tag:blogger.com,1999:blog-30869415.post8313074708302032602..comments2023-04-05T12:39:23.274+03:00Comments on Εφημερίδα Ανασύνταξη: Οι βουλευτικές εκλογές, οι συκοφαντικές επιθέσεις στην «ΑΠΟΧΗ» και η ξεχωριστή κάθοδος των Αριστερών εξωκοινοβουλευτικών ΟργανώσεωνAnasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-30869415.post-46575902719106805892009-10-04T02:43:40.996+03:002009-10-04T02:43:40.996+03:00Σύντροφε Πάνο γιατί να αναζητάμε τσιτάτα?
Η ανακοί...Σύντροφε Πάνο γιατί να αναζητάμε τσιτάτα?<br />Η ανακοίνωση μας για τις εκλογές καταλήγει, απαντώντας στο πρώτο σκέλος του προβληματισμού σου:<br />''Οι μαρξιστές-λενινιστές-σταλινιστές δεν είναι βέβαια ταγμένοι από θέση αρχής ενάντια στη συμμετοχή στις αστικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες παρόλο που τις θεωρούν δευτερεύουσας σημασίας για την επαναστατική ταξική πάλη του προλεταριάτου. Αυτό θα συνιστούσε προφανώς παιδικό αριστερισμό.<br /><br />Οι επαναστάτες κομμουνιστές συμμετέχουν στη ζύμωση που σε κάθε εκλογική περίοδο γίνεται πιο εκτεταμένα, προβάλλοντας την πολιτική και τις προτεραιότητες για την εργατική τάξη και το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα. Δεν συμμετέχουν με εκλογική παρουσία, όταν δεν έχουν την υποκειμενική δυνατότητα γι΄ αυτό, γιατί δεν είναι γκρούπα που «παίζει» για τον εαυτό της, καμώνοντας πως είναι «κόμμα». Οι επαναστάτες κομμουνιστές θεωρούν λάθος και σ’ αυτή τη φάση (όπως δεν το έπραξαν και παλιότερα) να«κατέβουν» στις εκλογές σαν μια επιπλέον ξεχωριστή Ομάδα. Κι αυτό όχι τόσο εξαιτίας υποκειμενικής αδυναμίας αλλά πρώτα και κύρια εξαιτίας της έλλειψης ΕΝΟΤΗΤΑΣ των εξωκοινοβουλευτικών αντιφασιστικών και αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και του συνεχιζόμενου κομματιάσματός τους με την ξεχωριστή κάθοδο των διαφόρων Ομάδων στις βουλευτικές εκλογές – ενότητα που αποτελεί εντελώς αναγκαία προϋπόθεση για μια υπολογίσιμη συγκέντρωση δυνάμεων σε αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση με σημαία πάλης: τον αγώνα κατά της φασιστικοποίησης, του εθνικισμού-σοβινισμού-ρατσισμού και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών, κατά του καπιταλισμού και της ιμπεριαλιστικής ΕΕ αλλά και όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων γενικά, με πρώτες τις ΗΠΑ. (Ήταν οδυνηρή-απογοητευτική πολιτική εμπειρία και εικόνα ντροπής για κάθε αντιφασίστα και πολύ περισσότερο για τις αντιφασιστικές Οργανώσεις που πρέπει να προβληματίσει σοβαρά όλους όταν οι ναζιφασίστες επιτέθηκαν στους μετανάστες στην οδό Σωκράτους να βρεθούν μόνο λίγοι αντιφασίστες νεολαίοι που έτρεξαν εκεί να υπερασπίσουν τους μετανάστες εργαζόμενους απ’ τα «χατζάρια» των φασιστών)..............<br /><br /><br />........Για τη μαζική αποδοκιμασία στην κάλπη, κάθε πολιτικής δύναμης που υπηρετεί ή δεν απαντά αγωνιστικά και αποτελεσματικά στο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.