Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Julius Fucik - ο γελαστός και χαρούμενος ήρωας επαναστάτης κομμουνιστής και δημοσιογράφος

Από Ανασύνταξη Αρ. Φύλ. 170 15-30 Νοέμβρη 2003 στα 100 χρόνια από τη γέννηση και 60 από την εκτέλεση του

"ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΗΣΑ. ΑΓΡΥΠΝΑΤΕ"

Φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση και 60 χρόνια από την εκτέλεση του ήρωα επαναστάτη κομμουνιστή τσέχου δημοσιογράφου Γιούλιους Φούτσικ από τους γερμανούς ναζιφασίστες.

Ο Γιούλιους Φούτσικ γεννήθηκε στις 23 Φλεβάρη 1903 στην εργατική συνοικία της Πράγας Smichov από γονείς εργάτες, που αγαπούσαν ιδιαίτερα το τραγούδι και τη μουσική.

Τα πρώτα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Πράγα και από το 1913 έζησε στην πόλη PLEZN (Pilsen=Πίλσεν), όπου εργάζονταν ο πατέρας του. Έτσι απ' την εργατική συνοικία της Πράγας βρέθηκε κοντά στους εργάτες του εργοστασίου Σκόντα της πόλης Πίλσεν, όπου ο πατέρας είχε κληθεί ως στρατιώτης, όταν ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. να δουλέψει.

Ο νεαρός Γιούλιους Φούτσικ έζησε τα σκληρά χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου τη φτώχεια, την πείνα και την εξαθλίωση των εργατών της πόλης Πίλσεν. Τα επαναστατικά γεγονότα της πολυτάραχης εκείνης περιόδου της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα και πρώτα απ' όλα η Προλεταριακή Επανάσταση του Οχτώβρη επηρέασαν άμεσα τους εργάτες των εργοστασίων της πόλης και ιδιαίτερα εκείνους του εργοστασίου "Σκόντα" που αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο, την εκμετάλλευση και την καταπίεση, αλλά και τον νεαρό Γιούλιους που 15χρονος συμμετέχει στην Πρωτομαγιάτικη διαδήλωση παίρνοντας μαζί του σ' αυτή το μεγαλύτερο μέρος των συμμαθητών της τάξης του. Εκεί γνώρισε και την αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών και τον προλεταριακό διεθνισμό αφού σ' αυτό το εργοστάσιο εργάζονταν τσέχοι, πολωνοί, ούγγροι, κροάτες, γερμανοί, κλπ.

Μαθητής ακόμα το 1920 ο νεαρός Γιούλιους εκδίδει το περιοδικό "Πράβδα" που έγινε αργότερα, όταν απ' τους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες, προήλθε το 1921 το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας, εφημερίδα της περιοχής Πίλσεν του Κόμματος.

Το φθινόπωρο του 1921 πηγαίνει για σπουδές φιλοσοφίας στην Πράγα και το 1925 αρχίζει να γράφει στη "Rude Pravo", Κεντρικό Όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας.

Μετά το ιστορικό V Συνέδριο (Φλεβάρης 1929) του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας και την εκλογή στην καθοδήγηση του μπολσεβίκου Klement Gottwald, ο Γιούλιους Φούτσικ αναλαμβάνει πολιτικός συντάκτης της "Rude Pravo" αρθρογραφώντας σ' αυτή όχι μόνο για πολιτικά θέματα μα και για θεατρικά, λογοτεχνικά και θέματα τέχνης.

Το 1930 στέλνεται παράνομα στη Σοβιετική Ένωση μαζί με 4 εκπροσώπους εργατών. Έμεινε εκεί 4 μήνες ταξιδεύοντας σχεδόν σ' ολόκληρη τη μεγάλη χώρα. Στις 9 Αυγούστου 1930 έγραφε για το ταξίδι του: "ποτέ δεν ένοιωσα τόσο ελεύθερος... Εδώ είναι θαυμάσια και αυτό που εδώ βλέπω είναι περισσότερο απ’ ότι είχα τολμήσει να περιμένω".

Μετά την επιστροφή του από τη Σοβιετική Ένωση κατενθουσιασμένος από τα επιτεύγματα της πρώτης σοσιαλιστικής χώρας μίλησε σε πολλές συγκεντρώσεις εργατών και έγραψε άρθρα στη "Rude Pravo" και σε πολλές άλλες εφημερίδες. Συνελήφθηκε από την αστυνομία για το παράνομο ταξίδι του αλλά και για τις εντυπώσεις του από τη Σοβιετική Ένωση.

Το 1930 πηγαίνει στρατιώτης αλλά μετά από λίγο διώχνεται σαν ανεπιθύμητος κομμουνιστής. Το 1931 συλλαμβάνεται στο Βερολίνο για παράνομη δράση και κρατείται πολλές μέρες.

Το φθινόπωρο του 1932 ξανακλήθηκε στο στρατό, αλλά δεν επιτρέπεται να γίνει αξιωματικός επειδή ήταν κομμουνιστής και κρατήθηκε σε απομόνωση.

Απολύθηκε το Σεπτέμβρη του '33 και έδρασε παράνομα ως τον Αύγουστο του 1934 που το Κόμμα τον έστειλε σαν ανταποκριτή του Κεντρικού Οργάνου "Rude Pravo" στη Σοβιετική Ένωση. Έμεινε εκεί περίπου δυο χρόνια. Επέστρεψε το 1936 και έδρασε πάλι στην παρανομία σαν συντάκτης της "Rude Pravo".

Όταν στις 15 Μάρτη του 1939 η προδοσία του Μονάχου επισφραγίστηκε με την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας απαγορεύτηκαν οι εφημερίδες και το ΚΚ Τσεχοσλοβακίας. Ο Γιούλιους Φούτσικ συνεχίζει την παράνομη επαναστατική του δράση και τον Ιούνη του 1940 η Γκεστάπο τον αναζητεί στις πόλεις Πίλσεν και Πράγα για να τον συλλάβει .

Μετά την σύλληψη της Κεντρικής Καθοδήγησης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας την άνοιξη του1941, συγκροτείται νέα καθοδήγηση, στην οποία συμμετέχει και ο Γιούλιους Φούτσικ, επιφορτισμένος με το καθήκον της πολιτικής διεύθυνσης και προπαγάνδας του τύπου. Εκδίδει παράνομα τη " Rude Pravo " και άλλα παράνομα έντυπα, αλλά και πολλές προκηρύξεις ενάντια στους χιτλερικούς κατακτητές. Στην παράνομη προκήρυξη "Η 1η Μάη 1941" ο Γιούλιους Φούτσικ γράφει: "ναι, βρισκόμαστε κάτω από τη γη, όχι όμως σαν θαμμένοι νεκροί, αλλά ως σπόρος της σοσιαλιστικής σοδειάς που ανατέλλει σαν ανοιξιάτικος ήλιος σ' όλο τον κόσμο. Η 1η Μάη είναι ο προάγγελος αυτής της άνοιξης. Της άνοιξης του ελεύθερου ανθρώπου, της άνοιξης των εθνών και της συναδέλφωσης τους, της άνοιξης ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αυτό το φως ατενίζουμε σήμερα στο σκοτάδι κάτω απ' τη γη: τη νίκη της ελευθερίας, τη νίκη της ζωής, τη νίκη των καλύτερων ονείρων του ανθρώπινου πνεύματος. Τη νίκη του σοσιαλισμού!".

Ο Γιούλιους Φούτσικ συλλαμβάνεται απ' τη Γκεστάπο στις 24 Απρίλη 1942 στην Πράγα και κλείνεται στις φυλακές Pankrac στο κελί Νο 267 ως την άνοιξη του 1943. Τη σύλληψη του την περιγράφει στο περίφημο βιβλίο του "Ρεπορτάζ κάτω απ' την κρεμάλα", που έγραψε κρυφά στις φυλακές του Pankrac της Γκεστάπο, το χειρόγραφο του οποίου διέσωσε ο φύλακας Κολίνσκι, ο οποίος του είχε προμηθεύσει χαρτί και μολύβι. Τον κατέδωσε, όπως έγινε γνωστό αργότερα, το 1952 στις δίκες των συνωμοτών, ένας χαφιές που είχε εισχωρήσει στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας.

Ο Γιούλιους Φούτσικ όταν περίμενε από ώρα σε ώρα το θάνατο στη φυλακή του Pankrac και παράτα φριχτά βασανιστήρια της Γκεστάπο έγραφε: "δεν λυπάμαι για τίποτε. Ότι ήταν στις δυνάμεις μου το εκπλήρωσα και το εκπλήρωσα ευχάριστα". Και στη γυναίκα του όταν συναντήθηκαν στη φυλακή είπε: "ξέρω, ότι πηγαίνω στο θάνατο. Θ' έπρεπε να γίνει κάποιο θαύμα για να τον αποφύγω. Και θαύματα δεν γίνονται. Πίστεψε με, ότι καθόλου δεν σκέφτομαι το θάνατο". Μεταφέρεται από την Πράγα στις φυλακές του Βερολίνου και στις 25 Αυγούστου 1943 καταδικάζεται σε θάνατο απ' το ναζιστικό δικαστήριο.

Ο J. Reznik στο βιβλίο του "Η τελευταία μάχη του Γιούλιους Φούτσικ" γράφει ότι όταν ρωτήθηκε στο δικαστήριο από τον πρόεδρο Freisler: "παραδέχεστε, ότι εσείς με τις πράξεις σας βοηθήσατε τους εχθρούς του Ράϊχ, τη μπολσεβίκικη Ρωσία;", απάντησε περήφανα στους ναζιστές δικαστές: "Ναι, βοήθησα τη Σοβιετική Ένωση, βοήθησα τον κόκκινο στρατό. Κι' αυτό είναι το καλύτερο, που προσέφερα κατά τη διάρκεια της 40χρονης ζωής μου". Και συνεχίζοντας είπε: "έγινα κομμουνιστής στην Τσεχοσλοβακική Δημοκρατία, επειδή δεν μπορούσα και ούτε ήθελα να συμβιβαστώ με το καπιταλιστικό σύστημα. Είμαι πεπεισμένος ότι μετά απ' αυτόν τον πόλεμο αρχίζει μια νέα εποχή. Γι' αυτό άρχισα να δουλεύω παράνομα για να βοηθήσω το λαό μου και ταυτόχρονα να διωχθούν οι κατακτητές και μαζί τους οι προδότες της κυβέρνησης του προτεκτοράτου. Όμως δεν επιδιώκω μόνο αυτό. Ο αγώνας μας θα έχανε το νόημα του, όταν μετά την απελευθέρωση θα οδηγούμασταν πάλι σ' εκείνη την εξουσία που οδήγησε το λαό μου στην καταστροφή και η οποία έδινε όρκους πίστης αλλά ήδη πολύ πριν το 1938 προετοίμαζε την προδοσία. Θα ήταν ανόητο αν οι ίδιοι, πολιτικά τυφλωμένοι βρεθούν μετά από λίγο στην ηγεσία της χώρα μου. Μ' άλλα λόγια, η παράνομη επαναστατική μου δράση αποσκοπούσε στην κατάκτηση της πραγματικής ελευθερίας για το λαό, στην προετοιμασία της νίκης για το μελλοντικό Τσεχοσλοβάκικο σοσιαλιστικό κράτος".

Και όταν εξοργισμένος ο ναζιφασίστας δικαστής Freisler έτρεμε κραυγάζοντας και χτυπώντας τα πόδια του, ο Φούτσικ χωρίς να διακόψει συνέχισε: "τώρα θα ανακοινωθεί η απόφαση. Ξέρω, ότι θα είναι θάνατος γι' αυτόν τον άνθρωπο. Η κρίση μου για σας έχει εκφραστεί. Σ' αυτή βρίσκεται γραμμένο με το αίμα όλων των τίμιων ανθρώπων του κόσμου: Θάνατος στο φασισμό, θάνατος στην καπιταλιστική σκλαβιά! Ζωή στους ανθρώπους! Το μέλλον ανήκει στον Κομμουνισμό!".

Δυο βδομάδες αργότερα, στις 8 Σεπτέμβρη του 1943, δολοφονείται στις φυλακές του Βερολίνου στην Bloetzensee. Στη διαδρομή για την εκτέλεση τραγούδησε τη Διεθνή, θυμίζοντας στους προλετάριους ότι έγραφε στις 19.5.1943 μέσα στη φυλακή: "ζήσαμε για τη χαρά, για τη χαρά μπήκαμε στον αγώνα και γι' αυτήν πεθαίνουμε. Και ποτέ η λύπη ας μη συνδεθεί με τ όνομα μας".

Ο γελαστός ήρωας του προλεταριάτου Γιούλιους Φούτσικ είχε διαμορφωθεί μέσα στη φωτιά της σκληρής ταξικής πάλης σε μια κορυφαία μορφή δημοσιογράφου, σ' ένα κορυφαίο επαναστάτη κομμουνιστή δημοσιογράφο - παράδειγμα για όλους τους δημοσιογράφους του διεθνούς προλεταριάτου - με βαθιά γνώση του μαρξισμού, ευρεία και πολύπλευρη μόρφωση, όπως δείχνουν τα άρθρα, οι πολεμικές, οι λογοτεχνικές κριτικές και οι μελέτες του. Η συνεχής μελέτη βιβλίων και η επιστημονική γνώση δεν είχαν για τον Γιούλιους Φούτσικ ούτε το νόημα της "γνώσης για τη γνώση" ούτε την αυτoϊκανοποίηση και την επίδειξη: ήταν γνώσεις-όπλα για την καλύτερη και επιτυχή διεξαγωγή της ιδεολογικοπολιτικής ταξικής πάλης στην υπηρεσία πάντα της υπεράσπισης των ταξικών συμφερόντων και των σκοπών του προλεταριάτου: την επαναστατική βίαιη ένοπλη ανατροπή του καπιταλισμού, την καταστροφή του αστικού κράτους, την εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας.

Ο ήρωας του τσεχοσλοβάκικου λαού και όλων των λαών του κόσμου διακρίνονταν για την απλότητα και την τιμιότητα του, για την επαναστατική του συνέπεια και την ακατάπαυστη επαναστατική του δράση που του έδινε το υψηλότερο νόημα στη ζωή του και συνάμα τον γέμιζε με ικανοποίηση, του δινε χαρά, γέλιο, δύναμη και αισιοδοξία στη διαρκή επαναστατική πάλη.

Ο επαναστάτης κομμουνιστής, ο φλογερός μαχητής, ο γελαστός ήρωας Γιούλιους Φούτσικ - αυτός που αγαπούσε και τραγουδούσε όσο κανένας άλλος τη ζωή - θυσίασε ευχάριστα τη ζωή του για την απελευθέρωση του προλεταριάτου και των λαών απ' το ναζιφασισμό και την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική σκλαβιά. Η ζωντανή, χαρούμενη, γελαστή ηρωική του μορφή θα μείνει για πάντα στις καρδιές των προλετάριων όλων των χωρών.

Το περίφημο έργο του "Ρεπορτάζ κάτω απ' την κρεμάλα" έγινε γνωστό σ' όλες τις γωνιές της γης και ως το 1953 είχε μεταφραστεί σε 50 γλώσσες, μαζί και στα ελληνικά. Γι' αυτό το βιβλίο τιμήθηκε στο 2ο παγκόσμιο συνέδριο ειρήνης στη Βαρσοβία (1950) με το ανώτατο διεθνές βραβείο ειρήνης. "Στο "Ρεπορτάζ κάτω απ' την κρεμάλα" αντανακλούνται όπως σε μια κρυστάλλινη πηγή όλες οι μεγάλες αρετές, από τις οποίες ξεπήδησε ο ηρωισμός του Γιούλιους Φούτσικ: η ανθρώπινη απλότητα και τιμιότητα του, το γέλιο και η χαρά ενός κομμουνιστή, η αγάπη του στη Σοβιετική Ένωση και η βεβαιότητα του στην πίστη της νίκης πάνω στο φασισμό. Από τη σοφία της διδασκαλίας του Λένιν και του Στάλιν, από την αξεπέραστη παγκόσμια στρατιά του κομμουνιστικού κινήματος αντλούσε ο Γιούλιους Φούτσικ την υπεράνθρωπη δύναμη να γράψει αυτό το έργο" (Gusta Fucikova, Μάης 1953).

