teoria & Prassi, στις μπροσούρες και άλλα ντοκουμέντα που υιοθετήθηκαν στο ιδρυτικό Σώμα.

Η οργανωτική καθοδηγητική αρχή της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας είναι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, περιεχόμενος στην ύπαρξή της. Αυτή είναι μια δραστήρια συσπείρωση αγωνιζόμενων, ικανών να συνδέουν σταθερά τη θεωρία με την κοινωνική πρακτική, να αναπτύσσουν την κατάλληλη κομμουνιστική πολιτική πρωτοβουλία καιπροτάσεις αγώνα και οργάνωσης, μεταξύ των μαζών και των οργανώσεών τους, συμμετέχοντας ενεργά στις συγκρούσεις μεταξύ των κοινωνικών τάξεων με στόχο τη συσσώρευσηεπαναστατικών δυνάμεων απαραίτητων για τη συνέχιση των στρατηγικών στόχων: κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο και τους συμμάχους του, για τη δημιουργία της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Η Κομμουνιστική Πλατφόρμα θεωρεί θεμελιώδη την πολιτική και ιδεολογική προετοιμασία και την συνεχή βελτίωση των μελών της. Τα όργανα έκφρασης της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας είναι το θεωρητικό περιοδικόTeoria & Prassi, η πολιτική εφημερίδαScintilla και η ιστοσελίδα (επί του παρόντος, στη διεύθυνσηwww.geocities.com/scintilla_mail )

Η Κομμουνιστική Πλατφόρμα καλεί τους κομμουνιστές και το πιο προχωρημένο και μαχητικό τμήμα του προλεταριάτου να προσχωρήσουν στην Κομμουνιστική Πλατφόρμα: απευθύνεται στους ειλικρινά κομμουνιστές που ακόμα παλεύουν στα σοσιαλδημοκρατικά και οπορτουνιστικά κόμματα της αστικής Αριστεράς να λάβουν γνώση της πραγματικότητας και κατόπιν να δράσουν, να έρθουν σε πλήρη και οριστική ρήξη με αυτά τα κόμματα και να αναπτύξουν προπαγάνδα για αυτή τη ρήξη μέσα στη βάση, για να διεξάγουν μαζί με τους μαρξιστές-λενινιστές τη μάχη για την ανασύσταση του κομμουνιστικού κόμματος και για τον προλεταριακό σοσιαλισμό.

Φλεβάρης 2008

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ελευθερία και η δημοκρατία δε μπορούν να περιοριστούν μόνο στη μαντίλα

18 Φεβρουαρίου 2008

Το κοινοβούλιο αποφάσισε να αναθεωρήσει το Σύνταγμα προκειμένου να αρθεί η απαγόρευση της Ισλαμικής μαντίλας στα Τούρκικα πανεπιστήμια με τις ψήφους των βουλευτών του AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) και του MHP (Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης). Αυτή η αναθεώρηση του συντάγματος παρουσιάστηκε ως αναγκαία για τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Γνωρίζουμε, όμως, ότι και τα δύο αυτά κόμματα αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση, CHP (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα) είναι εναντίον των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργατών και του Κουρδικού λαού της Τουρκίας.

Το ότι αδιαφορούν για πολλά άλλα θεμελιώδη ζητήματα και το ότι περιορίζουν το αίτημα για ελευθερία και δημοκρατία μόνο στο ζήτημα της απαγόρευσης της μαντίλας φανερώνει ότι αυτά τα κόμματα είναι υποκριτές και όχι δημοκράτες.

Όσο η Κυβέρνηση και ο Στρατός επιμένουν σε μια στρατιωτική επίλυση του Κουρδικού ζητήματος αντί μιας δημοκρατικής λύσης, όσο η ελευθερία στη σκέψη και την έκφραση ποδοπατούνται από νόμους όπως το Άρθρο 301, όσο τα μαθήματα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικά στα σχολεία και η οργάνωση των εργατών σε σωματεία είναι απαγορευμένη με νόμους, το AKP και το MHP δεν πετυχαίνουν τίποτα άλλο από το να γελοιοποιούνται δίνοντας ένα σόου δημοκρατίας και ελευθερίας με τη μαντίλα.