<br /><br />Για την αγωνιστική απάντηση μέσα από μαζικούς αγώνες, με αιχμή τα πρωτοβάθμια σωματεία και το δυνάμωμά τους, σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά, τους μετανάστες αδελφούς μας, την αγωνιζόμενη νεολαία, ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση, την πείνα, την ανεργία, τον εκφασισμό, τα πογκρόμ, το χτύπημα των εργατικών καταχτήσεων, το παραπέρα ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την επίθεση στη δημόσια παιδεία και το άσυλο, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την εμπλοκή σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς.<br /><br />Για την ενότητα όλων των πραγματικών κομμουνιστών, νέων και παλιών συντρόφων, για να ανασυνταχθεί το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955.''<br /><br />Δυο επισημάνσεις μόνο. Η αποχή από ''θέση αρχής'' είναι σαφώς αριστερισμός. Η τοποθέτηση ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΊΑ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ με την ανάλυση των συγκεκριμένων δεδομένων την δεδομένη στιγμή, είναι μαρξισμός-λενινισμός-σταλινισμός. Μην αναζητάς τίποτε περισότερο η λιγότερο από την εκτίμηση τη δική σου καιόλων των επαναστατών, κατά πόσο μια τακτική, εξυπηρετεί τον τελικό επαναστατικό μας στόχο. Εμείς οι κομμουνιστές είμαστε οι μεγαλύτεροι πολέμιοι του δογματισμού.<br />Κάτι τελευταίο : Δεν υπάρχει βέβαια στην επαναστατική θεωρία της εργατικής τάξης, θέση για ενεργητική και παθητική αποχή, αφού βασική αρχή της διαλεκτικής είναι πως η όποια πράξη, συνιστά ενέργεια.Εννοείς κάτι άλλο προφανώς. Την ανάλυση για την αποχή ( ''πολιτική απεργία'', τότε) σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.<br />Ασφαλώς σύντροφε δεν πάσχουμε από ιδεοληψίες για να νομίζουμε πως είμαστε σε τέτοια κατάσταση. Άλλοι, τάχατες διαχωρισμένοι με χαοτικές διαφορές, μιλούν για ''εργατικές εξουσίες'' και ''αντεπιθέσεις''.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30869415.post-67202116666454066632009-10-04T01:34:58.110+03:002009-10-04T01:34:58.110+03:00Θα ήθελα κάποιος να αναφέρει κάτι από Μαρξ, Ένγκελ...Θα ήθελα κάποιος να αναφέρει κάτι από Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν ή και Μάο, που να εκδηλώνεται υπέρ της αποχής. Το μόνο που έχω υπόψη μου είναι ένα άρθρο του Λένιν,του 1907 "Ενάντια στην αποχή", όπου συνδέει απόλυτα την αποχή με την επαναστατική άνοδο και συνιστά όταν δεν υπάρχει τέτοια άνοδος (οπότε, προφανώς, πρέπει να εκλέγεται ο δρόμος της εξέγερσης)να παίρνουν μέρος οι κομμουνιστές στις εκλογές, ακόμα και στα πιο αντιδραστικά κοινοβούλια. Τα ίδια λέει και στον "Αριστερισμό", επικρίνοντας τους "αριστερούς κομμουνιστές" που δεν ήθελαν να παίρνουν μέρος στις εκλογές.<br />Έχετε υπόψη σας κείμενα των κλασικών με αντίθετο περιεχόμενο;<br />Κι εκείνο που τονίζει ο Λένιν είναι ότι η αποχή δεν επιτρέπεται ποτέ να είναι "παθητική", για να είναι όμως ενεργητική θα πρέπει να γίνουν επαναστατικές ενέργειες. Είμαστε σε τέτοια φάση σήμερα στην Ελλάδα;panos193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30869415.post-9494527275253177042009-10-03T14:33:42.206+03:002009-10-03T14:33:42.206+03:00Μιλάμε με όλους τους αγωνιστές, γιατί είμαστε κομμ...