Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Μήνυμα της οικογένειας και των φίλων του Π. Φύσσα για την επέτειο της δολοφονίας του

«Άλλη μια 18η Σεπτέμβρη, έρχεται να μας θυμίσει ότι ο χρόνος κυλάει ασταμάτητα κάνοντας κύκλους, χωρίς όμως καμία σημασία για εμάς. Άλλη μια φορά, που αυτή η μέρα θα θυμίσει (στιγμιαία δυστυχώς) στην κοινωνία, ότι ένας άνθρωπος -ο δικός μας άνθρωπος- θυσιάστηκε για κάτι που η ίδια έχει χάσει καιρό τώρα, αλλά εκείνος έζησε και τα 34 χρόνια της ζωής του με γνώμονα αυτό: την αξία της Ελευθερίας.
Έτρεξε να τον βαφτίσει ήρωα, για να ξεπλύνει την ντροπή της αδιαφορίας της απέναντι στον φασισμό. Σε μας ο χαρακτηρισμός αυτός μοιάζει σαν παραδειγματική τιμωρία για το θάρρος του. Έκανε πως του χάρισε -ενώ μόνος του τα κέρδισε- μια ημέρα και ένα μνημείο, για να έχει το δικαίωμα να τον ξεχνάει όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Όπως κάνει με όλους τους ήρωες. Μια ημέρα, που για να θυμάται ότι ο Παύλος έγραφε τραγούδια για τον λόγο που τον σκότωσαν. Mια ημέρα, που οι δημοσιογράφοι, που όπλισαν τους δολοφόνους του δίνοντάς τους βήμα, θα θυμηθούν ότι έχει μείνει πίσω μια οικογένεια που θα πονάει για πάντα μόνο και μόνο για να το πουλήσουν, μαζί με διαφημίσεις στα κανάλια τους και με κουπόνια στις εφημερίδες τους, όπως έκαναν και με το νεκρό κορμί του δύο μέρες μετά. Άλλη μια ημέρα, που πάλι κάποιοι συμβολικά και αόριστα θα εκφραστούν κατά του φασισμού και κάποιοι άλλοι θα μιλήσουν για μεμονωμένο περιστατικό. Άλλη μια μέρα, που κάποιοι επαγγελματίες 'αντιφασίστες' προσπαθούν από την πρώτη στιγμή να 'καπελώσουν', αλλά και να τη χρησιμοποιήσουν για να αποκτήσουν πολιτική δύναμη ή να ξεπλύνουν την ανυπαρξία τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της 18/9/13, που κάποιοι δεν δίστασαν να στήσουν τραπεζάκι οικονομικής ενίσχυσής τους στο πεζοδρόμιο, κυριολεκτικά πριν καν καθαριστεί από τα αίματα του Παύλου ή άλλες φορές αλλού με τη φωτογραφία του 'ψαρεύουν' μέλη.
Άλλη μια μέρα που 'κάποιοι' σκοπό έχουν να δημιουργήσουν επεισόδια, είτε επειδή πιστεύουν ότι κάνουν επανάσταση με αυτό τον τρόπο, είτε επειδή έχουν 'βαλθεί' να συνδέσουν με τη συνείδηση του κόσμου ότι οι εκδηλώσεις στη μνήμη του Παύλου είναι κάτι επικίνδυνο για να συμμετέχει κάποιος. Άλλη μια ημέρα που θα θυμηθούν ότι, εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, δίνουμε μια δικαστική μάχη ιστορικής σημασίας για τη χώρα, μόνοι μας απέναντι στο κράτος και τα απομεινάρια των ταγματασφαλιτών, απέναντι στους δολοφόνους νεοναζί της Χρυσής Αυγής για να καταλήξουν στη φυλακή. Μια δίκη που άργησε πολύ να ξεκινήσει και θα έπρεπε να έχει τελειώσει με την καταδίκη όλων των κατηγορούμενων. Μια δίκη που μπορεί ο καθένας να παρακολουθήσει και έχει δικαίωμα να είναι εκεί.
Το πιο ασήκωτο για εμάς μετά την απώλεια του Παύλου, είναι ότι στην κοινωνία μας υπάρχει κόσμος που είναι με το πλευρό του φονιά και μέσω της ψήφου του αλλά και με την παρουσία του μέσα στο δικαστήριο. Έτσι στα μάτια μας 'κερδίζει' το δικαίωμα να κοιμάται σπίτι του, αφού οι νόμοι πλέον εφαρμόζονται κατά περίπτωση. Αυτό που θεωρούμε εμείς δικαίωση δεν κερδίζεται σε κανένα δικαστήριο. Εκεί είμαστε για να προστατέψουμε την ακεραιότητα της αλήθειας από τον 'δάσκαλο του ψεύδους', τον φασίστα. Και αν αποτύχει η Δικαιοσύνη να προστατέψει την κοινωνία, τότε της δίνει το άλλοθι της αυτοδικίας.
Παρ' όλα αυτά, θέλουμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς και δημόσια τις ελάχιστες εξαιρέσεις ανθρώπων που με κάθε ευκαιρία αυτά τα τρία χρόνια και όχι μόνο αυτή τη μέρα είναι δίπλα μας, με παρουσία στο δικαστήριο ή έστω με μια απλή επικοινωνία, που μας δίνουν δύναμη και διώχνουν έμπρακτα την αίσθηση ότι παλεύουμε μόνοι μας, χωρίς να περιμένουν τα εύσημα.
Για εμάς, την οικογένεια του Παύλου, πάνω από όλα αυτή τη μέρα κλείνουν 3 χρόνια που λείπει ο άνθρωπός μας, ενώ οι φασίστες δολοφόνοι του όχι μόνο είναι στο σπίτι τους αλλά αγορεύουν και από τα έδρανα της Βουλής. Αυτό είναι κατάντια για τη Δημοκρατία, παράδειγμα της κοινωνικής σήψης, και για εμάς, ταφόπλακα. Φέτος, νιώσαμε την ανάγκη να καθιερωθούν οι εκδηλώσεις στη μνήμη του Παύλου στην πόλη που γεννήθηκε, μεγάλωσε, αγάπησε και τραγούδησε, τον Πειραιά μας.
Καλούμε όποιον θέλει να είναι δίπλα μας, στις 17 Σεπτεμβρίου ώρα 22:00 στο σημείο της δολοφονίας (Παύλου Φύσσα 60, Κερατσίνι) μόνο με ένα κερί για σιωπηλή συγκέντρωση και στις 18 Σεπτεμβρίου ώρα 19:00 στην έκταση 'Καστράκι' (πλησίον ΗΣΑΠ Πειραιά, έναντι πύλης Ε2), όπου θα πραγματοποιηθεί το RAP MONSTERS FESTIVAL, μια διοργάνωση που ξεκίνησε ο Παύλος και συνεχίζουν οι φίλοι του, με σκοπό την συσπείρωση και ενεργοποίηση της νεολαίας για θέματα αλληλεγγύης.
Περισσότερες πληροφορίες στις επίσημες σελίδες μας στο facebook: Rap Monsters Festival by Killah P και Δεν Ξεχναμε.

Οικογένεια & φίλοι Παύλου 'Killah P' Φύσσα».
Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

6 χρόνια από το θάνατο του σ. Γιάννη Καραστάθη, καθοδηγητικού στελέχους της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 6 χρόνια από τη μέρα που την τελευταία του πνοή στην γενέτειρά του, Αλμυρό, Μαγνησίας ο σύντροφος ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΣΤΑΘΗΣ, καθοδηγητικό στέλεχος της οργάνωσης και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, ένα από τα πιο δραστήρια και μαχητικά στελέχη μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Γιάννης Καραστάθης υπήρξε μαχητής/υπολοχαγός του ΔΣΕ και στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης Τασκένδης. Εξορίστηκε για χρόνια στη Σιβηρία από τη φασιστική κλίκα των Χρουτσώφ-Μπρέζνιεφ και τους υποταχτικούς τους ρεβιζιονιστές Κολιγγιάννη-Τσολάκη—Φλωράκη-Παρτσαλίδη-Δημητρίου-κ.α. για τις επαναστατικές του απόψεις και την υπεράσπιση της γραμμής του Κομμουνιστικού Κόμματος με επικεφαλής το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος με καθοδηγητή τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ.


IMGIMG_0001

15
1994 Τέμπη-Από δεξιά,Σόνια Καραστάθη-αντάρτισσα του ΔΣΕ,Γιάννης Καραστάθης αξιωματικός ΔΣΕ και εξόριστος στην Σιβηρία, Αντώνης Βρατσάνος, Τάσσος Μπάλλος
Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

O Παύλος Φύσσας ζει, τσακίστε τους ναζί!

Σήμερα συμπληρώνονται 3 χρόνια από τη ΣΤΥΓΕΡΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Παύλου Φύσσα από τη ναζιφασισιστικη συμμορία της "Χρυσής Αυγής".
Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

Χαιρετισμός στο IV Συνέδριο του Δημοκρατικού Δρόμου (Vía Democrática)

Παρέμβαση του Raul Marco στο Τέταρτο Συνέδριο του Δημοκρατικού Δρόμου (Vía Democrática), που πραγματοποιήθηκε στην Καζαμπλάνκα (Μαρόκο) στις 15 - 17  Ιουλίου.

Πρώτα θέλω να σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς της Συντονιστικής Επιτροπής της Διεθνούς Διάσκεψης των μαρξιστικών-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (CIPOML), όργανο στο οποίο συμμετέχουν διάφορα κόμματα, τα οποία παραβρίσκονται στο Συνέδριό σας όπως και ο Δημοκρατικός Δρόμος

Ευχαριστούμε για την πρόσκλησή σας να συμμετάσχουμε στο συνέδριο σας. Σας μεταφέρουμε τους αδελφικούς χαιρετισμούς της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικό Κόμματος Ισπανίας (μ-λ), και ευχές για επιτυχία στις εργασίες σας. Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας σας δεν είναι εύκολος, το αντίθετο μάλιστα, στις παρούσες συνθήκες του Μαρόκου, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι μπορείτε να υπολογίζετε στα μέλη του κόμματος και σε ηγεσίες ικανές που δεν πτοούνται από τις δυσκολίες, την καταστολή και τα προβλήματα. Μπορείτε να είστε σίγουροι για την υποστήριξη και την αλληλεγγύη μας.

Η Ισπανία είναι μια ιμπεριαλιστική χώρα, ένας μικρός ιμπεριαλισμός, που δρα ανάλογα, ενώ υπόκειται στις επιταγές του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και της αντιδραστικής ΕΕ. Πριν από λίγο, κατά την ομιλία του, ο σύντροφος του SORTU (σ.τ.μ.«Νέα Γέννα», κόμμα που δρα στη Χώα των Βάσκων), εν συντομία περιέγραψε την κατάσταση στην Χώρα τω Βάσκων (Euskal Herri). Σε αυτό το πλαίσιο, θέλω να σημειώσω ότι από την ίδρυση του κόμματός μου, εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια, υψώσαμε τη σημαία του αναφαίρετου δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, δικαίωμα από το οποίο ποτέ δεν έχουμε παραιτηθεί και κάτι που στη χώρα μου, αφορά άμεσα τη Χώρα των Βάσκων, την Καταλονία και τη Γαλικία. Καταγγέλλουμε επίσης ότι η Ισπανία κατέχει τους αποικιακούς θύλακες της Θέουτα και της Μελίγια, εδάφη που, παρά την ισπανική δημαγωγία ανήκουν στο Μαρόκο και στο Μαρόκο θα επιστρέψουν

Σύντροφοι, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου έχουν επαναληφθεί παρεμβάσεις σχετικά με την ανάγκη δημιουργίας  λαϊκών μετώπων που θα εργάζονται για να ενώσουν τις δυνάμεις της αριστεράς, τους εργαζόμενους στην τακτική της εφαρμογής ενός προγράμματος. Το θέμα αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς ο αγώνας των λαών χρειάζεται οργάνωση και ηγεσία για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική αντίδραση στη χώρα του, αλλά και τον ιμπεριαλισμό, που συνεχίζει να επιτίθενται στους λαούς. Ζούμε εξαιρετικά επικίνδυνες στιγμές, στις οποίες οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, όπου διεκδικούν τα εδάφη ο ένας από τον άλλον, στις οποίες πολλαπλασιάζονται οι ένοπλες επιθέσεις. Με λίγα λόγια, στιγμές που η ειρήνη είναι επισφαλής, είναι πράγματι μια χίμαιρα.