Η αντίληψη του Κόμματος Εργασίας (EMEP) περί δημοκρατίας δεν είναι η ίδια με αυτή του Πρωθυπουργού Ερντογάν ο οποίος «απαιτεί οι Τούρκοι της Γερμανίας να διδάσκονται τα μαθήματα στη μητρική τους γλώσσα ενώ παράλληλα απαγορεύει στους Κούρδους και να μιλάνε τη μητρική τους γλώσσα στην Τουρκία». Το Κόμμα Εργασίας υποστηρίζει την ελευθερία σε όλους τους τομείς συμπεριλαμβανομένης της μαντίλας και της ελευθερίας στην ένδυση και παλεύει για τη δημιουργία μιας δημοκρατικής Τουρκίας. Όμως, το Κόμμα Εργασίας θεωρεί καθήκον του να αφυπνίζει το λαό ώστε να μην πιστεύει αυτό το παιχνίδι της «ελευθερίας» και «δημοκρατίας».

Η μαντίλα δεν είναι το μόνο απαγορευμένο πράγμα στην Τουρκία. Επιπλέον, η άρση της απαγόρευσης της δεν είναι πρώτης προτεραιότητας ανάμεσα στις απαγορεύσεις. Η ελευθερία και η δημοκρατία δε μπορούν να περιοριστούν στην «ελευθερία της μαντίλας».

Αναμφίβολα, η επιλογή της ένδυσης πρέπει να είναι ελεύθερη και κανείς δεν πρέπει να βρίσκεται κάτω από πίεση επειδή φοράει ή όχι μαντίλα. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι η μαντίλα είναι συνώνυμο της δημοκρατίας. Η μαντίλα χρησιμοποιείται ως πολιτικό σύμβολο που στοχεύει στην εκμετάλλευση της θρησκείας. Πέρα από το ότι είναι ένα ζήτημα ελευθερίας, είναι και ένα αντικείμενο πίεσης φεουδαρχικού τύπου που εξαναγκάζει τις γυναίκες να είναι καλυμμένες. Η αφύπνιση του λαού της Τουρκίας πάνω σε αυτό το ζήτημα είναι επίσης καθήκον του Κόμματος Εργασίας.

Είναι αναμφισβήτητη η αναγκαιότητα για πολιτική ελευθερία και δημοκρατία στην Τουρκία. Το Κόμμα Εργασίας συνεχίζει να μάχεται για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες.


Κόμμα Εργασίας της Τουρκίας (EMEP)

Κεντρικό Γραφείο

Διαβάστε Περισσότερα »

Βάρβαρη φασιστική δολοφονική επίθεση ΜΑΤ-ναζιφασιστών ενάντια σε αντιφασίστες διαδηλωτές

Βάρβαρη φασιστική δολοφονική επίθεση ΜΑΤ-ναζιφασιστών ενάντια σε αντιφασίστες διαδηλωτές

Μ’ εντολή της κυβέρνησης η συνεργασία ΜΑΤ-«Χρυσαυγιτών»

Χέρι-χέρι κυβέρνηση-ΜΑΤ-«Χρυσαυγίτες»

Ο «Ριζοσπάστης» θάβει τη δολοφονική επίθεση στις μέσα σελίδες και συγκαλύπτει τη συνεργασία κυβέρνησης-«Χρυσής Αυγής»

Η δολοφονική συμμορία των ναζιφασιστών της «Χρυσής Αυγής» είχε ανακοινώσει για τις 2 Φλεβάρη στις 7 το απόγευμα διοργάνωση συγκέντρωσης για το Ίμια στην πλατεία Κολοκοτρώνη.

Διάφορες αντιφασιστικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων το Φόρουμ, αλλά και η ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΠΟΕΔΗΝ και φοιτητικοί σύλλογοι ανακοίνωσαν διοργάνωση αντιφασιστικού συλλαλητηρίου την ίδια μέρα, στην ίδια Πλατεία αλλά στις 2 το μεσημέρι.

Οι ναζιφασίστες της «Χρυσής Αυγής» μόλις πληροφορήθηκαν το γεγονός για να ματαιώσουν τη συγκέντρωση των αντιφασιστών συγκεντρώθηκαν λίγες δεκάδες νωρίς το πρωί του Σαββάτου και κατέλαβαν το χώρο της πλατείας Κολοκοτρώνη, σε συνεργασία και με την προστασία των ΜΑΤ, όπως δείχνουν οι δημοσιευμένες στον τύπο φωτογραφίες.

Όταν οι αντιφασίστες πληροφορήθηκαν την ενέργεια αυτή των ναζιφασιστών κινητοποιήθηκαν νωρίτερα απ’ τις 2 το μεσημέρι και στις 11 π.μ. συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια και από εκεί ξεκίνησε η πορεία μέσω Κοραή-Σταδίου για την πλατεία Κολοκοτρώνη. Πλησιάζοντας προς την πλατεία είδαν ότι τα ΜΑΤ περιφρουρούσαν τη δολοφονική συμμορία της «Χρυσής Αυγής» που τα μέλη της ήταν οπλισμένα με ξύλα-κοντάρια, πέτρες, σιδηρολοστούς, μαχαίρια και αναισθητικά σπρεϊ. Πλησιάζοντας οι αντιφασίστες διαδηλωτές δέχτηκαν την επίθεση των «Χρυσαυγιτών» με τα δολοφονικά τους όπλα και τα ΜΑΤ να τους προστατεύουν στη δολοφονική τους επίθεση, τραυματίζοντας σοβαρά δυο αντιφασίστες με μαχαίρια που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.

Στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι αντιφασίστες δέχτηκαν την από κοινού επίθεση ΜΑΤ-«Χρυσαυγιτών», όπως δείχνουν και οι δημοσιευμένες στις εφημερίδες φωτογραφίες. Απ’ τη βάρβαρη δολοφονική επίθεση τραυματίστηκαν πολλές δεκάδες αντιφασιστών, ενώ η αστυνομία φρόντισε να πνίξει την Αθήνα με δακρυγόνα, ασφυξιογόνα, καπνογόνα και άλλες εξαιρετικά επικίνδυνες για την υγεία χημικές ουσίες.

Τα γεγονότα του Σαββάτου (2 Φλεβάρη) δείχνουν καθαρά ότι η συνεργασία της αστυνομίας με τους ναζιφασίστες της «Χρυσής Αυγής» έγινε με εντολή της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή που χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τους φασίστες εγκληματίες σαν δύναμη κρούσης κατά των αντιφασιστών διαδηλωτών.

Ασφαλώς είναι γνωστή οι στενοί δεσμοί και η μυστική συνεργασία Αστυνομίας-ναζιφασιστών, όμως εδώ έχουμε δυο νέα σημαντικά και πολύ επικίνδυνα γεγονότα που πρέπει να σημειωθούν ιδιαίτερα: πρώτο, την ανοιχτή προστασία των ναζιφασιστών απ’ την Αστυνομία και δεύτερο, την από κοινού επίθεση ΜΑΤ-«Χρυσαυγιτών» εναντίον αντιφασιστών διαδηλωτών μ’ εντολή της κυβέρνησης του μοναρχουφασιστικού κόμματος της ΝΔ, δυο γεγονότα που σηματοδοτούν ακραίας μορφής φασιστικοποίηση της κοινωνικής ζωής που δεν πρέπει ν’ αφήσουν αδιάφορους τους αντιφασίστες.

Επαίσχυντη υπήρξε η στάση του «Ριζοσπάστη» και της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ που αντί να καταδικάσει την κυβέρνηση που έδωσε την εντολή συνεργασίας ΜΑΤ-ναζιφασιστών για από κοινού επίθεση στους αντιφασίστες μιλάει μόνο «ανοχή της κυβέρνησης»:

πρώτο, ο «Ριζοσπάστης» δεν προβάλλει το γεγονός πρωτοσέλιδα αλλά το θάβει εντελώς στις μέσα σελίδες (σελίδα 18) και επιπλέον δεν δημοσιεύει ούτε μια φωτογραφία απ’ την από κοινού επίθεση ΜΑΤ-«Χρυσαυγιτών» ενάντια στους αντιφασίστες διαδηλωτές, αλλά μόνο φωτογραφία που δείχνει απλά ΜΑΤ-«Χρυσαυγίτες» που μεταξύ τους συνομιλούν.

Δεύτερο, τόσο ο «Ριζοσπάστης» όσο και η ανακοίνωση του «Κ»ΚΕ αποσιωπούν σκόπιμα ότι η διαδήλωση είχε διοργανωθεί από διάφορες αντιφασιστικές οργανώσεις αλλά και απ’ τις ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΠΟΕΔΗΝ, κλπ. Κάνουν λόγο μόνο για «αναρχικούς» και «κουκουλοφόρους».

Τρίτο, μιλούν μόνο για «ανοχή της κυβέρνησης» αντί για εντολή συνεργασίας και κοινής επίθεσης ΜΑΤ-«Χρυσαυγιτών» κατά των αντιφασιστών διαδηλωτών.

Τέταρτο, μιλάει μόνο για «τραμπούκους» της «Χρυσής Αυγής» και όχι για ναζιφασιστική εγκληματική συμμορία, εξωραΐζοντας έτσι στα μάτια των πλατιών λαϊκών μαζών τόσο το ναζιφασισμό όσο και τη δράση της δολοφονικής αυτής συμμορίας.

Πέμπτο, τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο τους αντιφασίστες διαδηλωτές με τα ΜΑΤ-«Χρυσαυγίτες» που τάχα όλοι μαζί υπηρετούν «σχεδιασμούς κατάλυσης του πανεπιστημιακού ασύλου» («Ρ», 5/2/2008, σελ 18).