Μιλάμε με όλους τους αγωνιστές, γιατί είμαστε κομμουνιστές που θέλουμε να ενώσουμε τη τάξη στους μερικούς αγώνες. Που θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε και να εξειδικεύσουμε το δρόμο της αντιφασιστικής-αντιιμπεριλιστικής πάλης και αυτό προυποθέτει ενότητα στα σημεία που τονίζουμε, και αυτά στην προοπτική -της μέσα απ τους μερικούς αγώνες-ανασύνταξης του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης.<br />Σε αυτούς που καλούμε σε κοινό αγώνα δεν περιλαμβάνονται οι τροτσκιστές και αυτό, όχι σαν a priori ψύχωσή μας για το τι σημαίνουν για το κίνημα. Οι ίδιοι θεωρούν πως όλοι οι μερικοί αγώνες , είναι σταλινικές ''μνήμες''και βαρίδια για να μην εφαρμοστεί το ''ενδιάμεσο πρόγραμμα της διεθνούς τους'' για απ΄ευθείας εργατική εξουσία. Επί λέξει!<br />Οι ίδιοι αναφέρουν στο απόσπασμα του Τζούμα πως ''...με αναπόδραστο τρόπο οδήγησε το '89 στην τελική κατάρρευση του Εργατικού Κράτους...''!δηλαδή παραδέχονται αυτό που ξέρουμε από καιρό: πως θεωρούσαν μέχρι το '89 πως υπήρχε εργατικό κράτος, που σημειωτέον δεν υπήρχε επί Στάλιν...αλλωστε δεν ξεχνούμε τη στάση τους στον Γκορμπατσώφ και σια.<br />Αυτοί κακοποιώντας αγράμματα τον Λένιν για το ιμπεριαλιστικό στάδιο, στην ουσία λειτουργούν -με όση σύγχυση μπορούν με την ελάχιστη επιρροή τους να φέρουν, σαν -εξ αντικειμένου βοηθοί στο να ΜΗΝ υπάρξει αντιιμπεριαλιστική συνείδηση και δράση.<br />Ο τροτσκισμός στην καθαρή γραφική, καρτουν-οειδή μορφή του δεν ανήκει στο μπλόκ των δυνάμεων του αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Είναι αυτοαποκλεισμένος από την ιστορική του εμφάνιση, η δε τυχόν ενασχόλησή μας με τις ιδεοληψίες του, αυτή μας κάνει να χάνουμε χρόνο από συζητήσεις πρωτοβουλίες και συμμετοχή σε διεργασίες εκεί και με εκείνους, που δεν είναι τουλάχιστον η καθαρόαιμη έκφραση της εμπροσθοφυλακής της αντεπαναστατικής μπουρζουαζίας, όπως τους έχει χαρακτηρίσει ο Στάλιν και το έχειβιώσει το παγκόσμιο προλεταριάτο.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30869415.post-87007455440459134502009-10-02T23:44:23.257+03:002009-10-02T23:44:23.257+03:00Όσο μεγαλώνει ο βαθμός διείσδυσης τόσο μετακινούντ...Όσο μεγαλώνει ο βαθμός διείσδυσης τόσο μετακινούνται προς τα δεξιά για να συγκρατήσουν τις νέες κατακτήσεις τους, τον νέο κόσμο, χωρίς να ενδιαφέρονται να τον εκπαιδεύσουν σε μια επαναστατική κατάσταση αλλά αντίθετα, δέχονται τις προκαταλήψεις του, τις υπάρχουσες απόψεις και ιδέες που έχουν για την πραγματικότητα και δεν απομακρύνονται ποτέ από τον ρεφορμισμό αφ’ ενός και τον κεντρισμό – οπορτουνισμό αφ’ ετέρου.