Ο Γιούλιους Φούτσικ, το "γελαστό παιδί" της εργατιάς, με το ηρωικό παράδειγμα του θα φωτίζει πάντα το δρόμο όλων των προλετάριων επαναστατών του κόσμου.

Διαβάστε Περισσότερα »

Απολογία του κατηγορούμενου κομμουνιστή Αλβανού Ακίνδυνου, ηγετικού στελέχους της Ο.Π.Λ.Α., στο έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης

albanosak


Ανασύνταξη Αρ. Φύλ. 195 1-15 Δεκέμβρη 2004 και 196 15-31 Δεκέμβρη 2004

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω την απολογία του κομμουνιστή Αλβανού Ακίνδυνου, ηγετικού στελέχους της Ο.Π.Λ.Α. Θεσσαλονίκης, στο έκτακτο Στρατοδικείο. Ο Αλβανός Ακίνδυνος καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 17 Οκτωβρίου 1947 στις 6.40 πίσω απ' τις φυλακές Επταπυργίου. Συνολικά καταδικάστηκαν τότε 52 από τους κατηγορούμενους σε θάνατο, από τους οποίους οι 47 εκτελέστηκαν πίσω από τις φυλακές Γεντί Κουλέ.

Η απολογία είναι παρμένη από το βιβλίο του Τ. Α. Κατσαρού: "Μια απόφαση, να μάχομαι μέχρι το τέλος. Στενή αυτοάμυνα Ο.Π.Λ.Α. 1946-47", Καβάλα 2003.

Πρόεδρος: «Κατηγορούμενε, γνωρίζεις την κατηγορία σου. Τι απολογείσαι;»

Κατηγορούμενος: «Είμαι από το χωριό Αγία Παρασκευή Μυτιλήνης. Το 1932 οργανώθηκα στο ΚΚΕ γιατί είναι κόμμα της εργατικής τάξης. Είμαι εργάτης και συλλογικά ανήκω σ’ αυτό. Από τότε που οργανώθηκα στο κόμμα, με την καθοδήγησή του, πάλεψα για την εξυπηρέτηση του εργαζόμενου λαού και για ζητήματα του χωριού, κυρίως για τους ακτήμονες. Σαν πρόεδρος του Συνεταιρισμού ακτημόνων, πάλεψα να πάρω τα τσιφλίκια, τα ανταλλάξιμα. Η δουλειά μου αυτή χαρακτηρίστηκε αναρχική και εκτοπίστηκα ένα χρόνο στη Σύκινο. Πάλεψα επίσης ενάντια στους φόρους και τους φοροεισπράκτορες που έρχονται και πανικοβάλουν τον κόσμο. Παλέψαμε για την αναστολή των ενταλμάτων, για να τα πληρώσουν οι αγρότες όταν θα έχουν συγκομιδή.

Η αναστολή πέτυχε, αλλά εγώ φυλακίστηκα επτά μήνες για αντίσταση κατά της αρχής. Οι δυο φυλακίσεις μου δεν προήλθαν από την προσπάθειά μου να ευνοήσω το άτομό μου, αλλά γιατί πάλευα για την καλυτέρευση της ζωής της τάξης που υπηρετεί το συμφέρον του λαού, γιατί έτσι θα βελτίωνα και το ατομικό μου συμφέρον.

Την 4η Αυγούστου περνώ όλα τα βασανιστήρια της Ασφάλειας και κλείνομαι στο κάτεργο της Ακροναυπλίας, στην Ελληνική Βαστίλη. Με έκλεισαν μέσα επ’ άριστον, έως ότου κάνω δήλωση. Κάθισα επτά χρόνια. Δεν αναγνώρισα την κυβέρνηση. Δεν αποκήρυξα τον κομμουνισμό, γιατί πίστευα και πιστεύω ότι μονάχα μ’ αυτόν θα ζήσει ο λαός την καλυτέρευση της ζωής που περιμένει. Μέσα στην Ακροναυπλία ήμασταν αρκετοί κομμουνιστές, περίπου χίλιοι. Όμως, απ’ όσους πέρασαν, μόνο εξακόσιοι επιβίωσαν. Οι άλλοι πέθαναν από φυματίωση και άλλες αρρώστιες.

Όταν μας χτύπησε ο Ιταλικός φασισμός, και εισέβαλαν στην πατρίδα μας, ζητήσαμε από την κυβέρνηση να μας βγάλει για να πολεμήσουμε. Κάναμε υπόμνημα όλοι οι φυλακισμένοι γι’ αυτό το σκοπό. Αντί γι’ αυτό, ενίσχυσαν τη φρουρά και μας φύλαγαν ακόμη πιο σίγουρα.

Στο μέτωπο πολέμησαν δυο αδέλφια μου. Ο ένας σκοτώθηκε.

Εδώ πρέπει να τονίσω και το ανοιχτό γράμμα του αρχηγού Νίκου Ζαχαριάδη, που καλούσε τον ελληνικό λαίο, τους κομμουνιστές και κάθε σπίτι, να γίνει φρούριο για να διώξουν τον εισβολέα. Και αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει τους κομμουνιστές. Αναγνωρίσαμε την κυβέρνηση, παρόλο που μας είχε μέσα. Θέλαμε να πολεμήσουμε για την πατρίδα. Αυτό το τονίζω, γιατί δείχνει τον πατριωτισμό των κομμουνιστών και για να δείξω ότι δεν ήμασταν όπως θέλουν να μας χαρακτηρίζουν.

Η φρουρά έρχεται σε επαφή με τους πρώτους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές που ήρθαν, με σκοπό να μας παραδίνει έναν-έναν. Μας φύλαγαν χωροφύλακες, παρά τους βομβαρδισμούς που γίνονταν στο λιμάνι. Οι βομβαρδισμοί ήταν συχνοί επειδή έφευγαν από κει τα Αγγλικά πλοία. Παρέδωσαν στους Γερμανούς δυο χιλιάδες κομμουνιστές στις φυλακές, στα ξερονήσια και στα στρατόπεδα και τον αρχηγό μας, Νίκο Ζαχαριάδη, από την Ασφάλεια. Όταν ήρθαν και άλλα στρατεύματα και οι Ιταλοί οχύρωσαν το μέρος, επειδή ήταν λιμάνι και για να μην κάνουν αποβίβαση οι Εγγλέζοι, διέλυσαν το στρατόπεδο κι εμάς, που ήμασταν μέσα στα οχυρά, μας έστειλαν όλους σε άλλα στρατόπεδα. Μάλιστα έβγαλαν άτομα από τα στρατόπεδα και τα τουφέκισαν, γιατί έγιναν σαμποτάζ από το ΕΑΜ σε ένα εργοστάσιο.

Εμένα μαζί με άλλους μας μετέφεραν στη «Σωτηρία», σε ένα ξεχωριστό μέρος που είχαν κάνει σαν φυλακή και μας φύλαγαν εκεί. Δε βγαίναμε καθόλου. Αυτή η δουλειά γίνεται το 1943. Κάθισα εκεί δυο μήνες και με τη βοήθεια του Εφεδρικού ΕΛΑΣ Αθηνών, δραπετεύσαμε και φύγαμε, καθείς για εκεί που τον καλούσε το καθήκον.

Εγώ μαζί με άλλους, τράβηξα για τη Μακεδονία και ανέβηκα στην ελεύθερη Ελλάδα. Οργάνωσα το νοσοκομείο ανταρτών στο χωριό Αβδέλλες και από κει πέρασα στη Βέροια, στο Γιδά, στη Νάουσα, κλπ.

Εδώ πρέπει να τονίσω πως σ’ αυτή την περίοδο, με την εισβολή των κατακτητών, παρουσιάζεται κατάσταση πανικού και ο λαός δεν ξέρει από ποιον να ζητήσει συμβολή, τι πρέπει να κάνει. Η κυβέρνηση με το βασιλιά και την ακολουθία της, τραβάνε για το Κάιρο. Άλλοι πλουτοκράτες κοιτάνε να γλιτώσουν. Άλλη μερίδα έχει μια παθητικότητα και δίνει μια απογοήτευση στο λαό. Άλλη μερίδα είναι φασιστική, όπως η 5η φάλαγγα που πρόδωσε και το στρατό».

Πρόεδρος: «Να περιοριστείς στις κατηγορίες σου. Αυτά δεν ενδιαφέρουν την υπόθεση».

Κατηγορούμενος: «Εννοώ τον Τσολάκογλου. Η κατάσταση εξελίσσεται έτσι, ώστε οι κομμουνιστές και τα άλλα μικρά κόμματα, που αποτελούνται από γνήσιους πατριώτες, να δίνουν θάρρος στο λαό, για την επίθεση και την απελευθέρωση του τόπου. Έχουμε ένα σωρό αγώνες να απαριθμήσουμε.

Εδώ, δυστυχώς, όταν ακούσουν ότι κάποιος είναι ΕΑΜίτης, φτάνει για να τον χαρακτηρίσουν δεν ξέρω κι εγώ πως. Και από τους συγκατηγορούμενούς μου, παρατήρησα ότι ντρέπονται και φοβούνται να το πουν. Το ΕΑΜ δεν ήταν κόμμα. Ήταν εθνικός συνασπισμός. Και συγκέντρωνε κόσμο από όλα τα στρώματα του λαού, από τον εργάτη, αγρότη, βιοτέχνη, επιστήμονα, μέχρι τον κληρικό. Και είδαμε στο Εθνικό Συμβούλιο πως αντιπροσωπευόταν.

Εκτός από το ΕΑΜ, υπήρχε και το μαχητικό μέρος του, ο ΕΛΑΣ. Εδώ κατηγορήθηκε ο ΕΛΑΣ ότι δεν πολέμησε, αλλά ότι έριξε μόνο μερικές πιστολιές. Αυτό είναι ντροπή για το κίνημα Εθνικής Αντίστασης της Ελλάδας, που φημίζεται στο εξωτερικό».

Πρόεδρος: «Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την κατηγορία σου;»opla

Κατηγορούμεμνος: «Παρέλειψα να απαντήσω στο μάρτυρα Σκουλαρίκη και να του πω ότι η κυβέρνηση, φεύγοντας από δω, είχε δώσει εντολή να κρύψουν τους φακέλους των κομμουνιστών. Όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά επιπλέον τους παρέδωσαν στους Γερμανούς και εδώ έχουν τη φωτογραφία μου στην Ασφάλεια. Το 1943 έρχομαι στη Μακεδονία. Ο κάμπος του Γιδά ήταν η μόνη περιφέρεια που είχε απ’ όλες τις παρατάξεις. Και όλα τα στρατεύματα των κατακτητών περνούσαν από κει, όταν έπρεπε να κινηθούν στα μετόπισθεν. Δεν είναι μικρό πράγμα ότι η περιφέρεια της Βέροιας βαστά όλη τη Μακεδονία. Και όπως τη βαστά, μπορεί να αντιμετωπίσει όποιον περάσει και όποιον θέλει να τραβήξει παραπέρα. Γι’ αυτό και η περιφέρεια είχε μεγάλη σημασία. Σ’ αυτήν πήγα κι εγώ. Θα σας πω τη δράση μου εκεί.

Στην Κρύα Βρύση ήταν ο Πούλος, ο οποίος εξορμούσε σ’ όλο τον κάμπο και λεηλατούσε τα πάντα. Ήταν και ο Μιχάλ-Αγάς που έκανε το ίδιο. Ήταν από την άλλη μεριά και ο Κισσά –Μπαζάκ, που έκανε την ίδια δουλειά, όπως η Π.Α.Ο, που διαλύθηκε.

Ειδικότερα για τους κομμουνιστές έχει μιλήσει ο ίδιος ο Τσόρτσιλ. Μίλησε για το ελληνικό μικρό, πατριωτικό κομμουνιστικό κόμμα. Φυσικά, τώρα το αρνούνται. Παρουσιάζουν τα πράγματα όποτε θέλουν έτσι και όποτε θέλουν αλλιώς. Όπως τον ΕΛΑΣ, ο οποίος πήρε συγχαρητήρια από το αρχηγείο της Μέσης Ανατολής και έδωσε ένα σωρό μάχες με τους Γερμανούς. Στο τέλος είπαν ότι έγινε κομματικός αγώνας. Μετά την απελευθέρωση δε θα πούμε για την Εθνική Κυβέρνηση».

Πρόεδρος: «Αυτά δε μας ενδιαφέρουν».

Κατηγορούμενος: «Ωστόσο πρέπει να ξέρετε ότι φαγώθηκαν όλα τα ψώνια στο Λίβανο και κατέβηκε η αντιπροσωπεία της ΠΕΑ που έκανε το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης και τα υπουργεία περιορίστηκαν σε επτά μόνο. Παρ’ όλα αυτά, εμείς, με τον πατριωτισμό μας, που δε θέλαμε να γίνει εμφύλιος πόλεμος, δεχτήκαμε με επτά υπουργεία να γίνει Εθνική Κυβέρνηση, για να περάσουμε ομαλά στην πολιτική ζωή, χωρίς αιματοχυσία. Είναι γνωστά τα γεγονότα του Δεκέμβρη. Δεν ήμασταν εμείς που τα προκαλέσαμε».

Πρόεδρος: «Κάνεις απολογία δική σου ή του ΕΑΜ;»

Κατηγορούμενος: «Είπατε πολλές περικοκλάδες, γι’ αυτό απαντώ. Η κατηγορία προέρχεται ύστερα από μια κατάσταση που δημιουργήθηκε και θα πρέπει να την αναλύσω».

Πρόεδρος: «Δεν χρειάζεται ανάλυση. Τα είπε ο Παπαγεωργίου».

Κατηγορούμενος: «Ο Παπαγεωργίου τα είπε για τον εαυτό του. Εγώ δυο λόγια θα πω για το ζήτημα της μεταδεκεμβριανής κατάστασης.

Από τους ΕΛΑΣίτες και τους ΕΑΜίτες είχαμε μέχρι τις εκλογές 1.500 σκοτωμένους, από κρατικά και παρακρατικά όργανα, δέκα επτά χιλιάδες (17.000) φυλακισμένους και κάπου εκατό χιλιάδες σκόρπιους εδώ κι εκεί. Κι όλα αυτά ενώ η Βάρκιζα έλεγε ότι θα κατέβουμε σε πολιτικό αγώνα και ότι δεν έπρεπε να χτυπιόμαστε εδώ. Αυτό όμως δεν έγινε. Οι κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτε άλλο, παρά να κατευθύνουν την κατάσταση πιο αποφασιστικά για να χτυπήσουν την αριστερά. Μέχρι τότε άφηναν τις συμμορίες να δρουν ανενόχλητες. Έγιναν νόθες εκλογές...».

Πρόεδρος: «Ψήφισε το 5% και απείχε το 95%. Τα ξέρουμε όλα αυτά».