Εξ ου και η ανάγκη των μετώπων, αλλά πρέπει να προσέξουμε να μην συγχέουμε τις ευαισθησίες της κάθε συνιστώσας του μετώπου, το οποίο θα πρέπει να σεβόμαστε, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι αποκρύπτουμε ήεγκαταλείπουμε τη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, η ανάγκη να γνωρίζουμε ότι πρέπει να ενωθούμε σε κοινές αρχές είναι επείγουσα. Έχουμε την CIPOML , μια πραγματικότητα που εξελίσσεται σταδιακά. Και δεν είναι τυχαίο ότι ενάντια στην CIPOML ξεκίνησαν επιθέσεις από αντιδραστικές δυνάμεις μέχρι και οπορτουνιστές όλων των ειδών . Ας ενωθούμε, ας υποστηρίξει ο ένας τον άλλον, χαράζοντας κοινούς στόχους, χωρίς κανείς να παραιτείται από τη δική του προσωπικότητα

Και αυτό με οδηγεί στο να παρουσιάσωτην ανάγκη της μη παραμέλησης της ιδεολογικής επαγρύπνησης σε κάθε κόμμα. Μιλώ ως μέλος ενός κόμματος μαρξιστικού-λενινιστικού με πάνω από πενήντα χρόνια αγώνα με όλα τα μέσα. Η εμπειρία μας είναι ότι δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η ταξική πάλη αναπτύσσεται επίσης στο εσωτερικό του κόμματος, είναι μια εσωτερική πάλη που έχει να κάνει ουσιαστικά με τις ιδεολογικές αρχές, και αν αυτή η αντίφαση δεν επιλυθεί σωστά, θα έχουμε επιπτώσεις, μερικές φορές σοβαρές, οργανωτικά. Πάλι μιλάω από τη δική μας εμπειρία ως κόμμα, όχι ως μέτωπο.

Και αυτή η εμπειρία μας επιβεβαιώνει στην πράξη αυτό που θεωρητικά πρέπει να είναι σαφές: στα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα δεν μπορεί να συνυπάρχουν δύο ή τρεις γραμμές.

Αντιλαμβανόμαστε, και δεν είμαστε οι μόνοι που γνωρίζουμε ότι η εσωτερική πάλη είναι αναπόφευκτη, και ότι το κόμμα του προλεταριάτου, της εργατικής τάξης, των εξαθλιωμένων της γης, πρέπει να είναι ενωμένο σταθερά ιδεολογικά, ναι, αλλά επίσης πολιτικά και οργανωτικά για να μπορέσει να εκπληρώσει τον ηγετικό του ρόλο της επανάστασης.

Επαναστατική επαγρύπνηση, αγαπητοί σύντροφοι. Αυτές τις μέρες βλέπουμε πού οδηγεί ο λαϊκισμός, η στείρα πολυλογία. Αρχίζουν να ξεχνούν το προλεταριάτο, γι 'αυτούς δεν υπάρχει πια ούτε η ταξική πάλη , ούτε θα πρέπει να ξεσκεπάσουν το «όπιο του λαού», ούτε να επιτεθούν στα ιμπεριαλιστικά συγκροτήματα όπως το ΝΑΤΟ. Για εκείνους τους ανθρώπους, ταχυδακτυλουργούς της πολιτικής, ο μαρξισμός-λενινισμός είναι ξεπερασμένος , δεν είναι επίκαιρος. Πλανώνται, μάλλον, προσπαθούν να μας εξαπατήσουν για να μας πουλήσουν τα σάπια εμπορεύματά τους: η ταξική πάλη είναι παρούσα και αυτές τις τελευταίες μάχες τις κερδίζει ο εχθρός στην Ισπανία, για παράδειγμα, όπου τα μέτρα επιβλήθηκαν από τον καπιταλισμό, μας γυρίζουν πίσω στο δέκατο ένατο αιώνα. Ο μαρξισμός-λενινισμός είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρος από ποτέ και αυτή τη σημαία δεν μπορούμε να την υποστείλουμε.


Συντρόφισσες και σύντροφοι, Ζήτω ο Δημοκρατικός Δρόμος!

Ζήτω ο μαρξισμός-λενινισμός!

ΖΗΤΩ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ !!!
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

Συλλυπητήρια για το θάνατο του Χρίστου Μπίστη ΓΓ της ΚΕ του ΕΚΚΕ

Αθήνα, 15/09/2016
Προς την ΚΕ του ΕΚΚΕ,

Εκφράζουμε τα θερμά και βαθειά μας συλλυπητήρια για το θάνατο, σήμερα Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη 2016, του ΓΓ της ΚΕ του ΕΚΚΕ, Χρίστου Μπίστη, αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα (που συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε από τη στρατιωτικοφασιστική Δικτατορία), αγωνιστή της Αριστεράς και ιδρυτικού μέλους του ΕΚΚΕ που πρωτοστάτησε στη συγκρότησή του.


Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη 424-425 (Ιούλης-Αύγουστος 2016)

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Ψηφίστηκε ο νέος εκλογικός νόμος από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΕΝ. ΚΕΝΤΡΩΩΝ

«Αυγή», 17/07/2016, Β. Λεβέντης: «Με Απλή Αναλογική
θα είχαμε βγει προ εξαετίας από το αδιέξοδο»

Διατήρηση του 3% «για εθνικούς λόγους»!

Στις 21 Ιουλίου υπερψηφίστηκε από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΕΝ.ΚΕΝΤΡΩΩΝ (με 179 ψήφους) η πρόταση της συγκυβέρνησης για το νέο εκλογικό νόμο. Μία πρόταση που καταργεί μεν το παράλογο και αντιδημοκρατικό bonus των 50 εδρών στο 1ο σε ψήφους κόμμα, όμως διατηρεί ανέπαφο το όριο εισόδου στη βουλή, στο 3%. Η πρόταση της συγκυβέρνησης δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τις 200 βουλευτικές ψήφους για να εφαρμοστεί στις αμέσως επόμενες εκλογές, κάτι που σημαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καταργηθεί πριν καν εφαρμοστεί.
Ένας εκλογικός νόμος που δεν έχει καμία σχέση με την Απλή Αναλογική η οποία είναι μία από τις διεκδικήσεις της Αριστεράς, από τα χρόνια της ΕΔΑ, ούτε και με τις βασικές εξαγγελίες του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012. Θυμίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας είχαν δεσμευτεί για την εφαρμογή της «Απλής και ανόθευτης Αναλογικής» ως εκλογικού συστήματος (Αθηναΐδα 31/5/2012).


Οι δηλώσεις του Α. Τσίπρα στην «Αθηναΐδα» για την Απλή Αναλογική (55:20)

Και δεν έχει καμία σχέση γιατί η διατήρηση του πλαφόν του 3% για την είσοδο στη Βουλή κατατάσσει τις ψήφους στις Αστικοδημοκρατικές εκλογές σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που η επιλογή τους μετρά μιας και ο εκλογικός συνδυασμός που επέλεξαν ξεπερνά το 3% και σε αυτούς που η επιλογή τους πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων, που απαξιώνεται και που τελικά ενισχύει το 1ο, σε εκλογική δύναμη, κόμμα.
Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας για να μπορέσει να «περάσει» από τη βουλή ένα νέο αντιδημοκρατικό (αν και λιγότερο από τον προηγούμενο) εκλογικό νόμο με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις ακολούθησε κι εδώ την ίδια τακτική. Βάφτισε το μαύρο - άσπρο ή αλλιώς το κρέας - φασόλια. Ονόμασε «Απλή Αναλογική» την πρόταση της συγκυβέρνησης (η οποία δεν είχε καμία σχέση με Απλή Αναλογική), βγάζοντας πύρινους λόγους υπέρ της Απλής Αναλογικής που ο ίδιος δεν σκόπευε να φέρει προς ψήφιση! («Σήμερα για πρώτη φορά η απλή αναλογική θα υπερψηφιστεί από την πλειοψηφία του ελληνικού κοινοβουλίου και θα γίνει νόμος»  και «Γι αυτό και η απλή αναλογική είναι ρήξη με το παρελθόν και τομή» - από τη συζήτηση προ της ψηφοφορίας για το νέο εκλογικό νόμο). Αρωγούς στην προσπάθεια εξαπάτησης του λαού βρήκε όλα τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία ακολούθησαν και στήριξαν την τακτική του, ονομάζοντας κι αυτά με τη σειρά τους ως «Απλή Αναλογική» την πρόταση νόμου της συγκυβέρνησης.
Για να γίνει ακόμα πιο πειστικός (ότι δηλαδή η πρόταση νόμου που εισήγαγε στη βουλή ήταν η Απλή Αναλογική) δεν δίστασε να δώσει βήμα στον πρόεδρο της ΕΝ. ΚΕΝΤΡΩΩΝ Β. Λεβέντη, ο οποίος, βεβαίως, ακολούθησε την ίδια ακριβώς τακτική εξαπάτησης του λαού (βλ. πρωτοσέλιδο «Αυγής», 17/07/2016, «Με Απλή Αναλογική θα είχαμε βγει προ εξαετίας από το αδιέξοδο»).

Διατήρηση του ορίου 3% για «Εθνικούς Λόγους»!