Διαβάστε επίσης: Πως είδαν οι εφημερίδες την επίθεση ΜΑΤ-Χ.Α. ενάντια σε αντιφασίστες στα πρώτοσέλιδά τους

Διαβάστε Περισσότερα »

Εργαζόμενοι όλοι ενωμένοι στην απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ

Η απεργοσπαστική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην υπηρεσία των αντεργατικών σχεδίων της κυβέρνησης Καραμανλή ματαίωσης της μαζικότητας

Η μεγάλη και πρωτοφανής σε μαζικότητα απεργία της 12^ης Δεκέμβρη 2007 υπήρξε μια αποφασιστική απάντηση των εργαζομένων στα αντεργατικά σχέδια της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή για το Ασφαλιστικό, παρά την απεγνωσμένη προσπάθεια των Καραμανλή-Παπαρήγα να ματαιωθεί η μαζικότητα της απεργίας – με την απεργοσπαστική ξεχωριστή συγκέντρωση των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ στη Πλατεία Εθνικής Αντίστασης – με προφανέστατο στόχο τη διευκόλυνση και προώθηση των αντιασφαλιστικών κυβερνητικών σχεδίων.

Οι μεγαλειώδεις πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις οδήγησαν στην εκπαραθύρωση του τότε υπουργού Απασχόλησης Β. Μαγγίνα και στην αντικατάστασή του απ’ τη νέα υπουργό Φάνη Πάλλη-Πετραλιά.

Η νέα πανελλαδική απεργία που κήρυξαν οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ της 13^ης Φλεβάρη πρέπει να αποτελέσει μαχητική συνέχεια της προηγούμενης απεργιακής κινητοποίησης. Οι εργαζόμενοι ενωμένοι πρέπει και πάλι να πάρουν μαζικά μέρος στη νέα απεργιακή κινητοποίηση – αποκρούοντας κάθε απεργοσπαστική ενέργεια – γιατί μόνο έτσι μπορούν να ματαιώσουν τα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης Καραμανλή.

Μόνο οι ενωτικές απεργιακές κινητοποιήσεις μπορούν να εξασφαλίσουν τη μαζικότητα της συμμετοχής των εργαζομένων και μόνο αυτές μπορούν και αποτελούν το μοναδικά αποτελεσματικό δρόμο του αγώνα, ικανό να αποκρούσει και να ματαιώσει τις επιθέσεις του κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα όλων ανεξαιρέτως των εργαζομένων. Κάθε διασπαστική-απεργοσπαστική ενέργεια και στάση – με οποιεσδήποτε σαθρές κρυφο-φιλοκυβερνητικές δικαιολογίες – οδηγεί σε ματαίωση της μαζικότητας και ανοίγει το δρόμο για την προώθηση και εφαρμογή των αντεργατικών σχεδίων της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μεγάλες δυσκολίες λόγω των σκανδάλων και σε εμφανή αδυναμία να αντιμετωπίσει τη μαχητική απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων και η μόνη ελπίδα-σανίδα σωτηρίας της είναι η Α.Παπαρήγα με τους ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ, η οποία πρόθυμα ανταποκρίνεται και σπεύδει και πάλι σε βοήθεια του συμμάχου της Κ.Καραμανλή με την οργάνωση εκ νέου απεργοσπαστικής κινητοποίησης με την οργάνωση ξεχωριστής διασπαστικής συγκέντρωσης στην Ομόνοια, χώρος που επιλέγεται αυτή τη φορά αντί της πλατείας Εθνικής Αντίστασης προφανώς με την ελπίδα να συγκρατήσουν περισσότερους εργαζόμενους που κατεβαίνουν στην κεντρική συγκέντρωση, μετά το φιάσκο της γύμνιας στην απεργία της 12^ης Δεκέμβρη 2007.

Επιπλέον ο σοβαροφανής πρωθυπουργός των «νταβατζήδων», πέρα απ’ τη χρησιμοποίηση των απεργοσπαστών ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ για να «σπάσει» τη μαζικότητα της απεργιακής συγκέντρωσης, τρέμοντας την κινητοποίηση των εργαζομένων, κατέφυγε και σε ανοιχτές τρομοκρατικές απειλές κατά τη διάρκεια της μελοδραματικής εμφάνισής του στη Βουλή (8 Φλεβάρη 2008). Η πανικόβλητη και τρεμάμενη φιγούρα του καθόλη τη διάρκεια της ομιλίας του πέταξε προς το τέλος προκλητικά και με θράσος: «θέλω, όμως, να τονίσω και κάτι ακόμη: είναι αναφαίρετο δικαίωμα των εργαζομένων να διεκδικούν, να απεργούν, να κινητοποιούνται. Δεν είναι, όμως, δικαίωμα κανενός η βία. Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός τα άκρα και οι ακρότητες. Δεν μπορεί από κανένα να επιστρατεύονται αντιδημοκρατικές πρακτικές. Αυτό είναι ζήτημα κοινωνικής ευθύνης και, σε τελική ανάλυση, ζήτημα Δημοκρατίας».