Κατηγορούμενος: «Και από τότε άρχισαν να χρησιμοποιούν καινούργια μέσα και αναρχίες και έφτασαν μέχρι τα στρατοδικεία. Φυσικά υπήρχε και η τρομοκρατία. Τα κρατικά όργανα άρχισαν ξυλοδαρμούς, ακόμα και λυντζάρισμα. Εδώ στη Θεσσαλονίκη, όπως ανέφερε με όλη του την ειλικρίνεια κάποιος συγκατηγορούμενός μου από ένα χωριό, το Χαρμάνκιοϊ (Κορδελιό), κατέβαιναν οι τραμπούκοι και τους έκαναν πολλά. Δε ρώτησες, όμως κύριε πρόεδρε. Τι έκανε σ’ αυτούς η αρχή; Τους τιμώρησε; Από εδώ βγαίνει ότι έπρεπε ο λαός να αμυνθεί απ’ τα εγκληματικά μέτρα που έπαιρναν τα κρατικά και τα παρακρατικά όργανα. Εμείς, επειδή στη Βάρκιζα είχαμε υπογράψει να μην κατέβουμε σε ένοπλο αγώνα, απαγορεύσαμε σε όλους να πιάσουν όπλα. Σαν παράδειγμα σας αναφέρω τον Βελουχιώτη. Τον είχε αποκηρύξει το κόμμα γιατί δε δέχτηκε τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Επομένως, ο λαός έπρεπε να υπερασπίσει τον εαυτό του με το μαζικό του όγκο. Έγινε ζήτημα να χτυπηθούν οπωσδήποτε οι τραμπούκοι με τα μέσα αυτά. Έπρεπε να αυτοαμυνθεί ο λαός.

Εδώ στη Θεσσαλονίκη δημιουργήθηκε η πλατειά ή Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα, που είχε δυο σκοπούς. Ο Ένας ήταν να διαφωτιστεί ο κόσμος για το πως να αμυνθεί και ο άλλος, να ορμήσουν με ξύλα και με πέτρες να χτυπήσουν τους τραμπούκους. Η οργάνωση δεν είχε στρατό. Κάθε σπίτι, κάθε συνοικία, κάθε τετράγωνο, θα έπρεπε να αμυνθεί. Και αυτή τη δουλειά την ανέλαβα εγώ.

Παρέλειψα ένα βασικό στοιχείο, πως μετά το Δεκέμβρη βρέθηκα εδώ.

Όπως ανέφερα, χιλιάδες αγωνιστές μπήκαν στις φυλακές. Έτσι κι εγώ κλείστηκα στη φυλακή σαν ηθικός αυτουργός δυο φόνων και σαν συνεργάτης των Γερμανών. Με την αποσυμφόρηση, τον Φεβρουάριο το 1946, βγήκα από τη φυλακή. Αλλά είχα αρχίσει να σκέφτομαι πριν ακόμη βγω, που έπρεπε να τραβήξω.

Όταν βγήκα, η δουλειά ήταν οργανωμένη. Ήθελαν να με δολοφονήσουν. Το αντιλήφθηκα και δε πήγα σπίτι μου. Κατέβηκα στη Θεσσαλονίκη. Ήταν λάθος, όμως. Έρεπε να πάω στο βουνό.

Στη Θεσσαλονίκη, φυσικά, ήμουν ανοργάνωτος. Ήμουν ασύνδετος και δεν μπορούσα να προσφέρω τίποτα. Εδώ δεν ήξερα και πολλά πράγματα. Ούτε καν την ίδια την πόλη. Ευτυχώς, είχα κάνα δυο συγγενείς και μέσω αυτών, μπόρεσα να τακτοποιηθώ. Έμαθα που είναι τα γραφεία και κατέβηκα και συνάντησα ένα σωρό γνωστούς. Τους είπα ότι βγήκα από τη φυλακή και ότι σκεφτόμουν τι έπρεπε να κάνω.

Εδώ η οργάνωση δε δέχτηκε να με χρησιμοποιήσει και με άφησε να σκεφτώ αν θα ενεργήσω μόνος. Είχα όμως τη γυναίκα μου στη Βέροια και έπρεπε να την ασφαλίσω. Γι’ αυτό φρόντισα να την κατεβάσω στη Θεσσαλονίκη. Αλλά κι εδώ με έψαχναν για να με δολοφονήσουν.

Τον Μάιο με Ιούνιο του 1946 ανταμώνω με κάποιον που τον ακούω εδώ ως Αλέκο. Τον γνώρισα μέσω του Κικίτσα στη Βέροια και τον ήξερα με το παρατσούκλι «Χονδρό». Του λεω ότι βγήκα από τη φυλακή και ότι έπρεπε να σκεφτώ τι θα γίνει. Αυτός ήταν οργανωμένος στρατιωτικά, ΕΑΜικά, δεν ξέρω πως και μου ζήτησε τη διεύθυνση όπου έμεινα. Ήρθε και με συνάντησε.

Στη δεύτερη συνάντηση είναι που κάναμε ολόκληρη ανασκόπηση της κατάστασης, για το που τραβάμε και το που πρέπει να πάμε. Εγώ φυσικά, δεν ήθελα να φύγω και να κρυφτώ από φόβο. Στο λίγο διάστημα που ήμουνα στη Θεσσαλονίκη, είδα να σκίζονται εφημερίδες, να δέρνονται εφημεριδοπώλες, να σκοτώνονται τυπογράφοι, να δολοφονείται ο Ζεύγος. Δεν ήθελα να φύγω. Γι’ αυτό προτίμησα να μείνω στη Θεσσαλονίκη και να οργανώσω το λαό για να κρατήσει τις ελευθερίες του.

Αυτή η Λαϊκή Μαζική Αυτοάμυνα κράτησε μέχρι τότε που δημιουργήθηκαν οι επιτροπές ασφαλείας και τα στρατοδικεία. Δεν ήταν δυνατόν μ’ αυτά τα μέσα, να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, γιατί όπως είπαν οι συγκατηγορούμενοί μου, εκείνοι έρχονταν με τα όπλα και εμείς δεν μπορούσαμε να τους αντιμετωπίσουμε.

Έτσι συζητήσαμε με τον Αλέκο και καταλήξαμε ότι η κατάσταση δεν πάει καλά. Δεν μπορούμε να κατεβάζουμε τον κόσμο άοπλο να αντιμετωπίζει τους Βενίτες. Δεν μπορούμε να φυλάξουμε τα γραφεία. Πρέπει να δούμε τι θα γίνει.

Εγώ είχα τη γνώμη, γιατί οι δυο μας κάναμε τι δουλειά, ότι δεν μπορεί η Θεσσαλονίκη να περιφρουρηθεί χωρίς οργανωμένη δύναμη, η οποία θα χρησιμοποιούσε τα ίδια μέσα μ’ αυτούς και ότι αυτά δεν μπορεί να είναι άλλα, παρά ένα τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού. Γι’ αυτό θα έπρεπε να ζητήσουμε τη γνώμη του Δημοκρατικού Γενικού Αρχηγείου.

Ο Αλέκος που είχε επαφές με τον Κικίτσα, ήρθε σε επαφή μαζί του και ζήτησε τη γνώμη του. Η γνώμη του ήταν ότι δεν ήταν σε θέση ο στρατός να περιφρουρήσει το λαό της Θεσσαλονίκης».

Πρόεδρος: «Ευτυχώς».

Κατηγορούμενος: «Αλλά και τις άλλες πόλεις δεν μπορούσαμε να περιφρουρήσουμε. Γι’ αυτό, η Θεσσαλονίκη έπρεπε να βρει τρόπο να οργανώσει τμήματα από μέσα.

Είχα αναλάβει τη μαζική αυτοάμυνα με τρία-τέσσερα πρόσωπα. Πηγαίναμε στις συνοικίες και κάναμε διαφώτιση. Τώρα εδώ ακούω για πλατιά μαζική αυτοάμυνα. Δεν ξέρω. Έπρεπε να βρω ορισμένα παιδιά, ανεξάρτητα αν ήταν ΕΠΟΝίτες, που να είχαν γνωριστεί μέσα στην πάλη της αντιμετώπισης των τραμπούκων. Εγώ ανέλαβα να βρω τα παιδιά.

Τον Ελευθεριάδη τον γνώριζα από τη Βέροια. Βρήκα κι άλλα παιδιά. Τους εξήγησα ότι θα χρησιμοποιήσουμε τα μέσα που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοί μας και μας χτυπούν. Γιατί; Γιατί σχηματίστηκαν επιτροπές ασφαλείας που στέλνουν εξορία. Γιατί δημιουργήθηκαν τα στρατοδικεία που σκοτώνουν αράδα, που ξαμολήθηκαν και σκοτώνουν το λαό μέσ’ στο δρόμο. Γι’ αυτό το λόγο έπρεπε να τους αντιμετωπίσουμε. Παραδείγματα σας έφερα πολλά και αραδιάζω και τώρα την παραβίαση του οικογενειακού ασύλου. Εδώ μας κατηγορούν ότι υπονομεύουμε την τάξη και την ησυχία του λαού, ενώ αυτοί ήταν υπαίτιοι γι’ αυτό. Έχουμε πολλά παραδείγματα: της Τούμπας, της Καμάρας, των τυπογράφων, το φόνο του Ζεύγου».

Πρόεδρος: «Εσείς τον σκοτώσατε».

Κατηγορούμενος: «Το Γ.Σ. Στρατού, η ΕΣΑ και ο Ζέρβας».

Πρόεδρος: «Όπως και τους αεροπόρους».

Κατηγορούμενος: «Τώρα θα απολογηθώ και για το φόνο του Ζεύγου;

Όταν βρήκα τους ανθρώπους, τους εξήγησα και συζητήσαμε με τον Αλέκο πως θα αρχίσουμε και από που. Τον οπλισμό τον είχαμε. Ήταν μερικά πιστόλια και αυτόματα που τα είχαμε κρυμμένα. Προσωπικά, εγώ είχα τη γνώμη, ότι τα παιδιά θα έπρεπε να συνηθίζουν στην ιδέα ότι θα πιάσουμε αυτούς τους τραμπούκους, που έρχονται να παραφυλάξουν και ότι θα τους χτυπήσουμε στην ίδια συνοικία που έρχονται να μας χτυπήσουν αυτοί. Αλλά η υπόθεση πέρασε από τους τραμπούκους, έφτασε στα Στρατοδικεία και τις επιτροπές ασφαλείας. Γι’ αυτό τους είπα, ότι θα πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε χτυπώντας μόνο ορισμένους απ’ αυτούς, για να βάλουμε φρένο στη δολοφονική τρομοκρατία.

Σχετικά με τον Κωφίτσα τώρα. Εδώ κατηγορήθηκα ότι είχα προσωπικά μαζί του. Εγώ έχω τη γνώμη ότι ο Κωφίτσας είναι αυτός που, επί Μεταξά, γνώριζε πρόσωπα και πράγματα. Πήρε ένα σωρό ανθρώπους στο λαιμό του. Οργάνωσε συλλήψεις ηγετικών στελεχών της Μακεδονίας και της Θράκης. Είναι εισηγητής στο Στρατοδικείο και είναι άνθρωπος ο οποίος είχε λόγο στα μέτρα βίας που πάρθηκαν ενάντια στο λαό. Γι’ αυτό, πρότεινα να χτυπηθεί. Εγώ έδωσα εντολή στα παιδιά να τον χτυπήσουν.

Άλλος στόχος που εγώ προσωπικά είχα ήταν ο Βαρδουλάκης. Ο Βαρδουλάκης έκανε αυτή την εκστρατεία εναντίον του λαού του Βερμίου. Για να χτυπήσει έναν Μπαρούτα, ξεσπίτωσε και ρήμαξε τους κατοίκους. Έκανε τόσα και τόσα. Γι’ αυτό, πίστευα ότι έπρεπε να ανακουφιστεί ο λαός του Βερμίου απ’ αυτόν. Αντί γι’ αυτόν, χτυπήθηκαν τα παιδιά από την περίπολο. Εδώ, εκτός από το Βαρδουλάκη είχαμε και τον Ταμβακά, σαν σφαγιαστή των καλύτερων παιδιών μας. Αυτός έστελνε από το στρατοδικείο στο εκτελεστικό απόσπασμα τους καλύτερους αγωνιστές.

Εγώ αυτούς είχα ως στόχο στον τομέα που είχα υπ’ ευθύνη μου. Δεν είχα, όπως παρουσιάζεται εδώ, όλη την πόλη. Είχα μερικά παιδιά και αυτούς τους στόχους. Αυτά τα παιδιά εκτέθηκαν. Πιάστηκαν αυτά, πιάστηκα κι εγώ».

Πρόεδρος: «Πιάστηκες και παλιότερα;»

Κατηγορούμενος: «Ναι πιάστηκα.

Από εδώ αφήνω το Διογένη και τον Αλέκο. Από το δικαστήριο δεν ξέρω άλλα παιδιά. Πήγα στη Θεσσαλονίκη για να βρω ανθρώπους που γνώριζα και να οργανώσω μια-δυο ομάδες. Ή ακόμα να δουλέψω χωρίς ομάδες, προσωπικά. Εκεί έμεινα αρκετό καιρό χωρίς δουλειά. Κατά τον Απρίλιο βρήκα ορισμένα παιδιά και μ’ αυτά πήγα να κάνω δουλειά. Χωρίς όμως να έχω αποτελέσματα.

Τα παιδιά που βρήκα ήταν πολλά. Άλλα δέχτηκαν, άλλα δε δέχτηκαν. Για να τους ενθαρρύνω, πήγα στην Τούμπα. Φυσικά δεν είχα σκοπό να χτυπήσω τον Μπόνο και το καφενείο του, αλλά τους μαυροσκούφιδες που τρομοκρατούσαν την Τούμπα και κάτι Βενίτες που αλώνιζαν. Δεν τους βρήκα εκεί και πήγα στο καφενείο όπου κάθονταν οι οργανωτές αυτής της δουλειάς.

Αυτή τη δουλειά εγώ την έκανα όχι με προσωπικό μίσος και με εγκληματικά αισθήματα, αλλά γιατί αυτοί ήταν που βασάνιζαν το λαό. Και εξ’ αγάπης προς το λαό...».

Πρόεδρος: «Λευτεριά του λαού...» (ειρωνικά).

Κατηγορούμενος: «Έτσι πίστευα και πιστεύω. Σχετικά με την Αεροπορία τώρα. Η Αεροπορία δεν ήταν μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες που ζούσαμε εδώ, ούτε μέσα στα ιδιαίτερα καθήκοντα που έβαζαν στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού. Αυτό το συνδυάσαμε με τη γενικότερη επίθεση που γινόταν εκ μέρους του στρατού της μοναρχοφασιστικής κυβέρνησης προς το Δημοκρατικό Στρατό.

Με τον Αλέκο συζητούσαμε για τις επιχειρήσεις που γίνονταν επάνω. Είχαμε σύνδεση και ξέραμε τι γινόταν. Μάλιστα εδώ, στο δικαστήριο, έγινε πολύς ντόρος γιατί σκοτώθηκε ένας στο καφενείο του Μπόνου την ημέρα του Πάσχα. Τις δεύτερες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τις κάνατε το Πάσχα. Και σκοτώθηκαν ένα σωρό δημοκράτες. Θυμάμαι καλά και θεωρώ ότι η μέρα ήταν Αγία. Αλλά εφόσον ο αντίπαλός μας εξαπόλυσε, την προηγούμενη μέρα, επίθεση και χύθηκε αίμα, κι εμείς είπαμε: τι μέρα και ξεμέρα...