<br /><br />Είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορούμε να μιλάμε σήμερα για περισσότερα πράγματα πέρα από την ενότητα πάνω στα τρέχοντα καθήκοντα του κινήματος. Αλλά κι’ εκεί αρκετές φορές υπάρχουν προβλήματα κι’ αντιρρήσεις που δεν οφείλονται πάντα στη καταμέτρηση εκλογικής δύναμης που θέλει να κάνει η κάθε οργάνωση για λογαριασμό της αλλά σε βαθύτερα αίτια. Αυτά τα αίτια έχουν να κάνουν με το πώς στέκεται η κάθε οργάνωση ειδικά απέναντι στο κίνημα, ποιες θέσεις έχει, από ποια ιδεολογική αφετηρία ξεκινά και ποια μεθοδολογία έχει όταν αναλύει τα ταχτικά αλλά και στρατηγικά ζητήματα του κινήματος. Οι πιο πολλές διαφορές αν όχι όλες, ανάγονται, σε τελική ανάλυση σε διαφορές «φιλοσοφίας» με τη μεταφορική ή ακριβή έννοια του όρου, δηλαδή σε μεθοδολογικές διαφορές. Για παράδειγμα ο Α. Χάγιος γράφει: «… είναι αναγκαία η εκλογική – πολιτική ενίσχυση [της ΑΝΤΑΡΣΥΑ] και, στη συνέχεια, η προγραμματική αναβάθμιση και οργανωτική ανάπτυξη». Ο Γ. Ελαφρός, γράφει πιο σωστά πως «[σ]ήμερα χρειαζόμαστε μια Αριστερά της αναζήτησης και όχι της κλεισούρας, πραγματική μετωπική και όχι συγκολλητική, όπου οι διαφορετικές απόψεις θα γίνονται πλούτος σύνθεσης και όχι ξεφτίδια εμπόρων πολιτικής ανυπαρξίας (όπως απογοητευτικά είδαμε στο ΣΥΡΙΖΑ)».<br /><br />Χωρίς να γίνεται ξεκάθαρο τι είναι μια «προγραμματική αναβάθμιση», σίγουρα δεν μπορεί να έπεται της εκλογικής ενίσχυσης αλλά πρέπει να προηγείται, διαφορετικά έχουμε συγκολλήσεις και όχι μέτωπα. Κι’ ενώ είναι μεν ορθό πως «οι διαφορετικές απόψεις θα γίνονται πλούτος σύνθεσης», η αλήθεια είναι ότι οι όροι μιας τέτοιας (διαλεκτικής) σύνθεσης δεν είναι ακόμη διαθέσιμοι.Στέλιοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30869415.post-86515856502104433572009-10-02T23:43:20.501+03:002009-10-02T23:43:20.501+03:00Ας δούμε και μια προσεχτικότερη κριτική του τροτσκ...Ας δούμε και μια προσεχτικότερη κριτική του τροτσκιστή Κώστα Τζούμα.<br /><br />Κατά τη γνώμη μου η Κίνηση πρέπει να προσπαθήσιε να εξιδικεύση ακόμα περισσότερο την πρότασή της για ενότητα, ώτσε αυτή να γίνει προωθητική για το λαϊκό και το εργατικό κίνημα.<br /><br />Εκτός από το ιδεολογικό ξεκαθάρισμα πρέπει να δίνονται και συγκεκριμένα καθήκοντα ακόμα και στις υπάρχουσες συνθήκες σ' όσους βρίσκονται κοντά στην Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55.<br /><br /><br />Ι. Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΕΝΙΚΑ<br /><br /><br />Η ενότητα της Αριστεράς ήταν και εξακολουθεί να είναι ο στόχος των περισσότερων οργανώσεων στα λόγια. Σωστά έχει επισημανθεί ότι στο επίπεδο του εργατικού κινήματος, ιδιαίτερα, η πολυδιάσπαση όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτε αλλά έχει δημιουργήσει μια εντελώς αρνητική εικόνα για την Αριστερά με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό μεγάλων λαϊκών στρωμάτων στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ (Α. Χάγιος, «Μήπως είναι πολυτέλεια η άλλη αριστερά;» και Γ. Ελαφρός, «Δεν πάμε μακριά με αυτή την Αριστερά», Πριν, 27/9/2009). Για μας, εκλογικές συμπαρατάξεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι ανεπιθύμητες επειδή είναι ενωτικές αλλά ίσα – ίσα γιατί είναι είτε σοσιαλδημοκρατικές είτε κεντριστικές και δείχνουν έντονες τάσεις εκφυλισμού προς τον ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό. Οι θέσεις τους φαίνεται να εξαρτώνται από το μέγεθός τους και το βαθμό διείσδυσης στα λαϊκά στρώματα:Στέλιοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30869415.post-65358223606390060782009-10-02T23:32:09.828+03:002009-10-02T23:32:09.828+03:00''.......