Και έχει πράγματι μεγάλο θράσος ο ανίκανος και νυσταλέος αρχηγός του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ όταν απειλεί τους εργαζόμενους χαρακτηρίζοντας τις κινητοποιήσεις τους «αντιδημοκρατικές πρακτικές», η στιγμή που η κυβέρνησή του μόλις πριν λίγο καιρό εγκατέστησε μόνιμα τις χαφιεδοκάμερες και έστελνε τα ΜΑΤ χέρι-χέρι με τους δολοφόνους ναζιφασίστες της «Χρυσής Αυγής» εναντίον των αντιφασιστών διαδηλωτών.

Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55

Διαβάστε Περισσότερα »

Πως είδαν οι εφημερίδες την επίθεση ΜΑΤ-Χ.Α. ενάντια σε αντιφασίστες στα πρώτοσέλιδά τους

Συγκρίνετε τα πρωτοσέλιδα των ΝΕΩΝ (4/2/2008), Ριζοσπάστη (5/2/2008) και ΑΥΓΗ (5/2/2008).

Ο Ριζοσπάστης σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εφημερίδες δεν προβάλλει την από κοινού επίθεση ΜΑΤ και "Χρυσαυγιτών" ενάντια στους αντιφασίστες διαδηλωτές με φωτογραφία στην πρώτη σελίδα. Ταυτόχρονα, θάβει το θέμα στην 18η σελίδα.

Σε πάμπολες περιπτώσεις έχει πράξει το ίδιο με σκοπό να μην θίξει την κυβέρνηση Καραμανλή. Είναι σαφέστατη η φιλοκυβερνητική στάση της χρουστσοφικής-σοσιαλδημοκρατικής φυλλάδας «Ριζοσπάστης». Ο «Ριζοσπάστης» μ’ αυτή την επαίσχυντη και αντιδραστική φιλοκυβερνητική στάση βρίσκεται εκ νέου και για πολλοστή φορά στις Καραμανλικές επάλξεις, υλοποιώντας και συνεχίζοντας την εφαρμογή της αντιδραστικής συμφωνίας συνεργασίας «Κ»ΚΕ-ΝΔ.

Διαβάστε Περισσότερα »

«Προσβλητικό για τον Ζαχαριάδη μύθευμα, μη αυθεντική η μαρτυρία»

Αναδημοσιεύουμε μια επιστολή που στάλθηκε στο σημερινό ΒΗΜΑ.

«Προσβλητικό για τον Ζαχαριάδη μύθευμα, μη αυθεντική η μαρτυρία»