Με τον Αλέκο συζητούσαμε για τις επιχειρήσεις. Όταν κατέβαιναν τα Δημοκρατικά στρατεύματα σε χωριά για να βολευτούν, η Αεροπορία πυροβολούσε γυναικόπαιδα, αδιάκριτα, στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές. Έτσι εγώ παίρνω εντολή να χτυπήσω εν λευκώ την αεροπορία, με ότι τρόπο μπορώ, για να φέρουμε χτύπημα και να ανακουφίσουμε τον πληθυσμό. Εμείς φυσικά, τους ιπτάμενους θέλαμε. Γιατί αυτοί είναι που αδιάκριτα χτυπούν. Και έπρεπε να φέρουμε χτύπημα για να σκεφτούν, ότι για όλες τις φορές που χτύπησαν τον κόσμο αδιάκριτα, όπου να’ ναι θα τιμωρηθούν, ακόμη και μέσα στη Θεσσαλονίκη.

Εγώ καθόμουν στην οδό Μισραχή. Έβλεπα ότι περνούσαν πολλά αυτοκίνητα, χωρίς να ξέρω πολλά πράγματα. Συζητώντας, συμφωνήσαμε ότι ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο μετέφερε τους ιπτάμενους. Από που πήρε ο Αλέκος τις πληροφορίες δεν ξέρω. Βρήκα, όμως, τον τρόπο και τα μέσα για να χτυπήσουμε τους αεροπόρους. Τώρα άλλα γράφουν. Αλλά εμείς δεν δίνουμε σημασία. Εμείς δεν ξέραμε τι θα πει ο Σιάντος, τι θα πει το Κόμμα. Εμείς ήμασταν στρατός και θα χτυπούσαμε καθορισμένους στόχους. Και το Κόμμα σαν Κόμμα, ας έκανε ότι ήθελε.

Από κει και πέρα δεν ξέρω να υπάρχουν τομεάρχες, όπως τους παρουσιάζουν εδώ, ομάδες και τα ρέστα. Και βλέπω σχεδιαγράμματα. Ανατολικούς τομείς-ομάδες τόσες, δυτικούς τομείς-ομάδες τόσες. Εγώ, στον δικό μου τομέα, παρουσιάζεται ότι είχα επτά ομάδες, που ήταν όμως, ανύπαρκτες. Δεν ξέρω τίποτα για τους άλλους. Παρουσιάζουν τον Καλλίνικο με μια ομάδα. Αραδιάζουν ομάδες και πρόσωπα από μια συνοικία και κάνουν σχεδιαγράμματα με βάση την ύπαρξη επτά ομάδων. Δεν υπάρχουν. Υπήρχαν ορισμένα πρόσωπα, τα οποία δεν ήταν ομάδες, που τα έβλεπα προσωπικά εγώ».

Επακολουθεί δεκάλεπτη διακοπή.

Κατηγορούμενος: (συνεχίζει) «Για το ζήτημα των αεροπόρων, όπως είπα, εμείς είχαμε σκοπό να χτυπήσουμε τους ιπτάμενους. Τώρα, μέσα υπήρχαν κι άλλοι που δεν ήταν τέτοιοι. Αυτό δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε έγκλημα. Σε μια επιχείρηση, θα πρέπει να τραβήξεις μπροστά, ανεξάρτητα αν θα αντιμετωπίσεις ορισμένα πράγματα τα οποία δεν έχεις προβλέψει. Δεν θεωρώ την πράξη αυτή, όπως και όλες τις άλλες, εγκληματικές, γιατί εκείνοι που πολεμούν δεν κάνουν εγκλήματα. Πολεμούν για ένα σκοπό. Όπως είπα, λόγω της κατάστασης, έπρεπε να τους αντιμετωπίσουμε έτσι, γιατί αλλιώς, ήταν αδύνατον. Εμείς δε θέλαμε να χύσουμε αίμα, ούτε δεξιού ούτε αριστερού. Άλλοι είναι οι υπαίτιοι.

Η κατηγορία ότι οι πράξεις μου αποβλέπουν στην απόσπαση ενός μέρους της επικρατείας της χώρας μας, δεν είναι σωστή. Εγώ, από την αρχή που μπήκα στον αγώνα, μέχρι σήμερα, παλεύω για τον Ελληνικό λαό, την Ελληνική γη και μόνο γι’ αυτό. Ίσως να νομίζουν ότι άλλοι σκέφτονται και παρακινούν κι εμένα για να φτάσουν στο σκοπό τους. Αλλά εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος που να μην καταλαβαίνω. Είμαι βέβαιος ότι κανένας, από τους ανωτέρους μέχρι τους κατωτέρους της αριστεράς, δε σκέφτεται να παραχωρήσει μέρος της Ελλάδας μας σε ξένους γείτονες και Σλάβους.

   Για την κατηγορία ότι πολεμούμε την ησυχία και την τάξη του λαού και πάμε για την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης...»

Βασιλικός Επίτροπος: «Δεν υπάρχει τέτοια κατηγορία».

Κατηγορούμενος: «Οι ομάδες, όπως λέτε, τότε, σε τι αποβλέπουν;».

Βασιλικός Επίτροπος: «Οι ομάδες αποβλέπουν στο να προσβάλλουν τα όργανα της τάξης».

Κατηγορούμενος: «Σε μας τονίσατε ότι πάμε να καταλάβουμε την αρχή. Όσο για τις μικρές ομάδες, που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις, πράγματι τις οργάνωσα εγώ. Και κατείχα όπλα που ανήκαν στο στρατό. Αλλά ο σκοπός μου ήταν αυτός που ανέφερα. Σκοπός μου ήταν να φρενάρω τη λυσσασμένη επίθεση της μοναρχοφασιστικής κλίκας που κυβερνά τη χώρα μας, με τα ξένα όπλα που έφεραν στην αρχή.

Αν επιτρέπεται, δυο λόγια για το ζήτημα της κυβέρνησης... Εγώ πάλι τονίζω ότι έμεινα πιστός στα δημοκρατικά ιδανικά που πιστεύω και για τα οποία δούλεψα μέχρι σήμερα. Απ’ την αρχή που μπήκα στον αγώνα, δεν αγωνίστηκα για το ατομικό μου απλώς συμφέρον, αλλά για το γενικό, για να καλυτερέψει έτσι και το ατομικό. Φιλοτομαριστής δεν είμαι και το απέδειξα στις τόσες κακουχίες και τα τόσα βάσανα. Εγώ τράβηξα μπροστά αποφασιστικά, γι’ αυτό που πιστεύω για το λαό.

Εδώ, η δίκη αυτή, ο τρόπος της διοργάνωσης και της διεξαγωγής της, δεν έχει σκοπό να περιοριστεί στα πλαίσια απλώς του κατηγορητηρίου, αλλά να κάνει ντόρο, να δυσφημίσει την αριστερά γενικά και τα πρόσωπα που κατηγορούνται. Εγώ αυτό το αντελήφθην. Και με βρίζετε και με διαπομπεύετε με τον τρόπο που ξέρετε εσείς.

Για τον Πούγκουρα, ιδέα δεν έχω. Τώρα το ακούω ότι τον σκότωσαν. Εδώ σκοτώθηκε ένα σωρό κόσμος, χωρίς να έχει κανείς ιδέα και τώρα παρουσιάζουν έναν Πούγκουρα και μας λένε ότι τον σκοτώσαμε εμείς. Αυτό δεν είναι σωστό.

Ένα ζήτημα που επανειλημμένως χρησιμοποίησε η μαύρη αντίδραση ενάντια στο πρόσωπό μου και αναφέρθηκε εδώ, είναι και το ζήτημα του γάμου μου».

Πρόεδρος: «Αυτός δεν ανήκει στην ουσία της κατηγορίας».

Κατηγορούμενος: «Είναι βασικό για μένα. Εδώ ανέφερε η Ασφάλεια και σεις προσωπικά, ότι, δεν ξέρω πόσοι τορβάδες λίρες ξοδεύτηκαν και ότι έκανα πριγκηπικό γάμο, πράγμα που είχε επίδραση και στον καθηγητή Βασδέκη, συγκατηγορούμενό μου, αφού είπε ότι πραγματικά τώρα μάθαινε ότι κάποιοι έκαναν τέτοιους γάμους.

Για το ζήτημα αυτό εγώ λογοδότησα στο κόμμα μου, επειδή έκανα κάτι που έγινε σε μια εποχή λευτεριάς. Ήρθε πολύς κόσμος που δεν μπορούσα να τον διώξω. Έτσι, πήρε ο γάμος μαζικό χαρακτήρα. Και τότε, χτυπώντας εμένα, χτυπούσαν τους αγωνιστές.

Θέλω να αναφερθώ και σε ένα άλλο ζήτημα αν και το έθιξα ήδη. Πρέπει, όμως, να το αναπτύξω. Εδώ ανέφερε ο Παπαδόπουλος ότι το κόμμα τους δολοφονούσε και εμείς παίρναμε μέτρα...»

Βασιλικός Επίτροπος: «Για το κόμμα απολογείσαι ή για σένα;».

Κατηγορούμενος: «Αυτό έχει σημασία. Πρέπει να απαντήσω στο μάρτυρα που κατέθεσε αυτά».

Βασιλικός Επίτροπος: «Ρώτησες και σου απάντησε».

Κατηγορούμενος: «Ανέφερε πράγματα αλλά δεν είχα απαντήσει. Δεν είχα το δικαίωμα τότε».

Βασιλικός Επίτροπος: «Απάντησες και του είπες ότι είναι ψέματα. Και του είπες να σου αναφέρει παραδείγματα».

Κατηγορούμενος: «Δε μίλησε, όμως, γι’ αυτά».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δε σε αφορά εσένα αυτό».

Κατηγορούμενος: «Με αφορά. Γιατί θα μιλούσα όπως μίλησα και για το ζήτημα του Πούγκουρα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Για το ζήτημα του Πούγκουρα, όμως, έπρεπε να μιλήσεις, γιατί σου είχε απαγγελθεί κατηγορία και έπρεπε να την αντικρούσεις».

Κατηγορούμενος: «Ναι, αλλά πάνω στο μάρτυρα δεν απολογήθηκα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Σου είπε ορισμένα πράγματα ο μάρτυς και απολογήθηκες».

Κατηγορούμενος: «Στο ζήτημα ότι έκανα διαπραγματεύσεις με την Ασφάλεια, τους προκαλώ ανοιχτά να μιλήσουν και να μου πουν τι ανταλλάγματα τους ζήτησα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δεν είπε τέτοια πράγματα. Είπε ότι απεκάλυψες ότι τα κρυμμένα όπλα βρίσκονταν στο σπίτι της Πατσιά, στην κρύπτη του παραθύρου».

Κατηγορούμενος: «Έστω κι αυτό. Αλλά είπε και άλλα πράγματα για διαπραγματεύσεις και τα δημοσίευσαν».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δεν είπε τέτοια πράγματα. Είπε μόνο ότι κατέθεσες ορισμένα πράγματα και ζήτησες να μην γίνουν γνωστά».

Κατηγορούμενος: «Αυτό δεν ισχύει.

Τώρα, για τις δουλειές που ευθύνομαι προσωπικά, αυτές είναι: ο συντονισμός ενεργειών και τα χτυπήματα. Τον Κωφίτσα εγώ προσωπικά έδωσα εντολή να τον παρακολουθήσουν και εκτελέστηκε. Ήμουν υπεύθυνος εγώ. Για τον Παγώνη, εγώ παίρνω την ευθύνη. Για το καφενείο «Ελληνικόν», εγώ έδωσα εντολή στο Διογένη και έριξαν τις χειροβομβίδες. Για την Τούμπα και το καφενείο του Μπόνου, προσωπικά πήγα εγώ. Για τους αεροπόρους, εγώ έκανα την παρακολούθηση. Αν ένα παιδί δεν μπορούσε να ρίξει τη χειροβομβίδα, θα την έριχνα εγώ». (ακούγεται φωνή αποδοκιμασίας από το ακροατήριο. Ο Πρόεδρος παρεμβαίνοντας, λέει ότι ο κατηγορούμενος είναι ιερός).

Βασιλικός Επίτροπος: «Δε μου λες. Αλβανέ. Για την επίθεση κατά του καφενείου «Ελληνικός» δεν μας είπες πολλά».

Κατηγορούμενος: «Είπα ότι έδωσα εντολή».

Βασιλικός Επίτροπος: «Είπες προηγουμένως ότι έδωσες λόγο στο κόμμα για το γάμο σου. Σε κατηγόρησαν γι’ αυτό;».

Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω».

Βασιλικός Επίτροπος: «Μα για να δώσεις λόγο;».

Κατηγορούμενος: «Εδώ δεν μπορούν να αναφερθούν ζητήματα κομματικά».

Βασιλικός Επίτροπος: «Πάντως λογοδότησες».

Κατηγορούμενος: «Είπα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δε μου λες, όταν ήρθε ο Ζαχαριάδης...».

Κατηγορούμενος: «Α! Μου διέφυγε. Ο Ζαχαριάδης απ’ την Κέρκυρα έστειλε γράμμα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Ποιο γράμμα; Το πρώτο ή το δεύτερο που λέτε να συνθηκολογήσουμε με τους Ιταλούς;».

Κατηγορούμενος: «Αυτό ήταν δικό σας. Το έκανε ο Μανιαδάκης που έβγαζε ψεύτικο «Ριζοσπάστη». Ο Ζαχαριάδης ήρθε εδώ και ο λαός της Θεσσαλονίκης του έκανε μεγάλη υποδοχή. Εσείς τον βρίσατε ως αλήτη. Έτσι όμως, βρίσατε όλο το λαό της Θεσσαλονίκης.

Τότε εγώ ήμουνα φυλακή. Η Ασφάλεια μου είπε ότι αυτός μάζεψε τα στελέχη της Μακεδονίας και Θράκης και ότι έγινε σύσκεψη στο Γραφείο του κόμματος. Επίσης ότι εκεί ήταν ο Χατζής. Εφ’ όσον δεν είχα καμιά οργάνωση στα χέρια μου, δηλαδή δεν καθοδηγούσα οργάνωση, με τι ιδιότητα να πήγαινα να λογοδοτήσω;».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δεν ήσουν περιφερειακός;».

Κατηγορούμενος: «Εγώ το 1935 έφυγα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Εγώ σου λέω για το 1946».

Κατηγορούμενος: «Δεν ήμουν. Ήμουν φυλακή από το 1945 ως το 1946. Νωρίτερα ήμουν εδώ, αλλά δεν είχα οργάνωση».

Βασιλικός Επίτροπος: «Ήσουν μέσα στη κομματική οργάνωση. Δεν ήσουν περιφερειακός στη Βέροια;».

Κατηγορούμενος: «Ναι, αλλά εφ’ όσον μπήκα φυλακή, την οργάνωση την πήραν άλλοι και δεν υπολογιζόμουν οργανωμένο μέλος».

Βασιλικός Επίτροπος: «Έπαυσες να είσαι κομμουνιστής;».

Κατηγορούμενος: «Όχι. Αλλά εδώ ήρθαν τα στελέχη που καθοδηγούσαν τις πόλεις και οι Γραμματείς. Εγώ δεν μπορούσα να πάρω μέρος. Το ζήτημα του Ζαχαριάδη, σας λέω ότι, προσωπικά, δεν το γνωρίζω. Ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη σύσκεψη πήρα μέρος, ούτε στο λευκό Πύργο».

Βασιλικός Επίτροπος: «Αυτό δεν μπορούμε να το πιστέψουμε».

Κατηγορούμενος: «Τι να σας πω τότε; Εσείς θέλετε να σας πω ότι τον ξέρω για να τον πείτε δολοφόνο».

Βασιλικός Επίτροπος: «Μα είναι δολοφόνος. Ξέρεις, ότι έχει βγει καταδικαστική απόφαση για φόνο εις βάρος του, προ είκοσι ετών;».

Κατηγορούμενος: «Εσείς ότι θέλετε βγάζετε».