Ο "χρουτσωφισμός" σαν ι...''.......Ο "χρουτσωφισμός" σαν ιδεολογία δεν είναι παρά ο Σταλινισμός της εποχής μετά τον Στάλιν, μια ιδεολογία χωρίς συγκεκριμένο ιδεολογικό περιεχόμενο,χωρίς διαφορετικούς στρατηγικούς στόχους και με έναν οικονομικό προσανατολισμό σαν του Στάλιν: Τυχαία και όπως ελθει.<br /><br /><br />Για τους Επαναστάτες Μαρξιστές ο "χρουτσωφισμός" και ο σταλινισμός είναι μια διαλεκτική συνέχεια και όχι μια κάθετη αντίθεση στην ιστορία της ΕΣΣΔ. Ο Ο "χρουτσωφισμός" δεν ειναι μια ιδιαίτερη ιδεολογία αλλά μια απόλυτα λογική συνέχεια της σταλινικής, αντεπαναταστατικής γραφειοκρατίας της ΕΣΣΔ που έθαψε τα μαθήματα και τις καταχτήσεις του Οχτώβρη και με αναπόδραστο τρόπο οδήγησε το '89 στην τελική κατάρρευση του Εργατικού Κράτους.<br /><br />Η συνένωση χρουτσωφισμού και τροσκισμού είναι ό, τι πιο ακάθαρτο και ανυπόληπτο έχει να παρουσιάσει η "θεωρητική" παραγωγή του Σταλινισμού, όντας ανύπαρκτη και μηδενική με αντιγραφές από κείμενα της δεκαετίας του '40 και '50 που΄θα ήταν καλύτερα να καταχωνιαστούν παρά να παρουσιάζονται. Όποιος αισθάνεται περήφανος να παρουσάζει τέτοια κείμενα όχι μόνο είναι ανιστόρητος και κατά 40 χρόνια καθυστερημένος αλλά επιπλέον αντιδραστικός εκ των πραγμάτων.<br /><br />Όποιος επιμένει ακόμα σε κατηγορίες κατά των Επαναστατών Μπλοσεβίκων - Λενινιστών και Τροτσκιστών αυτός ο ίδιος δεν έχει μάθει τίποτα από 50 χρόνια ταξικού αγώνα όποιους κι αν έχει στις τάξεις του. Αυτός δεν μπορεί να είναι στις τάξεις των Επαναστατών Μαρξιστών αλλά των αντιδρατικών που αρνούνται να μάθουν.<br /><br />Στον 21ο αιώνα εμείς οι Μπολσεβίκοι- Λενινιστές δεν μπορούμε πια να συζητάμε για τα εγκλήματα του Κάιν - Στάλιν και την αντεπαξναταστική του πολιτική. Την κριτική αυτής της πολιτικής την αφήνουμε στο Κίνημα που ακολούθησε τα 50 χρόνια μετά τον θάνατο του δικτάτορα..........''<br />Αυτά είναι οι απαντήσεις του ''Τζούμα'' και των ομοίων του στις τοποθετήσεις μας, δίπλα στις βαθιές τους πρωτοποριακές αναλύσεις, ότι βρισκόμαστε στην περίοδο του ''κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού'' και άρα η Ελλάδα, (γιατί όχι και η Μάλτα πχ), είναι ιμπεριαλιστική χώρα. <br />Μάλλον σύντροφοι με κάποιους η συζήτηση-κι αυτό στο όνομα της σοβαρότητά ς μας- θα πρέπει να περιοριστεί τις απόκριες και μόνο.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30869415.post-47702175434728959122009-09-29T15:16:40.387+03:002009-09-29T15:16:40.387+03:00Αυτή είναι τοποθέτηση κομμουνιστών.
Η αμηχανία, όσ...Αυτή είναι τοποθέτηση κομμουνιστών.<br />Η αμηχανία, όσων κάνουν πως δεν την καταλαβαίνουν, δείχνει καθαρότερα την ορθότητά της και την προοπτική.Anonymousnoreply@blogger.com