Στις 27.1.2008, δημοσιεύτηκε στο «Αλλο Βήμα» ένα σημείωμα της προϊσταμένης της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών, κυρίας Φωτεινής Τομαή, όπου καταγράφεται η συγκλονιστική μαρτυρία ενός πρώην εγκλείστου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, του μακαρίτη πλέον, Γιάννη Σταθόπουλου. Δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλλω για τα όσα τρομερά και αποτρόπαια γεγονότα αναφέρθηκαν στην εν λόγω μαρτυρία, πλην όμως ενός: εκείνου που αφορά τον τότε γενικό γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη. Λέγεται, λοιπόν, ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης «απολάμβανε ιδιαίτερα προνόμια από τους Γερμανούς:ήταν υπεύθυνος για την καθημερινή επιλογή κρατουμένων για τα τάγματα εργασίας και συνόδευε ως επικεφαλής την μπάντα για την εκτέλεση των μελλοθανάτων». Ο συγκεκριμένος ισχυρισμός, ανεξαρτήτως των προθέσεων του εκλιπόντος, αποτελεί προσβλητικό μύθευμα που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Επ΄ αυτού, θα ήθελα να θέσω υπ΄ όψιν σας σειρά άλλων μαρτυριών, επίσης αναφερομένων στον ρόλο και στη δράση του Νίκου Ζαχαριάδη στο Νταχάου. Πρώτον, του Βαγγέλη Παπανίκου στο βιβλίο του «Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου, μαρτυρία μιας εποχής» (εκδ. Φιλίστωρ) που παρουσιάστηκε στο «Βήμα» στις 7.11.1999. Δεύτερον, του γερμανού κομμουνιστή Οscar Ηinkel (βρίσκεται στα Αρχεία ΑΣΚΙ). Τρίτον, του Δημήτρη Σωτηριάδη στο βιβλίου του «Ελληνες κρατούμενοι στο Νταχάου» (εκδ. Φιλίστωρ). Τέταρτον, του γερμανού ιστορικού Christoph SchminckGustavus στα «Νέα» (6-7 Αυγούστου 2005, Βιβλιοδρόμιο). Ο Βαγγέλης Παπανίκος, ο Οscar Ηinkel και ο Δημήτρης Σωτηριάδης υπήρξαν συγκρατούμενοι του Νίκου Ζαχαριάδη, ενώ ο Christoph Schminck-Gustavus συνάντησε και μίλησε με αρκετούς άλλους. Σε καμία από τις παραπάνω μαρτυρίες δεν επιβεβαιώνονται, ούτε στο ελάχιστο, οι εξωφρενικοί ισχυρισμοί του Γιάννη Σταθόπουλου για τον Ζαχαριάδη. Αντίθετα, ο τελευταίος παρουσιάζεται ως ευφυές, διαλλακτικό, συντροφικό και πολιτικά ώριμο άτομο που βοηθούσε συστηματικά και αδιάκοπα τους συγκρατούμενούς του να επιζήσουν μέσα στις απίστευτες κακουχίες του στρατοπέδου. Πουθενά δεν γίνεται η παραμικρή νύξη ούτε για κάποια «ιδιαίτερα προνόμιά» του ούτε, φυσικά, για το ότι ήταν «επικεφαλής της μπάντας για την εκτέλεση των μελλοθανάτων»! Επομένως, η μαρτυρία του Γιάννη Σταθόπουλου για τον Νίκο Ζαχαριάδη δεν μπορεί να είναι αυθεντική. Δυσάρεστη έκπληξη και ταυτόχρονα αγανάκτηση προκαλεί η σπουδή της κυρίας Τομαή να την αναπαράγει χωρίς καμία επιφύλαξη και, απ΄ ό,τι φαίνεται, καμία διασταύρωση.

Δρ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΑΡΓΙΑΣ
Πανεπιστήμιο του Λιντς Ηνωμένο Βασίλειο

Διαβάστε Περισσότερα »

Δελτίο τύπου του Συλλόγου Βιβλίου-Χάρτου Αττικής για τα γεγονότα στην αντιφασιστική διαδήλωση το Σάββατο 2/2

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

Μεσολογγίου 5 (β’ όροφος) Εξάρχεια,

ΤΗΛΕΦ: 210 - 3820537, e-mail: sylyp_vivliou@yahoo.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής καταδικάζει την επίθεση του κράτους και του παρακράτους ενάντια στην αντιφασιστική – αντιρατσιστική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 2 Φλεβάρη.

Από κοινού η φασιστική συμμορία «Χρυσή Αυγή» και οι πωρωμένοι ροπαλοφόροι των ΜΑΤ επιτέθηκαν με λύσσα στους διαδηλωτές. Το οπλοστάσιο του τραμπουκισμού και της τρομοκρατίας περιείχε τα πάντα: ρόπαλα, δακρυγόνα, ασφυξιογόνα, χειροβομβίδες κρότου λάμψης, λοστάρια, μαχαίρια, σιδερογροθιές, εισαγγελική απαγόρευση διαδήλωσης, προσαγωγές, συλλήψεις….

Η «εκσυγχρονισμένη» και «δημοκρατική» ΕΛ.ΑΣ. φρόντισε για μια ακόμη φορά να μας αποκαλύψει το πασιφανές: Σε αυτό τον τόπο, αστυνομία και ακροδεξιοί παρακρατικοί πάνε χέρι-χέρι και αλληλοδιαπλέκονται. Προπολεμική περίοδος, Κατοχή, Εμφύλιος, εποχή δολοφονίας Λαμπράκη, ΕΚΟΦ, Ιουλιανά, Χούντα, Μεταπολίτευση, «αγανακτισμένοι πολίτες», δολοφονία καθηγητή Τεμπονέρα (Καλαμπόκας), δολοφονική επίθεση στην εργάτρια Μέλπω Κορωναίου («Χάρος»), δολοφονική επίθεση στο φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή (Περίανδρος)…, η σύγχρονη ελληνική Ιστορία είναι πλούσια σε παραδείγματα αυτής της σύμπλευσης και συνεργίας.

Είναι γνωστό εδώ και χρόνια, ότι η Αστυνομία και ιδιαίτερα τα ΜΑΤ αποτελούν το φυτώριο στρατολογιών της «Χρυσής Αυγής». Αυτή η αλήθεια έγινε πρώτη είδηση, τώρα που βγήκαν στα κανάλια οι συντονισμένες έφοδοι Ματατζήδων και Χρυσαυγιτών ενάντια στους διαδηλωτές.