Βασιλικός Επίτροπος: «Έχει σκοτώσει έναν Αρχειομαρξιστή στον Πειραιά. Η γραμμή της μαζικής αυτοάμυνας από που πάρθηκε;».

Κατηγορούμενος: «Πάρθηκε από την ανάγκη να αμυνθεί ο λαός, στη σύσκεψη που κάναμε εγώ και ο Αλέκος».

Βασιλικός Επίτροπος: «Σεις οι δυο δώσατε «τη γραμμή» σε όλη την Ελλάδα;».

Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω τι έγινε σ’ όλη την Ελλάδα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δε διάβαζες τύπο;».

Κατηγορούμενος: «Η Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα δεν ήταν οργανωτικό ζήτημα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Σύμφωνοι. Αλλά έγινε με απόφαση του κόμματος».

Κατηγορούμενος: «Εγώ δεν ξέρω. Δεν είχα κομματικό βιβλιάριο».

Βασιλικός Επίτροπος: «Ναι, αλλά διάβαζες τη «γραμμή» από τον τύπο».

Κατηγορούμενος: «Ο τύπος εδώ στη Θεσσαλονίκη, έγραφε να διαφωτιστεί ο λαός και να δει ότι από το ίδιο το Σύνταγμα έχει το δικαίωμα να αμυνθεί».

Βασιλικός Επίτροπος: «Η «γραμμή» δόθηκε από τον τύπο. Αφού διάβαζες, θα ήξερες ότι ήταν «γραμμή» την οποία έδινε το κόμμα».

Κατηγορούμενος: «Εγώ ήξερα πως να αμυνθεί ο λαός και είχα την ικανότητα να τον διαφωτίσω. Το άρθρο αυτό που δημοσιεύτηκε, το είδα. Μα δεν το είχα υπ’ όψιν μου από πριν».

Βασιλικός Επίτροπος: «Εσύ που ξέρεις την κομματική φρασεολογία, μπορείς μέσα σε ορισμένες γραμμές του άρθρου, να διαβάζεις και να καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα πράγματα από μένα».

Κατηγορούμενος: «Ο Παπαδόπουλος είπε ότι ο Αλβανός είχε την ικανότητα να παίρνει «γραμμή» απ’ την εφημερίδα. Άρα, βρήκαν ότι είναι περιττό να πηγαίνει σε συσκέψεις. Είτε ήμουν είτε δεν ήμουν σε συσκέψεις, σύμφωνα μ’ αυτούς, ότι έκανα ήταν κομματικό. Εγώ είπα ότι είχα την ικανότητα να λέω στο λαό πως να περιφρουρήσει τις δημοκρατικές του ελευθερίες. Είχα την ικανότητα να τον οργανώσω να αμυνθεί. Αλλά αυτό είναι...».

Βασιλικός Επίτροπος: «Εγώ δεν παραγνωρίζω την ικανότητά σου. Δεν ήταν λίγα αυτά που έκανες. Αλλά θέλεις να απαντήσεις ή υπεκφεύγεις;».

Κατηγορούμενος: «Τι υπεκφεύγω;».

Βασιλικός Επίτροπος: «Πες μου. Η «γραμμή» ήταν σύμφωνη με τη Λαϊκή Αυτοάμυνα; Διάβαζες εφημερίδα, «Ριζοσπάστη», «Ελεύθερη Ελλάδα», «Λαϊκή Φωνή». Δε διάβασες το λόγο του Ζαχαριάδη και τις αποφάσεις του Μακεδονικού Γραφείου;».

Κατηγορούμενος: «Μάλιστα. Σχετικά με το λόγο του Ζαχαριάδη, διάβασα  ότι έγινε ολόκληρη μάχη στη «Λαϊκή Φωνή» με το «Φως», ότι παραποίησαν το λόγο, ότι από δω έδωσε το σύνθημα να βγουν οι Μπαρούτηδες και οι αντάρτες, ότι κήρυξε την επανάσταση. Για το λόγο του, συγκεκριμένα θυμάμαι τούτο: ότι έκανε μια ανάλυση της κατάστασης στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, στις Λαϊκές Δημοκρατίες, πως οργανώνονται, κλπ.».

Βασιλικός Επίτροπος: «Από την ημέρα που ήρθες στη Θεσσαλονίκη, ως την ημέρα που πιάστηκες, έπαυσες να είσαι κομμουνιστής;».

Κατηγορούμενος: «Οργανωμένος, ναι».

Βασιλικός Επίτροπος: «Έπαυσες να είσαι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος;».

Κατηγορούμενος: «Δεν είχα το βιβλιάριο του κόμματος».

Βασιλικός Επίτροπος: «Τι σημασία έχει αυτό;».

Κατηγορούμενος: «Πως δεν έχει».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δηλαδή διεγράφης από το κόμμα;».

Κατηγορούμενος: «Δεν είναι αυτό. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, γιατί εγώ δεν είχα ανάμειξη στα κομματικά ζητήματα. Εγώ τράβηξα άλλη γραμμή».

Βασιλικός Επίτροπος: «Τότε γιατί σε καλεί το κόμμα και σου κάνει επικρίσεις;».

Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω. Που; Πότε;».

Βασιλικός Επίτροπος: «Τότε για την περίφημη υπόθεση του μαζικού, όπως είπες, γάμου σου».

Κατηγορούμενος: «Τότε ήταν άλλη εποχή. Δεν είχα συλληφθεί τότε».

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2015

Διαβάστε Περισσότερα »

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2015 - Ζήτω η ηρωική ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου

2015polytexneio4med
Π Ο Λ Υ Τ Ε Χ Ν Ε Ι Ο 2015
Ζήτω η ηρωϊκή ΕΞΈΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου - Ν Ο Ε Μ Β Ρ Η Σ 1973 κατά της φασιστικής δικτατορίας και των αμερικανων-ΝΑΤΟλικων ιμπεριαλιστών και κόντρα στα σχέδια των αστικών και ρεβιζιονιστικών κομμάτων
Ζήτω τα 70 χρόνια της Μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών με καθοδηγητή τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ
Η αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική πάλη της φοιτητικής νεολαίας και του λαού που κορυφώθηκε με την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου απ τους φοιτητές και εξελίχθηκε σε λαϊκή εξέγερση κατέληξε σε ανατροπή της στρατιωτικο-φασιστικής διχτατορίας του ντόπιου κεφαλαίου και των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκων ιμπεριαλιστών.
Στη μετωπική σύγκρουση με το φασιστικό καθεστώς και την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου ΔΕΝ αντιτάχθηκαν μόνο τα γνωστά παραδοσιακά αστικά κόμματα αλλά ΚΑΙ τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα “Κ”ΚΕ-”Κ”ΚΕεσ.
Προκλητική υπήρξε η προδοτική στάση της ηγετικής χρουστσοφικής ομάδας των ΚΟΛΙΓΙΑΝΝΗ-ΦΛΩΡΑΚΗ, κλπ. (“Κ”ΚΕ) που δε δίστασε, για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της ντόπιας αντίδρασης, να καταγγείλει μέσω της “ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΉΣ” Νο 8 (αντιΕΦΕΕ-”Κ”ΝΕ) τους αντιφασίστες και κομμουνιστές φοιτητές ως «πράχτορες»(!) της ΚΥΠ και της CIA: «καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 14.11.73, 350 οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικάνικης CIA».
Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του “Κ”ΚΕ ομολογεί, 3 χρόνια αργότερα, ότι ήταν ενάντια στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου και όταν αυτή πραγματοποιήθηκε αγωνίζονταν να τη ΔΙΑΛΥΣΕΙ με την “απαγκίστρωση των φοιτητών απ’ το Πολυτεχνείο: ομολογούν ανοιχτά ότι ο βασικός σκοπός τους ήταν:κυρίως να πάρουν μέτρα για την απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο... το Γραφείο της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ θεώρησε ότι η κατάληψη, παρόλα που έπρεπε να αποφευχθεί...”(“ΚΟΜΕΠ”, 11/1976, σελ. 98). Και παρακάτω:αν η ΚΝΕ ήταν σωστά προετοιμασμένη και τα στελέχη της δούλευαν έγκαιρα και επιτόπου μέσα στο Φ.Κ., μ’ αυτή την κατεύθυνση, θα ήταν δυνατό ή να μην επιλεγεί καθόλου η μορφή της κατάληψης, ή κι’ αν προσωρινά πραγματοποιούνταν, να στρέφονταν γρήγορα προς άλλες εξελίξεις” (στο ίδιο, σελ. 112-113).
Άμεση ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ της Ελλάδας, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, απ’ την ιμπεριαλιστική
Ευρωπαϊκή Ένωση (μαζί και από ΕΥΡΩ-ΟΝΕ)
Ο νέος σχηματισμός της 2ης Κυβέρνησης των ρεφορμιστών του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη νίκη στης εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, με το κόμμα των ΑΝΕΛ – ακραίων εθνικιστών-ρατσιστών και θρησκόληπτων – του Π.Καμμένου δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, σε κυβερνητικό επίπεδο, θα διαχειριστεί-διεχειρίζεται τα συμφέροντα του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και των ισχυρών μονοπωλίων των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών κρατών-μελών της ΕΕ, προφανώς σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού αλλά και της χώρας, κάτι που εκφράζεται και στη νέα καταστροφική συμφωνία που επέβαλλαν οι ιμπεριαλιστές δανειστές στη χώρα μας, υπογραμμένη απ’ την πρώτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Όμως, πέραν όλων των γνωστών οικονομικών προβλημάτων, η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακραίους εθνικιστές-ρατσιστές και θρησκόληπτους των ΑΝΕΛ, στο όνομα της διαβόητης «αντιμνημονιακής» πολιτικής (αντιμαρξιστική αταξική προσέγγιση), δεν σηματοδοτεί μόνο παραίτηση του ΣΥΡΙΖΑ από προεκλογικές διακηρύξεις σε σειρά θέματα: εξωτερικής πολιτικής, εκκλησίας-κράτους, μιλιταρισμού (στρατού, στρατιωτικών παρελάσεων, κλπ.), παιδείας (θρησκευτικά, προσευχές, παρελάσεις, κλπ.), εθνικισμού-ρατσισμού, κλπ. αλλά μετατοπίζει συνολικότερα την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου σε επικίνδυνες αντιδραστικότερες κατευθύνσεις: ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ τα αντιδραστικά ρεύματα εθνικισμού, ρατσισμού, αντισημιτισμού, μιλιταρισμού, θρησκοληψίας, κλπ., επιδρώντας, κατ΄επέκταση, και συμβάλλοντας επικίνδυνα σε μεγαλύτερη ανάπτυξή τους και στο σύνολο της κοινωνίας, τροφοδοτώντας έτσι άμεσα-έμμεσα φασιστικές και Ναζι-φασιστικές απόψεις που ευνοούνται, πέρα των άλλων, και απ’ τη βαθειά και ολόπλευρη κρίση που διέρχεται το σύνολο της σημερινής αστικής κοινωνίας.
Σήμερα όλα τα πολιτικά κόμματα, απ’ τα μεγαλοαστικά (μοναρχοφασιστική ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ,ΠΟΤΑΜΙ, Ε.Κεντρώων) αλλά και η Ναζι-φασιστική «Χ.Α.» (Μιχαλολιάκος: «η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή πέραν του Ευρώ») ως τα ρεφορμιστικά ΣΥΡΙΖΑ και «Κ»ΚΕ (Κουτσούμπας: «είμαστε κάθετα αντίθετοι… με το να φύγει η Ελλάδα από το Ευρώ…» («Ρ»26/7/2015, σελ.17) αλλά και οι διάφορες ρεφορμιστικές Οργανώσεις με τα περί «εξόδου» μόνο από το ΕΥΡΩ (ΛΑΕ) και τα περί «αποδέσμευσης» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κλπ.) είναι ΥΠΕΡ της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ.
Όμως η ανοιχτή χρεοκοπία της καπιταλιστικής οικονομίας η βαθειά οικονομική κρίση υπερπαραγωγής, η μαζική ανεργία, το δυσθεώρητο χρέος, κλπ. και οι επανωτές καταστροφικές υποδουλωτικού χαρακτήρα συμφωνίες που έχουν επιβληθεί απ’ τους ιμπεριαλιστές και έχουν βαθύνει σε ακραίο σημείο την ΕΞΑΡΤΗΣΗ της χώρας απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα από την ιμπεριαλιστική ΕΕ, με μοχλούς τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς ΕΚΤ-Κομισιόν-ΔΝΤ αλλά και η άνοδος των υπεραντιδραστικών φασιστικών-Ναζι-φασιστικών δυνάμεων έχουν επαναφέρει και θέσει, εδώ και καιρό, στην ημερήσια διάταξη της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης και του λαού το πρόβλημα της ΕΝΟΤΗΤΑΣ όλων των αντιφασιστικών και αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων με τη συγκρότηση ενός πλατιού Αντιφασιστικού – Αντιιμπεριαλιστικού Λαϊκού Μετώπου, εντελώς απαραίτητου για την αποτελεσματικότερη διεξαγωγή της ταξικής πάλης τόσο για την απόκρουση των επιθέσεων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων όσο και κατά του φασισμού με ταυτόχρονη διεξαγωγή και δυνάμωμα της πάλης κατά της ιμπεριαλιστικής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ και για ΑΜΕΣΗ, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, ΕΞΟΔΟ της ΧΩΡΑΣ από ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ – γραμμή σύγκρουσης και σε πλήρη αντίθεση μ’ εκείνη της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και της ντόπιας ξενόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης – και σε σύνδεση-κατεύθυνση την προοπτική της μελλοντικής οριστικής απαλλαγής της Ελλάδας από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μια γραμμή που επιπλέον επιτρέπει, συμβάλλει και επιταχύνει την ανάπτυξη μαζικού επαναστατικού αντιιμπεριαλιστικού-αντικαπιταλιστικού κινήματος, με πρώτα σημάδια το ηχηρό μαζικό αντιιμπεριαλιστικό «ΟΧΙ» (62%) του δημοψηφίσματος (5 Ιούλη) και τη μεγάλη αποχή απ’ τις τελευταίες εκλογές (20 Σεπτέμβρη).
Σήμερα, 70 χρόνια μετά τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών με καθοδηγητή τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, η διαρκής όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, η αύξηση της επιθετικότητας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (σε πρώτη γραμμή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού) και οι πολεμικές συγκρούσεις σε διάφορα μέρη Αφγανιστάν, Ουκρανία, Ιράκ, Συρία κλπ. αλλά και η άνοδος των υπεραντιδραστικών δυνάμεων φασισμού και Ναζι-φασισμού επαναφέρει στο κέντρο της πολιτικής δράσης την πάλη του προλεταριάτου και των λαών ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στο φασισμό-Ναζι-φασισμό – ΠΑΛΗ που μπορεί να διεξαχθεί σωστά ΜΟΝΟ όταν καθοδηγείται και στηρίζεται: α. στη λενινιστική θεωρία του ιμπεριαλισμού και την εφαρμογή της στη σημερινή περίοδο, και β. στην αντιφασιστική γραμμή του 7ου Συνεδρίου (1935) της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (Δημητρόφ, κλπ.).
Νοέμβρης 2015
image
ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ (1918-55)   image
Τ.Θ. 3689, 102 10 Αθήνα. Τηλ. 2108621543, email: anasintaxi@yahoo.com

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη 415 (Οκτώβρης 2015)

Ανασύνταξη 415 (Οκτώβρης 2015)
Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη 415 (Οκτώβρης 2015)

Διαβάστε Περισσότερα »

Πολυτεχνείο 2015: ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ από την ιμπεριαλιστική ΕΕ ΕΔΩ και ΤΩΡΑ

2015polytexneio4med

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Σχηματισμός 2ης Κυβέρνησης των ρεφορμιστών του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακραίους εθνικιστές-ρατσιστές των ΑΝΕΛ

e5a8a-panos-kammenos-dimitrisΟ σχηματισμός της 2ης Κυβέρνησης των ρεφορμιστών του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη νίκη στης εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, με το κόμμα των ΑΝΕΛ - ακραίων εθνικιστών-ρατσιστών κα θρησκόληπων – του Π.Καμμένου ήταν, για σειρά λόγους, με βεβαιότητα αναμενόμενη.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Κυβέρνηση των ρεφορμιστών του ΣΥΡΙΖΑ, σε κυβερνητικό επίπεδο, θα διαχειριστεί-διεχειρίζεται τα συμφέροντα του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και των ισχυρών μονοπωλίων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών κρατών-μελών της ΕΕ, προφανώς σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού αλλά και της χώρας, κάτι που εκφράζεται και στη νέα καταστροφική συμφωνία που επέβαλλαν οι ιμπεριαλιστές δανειστές στη χώρα μας, υπογραμμένη απ’ την πρώτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Όμως, πέραν όλων των γνωστών οικονομικών προβλημάτων, η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακραίους εθνικιστές-ρατσιστές και θρησκόληπτους των ΑΝΕΛ, στο όνομα της διαβόητης «αντιμνημονιακής» πολιτικής (αταξική προσέγγιση), δεν σηματοδοτεί μόνο παραίτηση του ΣΥΡΙΖΑ από προεκλογικές διακηρύξεις σε σειρά θέματα: εξωτερικής πολιτικής, εκκλησίας-κράτους, μιλιταρισμού (στρατού, στρατιωτικών παρελάσεων, κλπ.), παιδείας (θρησκευτικά, προσευχές, παρελάσεις, κλπ.), εθνικισμού-ρατσισμού, κλπ. αλλά μετατοπίζει συνολικότερα την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου σε επικίνδυνες αντιδραστικές κατευθύνσεις.

Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ από μόνη της δυναμώνει, σε κυβερνητικό επίπεδο, τα αντιδραστικά ρεύματα εθνικισμού, ρατσισμού, αντισημιτισμού, μιλιταρισμού, θρησκοληψίας, κλπ. επιδρώντας, κατ΄επέκταση, και συμβάλλοντας επικίνδυνα σε μεγαλύτερη ανάπτυξή τους και στο σύνολο της κοινωνίας , τροφοδοτώντας έτσι άμεσα φασιστικές και Ναζι-φασιστικές απόψεις που ευνοούνται, πέρα των άλλων, και απ’ τη βαθειά και ολόπλευρη κρίση που διέρχεται το σύνολο της σημερινής αστικής κοινωνίας.

Ένα πρώτο προκλητικό κρούσμα υπήρξε η υπουργοποίηση του Δ.Καμμένου, γνωστού για τις εθνικιστικές, ρατσιστικές, ομοφοβικές και αντισημιτικές του απόψεις, θαυμαστής των Ναζι-φασιστικών απόψεων, που ανάγκασε ακόμα και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος να διαμαρτυρηθεί στον Πρωθυπουργό, εξαναγκάζοντας το Δ. Καμμένο σε παραίτηση, όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να παραβρίσκεται πάντα κοντά και στο πλευρό του αρχηγού του Π.Καμμένου (π.χ. στην εθνικιστική φιέστα-πανηγύρι του Δήμου Σαλαμίνας για τη «ναυμαχία της Σαλαμίνας», «Εποχή» 4/10/2015, σελ.2).

Ας σημειωθούν ενδεικτικά σύντομα τα παρακάτω ζητήματα:

1.Εξωτερική πολιτική. Η υπουργοποίηση του Π.Καμμένου, και μάλιστα η ανάληψη του υπουργείου Άμυνας, μετατοπίζει έντονα μα άκρως επικίνδυνα την εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης, με τις ανεύθυνες και αντιδραστικές δραστηριότητες του, σε τυχοδιωκτική εθνικιστική και προκλητικά φιλο-ιμπεριαλιστική κατεύθυνση (παλιότερες επισκέψεις σε Κύπρου, ΗΠΑ, κλπ..

2.Μιλιταρισμός. Η ανάληψη του Υπουργείου Άμυνας απ’ τον Π.Καμμένο έχει αποφασιστικά συμβάλλει σε επικίνδυνη ανάπτυξη του μιλιταρισμού (αύξηση στρατιωτικών δαπανών, παραγγελίες όπλων, στρατιωτικές παρελάσεις-πανηγύρια, κλπ.). Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραιτηθεί απ’ την κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων, κλπ.

3.Εθνικισμός-ρατσισμός. Στήριξη και δυνάμωμα του εθνικισμού-ρατσισμού απ’ την αντιδραστική δράση των ΑΝΕΛ (π.χ. εθνικιστικά πανηγύρια χουντικής έμπνευσης από Καμμένο-Δούρου 25 Μάρτη, κλπ., κλπ.), με αποκορύφωμα ακόμα και την καταψήφιση του νομοσχεδίου για τη «ιθαγένεια» ( με εξαίρεση τον Κ.Ζουράρι) και συμπαράταξη με τις εθνικιστικές ρατσιστικές, φασιστικές και Ναζι-φασιστικές δυνάμεις.

4. Παιδεία-εκκλησία. Η αντιδραστική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησε σε εγκατάλειψη εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων, της πρωινής προσευχής στα σχολεία, το ζήτημα των θρησκευτικών κλπ.. Μάλιστα μια ορθή δήλωση της αναπληρώτριας Υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου προκάλεσε την εντελώς αδικαιολόγητη μήνιν του Αρχιεπίσκοποι Ιερώνυμου, ο οποίος σε στυλ Χουντο-Χριστόδουλου, μίλησε με θράσος απαξιωτικό για «κάποια κυρία που έχει ορισμένες ιδέες στο μυαλό της».

