Αρ. Φύλ. 175 1-15 Φλεβάρη 2004
Το αντιδραστικό "Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα" (ΕΛΚ), που συγκροτείται από μισοφασιστικά και ανοιχτά φασιστικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένου και του μοναρχοφασιστικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας) και τα οποία σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν σχηματίσει κυβερνήσεις με ναζιφασιστικά κόμματα (ανοιχτούς υμνητές των Χίτλερ-Μουσολίνι), επανέφερε, με το πρόσφατο ψήφισμα "περί καταδίκης του ολοκληρωτικού κομμουνισμού" (16° Συνέδριο, 5-6 Φλεβάρη 2004) και μ' όλη την επισημότητα και προκλητικότητα, στην πολιτική επικαιρότητα τη γνωστή αντιδραστική φασιστική και αντεπιστημονική θεωρία του "ολοκληρωτισμού".
Για τους επαναστάτες κομμουνιστές σταλινιστές που προσδιορίζουν σωστά -στη βάση της επιστημονικής κοσμοθεωρίας του μαρξισμού - τον ταξικό χαρακτήρα των μεγαλοαστικών Δεξιών κομμάτων της ΕΕ που συγκροτούν το "Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα", η επίσημη επαναφορά της "θεωρίας" του "ολοκληρωτισμού" δεν αποτελεί ούτε έκπληξη ούτε ήταν "κεραυνός εν αιθρία", αλλά αντίθετα αυτό ήταν κάτι το εντελώς φυσιολογικό και αναμενόμενο να συμβεί. Αν ως τώρα αποφεύγονταν η όποια συγκεκριμένη αναφορά, αυτό γίνονταν για λόγους τακτικής. Είναι δε γνωστό ότι η αντικομμουνιστική-φασιστική "θεωρία" του "ολοκληρωτισμού" είναι η επίσημη θεωρία αυτών των κομμάτων.
Στο ψήφισμα του "Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος", ανάμεσα στ' άλλα, αναφέρεται και το εξής: "Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνος διαμορφώθηκαν δυο ομοίως απάνθρωπα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ο κομμουνισμός και ο ναζισμός τα οποία προκάλεσαν εκατομμύρια θύματα".
Κατ' αρχήν πρέπει να παρατηρηθεί, ότι η "θεωρία" του "ολοκληρωτισμού" δεν είναι ούτε νέα ούτε απλά μια αντικομμουνιστική αστική θεωρία, αλλά στην πραγματικότητα μια φασιστική θεωρία που επινοήθηκε από φασίστες θεωρητικούς (Καρλ Σμιτ, κλπ.) και πολιτικούς (Μουσολίνι, κλπ.). Οι διάδοχοι συνεχιστές τους μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την ήττα του ναζιφασισμού αναπροσάρμοσαν τις απόψεις τους και την τακτική τους στις νέες συνθήκες της ταξικής πάλης, αυτοπροβαλλόμενοι σαν "δήμοκράτες" αστοί "αντίπαλοι"- "πολέμιοι" δήθεν τόσο του κομμουνισμού όσο και του φασισμού.
Η προκλητική και ανοιχτή επαναφορά εκ μέρους του υπεραντιδραστικού "Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος" της "θεωρίας" του "ολοκληρωτισμού" σηματοδοτεί άνοδο και παραπέρα ισχυροποίηση των φασιστικών δυνάμεων στο χώρο της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συνάμα αποτελεί άμεσο κίνδυνο για τις δημοκρατικές αστικές ελευθερίες των λαών των χωρών-μελών της και του λαού μας, απαιτεί εγρήγορση των αντιφασιστικών δυνάμεων και δυνάμωμα της πάλης ενάντια στις φασιστικές δυνάμεις σε τοπικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Η αστική φασιστική "θεωρία" του "ολοκληρωτισμού" που εξομοιώνει τον "κομμουνισμό" με τον "ναζισμό" δεν έχει καμιά απολύτως επιστημονική βάση επειδή:
Πρώτο, συγκρίνει δυο ποιοτικά εντελώς διαφορετικά "συστήματα" διακυβέρνησης τα οποία δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο μεταξύ τους και σε κανένα επίπεδο: οικονομικό- κοινωνικό- ταξικό- πολιτικό- ιδεολογικό.
Δεύτερο, συνδέονται με δυο εντελώς διαφορετικούς Τρόπους Παραγωγής: ο μεν ναζιφασισμός είναι προϊόν-γέννημα του καπιταλισμού της ιμπεριαλιστικής περιόδου και σε πολιτικό επίπεδο είναι μια απ' τις μορφές αστικής διακυβέρνησης (η άλλη είναι η αστική δημοκρατία): "ο φασισμός είναι η ανοιχτή τρομοκρατική διχτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σοβινιστικών, των πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου. Η αντιδραστικότερη μορφή του φασισμού είναι ο γερμανικός φασισμός" (Γκ. Ντιμιτρόφ), ο δε σοσιαλισμός-κομμουνισμός ως μορφή διακυβέρνησης συνδέεται με τον κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής που χαρακτηρίζεται από την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την απουσία εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και φυσικά την ύπαρξη της διχτατορίας του προλεταριάτου.
Άρα όχι μόνο δεν μπορούν να "εξομοιωθούν", και πολύ περισσότερο να ταυτιστούν, τα πολιτικά καθεστώτα "κομμουνισμός"-"ναζιφασισμός" μα είναι εντελώς εξόφθαλμο ότι πρόκειται για δυο διαμετρικά αντίθετα καθεστώτα που έχουν ως βάση τους δυο διαμετρικά αντίθετους ιστορικούς Τρόπους Παραγωγής: καπιταλιστικο-ιμπεριαλιστικός και σοσιαλιστικο-κομμουνιστικός.
Αλλά πέρα απ' τα θεωρητικά επιχειρήματα, η καλύτερη απόδειξη ότι ο "ναζιφασισμός" και ο "σοσιαλισμός-κομμουνισμός" είναι διαμετρικά αντίθετα καθεστώτα διακυβέρνησης είναι το ιστορικό γεγονός ότι ο κομμουνιστής Ιωσήφ Στάλιν ήταν εκείνος που τοποθέτησε την κόκκινη σημαία του κομμουνισμού στα συντρίμμια του ναζιφασισμού στο χιτλερικό Ράϊχσταγκ.