Ας υπενθυμίσουμε κάτι ακόμη: Πέρυσι τον Φλεβάρη τελείωσε η δίμηνη κατοχή από τα ΜΑΤ του πεζόδρομου της Μεσολογγίου (Εξάρχεια) που βρίσκεται μπροστά από τα γραφεία του Συλλόγου μας. Νύχτα-μέρα οι διμοιρίες φύλαγαν τις εκδόσεις Γεωργιάδη. Όταν αποχώρησαν οι Ματατζήδες άφησαν στον πεζόδρομο συνθήματα στους τοίχους, γραμμένα με μαρκαδόρους ακόμη και με σπρέυ: «Ανάρχες θα πεθάνετε», «Κομμούνια θα πεθάνετε», «Χρυσή Αυγή», ναζιστικά σύμβολα κλπ. Αυτά είναι «τα καλά και μορφωμένα παιδιά» των ΜΑΤ, όπως τους χαρακτηρίζουν από τα τηλε-παράθυρα οι αστυνομικοί «συνδικαλιστές» και οι δημοσιογράφοι.

Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Γιατί το σιδερένιο χέρι του κράτους και του παρακράτους εμφανίζεται τόσο ορμητικά στο προσκήνιο, την τελευταία περίοδο;

Όπως πάντα έτσι και σήμερα, οι κυρίαρχοι (πλουτοκράτες και κυβερνήσεις) για να επιβάλλουν τις επιλογές τους πρέπει να εξασφαλίσουν την παθητικότητα των κυριαρχούμενων (του λαού και των εργαζομένων). Όταν συναντούν αντιδράσεις και αντίσταση, επιστρατεύεται η πυγμή και ο φόβος.

Η πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, του χτυπήματος των εργατικών κατακτήσεων (π.χ. Ασφαλιστικό) για να περάσει χρειάζεται την καταστολή. Χρειάζεται το ρόπαλο του αστυνόμου και γιατί όχι το στιλέτο του παρακρατικού.

Έχουν μεγάλη ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις τόσο της Ν.Δ., όσο και του ΠΑΣΟΚ, που εδώ και χρόνια εκτρέφουν και χρησιμοποιούν αυτούς τους μηχανισμούς.

Το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει συνείδηση αυτής της νομοτέλειας και να οργανωθεί για να περιφρουρήσει τους αγώνες του.

Η προσπάθεια τρομοκράτησης του κινήματος και των αγωνιστών θα πέσει στο κενό. Με τη μαζικοποίηση των συλλογικοτήτων μας, με ενότητα, αποφασιστικότητα και μέτρα περιφρούρησης θα αντιμετωπίσουμε κάθε επίθεση.

- Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα, τις οργανώσεις, τα στέκια του κινήματος.

- Οι δρόμοι ανήκουν στους αγωνιζόμενους εργάτες και νεολαίους και όχι στις ναζιστικές συμμορίες και τις ορδές των ΜΑΤ.

- Αλληλεγγύη στους μετανάστες.

- Όλοι στην πανεργατική ΑΠΕΡΓΙΑ για το Ασφαλιστικό στις 13 Φλεβάρη. Στους δρόμους σπάει η τρομοκρατία.

6/2/2008

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΚ Εργατών Γαλλίας: Να σταματήσει η γαλλική ανάμειξη στο Τσαντ!

Για άλλη μια φορά, οι γαλλικές αρχές και οι 1450 άνδρες της δύναμης «Ιέραξ» υποβαστάζουν το δικτάτορα του Τσαντ, Ιντρίς Ντεμπί.

Πρέπει να είναι πολύ ξετσίπωτος κανείς για να ισχυρίζεται, όπως ο Υπουργός Άμυνας, ότι «η Γαλλία είναι ουδέτερη» σε αυτό το νέο πόλεμο. Το 2006, ήταν οι βομβαρδισμοί των γαλλικών αεροπλάνων, που είχαν βάση το Τσαντ, που απέτρεψαν την ανατροπή του καθεστώτος Ντεμπί. Σήμερα, τα μιράζ «κατέφυγαν» σε μια γειτονική χώρα, κάτι όμως που δεν σημαίνει ότι οι γάλλοι στρατιωτικοί δεν παραμένουν δραστήριοι. Και μόνο με την παρουσία τους, συνεχίζουν να προστατεύουν ένα καθεστώς που δεν διατηρείται παρά μόνο με τη βία. Αύριο, θα μάθουμε ίσως ότι γάλλοι στρατιώτες συμμετείχαν ενεργά στις συγκρούσεις που προκαλούν πολυάριθμα θύματα μεταξύ του άμαχου πληθυσμού.