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Α΄ Γράμμα ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Α΄ Γράμμα ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
Η επίθεση της σημερινής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στην επαναστατική γραμμή των ΚΚΕ (Α΄ Γράμμα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ)–ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7ο Συνέδριο, κλπ.) – Μια αντιμαρξιστική σοσιαλδημοκρατική-τροτσκιστική μα και επιπλέον μια υπεραντιδραστική επίθεση, αφού στο παρελθόν η τροτσκιστική κατεύθυνση βρέθηκε ευθέως στην υπηρεσία του φασιστικού «Άξονα» Βερολίνο-Ρώμη-Τόκιο
Οι πρόσφατες (αυτού του χρόνου) ανοιχτές αντιμαρξιστικές μα και αντιδραστικές επιθέσεις της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στην επαναστατική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7ο Συνέδριο, κλπ. ΣΤΑΛΙΝ-ΔΗΜΗΤΡΟΦ) και εκείνης του επαναστατικού ΚΚΕ (Α΄ Γράμμα Ν. Ζ.) ήταν για τους επαναστάτες μαρξιστές δηλ. λενινιστές-σταλινιστές εντελώς αναμενόμενες και αναπόφευκτες εξαιτίας της διαφαινόμενης από χρόνια αντιδραστικότερης ιδεολογικό-πολιτικής πορείας συγχώνευσης της ντόπιας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας με τον αντεπαναστατικό τροτσκισμό. Ήταν, λοιπόν, ζήτημα χρόνου να εκδηλωθούν σύντομα ανοιχτά, όπως και έγινε. Εξάλλου η νέα αντιμαρξιστική-τροτσκιστική επίθεση ενάντια στην επαναστατική γραμμή του Α΄ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ είχε ήδη, εμμέσως πλην σαφώς, προαναγγελθεί – ούτε καν ένα μήνα μετά τη φαρσοκωμωδία της διαβόητης «αποκατάστασης»(!) του Ν.Ζ. – όταν ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ ισχυρίζονταν λασπολογώντας προκλητικά: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν.Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» (μπροσούρα «Ριζοσπάστη»: «28η Οκτώβρη του 1940, Τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη», σελ.13, εκδ. «Ριζοσπάστη» 29-30 Οκτώβρη 2011) χωρίς να κατονομάζεται το σημείο του «Γράμματος» που εκφράζει τάχα «συμβιβασμό»(!), γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Μερικές εντελώς σύντομες παρατηρήσεις:
1.Καταρχήν οι θέσεις-επιθέσεις της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στην επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7ο Συνέδριο, κλπ.) και στην επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ εκείνης της περιόδου, όπως αυτή διατυπώθηκε, με παραδειγματική συντομία και μαρξιστική σαφήνεια, στο Α΄ Γράμμα του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, με τα περί «Β΄ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου» και από τις δυο (!) πλευρές δηλ. του επιθετικού ιμπεριαλιστικού φασιστικού «Άξονα» Γερμανίας-Ιταλίας-Ιαπωνίας και της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης (αντιφασιστικού και κομμουνιστικού κινήματος, κλπ.) και περί «ιμπεριαλιστικού πολέμου» και απ’ τις δυο (!) πλευρές Ιταλίας-Ελλάδας είναι επιθέσεις-θέσεις αντιμαρξιστικου-τροτσκιστικού χαρακτήρα, επειδή σ’ αυτές: πρώτο, αγνοείται, πέρα απ’ τις ίδιες ρίζες-αιτίες γέννησης-ξέσπασμάτος των δυο παγκόσμιων πολέμων, η ΒΑΣΙΚΗ διαφορά – ως προς το χαρακτήρα – μεταξύ του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (= «ιμπεριαλιστικός») και του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου (= «αντιφασιστικός-απελευθερωτικός» ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ), δεύτερο, αγνοούνταΙ τα εντελώς διαφορετικά επαναστατικά καθήκοντα του προλεταριάτου που σύμφωνα με το Λένιν, στην περίπτωση ΚΑΘΕ «ιμπεριαλιστικού πολέμου» ( π.χ. Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), ήταν-είναι η «ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ» με στόχο την άμεση προώθηση της Προλεταριακής Επανάστασης και τη βίαιη-ένοπλη συντριβή και ανατροπή της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας (διαμάχη LENIN-KAUTSKY, κλπ.), τρίτο, υιοθετείται και προβάλλεται η αντιμαρξιστική αντίληψη πως μια σοσιαλιστική-κομμουνιστική χώρα (π.χ. η τότε ΕΣΣΔ) και το ένοπλο διεθνές επαναστατικό κομμουνιστικό και αντιφασιστικό κίνημα διεξήγαγαν τάχα, όπως και οι καπιταλιστές-ιμπεριαλιστές, «ιμπεριαλιστικό»(!) πόλεμο, τέταρτο, επιπλέον αυτές αρνούνται τη μαρξιστική άποψη σύμφωνα με την οποία οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι ΜΟΝΟ γέννημα-θρέμα του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού και αναπόφευκτοι όσο υπάρχει καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός.
2. Αν οι τότε αντιμαρξιστικές-τροτσκιστικές απόψεις περί «ιμπεριαλιστικού Β΄ Παγκοσμίου πολέμου» και απ τις δυο πλευρές δηλ. φασιστικού «Άξονα» – ΕΣΣΔ (ας φανταστεί κανείς, στη βάση αυτής της φιλοχιτλερικής θέσης, το ξέσπασμα ενός «ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ» στην ΕΣΣΔ και στις αντιφασιστικές χώρες και τις καταστροφικές συνέπειες στο αντιφασιστικό στρατόπεδο κατά τη διάρκεια του πολέμου) και περί «ιμπεριαλιστικού πολέμου» Ιταλίας-Ελλάδας απ’ τις δυο πλευρές ήταν απλά αντεπαναστατικές-αντιδραστικές, επειδή βρέθηκαν κατευθείαν (υποκειμενικά-αντικειμενικά) και άμεσα στην υπηρεσία του υπεραντιδραστικού φασιστικού «Άξονα» ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ, οι σημερινές τροτσκιστικές απόψεις της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ είναι κάτι περισσότερο: είναι υπεραντιδραστικές, επειδή: πρώτο, επαναπροβάλλονται όταν αυτές έχουν ήδη συντριφτεί, πριν πολλές δεκαετίες, απ’ τον επαναστατικό Κόκκινο Στρατό στα πεδία των μαχών (ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ, κλπ) και θάφτηκαν, μαζί με τις ναζι-φασιστικές, στα συντρίμμια τους, δεύτερο, επαναπροβάλλονται μετά 70 χρόνια απ’ τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών και την καταστροφική ΗΤΤΑ του φασισμού στο Βερολίνο, το Μάη του 1945, με τις γνωστές τεράστιες και ανυπολόγιστες καταστροφές για τους λαούς, τρίτο, επαναπροβάλλονται όταν έχει πλέρια επιβεβαιωθεί στην πράξη η ΟΡΘΟΤΗΤΑ της επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7ο Συνέδριο κλπ.) δηλ. η επαναστατική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (μαζί και του ΚΚΕ) και επισφραγιστεί με την κατάληψη του χιτλερικού Βερολίνου και την τοποθέτηση της Κόκκινης Σημαίας στο Reichstag απ΄τον επαναστατικό Κόκκινο Στρατό με καθοδηγητή τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, τέταρτο, όταν είναι πασίγνωστες οι ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ αυτής της επαναστατικής γραμμής – της μοναδικά επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής – που ΟΔΗΓΗΣΕ: 1. στην τεράστια ανάπτυξη του ένοπλου Αντιφασιστικού Κινήματος στην Ευρώπη, κάτω απ’ την καθοδήγηση των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων, 2. στη ΔΙΑΣΩΣΗ της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης, που ηγήθηκε και καθοδήγησε τη ΝΙΚΗ, 3. στη στρατιωτική ΗΤΤΑ του ΦΑΣΙΣΜΟΥ και ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ, 4. στην απελευθέρωση των λαών, 5. στην κατάργηση του καπιταλισμού σε σειρά χώρες, 6. στη δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.
Παρόλα αυτά στο πρόσφατο αντιμαρξιστικό τροτσκιστικό «πόνημα», «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο» (Μάρτης 2015), των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ – λακέδων της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών της ΕΕ μα και προκλητικών υπερασπιστών-απολογητών της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ (άρνηση ύπαρξης της σημερινής εξάρτησης της χώρας: «το γνωστό ιδεολόγημα περί εξάρτησης», «Ρ» 19/5/2012, σελ 2, κλπ.) – κατασυκοφαντείται, λασπώνεται και διαστρεβλώνεται η επαναστατική μαρξιστική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7ο Συνέδριο κλπ.) δηλ. ΟΛΩΝ των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων εκείνης της εποχής, μαζί και του ΚΚΕ, με τον πιο χυδαίο και αδίστακτο λασπολογικό φιλοχιτλερικό τροτσκιστικό τρόπο: «Το 7ο Συνέδριο της ΚΔ διαμόρφωσε στρατηγική που προσανατόλισε τα ΚΚ στη σύμπραξη με τη μια ιμπεριαλιστική πλευρά, τη λεγόμενη δημοκρατική, εναντίον της άλλης, της φασιστικής. Εκ των πραγμάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ΞΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ (υπογρ. «Α»)» («Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-1941», σελ. 26, Αθήνα Μάρτης 2015).
Σήμερα οι σοσιαλδημοκράτες-τροτσκιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ – «βαμμένοι» αντισταλινικοί-αντιζαχαριαδικοί – με την προπαγάνδιση των νέων τους αλλά παμπάλαιων φιλοχιτλερικών τροτσκιστικών θέσεων-απόψεων περί «Β΄ Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού πολέμου» («Ρ» 19/4/2015, σελ. 7-24) εγκαταλείπουν οριστικά το τότε αντιφασιστικό στρατόπεδο με επικεφαλής τη σταλινική ΕΣΣΔ – ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ βέβαια – προσχωρώντας στο αντίπαλο αντιδραστικό στρατόπεδο, μπαίνοντας έτσι άμεσα και κατευθείαν στην υπηρεσία του υπεραντιδραστικού επιθετικού ιμπεριαλιστικού φασιστικού «Άξονα» ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ, με τις ανάλογες προφανώς πολιτικές προεκτάσεις και αρνητικές συνέπειες για την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και του λαού στη σημερινή περίοδο.
3. Απ’ τις σελίδες του ίδιου κακόφημου αντιμαρξιστικού «πονήματος» εξαπολύεται και η επίθεση στο Α’ Γράμμα του Ν.Ζαχαριάδη, απορρίπτοντας τον «εθνικοαπελευθερωτικό» χαρακτήρα του πολέμου απ’ την πλευρά της Ελλάδας: «στο Α’ γράμμα του Ν.Ζαχαριάδη ο πόλεμος χαρακτηρίζονταν εθνικοαπελευθερωτικός απ’ την πλευρά της Ελλάδας και όχι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές» («Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ»: «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41», σελ. 150-152, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα Μάρτης 2015).
Όμως η εργατική τάξη αλλά και ο λαός, και πρώτα απ’ όλα οι επαναστάτες κομμουνιστές γνωρίζουν ότι το Α΄ Γράμμα του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ήταν εκείνο που καθόρισε την επαναστατική μαρξιστική γραμμή του ΚΚΕ για εκείνη την ιστορική περίοδο, που η εφαρμογή της απ’ το Κόμμα οδήγησε στη μεγάλη εποποιία της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, και στην απελευθέρωση της χώρας απ’ τους ιταλο-γερμανο-βούλγαρους φασίστες κατακτητές. Εμπνευστής και αρχιτέκτονας αυτής της μεγάλης εποποιίας υπήρξε ο μεγαλύτερος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης της χώρας στον 20ο αιώνα και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ’ ΚΔ ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ μα και συνάμα ήταν ο ΠΡΩΤΟΣ Αντιστασιακός της Χώρας, κι αυτό εξαιτίας: 1. της συγγραφής του ιστορικού Α΄ Γράμματος, και 2. της παράδοσής του απ’ τους φασίστες του Μεταξά στους γερμανούς Ναζι-φασίστες κατακτητές.
ΔΕΝ νοείται δημιουργία και μαζική ανάπτυξη των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, κλπ., ΧΩΡΙΣ την επαναστατική μαρξιστική γραμμή του ιστορικού Α΄ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Επίθεση στην επαναστατική μαρξιστική γραμμή του Α΄Γράμματος του Ν.Ζ. και απόρριψη της, ΣΗΜΑΙΝΕΙ: επίθεση-απόρριψη της εποποιίας της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης (ΚΚΕ-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ, κλπ.), την οποία υποτίθεται πως «τιμούν» (η αστική υποκρισία και δημαγωγία δεν γνωρίζουν όρια) οι προδότες σοσιαλδημοκράτες τροτσκιστές σημερινοί ηγέτες του «Κ»ΚΕ, εξαπατώντας τα μέλη και τους οπαδούς τους, όταν δημαγωγικά ισχυρίζονται στο «Ριζοσπάστη»: «μάθε την αλήθεια: το χώμα που πατάς, λευτέρωσαν μ’ αγώνα ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ» («Ρ» 28/10/2015, σελ.1) – αποκρύβοντάς τους ότι η συγκρότηση και μαζική ανάπτυξη αλλά και ο ηρωικός αγώνας των «ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ» οφείλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ: ΑΚΡΙΒΩΣ στην επαναστατική μαρξιστική γραμμή του Α’ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και στην επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7ο Συνέδριο, κλπ., ΣΤΑΛΙΝ-ΔΗΜΗΤΡΟΦ), όπως και η μεγάλη αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών.
Στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου, οι σημερινοί σοσιαλδημοκράτες τροτσκιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ θα βρίσκονταν ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στο επαναστατικό ΚΚΕ μα και ΕΞΩ απ’ την ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικη Αντίσταση, κι’ αυτό όχι μόνο εξαιτίας της αντιπαλότητας και απόρριψης της επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-Α΄Γράμματος Ζαχαριάδη-ΚΚΕ λόγω των τροτσκιστικών θέσεων αλλά και γιατί στο Α΄Γράμμα του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ υπάρχει ο όρος: «όποιος δε συμφωνεί με τη γραμμή του γράμματος αυτού θα διαγράφεται από το ΚΚΕ» («Βοήθημα Ιστορίας του ΚΚΕ», σελ. 192, «εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ» 1952).
4. Η καταστροφική κατάληξη της εποποιίας της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης στις ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ συμφωνίες ΛΙΒΑΝΟΥ-ΓΚΑΖΕΡΤΑΣ-ΒΑΡΚΙΖΑΣ με την παράδοση των όπλων (ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ και όχι «λάθη») ΔΕΝ ήταν αναπόφευκτη ΟΥΤΕ πολύ περισσότερο οφείλεται στην επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ και εκείνη του Α΄ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, όπως ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ και συκοφαντικά υποστηρίζουν οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ και ένα από τα πιο πιστά και λυσσασμένα μαντρόσκυλα της αντιδραστικής αστικής τάξης, ο Μ.ΜΑΪΛΗΣ (διαμαρτύρονταν γιατί η αστική τάξη απ’ το ΚΚΕ-Ζαχαριάδη «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της», «Ρ» 7-8/1/2012, σελ 13), δυσφημώντας την μοναδικά ορθή επαναστατική μαρξιστική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (=ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ) εκείνης της ιστορικής περιόδου για πολλοστή φορά: ότι ΤΑΧΑ «η στρατηγική των αντιφασιστικών μετώπων είχε ως απόρροια τη Συμφωνία του Λιβάνου και της Καζέρτας και πριν από αυτές την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο στρατηγείο της Μέσης Ανατολής» («Ρ» 17/5/2015, σελ. 26) (σχετικά με αυτό το ζήτημα βλέπε ακόμα: «Ρ», 29/09/2012, σελ. 28 και «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ», τ. 2, 1949-1968, σελ. 618, κλπ.). Έτσι η ΗΤΤΑ του Ελληνικού κινήματος αποδίδεται – συκοφαντικά και ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ – στην επαναστατική γραμμή των ΚΔ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ κι ΟΧΙ στην εγκατάλειψη και ΠΡΟΔΟΣΙΑ της. Αλλά και πρόσφατα υποστηρίζεται και επαναλαμβάνεται συκοφαντικά και ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ απ’ το «Ριζοσπάστη» πως ΤΑΧΑ «το Κόμμα μας … δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας, που ανάλογα και με άλλους παράγοντες μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη. Η στρατηγική, επίσης, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα τελικά δεν προσανατόλισε στη διαμόρφωση στρατηγικής των ΚΚ ενάντια στην αστική τάξη της χώρας τους, είτε η τελευταία ήταν επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη» («Ρ» 27/9/ 2015, σελ.18), δικαιολογώντας και καλύπτοντας εκ νέου τις ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ της τότε δεξιάς οπορτουνιστικής ηγεσίας.
Είναι όμως πασίγνωστο ότι στο «ιστορικό Γράμμα» του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – που στηρίχθηκε ΑΚΡΙΒΩΣ στη συγκεκριμένη επαναστατική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ – γίνεται σαφέστατα λόγος για ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και όχι για όποιες προδοτικές συμφωνίες υποταγής στην αστική τάξη, υποχρεώνοντας να δοθεί εδώ εκ νέου ολόκληρο το σαφέστατο απόσπασμα, που κατά καιρούς δίνεται ψαλιδισμένο απ’ τους χρουστσοφικούς-Τροτσκιστές σοσιαλδημοκράτες της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ: «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό». ΑΚΡΙΒΩΣ αυτόν τον επαναστατικό ΣΤΟΧΟ κατάληψης της εξουσίας ΑΠΟΣΙΩΠΑ εντελώς και πρόσφατα ο «Ριζοσπάστης» («Ρ» 28/10/2015, σελ.9)*, αποφεύγοντας σκόπιμα να δημοσιεύσει το Α΄ Γράμμα του Ζαχαριάδη και προφανώς ούτε το προαναφερόμενο σχετικό απόσπασμα (αντ’ αυτού «προτίμησε» την αναδημοσίευση ενός παλιότερου σκίτσου του «Ρ»), που επιβεβαιώνει την ύπαρξη επαναστατικής στρατηγικής του ΚΚΕ και θέτει με τη μέγιστη σαφήνεια ζήτημα ΚΑΤΑΧΤΗΣΗΣ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Το επαναστατικό κομμουνιστικό και λαϊκό κίνημα τόσο στην Ελλάδα όσο και όπου αλλού ΔΕΝ οδηγήθηκε σε ΗΤΤΑ εξαιτίας της ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ της επαναστατικής γραμμής της Γ΄ ΚΔ, όπως ισχυρίζονται οι διάφοροι σοσιαλδημοκράτες προδότες Τροτσκιστές ΜΑΪΛΗΔΕΣ του «Κ»ΚΕ, αλλά για τον ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΟ λόγο: εξαιτίας της εγκατάλειψης και ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ αυτής της επαναστατικής γραμμής.
Κλείνοντας ας σημειωθεί ακόμα μια φορά: στην Ελλάδα που το ΚΚΕ και το ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικο Αντιφασιστικό κίνημα ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΝ και ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ την επαναστατική γραμμή της ΚΔ και εκείνη του Α΄ Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, το Κίνημα υποτάχθηκε στους άγγλους ιμπεριαλιστές και ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ απ’ τη δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία, μ’ επικεφαλής τον πράχτορα της Ιντέλιντζενς Σέρβις Γ.ΣΙΑΝΤΟ, η οποία ΠΑΡΕΔΟΣΕ την ΕΞΟΥΣΙΑ στους άγγλους ιμπεριαλιστές και στους ντόπιους μοναρχοφασίστες με τις ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ Συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας, μ’ αποκορύφωμα την παράδοση των όπλων. Κι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά αποκρύβει απ’ την εργατική τάξη και το λαό, προφανώς και απ’ τους κομμουνιστές και αντιφασίστες, ο χρουστσοφικός σοσιαλδημοκράτης τροτσκιστής Μ.ΜΑΪΛΗΣ και η παρέα του, που, με κάθε ευκαιρία, χαρακτηρίζει την ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Κινήματος απλά «λάθη»(!) («λάθη, όπως η συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας!» «Ρ»7/10/1012, σελ.16) και παίρνει υπό την υπεράσπισή του τον προδότη και πράκτορα των άγγλων Γ. ΣΙΑΝΤΟ (οι δεξιοί οπορτουνιστές του «Κ»ΚΕ τον έχουν εδώ και δεκαετίες αποκαταστήσει), ενώ σε κάποιο αντιμαρξιστικό τροτσκιστικό αρθρίδιό του δεν αναφέρει καθόλου τη ΒΑΡΚΙΖΑ («Ρ» 17/5/2015, σελ.26).
……….
*Είναι τέτοια τα αδιέξοδα και τόσο βαθιά η κρίση στις γραμμές του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ που στην «Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ για την 28η Οκτωβρίου 1940» («Ρ» 28/10/2015, σελ.9) οι σοσιαλδημοκράτες τροτσκιστές ηγέτες δεν τολμούν να μιλήσουν για «Β’ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο» αλλά κάνουν λόγο για τον «πραγματικό χαρακτήρα του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου»(!), ενώ απ’ την άλλη αποσιωπάται εντελώς και δεν αναδημοσιεύεται το Α΄ Γράμμα του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, ταυτόχρονα όμως το άλλο μισό της σελίδας καλύπτεται απ’ τις παρουσιάσεις πανελλαδικά (με τίτλο «Βιβλιοπαρουσιάσεις σε όλη τη χώρα»), του χρουστσοφικού-τροτσκιστικού «πονήματος»: «το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικο πόλεμο» στο οποίο προβάλλονται οι επιθέσεις ενάντια στην επαναστατική γραμμή του Α΄Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και εκείνη της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (7ο Συνέδριο, κλπ.), και τα περί «Β’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου» απ’ τις δυο πλευρές, κλπ., κλπ.
















Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Με τον Νίκο Ζαχαριάδη στο Νταχάου: Μαρτυρία του συγκρατούμενου του Βλαντίμιρ Ιβάνοβιτς Τζελαλή, Έλληνα από τη Μαριούπολη-Ανατολική Ουκρανία (αφήγηση στο Στέλιο Ελληνιάδη)

Με τον Νίκο Ζαχαριάδη στο Νταχάου

Μαρτυρία του συγκρατούμενου του Βλαντίμιρ Ιβάνοβιτς Τζελαλή, Έλληνα από τη Μαριούπολη-Ανατολική Ουκρανία (αφήγηση στο Στέλιο Ελληνιάδη)

clip_image002

ΕΛΛΗΝΙΑΔΗΣ: «Συγκρατούμενοι στο Νταχάου

Το Νταχάου ήταν Konzentrationslager, ένα από τα πιο γνωστά στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας, με δεκάδες διάσπαρτα «παραρτήματα», όχι πολύ μακριά από το Μόναχο. Κατά την απελευθέρωση, τον Απρίλη του 1945, υπήρχαν περίπου 30 χιλιάδες κρατούμενοι στο Νταχάου. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του είχαν «περάσει» από τα παραπήγματά του πάνω από 200.000 άτομα, εκ των οποίων πάρα πολλά, μεταξύ 32 και 42 χιλιάδων, άφησαν την τελευταία τους πνοή στο lager και αποτεφρώθηκαν στα κρεματόριά του.

Ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας Νίκος Ζαχαριάδης, κρατούμενος στις φυλακές της δικτατορίας του Μεταξά από τις 17 Σεπτεμβρίου 1936, παραδόθηκε, στις 26 Απριλίου 1941, από τις ελληνικές αρχές, μαζί με άλλους κομμουνιστές φυλακισμένους στη Γκεστάπο, η οποία τον προώθησε στη Βιέννη κι από εκεί, στις 30 Νοεμβρίου 1941, στο Νταχάου, όπου παρέμεινε μέχρι την άφιξη του αμερικάνικου στρατού, στις 29 Απριλίου 1945· Συνολικά, είχε συμπληρώσει στις ελληνικές φυλακές και τα γερμανικά κάτεργα κάτι παραπάνω από αδιάσπαστα οκτώμισι χρόνια. Σ’ αυτό το στρατόπεδο, όπου «η εργασία απελευθέρωνε», ο Έλληνας κρατούμενος Βλαδίμηρος Τζελαλή, από τη Μαριούπολη, με αριθμό εγγραφής στους «φιλοξενούμενους» του Νταχάου «32771», συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, παλιότερο τρόφιμο, με αριθμό «28777»·

(Η συνέντευξη έγινε με τη βοήθεια της Αλεξάνδρας Προτσένκο Πιτσατζή, της Ίνγκας Αμπγκάροβα και της Ναταλίας Μηάσενκο Κόρμαλη).»