Σα να μην έφταναν οι τακτικές εξαπάτησης της συγκυβέρνησης από την πλευρά και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των ΑΝΕΛ («Η δημοκρατία αποκτά ακόμα πιο ουσιαστική μορφή για τους Έλληνες πολίτες με την υπερψήφιση της απλής αναλογικής», Τέρενς Κουίκ, βουλευτής των ΑΝΕΛ και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, «Κανάλι Ένα Λαμίας», 23/07/2016, μπορείτε να την βρείτε εδώ), οι ΑΝΕΛ έθεσαν βέτο για την παραμονή του πλαφόν του 3% για την είσοδο στη βουλή για «Εθνικούς λόγους». Αφορμή για την συγκεκριμένη επίκληση είναι ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Θράκης και ο «κίνδυνος» εισόδου στη βουλή κόμματος υποστηριζόμενου κυρίως από εκείνους. Εκτός του ότι μία τέτοια δήλωση είναι αντιδημοκρατική (παραδοχή ότι κάποιοι πολίτες αυτής της χώρας εμποδίζονται να πάρουν μέρος στις δημοκρατικές διαδικασίες έχοντας ίδια δικαιώματα), είναι και βαθιά αντιδραστική, διαχωρίζοντας τους πολίτες μιας χώρας ανάλογα με τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Στην πραγματικότητα, όμως αυτό που περισσότερο φοβούνται είναι η είσοδος στη βουλή κομμάτων και εκλογικών συνδυασμών που ακόμα και με 1-2 βουλευτές, θα εκφράζουν ένα διαφορετικό λόγο από αυτό της TINA (There Is No Alternative, μετάφραση: δεν υπάρχει άλλος δρόμος), της λιτότητας και της υποτέλειας.
Το αίτημα του προοδευτικού κομματιού της χώρας για Απλή Αναλογική δεν ικανοποιήθηκε, παρόλο που δεν είχε δημοσιονομικό κόστος και παρόλο που οι ιμπεριαλιστές-δανειστές δεν θα έπρεπε να είχαν (ούτε εκφράστηκε καμία) αντίρρηση στην εφαρμογή της. Ο αγώνας για μια πραγματικά λαϊκή δημοκρατία συνεχίζεται. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς επιτυγχάνεται καλύτερα, όταν οι αστικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και απαιτούν ευρεία συναίνεση των αστικών κομμάτων για να σταθούν, όταν η ανασύνταξη του κόμματος της εργατικής τάξης στις αρχές του Μαρξισμού - Λενινισμού - Σταλινισμού προχωρά.
Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΥΠΡΟΥ

Στις 22 Μάη πραγματοποιήθηκαν οι βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο

Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, σε σύνολο εγγεγραμμένων 543.186,
ψήφισαν: 362.541 (66,74%)
Αποχή: 180.644 (33,26%)
Έγκυρα: 351.389 (96,92%)
Άκυρα: 7.675 (2,12%)
Λευκά: 3.478 (0,96%)
Πρώτο κόμμα των εκλογών αναδείχτηκε το μεγαλοαστικό κόμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗ.ΣΥ) με30,69% και δεύτερο το σοσιαλδημοκρατικό ΑΚΕΛ με 25,67% το οποίο κατέγραψε ισχυρή πτώση του ποσοστού του (-7,1%).
Στην οκτακομματική Βουλή που προέκυψε εισέρχεται για πρώτη φορά το Ναζι-φασιστικό Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ) με 3,71%, «αδελφό» κόμμα της δολοφονικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» στην Ελλάδα. Αυτή η αρνητική εξέλιξη έρχεται να προστεθεί στην άνοδο των φασιστικών και εθνικιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη που σημειώνεται αυτή την περίοδο και εντείνει το φαινόμενο της φασιστικοποίησης σε όλες τι χώρες. Πιο αναλυτικά το ΕΛΑΜ κατέγραψε 6,53% στην Πάφο ενώ στις υπόλοιπες περιφέρειες κινήθηκε μεταξύ 3%-4%.
Στη Βουλή εισέρχονται επίσης τα ΔΗ.ΚΟ με 14,49%, ΕΔΕΚ- Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών με 6,18%, Συμμαχία Πολιτών με 6,01%,  Αλληλεγγύη με 5,24% και Κίνημα Οικολόγων - Συνεργασία Πολιτών με 4,81%
Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία των εκλογών ήταν η μεγάλη αύξηση της αποχής, η οποία έφτασε το 33,26%. Την ίδια ώρα τα άκυρα-λευκά ξεπέρασαν το 3%. Η αποχή και στην Κύπρο, όπως και στην Ελλάδα και σε μια σειρά άλλες χώρες, έχει αρχίσει και παίρνει ποιοτικά χαρακτηριστικά τα οποία οι κομμουνιστές θα πρέπει να εκτιμήσουν. (Βλέπε σχετικό πίνακα)

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου χαιρετίζει την είσοδο των ναζι-φασιστών του ΕΛΑΜ στη Βουλή

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό δήλωσε σχετικά με την είσοδο των ναζι-φασιστών του ΕΛΑΜ στην Κυπριακή βουλή: «Δεν πίστευα ότι θα μπουν μέσα, αλλά μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα» και «Χρειάζονται και οι ακραίοι», ενώ συνέχισε λέγοντας πως «Νομίζω ότι εάν η πυξίδα και ο γνώμονας των ενεργειών τους θα είναι το καλώς νοούμενο συμφέρον του τόπου και αυτού του λαού, πιστεύω ότι θα πάμε καλά» (τ/σ Alpha Κύπρου 26/05/2016). Η δήλωση αυτή - που η ωμότητά της ξαφνιάζει ακόμα και όσους γνωρίζουν τις διασυνδέσεις της εκκλησίας με ναζι-φασιστικές οργανώσεις - δεν είναι τυχαία. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου γνωρίζει πολύ καλά ότι το ακροατήριο/ψηφοφόροι του ΕΛΑΜ, όπως και όλων των ναζι-φασιστικών οργανώσεων, είναι σημαντικό τμήμα του δικού του ακροατηρίου. Γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι η ισχυροποίηση του ΕΛΑΜ σημαίνει και ισχυροποίηση του οπισθοδρομικού ρόλου της εκκλησίας μέσα στο αστικό κυπριακό κράτος.
Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Σχόλιο για τις δηλώσεις Κατρούγκαλου για την «Εθνική Σύνταξη»

«Τα 384 ευρώ της Εθνικής Σύνταξης ορίστηκαν όπως ορίζει η ΕΕ το όριο της φτώχειας. Δηλ. το 60% του μέσου εισοδήματος.» (ρ/τ ΣΚΑΪ, 24/8/2016).

Αν δεν ντρέπεται ο Υπουργός για τις δηλώσεις του αυτές, είναι δικό του θέμα. Οι συνταξιούχοι όμως που με 384 ευρώ οδηγούνται στην εξαθλίωση δεν του φταίνε σε τίποτα. Αντί ο Υπουργός Εργασίας κ. Κατρούγκαλος, πρώτον, να κινήσει τις διαδικασίες για την είσπραξη των οφειλών από τους μεγαλο-οφειλέτες, δεύτερον, να ερευνήσει την κακοδιαχείριση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων και τρίτον, να βοηθήσει στο να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης οι υπεύθυνοι για το καταστροφικό PSI που κατέκλεψε εν μία νυκτί τους κόπους και τον ιδρώτα των εργαζομένων, συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων απαιτώντας από τους συνταξιούχους να επιζήσουν με 384 ευρώ! Και έχει το θράσος να επικαλείται τους όρους και τα στοιχεία της ΕΕ (βλ. 60% του μέσου εισοδήματος της χώρας), αρνούμενος βέβαια να παραδεχτεί ότι ενώ οι μισθοί στη χώρα είναι μισθοί - πείνας, το κόστος ζωής στην Ελλάδα δεν διαφέρει πολύ από εκείνο στα ανεπτυγμένα κράτη της ΕΕ.

Παράλληλα με το μαστίγιο, χρησιμοποιώντας μικροπαροχές σε κάποιους από τους συνταξιούχους ως καρότο (δηλ. μηδενική συμμετοχή στην αγορά φαρμάκων, επιστροφή του 30% του εισοδήματος που χάνουν, καταβολή του ενός ΕΚΑΣ - αντί δύο - σε ζευγάρια που και οι δυο το δικαιούνταν, κλπ.) προσπαθεί να αμβλύνει τις αντιδράσεις εφαρμόζοντας την ίδια διασπαστική ταξική πολιτική που εφάρμοσαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο στόχος είναι ένας: να διασπάσει το μέτωπο των συνταξιούχων. 

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Η Ελληνική Αστική Δικαιοσύνη ως όργανο επιβολής στην πάλη των τάξεων