Μια νέα μαύρη σελίδα της Franηafrique γράφεται αυτό τον καιρό.
Αντίθετα με όσα διατείνονται οι γαλλικές αρχές, αυτή η νεοαποικιακή πολιτική, η οποία αποτελεί το στήριγμα αντιδραστικών καθεστώτων που δέχονται, ως αντάλλαγμα, τη λεηλασία των πλούτων των χωρών τους, δεν έχει σταματήσει! Μπορεί κάποια στιγμή ο Σαρκοζύ να αφήσει τον Ντεμπί, όμως ο γαλλικός ιμπεριαλισμός δεν επιθυμεί να αφήσει το Τσαντ, μια χώρα-κλειδί για τη στρατιωτική του παρουσία στην Αφρική.

Τι πάει να υπερασπίσει η EUfor;

Είναι στο Τσαντ και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία που οι Σαρκοζί-Κουσνέρ θέλουν να αναπτύξουν μια ευρωενωσιακή στρατιωτική δύναμη 3.700 ανδρών, εμπλέκοντας άμεσα 14 χώρες. «Αυτή η επιχείρηση είναι μια θαυμάσια εκδήλωση της ευρωπαϊκής άμυνας την οποία οφείλουμε να οικοδομήσουμε. Και κανείς δεν αρνήθηκε να καταθέσει τη χρηματική του συνεισφορά. Αντίθετα, οι από κοινού προσπάθειες έχουν ξεπεράσει τις προβλέψεις μας» επιχαίρει ο Κουσνέρ μπροστά στους βουλευτές. Όμως τι πάει να «υπερασπίσει» εκεί η ευρωπαϊκή δύναμη;
Επισήμως, πρόκειται να προστατεύσεις τους «πρόσφυγες και τους εκτοπισμένους» των 2 χωρών. Αλλά πώς να μη δει κανείς μια στρατιωτική και πολιτική ανάμειξη που στόχο έχει την επιβεβαίωση της παρουσίας της ΕΕ σε μια στρατηγική περιοχή, που έγινε το πεδίο μαχών για επιρροή μεταξύ Ευρώπης, ΗΠΑ και Κίνας, για τον έλεγχο των πηγών πετρελαίου, ειδικότερα εκείνων της Ντομπά και εκείνων που παραμένουν ανεκμετάλλευτων (ουράνιο).

Η υπεράσπιση των «ζωτικών συμφερόντων» της ΕΕ είναι ένα από τα καθήκοντα της Ευρωπαϊκής Άμυνας όπως αναγράφεται στη συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εννοούν τη συμμετοχή του συνόλου των χωρών της ΕΕ στην άμυνα των δικών τους συμφερόντων, τα οποία παρουσιάζονται ως ζωτικά συμφέροντα της ΕΕ.

Μαζί με τον λαό του Τσαντ, λέμε: Έξω τα γαλλικά στρατεύματα από το Τσαντ!
Μαζί με τους λαούς της Αφρικής, λέμε: Έξω τα γαλλικά στρατεύματα από την Αφρική!

Κατάργηση των γαλλικών βάσεων!
Και μαζί με τους λαούς της Ευρώπης που δεν θέλουν μια πολιτική στρατιωτικών επεμβάσεων, λέμε: όχι στην ΕUfor!

Αρκετά διήρκεσε η Franηafrique, αλληλεγγύη στους λαούς της Αφρικής!

Παρίσι, 3 Φλεβάρη 2008,
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας

Διαβάστε Περισσότερα »

Δελτίο τύπου για τα γεγονότα της 2/2/2008

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 καταδικάζει

Πρώτο, την απόφαση της κυβέρνησης του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ να δώσει εντολή –στα πλαίσια της προώθησης της πιο ακραίας φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής μετά της χαφιεδοκάμερες- στην αστυνομία για συνεργασία με τους δολοφόνους ναζιφασίστες της «Χρυσής Αυγής» και για από κοινού επίθεση ενάντια στη χθεσινή αντιφασιστική-αντιρατσιστική διαδήλωση,

Δεύτερο, τη βάρβαρη φασιστική επίθεση ΜΑΤ-«Χρυσαυγιτών» και τον τραυματισμό αντιφασιστών διαδηλωτών με μαχαίρια, σιδηρολοστούς, ρόπαλα, αντιαισθητικά σπρέι και πέτρες αλλά και εκατοντάδων διαδηλωτών και περαστικών από τα γκλομπς των αστυνομικών.

Αθήνα, 4/2/2008
Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55

Διαβάστε Περισσότερα »