Με τις οδηγίες του Ζαχαριάδη

ΤΖΕΛΑΛΗΣ: «Σ” αυτό το εργοστάσιο δούλευε και ο Νίκος. Ήταν ο άνθρωπος που στην αρχή της βάρδιας μας έδινε τα εργαλεία με τα οποία δουλεύαμε. Σμίλη, πριόνι και άλλα. Εγώ βεβαίως δεν γνώριζα ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, Είδα ότι είναι κάπως σκουρόχρωμος, έμοιαζε με “Ελληνα, αυτός όμως εμένα με κατάλαβε αμέσως από τη φάτσα. Αυτός ονόμαζε τον εαυτό του Νικόλα, και εμείς τον φωνάζαμε Νικόλα. Με κατάλαβε και ρώτησε με καθαρά ρωσικά, «είσαι Έλληνας;». Απάντησα, «ναι, αλλά πώς με καταλάβατε;». «Από το πρόσωπό σου», μου είπε και με ρώτησε από πού είμαι. Εγώ απάντησα ότι είμαι από τη Μαριούπολη και αυτός στη συνέχεια μου είπε κάτι για τον εαυτό του. Τον ρώτησα, πρώτα, από πού ξέρει τόσο καλά τα ρωσικά, αφού είναι από την Ελλάδα, και τότε μου είπε ότι τελείωσε την Ανώτατη Κομματική Σχολή στη Μόσχα, ότι έχει ζήσει και στο Λένινγκραντ και είναι παντρεμένος με μία Τσέχα με την οποία έχει μία κόρη. (σημ. Ο Ζαχαριάδης είχε και ένα γιο με την Τσέχα Μάνια ΝόΒακ).

Κάθε φορά που πήγαινα στη δουλειά με καλούσε και μου έδινε λίγο φαγητό, ένα κομματάκι ψωμί ή κάτι άλλο. Επειδή ήταν εκεί από πολύ καιρό πριν πάω εγώ, είχε σχέσεις με τους κατοίκους (των γύρω περιοχών που εργάζονταν στον ίδιο χώρο) και γι’ αυτό είχε καλή εμφάνιση, δηλαδή δεν πεινούσε. Και μετά, όχι από την αρχή, μου ζητούσε να περνάω κάποια πράγματα που ήταν μυστικά στο στρατόπεδο. Αυτός ανήκε σε μία οργάνωση μυστική. Δεν μου επέτρεπε να δω το περιεχόμενο των πραγμάτων που μετέφερα. Ήταν μικρά δεματάκια. Εγώ τον ρωτούσα τι είναι μέσα. Μου έλεγε ότι ήταν κάποιες πληροφορίες για την κατάσταση στο μέτωπο. Μου τα έδινε και έπρεπε να τα παραδώσω στον ίδιο ή σε ένα φίλο του μόλις περάσουμε τον έλεγχο στην είσοδο του στρατοπέδου. Σ” αυτόν μπορεί να έκαναν έλεγχο, εμένα όμως, επειδή ήμουν πιτσιρίκι, δεν με ψάχνανε και τα έβαζα στο ξύλινο παπούτσι που είχα, κάτω από τους πάτους. κι αυτό περισσότερο γινόταν τις νυχτερινές βάρδιες όταν γυρίζαμε πίσω στο στρατόπεδο. Και με παρακαλούσε να τα περνάω από την πύλη. Πολύ συχνά έκανα αυτή την εξυπηρέτηση, έγινα μεταφορέας.

Κάποια στιγμή, ο Ζαχαριάδης μου είπε να γραφτώ σε ομάδα εξωτερικών εργασιών. Την ομάδα αποτελούσαν περίπου 300 άτομα και δουλεύανε σε όλα τα εργοστάσια. Έτσι και έκανα, και βρέθηκα σε μία μικρή κωμόπολη, σε ένα στρατόπεδο μικρό μόνο με μία σειρά συρματοπλέγματος. Εκεί αναγκάστηκα να δουλέψω με φτυάρι, παράγαμε τσιμέντο, φόρτωνα και ξεφόρτωνα· ένα όχημα 60 τόνων γεμάτο με τσουβάλια 50 κιλών έπρεπε να το ξεφορτώσουμε τρία άτομα στη Βάρδια.

Όταν γνώρισα τον Ζαχαριάδη, στο στρατόπεδο, υποψιαζόμουν ότι μπορεί να ήταν σοβιετικός πράκτορας, γιατί μιλούσε άπταιστα ρώσικα. Και δεν μου έλεγε και πολλά πράγματα. Τα περισσότερα για αυτόν τα έμαθα αργότερα. Μετά το στρατόπεδο. Ο εγγονός μου βρήκε στοιχεία στο ίντερνετ για αυτόν, όταν του μίλησα για τον Ζαχαριάδη. Από το ίντερνετ μάθαμε ότι ήταν στη Σιβηρία κι ότι ξαναπαντρεύτηκε. Όμως, δεν μπορούσε να φύγει από εκεί γιατί ανοιχτά δεν συμφωνούσε με τη σοβιετική πολιτική σε πολλά πράγματα, και δεν απαγχονίστηκε μόνος του, τον απαγχόνισαν, Έτσι νομίζω. Επικοινωνούσε με τους Γερμανούς, αλλά μόνο με αυτούς που του χρειάζονταν, με Γερμανούς κομμουνιστές. Στο στρατόπεδο ήταν οι περισσότεροι κομμουνιστές, γιατί μόλις ήρθε ο Χίτλερ στην εξουσία έβαλε όλους τους κομμουνιστές στα στρατόπεδα. Όλους που ήταν ενάντια στον εθνικοσοσιαλισμό.

Δεν μου έλεγε αν είχε επαφή με έξω κόσμο, αλλά σίγουρα είχε με αυτούς που μπορούσαν να τον βοηθήσουν, να φέρουν τρόφιμα και φάρμακα. Τέτοιες ήταν οι επαφές του Ζαχαριάδη και όχι συνεργασία με τους ναζί. Ήταν μυστική η οργάνωση αυτή και γι” αυτό ήταν λογικό να μην ρωτάμε και να μην συζητάμε. Γνώριζα μόνο δύο άτομα από την οργάνωση, τον ίδιο τον Ζαχαριάδη και ένα φίλο του. “Ηταν ένας Αυστριακός, μιλούσε πολύ καλά γερμανικά, μιλούσε και ρώσικα, αλλά με λάθη. Κι αυτός κομμουνιστής. Δεν ήξερα ποιοι άλλοι ήταν, θα σας τα πω έτσι όπως μου τα είπε μία φορά ο ίδιος ο Ζαχαριάδης: «Εμείς παλεύουμε για να βοηθήσουμε τους κρατουμένους, για παράδειγμα με φάρμακα. Και εσύ πρόσεχε – μην το λες πουθενά. Και αν έχεις έμπιστους φίλους, πρόσεχε και αυτούς, μην λες τίποτα. Να παρατηρείς σε ποιούς μπορείς να μιλήσεις και σε ποιους όχι». Στρατόπεδο ήταν, φρικτό πράγμα, για μία λέξη μπορούσαν να σε σκοτώσουν

(Αναδημοσίευση αποσπασμάτων από: «δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» 10-10-2015, σελ.31,πρώτο μέρος)

Βλαδίμηρος Τζελαλής: Δραπέτευσα από το Νταχάου με παρότρυνση του Ζαχαριάδη

ΕΛΗΝΙΑΔΗΣ-ΤΖΕΛΑΛΗΣ:

«‘Ο Βλαδίμηρος Τζελαλή , Έλληνας της Μαριούπολης από μητέρα και πατέρα, ενηλικιώθηκε στο Νταχάου, στα καταναγκαστικά έργα που δούλεψε σαν ξυλουργός, εκεί που γνώρισε τον Νίκο Ζαχαριάδη και πήρε μέρος στο σαμποτάζ που οργάνωναν οι παράνομες «τρόικες» μέσα στο στρατόπεδο, από το οποίο δραπέτευσε με παρότρυνση του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ και κρύφτηκε μέχρι το τέλος του πολέμου σε ένα φιλικό γερμανικό αγροτόσπιτο. Τον συνάντησα, στα ενενήντα του, στην καρδιά της εμπόλεμης Ανατολικής Ουκρανίας, διαυγή και φιλικό, να γράφει ποιήματα…

Η δεύτερη δραπέτευση

Ακούγοντας την αφήγηση του Τζελαλή, τον ρώτησα τι εντύπωση σχημάτισε για τον Ζαχαριάδη ως άνθρωπο. «Στις πολιτικές του, πώς να το πω, δεν είχα διεισδύσει. Σαν άνθρωπος ήταν καλός.» Η απάντησή του ήταν σαφής και λιτή. Όταν, όμως, του είπα ότι προκειμένου να τον καθαιρέσουν από Γενικό Γραμματέα, και στη συνέχεια να τον στείλουν εξορία στη Σιβηρία, όπου και πέθανε, τον είχαν κατηγορήσει ότι, στο στρατόπεδο, είχε σχέσεις με τους Γερμανούς ναζί, είδα τον Τζελαλή να κρατάει για λίγο την ανάσα του και να λέει με κατηγορηματικό ύφος: «ο Νικόλας με τους φασίστες δεν συνεργαζόταν!» Και να συμπληρώνει: «ήμουν περίπου ένα χρόνο μαζί με τον Ζαχαριάδη. Ευθέως είπα στο γιο του ότι ο πατέρας σου δεν αυτοκτόνησε, τον σκότωσαν γιατί δεν συμφωνούσε με την πολιτική των κυβερνητών μας.»

Και ποιος ήταν ο λόγος που ο Ζαχαριάδης σας είπε να αλλάξετε τόπο εργασίας; «Επειδή ήταν αδύνατο να δραπετεύσεις από το Νταχάου. Υπήρχαν σοβαρές οχυρωματικές εγκαταστάσεις, συρματοπλέγματα, παρατηρητήρια με πυροβόλα, φαρδιά τάφρος με νερό. Αλλά, από το απλό στρατόπεδο των εξωτερικών εργασιών, μπορούσες να φύγεις· και από τη δουλειά και από το στρατώνα. Τη δεύτερη φορά, εμείς φύγαμε κατευθείαν από το στρατώνα, τη νύχτα, σκάβοντας δίοδο κάτω από τα συρματοπλέγματα. Ο Νικόλας με συμβούλευσε να προσπαθήσω να ξεφύγω από το στρατόπεδο επειδή τέλη 1944 η φύλαξη είχε χαλαρώσει. Και έτσι τον άκουσα και δραπέτευσα για δεύτερη φορά. Αλλά, αυτή τη φορά, ήμουν και μεγαλύτερος και πιο έξυπνος. Πριν κάνω ο,τιδήποτε, κανόνισα με έναν αγρότη, που είχε κτήμα κοντά στο στρατόπεδο, ότι θα με κρύψει για μερικές μέρες

Εννοείτε ότι υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι απ’ έξω, Γερμανοί, που ήταν δημοκρατικοί, όπως αυτός ο αγρότης, άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι μ’ αυτούς είχε σχέση ο Ζαχαριάδης, για να του δίνουν φάρμακα, τρόφιμα και πληροφορίες;
«Ακριβώς. Ανάμεσα στους Γερμανούς υπήρχαν πολλοί τίμιοι άνθρωποι. Όταν δούλευα στο εργοστάσιο, ένας Γερμανός με έστελνε σε ένα καφεκοπτείο (καφές από καμένο κριθάρι) που υπήρχε κοντά και εκεί δούλευε μια φράου, μια γυναίκα. Αυτή, όταν γέμιζε το δοχείο με τον καφέ για το φρουρό, μου έδινε πάντα κάτι να τσιμπήσω, μήλο, μανταρίνι, πορτοκάλι ή ένα μικρό σάντουιτς. Και έλεγε, “φάε πρώτα και μετά θα πάς μέσα. Και μην το λες πουθενά”. Παντού υπάρχουν άνθρωποι».

«Το κανόνισα με το φίλο μου, τον Κόλια, ότι θα δραπετεύσουμε και αυτός έφερε ένα ψαλίδι και ένα λαστιχένιο γάντι. Διαλέξαμε μία νύχτα σκοτεινή, κι επειδή οι Αμερικανοί βομβαρδίζανε σχεδόν κάθε νύχτα, στο στρατόπεδο σβήνανε τα φώτα. Για να φύγουμε έπρεπε να κόψουμε μία σειρά από το συρματόπλεγμα, που συνδεόταν με ηλεκτρικό ρεύμα. Όμως, την ώρα των βομβαρδισμών κόβανε το ρεύμα παντού. Στο σκοτάδι, βγήκαμε από το στρατώνα, κόψαμε την κάτω γραμμή του συρματοπλέγματος, που ήταν μόνο μία σειρά, και έτσι ξεφύγαμε με το φίλο μου.

Στην αρχή, κρυφτήκαμε στο δάσος, κι όταν πλησίασε το πρωί και είχε ακόμη σκοτάδι, πήγαμε σε έναν αγρότη, που είχα κανονίσει από πριν μαζί του ότι θα μας έκρυβε .Ήταν κατά των ναζί. Και μας έκρυψε στο πατάρι. Από το πατάρι φαινόταν το στρατόπεδο, ήταν πάνω σε ένα λόφο. Έμεινα εκεί, στον αγρότη, μάκρυναν τα μαλλιά μου, πήρα και κάποια κιλά και είχα ντυθεί με πολιτικά. Αυτός ο Γερμανός μάς έκανε και μία έκπληξη: στο στρατόπεδο αυτό, πριν από εμάς, κρατούνταν Γάλλοι Εβραίοι. Όταν τους βγάλανε για εκτέλεση, δύο από αυτούς δραπέτευσαν. Ήταν νέοι, δουλεύανε ως κουρείς, κουρεύανε τους Γερμανούς. Ήταν νύχτα και είχαν συμφωνήσει ότι, όταν θα τρέχουν θα αλλάζουν, μία θα είναι ο ένας μπροστά – μία ο άλλος, και όποιος θα είναι τυχερός, αφού πίσω τους πυροβολούσαν. Και έτσι, ο ένας σκοτώθηκε από τα πυρά και ο δεύτερος κρύφτηκε στον αγρότη το δικό μας. Τον έκρυψε σε ένα χώρο που έφτιαξε ανάμεσα στο ταβάνι και τη σοφίτα. Και όταν φεύγαμε από τον αγρότη, άνοιξε την κρυψώνα και από εκεί βγήκε ένας νεαρός με μακρύ μούσι. Μας διηγήθηκε την ιστορία του και το ότι τον έκρυβε σχεδόν δύο χρόνια.

Υπήρχαν και μεταξύ των Γερμανών άνθρωποι με κεφαλαία γράμματα. Τη δεύτερη φορά θα μπορούσα να δραπετεύσω πολύ πιο νωρίς, όμως, το έκανα όταν πλησίαζε το τέλος του πολέμου. Είχα πολλές ευκαιρίες και πριν. Μας πηγαίνανε για δουλειά στο δάσος, να πριονίσουμε ξυλεία. Ο φρουρός μας ήταν ένας ηλικιωμένος στρατιώτης. Δεν υπήρχαν άλλοι πιο νέοι για να μας φρουρήσουν. Ήταν όλοι στο μέτωπο. Ο ίδιος ο φρουρός πεινούσε μαζί μας. Με έστελνε στο χωριό, γιατί ήμουν ο πιο μικρός και συμπαθητικός στο πρόσωπο. Πήγαινε, μου έλεγε, και ζήτα ο,τιδήποτε φαγώσιμο. Και πήγαινα και μάζευα ό,τι δίνανε. Δίνανε και ψωμί και κρέας και γάλα. Κάτι τι έτρωγα στο δρόμο, τα υπόλοιπα τα έφερνα στο φρουρό. Τα έπαιρνε για τον εαυτό του και έδινε κάτι κομματάκια στα αγόρια μας. Μας φρουρούσαν γέροι, 60-70 ετών. Οι άλλοι, οι νεότεροι, είχαν σταλεί στο μέτωπο. Και αποφάσισα να δραπετεύσω όταν κατάλαβα ότι πλησιάζει το τέλος του πολέμου

(Αναδημοσίευση αποσπασμάτων από: «δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» 17-10-2015, σελ.30,δεύτερο μέρος)

Διαβάστε Περισσότερα »