Τις τελευταίες ημέρες μια σειρά από υποθέσεις με άμεσο πολιτικό και οικονομικό ενδιαφέρον «έκλεισαν» στα Ελληνικά Δικαστήρια. Υποθέσεις στις οποίες κατά την εκδίκασή τους ουκ ολίγα έγιναν έτσι ώστε να εξασφαλιστεί από τους άμεσα ενδιαφερόμενους μεγαλοαστούς και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις το ανάλογο αποτέλεσμα της δίκης, ανταποκρινόμενα στα ταξικά συμφέροντά τους.
Χαρακτηριστικές είναι η περίπτωση του πλοίου «noor 1» με 2 τόνους ηρωίνης όπου 8 εμπλεκόμενοι στην υπόθεση δολοφονήθηκαν κατά την εκδίκασή της καθώς και της παλιότερης υπόθεσης των υποκλοπών υψηλόβαθμων στελεχών της κυβέρνησης μεταξύ των οποίων και του ίδιου του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή με την βολική αυτοκτονία (?) Τσαλικίδη. Κοινός παρανομαστής των παραπάνω υποθέσεων ότι κανείς δεν καταδικάστηκε και οι υπεύθυνοι δεν βρέθηκαν.
Παράλληλα με αυτά έχουμε υποθέσεις όπως αυτή του Θέμου Αναστασιάδη (εκδότη της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα») που αθωώθηκε από την Αστική Δικαιοσύνη στις αρχές του Ιούλη, για τα 5εκ. ευρώ που βρέθηκαν στους λογαριασμούς του το 2008, τα οποία σύμφωνα με το κατηγορητήριο προήλθαν από εγκληματικές δραστηριότητες. Σα να μην έφτανε αυτό, η πολύκροτη δίκη των ναζι-φασιστών δολοφόνων της ΧΑ έχει βαλτώσει, μιας και η τεραστίων διαστάσεων δικογραφία της υπόθεσης - σε συνδυασμό με τα νομικά προσκόμματα που ορθώνουν οι συνήγοροι των κατηγορουμένων - καθυστερεί την εκδίκασή της. Άμεσο αποτέλεσμα αυτού είναι να παραγράφονται αδικήματα των κατηγορουμένων, τα οποία αν εξετάζονταν μεμονωμένα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταδίκη τους και απόρριψη ελαφρυντικών όπως ο «πρότερος έντιμος βίος».
Στην «σκοτεινή» πορεία της Ελληνικής Αστικής Δικαιοσύνης έρχεται να συμβάλλει και το πολιτικό προσωπικό της χώρας, άμεσα διαπλεκόμενο με υπόδικους. Για παράδειγμα στην υπόθεση της επίθεσης του βουλευτή της Ναζι-φασιστικής ΧΑ Η. Κασιδιάρη σε ζωντανή μετάδοση από την τηλεόραση, η βουλευτής του «Κ»ΚΕ Λ. Κανέλλη επέλεξε να μην καταθέσει μήνυση εναντίον του διότι:
«Πιστεύετε ότι είναι από τις υποθέσεις που λύνονται με μήνυση; Ως βουλευτής του ΚΚΕ και ως άνθρωπος το 2012 δε δέχομαι να κάνω μήνυση μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο.» (07/06/2012).
Το ίδιο επέλεξε να κάνει και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ρ. Δούρου η οποία ενώ δέχτηκε επίθεση και είχε καταθέσει μήνυση εναντίον του, δεν πλήρωσε το προβλεπόμενο παράβολο με αποτέλεσμα η μήνυσή της να απορριφθεί. Όλα τα παραπάνω είχαν σαν αποτέλεσμα ο Η. Κασιδιάρης να προσέλθει ως κατηγορούμενος στη δίκη της ΧΑ με το ελαφρυντικό του «πρότερου έντιμου βίου».
Ένα ακόμα σημαντικό σκέλος με το οποίο το Κοινοβούλιο βοηθά την Αστική Δικαιοσύνη στο ξέπλυμα σκανδάλων είναι το άνοιγμα νομικών παραθύρων για να νομιμοποιηθούν.Το πρόσφατο ξέπλυμα όλων των κατηγορουμένων για συμμετοχή σε υπεράκτιες εταιρίες και για φοροδιαφυγή που πέρασε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Μάιο. (βλ. Υπεράκτιες Εταιρίες (offshore): Η κυβέρνηση με μια διάταξη-πλυντήριο «αθώωσε» όλους όσους κατηγορούνταν) είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα.
***
Όλα τα παραπάνω παραδείγματα σκανδάλων, αλλά και ένα σωρό άλλα που από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους βιώνει στο πετσί της η εργατιά και η φτωχή αγροτιά καταδείχνουν την επικαιρότητα των μεγάλων κλασικών ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ και μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ελληνική Αστική δικαιοσύνη δεν μπορεί να αλλάξει (παρά μόνο ίσως να εκκαθαριστεί προσωρινά από φασιστικούς θύλακες, παραμένοντας όμως αστική ταξική Δικαιοσύνη). Αξιοποιώντας τα συμπεράσματα από την Παρισινή κομμούνα σχετικά με την Αστική Κρατική μηχανή - της οποίας πυλώνας είναι και η Αστική δικαιοσύνη - δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε ένα και μόνο συμπέρασμα, όπως οι κλασικοί:
«Η Κομμούνα, ιδίως, απόδειξε ότι δε μπορεί η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της την έτοιμη κρατική μηχανή και τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς» («Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», Πρόλογος στη Γερμανική έκδοση του 1972, ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ - ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ).
Συμπέρασμα που ο ΛΕΝΙΝ πήγε ένα βήμα παραπέρα:
«Η απελευθέρωση της καταπιεζόμενης τάξης είναι αδύνατη όχι μόνο χωρίς βίαιη επανάσταση, αλλά και χωρίς καταστροφή του μηχανισμού της κρατικής εξουσίας» (ΛΕΝΙΝ: «Κράτος και Επανάσταση»,  σελ 14, Σύγχρονη Εποχή Αθήνα 1996),
και:
«η προλεταριακή επανάσταση είναι αδύνατη χωρίς τη βίαιη συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής και την αντικατάστασή της με μια  ν ε α» (ΛΕΝΙΝ: «Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι», σελ.11, εκδ. «Ελεύθερη Ελλάδα» 1970) .
Όλα τα παραπάνω αποσιωπά το τελευταίο Πρόγραμμα του «Κ»ΚΕ όπου πουθενά δεν γίνεται λόγος για ένοπλη ή βίαιη επανάσταση («Πρόγραμμα του ΚΚΕ», σελ.24-25, Αθήνα 2013). Αντίθετα με έναν σκόπιμα αδιευκρίνιστο αλλά όχι άγνωστο τρόπο σύμφωνα με το «Πρόγραμμα» του 19ου Συνεδρίου «Η εργατική εξουσία αντικαθιστά όλους τους αστικούς θεσμούς, που έχει τσακίσει η επαναστατική δράση, με τους νέους λαογέννητους θεσμούς» (στο ίδιο, σελ.51) δηλ. μέσω του σοσιαλδημοκρατικού «ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου» που αφήνει άθικτη την αστική κρατική μηχανή. 
Οι κομμουνιστές από την συσσωρευμένη πείρα τους ξέρουν πολύ καλά ότι η παραπάνω ΘΕΣΗ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ  σημαίνει άρνηση της βίαιης-ένοπλης προλεταριακής επανάστασης και πέρασμα στο στρατόπεδο της αντιδραστικής αστικής τάξης, δεν είναι τίποτα άλλο από ομολογία του προδοτικού ρόλου που θα κληθεί να παίξει την στιγμή της οξυμένης ταξική πάλης και της επανάστασης στο πλευρό της αστικής τάξης. Η γραμμή της ένοπλης / βίαιης επανάστασης έχει ξεκαθαρισμένο ότι η Αστική Κρατική μηχανή (και κατ' επέκταση η Αστική Δικαιοσύνη) δεν αλλάζει ταξικό χαρακτήρα και γι' αυτό, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Η Αστική κρατική μηχανή και μαζί της και η Αστική Δικαιοσύνη είναι φτιαγμένη για να καταπιέζει την εργατική τάξη και γενικά τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
«Η συντριβή της Αστικής Κρατικής μηχανής και παράλληλα της Αστικής Δικαιοσύνης είναι κεντρικό καθήκον της ένοπλης / βίαιης επανάστασης, είναι μονόδρομος για να κατάκτηση η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της την εξουσία: «ο νόμος της βίαιης επανάστασης του προλεταριάτου, ο νόμος της συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής σαν προκαταβολικός όρος για μια τέτοια επανάσταση, είναι νόμος αναπόφευχτος» (Στάλιν: τομ. 6ος, σελ. 133, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ 1952).
Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Δήμητρης ΠΑΝΟΣ: Χαίρε Νίκο Ζαχαριάδη!

Χαίρε Νίκο Ζαχαριάδη!


«Η υπόθεσή μας είναι δίκαιη, η νίκη

θα 'ναι με το μέρος μας» Ι.Β. Στάλιν

Επαναστάτης μέγας στους αγώνες.
Θα ζεις. Θα σ' αγαπάει ο λαός.
Άστρο του κομμουνισμού μες στους αιώνες.
Ήλιος στις καρδιές μας λαμπερός.

Το Ηρωικό σου Γράμμα το Σαράντα
πανεγερτήριο σάλπισμα της λεβεντιάς.
Θε να φλογίζει τις ψυχές μας πάντα,
καμίνι ιερό λυτρωτικής φωτιάς.

Πάλι μας σήκωσες αντρειωμένα
για το γενναίο Δημοκρατικό Στρατό
Ελλάδας μ' άλλους αδελφούς μαζί και μένα.
Το μετερίζι μου ακόμα το κρατώ.

Συ του λαού μας ήρωας προστάτης
μ' απέραντη αγάπη σου χρυσή.
Ο Στάλιν: «Να, ο μεγάλος επαναστάτης!»
Πρώτος κατακεραύνωσες το Χρουστσόφ εσύ.

Τριγύρω σου θεριά, το ξεροβόρι.
Μα συ στητός στην κάθε αναποδιά.
Δε σε λυγίζουνε εχθροί μοβόροι.
Συ ύψωσες σαν Ντάγκο στην καρδιά.

Απάν από καιρούς, πολέμους, χρόνια,
Νίκο, τρεις φασισμούς ποδοπατάς.
Μπουντρούμια, κάτεργα και καταφρόνια.
Συ κεραυνούς του δίκιου μας κρατάς.

Μα σαν τον Ρήγα το Φεραίο σένα
στην Σιβηρία εκεί την παγερή
σε πνίξαν δολοφόνοι, κτήνη ξένα,
CIA, Χρουστσοφοδήμιοι στυγεροί.

Το τρέμαν το δικό σου άγιο δίκιο,
που πάλευες για το λαό σκληρά,
ορθός με ηρωισμό και πνεύμα αντρίκιο,
τσακίζοντας σκλαβιά και συμφορά...

Τώρα το Κόμμα μας σμπαραλιασμένο
απ' τους προδότες, το χρουστσοφισμό,
με το λαό στους ξένους πουλημένο
βορά στο λύκο-καπιταλισμό.

Δουλοφροσύνης Δήλωση Φλωράκη:
«Όχι βία στους εχθρούς, υποταγή»,
που πρόσταξαν οι ντόπιοι, ξένοι δράκοι.
Ζαχαριάδης: «Γράμμος! Μ' όπλων την κλαγγή!»

Ξανά οι προλετάριοι κι' οι ξωμάχοι
για το ψωμί, το φως, τη λευτεριά
με λαοθάλασσες θα ξεχυθούν στη μάχη
ενάντια στου κεφαλαίου τα θεριά.

Στον Περισσό πορτρέτο σου κανένα.
Και νιώθουν οι εχθροί καλά και γκουτ,
που σ' αλυσόδεσαν φρικτά εσένα
στην Κέρκυρα, Νταχάου και Σουργκούτ.

Σαν μαχητής σου, Νίκο το δηλώνω:
για του λαού τη λευτεριά θα πολεμώ.
Οπλίζεις συ την τόλμη μας, τον πόνο
να φέρουμε τον ζείδωρο σοσιαλισμό.

Η Νέα Τάξη ΗΠΑ, σάπιοι θρόνοι
θα σαρωθούν γοργά απ' τους λαούς.
Συ, Νίκο, πλάι στον Κολοκοτρώνη
θα ζεις μ' επαναστάτες μας θεούς.

Σε σκότωσαν το Κόμμα ν' αφανίσουν.
Τα νιάτα θα το χτίσουν πιο γερά!
Εσύ λεβέντης Αρχηγός μας ήσουν.
Μας δίνεις θάρρος, δύναμη, φτερά.

Δημήτρης ΠΑΝΟΣ*
19.6.2001

*Ο επαναστάτης κομμουνιστής Δ. Πάνος (Λάκκα Σούλι, Λιβιάχοβο Ιωαννίνων), αντάρτης του ΔΣΕ και σύνδεσμος του ήρωα Ν.Μπελογιάννη, αριστούχος καθηγητής Ρωσικής Λογοτεχνίας, δημοσιογράφος, μεταφραστής και ποιητής, ήταν καθοδηγητικό στέλεχος της «ΚΙΝΗΣΗΣ» και «νους και καρδιά» της «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ». Έζησε 40 χρόνια στην Τασκένδη και πέθανε στα μέσα Μάρτη στη Αθήνα το 2004.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

H ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Η βάρβαρη και θρασύδειλη φυσική  εξόντωση-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Νίκου Ζαχαριάδη 

 
Τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου και αλύγιστου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη, μέλους της ΕΕ της Γ’ ΚΔ και γραμματέα του σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ, πολυαγαπημένου και χιλιοτραγουδισμένου καθοδηγητή της εργατιάς-αγροτιάς και ΗΡΩΑ του λαού μας, η «Κίνηση» επαναφέρει, για πολλοστή φορά, το μεγάλο θέμα της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του, πιο ολοκληρωμένο και με περισσότερα ιστορικο-πολιτικά στοιχεία εκείνης της περιόδου   

Γύρω απ’ το πρόβλημα του θανάτου-εξόντωσης του Νίκου Ζαχαριάδη απ’ τους διώκτες του, προδότες σοβιετικούς και Έλληνες ρεβιζιονιστές, υπάρχουν ως τώρα 3 εκδοχές. Οι δυο προέρχονται απ’ την KGB και τα ΚΚΣΕ-«Κ»ΚΕ και η άλλη υποστηρίχτηκε απ’ τους δεκάδες χιλιάδες Σταλινικούς-Ζαχαριαδικούς αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ που στάθηκαν σταθερά, αποφασιστικά  και με συνέπεια στο πλευρό του ως το τέλος της επαναστατικής ζωής τους.
Όταν στα μέσα του πρώτου δεκαήμερου του Αυγούστου 1973 ανακοινώθηκε απ’ τις σοβιετικές Αρχές και τη χρουστσωφική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του αποστάτη ΦΛΩΡΑΚΗ ο θάνατος του Νίκου Ζαχαριάδη διατυπώθηκαν ευθύς εξαρχής δυο εκδοχές του θανάτου του: η μια, η πρώτη και επίσημη, των δημίων-δολοφόνων του της σοσιαλφασιστικής κλίκας των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ από «οξεία καρδιακή προσβολή»(!): «πέθανε την 1η Αυγούστου σε ηλικία 70 χρόνων από οξεία καρδιακή προσβολή ο Νίκος Ζαχαριάδης» (Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ 7/8/1973) και η άλλη, η δεύτερη, εκείνη της συντριπτικότατης πλειοψηφίας των δεκάδων χιλιάδων ελλήνων κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων (πάνω από 90-95%), οι οποίοι απ’ την πρώτη στιγμή της θλιβερής είδησης βροντοφώναξαν οργισμένα, αποφασιστικά και δυνατά με μια φωνή: «ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ το ΝΙΚΟ ΜΑΣ». Απέρριψαν κατηγορηματικά τα περί θανάτου του Ζαχαριάδη από «καρδιακή προσβολή» μυθεύματα της φασιστικής Μπρεζνιεφικής ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ, ήταν πεπεισμένοι και υποστήριξαν την εκδοχή, ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης  ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ απ’ τους προδότες χρουστσωφικούς ρεβιζιονιστές σοσιαλδημοκράτες (σοβιετικούς-έλληνες) στον τόπο της εξορίας του, Σουργκούτ της Σιβηρίας.

Η περί «ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ» νέα εκδοχή ή πως οι διώκτες του Νίκου Ζαχαριάδη, σοβιετικοί ρεβιζιονιστές σοσιαλδημοκράτες και η αποστάτρια σοσιαλδημοκρατική κλίκα των Φλωράκη-Τσολάκη-Λουλέ-Κουκούλου κ.λπ.,  αυτοδιαψεύδονται


Μετά από 17 ολόκληρα χρόνια απ’ την πρώτη «ανακοίνωση»-εκδοχή των Σοβιετικών Αρχών, ο αντισυνταγματάρχης της ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ Αλεξάντρ Πετρούσιν, με σημείωμά του στην εφημερίδα «Τιουμένσκι Ισβέστια», έρχεται να διαψεύσει την πρώτη εκδοχή της ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ, δίνοντας τώρα μια άλλη, νέα εκδοχή, εκείνη της «αυτοκτονίας»: «δεν πέθανε από καρδιακή προσβολή ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης – όπως ήταν μέχρι σήμερα γνωστό – αλλά αυτοκτόνησε δι’ απαγχονισμού, στο Σουργκούτ της Σιβηρίας την 1η Αυγούστου του 1973, όπου και ζούσε εξόριστος, με το όνομα Νικολάι Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ» («Ρ», 9 Δεκέμβρη 1990).
Είναι φανερό, ότι οι δύο εκδοχές θανάτου του Νίκου Ζαχαριάδη περί «καρδιακής προσβολής»–«αυτοκτονίας» των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών (σοβιετικών-ελλήνων) είναι εκδοχές αλληλοσυγκρουόμενες, αλληλοαναιρούμενες και αλληλοδιαψευδόμενες, κατά συνέπεια είναι και οι δυο ΨΕΥΔΕΙΣ εκδοχές.  
Έτσι οι σοσιαλδημοκρατικές κλίκες των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ, οι ΔΗΜΙΟΙ του Νίκου Ζαχαριάδη, με τις δυο αυτές εκδοχές τους, αυτοδιαψεύδονται. Πότε, λοιπόν, έλεγαν την αλήθεια το 1973 ή το 1990; Και στις δυο περιπτώσεις έλεγαν προφανώς ΨΕΜΑΤΑ για να σκεπάσουν το αποτρόπαιο έγκλημα της δολοφονίας του Νίκου Ζαχαριάδη που δεν αποτόλμησαν ούτε οι Ναζι-φασίστες χιτλερικοί εγκληματίες να διαπράξουν.
Με την πρώτη εκδοχή του θανάτου από «καρδιακή προσβολή»(!) δεν χρειάζεται να ασχοληθεί κανείς, αφού η ίδια η KGB με τη νέα εκδοχή της «αυτοκτονίας»(!) τη διέψευσε, «φροντίζοντας» έτσι ταυτόχρονα να ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ την εκδοχή της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του Νίκου Ζαχαριάδη που υπεράσπισαν ευθύς εξαρχής και από την πρώτη στιγμή οι δεκάδες χιλιάδες αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ. 
Πέρα απ’ το γεγονός της αλληλοδιάψευσης των δυο εκδοχών περί θανάτου από «καρδιά»-«αυτοκτονία» της ίδιας πηγής δηλ. των KGB-ΚΚΣΕ-«Κ»ΚΕ, μια σειρά πολύ σημαντικά πολιτικο-ιδεολογικά ερωτήματα και γεγονότα «τινάζουν στον αέρα» τελείως και τη νέα εκδοχή-ΜΥΘΟ περί «αυτοκτονίας», την καθιστούν εντελώς αβάσιμη και ολωσδιόλου αναξιόπιστη:

  1. «Επέλεξε» ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ να «αυτοκτονήσει»(!), γιατί πρωτοήρθε σε επαφή στα «γεράματά» του με νέες άγνωστες σ’ αυτόν ταλαιπωρίες για να απαλλαγεί απ’ τα «βάσανά» του ή μήπως «πρωτοβρέθηκε» μπροστά σε απρόβλεπτα δύσκολες συνθήκες και δεν «άντεξε» να περιμένει το φυσικό θάνατο – όπως ορισμένοι αφελέστατα και άλλοι σκόπιμα αφήνουν να εννοηθεί – όταν είναι πασίγνωστο, ότι ο ίδιος είχε ζήσει και περάσει «μια ολόκληρη ζωή», 17 ολόκληρα χρόνια σκληρότατων δοκιμασιών στους τόπους εξορίας των χρουστσοφικών φασιστών, ζώντας σε εξοντωτικές συνθήκες και σε καθεστώς καθημερινής φασιστικής καταπίεσης , μόνιμης νυχθημερόν παρακολούθησης και τρομοκρατίας, αφάνταστων εξοντωτικών ταλαιπωριών και διώξεων, θαμμένος για ΠΑΝΤΑ στις παγωμένες στέπες στα βάθη της Σιβηρίας (Σουργκούτ 55ο υπό το μηδέν).
  2. Αλήθεια, μήπως είχε «αποφασίσει» ο ίδιος να «λύσει εθελοντικά» με την «αυτοκτονία»(!) του, το μόνιμο, πολύ μεγάλο και ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ πρόβλημα των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών σοσιαλδημοκρατών (σοβιετικών-ελλήνων) που εκκρεμούσε απ’ το 1956 και δώθε – ενώ είναι πασίγνωστο ότι ΑΡΝΗΘΗΚΕ  πάντα απ’ την αρχή να το πράξει, και ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό διάλεξε συνειδητά το δρόμο της εξορίας που του επιβλήθηκε – ώστε να διευκολύνει την προώθηση των γενικότερων προδοτικών σχεδίων της σοσιαλφασιστικής κλίκας των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ, ειδικότερα εκείνων ενόψει της τότε σχεδιαζόμενης πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα. 
  3. Αλήθεια, πως συνέπεσε-«επέλεξε» να «αυτοκτονήσει»(!) παραμονές της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, περίοδο που, «υπό τη σκέπη» των αμερικανο-ΝΑΤΟικων ιμπεριαλιστών, τα κόμματα της ξενόδουλης ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης συζήτησαν κατά τη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας, με την «Αριστερά», «συμπεριλαμβανομένου και του Ορθόδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος», δηλ. την ηγεσία του «Κ»ΚΕ,  όπως ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ – χωρίς να ΔΙΑΨΕΥΣΤΕΙ – ο ΚΩΝ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ (παρακάτω γι’ αυτό το ζήτημα) και είχαν, όπως γράφει, «συμφωνήσει ότι μεταδικτατορικά θα υπήρχε αναγνώριση του ΚΚΕ και επιστροφή όλων των πολιτικών προσφύγων με την εξαίρεση των Σλαβομακεδόνων» (αυτό σήμαινε όμως και την αναπόφευκτη επιστροφή του Νίκου Ζαχαριάδη που θα οδηγούσε σε διάλυση των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΚΕεσ., ΔΙΑΛΥΣΗ που θα κατέστρεφε τα αντιδραστικά πολιτικά σχέδια της αστικής τάξης και των κομμάτων της αλλά και εκείνα των σοβιετικών σοσιαλιμπεριαλιστών).
  4. «Επέλεξε» ο ίδιος να «αυτοκτονήσει»(!) παραμονές της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα ή ΑΝΤΙΘΕΤΑ επέλεξαν-αποφάσισαν οι ιδεολογικο-πολιτικοί του αντίπαλοι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές (σοβιετικοί-έλληνες) να τον παραμερίσουν ως φυσική παρουσία δηλ. να τον ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΝ, ώστε, απαλλαγμένοι πλέον από αυτόν, να προωθήσουν ανενόχλητα τα προδοτικά τους σχέδια στα πλαίσια των προαναφερόμενων προετοιμασιών που αναφέρει-ομολογεί ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, όμως ΚΥΡΙΟ εμπόδιό τους στέκονταν ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, ο οποίος ΔΕΝ έπρεπε να γυρίσει ζωντανός στην Ελλάδα, γιατί το «Κ»ΚΕ θα γινόταν «φύλλο-φτερό» και θα διαλύονταν.
  5. Πως, λοιπόν, «επέλεξε» να «αυτοκτονήσει» σε μια τόσο πολύ κρίσιμη πολιτική στιγμή για τον τόπο δηλ. ούτε καν χρόνο απ’ τη λεγόμενη «μεταπολίτευση» και μάλιστα όταν επιπλέον γνώριζε απ’ τις διεθνείς ειδήσεις ραδιοφώνου (τουλάχιστον σε τρείς γλώσσες: ελληνικά-ρωσικά-γερμανικά) την κατάσταση στην Ελλάδα και όταν ο αγώνας της εργατικής τάξης και του λαού, και πρώτα απ’ όλα της νεολαίας, είχε πάρει μαζική και ανοιχτή μορφή κατά της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας: 1. Κινητοποιήσεις εργαζομένων ΟΤΟΕ, Νοέμβρης 1972, 2. Μέτρα χούντας κατά του φοιτητικού κινήματος, Γενάρης 1973, 3. Φοιτητικές εκλογές από χούντα, 4. Συνεχιζόμενες αποχές φοιτητών και συγκέντρωση χιλιάδων φοιτητών ενάντια στο ΝΔ 1347 στην οποία η Αστυνομία παραβιάζει το Πανεπιστημιακό άσυλο, γίνονται 100 συλλήψεις και 11 φοιτητές παραπέμπονται σε δίκη, 14 Φλεβάρη 1973 5. Φοιτητικές συνελεύσεις στη Νομική με περίπου 4000 φοιτητές και πρώτη κατάληψη της Νομικής, 21 Φλεβάρη 1973, 6. Δεύτερη κατάληψη της Νομικής, 20 Μάρτη 1973, κλπ.        
  6. Τέλος, οι κομμουνιστές δεν αυτοκτονούν και ο Νίκος Ζαχαριάδης σε καμιά περίπτωση σαν κομμουνιστής ηγέτης δεν ήταν δυνατόν ν’ αυτοκτονήσει, αφού δεν είχε ως φιλοσοφία του θεωρίες περί «αυτοκτονίας» αλλά αντίθετα ως φιλοσοφία του είχε τον επαναστατικό μαρξισμό δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, μια μαχητική φιλοσοφία της επαναστατικής ταξικής πάλης, μα και επιπλέον ποτέ ο ίδιος δεν δίδασκε τους κομμουνιστές να αυτοκτονούν αλλά αντίθετα να αγωνίζονται ως το τέλος, δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους στον επαναστατικό αγώνα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, την υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
Ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ «αυτοκτόνησε» όσο και ο ήρωας του λαού μας, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Δημήτρης Παπαρήγας που η ελληνική Ασφάλεια παρουσίασε τη δολοφονία του ως «αυτοκτονία» με το κορδόνι της πιτζάμας του, όπως ορθότατα και πολύ εύστοχα σημειώνει ο κομμουνιστής ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ. (Ν. Κεπέσης: «ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ γύρω από γεγονότα και πρόσωπα». Αθήνα 2006, σελ. 45-46)
‘Όμως πέρα απ’ τις προαναφερόμενες τρεις (3) εκδοχές, σχετικά με το θάνατο-εξόντωση του μεγάλου και αλύγιστου κομμουνιστή ηγέτη ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, έχομε μπροστά μας τρία (3) αντικειμενικά ιστορικά δεδομένα, τα οποία, ανεξάρτητα απ’ τις ιδεολογικο-πολιτικές τοποθετήσεις, αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, ΔΕΝ μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν: πρώτο, ότι ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ πέθανε-εξοντώθηκε το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου 1973, δεύτερο, εξοντώθηκε επί γραμματείας των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ (αντίστοιχα σε ΚΚΣΕ-«Κ»ΚΕ), που φέρνουν ΚΑΙ την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη της εξόντωσής του, τρίτο, εξοντώθηκε παραμονές της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, ούτε καν ένα χρόνο πριν τη λεγόμενη «μεταπολίτευση».
Αν τα θλιβερά, μα πρώτα απ’ όλα προκλητικά  «ρετάλια» του Κεφαλαίου της αποστάτριας σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των ΦΛΩΡΑΚΗ-ΤΣΟΛΑΚΗ-ΛΟΥΛΕ-ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ, κλπ. αποσιώπησαν συνειδητά και παρέκαμψαν πάντα σκόπιμα τα παραπάνω τρία, τα ΜΟΝΑ ως τώρα υπαρκτά αντικειμενικά ιστορικά δεδομένα, για να ΣΥΓΚΑΛΥΦΘΕΙ το μεγάλο, αποτρόπαιο και στυγερό ΕΓΚΛΗΜΑ της φυσικής εξόντωσης του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ απ’ την προδοτική σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ, προβάλλοντας αντ’ ΑΥΤΩΝ, τις κατά καιρούς εκδοχές-ΜΥΘΟΥΣ της KGB, και μάλιστα ανακηρύσσοντάς τες ως «ιστορική αλήθεια»(!), εκείνο όμως που προκαλεί μεγαλύτερη έκπληξη είναι η ανάλογη, εντελώς αδικαιολόγητη στάση κατάντιας δεκάδων δημοσιογραφίσκων και «ιστορικών»(!) που πράττουν και αυτοί το ίδιο – ακρότατο δείγμα πολιτικο-πνευματικής κατάντιας, κατάπτωσης και εκφυλισμού – γεγονός που τους εκθέτει ανεπανόρθωτα, γιατί αυτό δεν τους καθιστά μόνο «συνενόχους του εγκλήματος», αλλά τους στερεί κάθε σοβαρότητα και τους γελοιοποιεί στο έπακρο.
Βαδίζοντας, λοιπόν, στα χνάρια των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών του «Κ»ΚΕ, οι διάφοροι «σοβαροί» δημοσιογράφοι, πολιτικοί, ακόμα και «ιστορικοί» – άλλοι εν γνώσει τους και από όποια πολιτική σκοπιμότητα ή από αφέλεια, επιπολαιότητα και ανευθυνότητα – υποστήριξαν-πρόβαλαν κι αυτοί, ΑΥΤΟΔΙΑΣΥΡΟΜΕΝΟΙ και ΑΥΤΟΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΜΕΝΟΙ, ως «ιστορική αλήθεια»(!), για μια ολόκληρη σχεδόν 20ετία, την ΠΡΩΤΗ εκδοχή-ΜΥΘΟ της φασιστικής Μπρεζνιεφικής KGB δηλ. το θάνατο από «οξεία καρδιακή προσβολή» (Αύγουστος 1973), για να έρθει και πάλι η ίδια KGB, 17 ολόκληρα χρόνια αργότερα, το 1990, να τους γελοιοποιήσει και καταξευτελίσει με μια ΔΕΥΤΕΡΗ εκδοχή – αντίθετη της ΠΡΩΤΗΣ – με το γνωστό σημείωμα στην εφημερίδα «Τιουμένσκι Ισβέστια» του αντισυνταγματάρχη της KGB Αλεξάντρ Πετρούσιν θανάτου του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ: εκείνη της «αυτοκτονίας δι’ απαγχονισμού» («Κυριακάτικος Ριζοσπάστης», 9 Δεκέμβρη 1990, σελ.2), η οποία εδώ και πάνω από 25ετία συνεχίζει – ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ –να παρουσιάζεται απ’ τους ίδιους κύκλους («1973 αυτοκτονεί στο Σουργκούτ της Σιβηρίας ο Νίκος Ζαχαριάδης», «Ρ» 1/8/2014, σελ.2) ως νέα, υποτιθέμενη «ιστορική αλήθεια»(!), ΧΩΡΙΣ να υπάρχει, προς το παρόν, ΚΑΝΕΝΑ απολύτως αποδεικτικό στοιχείο και χωρίς να έχει ΑΝΟΙΧΤΕΙ το σχετικό τμήμα των «Αρχείων». Το μόνο «στοιχείο»(!) που υπάρχει και για τη νέα, ΔΕΥΤΕΡΗ, υποτιθέμενη «ιστορική αλήθεια»(!) είναι η «Ανακοίνωση» της KGB που κυνήγησε με «φωτιά και σίδερο» τον αλύγιστο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη Νίκο Ζαχαριάδη, χωρίς βέβαια, να μπορούν να δικαιολογήσουν ΤΙ είναι ΕΚΕΙΝΟ που υποκρύπτει η ΑΡΝΗΣΗ δημοσιοποίησης του σχετικού με το θάνατο του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ «Φακέλου» των Αρχείων και ΤΙ είναι ΑΥΤΟ – αν όχι η διαπραχθείσα απ’ την KGB ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ, αφού όλα τα άλλα είναι γνωστά – ΚΑΙ ποιός είναι ο λόγος, που, σύμφωνα με δήλωση (άνοιξη 2000) της διευθύντριας των ρώσικων Αρχείων Ν.ΤΟΜΙΛΙΝΑ, ο «Φάκελος» θανάτου του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ παραμένει ακόμα «άκρως απόρρητος», και ο οποίος αν δει το φώς της δημοσιότητας, «κάτι τέτοιο, θα έβλαπτε τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας…»  (Γιώργου Α. Λεονταρίτη: «Το τέλος του Νίκου Ζαχαριάδη», στο: «Ελευθεροτυπία» Ε ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Νικος Ζαχαριάδης, Άρης Βελουχιώτης, Νίκος Μπελογιάννης, Βίοι παράλληλοι και… τεμνόμενοι», σελ. 63-64, χωρίς χρονολογία). Και στις δυο περιπτώσεις, οι εκδοχές-ΜΥΘΟΙ μιας Ασφάλειας δηλ. της KGB, σερβίρονται στην εργατική τάξη και το λαό μας ως «ιστορική αλήθεια»(!). Αλήθεια, πολύ «πρωτότυπη ιστορική έρευνα» (!) να ανάγεις-ανακηρύσσεις σε «ιστορική αλήθεια»(!) τις KGBίτικες Ασφαλίτικες «Ανακοινώσεις»-μυθεύματα. Και η υπεράσπιση αυτών των Ασφαλίτικων ΜΥΘΩΝ, a la ελληνικής φασιστικής Ασφάλειας στην περίπτωση ΠΑΠΑΡΗΓΑ, αποτελεί για την ηγεσία του «Κ»ΚΕ (εντελώς αναμενόμενη στάση) και τους διάφορους ανόητους σοβαροφανείς φαφλατάδες γραφιάδες «ιστορική έρευνα», αντί το μεγάλο αυτό ζήτημα της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ να μείνει ΑΝΟΙΧΤΟ προς έρευνα.  
Έχουμε, λοιπόν, μπροστά μας δυο εκδοχές αλληλοσυγκρουόμενες και ολωσδιόλου ατεκμηρίωτες, και μάλιστα προερχόμενες απ’ τους διώκτες και ΔΗΜΙΟΥΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, και γι’ αυτό εντελώς αναξιόπιστες, οι οποίες ΕΠΙΠΛΕΟΝ – ας προσεχθεί αυτό ιδιαίτερα – μετατοπίζουν την αιτία του θανάτου απ’ την KGB και την «φορτώνουν» στο ίδιο το ΘΥΜΑ τους, νεκρό πλέον ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ («καρδιά»-«αυτοκτονία»): δηλαδή η μεν ΠΡΩΤΗ (1973) εκδοχή, αποδίδει το θάνατο σε φυσική σωματική βλάβη του ΘΥΜΑΤΟΣ: «οξεία καρδιακή προσβολή», η δε ΔΕΥΤΕΡΗ αποδίδει το θάνατο σε «δική» του ενέργεια-πράξη: «αυτοκτονία δι’ απαγχονισμού», αφήνοντας προγραμματισμένα ΕΝΤΕΛΩΣ στο απυρόβλητο τη φασιστική KGB που διέπραξε το ειδεχθές ΕΓΚΛΗΜΑ της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, αθωώνοντας έτσι συνάμα και την αντικομμουνιστική σοσιαλφασιστική ΜΠΡΕΖΝΙΕΦΙΚΗ κλίκα της τότε καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης, που έδωσε την εντολή να ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΙ ο μεγάλος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης για να μην επιστρέψει ζωντανός στην Ελλάδα και χαλάσει τα προδοτικά σχέδια της αντεπαναστατικής χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας (σοβιετικής-ελληνικής).

Η δολοφονία του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ


Ορθότατα η συντριπτικότατη πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων εκτιμούσε και πίστευε απ’ την πρώτη στιγμή ότι οι φασίστες σοβιετικοί ρεβιζιονιστές της κλίκας του Μπρέζνιεφ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ τον Νίκο Ζαχαριάδη, μετά από συμφωνία και απαίτηση της προδοτικής σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των ΦΛΩΡΑΚΗ-ΤΣΟΛΑΚΗ-ΛΟΥΛΕ-ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ  κ.λπ. για να διασωθεί η ύπαρξη του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ (΄56) – ύπαρξη και δράση που απ’ τη μια εξυπηρετούσε-στήριζε την εξωτερική πολιτική της τότε ρεβιζιονιστικής καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης και απ’ την άλλη ήταν στην υπηρεσία των συμφερόντων της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης ως πρακτορείο της στις γραμμές του ελληνικού εργατικού κινήματος.
Σε σχέση μ’ αυτό το ζήτημα αναδημοσιεύεται παρακάτω ολόκληρη η γραπτή τοποθέτηση του κομμουνιστή ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ ΚΕΠΕΣΗ, κι’ αυτό όχι μόνο για λόγους πληρότητας αλλά και επειδή σε γενικές γραμμές εκφράζει όλους τους επαναστάτες κομμουνιστές:
«Την 1η Αυγούστου 1973 ο χρουστσωφικός ηγέτης Λ. Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα έγκλημα που δεν το τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές.Με την ΚΑ-ΚΕ-ΜΠΕ δολοφόνησαν τον Ν. Ζαχαριάδη τον εκλεκτό ηγέτη του ΚΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ο Χαρ. Φλωράκης θυμάμαι τον παρουσίασε σαν αυτοκτονία.«Σκεφτόμασταν, είχε δηλώσει, να τον έχουμε δίπλα μας, να του ζητάμε τη γνώμη του, όταν εκείνος αυτοκτόνησε».… Ήταν αδύνατο να πιστέψω κάτι τέτοιο. Έγραψα αμέσως ένα σημείωμα στην Αλέκα Παπαρήγα που έγραφα τα παρακάτω περίπου.Υποστηρίχτηκε συντρόφισσα ότι αυτοκτόνησε ο Ν. Ζαχαριάδης. Όχι!!!Συντρόφισσα οι κομμουνιστές δεν αυτοκτονούνε.Ο Ν. Ζαχαριάδης δεν αυτοκτόνησε.Οι κομμουνιστές δεν αυτοκτονούν.Ο Ν. Ζαχαριάδης ο ηρωικός μάρτυρας του λαού αυτοκτόνησε όσο και ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Γεν. Συν. Εργ. Ελλάδος Δημ. Παπαρήγας που η Γενικής Ασφάλεια τον παρουσίασε ότι αυτοκτόνησε με το κορδόνι της μπιτσάμας του στο κελί που τον κρατούσαν.Υπάρχει και η εκδοχή ότι όσο ζούσε ο Ν. Ζαχαριάδης δεν θα μπορούσε να σταθεί το ΚΚΕ στην Ελλάδα. Ο Χαρ. Φλωράκης φαίνεται ότι συναίνεσε με τη χρουστσωφική ηγεσία αν δεν της το ζήτησε εκείνος για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη.Όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη.
Η χρουστσωφική ηγεσία του ΚΚΣΕ και της κυβέρνησης προχώρησε στη δολοφονία, γιατί σε λίγους μήνες, θα υποχρεωνόταν να απολύσει απ’ τη φυλακή τον Ν. Ζαχαριάδη που κρατιόταν χωρίς καμία δικαστική απόφαση πέρα για πέρα παράνομα.Θα απολυόταν και θα αναλάμβανε την ηγεσία του ΚΚΕ. Προς όφελος του ΚΚΕ και του ελληνικού λαού προς όφελος της Ειρήνης και της προόδου, σ’ όλον τον κόσμο.Αυτό σημαίνει ότι, ύστερα από λίγο καιρό, ούτε ένα χρόνο η χρουστσωφική ηγεσία ήταν υποχρεωμένη να απολύσει τον Ν. Ζαχαριάδη απ’ τη φυλακή που τον κρατούσε.Ήταν υποχρεωμένη να απολύσει το Ν. Ζαχαριάδη και επειδή θα ακολουθούσε τη μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική πολιτική, αυτό το ήξερε καλά, γι’ αυτό βιάστηκε να τον δολοφονήσει με την ΚΑ-ΚΕ-ΜΠΕ της» (ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ: «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα», σελ.45-46, Αθήνα 2006).
ΚΑΝΕΝΑΣ απ’ τους άμεσα ΕΝΟΧΟΥΣ δεν τόλμησε να απαντήσει: ούτε ο ΦΛΩΡΑΚΗΣ (το γνώριζε από την Παπαρήγα) ούτε η ηγεσία του «Κ»ΚΕ.
Σχετικά με την ορθότητα και πειστικότητα της παραπάνω εκδοχής του θανάτου δηλ. της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του Νίκου Ζαχαριάδη, την οποία υποστήριξε ευθύς εξαρχής ΠΡΩΤΗ η τεράστια πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων, αυτές ενισχύονται επιπλέον και από τα παρακάτω:
Πρώτο, την ΟΜΟΛΟΓΙΑ-δήλωση του Σταύρου Ζορμπαλά:
«και ο Ζορμπαλάς, καθοδηγητής του ΚΜΕ (Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών), το 1980 ομολογεί: «πως θα μπορούσε να γίνει  Κόμμα όταν θα βρισκόταν στην Ελλάδα ο Ζαχαριάδης;» (Δ. Βύσσιος: «Ανοιχτή επιστολή προς τον Μπορίς Νικολάγιεβιτς Πονομαριόφ, πρώην υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΣΕ (Ιανουάριος 1991)»,
αλλά και του Πάνου Δημητρίου:
«σε κάθε περίπτωση το δίλημμα μόνο η έκθεση της ΚGB για το θάνατό του μπορεί να το λύσει» («Έθνος», 29/12/1990).
Δεύτερο, τη σημαντικότατη μαρτυρία της δημοσιογράφου Βέρας Κουζνετσόβα (Σουργκούτ Σιβηρίας) σε συνέντευξή της στην εφημερίδα της «Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών» (Μάης 1994, σελ.17):
«έφερα τον Γ. Μαύρο σε επαφή με αρμόδια πρόσωπα όπως το φρουρό του Ζαχαριάδη, τον ιατροδικαστή που έγραψε ψέματα μετά από πίεση ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης πέθανε από την καρδιά του. Όταν κουβέντιασα με τον ιατροδικαστή παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε καρδιακή προσβολή αλλά δολοφονία».   
Τρίτο, τη δήλωση της διευθύντριας των Ρωσικών Κρατικών Αρχείων Ν. ΤΟΜΙΛΙΝΑ, την άνοιξη του 2000, στη Θεσσαλονίκη:
«η διευθύντρια των Ρωσικών Κρατικών Αρχείων, που την άνοιξη του 2000 βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, αποκάλυψε ότι οι Ρώσοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, και κυρίως ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ!…Η Τομιλίνα είπε ότι τα ντοκουμέντα για τις συνθήκες του θανάτου του «Αντικειμένου» έχουν διαβαθμιστεί ως «άκρως απόρρητα», και δεν επιτρέπεται η πρόσβασή τους μέχρις ότου αποχαρακτηριστούν…» (από το κείμενο του Γ. Λεονταρίτη: «Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ», στο: Λευτέρης Αποστόλου: Νίκος Ζαχαριάδης, σελ.15, εκδ. «Φιλίστωρ», Αθήνα 2000).
Όμως ΑΚΡΙΒΩΣ εδώ προβάλει το μεγάλο ΚΑΙ βασικό ερώτημα: αφού για τους σοβιετικούς-ρώσους το ζήτημα του θανάτου του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ έχει οριστικά «κλείσει» με την δεύτερη περί «αυτοκτονίας» (!) δική τους εκδοχή, τότε γιατί δεν ΔΙΝΟΥΝ στη δημοσιότητα ΜΟΝΟ εκείνο το τμήμα των «Αρχείων» που αφορά τις συνθήκες θανάτου του; Γιατί τα «Ντοκουμέντα» που σχετίζονται με τις συνθήκες θανάτου του Νίκου Ζαχαριάδη εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται «άκρως απόρρητα» και δεν επιτρέπεται η πρόσβαση σ’ αυτά;
Επομένως, είναι, λοιπόν, φανερό πως οι αντικομμουνιστές σοβιετικοί ρεβιζιονιστές και τα παρακλάδια των φασιστικών τους Μυστικών Υπηρεσιών, παρά την παρέλευση πολλών δεκαετιών και τη συνεχή «επεξεργασία», δεν μπόρεσαν να προσδώσουν στα «Αρχεία» τους, έστω και μια ελάχιστη αληθοφάνεια σχετικά με τη δεύτερη ψευδή εκδοχή θανάτου του Νίκου Ζαχαριάδη δηλ. εκείνη της «αυτοκτονίας».
Αξίζει να υπογραμμιστεί, ακόμα μια φορά, πως η παραπάνω αρνητική δήλωση της διευθύντριας των σοβιετικών-ρώσικων «Αρχείων» ενισχύει την πειστικότητα της εκδοχής των κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων δηλ. εκείνη της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του Νίκου Ζαχαριάδη, όπως σωστά σημειώνει ο Γ. Λεονταρίτης στο παρακάτω απόσπασμα, μια στυγερή και θρασύδειλη δολοφονία που διαπράχτηκε απ’ τη Μπρεζνιεφική ηγεσία με τη «συναίνεση» του ΦΛΩΡΑΚΗ ή «αν δεν της το ζήτησε εκείνος», όπως σημείωνε πολύ αργότερα ο κομμουνιστής ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ που κατέληγε:
«όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη» (ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ: «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα», σελ.45-46, Αθήνα 2006)
Ο ντόπιος αστικός τύπος, μεγαλοαστικός και ρεφορμιστικός («Ριζοσπάστης», «Αυγή», «Εποχή», «Πριν» κλπ.) έχει επιβάλλει μια συστηματική και μόνιμη σιωπηρή λογοκρισία, αγνοώντας παντελώς την εκδοχή των επαναστατών κομμουνιστών, τη ΜΟΝΗ πειστική: δηλ. εκείνη της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ  του Νίκου Ζαχαριάδη απ’ την KGB δηλ. απ’ την προδοτική σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ που υποστηρίχθηκε ευθύς εξαρχής και απ’ την πρώτη στιγμή απ’ τους δεκάδες χιλιάδες, σταλινικούς-ζαχαριαδικούς, αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και σειρά άλλων αγωνιστών που βρέθηκαν στις γραμμές του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ, με γνωστότερη την παραπάνω γραπτή τοποθέτηση του ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ ΚΕΠΕΣΗ που υποστήριξε κι’ αυτός αργότερα.
Εξαίρεση στο χώρο των δημοσιογράφων αποτελεί ο Γιώργος Λεονταρίτης που στα «Ιστορικά» της «Ελευθεροτυπίας» αναφέρει μεταξύ άλλων κι αυτή την εκδοχή:
«οι φανατικοί οπαδοί του μέχρι σήμερα δεν πιστεύουν την εκδοχή της αυτοκτονίας  και επιμένουν ότι ο Ζαχαριάδης δολοφονήθηκε από την Κα-Γκε-Μπε. Την εκδοχή τους ενίσχυσε η δήλωση της διευθύντριας των ρωσικών κρατικών αρχείων Ν.Τομιλίνα, η οποία ανέφερε ότι ο φάκελος του θανάτου του εξόριστου ηγέτη του ΚΚΕ παραμένει πάντα στα κρατικά αρχεία ως «άκρως απόρρητος», και αποκάλυψε ότι «οι ρώσοι δεν έχουν δημοσιοποιήσει όλα όσα αφορούν το Νίκο Ζαχαριάδη και κυρίως τα ντοκουμέντα για τις συνθήκες του θανάτου του». Η Τομιλίνα πρόσθεσε ότι «κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας…» (Γιώργου Α. Λεονταρίτη: «Το τέλος του Νίκου Ζαχαριάδη», στο: «Ελευθεροτυπία» Ε ΙΣΤΟΡΙΚΑ, «Νικος Ζαχαριάδης, Άρης Βελουχιώτης, Νίκος Μπελογιάννης, Βίοι παράλληλοι και… τεμνόμενοι», σελ. 63-64, χωρίς χρονολογία).
Σχετικά με τους «φανατικούς οπαδούς» του Νίκου Ζαχαριάδη , αυτοί δεν ήταν και δεν είναι άλλοι απ’ τις πολλές χιλιάδες «σταλινικούς-ζαχαριαδικούς» αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και τους σημερινούς νεότερους. Ο χαρακτηρισμός «ζαχαριαδικός» κατά πρώτο ταυτίζονταν στο παρελθόν, είναι και σήμερα, και θα είναι και στο μέλλον ταυτισμένος με τον επαναστατικό μαρξισμό δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό και κατά δεύτερο αποτελεί για μας τίτλο ιδιαίτερης και ξεχωριστής τιμής και είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτόν τον τιμητικό χαρακτηρισμό.  
 

Το στυγερό έγκλημα της δολοφονίας του Νίκου Ζαχαριάδη διαπράττεται παραμονές της πολιτικής «αλλαγής» στην Ελλάδα


Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το στυγερό έγκλημα της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ διαπράχτηκε παραμονές της πολιτικής «αλλαγής» στην Ελλάδα.
Οι σοβιετικοί χρουστσωφικοί ρεβιζιονιστές γνώριζαν απ’ την συνεργασία τους με τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές ότι επίκειται πολιτική «αλλαγή» στην Ελλάδα δηλ. παραμερισμός-αντικατάσταση της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας με μια αστική «δημοκρατική» κυβέρνηση. Για να εξασφαλιστεί όμως ο «δημοκρατικός» μανδύας της νέας κυβέρνησης έπρεπε να νομιμοποιηθεί το ρεβιζιονιστικό-σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ και να επιτραπεί οπωσδήποτε η επιστροφή των πρώην ανταρτών του ΔΣΕ, κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων στις ρεβιζιονιστικές-καπιταλιστικές χώρες. Επίσης ήταν πληροφορημένοι για το ίδιο ζήτημα και απ’ την πλευρά της ηγεσίας του χρουστσοφικού  «Κ»ΚΕ, όπως συμπεραίνει κανείς από την αποκαλυπτικότατη γραπτή τοποθέτηση-ΟΜΟΛΟΓΙΑ του πρώην πρόεδρου του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ στον πρόλογο του βιβλίου του Θ.Σκυλακάκη, το 1995:
«Τέτοια μειονότητα, μετά το 1950, είναι πράγματι βέβαιο ότι δεν υπάρχει στη χώρα μας, καθώς οι σλαβικής συνειδήσεως πολίτες, που είχαν πολεμήσει στο πλευρό των κομμουνιστών, έφυγαν μετά τη λήξη του εμφύλιου πολέμου. Έφυγαν, και όλα τα Ελληνικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένου και του Ορθόδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος) έχουν εδώ και πολλά χρόνια συμφωνήσει ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν. Συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όταν συνεργαζόμουν στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, είχα συζητήσει το πρόβλημα, στα πλαίσια της ευρύτερης συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων, με την ελληνική αριστερά και είχαμε  συμφωνήσει ότι μεταδικτατορικά θα υπήρχε αναγνώριση του ΚΚΕ και επιστροφή όλων των πολιτικών προσφύγων με την εξαίρεση των Σλαβομακεδόνων» (Θεόδωρος Σκυλακάκης: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ.3-4, ελληνική ευρωεκδοτική, Αθήνα 1995).
ΚΑΝΕΝΑΣ απ’ τους άμεσα ΕΝΟΧΟΥΣ δεν τόλμησε να ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ την παραπάνω αποκαλυπτικότατη γραπτή ΟΜΟΛΟΓΙΑ του Κ.Μητσοτάκη για τους πολιτικούς σχεδιασμούς και τις συμφωνίες μεταξύ των μεγαλο-αστικών κομμάτων «Κ»ΚΕ εκείνη την περίοδο: ούτε ο αποστάτης φίλος του Χ.ΦΛΩΡΑΚΗΣ, που συνεργάστηκε μαζί του, ούτε η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ.
Ήταν όμως επίσης γνωστό στους σοβιετικούς και έλληνες ρεβιζιονιστές της κλίκας των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη ότι η συντριπτικότατη πλειοψηφία (90-95%) των δεκάδων χιλιάδων ελλήνων κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων ήταν σταλινικοί-ζαχαριαδικοί και με την επιστροφή τους στην Ελλάδα θα έθεταν θέμα απελευθέρωσης του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ απ’ την εξορία με καθημερινές διαδηλώσεις στη σοβιετική Πρεσβεία και με διεθνή καμπάνια θα ΑΠΑΙΤΟΥΣΑΝ την απελευθέρωσή του, οπότε οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές, κάτω απ’ αυτή τη μεγάλη πίεση, ήταν υποχρεωμένοι-αναγκασμένοι να τον απελευθερώσουν για να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές της αντικομμουνιστικής κλίκας του ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ, στο πλαίσιο αυτών των εξελίξεων, τις οποίες ούτε να παρεμποδίσουν μπορούσαν ούτε να ελέγξουν, και γνωρίζοντας το μεγάλο κύρος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στους έλληνες κομμουνιστές και στο εργατικό κίνημα της χώρας, αποφάσισαν να ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΝ τον μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη και μέλος της ΕΕ της Γ΄ ΚΔ με τη σύμφωνη γνώμη-ΑΠΑΙΤΗΣΗ της σοσιαλδημοκρατικής κλίκας ΦΛΩΡΑΚΗ για τρεις λόγους, και συγκεκριμένα επειδή η επιστροφή του Ζαχαριάδη στην πατρίδα του σήμαινε: α) την αναπόφευκτη διάλυση των στηριγμάτων τους στην Ελλάδα δηλ. τη διάλυση των δυο σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων «Κ»ΚΕ-«Κ»ΚΕ εσ. λόγω της μεγάλης του επιρροής στους έλληνες κομμουνιστές, β) την ανασύνταξη των κομμουνιστών και τη συγκρότηση επαναστατικού μαζικού ΚΚΕ, καθοδηγούμενου απ’ τον επαναστατικό μαρξισμό δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, με παράλληλη αυτονόητη διατήρηση του αντιφασιστικού-αντιϊμπεριαλιστικού κόμματος της ΕΔΑ (που οι ντόπιοι ρεβιζιονιστές διέλυσαν σκόπιμα με στόχο να πάρει τη θέση της το ακίνδυνο για την αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ), και επιπλέον γ) η δημιουργία-ύπαρξη επαναστατικού ΚΚΕ, που, σε συνεργασία με την τότε σοσιαλιστική Αλβανία, αποτελούσε σ’ εκείνη την περίοδο σοβαρότατο κίνδυνο σ’ ολόκληρη την Ευρώπη για την τύχη του αντεπαναστατικού αστικού ρεύματος του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού, για την ύπαρξη και δράση των σοβιετικών και ευρωπαίων ρεβιζιονιστών.
Οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές έτρεμαν το μέγεθος της ηγετικής φυσιογνωμίας του Νίκου Ζαχαριάδη και γνώριζαν πολύ καλά το νανοειδές πολιτικο-ιδεολογικό ανάστημα των διαφόρων ΦΛΩΡΑΚΗΔΩΝ, αφού κάμποσες 12δεκάδες απ’ αυτούς ΔΕΝ έφταναν ούτε στο ύψος του αστράγαλου του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, γι’ αυτόν ΑΚΡΙΒΩΣ το λόγο τον κράτησαν μια ολόκληρη 35ετία εξόριστο στη Σιβηρία (17 χρόνια «ζωντανό νεκρό» και 18 πεθαμένο), ενώ η μεταφορά της σορού του επιτράπηκε μόλις στα τέλη Δεκέμβρη 1991 δηλ. μετά τη διάλυση του αστικού σοσιαλφασιστικού ΚΚΣΕ.
Αν το μεγάλο ζήτημα της εξόντωσης του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ συνδέεται-προκύπτει έμμεσα αλλά σαφέστατα απ’ τους σχεδιασμούς και τις συμφωνίες των μεγαλο-αστών πολιτικών – ρεφορμιστών του «Κ»ΚΕ (και ΚΚΣΕ), με τις ίδιες ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΕΣ μεταξύ τους συμφωνίες – σύμφωνα με την παραπάνω γραπτή, εξαιρετικής σπουδαιότητας, ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΗ αποκάλυψη-ΟΜΟΛΟΓΙΑ του Κ.ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ – συνδέεται ΑΜΕΣΑ: πρώτο, η συμφωνία ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ της επιστροφής στην πατρίδα τους των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ ή αλλιώς να επιτραπεί μόνο «η επιστροφή όλων των πολιτικών προσφύγων με την εξαίρεση των Σλαβομακεδόνων», όπως αναφέρει-ομολογεί ο Κ.ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, δεύτερο, η ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ – και  ακρότατης σοβινιστικής μορφής – Απόφαση της Κυβέρνησης του μεγαλο-αστικού ΠΑΣΟΚ, το 1982, με την κοινή απόφαση των υπουργών Εσωτερικών (Γιάννης Σκουλαρίκης) και Δημόσιας Τάξης (Γιώργος  Γεννηματάς), σύμφωνα με την οποία, «Μπορούν να επιστρέψουν στην Ελλάδα όλοι οι Έλληνες το γένος , που κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949 και λόγω αυτού κατέφυγαν στην αλλοδαπή ως πολιτικοί πρόσφυγες έστω και αν αποστερήθηκαν της Ελληνικής Ιθαγένειας..» – «ΑΠΟΦΑΣΗ» που ΔΕΝ ήταν ΜΟΝΟ μιας κυβέρνησης, αλλά είχε και τη ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ έγκριση ΟΛΩΝ των μεγαλο-αστικών κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κλπ) και του ρεφορμιστικού «Κ»ΚΕ, τρίτο, η προδοτική αυτή στάση της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ κορυφώνεται με την επαίσχυντη, κατάπτυστη αντιδραστική ψευδή δήλωση ΦΛΩΡΑΚΗ: «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει», («Ρ», 16/9/1988, σελ. 3), που μετατρέπει αυτόν τον αποστάτη, λακέ της ντόπιας αστικής τάξης και των σοβιετικών σοσιαλιμπεριαλιστών, επιπλέον, και σε θλιβερό ΦΕΡΕΦΩΝΟ της ντόπιας σοβινιστικής Αντίδρασης.
Η προδοσία της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας εκ μέρους της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας ΦΛΩΡΑΚΗ είναι κατά πολύ μεγαλύτερη, βαρύτατη και πολλαπλά χειρότερη εκείνης του 1956 με το πέρασμά της και την υπεράσπιση του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, γιατί εκείνη αφορούσε μόνο την προδοσία των ταξικών συμφερόντων της εργατικής τάξης της χώρας, ενώ η δεύτερη ήταν κάτι πολύ περισσότερο: αφορούσε μια ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ, τη Σλαβομακεδόνικη, που κηρύχτηκε «ανύπαρκτη» πλέον, όπως το ΑΠΑΙΤΗΣΕ η ντόπια σοβινιστική Αντίδραση, και τους Σλαβομακεδόνες αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, που πολέμησαν τους γερμανο-ιταλο-βουλγάρους φασίστες κατακτητές αλλά και τους ντόπιους μοναρχοφασίστες και τους αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές, και δεν τους επιτράπηκε να γυρίσουν στον τόπο που γεννήθηκαν-μεγάλωσαν και να πεθάνουν στην πατρίδα τους.         
Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός απαιτούν να ανοιχτούν τα σχετικά με το θάνατο του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ «Αρχεία» αλλά και γενικά όλα τα «Αρχεία» σε Ρωσία και Ελλάδα (προφανώς κι’ εκείνα της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ), γιατί τα σημερινά «δίδυμα» της ντόπιας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ), ενώ γεννήθηκαν ως «σιαμαία» («Κ»ΚΕ ΄56) της βάρβαρης και απροκάλυπτης επέμβασης της προδοτικής ρεβιζιονιστικής ηγετικής ομάδας των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ στο επαναστατικό μας κόμμα, το σταλινικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ, και ως τέτοια ήταν εκείνα που εξόρισαν ΜΑΖΙ και κατασυκοφάντησαν από ΚΟΙΝΟΥ το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, ενώ, ως γνωστόν, μετά τον «επιτυχή» διαχωρισμό τους το 1968 («12η Ολομέλεια») προέκυψαν δυο σοσιαλδημοκρατικές ομάδες: μια χρουστσο-ευρω«κομμουνιστική» ομάδα («Κ»ΚΕεσ.ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, κλπ.) και μια χρουστσο-μπρεζνιεφική ομάδα («Κ»ΚΕ ΚΟΛΙΓΙΑΝΝΗ-ΦΛΩΡΑΚΗ, κλπ.) και αυτή δηλ. η σοσιαλδημοκρατική ομάδα των ΦΛΩΡΑΚΗ-ΤΣΟΛΑΚΗ-ΛΟΥΛΕ, κλπ.  ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ το 1973.     
Διαβάστε Περισσότερα »